Στο δρόμο προς το 20ό Συνέδριο

 Στο δρόμο προς το 20ό Συνέδριο

Χτες ανακοινώθηκε επίσημα ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ (30 Μαρτίου-2 Απριλίου). ενώ οι θέσεις της ΚΕ για το συνέδριο θα κυκλοφορήσουν την προσεχή Κυριακή με το Ριζοσπάστη.

Ένας καλός φίλος και καλοφαγάς λέει πως κανονικά το 20ό συνέδριο έπρεπε να το φάμε, κάνοντας ό,τι και διάφορες αεροπορικές-σιδηροδρομικές εταιρίες με το 13 (ή άλλα γρουσούζικα νούμερα) που το παρακάμπτουν κατά την αρίθμηση των θέσεων και προχωρούν κατευθείαν στο επόμενο, το 14.

Για το κόμμα, το 13ο συνέδριο παραλίγο να είναι και το τελευταίο του, αν είχαν νικήσει οι ανανεωτικοί με το Δραγασάκη. που επιδίωκαν να διαχυθεί στο χυλό του Συνασπισμού και να πάψει να υφίσταται αυτοτελώς. Κι άντε μετά να μη γίνεις προληπτικός. Προχωρήσαμε άμεσα όμως -μες στην ίδια χρονιά- στο 14ο, της ανασυγκρότησης.

Το 20ό βέβαια δεν προβλέπεται εξίσου δραματικό, άλλο αν διάφοροι (true) "αυθεντικοί κουκουέδες" σκίζουν τα ρούχα τους, φωνάζουν πως η ηγεσία τα αναθεωρεί όλα και το κόμμα κάνει (κατα)στροφή αλά Νικήτα και... -ποιος ξέρει;- ίσως την τελευταία μέρα των εργασιών διαβάσει στους συνέδρους ο ΓΓ μια μυστική έκθεση για τα λάθη του Φλωράκη και την 'αποχαριλαοποίηση' του κόμματος, που θα προορίζεται για δημοσίευση στον τρίτο τόμο του δοκιμίου, αλλά θα διαρρεύσει νωρίτερα στο Βήμα του Λαμπρόπουλου και την Εφ-Συν του Πετρόπουλου*.

Φαντάσου δηλ να μην είχε ψηφιστεί το νέο Πρόγραμμα τρία χρόνια πριν, στο 19ο, και να ερχόταν προς ψήφιση τώρα, στο 20ό, πόσο ευφάνταστους πολιτικούς συνειρμούς και πρωτότυπες συνδέσεις θα είχαμε να διαβάσουμε σε διάφορους διαδικτυακούς υπονόμους, που φαντάζονται πως το κόμμα είναι στο χείλος του γκρεμού, δηλαδή, με σοβιετικούς όρους, κάπου στο 28ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (τα πρακτικά του οποίου είχαν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά με τίτλο "για έναν ανθρώπινο, δημοκρατικό σοσιαλισμό") και στο τέλος των εργασιών, θα βγει ο Γκόρμπι να πει: σύντροφοι διαλυόμαστε!

*Εν τω μεταξύ το δίδυμο "βαθύ λαρύγγι" είναι κάπως ντεφορμέ το τελευταίο διάστημα. Ο μεν πρώτος αξιοποίησε το θάνατο του Φιντέλ για να μας υπενθυμίσει μια παλιότερη διαρροή εσωτερικού σημειώματος -την κριτική ματιά του ΚΚΕ στις εξελίξεις στην Κούβα- και να κρατήσει το όνομά του στην επικαιρότητα εν όψει συνεδρίου. Αλλά είναι τόσο χυδαίος που καταντά κωμικός από τον τίτλο κιόλας: σκληρή κριτική στο "αδελφό" κόμμα του Φιντέλ -αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας ολόκληρης σχολής.

Καταρχάς τα κόμματα έχουν τίτλους ιδιοκτησίας και το κουβανικό είναι του Φιντέλ. Συνεπώς, κάθε κριτική στρέφεται βασικά -αν όχι αποκλειστικά- εναντίον του και προσπαθεί να τον αποκαθηλώσει.
Κατά δεύτερον, δε θεωρείται "αδελφό" κόμμα, αφού αυτό μπαίνει σε εισαγωγικά, για να τονίσει τη ρήξη με το ΚΚΕ.
Κατά τρίτον, η κριτική του ΚΚΕ είναι σκληρή, ασορτί με άλλα αντίστοιχα ονομαστικά σύνολα, όπως το "σιδηρά κυρία του Περισσού" παλιότερα για την Αλέκα, που ήταν κάτι σαν κόκκινη Θάτσερ. Κι αν έχεις γαλουχηθεί με τον ατσάλινο σφο και το "πώς δενότανε το ατσάλι" δε μπορείς να 'σαι τίποτα λιγότερο από σιδηρούς. Κι η κριτική σου δεν είναι ποτέ ήπια ή συντροφική, αλλά μόνο σκληρή και ανελέητη, σαν σατράπης.

(Με την ευκαιρία να προσθέσω στο χτεσινό φωτογραφικό κολάζ, την εικόνα του κόκκινου δημαρχείου της Αθήνας, που προπονείται από τώρα για να είναι έτοιμο τη στιγμή της εφόδου. Θα μου πεις βέβαια πως το κόκκινο αντιστοιχεί στο βασικό χρώμα της τούρκικης σημαίας, σε ένδειξη αλληλεγγύης στο σουλτάνο και τις εκατοντάδες συλλήψεις Κούρδων που έκανε τις τελευταίες μόνο ώρες. Σκέψου όμως την ημισέληνο με ένα σφυράκι να την τέμνει κάθετα, τι ωραία που φαίνεται...)

Του Φώτη Δαγκλή από το twitter

Όσο για το δεύτερο, είχε γράψει πριν από κάνα δίμηνο ένα αδιάφορο και -παραδόξως- σχετικά χαμηλών τόνων για τα δεδομένα του κείμενο στην ΕφΣυν, απλώς για να δείξει ότι ξέρει από μέσα τι γίνεται, όπου ανακοίνωνε πως οι θέσεις για το Συνέδριο θα κυκλοφορούσαν την περασμένη Κυριακή, δηλαδή προχτές. Η προφητεία απέτυχε, αλλά ο προφήτης ανακοίνωσε πως το προηγούμενο δημοσίευμά του επιβεβαιώθηκε επί της ουσίας! Πώς δεν είπε ότι το άλλαξαν κι επίτηδες, για να τον εκθέσουν...

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε κι εμένα ο παραλληλισμός, αλλά θυμάμαι πριν από μερικούς μήνες ένα δημοσιολόγο, που τερμάτιζε -με κάθε πιθανή έννοια- μια συγκεκριμένη, δημόσια μορφή παρέμβασής του για να συνεχίσει από άλλο, πιο ατακαδόρικο μετερίζι, να (μην) απαντά στα πώς και τα γιατί του τερματισμού, λέγοντας πως θα μιλήσει όταν πρέπει να μιλήσει, δηλ στον προσεχή προσυνεδριακό διάλογο. Κι όταν κάποιος άλλος επέμεινε και τον πρόγκηξε, του απάντησε με τη χαρακτηριστική, γαλατική του ευγένεια (Αστερίξ, να του δείξω κι εγώ πόσο ευγενικός είμαι;) και με τη φράση:
-Είσαι το 20ό Συνέδριο; Είσαι το 20ό Συνέδριο;

Δε θυμάμαι τη συνέχεια (αν ήταν δηλ ή όχι) αλλά έκτοτε αυτή έχει γίνει αγαπημένη ατάκα της Party-dog, που σκέφτεται το φάντασμα του Νικήτα να πλανάται πάνω από τα κομμουνιστικά κόμματα και να στοιχειώνει τους συντρόφους, λέγοντας:
-Ου-ου... είμαι το εικοστό συνέδριο-ο-ο-ο...

Μια άλλη ιδέα για την οποία έχει δεσμευτεί η κε του μπλοκ απέναντι στην Party-dog, αλλά δεν έχει τις τεχνικές γνώσεις να την υλοποιήσει, είναι η δημιουργία ενός ερωτηματολογίου, με συγκεκριμένες πολιτικές ερωτήσεις, όπου ανάλογα με τις απαντήσεις και το πολιτικό στίγμα που σκιαγραφούν για κάθε παίκτη (πχ αν έχει περισσότερα άλφα ή βήτα, ή ένα άθροισμα πόντων που θα παίρνει από κάθε απάντηση) θα προκύπτει η πολιτική του ένταξη ή το Συνέδριο που του ταιριάζει περισσότερο.

Μερικά παραδείγματα ερωτήσεων.

Θεωρείτε πως η Ελλάδα είναι:
-Μερκελοκρατούμενη και αποικία χρέους
-βαθιά εξαρτημένη από ΕΕ και ΝΑΤΟ
-ενδιάμεση κι εξαρτημένη
-ενδιάμεση κι ενταγμένη στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα
-ενδιάμεση με ορισμένα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά
-ιμπεριαλιστική χώρα

Θεωρείτε πως μια κυβέρνηση ΑΑΔΜ
-μπορεί (ενδέχεται) να προκύψει σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης
-μπορεί (δύναται) να προκύψει σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης
-μπορεί και πρέπει να προκύψει, ανεξαρτήτως συνθηκών
-δεν υπάρχει μπορεί, υπάρχει δε θέλουμε
-δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό να σχηματιστεί-εμφανιστεί στο έδαφος του καπιταλισμού
-μπορεί να προκύψει μόνο στη λαϊκή-εργατική διακυβέρνηση

Κοκ. Η κατάταξη θα προκύπτει με βάση κάποια κομβικά συνέδρια. Σχηματικά μιλώντας, όσοι είναι στην εποχή της ΕΔΑ και του 8ου συνεδρίου, θα μένουν μετεξεταστέοι, όπως κι οι οπαδοί-θιασώτες του 13ου. Η εξάρτηση του 10ου συνεδρίου πιάνει οριακά τη βάση (10). Οι μαθητές του 15(ου) δεν είναι μέτριοι, αλλά έχουν κάποιες αδυναμίες, ενώ του 19(ου) πλησιάζουν στο άριστα, αλλά χάνουν κάποια μόρια στα εργαστήρια και την πράξη. Αρκεί βέβαια να μην ξεπεράσουν το 20 και "καούν", όπως γίνεται στην εικοσιμία.
Με προβληματίζουν όμως περιπτώσεις, όπως το Λαϊκό Στρώμα που όταν τρολάρει λέει πως είναι με το αριστερό ΑΑΔΜ και τη δεξιά Λαϊκή Συμμαχία, κάπου μεταξύ 15ου και 19ου, δηλ με το 17ο και περιμένοντας τον εμπλουτισμό του 18ου.

Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω δεν είναι παρά αγνό, συντροφικό τρολάρισμα κι όποιος τα εκλάβει διαφορετικά, κακό του κεφαλιού του.
Όσο για τις θέσεις, θα έχουμε χρόνο να τις μελετήσουμε τα Χριστούγεννα, δίπλα στο τζάκι, περιμένοντας τον Άι Βασίλη.
(Μα δεν υπάρχει ο Άι. -Ναι, ενώ τζάκι έχουμε...)
Και να τις συζητήσουμε από του χρόνου -όχι εδώ- εκεί που πρέπει.
Αλλιώς, θα έρθει να σας βρει και να σας τιμωρήσει το πνεύμα του συνεδρίου με τη μορφή του Νικήτα. Ή έστω της Party-dog.
-Ου-ου-ου... Είμαι το 20ό Συνέδριο...

Ου-ου! Είμαι το 20ό Συνέδριο-ο-ο-ο

    Η θρησκεία του κεφαλαίου

Κατήχηση των εργατών

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς ονομάζεσαι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μισθωτός.

Ε: Ποιοι είναι οι γονείς σου;

Α: Ο πατέρας μου ήταν μισθωτός, καθώς και ο παππούς μου και ο προπάππος μου. Αλλά οι πρόγονοί μου ήταν δουλοπάροικοι και σκλάβοι. Η μάνα μου ονομάζεται Φτώχεια.

Ε: Από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις;

Α: Έρχομαι από τη Φτώχεια και πηγαίνω στην Εξαθλίωση, περνώντας από το νοσοκομείο όπου το κορμί μου θα χρησιμεύσει για τα πειράματα στα καινούργια σας φάρμακα και για τις έρευνες των γιατρών που περιθάλπουν τους προνομιούχους του Κεφαλαίου.

Ε: Πού γεννήθηκες;

Α: Σε μια σοφίτα, κάτω από την στέγη του σπιτιού που έχτισε ο πατέρας μου και οι συναδελφοί του.

Ε: Ποια είναι η θρησκεία σου;

Α: Η θρησκεία του Κεφαλαίου.

Ε: Ποια καθήκοντα σου επιβάλλει η θρησκεία σου;

Α: Δυο κύρια καθήκοντα: το καθήκον της παραίτησης και το καθήκον της εργασίας. Η θρησκεία μου μου επιβάλλει να παραιτηθώ από τα δικαιώματά μου πάνω στη γη, την κοινή μας μητέρα, πάνω στα πλούτη που κρύβουν τα σπλάχνα της, πάνω στην γονιμότητα του εδάφους της και την γονιμοποίησή της από τη ζέστη και το φως του ήλιου. Μου επιβάλλει να παραιτηθώ από το δικαίωμα να έχω έλεγχο πάνω στην εργασία των χεριών και του μυαλού μου, μου επιβάλλει ακόμα να παραιτηθώ από τα δικαιώματα πάνω στον ίδιο μου τον εαυτό: από τη στιγμή που περνάω το κατώφλι του εργαστηρίου μου, δεν ανήκω πια στον εαυτό μου, είμαι κτήμα του αφεντικού μου. Η θρησκεία μου μου επιβάλλει να δουλεύω από μικρός ως τον θάνατό μου, να δουλεύω με το φως του ήλιου και της ασετυλίvης, να δουλεύω μέρα νύχτα, να δουλεύω πάνω στη γη, κάτω από τη γη και μες στη θάλασσα. Να δουλεύω παντού και πάντα.

Ε: Σου επιβάλλει και άλλα καθήκοντα;

Α: Ναι. Να συνεχίζω τη νηστεία όλο το χρόνο. Να ζω με στερήσεις χωρίς να χορταίνω ποτέ. Να καταπνίγω όλες τις σαρκικές μου ανάγκες και τις πνευματικές αναζητήσεις.

Ε: Σου απαγορεύει ορισμένα είδη τροφής;

Α: Μου απαγορεύει να αγγίζω το κυνήγι, τα πουλερικά, το μοσχαράκι πρώτης, δεύτερης και τρίτης διαλογής, να γεύομαι τον σολωμό, τον αστακό, τα φρέσκα ψάρια. Μου απαγορεύει να πίνω αγνό κρασί και γάλα έτσι όπως βγαίνει από το μαστάρι της αγελάδας.

Ε: Ποιες τροφές σου επιτρέπει;

Α: Το ψωμί, τις πατάτες, τα φασόλια, το μπακαλιάρο και την ξερή ρέγγα, τα απορρίμματα του κρεοπωλείου, το γελαδινό και αλογίσιο κρέας, τα χοιρινά. Για να ανακτήσω γρήγορα τις εξαντλημένες μου δυνάμεις μου επιτρέπει να πίνω νοθευμένο κρασί, ρακί από πατάτες και “δηλητήριο” από κοκκινογούλι.

Ε: Και ποια καθήκοντα σου υπαγορεύει απέναντι στον εαυτό σου;

Α: Να ροκανίζω τις οικονομίες μου, να ζω μέσα στην βρώμα και την εξαθλίωση. Να φορώ ρούχα σκισμένα, μπαλωμένα, μανταρισμένα, μέχρι να κουρελιαστούν. Να κυκλοφορώ χωρίς κάλτσες και με τρύπια παπούτσια που μουσκεύουν από το βρώμικο παγωμένο νερό των δρόμων.

Ε: Τι καθήκοντα έχεις απέναντι στην οικογένειά σου;

Α: Να απαγορεύω στη γυναίκα και τα παιδιά μου κάθε κοκεταρία, κάθε κομψότητα και εκλέπτυνση. Να τους ντύνω με φτηνοϋφάσματα ίσα για να μη σοκάρουν την αιδώ του μπάτσου. Να τους μάθω να μην παγώνουν το χειμώνα με τα βαμβακερά ρούχα και να μην σκάνε το καλοκαίρι μέσα στα χαμόσπιτα. Να αποτυπώνω στα κεφάλια των μικρών παιδιών μου τους ιερούς κανόνες της εργασίας ώστε να μπορέσουν, από την τρυφερή τους ηλικία, να κερδίσουν τη ζωή τους και να μην ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Να τα διδάξω να πλαγιάζουν χωρίς βραδινό και χωρίς φως, να τα εξοικειώσω με την ανέχεια που είναι η μοίρα τους.

Ε: Ποια είναι τα καθήκοντα που η θρησκεία σου σου επιβάλλει απέναντι στην κοινωνία;

Α: Να αυξάνω τον κοινωνικό πλούτο πρώτα με τη δουλειά μου και μετά με τις αποταμιεύσεις μου.

Ε: Τι σου επιβάλλει να κάνεις με τις οικονομίες σου;

Α: Να τις καταθέτω στο Κρατικό Ταμιευτήριο για να καλύπτουν το κρατικό έλλειμμα ή να τις εμπιστεύομαι στις εταιρίες που έχουν ιδρύσει οι φιλάνθρωποι οικονομολόγοι για να τις δανείζουν στα αφεντικά μου. Τις οικονομίες μας πρέπει να τις βάζουμε πάντα στη διάθεση των αφεντικών μας.

Ε: Σου επιτρέπει να αγγίζεις τις καταθέσεις σου;

Α: Όσο το δυνατόν σπανιότερα. Μας επιβάλλει να μην επιμένουμε όταν το Κράτος αρνείται να τις αποδώσει και να παραιτούμαστε από κάθε διεκδίκηση όταν οι φιλάνθρωποι οικονομολόγοι, προλαβαίνοντας τις ανάγκες μας, μας αναγγέλλουν ότι οι οικονομίες μας έγιναν καπνός.

Ε: Έχεις πολιτικά δικαιώματα;

Α: Το κεφάλαιο μου έχει παραχωρήσει την αθώα διασκέδαση να εκλέγω τους νομοθέτες που φτιάχνουν νόμους για να μας τιμωρούν. Αλλά μας απαγορεύει να ασχολούμεθα με την πολιτική και να ακούμε τους σοσιαλιστές.

Ε: Για ποιο λόγο;

Α: Επειδή η πολιτική είναι προνόμιο των αφεντάδων και επειδή οι σοσιαλιστές είναι κατεργάρηδες που μας ληστεύουν και μας κοροϊδεύουν. Μας λένε ότι ο άνθρωπος που δεν εργάζεται δεν πρέπει να τρώει, ότι όλα ανήκουν στους εργάτες αφού εκείνοι τα παράγουν όλα και ότι το αφεντικό είναι ένα παράσιτο που πρέπει να εξολοθρευτεί Η αγία θρησκεία του Κεφαλαίου μας, διδάσκει, αντίθετα, ότι η σπατάλη των πλουσίων γεννά την εργασία που μας δίνει ψωμί, ότι οι πλούσιοι συντηρούν τους φτωχούς, ότι αν δεν υπήρχαν πλούσιοι, οι φτωχοί θα χάνονταν. Μας διδάσκει ακόμα να μην είμαστε τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε πως οι γυναίκες και οι κόρες μας θα ήξεραν να ντυθούν με τα μετάξια και τα βελούδα που υφαίνουν, αφού οι ίδιες δεν θέλουν να στολίζονται παρά με κακόγουστα βαμβακερά και πως εμείς δεν θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τα γνήσια κρασιά και να γευτούμε τα ωραία φαγητά, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε απαίσια βοδινά και νοθευμένα ποτά.

Ε: Ποιος είναι ο θεός σου;

Α: Το Κεφάλαιο.

Ε: Είναι προαιώνιος;

Α: Οι σοφότεροι ιερωμένοι μας, οι ανώτεροι οικονομολόγοι, ισχυρίζονται ότι υπήρχε από καταβολής κόσμου. Επειδή τότε ήταν πολύ μικρός, ο Δίας, ο Ιεχωβάς, ο Ιησούς και άλλοι ψευτοθεοί, βασίλεψαν στη θέση του και επ’ ονόματί του. Αλλά από το 1500 περίπου, μεγάλωσε και δεν παύει να μεγαλώνει σε όγκο και ισχύ. Σήμερα είναι ο κυρίαρχος του κόσμου.

Ε: Ο θεός σου είναι παντοδύναμος;

Α: Ναι. Η κατοχή του εξασφαλίζει όλα τα επίγεια αγαθά. Όταν αποστρέφει το πρόσωπό του από μια οικογένεια και ένα έθνος, αυτά βυθίζονται στην αθλιότητα και τον πόνο. Η δύναμη του Θεού-Κεφαλαίου μεγαλώνει όσο αυξάνεται ο όγκος του. Κάθε μέρα κατακτά και καινούργια κράτη. Κάθε μέρα μεγαλώνει το κοπάδι των μισθωτών που, σ’ όλη τους τη ζωή είναι ταγμένοι να αυξήσουν τον όγκο του.

Ε: Ποιοι είναι οι εκλεκτοί του Θεού-Κεφαλαίου;

Α: Τα αφεντικά, οι καπιταλιστές, οι εισοδηματίες.

Ε: Πώς σε ανταμείβει ο Θεός σου;

Α: Προσφέροντας συνεχώς δουλειά, σε μένα, τη γυναίκα μου και τα μικρό μου παιδιά.

Ε: Αυτή είναι η μοναδική σου ανταμοιβή;

Α: Όχι. Ο Θεός μας επιτρέπει να ικανοποιούμε την πείνα μας καταβροχθίζοντας με τα μάτια τις ορεκτικές βιτρίνες με τα κρέατα και τα τρόφιμα που δεν γευτήκαμε ούτε θα γευτούμε ποτέ, με τα οποία τρέφονται οι εκλεκτοί και οι άγιοι πατέρες. Η καλωσύνη του μας επιτρέπει να ζεστάνουμε τα μουδιασμένα από την παγωνιά μέλη μας κοιτάζοντας τις γούνες και τα παχιά παπλώματα με τα οποία σκεπάζονται οι εκλεκτοί και οι άγιοι πατέρες. Μας παραχωρεί επίσης την εκλεπτυσμένη οπτική απόλαυση να βλέπουμε να περνά εποχούμενη, από τις λεωφόρους και τις πλατείες, η ιερή φυλή των εισοδηματιών και των καπιταλιστών, αστραφτεροί, καμαρωτοί ματσωμένοι, κοιλαράδες, τριγυρισμένοι από ένα συρφετό από βαλέδες με γαλόνια και ψιμυθιωμένες κοκότες. Και καμαρώνουμε στη σκέψη πως αυτά τα θαυμαστά πράγματα, που απολαμβάνουν οι εκλεκτοί και εμείς το στερούμαστε, είναι έργα των χεριών και του μυαλού μας.

Ε: Οι εκλεκτοί ανήκουν σε διαφορετική ράτσα από τη δική σου;

Α: Οι καπιταλιστές πλάστηκαν από τον ίδιο πηλό με τους εργαζόμενους, αλλά επιλέχτηκαν ανάμεσα σε χιλιάδες και εκατομμύρια.

Ε: Τι έκαναν για να αξίζουν μια τέτοια διάκριση;

Α: Τίποτα. Ο Θεός αποδεικνύει την παντοδυναμία του χαρίζοντας την εύνοιά του σε αυτούς που δεν κουράστηκαν να την κερδίσουν.

Ε: Δηλαδή το Κεφάλαιο είναι άδικο;

Α: Το Κεφάλαιο είναι η ίδιο η Δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη του όμως ξεπερνά την αδύνατη νόησή μας. Αν το Κεφάλαιο ήταν αναγκασμένο να παραχωρεί τη χάρη του σε εκείνους που την αξίζουν, δεν θα ήταν καθόλου ελεύθερο, η δύναμή του θα είχε όρια. Το Κεφάλαιο επιβεβαιώνει την παντοδυναμία του διαλέγοντας τους εκλεκτούς του, αφεντικά και καπιταλιστές, μέσα από το σωρό των ανίκανων, των μασκαράδων, των τιποτένιων.

Ε: Πώς σε τιμωρεί ο θεός σου;

Α: Καταδικάζοντάς με στην ανεργία. Με τον τρόπο αυτό με αφορίζουν. Μου απαγορεύουν το κρέας, το κρασί, τη φωτιά. Με καταδικάζουν να πεθάνω της πείνας, εγώ, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου.

Ε: Ποια σφάλματα πρέπει να διαπράξεις για να καταδικαστείς στην ανεργία;

Α: Κανένα. Το Κεφάλαιο αρέσκεται να επιβάλλει την ανεργία για λόγους που το μικρό μυαλό μας αδυνατεί να συλλάβει.

Ε: Ποιες είναι οι προσευχές σου;

Α: Δεν προσεύχομαι καθόλου με λόγια. Η δουλειά είναι η προσευχή μου. Κάθε προφορική προσευχή θα παρενοχλούσε την αποδοτική προσευχή της δουλειάς, την μόνη προσευχή που είναι αρεστή γιατί είναι η μόνη χρήσιμη και επικερδής για το Κεφάλαιο, η μόνη που δημιουργεί υπεραξία.

Ε: Πού προσεύχεσαι;

Α: Παντού: στη θάλασσα, στη στεριά και κάτω από τη γη, στους αγρούς, τα ορυχεία, τα εργαστήρια και τα μαγαζιά. Για να γίνει δεκτή η προσευχή μας και να ανταμειφθεί, πρέπει να θυσιάσουμε στο Κεφάλαιο τη βούλησή μας, την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σπεύδουμε σε κάθε χτύπημα της καμπάνας, σε κάθε σφύριγμα της μηχανής. Και αφού προσευχηθούμε, πρέπει, σαν αυτόματα, να κουνάμε πόδια και χέρία, να λαχανιάζουμε και να ιδρωκοπάμε, να τεντώνουμε τους μυς, να εξαντλούμε τα νεύρα μας. Πρέπει να είμαστε ταπεινόφρονες, να ανεχόμαστε υπάκουα τις παραφορές και τις βρισιές του αφεντικού μας και των βοηθών του, αφού αυτοί έχουν πάντα δίκιο, ακόμα και όταν φαίνεται ότι έχουν άδικο. Πρέπει να ευχαριστούμε το αφεντικό όταν περικόπτει τον μισθό μας και παρατείνει τις ώρες εργασίας, αφού ό,τι κάνει είναι σωστό και για το καλό μας. Πρέπει να νιώθουμε περήφανοι όταν το αφεντικό και οι βοηθοί του χαϊδολογάνε τις γυναίκες και τις κόρες μας, αφού ο Θεός μας, το Κεφάλαιο, εκτός από το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατό των μισθωτών, τους παραχωρεί και το δικαίωμα να βάζουν χέρι στις εργαζόμενες. Αντί να παραπονεθούμε, αντί να βράσουμε από θυμό, αντί να απεργήσουμε, αντί να επαναστατήσουμε, πρέπει να υπομένουμε όλη τη δυστυχία, να τρώμε βρώμικο ψωμί και να πίνουμε λασπωμένο καφέ. Αφού για να τιμωρήσει την ανυπακοή μας, το Κεφάλαιο οπλίζει το αφεντικό με κανόνια και τουφέκια, με φυλακές και εξορίες, με γκιλοτίνες και αγχόνες.

Ε: Μετά το θάνατο, ποια θα είναι η ανταμοιβή σου;

Α: Πολύ μεγάλη. Μετά το θάνατο, το Κεφάλαιο θα με αφήσει να κάτσω και να ξαποστάσω. Δεν θα υποφέρω πια από το κρύο και την πείνα, δεν θα αγωνιώ για το καθημερινό ψωμί, ούτε για εκείνο της επόμενης μέρας. Θα απολαμβάνω την αιώνια ανάπαυση του τάφου.

Από το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ, Η θρησκεία του κεφαλαίου

Εδώ οπτικοποιημένο σε ταινία μικρού μήκους:

Ποιοι «βγάζουν λάδι» τους ναζί!

Ποιοι «βγάζουν λάδι» τους ναζί!

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Και για όποιον είχε αμφιβολίες ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την πολιτική της προωθεί τον κατευνασμό των φασιστοειδών της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, διαμορφώνει κλίμα ανοχής τους, όποιος θεωρούσε ότι ήταν υπερβολικά όσα γράφτηκαν με αφορμή την επίσκεψη στο Καστελόριζο, τότε δεν έχει παρά να διαβάσει τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: «Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς δεν μας άρεσε. Από την άλλη, όμως, πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: Μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης, δηλαδή ο εκδημοκρατισμός, και να ακολουθήσουν οι εικόνες». Οι διευκρινίσεις Παρασκευόπουλου όχι μόνο δεν συνιστούν «διόρθωση» ή «ανασκευή» αλλά επιβεβαιώνουν τις αρχικές δηλώσεις με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται δηλώσεις του τύπου, «με μια πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή μπορούμε να κάνουμε χωριό» και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλων αστικών κομμάτων. Εχουν γραφτεί, άλλωστε, και σε μερίδα του αστικού Τύπου, που μάλιστα σήμερα κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για το φλερτ του με τους ναζί. Νωπές είναι επίσης οι εικόνες στελεχών της ΝΔ που μίλαγαν με τα φασιστοειδή μέσα στη Βουλή σαν να ήταν ...κολλητάρια.
Είναι νωπές οι μνήμες από δηλώσεις καλοπιάσματος παραμονές του δεύτερου γύρου των τοπικών εκλογών, προκειμένου να προσελκύσουν ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής ή τα στελέχη της, ώστε να δώσουν γραμμή στους ψηφοφόρους για τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε τις παράξενες ευαισθησίες για τα δικαιώματα των προφυλακισμένων ναζί από την πρώην πρόεδρο της Βουλής και άλλα πολλά. Κι όλα αυτά ενώ η δίκη για τη δολοφονία του Π. Φύσσα, για τις εγκληματικές επιθέσεις σε εργαζόμενους στο Πέραμα και σε Αιγύπτιους ψαράδες ήταν σε εξέλιξη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με πολλούς και διάφορους τρόπους η κυβέρνηση αλλά και άλλα αστικά κόμματα επιχειρούν να «αθωώσουν» τους χρυσαυγίτες. Να τους «βγάλουν λάδι«, να εξωραΐσουν το δολοφονικό τους χαρακτήρα, που πάει χέρι - χέρι με τη ναζιστική φασιστική ιδεολογία τους. Διαδικασία που γίνεται είτε εντός είτε εκτός Βουλής. Ενίοτε βλέπουμε τους χρυσαυγίτες - εντός Βουλής - να λένε καλά λογάκια για τους κυβερνώντες, που με την πολιτική τους εξυπηρετούν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Πρόσφατα, τους είδαμε «αλά μπρατσέτα» στο Καστελόριζο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, ακούγονται δηλώσεις από ΣΥΡΙΖΑ μεριά ότι πρέπει να υπάρχει σύγκλιση με τη Χρυσή Αυγή. Και αυτό τα λέει όλα... Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι υπάρχει ολόκληρο άλμπουμ με φωτογραφίσεις εκπροσώπων των αστικών κομμάτων με τη ΧΑ.
Καμιά εντύπωση δεν πρέπει να προκαλούν όλα αυτά. Οπως σημείωνε ο «Ριζοσπάστης» σε άρθρο του τις προηγούμενες μέρες, η ΧΑ δεν είναι «ξένο» σώμα για το αστικό πολιτικό σύστημα παρ' όλες τις διαφορές του με τα άλλα αστικά κόμματα, ιδεολογικές, πολιτικές, κ.λπ., αποτελεί μια εφεδρεία για το κεφάλαιο, χρήσιμη σε δύσκολες περιστάσεις. Αλλωστε, τέτοιες διαδικασίες «ξεπλύματος» και αναμόρφωσης φασιστικών δυνάμεων έχουν συντελεστεί σε πολλά κράτη της «δημοκρατικής» ΕΕ, με αποτέλεσμα κάποιες απ' αυτές να παίρνουν μέρος σε κυβερνήσεις συνεργασίας με άλλα αστικά κόμματα. Γιατί όχι και οι «αναμορφωμένοι» χρυσαυγίτες στο μέλλον;
Δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανοχή στο ναζισμό ούτε σε αυτούς που τον εξωραΐζουν. Γιατί η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτή η ανοχή δυναμώνει και προετοιμάζει για πολλά και σοβαρά δεινά σε βάρος των εργαζομένων.

Ψεύδη κατά ριπάς για τους αγρότες

Ψεύδη κατά ριπάς για τους αγρότες

Να παρέμβει εξαρχής και με πολλούς τρόπους, ώστε να μην πάρουν μεγάλη έκταση οι αγροτικές κινητοποιήσεις, φέρεται αποφασισμένη η κυβέρνηση. Οπως χαρακτηριστικά λένε παράγοντες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, «δεν πρέπει να πάθουμε τα ίδια που πάθαμε τον περασμένο χειμώνα, όταν αφήσαμε να στηθούν μπλόκα από άκρου σ' άκρο της χώρας και μετά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε». Δηλαδή, στόχος τους είναι να δράσουν προληπτικά και όχι «πυροσβεστικά», που σημαίνει ότι τις επόμενες μέρες πολλά έχουν να δουν και να ακούσουν οι αγρότες από τα στόματα υπουργών και άλλων «επιτελικών» της κυβέρνησης.
Ενα τέτοιο δείγμα δίνει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όπου προσπαθεί να πείσει ότι η κυβέρνηση έχει ικανοποιήσει τα αιτήματα των αγροτών κι επομένως δε χρειάζονται οι αγώνες που τώρα κλιμακώνονται. Εκτοξεύοντας «ψεύδη κατά ριπάς», είπε ότι υλοποιήθηκαν κατά γράμμα όλες οι κυβερνητικές δεσμεύσεις στη διάρκεια των 40ήμερων μπλόκων του περασμένου χειμώνα. Σύμφωνα με τον υπουργό, οι αγρότες όχι μόνο δεν θα πληρώσουν φόρο, αλλά θα πάρουν και επιστροφή. Επίσης, οι αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές θα ισοφαριστούν από αυτά που θα κερδίσουν από τη φορολογία, το αγροτικό εισόδημα αυξάνεται, ενώ με το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης και την «κάρτα του αγρότη» έρχονται καλύτερες μέρες.

***

Η αλήθεια, βέβαια, καμιά σχέση δεν έχει με αυτά που λέει ο υπουργός. Η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε τα αιτήματα των μικρομεσαίων αγροτών τον περασμένο χειμώνα, που ήταν να μην ψηφιστεί και εφαρμοστεί το Φορολογικό - Ασφαλιστικό, να μην αυξηθεί, αλλά να μειωθεί το κόστος παραγωγής, να ισχύουν κατώτερες εγγυημένες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, να καταργηθούν τα χαράτσια κ.ά. Βεβαίως, εκείνος ο σκληρός αγώνας είχε κάποια κέρδη για τους αγρότες, όπως για παράδειγμα το αφορολόγητο που αναγκάστηκε να παραχωρήσει η κυβέρνηση κάτω από την αγωνιστική πίεση των μπλόκων, αν και δόθηκε κουτσουρεμένο και πολύ πιο χαμηλό απ' αυτό που ζητούσε η μικρομεσαία αγροτιά.
Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι όλοι οι αγρότες θα πληρώσουν φόρο, αν έχουν ένα σπίτι στο χωριό, ένα αυτοκίνητο κι ένα παιδί - κι όλοι σχεδόν έχουν... - αφού τους «πιάνουν» τα τεκμήρια διαβίωσης. Ετσι, ανεξαρτήτως αν έχουν εισόδημα, θα φορολογηθούν για 12.000 ευρώ τουλάχιστον. Απατηλός είναι και ο ισχυρισμός του υπουργού στην ίδια συνέντευξη ότι τα στοιχεία δείχνουν αύξηση του αγροτικού εισοδήματος, αφού χρησιμοποιείται το γνωστό κόλπο να συμποσούται το ισχνό εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγροτών με το τεράστιο εισόδημα μιας χούφτας αγροτοκαπιταλιστών και διαιρώντας να βγαίνει ο «μέσος όρος».
Οσο για το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης, αυτό αφορά και συμφέρει μόνο τους μεγαλοαγρότες, ενώ η «κάρτα του αγρότη» στόχο έχει να εξασφαλίσει σίγουρα κέρδη στον τραπεζίτη. Σε κάθε περίπτωση, αν κάτι μπορεί να ισχυριστεί η κυβέρνηση είναι ότι ικανοποίησε τον κορμό των αιτημάτων που πρόβαλλαν οι μεγαλοαγρότες στα μπλόκα που παρενέβαιναν με τις δυνάμεις τους, όπως ο διαχωρισμός σε «κατά κύριο επάγγελμα, ή μη», που αποτελεί βασικό εργαλείο για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

***

Ταυτόχρονα, όμως, με την προσπάθεια να εμφανιστεί ως φιλολαϊκή, η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει κλίμα απογοήτευσης και μοιρολατρίας μέσα στον αγροτικό κόσμο. Ετσι, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν τους αγρότες ν' αφήσουν τις σκέψεις για κινητοποιήσεις και μπλόκα, γιατί «με τους αγώνες δεν γίνεται τίποτα» και να «ποντάρουν» στο διάλογο με την «αριστερή» κυβέρνηση.
Τα λόγια περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» ακούγονται και από τα χείλη στελεχών της ΝΔ, αφού και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται στον ίδιο «ντορό», ξορκίζοντας τους αγροτικούς και γενικότερα τους λαϊκούς αγώνες. «Δουλειά» προς αυτήν την κατεύθυνση γίνεται και από τα ΜΜΕ (κεντρικά και τοπικά), τα οποία γράφουν και μεταδίδουν συνεχώς για «επετειακές» αγροτικές κινητοποιήσεις που δεν έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα και «πάνε στο βρόντο».
Ομως, οι μικρομεσαίοι αγρότες ξέρουν από την εμπειρία τους πως ό,τι κέρδισαν και ό,τι κατάφεραν να αποτρέψουν σε βάρος τους, το πέτυχαν με τον αγώνα, ενώ ο «διάλογος» με την κυβέρνηση δεν είναι για το πόσα θα κερδίσουν, αλλά για το πόσα θα δεχτούν να χάσουν. Οπως, επίσης, ξέρουν ότι όσα πέτυχαν με τους αγώνες δεν μπορούν να αναιρέσουν την πορεία συρρίκνωσης του εισοδήματός τους και σε βάθος χρόνου την εγκατάλειψη της γης και της παραγωγής, προς όφελος των αγροτοκαπιταλιστών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα. Γι' αυτό χρειάζεται ο καθημερινός αγώνας να προσανατολίζεται στην ανατροπή αυτής της πολιτικής, στην προοπτική μιας άλλης αγροτικής ανάπτυξης, κόντρα στα μονοπώλια και προς όφελος των ίδιων και του λαού και σ' αυτόν το στόχο να συναντιέται με τον αγώνα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Π. Ρ.