Ασυμβίβαστη η καπιταλιστική ανάκαμψη με τη λαϊκή ευημερία

Ασυμβίβαστη η καπιταλιστική ανάκαμψη με τη λαϊκή ευημερία

Οι πλημμύρες τις περασμένης βδομάδας, που είχαν ως αποτέλεσμα νεκρούς και καταστροφές, έκαναν για ακόμα μια φορά καθαρό ότι η ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων δεν πάει μαζί με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, την προστασία των λαϊκών οικογενειών και την περιουσία τους.
Την ίδια στιγμή, μια σειρά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι ο στόχος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου προϋποθέτει το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα στοιχεία για την εκτίναξη της μερικής απασχόλησης, με την παράλληλη μείωση του μέσου μισθού. Την κατάσταση παρουσίασε με ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ ο «Ριζοσπάστης» και προκύπτουν από την επεξεργασία των στοιχείων του ΙΚΑ για την περίοδο 2012 - 2016. Τα στοιχεία λένε ότι σε συνθήκες κρίσης, οι επιχειρηματικοί όμιλοι κατάφεραν να μειώσουν δραστικά το λεγόμενο «κόστος εργασίας», πιο σωστά την τιμή της εργατικής δύναμης, και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους, αυξάνοντας το ποσοστό του κέρδους. Ετσι διαμορφώνονται οι όροι για βελτίωση του «επιχειρηματικού κλίματος» και για την «προσέλκυση επενδύσεων», που μαζί με τις κάθε είδους επιδοτήσεις και προνόμια στο κεφάλαιο, τίθενται από την κυβέρνηση ως βασικές προϋποθέσεις για την καπιταλιστική ανάκαμψη. Τα «επιτεύγματα» αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης αναγνωρίζονται ήδη πανηγυρικά από την Κομισιόν.

Η κοροϊδία καλά κρατεί

Για επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο μίλαγε την προηγούμενη βδομάδα η κυβέρνηση, με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες, ότι το παιχνίδι γυρίζει πλέον, ότι θέλει, λέει, τα χέρια της λυμένα, για να επικεντρωθεί στη «μεγάλη μάχη» της ανάπτυξης.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει πίσω απ' αυτόν τον κουρνιαχτό όλη την αντιλαϊκή πορεία που έχει διανύσει μέχρι σήμερα. Με σημαντικό σταθμό την ψήφιση του 3ου μνημονίου. Την κατοχύρωση όλων των αντιλαϊκών μέτρων και των αναδιαρθρώσεων που είχαν αποφασιστεί τα προηγούμενα χρόνια, την ψήφιση και την υλοποίηση καινούριων. Τις απλόχερες παροχές προς το κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους για τη στήριξη της κερδοφορίας τους, την ίδια στιγμή που τσακίζονταν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Η πολιτική, λοιπόν, ήταν πάντα εδώ, μόνο που ήταν και είναι πολιτική στήριξης του κεφαλαίου.
Η μάχη της προσέλκυσης επενδύσεων, της ανάκαμψης των κερδών, της ελάφρυνσης του χρέους, έχει ένα μακρύ κατάλογο αντιλαϊκών προαπαιτούμενων που βάζουν στο στόχαστρο όσα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα έχουν μείνει. Αλλωστε, στα «κρίσιμα θέματα» του επόμενου διαστήματος είναι αυτό των εργασιακών σχέσεων, που «αποτελεί και σημαντικό κομμάτι των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ», και παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις για «κόκκινες γραμμές» - σαν αυτές στο Ασφαλιστικό ότι δεν θα μειωθούν συντάξεις - ήδη έχουν αρχίσει τα όργανα, με δηλώσεις διαφόρων εμπειρογνωμόνων που προετοιμάζουν το έδαφος για τη νέα επίθεση. Αλλωστε, και στο Γιούρογκρουπ της Παρασκευής, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε στην επιτάχυνση των αντιλαϊκών μέτρων. Η κοροϊδία, λοιπόν, πάει σύννεφο.

Η καπιταλιστική ιδιοκτησία καθορίζει την ενημέρωση

Η κυβέρνηση έχει γίνει εξπέρ στη διαστρέβλωση σε όλους τους τομείς. Είναι χαρακτηριστικό πως το μοίρασμα της πίτας των τηλεοπτικών καναλιών σε παλιά και νέα τζάκια παρουσιάζεται σαν «διαφάνεια» και δήθεν «πάταξη της διαπλοκής». Η κυβερνητική προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι η νομιμότητα αποκαθίσταται και η διαπλοκή σπάει, ότι αποκτούν προτεραιότητα η κοινωνία και οι ανάγκες της.
Η κυβέρνηση μιλάει λες και η αλλαγή των επιχειρηματικών ομίλων που ελέγχουν την ενημέρωση - γιατί αυτό συνέβη με τον πλειστηριασμό των τηλεοπτικών αδειών - σηματοδοτεί καμιά ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα των ΜΜΕ. Ομως, η ουσία είναι ότι το τοπίο παραμένει ίδιο, διαπλεκόμενο και αντιλαϊκό όπως και πριν, αφού τα ΜΜΕ, η ενημέρωση βρίσκονται υπό τον έλεγχο των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όπως και πριν.
Το ΚΚΕ κάλεσε τους εργαζόμενους σε όλα τα ΜΜΕ να ενώσουν τη φωνή τους με το σύνολο των εργαζομένων, που πλήττονται απ' την αντεργατική πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, για να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να πληρωθούν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και οι οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία, να μην αξιοποιηθεί το αποτέλεσμα του διαγωνισμού για να χειροτερεύσουν ακόμα περισσότερο εργασιακές συνθήκες και μισθοί. Τόνισε ότι καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει σε πολιτικές δυνάμεις που έχουν συνυπογράψει παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως επίσης καμιά εξασφάλιση δεν μπορεί να υπάρξει για τους εργαζόμενους σ' ένα περιβάλλον όπου βασιλεύει το καπιταλιστικό κέρδος.

Σε ξένο αχυρώνα

Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, η αντιπαράθεση με την αξιωματική αντιπολίτευση πάει γάντι με την παροιμία για τους δυο γαϊδάρους που μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Κυβέρνηση και ΝΔ τσακώνονται για το εάν «προχωρά κανονικά» και «χωρίς καθυστερήσεις» η νέα επίθεση στα Εργασιακά, το νέο «σφαγείο», που ακούει στο όνομα «αξιολόγηση των κοινωνικών παροχών», η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, η οποία θα επισπεύσει την άρση της όποιας προστασίας έχει απομείνει στα χρεωμένα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά και την παράδοσή τους στα νύχια των διαφόρων αρπακτικών «funds», η νομοθεσία για την ακόμα ταχύτερη αδειοδότηση των επιχειρήσεων, σε βάρος της υγείας των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν και δουλεύουν κ.ο.κ.
Αντίστοιχη, άλλωστε, είναι και η αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για την πορεία των φορολογικών εσόδων: Πιάνονται ή δεν πιάνονται οι στόχοι; Αποδίδει ή δεν αποδίδει το παρόν φορολογικό μείγμα; Με την κυβέρνηση να καθησυχάζει πως η όποια υστέρηση στην είσπραξη φόρων θα καλυφθεί οπωσδήποτε.
Σε κάθε περίπτωση χαμένος ο λαός, αφού «πυξίδα» όλων των μειγμάτων της αστικής διαχείρισης είναι ο αντιλαϊκός στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Η «αγωνία» της κυβέρνησης και της ΝΔ για την πορεία της «αξιολόγησης» και την πορεία των φορολογικών εσόδων είναι η αγωνία του κεφαλαίου για την κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων που αυτό έχει ανάγκη. Μια αγωνία που όχι μόνο δεν πρέπει να γίνει έγνοια του λαού, αλλά και είναι ολότελα εχθρική στα δικά του συμφέροντα!

Κοινός παρονομαστής η στήριξη του κεφαλαίου

Με αυτό το πρίσμα πρέπει να αντιμετωπιστεί και η πρωτοβουλία του προέδρου της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που εμφανίστηκε να ζητάει «χαλάρωση» των αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων στην Ευρωζώνη. Ο καβγάς τους είναι για το ποια αναλογία στο μείγμα της αστικής διαχείρισης μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δεν γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, που συνθλίβονται σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Ευρωζώνης. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι πρωτοβουλίες παλιάς και «νέας» σοσιαλδημοκρατίας, όπως κι αυτή των χωρών του Νότου. Εχουν ως «κοινό παρονομαστή» την επιδίωξη σποράς μάταιων ελπίδων στους λαούς, πως το καπιταλιστικό σύστημα και το αντιδραστικό του διακρατικό «οικοδόμημα» στην ευρωπαϊκή ήπειρο - η ΕΕ - μπορούν να καλυτερεύσουν και να «εξανθρωπιστούν».
Οσες σύνοδοι και συνάξεις Κορυφής, ανάμεσα στους «επικεφαλής των χωρών του Νότου» κι αν γίνουν, όσες μεγαλοστομίες για «επανεκκίνηση της ΕΕ» κι αν ειπωθούν, η ΕΕ δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, μόνο χειρότερη για τους λαούς γίνεται, ούτε άλλωστε εξανθρωπίζεται το καπιταλιστικό σύστημα, που αυτή υπηρετεί. Η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών για την ανατροπή τους.
Οι διαδηλώσεις προχτές το βράδυ στην Αθήνα και χτες στη Θεσσαλονίκη δείχνουν το δρόμο, και πρέπει να διαψευστούν οι ελπίδες της κυβέρνησης ότι στον αντιλαϊκό της κατήφορο θα έχει τη λαϊκή συναίνεση και ανοχή.