22 Ιουλ 2015

"Προφητική" ερώτηση δημοσιογράφου του 902 στη διακαναλική συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα τον Απρίλη 2012. Θα εφαρμόσεις πρόγραμμα 14 δις?????

 "Προφητική" ερώτηση δημοσιογράφου του 902 στη διακαναλική συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα τον Απρίλη 2012. Θα εφαρμόσεις πρόγραμμα 14 δις?????


Δημοσιογράφος του 902
- Να ρωτήσω λοιπόν, σχετικά είπαμε είστε ξεκάθαρος ότι ούτε εσείς θέλετε να βγούμε έξω από την ΕΕ, ούτε βέβαια όπως είπατε η κυρία Μέρκελ, θεωρεί ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. 
Πηγαίνετε λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί, πηγαίνει και διαπραγματεύεται και παίρνει ένα όχι από τους δανειστές, γυρίζει πίσω και πρέπει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα 12 με 14 δις ευρώ μέτρα. Τι κάνει αυτή η κυβέρνηση;

Αλέξης Τσίπρας
- Κύριε Αναστασόπουλε, σας εξήγησα ότι η ιδρυτική πράξη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, θα είναι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και η ακύρωση του μνημονίου. Μη μου λέτε για μέτρα, μη μιλάτε για μέτρα. 
Εάν ήταν να εφαρμόσουμε εμείς τα μέτρα, καλύτερα να τα εφαρμόσει ο Βενιζέλος, ξέρει καλύτερα να εφαρμόζει μέτρα από μας. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να εφαρμόζουμε μέτρα. Το θέμα είναι να αρνηθούμε τα μέτρα. Με αυτή την έννοια σας λέω ότι το πρώτο βήμα, καταγγέλουμε την δανειακή σύμβαση. "..." Όταν έρθει η δυνατότητα να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα και ο λαός εκφραστεί μέσω της δικής του ετυμηγορίας μπορεί να στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά, εσείς θα κάθεστε να θεωρείτε πως οι υπογραφές τους, είναι γνήσιες;

Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την ιδέα και λυπάμαι πολύ που την υιοθετεί και ο κύριος Κουβέλης αυτή την ιδέα. Είναι παραλογισμός να λέει προοδευτική κυβέρνηση αλλά που θα σεβαστεί την δανειακή σύμβαση και την υπογραφή του Βενιζέλου και του Σαμαρά και θα εφαρμόσει το μνημόνιο. Αυτά δεν γίνονται. Αυτά προσβάλλουν την νοημοσύνη μας.

Πόσους ακόμα να χωρέσει αυτό το χρονοντούλαπο της ιστορίας;
Πόση ακόμη προσβολή θα υποστεί η νοημοσύνη μας;
Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας...

#‎Πρώτη_φορά_αριστερά‬

Κατασχέσεις σε 100 πρώτες κατοικίες την ημέρα στην Ισπανία

Κατασχέσεις σε 100 πρώτες κατοικίες την ημέρα στην Ισπανία

Κατασχέσεις σε 100 πρώτες κατοικίες την ημέρα στην Ισπανία
7374
 
 
Το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης δείχνουν τα στοιχεία για τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας στην Ισπανία που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας, καθώς 100 ακίνητα κάθε ημέρα βγαίνουν στο σφυρί, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής της χώρας.
Η αύξηση στις κατασχέσεις και τους πλειστιασμούς αγγίζει το 7,4% σε σχέση με πέρυσι. Το 2014 κατασχέθηκαν για να πωληθούν 34.680 πρώτες κατοικίες, δηλαδή 95 την ημέρα.
Οι ένοικοι αναγκάστηκαν να παραδώσουν τα κλειδιά τους στην τράπεζα για να τακτοποιήσουν την οφειλή τους ή να φύγουν πριν από την άφιξη των δικαστικών κλητήρων.
Αν ληφθούν υπόψη οι δευτερεύουσες κατοικίες, τα γραφεία, τα εμπορικά καταστήματα, τα αγροτεμάχια και τα οικόπεδα, οι κατασχέσεις αυξήθηκαν κατά 9,3% το 2014, φθάνοντας τις 119.442.
Στη χώρα αυτή η οποία επλήγη διπλά το 2008 από την οικονομική κρίση και το σκάσιμο της φούσκας της αγοράς ακινήτων και όπου σχεδόν ένας στους τέσσερις (23,7%) που βρίσκονται σε ηλικία εργασίας είναι άνεργοι, οι εξώσεις ιδιοκτητών που δεν μπορούν πια να αποπληρώνουν τα δάνειά τους προκάλεσαν τα τελευταία χρόνια αγανάκτηση στην κοινή γνώμη.
Την αγανάκτηση αυτή ενισχύει το γεγονός ότι ο ισπανικός τραπεζικός τομέας αποτέλεσε το 2012 αντικείμενο ενός ευρωπαϊκού σχεδίου διάσωσης ύψους 41,3 δισεκ. ευρώ, το οποίο επιβαρύνει ακόμη τα δημόσια οικονομικά και τους ισπανούς φορολογουμένους.
Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στην Ελλάδα. Και εδώ συνεχίζουν ορισμένοι να μιλούν για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Επαναφέρουμε ένα παλαιότερο θέμα από την Ισπανία για να αντιληφθούν οι υπέρμαχοι τι ακριβώς είναι αυτό που ζητάνε…

Επειδή το νέο πασόκ έχει αποκτήσει ήδη την αυριανή

 Γι' αυτό σου λέω

Επειδή το νέο πασ

όκ έχει αποκτήσει ήδη την αυριανή του, που άλλαξε απλώς όνομα (κόντρα νιουζ) αλλά όχι χούγια (κιτρινίλα) και ιδιοκτήτη (κουρής).
Επειδή ως κι η ρίαλ νιουζ του χατζηνικολάου τρολάρει εμμέσως την κυβέρνηση, βάζοντας στο ιστορικό της ένθετο κάτι σχετικό με τη βάρκιζα
Επειδή ο κατρούγκαλος μας δουλεύει ψιλό γαζί, λέγοντας πως δεν υπάρχει καμία βάρκιζα, γιατί ο σύριζα δεν έχει παραδώσει τα όπλα, λες και τα είχε πάρει ποτέ και δε μας το ‘λεγε…
Επειδή στην ίδια περίσταση (παραλαβή-παράδοση υπουργείου) πούλησε τρέλα ευχόμενος να είναι το μνημόνιο κακή παρένθεση για το σύριζα (η κακιά στιγμή παναγιώτη μου), και έτσι φτάσαμε από το σενάριο της αριστερής παρένθεσης σε αυτό της μνημονιακής παρένθεσης. Κι έτσι που έρχονται σε δόσεις τα μνημονιακά μέτρα και προαπαιτούμενα, ο παναγιώτης θα χρειαστεί αγκύλες, άγκιστρα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλα (αριστερά) σύμβολα.
Κι επειδή είναι όντως ο παναγιωτακόπουλος του νέου πασόκ και δε θα φύγει ποτέ οικειοθελώς από το σύριζα, για να μη χρεωθεί τη διάλυσή του.



Επειδή μες στον ορυμαγδό των γεγονότων, γίνονται διάφορα πράγματα που περνάνε στο ντούκου, όπως πχ ότι ο υπεξ κοτζιάς αναγνώρισε το κόσσοβο (!) –ενώ υπό άλλες συνθήκες θα ‘χαν προκαλέσει μεγάλο ντόρο.
Επειδή οι νεοπασόκοι είναι τόσο απατεώνες που άλλα ψηφίζονται στη βουλή (γιατί το ζουμί πέρασε στην αιτιολογική έκθεση) κι άλλα γράφονται τελικά στο φεκ.
Επειδή είναι τόσο ξετσίπωτοι, που προσπαθούν να πουλήσουν φιλολαϊκές ευαισθησίες, πχ με το αήττητο, παπαδημούλιο επιχείρημα «γιατί να πληρώνει φπα ο κάτοικος του περάματος και να μην πληρώνει αυτός της μυκόνου;»
Επειδή η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά τη λαϊκή αντίδραση την περασμένη βδομάδα –χώρια η αγαστή τους συνεργασία με την αστυνομία στο δημοψήφισμα, για να διώξουν από τα εκλογικά κέντρα τους κομμουνιστές.
Επειδή πάνε να περάσουν τη βαρβαρότητα με δόσεις και από τα θερινά τμήματα της βουλής, για να μη μας κακοφανεί.
Επειδή στο μαρτύριο της σταγόνας με τα αντιλαϊκά μέτρα, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει προ πολλού.
Επειδή ο τσίπρας κατηγορεί την εσωκομματική του αντιπολίτευση ότι δεν έχει προτάσεις και ότι κρύβεται πίσω από την υπογραφή του, ενώ για εμάς κρύβει την υπογραφή του τσακαλώτου.
Επειδή το χειρότερο είναι πως καλλιεργεί την ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη λογική της έλλειψης εναλλακτικών, του περιβόητου ΤΙΝΑ (there is no alternative), ενώ ο λαός τον ψήφισε για τελείως διαφορετικούς λόγους κι επειδή πίστεψε τις ψεύτικες υποσχέσεις του για εναλλακτική εντός αυτού του ασφυκτικού πλαισίου.

Επειδή ο κόσμος έδειξε αυξημένες διαθέσεις, που θα δικαιολογούσαν μια κλιμάκωση, αλλά αυτή τη φορά (εκτός από το στανταράκι της γσεε) δεν κήρυξε απεργία ούτε η αδεδυ στο δημόσιο τομέα.
Κι επειδή πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία την «επιστροφή στην ομαλότητα», τη μίζερη, μνημονιακή κανονικότητα και τις διακοπές του κινήματος.
-Επειδή οι κινητοποιήσεις στη δεθ το σεπτέμβρη πρέπει να έχουν από τώρα μια πολύ καλή δυναμική και παρακαταθήκη.


Όλοι σήμερα στους δρόμους στα συλλαλητήρια του παμε σε όλη την ελλάδα, ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια, σε παλιές και νέες μνημονιακές κυβερνήσεις και στο σύστημα που μας τα φορτώνει στην πλάτη.

Τι σήμαινε το "Ναι" στις 5 Ιουλίου;

 Τι σήμαινε το "Ναι" στις 5 Ιουλίου;


Τετάρτη σήμερα. Με το προηγούμενο σαββατοκύριακο να έχει πια ξεχαστεί και το επόμενο να αργεί, ίσως η Τετάρτη να είναι η χειρότερη μέρα τής εβδομάδας. Άιντε τώρα, τεταρτιάτικα και με εξοντωτική ζέστη, να γράψεις βαθυστόχαστο κείμενο κι από πάνω νά 'χεις και την προσδοκία να κάτσει κάποιος να το διαβάσει.

Επειδή, όμως, δεν γίνεται να μη σημειώσω και σήμερα κατιτίς στο ημερολόγιό μου, αποφάσισα να δώσω τον λόγο σε κάποιον άλλο, ώστε και την υποχρέωση να βγάλω και να μη κουραστώ. Τό 'ριξα, λοιπόν, στην δικτυότσαρκα και σύντομα ο κόπος μου ανταμείφθηκε. Βρήκα ένα κειμενάκι, γραμμένο εν όψει του προσφάτου δημοψηφίσματος, με τίτλο "Να γιατί την Κυριακή ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΧΙ". Αν και καταλαβαίνετε περί τίνος πρόκειται, ρίξτε του μια ματιά και σας υπόσχομαι ότι στο τέλος θα γελάσετε με την καρδιά σας:

Τι σημαίνει (μεταξύ άλλων) ψηφίζουμε ΝΑΙ (στο τελεσίγραφο των θεσμών)

Για τους μικρομεσαίους - ελεύθερους επαγγελματίες
- Nα επιβληθεί 23% ΦΠΑ στην εστίαση
- Nα καταργηθεί η έκπτωση ΦΠΑ στα νησιά
- Nα επιβληθεί προκαταβολή φόρου 100% στις εταιρείες και τους ελεύθερους επαγγελματίες


Για τους αγρότες
- Να καταργηθούν οι εκπτώσεις φόρου για τους αγρότες (πετρέλαιο – φόρος εισοδήματος)


Για τους συνταξιούχους
- Να παγώσουν οι συντάξεις έως το 2021
- Να αυξηθούν οι κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη στις συντάξεις από το 4% στο 6% τόσο γα τις κύριες όσο και για τις επικουρικές συντάξεις
- Να καταργηθεί σταδιακά το ΕΚΑΣ
- Να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, που συνεπάγεται μείωση των εσόδων τους κατά πάνω από €700 εκατ.
- Να εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και η χρηματοδότηση των επικουρικών ταμείων να γίνεται μόνο από ίδιους πόρους
- Να περιοριστούν άμεσα οι πρόωρες συντάξεις
- Να εφαρμοστεί πλήρως ο μνημονιακός νόμος 3863/2010 για το ασφαλιστικό


Για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα
- Να νομοθετηθούν οι ομαδικές απολύσεις
- Να μην υπάρξει επαναθέσπιση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, αν δεν το επιτρέψουν οι θεσμοί
- Να εφαρμοστούν πλήρως οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ (γάλα, ψωμί, αρτοποιεία, κατάργηση της Κυριακής αργίας


Για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα
- να μειωθούν οι μισθοί στο δημόσιου


Για τους “μη έχοντες”
- Να περικοπούν κατά €900 εκατ. (0,5% του ΑΕΠ) οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια (επιδόματα κλπ)
- Να μειωθεί το ακατάσχετο των €1500 στις καταθέσεις
- Να αυξηθεί το επιτόκιο που ισχύει για την ρύθμιση οφειλών
- Νέα τιμολογιακή πολιτική για τη ΔΕΗ, με κατάργηση της έκπτωσης 205 του κοινωνικού τιμολογίου


Για τους “έχοντες”
- Να μην επιβληθεί η έκτακτη εισφορά 125 στα κέρδη άνω των €500.000 για τη χρήση του 2014


Για τη δημόσια περιουσία
- Να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ
- Να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου του 2015 η διαδικασία παραχώρησης των λιμανιών Πειραιά και της Θεσσαλονικης και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, χωρίς να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στους όρους των προσφορών
- να γίνουν μη αναστρέψιμα βήματα προς την κατεύθυνση της πώλησης των περιφερειακών αεροδρομίων με τους υφιστάμενους (τωρινούς) όρους και με το νικητή του διαγωνισμού ήδη επιλεγμένο
- Να πωληθούν οι μετοχές του ΟΤΕ που κατέχει το δημόσιου




Υπάρχει περίπτωση να δεχθούμε όλα αυτά (και πολλά άλλα); Υπάρχει περίπτωση να σηκώσουμε μόνοι μας τα χεράκια μας και να βγάλουμε τα ματάκια μας, τα δικά μας, των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας;

Όχι βέβαια!

Γι' αυτό την Κυριακή 5 Ιουλίου, θα ρίξουμε στην κάλπη ένα μεγάλο, ηχηρό και ισχυρό ΟΧΙ.

Ίσως κάποιοι από σας να γέλασαν ήδη με τα παραπάνω αλλά βάζω στοίχημα πως θα ξεκαρδιστείτε αν σας πω πού βρήκα δημοσιευμένο το παραπάνω κείμενο. Λοιπόν, το βρήκα στην επίσημη ιστοσελίδα τής κυρίας Ελισσάβετ (Μπέττυ) Σκούφα, βουλευτού Πιερίας του ΣυΡιζΑ! Κι επειδή στοιχηματίζω ότι πολύ σύντομα αυτό το κείμενο θα εξαφανιστεί από την εν λόγω ιστοσελίδα, το ιστολόγιο σπεύδει να το διασώσει διά της αναδημοσιεύσεως:

Προσοχή στην συνοδευτική φωτογραφία!

Εννοείται ότι η κυρία Σκούφα ψήφισε μεν ΟΧΙ την Κυριακή 5 Ιουλίου αλλά στην βουλή, δέκα μόλις μέρες αργότερα, ψήφισε όλα όσα σήμαινε (κατά την άποψή της) το ΝΑΙ. Έτσι, η κυρία Σκούφα διεκδικεί επάξια τον τίτλο τού πιο φαιδρού βουλευτή Πιερίας από τον αλήστου μνήμης μονίμως "άκυρο" Κώστα Κουκοδήμο.

Παρεμπιπτόντως, τρεις ημέρες πριν το δημοψήφισμα, η κυρία Σκούφα έκανε αναφορά σε μια κλασσική αποστροφή τού Καραϊσκάκη, μέσω της σελίδας της στο Facebook. Έτσι, μάθαμε ποιος συμβούλευσε τον Καραϊσκάκη να μη προσκυνήσει. Κατ' αντίστιξη, θα θέλαμε να μάθουμε ποιος συμβούλευσε την κυρία Σκούφα να προσκυνήσει τελικά...


Κλείνοντας, ας σημειώσω και κάτι άσχετο, που ίσως δεν έχετε προσέξει όσο θα έπρεπε: το πρώτο μνημόνιο πέρασε από την βουλή με 172 ψήφους... το δεύτερο με 199 ψήφους... το τρίτο με 227 ψήφους. Προφανώς, βαδίζομεν ωκύποδες προς επίτευξιν της πολυποθήτου εθνικής ομοψυχίας.

Μάλλον δεν γελάτε πια...

Κέρκυρα: Στα δικαστήρια οδηγεί σήμερα η τουριστική πολυεθνική «AQUIS» το επιχειρησιακό σωματείο

Κέρκυρα: Στα δικαστήρια οδηγεί σήμερα η τουριστική πολυεθνική «AQUIS» το επιχειρησιακό σωματείο
Φωτό Αρχείου

Στα δικαστήρια σέρνει σήμερα Τετάρτη 22 Ιούλη η εργοδοσία της τουριστικής, ξενοδοχειακής πολυεθνικής «AQUIS» στην Κέρκυρα, το επιχειρησιακό σωματείο εργαζομένων της επιχείρησης, επειδή κήρυξε 24ωρη απεργία για την Πέμπτη 23 Ιούλη, απαιτώντας την καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων που τους οφείλει η συγκεκριμένη εργοδοσία από τον Ιούλη.  
Η συγκεκριμένη πολυεθνική χρωστά δεδουλευμένα σε εκατοντάδες εργαζόμενους τους οποίους απασχολεί.

Οι ιδρυτικοί Πατέρες…

 Οι ιδρυτικοί Πατέρες…

Του Βαγγέλη Δ. Τσιμούρα*

Στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους εισήχθη στον δημόσιο διάλογο μια καινούρια, ενδιαφέρουσα πτυχή: Η επίκληση στους «ιδρυτικούς πατέρες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κατά το σαξονικότερο στους founding fathers.

Robert SchumanΗ επίκληση αυτή, συχνότατη στην αμερικανική πολιτική ζωή, δεν έβρισκε μέχρι τώρα ιδιαίτερο έρεισμα στην ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα, τουλάχιστον με την βορειοατλαντική χρήση της. Ωστόσο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, οι υπουργοί του αλλά και φίλα προσκείμενα μέσα επικαλούνται πολύ συχνά τους ιδρυτές της Ένωσης ή ακριβέστερα επικαλούνται τις Αρχές υπό τις οποίες ιδρύθηκε, φορείς των οποίων ήταν οι ιδρυτικοί πατέρες. Ειδικές αναφορές στο ρόλο εκάστου «ιδρυτικού πατρός» στη διαμόρφωση της ιστορίας της χώρας του , όπως για παράδειγμα ο ρόλος του Αντενάουερ στα γεγονότα της 17ης Ιουνίου του 1953, παρέλκουν ίσως ως κουραστική περιπτωσιολογία. Αντίστοιχα, στα καθ’ ημάς, η
αναφορά στο ρόλο του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην υπόθεση Λαμπράκη και τις εξορίσεις χιλιάδων πολιτών, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μικροπολιτική» και σίγουρα αντίθετη στο επιβαλλόμενο πνεύμα εθνικής ομοψυχίας. Ωστόσο, αν οι πρωταγωνιστές εκφεύγουν προς το παρόν εκτενέστερης κριτικής αναφορικά με τον βίο και την πολιτεία τους, με τις Αρχές τους, τις ιδρυτικές αρχές της ΕΟΚ (μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης) δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο.

Τα ιδρυτικά κείμενα της Ένωσης βρίθουν από αναφορές, άλλοτε ευθείες, άλλοτε έμμεσες στις αρχές του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, του πνευματικού εκείνου κινήματος που γεννήθηκε στον ευρωπαϊκό χώρο και επικράτησε στα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αιώνα.
GetAttachment.aspx
Αποτίμηση ενός πνευματικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτό να τοποθετηθεί στο χωροχρονικό του πλαίσιο αλλά και στις συνθήκες που το γέννησαν. Ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός και το άλμα που συνετελέσθη μέσω αυτού στις τέχνες, τα γράμματα, την κοινωνική-πολιτική θεωρία και τις θετικές επιστήμες ήταν αποτέλεσμα ή καλύτερα αντανάκλαση των υπό διαμόρφωση την εποχή εκείνη νέων σχέσεων παραγωγής, της ανόδου της αστικής τάξης προς την τελική της επικράτηση. Η οικονομική δύναμη της νέας (τότε) τάξης που έρχονταν στο ιστορικό προσκήνιο έπρεπε να διοχετευτεί στην κοινωνία κατάλληλα πολιτικά, να θεμελιωθεί κοινωνικά.

Σήμερα, σχεδόν 250 χρόνια από τη Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση, δεν θα επικαλεστούμε την περίφημη ρήση του Τσου Εν Λάι για το ότι «είναι νωρίς να μιλήσουμε». Η αστική τάξη επικράτησε ολοκληρωτικά τόσο στο επίπεδο της οικονομίας όσο και στο επίπεδο των ιδεών, αν εξαιρέσουμε τη βαθιά ρωγμή που δημιούργησε για 70 και πλέον χρόνια η ρωσική επανάσταση. Ωστόσο, αν πριν από 250 χρόνια ήταν φορέας του καινούριου στην κοινωνική εξέλιξη, σήμερα όχι μόνο έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό της ρόλο, αλλά αποτελεί τροχοπέδη στην περαιτέρω εξέλιξη της κοινωνίας: Οι παραγωγικές δυνάμεις, ειδικά μετά την επιστημονοτεχνική επανάσταση, ασφυκτιούν στις υφιστάμενες παραγωγικές σχέσεις, οι πόλεμοι και οι κρίσεις εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα, η λιτότητα είναι καθημερινό φαινόμενο που ήρθε για να μείνει ακόμα και στις «αναπτυγμένες κοινωνίες».

adenauerΗ υπεράσπιση, λοιπόν, των ιδρυτικών αρχών της Ένωσης, δεν είναι παρά υπεράσπιση της κυρίαρχης ιδεολογίας, της αναπαραγωγής και στο επίπεδο των ιδεών του δοσμένου status quo. Λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική ανισομετρία μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης και τα αντιτιθέμενα (φαινομενικά ή μη) συμφέροντα που ενδεχομένως παράγονται από αυτήν, ο κ. Πρωθυπουργός θα έπρεπε, τιμώντας τους ιδρυτικούς πατέρες, τους πιονέρους της ενοποίησης, να βρει και δυο λέξεις εν είδει επαίνου για τους σημερινούς ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πιεζόμενη πανταχόθεν, στέκεται όρθια στο διεθνές στερέωμα, είτε ως ανταγωνίστρια είτε ως γεφυρωποιός. Αυτό μάλιστα, το επιτυγχάνει με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αντιδράσεις, καθώς η ιδεολογική διάβρωση των λαϊκών στρωμάτων στα κράτη –μέλη έχει σε μεγάλο βαθμό επιτύχει. Εκτός, λοιπόν, από το στιβαρό χέρι του Dr. Schäuble που κρατά σταθερά το τιμόνι, εύφημος μνεία πρέπει να αποδοθεί και σε αυτούς τους ηγέτες που υπήρξαν φορείς αυτής της διάβρωσης, είτε καλλιεργώντας τη λογική της ανάθεσης για την επίλυση των προβλημάτων στους λαούς της Ευρώπης, είτε λειτουργώντας ως αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση πλατύτερων κοινωνικών ομάδων.

Οι ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε. είναι εδώ και είναι κυρίαρχες. Πολιτικά, πολιτισμικά, ιδεολογικά. Και θα συνεχίσουν να είναι κυρίαρχες όσο ο νέος φορέας της κοινωνικής εξέλιξης, η εργατική τάξη, μένει στο παρασκήνιο του κοινωνικού γίγνεσθαι, όσο δεν μετατρέπεται «από τάξη αφ εαυτή σε τάξη για τον εαυτό της». Και αυτή τη διαδικασία, που θα απελευθερώσει πλατιές μάζες και θα τις θέσει στο κοινωνικό προσκήνιο, ώστε να γυρίσουν τις στρόφιγγες της Ιστορίας, κανείς και τίποτα δεν θα μπορεί να την ανασχέσει. Ούτε καν αυτή η επίκληση στους ιδρυτικούς πατέρες…

*Ο Βαγγέλης Τσιμούρας είναι δικηγόρος, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ

Πηγή: Faretra.info

ΕΕ: Το βασίλειο της διαφθοράς και των λόμπι

ΕΕ: Το βασίλειο της διαφθοράς και των λόμπι




Επίπεδα διαφθοράς που παραπέμπουν σε χώρες του τρίτου κόσμου και εναγκαλισμό της πολιτικής από επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βαθμό που δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ιστορία, φέρνουν στο φως πρόσφατες έρευνες κορυφαίων ιδρυμάτων λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές.
Τα τελευταία στοιχεία περιγράφουν μια τρομακτική κατάσταση, όπου χιλιάδες εκπρόσωποι πολυεθνικών δαπανούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να επηρεάσουν τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων ακόμη και στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για πρώτη φορά μάλιστα οργανώσεις όπως η Διεθνής Διαφάνεια στρέφουν τα πυρά τους και προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο κατηγορούν ευθέως ότι συμμετέχει στο μηχανισμό συγκάλυψης της διαφθοράς αρνούμενο να συνεργαστεί με ανεξάρτητους παρατηρητές.
Όπως προέκυψε από τη σχετική συζήτηση των τελευταίων εβδομάδων, το ευρωκοινοβούλιο επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να εξασφαλίσει ότι οι έλεγχοι θα πραγματοποιούνται από όργανα της ΕΕ και όχι από τρίτους παρατηρητές – στη λογική Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει και ο Γιάννης ελέγχει και το λογαριασμό. Ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι κομισάριοι και το ευρωκοινοβούλιο επιθυμούν να ελέγχονται μόνο από όργανα όπως η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης, η οποία στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί ότι οργάνωσε την επιχείρηση συγκάλυψης τεράστιων σκανδάλων στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του πρώην επιτρόπου Υγείας Τζον Ντάλι, ο οποίος φέρεται να μεσολάβησε σε υπόθεση δωροδοκίας ύψους 80 εκατομμυρίων ευρώ για λογαριασμό του λόμπι της καπνοβιομηχανίας. Την υπόθεση ανέλαβε τότε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης, που κατηγορήθηκε ότι έκανε ότι περνούσε από ο χέρι της ώστε να μην υπάρξουν συνέπειες για τους υπεύθυνους αξιωματούχους της ΕΕ.
Όπως επισημαίνει στην έκθεσή της η Διεθνής Διαφάνεια, στον πυρήνα της διαφθοράς των οργάνων της ΕΕ βρίσκεται πλέον η λεγόμενη διαδικασία του τριαλόγου (trialogue – λογοπαίγνιο με το διάλογο στον οποίο συμμετέχουν τρία μέρη). Πρόκειται για τις άτυπες επαφές που έχουν, κεκλεισμένων των θυρών, εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της Κομισιόν και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στις οποίες προετοιμάζουν τη συζήτηση για όλες τις αποφάσεις της ΕΕ με το πρόσχημα ότι πρέπει αν εξοικονομήσουν χρόνο από τις επίσημες συνόδους. Στην πραγματικότητα ο «τριάλογος» έχει μετατραπεί στην βασική κερκόπορτα μέσω της οποίας τα λόμπι των μεγαλύτερων επιχειρήσεων ασκούν πιέσεις στους Ευρωπαίους αξιωματούχους σε κρίσιμα θέματα όπως ο έλεγχος των εκπομπών καυσαερίων ή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα των φορολογούμενων. Πρόκειται ουσιαστικά για εκείνα τα θέματα, που αν συζητούνταν ανοιχτά, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί της ένωσης, θα προκαλούνταν πανευρωπαϊκή κατακραυγή.
Από την πλευρά της η οργάνωση Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO) αποκάλυψε πρόσφατα ότι μόνο ο χρηματοπιστωτικός τομέας απασχολεί 1.700 λομπίστες οι οποίοι έχουν στη διάθεσή τους 120 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να «εξαγοράσουν» τη συνείδηση της ΕΕ – δηλαδή τριάντα φορές περισσότερα χρήματα από τον προϋπολογισμό όλων των συνδικάτων, των ΜΚΟ και των ομάδων προστασίας καταναλωτών που ασχολούνται με τη λειτουργία της ΕΕ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε κάθε υπάλληλο της ευρωπαϊκής ένωσης, που ασχολείται με ζητήματα τραπεζών, αντιστοιχούν τέσσερις εκπρόσωποι λόμπι οι οποίοι επιχειρούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις του, πάντα σε βάρος των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Χωρίς αυτή τη συνεχή πίεση είναι αμφίβολο εάν οι τράπεζες θα είχαν καταφέρει να μετατρέψουν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2008 σε δημοσιονομική αναγκάζοντας όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ να «διασώσουν» τα τραπεζικά ιδρύματα στέλνοντας εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες στη φτώχεια, την εξαθλίωση και πολλές φορές στο θάνατο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, όπως προκύπτει από τις έρευνες του CEO, δεν είναι οι έξωθεν πιέσεις που δέχονται οι υπάλληλοι και τα ανώτερα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά η σταδιακή διάβρωση αυτών των μηχανισμών από το εσωτερικό. Σχεδόν οχτώ στους δέκα εμπειρογνώμονες, που προσλαμβάνονται από θεσμικά όργανα της ΕΕ για να προσφέρουν τις τεχνοκρατικές τους γνώσεις συνδέονται άμεσα με τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Τις περισσότερες φορές δηλαδή είναι στελέχη τραπεζών τα οποία στην καλύτερη περίπτωση παίρνουν μια σύντομη άδεια άνευ αποδοχών και ύστερα επιστρέφουν στις θέσεις τους. Στο παρελθόν μέλη του CEO είχαν αναφερθεί ακόμη και σε στελέχη ελληνικών τραπεζών όπως η Εθνική και η Eurobank τα οποία βρέθηκαν σε θέσεις συμβούλων όχι μόνο στο πρωθυπουργικό γραφείο αλλά και στο περίφημο Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο IIF, το υπερ-λόμπι των τραπεζών το οποίο παρεμβαίνει άμεσα στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων της ΕΕ. Στο παρελθόν οι κάμερες είχαν συλλάβει αρκετές φορές τον επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα να εισέρχεται στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη σύνοδος υπουργών – και μάλιστα για θέματα που αφορούσαν την Ελλάδα.
Το πρόβλημα του ελέγχου της ΕΕ από τα λόμπι των μεγαλύτερων πολυεθνικών φαίνεται να έχει ξεπεράσει τα τελευταία χρόνια ακόμη και τις ΗΠΑ, όπου τουλάχιστον ο ρόλος των ομάδων άσκησης πίεσης είναι θεσμοθετημένος και θεωρητικά καταγράφεται από αρμόδιες υπηρεσίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα ζουν και εργάζονται στις Βρυξέλλες τουλάχιστον 15.000 «λομπίστες», οι οποίοι συναντώνται εν κρυπτό με Ευρωπαίους αξιωματούχους και καθορίζουν ακόμη και τις μικρότερες λεπτομέρειες της ευρωπαϊκής πολιτικής, χωρίς ποτέ κανένας να γνωρίζει τις συζητιέται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Οι φήμες για χρηματισμό ευρωβουλευτών και άλλων αξιωματούχων είναι το καθημερινό θέμα συζήτησης στους διαδρόμους των Βρυξελλών χωρίς κανένας όμως να γνωρίζει ή να θέλει να μάθει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από μερικά χρόνια η βρετανική εφημερίδα Sunday Times χρειάστηκε μόλις μερικές ημέρες για να ξεσκεπάσει μια τέτοια περίπτωση στέλνοντας δημοσιογράφους της να προσποιηθούν ότι προέρχονται από κάποιο λόμπι και θέλουν να εξαγοράσουν κάποιο ευρωβουλευτή. Μέσα σε λίγες ημέρες είχαν εντοπίσει το πρώτο τους θύμα στο πρόσωπο του Αυστριακού Ερνστ Στράσε, ο οποίος δέχθηκε μπροστά σε κρυφή κάμερα να λάβει 100.000 ευρώ σαν αμοιβή για να προωθήσει συγκεκριμένες τροπολογίες. Ο Στράσε καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2013 σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης αφήνοντας όλους να αναρωτιούνται πόσοι δεκάδες οι εκατοντάδες άλλοι ευρωβουλευτές είναι ελεύθεροι απλώς επειδή δεν έτυχε να χτυπήσουν τη δική τους πόρτα οι δημοσιογράφοι των Sunday Times.
H κατάσταση αυτή, αν και με μεγάλη καθυστέρηση, αντικατοπτρίζεται πλέον και στην εικόνα που σχηματίζουν οι ευρωπαίοι πολίτες για την ΕΕ. Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές η εμπιστοσύνη των πολιτών στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έπεσε κάτω από το 30%, από το 57% που βρισκόταν την Άνοιξη του 2007, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση.
Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Μαϊος 2014

Η Ελλάδα και τα δάνειά της - Μια άκρως διδακτική ιστορία από το παρελθόν

 Η Ελλάδα και τα δάνειά της - Μια άκρως διδακτική ιστορία από το παρελθόν

Μια άκρως διδακτική ιστορία από το παρελθόν
Όποια τηλεοπτική συζήτηση κι αν παρακολουθήσεις, σ’ όποιο «παράθυρο» κι αν σταματήσεις κάνοντας ζάπινγκ θα πέσεις πάνω σε υπουργούς, κυβερνητικά στελέχη, δημοσιογράφους καλοθελητές και κάθε λογής «έγκυρους» αναλυτές, που έχουν αναλάβει εργολαβικά και για λογαριασμό των τραπεζιτών, να μας πείσουν πως πρέπει σώνει και καλά, σαν καλά και υπάκουα παιδιά, να πληρώσουμε το χρέος που δεν δημιουργήσαμε εμείς. 

Στη σειρά αυτή εξιστορείται όλη αυτή η περίοδος, από τη γέννηση του Ελληνικού Κράτους ως τις μέρες μας. Με αφορμή την απόφαση της νεαρής τότε σοβιετικής εξουσίας, το 1917, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, να διαγράψει τα δάνεια της τσαρικής Ρωσίας προς την Ελλάδα, ξετυλίγουμε το κουβάρι της ιστορίας. Μιας ιστορίας άκρως διδακτικής…

Διαβάστε, εκτός των άλλων, στα κείμενα που ακολουθούν:
- Πρόταση της Σοβιετικής Ένωσης στην Ελληνική Κυβέρνηση για λύση στο αδιέξοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας
- Ο Μάρξ για τα χρέη της Ελλάδας
- Διαγραφή χρεών της Ελλάδας προς την Σοβιετική Ένωση
- Τα δάνεια του «μεγαλοϊδεατισμού»

Η Οκτωβριανή Επανάσταση και τα τσαρικά δάνεια

1
Από κοντά και διάφορα στελέχη της Αριστεράς που μπροστά στο μέλι της κυβερνητικής εξουσίας νερώνουν το κρασί τους και ζαλίζουν τους πολίτες με εμβριθείς θεωρίες για το απεχθές χρέος και αυτό που πρέπει να πληρώσουμε. Μέχρι και την Iστορία επιστράτευσαν ορισμένοι από αυτούς για να στηρίξουν τα επιχειρήματά τους. «Τι να κάνουμε;» μας λένε. Εδώ και ο Λένιν, σαν «Εγγλέζος τζέντλεμαν» και «αξιοπρεπής συναλλασσόμενος» και όχι μπαταχτσής, πλήρωσε τα χρέη της τσαρικής Ρωσίας μέχρι και το τελευταίο ρούβλι. Πέρα από τη γελοιότητα του επιχειρήματος υπάρχει και το ψέμα. Και μάλιστα καραμπινάτο αν και για τους «αναλυτές» αυτούς η Ιστορία είναι «ψιλά γράμματα». Δεν είναι όμως το ίδιο γι αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν στη δύναμη των λαών και αντλούν διδάγματα από αυτήν τόσο για να κρίνουν το παρόν όσο και για να προετοιμάσουν το μέλλον. Ε, λοιπόν η ιστορία διδάσκει πως αν ένας λαός είναι αποφασισμένος και το ίδιο αποφασισμένοι είναι και οι ηγέτες του, τότε όλα είναι δυνατά. Το 1918, ενενήντα έξη χρόνια πριν, η νεαρή τότε σοβιετική εξουσία όχι μόνο αρνήθηκε να πληρώσει τα δυσβάστακτα χρέη της τσαρικής Ρωσίας στους καπιταλιστές των τότε μεγάλων δυνάμεων αλλά και χάρισε τα χρέη άλλων λαών, μεταξύ των οποίων και του ελληνικού στο προεπαναστατικό καθεστώς. Και γι αυτό δέχθηκαν την άγρια επίθεση των βιομηχάνων, των δανειστών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων παράλληλα με την ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση.

Ο Μαρξ για τα χρέη της Ελλάδας

2Όμως πριν δούμε από κοντά αυτή την άκρως διδακτική ιστορία, ας πάμε πιο πίσω και ας δούμε τι έγραφε ο Μάρξ από το 1855 κιόλας για τις καταχρεωμένες χώρες-υποτελείς στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, τα ληστρικά δάνεια και τις πολεμικές αποζημιώσεις που καλούνταν να πληρώσουν οι ηττημένοι των κατακτητικών πολέμων. Δάνεια και αποζημιώσεις που μετέτρεπαν τους λαούς σε δούλους. Να τι έγραφε λοιπόν στις 26 Ιουλίου 1855 o 37χρονος τότε Μαρξ στο «Neue Oder Zeitung» για τα δάνεια και τα χρέη χωρών της νότιας Ευρώπης, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, αλλά και η Οθωμανική Τουρκία: «Τώρα οι δυτικές δυνάμεις αρχίζουν να βάζουν χέρι στα οικονομικά της Τουρκίας. Για πρώτη φορά το κράτος των Οσμανιδών επιβαρύνεται με χρέος χωρίς να παίρνει πίστωση. Έτσι πέφτει στην κατάσταση του χτηματία, που βάζοντας υποθήκη τη γης του όχι μόνο δεν παίρνει πίστωση, αλλά ακόμα και υποχρεώνεται να παραχωρήσει στον κάτοχο της υποθήκης το δικαίωμα να διαθέτει τα χρήματα που του δόθηκαν σαν πίστωση. Το μοναδικό βήμα, που του μένει να κάνει, είναι να παραχωρήσει στον κάτοχο της υποθήκης το χτήμα του. Με παρόμοια συστήματα ο Πάλμερστον (σ.σ. πρωθυπουργός της Αγγλίας εκείνη την εποχή) αποσύνθεσε την Ελλάδα και παράλυσε την Ισπανία…» (Ορφέα Οικονομίδη (Πετρανού) «Μαρξ, Ένγκελς,Λένιν για την Ελλάδα- Ένα πρωτότυπο κείμενο», εκδόσεις «Ορφέας», Αθήνα 1986).


Και η Παρισινή Κομμούνα
3
Δεκαέξι χρόνια μετά, η Παρισινή Κομμούνα, η πρώτη εργατική εξουσία στον κόσμο σε μια από τις πρώτες διακηρύξεις της έκανε καθαρό ότι αρνείται να πληρώσει το χρέος των πέντε δισεκατομμυρίων που είχαν συμφωνήσει να πληρώσουν στους πρώσους οι γάλλοι βοναπαρτιστές και κεφαλαιοκράτες, ως αποζημίωση μετά την ήττα τους στον τυχοδιωκτικό πόλεμο του 1870. «… Ο αστός είχε επιβαρύνει το 1848 το μικρό κλήρο του χωρικού με τον πρόσθετο φόρο των 45 εκατοστών του φράγκου για κάθε φράγκο φόρο που πλήρωνε , μα το είχε κάνει αυτό στο όνομα της επανάστασης. Τώρα είχε ανάψει έναν εμφύλιο πόλεμο ενάντια στην επανάσταση για να φορτώσει στους αγρότες το κύριο βάρος των πέντε δισεκατομμυρίων της αποζημίωσης που συγκατατέθηκε να πληρώσει στους πρώσους. Αντίθετα, η Κομμούνα σε μια από τις πρώτες της διακηρύξεις δήλωσε, ότι τα έξοδα του πολέμου θα έπρεπε να τα πληρώσουν οι πραγματικοί του αίτιοι…» (Καρλ Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», Διακήρυξη του Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών για τον Εμφύλιο Πόλεμο στη Γαλλία το 1871, σελ. 78, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2009).

Η σοβιετική εξουσία και οι πολεμικές αποζημιώσεις

Συνεδρίαση του Σοβιέτ της Πετρούπολης τον Οκτώβρη του 1917
Συνεδρίαση του Σοβιέτ της Πετρούπολης τον Οκτώβρη του 1917
Ας έρθουμε τώρα στις πρώτες μέρες της σοβιετικής εξουσίας και στο Δεύτερο Συνέδριο των Σοβιέτ (26 Οκτωβρίου/8 Νοεμβρίου 1917) που ενέκρινε τα ιστορικά διατάγματα για την ειρήνη και τη γη με βάση τις εισηγήσεις του Λένιν.


Με το διάταγμα για την ειρήνη, το πρώτο της νέας εξουσίας, η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε σε όλους τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους, που είχαν εμπλακεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο να αρχίσουν αμέσως διαπραγματεύσεις για να επιτευχθεί μια δίκαιη ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις και πολεμικές αποζημιώσεις. Τονιζόταν ακόμη πως η σοβιετική κυβέρνηση δεν θεωρούσε τους όρους της τελεσιγραφικούς και πως ήταν έτοιμη να συζητήσει τους όρους που θα πρότειναν τα άλλα κράτη.

 

Ακύρωση όλων των δανείων του τσαρικού καθεστώτος

Το διάταγμα για την ειρήνη προέβλεπε ακόμη τη δημοσίευση όλων των μυστικών συμφωνιών που είχαν υπογράψει ή επικυρώσει οι αστικές κυβερνήσεις μετά την Επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917 και τονιζόταν ότι όλες αυτές οι συμφωνίες κηρύσσονταν χωρίς όρους και αμέσως άκυρες. (Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, «Παγκόσμια Ιστορία» τόμος VIII, σελ. 52,86, «Μέλισσα», Αθήνα 1962). Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 1918 η ακύρωση όλων των εξωτερικών και εσωτερικών δανείων που είχαν συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή (αστική) κυβέρνηση (Ριζοσπάστης, 9/1/1918). Έτσι και σε συνδυασμό με την εθνικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών των μεταφορών και του εξωτερικού εμπορίου απελευθερώθηκε η Ρωσία από την δημοσιονομική υποτέλεια.

 

Η αποκάλυψη του χαρακτήρα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Russian Revolutionaly Poster c.1920Παράλληλα οι μπολσεβίκοι προχώρησαν στη δημοσίευση όλων των μυστικών συμφωνιών («μυστικά σύμφωνα με το γνωστό ληστρικό περιεχόμενο» για το μοίρασμα της Περσίας, για την καταλήστευση της Κίνας, για την καταλήστευση της Τουρκίας, για το μοίρασμα της Αυστρίας, για την απόσπαση των της Ανατολικής Πρωσίας, για την απόσπαση των γερμανικών αποικών κλπ, όπως σημείωνε ο Λένιν στις γνωστές «Θέσεις του Απρίλη») από τις οποίες αποκαλύπτονταν για μια ακόμη φορά ότι η ανθρωποσφαγή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, πέρα από τις κορώνες για «πατριωτικές αρχές και αξίες», δεν ήταν τίποτε άλλο από μια σύγκρουση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με την κάθε μια να επιζητεί καλύτερη θέση στο τραπέζι της διανομής του κόσμου.
cΚαι όλα αυτά προκαθορισμένα μέσα από ένα πλέγμα μυστικών συμφωνιών της Βρετανίας, της Ρωσίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ιαπωνίας που είχαν υπογραφεί μακρυά από κάθε δημοσιότητα και εν αγνοία των λαών που σφάζονταν στα πεδία των μαχών (αναλυτικά για τη σημασία αυτής της αποκάλυψης βλέπε και στα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας του Οκτωβρίου του 2011 «Οκτωβριανή Επανάσταση - Οι ρίζες, οι πρωταγωνιστές, ένας απολογισμός» στο σημείωμα του Γιώργου Μαργαρίτη «Ο εμφύλιος πόλεμος και οι εξωτερικές εισβολές» σελ.51-84). Και μιλάμε μόνο μόνο για τις μυστικές συμφωνίες και πρωτόκολλα μεταξύ των μελών του ενός στρατοπέδου, της Αντάντ, γιατί ανάλογες συμφωνίες υπήρχαν και μεταξύ της Γερμανίας και των συμμάχων της.

 

Παραίτηση από το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο

d
Μαζί με την ακύρωση των εσωτερικών και εξωτερικών δανείων που είχαν συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή Κυβέρνηση (μετά την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917) εγκρίθηκαν και οικονομικά μέτρα στον εξωτερικό τομέα ιδιαίτερα σημαντικά και επωφελή και για την χώρα μας και μάλιστα σε κρίσιμες στιγμές. Η σοβιετική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο που είχαν επιβάλει στην Ελλάδα οι μεγάλες Δυνάμεις μετά την ταπεινωτική ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Η νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία «απάλλαξε την Ελλάδα από το χρέος που όφειλε στη Ρωσία και ανερχόταν τότε σε 100 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα». Ακόμη «παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στο Άγιον Όρος καθώς και από τις ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους σε διάφορα ευαγή ιδρύματα στην Ελλάδα (ρωσικό νοσοκομείο Πειραιά, το σημερινό Τζάνειο) κλπ.» (Κώστα Αυγητίδη «Η στρατιωτική επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα (1918-1920)», σελ. 66-71, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1999).

 

Ο Λένιν και ο Κέινς

lenin keinsΗ άρνηση της κυβέρνησης των μπολσεβίκων να αναγνωρίσουν τα χρέη των κυβερνήσεων της προεπαναστατικής Ρωσίας στους διεθνείς τοκογλύφους προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Όμως ακόμη και αστοί οικονομολόγοι όπως ο βρετανός Κέινς (στο βιβλίο του «Οι οικονομικές συνέπειες της Ειρήνης», 1919) εκτιμούσαν (και δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις) ότι εξαιτίας των χρεών ο καπιταλισμός, μετά την συμφωνία ειρήνης των Βερσαλιών οδηγούνταν στη χρεοκοπία. Γι' αυτό ζητούσε να μην αποπληρωθούν και καλούσε τα καπιταλιστικά κράτη να ακυρώσουν και να διαγράψουν τα δημόσια χρέη που είχαν εκτιναχθεί στα ύψη λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η θέση αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Λένιν ο οποίος απευθυνόμενος στο Δεύτερο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς κάλεσε περιπαικτικά τους αντιπροσώπους να στείλουν … ευχαριστήριο τηλεγράφημα στους αστούς οικονομολόγους «προπαγανδιστές του μπολσεβικισμού»: « Ο Κέινς κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ευρώπη και όλος ο κόσμος με την ειρήνη των Βερσαλιών τραβούν στη χρεοκοπία. Ο Κέινς παραιτήθηκε, πέταξε στα μούτρα της κυβέρνησης (σ.σ. της βρετανικής της οποίας ήταν μέλος της αντιπροσωπείας στις Βερσαλίες) το βιβλίο του και είπε: αυτό που κάνετε είναι καθαρή τρέλα (…) Μια αμερικανική αστική πηγή, που την ανάφερε ένας κομμουνιστής, ο σύντροφος Μπράουν, στο βιβλίο του «Ποιος πρέπει να πληρώσει τα πολεμικά χρέη;» (Λειψία, 1920) καθορίζει ως εξής τη σχέση των χρεών και της εθνικής περιουσίας: στις νικήτριες χώρες, την Αγγλία και τη Γαλλία, τα χρέη αποτελούν τα 50% και πλέον όλης της εθνικής περιουσίας. Όσον αφορά την Ιταλία το ποσοστό αυτό αποτελεί τα 60-70%, όσον αφορά τη Ρωσία τα 90%, εμάς, όμως όπως ξέρετε αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέινς , ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη (… )Νομίζω πως θα έπρεπε εξ’ ονόματος του συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλουμε ένα ευχαριστήριο σ’ αυτούς τους οικονομολόγους-προπαγανδιστές υπέρ του μπολσεβικισμού» (Λένιν, Εισήγηση για τη διεθνή κατάσταση και τα βασικά καθήκοντα της Κομμουνιστικής Διεθνούς στο Δεύτερο Συνέδριο της ΚΔ στις 19 Ιουλίου του 1920, Άπαντα, τ.41, σελ. 219-225, «Σύγχρονη Εποχή»).
Αξίζει να προσθέσουμε ότι και νωρίτερα, πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν έγραφε ότι η εργατική εξουσία δεν πρόκειται να αναγνωρίσει χρέη που δημιούργησαν οι αστικές κυβερνήσεις. Στο τετράδιο στο οποίο καταχωρούσε από τον Ιανουάριο έως τον Φεβρουάριο του 1917 προπαρασκευαστικά υλικά και σημειώσεις για το βιβλίο «Κράτος και Επανάσταση» σημείωνε: «‘Δημόσια χρέη’ ! Η εργατική τάξη ξέρει ότι τα χρέη αυτά δεν είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή τους σε εκείνους που τα έκαναν» (Λένιν, ο.π., τ.33, σελ.203).

Τα δάνεια του «μεγαλοϊδεατισμού»

k1Μεγάλη Ιδέα 2Οι αποφάσεις της σοβιετικής εξουσίας για την ακύρωση των χρεών ελήφθησαν σε μια στιγμή που η Ελλάδα ήταν κατεστραμμένη οικονομικά. Από τα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας ο εθνικισμός η «Μεγάλη Ιδέα» οδήγησαν σε πολεμικές περιπέτειες και συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Για να καλυφθούν όλα αυτά τα έξοδα η χώρα οδηγήθηκε σε ένα εξοντωτικό δανεισμό. Και ο μοχλός των δανείων αποτέλεσε το κυριώτερο εργαλείο για την εξάρτηση και τους συνεχείς εκβιασμούς των μεγάλων δυνάμεων Ο καθηγητής Γ.Β. Δερτιλής, ένας επιστήμονας κάθε άλλο παρά μαρξιστής, σημειώνει: «Εκτός από το φόρο αίματος που επέβαλαν (σ.σ. οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του ελληνικού αστισμού) στους Έλληνες, οι στρατιωτικές δαπάνες είχαν ένα τεράστιο οικονομικό κόστος. Από το 1830 έως το 1939, αντιπροσώπευαν ένα πολύ μεγάλο μέρος των δημοσίων δαπανών. Ακόμη και το 2002, ήταν από τις υψηλότερες στον κόσμο σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προιόν της χώρας. Σε όλο αυτό το διάστημα των 170 ετών, οι εκάστοτε κυβερνήσεις τις κάλυπταν με έσοδα από την φορολογία και από το συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο χρέος, βάρη που επωμίζονταν κυρίως τα φτωχότερα αστικά στρώματα (…) Η υπερχρέωση εξαρτούσε επιπλέον την χώρα από τους ξένους δανειστές της και από τις Μεγάλες Δυνάμεις και μείωνε δραστικά τις δυνατότητες των εκάστοτε κυβερνήσεων να χειριστούν ορθολογικά την εξωτερική πολιτική. Οι Δυνάμεις και ιδίως η Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποίησαν συστηματικά τον «μοχλό των δανείων» για να ελέγχουν την ελληνική εξωτερική πολιτική έως το 1940» (Γ. Β. Δερτιλή «Ιστορία του Ελληνικού Κράτους 1830-1920», τ. Α’, σελ. 71, «Εστία», Αθήνα 2010).

 

Πόλεμοι και δάνεια

Πρώτος Παγκόσμιος ΠόλεμοςΗ κατάσταση επιβαρύνθηκε και από τη συμμετοχή της χώρας σε διαρκείς πολέμους που κρατούσαν από το 1912. Για να ανταποκριθεί στις δαπάνες των βαλκανικών πολέμων αλλά και την εξασφάλιση των περιοχών που κατελήφθησαν η ελληνική κυβέρνηση κατέφυγε και πάλι στον εξωτερικό δανεισμό. Με τη γνωστή συνταγή. Πριν αποπληρωθεί το ένα δάνειο, ερχόταν ένα άλλο, πιο δυσβάστακτο και το δεύτερο ακολουθούσε ένα τρίτο (κάπως έτσι δεν γίνεται και σήμερα;). Η καταφυγή στα ληστρικά δάνεια συνεχίστηκε και την περίοδο 1914-1918 όταν η Ελλάδα ενεπλάκη στην τραγωδία του ιμπεριαλιστικού πολέμου. «Δάνειο 500 εκατομμυρίων φράγκων εξασφαλίστηκε κυρίως στο Παρίσι και το Λονδίνο και με ευνοϊκούς όρους. Το πρώτο μισό του δανείου καλύφθηκε με αρκετή επιτυχία. Αλλά το δεύτερο μισό δεν πραγματοποιήθηκε, γιατί μεσολάβησε η έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τελικά, τα ποσά που χορηγήθηκαν το 1912 και 1913 παγιοποιήθηκαν με νέο δάνειο το 1918 (…) Το συνολικό ποσό των δανείων την ίδια περίοδο (1914-1918), τα οποία κάλυψαν σχεδόν αποκλειστικά πολεμικές δαπάνες, ανήλθε σε 1.115.000.000 δρχ., από τις οποίες μόνο 110.000.000 δρχ. ήταν βραχυπρόθεσμα δάνεια. Οι συνολικές δαπάνες, που είχαν σχέση με τον πόλεμο, ανήλθαν σε 1.982.896.650 δρχ. (ή 79.315.866 στερλίνες). Αλλά και αυτό το ποσό αντιπροσωπεύει μέρος μόνο του πραγματικού κόστους» («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» , τ.ΙΕ, σελ. 84, Εκδοτική Αθηνών).


Μικρασιατική Καταστροφή 
Μικρασιατική ΚαταστροφήΑν υπολογίσουμε δίπλα στα ληστρικά δάνεια και τις τεράστιες καταστροφές που υπέστη η χώρα λόγω της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το τεράστιο κόστος της τυχοδιωκτικής Μικρασιατικής εκστρατείας τότε μπορούμε να έχουμε μια πλήρη εικόνα για την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα παρά το ότι ανήκε στο στρατόπεδο των νικητών του πολέμου. Μάλιστα για τις καταστροφές η Ελλάδα έλαβε μια ασήμαντη αποζημίωση την οποία οι σύμμαχοι δεν ανέλαβαν οι ίδιοι αλλά την «φόρτωσαν» στους ηττημένους του πολέμου. « … Στις πολεμικές ζημίες , όπως οι ζημίες της Ανατολικής Μακεδονίας, θα πρέπει να προστεθούν και οι ζημίες που προκλήθηκαν από τους Συμμάχους, πριν από την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυβερνήσεως, οι ζημίες που προκάλεσαν τα Συμμαχικά στρατεύματα στην Ελλάδα ανέρχονταν σε 1.126.500.000 δρχ. Το ποσό αυτό συμπεριλάμβανε και τους τόκους για την περίοδο που το ποσό των ζημιών παρέμεινε απλήρωτο.

 

Μας χρωστάνε και από τότε… 

Τι χρωστάνε οι σύμμαχοι από τον Πρώτο Παγκόσμιο ΠόλεμοΣτο τέλος οι Σύμμαχοι δέχθηκαν να καταβάλουν ένα μικρό μόνο ποσοστό των ζημιών και τελικά κατέβαλαν ένα ακόμη μικρότερο, ασήμαντο ποσό. Οι ζημίες που προκλήθηκαν από τα συμμαχικά στρατεύματα συμπεριλήφθηκαν από τους συμμάχους στις αποζημιώσεις που ζήτησαν από τα ηττημένα κράτη. Οι συνολικές αποζημιώσεις που ζήτησε η Ελλάδα ανέρχονταν σε 4.922.788.736 χρυσά φράγκα. Και καθώς συνέβη με τους υπολογισμούς των αποζημιώσεων των Συμμάχων, το ποσό που ζήτησε η Ελλάδα ήταν υπερβολικό.

Μεγάλη Ιδέα
Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Επιτροπής Αποζημιώσεων, το μερίδιο της Ελλάδος από τις αποζημιώσεις αντιπροσώπευε 0,40% των συνολικών αποζημιώσεων που ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει η Γερμανία και 12,7% η Βουλγαρία, δηλαδή 528.000.000 χρυσά μάρκα για τη Γερμανία και 292.000.000 χρυσά φράγκα για τη Βουλγαρία και την Αυστρο-Ουγγαρία. Η Ελλάδα όμως δεν είχε προτεραιότητα στις αποζημιώσεις για τις κατεστραμμένες περιοχές της. Στο τέλος έλαβε μόνο ένα ασήμαντο ποσοστό των αποζημιώσεων, από το μερίδιο δηλαδή που είχε ορίσει η Επιτροπή Αποζημιώσεων («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» , ο.π., σελ. 84).

Ο καθείς και η ηθική του
Με βάση όλα τα παραπάνω συγκρίνετε την ηθική του Λένιν και των μπολσεβίκων και την ηθική των ιμπεριαλιστών «συμμάχων» και «εταίρων» τότε (που παραμένουν και τώρα βεβαίως) απέναντι σε μια χώρα που βγήκε από τον πόλεμο το 1918 καταχρεωμένη, με ένα νόμισμα που βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής, μια οικονομία με τεράστια προβλήματα, μια διοίκηση απαρχαιωμένη, του ρουσφετιού και της κομματοκρατίας και ένα φορολογικό σύστημα που έριχνε μονίμως τα βάρη στους αδύνατους, επιτρέποντας παράλληλα στο μεγάλο κεφάλαιο να θησαυρίζει χωρίς να πληρώνει δραχμή. Μια χώρα που είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές από τους πολέμους και επιπροσθέτως τη βάραινε το σοβαρότατο προσφυγικό πρόβλημα.
Στο πολιτικό πεδίο κυριαρχούσε η πόλωση (Διχασμός) μεταξύ των κυριότερων μερίδων της αστικής τάξης που ήλπιζε να ικανοποιήσει τις εδαφικές της διεκδικήσεις παίρνοντας κάποια ψίχουλα από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων των μεγάλων Δυνάμεων, εκεί που μοίραζαν τον κόσμο «με το μαχαίρι». Η πολιτική της «Μεγάλης Ιδέας» που οδήγησε στην Μικρασιατική Καταστροφή και στο ξεσπίτωμα περίπου 2.000.000 ανθρώπων (1.500.000 χριστιανοί από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη και περισσότεροι από 550.000 μουσουλμάνοι από την Ελλάδα).

Η επαίσχυντη «Εκστρατεία» στην Ουκρανία

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιθεωρεί στρατιωτικό τμήμα που αναχωρεί για την Ουκρανία
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιθεωρεί στρατιωτικό τμήμα που αναχωρεί για την Ουκρανία
Πώς αντέδρασε η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στην απόφαση των Σοβιέτ να απαλλάξουν την Ελλάδα από το βραχνά του χρέους στην τσαρική Ρωσία; Απόλυτα εξαρτημένη από τους αγγλογάλλους ανέλαβε το βάρος της συμμετοχής στην στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία και στη συνέχεια το ρόλο του χωροφύλακα με την τυχοδιωκτική εκστρατεία στη Μικρά Ασία.
Σαν έτοιμος από καιρό ο Βενιζέλος έσπευσε να ανταποκριθεί στον αντιμπολσεβικισμό του γάλλου πρωθυπουργού Κλεμανσώ και να δηλώσει πως θα στείλει ένα σώμα στρατού και τον πολεμικό στόλο στην Ουκρανία. Σε αντάλλαγμα οι γάλλοι υποσχέθηκαν να υποστηρίξουν τις ελληνικές αξιώσεις στη Θράκη και τη Σμύρνη.

 

Η εκστρατεία και το οικτρό τέλος της

Ελληνες στρατιώτες που πήραν μέρος στην εκστρατεία κατά της νεαρής τότε σοβιετικής εξουσίας.
Ελληνες στρατιώτες που πήραν μέρος στην εκστρατεία κατά της νεαρής τότε σοβιετικής εξουσίας
Έτσι, στις 21 Ιανουαρίου 1919, ένα χρόνο μετά την απόφαση της σοβιετικής εξουσίας να χαρίσει τα χρέη της Ελλάδας, οι πρώτοι έλληνες στρατιώτες (34ο Σύνταγμα Πεζικού) αποβιβάστηκαν στην Οδησσό και τέθηκαν υπό γαλλική διοίκηση. Η ελληνική εκστρατεία στην Ουκρανία είχε οικτρό τέλος. Κράτησε μόνο δυό μήνες και αν δεν υπήρχε ο γαλλικός στόλος όλοι οι γάλλοι και έλληνες στρατιώτες θα αιχμαλωτίζονταν.


Και δεν ήταν μόνο αυτή η ελληνική συμβολή στην προσπάθεια ανατροπής της νεαρής σοβιετικής εξουσίας. Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε πράκτορες στη Γεωργία, όπου ζούσαν πολλοί έλληνες, με σκοπό την υπονόμευση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας που κάτω από τεράστιες δυσκολίες προσπαθούσε να στηριχθεί εκεί. Το 1919-1920 ο Βενιζέλος έστειλε τον Νίκο Καζαντζάκη και τον συνταγματάρχη Ηρακλή Πολεμαρχάκη μαζί με κρητικούς από το στενό περιβάλλον του για να τραβήξουν τους έλληνες της περιοχής από την επιρροή των μπολσεβίκων. Ο Καζαντζάκης κινήθηκε δραστήρια αλλά χωρίς αποτέλεσμα αν και έμεινε καιρό στην περιοχή. Μέσα από αφάνταστες δυσκολίες έγινε τελικά Σοβιετική Δημοκρατία.

 

Στον Πόντο

Χάρτης όπου προσδιορίζεται η περιοχή του Πόντου, στο πλαίσιο του σχεδίου για την ίδρυση «Ελληνοαρμενικής Δημοκρατία του Πόντου».
Χάρτης όπου προσδιορίζεται η περιοχή του Πόντου, στο πλαίσιο του σχεδίου για την ίδρυση «Ελληνοαρμενικής Δημοκρατία του Πόντου»
Ανάλογες προσπάθειες καταβλήθηκαν και στην περιοχή του Πόντου, εκεί όπου το Λονδίνο και το Παρίσι σχεδίαζαν να φτιάξουν «ανεξάρτητο ελληνοαρμενικό κράτος.


Ο Βενιζέλος και ο αρχηγός των αρμενίων εθνικιστών Νουμπάρ Πασάς που έδρευε στο Παρίσι εκτελώντας εντολές του Κλεμανσώ και του βρετανού ομολόγου του Λόυδ Τζώρτζ έστειλαν στον Πόντο συμμορίες από κρητικούς, μανιάτες και αρμενίους που βγήκαν στο Νοβοροσίσκ τον Αύγουστο του 1919.
Όμως και αυτοί δεν κατάφεραν να μείνουν πολύ καιρό γιατί τα σχέδια για την «Ελληνοαρμενική Δημοκρατία του Πόντου» απέτυχαν (Γιάνη Κορδάτου «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας» τ. Χ ΙΙΙ, 1920-1924, σελ.520-524, εκδόσεις «20ος Αιώνας», Αθήνα 1958, « Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», ο.π. ,σελ.112,113).

 

Παρέμβαση της σοβιετικής κυβέρνησης

Γιάννης Κορδάτος
Γιάννης Κορδάτος
Το χάρισμα των χρεών δεν ήταν η μόνη θετική προς τη χώρα μας κίνηση της νεαρής σοβιετικής ξουσίας. Την Άνοιξη του 1921, όταν πλέον είχε γίνει εμφανές το αδιέξοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας και ενόψει της διαφαινόμενης καταστροφής, που επήλθε μετά από ένα χρόνο,  η σοβιετική κυβέρνηση επεδίωξε να έρθει σε επαφή με την κυβέρνηση των Αθηνών προσφέροντας τη μεσολάβησή της για την επίτευξη μιάς δίκαιης ειρήνης με την κεμαλική Τουρκία.


Στην Αθήνα έφτασε ένας ρώσος απεσταλμένος της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του σοβιετικού υπουργείου Εξωτερικών. Ήταν εφοδιασμένος με σουηδικό διαβατήριο, και είχε εντολή να έρθει σε επαφή με τον γραμματέα του νεαρού Σοσιαλεργατικού (Κομμουνιστικού Κόμματος). Γραμματέας τότε ήταν ο νεαρός Γιάνης Κορδάτος, ο γνωστός ιστορικός. Ο Κορδάτος είχε τρεις συναντήσεις με τον σοβιετικό απεσταλμένο στους Αέρηδες στην Πλάκα, στην Ακρόπολη και στην Κηφισιά. Για την ιστορία αυτή ο Κορδάτος μίλησε για πρώτη φορά σε διάλεξή του στον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο το 1945.
Ο σοβιετικός απεσταλμένος αφού επέδειξε στον Κορδάτο τα διαπιστευτήρια του Ζηνόβιεφ του Τρότσκι και του Τσιτσέριν (σ.σ. λαικός επίτροπος Εξωτερικών) ανακοίνωσε στον Κορδάτο: «Η Σοβιετική Ένωση είναι πρόθυμη να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από το αδιέξοδο της μικρασιατικής εκστρατείας. Πρώτα θα παύσει να ενισχύει υλικώς και ηθικώς τον Κεμάλ και δεύτερο θα ασκήσει την επιρροή να αυτονομηθεί μια παραλιακή ζώνη της Μικρασίας, όπου κατοικούν πολλοί χριστιανοί. Για να εξασφαλιστεί η αυτονομία της περιοχής αυτής θα σταλθεί διεθνής στρατός από Ελβετούς, Σουηδούς και Νορβηγούς, από χώρες δηλαδή που δεν πήραν μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για να υποστηρίξει την άποψη αυτή η ΕΣΣΔ ζητεί σαν αντάλλαγμα την αναγνώρισή της, έστω και ντε φάκτο» (σ.σ. Ντε φάκτο είχε αναγνωρίσει τότε τη σοβιετική εξουσία και η Αγγλία, ενώ ντε φάκτο βρισκόταν στο Λονδίνο και ο πρώτος σοβιετικός διπλωματικός αντιπρόσωπος).

 

Μια πρόταση εξόδου από το αδιέξοδο

Κεμάλ Ατατούρκ
Κεμάλ Ατατούρκ
Όταν ο έκπληκτος Κορδάτος ρώτησε ποιά ήταν η αιτία γι΄ αυτή τη σοβιετική στροφή ο απεσταλμένος του είπε: «Το κίνημα του Κεμάλ είναι απελευθερωτικό και σαν τέτοιο το υποστηρίξαμε όσο μπορούσαμε. Δεν έχουμε όμως καμιά εγγύηση αν ύστερα από την ολοκληρωτική επικράτησή του, οι παλιές αντιδραστικές δυνάμεις στην Τουρκία (μπέηδες και πασάδες) δεν πάρουν αυτοί τα ηνία της εξουσίας (…) Ο Κεμάλ έχει γόητρο για την ώρα, αλλά οι στρατηγοί και πολιτικοί που τον υποστηρίζουν –έξω από λίγες εξαιρέσεις- είναι αντιδραστικοί.
Ήδη έχουμε όχι ενδείξεις, αλλά αποδείξεις, ότι έχουν μυστικές επαφές με τους Γάλλους κεφαλαιοκράτες και ιμπεριαλιστές και αύριο μεθαύριο, αν νικήσουν και διώξουν τους Έλληνες από τη Μικρασία και Θράκη, η Τουρκία με τον Κεμάλ ή χωρίς τον Κεμάλ θα προσανατολιστεί προς τη Δύση. Η αστική τάξη της Τουρκίας είναι αδύναμη να συνεχίσει μόνη της την αναδιοργάνωση της χώρας της. Θα κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, αν δεν πάρει δάνεια από τη Γαλλία ή Αγγλία, και, όπως ξέρετε, τα δάνεια υποδουλώνουν τις χώρες που τα παίρνουν. Γι αυτό θέλουμε να μείνουνε οι Έλληνες στη Μικρασία, όχι από κούφιο αισθηματισμό, αλλά από ρεαλιστική αντίληψη για το αύριο και μεθαύριο. Οι μειονότητες στην Τουρκία στάθηκαν από τη μια μεριά η τροχοπέδη στον ολοκληρωτικό εξισλαμισμό της Βαλκανικής και Ανατολής και από την άλλη έγιναν η πηγή που τροφοδότησε τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Βαλκανικής από το 1770 ως τα χτες».

 

Πως αντιμετωπίστηκε η πρόταση

Νικόλαος Στράτος
Νικόλαος Στράτος
Ο Κορδάτος εξήγησε στο σοβιετικό απεσταλμένο πως το Σοσιαλεργατικό Κόμμα είναι μικρό, δεν παίζει ενεργητικό ρόλο στην πολιτκή ζωή και κατά συνέπεια ο γραμματέας του δεν έχει το ανάλογο κύρος για να μεταφέρει και να διαπραγματευθεί ένα τόσο σημαντικό θέμα. Ο σοβιετικός απεσταλμένος επέμενε και αποφασίστηκε να αρχίσει η επαφή με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης Νικόλαο Στράτο (σ.σ. ένα χρόνο μετά ήταν ένας από τους έξι που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν στο Γουδί για τη Μικρασιατική Καταστροφή).


Ο Στράτος δέχτηκε τον Κορδάτο, τον άκουσε με προσοχή του δήλωσε κατ’ αρχήν σύμφωνος και του είπε ότι αναμένεται κυβερνητική μεταβολή (σ.σ. ανώτατοι στρατιωτικοί σε συνεννόηση με το Στράτο ετοίμαζαν πραξικόπημα για να απαιτήσουν από τους συμμάχους άμεση λύση του μικρασιατικού προβλήματος με αυτονόμηση της Ιωνίας). «Αν σχηματίσω κυβέρνηση θα σας ειδοποιήσω, είπε στον Κορδάτο, αφού μελετήσω τους φακέλους του υπουργείου των Εξωτερικών και ιδώ ότι δεν υπάρχει ανυπέρβλητον εμπόδιον από τους Άγγλους και Γάλλους, θα σας ειδοποιήσω να με φέρετε εις επαφήν με τον Ρώσον απεσταλμένον». Πρόσθεσε όμως ότι καλό θα ήταν να βολιδοσκοπήσει ο Κορδάτος και τον συντοπίτη του υπουργό Αντώνιο Καρτάλη για να δει και τις διαθέσεις της κυβέρνησης.

 

«Αιντε να χαθής, παλιόπαιδο»!

Αντώνιος Καρτάλης
Αντώνιος Καρτάλης
Ο Κορδάτος πήγε στον Καρτάλη και μόλις άρχισε τις πρώτες νύξεις για την μεσολάβηση της Σοβιετικής Ρωσίας και χωρίς να του πει ότι βρίσκεται στην Αθήνα σοβιετικός απεσταλμένος ο συντοπίτης του υπουργός τον έβρισε και τον έδιωξε κακήν κακώς.


Ο Κορδάτος περιγράφει την σκηνή: «Παλιόπαιδο, από πότε έγινες πολιτικός και αρχηγός ώστε να τολμάς να συζητάς για τόσο σπουδαία ζητήματα; Άιντε να χαθής! Αν δεν ήσουν παιδί του Κωστή (ο Κωστής ήταν ο πατέρας μου), που τον ξέρω πολύ καλά και έχω κοιμηθή το 1900 στο σπίτι σας στη Ζαγορά, θα σε παρέδιδα στο Γάσπαρη (το διευθυντή της αστυνομίας) να σου βάλλη με το βούρδουλα μυαλό. Ακούς εκεί, να τολμάς να λες πως οι Μπολσεβίκοι, οι άθεοι, οι καταδρομείς και λυμεώνες της Μεγάλης Ρωσίας, μπορούν να μεσολαβήσουν και να μας βγάλουν από το αδιέξοδο της μικρασιατικής εκστρατείας! Αυτοί, βρε, είναι νηστικοί και πεινούν. Ήρθεν η ώρα τους, σε 5-6 μήνες θα τους λιντζάρη ο ρωσικός λαός!» (Γιάνη Κορδάτου, ο.π., σελ. 566-568).

 

Η «μούχλα» των αστών πολιτικών

Με αυτό τον άθλιο τρόπο απορρίφθηκε η σοβιετική πρόταση για μεσολάβηση και ο Κορδάτος σημείωνε αργότερα πως από τα λόγια του Καρτάλη μπορούσε να καταλάβει κανείς τη μούχλα που είχαν στο κεφάλι τους οι αστοί πολιτικοί που οδήγησαν τη χώρα και εκατομμύρια έλληνες στη Μικρασιατική Καταστροφή. Την ίδια αντιδραστική μούχλα και σαπίλα που κουβαλάνε και σήμερα οι εκπρόσωποι του αστικού κόσμου και των κομμάτων τους που οδηγούν τη χώρα και το λαό συνειδητά σε μια σύγχρονη Καταστροφή ανάλογη, αν όχι και μεγαλύτερη της Μικρασιατικής. Και βεβαίως την ίδια μούχλα κουβαλάνε και τα ανιστόρητα φερέφωνα τους…

 

Τα κείμενα της σειράς έγραψε ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ 

www.imerodromos.gr 



TOP READ