Του αγίου αντικομμουνισμού ανήμερα – Προσευχή “υπέρ των θυμάτων του λιμού της Ουκρανίας” τέλεσε ο οικουμενικός πατριάρχης

 

Δύσκολες Νύχτες

Δεν αποτελεί κάποια έκπληξη ότι η εκκλησία και ιδίως τα ηγετικά της κλιμάκια ανεξαρτήτως χώρας και δόγματος,  βρίσκονται παραδοσιακά στην πρώτη γραμμή του αντικομμουνισμού, πλέον όμως βλέπουμε ότι προσπαθούν να πρωταγωνιστήσουν και στο ξαναγράψιμο της ιστορίας, προωθώντας αντιεπιστημονικά ιδεολογήματα, τα οποία δε γίνονται καν αποδεκτά από το σύνολο των αστών επιστημόνων της περιόδου.

Ο λόγος για την προσευχή και την ακόλουθη ομιλία του οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, ανήμερα της 87ης “επετείου” του λεγόμενου Χολόντομορ, της θεωρίας δηλαδή που θέλει το λιμό που επηρέασε ευρύτατα τμήματα της ΕΣΣΔ και όχι φυσικά μόνο την Ουκρανία στις αρχές της δεκαετίας του ’30, να αποτελεί αποτέλεσμα “γενοκτονίας του Στάλιν σε βάρος του ουκρανικού λαού”. Μια θεωρία που ξεκίνησε περίπου την ίδια εποχή από Ουκρανούς εθνικιστές εμιγκρέδες, διαδόθηκε στο ευρύ κοινό από σεσημασμένους αναθεωρητές ιστορικούς όπως το Ρόμπερτ Κόνκουεστ και αργότερα το Στεφάν Κουρτουά με τη διαβόητη “Μαύρη Βίβλο του κομμουνισμού”, ενώ σήμερα κύριος εκφραστής της στα διεθνή φόρα είναι η μετά – Μεϊντάν κυβερνήσεις της Ουκρανίας. Ναι, αυτές που μεταξύ όλων των άλλων κατορθωμάτων τους, δεν έχουν αφήσει φασιστικό φιντάνι στην ιστορία της χώρας τους που να μην έχουν επίσημη επέτειο.

Ως γνωστόν, η σχέση οικουμενικού πατριαρχείου – Ουκρανίας και ειδικότερα της ουκρανικής εκκλησίας είναι κάτι παραπάνω στενές, προκαλώντας και τους γνωστούς τριγμούς στις σχέσεις με το πατριαρχείο της Μόσχας. Δεν είναι τυχαίο που στη συγκεκριμένη Θεία Λειτουργία παρέστησαν ο ιερατικώς υπεύθυνος της ουκρανικής κοινότητας της Πόλης, Χαράλαμπος Νίτσεφ, ο πρόξενος της Ουκρανίας Ολεξάντρ Γκαμάν, καθώς και άλλοι εκπρόσωποι των διπλωματικών αρχών και της ουκρανικής παροικίας. Εδώ όμως δε θα μας απασχολήσουν οι ενδοεκκλησιαστικοί ανταγωνισμοί και οι γεωπολιτικές τους προεκτάσεις, αλλά το ίδιο το περιεχόμενο όσων “θεάρεστων” ειπώθηκαν στο όνομα των απανταχού ορθοδόξων.

Ο οικουμενικός πατριάρχης, λοιπόν, ανέλαβε να παραδώσει διάλεξη σύγχρονης ιστορίας, υποστηρίζοντας πως ο 20ός αιώνας μπορεί να θεωρηθεί η πιο τραγική περίοδος στην ανθρώπινη ιστορία – σίγουρα πολύ τραγικότερος από τα ειρηνικά χρόνια που το πατριαρχείο ήταν τοποτηρητής του πολυχρονεμένου σουλτάνου- , λόγω των δύο παγκόσμιων πολέμων, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο γνωστά. “Μεταξύ των τελευταίων, πρέπει να αναφέρουμε το Holodomor, τον Μεγάλο Λιμό στην Ουκρανία, που στόχευε στην εξόντωση επτά έως δέκα εκατομμυρίων ευσεβών Ουκρανών διά λιμοκτονίας, κατά τη διάρκεια των πιο φρικτών χρόνων του σοβιετικού καθεστώτος, από το 1932 έως το 1933, και το οποίο μνημονεύουμε προσευχητικά αυτή την ημέρα“. Όχι απλά υπήρξε χολόντομορ δηλαδή, αλλά ήταν και 7 ως 10 εκ., ακατέβατα. Το καλύτερο όμως ο ορθόδοξος ποιμενάρχης το άφησε για το τέλος, με φρασεολογία βγαλμένη από τις καλύτερες παραδόσεις αντίδρασης και σκοταδισμού που τόσο ευδοκίμησαν στο Πατριαρχείο από το 1453 κι εντεύθεν:

“Ο ουκρανικός όρος Holodomor αναφέρεται στον σκοπίμως προκληθέντα λιμό, το διαβολικό σχέδιο του σταλινικού συστήματος που είχε ως στόχο μια καλά σχεδιασμένη γενοκτονία ενός ιδιαίτερα ευσεβούς λαού, με σκοπό την εξάλειψη της χριστιανικής πίστης και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ, παραδόξως, εκείνη την περίοδο, ο ουκρανικός λαός είχε ευλογηθεί με μια άφθονη συγκομιδή σιτηρών και άλλων αγαθών. Και ενώ οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα, το σοβιετικό καθεστώς εξήγε τις καλλιέργειές τους στον κόσμο, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι η Ουκρανία ήταν μια ευημερούσα χώρα“.

Χιλιάδες τόνοι μελάνη σε επιστημονικά συγγράμματα για το ζήτημα ωχριούν, μετά τα θεόπνευστα πορίσματα του πατριάρχου, κλείστε τα ίντερνετς που λένε και στη νεοξύλινη ιδιόλεκτο τον σόσιαλ. Δεν ξέρω αν εκτός από τις προσευχές για τα “θύματα του χολόντομορ”, το Πατριαρχείο έχει κάνει ποτέ ή σκοπεύει να κάνει και κάποια προσευχή για τις εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια θύματα της ουκρανικής ΕΣΣΔ από τους ναζί, αυτούς που και ο ουκρανικός λαός στη μεγάλη του πλειονότητα, τσάκισε με το αίμα του, πολεμώντας υπό τη σημαία ενός καθεστώτος που υποτίθεται πως λίγα χρόνια πριν είχε διαπράξει “γενοκτονία” σε βάρος του. Σίγουρα πάντως δε θα κρατούσα και την ανάσα μου σχετικά, που λένε και οι αγγλοσάξωνες. Εξάλλου όπως ξανάπαμε, η ιστορία της ιεραρχίας είναι μια ιστορία καιροσκοπισμού και σύνταξης με τον ισχυρότερο, που φτάνει ως την υιοθέτηση και προπαγάνδιση της πιο μαύρης ακροδεξιάς ατζέντας και των ιδεολογημάτων της.

Τα διπλά βιβλία του ΕΟΔΥ, η ιδιωτική μπίζνα και το ενδοκυβερνητικό αλληλοφάγωμα

 

Όσο το αφήγημα για την “επιτυχή διαχείριση και του δεύτερου κύματος” της πανδημίας από την κυβέρνηση καταρρέει με κρότο, με την Ελλάδα να σκαρφαλώνει σε μια σειρά δείκτες κρουσμάτων και θνησιμότητας διεθνώς, τόσο αρχίζουν να ακονίζονται μαχαίρια εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου, σε αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων για το οδυνηρό και για πολλούς συμπολίτες μας θανατηφόρο φιάσκο.

Όχημα για τα (μη) συντροφικά καρφώματα γίνεται όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις ο ευρύτερος φιλοκυβερνητικός τύπος, όπου οι επιμέρους εκδότες – ιδιοκτήτες παίζουν όπως πάντα πρωτίστως το δικό τους παιχνίδι. Έτσι λοιπόν απανωτά ήρθαν τα δημοσιεύματα του “Βήματος της Κυριακής” και της “Κυριακάτικης Δημοκρατίας”, που μιλούν για “παράλληλο” σύστημα καταγραφής κρουσμάτων στον ΕΟΔΥ, και παραπλανητικά ή ελλιπή στοιχεία τα οποία διατίθενται στην Επιτροπή του Υπουργείου Υγείας που έχει μαζί με την πολιτική του ηγεσία την ευθύνη για την ενημέρωση και τη διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας.

Σύμφωνα με αυτά τα δημοσιεύματα τα δυο “στρατόπεδα” αφορούν τους Σωτήρη Τσιόδρα και Νίκο Χαρδαλιά από τη μια, και το Βασίλη Κικίλια και τον -διορισμένο με προσωπική επιλογή του υπουργού προ της πανδημίας- πρόεδρο του ΕΟΔΥ Παναγιώτη Αρκουμανέα. Μήλον της έριδος αποτελεί το μητρώο ασθενών COVID-19, που δεν είναι ενιαίο και φέρεται να βρίθει κενών και ανακριβειών.

Μάλιστα για αυτό τον λόγο τόσο από την πλευρά του Σωτήρη Τσιόδρα όσο και του Νίκου Χαρδαλιά υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια, καθώς δεν λαμβάνουν τα τελευταία στοιχεία των κρουσμάτων αλλά ετεροχρονισμένα με ότι αυτό συνεπάγεται για τα μέτρα που καλούνται να αποφασίσουν και να εφαρμόσουν. Η “Κυριακάτικη Δημοκρατία” μάλιστα κάνει λόγο για “Έγκλημα στην καταγραφή των κρουσμάτων”, βγάζοντας ευθέως στη σέντρα τον πρόεδρο του ΕΟΔΥ Π. Αρκουμανέα ως υπεύθυνο για ένα παρασύστημα καταγραφής με ιδιωτική εταιρεία, οδηγώντας σε καθυστέρηση τουλάχιστον επτά ημερών στην ενημέρωση των μελών της επιτροπής για τον αριθμό, συνολικών και ενεργών κρουσμάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λήψη των μέτρων περιορισμού της διασποράς. Από την πλευρά του, ο ΕΟΔΥ πέρασε στην αντεπίθεση, διαψεύδοντας τα δημοσιεύματα και κάνοντας λόγο για “αποκυήματα νοσηρής φαντασίας”

Η αλήθεια είναι πως εσωτερική πληροφόρηση δεν έχουμε και εικασίες για τα όσα υποστηρίζονται δεν μπορούμε να κάνουμε. Ούτε έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους δοκιμαζόμενους από τις συνέπειες της υγεινομικής κρίσης πολίτες οι όποιες ενδοκυβερνητικές έριδες. Η φερόμενη νέα εμπλοκή ιδιωτών σε μία ακόμα πτυχή της αντιμετώπισης της πανδημίας είναι σαφώς σκανδαλώδης, όπως είναι συνολικά σκανδαλώδης η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων σε όλη τη διάρκεια αυτής της περιπέτειας, όπως είναι γενικά σκάνδαλο η μη ύπαρξη – με ή χωρίς κορονοϊό – ενός καθολικού, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν υψηλής ποιότητας συστήματος υγείας. Από εκεί και πέρα, οι δυστοκίες, η πολυαρχία, οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί και οι αλληλεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων μεταξύ των προσώπων και φορέων διαχείρισης της πανδημίας δεν αποτελούν παρά προέκταση των ίδιων ακριβώς χαρακτηριστικών του εξορισμού άναρχου κοινωνικοοικονομικού συστήματος που υπηρετούν και στο οποίο ομνύουν.

«Ο θρασύς και ο ξεχασιάρης»… Αποκαλυπτικό βίντεο των Οργανώσεων της ΚΝΕ στη Δράμα

 

Δείτε το βίντεο των Οργανώσεων της ΚΝΕ στη Δράμα, με αφορμή την τραγική κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο και την πόλη, αλλά και με τις σχετικές δηλώσεις του υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια και του Αλέξη Τσίπρα:

Οι λαοί πληρώνουν, οι εταιρείες θησαυρίζουν

 ΕΜΒΟΛΙΑ

Ενόσω η πανδημία COVID-19 θερίζει καθημερινά χιλιάδες ζωές σε όλον τον κόσμο, τα φαρμακευτικά μονοπώλια ερίζουν για τις προκαταβολικές χρηματοδοτήσεις από τα κράτη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Αντί όλες οι επιστημονικές δυνάμεις και παραγωγικές δυνατότητες να συνεργαστούν και να συντονιστούν για την παραγωγή το ταχύτερο και σε επαρκείς ποσότητες του αποτελεσματικότερου εμβολίου (όπως θα μπορούσε να συμβεί, είναι αλήθεια, μόνο αν είχε αντικατασταθεί η καπιταλιστική κοινωνική οργάνωση από τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική), οι εταιρείες ανταγωνίζονται και απειλούν ότι αν δεν υπογραφούν συμβόλαια εκ των προτέρων και δεν πέσει «ζεστό» χρήμα, η παράδοση εμβολίων θα καθυστερήσει. Κι αυτό τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς η έρευνά τους είναι βασισμένη στην κοινωνικά χρηματοδοτούμενη ανάπτυξη της βασικής επιστημονικής έρευνας, την οποία τα μονοπώλια ιδιοποιούνται, με την ίδια ευκολία που ιδιοποιούνται και τον ιδρώτα των εργατών τους. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τις εταιρείες που βασίζονται σε παραδοσιακές μεθόδους παρασκευής εμβολίων (π.χ. με χρήση αδενοϊών), αλλά και με εκείνες που χρησιμοποιούν το νέο είδος εμβολίων, με mRNA (αγγελιοφόρο RNA).

Οταν ο ιολόγος Μπάρνεϊ Γκράχαμ ξεκινούσε πριν από τέσσερις δεκαετίες να μελετήσει τα αίτια της αποτυχίας ενός εμβολίου να αντιμετωπίσει μια ασθένεια, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως αυτή η χρηματοδοτημένη από το κράτος των ΗΠΑ με τα χρήματα του αμερικανικού λαού έρευνα, θα γινόταν στο μέλλον κλειδί για την ανάπτυξη καινοτόμων εμβολίων για μια παγκόσμια πανδημία. Ωστόσο, σχεδόν όλα τα εμβόλια που οδεύουν προς έγκριση από την αρμόδια αμερικανική κρατική αρχή (FDA) βασίζονται σε ένα σχέδιο που ανέπτυξε ο Γκράχαμ και οι συνάδελφοί του το 1966. Η βασική έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον Γκράχαμ και άλλους στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), στα εργαστήρια του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ και σε άλλα χρηματοδοτούμενα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ακαδημαϊκά εργαστήρια, είναι το βασικό στοιχείο που επέτρεψε την ταχεία ανάπτυξη εμβολίων ενάντια στην COVID-19. Βεβαίως, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν παρέλειψε να χρηματοδοτήσει και άμεσα τις φαρμακευτικές εταιρείες με 10,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το εμβόλιο της «Moderna», για το οποίο η εταιρεία καυχήθηκε πρόσφατα αποτελεσματικότητα 95%, προέκυψε άμεσα από τη συνεργασία της εταιρείας με το εργαστήριο του Γκράχαμ στα NIH.

Πολλά τα λεφτά...

Τα εμβόλια για τον νέο κορονοϊό θα σημάνουν για τα φαρμακευτικά μονοπώλια πολύ περισσότερα δισεκατομμύρια, απ' όσα έχουν εισπράξει έως τώρα. Τουλάχιστον 14 δισεκατομμύρια εμβόλια θα χρειαστούν ώστε να εμβολιαστούν όλοι οι άνθρωποι που ζουν πάνω στη Γη (δύο δόσεις για καθέναν από τους 7 και πλέον δισεκατομμύρια κατοίκους). Αν, όπως εκτιμούν πολλοί επιστήμονες η ανοσία που θα προσφέρουν αρχίσει να φθίνει στο πέρασμα του χρόνου, τότε δισεκατομμύρια επιπλέον δόσεις θα πουληθούν ως υπενθυμιστικές τα επόμενα χρόνια. Φυσικά, η τεχνολογία και τα εργαστήρια παραγωγής, που θα κατασκευαστούν με όλη αυτήν την εισροή κρατικών και μη χρημάτων θα τους επιτρέψουν να φτιάξουν νέα προσοδοφόρα εμβόλια και φάρμακα, που σημαίνει ακόμη περισσότερα κέρδη.

Ειδικά τα εμβόλια της «Pfizer» και της «Moderna», που πιθανότατα θα πάρουν πριν από οποιοδήποτε άλλο την έγκριση της ρυθμιστικής αρχής των ΗΠΑ, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε δύο θεμελιώδεις ανακαλύψεις, που προέκυψαν από κρατικά χρηματοδοτούμενη βασική έρευνα: Την ιική πρωτεΐνη, που σχεδίασαν ο Γκράχαμ και οι συνεργάτες του και την έννοια της τροποποίησης του RNA, που πρωτοαναπτύχθηκε από τον Ντρου Βάισμαν και την Καταλίν Καρικό, στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια. Μάλιστα, οι ιδρυτές της «Moderna», το 2010, σύμφωνα με έναν απ' αυτούς, τον Ρόμπερτ Λάνγκερ, ονόμασαν την εταιρεία με βάση ακριβώς αυτήν την επιστημονική σύλληψη: «Modified» («Τροποποιημένο») + RNA = «Moderna».

Η «Moderna», μέσω του εκπροσώπου Τύπου της, παραδέχτηκε τη συνεργασία με τα κρατικά NIH, καθόλη τη διάρκεια ανάπτυξης του εμβολίου για την COVID-19, αλλά και νωρίτερα. Η «Pfizer» περιορίστηκε να ...παραπονεθεί ότι αυτή δεν έλαβε κρατική βοήθεια στην ανάπτυξη και την παραγωγή του εμβολίου, σε αντίθεση με τη «Moderna» και άλλες εταιρείες. Ακόρεστη η δίψα των μονοπωλίων για κέρδη από τον κόπο των εργαζομένων, είτε άμεσα (των δικών της εργαζομένων), είτε έμμεσα (μέσω του καπιταλιστικού κράτους, ή μέσω των μονοπωλιακών τιμών των προϊόντων της).

Ανακαλύψεις

Η ιδέα της δημιουργίας ενός εμβολίου με αγγελιοφόρο RNA (νουκλεϊνικό οξύ που μετατρέπει τις οδηγίες του DNA σε πρωτεΐνες), έχει ηλικία δεκαετιών. Οι πρώιμες σχετικές προσπάθειες είχαν αποτύχει, επειδή το RNA καταστρεφόταν από το ανοσοποιητικό σύστημα προτού προλάβει να πυροδοτήσει την επιθυμητή αντίδραση. Το ανοσοποιητικό μας έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να καταστρέφει τις εισβάλλουσες ξένες αλυσίδες RNA, επειδή πολλοί ιοί έχουν ακριβώς αυτήν τη μορφή.

Η Καρικό είχε την ιδέα να τροποποιήσει το RNA κατάλληλα, ώστε να μπορέσει να ξεγλιστρήσει από τους ελέγχους του ανοσοποιητικού. Οι τροποποιήσεις που έκανε μαζί με τον Βάισμαν επέτρεψαν στο RNA να γίνει πολλά υποσχόμενος φορέας για εμβόλια, αλλά και για φάρμακα. Βεβαίως, η τεχνική τους βελτιώθηκε από τους επιστήμονες της «Moderna», της «BioNTech» και άλλων εργαστηρίων μέσα στην τελευταία δεκαετία.

Ενα άλλο στοιχείο - κλειδί των εμβολίων mRNA είναι το νανοσωματίδιο λιπιδίου, ένα μικροσκοπικό κομμάτι λίπους κατάλληλα σχεδιασμένο ώστε να περιβάλλει το mRNA με ένα είδος αόρατου μανδύα, επιτρέποντάς του να κυκλοφορήσει στο αίμα, να μπει μέσα στα κύτταρα και εκεί να διαλυθεί, απελευθερώνοντας το RNA, ώστε να κωδικοποιήσει την πρωτεΐνη, που θα λειτουργήσει ως το βασικό ενεργό συστατικό του εμβολίου. Η ιδέα για την ενθυλάκωση φαρμάκων και εμβολίων σε νανοσωματίδια λιπιδίων εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960 και αναπτύχθηκε από τον Λάνγκερ και άλλους στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και διάφορα άλλα εργαστήρια.

Η Καρικό άρχισε να ερευνά το RNA το 1978, στην τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας, από την οποία κατάγεται. Εγραψε την πρώτη της αίτηση χρηματοδότησης από τα NIH για θεραπευτική χρήση του mRNA, το 1989. Τελικά, αρκετά χρόνια μετά, το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια έδωσε άδεια χρήσης της πατέντας στην εταιρεία «Cellscript», από την οποία αργότερα η «Moderna» και η «BioNTech» την αγόρασαν έναντι 75 εκατομμυρίων δολαρίων. Η Καρικό εργάζεται τώρα ως στέλεχος της «BioNTech»...

Τρίτο κλειδί

Ενα τρίτο κλειδί για τα εμβόλια mRNA, όπως και για εκείνα που κατασκευάζουν οι «Novamax», «Sanofi» και «Johnson & Johnson», είναι η βιοτεχνολογικά κατασκευασμένη πρωτεΐνη, που ανέπτυξαν ο Γκράχαμ και οι συνεργάτες του και η οποία έχει εργαστηριακά αποδειχτεί ότι προκαλεί ανοσολογική αντίδραση ικανή να εμποδίσει τη μόλυνση ή να μετριάσει την ασθένεια που προκαλεί ο SARS-CoV-2. Η σχεδίαση της πρωτεΐνης βασίστηκε στην παρατήρηση ότι οι πρωτεΐνες σύντηξης του νέου κορονοϊού (τα τμήματα που του επιτρέπουν να εισβάλλει μέσα στα κύτταρα), αλλάζουν σχήμα μετά την πραγματοποίηση της μόλυνσης. Η ομάδα του Γκράχαμ ανακάλυψε ότι τα αντισώματα απέναντι σε αυτήν τη μετά τη μόλυνση μορφή της πρωτεΐνης είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικά στην αδρανοποίηση του ιού. Η ανακάλυψη προέκυψε πριν από 54 χρόνια κατά τη μελέτη της οικτρής αποτυχίας ενός εμβολίου των NIH για τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (RSV).

Πριν από μια δεκαετία, ο Γκράχαμ επανεξέτασε το ζήτημα μαζί με τον μεταδιδακτορικό ερευνητή Τζέισον Μακλέλαν. Αφού απομόνωσαν την πρωτεΐνη σύντηξης του RSV και κατασκεύασαν τρισδιάστατο μοντέλο της, συνεργάστηκαν με Κινέζους επιστήμονες για τον προσδιορισμό του κατάλληλου αντισώματος γι' αυτήν την πρωτεΐνη. Τα αντισώματα που ανακάλυψαν ενόσω βρίσκονταν στην κινεζική πόλη Σιαμέν ήταν 16 φορές πιο αποτελεσματικά έναντι των αντισωμάτων για τη μεταμολυσματική μορφή της πρωτεΐνης, τα οποία περιείχε το αποτυχημένο εμβόλιο του 1966.

Οι ερευνητικές εργασίες που δημοσίευσαν το 2013 έκαναν μεγάλη αίσθηση, καθώς έδειξαν ότι είναι δυνατή η δημιουργία εμβολίου σε επίπεδο μικροσκοπικής δομής και ώθησαν τα NIH να ερευνήσουν στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός γενικευμένου γρήγορου δρόμου σχεδιασμού εμβολίων ενάντια σε νεοεμφανιζόμενους πανδημικούς ιούς. Το 2016, ο Γκράχαμ, ο Μακλέλαν και άλλοι επιστήμονες δημοσίευσαν την πριν τη μόλυνση μορφή των πρωτεϊνών σύντηξης ενός κορονοϊού που προκαλεί κοινό κρυολόγημα. Ακολουθώντας την κλασική πορεία των πραγμάτων στον καπιταλισμό, τα NIH και το πανεπιστήμιο του Τέξας, όπου εργάζεται τώρα ο Μακλέλαν, υπέβαλαν για έγκριση πατέντα σχετικά με ανάλογη τροποποίηση της δομής της πρωτεΐνης σύντηξης του SARS-CoV-2, ώστε να μην μπορεί να τη χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος χωρίς να τους πληρώσει. Και οι επιστήμονες στον καπιταλισμό (η πλειοψηφία τους) εργάζονται για το κέρδος, για το χρήμα και όχι αποκλειστικά για την πρόοδο της επιστήμης σε όφελος όλων των ανθρώπων.

Παρωχημένο σύστημα

Το 2017 το εργαστήριο του Γκράχαμ στα NIH και η «Moderna» άρχισαν να σχεδιάζουν ένα σύστημα ταχείας παρασκευής εμβολίων, με πιλότο επίδειξης ένα εμβόλιο για τον θανατηφόρο ιό Νίπα, που διαδίδεται από τις νυχτερίδες στην Ασία. Μετά την εμφάνιση της COVID-19 τα σχέδιά τους φυσικά άλλαξαν και έτσι η «Moderna» κατάφερε να αναπτύξει εμβόλιο γι' αυτήν την ασθένεια μέσα σε μόλις έξι βδομάδες!

Οι άδειες χρήσης πατεντών σχετικά με τα εμβόλια για τον νέο κορονοϊό δεν έχουν δημοσιευτεί και αναμένεται ότι οι νομικές μάχες μεταξύ των εταιρειών θα κρατήσουν χρόνια. Τα κρατικά συμβόλαια με τις εταιρείες επίσης δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα και τα σχετικά αιτήματα για δημοσιοποίησή τους στις ΗΠΑ προχωρούν «με τον αραμπά». Μυστικές παραμένουν οι συμφωνίες και στην ΕΕ, όπου αίτημα για δημοσίευσή τους έχει υποβάλει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ανταγωνισμοί και το φαγοπότι των μονοπωλίων γύρω από τα εμβόλια, την ώρα που πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι. Το ίδιο συμβαίνει και με τα λιγοστά φάρμακα που έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικά - υπό ορισμένες συνθήκες - για την COVID-19, όπως η ρεμδεσιβίρη. Το φάρμακο αυτό είναι σε έλλειψη παγκοσμίως, επειδή η εταιρεία που το παράγει δεν πρόλαβε να επεκτείνει τις παραγωγικές μονάδες της και φυσικά δεν δίνει άδεια σε άλλες εταιρείες και εργαστήρια να το παρασκευάσουν, ώστε να σωθούν ζωές οι οποίες τώρα χάνονται, επειδή το νοσοκομείο στο οποίο βρέθηκαν δεν έχει να τους δώσει ρεμδεσιβίρη.

Και μετά, οι ταγοί του συστήματος θέλουν να μας πείσουν ότι αυτή η αντιδραστική και παρωχημένη μορφή κοινωνικής οργάνωσης, που λέγεται καπιταλισμός, θα είναι αιώνια και αρκούν μερικά μπαλώματα και διορθώσεις για να την κάνουν ανθρώπινη ή έστω ανεκτή. Σε ένα ράφι της Ιστορίας είναι η θέση του καπιταλισμού εδώ και πολύ καιρό και όσο πιο γρήγορα βρεθεί εκεί, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά και σε όφελος όλων των ανθρώπων τις προκλήσεις που θέτει και τις δυνατότητες που προσφέρει το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Ο αντικομμουνισμός ενώνει… – Νέο ακροδεξιό κόμμα ετοιμάζουν Φαήλος και Τζήμερος…

 

Κύλησε ο ακροδεξιός τέντζερης και βρήκε το καπάκι…

Μία ακόμα υποψηφιότητα για τον ρόλο της “σοβαρής Χρυσής Αυγής”, που απευθύνεται στο άστεγο πολιτικά φασιστικό ακροατήριο, βάζει η νέα υπό διαμόρφωση πολιτική συμμαχία του Φαήλου Κρανιδιώτη και του Θάνου Τζήμερου.

Όπως αποκάλυψε ο πολιτικός συντάκτης Βασίλης Σκουρής, η αρχική συμφωνία είναι για εκλογική συμμαχία και κοινή κάθοδο στις κάλπες, ως προθάλαμος για τη συγκρότηση νέου μορφώματος, που θα καλύψει τον χώρο της πέραν της ΝΔ Δεξιάς.

Το ρεπορτάζ αναφέρει πως το μεταξύ τους πολιτικό φλερτ ξεκίνησε ως… “διαδικτυακή γνωριμία”, κατόπιν προτροπής των οπαδών τους που διαπίστωσαν πως συμφωνούν σε πολλά σημεία, για να καταλήξει σε δεσμό με όχημα τις απόψεις τους για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη θέση τους ενάντια στην Αριστερά -διάβαζε αντικομμουνισμός.

Οι δύο αποτυχημένοι πολιτευτές, που δεν έχουν πείσει ποτέ το εκλογικό σώμα να τους εκλέξει στη Βουλή, απέδειξαν ότι ο αντικομμουνισμός ενώνει και φιλοδοξούν να εκφράσουν ακριβώς αυτό: τον πιο χυδαίο, δήθεν “ακομπλεξάριστο”, ακροδεξιό λόγο, που θα παίζει τον ρόλο του λαγού για το σύστημα και τις ιδέες τους.

Ο σκουπιδοτενεκές της ιστορίας έχει αρκετό χώρο και για τη νέα τους προσπάθεια, όπως το κάνει και για τα σημερινά τους προσωποπαγή απο-κόμματα…

Παραλήρημα ψέματος και αντιΚΚΕ εμπάθειας

Τα ρέστα τους έδωσαν στη μεσημεριανή εκπομπή στον ραδιοφωνικό «ΣΚΑΪ» οι δημοσιογράφοι Β. Χιώτης και Ν. Παπαδόπουλος. Αφού έπαιξαν το παιχνίδι του καλού και του κακού, με τον καλό «να σέβεται το δικαίωμα κάποιου να διαφωνεί με ένα νομοσχέδιο και να απεργεί», αλλά τον κακό να αντιτείνει πως «ναι να διαφωνείς, αλλά σε κανονικές συνθήκες, όχι τώρα!», περάσαν στο ψητό. Αφορμή στάθηκαν οι ...πληροφορίες πως «στο λιμάνι του Πειραιά δεν λειτουργεί τίποτα, όπως συμβαίνει κάθε φορά που προκηρύσσει απεργία ένα Εργατικό Κέντρο ή οτιδήποτε... Πήγαν 15-20 άτομα του ΠΑΜΕ, βάλανε 3 αυτοκίνητα μπροστά στην πύλη. Φύγανε, έχουνε μείνει μόνο τα αμάξια και δεν δουλεύει τίποτα!».

Εδώ δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: 'Η λένε προφανή ψέματα, απευθυνόμενοι σε αφελείς, ή όντως η πύλη ενός από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης έμεινε κλειστή από 3 αμάξια. Η αλήθεια είναι ότι λένε προφανή ψέματα, υποτιμώντας τη νοημοσύνη ακόμα και των ακροατών τους. Χτες, οι εργάτες στο λιμάνι με μεγάλη συμμετοχή πήραν μέρος στην απεργία που είχε καλέσει και το Σωματείο «Ενωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά» (ΕΝΕΔΕΠ). Οι δημοσιογράφοι -όπως ανέφεραν- ήξεραν μέχρι και πότε ενημερώθηκε η αστυνομία (ανέφεραν πως ενημερώθηκε χτες για την απεργία στο λιμάνι), αλλά το δημοσιογραφικό τους δαιμόνιο δεν έφτασε μέχρι το να μάθουν ότι υπάρχει σωματείο στο λιμάνι που συμμετέχει στην απεργία.

* * *

Βέβαια έδωσαν και συνέχεια... Σε μία επιχείρηση ακραίου κοινωνικού αυτοματισμού, αναρωτήθηκαν πώς γίνεται να ίσχυσε ο νόμος χτες και να συλλαμβάνονται γυναίκες για ένα δρώμενο με αφορμή τη μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και να μην ισχύουν οι νόμοι «για το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ». Το λένε αυτό τη μέρα που μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ παρέλαβε κλήση για απολογία από την Ασφάλεια και του φορτώνεται ο μισός ποινικός κώδικας για μία κινητοποίηση ενάντια στον πλειστηριασμό λαϊκής κατοικίας που έγινε πριν από έναν χρόνο! Δεν δούλεψε ούτε εδώ καλά το δημοσιογραφικό δαιμόνιο...

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η απόγνωση του δημοσιογράφου να μάθει -μετά από όλα αυτά- αν «έχει μπει κανένας να κάνει έλεγχο στα οικονομικά του ΚΚΕ;» και αν το κράτος μπορεί να μπει στον Περισσό! Με την ευκαιρία, ας μάθουν ότι το ΚΚΕ ελέγχεται όπως πρέπει για τα οικονομικά του από όσους πρέπει να το ελέγξουν και μάλιστα αυστηρότερα σε σχέση με άλλα κόμματα.

* * *

Ωστόσο τους αναγνωρίζουμε ένα πράγμα: Επιτέλους οι «δημοσιογράφοι» του «ΣΚΑΪ», μετά από 8 μήνες πανδημίας και διαμαρτυριών και αφού έχουν επιβιβαστεί στο Μετρό δεκάδες εκατομμύρια φορές οι εκατομμύρια κάτοικοι του λεκανοπεδίου, είπαν την απαγορευμένη λέξη «Μετρό»!! Οχι βέβαια για την ανάγκη να προσληφθεί προσωπικό, να αυξηθούν τα δρομολόγια και όλα αυτά τα «ακραία», αλλά γιατί ήταν κλειστό λόγω της συμμετοχής στην απεργία και δημιουργούσε «ταλαιπωρία»... Τέτοιος καημός...

Δεν θα αναρωτηθούμε αν θα πούνε κουβέντα για τη 10ωρη δουλειά που ετοιμάζεται να φέρει με νομοσχέδιο η κυβέρνηση, ούτε για το αν θα ψελλίσουν κάτι για την περικοπή των πόρων για την Υγεία -έως και 600 εκατ. ευρώ- που προβλέπεται στο σχέδιο προϋπολογισμού για το 2021. Αυτά άλλωστε είναι για τους δημοσιογράφους. Φανταζόμαστε μόνο τις ατάκες ραδιοφωνικής αγανάκτησης που θα χρησιμοποιούν στο μέλλον, όπως: «Αφησε τη δουλειά στη μέση, στο 11ωρο, για να πάρει το παιδί από το ολοήμερο. Σοβιετία γίναμε!»...

Με το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα δεν θα ξεμπερδέψουν, όσα ψέματα και αν σκαρφιστούν. Ας το καταλάβουν.

Ρ.

Αγιάτρευτο αδιέξοδο

Ενα από τα αιτήματα που κυριάρχησαν και στη χτεσινή απεργιακή κινητοποίηση ήταν αυτό της άμεσης επίταξης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, της ένταξής του σε ένα ενιαίο κρατικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας, αξιοποιώντας το προσωπικό, τον εξοπλισμό και τις υποδομές του.

Ομως, ακόμα και αυτήν την ώρα, που οι ανάγκες έχουν ξεπεράσει προ πολλού το δημόσιο σύστημα της Υγείας, η κυβέρνηση αντί να υλοποιήσει αυτό το αίτημα, παζαρεύει με τους κλινικάρχες τους όρους «ενοικίασης» κρεβατιών και συνεχίζει να μπουκώνει με προνόμια και δώρα τους επιχειρηματίες της Υγείας.

Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης είναι αποκαλυπτικό. Για μήνες η κυβέρνηση γυρνούσε προκλητικά την πλάτη σε υγειονομικούς, σωματεία και φορείς που προειδοποιούσαν για την πορεία της πανδημίας και απαιτούσαν έγκαιρα να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, ώστε με καλύτερους όρους για τον λαό να αντιμετωπιστεί το δεύτερο κύμα.

Αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση όχι μόνο λοιδορούσε το δίκαιο αίτημα, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να ενισχύσει τον ιδιωτικό τομέα, όχι μόνο βάφτιζε «επίταξη» την ενοικίαση κλινών στους νόμους που ψήφιζε από τον περασμένο Απρίλη, αλλά κι όταν η κατάσταση έφτασε στο «αμήν», συνέχισε να παζαρεύει με τους κλινικάρχες την παραχώρηση μερικών δεκάδων κρεβατιών, την ώρα που η πανδημία θερίζει!

Η κατάληξη ήταν να «επιτάξει» στα λόγια δυο κλινικές στη Θεσσαλονίκη. Επειδή μάλιστα η μία αποδείχτηκε ότι δεν τηρούσε ούτε τις ελάχιστες προδιαγραφές σε ό,τι αφορά το προσωπικό, η κυβέρνηση «επίταξε» υγειονομικούς από τα δημόσια νοσοκομεία, που στενάζουν από τις τεράστιες ελλείψεις, για να στελεχώσει τις ενοικιαζόμενες κλίνες στα ιδιωτικά θεραπευτήρια!

Και γδαρμένοι και δαρμένοι δηλαδή υγειονομικοί και ασθενείς, που πληρώνουν με τις ασφαλιστικές τους εισφορές τα νοίκια για τα «επιταγμένα» τάχα κρεβάτια και ταυτόχρονα «λούζονται» τις συνέπειες από τις ελλείψεις που μεγαλώνουν στα δημόσια νοσοκομεία, με τις μετακινήσεις προσωπικού στις ιδιωτικές δομές!

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Λάρισα. Παρά τη ραγδαία ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας τα τελευταία χρόνια, με την απλόχερη στήριξη του κράτους, και παρά το γεγονός ότι η περιοχή είναι «στα κόκκινα» εδώ και μερικές βδομάδες, δεν έχει επιταχθεί ούτε μια ιδιωτική δομή! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο ιδιωτικός τομέας στη Θεσσαλία αριθμεί 2.500 κλίνες, σε αντίθεση με το δημόσιο σύστημα, που δεν «μετράει» ούτε 1.000.

Αποδεικνύεται δηλαδή ότι παρά την επικινδυνότητα της κατάστασης, το κράτος δεν είναι διατεθειμένο να πειράξει «ούτε τρίχα» από τα συμφέροντα των ιδιωτών, που συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά και με αυξημένη μάλιστα πελατεία, καθώς χιλιάδες ασθενείς που οι εξετάσεις, τα χειρουργεία και η νοσηλεία τους αναβάλλονται στο δημόσιο σύστημα της Υγείας αναζητούν διάγνωση και γιατρειά στον ιδιωτικό τομέα, με το αζημίωτο.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βγάζουν κι από τη μύγα ξίγκι, με τις «ευλογίες» της κυβέρνησης, που εναποθέτει τα πάντα στην ατομική ευθύνη. Οπως κάνει για παράδειγμα με τα τεστ για τον κορονοϊό, που δεν δικαιολογούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους κάθε μέρα στα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια να καταθέτουν τον οβολό τους, για να μάθουν αν είναι ή όχι ασθενείς, ώστε να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Είναι αποκαλυπτικό το στοιχείο ότι μόνο ένας από τους εκατοντάδες ομίλους της ιδιωτικής Υγείας κάνει τζίρο πάνω από 1 εκατ. ευρώ το μήνα μόνο από τα τεστ!

Η κατάσταση αυτή δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που υλοποιούν διαχρονικά η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προσθέτοντας κρίκους στην αλυσίδα της ιδιωτικοποίησης της Υγείας, αλλά και της επιχειρηματικής λειτουργίας του δημόσιου συστήματος, που πληρώνει και ξαναπληρώνει ο λαός με τις ασφαλιστικές εισφορές και απευθείας από την τσέπη του.

Οπως απέδειξε και η πανδημία σε όλο τον κόσμο, τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής είναι αγιάτρευτα. Κοστίζουν σε ζωές και επιδείνωση της ποιότητας ζωής για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν πρόσβαση σε ένα μίνιμουμ πακέτο παροχών από το κράτος και από κει και πέρα, όποιου αντέχει η τσέπη του!

Απάντηση επομένως στην αθλιότητα του ιδιωτικού τομέα και στα κοράκια που κερδοσκοπούν με την υγεία του λαού, δεν είναι ο σημερινός εμπορευματοποιημένος δημόσιος τομέας, τα νοσοκομεία - επιχειρηματικές μονάδες, το ανύπαρκτο σύστημα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, οι «συμπράξεις» με απογείωση των πληρωμών. Απάντηση είναι ο αγώνας για ένα δημόσιο καθολικό και δωρεάν σύστημα Υγείας, με έμφαση στην πρόληψη, που θα προσφέρει σε όλους υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνολογίας.

Οι ... «σωτήρες» της δημόσιας Υγείας

«Να σώσουμε τη δημόσια Υγεία» είπε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας την πρόταση για το «νέο ΕΣΥ». Ο ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει ότι «οι ευθύνες είναι γνωστές» για το σημερινό χάλι στην Υγεία, που η γύμνια της αποκαλύφθηκε ακόμα περισσότερο με αφορμή την πανδημία. Μάταια προσπαθεί όμως να βγάλει από το κάδρο τις δικές του τεράστιες ευθύνες, αφού την ίδια πολιτική της υποχρηματοδότησης, εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης υλοποίησε ως κυβέρνηση, ενώ σήμερα προσφέρει «χέρι βοηθείας» στη ΝΔ, προτείνοντας κοινό υπουργό Υγείας! Η αλήθεια είναι ότι όσα βιώνουν τα λαϊκά στρώματα στην πανδημία, με τα ξεχαρβαλωμένα νοσοκομεία, το ανύπαρκτο σύστημα ΠΦΥ, την κερδοσκοπία και την ασυδοσία των ιδιωτών δομών, έχουν τη σφραγίδα της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, μεταξύ αυτών και του ΣΥΡΙΖΑ. Στο έδαφος αυτό κλιμακώνει την επίθεση η ΝΔ, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτεύεται την πολιτική που ο ίδιος εφάρμοσε και «χαϊδεύει τα αυτιά» υγειονομικών και ασθενών, που διεκδικούν προσλήψεις, αύξηση της χρηματοδότησης, μέτρα προστασίας της υγείας του λαού.

* * *

Ας θυμηθούμε ορισμένα από όσα έγιναν στην Υγεία επί ΣΥΡΙΖΑ:

• Συνεχίστηκε η πολιτική της υποχρηματοδότησης, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας». Η δημόσια δαπάνη έφτασε το 2019 στο 5% του ΑΕΠ, συνεχίζοντας την πορεία συρρίκνωσης όλων των προηγούμενων χρόνων. Αποτέλεσμα αυτής της διαχρονικής υποχρηματοδότησης είναι η υποστελέχωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, που αποδείχτηκε θανάσιμα επικίνδυνη σε συνθήκες πανδημίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε την επιχορήγηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 860 εκατομμύρια (45%), από το 2015 έως το 2019, και φόρτωσε τη δαπάνη στα ρημαγμένα ασφαλιστικά ταμεία. Από το 2013 (συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) μέχρι και το 2019 (ΣΥΡΙΖΑ) η κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων μειώθηκε συνολικά κατά 30,3%.
• Με «ευαγγέλιο» τη στρατηγική του κεφαλαίου, για λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες» που θα καλύπτουν το κόστος λειτουργίας με την «πώληση» υπηρεσιών στους ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία, διατήρησε και εφάρμοσε για πρώτη φορά πιλοτικά το 2018 σε 18 νοσοκομεία τον νόμο της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ του 2014 για αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των νοσοκομείων, όχι με βάση τον πληθυσμό ευθύνης αλλά με βάση την ικανότητα προσέλκυσης πελατών και την επίτευξη οικονομικής αποδοτικότητας.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε την πολιτική των ΣΔΙΤ στην Υγεία και άνοιξε διάπλατα την πόρτα για νοσοκομεία - ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενταγμένα στο δημόσιο σύστημα, με τη λειτουργία της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας ΑΕ (ΑΕΜΥ ΑΕ), στην οποία ανήκει για παράδειγμα το Νοσοκομείο Σαντορίνης.
• Τη διαλυμένη ΠΦΥ σε δομές, προσωπικό και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό που παρέλαβε, την διατήρησε εξίσου διαλυμένη, όπως φαίνεται και από την τεράστια αύξηση της προσέλευσης των ασθενών στα Εξωτερικά Ιατρεία των Νοσοκομείων. Αντί της ίδρυσης και στελέχωσης Κέντρων Υγείας αγροτικού και αστικού τύπου, έβαλε ως προτεραιότητα τη μνημονιακή δέσμευση της δημιουργίας των ΤΟΜΥ, δομές - κόφτες της πρόσβασης των ασθενών σε δημόσιες μονάδες Υγείας, ώστε να συμπιέζεται το κόστος της περίθαλψης προς τα κάτω.
• Επί ΣΥΡΙΖΑ, ο αριθμός κλινών ΜΕΘ παρέμεινε στα χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που επικαλείται σήμερα, και βέβαια πολύ πιο κάτω σε σύγκριση με τις πραγματικές ανάγκες. Το 25% των κρεβατιών παρέμενε επίσης κλειστό λόγω έλλειψης προσωπικού, που ποτέ δεν προσλήφθηκε.
• Δεν επαναλειτούργησε κανένα από τα νοσοκομεία που έκλεισαν ή συγχώνευσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ). Το κενό που άφησαν αυτά τα νοσοκομεία, όπως τα «Λοιμωδών» σε Αττική και Θεσσαλονίκη, το «Παναγιά» στην Καλαμαριά και άλλα, γίνεται ακόμα πιο καταστροφικό για τον λαό σε συνθήκες πανδημίας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά διατήρησε και τη διάταξη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για υποχρεωτική διάθεση του 10% των κλινών των νοσοκομείων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
• Το 5ευρω στα νοσοκομεία, που είχαν επιβάλει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ποτέ δεν καταργήθηκε. Αντικαταστάθηκε μέσα από την αύξηση των εισφορών από 4% στο 6% στις κύριες και από 0% σε 4% στις επικουρικές συντάξεις. Αλλά και οι ανασφάλιστοι δεν απέκτησαν ποτέ δωρεάν κρατική κάλυψη. Ο κρατικός προϋπολογισμός επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ δεν διέθεσε στα νοσοκομεία δεκάρα τσακιστή για την περίθαλψή τους. Ολο το κόστος φορτώθηκε στους ασφαλισμένους, δηλαδή στα ρημαγμένα Ταμεία. Οσοι δε ανασφάλιστοι έχουν εισόδημα πάνω από 200 ευρώ το μήνα, πληρώνουν όλες τις συμμετοχές σε φάρμακα και εξετάσεις, όπως οι ασφαλισμένοι.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέλαβε ελάχιστους μόνιμους γιατρούς και νοσηλευτές, αυξάνοντας τα οργανικά κενά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των προσλήψεων που έγιναν αφορά συμβασιούχους, με διετείς συμβάσεις, ΕΣΠΑ, κοινωφελή προγράμματα ΟΑΕΔ κ.ά. Ενώ πάνω από 2.500 υγειονομικοί συνταξιοδοτήθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (2015 - 2019), οι μόνιμες προσλήψεις ήταν μόλις 1.000, μειώνοντας κι άλλο τον αριθμό των μόνιμων και αορίστου χρόνου εργαζομένων στην Υγεία, εξασφαλίζοντας ένα φτηνότερο και πιο «ευέλικτο» Δημόσιο. Η αναλογία συμβασιούχων/μόνιμων γιατρών έφτασε επί ΣΥΡΙΖΑ στο 2:5.
• Σαρωτικές ήταν οι παρεμβάσεις και σε βάρος του χρόνου εργασίας των γιατρών, προκαλώντας γενικευμένες αντιδράσεις. Διατήρησε στο ακέραιο το πετσόκομμα των 6 μισθών το χρόνο (περικοπή 13ου - 14ου μισθού, αυξήσεις εισφορών και κρατήσεων, μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση) και επέφερε επιπλέον χτυπήματα με το «νέο μισθολόγιο». Διατήρησε τους υγειονομικούς των δημόσιων μονάδων Υγείας εκτός ΒΑΕ και τη δέσμευση για περικοπή του ανθυγιεινού επιδόματος, όταν ολοκληρωθεί η νέα λίστα των ΒΑΕ.

* * *

Αυτά κι άλλα πολλά έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ, πριν η σημερινή κυβέρνηση πιάσει το «νήμα» που ξεδιπλώνεται σήμερα μπροστά μας. Η πανδημία επιβεβαίωσε ότι και σε συνθήκες «κανονικότητας» το δημόσιο σύστημα της Υγείας λειτουργούσε στα όριά του. Η κατάρρευσή του ήταν προδιαγεγραμμένη. Ούτε βέβαια χρειαζόταν η πανδημία για να αποκαλυφθεί ο άθλιος ρόλος του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, που «τάισαν» με ζεστό χρήμα και προνόμια όλες οι κυβερνήσεις. Σε τελική ανάλυση, εκεί συναντιούνται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα: Στην αντιμετώπιση της Υγείας του λαού ως «κόστος» για το κράτος και την εργοδοσία, που πρέπει να μειώνεται, αλλά και ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για το κεφάλαιο. Αυτήν την πολιτική, που δοκιμάστηκε και αποδείχτηκε εγκληματική για την υγεία και τις ανάγκες του λαού, σερβίρει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ως «σωτηρία για τη δημόσια Υγεία»...

Χωρίς δεύτερη κουβέντα

«Η έκθεση δεν είναι πολιτικό κείμενο και γι' αυτό πρέπει να μείνει έξω από την πολιτική, μάλλον θα έλεγα την κομματική, αντιπαράθεση». Με αυτήν την απαίτηση - στο όνομα των «ειδικών» που ο λόγος τους δεν χωράει δεύτερη κουβέντα - κάλεσε τη Δευτέρα ο πρωθυπουργός τον λαό να υποδεχτεί αδιαμαρτύρητα όσα περιλαμβάνει η λεγόμενη «Εκθεση Πισσαρίδη». Τον «οδικό χάρτη» δηλαδή ανάκαμψης του κεφαλαίου, που στόχο έχει να φορτώσει και τη νέα καπιταλιστική κρίση στο λαό, με τα όσα εφιαλτικά προβλέπει για τον ίδιο.

Αλλά τι είναι εκείνο που «πρέπει να μείνει έξω από την αντιπαράθεση»;

Είναι οι νέες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην κατεύθυνση της παραπέρα ιδιωτικοποίησής της και του περιβόητου «κεφαλαιοποιητικού» συστήματος, όπου οι ασφαλισμένοι θα είναι «επί ξύλου κρεμάμενοι» ώστε το κεφάλαιο να βάλει στο χέρι πάνω από 99 δισ. ευρώ τις επόμενες δεκαετίες, χώρια τις νέες εισφοροαπαλλαγές που θα απολαμβάνει με το νόμο που ψήφισε χτες η κυβέρνηση, φορτώνοντας και νέα βάρη στους ασφαλισμένους.

Είναι τα νέα αντεργατικά μέτρα, με στόχο την ένταση της εκμετάλλευσης, που κρύβεται πίσω από τα περί «ανόδου της παραγωγικότητας». Η δουλειά όποτε και όπως θέλει το αφεντικό, ήλιο με ήλιο, χωρίς υπερωρίες και με 200 ευρώ, που φέρνει η κυβέρνηση με το νέο αντεργατικό τερατούργημα. Το «σήμα» της έκθεσης για καθορισμό του κατώτατου μισθού από «επιτροπή ειδικών», όπως και για παραπέρα απελευθέρωση των απολύσεων για να αρθούν οι περιορισμοί «στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων». Η κατάργηση επί της ουσίας του επιδόματος ανεργίας, το οποίο από τους διαδοχικούς «κόφτες» όλων των κυβερνήσεων δεν δικαιούνται 9 στους 10 ανέργους, και τώρα η έκθεση «προτείνει» «να μην είναι σταθερό και συνδεδεμένο με τον κατώτατο μισθό αλλά με τις προηγούμενες αμοιβές του ανέργου».

Ενώ εν μέσω πανδημίας, η οποία με τον πιο τραγικό τρόπο αποκαλύπτει τις συνέπειες για το λαό από την πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας που υλοποίησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, η κυβέρνηση απαιτεί από το λαό να «καταπιεί» την επιτάχυνση της ίδιας πολιτικής για τη μετατροπή των νοσοκομείων σε «αυτοχρηματοδοτούμενες επιχειρηματικές μονάδες», διεύρυνση των ΣΔΙΤ, νέες περικοπές, «ελαστικές» σχέσεις εργασίας, πριμοδότηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών κ.ά.

Και προφανώς να μη λέει «δεύτερη κουβέντα» για τις περικοπές άνω των 600 εκατομμυρίων ευρώ που προβλέπει ο προϋπολογισμός για τις δαπάνες στην Υγεία, αφού, όπως λέει και η έκθεση, η πανδημία «δημιουργεί και σημαντικές ευκαιρίες για τον τομέα Υγείας στην Ελλάδα και κυρίως τις εξαγωγικές επιχειρήσεις»! «Ευκαιρίες» για το κεφάλαιο που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός.

Η λίστα με τα όσα περιέχει η έκθεση είναι ατελείωτη, και κάθε της λέξη έχει από πίσω και ένα από τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων: Είτε αφορά το «πογκρόμ» πλειστηριασμών και εκβιασμών για τη λαϊκή κατοικία, αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να βρουν πρόσβαση σε φτηνότερο δανεισμό, είτε τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» με τους ακόμα φτωχότερους για νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, είτε τις νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε Παιδεία, Δικαιοσύνη, με στόχο να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτά, οι στόχοι και η στρατηγική του κεφαλαίου, που σημαίνουν ζωή - κόλαση για το λαό, είναι τα «θέσφατα» στα οποία η κυβέρνηση καλεί «κάθε πολίτη, την ελληνική κοινωνία, τα κόμματα (...) να ανατρέχουν ανά πάσα στιγμή και να το συμβουλεύονται».

Τους στόχους αυτούς συνυπογράφει όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ που κοροϊδεύει ξανά στεγνά το λαό, με τα περί «σχεδίου αντιπισσαρίδη», απαλλαγμένου τάχα από τις «νεοφιλελεύθερες εμμονές», αλλά με την ίδια «εμμονή» και προσήλωση στα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα οποία παρουσιάζει ότι μπορεί τάχα να «συνυπάρξουν» με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Αν κάτι όμως όντως δεν χωράει «δεύτερη κουβέντα», είναι ακριβώς πως οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τα δικαιώματα του λαού σε Υγεία, δουλειά με δικαιώματα, στην ίδια τη ζωή, δεν χωράνε σε κανένα από τα «σχέδια» του κεφαλαίου και των κυβερνητικών του διαχειριστών. Αυτά είναι υπόθεση του δικού του αγώνα σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

“Η χούντα δεν ήταν ολοκληρωτική σαν τα σοβιετικά καθεστώτα…” – Το πολιτικό στριπτίζ ενός αντικομμουνιστή

 

Κατιούσα

Δύσκολα θα βρείτε κάτι πιο σκληρό από τον ανταγωνισμό στον άτυπο διαγωνισμό αντικομμουνιστικής ανοησίας που ξεδιπλώνεται σε μια σειρά άρθρα τις τελευταίες μέρες.

Μια δυνατή υποψηφιότητα ήταν αυτή του Γιαννακίδη του Protagon, που μας έγραψε για τον “αγωνιστικό λαϊκισμό του ΚΚΕ” που πήρε τη δημοσιότητα που έψαχνε στο Πολυτεχνείο, για να μας βεβαιώσει (ο Γιαννακίδης) πως όσο λιγότεροι γίνονται (σ.σ.: οι κομμουνιστές), τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνουν. Κι ήταν τόσος ο καημός του να ασχοληθεί με μια πολιτικά “αμελητέα ποσότητα”, που έβαλε μάλιστα διαφήμιση στο Facebook με το άρθρο του, για να βεβαιωθεί πως δε θα μείνει κανείς να μη μάθει τη βαρυσήμαντη γνώμη του για ένα “πολιτικό τίποτα”. Φανταστείτε δηλαδή να υπολόγιζαν κιόλας το ΚΚΕ, πόσο θα ασχολούνταν μαζί του τα διάφορα τίποτα αυτών των site.

Τον κέρδισε στο νήμα όμως ο Κώστας Κούρκουλος από την Athens Voice, με το πόνημά του που λέγεται “το ΚΚΕ και εμείς”. Σε αυτό μας λέει εισαγωγικά ότι ως φοιτητής νόμιζε πως έκανε αντίσταση στη δικτατορία, αλλά σκέφτηκε μες στο κελί του πως η χούντα ενδιαφερόταν μόνο για τις πράξεις του και θα τον άφηνε ήσυχο αν σιωπούσε, σαν φιλήσυχος πολίτης. Αντιθέτως τους “σταλινικούς” τους ενδιέφερε και η σκέψη σου, για να τους αφιερωθείς ψυχή τε και σώματι.

Υπήρχε μία «διαβολική» διαφορά μεταξύ τους: Στη δικτατορία σε βασάνιζαν για να πεις την αλήθεια. Δηλαδή τι πραγματικά έκανες. Ενώ στο σταλινικό καθεστώς σε βασάνιζαν μόνον για να πεις ψέματα. Δηλαδή για να «ομολογήσεις» ότι έκανες κάτι που δεν έκανες.

Κατέληξε λοιπόν για τη χούντα ότι…

…εδώ αντιμετωπίζαμε μία κλασσική τριτοκοσμική δικτατορία γελοίων και επικίνδυνων στρατοκρατών, που όμως δεν ήταν ολοκληρωτισμός όπως τα σταλινικά καθεστώτα.

Αφού καταθέτει τα αντικομμουνιστικά διαπιστευτήρια, ξεπλένοντας τη χούντα, που δεν ήταν ολοκληρωτική, συνεχίζει με αγνή και άδολη θεωρία των δύο άκρων.

Το ΚΚΕ δεν είναι το αντίθετο της ακροδεξιάς, αλλά της δημοκρατίας (άλλωστε, ακροδεξιά και ΚΚΕ «συγγενεύουν» στο κοινό τους μίσος κατά της δημοκρατίας). (…) Είναι αδιανόητο να έχει αφεθεί η κριτική προς το ΚΚΕ στην ακροδεξιά, ενώ αυτό είναι πρωτίστως καθήκον των δημοκρατικών δυνάμεων, στο μέτρο που το ΚΚΕ περιφρονεί τους κανόνες της δημοκρατίας.

Μαθαίνουμε επίσης ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία μας απέδειξε πως είναι μαχόμενη ενάντια στους χρυσαυγίτες (πνιχτά γέλια) και είναι αδιανόητο να συμμορφώνονται όλοι με την “ολοκληρωτικού χαρακτήρα -sic- απαγόρευση του ΚΚΕ για οποιαδήποτε κριτική στις πράξεις και τις διακηρύξεις του“.
Γιατί αν υπάρχει κάτι ολοκληρωτικό σε αυτή τη χώρα δεν είναι πχ η απαγόρευση συναθροίσεων και η άγρια καταστολή ακόμα και σε μικρά παιδιά, αλλά η απαγόρευση του ΚΚΕ να του ασκούν κριτική, η οποία πάντως δε φαίνεται να περπατά πολύ στην πράξη, για όποιον δε ζει σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.

Ο αρθρογράφος βαφτίζει επίσης τις απεργίες ως “συστηματικές πράξεις δολιοφθοράς της οικονομίας” και δείχνει πόσο χιούμορ (δεν) έχει, λέγοντας πως ευτυχώς δεν κηρύξαμε πένθος για το σκισμένο πουκάμισο του ωρυόμενου Παφίλη.

Στον επίλογο επιστρέφει στο ερώτημα που είχε θέσει εισαγωγικά, για να μας δείξει πως όσοι αγωνίζονται καταφέρνουν τελικά κάτι άλλο από αυτό που επιδίωκαν -όπως το “ολοκληρωτικό” ΚΚΕ…

Ποια είναι η «πανουργία» που κρύβεται πίσω από το τραγικό στοιχείο της συλλογικής ανθρώπινης πράξης, όταν άλλοι είναι οι σκοποί μας και απροσδόκητα αλλού καταλήγουμε;

Στιγμή βαθιάς αυτογνωσίας, τροφή για προβληματισμό και αυτοκριτική για τον Κώστα Κούρκουλο, που κάποτε νόμιζε πως έκανε αντίσταση στη χούντα και τώρα φροντίζει να ξεπλύνει και αυτήν που πέρασε και αυτή που βλέπουμε μπροστά μας να έρχεται.

Υστερόγραφο

Όσο για τον διαγωνισμό αντικομμουνιστικής ανοησίας, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, γιατί η βλακεία είναι αήττητη. Στο χέρι μας είναι όμως να μην την αφήσουμε να νιώθει θριαμβεύτρια.

Περί Επιστρεπτέας Προκαταβολής..

.

Ανάμεσα στα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των συνεπειών του νέου lockdown είναι το γνωστό πρόγραμμα της Επιστρεπτέας Προκαταβολής για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Υπερθεματίζει μάλιστα της σπουδαιότητας του προγράμματος αυτού για να δικαιολογήσει το ότι απέκλεισε αυτή τη φορά τους αυτοαπασχολούμενους από το επίδομα ειδικού σκοπού. Τα ίδια αναπαράγουν και οι περισσότεροι συνδικαλιστές της στο μαζικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Παρά τη διεύρυνση των κριτηρίων για την ένταξη στην 4η και 5η φάση της Επιστρεπτέας Προκαταβολής - κάτω από την πίεση των συνθηκών, αλλά και των διεκδικήσεων - είναι δεδομένο ότι δύσκολα θα ενταχθούν όλοι οι επαγγελματίες σε αυτή. Τα στοιχεία που έχει δώσει η κυβέρνηση για τις 3 πρώτες φάσεις του προγράμματος καταγράφουν μόλις 145.132 μοναδικά ΑΦΜ που έχουν ενταχθεί σε αυτό, όταν ο αριθμός των επιχειρήσεων στη χώρα είναι πάνω από 850.000 και πάνω από 205.000 είχαν μπει σε καθεστώς αναστολής λειτουργίας στην πρώτη φάση της καραντίνας (ΕΛΣΤΑΤ, Σεπτέμβρης 2020). Μικρή θα είναι και τώρα η διαφοροποίηση, αφού το χρηματικό διαθέσιμο των 1,2 δισ. για την 4η φάση του προγράμματος κινείται στα ίδια περίπου όρια.

* * *

Το ίδιο το πρόγραμμα επίσης βασίζεται στη γνωστή λογική «μικροί - μεγάλοι στο ίδιο καφενείο». Στην πράξη, το μεγαλύτερο αναλογικά μέρος της χρηματοδότησης - δανειοδότησης θα κατευθυνθεί και πάλι στις μεγαλύτερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις - βάσει αριθμού εργαζομένων - και όχι στις πιο μικρές που δεν απασχολούν εργαζόμενους. Στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, μέχρι τις 27/10, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Οι επιχειρήσεις που πήραν τη μέχρι τώρα χρηματοδότηση και ανήκουν στις 3 ΔΟΥ ΦΑΕ (Φορολογίας Ανώνυμων Εταιρειών) της χώρας ήταν το 3,6% των «ευεργετημένων», στις οποίες όμως χορηγήθηκε το 16,6% του συνολικού ποσού.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και για όσους καταφέρουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα, το ποσό των 1.000 ευρώ (πληττόμενοι) ή των 2.000 ευρώ (κλειστοί με κρατική εντολή) δεν καλύπτει καν τα τρέχοντα ανελαστικά έξοδα. Κι αυτό γιατί στο διάστημα του lockdown, ένας επαγγελματίας συνεχίζει να πληρώνει 60% του ενοικίου επαγγελματικής στέγης και 100% κατοικίας, ρεύμα - νερό - τηλεπικοινωνίες, προμηθευτές ή και ζημιά προϊόντων που χαλάνε, δάνεια που δεν έχουν ανασταλεί κ.λπ. Ακόμα και την εκκαθάριση των ασφαλιστικών του εισφορών μέσα στο Νοέμβρη.

Παράλληλα, τα ποσά της Επιστρεπτέας θα κληθούν κατά το ήμισυ να τα αποπληρώσουν, μαζί με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις σε εφορία, ταμείο, τράπεζες, ιδιώτες κ.λπ., που προς το παρόν έχουν ανασταλεί. Ολα αυτά και υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» του νέου Πτωχευτικού Κώδικα που ψήφισε η κυβέρνηση, θα έρθουν μαζεμένα και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής «ξηρασίας» λόγω κρίσης, αλλά και οξυμένου ανταγωνισμού με τις μεγάλες επιχειρήσεις, ο οποίος φυσικά δεν αναστέλλεται λόγω πανδημίας.

* * *

Να πουν και «ευχαριστώ» στην κυβέρνηση οι αυτοαπασχολούμενοι;

Το αντίθετο. Δεν πρέπει να υπάρξει κανένας συμβιβασμός με τη γραμμή της κυβέρνησης, που συνιστά «ομοψυχία» και σιγή νεκροταφείου γιατί «είμαστε όλοι μια ομάδα», όμως αρνείται τα στοιχειώδη για τα λαϊκά στρώματα την ώρα που μοιράζει απλόχερα δισεκατομμύρια για τη στήριξη των καπιταλιστών. Απαιτείται ένταση του αγώνα για πιο ουσιαστικά άμεσα μέτρα στήριξης των πιο λαϊκών τμημάτων των αυτοαπασχολούμενων, όπως η επανένταξή τους στο επίδομα ειδικού σκοπού και η πλήρης απαλλαγή τους από τις εισφορές ατομικής ασφάλισης για όσο διάστημα κρατούν τα έκτακτα μέτρα. Απαιτείται αγώνας μαζικός και ανυποχώρητος για πιο ουσιαστικά μακροπρόθεσμα μέτρα προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιβίωσή τους στις σημερινές συνθήκες, όπως η επανένταξή τους σε αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ, η διαγραφή μέρους των χρεών σε εφορία, τράπεζες κ.ά.

Κυρίως όμως οι αυτοαπασχολούμενοι χρειάζεται να δουν τη μεγάλη εικόνα. Να μην πέσουν θύματα μιας βολικής για την κυβέρνηση αντιπαράθεσης, που περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο σε οικονομικές διεκδικήσεις, όσο δίκαιες κι αν είναι.

Εχουν κάθε λόγο να ενώσουν τη φωνή τους με την εργατική τάξη και να καταδικάσουν την κυβερνητική πολιτική, καταρχάς στο ίδιο το μεγάλο μέτωπο της προστασίας της δημόσιας υγείας. Να πάρουν θέση απέναντι στην εγκληματική αυτή πολιτική, που «παίζει στα ζάρια» τη ζωή της λαϊκής οικογένειας προκειμένου να στηριχθούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που οδήγησε σήμερα σε χιλιάδες νέα κρούσματα αλλά και στις βαριές συνέπειες του «αναπόφευκτου» νέου lockdown, που πληρώνουν εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι.

Αύριο 26 Νοέμβρη να δώσουν και αυτοί τη δική τους απάντηση, μέσα από τους μαζικούς τους φορείς. Οι σημερινές συνθήκες το επιβάλλουν...

Χάρης ΒΟΥΡΔΟΥΜΠΑΣ
Μέλος του Τμήματος ΕΒΕ της ΚΕ του ΚΚΕ

Στάση ευθύνης!

Πιάσαν πάλι στασίδι. Τους καλεί βλέπετε το ...καθήκον, αφού βλέπουν ότι οι εργαζόμενοι φοράνε μάσκες για να προστατευτούν και όχι για να φιμωθούν, και αντιλαμβάνονται ότι αυτές ακριβώς οι ειδικές συνθήκες απαιτούν αγωνιστικές παρεμβάσεις και διεκδικήσεις, παίρνοντας βέβαια όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Ο λόγος για το νέο γαϊτανάκι επίθεσης στους αγώνες με αφορμή την αυριανή απεργία.

Από χτες ακούμε ξανά για το πόσο «ακραία αντικοινωνική στάση» είναι η πραγματοποίηση της απεργίας σε αυτές τις συνθήκες, για το ότι είναι «αντικοινωνικός κυνισμός» το να προστίθεται «άλλη μια ταλαιπωρία στη μεγάλη δοκιμασία», ότι «δεν είναι δυνατόν να απεργούν τώρα που είναι μέρες εγκλεισμού».

Είναι οι ίδιοι που κατηγορούσαν τους υγειονομικούς που κινητοποιούνταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, κι ας απαιτούσαν όσα σήμερα κρίνουν χιλιάδες ζωές, όπως περισσότερες ΜΕΘ. Κι ας αντιδρούσαν στο κλείσιμο νοσοκομείων, ας διεκδικούσαν προσλήψεις και χρηματοδότηση για να ανασάνουν ασθενείς και προσωπικό.

Είναι οι ίδιοι που μίλαγαν για «βολεμένους» σε κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι οποίοι διεκδικούσαν όσα σήμερα αποκτούν ζωτική σημασία για τον λαό, όπως την ενίσχυση του στόλου για περισσότερα δρομολόγια.

Είναι οι ίδιοι που συκοφαντούσαν τις μαθητικές κινητοποιήσεις, τη διεκδίκηση σύγχρονων και ασφαλών σχολείων, αίτημα που αποδείχθηκε πιο αναγκαίο από ποτέ σε συνθήκες πανδημίας.

Οσοι προπαγανδίζουν κατά της αυριανής απεργίας, είναι οι ίδιοι που δεν βλέπουν καμιά κρατική/κυβερνητική ή εργοδοτική ευθύνη για την τραγωδία που ζει ο λαός με το δεύτερο κύμα της πανδημίας.

Είναι οι ίδιοι που πανηγύριζαν για το «άνοιγμα της οικονομίας» με τα υγειονομικά πρωτόκολλα - λάστιχο και τις απαιτήσεις των τουρ οπερέιτορς, των μεγαλοξενοδόχων και των επιχειρηματικών ομίλων στις μεταφορές.

Είναι οι ίδιοι που κάνουν πως δεν βλέπουν τις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν σε χώρους δουλειάς.

Είναι οι ίδιοι που με ευκολία βγάζουν πύρινους λόγους για την ατομική ευθύνη, αποσιωπώντας αυτήν του κράτους και της κυβέρνησης.

Είναι οι ίδιοι που μια βδομάδα πριν έβγαζαν αφρούς επικροτώντας τις κυβερνητικές απαγορεύσεις και το όργιο καταστολής απέναντι σε μια συγκέντρωση που τηρούσε υποδειγματικά όλα τα μέτρα προστασίας από «συνωστισμένες» αστυνομικές δυνάμεις.

Ποιοι θα «ταλαιπωρηθούν» αλήθεια από την απεργία;

Σίγουρα όχι οι εργαζόμενοι που καθημερινά καταγγέλλουν ότι καλούνται να δουλέψουν ακόμα και με ύποπτα συμπτώματα, βάζοντας σε κίνδυνο τους ίδιους και τους συναδέλφους τους.

Ουτε οι χιλιάδες που είναι σε «αναστολή» ή τηλεργαζόμενοι χωρίς ωράρια. Ουτε οι γονείς που ξεροσταλιάζουν μέρες τώρα μπροστά από υπολογιστές με το μαρτύριο της τηλεκπαίδευσης.

Ουτε οι χιλιάδες εργαζόμενοι που κάθε μέρα παστώνονται σε ένα ταξίδι τρόμου μέσα στα σαρδελοκούτια του Μετρό και των λεωφορείων.

Ουτε οι χρόνια πάσχοντες και άλλοι ασθενείς διαφόρων νοσημάτων που ζουν τον αποκλεισμό από το σύστημα Υγείας «μιας νόσου».

Ουτε οι επαγγελματίες που έχουν κλειστά τα μαγαζιά τους, με το εισόδημά τους να εξανεμίζεται.

Αν ψάχνουν οι διάφοροι καλοθελητές για «κυνισμό» και «ανευθυνότητα», ας ρίξουν μια ματιά στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2021, που εν μέσω πανδημίας μειώνει κι άλλο την κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία.

Ας δουν όσα προβλέπει το αντεργατικό νομοσχέδιο με τις ανατροπές του αιώνα, με το οποίο ξεχαρβαλώνεται ολοκληρωτικά ο εργάσιμος χρόνος και θεσμοθετείται η δεκάωρη δουλειά.

Αν ψάχνουν για «μειοψηφίες που ταλαιπωρούν την κοινωνία», ας ρίξουν μια ματιά στους κλινικάρχες, που με τις ευλογίες της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν τα παζάρια για να πουλήσουν μερικές θέσεις ΜΕΘ και κλίνες.

Ταλαιπωρία για τον λαό και τους εργαζόμενους είναι η πολιτική τους, είναι το χάος στην Υγεία, είναι η δουλειά όσο, όπου και όταν θέλει ο εργοδότης, είναι οι απειλές πλειστηριασμών, τα λουκέτα στα μαγαζιά, είναι η καθημερινή αγωνία του λαού για τη ζωή και την υγεία του.

Είναι καιρός λοιπόν να «ταλαιπωρηθούν» όσοι ευθύνονται πραγματικά για το σημερινό χάλι: Η κυβέρνηση, η εργοδοσία και τα τσιράκια τους!

Η επιτυχία της απεργίας σε χώρους δουλειάς σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες είναι αυτό που τους φοβίζει. Γιατί θα αποτελέσει μια ακόμα απάντηση στη λογική «κάτω τα κεφάλια» που θέλει να περάσει η κυβέρνηση, γιατί θα δείξει ότι οι εργαζόμενοι δεν παραιτούνται από τα δίκαια αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους.

Υπεύθυνη στάση για τη ζωή, τα δικαιώματα και την υγεία του λαού μας είναι λοιπόν το μήνυμα ότι: «Απεργούμε!».

ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ

 

 

«Ανατροπές του αιώνα» με 10ωρη εργασία και χτύπημα της απεργίας

Οι εξελίξεις της βδομάδας που πέρασε, με την απαράδεκτη κυβερνητική απαγόρευση των αγωνιστικών εκδηλώσεων του λαού στα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπως και το όργιο καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση όταν οι απαγορεύσεις αυτές έσπασαν στην πράξη, ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι η πανδημία, μέσα στις συνθήκες της νέας οικονομικής κρίσης, αξιοποιείται ως πρόσχημα για συνολικότερες αντιδραστικές «τομές» σε βάρος του λαού και των αγώνων του.

Οπως και νωρίτερα, με το μπαράζ αντεργατικών μέτρων από το πρώτο κύμα της πανδημίας και την παράλληλη προσπάθεια να εφαρμοστεί ο κατάπτυστος νόμος για το χτύπημα των διαδηλώσεων, επιβεβαιώνεται ότι η ένταση της αντεργατικής πολιτικής πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση του αυταρχισμού.

Ο συνδυασμός αυτός αποτυπώνεται καθαρά, ίσως καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού αυτήν την περίοδο, στο νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα που έχουν έτοιμο η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία, προωθώντας νέες βάρβαρες ανατροπές τόσο στα εργασιακά όσο και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που συμπληρώνοντας τις αντεργατικές ανατροπές των προηγούμενων χρόνων από όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, έρχεται να νομοθετήσει τη 10ωρη εργάσιμη μέρα αντί του 8ωρου, χωρίς αμοιβή για τις δύο επιπλέον ώρες υποχρεωτικής εργασίας, την απαγόρευση ουσιαστικά της απεργίας σε μεγάλους και κρίσιμους για το κεφάλαιο κλάδους και χώρους δουλειάς, φέρνει συνολικότερο χτύπημα των συνδικάτων που παλεύουν για τα εργατικά συμφέροντα μέσα στους χώρους δουλειάς, πρόσθετα μέτρα που οδηγούν σε παραπέρα μείωση του μέσου μισθού κ.ά.

Στόχος του νομοσχεδίου που παρουσιάστηκε στα τέλη Οκτώβρη στο υπουργικό συμβούλιο από τον υπουργό Εργασίας, Γ. Βρούτση, υπό τον τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων της αγοράς εργασίας», είναι να «απογειώσει» το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει ήδη στη διάθεσή του το κεφάλαιο, να ενισχύσει παραπέρα τη μεγαλοεργοδοσία με εργαλεία που θα της επιτρέπουν να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους, δίχως κανένα όριο και με τη συνδικαλιστική δράση στο «γύψο».

Προκλητικά η κυβέρνηση μιλά για... «εκσυγχρονισμό», την ώρα που γυρίζει τους εργαζόμενους τουλάχιστον έναν αιώνα πίσω, ικανοποιώντας τις αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων ενώσεων της μεγαλοεργοδοσίας. Η αλήθεια είναι ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα σήμερα μόνο έτσι μπορεί να «εκσυγχρονίζεται»: Σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Να εκσυγχρονίζει δηλαδή τις μεθόδους έντασης της εκμετάλλευσης και αντιμετώπισης της ταξικής πάλης.

Η μαζική συμμετοχή στην απεργία την Πέμπτη 26 Νοέμβρη θα δώσει ισχυρή εργατική απάντηση στα βάρβαρα σχέδιά τους.

Νομοθετούν το 10ωρο αντί του 8ωρου

Σε σχέση με τον εργάσιμο χρόνο:

• Για το αίσχος της νομοθέτησης του 10ωρου, η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε την παρουσίαση του νομοσχεδίου στο υπουργικό συμβούλιο αναφέρει: «Επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας».

Δηλαδή, οι εργοδότες θα μπορούν να επιβάλλουν όποτε θέλουν επιπλέον δύο ώρες εργασίας, τις οποίες οι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να δουλεύουν, χωρίς μάλιστα να αμείβονται γι' αυτές. Η πρόβλεψη για «επιστροφή» των απλήρωτων ωρών υπερωριακής εργασίας με κάποια μείωση ωρών ή κάποια ρεπό κάποια στιγμή μέσα σε ένα ολόκληρο εξάμηνο - αν και εφόσον γίνεται και αυτή - δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός της επιμήκυνσης της εργάσιμης μέρας χωρίς κανένα κόστος για τον εργοδότη, της αυξομείωσης του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της εργοδοσίας, οδηγώντας σε αύξηση της εκμετάλλευσης. Η αναπλήρωση της εργατικής δύναμης, η δυνατότητα του εργαζόμενου να αναπληρώνει σωματικά και πνευματικά τις δυνάμεις του από την εργασία, γίνεται στη διάρκεια του ίδιου 24ωρου και όχι της βδομάδας, του μήνα ή του εξάμηνου. Για τον λόγο αυτό, εξάλλου, η ίδια η πρόσθετη υπερωριακή αμοιβή, που τώρα καταργείται και με νόμο μέχρι τις 10 ώρες δουλειάς, ήταν μια μορφή «αποζημίωσης» για τη φθορά που προκαλούν στον εργαζόμενο οι πρόσθετες ώρες δουλειάς πάνω από το 8ωρο... Η εφαρμογή της 10ωρης εργάσιμης μέρας πατάει στο πλούσιο σχετικό νομοθετικό οπλοστάσιο που διασφάλισαν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο κεφάλαιο (όπως π.χ. ο Ν. 3986/2011), ενώ το νέο νομοσχέδιο έρχεται να εξαλείψει δικλίδες που δυσκόλεψαν την εφαρμογή της στην πράξη, όπως η πρόβλεψη να υπάρχει συμφωνία συνδικάτου για την αντεργατική «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου.

• Σε συνδυασμό και επιτείνοντας όλα τα παραπάνω, το σχέδιο νόμου προβλέπει «αύξηση των ωρών των νόμιμων υπερωριών». Σύμφωνα με πληροφορίες, προωθείται μέχρι και ο διπλασιασμός τους, ειδικά στη βιομηχανία.
• Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση υπονομεύει παραπέρα και την κυριακάτικη αργία, προωθώντας με το νομοσχέδιο την «προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή».

Στο απόσπασμα και η απεργία

Ταυτόχρονα, με το νομοσχέδιο, υπό διωγμό, ακόμα και ποινικό, τίθεται το απεργιακό δικαίωμα, με την κυβέρνηση να αναφέρει προκλητικά ότι αντιμετωπίζει... «χρόνιες υπερβολές του συνδικαλιστικού κινήματος».

Με έναν συνδυασμό απεργοκτόνων διατάξεων, που συμπληρώνουν προηγούμενες, η κυβέρνηση ουσιαστικά επιχειρεί να καταργήσει την απεργία, ειδικά στο Δημόσιο και σε κρίσιμους για το κεφάλαιο κλάδους, ενώ οι εργαζόμενοι που περιφρουρούν την απεργιακή τους κινητοποίηση... θα «τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη»! Και αυτά τη στιγμή που ήδη 9 στις 10 απεργίες βγαίνουν παράνομες ή καταχρηστικές...

Ειδικότερα προβλέπονται τα εξής:

• Σε περίπτωση απεργίας «το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας, που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%»!

Δηλαδή, στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ, αλλά και σε κάθε κλάδο και μεγάλη επιχείρηση που θα κρίνονται κρίσιμοι για το κεφάλαιο από το ίδιο και το κράτος του, όπως στις πρώην ΔΕΚΟ, στις μεταφορές, στα λιμάνια κ.ο.κ., στην απεργία θα υποχρεώνονται να δουλεύουν «τουλάχιστον» σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι!

• Προστίθεται διάταξη που χτυπά και ουσιαστικά καταργεί τις Γενικές Συνελεύσεις ως ανώτερο όργανο των συνδικάτων, στο οποίο υπάρχει ζωντανή συμμετοχή των εργαζομένων στην ενημέρωση, στη συζήτηση, στη συνδιαμόρφωση και τη λήψη των αποφάσεων. Αντίθετα, ορίζεται ότι το Συνδικάτο «πρέπει να παρέχει πραγματική πρακτική δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας...».

Δηλαδή, αντί για λήψη αποφάσεων μέσα από συλλογικές, ζωντανές διαδικασίες με συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, οι αποφάσεις συνολικά και ειδικά για τις απεργίες θα λαμβάνονται με τους εργάτες απομονωμένους τον έναν από τον άλλον, να πατούν ένα κουμπί από το σπίτι τους, ίσως και υπό την «επίβλεψη» του διευθυντή της επιχείρησης...

Η παραπάνω διάταξη, μάλιστα, έρχεται να «κουμπώσει» με την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου που ψήφισε η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (νόμος 4512/2018), περί απαρτίας του 50%+1 στις Γενικές Συνελεύσεις.

Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα των νέων μεθοδεύσεων ήταν η ηλεκτρονική ψηφοφορία που επιχείρησε να επιβάλει η κυβέρνηση στους εκπαιδευτικούς για τους εκπροσώπους στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Μετά την απόφαση των εκπαιδευτικών να απαντήσουν με αποχή, στην ψηφοφορία - παρωδία συμμετείχε μόλις το 5% περίπου. Η ίδια κυβέρνηση όμως που απαιτεί το 50%+1 για την προκήρυξη απεργίας, εμφανίστηκε... κατενθουσιασμένη με το 5% και εξήγγειλε ότι θα επεκτείνει σε ολόκληρο το Δημόσιο την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Αυτή είναι η δημοκρατία τους και ο «εκσυγχρονισμός» του συνδικαλιστικού νόμου...

• Ακόμα όμως και αν οι εργάτες καταφέρουν να περάσουν όλες αυτές τις συμπληγάδες, το σχέδιο νόμου διευκολύνει το στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών της εργοδοσίας. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Αν λάβουν χώρα, η απεργία καθίσταται παράνομη. Οσοι μετέχουν σε κατάληψη ή βιαιοπραγούν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη»!

Με μια κουβέντα, η περιφρούρηση της απεργίας από τους εργαζόμενους, ένα απεργιακό σύνθημα έξω από μια επιχείρηση μπορεί να βαφτίζονται... «άσκηση ψυχολογικής βίας», καθιστώντας την απεργία παράνομη, με τους εργαζόμενους να διώκονται ποινικά...

Φακέλωμα στα συνδικάτα και επίθεση εφ' όλης της ύλης

• Με δύο επιπλέον διατάξεις, ως υποχρεωτική προϋπόθεση για να λειτουργεί ένα συνδικάτο τίθεται η αποδοχή του φακελώματος από το κράτος και την εργοδοσία. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι «καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος η απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο», ενώ το «δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης αναγνωρίζεται μόνο στις οργανώσεις που έχουν εγγραφεί στα νομοθετημένα ψηφιακά Μητρώα».
• Επιπλέον, βάζοντας και τυπικά... «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα», το νομοσχέδιο προβλέπει ότι «η συμφιλίωση συλλογικών διαφορών αφαιρείται από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και ανατίθεται στον ΟΜΕΔ». Με άλλα λόγια, οι καταγγελίες των εργαζομένων και των συνδικάτων θα παραπέμπονται εξαρχής σε ένα στημένο γήπεδο «κοινωνικού εταιρισμού», με κυριαρχία των εκπροσώπων και της αντίληψης των εργοδοτικών ενώσεων.
• Αλλη διάταξη προβλέπει, «μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι αυτήν, ο εργοδότης να δικαιούται να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία, αλλά βεβαίως να μισθοδοτείται». Δηλαδή, ο εργοδότης να μπορεί να απολύει με «προειδοποίηση» και οι εργάτες να διώχνονται άμεσα από τον εργασιακό χώρο, δυσκολεύοντας την πάλη με τους συναδέλφους τους ενάντια στις απολύσεις.

Γ.Ζαχ.  απο τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

.

Σώσον Κύριε τον Ιερώνυμον σου – Τη θεραπεία του Τραμπ λαμβάνει ο αρχιεπίσκοπος

 

Κατιούσα

“Η πανδημία δεν κάνει διακρίσεις”, “είμαστε όλοι ίσοι και ευάλωτοι απέναντι στον ιό” και άλλα παρόμοια ακούγονται από την αρχή που η ανθρωπότητα ήρθε αντιμέτωπη με την υγειονομική απειλή του COVID-19. Η φαιδρότητα αυτών των ισχυρισμών έγινε φανερή από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο επειδή η πανδημία χτυπά δυσανάλογα στις περισσότερες χώρες μέλη μειονοτήτων και γενικά φτωχά λαϊκά στρώματα, που ζουν σε συνθήκες συνωστισμού και με συχνά επιβαρυμένη υγεία σε σχέση με πλουσιότερους συνομηλίκους τους, αλλά και επειδή η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μόνο ισότιμη δεν είναι. Μια αντίθεση που γίνεται ακόμα πιο φανερή από τότε που άρχισαν να αναπτύσσονται κάποιες, πειραματικές έστω ακόμα ως επί το πλείστον θεραπείες.

Θεραπείες στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση όλοι κι όλοι, κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, που βγήκε σε χρόνο ρεκόρ από το νοσοκομείο έχοντας λάβει κοκτέιλ πειραματικών φαρμάκων, με βασικότερο τα μονοκλωνικά αντισώματα, αλλά και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, ήταν γνωστό εδώ και μέρες ότι για το νοσηλευόμενο με Covid αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αναζητούνταν φάρμακο από την Αμερική. Τις υποψίες για το περί τίνος επρόκειτο ομολόγησε η γαλάζια πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, Ματίνα Παγώνη, επιβεβαιώνοντας ότι χορηγήθηκαν μονοκλωνικά αντισώματα, αντίστοιχα με εκείνα που δόθηκαν στον Αμερικανό πρόεδρο.

Η ομολογία αυτή έρχεται χωρίς καμία ντροπή, την ώρα που η χώρα μετρά ως και τριψήφια νούμερα νεκρών σε καθημερινή βάση, συνάνθρωποί μας ηλικιωμένοι αφήνονται στα σπίτια τους να πεθάνουν, όπως συνέβη με την 90χρονη μητέρα 45χρονου αυτιστικού ασθενή στην Καβάλα πριν λίγες μέρες, όταν θύματα της πανδημίας στο Βόλο στοιβάζονται σε σακούλες λόγω έλλειψης ψυκτικών αιθουσών. Μια μεταχείριση που βγάζει από τα ρούχα του ακόμα και τον ακροδεξιό, ψεκασμένο Πάνο Καμμένο.

Το ερώτημα δεν είναι φυσικά αν καλώς κινήθηκαν γη και ουρανός για να βρεθεί μια -αποτελεσματική ευελπιστούμε σε ανθρώπινο επίπεδο- θεραπεία για τον Ιερώνυμο. Αυτό που προκαλεί οργή είναι γιατί δε δείχνεται ούτε στο ελάχιστο η σπουδή να λάβουν την ίδια φροντίδα λιγότερο γνωστοί ή ευκατάστατοι ασθενείς, γιατί είναι τόσοι όσοι πρέπει να φοβούνται ότι θα μείνουν εκτός ΜΕΘ ή ακόμα ότι θα απολυθούν αν δηλώσουν ότι έχουν συμπτώματα του ιού. Δεν είναι θέμα “ανικανότητας”, αφού τα μονοκλωνικά εξασφαλίστηκαν κυριολεκτικά σε χρόνο ρεκόρ, είναι θέμα προτεραιοτήτων, που όπως και σε όλα τα υπόλοιπα σοβαρά ζητήματα, ήταν και παραμένουν ταξικές.