7 Νοε 2014

Μια χούντα θα μας… φεσώσει

Μια χούντα θα μας… φεσώσει



Ήταν σκληροί, σκότωσαν και μερικούς αλλά τουλάχιστον ήταν «αδιάφθοροι» και «πέθαναν στην ψάθα». Χονδροειδή ψέμματα σαν κι αυτά ακούγονται όλο και συχνότερα για τα στελέχη της χούντας των συνταγματαρχών.
Γιατί όμως τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού δεν τα διαψεύδουν με μια ομοβροντία δημοσιευμάτων και δηλώσεων; Ίσως γιατί ανοίγοντας το φάκελο «διαφθορά στη χούντα» θα βρεθούν αντιμέτωποι με επιχειρηματίες και πολιτικούς που κυβερνούν ακόμη και σήμερα τη χώρα.
Η Ντέλλα Ρουφογάλη, ένα από τα γνωστότερα φωτομοντέλα της δεκαετίας του ‘60, έλαμπε πραγματικά στο νυφικό της. Και είχε κάθε λόγο. Το ημερολόγιο έγραφε 1973 και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μια εξέγερση φοιτητών στο Πολυτεχνείο θα άλλαζε ύστερα από μερικούς μήνες την πορεία της χώρας.
Ο κύριος με το ατσαλάκωτο γαμπριάτικο κουστούμι δίπλα της ήταν ο διοικητής της ΚΥΠ και στη θέση των καλεσμένων καθόταν η αφρόκρεμα των επιχειρηματιών που συγχρωτιζόταν με τη χούντα: Ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’, ο Τομ Πάππας, ο Γιάννης Λάτσης και πολλοί άλλοι.
Από τις δεκάδες ιστορίες σχετικά με το όργιο διαφθοράς, της επταετίας, το «ημερολόγιο της Ντέλλας» περιέχει ίσως τις πιο γλαφυρές εικόνες για ένα καθεστώς που δεν διέφερε σε τίποτα από τις λατινοαμερικάνικες μπανανίες της δεκαετίας του ’70.
«Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου» θυμόταν η Ρουφογάλη και συνέχιζε: «Φέρομαι φιλικά προς τους… πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια [...] Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει». Σε ένα άλλο σημείο περιγράφει τις «αυτοκρατορικές» διακοπές που πέρασε στο Παρίσι μαζί με τη σύζυγο του δικτάτορα Παπαδόπουλου –πάντα με χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων. «Μένουμε σε μεγάλες σουίτες στο Intercontinental. Έρχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης».
Το όργιο διαφοράς που χαρακτήρισε την επταετία έχει περιγράψει με εξαιρετική επάρκεια και γλαφυρότητα η δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού της Κυριακής» και πολύ πιο πρόσφατα η εφημερίδα ΠΡΙΝ και ο Διονύσης Ελευθεράτος. Πριν σταχυολογήσουμε όμως και εμείς ορισμένες στιγμές από το φαγαπότι, που πραγματοποίησαν τα μεγαλύτερα «λαμόγια» της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αξίζει να δούμε ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους η θεωρία των «αδιάφθορων στρατηγών» επανέρχεται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Ζητούνται αστοί
Για αρκετές αγροτικές κοινωνίες που πέρασαν βίαια στον «γενναίο, νέο, κόσμο» του καπιταλισμού ο στρατός κλήθηκε, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, να παίξει το ρόλο της ανύπαρκτης αστικής τάξης. Όταν λόγου χάρη ο Ατατούρκ παρέλαβε μια χώρα με αφανισμένη την υπάρχουσα αστική τάξη των Αρμενίων και των Ελλήνων οι συνάδελφοι αξιωματικοί αποτελούσαν το καλύτερο υποκατάστατο. Ακόμη και ο Λέον Τρότσκι, που εκείνη την περίοδο ζούσε εξόριστος στα Πριγκιποννήσια έβλεπε τους νεαρούς αξιωματικούς σαν μια «κριτικά σκεπτόμενη και δυσφορούσα πρωτοπορία». «Τα καλύτερα εκπαιδευμένα τμήματα της τουρκικής ιντελιγκέντσιας» θα γράψει στα απομνημονεύματά του «όπως οι καθηγητές και οι μηχανικοί, μην βρίσκοντας πώς να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους στα σχολεία και τα εργοστάσια, αποφάσισαν να γίνουν αξιωματικοί του στρατού [...] Το κράτος είχε εκθρέψει μέσα στα ίδια του τα σπλάχνα τη μάχιμη πρωτοπορία του φιλόδοξου αστικού κράτους».
Το παράδειγμά του Ατατούρκ θα ακολουθήσουν αρκετές δεκαετίες αργότερα ο Περόν στην Αργεντινή αλλά ακόμη και ηγέτες του αραβικού εθνικισμού που ισορροπούσαν άτσαλα ανάμεσα στα σοσιαλιστικά κελεύσματα της ΕΣΣΔ και στον αστικό εκσυγχρονισμό της Δύσης.
Το γεγονός βέβαια ότι όλοι αυτοί οι αξιωματικοί έφερναν έναν αέρα εκσυγχρονισμού, και πειθαρχίας σε οπισθοδρομικές κοινωνίες, δεν τους καθιστά σε καμία περίπτωση αδιάφθορους – με τον ίδιο τρόπο που σύγχρονες εταιρείες όπως η Enron ή η Siemens δεν είναι λιγότερο διεφθαρμένες από τους ζάμπλουτος δικτάτορες της υποσαχάρειας Αφρικής. Απλώς η διαφθορά των πρώτων είναι θεσμοθετημένη στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα και πιο δύσκολα αναγνωρίσιμη.
Σε όλα τα καθεστώτα πάντως όπου οι στρατιωτικοί έπαιξαν το ρόλο μιας πρώιμης αστικής τάξης δημιουργήθηκαν μαφιόζικου τύπου μονοπώλια με τα οποία οι αξιωματικοί λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία. Στην περίπτωση της Τουρκίας το γιγαντιαίο Ταμείο Αλληλοβοήθειας Στρατού (ΟΥΑΚ), είχε μετατραπεί σε μια υπερ-εταιρεία που έλεγχε μέχρι πρότινος τους πυλώνες της οικονομίας.
Η κατάσταση θα επιδεινωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη με το ξέσπασμα του ψυχρού πολέμου, όταν οι ΗΠΑ αναθέτουν σε ομάδες στρατιωτικών να ανατρέψουν εχθρικές προς την Ουάσινγκτον κυβερνήσεις. Η πρόβα τζενεράλε γίνεται στο Ιράν με την ανατροπή του Μοσάντεκ, το 1953, για να ακολουθήσει η Γουατεμάλα και να ξεκινήσει έτσι το ντόμινο των πραξικοπημάτων της CIA στη Λατινική Αμερική. Οι νέοι δικτάτορες όχι μόνο δεν φέρνουν τον αέρα μιας κοινωνικής πρωτοπορίας αλλά συνήθως είναι τα αιματοβαμμένα πρωτοπαλίκαρα παρακρατικών μηχανισμών. Με πρόσχημα την αναχαίτιση της «ερυθράς απειλής» υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, που συνήθως έχουν εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ μετατρέπονται σε ντίλερ αμερικανικών πολυεθνικών.
Το παράδειγμα του δικτάτορα Πινοσέτ οποίος επέστρεψε τα εθνικοποιημένα ορυχεία χαλκού στην αμερικανική ΑΤΤ και άνοιξε τις πύλες της Χιλής στο αμερικανικό κεφάλαιο είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο μια ολόκληρης περιόδου. Στη Μιανμάρ το στρατιωτικό καθεστώς είχε φτάσει να προσφέρει πολίτες του σαν σκλάβους σε αμερικανικές και γαλλικές πολυεθνικές όπως η Halliburton και η Total.
Ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους οι νέοι δικτάτορες βούταγαν το δάχτυλο στο μέλι των δημόσιων ταμείων ενώ προσέφεραν χρυσοφόρα συμβόλαια στις εγχώριες οικονομικές ελίτ. Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, από τη χούντα του Γκαλτιέρι στην Αργεντινή μέχρι τη δικτατορία του Σουχάρτο στην Ινδονησία, η διαφθορά γιγαντώθηκε ακόμη και σε σχέση με τις χειρότερες πολιτικές κυβερνήσεις στέλνοντας στα ουράνια και το δημόσιο χρέος.
Πάντα Coca Cola
Η περίπτωση της Ελληνικής χούντας όχι μόνο δεν θα αποτελέσει εξαίρεση αλλά θα δώσει ορισμένα από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα διαφθοράς στην ιστορία του 20ου αιώνα.
Πρώτοι ευργετηθέντες είναι Αμερικανοί και ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες, οι οποίοι λειτουργούν και σαν σύνδεσμοι με το Λευκό Οίκο. Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος, ο οποίος υπήρξε σύνδεσμος της CIA με τις ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών, δίνει προτεραιότητα στους «εργοδότες» του στην αντίπερα πλευρά του Ατλαντικού και κρατά για τον εαυτό του μόνο τρία «κωλόσπιτα» – όπως αποκαλούνταν οι βίλες επί πασοκικής παντοκρατορίας – στο Ψυχικό, την Πάρνηθα και το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).
Ο περίφημος Τομ Πάππας, ο οποίος αποτέλεσε και βασικό χρηματοδότη στην προεκλογική εκστρατεία του Ρίτσαρντ Νίξον, αποτέλεσε εμβληματική φιγούρα της εποχής. Έχοντας εξασφαλίσει από το 1962 λεόντειο θέση στην ελληνική αγορά ενέργειας με το διυλιστήριο της ESSO, με τη χούντα απαλλάσσεται και από αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας.
Παράλληλα λαμβάνει άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola – μια σκανδαλώδης σύμβαση η οποία θα βυθίσει για πάντα την ελληνική βιομηχανία αναψυκτικών. Η Ελλάδα είναι πλέον και επισήμως οικονομικό προτεκτοράτο των ΗΠΑ, γεγονός που θα επιβεβαιωθεί όταν ένας υπάλληλος του Τομ Πάπας διορίζεται το 1967, υπουργός Δημόσιας Τάξης (με την ίδια άνεση που η κυβέρνηση Παπανδρέου διόριζε τα στελέχη της Goldman Sachs σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού).
Το ξεπούλημα σε αμερικανικές πολυεθνικές συνεχίζεται με την εταιρεία Litton η οποία υπογράφει ληστρική «αναπτυξιακή σύμβαση» (την οποία όπως διαβάζουμε στον «Ιό της Κυριακής» πρώτος είχε προτείνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αλλά απορρίφθηκε από τη βουλή το 1966). Πρόκειται ουσιαστικά για ένα δώρο προς την αμερικανική εταιρεία η οποία υποσχέθηκε να φέρει στη χώρα δάνεια 800.000.000 δολαρίων και αντ’ αυτού έφυγε νύχτα έχοντας τσεπώσει μερικά εκατομμύρια του ελληνικού δημοσίου.
Με ζημιά εκατοντάδων εκατομμυρίων βρέθηκε ζημιωμένο το δημόσιο και από την ανάθεση από τον μακαρέζο στον Αμερικανό εργολάβο Robert McDonald της κατασκευής της Εγνατίας.
Προφανώς η ρεμούλα δεν θα μπορούσε να λείπει και από τον κατεξοχήν «προσωπικό» χώρο των στρατηγών, δηλαδή τις προμήθειες των ενόπλων δυνάμεων. Μιλώντας στο Unfollow, ταξίαρχος ε.α που υπηρέτησε με αρκετές δυσμενείς μεταθέσεις στα χρόνια της δικτατορίας, περιγράφει ένα σκηνικό πραγματικής ληστείας από τις μικρότερες παραγγελίες τροφίμων μέχρι τα μεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράμματα. «Φτιάχτηκαν οικογένειες με αυτό τον τρόπο» υποστηρίζει ο ταξίαρχος ο οποίος θεωρεί ότι μέσα από τη βουλή έχουν περάσει και κομματάρχες που δεν θα βρίσκονταν εκεί αν οι πατεράδες τους δεν είχαν υπάρξει προμηθευτές του ελληνικού στρατού.
Το μεγάλο παιχνίδι στο εσωτερικό όμως παίζεται με τα μεγάλα τζάκια της χώρας – ορισμένα από τα οποία είχαν ξεκινήσει την «καριέρα» τους ως συνεργάτες των ναζί στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σε αρκετές περιπτώσεις τα ανώτερα στελέχη της χούντας δρούσαν σαν εντολοδόχοι συγκεκριμένων επιχειρηματιών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την κατασκευή του τρίτου διυλιστηρίου της χώρας το οποίο διεκδικούσε ο Ωνάσης, ο Νιάρχος, ο Βαρδινογιάννης, ο Ανδρεάδης και ο Λάτσης. Όπως εξηγούσε ο δημοσιογράφος, Διονύσης Ελευθεράτος, ο Παπαδόπουλος είχε ταχθεί εξ’αρχής στο πλευρό του Ωνάση ενώ ο Μακαρέζος στήριζε τον Νιάρχο. Τελικά ύστερα από πολυετή υπόγεια σύγκρουση, που απείλησε την σταθερότητα του καθεστώτος, ο Ωνάσης αποχώρησε αφήνοντας το τρίτο διυλιστήριο στους Ανδρεάδη – Λάτση ενώ ένα τέταρτο δόθηκε στον Βαρδινογιάννη.
Παράλληλα με το μεγάλο παιχνίδι, πάντως, οι πρωτεργάτες της δικτατορίας δεν ξέχασαν και τις τρέχουσες οικονομικές ανάγκες τους. Το ρουσφέτι γίνεται ο κανόνας και όλοι σπεύδουν να πλουτίσουν σαν να μην υπάρχει αύριο.
Από τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης τους οι πραξικοπηματίες στρατηγοί υπερδιπλασιάσουν τους μισθούς του πρωθυπουργού και των υπουργών (από 23 σε 25 χιλιάδες δραχμές και από 22 σε 35 αντίστοιχα) ενώ ανακαλύπτουν τα «εκτός έδρας» και αρκετά επιδόματα. Παράλληλα αρχίζουν να μοιράζουν σε συγγενείς και φίλους οφίτσια και μεγάλα δημόσια έργα. Τα αδέρφια του Παπαδόπουλου, Κωνστντίνος και Χαράλαμπος καταλαμβάνουν τις θέσεις «υπουργού παρά το πρωθυπουργώ» και Γ.Γ Δημόσιας τάξης, αντίστοιχα ενώ ο Μακαρέζος διορίζει τον κουνιάδο του υπουργό Γεωργίας και αργότερα Βορείου Ελλάδας. Για να διασφαλίσουν μάλιστα τον εαυτό τους από τυχόν μελλοντικές διώξεις θεσμοθετούν νέες ρυθμίσεις περί ευθύνης υπουργών με τις σχεδόν εξασφαλίζουν ότι κανείς δεν μπορεί να κινηθεί δικαστικά εναντίον τους χωρίς την έγκριση των «συναδέλφων» τους – ουσιαστικά δηλαδή των ιδίων.
Και η ιστορία όπως φαίνεται επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Ο Μιχαλολιάκος, ο πρώτος γραμματέας που διόρισε ο Παπαδόπουλος στη Νεολαία ΕΠΕΝ (πριν από τον Βορίδη) δήλωνε πριν από μερικούς μήνες ότι «ο τόπος είδε προκοπή μόνο επί Γεωργίου Παπαδόπουλου και 21ης Απριλίου». Το κόμμα του μάλιστα ξιφουλκούσε κατά της φορολόγησης των εφοπλιστών, διαιωνίζοντας την φοροασυλία του ναυτιλιακού κεφαλαίου που θεσμοθέτησε… η χούντα.

Άρης Χατζηστεφάνου

Για σενα...φτωχεια,πεινα

Μη ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind


Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή. Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ των μεγαλύτερων εταιρειών του κόσμου. Ανάμεσα του βρίσκεται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind... αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.
Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πως μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο  που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link  για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Το σκάνδαλο σε μια παράγραφο

Αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το ICIJ μέσω των συνεργαζόμενων με αυτό ΜΜΕ ανά τον κόσμο (δυστυχώς το TPP δεν έχει το status των ΝΕΩΝ, τα οποία ανέλαβαν τη διερεύνηση του ελληνικού τμήματος) είναι μια τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής, στην οποία ενέχονται εκτός από πολυεθνικές και ισχυρά πολιτικά συμφέροντα. Πρόκειται για ένα νόμιμο σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι εταιρείες μπορούν να πετυχαίνουν ξεχωριστές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να έχουν ειδική φορολόγηση. Το ICIJ σήμερα αποκάλυψε ότι οι αρχές του Λουξεμβούργου μέσω ελεγκτικών εταιριών έκαναν συμφωνίες με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο προκειμένου να μεταφέρεται στο Δουκάτο η φορολόγηση των κερδών των εταιριών, νόμιμα, απλά... και εντελώς ανήθικα, αφού ουσιαστικά οι μεγάλες εταιρείες με αυτό τον τρόπο δεν φορολογούνται στις χώρες που δραστηριοποιούνται.

Πόσο μεγάλο είναι το σκάνδαλο

Σύμφωνα με τους ερευνητές του ICIJ το σκάνδαλο είναι τεράστιο αφού τα ποσά για τα οποία μιλάμε είναι σχεδόν 2 φορές όσο το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Ελλάδας, ενώ η φοροαποφυγή υπολογίζεται σε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ.

Ποιες εταιρείες αφορά το σκάνδαλο στην Ελλάδα

Μέχρι στιγμής από τη δημοσίευση των εγγράφων έχουν αποκαλυφθεί οι συναλλαγές 5 εταιρειών ενώ έχει προγραμματιστεί η δημοσίευση για άλλες 4 (7,10,12 και 30 Νοεμβρίου). Οι εταιρείες που εμπλέκονται είναι:

1. Badcock & Brown
2. EFG Group
3. Macquarie Group
4. Olayan Investments Company Establishment
5. Weather Investments
Η EFG Group είναι ένα διεθνές ιδιωτικό τραπεζικό ίδρυμα με έδρα τη Ζυρίχη που ελέγχεται από την οικογένεια Λάτση ενώ η Weather Investments έχει τον έλεγχο της Wind Hellas. Η Olayan ήταν υποψήφια στις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις ενώ έχει ποσοστό και στην Chipita. Είχε πάρει μέρος στο διαγωνισμό για τον Αστέρα Βουλιαγμένης με συνεργάτη τον Κωνσταντακόπουλο αλλά δεν επιλέχθηκε τελικά. Η Badcock & Brown έχει επενδύσει στην Ελλάδα σε αιολικά πάρκα.
Είναι δηλαδή σαφές ότι μιλάμε για εταιρείες με τεράστιο κύκλο εργασιών που παίζουν στα υψηλότερα κλιμάκια της οικονομίας της χώρας.
Ποιες άλλες εταιρείες έχουν αποκαλυφθεί παγκόσμια
Μέχρι στιγμής από τα συνεργαζόμενα με το ινστιτούτο ICIJ μέσα έχει αποκαλυφθεί ότι:
 •Οι Pepsi, IKEA, AIG, Coach, Deutsche Bank, Abbott Laboratiories και περίπου ακόμα 340 εταιρίες έχουν κάνει κρυφές συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου που τους επιτρέπουν να φοροαποφεύγουν στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται.
•Η PriceWaterHouseCoopers έχει βοηθήσει πολυεθνικές εταιρείες να ολοκληρώσουν τουλάχιστον 548 συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου από το 2002 μέχρι το 2010. Αυτό το κρυφό σύστημα έχει βοηθήσει τις εταιρείες μέσω ενός πολύπλοκου φορολογικού συστήματος να γλιτώσουν δισεκατομμύρια φόρων. Οι οικονομικές αρχές του Λουξεμβούργου έκλειναν γραπτές συμφωνίες με τις επιχειρήσεις.
•Πολλές από τις κρυφές συμφωνίες εκμεταλλεύονται διεθνείς συμφωνίες μεταξύ κρατών που επιτρέπουν τα ειδικά φορολογικά καθεστώτα, όπως αυτό που ισχύει για το Λουξεμβούργο.
Που πήγε η είδηση, οεο;
Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο ακόμα ουρές του σκανδάλου, καθόλου αμελητέες. Την πρώτη και σημαντικότερη θα μας επιτρέψετε να την κρατήσουμε για λίγο ακόμα μέχρι να δημοσιεύσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες το μεγάλο μας αφιέρωμα. Η δεύτερη λέγεται ελληνική δημοσιογραφία... ή μάλλον η έλλειψή της.
Την αποκάλυψη έκαναν τα ΝΕΑ. Στην ένθετη φωτογραφία αριστερά μπορείτε να δείτε τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε η εφημερίδα του κυρίου Ψυχάρη να δημοσιεύσει αυτή την παγκόσμια αποκλειστική είδηση (είναι το κουτάκι πάνω αριστερά). Δεν θα βρείτε φυσικά ονόματα εταιριών. Ωστόσο να δώσουμε έναν πόντο στην εφημερίδα που πήρε μέρος στην έρευνα και τελικά έπαιξε το θέμα. Ας πάμε όμως παρακάτω και ας επιλέξουμε το εντελώς ανακριβές σύστημα της Alexa για να δούμε πως έπαιξαν το θέμα στις πρώτες τους σελίδες οι 10 πρώτες ιστοσελίδες* της χώρας μας:

1. Το Zougla.gr έχει την είδηση των Luxemburg Leaks και ρεπορτάζ 900 λέξεων αλλά αναφέρει μόνο τις εταιρείες που δεν δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Καμία αναφορά σε Eurobank, Λάτση ή Wind.

2. Το Protothema.gr δεν έχει καμία αναφορά στο σκάνδαλο. Έχει όμως διαφήμιση της Wind.

3. Το Newsit.gr δεν έχει επίσης καμία αναφορά στο LuxLeaks. Έχει επίσης διαφήμιση της Wind.

4. Το tro-ma-ktiko.blogspot.gr δεν έχει επίσης καμία αναφορά. Περιέργως όμως έχει μια τεράστια διαφήμιση της Eurobank (Να υποθέσουμε δηλαδή ότι δεν είναι ανώνυμο το blog και μπορεί να κόβει τιμολόγια;)

5. Το κραταιό και έγκυρο in.gr... Επίσης ούτε μια λέξη στη πρώτη το σελίδα για το LuxLeaks. Διαφήμιση Wind: Παρούσα!

6. News247.gr... καμία αναφορά, καμία διαφήμιση (πως θα τη βγάλει την HuffPost;)

7. Το NewsBomb.gr επίσης δεν έχει καμία απολύτως αναφορά και επίσης σχεδόν καμία διαφήμιση (όλοι σαν το TPP έχουν καταντήσει).

8. To iefimerida.gr δεν έχει καμία αναφορά στο θέμα και έχει διαφήμιση Wind και Eurobank στις δύο πρώτες θέσεις.

9. To NewsBeast.gr επίσης χωρίς καμία αναφορά και επίσης με διαφημίσεις Wind και Eurobank.

10. Capital.gr δεν έχει καμία απολύτως αναφορά στο σκάνδαλο και έχει διαφήμιση Eurobank.

 Χωρίς κανένα ακόμα σχόλιο.

* Υ.Γ.1: Μπορεί να συμβαίνει μόνο ένα από τα δύο: Ή οι Έλληνες είναι τρελοί και άλλα site διαβάζουν από αυτά που λένε ότι διαβάζουν, ή οι Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο internet αγοράζουν αφειδώς ψεύτικη επισκεψιμότητα. Η απάντηση σε λίγες ημέρες.

Υ.Γ.2: Κρατήστε την παραπάνω λίστα και επισκεφτείτε τα site που σας ανέφερα παραπάνω και φαίνεται ότι δεν έχουν διαφήμιση της μίας ή της άλλης εταιρίας. Προσωπικά πιστεύω ότι στις επόμενες 2-3 ημέρες οι Eurobank και Wind θα αυξήσουν «απότομα» την διαφημιστική τους δαπάνη.

Υ.Γ.3: Με την κατάσταση στα media όπως περιγράφεται παραπάνω εξαρτάται από εσάς να διαδοθεί η είδηση. Είναι η σειρά σας δηλαδή, που λέγαμε και μικροί...
Πηγή: thepressproject.gr

Η διάταξη δυνάμεων πριν τον Οχτώβρη

 Η διάταξη δυνάμεων πριν τον Οχτώβρη

Η κε του μπλοκ παρακάμπτει προσωρινά τα θέματα της επικαιρότητας, αντιγράφοντας, λόγω της ημέρας, ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του λένιν, που ξαναθυμήθηκα διαβάζοντας το αξιόλογο βιβλίο του λάσζλο γκιούργκο «ο λένιν τον οκτώβρη» απ’ τις εκδόσεις σύγχρονη εποχή. Το εν λόγω κείμενο γράφτηκε τον απρίλη του 17’ και μπορεί να το βρει κανείς στον 31ο τόμο των απάντων, με τίτλο «τα πολιτικά κόμματα της ρωσίας και τα καθήκοντα του προλεταριάτου». Ο γκιούργκο σημειώνει πως συνήθως «η απλότητα αποτελεί προτέρημα για την εξήγηση αλλά μειονέκτημα για τη σκέψη, (...) γιατί όποιος σκέφτεται υπερβολικά απλά απλουστεύει». Εδώ όμως η απλούστευση είναι το βασικό πλεονέκτημα του κειμένου, γιατί στην επανάσταση η ζωή απλοποιείται τόσο, που η ουσία της μπορεί να εκφραστεί με μια θέση, το συμφέρον των τάξεων.

Κατά τη γνώμη μου το κείμενο του λένιν έχει και μια διαχρονική αξία, τόσο στο γενικό του χαρακτήρα, όπου περιγράφει τη διάταξη των δυνάμεων της εποχής του, όσο και σε ειδικές πλευρές του, πχ στις πολύ εύστοχες παρατηρήσεις του σχετικά με τη δυαδική εξουσία, που μπαίνει ως στρατηγικός στόχος από κάποιες δυνάμεις, ενώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσωρινή εύθραυστη ισορροπία δυνάμεων –που δεν είναι καν απαραίτητο να προκύψει. Αξίζει συνεπώς να διαβαστεί με προσοχή και με το βλέμμα στραμμένο στην εποχή μας.



Ερωτήσεις:
1. Ποιες είναι οι κύριες ομάδες των πολιτικών κομμάτων στη Ρωσία;
Α. Τα κόμματα και οι ομάδες που είναι δεξιότερα από τους Καντέτους.
Β. Το Συνταγματικό-Δημοκρατικό Κόμμα (Καντέτοι, Κόμμα της Λαϊκής Ελευθερίας) και οι συγγενικές του ομάδες.
Γ. Οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες και οι συγγενικές του ομάδες.
Δ. Το κόμμα που θα έπρεπε να λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα και που σήμερα λέγεται «Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα της Ρωσίας, ενωμένο από την Κεντρική Επιτροπή» ή πιο απλά «Μπολσεβίκοι».

2. Ποια τάξη εκπροσωπούν αυτά τα κόμματα; Ποιας τάξης την άποψη εκφράζουν;
Α. (Τα δεξιότερα από τους καντέτους): Των φεουδαρχών-τσιφλικάδων και των πιο καθυστερημένων στρωμάτων της αστικής τάξης.
Β. (Οι καντέτοι): Ολόκληρης της αστικής τάξης, δηλαδή της τάξης των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων που αστοποιήθηκαν, που έγιναν καπιταλιστές.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες): Των μικρών νοικοκυραίων, των μικρών και μεσαίων αγροτών, των μικροαστών, καθώς και μιας μερίδας εργατών που μπήκαν κάτω από την επιρροή της αστικής τάξης.
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Των συνειδητών προλετάριων, των μισθωτών εργατών και της μερίδας των φτωχών αγροτών (μισοπρολετάριων), που συγγενεύουν μ’ αυτούς.

3. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στο σοσιαλισμό;
Α. (Τα δεξιότερα από τους καντέτους): Όπως το β.
Β. (Οι Καντέτοι): Απόλυτα εχθρική, γιατί ο σοσιαλισμός απειλεί τα κέρδη των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες): Υπέρ του σοσιαλισμού, αλλά είναι ακόμη νωρίς να σκέφτεται κανείς γι’ αυτόν και να κάνει άμεσα πρακτικά βήματα για την πραγματοποίησή του.
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Υπέρ του σοσιαλισμού. Είναι απαραίτητο τα σοβιέτ των εργατών κτλ. βουλευτών να κάνουν αμέσως τα βήματα που μπορούν να γίνουν στην πράξη για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού.

4. Ποια κρατική συγκρότηση θέλουν σήμερα;
Α. (Τα δεξιότερα από τους Καντέτους): Συνταγματική μοναρχία, παντοκρατορία της υπαλληλίας και της αστυνομίας.
Β. (Οι Καντέτοι): Αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, δηλαδή σταθεροποίηση της κυριαρχίας των καπιταλιστών με τη διατήρηση της παλιάς υπαλληλίας και της αστυνομίας.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτς): Αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με μεταρρυθμίσεις υπέρ των εργατών και των αγροτών.
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Δημοκρατία των Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών, αγροτών, κτλ βουλευτών. Κατάργηση του τακτικού στρατού και της αστυνομίας, αντικατάστασή τους με τον καθολικά εξοπλισμένο λαό, όχι μόνο το αιρετό, αλλά και το ανακλητό των δημόσιων υπαλλήλων, η αμοιβή τους να μην ξεπερνάει την αμοιβή ενός καλού εργάτη.

5. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στην παλινόρθωση της μοναρχίας των Ρομανόφ;
Α. (Τα δεξιότερα από τους Καντέτους): Υπέρ της παλινόρθωσης, ενεργούν όμως στα κρυφά και με προφυλάξεις, γιατί φοβούνται το λαό.
Β. (Οι Καντέτοι): Όταν οι Γκουτσκόφ φαίνονταν δυνατοί, οι Καντέτοι ήταν υπέρ της ενθρόνισης του αδελφού ή του γιου του Νικολάου, όταν όμως ο λαός άρχισε να εμφανίζεται ως δύναμη, οι Καντέτοι τάχτηκαν ενάντια.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες): Βλέπε Δ.
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Ανεπιφύλακτα ενάντια σε οποιαδήποτε παλινόρθωση της μοναρχίας.

6. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στην κατάληψη της εξουσίας; Τι ονομάζουν τάξη και τι αναρχία;
Α. (Τα δεξιότερα από τους Καντέτους): Αν ο τσάρος ή κάποιος γενναίος στρατηγός αρπάξει την εξουσία, αυτό είναι από το Θεό, είναι τάξη. Όλα τα άλλα είναι αναρχία.
Β. (Οι Καντέτοι): Αν οι καπιταλιστές αρπάξουν την εξουσία, έστω και με τη βία, αυτό είναι τάξη. Το να καταάβει κανείς την εξουσία ενάντια στους καπιταλιστές θα είναι αναρχία.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες): Αν τα σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών, κτλ βουλευτών πάρουν μόνα τους όλη την εξουσία, μας απειλεί η αναρχία. Για την ώρα, ας έχουμε στην εξουσία τους καπιταλιστές και τα σοβιέτ των εργατών και των στρατιωτών ας έχουν την «Επιτροπή Επαφής».
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Όλη την εξουσία πρέπει να την έχουν μόνο τα σοβιέτ των εργταών, στρατιωτών, αγροτών, εργατών γης, κτλ βουλευτών. Όλη την προπαγάνδα, τη ζύμωση και την οργάνωση εκατομμυρίων κι εκατομμυρίων ανθρώπων πρέπει να την κατευθύνουμε ήδη αμέσως προς αυτόν τον σκοπό.

7. Πρέπει να υποστηρίζουμε την Προσωρινή Κυβέρνηση;
Α. (Τα δεξιότερα από τους Καντέτους): Όπως το Β.
Β. (Οι Καντέτοι): Οπωσδήποτε πρέπει, επειδή τη στιγμή αυτή είναι η μόνη που μπορεί να περιφρουρήσει τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτεες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες): Πρέπει, αλλά με τον όρο να εκπληρώνει τη συμφωνία με το σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών και να συμμετέχουν στην «Επιτροπή Επαφής».
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Δεν πρέπει, ας την υπσοτηρίζουν οι καπιταλιστές. Εμείς πρέπει να ετοιμάζουμε όλο το λαό για την παντοκρατορία και τη μονοκρατορία των σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και λοιπών βουλευτών.

8. Είναι υπέρ της μονοκρατορίας ή υπέρ της δυαδικής εξουσίας;
Α. (Τα δεξιότερα από τους Καντέτους): Όπως το Β.
Β. (Οι Καντέτοι): Υπέρ της μονοκρατορίας των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων.
Γ. (Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές-Επαναστάτες): Υπέρ της δυαδικής εξουσίας: «Έλεγχος» των σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών πάνω στην Προσωρινή Κυβέρνηση. Το να νομίζει κανείς πως ο έλεγχος δίχως την εξουσία είναι πραγματοποιήσιμος είναι επιζήμιο.
Δ. (Οι Μπολσεβίκοι): Υπέρ της μονοκρατορίας των σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών, αγροτών, κτλ βουλευτών, από τα κάτω ως τα πάνω σε όλη την χώρα...

Ξυπνά τη γη βαθιά βροντή

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!



 
Το καλοκαίρι
Ξυπνά τη γη βαθιά βροντή
Χαμπέρι στο σκοτάδι…
Κόκκινος ήλιος η εργατιά
Τη νύχτα σβάρνα παίρνει πια!!!
Σφυριά πολλά(!) βαρούν γερά
τη σιδερένια φτέρνα.
Μες στη φωτιά τη λιώνουνε!
Όνειρα γιγαντώνουνε!
Θα πάψει η απελπισιά!
Δε θα ξανάρθει χειμωνιά!
Άνοιξη έφερ’ ο Οκτώβρης!!!
Το καλοκαίρι σου θα τό ’βρεις!
Το καλοκαίρι το δικό σου!
Που ’ναι δικό μου και δικό του!
Που ’ναι της μάνας της φτωχής!
Της όμορφης της αδελφής!
Του συναδέλφου στο γραφείο!
Στο εργοστάσιο, στο πλοίο! 
Από το βιβλίο ...Δ! τραγουδοποιήματα (της συγγραφέα Καλής Γκέλμπεση)



Με αφορμή μια έκθεση

 Με αφορμή μια έκθεση


Άρθρο της Ναυσικάς Κυριάκη
Κέρκυρα 5/11/2014

Η τέχνη γεννιέται μέσα από τις κοινωνικές, οικονομικές και ιστορικές  συνθήκες και εκφράζεται από τον καλλιτέχνη μέσω της προσωπικής του οπτικής και κοσμοθεωρίας.  Η τέχνη έχει πάντοτε ταξικό κίνητρο, όποια τάξη και αν εκφράζει. Έτσι βλέπουμε πολλές αποτυπώσεις της κοινωνικής ζωής, των συναισθημάτων, των ανθρώπινων χαραχτήρων, των επαγγελμάτων, του φυσικού περιβάλλοντος, του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο και κάθε φορά με διαφορετικό μήνυμα, συνέπεια της τάξης που εκπροσωπεί ο καλλιτέχνης.

 Η τέχνη γράφει - και αυτή - την ιστορία, καταγράφει και απεικονίζει γεγονότα αλλά και εμψυχώνει συνειδήσεις , δίνοντας με τον τρόπο της ώθηση στους ανθρώπινους αγώνες.
Η έκθεση για την Τέχνη στην Αντίσταση, πραγματοποιείται στην Αθήνα, στην αίθουσα Τεχνών του Δήμου Αθηνών. Είναι ένας ύμνος για το μεγαλείο του απλού κόσμου, του λαού μας, την αντίσταση του στη βαρβαρότητα και το φασισμό. Μέσα από πλήθος χαρακτικών και εικαστικών έργων, άλλες φορές αποτυπώνοντας τη πείνα, τη φρίκη της φασιστικής κατοχής, άλλες προσκαλώντας το λαό σε αντίσταση, διακρίνουμε και τον αγώνα του καλλιτέχνη να αποδώσει τον αγώνα της αντίστασης. Ένα διπλό μέτωπο μάχης, αφού και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες συμμετείχαν ενεργά στο κοινωνικοαπελευθερωτικό  και εθνικό αγώνα.


Η έκθεση αυτή πραγματοποιείται σε μια χρονική στιγμή που ο λαός μας έχει ξανά να παλέψει με τον ταξικό του εχθρό, όχι αυτή τη φορά σαν εξωτερική εισβολή, αλλά σαν αποτέλεσμα τις γιγάντωσης του καπιταλισμού με συνεπακόλουθο την οικονομική κρίση, την θηριώδη αύξηση της ανεργίας με ότι αυτό συνεπάγεται. Βγαλμένα από ένα όχι πολύ μακρινό παρελθόν τα εξαιρετικά αυτά έργα των καλλιτεχνών της Αντίστασης, είναι ένας οδηγός αγώνα για την νεολαία και για ολόκληρη την εργατική τάξη που στις μέρες μας δοκιμάζεται πολύ σκληρά, κουβαλώντας το φορτίο της οικονομικής κρίσης που δεν της αναλογεί. Η αστική τάξη η οποία κατέχει και τα μέσα παραγωγής, με όποιες συμφωνίες κατά καιρούς την βολεύουν, προσπαθεί να κρατήσει την εξουσία της και να διαφυλάξει τα συμφέροντα της. Παρεμβαίνει στη τέχνη με την μαζική κουλτούρα περνώντας το μήνυμα του εφήμερου και του τυχαίου, αποπροσανατολίζει ιδεολογικά την εργατική τάξη, προάγοντας αξίες και αντιλήψεις που νομιμοποιούν τις κοινωνικές ανισότητες του καπιταλισμού.

Τα ψεύτικα διλλήματα που βάζει στο λαό μοναδικό στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό του. Δεν θα αλλάξει ποτέ ο καπιταλισμός την ουσία του ούτε πρόκειται να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο. Ο στόχος του πάντα θα είναι η όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία και αυτό θα το επιδιώκει με συμμαχίες είτε με το φασισμό είτε με την σοσιαλδημοκρατία. Φέρνει αλλαγές στα πρόσωπα ποτέ όμως στη πολιτική του.  Θέλουν οι αστοί να ξεγελάσουν την εργατική τάξη και να την κρατήσουν υπόδουλη, μια και είναι ο ζωτικός πνεύμονας για την ύπαρξη τους. Χωρίς την εργατική τάξη δεν μπορούν να υπάρξουν και είναι μόνο αυτή που μπορεί να τον τσακίσει, να γκρεμίσει τα οικονομικά κάστρα και τις σάπιες δομές του και να ανυψωθεί σε κυρίαρχη δύναμη όπως είναι και ο ιστορικός της ρόλος.
Η προοπτική μιας άλλης ζωής κτισμένης από τους εργάτες και τους αγρότες του μεροκάματου, από τους νέους, τους καλλιτέχνες, τους επιστήμονες, νικητές στη μάχη κατά των αστών και των συμμάχων τους είναι το ξεκάθαρο μήνυμα της έκθεσης  των καλλιτεχνών της Αντίστασης. Οι σημερινοί καλλιτέχνες έχουν και αυτοί καλεστεί και από την ίδια τη ζωή να δώσουν τον αγώνα μέσω της τέχνης τους και είναι μια πρόκληση αυτή που επιβάλλεται να απαντηθεί._

ΒΕΛΓΙΟ Μεγάλη εργατική διαδήλωση στις Βρυξέλλες

ΒΕΛΓΙΟ
Μεγάλη εργατική διαδήλωση στις Βρυξέλλες
Στο πλευρό των διαδηλωτών αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Κ. Παπαδάκη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και ευρωβουλευτή του Κόμματος



Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ παραβρέθηκε στη μεγάλη διαδήλωση εργαζομένων, φοιτητών και νέων στις Βρυξέλλες
Την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική της βελγικής κυβέρνησης και της ΕΕ διατράνωσαν χτες δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με απεργιακή κινητοποίηση, μεγάλη και μαχητική διαδήλωση στις Βρυξέλλες, που δέχτηκε την επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό διαδηλωτών.
Τα συνδικάτα που διοργάνωσαν τη διαδήλωση κάνουν λόγο για 120.000 κόσμου, εργάτες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και φοιτητές και νέους. Οι Βέλγοι εργαζόμενοι διαδήλωσαν μαζικά ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της νέας κυβέρνησης, που αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 66 και στα 67, μειώνουν τους μισθούς, χτυπάνε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μειώνουν δραματικά τα επιδόματα ανεργίας, επιβάλλουν υποχρεωτική δωρεάν δουλειά στους μακροχρόνια ανέργους και περικόπτουν δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες. Από την άλλη, η κυβέρνηση μειώνει τις εργοδοτικές εισφορές και προχωρά σε φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Παρόμοια μέτρα επιβάλλονται από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα κράτη - μέλη της, με βάση τους ευρωενωσιακούς μηχανισμούς των μνημονίων διαρκείας σε βάρος των λαών, προκειμένου να διασφαλίσουν την κερδοφορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Στη διαδήλωση συμμετείχε αντιπροσωπεία της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ευρωβουλευτή του Κόμματος Κώστα Παπαδάκη. Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ εξέφρασε την αλληλεγγύη του Κόμματος και των Ελλήνων εργαζομένων στον αγώνα της βελγικής εργατικής τάξης για την απόκρουση της αντεργατικής επίθεσης και καταδίκασε την αστυνομική επίθεση ενάντια στους διαδηλωτές, στην προσπάθεια της κυβέρνησης του κεφαλαίου να χτυπήσει τους εργατικούς αγώνες με καταστολή και αστυνομική βία.
Οι εργαζόμενοι με τα συνδικάτα τους δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις με στόχο να παρθούν πίσω τα μέτρα της κυβέρνησης.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Κλιμακώνεται η σύγκρουση

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Κλιμακώνεται η σύγκρουση



Γονείς παιδιών που σκοτώθηκαν στον προχτεσινό βομβαρδισμό σχολείου
ΚΙΕΒΟ.--
Σε ένα ακόμα βήμα κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης με τις πολιτοφυλακές στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ) προχώρησε η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου. Επέβαλε έλεγχο διαβατηρίων γύρω από τις περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχο των πολιτοφυλακών. Οπως ανακοίνωσε χτες η κρατική υπηρεσία προστασίας των συνόρων, «κάθε Ουκρανός ή αλλοδαπός πολίτης θα πρέπει στο εξής να δείχνει το διαβατήριό του προκειμένου να εισέλθει στην περιοχή που τελεί υπό τον έλεγχο των ανταρτών ή να εξέλθει από αυτήν». Η ανακοίνωση έχει το χαρακτήρα της παρακολούθησης των ροών ανθρώπων που μπαίνουν στη χώρα από τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα.
Η απόφαση λαμβάνεται την επομένη της ανακοίνωσης του Κιέβου για διακοπή των πόρων από τον προϋπολογισμό (προς το παρόν συνεχίζεται η παροχή φυσικού αερίου) στα εδάφη που ελέγχονται από τους πολιτοφύλακες. Η Ουκρανία σκλήρυνε τους τόνους μετά τις εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή στις περιοχές της ανατολικής χώρας που ελέγχουν οι ρωσόφωνοι, τις οποίες μόνο η Ρωσία αναγνώρισε και οι οποίες, σύμφωνα με το Κίεβο, κατάφεραν βαρύ πλήγμα στην ειρηνευτική διαδικασία.
Ο Ουκρανός Πρόεδρος, Πέτρο Ποροσένκο, δήλωσε την Τρίτη ότι η κεντρική εξουσία παραμένει προσηλωμένη στο ειρηνευτικό σχέδιο και ότι θα λάβει σειρά μέτρων για την προστασία της χώρας και την απομόνωση των εδαφών που τελούν υπό τον έλεγχο των πολιτοφυλάκων.
Σε άμεση αντίδραση προχώρησε το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας τονίζοντας πως «είναι ξεκάθαρο σήμερα ότι οι συμφωνίες καταπατήθηκαν χονδροειδώς από την ουκρανική πλευρά. Αντί να ενθαρρύνει την αποκλιμάκωση, το Κίεβο κατέφυγε εντατικά στη στρατιωτική βία στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, χρησιμοποιώντας βαρέα όπλα, γεγονός που προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και μαζικές καταστροφές». Και προσθέτει: «Αντί να προχωρήσει σε πραγματικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και να ξεκινήσει διάλογο με τον ίδιο του το λαό, (το Κίεβο) πήρε παρασκηνιακά αόριστες αποφάσεις που δεν οδήγησαν πουθενά, πέραν από υποσχέσεις χωρίς αύριο».
Επίσης, οι αρχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ που εκλέχτηκαν την περασμένη Κυριακή, με αφορμή τη στάση της κυβέρνησης του Ποροσένκο να αποσύρει το νόμο για τη μερική αυτονομία, πρότειναν να γίνει νέα συνάντηση για την κατάληξη νέου ειρηνευτικού σχεδίου. Την πρόταση αυτή ωστόσο απέρριψε αμέσως η ουκρανική πλευρά. Επίσης, ο ουκρανικός στρατός απέρριψε τις κατηγορίες των πολιτοφυλακών ότι εξαπέλυσε νέα επίθεση στην Ανατολική Ουκρανία, επισημαίνοντας ότι τηρεί «αυστηρά» τη συμφωνία εκεχειρίας. Πάντως, προχτές, το χτύπημα του σχολείου στο Ντονέτσκ, με δύο νεκρά παιδιά και πολλά τραυματισμένα, προήλθε από τη μονάδα του στρατού που βρίσκεται στο αεροδρόμιο της πόλης. Ταυτόχρονα οι μετακινήσεις στρατού στα ανατολικά είναι γεγονός αλλά η ουκρανική πλευρά μιλάει για μεταφορά στρατού της Ρωσίας κοντά στα σύνορα.
Χτες πάντως ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, συγκάλεσε Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας για την επιδεινούμενη κατάσταση στην Ουκρανία. Στο μεταξύ, η νέα επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι, σημείωσε με νόημα: «Οι αποκαλούμενες εκλογές ήταν ένα πολύ αρνητικό σημάδι, η κατάσταση στο πεδίο είναι εξαιρετικά κακή, με τους νεκρούς χθες. Πρέπει να συζητήσουμε τη δράση που πρέπει να αναλάβουμε σε πολιτικό επίπεδο, για να δούμε ποια μορφή διαλόγου και ποιο πολιτικό κανάλι (επικοινωνίας) θέλουμε να εφαρμόσουμε και ποια στρατηγική κυρώσεων να υιοθετήσουμε».

TOP READ