Η 31χρονη δημοσιογράφος Μιγουά Σάντο είναι ήταν ένα από τα θύματα του συνδρόμου karoshi, που θερίζει τους εργαζομένους στην Ιαπωνία.
Πρόκειται για χιλιάδες θανάτους ετησίως που προκαλούνται σε ανθρώπους χωρίς ιατρικά προβλήματα λόγω της υπερβολικής εργασίας. Θάνατοι από αιφνίδια καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό, από εξάντληση λόγω υπερκόπωσης και από αυτοκτονίες λόγω εργασιακής κατάθλιψης ή εργασιακού στρες.
Η Σάντο κάλυπτε το πολιτικό ρεπορτάζ για τη δημόσια τηλεόραση ΝΗΚ στο Τόκιο, βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της τον Ιούλη του 2013. Ένα χρόνο αργότερα οι Αρχές απεφάνθησαν ότι ο θάνατός της οφειλόταν στον υπερβολικό αριθμό ωρών που εργαζόταν. Η νεαρή γυναίκα δεν είχε ξεκουραστεί παρά μόνο δύο ημέρες τον τελευταίο μήνα της ζωής της, κατά τον οποίο έκανε 159 ώρες υπερωρίες, σύμφωνα με τους επιθεωρητές εργασίας. Η υπόθεση ωστόσο ήρθε μόλις τώρα στο φως από το δίκτυο ΝΗΚ έπειτα από την πίεση των γονιών της που αξίωσαν να ληφθούν μέτρα για να αποτραπούν νέα κρούσματα.
Μπορεί η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου με τους εκατοντάδες νεκρούς από το σύνδρομο karoshi να φαντάζει μακρινή, ο θάνατος της δημοσιογράφου αποτέλεσμα μιας τοπικής ιδιομορφίας, μιας αντίληψης. Όμως αυτός είναι ο καπιταλισμός που επιβάλλει την εντατικοποίηση της εργασίας – παντού – την οποία μπορεί να ντύσει με διάφορες ιδιαιτερότητητες, αναγκαιότητες κλπ, και η οιποια συχνά συνοδεύεται με αύξηση των υπερωριών.
Και σήμερα η τάση – και στη χώρα μας – είναι να γίνονται περισσότερες και φθηνότερες οι υπερωρίες. Με τον ίδιο προσανατολισμό αξιοποιούνται και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η διευθέτηση εργασίας κλπ.
Το ωράριο, ο χρόνος εργασίας αποτελεί σημαντικό παράγοντα, που επηρεάζει την κοινωνική ευεξία και ισορροπία. Η συνεχόμενη εργασία, οι εναλλασσόμενες βάρδιες, το μη σταθερό ωράριο, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος, δυσχεραίνουν την ομαλή κοινωνική και οικογενειακή ζωή του εργαζόμενου. Παράλληλα, συνδέονται με αυξημένους δείκτες εργατικών ατυχημάτων.
Τέλος, μελέτες έχουν αναδείξει αύξηση της θνησιμότητας στους εργαζόμενους που εργάζονταν υπερωριακά πάνω από 5 ώρες τη βδομάδα, τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση και τους εργαζόμενους με επιπρόσθετη εργασία.
Αυτά στην εποχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας… Μοντέρνοι καιροί