27 Αυγ 2015

Χιλιάδες λαού στην συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα - Η ομιλία του Δ.Κουτσούμπα

 Χιλιάδες λαού στην συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα - Η ομιλία του Δ.Κουτσούμπα


«Τους δοκίμασες... Τώρα με το ΚΚΕ υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής». 

Το σύνθημα στην εξέδρα της μεγάλης συγκέντρωσης που διοργάνωσε το βράδυ της Πέμπτης στο Σύνταγμα η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Δημήτρη Κουτσούμπα, συνόψισε το κάλεσμα των κομμουνιστών στο λαό να κάνει τον απολογισμό όσων έζησε τους προηγούμενους μήνες, να φτάσει στην κάλπη με τα απαραίτητα συμπεράσματα και με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, να συμβάλει στους αγώνες της επόμενης μέρας. Το κάλεσμα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να απορρίψουν τα διλήμματα των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και των άλλων κομμάτων που στήριξαν μαζί το τρίτο μνημόνιο, για το ποια κυβερνητική σύνθεση θα εφαρμόσει καλύτερα τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει. Να απορρίψουν τις νέες ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ 2,  η «Λαϊκή Ενότητα», ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση εντός του δρόμου του κεφαλαίου.


Λίγο πριν τις 8 το βράδυ άνθρωποι κάθε ηλικίας έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος με πορείες από τα σημεία των τεσσάρων προσυγκεντρώσεων, με σημαίες και συνθήματα όπως:«Μνημόνια κι απάτες σε βάρος του λαού, είναι η αριστερά του καπιταλισμού», «Τέρμα στα μνημόνια και την κοροϊδία, να πληρώσει τώρα η πλουτοκρατία», «Το ανάστημά σου σήκωσε λαέ, τώρα αντεπίθεση με το ΚΚΕ».
Έκαναν τη συγκέντρωση αφετηρία της προσπάθειας να φτάσει η φωνή του ΚΚΕ σε κάθε λαϊκό σπίτι, να γίνει η λαϊκή οργή δύναμη οργάνωσης και ανατροπής, να στείλει ο λαός μήνυμα και με την ψήφο του ενισχύοντας τη φωνή του αγώνα, της αλήθειας, της ανατροπής, τη φωνή του ΚΚΕ. 
Στην ομιλία του ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε τα εξής:
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες!
Απευθυνόμαστε στους εργάτες, υπαλλήλους, ανέργους, συνταξιούχους, επαγγελματίες και αγρότες αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις νέες και τους λέμε:
Είναι καιρός να σηκώσετε το κεφάλι ψηλά.
Να πάρετε την τύχη σας στα δικά σας χέρια.
Να γυρίσετε την πλάτη στα ψεύτικα διλήμματα.
Να αντισταθείτε στις παλιές και νέες παγίδες που στήνονται για να σας έχει υπό έλεγχο η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.
Είναι καιρός να μη δώσει κανένας και καμιά σας ψήφο στα κόμματα που διεκδικούν να γίνουν κυβέρνηση για λογαριασμό αυτής της εξουσίας των εκμεταλλευτών του λαού.
Το ΚΚΕ απευθύνεται σ' εσάς που τα δοκιμάσατε και τα είδατε σχεδόν όλα.
Απευθύνεται ιδιαίτερα σ' εσάς που στο παρελθόν ίσως είχατε επιλέξει το ΚΚΕ, αλλά στη συνέχεια προτιμήσατε μια πιο άμεση, όπως νομίζατε ή σας φάνηκε, πολιτική λύση.
Είπατε να δοκιμάσετε την "πρώτη φορά Αριστερά", με τα σαγηνευτικά συνθήματα που αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός.
Όπως αέρας κοπανιστός αποδείχτηκαν τα συνθήματα περί τιμωρίας της διαφθοράς.
Και αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός ακριβώς γιατί στηρίζονταν σε λάθος παραδοχές.
Σε στρατηγικές υποστήριξης του καπιταλιστικού δρόμου που φέρνει κρίσεις και φτώχεια, εκμετάλλευση.
Σε στρατηγικές υποστήριξης λυκοσυμμαχιών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Σε παραδοχές ότι μια δήθεν καλύτερη διαπραγμάτευση θα φέρει δήθεν καλύτερη συμφωνία για το λαό.
Σήμερα έχετε μεγαλύτερη πείρα.
Σας καλούμε να σκεφτείτε και να ψηφίσετε με βάση αυτή την πείρα σας, παλιότερη και πρόσφατη.
Κι αυτή η πείρα λέει ότι:
Το 2010, από το "λεφτά υπάρχουν" του Γ. Α. Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, φτάσαμε στο πρώτο βάρβαρο μνημόνιο.
Το 2012, από το πρόγραμμα του Ζαππείου της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά και την καταψήφιση του πρώτου μνημονίου, φτάσαμε στο δεύτερο μνημόνιο.
Και σήμερα, το 2015, από το "θα σκίσουμε τα μνημόνια" του κ. Τσίπρα και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο με παρεούλα τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, τους ΑΝΕΛ.
Στο τρίτο δυσβάσταχτο μνημόνιο, χειρότερο από τα προηγούμενα, όχι μόνο γιατί περιέχει σκληρά μέτρα, αλλά και γιατί αυτά έρχονται να προστεθούν στα δύο προηγούμενα μνημόνια, που παραμένουν σε ισχύ και εφαρμόζονται.
Φίλες και φίλοι,
Λίγες μόλις βδομάδες πριν από την κάλπη νέες παγίδες στήνονται μπροστά στο λαό.
Για να τον πείσουν ότι έχει μία και μόνη επιλογή:
Να επιλέξει ποιος θα ολοκληρώσει τη σφαγή του, ποιος, ποια κυβέρνηση θα υλοποιήσει το 3ο και φαρμακερό μνημόνιο, το οποίο υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλοι μαζί, με τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, το ψήφισαν.
Ζητάνε από το λαό να πει ΝΑΙ στη σφαγή των δικαιωμάτων του, στη σφαγή του μισθού και της σύνταξης, στη σφαγή της Ασφάλισης, της Παιδείας, της Υγείας.
Να πει ΝΑΙ στη σφαγή της ζωής του, στη ζωή των παιδιών του, για να μείνει αλώβητη η εξουσία του κεφαλαίου, να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.
Στο χέρι μας είναι τις επόμενες βδομάδες να αχρηστεύσουμε μία προς μία τις παγίδες που στήνουν. Όπως είναι το νέο ανάχωμα, ο ΣΥΡΙΖΑ 2 του Λαφαζάνη, που υπηρετεί από άλλο πόστο τώρα τον ίδιο στόχο, της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ανοίγουμε πλατιά τη συζήτηση με την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία ότι μπορούμε με δυνατό το ΚΚΕ:
- Να αντιπαλέψουμε το μνημόνιο που χρεοκοπεί το λαό.
- Να ανοίξουμε το δρόμο για να απαλλαγούμε οριστικά από τις αντιλαϊκές συμφωνίες - μνημόνια.
- Να απαλλαγούμε από τους πραγματικούς υπεύθυνους: Την εξουσία του κεφαλαίου και τις ενώσεις του.
Με δυνατό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παντού ανοίγουμε το δρόμο της ανατροπής.
Υπάρχει λύση.
Αυτήν σας προτείνει το ΚΚΕ.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έχουμε επανειλημμένα πει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται τελικά απλά ως φάρσα, αλλά μάλλον ως τραγωδία.
Και ο ελληνικός λαός ξαναζεί ακριβώς το ίδιο σκηνικό.
Αλήθεια, τι έγιναν τα μνημόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε με ένα άρθρο, θα έσκιζε, θα ακύρωνε;
Τι έγινε με τις αγορές που ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάραγε τα νταούλια κι αυτές θα χόρευαν;
Όλα αυτά τώρα δεν προκαλούν γέλιο.
Γιατί ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι πολύ πικρός, πολύ βαρύς και ασήκωτος.
Γιατί ο λαός τελικά θα πληρώσει, όπως πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει και για τα προηγούμενα μέτρα.
Θυμηθείτε σήμερα τι έλεγε το ΚΚΕ για το ενδεχόμενο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Και τι έγινε στην πράξη αυτούς τους 7 μήνες.
Όσοι εκλογικά μετακινηθήκατε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον Ιούνη του 2012 μέχρι και τον περασμένο Γενάρη του 2015, με την ελπίδα ότι ίσως καταργηθούν τα μνημόνια και οι αντιλαϊκοί εφαρμοστικοί νόμοι...
Ας μην ξαναπαγιδευτείτε στις υποσχέσεις για καλύτερη διαχείριση του νέου μνημονίου, για δήθεν αντισταθμιστικά μέτρα υπέρ του λαού.
Τώρα καμιά εργατική - λαϊκή ψήφος να μην επιστρέψει στη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, να μην εγκλωβιστεί στο Ποτάμι, με την ελπίδα μιας καλύτερης διαχείρισης της συμφωνίας, μιας δήθεν πιο έγκαιρης και σταθερής πορείας προς την οικονομική ανάκαμψη, όπως υπόσχονται, σκορπίζοντας νέες ψεύτικες προσδοκίες.
Μην παρασυρθείτε από τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, που όσο κι αν πολωθεί και οξυνθεί από τα προεκλογικά μπαλκόνια τις επόμενες μέρες, τελικά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη στήριξη της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.
Απορρίψτε τα νέα απατηλά διλήμματα.
Την απατηλή δήθεν αντιμνημονιακή διαχωριστική γραμμή.
Τη "σικέ" ρήξη με την Ευρωζώνη και την ΕΕ, που δεν αμφισβητεί τα βάθρα πάνω στα οποία διαμορφώθηκαν: Την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.
Συνολικά, πρέπει να χαράξουμε άλλη ρότα.
Διαχωριστική γραμμή δεν είναι ούτε το νόμισμα, ούτε η ΕΕ, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Πραγματική διαχωριστική γραμμή τελικά είναι το ερώτημα σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος του λαού ή ανάπτυξη για το καπιταλιστικό κέρδος;
Θα έχετε ακούσει:
Όλοι μιλάνε για παραγωγική ανάπτυξη και αναδιανομή, όχι μόνο τα "αριστερά" στον τίτλο κόμματα, αλλά και τα "δεξιά", τα επισήμως διακηρυγμένα αστικά φιλελεύθερα, αλλά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Το κριτήριο, το κλειδί για την εκτίμηση της συνολικότερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ενός κόμματος, για το σε ποιες δυνάμεις απευθύνεται μέσα στην κοινωνία και ποιες πραγματικά εκπροσωπεί, είναι: Τι θέση παίρνει στο ζήτημα των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, του φυσικού πλούτου της χώρας.
Και η εκμετάλλευση, η αστική εξουσία καλά κρατεί μέχρι σήμερα, γιατί καταφέρνει να ανανεώνει τις απάτες και τις αυταπάτες μέσα στο λαό.
Να τον ρίχνει σε νέες παγίδες, σε άλλα νέα "αριστερά", νέα δήθεν αντιμνημονιακά αναχώματα, που κάθε φορά σιγοντάρει και δημιουργεί προεκλογικά, για να υφαρπάξει τη λαϊκή, προβληματισμένη θετικά, ριζοσπαστική ψήφο.
Πριν τρία χρόνια ανακάλυψε τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα βλέπει θετικά ως ανάχωμα το ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, τη Λαϊκή Ενότητα.
Ο κούφιος ψευτοεπαναστατισμός, οι ψεύτικες προεκλογικές δηλώσεις, "ρήξη εδώ και τώρα", είναι το δόλωμα.
Καμιά αυταπάτη!
Αλήθεια, τι απέγινε το παραμύθι της Ευρώπης που αλλάζει μόνο και μόνο επειδή στην Ελλάδα έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί αποκαλύφτηκε τελικά αυτό που χρόνια έλεγε το ΚΚΕ, ότι η ΕΕ είναι μία αντιδραστική, ιμπεριαλιστική συμμαχία, η οποία δεν αλλάζει όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις ή γίνονται δημοψηφίσματα.
Αποκαλύφτηκε ότι καμία αστική -ούτε με αριστερό πρόσημο- κυβέρνηση δεν μπορεί να βαρά τα νταούλια σε αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας, στους μονοπωλιακούς ομίλους.
Αλήθεια, τι αποτέλεσμα είχε το παραμύθι της σκληρής και περήφανης διαπραγμάτευσης που έκανε για πρώτη φορά η λεγόμενη αριστερή διακυβέρνηση της χώρας;
Δυστυχώς, για το λαό, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ως σύνολο με όλες τις συνιστώσες του, την απάντηση την έδωσε η ίδια η ζωή που αποκάλυψε το μύθο αυτής της "σκληρής διαπραγμάτευσης".
Γιατί η διαπραγμάτευση δεν αφορούσε, ούτε μπορούσε να αφορά την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.
Ήταν και είναι διαπραγμάτευση στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού, αφορούσε τα διαφορετικά συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων.
Αποδείχτηκε ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η διαπάλη της Γερμανίας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, η διαπάλη μέσα στην Ευρωζώνη, αλλά και η διαπάλη με τη Ρωσία, την Κίνα, τους BRICS, δεν αφορούν στην προστασία των λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά στα κέρδη τους, τα κέρδη του κεφαλαίου και το ποιος από όλους θα έχει την πρωτοκαθεδρία στις αγορές, στον έλεγχο των δρόμων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Και γι' αυτό όλα τα άλλα κόμματα κάνουν "μόκο" για τη νέα ΝΑΤΟική βάση στο Αιγαίο που στήνεται, για την ΑΟΖ και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας, για τους υδρογονάνθρακες, για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους στις οποίες συμμετέχει η χώρα και οι οποίες βέβαια δημιουργούν και αυτές τις καραβιές των δυστυχισμένων προσφύγων - μεταναστών που βουλιάζουν τα ελληνικά νησιά και γεμίζουν το κέντρο της πρωτεύουσας και τις γειτονιές της Αττικής, όλης της Ελλάδας, με ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Φίλες και φίλοι,
Και για το μεταναστευτικό έχουν τεράστιες ευθύνες όλες οι επιλογές των άλλων κομμάτων, είτε μιλάνε για ένταση της καταστολής, είτε μιλάνε για "ηλιοθεραπεία" των μεταναστών και προσφύγων στην Ομόνοια.
Όλες οι επιλογές τους οδηγούν σε αντιλαϊκές πολιτικές όξυνσης του προβλήματος.
Όλες οι άλλες δυνάμεις δεν πρόκειται να δώσουν λύση στο μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα. Ακριβώς γιατί δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς σύγκρουση με τη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, με την ίδια την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το σύστημα, που είναι η μήτρα που γεννάει φτώχεια, ανεργία, πολέμους, επομένως και μαζικά κύματα προσφύγων και μεταναστών.
Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να συγκρουστούμε με τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες και τις αποφάσεις τους, όπως και με τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο, που οδηγούν και φέρνουν χιλιάδες μετανάστες στην πατρίδα μας, στην Ευρώπη.
Όσο για τη φασιστική Χρυσή Αυγή που νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία για να δημαγωγεί και να ψαρεύει γνήσιες λαϊκές ψήφους με αφορμή το μεταναστευτικό πρόβλημα, ας απευθυνθεί καλύτερα στους φίλους της τους εφοπλιστές, που ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν αλλοδαπούς ναυτεργάτες μέσα από δουλεμπορικά γραφεία και κυκλώματα για να χτυπήσουν τα δικαιώματα των ναυτεργατών.
Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής στην πραγματικότητα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα βάσανα και τις έγνοιες του λαού. Προτείνουν να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική, δηλαδή εγκληματική, η στρατιωτική πολιτική της ΕΕ, δηλαδή μέσω των στρατιωτικών εμπλοκών και επεμβάσεων να δημιουργηθούν ακόμα περισσότεροι πρόσφυγες, για να ζητάνε να τους αφήνουμε να πνίγονται στα νερά του Αιγαίου, της Μεσογείου.
Απέναντι σε όλους αυτούς, το Κόμμα μας απαιτεί:
- Άμεσα μέτρα γρήγορης διεκπεραίωσης των διαδικασιών καταγραφής και ταυτοποίησης, με τη διάθεση του απαραίτητου δυναμικού και υποδομής.
- Εξασφάλιση κάθε ασφαλούς μέσου για αξιοπρεπή και υγιεινή διαμονή και διατροφή, μέχρι να αναχωρήσουν για τις χώρες προορισμού τους.
- Να δοθεί έκτακτη χρηματοδότηση γι' αυτό από ΟΗΕ και ΕΕ.
- Κατάργηση των Κανονισμών του Δουβλίνου και όχι μόνο αλά καρτ αναστολή εφαρμογής.
- Καμιά συμμετοχή της χώρας σε επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που δημιουργούν τις νέες καραβιές προσφύγων.
Φίλες και φίλοι,
Το έχουμε ξαναπεί και θα το ξαναπούμε. Το σύστημα όχι μόνο δεν τρομάζει με τη Χρυσή Αυγή, αλλά όποτε το βολεύει την ξαμολάει και όποτε το βολεύει τη μαζεύει.
Καραμπινάτο συστημικό παιδί του είναι αυτή η ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Μην ξεχνάτε ότι ο χιτλερισμός, ο φασισμός, ο Μεταξάς μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες αναδείχτηκαν.
Κανένας Έλληνας και Ελληνίδα εργαζόμενη, κανένας νέος και νέα δεν πρέπει να επιτρέψει, να της δώσει τη δυνατότητα να κομπάζει ότι είναι τρίτη πολιτική δύναμη, να βγαίνει λάδι μόνο και μόνο επειδή μέσα κι έξω από τη Βουλή βγάζει άναρθρες αντιμνημονιακές κραυγές.
Στηρίζει τη μήτρα των μνημονίων, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα το εφοπλιστικό κεφάλαιο και μάλιστα την πιο ωμή μορφή, αναλαμβάνοντας το ρόλο του μπράβου του κεφαλαίου, του προκεχωρημένου φυλακίου του αντικομμουνισμού. Αυτός είναι ο ψευτοπατριωτισμός τους.
Κανένα συγχωροχάρτι μη δώσουν οι γειτονιές του Πειραιά και της Β' Αθήνας στους στυγνούς δολοφόνους του Παύλου Φύσσα, άλλων αγωνιστών, μεταναστών, που σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 2 χρόνια από τις άνανδρες επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, συνταξιούχοι,
Νέοι και νέες,
Η μόνη δύναμη που μπορεί η κάθε φτωχογειτονιά στην Αθήνα και τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα να εμπιστευτεί και να ακουμπήσει γερά πάνω της είναι μόνο το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.
Για την εργατική - λαϊκή οικογένεια, τον άνεργο, το βιομηχανικό εργάτη και εργάτρια, τον υπάλληλο, τον αγρότη και επαγγελματία, όλους και όλες όσοι βιώνουν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα δεν υπάρχει άλλη λύση.
Το ΚΚΕ διεκδικεί με καθαρή ματιά κάθε λαϊκή ψήφο, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή, σε κάθε πόλη και χωριό της πατρίδας μας, για την ολόπλευρη ενίσχυσή του, για να βγει δυνατός ο ίδιος ο λαός, για τη δική του προοπτική και εξουσία.
Μέσα στην πράξη, στη ζωή, άλλωστε, τους έχετε δοκιμάσει όλους.
Γνωρίζετε όλοι και όλες πλέον ότι η μεγαλύτερη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα και στην αστική τάξη είναι ότι με τη μάσκα της "αριστερής" κυβέρνησης υλοποιεί τέτοιας σκληρότητας μέτρα που καμιά κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια δεν θα μπορούσε να πάρει κάτω από το φόβο της λαϊκής αντίστασης, κινητοποίησης και κατακραυγής.
Ποιος άλλος θα μπορούσε να βαφτίσει περηφάνια και αξιοπρέπεια τον επώδυνο για το λαό συμβιβασμό, ποιος άλλος θα μπορούσε να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι μπορεί δήθεν μια αριστερή κυβέρνηση έστω και κάτι καλύτερο να δώσει στο λαό;
Ποιος άλλος θα μπορούσε να μετατρέψει δραστήριους αγωνιστές σε παθητικούς θεατές της κάθε φορά εκλογικής αναμέτρησης;
Ποιος άλλος μπόρεσε να αξιοποιήσει τις τάσεις του, τις πλατφόρμες του, την πολυγλωσσία του, για να ψαρεύει στα θολά νερά, να παγιδεύει, να δυναμώνει τις αυταπάτες;
Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά στο σύστημα και στην αστική τάξη, η προσφορά "του όλου" ΣΥΡΙΖΑ, όλων των τάσεων και συνιστωσών, πριν και μετά τη διάσπαση των πλατφορμών του, στο σύστημα και στην αστική τάξη.
Η πρώην "Αριστερή Πλατφόρμα", ο ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2 του Λαφαζάνη και των υπολοίπων, μπορούν να διεκδικήσουν σημαντικό μερίδιο, εύσημα και επαίνους για τη συνεισφορά τους.
  • Ποιος έπαιξε βασικό ρόλο στην εξαπάτηση αριστερού ριζοσπαστικού κόσμου; 
  • Ποιος έδωσε αριστερό ή και κομμουνιστικό άλλοθι στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αν όχι όλοι αυτοί, από τη θέση μάλιστα κορυφαίων υπουργών και πολιτειακών παραγόντων; 
  • Ποιοι εδώ και 25 χρόνια δίνουν "αριστερό" άλλοθι στην πορεία ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ και την ΟΝΕ, στην επίθεση στο σοσιαλισμό; 
  • Ποιος στήριξε, από κυβερνητικές θέσεις, όλα τα βήματα προς το νέο μνημόνιο (τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, την πρόταση Τσίπρα των 47 σελίδων, την οποία μάλιστα χαρακτήρισαν έντιμο συμβιβασμό) και τόσες άλλες; 
  • Ποιος εφησύχαζε το λαό, προσπαθούσε να τον αποκοιμίσει, όταν μέχρι και την 12η Ιούλη έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπογράψει ποτέ μνημόνια; 
  • Τι έκαναν οι δήθεν "αριστεροί αντιμνημονιακοί" του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Τσίπρας δήλωνε ότι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι δεδομένη, όταν έδινε όρκους πίστης στον καπιταλισμό, στα διάφορα φόρα του διεθνούς κεφαλαίου και σήμερα εμφανίζονται ως "εξαπατημένοι"; Δεν έβγαλαν άχνα. 
  • Τι έκαναν όταν η κυβέρνηση αναλάμβανε νέες δεσμεύσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και μάλιστα εξήγγειλε νέα ΝΑΤΟική βάση στην Κάρπαθο, που καμιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν τόλμησε να κάνει; 
  • Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) για τη λεηλασία δήμων, ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών έχει και την υπογραφή Λαφαζάνη εκτός από του Τσίπρα. 
  • Η ΠΝΠ για τη διαγραφή προστίμων μεγαλοεπιχειρηματιών από τελωνειακές και φορολογικές παραβάσεις έχει και τη δική τους υπογραφή. 
  • Όλοι τους, μαζί και η πρόεδρος της Βουλής που το παίζει θεματοφύλακας της αστικής δημοκρατίας, αρνήθηκαν ή δεν ζήτησαν καν να έρθει για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, για την επαναφορά του κατώτερου μισθού, του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης, των Συλλογικών Συμβάσεων. 
  • Μήπως δεν είναι σε πλήρη ισχύ οι περίπου 500 εφαρμοστικοί νόμοι των προηγούμενων μνημονίων; 
Κι αφού μας απαντήσουν "με άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" στα προηγούμενα, ας μας πουν:
Αλήθεια, η 7μηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία είχαν πιάσει στασίδια όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της "Αριστερής Πλατφόρμας", ήταν τελικά μνημονιακή ή αντιμνημονιακή;
Ποιον κοροϊδεύουν;
Ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, με το όνομα Λαϊκή Ενότητα, υπερασπίζεται την ίδια καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, όπως και οι υπόλοιποι.
Ομολογούν ότι θέλουν το εθνικό νόμισμα ως εργαλείο καπιταλιστικής αντιλαϊκής ανάπτυξης, ενώ τα κλειδιά της οικονομίας θα συνεχίσουν να τα έχουν τα μονοπώλια, η Ελλάδα θα είναι δεσμευμένη στην ΕΕ ή άλλες ιμπεριαλιστικές, νομισματικές συμμαχίες. Από αυτή την επιλογή και πάλι τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν πολλαπλά ωφελημένα.
Διέξοδο για το λαό δεν αποτελεί η δραχμή που επιθυμούν ο Σόιμπλε, η Λεπέν, ο Σόρος, οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές, καθώς και διάφορα άλλα φασιστοειδή στη χώρα μας και στην Ευρώπη, αφού ο λαός θα συνεχίσει να θυσιάζει τις ανάγκες του στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, που θα εξακολουθούν να κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.
Αυτό, άλλωστε, δεν γίνεται και στις καπιταλιστικές χώρες που διαθέτουν εθνικό νόμισμα (Βουλγαρία, Ρουμανία και αλλού) ή συμμετέχουν σε άλλες συμμαχίες;
Σε όλες τις χώρες, εντός ή εκτός Ευρωζώνης, τα λαϊκά δικαιώματα έχουν πάρει τον κατήφορο, χτυπάει η καπιταλιστική κρίση.
Η διαφορά αυτών που γλυκοκοιτάζουν το εθνικό νόμισμα από αυτούς που λένε μονόδρομος η Ευρωζώνη είναι ότι οι πρώτοι καλούν το λαό να θυσιαστεί για την καπιταλιστική ανάκαμψη, μέσω ενός υποτιμημένου -εσωτερικά και εξωτερικά- νομίσματος, ενώ οι δεύτεροι, οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, με μέτρα εσωτερικής υποτίμησης του νομίσματος, γι' αυτό και χρειάζονται ένα ή και πολλά μνημόνια μέσα στην Ευρωζώνη.
Το σύστημα δεν τρομάζει από τέτοια κόμματα του καπιταλισμού με εθνικό νόμισμα. Αντίθετα, πολύμορφα τα στηρίζει, ακόμα κι όταν τους κάνει κριτική, όπως έκανε και με την "Αριστερή Πλατφόρμα" και την προκλητική προβολή της στα ΜΜΕ, την κατάταξή της σε ίδια κατηγορία κομμάτων με το ΚΚΕ, για να παγιδεύουν το ριζοσπαστισμό στο πλαίσιο του συστήματος και ν' αποτελούν ανάχωμα απέναντι στην αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που προβάλλει το ΚΚΕ.
Φίλες και φίλοι,
Αποτελεί θράσος, ακόμη και τώρα, μετά την ψήφιση του μνημονίου, η κυβέρνηση να μιλάει για τη σκληρή, περήφανη μάχη που τάχα έδωσε απέναντι στην ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Κι εμείς ρωτάμε τα κυβερνητικά στελέχη, όλους όσοι πρωτοστάτησαν, όχι μόνο στην εξαπάτηση αλλά και στον εφησυχασμό του ελληνικού λαού, αισθάνονται περήφανοι;
  • Για το νέο τσεκούρι στις συντάξεις; Για την κατάργηση του ΕΚΑΣ; 
  • Για τη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης που κάνουν καθεστώς τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και τη σύνταξη άγνωστη λέξη, αφού δεν υπάρχει καν δουλειά και Ασφάλιση για τη νέα γενιά; 
  • Για τη νέα μείωση του εισοδήματος των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων; 
  • Για τις αυξήσεις στο ΦΠΑ στα τρόφιμα, που βάζουν τον άνεργο που δεν έχει καν εισόδημα να πληρώνει το ίδιο με αυτούς που δεν ξέρουν τι έχουν; 
Αισθάνεστε περήφανοι:
  • Για την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; 
  • Το χτύπημα των αγροτών, που με την κατάργηση του "μειωμένου" Ειδικού Φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο, με την αύξηση του φόρου εισοδήματος από το 13% στο 26% από το πρώτο ευρώ και ένα σωρό άλλα βάρβαρα μέτρα θα οδηγήσουν στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς; 
  • Για τον πιο άδικο φόρο, τον ΕΝΦΙΑ, που σε βάζει να πληρώνεις ξανά και ξανά νοίκι στο ίδιο σου το σπίτι; 
  • Την αύξηση της φοροαφαίμαξης των αυτοαπασχολούμενων, με τη σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από το 55% στο 100% για τις μικρές επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους με μπλοκάκια; 
  • Για τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, που οδηγούν σε μαζικές απολύσεις και αύξηση των τιμολογίων λαϊκής κατανάλωσης; 
Ο κατάλογος των βάρβαρων μέτρων δεν έχει τελειωμό...
Και μπορεί ο λογαριασμός να μην έχει σταλεί ακόμα, αλλά κάθε λαϊκή οικογένεια ξέρει τι την περιμένει, καταλαβαίνει ότι αυτός ο λογαριασμός θα ανεβαίνει κάθε φορά που έρχεται η τρόικα που έγινε κουαρτέτο, κάθε φορά στους τρεις μήνες που γίνεται αξιολόγηση, κάθε φορά που θα εκταμιεύεται και μια δόση. Άλλωστε, το έργο το έχουμε ξαναδεί και με το 1ο μνημόνιο και με το 2ο μνημόνιο.
Και, τέλος πάντων, ποια μπορεί να είναι τα αντίρροπα μέτρα που σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ και τα άλλα κόμματα, που προαλείφονται για κυβερνητικές καρεκλίτσες, για να ανακουφίσουν τη λαϊκή οικογένεια; Ακόμα κι αυτό που λέει ο λαός μας, "να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι", δεν μπορεί να γίνει για τα μέτρα-φωτιά του μνημονίου.
Κι όλα αυτά που λέγανε περί δικαιότερης κατανομής των βαρών, ότι για πρώτη φορά θα πληρώσουν όσοι δεν πλήρωναν τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά, ο λαός μας πρέπει να τα ακούει βερεσέ, αφού λένε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο:
  • Να ξεχάσει όσα βάρη έχει ήδη φορτωθεί από τους προηγούμενους και να αποδεχτεί στην πλάτη του και το νέο βουνό των αντιλαϊκών μέτρων. 
  • Και επιπλέον να θεωρήσει ότι όλα αυτά αντισταθμίζονται, επειδή θα αυξηθεί η φορολογία των επιχειρήσεων με κέρδη έως 50 χιλ. ευρώ, που φυσικά δεν είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, αλλά κάποιοι μικρομεσαίοι... 
Για τα μονοπώλια δεν υπάρχει πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, ενώ συνεχίζονται οι προκλητικές φοροαπαλλαγές. ΕΛΕΟΣ!
  • Μιλάνε προκλητικά για τη δυνατότητα αναδιανομής, την ώρα που οι εφοπλιστές συνεχίζουν να πληρώνουν ως ετήσιο φόρο τα ναύλα λίγων ημερών. 
  • Μιλάνε για δίκαιη αναδιανομή, την ώρα που ο υπουργός τους σχεδίαζε να αυξήσει τις τιμές στα γενόσημα που παράγει η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. 
Τι λένε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο; Ότι αυτή η κακή συμφωνία έχει ένα μεγάλο καλό, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αναπτυξιακό πακέτο.
Συνεχίζουν το εμπόριο ελπίδας, με την προοπτική επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με το επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ. Ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, ως δρόμο που οδηγεί στη λαϊκή ευημερία. Ποιον κοροϊδεύουν;
Η ανάκτηση των θέσεων ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας τα τρία προηγούμενα χρόνια δεν συνοδεύτηκε με βελτίωση του λαϊκού εισοδήματος, αντίθετα στηρίχτηκε στη σφαγή των μισθών και συντάξεων.
Η ισχυρή θέση του τουριστικού κλάδου οδήγησε τάχα σε ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι του κλάδου τα χρόνια της κρίσης; Ας ρωτήσουν τους εργαζόμενους στον κλάδο του τουρισμού να τους πουν πόσες ώρες δουλεύουν την ημέρα, με τι συνθήκες και με τι μισθό.
Ας ρωτήσουν πόσες λαϊκές οικογένειες πήγαν διακοπές φέτος. Την ίδια ώρα που, όπως μας ενημέρωναν τα ΜΜΕ, έρεαν οι σαμπάνιες στη Μύκονο και κολυμπούσαν σε αυτές οι Κροίσοι του πλούτου...
Μπορεί, αλήθεια, να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, χωρίς να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης;
Οι εργαζόμενοι ξέρουν την απάντηση, τη βιώνουν καθημερινά.
Αποτελεί πρόκληση να διαφημίζουν ότι το νέο μνημόνιο-καρμανιόλα περιλαμβάνει δέσμευση για το χρέος. Μήπως ξεχνούν ότι φόρτωσαν επιπλέον 85 δισ. νέο δάνειο στις πλάτες του λαού για να το πληρώσουν τα παιδιά του, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του; Ενώ ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει στις τσέπες του λαού.
Ποιος δε θυμάται ότι η προηγούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, το μεγάλο "κούρεμα" που έγινε τότε, συνοδεύτηκε με κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης!
Το ίδιο θα συμβεί και τώρα.
Ο λαός οδηγείται στη χρεοκοπία, πληρώνοντας εκτός των άλλων ένα κρατικό χρέος που δεν δημιούργησε ή που δεν ωφελήθηκε από τη διόγκωσή του.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σήμερα πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι ο λαός μας έχει δοκιμάσει και έχει εμπιστευτεί διάφορες κυβερνήσεις διαχείρισης, αυτοδύναμες και συνεργασίας, "κεντροδεξιές", "κεντροαριστερές", "αριστερές", που η μία μετά την άλλη του φόρτωναν νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Έχει εμπιστευτεί κόμματα και έχει τιμωρήσει κόμματα.
Έχει πιστέψει ότι υπάρχουν σωτήρες και έχει απογοητευτεί, γιατί διαπίστωσε ότι τέτοιοι δεν υπάρχουν.
Έχει πάρει μέρος στους αγώνες, σε μεγάλους αγώνες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια για να σωθούν κατακτήσεις, για να μη χαθούν δικαιώματα και έχει ματώσει γι' αυτό.
Και σήμερα μπορεί όποιος νιώθει αριστερός, ριζοσπάστης να καταλάβει γιατί είναι μονόδρομος και αριστερές κυβερνήσεις να καταλήγουν στον ίδιο και χειρότερο δρόμο των μνημονίων όταν βαδίζουν στις ράγες της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Μπορούν τώρα να κατανοήσουν την αταλάντευτη στάση του ΚΚΕ να μη συμμετέχει σε τέτοιες κυβερνήσεις, όπως κι αν αυτές ονομαστούν.
Φίλες και φίλοι,
Στο δρόμο της ανατροπής, η συμμετοχή, η οργάνωση, η πάλη στο εργατικό - λαϊκό κίνημα γίνεται δύναμη. Σήμερα υπάρχει πείρα, για να μπορεί ο καθένας να καταλάβει ότι η ζωή του δεν αλλάζει αν αλλάξει η κυβέρνηση στη λογική "φύγε εσύ, έλα εσύ". Για ν' αλλάξει η ζωή του, πρέπει ν' αλλάξει χέρια η εξουσία, πρέπει ν' αλλάξει η τάξη στην εξουσία.
Στο δρόμο της ανατροπής μπορεί ο καθένας να καταλάβει τι φταίει που το 2015 υπάρχουν παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα, ενώ τα ράφια των σούπερ μάρκετ έχουν και του πουλιού το γάλα, τι φταίει που ενώ η χώρα μας έχει επιστημονικό και έμπειρο εργατικό δυναμικό, η ανεργία τσακίζει κόκαλα, τι φταίει και η Ελλάδα, μια χώρα πλούσια, με δυνατότητα να θρέψει το λαό της, πνίγεται στη θάλασσα των εισαγωγών και της φτώχειας.
Ποιος φταίει, ποια είναι η αιτία; Φταίει ότι τα εργαλεία της οικονομίας, τα μέσα παραγωγής είναι στην ιδιοκτησία μιας χούφτας παράσιτων εκμεταλλευτών καπιταλιστών, φταίει ότι η ανάπτυξη σχεδιάζεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και τον ανταγωνισμό και όχι την ευημερία του λαού.
Στο δρόμο αυτού του αγώνα, της ανατροπής, με δυνατό ΚΚΕ παντού, μπορούμε να κερδίσουμε ανάσες ανακούφισης για τη λαϊκή οικογένεια που υποφέρει. Να επιβάλουμε να παρθούν μέτρα προστασίας των ανέργων, να σωθούν εργασιακά δικαιώματα, να μην καταργηθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να μην ισοπεδωθούν οι συντάξεις, να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Στο δρόμο της ανατροπής μπορεί να μπει φρένο στα χαράτσια και τους φόρους, να αυξηθούν οι δαπάνες για την Παιδεία των παιδιών μας, για την Υγεία του λαού μας.
Υπάρχει λύση.
Με δυνατό ΚΚΕ, ανοίγουμε το δρόμο της ανατροπής.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί είπε την αλήθεια, προειδοποίησε για την πορεία των εξελίξεων, προέβλεψε την κατάληξη μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Έχετε πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλιστικού μονόδρομου καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί λέει το πραγματικό, γνήσιο κι ανυποχώρητο ΟΧΙ στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα. Αντιπαλεύει τις πραγματικές αιτίες των μνημονίων, που είναι η ίδια η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου, για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση, με νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη.
Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων.
Παλεύει με συνέπεια για άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού, για την αλληλεγγύη, για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί και αύριο πιο αποφασιστικά θα είναι το στήριγμα του λαού στην αναμέτρηση με τη "χορωδία των εκβιαστών", που αποτελείται απ' όλα τα άλλα κόμματα και έχει μαέστρους την ΕΕ, την Κομισιόν, το ΔΝΤ, την τάξη των καπιταλιστών.
Ένα πιο δυνατό ΚΚΕ από καλύτερες θέσεις θα υπερασπιστεί τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, στην προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας.
Κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές, το ζήτημα είναι να δυναμώσει η λαϊκή αντιπολίτευση, με ένταση της λαϊκής πάλης και αντεπίθεση.
Σήμερα, σκεφτείτε τις αρνητικές συνέπειες που είχε για τα λαϊκά συμφέροντα και το εργατικό - λαϊκό κίνημα το εκλογικό αδυνάτισμα του ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια.
Δυνατό ΚΚΕ, γιατί έχει επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα και προβάλλει το μοναδικό, ρεαλιστικό και αναγκαίο δρόμο για μια πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Υπάρχει εναλλακτική λύση, διέξοδος προς όφελος του λαού.
Είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού.
Η Ελλάδα έχει δυνατότητες (βιομηχανία, αγροτική οικονομία, ορυκτός πλούτος κλπ.) να παράγει το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που έχει ανάγκη ο λαός. Και από εκεί να συνάψει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες. Αυτές οι δυνατότητες δεν αξιοποιούνται εξαιτίας των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της υποταγής τους στο καπιταλιστικό κέρδος.
Είναι η μοναδική πρόταση που μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.
Είναι ο μοναδικός δρόμος που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ που στρέφονται σε βάρος των λαών, είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών, που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμοι που πάντα ήταν στρωμένοι με το αίμα των λαών.
Μια τέτοια πορεία ανατροπής δεν θα είναι μοναχική κι αποκομμένη, όπως ισχυρίζονται όλα τ' άλλα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, θα εμπνεύσει κινήματα που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο.
Μπορούμε να φέρουμε πιο κοντά τη λαϊκή νίκη.
Το ΚΚΕ απευθύνεται σ' εσάς και λέει ότι υπάρχει ελπίδα.
Η πρότασή του είναι η μοναδική ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και στις θυσίες που υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Σήμερα μπορούν να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις οργάνωσης, ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της λαϊκής συμμαχίας. Μπορούν να υπάρχουν ρωγμές στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει στην Ελλάδα και διεθνώς.
Αρκεί ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του, να την κάνει δύναμη αγώνα και ανατροπής.
Κι όπως λέει και ο ποιητής: "Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς...".
Σ' αυτή την πορεία χρειάζεται ένα πιο δυνατό ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ, στη Βουλή και πάνω απ' όλα στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στα μεγάλα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους νεολαίας.
Μαζί με το ΚΚΕ, για να γίνει ο λαός κυρίαρχος της οικονομίας και της εξουσίας, για μια πραγματικά αληθινή εργατική - λαϊκή κυριαρχία, εξουσία».

Θεωρίες του λαπά

 Θεωρίες του λαπά

Κάποιοι στις θερινές τους αποδράσεις κόβουν κάθε επαφή με την επικαιρότητα και γεμίζουν μπαταρίες. Άλλοι πάλι είναι κολλημένοι με την μπάλα και δε χωρίζουν πότε από το διαδίκτυο, ούτε και με διάσπαση. Προσωπικά πάντως βρίσκω άκρως χαλαρωτικές και διασκεδαστικές (στο ελαφρύ πνεύμα του καλοκαιριού) τις δηλώσεις και τις τοποθετήσεις στελεχών της ΛαΕ, κάτι σαν ευχάριστο διάλειμμα από πιο σοβαρές ασχολίες. Και όταν η εκδρομική μας ομήγυρη έμαθε για την εκδήλωση με το Λαπαβίτσα (Λα-πα) στο Ναύπλιο, δεν έχασε την ευκαιρία για ένα μικρό πέρασμα από το ανοιχτό θεατράκι της πόλης.

Πάνος Ζάχαρης από το Ποντίκι
Προσπερνώ κάποια εύκολα συνειρμικά αστεία με τις ανταγωνιστικές αφίσες του Λε-Πα (γόνος συντρόφων της Τασκένδης) σε παρακείμενες κολόνες και την παιδική χαρά δίπλα στο θεατράκι, για να περάσουμε στην ουσία του πνευματικού μας πικ-νικ απ’ τον κεϊνσιανό μπουφέ του Λα-πα. Το κυρίως μενού περιείχε θλίψη και συντριβή για τη στροφή του Σύριζα (κλαψ! Λυγμ! Σπαράζω μέσα μου) και το παιχνίδι του προσποιητά εμβρόντητου και συννεφόπτωτου*, που άλλα περίμενε και αλλιώς του ήρθαν στη ζωή. Κατανοητή η τακτική και οι ανάγκες του ρόλου, για να ταυτιστεί με τους πληγωμένους ψηφοφόρους της «πρώτη φορά αριστεράς» και να τους κερδίσει, αλλά αυτός δεν ήταν που χαρακτήριζε στην καρδιά της προηγούμενης προεκλογικής περιόδου το πρόγραμμα του Σύριζα μετριοπαθή κεϊνσιανισμό; Ένιωσε προδομένος από κεϊνσιανή άποψη; Πίστεψε τις αυταπάτες που καλλιεργούσε κι ο ίδιος τον Ιούνη, όταν πχ έλεγε «μην είσαστε και τόσο σίγουροι πως θα κλείσει κάποια συμφωνία»; Ή μήπως αγνοεί την εξάντληση των ορίων του κεϊνσιανισμού στη σημερινή κρισιακή συγκυρία; Και τι καινούριο, διαφορετικό κομίζει η δική του(ς) εναλλακτική πρόταση, που παραμένει πιστή και συνεπής στον «καλό, προεκλογικό Σύριζα»; Έναν πιο ριζοσπαστικό ή λιγότερο μετριοπαθή κεϊνσιανισμό;

(*όταν ρώτησε το κοινό «ποιος θα περίμενε μια τέτοια εξέλιξη;» ήταν μεγάλος ο πειρασμός να τρολάρουμε με το redfly και να σηκώσουμε επιδεικτικά το χέρι, αλλά τελικά νίκησε η συστολή κι οι καλοί μας τρόποι).

Ακολουθούν κωδικοποιημένα κάποια σημεία, για να πάρεις κι εσύ σφε αναγνώστη μια κατά το δυνατόν πληρέστερη γεύση.

Ο Λαπαβίτσας σχολίασε πως κάπου έχει ξανακούσει την υπόσχεση του Σύριζα για ανάπτυξη σε βάθος χρόνου μετά το μνημόνιο. Είναι η ίδια ακριβώς υπόσχεση της κυβέρνησης Σαμαρά και η πολιτική τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουν όλοι τα τελευταία χρόνια.
Κι αυτό που λέει ο ίδιος όμως, κάπου το έχουμε ξανακούσει, μου φαίνεται. Σε έχω δει κάπου, κάπου σε ξέρω, τα ψέματα αυτά μου είναι τόσο γνωστά. Είναι αυτά ακριβώς που έλεγε κι επιχείρησε να εφαρμόσει η «πρώτη φορά αριστερά», αλλά μας έφεραν στο ίδιο αποτέλεσμα. Τι τον κάνει λοιπόν να πιστεύει πως μπορούν να πετύχουν και φέρουν αποτέλεσμα τη δεύτερη φορά; Τα (διαφορετικά) πρόσωπα κι η πολιτική βούληση;

Πιθανότατα ναι. Ο Λαπαβίτσας μίλησε για το ρόλο της αξιοπιστίας στην πολιτική και τα αντίστοιχα δείγματα που έχει στο ενεργητικό της η ΛαΕ (πότε πρόλαβε;), όταν οι υπουργοί της άφησαν τα αξιώματά τους και δεν έμειναν κολλημένοι στις καρέκλες τους (!;). Ο Λαπαβίτσας είναι τόσο αξιόπιστος, που ξέχασε μονάχα λεπτομέρεια: ότι οι υπουργοί της πλατφόρμας καρατομήθηκαν με ανασχηματισμό κι όχι επειδή παράτησαν οικειοθελώς τις θέσεις τους, ενώ από το Σύριζα έφυγαν, όταν κατάλαβαν πως θα μείνουν έξω από τις εκλογικές λίστες.

Όσο για την πολιτική βούληση, αυτή ανάγεται για τον Λαπαβίτσα στη βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή μιας εναλλακτικής, καθώς υπάρχουν ήδη μελέτες που προβλέπουν διεξόδους για κάθε ενδεχόμενο (θα ‘ρθουμε και σε αυτό). Κάτι που γενικά δε θα ήταν ακριβώς λάθος, αν δεν υπόκεινταν στη λογική, που εξέφρασε ο Λαφαζάνης σε μια συνέντευξη τύπου: αν το πιστέψουμε, μπορούμε να διαγράψουμε το χρέος. Lets cross our fingers, κι ας προσευχηθούμε, κρατώντας παράλληλα την ανάσα μας (για να τους εκβιάσουμε).

Η ειρωνεία μου πηγαίνει στο ότι καμία πολιτική βούληση δεν μπορεί να αλλάξει θαυματουργά κάτι, εφόσον (είναι αποφασισμένη να) λειτουργεί σε αυτό το κρίαρχο πλαίσιο, (όπου επικρατεί η βούληση κι ο κανόνας του ισχυρού) και δεν προχωρά σε μονομερείς ενέργειες.
Για το Λαπαβίτσα το κυρίαρχο πλαίσιο δεν είναι το καπιταλιστικό σύστημα ή έστω η ΕΕ, αλλά η ευρωζώνη, που δίνει το δικαίωμα στο Ντράγκι της ΕΚΤ να μας εκβιάζει και να μας στερεί τη ρευστότητα –που φαντάζει κι αυτή ως βασική προϋπόθεση για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Καλός ο σοσιαλισμός σφοι, αλλά πώς θα φτάσουμε εκεί χωρίς ρευστότητα και εθνικό νόμισμα να μας τη διασφαλίζει;
Και ποιες είναι οι μονομερείς ενέργειες τις οποίες θεωρεί απαραίτητες ο Λαπαβίτσας; Παύση πληρωμών, που θα οδηγήσει σε διαπραγμάτευση για τη βαθιά διαγραφή του χρέους. Που όσο βαθιά ή γενναία κι αν χαρακτηρίζεται, δεν είναι συνολική, για να απαλλάξει οριστικά το λαό από το βραχνά του χρέους. Κι εφόσον προέλθει ως καρπός διαπραγμάτευσης, δε θα είναι ούτε καν μονομερής.

Μήπως όμως αδικούμε ένα τέτοιο σχέδιο, όταν το παρουσιάζουμε ως (κινηματογραφική) συνέχεια του Σύριζα; Ας δούμε κάποια ακόμα χαρακτηριστικά σημεία του.
Ο Λαπαβίτσας μίλησε για λάθος πορεία της ελληνικής οικονομίας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, μετά την ένταξή της στην ΕΟΚ (άραγε μέχρι τότε ήταν σωστή;). Απέφυγε συστηματικά όμως να μιλήσει για «αποδέσμευση από την ΕΕ», όχι γιατί την τοποθετεί χρονικά ως στόχο σε ένα απώτερο μέλλον, αλλά γιατί περιέχει κι άλλες πτυχές (ΕΣΠΑ, επιδοτήσεις), που δεν τις αντιπαρέρχεται κανείς εύκολα. Κατά συνέπεια, το βασικό του μέλημα ήταν να καθησυχάσει τον κόσμο πως δεν υπάρχει νομική βάση (το πολιτικό πάντα έπεται, ασθμαίνοντας) κι ενδεχόμενο διπλής εξόδου-έξωσης από την Ε.Ε., εφόσον επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα.
Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοθαυμάσει! Την ευρωλαγνεία του Λα-πα ή τη συγκινητική του αφέλεια πως ο λάκκος των λεόντων θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί την κυβέρνησή του, αφήνοντάς την ανεμπόδιστη να πορεύεται, σε ιδανικές συνθήκες (κοινωνικού) εργαστηρίου.

Το μοντέλο της παραγωγικής ανασυγκρότησης που οραματίζεται ο Λαπαβίτσας, με βάση και το παράδειγμα του Λαναρά (;!) από την περιφέρεια στην οποία εκλέγεται, είναι στην καλύτερη περίπτωση κάποια εκδοχή αυτοδιαχειριστικής ουτοπίας, και στη χειρότερη (κι επικρατέστερη) μια διαφορετική, υγιή σχέση δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα (μη μας πουν και κρατιστές). Βασικά δηλ οι περιβόητες συμπράξεις τους (ΣΔΙΤ) που εφαρμόζονται και τώρα, με τους αετονύχηδες και τα μονοπώλια να τσεπώνουν ζεστό, κρατικό χρήμα, για να επενδύσουν.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που δίπλα στις άλλες επαγγελίες για τη η σεισάχθεια, την απόρριψη των πλεονασμάτων και τις φοροαπαλλαγές, ο Λαπαβίτσας φροντίζει να υπενθυμίσει πως είναι άδικος κι η φορολογία του 29% στον επιχειρηματία (πώς θα κινηθεί η οικονομία εξάλλου;). Και αυτός, φαντάσου, είναι η αριστερή εκδοχή του Σύριζα...

Αφού ξεκαθαρίσαμε λοιπόν πως δεν είμαστε κρατιστές, μένει να ξεκθαρίσουμε τι κράτος θέλουμε να έχουμε και σε ποια κατεύθυνση θέλουμε να το αλλάξουμε. Ακούω κάποιους από εσάς να σκέφτονται μαξιμαλιστικά: εργατικό ή σοσιαλιστικό κράτος. Ο προσγειωμένος Λα-πα ωστόσο μίλησε για κάθαρση κι ένα αποτελεσματικό, ανταγωνιστικό κράτος, σε αντίθεση με τη σημερινή, γραφειοκρατική σούπα, που είναι ένας λαπάς! Κι αυτή η (αγγελική, αταξικά πλασμένη) ανάλυση, αυτή η σοσιαλδημοκρατική, ξαναζεσταμένη σούπα, αυτός ο θεωρητικός λαπάς, με μια ιδέα κακοαντιγραμμένου μαρξισμού, μας πλασάρεται ως σύγχρονη, ριζοσπαστική εναλλακτική...

Με βάση τα παραπάνω μπορεί να εκτιμήσει κανείς πόσο επιστημονικές ή αξιόπιστες είναι κι οι μελέτες στις οποίες αναφερθήκαμε στην αρχή του κειμένου. Πχ πως η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος (που θα ξεκινήσει από ισοτιμία 1 προς 1) θα κυμανθεί μεταξύ 15 και 20%. Και ότι η μετά τους πρώτους δύσκολους μήνες, θα έχουμε εντός διετίας ταχύρρυθμη ανάπτυξη –ακούω νοερά τους ίδιους σχολαστικούς συντρόφους να ρωτάνε σπαστικά «(ανάπτυξη) για ποιον;» και να κολλάνε σε λεπτομέρειες, ενώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος.

Κι είναι αυτές οι «προφητείες» με το κύρος της αυθεντίας, πασπαλισμένες με ένα σωρό λεπτομέρειες για τεχνικά ζητήματα που δεν είναι εύκολα προσιτά και κατανοητά από το ευρύ κοινό (κι εν μέρει ούτε από εμάς προφανώς), που τυλίγουν με γοητεία και τη φήμη του ειδικού τέτοιους οικονομολόγους, που προβάλλουν ως οι σύγχρονοι μάγοι της φυλής. Κι είναι καθήκον του κόμματος να αντιπαραθέσει τις δικές του επεξεργασμένες κι εκλαϊκευμένες προτάσεις (και) γι’ αυτά ακριβώς ζητήματα (πχ πόσο αυτάρκης είναι η χώρα σε φάρμακα, καύσιμα και τροφές, τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσει στην αρχή, κτλ), στα παραμύθια τέτοιων μάγων-οικονομολόγων –τόσο πιο επιτακτικό, όσο μεγαλύτερη απήχηση βρίσκουν στον κόσμο, για να φάει ήσυχα το φαΐ του, ή μάλλον για να συνεχίσουν να του το αρπάζουν από το τραπέζι.

Κράτησα για τον επίλογο το εισαγωγικό αστειάκι του συντονιστή της εκδήλωσης, που ανήγγειλε το κουτί ενίσχυσης που θα κυκλοφορούσε στο κοινό, λέγοντας πως θα είναι ευπρόσδεκτο κάθε νόμισμα (ρούβλια, δραχμές εύρω, κτλ). Λες να είχε κρατήσει κανείς παλιός Αναπλιώτης κανέναν προδραχμικό φοίνικα και να τον έβαλε στο κουτί για πλάκα. Και ποια είναι άραγε η ισοτιμία με τη δραχμή και με το ευρώ;

Υστερόγραφα
-Ήξερες πως η Αύρα (της γνωστής 3Ε, ούτε γουλιά, κι όχι η Παρτσαλίδου) χορηγεί-συμμετέχει στο εγχείρημα «Ελλάδα ελεύθερη από χρέος» ή κάτι τέτοιο; Τι λες τώρα...
-Το «γάλα του Μοριά» είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει κάτω από το Αυλάκι (θα έλεγα και τα Τέμπη αλλά υπάρχει κι ο Όλυμπος, το Τρικκη-Τρικκη μάνα μου, κοκ.

-Απέναντι από το μνημείο για τους φυλακισμένους της Ακροναυπλίας με τους στίχους του Ρίτσου, ήταν γραμμένο κι ένα μεγάλο κόκκινο ΕΛΑΣ. Όχι δεν πέρασε από εκεί ο Λαπαβίτσας (που ξέρει να τραγουδάει και τον ύμνο του Εαμ, για να μην ξεχνιόμαστε). Αλλά οι σφοι της Κνε τον περασμένο μήνα για το διήμερο της οργάνωσης.

TOP READ