15 Οκτ 2013

Η ανατροπή δεν είναι εκπομπή

Η ανατροπή δεν είναι εκπομπή

Που λες σφε αναγνώστη, θέλω κι εγώ μια φορά σαν τηλεθεατής δευτέρα βράδυ να δω όντως μια ανατροπή στα τηλεοπτικά έθιμα της ημέρας. Γιατί όπως έχουν τα πράγματα τελευταία, ανατροπή στα καθιερωμένα είναι όταν βγάζουν κάποιο δικό μας να μιλήσει, λιγότερο χρόνο και από όσο εμφανίζεται στο διαφημιστικό τρέιλερ της εκπομπής, όπως κελάηδησε ένας σφος στο τουίτερ.

Να τύχουν δηλ όλοι οι πανελίστες της ίδιας αντιμετώπισης με τους δικούς μας εκπροσώπους. Να τους αφήνουν να μιλάνε κάνα δίλεπτο το πολύ,γιατί –κοίτα να δεις σύμπτωση- πρέπει να πάμε σε διαφημίσεις. Να τους πιέζουν να βάλουν μια τελεία (και παύλα, παφίλη είσαι… ωραίος ρήτορας). Να τους βάζουν να λύσουν δυο τρία κοσμοθεωρητικά ζητήματα πακέτο σε μία ερώτηση (σοσιαλιστικό μοντέλο, κούβα, στάλιν) για να φανεί πως αοριστολογούν και υπεκφεύγουν. Να μιλάνε πάνω τους, όταν εμφανίζονται από άλλο στούντιο και έχουν κακή επιστροφή.

Ή και πιο ειδικά. Να ρωτάνε συνέχεια (μα κάθε φορά, σε κάθε εκπομπή) τους βενετογάλαζους της κυβέρνησης ποιες διαφορές έχουν και γιατί δεν ενώνονται επιτέλους σε ένα ενιαίο κόμμα. Να τους ρωτήσουν για το μοντέλο που ακολουθούν, σε ποια χώρα εφαρμόστηκε και πέτυχε η πολιτική τους; Πού είδαν το χρέος να μειώνεται και το λαό να ευημερεί με τις συνταγές του δντ, με νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική διαχείριση; Ας αναφέρουν μια χώρα της εε ως παράδειγμα ρε παιδί μου, που απέφυγε την οικονομική κρίση και δεν παίρνονται αντιλαϊκά μέτρα.

Να ρωτήσει κάποιος τον πρετεντέρη αν όντως καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται κι από πίσω να παίζουν πλάνα με τα ανδραγαθήματα των ματάδων και τη «νόμιμη, κρατική βία» που λέει κι ο βορίδης. Ή ακραίες πράξεις σαν το μπουκάλι που πέταξε ο pretender στο γήπεδο (κι από τότε δεν έχει ξαναβγάλει διπλό ο άρης στο οακα). Να του ζητήσει να εξηγήσει πώς κατάφερε να βγάλει όλο το σεπτέμβρη χωρίς εκπρόσωπο του κουκουέ στην εκπομπή του (δεδομένου ότι ο σύριζα του έχει κηρύξει εμπάργκο) ενώ έβγαζε από τον αλαβάνο μέχρι τον κωνσταντίνου του σεκ.

Και στο καπάκι να ρωτήσει τη σώτη γιατί δεν μπορεί να κρατήσει το κεφάλι της όρθιο και το στηρίζει πολλές φορές με τα χέρια της, λες και έπεσε στην χύτρα με τους μπάφους όταν ήταν μικρή.

Να ρωτήσει και τους δημαρίτες πόσο πασόκοι είναι από το έντεκα ως το είκοσι με άριστα το δέκα κι αν αυτοί είχαν πέσει στην χύτρα με το σημίτη στα νιάτα τους στο εσωτερικού και το συνασπισμό. Αν και θαύμαζαν και το ευρωπαϊκό όραμα του καραμανλή.

Να αλλάξει κανάλι και να ρωτήσει τον αλέξη, γιατί παραμένει κολλημένος στη δεκαετία του 30’ και το νιου ντιλ του ρούζβελτ –άντε να φτάνει στην καλύτερη στις αναχρονιστικές μεταπολεμικές θεωρίες του πατρός γκαλμπρέιθ. Ή ξέρω εγώ πόσων χρονών θα τον έκανε κάποιος, αν τον άκουγε στο ράδιο (χωρίς να τον έχει δει φυσικά) με τόση φρεσκάδα στο λόγο και τις απόψεις του. Και τι ποσοστά θα έπαιρνε τότε βεβαίως.

Να γινόταν και κάτι πιο δραστικό, μπας και αποκτήσει λίγο ενδιαφέρον η συζήτηση, που άγγιξε επίπεδα κουβέλη σε βαρεμάρα. Να έπαιρνε πχ κι ο τσίπρας μια κιθάρα, όπως ο ζούγα στον πρετεντέρη και να άρχιζε το τραγούδι: με λένε αλέξη, σε λένε σοφία (σακοράφα), κρατώ τους δικούς μου, κρατάς το πασόκ.

Ή να ήταν κάπως πιο ζωηρό το κοινό, όπως προεκλογικά με την αλέκα, που είχε ξεσαλώσει.

Αν και είναι αυταπάτη να πιστεύεις ότι μπορείς να στριμώξεις με μια ερώτηση έναν επαγγελματία πολιτικό, που είναι προγραμματισμένος να απαντά αοριστολογίες και να ξεγλιστρά σαν χέλι, όπως ο κωνσταντίνου από την ξανθιά εύσωμη σπιτονοικοκυρά του στην ταινία the κόπανοι.

Το ίδιο σύστημα ακολουθούσε κι ένας πασόκος στη σχολή, που ήταν κατ’ επάγγελμα εριστικός στις συνελεύσεις και όλοι ψάχναμε να του κάνουμε μια αποστομωτική ερώτηση. Οπότε φαινόταν σαν ένας αλλά λέων, που τα βάζουν αναίτια οι άλλοι μαζί του. Και για αυτό δεν είναι πολύ εύκολο να πετύχει το κόλπο.

Πόσο μάλλον που οι περισσότερες ερωτήσεις-κριτικές που του γίνονταν ήταν μάλλον από τα δεξιά. Με ένα κοινό πειραγμένο, που έμοιαζε με ακροατήριο του καζάκη. Και τον χατζηνικολάου να στριμώχνει τόσο άγρια τον αλέξη, που τον ρώτησε μέχρι και αν θα βάλει ποτέ γραβάτα. Μωρέ αν είναι να κυβερνήσει αυτός και ζαρτιέρες μπορεί να βάλει, ή τέλος πάντων ζιβάγκο για να μη ρίξουμε τόσο το επίπεδο.


Αν ήμασταν πέντε χρόνια πριν δε, μπορεί και να απαντούσε με σύνθημα: ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες. Αλλά τώρα πάμε για κυβέρνηση και πρέπει να δείξει πιο υπεύθυνο και γραβατωμένο προφίλ. Για αυτό στο τέλος άφησε τις τυπικότητες στον ενικό και το ξαναγύρισε στον πληθυντικό, που βολεύει και το σύριζα για να πουλάει πλουραλισμό και να βλέπει κάθε πελάτης την εικόνα που θέλει.

Την ίδια στιγμή στο μέγκα ο ζουγανέλης έλεγε πως σέβεται το κουκουέ και το βλέπει να παλεύει δίπλα στην εργατική τάξη, αλλά δεν το ακολουθεί ο λαός, γιατί δε μιλάει αρκετά για έθνος και για πατρίδα. Ο πρετεντέρης έβγαλε με τη σειρά του από τη ναφθαλίνη τον καρατζαφέρη (κάνουν και ωραία ρίμα οι δυο τους με το χέρι-χέρι) να μιλήσει για το μεγάλο δεξιό μέτωπο.
Και ο σοφιανός απέκρουσε τον προβοκατόρικο έπαινό του για τις πορείες του παμε, όπου δε συμβαίνει το παραμικρό, και μίλησε για αυτούς που δίνουν βήμα και νεκρανασταίνουν την ακροδεξιά (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε). Ενώ είπε πολύ εύστοχα στον οικοδεσπότη του, πως αν είναι να μιλάμε φιλολογικά περί βίας, ακόμα και ο τίτλος της εκπομπής του (ανατροπή) είναι βίαιος.

Αυτός που κατάφερε ωστόσο να κλέψει τις εντυπώσεις, ήταν ο συνταγματολόγος κατρούγκαλος που όπως γράφει πολύ εύστοχα ο redflyαντιμέτωπος με τον απίστευτο λαϊκισμό του μιχελάκη, την ακροδεξιά χυδαιότητα της τριανταφύλλου, τον τραμπουκισμό του πάγκαλου, τη δήθεν ηλιθιότητα του πρετεντέρη και την χρυσαυγίτικη ηλιθιότητα του γρυσπολάκη, ο καθηγητής προσπάθησε να κάνει μια ιστορική κοινωνική και πολιτική αν θέλετε ανάλυση της βίας και της «βίας».


Μπορεί τώρα να κινείται στον χώρο του σύριζα και να είναι (αν συγκράτησα καλά) εκλεγμένος στο συμβούλιο διοίκησης στο δημοκρίτειο πανεπιστήμιο, νομιμοποιώντας το νέο νόμο-πλαίσιο, αλλά κάποτε ήταν συνεργαζόμενος με τη δημοκρατική συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες. Κι αναρωτιέμαι τι μπορεί να έχει μεσολαβήσει έκτοτε, γιατί η ανάλυσή του (όσο τον άφησαν δηλ να την εκθέσει) ήταν πολύ σωστή και μόνο συριζαϊκής υφής δε φαινόταν να έιναι).

Δεν ξέρω αν ο σοφιανός έπρεπε να έχει ξεσπαθώσει νωρίτερα και να έχει πει αυτός πρώτος κάποια πράγματα από όσα αυτονόητα σημείωσε ο κατρούγκαλος περί βίας. Την ανατροπή θα την έκανε όμως αν έκανε μια συλλογική αυτοκριτική εκ μέρους του κόμματος και της σύγχρονης εποχής που εξέδωσε κάποτε ένα από τα πρώτα βιβλία της σώτης τριανταφύλλου (και είχε στις τάξεις του μπουμπούκια σαν το γρυσπολάκη).

Η οποία σώτη έβγαλε καινούριο βιβλίο με τίτλο «αγαθές γαίες» και θέμα της τη σοβιετική ένωση, αποδεικνύοντας πως πάσχει από κάποιου είδους σύμπλεγμα κι ότι ο αντικομμουνισμός είναι πλέον η βασική πηγή «έμπνευσής» της. Κι η οποία είναι μεταξύ των 58 προσωπικοτήτων μια πρωτότυπη διακήρυξη για τη δημιουργία-ανασυγκρότηση ενός κεντροαριστερού πόλου και σε κάποιο σημείο λένε πως δε ντρέπονται για αυτό που είναι. Δηλ έλληνες. Αλλά κατά βάθος εννοούν πασόκοι. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί δηλαδή.

Αλλά το πασόκ είναι η ακριβώς αντίθετη έννοια από τη δουλειά. Γιατί με το πασόκ στην κυβέρνηση, η ελλάδα πήρε το χρυσό στην ανεργία, που φτάνει σε ύψη ρεκόρ. Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, σε πλήρη αντίθεση με την πασοκιά, που είναι ντροπή απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ιδίως μετά το θάνατο του τελευταίου καλού πασόκου, φίλιππα συρίγου.

58 (δηλ 29x2) κατασκευαστές πλυντηρίων συνείδησης και πόλων συνιστούν πασόκ. Αυτοί (δεν) ξέρουν..


Το ερώτημα είναι άλλο. Ο πορτοκάλογλου, που είναι ανάμεσα στις 58 περσόνες που υπέγραψαν, ως τι ακριβώς ήρθε στο φετινό φεστιβάλ;
Δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά…

Το μουσούδι - 6. Η "λεπτή εξίσωση"

Το μουσούδι - 6. Η "λεπτή εξίσωση"

Κλείνοντας το χτεσινό σημείωμα, ανέφερα ότι η συμφωνία που υπέγραψε ο Βενιζέλος με την Abu Dhabi Mar, προέβλεπε πως το ελληνικό δημόσιο θα πλήρωνε κανονικά τις δόσεις τού 1,321 δισ.ανεξάρτητα από την πορεία τού έργου. Αυτό, όσο κι αν φαντάζει ανήκουστο στ' αφτιά κάθε νοήμονος ανθρώπου, είναι πραγματικότητα. Βεβαίως, δεν έχω υπ' όψη μου το κείμενο της συμφωνίας αλλά δεν χρειάζεται. Και δεν χρειάζεται διότι τα αποκαλυπτήρια τα κάνει ο ίδιος ο Ισκαντάρ Σάφα (ο λιβανέζος ιδιοκτήτης τής αμπουνταμπιανής εταιρείας), στην επιστολή που έστειλε στις 2/12/2011 στον"εξοχώτατον υπουργόν οικονομίας και οικονομικών, καθηγητήν Ευάγγελον Βενιζέλον", όπου αναφέρει, μεταξύ άλλων (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):

"(...) Το τίμημα για τις δύο συμβάσεις (Αρχιμήδης και Neptune) και οι συνακόλουθες καθορισμένες ημερολογιακά πληρωμές και ποσά (που συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν με εσάς ως Υπουργού Άμυνας και με τον κ. Παπακωνσταντίνου, τότε Υπουργού Οικονομικών) έλαβαν υπόψη, μεταξύ των άλλων, τις υφιστάμενες υποχρεώσεις των ΕΝΑΕ τότε, τις ανάγκες των ΕΝΑΕ για την εκτέλεση των συμβάσεων και την ανάγκη ρευστότητας που θα μπορούσε να συντηρήσει την λειτουργία του ναυπηγείου για ικανό χρόνο μέχρις ότου έλθουν νέα συμβόλαια από Ξένα Πολεμικά Ναυτικά και από την εγχώρια αγορά. Όπως θα ενθυμείστε, Εξοχότατε, οι πληρωμές συγκεκριμένα δεν ήταν συνδεδεμένες με συμβατικά ορόσημα εκτέλεσης. Αυτή ήταν η λεπτή εξίσωση που καθιερώθηκε προκειμένου να περισωθούν τα ΕΝΑΕ. (...)"

Καμμιά αμφιβολία, λοιπόν! Ζήτω η "λεπτή εξίσωση"! Εμείς πρέπει να πληρώνουμε κανονικά, άσχετα αν τα ναυπηγεία δεν έχουν παραδώσει μέχρι τώρα ούτε λαμαρίνα. Και για να γίνει αυτό περισσότερο κατανοητό, ο Σάφα συνεχίζει:

"(...) Όπως συμφωνήσαμε χθες, είναι απαραίτητο το Υπουργείο Άμυνας να πραγματοποιήσει την επόμενη εβδομάδα την εκπρόθεσμη ημερολογιακή πληρωμή. Αυτές οι πληρωμές είναι συμβατικές και όπως γνωρίζετε, δεν συνδέονται με κανένα συμβατικό γεγονός και δεν δύναται να γίνει διαφορετικά. Μετά λύπης οφείλουμε να αναφέρουμε πως το Υπουργείο Άμυνας θέτει εαυτόν σε αθέτηση όσον αφορά τις εν λόγω πληρωμές και επιπλέον δίδει το δικαίωμα στα ΕΝΑΕ, σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, να καταγγείλει αμφότερες τις συμβάσεις. (...)"

Αν στα παραπάνω διακρίνετε έναν υφέρποντα εκβιασμό, συγχαρητήρια για την διορατικότητά σας! Μέχρι εκείνη την στιγμή, ο Σάφα είχε εισπράξει 132 εκατομμύρια και απαιτούσε την άμεση καταβολή άλλων 100, προκειμένου να μη καταγγείλει τις συμβάσεις και κλείσει τα ναυπηγεία. Αλλά η επιστολή έχει και άλλες "ομορφιές", που δεν συναντιούνται ούτε σε παράσταση Καραγκιόζη:

"(...) Επιπρόσθετες υποχρεώσεις (για τις οποίες δεν είχαμε ενημερωθεί) ανέκυψαν (ΟΣΕ, φόροι, κλπ) και ασυμφωνίες διαπιστώθηκαν (οι οποίες έθεσαν σε κίνδυνο τόσο το ναυπηγείο και τον τελικό χρήστη) μεταξύ της κύριας σύμβασης “Neptune” και της σύμβασης υπεργολαβίας με την HDW (...) ο καθηγητής Νομικής που μας συστήσατε εξήγησε πως απαγορευόταν στα ΕΝΑΕ να κάνουν εξαγωγές σε Ξένα Ναυτικά και επιπλέον ο μέχρι πρότινος Υπουργός Άμυνας ερμήνευσε την απόφαση και ως απαγόρευση στα ΕΝΑΕ αν αναλάβουν έργα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού δεδομένου, μεταξύ των άλλων, πως τέτοια έργα υπόκεινται σε διαγωνισμούς. (...)".

Ζάχαρη!

Πρώτον: Ο Σάφα διαπιστώνει -κατόπιν εορτής- ότι οι γερμανοί άφησαν, φεύγοντας από τα ναυπηγεία, κρυφά φέσια στα ναυπηγεία. Αλήθεια, πώς διάβολο έγινε αυτό; Γουρούνι στο σακί αγόρασε; Δεν έκανε έλεγχο; Είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Είναι, όμως, απείρως πιο εύκολο να πιστέψουμε ότι ο Σάφα είχε πάρει διαβεβαιώσεις πως το ελληνικό δημόσιο θα κάλυπτε όποιο κενό εμφανιζόταν. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι οι γερμανοί δεν ήσαν υποχρεωμένοι να πληρώσουν δεκαράκι τσακιστό, νά 'ναι καλά ο βενιζελικής εμπνεύσεως ν.3885 που τους απάλλασσε.

Δεύτερον: Σύμφωνα με τον Σάφα, υπουργός τής ελληνικής κυβέρνησης συστήνει καθηγητή νομικής σε ιδιωτική εταιρεία. Υπό ποία ιδιότητα, άραγε; Υπό την ιδιότητα του ξερόλα; Υπό την ιδιότητα του l' etat c' est moi, κάνω ό,τι θέλω και δεν δίνω λόγο σε κανένα;

Τρίτον: Τί πράγμα είναι η αναφερόμενη απαγόρευση, στην οποία αναφέρεται ο Σάφα; Προφανώς, πρόκειται για απαγόρευση που προέρχεται από τις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με όσα λέι ο συστημμένος από τον Βενιζέλο καθηγητής νομικής, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά δεν επιτρέπεται να αναλάβουν όχι μόνο δουλειές από το εξωτερικό αλλά ούτε καν έργα τού ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Δηλαδή; Άκυρο το έργο και σταματάμε εδώ; Και με τα λεφτά που έχουμε ήδη πληρώσει; Μάλλον τα κρατάνε οι αμπουνταμπιανοί, αφού οι πληρωμές μας "δεν συνδέονται με κανένα συμβατικό γεγονός".

Ανοίγουμε παρένθεση. Το ερώτημα είναι από πότε ισχύει αυτή η απαγόρευση; Ίσχυε κατά την αρχική συμφωνία με την HDW, την οποία είχε υπογράψει ο Άκης ή είναι μεταγενέστερη; Κι αν είναι μεταγενέστερη, ίσχυε κατά την συμφωνία που υπέγραψε ο Βενιζέλος ή είναι ακόμη μεταγενέστερη; Υποθέτω πως, για να λέει ο συστημμένος από τον Βενιζέλο καθηγητής ότι υπάρχει πρόβλημα, μάλλον ίσχυε την ώρα που υπέγραφε ο Βενιζέλος, εφ' όσον καμμιά απαγόρευση δεν μπορεί να ισχύσει επί ήδη εκτελουμένων συμβάσεων. Οπότε, πώς υπέγραψε ο Βενιζέλος; Πώς έδωσε εγγυήσεις για "την ανάγκη ρευστότητας που θα μπορούσε να συντηρήσει την λειτουργία του ναυπηγείου για ικανό χρόνο μέχρις ότου έλθουν νέα συμβόλαια από Ξένα Πολεμικά Ναυτικά και από την εγχώρια αγορά"; Πιάστηκε αδιάβαστος; Κλείνουμε την παρένθεση.


Η συνέχεια της ιστορίας είναι λίγο-πολύ γνωστή. Το ελληνικό δημόσιο διέκοψε τις πληρωμές του και ο Σάφα άρχισε τις απολύσεις στα ναυπηγεία, ενώ όσους εργάτες έχουν απομείνει τους έχει βάλει σε εκ περιτροπής εργασία μία μέρα την εβδομάδα. Δηλαδή, οι άνθρωποι κάνουν τέσσερα μεροκάματα τον μήνα και πρέπει να ζήσουν με αυτά. Φυσικά, θεωρητικώς δεν είναι άνεργοι οπότε ούτε στις λίστες ανέργων καταγράφονται ούτε επίδομα ανεργίας δικαιούνται.

Νομίζετε ότι τελειώσαμε; Αμ δε! Οι μουσουδιές έχουν και συνέχεια.

Μαρφίν

Μαρφίν



Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko



Εκτός από τη βία της Χρυσή Αυγής υπάρχει και η βία του άλλου άλλου «άκρου» επανέλαβε την Παρασκευή ο κ.Σαμαράς. Κι από πού αποδεικνύεται αυτό; Μα από την Μαρφίν! Κάπως έτσι τα είπε ο κ.Σαμαράς. Και κάπως έτσι τα αναμηρυκάζουν οι παπαγάλοι του. 
Ας θυμηθούμε,  λοιπόν, τι έγινε στη Μαρφίν: Τον Μάη του 2010, ως απάντηση στο μνημόνιο, στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της χώρας, πραγματοποιήθηκε - κατά κοινή ομολογία - μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης. Αλλά τον όγκο και το μήνυμα εκείνης της διαδήλωσης τα προβόκαραν με τον πιο συστημικό τρόπο τα καθάρματα που έδρασαν στη Μαρφίν. Ο λαός είπε ένα ηχηρό «όχι» στον επερχόμενο οδοστρωτήρα των μνημονίων, αλλά η φωνή του «θάφτηκε» κανονικά από την τότε κυβέρνηση και τους φίλους της στα ΜΜΕ, που τι έκαναν; Πήραν το «δώρο» που εξ΄ αντικειμένου τους πρόσφεραν οι άτιμοι δολοφόνοι, και σε μια αποθέωση της τυμβωρυχίας, ως γνήσιες ύαινες, έσπευσαν να «αξιοποιήσουν» τους δολοφονημένους της Μαρφιν, με στόχο να φρενάρουν τη λαϊκή ανάταση.
Ερχόμαστε τώρα στο σήμερα και στον κ.Σαμαρά, με την εξής υποσημείωση: Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είναι το γνωστό φίδι που επωάστηκε στον κόρφο ενός συστήματος και μιας πολιτικής που ο κ.Σαμαράς τα υπηρετεί από την καρέκλα του πρωθυπουργού.
Κι ας προσπαθήσουμε να ατενίσουμε (με ψυχραιμία) τον ωκεανό του θράσους εκείνων που επιδιώκουν, τέσσερα χρόνια μετά, να «πατήσουν» πάνω στο έγκλημα της Μαρφίν για να το στρέψουν όπως έκαναν και τότε, ενάντια στα ίδια τα θύματα της πολιτικής τους!
Που έχουν το θράσος (για την ακρίβεια: τρεις ωκεανούς θράσους) να ζητούν από τους κομμουνιστές κι από τους αριστερούς να καταδικάσουν το έγκλημα στη Μαρφιν!  Λες και οι κομμουνιστές και οι αριστεροί  δεν το καταδίκασαν το έγκλημα. Λες και οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να είχαν ποτέ καμία σχέση με τέτοια εγκλήματα, ή με τέτοιες πρακτικές. Λες και οι κομμουνιστές και οι αριστεροί είναι χαιβάνια και δεν θυμούνται ότι κάποτε οι διώκτες τους έφταναν να καίνε οι ίδιοι μέχρι και κοινοβούλιο (Ράιχσταγκ) για να λένε μετά ότι «το έκαψαν οι κομμουνιστές»…

Τι έχουμε εδώ, λοιπόν;  Έχουμε τον κ.Σαμαρά, τον εκπρόσωπο της πολιτικής ενός κράτους, που: 
1)    Πλησιάζουν 4 χρόνια από το προβοκατόρικο έγκλημα στη Μαρφίν αλλά το κράτος το πανταχού παρών, το κράτος με τους μηχανισμούς του και τους υπερσύγχρονους υπερκοριούς του, τους δολοφόνους  ακόμα τους ...ψάχνει (το ίδιο όπως... ψάχνει και τους επίδοξους δολοφόνους της Κούνεβα).
2)    Πλησιάζουν 4 χρόνια και είναι τόσο το ενδιαφέρον του κράτους να εξιχνιάσει το έγκλημα που ούτε το δικαστικό βούλευμα δεν θα είχε γνωστοποιηθεί αν δεν το αποκάλυπτε την Κυριακή η «Real News» (σσ: το πόσο ισχυρή είναι η τεκμηρίωση όλων όσων αναφέρει το βούλευμα θα φανεί κατά την εκδίκαση της υπόθεσης)
3)    Πλησιάζουν 4 χρόνια από τη δολοφονία και όμως το κράτος και οι κυβερνήσεις του δεν έχουν δώσει  καμία διευκρίνιση στην ανακοίνωση της ίδιας της Μαρφίν, η οποία αναφερόμενη στην πυρπόληση της τράπεζας υποστήριζε ότι«πετάχτηκαν ειδικές μη συνηθισμένες βόμβες μολότοφ και αδειάστηκε το περιεχόμενο ενός μπιτονιού που περιείχε ένα ειδικό εύφλεκτο υλικό που προκαλεί άμεσα πυκνό καπνό και συνθήκες ασφυξίας. Οι διασωθέντες το παρομοιάζουν με "βόμβες napalm"».
4)    Πλησιάζουν 4 χρόνια θρήνου για τις οικογένειες των αδικοχαμένων και οι Αρχές του κράτους δεν μας έχουν απαντήσει ακόμα: Τι αντίκρισμα αλήθειας έχουν οι ισχυρισμοί της τράπεζας; Τι προκύπτει από τις έρευνες; Τι είδους «ειδικό» υλικό ήταν αυτό; Πρόκειται για υλικό «διαβαθμισμένο»; Σε ποιες αγορές διατίθεται; Με ποιους πιθανούς τρόπους μπορεί να γίνει η προμήθειά του; Αν όντως πρόκειται για «διαβαθμισμένο» υλικό, έχει ο οποιοσδήποτε τη δυνατότητα να το αγοράσει ή ακόμα και να το κατασκευάσει, ή, μήπως, απαιτείται κάποια «ειδική» και μη «συνηθισμένη» ιδιότητα από πλευράς εκείνου που θα επιχειρήσει να το προμηθευτεί;
5)    Πλησιάζουν 4 χρόνια χωρίς δίκη των δολοφόνων της Μαρφιν, αλλά το κράτος που τους κυνηγάει, την επόμενη ακριβώς χρονιά, όλοι θυμόμαστε πως «τίμησε την επέτειο» εκείνου του εγκλήματος: Καίγοντας την Αθήνα και πνίγοντας τους διαδηλωτές με τα δακρυγόνα του,  στέλνοντας  δεκάδες διαδηλωτές στα νοσοκομεία, έναν στην Εντατική, και έναν δημοσιογράφο με βαριά – έκτοτε - αναπηρία.
Όλα αυτά θα οδηγούσαν κάποιον αθεράπευτα κακόπιστο ή φαντασιόπληκτο να ισχυριστεί για το σύστημα που υποδύεται τον εισαγγελέα του εγκλήματος στη Μαρφιν, ότι στην πραγματικότητα σύμβολο της βρωμιάς του είναι ακριβώς η δολοφονία στη Μαρφίν! Αλλά είπαμε: Αυτά τα λένε οι (μακριά από εμάς)  κακόπιστοι. Και οι (μακριά από εμάς) φαντασιόπληκτοι…


Πάμε παρακάτω:
 Ποιοι αλήθεια μιλούν για τα έγκλημα της Μαρφιν παριστάνοντας τους ανίδεους για καταστάσεις που καμιά φορά προσιδιάζουν με τα όσα συνέβησαν στη Μαρφιν; Οι ίδιοι που ποζάρουν σαν απηνείς διώκτες της παραβατικότητας, αλλά που δείχνουν σκανδαλώδη αδράνεια όταν αυτή η παραβατικότητα εκδηλώνεται ως απάνθρωπη βαρβαρότητα από τις ίδιες τις υπηρεσίες τους.
  • Αρκεί να δει κανείς μερικές μόνο από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που απαθανατίζουν σε κάθε σχεδόν διαδήλωση τις σχέσεις συνεργασίας ανάμεσα στους μηχανισμούς του κράτους με τους ειδικής χρήσης κουκουλοφόρους και με τους προβοκάτορες και θα καταλάβει πολλά (για τις σχέσεις με τους χρυσαυγίτες υπάρχει ειδικό κεφάλαιο)...
  • Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς τι έγινε με εκείνες τις 74 περιπτώσειςκαταγγελιών εναντίον της Αστυνομίας για κακοποίηση πολιτών την περίοδο 2009- 2010, όταν δηλαδή ο κ.Βενιζέλος ήταν πάλι στην κυβέρνηση, αλλά του ΠΑΣΟΚ. Θα διαπιστώσει ότι τρία χρόνια αργότερα είχαν διερευνηθεί μόλις ...2 υποθέσεις και  ότι οι υπαιτίοι της απάνθρωπης αγριότητας είχαν «τιμωρηθεί» με ...πρόστιμο.
  • Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς πόσες υποθέσεις βάναυσης ρατσιστικής βίας εναντίον μεταναστών από τις 120 που καταγράφηκαν μόνο το 2012, ελέγχθηκαν, όταν ο κ.Βενιζέλος ήταν πάλι στην κυβέρνηση, αυτή τη φορά του κ.Σαμαρά.Καμία…
Αντί για απαντήσεις στα παραπάνω τι έχουμε;
Εχουμε  4 χρόνια πολιτικής τυμβωρυχίας που διαπράττετε πάνω στα θύματα της Μαρφίν από τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων και ενός προπαγανδιστικού καθεστώτος που λίγο πριν, κατά τη διάρκεια, και λίγο μετά την επιβολή των νέων μνημονίων, των νέων μέτρων και των νέων φοροληστειών,  κάνουν ό,τι έκαναν και το Μάη του 2010. Τότε, με φόντο τη δολοφονία των τραγικών θυμάτων της Μαρφιν, πάτησαν με τις  προπαγανδιστικές τους ερπύστριες κυριολεκτικά επί πτωμάτων έχοντας ένα και μόνο στόχο: Την συκοφάντηση του αγώνα του λαού για την ανατροπή των βάρβαρων μέτρων και της αντιλαϊκής πολιτικής. Τον εκφοβισμό του λαού. Και κυρίως: Την «ενοχοποίηση» της λαικής διαμαρτυρίας μέσω του υφέρποντος γκεμπαιλισμού  ότι είναι τάχα οι διαδηλώσεις του, οι πορείες του, οι απεργίες του λαού, που «προκαλούν» (!) τις Μαρφίν… .
Στα 4 χρόνια εγκληματικής αδράνειας για το έγκλημα της Μαρφιν το έργο είναι γνωστό:
Οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων  χέρι - χέρι  με τους εργολάβους της «ενημέρωσης»,  ενώ έχουν «θάψει» την υπόθεση της Μαρφιν, κάθε πότε την  «θυμούνται»; Μόνο όταν έρχεται νέα λαίλαπα μέτρων. Μόνο όταν εντείνεται η κοινωνική οργή. Μόνο όταν - διαστρέφοντας την αλήθεια για όσα συνέβησαν στην Μαρφιν - θέλουν να «φτιάξουν κλίμα». Να καλλιεργήσουν το φόβο φτάνοντας στα όρια της «καπήλευσης» των νεκρών. Και τώρα αυτό κάνουν: Φτάνουν στο σημείο να «θυμούνται» τη Μαρφιν μόνο και μόνο για να ρίξουν νερό στο μύλο της άθλιας θεωρίας των «δύο άκρων»!
Είμαστε ψυλλιασμένοι  πλέον: Τη Μαρφιν τη «θυμούνται» τότε και μόνο τότε: Όταν η πολιτική τους ετοιμάζεται να κάνει νέο αντιλαικό γιουρούσι. Τότε είναι η στιγμή που βγάζουν από τη φαρέτρα της προπαγάνδας τους ό,τι πιο χυδαίο για να προετοιμάσουν το έδαφος για την τρομοκράτηση και την παράλυση των αντιστάσεων του λαού ώστε να «κάτσει ήσυχα». Ειδάλλως...

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ- Με αφορμή το χτεσινό σημείωμα της στήλης
 H στήλη έχει την ευθύνη για όσα γράφει και για όσα της χρεώνει ο «ηλεκτρονικός δαίμων». Όπως, για παράδειγμα, για ορθογραφικά κτλ λάθη, όπως «Ζισκάρ Ντε Στεν» (αντί του ορθού: Ζισκάρ Ντ΄Εστέν), «αποκηρύσσεται (αντί του ορθού: αποκηρύσσετε) τον κ. Βορίδη», «αντιπαραβάλλεται (αντί του ορθού: αντιπαραβάλλετε) με τη βία», «προέρχεται δια (αντί του ορθού: από) χειρός».
Όμως δεν φέρει ευθύνη για εκείνους – τους ελάχιστους – που θέλουν να καταλαβαίνουν αλλά απ’ όσα και απ’ ό,τι  η στήλη γράφει. 

Επιστολή συγνώμης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με 192 χρόνια καθυστέρηση


Επιστολή συγνώμης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με 192 χρόνια καθυστέρηση

Κύριοι ινστρούχτορες του «καταδικάζω τη βία
απ' όπου κι' αν προέρχεται»,
 
 
οφείλω με χρονική καθυστέρηση δύο σχεδόν αιώνων να σας ζητήσω μια συγνώμη. Μια συγνώμη που τότε επαναστατήσαμε ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πράγματι,ασκήσαμε βία ενάντια στον οθωμανικό στρατό κατά παράβαση κάθε έννοιας νομιμότητας, διαταράσοντας την κοινωνική ειρήνη της αυτοκρατορίας.
 
Δυστυχώς πολλοί από εμάς παρασυρθήκαμε απ' τον ενθουσιασμό να απελευθερώσουμε το λαό μας απ' τα δεσμά, παραβλέποντας ότι το κράτος (η ανώτατη αρχή) έχει το μονοπώλιο της βίας. Παρανομήσαμε συνειδητά. Παραβλέψαμε συνειδητά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με στόχο την επανάσταση, την απελευθέρωση απ' την σκλαβιά, μη λαμβάνοντας υπ' όψην ότι ασκούσαμε βία κατά παράβαση τηςαδιαμφισβήτητης, νόμιμης εξουσίας του Σουλτάνου.
 
Εκ μέρους των εξεγερμένων του 1821, των κλεφτών, των αμαρτολών που θυσιάστηκαν για να βρίσκεστε σήμερα σε θέση να διατυπώνετε θεωρίες, σας ζητώ συγνώμη που η ιστορία μας κατέγραψε ως βίαια στοιχεία. Ως στοιχεία που διασάλευσαν την ειρήνη της συστημικής νομιμότητας, όπως έκαναν πριν απο μας οι ροβεσπιέροι στη Γαλλία και έναν αιώνα μετά απο μας οιμπολσεβίκοι στη Ρωσία.
 
Μακάρι να μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο παρελθόν και - έχοντας κατά νου τα σοφά σας λόγια - να μην το κουνήσουμε ρούπι απ' τη θέση μας. Να συνεχίζαμε, σεμνά και ταπεινά, ως καλοί δούλοι των κοτζαμπάσηδων να αποδεχόμαστε την ισχύ του νόμου και της τάξεως στις ζωές μας.
 
Κρίμα που δεν υπήρχατε τότε να μας συμβουλέψετε. Έστω και αργά όμως, σας ζητούμε ταπεινά συγνώμη, αναγνωρίζοντας το λάθος μας.

Με Τιμή,
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αρχιστράτηγος.
 
 
 

Με αφορμή το ταξίδι του Ευ. Βενιζέλου στην Αλβανία

Με αφορμή το ταξίδι του Ευ. Βενιζέλου στην Αλβανία
Η επίσκεψη του Ευ. Βενιζέλου στην Αλβανία έρχεται ως συνέχεια των ταξιδιών του ίδιου και του πρωθυπουργού στην Αμερική και του ταξιδιού του πρωθυπουργού στο Ισραήλ. Από τα ταξίδια σε ΗΠΑ και Ισραήλ, έγινε φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση προωθεί τη στρατηγική της αστικής τάξης της χώρας για τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση. Θυμίζουμε τις συζητήσεις με την Αίγυπτο για τις ΑΟΖ, με την Τουρκία επίσης για τα ενεργειακά και άλλα οικονομικά ζητήματα, τη Συρία, αλλά και για τη λύση του Κυπριακού, ως ενδεικτικά αυτής της επιδίωξης. Αλλωστε, η κυβέρνηση διαμηνύει ότι είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που εμπνέει σταθερότητα, επομένως μπορεί να παίξει γενικότερο ρόλο στην αντιμετώπιση προβλημάτων, αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Είναι χαρακτηριστικό το ότι η ελληνική κυβέρνηση άρχισε συζητήσεις για τον καθορισμό ΑΟΖ με την Αίγυπτο, η οποία είχε συμφωνήσει για ΑΟΖ με την Τουρκία, συμφωνία που όμως ακυρώθηκε. Ο Ευ. Βενιζέλος σε συζήτησή του με τον Α. Νταβούτογλου, τον καθησύχαζε ότι η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία δε θα είναι ανταγωνιστική με την Τουρκία, αλλά το αντίθετο, θα είναι παράγοντας συνεργασίας για όλους.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι και η επίσκεψη στην Αλβανία, εντάσσεται στη στρατηγική για γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας και στα Βαλκάνια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα σε επενδύσεις στην Αλβανία, μια πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τη δεκαετία του 1990 ακόμη. Επομένως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες της Ελλάδας έχουν ενδιαφέρον για τις αγορές της συγκεκριμένης χώρας. Παρ' όλ' αυτά, δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει διαφορετικά το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, παρά ως ενταγμένο στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ανοίξει δρόμους για επενδύσεις των μονοπωλιακών ομίλων, στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας και μάλιστα των υδρογονανθράκων. Ετσι, σύμφωνα με δημοσιεύματα κυριακάτικων αστικών εφημερίδων, η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη «να παίξει το αλβανικό χαρτί», με πρωταρχικό ζήτημα τον καθορισμό ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες. Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ελλάδα - Αλβανία είχαν υπογράψει συμφωνία για τον καθορισμό ΑΟΖ, συμφωνία η οποία ακυρώθηκε μονομερώς από την Αλβανία την περίοδο που αναπτύσσονταν εκτεταμένες διμερείς σχέσεις με την Τουρκία και υπογράφονταν μέχρι αμυντικές συμφωνίες που έφτασαν μέχρι τη δημιουργία τουρκικής ναυτικής βάσης στην Αδριατική.
Βεβαίως, ο καθορισμός ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα - Αλβανία δεν είναι το μοναδικό ζήτημα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, για το περιεχόμενο του ταξιδιού του Ευ. Βενιζέλου. Γιατί το περιεχόμενο του ταξιδιού του υπουργού Εξωτερικών, εκτός από τα ζητήματα της οικονομίας, περιλαμβάνει άλλα δύο ζητήματα, το ένα είναι το Κοσσυφοπέδιο και το άλλο η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Να θυμίσουμε ότι και στις δύο αυτές περιοχές υπάρχει αλβανικός πληθυσμός, ότι το Κοσσυφοπέδιο, με απόφαση των Αλβανών πρώην ουτσεκάδων, ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Σερβία και, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ, έχει αναγνωριστεί από πολλά κράτη ως ανεξάρτητο κράτος. Στην ΠΓΔΜ υπάρχει μεγάλη αλβανική μειονότητα, η οποία επίσης εκπροσωπείται στην τωρινή κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, ανάμεσα σε Ελλάδα - ΠΓΔΜ υπάρχει το χρόνιο πρόβλημα αντιπαράθεσης γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ, η οποία βεβαίως και θέλει να ονομάζεται Μακεδονία, έχει αλυτρωτικές τάσεις, ενώ ταυτόχρονα η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε επενδύσεις στην ΠΓΔΜ. Να θυμίσουμε, επίσης, ότι η αστική τάξη της Αλβανίας έχει κατά καιρούς προβάλει σχέδια για τη λεγόμενη «Μεγάλη Αλβανία», δηλαδή τη δημιουργία κράτους με όλα τα εδάφη στα οποία υπάρχει αλβανικός πληθυσμός, ενώ επίσης ανακινούν το θέμα των Τσάμηδων. Την ίδια στιγμή, η Αλβανία θέλει να λάβει το καθεστώς της υπό ένταξη χώρας στην ΕΕ.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου, φαίνεται πως όλα τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν το περιεχόμενο του ταξιδιού του Ευ. Βενιζέλου. Και όπως προαναφέραμε και αυτό το ταξίδι εντάσσεται στη διαδικασία της στρατηγικής αναβάθμισης του γεωστρατηγικού ρόλου και θέσης της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή. Βεβαίως, αυτή τη στρατηγική επιδίωξη της αστικής τάξης της Ελλάδας δεν μπορεί και δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε έξω από την ιμπεριαλιστική δράση στην ευρύτερη περιοχή, τους οξύτατους ανταγωνισμούς ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων και κρατών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα κ.ά.), που εμπλέκονται με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις αστικές τάξεις χωρών της περιοχής όπως π.χ. ανάμεσα σε Ελλάδα - Τουρκία, Τουρκία - Ισραήλ κ.ά.
Μπλεγμένο κουβάρι ανταγωνισμών
Εχει τη σημασία της αυτή η επισήμανση γιατί στην ευρύτερη περιοχή μας (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική) εκτυλίσσονται σοβαρές, επικίνδυνες εξελίξεις, σε μια περιοχή που διαθέτει ενεργειακό πλούτο κι αποτελεί «πέρασμα» των πρώτων υλών από την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή, τόσο προς τη Δύση, όσο και προς τις χώρες της Ασίας (Κίνα, Ινδία κ.ά.). Ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μπλέκονται σ' ένα «κουβάρι» αντιθέσεων και διαπάλης. Μέσα στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος, οι αστικές τάξεις της περιοχής επιδιώκουν συμμαχικούς «άξονες», προχωρούν σε συμμαχίες και συμβιβασμούς, για να επωφεληθούν από τη διαπάλη για το φυσικό πλούτο και τα μερίδια των αγορών. Στις «συμμαχίες», που συνάπτουν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και μονοπωλιακοί όμιλοι, παίρνουν υπόψη τη γεωπολιτική θέση της κάθε χώρας, τη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, αλλά και τη δυναμική της ισχύος της (οικονομικής, στρατιωτικής, πολιτικής).
Είναι γεγονός ότι και στα Βαλκάνια, μετά την αντεπανάσταση και με αφετηρία τη διάλυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, εκδηλώθηκαν οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία. Υποδαυλίστηκαν εθνικιστικές και θρησκευτικές αντιθέσεις (υπάρχουν μουσουλμανικοί πληθυσμοί), προκειμένου να διαμελίσουν τα Βαλκάνια, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ενίσχυσης της δράσης των μονοπωλίων τους στις διάφορες χώρες, επαναχαράσσοντας τα σύνορα με το αίμα των λαών. Βεβαίως, η αστική τάξη της Ελλάδας, μέσω της συμμετοχής της στην ιμπεριαλιστική δράση προσέβλεπε να πάρει μερίδιο στη μοιρασιά της λείας, όπως και πήρε, εξάγοντας κεφάλαια στην περιοχή. Και τώρα το ίδιο προσβλέπει, πρώτ' απ' όλα με τους υδρογονάνθρακες, όπως κάνει και στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, αλλά στη συγκεκριμένη περιοχή δρα και η αστική τάξη της Τουρκίας. Είναι γνωστή η στρατηγική του λεγόμενου «νεο-οθωμανισμού», που στους σχεδιασμούς της Τουρκίας περιλαμβάνει και τα Βαλκάνια. Πιο συγκεκριμένα και την Αλβανία, και το Κοσσυφοπέδιο, και την ΠΓΔΜ, λόγω μεγάλου αλβανικού πληθυσμού. Ταυτόχρονα, οι αστοί της Ελλάδας αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα στο Κοσσυφοπέδιο, στο οποίο διατηρεί η ελληνική κυβέρνηση και στρατιωτική δύναμη. Ενώ η αξιοποίηση της αλβανικής μειονότητας της ΠΓΔΜ για να προωθηθεί το ζήτημα λύσης στο όνομα του συγκεκριμένου κράτους, μάλλον οξύνει τις υπαρκτές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς στην περιοχή. Ηδη γι' αυτά τα ζητήματα έγιναν συναντήσεις με εκπροσώπους της αλβανικής μειονότητας της ΠΓΔΜ, που έχουν κυβερνητικές θέσεις.
Την ίδια ώρα, ένα στοιχείο από το ταξίδι του Α. Σαμαρά στο Ισραήλ είναι η συζήτηση για ανάληψη ερευνών για υδρογονάνθρακες από ισραηλινό μονοπώλιο στο βόρειο Αιγαίο. Ανοίγει δρόμος ώστε τα ισραηλινά μονοπώλια να «πατήσουν» στο Αιγαίο, όταν από την Τουρκία υπάρχει ανοιχτό θέμα ελληνοτουρκικής συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο.
Συνολικά, οι εξελίξεις δείχνουν ένα κουβάρι αντιθέσεων και ανταγωνισμών, ολοένα και πιο μπλεγμένο, αποτέλεσμα των επιδιώξεων του κεφαλαίου και της πολιτικής κάθε κράτους να υπηρετήσει και να αναβαθμίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην περιοχή. Και αυτό εγκυμονεί κινδύνους για τους λαούς. Η ελληνική κυβέρνηση βιάζεται να ανοίξει δρόμους στη δράση του κεφαλαίου της Ελλάδας σε όλη την περιοχή κόντρα στους ανταγωνιστές του και ως έναν παράγοντα εξόδου από την κρίση σε όφελός του. Στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής δράσης και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, συνυπάρχουν οι συμβιβασμοί με τις συγκρούσεις. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση τη νύφη την πληρώνει ο λαός. Που δεν έχει άλλο δρόμο για τα δικά του συμφέροντα, για την εξάλειψη των κινδύνων, από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Χοντροκομμένη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ από τον

Χοντροκομμένη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ από τον «Ελεύθερο Τύπο»
Επιστολή του Γ. Γκιόκα, υπεύθυνου του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
Στη σελίδα 7 του χτεσινού «Ελεύθερου Τύπου» δημοσιεύεται ένα χοντροκομμένο ψέμα σε βάρος του ΚΚΕ. Με άρθρο του ο Δ. Ρίζος εγκαλεί όσους ρίχνουν το ανάθεμα στη Χρυσή Αυγή αλλά σε «ανάλογες περιπτώσεις (...) όπως όταν συνελήφθησαν οι δολοφόνοι της "17 Νοέμβρη" έσπευσαν στο δικαστήριο ως μάρτυρες υπεράσπισής της και από το ΚΚΕ, ακόμα και από το ακραίο τότε ΠΑΣΟΚ». Μάλιστα, αναμηρυκάζοντας την ίδια ψευτιά ο Δ. Ρίζος γράφει και τον επίλογο του άρθρου του.
Ο Γ. Γκιόκας, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ έστειλε στον «Ελεύθερο Τύπο» την ακόλουθη επιστολή:
«Κύριε διευθυντά,
Σε σχόλιο της εφημερίδας σας της 14ης Οκτώβρη αναφέρεται, ότι στη δίκη των μελών της οργάνωσης "17 Νοέμβρη" έσπευσαν μάρτυρες υπεράσπισης και από το ΚΚΕ. Πρόκειται για χοντροκομμένο ψέμα που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα.
Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή μέχρι και τις συλλήψεις των μελών της συγκεκριμένης οργάνωσης, σταθερά υποστήριζε, ότι μηχανισμοί τύπου "17 Νοέμβρη", είτε κατασκευάζονται είτε αξιοποιούνται στην πορεία από ξένες και ντόπιες μυστικές υπηρεσίες. Τόνιζε ότι τέτοιες εγκληματικές οργανώσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πάλη του λαού για τα δικαιώματά του. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και, κυρίως, για να συκοφαντείται το εργατικό - λαϊκό κίνημα και να επιβάλλονται πρόσθετα αυταρχικά τρομοκρατικά μέτρα κατά του λαού.
Μια απλή αναζήτηση στις επίσημες ανακοινώσεις του Κόμματος θα προφύλασσε το συγγραφέα του συγκεκριμένου σχολίου από μια τέτοια διαστρέβλωση της αλήθειας και των θέσεων του ΚΚΕ.
Γι' αυτούς τους λόγους παρακαλούμε η εφημερίδα να δημοσιεύσει την παρούσα επιστολή και να αποκαταστήσει την αλήθεια».

Αναμορφώνοντας τη σαπίλα

Αναμορφώνοντας τη σαπίλα
Η φιλολογία που αναπτύχθηκε το Σαββατοκύριακο και χτες μέσα από τον αστικό Τύπο σχετικά με το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα εμφάνισε και λυρικά χαρακτηριστικά: Ενα από τα άρθρα αναφέρθηκε ως και σε «τρύπα στο κέντρο του πολιτικού συστήματος», η οποία και πρέπει να καλυφθεί. Αν και οι προτάσεις που παρουσιάζονται για την κάλυψη του κενού διαφέρουν, ένα κοινό στοιχείο τις διαπερνά: Η επίμονη προσπάθεια της αστικής τάξης να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα του συστήματος με όσο το δυνατόν ευρύτερη λαϊκή υποστήριξη. Με διαφορετική αφετηρία και στόχευση αυτός ο κοινός παρονομαστής συναντάται τόσο στην πρόταση Πάγκαλου για κοινή κάθοδο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, όσο και στην πρόταση 58 πολιτικοκοινωνικών παραγόντων του «κλίματος Σημίτη», που με χτεσινή διακήρυξή τους καλούν στη συγκρότηση μιας «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης» τύπου ιταλικής «Ελιάς».
Είναι προφανές πως στο κέντρο του προβληματισμού της αστικής τάξης είναι το γεγονός ότι ο κλασικός δικομματισμός δεν λειτουργεί πλέον και άρα πρέπει να βρεθεί τρόπος να περάσει το πολιτικό σύστημα σε κυβερνήσεις συνεργασίας σαν μόνιμο στοιχείο κι απ' αυτή τη σκοπιά το βάρος πέφτει στη δημιουργία πόλων. Τέτοιος είναι και αυτός που εμφανίστηκε χτες με την κίνηση των «58». Μια τέτοια κίνηση ανταποκρίνεται στην ανάγκη που διαπιστώνεται σ' όλη την ΕΕ: Να συγκροτούνται συνασπισμοί κομμάτων που να αποδίδουν σταθερές κυβερνήσεις, θεωρώντας, έτσι, ότι μέσα από μια μεγάλη εκλογική πλειοψηφία εξασφαλίζεται σταθερότητα με συναίνεση.
Η ανάγκη αυτή ανταποκρίνεται στην επιδίωξη της αστικής τάξης να επανασυγκροτεί τη συμμαχία της με ανώτερα και μεσαία στρώματα που χάνουν μεν σήμερα από την κρίση, αλλά βλέπουν μια προοπτική ανάκαμψης. Σ' αυτό το σημείο ο ρόλος μιας ανασυγκροτημένης σοσιαλδημοκρατίας εμφανίζεται κρίσιμος καθώς αυτή θεωρείται ότι καλύτερα μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή για να θωρακιστεί το σύστημα. Ηδη από το Μάη του 2013 στο ιδρυτικό της συνέδριο η «Προοδευτική Συμμαχία», που συγκροτήθηκε σαν διαφοροποίηση από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, στη Λιψία, αναφέρει ως άμεσο στόχο τη «δουλειά για διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία». Εκτοτε η συζήτηση αφορά κατά κύριο λόγο το ποιοι θα είναι οι φορείς της νέας σοσιαλδημοκρατίας και όχι το περιεχόμενο της πολιτικής της που είναι ήδη προσδιορισμένο.
Η μέχρι τώρα εξέλιξη επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η αστική τάξη προσαρμόζει τις επιλογές της. Παίρνει υπόψη ποια κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το εργατικό κίνημα, να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης και να εξασφαλίσει ότι η κλιμακούμενη επίθεση στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και γενικά οι συνέπειες της κρίσης θα προχωρούν με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις. Για την εργατική τάξη, αυτό που πρέπει να 'ναι καθαρό είναι ο ταξικός χαρακτήρας αυτών των κομμάτων. Οτι πίσω από τις πολιτικές διαφορές τους δεν υπάρχουν ταξικές διαφορές, οι αντιπαραθέσεις αφορούν στο πώς θα συμβάλλουν στη σταθερότητα του ελληνικού καπιταλισμού. Κι από αυτή τη σκοπιά το κρίσιμο είναι η εργατική τάξη να διασφαλίσει τη δική της ανεξαρτησία από αυτήν ή την άλλη αστική εκδοχή, να μη γίνει, δηλαδή, η «αριστερή» πτέρυγα σ' έναν αστικό σχηματισμό.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ Παρά το τέλος του μνημονίου νέα αντιλαϊκά μέτρα ΔΟΥΒΛΙΝΟ.--


ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Παρά το τέλος του μνημονίου νέα αντιλαϊκά μέτρα
ΔΟΥΒΛΙΝΟ.--
Την έξοδο της Ιρλανδίας από το μνημόνιο ανήγγειλε το Σαββατοκύριακο ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Εντα Κένι, προβλέποντας πως αυτό θα καταστεί εφικτό στα μέσα Δεκέμβρη, οπότε θα δοθεί η τελευταία δόση της τρέχουσας δανειακής σύμβασης. Εσπευσε εντούτοις να επισημάνει πως μολονότι η Ιρλανδία ενδέχεται να ξαναβγεί στις αγορές δε θα τελειώσουν τα μέτρα αυστηρής λιτότητας σημειώνοντας: «Δεν σημαίνει ότι τελείωσαν τα οικονομικά προβλήματα. Εξακολουθούμε να έχουμε μπροστά μας δύσκολες εποχές. Εχουμε μακρύ δρόμο ακόμη, αλλά τουλάχιστον τελειώνει η εποχή της έκτακτης οικονομικής κατάστασης».
Αυτά, ενώ σήμερα (Τρίτη), το Δουβλίνο αναμένεται να καταθέσει τον έβδομο προϋπολογισμό λιτότητας των τελευταίων χρόνων, στον οποίο προβλέπονται νέες περικοπές και φοροεπιδρομές ύψους 2,5 δισ. ευρώ.
Ειδησεογραφικά δίκτυα σχολίαζαν πάντως τις ανακοινώσεις του Ιρλανδού πρωθυπουργού ως μέρος της προσπάθειας των Βρυξελλών και του Βερολίνου να δείξουν πως οι πολιτικές άγριας λιτότητας «αποδίδουν» και πως πλησιάζει δήθεν το τέλος της ύφεσης. Βέβαια, ακόμα και αν υπάρξει μια χαλάρωση οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες της ΕΕ είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνια είναι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο για να βγει το κεφάλαιο με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από την κρίση. Εξάλλου, και η όποια ανάκαμψη έρθει θα είναι αναιμική και θα «πατήσει» πάνω στα ερείπια των ισοπεδωμένων εισοδημάτων και κοινωνικών δικαιωμάτων.

TOP READ