4 Ιαν 2016

Κούβα: 4% ανάπτυξη, παρά το εμπάργκο!

 Κούβα: 4% ανάπτυξη, παρά το εμπάργκο!


Διάβαζα λίγο νωρίτερα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στο enikos.gr με τίτλο "Θέλετε να γίνουμε Κούβα;", το οποίο γράφτηκε επ' ευκαιρία τής συμπλήρωσης 57 χρόνων από εκείνη την ιστορική πρωτοχρονιά τού 1959, τότε που ο Τσε με τους άντρες του μπήκαν στην Αβάνα κι έβαλαν ταφόπλακα στο διεφθαρμένο καθεστώς τού Φουλχένσιο Μπατίστα. Προς στιγμήν σκέφτηκα να το αναδημοσιεύσω (μαζί με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που περιέχει) αλλά δεν μου πήγαινε καλά ν' αρχίσω την χρονιά με αντιγραφή. Έτσι, αποφάσισα να παραθέσω απλώς τον σχετικό διασύνδεσμο (θεωρώντας αυτονόητο ότι θα τον επισκεφθείτε) και να ασχοληθώ με κάτι άλλο κουβανικό, το οποίο μάλλον δεν θα διαβάσετε αλλού. Πάμε, λοιπόν, μια βόλτα ως την Αβάνα.

Στα τέλη Δεκεμβρίου, όπως γίνεται κάθε χρόνο, το υπουργικό συμβούλιο της Κούβας συζήτησε τα αποτελέσματα της κουβανικής οικονομίας και αποφάσισε τις κατευθύνσεις που θα ακολουθηθούν το 2016. Παράλληλα, στο τριήμερο 27-29 του μηνός, συνήλθαν η Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας και οι επιτροπές της για να συζητήσουν τα ίδια θέματα αλλά και για να χαράξουν τον προϋπολογισμό της νέας χρονιάς. Τέλος, στις 28 Δεκεμβρίου έγινε και ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, όπου τα ζητήματα της οικονομίας βρέθηκαν στο επίκεντρο.

Η Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας (La Asamblea Nacional del Poder Popular)

Πώς τα πήγε, λοιπόν, η κουβανική οικονομία μέσα στο 2015; Ακούγεται απίστευτο αλλά, μέσα στην γνωστή αρνητική παγκόσμια συγκυρία και με το εμπάργκο να συνεχίζεται επί περισσότερο από μισό αιώνα τώρα, το κουβανικό ΑΕΠ σημείωσε αύξηση 4%! Μιλάμε για ποσοστό που οι χώρες της Ευρώπης μάλλον θα κάνουν δεκαετίες να ξαναδούν. Στην εισήγησή της η υπουργός οικονομικών και τιμών Λίνα Ολίντα Πεδράσα Ροντρίγκες έδωσε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία:

"Σε όλους τους παραγωγικούς τομείς σημειώθηκε ανάπτυξη, αν και η γεωργία, η ζαχαρουργία, οι κατασκευές, οι μεταφορές, η αποθήκευση και οι επικοινωνίες δεν κατάφεραν να πιάσουν τους στόχους που είχαν μπει. Ειδικά η γεωργία, η κτηνοτροφία και η δασοκομία, αν και σημείωσαν αύξηση 3,1%, έμειναν 2% πίσω από την κάλυψη του πλάνου, κυρίως λόγω κηπευτικών, καπνού, γάλακτος και ρυζιού. Η ζαχαρουργία σημείωσε αύξηση κατά 16,9% αλλά υστέρησε κατά 5,3% στην κάλυψη του πλάνου λόγω της χαμηλής αποδοτικότητας και της ελλιπούς βιομηχανικής ικανότητας που οφείλεται μεταξύ άλλων και σε οργανωτικές ανεπάρκειες. Σχετικά με την κατασκευαστική δραστηριότητα, έγινε γνωστό ότι αυξήθηκε κατά 11,9% αλλά δεν κατάφερε να πιάσει το πλάνο κατά 8%, κυρίως λόγω ελλείψεων στην προετοιμασία των επενδύσεων..."

Εδώ θέλω να σταθώ για λίγο, αφού σας θυμίσω ότι τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε υπουργό οικονομίας μιας κομμουνιστικής χώρας. Δεν σας φαίνεται ότι κάτι ηχεί παράξενα εδώ; Εμείς έχουμε μάθει πως οι κομμουνιστές διαστρεβλώνουν την αλήθεια για να κοροϊδεύουν τον κόσμο και ότι το "σύστημα" κόβει τα κεφάλια όσων αξιωματούχων δεν ανταποκρίνονται στις επιταγές τού κόμματος. Κι όμως, εδώ έχουμε μια υπουργό η οποία δεν προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από την αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% ούτε πίσω από το ότι όλοι οι παραγωγικοί τομείς κινήθηκαν αυξητικά αλλά επισημαίνει τις αστοχίες! Για σκεφτείτε λίγο: ποιός υπουργός οικονομικών "δημοκρατικής" χώρας θα πήγαινε στην βουλή να πει ότι στον Χ κλάδο τής οικονομίας υστέρησε η επίτευξη του στόχου κατά 5,3%, ενώ ο εν λόγω κλάδος έχει σημειώσει αύξηση κατά 16,9%;

"Για το 2016 θα είναι εγγυημένες οι βασικές κοινωνικές παροχές (παιδεία, υγεία) σε επίπεδα ίδια με εκείνα των προηγούμενων χρόνων. Θα δοθεί προτεραιότητα στην επάρκεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και θα γίνει δουλειά για την βελτίωση των υπηρεσιών των φορέων μεταφοράς της."

Πόσο ρομαντική ακούγεται στ' αφτιά μας η διαβεβαίωση από υπουργικά χείλη ότι οι -παγκοσμίως αναγνωρισμένες ως εξαιρετικά υψηλού επιπέδου- δημόσιες παροχές για παιδεία και υγεία θα διατηρηθούν στο ύψος τους (όταν, μάλιστα, πριν λίγο καιρό η βρεττανική κυβέρνηση αποφάσισε να διαλύσει το φημισμένο Σύστημα Υγείας της, εκχωρώντας τους διάφορους τομείς του σε ιδιώτες)! Και πόσο πίσω στην ιστορία γυρνάμε ακούγοντας δημόσιο αξιωματούχο να δηλώνει πως το κράτος θα φροντίσει να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα οι πολίτες του και όχι πως, για να τα καταφέρει, θα αναθέσει αυτή την δουλειά σε ιδιώτες, που θα το δίνουν μόνο σε όσους μπορούν να το πληρώνουν...

Η τελευταία αυτή δέσμευση αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν συνυπολογίσουμε ότι η Κούβα πλήττεται από μια εκ των χειροτέρων ξηρασιών των τελευταίων ετών. Όπως σημειώνει η πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Υδάτινων Πόρων, "κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, το 47% των εδαφών της χώρας καταγράφει χαμηλά επίπεδα βροχόπτωσης". Μεταξύ των περιοχών που πλήττονται είναι και η Αβάνα. 37 δήμοι έχουν κηρυχτεί σε μερική ξηρασία, άλλοι 50 σε σοβαρή και άλλοι 50 σε ακραία. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι υδατοδεξαμενές του κουβανικού εδάφους διαθέτουν αυτή την στιγμή νερό αρκετό για να καλυφθεί το 53% των ετήσιων αναγκών.

Ο Ραούλ Κάστρο και η υπουργός οικονομικών και τιμών Λίνα Ολίντα Πεδράσα Ροντρίγκες

Ίσως να αναρωτιέστε: γιατί κατά την εισήγησή της η υπουργός οικονομικών δεν απέδωσε τις όποιες αστοχίες των πλάνων στην ξηρασία, στην αρνητική διεθνή συγκυρία ή στο εμπάργκο αλλά επέμεινε σε "ελλιπή βιομηχανική ικανότητα", σε "χαμηλή αποδοτικότητα", σε "οργανωτικές ανεπάρκειες" και σε "ελλείψεις στην προετοιμασία των επενδύσεων"; Λογική η απορία σας. Πολύ λογική μάλιστα, αφού έχουμε μάθει σε διαφορετικό τρόπο σκέψης. Θα επανάλαβω ότι εδώ μιλάμε για μια κομμουνιστική χώρα και θα σας αφήσω να δώσετε μόνοι σας την απάντηση. Χωρίς, βεβαίως, να ξεχνάτε το εμπάργκο.

------------------------------------------------------
Σημείωση: 
Τα στοιχεία τού παραπάνω κειμένου αντλήθηκαν από το άρθρο "Economía cubana creció un 4 %", που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο Granma, τον επίσημο ιστότοπο τού Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας.
- Ελεύθερη μετάφραση: Cogito ergo sum.

Υπάρχει λύση

 Υπάρχει λύση

Κοίταξε το αυτοσχέδιο αφισάκι και τη συνέχεια, κάτω από το κεντρικό σύνθημα: θα μιλήσει ο γγ του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης. Ώρα, ημερομηνία, μέρος, κτλ. Εκτίμησε την ακούσια ρίμα (λύση-μιλήσει), τη μετριοφροσύνη του Καζάκη που τιτλοφορούνταν απλώς ως γγ και δεν είχε αυτοανακηρυχθεί ακόμα Μεσσίας, και το χιούμορ των διοργανωτών, που εντόπιζαν τη λύση του προβλήματος στην ομιλία ενός τηλεσωτήρα.
Η αλήθεια είναι στο Δημήτρη Καζάκη. Γκέγκε;
Κρίμα μόνο που δεν ήταν εκεί, να το δει για να γελάσει, κι η σφισσα με την οποία μιλούσε πριν από λίγο. Θα ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς για το τι μέλλει γενέσθαι. Ή και μια πραγματική διέξοδος. Ποτέ δεν ξέρεις…
Είχαν ξεκινήσει με αγνό και άδολο τρολάρισμα, παραλληλίζοντας την ομοφοβία με την πρωην(ο)φοβία, για τους παλιούς συντρόφους που (πήγαν στον παράδεισο και) όλοι τους αποφεύγουν στην αρχή, για ένα διάστημα, λες και φοβούνται μη τυχόν κολλήσουν τη ρετσινιά τους ή κάποια αρρώστια. Αλλά είναι (και) στο δικό τους χέρι να μην μπουν στο περιθώριο και να σπάσουν την προκατάληψη, αναλόγως πώς θα χειριστούν την περίπτωση. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όπως έλεγε και μια άλλη σφισσα, δε χρειάζεται να είμαστε όλοι οργανωμένοι, γιατί πρέπει να μείνουν κάποιοι απέξω να κάνουν το μέτωπο.
Αναρωτήθηκαν πότε πέρασαν 16 χρόνια, ένας ολόκληρος έφηβος, από το περιβόητο μιλένιουμ, όταν ήταν αυτοί έφηβοι, και πώς έφυγαν τόσο άδεια, σαν άμμος που γλιστράει από τα χέρια, ή κινούμενη (άμμος) που τους καταπίνει, αργά και σταθερά. Και να φανταστείς πως υπήρχαν στο ενδιάμεσο μερικές κινηματικές παρενθέσεις, σαν τη διετία 10-12’ ή το φοιτητικό Μαϊούνη, που είχε κι ένα σύνθημα που ταίριαζε με την περίσταση. Να δεις πώς πήγαινε…
Ω δεκαέξι, κι άμα βρέξει, θα είμαι εδώ…
-Και μετά;
-Τι μετά; Εννοείς τι άφησε ο Μαϊούνης;
-Όχι, μετά πώς πήγαινε το σύνθημα;
Είπανε για τους φίλους τους, που φεύγουν στο εξωτερικό, με την ψευδαίσθηση πως θα είναι κάτι προσωρινό, ενώ στην πραγματικότητα, κλείνουν εισιτήριο, χωρίς επιστροφή. Και με τι μούτρα θα τους πεις: φίλε, είναι παγίδα, μη φύγεις, κάτσε εδώ να το παλέψεις; Έχεις καμιά προοπτική να τους δείξεις, κάποια λύση από το αδιέξοδο; (και όχι δεν εννοώ τον Καζάκη). Και γιατί να θεωρήσεις την επιλογή τους φυγομαχία; Σάμπως κι εμείς που μένουμε, από φόβο (για το άγνωστο, κτλ) δεν το κάνουμε κατά βάθος; Ή μήπως μένουμε γιατί βλέπουμε κάποια απτή προοπτική μπροστά μας;
Κάποιες φορές, ξέρεις, κι η ενασχόληση με το κίνημα, με τα κοινά, τα μεγάλα και γενικά ζητήματα, είναι και αυτή ένας τρόπος φυγής από τα δικά μας, καθημερινά προβλήματα, που έχουν τη ρίζα τους όμως στο γενικό. Και δεν το κάνουμε για να τα συνδέσουμε και να συμπληρώσουμε την εικόνα, αλλά για να ξεφύγουμε, και να τα παραπέμψουμε στο απώτερο μέλλον, που θα τα λύσει όλα. Γιατί στην τελική όλα πολιτικά είναι, ακόμα και τα προσωπικά.
Κι από την άλλη πάλι, δεν είναι λογικό να ζητάς ατομικές λύσεις πρώτα στα δικά σου, ξέχωρα από τη γενική εικόνα. Να μπορέσω πρώτα να πατήσω στα πόδια μου, να βολευτώ, να βρω μια σταθερή δουλειά, περιβάλλον, κτλ, και τότε θα μπορέσω κι εγώ να αφοσιωθώ στον αγώνα, ψυχή τε και σώματι. Ενώ τώρα τι ακριβώς να κάνεις, όταν δεν έχεις κανένα σημείο αναφοράς, κανένα μαζικό χώρο, για να δράσεις, παρά μόνο μια σταθερή αίσθηση προσωρινότητας, σαν το μετανάστη; Ούτε σταθερή δουλειά, ούτε σταθερή κατοικία, πότε από εδώ, πότε από εκεί, τα πάντα ρει, και ουδέν μένει, τη διαλεκτική μου μέσα.
Ποια διαλεκτική μου λες όμως, όταν περιμένεις τελείως μεταφυσικά μια δική σου σχετική σταθεροποίηση, κόντρα στη ροή των πραγμάτων, σαν εξαίρεση στον κανόνα του χυλού και της φουρτούνας, για να ανοίξεις μετά πανιά εκ του ασφαλούς, μες σε απάνεμα λιμάνια, γιατί μπούχτισες πια τόσα χρόνια (δεκαέξι σύνολο, έξι παραπάνω και από την Οδύσσεια) με ένα καρυδότσουφλο μεσοπέλαγα, θάλασσες μας ζώνουν, κύματα μας κλειούν, σε μια σχεδία χωρίς σχέδιο, και η Ιθάκη να μη φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα, και οι σύντροφοι να λιγοστεύουν, να τους μεταμορφώνει σε βολεμένα γουρούνια η Κίρκη του συστήματος ή να τους πλανεύει ο ροζ Πολύφημος, γιατί μες στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, και ο κοψοχέρης υπήκοος που έβαλε τα χεράκια του κι έβγαλε τα ματάκια του με την ψήφο του.
Πώς νομίζεις δηλ ότι στράφηκε τόσος κόσμος, ακόμα και υποψιασμένος, στο Σύριζα; Δεν ήταν η ελπίδα που έρχεται, αλλά η απελπισία, σαν έμμεση παραδοχή πως δε βλέπει αλλού διέξοδο, στον αγώνα, την ταξική πάλη. Γι’ αυτό μην κρατάς πολύ μεγάλο καλάθι πως όλοι αυτοί θα δουν το φως το αληθινό και θα γυρίσουν κοντά μας, σαν άσωτοι υιοί, μόλις καταλάβουν τι γίνεται.
Αλλά δεν είναι αυτοί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είμαστε εμείς. Αν εμείς δε βλέπουμε διέξοδο σε αυτό που κάνουμε, και δεν το πιστεύουμε, αν δεν ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την αγωνία πώς θα γίνει καλύτερο, πιο μαζικό και ισχυρό, για να φέρει αποτελέσματα, αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε πεισμένοι κατά βάθος, πώς περιμένουμε να πείσουμε τους άλλους;
Το πρόβλημα είναι πως δεν πρέπει να περιμένεις να βρεις κάτι έτοιμο, σταθερό, μεγάλο και σίγουρο, για να ρίξεις το δικό σου λιθαράκι ως συμβολή, αλλά να βάλεις τα θεμέλια από την αρχή. Να πέσεις κατευθείαν στα βαθιά και να τραβήξεις κουπί, κι ας μη βλέπεις πουθενά κοντά τη θάλασσα, να γίνεις ο γραφικός, ο τρελός του χωριού, γιατί μόνο από αυτούς μαθαίνεις την αλήθεια, μέχρι που να κονομήσουν πολλοί την τρέλα σου και τότε να σκεφτούμε με άλλους όρους και συσχετισμούς ποιος είναι ο γνωστικός και ποιος όχι, και τι είναι λογικό να κάνουμε.

Γι’ αυτό, κράτα γερά, σύντροφε. Γιατί πρέπει να δούμε εμείς πρώτα και να δείξουμε μετά και στους άλλους την προοπτική. Και αν δεν υπάρχει δρόμος, πρέπει να τον ανοίξουμε. Και γιατί, όντως, τα πάντα είναι πολιτικά. Ακόμα κι η εύλογη ανάγκη μας να ζήσουμε απλά, να μην ασχολούμαστε με την πολιτική, το μαζικό άνοιγμα, κτλ, κτλ. Γιατί (μόνο) στον κομμουνισμό, δε θα υπάρχουν τάξεις, κόμματα και κατά συνέπεια πολιτική, με την τρέχουσα σημασία του όρου…

Καλούς αγώνες, για να μην είναι (και) η φετινή χρονιά δίσεκτη...


Πως το νταβατζιλίκι των τραπεζών τώρα δικαιώνεται

 Πως το νταβατζιλίκι των τραπεζών τώρα δικαιώνεται



Μόνο μέσω κάρτας ή τράπεζας, το “χτίσιμο” του αφορολόγητου.


Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης ξεκαθάρισε ότι μόνο οι συναλλαγές με πλαστικό χρήμα ή μέσω τράπεζας θα αναγνωρίζονται για το αφορολόγητο.


Ο καλοπροαίρετος φορολογούμενος πολίτης βρίσκει πολύ θετικό το μέτρο. Καλό, σου λέει, γιατί να φοροδιαφεύγει ο ιξ καταναλωτής και να μη πληρώνει φόρο. Και αθώο αφού σε τίποτα δεν πειράζει κανέναν! Ούτε καν υποψιάζεται ότι είναι το τυρί στη φάκα και ότι η κυβέρνηση στέλνει εκατομμύρια πολίτες να καταθέτουν αναγκαστικά κάθε μέρα έναν οβολό προμήθειας στις τράπεζες.


Τι κι αν αποσύρθηκαν οι καταθέσεις τι κι αν ο πολίτης δεν θέλει και πολλά – πολλά με τράπεζες. Τώρα θα εξαναγκάζεται να τις αιμοδοτεί καθημερινά θέλει δεν θέλει, διαφορετικά θα το πληρώσει με βαρύ φόρο.


Όχι, την κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει αν χάνει φόρους όταν πρόκειται να τους κερδίσουν  οι τράπεζες. Οι φτωχοί που έδιναν λίγα στις τράπεζες την ενδιαφέρει να πληρώνουν προμήθειες.


Αστεία, αστεία από 0,80 μέχρι 2,5% είναι η προμήθεια των τραπεζών για ηλεκτρονικές συναλλαγές! Τζάμπα «κονομα» γιατί δεν κάνουν απολύτως τίποτα όταν τα χρήματα μεταφέρονται αυτόματα από λογαριασμό σε λαγαριασμό με εξοπλισμό που πλήρωσαν 100 φορές οι πελάτες των τραπεζών.


Αν πχ στο τέλος του έτους οι τράπεζες κονόμισαν 1 δισεκ. από αυτές τις προμήθειες τόσο θα έχουν κλέψει από τις τσέπες των καταναλωτών, τόσο λιγότερα είδη σε αξία θα έχουν αγοράσει οι καταναλωτές.




Νταβατζηλίκι σκέτο δηλαδή. Κι έπειτα σου λένε πως μόνο οι εργολάβοι είναι νταβατζήδες!


Αν βέβαια κανείς πει ότι τις προμήθειες τις πληρώνει η επιχείρηση, κάνει λάθος αφού δεν υπάρχει κανένα κόστος επιχείρησης που δεν το πληρώνει ο καταναλωτής, όποια μορφή και παίρνει. Διαφορετικά ο επιχειρηματίας θα πρέπει να φέρνει λεφτά από το σπίτι του για να πληρώνει τις προμήθειες. Ακριβώς όπως γίνεται και με τους εργαζόμενους στην επιχείρηση όπου δεν υπάρχει αξία που δεν τη βγάζουν οι εργαζόμενοι, όποια μορφή και αν παίρνει (μισθός, κέρδη, αποσβέσεις, ασφαλιστικές εισφορές, κρατήσεις, φόρους, επενδύσεις, διαφημίσεις, δωρεές, φιλευσπλαχνίες σε φτωχούς, κομματικές χορηγίες…).

ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ

 ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ






του Ευάγγελου Δανέζη 

Μια μακάβρια φωτογραφία με δακτυλίδια που κατασχέθηκαν από τους φυλακισμένους μελλοθάνατους των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης... 
Η κυβέρνηση της Δανίας με την πρόσφατη απόφαση της να κατάσχει τα προσωπικά είδη αξίας από τους κυνηγημένους πρόσφυγες, "για κάλυψη δαπανών υποδοχής τους" όπως ισχυρίζεται, βαδίζει ολοταχώς σ' αυτό τον απάνθρωπο δρόμο περιφρόνησης των ανθρωπιστικών ιδεών, στο δρόμο που η ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια δεν έχουν αξία... 
Βέβαια δεν είναι το μοναδικό φαινόμενο που στιγματίζει τον δυτικό πολιτισμό της Ε.Ε. που γίνεται όλο και πιο απάνθρωπος για να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαών. Τείχη υψώνονται, αντιμεταναστευτικοί, ρατσιστικοί νόμοι ψηφίζονται, φασιστικές κυβερνήσεις στηρίζονται, αντιτρομοκρατικοί νόμοι εμπλουτίζονται, κομμουνιστικά κόμματα απαγορεύονται.
Ο καπιταλισμός για να αντεπεξέλθει στην κρίση του και χωρίς το αντίπαλο δέος σήμερα, γίνεται όλο και πιο επιθετικός... Από τη μια ενισχύει την τρομοκρατία για να αμφισβητεί τα σύνορα, να διασπά κράτη και έτσι να διορίζει κυβερνήσεις μαριονέτες που δέχονται τους αποικιοκρατικούς όρους των μονοπωλίων και από την άλλη σηκώνει την σημαία του αντιτρομοκρατικού αγώνα για να κτυπάει λαϊκά δικαιώματα, ελευθερίες και να κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (hot spots) τα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που μπορεί να μην καταλήγουν σε φούρνους, αλλά όμως ζουν σε άθλιες συνθήκες περιμένοντας την διαλογή και το ξεσκαρτάρισμα του ποιοι και πόσοι απ' αυτούς είναι χρήσιμοι για εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές που έχουν την εξουσία να κρίνουν και να αποφασίσουν για την ζωή τους...

Προδιαγεγραμμένη αντιλαϊκή πορεία για την ανάκαμψη του κεφαλαίου

Προδιαγεγραμμένη αντιλαϊκή πορεία για την ανάκαμψη του κεφαλαίου



Θ. Φέσσας - Αλ. Τσίπρας: Η κυβέρνηση δούλεψε και δουλεύει πυρετωδώς για την καπιταλιστική ανάκαμψη προωθώντας τις απαιτήσεις του ΣΕΒ
Θ. Φέσσας - Αλ. Τσίπρας: Η κυβέρνηση δούλεψε και δουλεύει πυρετωδώς για την καπιταλιστική ανάκαμψη προωθώντας τις απαιτήσεις του ΣΕΒ
Eurokinissi
«Θα υπάρξουν πολλές πολιτικές σκιαμαχίες και πολύ πολιτικό θέατρο τις επόμενες βδομάδες και μήνες στην Ελλάδα, αλλά πιστεύω ότι οι πολίτες και οι παράγοντες της αγοράς μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτό είναι μέρος της κυκλικής διαδικασίας των διαπραγματεύσεων». Αυτό είχε τονίσει, 10 μέρες πριν από τις εκλογές του Γενάρη 2015, ο πρώην επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Ολι Ρεν, μιλώντας στο πρακτορείο «Bloomberg». Μάλιστα, με την ευχέρεια που του διασφάλιζε η απομάκρυνσή του από τις ηγετικές θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περιέγραφε - ήδη από το Γενάρη - με αρκετή δόση ακρίβειας τις μετέπειτα εξελίξεις, στο έδαφος των μνημονίων διαρκείας και των περαιτέρω σαρωτικών αντιλαϊκών ανατροπών που εφαρμόστηκαν στη συνέχεια και από την πλευρά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Παζάρια κάτω από τις σημαίες των μονοπωλίων
Και βέβαια, πρόκειται για μια πορεία προδιαγεγραμμένη, για παζάρια που εξελίχθηκαν, ευθύς εξαρχής, για λογαριασμό του κεφαλαίου, εν μέσω και των οξυμένων ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυβερνήσεις. Οι δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάκαμψη σε επίπεδο ΕΕ και Ευρωζώνης, στο φόντο των ανταγωνισμών ανάμεσα σε αστικές τάξεις για τον επιμερισμό της χασούρας αλλά και για το ποιος θα έχει το προβάδισμα στην ανάκαμψη, ποιος θα πάρει κεφάλι, άνοιξαν τη συζήτηση για τα διάφορα «Plan B» και την επιστροφή στο «εθνικό νόμισμα» ως διέξοδο για το κεφάλαιο.
Μέρος αυτής της διαδικασίας ήταν και η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας και η προσπάθεια ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση με την εφαρμογή της πολιτικής εξόντωσης του λαού, αλλά και ενίσχυσης του κεφαλαίου με απελευθερώσεις, ιδιωτικοποιήσεις, κ.λπ. Αλλωστε, η ανάκαμψη απαιτεί δημιουργία συνθηκών για επενδύσεις με φτηνή εργατική δύναμη και άλλα προνόμια, και εισροή λιμναζόντων κεφαλαίων, τόσο εγχώριων όσο και ξένων, όπως άλλωστε σημειώνουν τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΕΒ. Τα πάντα υποτάσσονται στον έναν και βασικό στόχο: Την επάνοδο του κεφαλαίου σε φάση διευρυμένης κερδοφορίας και με το λαό πτωχευμένο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι μπορεί να εξασφαλίσει την καπιταλιστική ανάκαμψη εφαρμόζοντας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της εξόδου απ' την κρίση, με λιγότερο περιοριστική πολιτική, την οποία συνέδεε με κάποια μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Από τη μια αποδείχθηκε ότι τα περιθώρια χαλάρωσης δεν ήταν μεγάλα, όχι μόνο λόγω των δεσμεύσεων της Ευρωζώνης αλλά και των ίδιων των αναγκών της καπιταλιστικής οικονομίας. Από την άλλη έγινε καθαρό ότι ανεξάρτητα από το μείγμα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις πρέπει να επιταχυνθούν προκειμένου να στηριχθεί η ανάκαμψη.
Η επιλογή αυτής της πορείας κρίθηκε αναγκαία γιατί παρά τους όποιους δείκτες μιας ασθενικής ανάκαμψης το 2014, της τάξης του 0,6% του ΑΕΠ, η κρίση ήταν και είναι παρούσα. Οχι μόνο δεν υπήρξε δυναμική ανάπτυξης, αλλά, ίσα ίσα, το αντίθετο φάνηκε. Αλλωστε, τέτοια δείγματα κρίσης, επιστροφής σε πτώση του ΑΕΠ, φάνηκαν ακόμη από το τέλος του 2014, όταν η τότε κυβέρνηση ζήτησε να απεμπλακεί από το μνημόνιο και να βγει στις αγορές, αλλά η τρόικα της είπε να επιλέξει το πρόγραμμα προληπτικής πιστωτικής γραμμής, δηλαδή ένα ενδεχόμενο δανείου από τον ESM με αντίστοιχο μνημόνιο. Η κρίση λοιπόν ήταν παρούσα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρόβαλλε τη «γραμμή διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές, δηλαδή ότι διαπραγματευόταν πολιτική χαλάρωσης της λιτότητας για να μπορέσει τάχα να εφαρμόσει μέτρα ανακούφισης του λαού, αλλά στην ουσία διαπραγματευόταν τη δυνατότητα να δημιουργήσει συνθήκες ενίσχυσης του κεφαλαίου ώστε να δρομολογηθεί έξοδος από την κρίση και ανάκαμψη. Αξιοποιώντας κάποιες προϋποθέσεις που δημιουργούσαν και οι οξυμένες αντιθέσεις ανάμεσα σε Γερμανία από τη μια και Γαλλία - Ιταλία από την άλλη, που επίσης περνούν κρίση έχοντας τεράστιο χρέος, ενώ το κεφάλαιο σ' αυτά τα κράτη αναζητά εναγωνίως κρατική χρηματοδότηση για επενδύσεις και χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας. Ετσι, τον Ιούλη κατάφερε στη Σύνοδο Κορυφής να υπογράψει τη συμφωνία που οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο. Το οποίο άρχισε να εφαρμόζει με τους εφαρμοστικούς και τα προαπαιτούμενα αμέσως μετά τις εκλογές, με δεδομένη την εφαρμογή και των προηγούμενων μνημονίων. Αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, μαζί με την παράδοση εργαλείων και τομέων για κερδοφόρες επενδύσεις, αυτή είναι η γραμμή για την έξοδο από την κρίση. Ας το δούμε.
Εμπλουτίζεται το αντιλαϊκό οπλοστάσιο
Κρίκους σε αυτήν την αλυσίδα της βαρβαρότητας αποτελούν και οι υπάρχουσες νομοθετικές παρεμβάσεις που ξεδιπλώθηκαν από τη «δεύτερη φορά Αριστερά», μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, που με τη σειρά του ήρθε ως αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης που διενεργήθηκε εντός των τειχών και για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο και σε διάστημα μικρότερο από τρεις μήνες, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στοίχειωσε την καθημερινότητα της λαϊκής οικογένειας με μπαράζ νέων μέτρων, που με τη σειρά τους έρχονται να προστεθούν σε αυτά της προηγούμενης μνημονιακής περιόδου.
Ανάμεσα σε πλήθος άλλων, σταχυολογούμε τις παρακάτω αντιλαϊκές διατάξεις και παρεμβάσεις:
-- Η απογείωση των συντελεστών στο ΦΠΑ, που επιβαρύνουν ολόκληρη την γκάμα της λαϊκής κατανάλωσης. Την ίδια ώρα, πάντα με στόχο τη διόγκωση των φόρων που εισρέουν στο κρατικό ταμείο, προχώρησε στην κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά του Αιγαίου. Από την απογείωση του ΦΠΑ προβλέπεται πρόσθετη φοροαφαίμαξη στα 1,3 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.
-- Παρεμβάσεις που αφορούν στη «βελτίωση της βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος.
-- Μείωση των συντάξεων, τόσο των κύριων όσο και των επικουρικών, με το «κόλπο» της αύξησης και καθιέρωσης ειδικής παρακράτησης τάχα για τις δαπάνες Υγείας, που με τη σειρά τους ολοένα και συρρικνώνονται.
-- Απογείωση της παρακράτησης φόρου σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων.
-- Διόγκωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο.
-- Μειώθηκε το όριο προστασίας μισθών και συντάξεων για τα κάθε είδους ληξιπρόθεσμα χαράτσια στην εφορία. Διογκώθηκαν οι τόκοι και τα πρόστιμα σε ό,τι αφορά τη ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των λαϊκών νοικοκυριών κ.ά.
-- Με το νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δόθηκε μια πρώτη διευκόλυνση στις τράπεζες για τη διενέργεια πλειστηριασμών (με τιμή εκκίνησης την εμπορική αξία και όχι την κατά πολύ υψηλότερη αντικειμενική που ίσχυε).
-- Με το νέο νόμο για τα «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες, η θηλιά των πλειστηριασμών σφίγγει ακόμη περισσότερο γύρω από την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας.
-- Με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μέσω της δανειακής σύμβασης που συνοδεύει το τρίτο μνημόνιο, στήριξαν το εγχώριο τραπεζικό κεφάλαιο. Είναι ξεκάθαρο, πλέον, το γεγονός ότι η χασούρα ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων φορτώθηκε στο κρατικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και μέσω αυτού στους κρατικούς προϋπολογισμούς και των επόμενων ετών και βέβαια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
-- Στις παρεμβάσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα συγκαταλέγεται και αυτή για τη συγκρότηση και λειτουργία του Δημοσιονομικού Συμβουλίου, έργο του οποίου είναι η αυτόματη καρατόμηση κονδυλίων σε περίπτωση απόκλισης από τους αντιλαϊκούς στόχους (π.χ. «υστέρηση» στη μάζα των φόρων που συγκεντρώνουν).
-- Το επίδομα για το πετρέλαιο θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας μειώνεται στο 50%, με την «εξοικονόμηση» να φτάνει στα 105 εκατ. ευρώ κ.ά.
Από την αναμόρφωση της φορολογικής κλίμακας (μισθωτοί - συνταξιούχοι) προβλέπεται διόγκωση κατά 150 εκατ. ευρώ. Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα περάσει από τη Βουλή σε επόμενο «πακέτο».
Απέναντι στους φτωχούς αγρότες, η ενίσχυση της φοροαφαίμαξης φτάνει: Από την αλλαγή των συντελεστών στη φορολογία 33 εκατ. (το μέτρο θα περάσει σε επόμενο νομοσχέδιο), από την αύξηση της προκαταβολής φόρου στα 79 εκατ. ευρώ, από την καρατόμηση και κατάργηση στη συνέχεια της επιστροφής στο φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο 13 εκατ. ευρώ. Μόνο από τα παραπάνω, η πρόσθετη φοροαφαίμαξη στο αγροτικό εισόδημα φτάνει στα 125 εκατ. ευρώ.
Αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες επιβαρύνονται με επιπλέον ποσά ύψους 114 εκατ. ευρώ, από την αύξηση της προκαταβολής του φόρου εισοδήματος.

Α. Σ.

Διαρκής επίθεση στο Ασφαλιστικό με μπόλικη προπαγάνδα

Διαρκής επίθεση στο Ασφαλιστικό με μπόλικη προπαγάνδα

Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
Από παλιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
Καθώς η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση μπαίνει στην τελική ευθεία (ήδη ο υπουργός Εργασίας παρέδωσε το σχετικό σχέδιο στον πρωθυπουργό), με επόμενο σταθμό τις συναντήσεις με τους «θεσμούς» το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη και την προώθηση στη Βουλή του σχεδίου νόμου μέχρι τις 15 του μήνα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εντείνει την επικοινωνιακή της επιδρομή.
Βασικά στοιχεία της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι ότι δε θα γίνουν μειώσεις στις συντάξεις, ότι ακόμα και αν γίνουν, αυτές θα περιοριστούν στις επικουρικές, πως το νέο σύστημα που ετοιμάζεται, θα αποκαθιστά τη δικαιοσύνη και θα παραμερίζει τις στρεβλώσεις και πως σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δίνει τη μάχη υπέρ των ασφαλισμένων, για ένα «βιώσιμο σύστημα»!
Τα παραπάνω, βέβαια, καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, αλλά έχουν στόχο να παραπληροφορήσουν και να εξαπατήσουν τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου η κυβέρνηση να αποσπάσει την ανοχή τους μπροστά στις προδιαγεγραμμένες νέες ανατροπές. Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.
Καταρχήν, ο ισχυρισμός ότι δε θα γίνουν μειώσεις στις κύριες συντάξεις και πως οι μειώσεις στις επικουρικές θα είναι μικρές, είναι πέρα για πέρα ψευδής. Ακόμα και αν δεν επιβληθούν πρόσθετες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, για το συνταξιούχο που έχει πληρώσει ξεχωριστές εισφορές για κύρια και επικουρική και έχει σήμερα ένα εισόδημα πετσοκομμένο ήδη κατά 35% έως 50%, είναι αδιάφορο αν η νέα μείωση επιβληθεί μόνο στις επικουρικές, αφού σε κάθε περίπτωση θα του αφαιρεθεί εισόδημα.
Δεύτερον, είναι τουλάχιστον προκλητικό, ύστερα από τέτοια λεηλασία που έχουν υποστεί οι συντάξεις, να υποστηρίζει ο υπουργός Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρης, ότι μια νέα μείωση στην επικουρική της τάξης του 15% και 20% είναι «μικρή»!
Ψήφισαν ήδη νέες μειώσεις
Τρίτο και πιο σημαντικό: Στην πραγματικότητα, νέες μειώσεις για τους ήδη συνταξιούχους, αλλά και αυτούς που θα συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2016, θα επιβληθούν και μάλιστα θα είναι σε βάρος των πιο αδύναμων. Αυτές έχουν ήδη δρομολογηθεί και ψηφιστεί μέσα στο περασμένο καλοκαίρι, χωρίς να υπολογίσουμε τι θα φέρει το νέο πακέτο της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα προβλέπεται:
  • Μέσα στο 2016, τουλάχιστον 60.000 χαμηλοσυνταξιούχοι (το 20% των δικαιούχων) θα χάσουν το ΕΚΑΣ. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2019 που θα καταργηθεί οριστικά, θα ακολουθήσουν άλλοι 300.000 συνταξιούχοι.
  • Η κατώτερη κύρια σύνταξη αυτών που θα υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης μέσα στο νέο έτος θα είναι μειωμένη κατά 20%, από τα 486 ευρώ στα 392 ευρώ.
  • Ολες οι κατώτερες συντάξεις και οι νέες μειωμένες θα είναι «παγωμένες» τουλάχιστον μέχρι το 2021.
  • Κανένας νέος συνταξιούχος δε θα λαμβάνει το λεγόμενο «προνοιακό τμήμα» της σύνταξης, αλλά μόνο αυτό που αναλογεί στις εισφορές του, αν δεν έχει συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του.
  • Και οι νέοι συνταξιούχοι του 2016, όπως και οι παλιοί, θα επιβαρυνθούν με την πρόσθετη κράτηση του 6% για τον κλάδο Υγείας (από 4% που ήταν στην κύρια σύνταξη) και την κράτηση του 6% στις επικουρικές.
  • Καταργείται ξανά η χορήγηση της πενιχρής σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες.
  • Οι νέοι συνταξιούχοι που θα βγούνε με καθεστώς «πρόωρης» συνταξιοδότησης, θα επιβαρυνθούν με μείωση της σύνταξής τους κατά 10%, πέραν της ετήσιας μείωσης κατά 6% που ήδη τους επιβάλλεται.
  • Μειώνεται κατά 1% το ποσοστό αναπλήρωσης στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων στις πρώην ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο για τους συνταξιούχους του 2016.
Από τα παραπάνω αποδεικνύεται το μέγα ψεύδος της κυβέρνησης. Είναι μάλιστα δυο φορές υποκριτές, γιατί οι περικοπές που ψήφισαν κατά το μεγαλύτερο μέρος αφορούν τους πιο φτωχούς συνταξιούχους, τους οποίους δήθεν υπερασπίζονται, όπως αυτούς που λαμβάνουν μέχρι τώρα το ΕΚΑΣ ή αυτούς που παίρνουν τα κατώτερα όρια συντάξεων.
Το παραμύθι των «νέων πόρων»
Πολλά κυβερνητικά στελέχη, σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι δε συμφωνούν με νέες περικοπές στις συντάξεις, διατυπώνουν (εν είδει μάλιστα αποφθέγματος) την άποψη ότι το Ασφαλιστικό «έχει πρόβλημα πόρων» και πως «η λύση θα δοθεί με αύξηση των εσόδων του συστήματος». Στη βάση αυτή, προβάλλουν ή διαρρέουν προτάσεις για «νέες πηγές» χρηματοδότησης της Ασφάλισης, που δήθεν θα καλύψουν τα κενά που υπάρχουν και δε θα χρειαστεί περαιτέρω μείωση συντάξεων.
Το απόφθεγμα αυτό στην πραγματικότητα συγκαλύπτει την ουσία και γίνεται το σκαλοπάτι για την επιβολή και πάλι νέων βαρών στις πλάτες των ασφαλισμένων, όπως είναι η αύξηση των εισφορών στους αγρότες που θα τριπλασιαστούν τα επόμενα χρόνια, αλλά και σε μεγάλες ομάδες ελεύθερων επαγγελματιών και επιστημόνων. `Η η επιβολή νέων φόρων σε όλους, όπως η πρόταση για φόρο στις τραπεζικές συναλλαγές, που διατυπώθηκε τις τελευταίες μέρες.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, για να αποφευχθεί μια νέα μεγάλη μείωση των συντάξεων, η κυβέρνηση προτείνει αύξηση των εισφορών κατά μία ή 1,5 μονάδες στις επικουρικές, από την οποία θα εισπραχτούν μέσα στο επόμενο έτος περίπου 350 εκατ. ευρώ. Η αύξηση θα μοιραστεί κατά μία ή 0,5 μονάδα στους εργοδότες και κατά 0,5 στους εργαζόμενους.
Δηλαδή, η κυβέρνηση, με το πρόσχημα ότι θέλει να αποφύγει τάχα τις μεγάλες μειώσεις στις επικουρικές, έρχεται να τα πάρει από τους εργαζόμενους, επιβάλλοντας μεγαλύτερη εισφορά κάθε μήνα. Ετσι, φαίνεται ότι τη «γλυτώνουν» οι συνταξιούχοι, αλλά η κυβέρνηση θα τα πάρει από τα παιδιά τους που εργάζονται!
Διαχρονική λεηλασία των Ταμείων
Οταν, λοιπόν, τα κυβερνητικά στελέχη διατυπώνουν τον ισχυρισμό ότι το Ασφαλιστικό «πάσχει από έλλειψη εσόδων», χωρίς συνειδητά να λένε γιατί το σύστημα δεν έχει πόρους και χωρίς να στοχοποιούν γι' αυτό την εργοδοσία και το κράτος που λεηλάτησαν τα Ταμεία, τότε δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επαναλαμβάνουν το πάγιο επιχείρημα περί «βιωσιμότητας» του συστήματος, πάνω στο οποίο πάτησαν και όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις του Ασφαλιστικού.
Οι σημερινοί συνταξιούχοι έχουν με τον ιδρώτα τους, ακόμα και με το αίμα τους πληρώσει τις σημερινές συντάξεις. Οι συντάξεις αυτές, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι πολύ κάτω από τις εισφορές που έχουν συνεισφέρει στο σύστημα.
Το γεγονός ότι αυτές οι εισφορές στο βάθος των προηγούμενων δεκαετιών λεηλατήθηκαν από το αστικό κράτος, που είχε την ευθύνη διαχείρισής τους, ότι έγιναν φτηνά κι αγύριστα δάνεια προς το κεφάλαιο, ότι ρίχτηκαν στο χρηματιστηριακό τζόγο και «κουρεύτηκαν» για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα συμβιβαστούν με το έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους.
Επομένως, εφόσον η κυβέρνηση βάζει ζήτημα «νέων πόρων», είναι ώρα να πει στους χιλιάδες ασφαλισμένους και συνταξιούχους τι θα γίνει με τα λεηλατημένα αποθεματικά. Από τη σκοπιά του κινήματος, η διεκδίκηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το να πληρώσουν κράτος και κεφάλαιο για την Κοινωνική Ασφάλιση.
Ο στόχος της ανάκαμψης
Συμπλήρωμα στους παραπάνω ισχυρισμούς είναι πως οι «νέοι πόροι» και τα «νέα έσοδα» θα προέλθουν από την «ανάκαμψη της οικονομίας». Είναι ο νέος μύθος με τον οποίο εργαζόμενοι και συνταξιούχοι επιχειρείται να γίνουν συνοδοιπόροι της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Βέβαια, την ανάπτυξη κανένας δεν μπορεί να την παραγγείλει, ούτε βέβαια να την επιβάλλει, αφού οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας έχουν τη δική τους δυναμική. Αλλά ακόμα και αν τελικά ανακάμψει η οικονομία, η υψηλή ανεργία δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Η τάση για παραπέρα ευελιξία στην αγορά εργασίας θα συνεχιστεί και θα ενταθεί, με δεδομένο ότι οι νέες θέσεις που δημιουργούνται τα τελευταία χρόνια, είναι σε ποσοστό πάνω από 50% θέσεις με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία. Ταυτόχρονα, είναι θέσεις κακοπληρωμένες, αφού οι περισσότερες αμείβονται με τον κατώτερο μισθό.
Η «ανάπτυξη», λοιπόν, που υπόσχονται, προϋποθέτει ευέλικτη και φτηνή εργασία και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση των εσόδων των Ταμείων. Και αυτό κατ' αναλογία ισχύει και για τα Ταμεία των αυτοαπασχολούμενων.
Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τους προπαγανδιστικούς μύθους της κυβέρνησης, από τη στιγμή που η στρατηγική δέσμευσή της είναι η μείωση της συνολικής συνταξιουχικής δαπάνης και η «δημοσιονομική προσαρμογή», αναγκαστικά οδηγεί σε μικρότερες συντάξεις, σε αύξηση των εισφορών σε βάρος των ασφαλισμένων και συνολικά σε ένα χειρότερο νέο σύστημα απ' αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα.

Γ. ΖΑΧ.

TOP READ