Θέλουν να εκλεγούν οι κομμουνιστές;

 Θέλουν να εκλεγούν οι κομμουνιστές;

Σε παλιότερες εποχές, μια από τις βασικές κατηγορίες κατά των κομμουνιστών ήταν πως, αν ποτέ έρθουν στην εξουσία, θα πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια τού κοσμάκη. Από τότε έχει περάσει κάμποσος χρόνος, όχι όμως τόσος για να ξεχάσουμε όλες αυτές τις μπούρδες. Σήμερα, έχουν όλοι καταλάβει ότι το σπίτι και το χωράφι του κάθε βιοπαλαιστή δεν κινδυνεύει από τους κομμουνιστές αλλά από τους καπιταλιστές. Σήμερα, όλοι συνειδητοποιούν ότι δεν είναι οι κομμουνιστές που κατάσχουν την μικροϊδιοκτησία τού κάθε φουκαρά (άλλωστε, όσο κι αν επέμενε επί σειρά ετών η αστική προπαγάνδα, ο κομμουνισμός ασχολείται με την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής κι όχι με την μικροϊδιοκτησία) αλλά οι τράπεζες και το αστικό κράτος, δηλαδή ο καπιταλισμός και οι πολιτικοί του υπηρέτες.

Έτσι λοιπόν, μιας και το παλιό παραμύθι αποδείχτηκε ότι δεν είχε δράκο, άρχισε να ξαναγράφεται από την ανάποδη. Τώρα πλέον ο κίνδυνος δεν προέρχεται από την ενίσχυση των κομμουνιστών καθ' εαυτή αλλά από το ότι οι κομμουνιστές δεν θέλουν να κυβερνήσουν και από το ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν πρόγραμμα ή και από το ότι οι κομμουνιστές αρνούνται οποιαδήποτε συνεργασία με άλλους πολιτικούς χώρους επειδή αφ' ενός μεν είναι κολλημένοι αφ' ετέρου δε προτιμούν να δημιουργούν μπάχαλο ως μειοψηφία.

Μοναδικό παράδειγμα όλων αυτών αποτελεί αυτό που γίνεται τούτες τις ημέρες στην Πάτρα. Προσέξτε το εξής μοναδικό παράδοξο: ενώ σε όλη την Ελλάδα δημοσιεύονται σχεδόν καθημερινά δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, στην Πάτρα έχουμε να δούμε δημοσκόπηση πάνω από έναν μήνα. Αν το καλοσκεφτούμε, όμως, δεν υπάρχει τίποτε παράδοξο διότι, όπως έγραφα και το Σάββατο, παραδέχονται οι πάντες ότι σαρώνει ο κομμουνιστής Κώστας Πελετίδης, ο υποψήφιος δήμαρχος της Λαϊκής Συσπείρωσης. Οπότε, τί σκατά δημοσκοπήσεις να δημοσιεύσουν τα αργυρώνητα ή ελεγχόμενα από τα αστικά κόμματα μέσα ενημέρωσης; Μη έχοντας, λοιπόν, κανένα άλλο όπλο για να αντιμετωπίσουν όλοι αυτοί την επέλαση Πελετίδη, επί έναν μήνα τώρα δεν κάνουν άλλο παρά να διαδίδουν έντεχνα πως, κατά βάθος, ο Πελετίδης δεν θέλει να εκλεγεί!

Προχτές, συζητούσα με κάποιον συνάδελφο, ο οποίος είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με άλλον συνδυασμό. Ο διάλογος είναι αυθεντικός:

"Θόδωρε", μου είπε σοβαρά, "κάπου δεν μου τα λες καλά".

"Τί δεν σου λέω καλά, ρε συ;", ρώτησα με απορία.

"Ξέρεις ότι έχω γνωριμίες και συζητάω με ανθρώπους που είναι μέσα στα πράγματα", συνέχισε εκείνος με την ίδια σοβαρότητα. "Όλοι λένε το ίδιο πράγμα: ο Πελετίδης δεν θέλει να βγει".

"Το ξέρω", απάντησα γελώντας. "Γι' αυτό σας λέω να τον ψηφίσετε και να τον βγάλετε με το ζόρι τον μασκαρά, να μάθει να μη κοροϊδεύει τον κόσμο".

"Εμείς θα τον ψηφίσουμε την δεύτερη Κυριακή", επέμεινε ο συνομιλητής μου. "Το θέμα είναι αν θα τον ψηφίσετε εσείς". (...)


Την ίδια ώρα, ο τωρινός -και εκ νέου υποψήφιος- ανεξάρτητος δήμαρχος πατρέων Γιάννης Δημαράς (στις προηγούμενες εκλογές υποστηρίχτηκε από τον ΣυΡιζΑ, ο οποίος τώρα τον καταγγέλλει για υιοθέτηση των μνημονιακών γραμμών τής κυβέρνησης) στο προεκλογικό του φυλλάδιο εφιστά την προσοχή των πατρινών, καλώντας τους να μη ψηφίσουν κάποιον που θα μεταβάλει το δημαρχείο σε κομματικό κέντρο αντικυβερνητικών εκδηλώσεων. Και για να τονίσει το πρόβλημα, διευκρινίζει ότι οι εργάτες καθαριότητας θα απεργούν αντί να μαζεύουν τα σκουπίδια (!!).

Από την πλευρά τους, οι εφημερίδες τής πόλης κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν την εκλογή Πελετίδη. Όποια κι αν ξεφυλλίσεις από δαύτες, δεν πρόκειται να δεις το παραμικρό δημοσίευμα για την Λαϊκή Συσπείρωση και τους υποψηφίους της. Στις εφημερίδες μιας πόλης διακοσίων χιλιάδων κατοίκων και δώδεκα υποψηφίων δημάρχων, υπάρχει χώρος για τους πάντες εκτός από τους κομμουνιστές. Μόνη εξαίρεση η συντηρητική φιλοδεξιά "Πελοπόννησος", η οποία τις προάλλες ασχολήθηκε με τον Πελετίδη. Βέβαια, το έκανε μόνο και μόνο για να τον κατηγορήσει πως στην τελευταία συγκέντρωση της παράταξής του μίλησε ως κομμουνιστής (!!) και όχι ως υποψήφιος που νοιάζεται για την πόλη. Προφανώς, εν λόγω φυλλάδα εκτιμά ότι οι κομμουνιστές δεν νοιάζονται για την πόλη τους. Πώς αλλοιώς να εξηγήσει κανείς ότι προσφέρει απλόχερα βήμα όχι μόνο σε δήθεν ανεξάρτητους αλλά και σε όσους έχουν επίσημο χρίσμα οποιουδήποτε άλλου πολιτικού χώρου; Θα έλεγε κανείς πως η εφημερίδα δεν ενδιαφέρεται για το ποιος θα εκλεγεί δήμαρχος, αρκεί αυτός να μην είναι κομμουνιστής.


Τελειώνω για σήμερα με μια αναδρομή, μιας κι η τελευταία πρόταση της προηγουμένης παραγράφου μού έφερε στο μυαλό ένα στιγμιότυπο από τις δημοτικές εκλογές τού 1978. Υποψήφιοι τρεις: Θεόδωρος Άννινος (δήμαρχος πατρέων από το 1964, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ αλλά υποστηριζόμενος και από το ΠαΣοΚ τότε), Γεώργιος Παπαγιαβής (πρώην βουλευτής Ενώσεως Κέντρου, επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας) και Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος (ο χουντικός δήμαρχος, με άτυπη βοήθεια από την Νέα Δημοκρατία). Παραμονή (ή μήπως ανήμερα;) των εκλογών, η "Πελοπόννησος" κυκλοφόρησε με τον απίθανο τίτλο: "Παπαγιαβής ή Γκολφινόπουλος - ψηφίστε όποιον θέλετε αρκεί να φύγει ο Άννινος". Την επόμενη μέρα ο Άννινος θριάμβευσε με 58%, έναντι 20% και 22% αντίστοιχα των αντιπάλων του. Όπως είχε κάνει και στις προηγούμενες εκλογές (1974) με 78%. Και όπως θα έκανε και το 1982, απέναντι στον βουλευτή -και κατοπινό υφυπουργό υγείας- τού πανίσχυρου τότε ΠαΣοΚ Γρηγόρη Σολωμό.



Σημείωση: Συμπαθάτε με για το ύφος που έχει το ιστολόγιο τούτες τις ημέρες αλλά μη ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Κάπως έτσι θα πάει το πράγμα μέχρι το τέλος και της επόμενης εβδομάδας. Στο μεταξύ ετοιμάζω ένα αφιερωματάκι μούρλια για... Υπομονή!

Του Αιγαίου τα Blues

 Του Αιγαίου τα Blues

Όχι, δεν πρόκειται για έμμεση διαφήμιση της καλτ υποψηφιότητας του μπίγαλη ως δημοτικού σύμβουλου στη νέα φιλαδέλφεια. Αλλά για προεκλογική ανάρτηση στη σειρά αυτοδιοικητικές ιστορίες, που αυτή τη φορά ταξιδεύει στη ρόδο και την περιφέρεια του νότιου αιγαίου (κυκλάδες και δωδεκάνησα), προσαρμοσμένη κάπως στα λάιφ-στάιλ πρότυπα κάποιων τουριστικών νησιών.

Μην χάσετε λοιπόν τον προεκλογικό οδηγό με τα δέκα πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για το νησί των ιπποτών και την ευρύτερη περιφέρεια.

1. Η ρόδος είναι ένα (πολιτικά κυρίως) πράσινο, σμαραγδένιο νησί, με πολύ τουρισμό και έντονο μικροαστικό στοιχείο. Κάτι σα μικρογραφία της κρήτης δηλ, αλλά χωρίς τους αντιστασιακούς της αγώνες.

Τα δωδεκάνησα προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος μόλις το 48’. Που σημαίνει ότι είναι ίσως η μοναδική γωνιά της πατρίδας μας, όπου δεν κουνήθηκε φύλλο σχεδόν στη δεκαετία του 40’ αλλά και νωρίτερα, στους βαλκανικούς και το μεσοπόλεμο. Ούτε εαμ, ούτε δσε... και γενικά καμία αγωνιστική διεργασία, καμία σοβαρή αντίσταση στην ιταλική κατοχή (να ‘χαν δηλ τρεις νεκρούς το πολύ κι από αυτούς ο ένας στην πίνδο), κάτι που να άφησε το χνάρι του στην ιστορία και το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι, παρά μόνο το αποτύπωμα του (αντίστοιχου) κατακτητή κορέλι και το νοσταλγικό σημάδι του έρωτα για αυτόν και τα έργα του: εγγειοβελτιωτικά, σχολεία, εργοστάσια, μονάδα παραγωγής και παροχής ηλεκτρισμού, πρότυπα αγροτικά χωριά, κτλ.

Όπως λέει κι ένας φίλος, στους ροδίτες αρέσουν ενδόμυχα οι κατακτητές, γι’ αυτό και το παίζουν τέτοιοι οι ίδιοι, μερικές φορές. Λες για αυτό να επέλεξε ο γαπ το καστελόριζο στα δωδεκάνησα για να κάνει το διάγγελμά του για την ένταξη στο δντ και το μνημόνιο;

2. Τα καλοκαίρια η ρόδος θυμίζει ένα μικρό λένινγκραντ (μεν, αλλά) της δεκαετίας του 80’, χωρίς πολλά ένδοξα σοβιετικά στοιχεία και με έντονα συμπτώματα κιτς παρακμής κι αλλοτρίωσης. Παρδαλά μαγιό και ρούχα για τους άνδρες, που μοιάζουν με τερματοφύλακες των αρχών του 90’ (ρίνο ντασάεφ, οε-οε-οε) και για τις γυναίκες... ολόσωμα μαγιό και χρυσά τούβλα στα αυτιά, εάν έχουν προλάβει τη σοβιετία κι έχουν κάποιες αναμνήσεις, ή εμφανίσεις στα όρια του γυμνισμού για τις μικρότερες ηλικίες. Κι επίσης ρώσοι ολιγάρχες (που λένε και στα κανάλια), φραγκάτοι γιοτ-άδες και πολλά μαγαζιά με γούνες (;!) που έχουν αντικαταστήσει σα μόδα τα ομπρελάδικα. Γιατί αν δεν πάρεις στη ρόδο καλοκαιριάτικα μια γούνα, πότε περιμένεις δηλ να το κάνεις;

Ραντεβού στα γουναράδικα, σύντροφε.

3. Τι αφήνει πίσω της αυτή η χλιδή και η κακόγουστη νεοπλουτική επίδειξη, στους εργαζόμενους του κλάδου; Πέρυσι πχ πέρασαν από τα νησί κοντά ενάμισι εκατομμύριο τουρίστες· αυτή η άυξηση όμως συνδυάστηκε με 10% μείωση στο μισθό των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που δουλεύουν με όρους είλωτα έξι μήνες σερί, χωρίς ρεπό και με δεκάωρα ωράρια σε καθημερινή βάση. Για τους σπουδαστές της αστερ κι άλλων αντίστοιχων τουριστικών σχολών, ο πήχης πέφτει ακόμα πιο κάτω, 350 ευρώ για… πρακτική κι αυτά επιδοτούμενα –κι ακόμα πιο κάτω για νέους της αλλοδαπής, που δικαιούνται μόνο γεύμα, ένα κρεβάτι κι ένα χαρτζιλίκι εξόδου για να.. χαρούν τις εξάμηνες «διακοπές» τους.

4. Η βαριά βιομηχανία της ελλάδας δε μασά από οικολογικές ευαισθησίες κι αξιοπρέπειες. Ετοιμάζεται να καταστρέψει την περιοχή του αφάντου για να φτιάξει γήπεδο γκολφ. Ενώ το 10’ υποδέχτηκε το κρουαζιερόπλοιο ζενίθ στο λιμάνι της ρόδου με βάγια, λουλούδια και μελεκούνια (τοπικό παστέλι), παραδοσιακές στολές και χορευτικά συγκροτήματα, επισήμους και δημοτικές αρχές, στο πνεύμα της γνωστής ατάκας του σινεμά: καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα. Και με λιμενικό και μπάτσους να περιφρουρούν το καλωσόρισμα από τους κομμουνιστές, γιατί είχε δημιουργηθεί κλίμα –παρά τις δικές μας διαψεύσεις- από τοπικούς φορείς κι ιστοσελίδες, ότι θα ‘ρθουν από τον πειραιά δύο πλοία με ναυτεργάτες του παμε να το μπλοκάρουν!

5. Η ρόδος είναι το νησί όπου τρεις διαφορετικοί πολιτισμοί και θρησκείες (εβραίοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί) συνυπήρξαν ειρηνικά για αιώνες, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Και μπορείς να βρεις στο ίδιο τετράγωνο να στεγάζονται μια συναγωγή, ένα τζαμί και μια εκκλησία.

Είναι η έδρα του μοναδικού (παγκοσμίως ίσως) επικούρειου περιοδικού, για να βρουν μια φιλοσοφική στέγη κι οι (νεο-επικούρειοι) οπαδοί του.

Και το νησί όπου οι μασόνοι δεν είναι μια απλή φήμη ή ένας θρύλος, αλλά υπαρκτή οντότητα και –ας την πούμε- συλλογικότητα, που λειτουργεί κανονικά και πραγματοποιεί τις τελετές της στο παλάτι του μεγάλου μαγίστρου.

6. Απέναντι από τα δικαστήρια της ρόδου θα βρει κανείς το άγαλμα του αλέξανδρου διάκου, του ήρωα της πίνδου που λέγαμε, σε στάση ρίψης, με την χειροβομβίδα απασφαλισμένη. Κι αν ακούσει ποτέ τους συντρόφους που τον προτρέπουν (ρίξ’ την τη ρουφιάνα, ρίξ’ την) θα πετύχει μάλλον το κεντρικό παράθυρο στο απέναντι κτίριο.

Η ρόδος έχει επίσης δύο πλατείες με τα αγάλματα του καραμανλή και του ανδρέα παπανδρέου, για να κρατάει τις ισορροπίες. Μάταια θα αναζητήσει κανείς βέβαια και ένα άγαλμα του χαρίλαου, για λόγους πολυφωνίας, οπότε βολευόμαστε με μια οδό άρη βελουχιώτη στην ιαλυσό –αν και η τοπική ομάδα έχει στην κερκίδα ένα διακριτό φασιστικό πυρήνα που αντί για γκολ φωνάζει «αίμα-τιμή».

7. Ο παραπάνω συνδυασμός (πλατείες και φασίστες) μας φέρνει στο κίνημα των αγανακτισμένων της ρόδου (εξ αρχής χωρίς 'αγνούς διαχωρισμούς' πάνω και κάτω πλατείας), την τεράστια ελληνική παντιέρα με το σύνθημα «έσεται ήμαρ» και τη μυριόστομη ιαχή «δεν πουλάμε τίποτα». Αν και κανείς φωνακλάς δε θα πήγαινε δέκα χιλιόμετρα παρακάτω, που λαμβάνει χώρα το πραγματικό ξεπούλημα, γιατί σου λέει πως διαφωνεί με το ξεπούλημα, αλλά όχι με τις… επενδύσεις.

Έξω από την πόλη υπάρχει και ένα χωριό (κόσκινο), όπου κάθε χρόνο κρεμάνε οι χρυσαυγίτες πανό κι αφίσες για την εθνοσωτήριο 21^η απριλίου. Και στις πρώτες εκλογές του 12’ είχαν πέσει κάτι ψιλές με το δικό μας αντιπρόσωπο, που πήγε να κατεβάσει μια αφίσα τους έξω ακριβώς από το εκλογικό κέντρο.

Να κι ένα τυπικό δείγμα ίσως οπαδού των νεοναζί, σκέτη απόλαυση.

8. Ποια είναι τα δικά μας προπύργια-κάστρα στο νησί των ιπποτών;

Υπάρχει ένα, ακριβώς απέναντι από το εργοστάσιο της δεη, να καλημερίζει κάθε πρωί τους εργάτες. Το οποίο μένει όρθιο εδώ και τριάντα χρόνια περίπου, καρφί στο μάτι του ροδίτικου μικροαστισμού

Πολλοί προσπάθησαν κατά καιρούς να το σβήσουν και να γράψουν κάτι άλλο από πάνω του –η τελευταία ‘βεβήλωση’ έγινε από φασισταριά- αλλά ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου είναι δικός μας. Και ο μη αστικός μύθος λέει πως έστησε κάποτε καρτέρι με δίκαννο στους καταπατητές, τους περίμενε να τελειώσουν και τους υποχρέωσε στο καπάκι να ξαναφτιάξουν από την αρχή το σήμα του κουκουέ –σκηνικό βγαλμένο κατευθείαν από τη ζωή του μπράιαν με τους ρωμαίους.

9. Η λασυ στην περιφέρεια κατεβάζει υποψήφια το λιλάκι (καφαντάρη), που έχει οργώσει το αιγαίο τα τελευταία χρόνια ως υποψήφια, και στο δήμο της ρόδου τον καλετό πότσο (για τους φίλους τάκη), με όλους τους λογικούς συνειρμούς που προκαλεί το όνομα.

Η λογική λέει πως η λασυ θα τα πάει καλά για τα δεδομένα του νησιού και θα κινηθεί ανοδικά, αν και στη δική μας περίπτωση αντιστρέφεται πλήρως το περιβόητο τοπικό-προσωπικό κριτήριο της αυτοδιοικητικής ψήφου· όχι μόνο γιατί η λασυ είναι υπεράνω προσώπων, αλλά γιατί κι οι μικροαστοί ξεθάβουν το ξεχασμένο πολιτικό τους κριτήριο, όταν έχουν να κάνουν με κομμουνιστές.

- Με ποιον κατεβάινεις;

- Με τον Τακη τον Πότσο, Λαική Συσπείρωση.

- Καλό παιδί ο Τακής, αγωνιστής...

- Ε ψήφισε ΛΑΣΥ αφού ειναι και καλό παιδί...

-...Μπα, είναι κουκουέ...

Εδώ μπορείτε να επισκεφτείτε και την τοπική μας ιστοσελίδα στη ρόδο.

10. Επίλογος στην ανάρτηση με κάτι πιο δροσερό και γραφικό: το μόνιμο δήμαρχο των λειψών και υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη φέτος με το.. αντιμνημονιακό μπλοκ (πλην λακεδαιμονίων), που ορίζει ως κυρίαρχη πολιτική αντίθεση (κρατηθείτε) το δίπολο «αθηναϊσμός/αθηναϊκό κράτος-ελληνική περιφέρεια». Γίγαντας...

Κι ύστερα λένε εμάς μακεδονομάχους..

Χιλιάδες λαού στη συγκέντρωση του ΚΚΕ - Video

 Χιλιάδες λαού στη συγκέντρωση του ΚΚΕ - Video

Περί βιώσιμης ανάπτυξης, αειφορίας, κοινωνικών συναιτερισμών και άλλων δαιμονίων

 Περί βιώσιμης ανάπτυξης, αειφορίας, κοινωνικών συναιτερισμών και άλλων δαιμονίων

«Προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης...»

Ενώ η κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της τσακισμένη από τη βίαιη φτωχοποίηση που της επέβαλαν, ακούει τους εμπαιγμούς και τις κοροϊδίες για την ανάπτυξη που υπόσχονται τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση, πραγματοποιήθηκε στην Ιεράπετρα συνέδριο με θέμα τις προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης του ορεινού όγκου της Θρυπτής.

Εδώ έκαναν ένα βήμα παραπέρα. Δε μας μιλήσανε για σκέτη ανάπτυξη, αλλά για μια άλλη ανάπτυξη διανθισμένη και με το επίθετο «βιώσιμη».

«Ανάπτυξη για ποιόν και από ποιόν;»

Το ερώτημα αυτό φυσικά κανείς δεν το θέτει και ως φυσικό επακόλουθο, κανείς δεν απαντάει σ’ αυτό.

Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό επιβάλλοντας βίαιη φτωχοποίηση, κατέστρεψαν την αγροτική παραγωγή, γκρέμισαν τους μισθούς και τις συντάξεις. Και τώρα οι ίδιες πολιτικές ατόφιες ή μερεμετισμένες θα μας οδηγήσουν όχι μόνο στην ανάπτυξη, αλλά στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Ο όρος «αειφορία» που κατά κόρον ακούγεται σε τέτοιες θεματολογίες, θα πρέπει να καταργηθεί και να μη χρησιμοποιείται. Σύμφωνα με τον ορισμό της, οι τρεις πυλώνες της αειφορίας είναι η Οικονομία, η Κοινωνία και το Περιβάλλον. Δεν μπορείς να έχεις αειφορική ανάπτυξη όταν η Οικονομία ελέγχεται από τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο και η Κοινωνία είναι διαλυμένη και βίαια φτωχοποιημένη.

Για τον Καλλικράτη δεν ακούγεται κουβέντα. Μας τον εμφάνιζαν ως τη μεγάλη τομή και τη μοναδική ευκαιρία για την τοπική αυτοδιοίκηση. Το ότι επιτάγχυνε την ερημοποίηση της υπαίθρου και των χωριών μας το προσπερνάμε. Σα να μη συνέβη ποτέ. Σα να ήταν πάντα έτσι.

Μας συμβουλεύουν να παράγουμε ποιοτικά τοπικά προϊόντων. Γιατί τα προϊόντα που παράγονταν μέχρι τώρα δεν ήταν ποιοτικά; Ή μήπως δεν ήταν τοπικά;

Μας προτείνουν να εφαρμόσουμε σύγχρονες μεθόδους κοινωνικής οργάνωσης, όπως είναι οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί. Γιατί υπάρχουν και συνεταιρισμοί που δεν είναι κοινωνικοί; Ή μήπως εννούν το καινούριο φρούτο, εξ’ ευρωπαϊκής ένωσης εισαγόμενο, των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (ΚΟΙΝΣΕΠ); Πάρτε μολύβι και χαρτί. Όσες πράξεις κι αν κάνετε, το ίδιο αποτέλεσμα προκύπτει, ότι οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις στηρίζονται στην κακοπληρωμένη εργασία και στην απειλή της ανεργίας.

Η Ιεράπετρα είναι μια κατ’ εξοχήν αγροτική περιοχή. Οι μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι καθημερινά έρχονται όλο και πιο κοντά στο ξεκλήρισμά τους. Το κόστος παραγωγής έχει ανέβει υπέρμετρα. Αγροεφόδια, λιπάσματα, ζωοτροφές, καύσιμα και ενέργεια συνεχώς ακριβαίνουν. Φορολόγηση, ασφαλιστικές εισφορές και χαράτσια ακριβαίνουν κι αυτά. Δάνεια, τόκοι, επιτόκια και πανωτόκια συνεχώς στο προσκήνιο. Η αγορά είναι ασύδοτη στα χέρια των εμπόρων και των εταιριών. Ελέγχουν τις τιμές και τη διακίνηση των προϊόντων όπως τους συμφέρει την κάθε φορά.

Φταίχτες όμως είναι οι αγρότες επειδή δεν είναι ευέλικτοι στο να διαφοροποιούν το αγροτικό ή κτηνοτροφικό τους επάγγελμα. Φταίνε οι ίδιοι επειδή δεν μπορούν να αναπτύξουν και να επιδείξουν αγροτική και κτηνοτροφικη επιχειρηματικότητα. Οι αγρότες θα πρέπει να γίνουν και τυποποιητές, να γίνουν και έμποροι και γιατί όχι να γίνουν και εξαγωγείς.

Το ακούσαμε κι αυτό!.

Οι αγρότες ξέρουν να καλλιεργούν τη γη τους και οι κτηνοτρόφοι να εκτρέφουν τα ζωντανά τους. Μπορούν να βοηθηθούν αυτό να το κάνουν καλύτερα, αποτελεσματικότερα, ασφαλέστερα και αποδοτικότερα; Αυτό είναι το σημαντικό. Όλα τα άλλα είναι εξαπάτηση και αποπροσανατολισμός απ’ τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων.

Για τον δε τουρισμό πρώτη φορά ακούσαμε μαζεμένες τόσες διαφορετικές μορφές τουρισμού! Εναλλακτικός, θρησκευτικός, περιπατητικός, αρχαιολογικός, ορειβατικός, αθλητικός και αγροτουρισμός. Σε όλες αυτές τις διαφορετικές μορφές τουρισμού έχουν πρόσβαση οι οικογένειες των εργαζομένων, των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ανέργων της Ελλάδας του 2014; Το δικαίωμα στην αναψυχή και στις διακοπές το έχει η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων;

Ο προβληματισμός αυτός δεν τέθηκε από κανέναν! Όπως επισης κανείς δεν αναρωτήθηκε αν με την ανάπτυξη αυτών των μορφών τουρισμού βελτιωθούν οι μισθοί και οι εργασιακές συνθήκες των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Αυτές οι παράμετροι δεν αποτελούν διαστάσεις της βιώσιμης ανάπτυξης;

Τώρα όσον αφορά το δίκτυο Natura 2000 (ή αλλιώς ΦΥΣΗ 2000). Η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως έλεγε, προκειμένου να μην οδηγηθούμε σε μια μη αναστρέψιμη απώλεια της βιοποικιλότητας εξέδωσε το 1992 την Οδηγία 92/43 ΕΕ, η οποία προέβλεπε την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού δικτύου για τα κράτη μέλη, το οποίο θα περιελάμβανε και θα συνέδεε τους χώρους στους οποίους εμφανίζονται οι ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος τύποι οικοτόπων και τα ενδιαφέροντα ή απειλούμενα είδη φυτών και ζώων. Έτσι προέκυψε το δίκτυο Natura 2000.

Τον τελευταίο καιρο όμως, όταν μιλάνε για το δίκτυο Natura 2000, συνηθίζουν να μην αναφέρονται σε ημερομηνίες. Θα δείτε παρακάτω γιατί είναι σημαντικές και γιατί κανείς δε μιλάει για αυτές.

Η δημιουργία του δικτύου ΦΥΣΗ 2000 προβλεπόταν πως θα υλοπούνταν σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση, από τον Ιούνιο του 1992 μέχρι τον Ιούνιο του 1995, τα κράτη-μέλη όφειλαν να απογράψουν τους τύπους οικοτόπων του παραρτήματος Ι καθώς και τα είδης της χλωρίδας και της πανίδας του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας και να προτείνουν έναν εθνικό κατάλογο περιοχών επιδεχομένων να αναγνωρισθούν ως κοινοτικού ενδιαφέροντος και να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό δίκτυο ΦΥΣΗ 2000. Στη χώρα μας η φάση αυτή ολοκληρώθηκε το 1996.

Η δεύτερη φάση, η οποία έπρεπε να τελειώσει μέχρι το 1998, είχε ως αντικείμενο την κατάρτιση, μετά από συμφωνία μεταξύ των κρατών-μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενός καταλόγου περιοχών ο οποίος θα καταρτίζονταν με βάση τις εθνικές προτάσεις (τους εθνικούς καταλόγους) με σκοπό τη δημιουργία του ευρωπαϊκού δικτύου προστατευομένων περιοχών ή καλύτερα Ειδικών Ζωνών Διατήρησης (ΕΖΔ).

Κατά τη διάρκεια της τρίτης και τελευταίας φάσης, από τον Ιούλιο του 1998 μέχρι τον Ιούνιο του 2004, τα κράτη-μέλη θα χαρακτήριζαν επίσημα τις περιοχές που έχουν επιλεγεί για την ένταξή τους στο ευρωπαϊκό δίκτυο ΦΥΣΗ 2000 ως Ειδικές Ζώνες Διατήρησης. Παράλληλα θα καταρτίζονταν ειδικά διαχειριστικά σχέδια για κάθε περιοχή.

Είμαστε στο 2014, έχουν περάσει 10 χρόνια και η τρίτη φάση δεν έχει ολοκληρωθεί. ΔΕΝ έχουν εκπονηθεί τα ειδικά διαχειστικά σχέδια της κάθε περιοχής όπως προβλεπόταν. Κατά συνέπεια δεν έγιναν και τα Προεδρικά Διατάγματα που θα καθόριζαν το προστατευταίο αντικείμενο και τις χρήσεις γης της κάθε περιοχής.

Έτσι λέμε ότι έχουμε ένα δίκτυο προστατευμένων περιοχών μόνο για να το λέμε. Πρακτικά δε σημαίνει και πολλά πράγματα.

Όλα τα παραπάνω σε τοπικό επίπεδο, στην Ιεράπετρα:

Στην περιοχή ευθύνης του Δήμου Ιεράπετρας υπάρχουν τρεις περιοχές που έχουν προταθεί για ένταξη στο δίκτυο ΦΥΣΗ 2000. Πρόκειται για την περιοχή του Σελάκανου (GR4320002), για τη Νήσο Χρυσή (GR4320003) και για το όρος Θρυπτή με τη γύρω περιοχή (GR4320005).

Και οι τρεις αυτές περιοχές που ανήκουν στο Δήμο Ιεράπετρας εμφανίζουν προβλήματα στη διαχείρισή τους και κατ’ επέκταση και στη διατήρησή τους. Η περιοχή του Σελάκανου ταλανίζεται από την άναρχη μελισσοκομία, την παράνομη υλοτομία και τις συχνές πυρκαγιές. Η Χρυσή ταλαιπωριέται από την έντονη και άναρχη τουριστική εκμετάλλευση και η Θρυπτή βασανίζεται κυρίως από την ανεξέλεγκτη βόσκηση.

Η ολοκλήρωση του δικτύου ΦΥΣΗ 2000 προέβλεπε για την κάθε περιοχή την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών. Από αυτές όπως περιγράψαμε παραπάνω θα προέκυπταν τα Ειδικά Διαχειριστικά σχέδια τα οποία θα διέκριναν με σαφήνεια πυρήνες προστασίας και ρυθμιστικές ζώνες χρήσεων γης. Όλα αυτά στο τέλος τους θα θεσπίζονταν νομοθετικά με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων.

Γιατί άραγε να καταγράφονται αυτές οι καθυστερήσεις;

Για τον απλό και προφανή λόγο ότι ο καπιταλισμός, δηλαδή το πολιτικό μας σύστημα με το πολιτικό – υπηρετικό του προσωπικό που τον διαχειρίζεται ή ονειρεύεται να τον διαχειριστεί, δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το φυσικό περιβάλλον και την προστασία του.

Όσο το φυσικό περιβάλλον δεν θεωρείται λαϊκή περιουσία και εντάσσεται σε λογικές ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας, δεν πρόκειται να προστατευτεί και να διατηρηθεί αποτελεσματικά ποτέ. Όλα τα υπόλοιπα είναι φλυαρία, σκοπιμότητα και αποπροσανατολισμός.

Στο νομό Λασιθίου έχουμε και άλλο πιο «προχωρημένο» παράδειγμα που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Εχουμε την περίπτωση του ΒΑ Άκρου Κρήτης – Κάβο Σίδερο. Το ΒΑ Άκρο Κρήτης είναι επίσης περιοχή προτεινόμενη για ένταξη στο δίκτυο ΦΥΣΗ 2000. Αυτό συμπεριλαμβάνεται στις 10 περιοχές που εκπονήθηκαν Ειδικά Διαχειριστικά Σχέδια. Προεδρικό διάταγμα όμως που να θεσπίζει ζώνες χρήσεων γης δεν έγινε ποτέ. Μετά από πολλά χρόνια, η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη που είχε εκπονηθεί θεωρήθηκε παλιά και παραγγέλθηκε καινούρια. Και πάλι όμως δεν προέκυψε Προεδρικό Διάταγμα.

Το ερώτημα – συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Είναι δυνατόν να «δεσμεύσουν» νομοθετικά με χρήσεις γης την περιοχή που πρόκειται να υλοποιηθεί η περιβόητη τουριστική επένδυση της Αγγλικής Εταιρίας που προγραμματίζεται και εξαγγέλεται για πάνω από μια 20ετία στην περιοχή αυτή;

Όλα τα παραπάνω μήπως δεν είναι γνωστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι και παραείναι. Δεν πρόκειται για ελληνική κακοδαιμονία όπως θέλουν μερικοί να το εμφανίζουν. Οι ίδιες καθυστρήσεις εμφανίζονται και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Τα περι προστασίας είναι προσχηματικά. Οι πραγματικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ανταγωνιστικότητα και η Επιχειρηματικότητα. Και η πρακτική της δείχνει πως γι’ αυτήν το φυσικό περιβάλλον είναι πόρος προς εκμετάλλευση.

Ο ίδιος εμπαιγμός γίνεται και με τους φορείς διαχείρισης.

Αρχικά προέβλεπαν πως σε κάθε προστατευόμενη περιοχή ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, θα συσταθεί και φορέας διαχείρισης.

Μετά μας είπαν πως θα είναι πολλοί οι φορείς διαχείρισης και έγιναν ομαδοποιήσεις. Τότε για το νομό Λασιθίου προέβλεπαν έναν φορέα διαχείρισης για το σύνολο των περιοχών Natura 2000. Τελικά σε όλη την Ελλάδα συστάθηκαν μερικοί μόνο φορείς στους Εθνικούς Δρυμούς, τους οποίους από την πρώτη στιγμή τους κατέστησαν δυσκίνητους και δυσλειτουργικούς.

Κι εδώ εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως το πολιτικό μας σύστημα δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το φυσικό περιβάλλον και τη διαχείρισή του. Όλα όσα λέει και εξαγέλλει είναι παραπλανητικά.

Ενδιαφέρεται για την εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος.

Θα είναι όμως ταχύτατη η ένταξη των περιοχών αυτών στο ΤΑΙΠΕΔ και το ξεπούλημα – χάρισμα των φιλέτων στο μεγάλο κεφάλαιο.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από το σκηνικό που έχει στηθεί στη χώρα μας με τις ΑΠΕ – ΒΑΠΕ, για τις οποίες θα μιλήσουμε ευθύς αμέσως.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας βιομηχανικής κλίμακας (Β-ΑΠΕ) που έχουν αδειοδοτηθεί από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ). Συζητήσεις, εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Αλλά για την ταμπακέρα δε μιλάει κανένας.

Οι ασκοί του αιόλου άνοιξαν με την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας.

Την αρχή έκαναν οι περιβαλλοντικές – οικολογικές οργανώσεις που φώναζαν για «καθαρή ενέργεια» και για απεξάρτηση από τα «βρώμικα καύσιμα». Μετά ήρθε η Ευρωπαϊκή ένωση και μας είπε πως το 20% της παραγόμενης ενέργειάς μας θα πρέπει να είναι από έργα ΑΠΕ.

Στην Ελλάδα αυτό εντάχθηκε αμέσως σε ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και έτσι δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε φυσικό πρόσωπο & σε κάθε εταιρία που διαθέτει κάποιο κεφάλαιο να γίνει παραγωγός ηλεκτρικής ενέργειας. Υπαγράφει συμβόλαιο με τη ΔΕΗ η οποία αγοράζει το παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα και καλούμαστε να το πληρώσουμε όλοι εμείς οι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας.

Δείτε τα έντυπα των λογαριασμών ΔΕΗ. Στην αρχή το ονόμαζαν «Τέλος ΑΠΕ». Τώρα το ονομάζουν «Τέλος περιορισμού αέριων ρύπων» και τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει αυξηθεί κατά 450%.

Τα προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον ξεκίνησαν να δημιουργούνται με τις εγκαταστάσεις έργων ΑΠΕ. Σκόπιμα όμως μένουν στο απυρόβλητο και υπερτονίζονται τα έργα β-ΑΠΕ που σχεδιάζονται.

Στη Σίτανο της ορεινής Σητείας ακόμη δεν έχει κατασκευαστεί κανένα έργο Β-ΑΠΕ. Το φυσικό της περιβάλλον όμως έχει καταστραφεί από τα πολλά έργα ΑΠΕ που έχουν ήδη κατασκευστεί και λειτουργούν. Κανείς δεν ασχολείται όμως. Γιατί άραγε;

Έστω ότι καταφέρνουμε και εμποδίζουμε όλα τα σχεδιαζόμενα έργα Β-ΑΠΕ. Διασφαλίζει κάνενας ότι οι μεγάλες εκτάσεις που θα θεωρήσουμε ότι «σωθήκανε» δεν θα κατατμηθούν σε μικρότερες και δε θα γεμίσουν και πάλι με καθρέφτες από έργα ΑΠΕ; Δυστυχώς κανείς δεν το διασφαλίζει.

Οι δήμοι ανέξοδα παίρνουν αποφάσεις και τάσσονται ενάντια στα έργα Β-ΑΠΕ επειδή ξέρουν πως για την αδειοδότηση και την εγκατάστασή τους δεν τους λογαριάζει κανένας.

Η Περιφερειακή Διοίκηση με τη σειρά της έχει μια αντιφατική συμπεριφορά. Για κάποια έργα Β-ΑΠΕ γνωμοδοτεί θετικά όπως στην περίπτωση της εταιρίας NUR-MOH στην Αγία Τριάδα του πρώην Δήμου Λεύκης. Για κάποια άλλα γνωμοδοτεί αρνητικά και προσφεύγει και στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωσή τους. Την ίδια όμως στιγμή προωθεί συμπράξεις με τράπεζες και μεθοδεύει την κατασκευή έργων ΑΠΕ και Β-ΑΠΕ.

Ο χωροταξικός σχεδιασμός που παραγέλθηκε και εκπονήθηκε απ’ το Πολυτεχνείο Κρήτης έρχεται καθυστερημένος και δυστυχώς δε δίνει καμιά απάντηση στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε και διογκώθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Μέσα σε όλην αυτήν την αναστάτωση και τη συζήτηση που γίνεται, με την πραγματική αιτία του προβλήματος που είναι η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας δεν ασχολείται κανένας.

Το ηλεκτρικό ρεύμα πλέον θεωρείται εμπόρευμα. Παράγεται και διανέμεται σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς, με επιχειρηματικά κριτήρια και με όρους κερδοφορίας.

Έτσι καθίσταται πανάκριβο και δυσπρόσιτο στην μέση λαϊκή οικογένεια. Και την ώρα που εμείς τσακωνόμαστε και φλυαρούμε για τις ΑΠΕ και τις ΒΑΠΕ, υπάρχουν οικογένειες σήμερα στον 21^ο αιώνα που αναγκάζονται να μένουν στο σκοτάδι επειδή κάποιοι θέλουν να κερδοφορούν και να κερδοσκοπούν εμπορευόμενοι την ηλεκτρική ενέργεια.

Το μέτωπο της αντίστασης και του αγώνα θα πρέπει να είναι απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Να εμποδιστεί το ξεπούλημα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Να εμποδιστεί κάθε ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της ενέργειας. Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να είναι φθηνό και προσιτό σε όλες τις εργατικές λαϊκές οικογένειες.

Καθημερινά επιβεβαιώνεται και στην πράξη ότι οι στρατηγικές και τα μέτρα που προτείνονται στο πλαίσιο του πολιτικού μας συστήματος και του ανταγωνισμού των τμημάτων του κεφαλαίου, όπως αυτός διαμορφώνεται κάθε φορά, έχουν ως κύριο στόχο την παραπέρα κερδοφορία των κεφαλαίων που επενδύονται και όχι των περιβαλλοντικών προβλημάτων σε συνδυασμό με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι οι στρατηγικές στο πλαίσιο της οικονομίας και της πολιτικής που στηρίζεται στην εμπορευματοποίηση της γης, του αέρα, της ενέργειας, του νερού. Στην καταλήστευση των φυσικών πόρων.

Στον αντίποδα βρίσκεται η οικονομία και η πολιτική που στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία. Μόνο με αυτές τις σοσιαλιστικές σχέσεις μπορεί να υπάρξει συνειδητή προγραμματισμένη ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση. Έτσι δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις μιας ανάλογης, με τους ίδιους στόχους, ευρωπαϊκής και παγκόσμιας συνεργασίας των λαών με αμοιβαίο όφελος.

Το ΚΚΕ απευθυνόμενο στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα προβάλλει τη ρεαλιστική του πρόταση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα εξασφαλίζει για όλο το λαό: Σταθερή δουλειά υπό ασφαλείς συνθήκες με ικανοποιητική αμοιβή, ανθρώπινη κατοικία σε πόλεις και οικισμούς με ολοκληρωμένες τεχνικές υποδομές, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, προστασία του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων, φθηνές και ευχάριστες διακοπές στη λαϊκή οικογένεια, ελεύθερη καθημερινή πρόσβαση στις ακτές και σε άλλους χώρους αναψυχής, σε αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία πολιτισμού, πρόσβαση σε υποδομές μαζικού αθλητισμού και ερασιτεχντικής καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Για ν’ ανοίξει ο δρόμος γι’ αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει να ενταθεί η ταξική πάλη, να δυναμώσει η ιδεολογική ζύμωση, να πολιτικοποιηθεί ο οικονομικός αγώνας.

Το ΚΚΕ καλεί εργάτες και μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες, νέους και συνταξιούχους μαχητικά να συσπειρωθούν με στόχους για την ικανοποίηση των αναγκών τους όπως:

• Μετατροπή σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων στα βουνά και τα δάση. Αναδάσωση των καμένων εκτάσεων, προστασία και διαχείριση δασικών οικοσυστημάτων που συμβάλλουν στη συγκράτηση των νερών και τον εμπλουτισμό των υδροφορέων.
• Μετατροπή σε δημόσια περιουσία των ακτών και ελεύθερων χώρων.
• Περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων και αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτινων πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία και την αξιοποίησή τους συνολικά στη χώρα και κατά υδατικά διαμερίσματα.
• Αγώνα και κοινό στόχο να κατοχυρωθούν επικοινωνία – ενέργεια – μεταφορές ως κοινωνικές υπηρεσίες. Συνολικά ενιαίους αποκλειστικούς φορείς στους τομείς στρατηγικής σημασίας που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.
• Προστασία ελεύθερων χώρων από την τσιμεντοποίηση, των ποταμών, λιμνών, θαλασσών και του αέρα από τη βιομηχανική ρύπανση και των παραλιών από τα φερτά υλικά.

Για να δημιουργηθεί το λαϊκό ποτάμι της ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Με τη συνειδητή πάλη τους οι εργαζόμενοι μπορούν να μετατρέψουν την οικονομική κρίση σε βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να απελευθερωθεί επιτέλους η κοινωνική παραγωγή από τα δεσμά του κεφαλαίου. Και αυτό θα γίνει όταν απεγκλωβιστούν από οποιασδήποτε μορφής αυταπάτη και από αυτή της «πράσινης» μορφής του καπιταλισμού.

Κυφωνίδης Νίκος – Βιολόγος

Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση

Quiz!!! Ποιο site δίνει link στο "Μακελειό" του Χίου;;

 Quiz!!! Ποιο site δίνει link στο "Μακελειό" του Χίου;;

H απάντηση....


  
Μα φυσικά το left.gr, που φιλοξενεί δημοσκόπηση του "εγκρίτου" καθηγητή Πανά!

Ενοχλητική λεπτομέρεια: 

Ο κ. Πανάς, που βγήκε και στο "Κόκκινο" συμμετέχει σε "πατριωτικό" think-tank μαζί με Χρυσαυγίτες....

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΙΝΑΡΑΔΕΣ

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΙΝΑΡΑΔΕΣ

Η περιοδεία και η ομιλία της Λαϊκής Συσπείρωσης στις Σιναράδες απέδειξε για ακόμη μία φορά

τη δυναμική των δύο ψηφοδελτίων στο Δήμο της Κέρκυρας και την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Η ανοικτή

ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία από τον Υποψήφιο Δήμαρχο Μπάμπη Χαραλάμπους και

τον Υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη Γιάννη Μπορμπότη ήταν η μοναδική που έγινε στο χωριό από όσα

ψηφοδέλτια συμμετέχουν στις εκλογές της 18ης

Μάη.

Οι υποψήφιοι ανέπτυξαν τις θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης ενώ αναφέρθηκαν αναλυτικά και στα

ιδιαίτερα προβλήματα του χωριού των Σιναράδων. Έθεσαν ως πρώτες προτεραιότητες υποδομές και

παρεμβάσεις οι οποίες θα καλυτερέψουν τη ζωή των κατοίκων και θα ικανοποιούν ανάγκες που

υπάρχουν. Απαραίτητη είναι η ολοκλήρωση του βιολογικού Σιναράδων – Πέλεκα και η σύνδεσή του με τα

χωριά. Επίσης, η επαναλειτουργία της μονάδας αντίστροφης όσμωσης έτσι ώστε να υπάρχει ποιοτικό

νερό τουλάχιστον στις δημόσιες βρύσες που υπάρχουν στο χωριό. Η εγκατάλειψη της μονάδας και η

έλλειψη συντήρησης με ευθύνη του Δήμου είχε ως αποτέλεσμα για μεγάλο χρονικό διάστημα οι κάτοικοι

να πίνουν ακατάλληλο νερό. Οι αγροτικοί δρόμοι, οι οποίοι βοηθούν και στην αντιπυρική προστασία δεν

έχουν καθαριστεί εδώ και χρόνια. Οι σύλλογοι του χωριού (Φιλαρμονική, Αθλητικός Όμιλος, Πολιτιστικός

Σύλλογος), όπως βέβαια και όλοι οι σύλλογοι του νησιού, έχουν αφεθεί στην τύχη τους χωρίς καμία

απολύτως βοήθεια από τον Δήμο και την Περιφέρεια τη στιγμή που προσφέρουν σημαντικό έργο.

Μετά τις αρχικές τοποθετήσεις πραγματοποιήθηκαν ερωτήσεις και έγινε συζήτηση με τους

παρευρισκόμενους. Ένα σημαντικό θέμα που τέθηκε ήταν σχετικά με την αιγιαλίτιδα ζώνη, τις

παραβάσεις που υπάρχουν εκεί αλλά και το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών για τον αιγιαλό που

επί της ουσίας δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να ιδιοποιούνται τη θάλασσα και τις παραλίες. Επίσης το

θέμα των απορριμμάτων και το θέμα του νερού.

Οι θέσεις και οι προτάσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης βάζουν στο επίκεντρο την ικανοποίηση των

σύγχρονων και συνεχώς αυξανόμενων λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των λίγων. Ψήφος στη Λαϊκή

Συσπείρωση σημαίνει ξεκάθαρη αντίθεση με τον δρόμο ανάπτυξης που μας έχει φτάσει στην σημερινή

τραγική κατάσταση. Στις εκλογές του Μάη για Δήμο, Περιφέρεια και Ευρωβουλή έχουμε την ευκαιρία να

τους δείξουμε πως δεν πάει άλλο.

14/05/2014 

Νίκος Μπογιόπουλος: Τι έγινε στις Κάννες, παιδιά;;;;;

 Νίκος Μπογιόπουλος: Τι έγινε στις Κάννες, παιδιά;;;;;

 Είναι αδιανόητο! Βγήκαν οι «Financial Times» κι έγραψαν ότι τον Νοέμβρη του 2011 στις Κάννες οι καλοί μας εταίροι είπαν στον Παπανδρέου «κάτσε στ’ αυγά σου» - κι αυτός έκατσε!  Ότι οι καλοί μας εταίροι είπαν στον Βενιζέλο να ακολουθήσει αυτή και όχι την άλλη πολιτική γραμμή – κι αυτός την ακολούθησε!  Ότι οι καλοί μας εταίροι ζήτησαν από τον Σαμαρά να κάνει ετούτο κι εκείνο – κι αυτός έκανε κι ετούτο κι εκείνο! Α, ναι: Οι καλοί μας εταίροι στις Κάννες μας βρήκαν και πρωθυπουργό!  Τον Παπαδήμο…

   «Που είναι το αδιανόητο;», θα πείτε.

·         Μήπως δεν ζούμε στη χώρα που σε παλιότερες εποχές τον εκλογικό νόμο τον έφτιαχνε ο Αμερικανός πρέσβης Πιουριφόι;

·         Μήπως εδώ δεν είχαν ακουστεί εκείνα τα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας;».

·         Μήπως εδώ δεν είναι που το παρόν (και όχι κάποιο παλιότερο) πολιτικό σύστημα δήλωνε ότι «δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ» (Γ.Παπανδρέου, Τάμπερε - Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ);

·          Μήπως δεν το είχαμε ακούσει να το λέει το 2005 η τότε πρόεδρος της Βουλής, η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη στον κ.Παπούλια, κατά την τελετή για την ανάδειξή του στην προεδρία  της Δημοκρατίας: «Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν (...)».

·          Μήπως πριν ακόμα από την υπαγωγή της χώρας στο αγγλικό δίκαιο δεν ήταν που είχε συμφωνηθεί το καθεστώς επιτήρησης, ήδη από το 1992, με το «μνημόνιο των μνημονίων» που ακούει στο όνομα «Συνθήκη του Μάαστριχτ» το οποίο υπερψήφισαν όλες οι («πλην Λακεδαιμονίων»…) πτέρυγες της Βουλής;      

 (Παρένθεση πρώτη: Τα παραπάνω, όποτε τα «ανακαλύπτουν» οι διάφοροι όψιμοι «πρωτομάρτυρες της εθνικής κυριαρχίας»,  άλλοι «μυξοκλαίνε» για τον ραγιαδισμό και άλλοι ζητούν «κατανόηση» επειδή – όπως λένε - οι ταγοί μας«ενδίδουν χωρίς να το θέλουν» κι επειδή είναι τα «θύματα υπέρτερων δυνάμεων». Οι καημένοι... Ουδέν ψευδέστερον! Η «λεβεντιά» που ξεχείλισε στις Κάννες, αυτή η καταισχύνη της υποτέλειας, δεν έχει το άλλοθι της «αδυναμίας». Είναι προϊόν των πολιτικών επιλογών του κεφαλαίου που καθώς δεν έχει πατρίδα, δεν έχει και καμία αναστολή να διαπλέκει το «ναι» με το γιές» και το «γιαβόλ, ώστε να εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνοντας το λαό σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο που εκπροσωπούν οι Μέρκελ και οι «Σαρκολάντ». Έτσι παίζεται το παιχνίδι το οποίο αυτοβούλως - και όχι λόγω πιέσεων - έχει δεχτεί η ελληνική ολιγαρχία. Και το έχει δεχτεί γιατί έτσι κάνει τις «δουλειές» της, γνωρίζοντας τα συμφέροντά της καλύτερα από τον καθένα. Όπως γνωρίζει και τα όριά της. Που σημαίνει ότι είτε η πολιτική εξάρτηση και η υποτέλειά της, είτε η επιθετικότητα και ο «μεγαλοϊδεατισμός» της, δεν αποτελούν αμετάβλητα δόγματα που υπόκεινται σε ιδεοληψίες ή πολιτικές «σταθερές». Συνιστούν έκφραση της εκάστοτε ιστορικής φάσης και του εκάστοτε συσχετισμού. Επομένως το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα όταν αναθέτει στα κόμματά του να πορεύονται είτε δουλοπρεπώς είτε «εθνικομεγαλοπρεπώς», γνωρίζει άριστα αυτά τα όρια εντός του οποίου κινείται ο ελληνικός καπιταλισμός, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών που το ίδιο έχει επιλέξει και στις οποίες εξ αντικειμένου ανήκει).

 (Παρένθεση δεύτερη: Η μόνη ΕΕ που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει είναι αυτή που βλέπουμε να επιβάλλει από την οικονομική πολιτική μέχρι τους πρωθυπουργούς τόσο στην «μικρή» Ελλάδα όσο και στην «μεγάλη» Ιταλίας. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι με τη διατήρηση της Ελλάδας στο «λάκκο» αυτών των διεθνών «συμμαχιών», ότι με την Ελλάδα δεμένη στα δεσμά αυτής της ΕΕ, εκείνος – ο ΣΥΡΙΖΑ - θα κάνει επωφελείς για τον λαό «διαπραγματεύσεις», «αναδιαπραγματεύσεις», «συζητήσεις» και συμφωνίες. Αυτό θα συμβεί - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ – γιατί η ΕΕ μπορεί να μεταμορφωθεί σε «ΕΕ των λαών». Πράγμα πιθανό να συμβεί, αλλά μόνο σε μια περίπτωση: Στην… «Δευτέρα Παρουσία»). 

 «Τι το αδιανόητο;», λοιπόν, προκύπτει από τις Κάννες, αφού προφανώς και όλα αυτά ήταν και είναι δεδομένα; «Τι το νέο;» προέκυψε από τις Κάννες, αφού οι ισχυρές εξαρτήσεις της ιθύνουσας οικονομικής και πολιτικής μας τάξης στο πλαίσιο των διεθνών τους συμμαχιών και γνωστές είναι και δεν είναι σημερινές; «Προς τι η έκπληξη;», αφού – και προφανώς - αυτό ήταν και είναι το πλαίσιο προσαρμογής της καπιταλιστικής Ελλάδας στον διεθνή καπιταλισμό;

   Κι όμως, το αδιανόητο όχι απλώς υπάρχει αλλά είναι και… αδιανόητα πελώριο! Και είναι τούτο: Ότι ενώ όλα αυτά είναι πλέον οφθαλμοφανή (για όσους θέλουν να τα δουν), ενώ είναι εξόχως ηχηρά (για όσους θέλουν να τα ακούσουν), οι πρωταγωνιστές αυτής της καταισχύνης, δεν τολμούν να βγάλουν κιχ! Δεν τολμούν να ψελλίσουν λέξη ώστε – έστω και υποκριτικά ρε αδερφέ – να αρνηθούν ένα δημοσίευμα που τους εμφανίζει στα μάτια όλης της οικουμένης, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν ανδρείκελα!

   Αντίθετα, το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν τους ΜΕGAμικροπαπαγάλους τους να προπαγανδίζουν ότι δεν πειράζει που ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου εμφανίζεται να ενεργεί στις Κάννες σαν μια αξιοθρήνητη μαριονέτα. Ότι το «κύριο» είναι άλλο! Και το «κύριο», λένε οι παπαγάλοι, είναι ότι αυτή η ηγεσία (η «μαριονέτα», δηλαδή) λειτούργησε τόσο καλά ως «μαριονέτα» ώστε… μας κράτησε στο ευρώ! Καταλάβατε τι λένε; Δεν έχει σημασία αν σας κυβερνούν ανδρείκελα, αρκεί τα φράγκα (που δεν έχετε) να τα έχετε… σε ευρώ!

 «Δοξάστε» τους λοιπόν! Αυτό ζητούν - κί αυτό είναι το αδιανόητο: Ζητούν να τους «δοξάσουμε» κι από πάνω επειδή τους αποκαλούν «μαριονέτες» κι αυτοί δεν βγάζουν τσιμουδιά!

 «Δοξάστε» τους! Γιατί οι πρωταγωνιστές των Καννών δεν είναι μόνο ότι κυβέρνησαν και κυβερνούν, ότι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τα κοινά για λογαριασμό τραπεζιτών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων. Δεν είναι μόνο ότι «χρεοκόπησαν», ξεφτίλισαν και κατάντησαν την Ελλάδα εδώ που την κατάντησαν. Είναι ότι ακόμα και την ώρα του ξεγυμνώματος επιζητούν «δόξα» (και ψήφο!), ενώ ομολογούν δια της σιωπής τους ότι πάσχουν από απόλυτη έλλειψη πολιτικής αξιοπρέπειας. Από απόλυτη ένδυα στοιχειώδους πολιτικού αυτοσεβασμού!

Φυσικά δε μας διαφεύγει ότι η πολιτική ως έκφραση συμφερόντων, ταξικών συμφερόντων, δεν διεξάγεται ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ούτε με όρους αξιοπρέπειας. Ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για εκείνη την πολιτική που υπηρετεί τους λίγους, βασανίζοντας τους πολλούς.

 Εντούτοις, επιμένουμε: Δεν είναι, δα, και μικρό πράγμα: Όλοι αυτοί, που οι Ηρόστρατοι και οι Γουλιμήδες δεν πιάνουν μπροστά τους χαρτωσιά, να περιφέρονται σαν τον «γυμνό βασιλιά» και να έχουν κι από πάνω το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σωτήρες», σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»! Μα την αλήθεια, αυτό είναι απίθανο! Και είναι, πραγματικά, αδιανόητο!