30 Δεκ 2019

Διόδια μέχρι να παγώσει η κόλαση – Ανοιχτά τα διόδια Αφιδνών μετά την κατακραυγή, ατέλειωτες ουρές στο χιόνι στην Εθνική


Αφάνταστη ταλαιπωρία για χιλιάδες οδηγούς και ιδιαίτερα για επιβάτες λεωφορείων, 20 από τα οποία βρίσκονταν ακινητοποιημένα την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας, αφού για άλλη μια φορά το ακριβοπληρωμένο εθνικό οδικό δίκτυο αποδείχτηκε ανίκανο να σηκώσει την έλευση του χιονιά που είχε προαναγγελθεί εδώ και μέρες με τυμπανοκρουσίες. Πήρε μάλιστα, όπως είθισται τα τελευταία λίγα χρόνια, και το ευφάνταστο όνομα “Ζηνοβία”, τάχα για να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο. Φάνηκε ωστόσο για άλλη μια φορά η απόλυτη ολιγωρία των κρατικών αρχών, που κινήθηκαν στη λογική του βλέποντας και κάνοντας, αλλά και ο αδιανόητος κυνισμός των εργολάβων, που κρατούσαν μέχρι πριν λίγη ώρα τους σταθμούς διοδίων ανοικτούς με πρακτικά ακινητοποιημένα τα ΙΧ και όσα λεωφορεία δεν πρόλαβαν την απαγόρευση κυκλοφορίες που εξέδωσε – κατόπιν εορτής – η τροχαία για λεωφορεία και φορτηγά.
Η ανεπάρκεια βασικών υποδομών φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο, μπροστά σε ένα απόλυτα αναμενόμενο και φυσιολογικό φαινόμενο, όπως είναι το χιόνι το χειμώνα. Πόσο λογικό είναι το 2019 να κλείνει με τις πρώτες νιφάδες το κεντρικό οδικό δίκτυο της χώρας; Όσο λογικό είναι να απαιτούν διόδια σε αυτές τις συνθήκες οι εργολάβοι που υποτίθεται ότι τα εισπράττουν για να διασφαλίσουν την ανώτερη ποιότητα και την  απρόσκοπτη λειτουργικότητα των δρόμων που το “βραδυκίνητο” κράτος δεν μπορεί. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που έχουμε τέτοια επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας από πλευράς εργολάβων, καθώς θυμόμαστε ότι στις φονικές πυρκαγιές της Αττικής το 2018 έπρεπε και πάλι να μεσολαβήσει κυριολεκτικά κράξιμο για να πειστούν να ανοίξουν τους σταθμούς ώστε να μπορεί να διαφεύγει ευκολότερα ο εγκλωβισμένος κόσμος από τα μέτωπα της φωτιάς.
Το μόνο θετικό είναι ότι οι εγκλωβισμένοι οδηγοί φαίνεται να μη χάνουν το χιούμορ τους, καθώς, όπως μας μεταφέρουν φίλοι της σελίδας, καθώς στο ύψος της Μαλάκασας κάποιος “χιονόπληκτος” βγήκε από το αυτοκίνητο κερνώντας γλυκά τους γύρω οδηγούς.

Φασιστοειδή βεβήλωσαν μνημείο της ΚΕ του ΚΚΕ στην Τρίπολη

Το μνημείο που τοποθέτησε η ΚΕ του ΚΚΕ προς τιμήν των αγωνιστών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ΔΣΕ, που καταδικάστηκαν σε θάνατο με αποφάσεις του Έκτακτου Στρατοδικείου Τρίπολης και εκτελέστηκαν την περίοδο 1947 – 1949, βεβήλωσαν θρασύδειλα φασιστοειδή μέσα στη νύχτα.
Συγκεκριμένα, τα φασιστοειδή έσπασαν τις μαρμάρινες πλάκες του μνημείου πάνω στις οποίες είναι γραμμένα τα ονόματα των εκτελεσμένων αγωνιστών.
Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το μνημείο μπαίνει στο στόχαστρο των φασιστοειδών. Είχε προηγηθεί η βεβήλωσή του με μπογιές λάδια και είχαν σπάσει τη μαρμάρινη πλάκα προς τιμήν των αγωνιστών με την υπογραφή της ΚΕ του ΚΚΕ.
«Ξαναχτύπησαν νύχτα τα θρασύδειλα φασιστοειδή», αναφέρει η ΤΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ, καταγγέλλοντας το γεγονός και τονίζει ότι οι βανδαλισμοί δυναμώνουν την απόφαση να συνεχιστεί η προσπάθεια να υλοποιηθεί η δημιουργία του πάρκου θυσίας των αλύγιστων του Μοριά.
Στην καταγγελία της, η ΤΕ Αρκαδίας σημειώνει επίσης:
«Οι βάνδαλοι, τα φασιστοειδή, οι απόγονοι των συνεργατών κατακτητών Γερμανών και Βουλγάρων, των γερμανοντυμένων δοσίλογων, με την πράξη τους επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι δεν μπορούν να ησυχάσουν στην ιδέα ότι το ΚΚΕ, εδώ και 101 χρόνια, εξακολουθεί να οργανώνει την πάλη του λαού ενάντια στο κεφάλαιο, την πάλη κατά των αφεντικών τους, κατά των καπιταλιστών, στο δρόμο για τη λαϊκή εξουσία.
Φαίνεται ότι η πρόταση της Εισαγγελέα στη δίκη της Χρυσής Αυγής, έδωσε αέρα στα πανιά τους.
Το δηλώνουμε για μια ακόμα φορά, για να το πάρουν απόφαση μια και καλή:
Δεν κάνουμε πίσω, όσο και να βεβηλώνουν τα μνημεία εμείς θα τα ξαναχτίζουμε και θα τα κάνουμε καλύτερα.
Το μόνο που πετυχαίνουν με αυτές τις ενέργειες είναι να δυναμώσουν ακόμη περισσότερο την επιμονή μας να καθαρίσει η κοινωνία από κάθε φασιστοειδές σκουπίδι και καλούμε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να παλέψει μαζί μας και μέσα από το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, ώστε να το πετύχουμε.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία να εντείνουν τον αγώνα τους για την απομόνωση των φασιστών παντού, αλλά και για την τιμωρία τους για τα αποτρόπαια εγκλήματα που έχουν διαπράξει.
Οι βανδαλισμοί δυναμώνουν την απόφασή μας να συνεχίσουμε την προσπάθεια να υλοποιηθεί η δημιουργία του πάρκου θυσίας των αλύγιστων του Μοριά, με την απαλλοτρίωση όλου του χώρου και τη δημιουργία του πάρκου θυσίας των αλύγιστων του Μοριά.
Με αφορμή το βανδαλισμό, καλούμε τους φορείς της πόλης, της ευρύτερης περιοχής, τα σωματεία, τους συλλόγους, τους φορείς της τοπικής διοίκησης να καταδικάσουν τους βανδαλισμούς, να στηρίξουν την προσπάθεια, ώστε να υλοποιηθεί το συντομότερο η δημιουργία του πάρκου των αλύγιστων, στον ευρύτερο χώρο του μνημείου, που θα είναι ένα ακόμη πάρκο στολίδι στην πόλη μας.
Πρόκειται για χώρο θυσίας σε όλη τη δεκαετία του ’40, τόσο την περίοδο της γερμανικής κατοχής με την εκτέλεση των 40 πατριωτών αγωνιστών την Πρωτομαγιά του 1944, όσο και μετά την περίοδο του εμφυλίου, με την εκτέλεση των αγωνιστών με αποφάσεις του Έκτακτου Στρατοδικείου Τρίπολης.
Από μεριάς μας κάνουμε σοβαρές προσπάθειες και θα συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση για την ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας, με εκδηλώσεις, εκδόσεις, ντοκουμέντα που εμπλουτίζουν το αρχειακό μας υλικό και καλούμε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Δεν θα σταματήσουμε. Δεν κάνουμε βήμα πίσω, συνεχίζουμε στα χνάρια των ηρώων μας».

“Εγώ υπόσχομαι πως θα είμαι εδώ ως το τέλος…” – Ο Θάνος το ‘πε και το ‘κανε…


Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα

Έλεγε πως ο θάνατος τα έβαλε με λάθος άτομο και πως ο ίδιος θα έβγαζε τον αδόξαστο στην αρρώστια του. Και αυτό ακριβώς έκανε για 18 μήνες, χωρίς να σταματήσει να είναι στιγμή ενεργός, δραστήριος, να ρουφάει τη ζωή, να δίνει συνεντεύξεις, συναυλίες, να δίνει τα δικά του μηνύματα από το νοσοκομείο. Εκεί που εισέπραττε μαζικά την αγάπη του κόσμου και αυτός μας παρότρυνε να την κάνουμε πράξη, δίνοντας αίμα για τον συνάνθρωπό μας.

Μας υποσχέθηκε πως θα είναι μαζί μας ως το τέλος και κράτησε τον λόγο του με το παραπάνω. Ήταν παρών και προπαντός όρθιος σε τόσες συναυλίες, αφιερώματα με τη δική του σφραγίδα, που γίνονταν αφορμές για λαϊκό προσκύνημα και μια έκρηξη συναισθήματος, που μονάχα όσοι την έζησαν από κοντά ένιωσαν τη μαγεία τους, αλλά δύσκολα μπορούν να την αποδώσουν με λόγια.

Το μόνο που δεν πρόλαβε ήταν η συναυλία προς τιμήν του στο Μέγαρο, στις 20 Γενάρη. Μας την έσκασε και έφυγε νωρίτερα. Αλλά ο Θάνος δε θα λείπει από εκεί. Θα μας λείπει, αλλά δε θα λείπει γενικώς. Γιατί μιλούσε με τη μουσική του που παραμένει ζωντανή και αθάνατη. Γιατί ήταν παρών σε όλα όσα έπρεπε. Σε κάθε αγώνα, σε κάθε κινητοποίηση, που παίζει τα τραγούδια του από τα μεγάφωνα.

Ο κόσμος ανεβάζει συγκινημένος φωτογραφίες του Θάνου, στίχους και τραγούδια του. Αποχαιρετά αυτόν που ήταν ο μεγαλύτερος εν ζωή και τώρα πια ο μεγαλύτερος από όσους έχουν φύγει. Ελάχιστοι μπορούν να σταθούν δίπλα του, να συγκριθούν με το έργο του, με την έντονη και μαζική του επίδραση. Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν και είναι η επιτομή του πολιτικού τραγουδιού, της στρατευμένης τέχνης. Αυτής που δεν ξεχνάει να είναι τέχνη, επειδή στρατεύεται σε έναν σκοπό. Αυτής που μορφώνει ολόπλευρα όποιον έρχεται σε επαφή μαζί της, που μας διαπλάθει ως προσωπικότητες και χαρακτήρες.

Ο κόσμος συγκινημένος αποχαιρετά τις αναμνήσεις του, τα βιώματά του, όσα έζησε με τον Μικρούτσικο, ακούγοντας τους δίσκους του, κοινωνώντας τα μηνύματά του στις συναυλίες του. Δεν αποχαιρετά όμως τον ίδιο τον Θάνο. Αυτός θα συνεχίσει να είναι εδώ, γιατί η μουσική του μιλούσε για το μέλλον, ερχόταν από το μέλλον και το έδειχνε συνεχώς σαν πυξίδα.

Ναι, είναι και αυτοί που στέκονται στη γωνία για να μας “θυμίσουν” κάποια πράγματα, πολιτικές του πράξεις να μας πουν “ναι μεν, αλλά…”. Λες και οι κηλίδες του ήλιου μπορούν να μειώσουν ποτέ το φως του. Λες και δεν αρκούσε όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, πως ο Θάνος ήταν δίπλα στο Κόμμα, συνδέθηκε με τις γιορτές για τα 100 του χρόνια, επέλεξε να αφιερώσει σε αυτό μερικές από τις τελευταίες συναυλίες του κι έλεγε πως η δική του θέση είναι αμετάκλητα εδώ μαζί μας -που το απέδειξε ξανά με την τελευταία τιμητική θέση στο Επικρατείας. Σε τελική ανάλυση, ο πολιτικά αναμάρτητος ας ρίξει την πρώτη πέτρα…

Δε δίνουν όμως αυτοί τον τόνο -και δε θα μπορούσαν άλλωστε. Η μαζική κι αυθόρμητη συγκίνηση δεν αφήνει χώρο για τίποτε άλλο. Όλοι υποκλίνονται στο Θάνο και νιώσουν την ανάγκη να τον ευχαριστήσουν για όλα. Κι είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε κι εμείς από την πλευρά μας, για όλα αυτά και για έναν επιπλέον λόγο: την πολύτιμη μαρτυρία που μας είχε εμπιστευτεί για όσα είχε ζήσει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Μα πάνω από όλα, τον ευχαριστούμε γιατί το “ευχαριστώ” έχει αξία όσο κάποιος είναι εν ζωή. Και ο Θάνος μας έδωσε πολλές ευκαιρίες να τον ευχαριστήσουμε ζωντανά, μαζικά, και να μας υποκλιθεί και αυτός για την αγάπη μας, στις συναυλίες που έδινε τους τελευταίους μήνες. Ποιος μπορεί να πει άραγε πως έχει ζήσει πολλές στιγμές πιο δυνατές από αυτές τις συναυλίες, με το μοναδικό συναίσθημα, την αποθέωση, όχι μόνο για τον Θάνο, αλλά και για το κοινό που ανέβαινε μαζί του σε άλλα ύψη.

Το 2019 φεύγει με τον χειρότερο τρόπο και μας αφήνει πιο φτωχούς, σχεδόν ορφανούς. Αλλά η μουσική του μένει εδώ, όχι ως συντροφιά, αλλά ως ιστορικό φορτίο και πολύτιμο εφόδιο για τις περιπέτειες του μέλλοντος. Εκεί από όπου ερχόταν και η ίδια…

«Δέον ν’ απογορευθή η αποδημία εις το εξωτερικόν δια λόγους Εθνικής Ασφαλείας και Δημοσίου συμφέροντος» (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ της 7χρονης Δικτατορίας )




Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Παρουσιάζουμε σήμερα ένα μοναδικό ντοκουμέντο. Υπάρχει στο αρχείο της νομαρχίας Ημαθίας (ΓΑΚ Ν. Ημαθίας) και αφορά απόρρητη και επείγουσα εντολή (22/3/1968) του τότε Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως προς μία σειρά φορείς και με στόχο την απαγόρευση εξόδου «δια λόγους Εθνικής Ασφαλείας και Δημοσίου συμφέροντος» αποφυλακισθέντων αγωνιστών από φυλακές και εξορίες από ολόκληρη την Ελλάδα.
Πρόκειται για μία από τις πολλές ονομαστικές αναφορές- καταστάσεις (στο συγκεκριμένο έγγραφο γίνεται αναφορά σε 45 ονόματα, μεταξύ τους και ο γνωστός ιστορικός συγγραφέας Νίκος Ψυρούκης). Αναφέρονται ως στοιχεία το ονοματεπώνυμο, η χρονολογία γέννησης, ο τόπος κατοικίας και το επάγγελμα.
Έτσι με βάση τα έγγραφα αυτά, δίνεται ουσιαστικά ένας κατάλογος με αγωνιστές που φυλακίστηκαν- εξορίστηκαν κατά την πρώτη χρονιά της δικτατορίας και από αυτή την άποψη πέρα από φόρος τιμής για όλους αυτούς, αποτελούν και μία πολύτιμη βάση άντλησης στοιχείων για την ιστορική καταγραφή της περιόδου.
dokumento1
documento3

TOP READ