28 Ιουλ 2015

Με το ευρώ καλύτερα;

 Με το ευρώ καλύτερα;



Δε χρειάζεται να είναι κανείς εμβριθής πολιτικός αναλυτής, για να καταλάβει πως ο λαφαζάνης και η πλατφόρμα του προορίζονται για να γίνουν ο βασικός κορμός του νέου αναχώματος για τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών-λαϊκών συνειδήσεων, είτε παραμένοντας στο σύριζα, είτε (το πιο πιθανό) εκτός αυτού. Με άλλα λόγια, αφού ο σύριζα μετεξελίχθηκε στο πασόκ της εποχής μας, κάποιος πρέπει να καλύψει την οργανική θέση, που έχει μείνει κενή. Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα –χωρίς να καθίστανται πάντως κι αυτονόητα για τον κόσμο πέρα από το δικό μας στενό κύκλο, ακόμα και για τους πιο υποψιασμένους που μπορεί να παίξουν ρόλο κομπάρσου στο νέο εγχείρημα, όταν με το καλό…

Αλλά είναι ένα ζήτημα η επιλογή της κατάλληλης χρονικής στιγμής. Πριν ή μετά την ψήφιση της συμφωνίας (για να τη χρεωθεί η πλευρά του τσίπρα); Και με χρονικό ορίζοντα το έκτακτο συνέδριο του σύριζα. Που πέρα από την πολιτική του ουσία, μπορεί να εξελιχθεί σε μία ακόμα αποθέωση των δημοκρατικών διαδικασιών (χωρίς δηλαδή φραξιονισμούς, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και λοιπές παθογένειες), στις οποίες έχει μια ελαφρά δυστοκία εσχάτως η πρώτη-φορά-αριστερά, σε όλα τα επίπεδα. Αν όμως οι λαφαζανικοί περιμένουν να πάρουν το κόμμα και τελικά το χάσουν; Δε θα είναι απελπιστικά μικρό το χρονικό διάστημα ως τις εκλογές, για να στηθεί και να σταθεί με αξιώσεις το νέο ανάχωμα, στις κάλπες του φθινοπώρου; Και μήπως χρειάζεται ένα πιο δυνατό όνομα μαρκίζας από το λαφάζα, που ως ομιλητής δεν μπορεί να συγκινήσει ούτε τις κάμπιες και τις πεταλούδες από το λογοτεχνικό παράδειγμα του πι-πι, για να ανοίξουν φτερά και να πετάξουν; Τι ρόλους μπορούν να παίξουν σε αυτές τις διεργασίες πολιτικοί (διάττοντες) αστέρες του συρμού, σαν το βαρουφακη και τη ζωή, που παραμένουν κάτι σα στρατηγοί εν αποστρατεία περιμένοντας να βρουν τον προσωπικό τους στρατό; Ποιος πιστεύει ότι ο πι-πι πήγε χτες απλά σαν τσόντα, με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, χωρίς να πρεσβεύει τίποτα άλλο –από πολιτική άποψη; Ποιος απλός ριζοσπάστης-αριστερός άκουσε τις χτεσινές ομιλίες στην εκδήλωση της ίσκρα κι ένιωσε να αναριγά κάτι μέσα του, να φουσκώνουν τα στήθη του από αγωνιστική αισιοδοξία και τα μυαλά του από μια τολμηρή, ριζοσπαστική προοπτική; Και τέλος πάντων, πόσο αστείο μπορεί να είναι ένα πολιτικό σύστημα, που περιμένει να ακούσει με αγωνία τι θα πει ο λαφαζάνης; Και πώς αλλιώς μπορούμε να δούμε την καπηλεία του ονόματος της ίσκρα, παρά σαν την ιστορία που επαναλαμβάνεται σα φάρσα (γιατί την τραγωδία τη ζούμε εδώ και καιρό τώρα);

Αλλά αυτά είναι απλώς το περιτύλιγμα. Η ουσία δεν περιορίζεται απλώς στις πολιτικές φιλοδοξίες του υπό εκκόλαψη νέου σύριζα και την επικείμενη συγκρότησή του, αλλά στα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα έχει ως βάση. Και είναι φανερό πως το επόμενο ανάχωμα, με όποια τυχόν μορφή και σύνθεση, θα στηθεί με βασικό πολιτικό άξονά του την έξοδο από την ευρωζώνη, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, κτλ. Όμορφες έννοιες, πλαδαρές, αταξικά πλασμένες…

Κι επειδή το ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξόδου, κάθε άλλο παρά έχει βγει από το κάδρο, και ο λαός που εκβιάστηκε με το δίπολο γκρέξιτ ή μνημόνιο, θα υποστεί τελικά τις συνέπειες και των δύο, είναι δυο φορές εγκληματικό να προβάλει κανείς μεσοβέζικα μέτρα ως πανάκεια και ως υποκατάστατα της πραγματικής, ουσιαστικής ρήξης που πρέπει να γίνει –κι είτε θα είναι επαναστατική, είτε απλώς δε θα υπάρξει- προκαλώντας ασυγχώρητες συγχύσεις σχετικά με το γκρέξιτ και την πιθανότητα να φέρει κάτι καλό για τα λαϊκά στρώματα και να τα ανακουφίσει. Γιατί με αυτόν τον τρόπο προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες στην υπόθεση της αφύπνισης και χειραφέτησης των λαϊκού κινήματος, όπως έκαναν άλλωστε όλα τα τελευταία χρόνια με τον υποτιθέμενο κρίκο μιας αριστερής, εργατικής, κοκ, κυβέρνησης, που θα καταργούσε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους (σε ένα άρθρο), ή –σε μια παραπλήσια εκδοχή- θα ήταν πιο επιρρεπής στην πίεση και τον μαζικό εκβιασμό των από κάτω, για να εφαρμόσει μια σειρά πτυχές ενός μεταβατικού προγράμματος –που δε θα το πίστευε, αλλά θα το εφάρμοζε, όπως περίπου κάνει θεωρητικά και με το μνημόνιο, τώρα που έπιασε ο άλλος εκβιασμός. Η αυταπάτη πως θα μπορούσαν χωρίς επαναστατική ρήξη να επιβάλουν στην κυβέρνηση κάποια φιλολαϊκά μέτρα –ή πιο πρόσφατα, την ερμηνεία του «όχι» στο δημοψήφισμα- βρίσκει το αντίστοιχό της στον επικίνδυνο βαυκαλισμό πως ένα γκρέξιτ σχετικά και χρονικά αυτονομημένο από το στρατηγικό στόχο μπορεί τάχα να ανοίξει το δρόμο για αυτόν, ότι είναι ένα ανοιχτό πεδίο, όπου μπορεί να επικρατήσουν και να επιβληθούν οι δικοί μας όροι.
Και το χειρότερο που υπάρχει ως κοινή συνισταμένη στα δύο παραδείγματα είναι σε τελική ανάλυση η δυσφήμηση του πραγματικού εναλλακτικού δρόμου («είδαμε και την αριστερά τι έκανε»), η απαξίωσή του που θα στρώσει το έδαφος σε ακόμα πιο αντιδραστικά σενάρια, ανοιχτά φασιστικών «διεξόδων».

Από αυτή την άποψη είναι τελείως αναμενόμενη η χυδαία, οξυμένη και συντονισμένη επίθεση στο κόμμα, η χοντροκομμένη (σαν το σκαρί και τη σκέψη του καζάκη) διαστρέβλωση των θέσεών του (που είχε ξεκινήσει από μια παλιά δήλωση της αλέκας που έγινε ανάρπαστη), τόσο από το λαφαζανέικο, όσο και από άλλες δυνάμεις, όπως το επαμ του φυρερίσκου. Η απόλυτη τραγική ειρωνεία να μιλάει για μπαμπουίνους και διανοητικό επίπεδο ο καζακοπίθηκας και η αγέλη του, με το συνολικό IQ τρία, που κάνει μπαμ από μακριά και στις συγκεντρώσεις τους: ό-χι, ό-χι…

Η θέση του κουκουέ για το ζήτημα του νομίσματος είναι κρυστάλλινη και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών. Ενώ οι δυνάμεις αυτές είναι (στην καλύτερη περίπτωση κι εφόσον δεν εξυπηρετούν άλλου είδους συμφέροντα) τόσο αφελείς, που φαντασιώνονται πως δρουν σε συνθήκες εργαστηρίου, μες σε δοκιμαστικό σωλήνα, που μένει καθαρός και ανεπηρέαστος από τις πιέσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος. Κάνουν λοιπόν αφαίρεση από αυτές τις ενοχλητικές λεπτομέρειες, για να εξετάσουν αυστηρά και μόνο το επίπεδο συνείδησης του μέσου νοικοκυραίου, που πρέπει να προχωρήσει βήμα-βήμα, στράτα-στρατούλα, για να μην τρομάξει και κλειστεί στο καβούκι του. Το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στην υποκατάσταση του αναγκαίου επαναστατικού άλματος με μια σειρά ελαφρά πηδηματάκια (που είναι πάντα προς τα πίσω αν όχι στο κενό) αλλά στο ότι τηρουμένων των αναλογιών, είναι σα να θέλουμε να περάσουμε στην άλλη πλευρά ενός φαραγγιού που είναι σε απόσταση βολής, να προκρίνουμε αντί για το άλμα ένα σχοινί ισορροπίας (που είναι ούτως ή άλλως πιο δύσκολο αν όχι ουτοπικό σχέδιο), και απέναντι να μας περιμένει ο κακός της υπόθεσης, που θα τηρήσει όμως το ευ αγωνίζεσθαι και δε θα κουνήσει το σχοινί, όσο είμαστε πάνω του.


Κι ενώ η τυπική λογική θερίζει κόκαλα, κάθε φορά που «φίλοι» κι εχθροί θέτουν το ερώτημα γιατί το κουκουέ δεν είναι υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη, αφού θέλει την αποδέσμευση από την εε –ή βγάζουν το αήττητο συμπέρασμα πως οι κομμουνιστές είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αν τους πεις πως δεν είναι αυτό το βασικό ζήτημα- οφείλει να αναλογιστεί ο καθένας, χωρίς προκαταλήψεις, αν με αυτά τα δεδομένα και στην παρούσα κατάσταση, με το γκρέξιτ να βρίσκεται πάνω στο τραπέζι και να εξετάζεται σαν ενδεχόμενο, η τοποθέτηση του ζητήματος με βάση το δίπολο «ευρώ ή δραχμή» βοηθάει τη μέση συνείδηση να πιαστεί από κάτι, για να ξεδιαλύνει την κατάσταση και να προχωρήσει παρακάτω ή συσκοτίζει εντελώς την ουσία.

Ποσοτική χαλάρωση

 Ποσοτική χαλάρωση


    # Η Μέρκελ, ο παγκόσμιος θεματοφύλακας του νεοφιλελευθερισμού, προ μηνών διέταξε τον αρχιτραπεζίτη Ντράγκι να σχεδιάσει το πρόγραμμα που βάφτισαν “πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης”.
  # Εξαρχής πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις ... η ενθουσιώδης αντίδραση των “αγορών”.
  # Ποσοτική χαλάρωση ... χαλάρωση ... πάει να πεί λουριά, αλυσίδες, δέσιμο που σε πνίγει, διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος για χαλάρωση. Ακόμα σημαίνει πως στο τέλος ... πάλι δεμένος θα είσαι.
  # Αρχικά ας δούμε τι ακριβώς στοχεύουν πρώτα σε τεχνικό επίπεδο. Η ΕΚΤ τυπώνει χρήματα ... για να αγοράσει ομόλογα που έχουν εκδοθεί από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών της ζώνης του ευρώ (και τα οποία κανένας άλλος δεν τα αγοράζει επειδή έχουν απαξιωθεί)... αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιτοκίων ... που θα οδηγήσει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις να δανείζονται περισσότερο ... ωστε να ξοδεύονται περισσότερα χρήματα και να δημιουργούνται περισσότερες δουλειές ... και να ενισχυθεί η οικονομία. Ετσι λένε οι ίδιοι. 
 
  # Δηλαδή με πρώτη ματιά φαίνεται πως στοχεύουν στον έλεγχο του αποπληθωρισμού, δηλαδή στην κατάσταση εκείνη που τα προιόντα έχουν απαξιωθεί και στις αγορές δεν μπορούν να πιάσουν ικανοποιητική τιμή (και προφανώς ικανοποιητικό κέρδος) και αυτό βάζει σε κίνηση τον φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης με μείωση των επενδύσεων, λιμνάζοντα κεφάλαια, που παραμένουν λιμνάζοντα αφού δε γίνονται επενδύσεις, τα παραγόμενα εμπορεύματα παραμένουν απούλητα στις αποθήκες, γεγονός που με τη σειρά του μειώνει παραπέρα και το επίπεδο της παραγωγής . Οταν λοιπόν (τεχνητά) οι δανειδοτήσεις θα γίνουν πιό φτηνές (μείωση επιτοκίων, δηλ. πιό φτηνό το χρήμα) ή αύξηση της κατανάλωσης, μας λένε πως θα φέρει την ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Οποιος νομίζει πως σε αυτό το σημείο αρχίζουν οι ευτυχισμένες μέρες ... είναι γελασμένος.
  

 # Αυτή λοιπόν η ανάπτυξη που μας περιγράφουν τι περιλαμβάνει ?? Πρώτο: Για τις επιχειρήσεις φτηνό χρήμα ... που θα επενδυθεί με την ελπίδα ... να ξεχρεώσει τα δανεικά και να μείνει κέρδος στην επιχείρηση όπως και στην τράπεζα που δάνεισε. Με λίγα λόγια το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης ισοδυναμεί με μοίρασμα κερδών στο επιχειρηματικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Δεύτερο: Για τον εργαζόμενο η αύξηση της αγοραστικής του δύναμης σημαίνει αυξημένη κατανάλωση ... που πάντα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών. Σε αυτό το σημείο θυμόμαστε τον Κάρολο που έλεγε πως στην ... άνθηση (ανάπτυξη) του καπιταλισμού, ενώ αυξάνουν τα κέρδη του καπιταλιστή, δεν αυξάνουν τα εισοδήματα του εργαζόμενου ... αλλά τα εξοδά του. Δηλαδή ο εργαζόμενος θα αγοράσει με δανεικά ... και εαν δεν αποπληρώσει το δάνειο, θα του αρπάξουν αυτό που αγόρασε ή οτιδήποτε είχε καταφέρει να αγοράσει στο παρελθόν.

  # Βέβαια το καπιταλιστικό σκυλολόι σε αυτό το σημείο θα εξαπολύσει το “ατράνταχτο” επιχείρημα για τις νέες δουλειές που θα ανοίξουν και την ελάττωση της ανεργίας. Αλλά το σκυλολόι ... απαντάει μόνο του. Να πως ο ίδιος ο Ντράγκι το διατύπωσε:“Ομως, για να συνεχιστεί η ανάπτυξη χρειάζεται να υπάρξουν επενδύσεις. Για να υπάρξουν επενδύσεις χρειάζεται εμπιστοσύνη και για να υπάρξει εμπιστοσύνη χρειάζονται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις !!!! Σώπα ρε μεγάλε !!!Τι μας λέει ο ποιητής ?? Χωρίς μεταρρυθμίσεις απειλεί πως ... θα σταματήσει βίαια το πρόγραμμα και για χώρες προβληματικές όπως η Ελλάδα δεν θα έχουν πρόσβαση στο πρόγραμμα ... χωρίς μνημόνιο !!! Εδώ είναι το ζουμί. Ολοι ξέρουμε τι εννοούν με τις μεταρρυθμίσεις. Μείωση του εργατικού κόστους, των εργατικών δικαιωμάτων των κοινωνικών παροχών απο την μία και μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου και ξεπούλημα κρατικών τομέων της οικονομίας στο κεφάλαιο απο την άλλη. Για να το συνδέσουμε με τα παραπάνω ... μας λένε πως την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ θα την κάνουν όχι με αύξηση των εισοδημάτων του εργαζόμενου και των παροχών πρός τον εργαζόμενο ... αλλά αντίθετα με μείωση - ακόμα μας λένε κατάμουτρα πως η ανεργία θα μειώνεται μόνο όταν αυτός που ήδη εργάζεται θα αμοίβεται λιγότερο (όσο λιγότερο τόσο μικρότερη η ανεργία)!!! Και η προσδοκώμενη αύξηση της κατανάλωσης απο που θα προκύψει ?? Μα μας το είπαν παραπάνω: Απ΄την δανειδότηση !!! Με λίγα λόγια μας λένε πως δεν τους συμφέρει η ανάπτυξη με αύξηση μισθών ... αλλά με ευκολότερα δάνεια. Θέλουν να γδάρουν το βόδι δυό φορές ... την μιά που δεν θα το πληρώνουν και την άλλη που θα το χρεώνουν.


  # Για να καταλάβουμε παραπέρα την λογική τους ας παρακολουθήσουμε γιά λίγο εκείνους απο την τάξη των καπιταλιστών που παραμένουν ακόμα διστακτικοί με το πρόγραμμα του Ντράγκι. Η κύρια αιτία σκεπτικισμού ... είναι ο φόβος τους μήπως ... μειωθεί η πίεση προς τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους με διαρθρωτικές αλλαγές. Εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο. Ας μην νομίσουμε όμως πως και οι ίδιοι οι καπιταλιστές είναι σίγουροι πως το κόλπο θα έχει τα αποτελέσματα που προσδοκούν. Σε βαθειά κρίση βρίσκονται και το ξέρουν. Τρομοκρατημένοι είναι και φαίνεται. Εχουν αποφασίσει το ξέσκισμα του εργαζόμενου ... να το μετατρέψουν σε νομισματικό εργαλείο που ελπίζουν να τους σώσει. Αλλά αν το κόλπο δεν πιάσει και δεν προκύψουν και τώρα τα επιθυμητά αποτελέσματα – όπως π.χ. τον Οκτώβρη του 2014 όταν η Ευρωπαική κεντρική τράπεζα διοχέτευσε εκατοντάδες δισ ευρώ στις τράπεζες αγοράζοντας ιδιωτικά ομόλογα, τιτλοποιημένα δάνεια και άλλα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών ... αλλά τα ποσά αυτά παρέμειναν αδιάθετα αφού οι επενδυτές δεν τα δανείζονταν απο τις τράπεζες παρά τα χαμηλά επιτόκια ?? Εδώ βρίσκεται κι άλλο ζουμί. Οι ελεεινοί έχουν λάβει τα μέτρα τους. Το νέο στοιχείο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης ... είναι η αποδοχή απο την ΕΚΤ και των κρατικών ομολόγων ως ενεχύρων έναντι των οποίων θα χορηγούνται τα μηδενικού κόστους κεφάλαια που θα ζητηθούν, όπως επίσης ότι οι εθνικές κεντρικές τράπεζες αναλαμβάνουν το 80% απο μιά πιθανή μελλοντική χασούρα του προγράμματος !!!!! Δηλαδή οι “κρατικοί προυπολογισμοί” ... δηλαδή οι λαοί. Το βόδι οδεύει ... προς το τρίτο γδάρσιμο. Ακόμα όμως φοβούνται ειδικά οι ευρωπαίοι καπιταλιστές ... γιατί κοιτάζοντας προς το Αμέρικα βλέπουν ότι παρά το κόψιμο χρήματος απ΄τον Ομπάμα το 2008 και παρά τους αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης ... τα αμερικανάκια έχουν ήδη περάσει στη φάση της σταδιακής απόσυρσης των μέτρων της ποσοτικής χαλάρωσης. Δηλαδή ?? Αρχίζουν να βλέπουν πως τελικά το προβλημά τους δεν είναι η “φτηνή” χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά η αδυναμία διοχέτευσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων σε νέες επενδύσεις που να φέρνουν το επιθυμητό κέρδος. Φαύλος κύκλος που τους αναγκάζει για να επιτύχουν εξοικονομήσεις να διαμορφώνουν ακόμα μεγαλύτερους επιχειρηματικούς σχηματισμούς στους πιό νευραλγικούς κλάδους της οικονομίας. Νάτος πάλι ο Κάρολος με την αναπόδραστη τάση της καπιταλιστικής συγκέντρωσης ... που θα προετοιμάζει την επόμενη κρίση. Την περιμένουν.


  # Την ίδια στιγμή που τα αμερικανάκια “μαζεύουν” τις χαλαρώσεις (αφού η ανάπτυξη εκεί έφτασε φτωχοποιώντας μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και χωρίς βέβαια να αυξάνεται η αμοιβή της εργασίας) ... οι ευρωπαίοι με το πρόγραμμα του Ντράγκι επιτυγχάνουν (εκτός των άλλων) και την υποτίμηση του ευρώ σε σχέση με το δολλάριο πράγμα που τους προσφέρει αύξηση της “ανταγωνιστικότητας” του ευρωενωσιακού κεφαλαίου (αύξηση εξαγωγών των κρατών μελών) και παράλληλα μείωση του κόστους δανεισμού των κρατών της ευρωζώνης. Αλλά αυτά τα οφέλη δημιουργούν και προβλήματα. Τα κεφάλαια εγκαταλείπουν μαζικά την ευροζώνη επειδή τα χαμηλά (ή και μηδενικά επιτόκια) δεν προσφέρουν κέρδος. Σκούζουν οι ευρωπαικοί κύκλοι που μέχρι τώρα κέρδιζαν ασύστολα απο την συγκέντρωση κεφαλαίων λόγω του ισχυρού ευρώ και των ψηλών επιτοκίων της ευροζώνης. Οι επενδυτές φεύγουν ... πάνε αλλού όπως π.χ. στην Αμερική επειδή όσο “μαζεύει” την χαλάρωση ανεβαίνουν τα επιτόκια. Εκεί δηλαδή που ο Ντράγκι “κόβει” χρήμα για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαικού κεφαλαίου ... το χρήμα την κοπανάει για αλλού ... και το γαμώτο είναι οτι εκεί που πάει αρχίζει να δυσκολεύει τις εξαγωγές προιόντων και να επιδεινώνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας που παρκάρει για την απόσπαση κέρδους !!! Συμπέρασμα: Εκεί που πάει το κεφάλαιο καταστρέφει τους λαούς και απο εκεί που φεύγει πάλι τους καταστρέφει.
  
  # Οπως είδαμε το υποτιμημένο νόμισμα αυξάνει την ανταγωνιστικότητα στις ξένες αγορές και βολεύει τις επιχειρήσεις που εξάγουν ... αλλά το υπερτιμημένο νόμισμα βολεύει άλλα τμήματα του κεφαλαίου μέσα στην ίδια ένωση (π.χ.ΕΕ) ή και μέσα στην ίδια χώρα. Με λίγα λόγια ... εκτός απο τρομοκρατημένοι οι καπιταλιστές ... σκοτώνονται και μεταξύ τους. Σε ένα πράγμα όλοι αυτοί συμφωνούν. Στο ξέσκισμα του εργαζόμενου. Διαφωνούν στον χρόνο, στο μίγμα των εργαλείων, και στην ταχύτητα του ξεσκίσματος. Προφανώς αυτές οι διαφωνίες δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την υπεράσπιση των συμφερόντων του ενός ή του άλλου λαού, παρά μόνο με την υπεράσπιση των συμφερόντων των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου που ανταγωνίζονται μεταξύ τους και στις κρίσεις και στην ανάπτυξη. Είτε το θέμα το εξετάσουμε σε εθνική, υπερεθνική ή παγκόσμια βάση ... στην καπιταλιστική ανάπτυξη το κέρδος του καπιταλιστή το πληρώνουν διλπά και τρίδιπλα οι λαοί και στην καπιταλιστική κρίση πληρώνουν και την χασούρα του καπιταλιστή, παρ΄ότι στην κρίση μαζί με τους λαούς καταστρέφονται και πολλοί καπιταλιστές για να σωθούν οι λίγοι.
   
 # Σε αυτό το σημείο ανακύπτουν πολιτικά ερωτήματα. Εκτός απο τις διαφορές στον χρόνο, στα μίγματα και στην ένταση ... σε τι ακριβώς διαφέρουν ο πυρήνας και οι στόχοι της πολιτικής ...
... της νεοφιλελεύθερης Μέρκελ και του “δημοκράτη” Ομπάμα ??
... του φασιστοφιλελέ Σαμαρά και του ευρωπαιστή Τσίπρα ??
... του σοσιαλιστή Γιωργάκη και του “μαρξιστή” Γιάνη ??
... της Ντόρας και του “αριστερού” Σταθάκη ??
... του φασισταριού και του θολού ποταμιού ??
... του ναζιστή Χίτλερ και του “δημοκράτη” Ρούσβελτ ??
 
  # Σε τίποτα ... παρά μόνο στις λεπτομέρειες (όπως είδαμε) και κυρίως στον πολιτικό τρόπο που επιχειρούν να παραπλανήσουν τις μάζες ... για την επόμενη φάση. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄30 και ο Ρούσβελτ και ο Χίτλερ ... την ίδια ακριβώς ανάπτυξη έφεραν. Την ανάπτυξη για την προετοιμασία του πολέμου που τελικά ήταν ο αναπόφευκτος τρόπος για το ξεπέρασμα της κρίσης του ΄29.

Εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Για τέτοια ανάπτυξη ψάχνουν.

Οι οπορτουνιστές ... όμορφα καίγονται !! Ο οπορτουνισμός ? ... Καλώς τα μας ... τα γεννητούρια !!!

 Οι οπορτουνιστές ... όμορφα καίγονται !! Ο οπορτουνισμός ? ... Καλώς τα μας ... τα γεννητούρια !!!


# Ο Τσίπρας ... ο "ξεσκιστής" των μνημονίων ... εμφάνισε το δικό του μνημόνιο μυξοκλαίγοντας πως του έστησαν βρώμικο πραξικόπημα, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να ψηφίσει ... το προιόν του πραξικοπήματος !!! Χτυπιέται πως οι ύπουλοι εχθροί του λαού εφαρμόζουν το σχέδιο της "αριστερής παρένθεσης" για να το ρίξουν απ΄την κυβέρνηση ... την ίδια στιγμή που ολόκληρη η ευρώδουλη ποταμοπασοκονεοδημοκρατία ... φτύνει στον κόρφο της στην ιδέα οτι μπορεί να αναγκαστεί να πάρει την κυβέρνηση αυτή την στιγμή (υπογράφουν στον Τσίπρα ότι χαρτί ζητήσει, ψηφίζουν οτι τους ζητήσει ... ακόμα και τώρα που έχει χάσει την δεδηλωμένη ούτε για μομφές ούτε και για εκλογές μιλάνε ... ενώ μπορούν να τον ρίξουν όποτε θέλουν). Αλλά ο μορφονιός επιμένει απτόητος ... πως το μνημονιό του πρέπει να στηριχτεί για να μην "χάσουμε" την κυβέρνηση της αριστεράς ... που χτές εγκαινίασε τον παλιό βρώμικο άξονα Πανούση-ΜΑΤ-ασφαλιτών(με κουκούλες)-χρυσαυγιτών(με κουκούλες)-"αντιεξουσιαστών"(με κουκούλες) πνίγοντας και κυνηγώντας τον λαό μέχρι την Καλλιθέα. 


# Είναι η αποκάλυψη, το ξεβράκωμα ... η "καύση" του οπορτουνιστή !!! Τώρα πιά ανοιχτά θα παίζει στο γήπεδο της αστικής εξουσίας "επί ίσοις όροις" ... διαθέτοντας τα ευρωπαικά και εγχώρια πιστοποιητικά του "μεγάλου ηγέτη" ... ενός ηγέτη που τα πρώην βρώμικα ΜΜΕ άρχισαν να τον λιβανίζουν έκπληκτα απο το κακό που παραλίγο να πάθει ... απο το "δραχμολάγνο φίδι με ένα ν" που έτρεφε στον κόρφο του τόσο καιρό και απο τον "σταλινικό" (πού σε ρε Σήφη να μας δείς ?) επιδρομέα του νομισματοκοπείου !!! 
# Οταν τα είδωλα καίγονται οι μάζες θα έχουν την παθητική τάση να αναζητήσουν τα επόμενα. Τεράστιες μάζες εργαζόμενων απογοητεύτηκαν και ζαλισμένες ... κινδυνεύουν να κολλήσουν σαν τις μύγες στο μέλι ... εκείνων που μοιραία θα σπεύσουν να πιάσουν την άδεια καρέκλα του λεγάμενου. Σαν τις μύγες που δεν διαθέτουν ... ούτε μνήμη, ούτε εμπειρία. Κινδυνεύουν να την ξαναπάθουν αν και πάλι δεν ανακαλύψουν που θα είναι κρυμμένος ο οπορτουνισμός. 
# Λαέ ψάξε να βρείς τον "κρυμμένο θησαυρό" ... και πεταξέ τον.     

# Να μιά θέση που ακούσθηκε απο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το δημοψήφισμα του Τσίπρα και της Μέρκελ.

# Επιλέγουμε ΟΧΙ επειδή: ...Εάν επικρατήσει το ΟΧΙ καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επιβάλει μέτρα που θα έχουν ακυρωθεί από το λαό και περιέχονται τόσο στη συμφωνία που πρότειναν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, όσο και στην πρόταση της κυβέρνησης”

# ΒΟΥΛΩΜΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ !!! Τρομερή ευστοχία στην πολιτική εκτίμηση της κατάστασης. Διάνα !!!

# Αλλά ας μην είμαστε πολύ απαιτητικοί για τις ικανότητες πρόβλεψης των παιδιών της Ανταρσύα. Δεν πρόλαβαν να αποφοιτήσουν ... απο τις “προφητικές” σχολές του Περισσού.

# Κόβοντας την πλάκα ... οι άνθρωποι καταλήγουν σε συμπεράσματα και αποφάσεις τέρατα ... ίσως όχι γιατί στερούνται αναλυτικής ικανότητας, αλλά επειδή κάθε φορά που πρέπει να τελειώσουν μια ανάλυση ... πρέπει να της κολλήσουν πάντα και ένα άλλο κρίσιμο χαρακτηριστικό.

# Οτιδήποτε μπορεί να τους διαφοροποιεί απο το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ.

# Είναι φανερό πως πάσχουν απο έναν όχι πολιτικό ... αλλά παθολογικό αντικομμουνισμό ... που τους αυτοαναιρεί ... όταν πασχίζουν να οικοδομήσουν μιά ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή ... και φαντασιώνονται πως εαν συμβεί μιά τέτοια συνεργασία θα συμβεί χωρίς ή και ενάντια στο ΚΚΕ !!!

# Πως είναι δυνατόν να καλούν τον λαό στην παραπάνω θέση για το δημοψήφισμα ... όταν την ίδια ώρα ο Τσίπρας δήλωνε σε διάγγελμα πως ... Το ΟΧΙ είναι αποφασιστικό βήμα για μια καλύτερη συμφωνία που στοχεύουμε να υπογραφεί αμέσως μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής. Αποτελεί την ξεκάθαρη επιλογή του λαού για το πώς θα ζήσει την επόμενη ημέρα.

# Τι ακριβώς περίμεναν ?? Να αλλάξει γνώμη ο Σύριζα του ευρωμονόδρομου και της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρησης απο το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος παγίδα ... πασπαρτού στην ερμηνεία του ?? Θα ήταν αφέλεια να το πιστέψουμε.

# Οπως αφέλεια είναι να πιστέψουμε ... πως ένα Grexit σχεδιασμένο απο τον Σόιμπλε που την υλοποιησή του θα την “διευθύνει” οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση (ακόμα και του Σύριζα) ... μπορεί να σώσει τον λαό απο την καταστροφή και μάλιστα μπορεί να αποτελέσει ... ένα προοδευτικό αντικαπιταλιστικό βήμα !!! Δηλαδή μια απο τις δύο-τρείς  επιλογές σταθεροποίησης που μπορεί να διαθέτει ο ευρωενωσιακός καπιταλισμός αυτή την στιγμή ... την μεταμφιέζουν σε αντικαπιταλιστικό δρόμο !!!

# Δηλαδή τι μας λένε ??

# Παρά τις διακηρύξεις τους ... για διαγραφή του χρέους, τη ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών ... αυτή την στιγμή προτείνουν σε έναν λαό εξαθλιωμένο, ταλαιπωρημένο, απογοητευμένο και κυρίως ανοργάνωτο ... πως είναι προς οφελός του “επειγόντως, χωρίς αναβολή” ... να καταστραφεί με την δραχμή του Βαρουφάκη ή του Σόιμπλε έστω και μένοντας για την ώρα στην ΕΕ !!! Δηλαδή και μνημόνια και δραχμή και καταστροφή που αναθέτουν να την διεκπαιρεώσει η οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση αρκεί να έχει λιγάκι μυρουδιά αριστεράς, χωρίς ποτέ να βάζουν θέμα λαικής εξουσίας, ποντάροντας τις ελπίδες του λαού σε οποιονδήποτε τυχοδιώκτη οπορτουνιστή βρεθεί μπροστά τους ... επειδή το ΚΚΕ ... προτείνει – λένε – την “Δευτέρα παρουσία”. Λες και ένας λαός εαν φτάσει στο σημείο να καταφέρει να υλοποιήσει το πρόγραμμα της Ανταρσύα ... θα έχει πρόβλημα να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και να οργανώσει την δικιά του εξουσία !!! Η σωτηρία του λαού στα λόγια ... πρόβατα επι σφαγή στην πράξη. Ο ορισμός του οπορτουνισμού.

# Στην ουσία δεν μπορούν να αρνηθούν την θέση του ΚΚΕ. Το πρόβλημα είναι ... ότι σαν “τελειωμένοι” οπορτουνιστές προσπαθούν να παραχώσουν ένα ακόμα σταδιάκι ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον σοσιαλισμό ... και σαν “τελειωμένοι” αντικομμουνιστές κρύβουν πως αυτό το στάδιο που υπάρχει στο μυαλό τους ... δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ιστορικό σωσίβιο του καπιταλισμού, την ίδια ώρα που την “πέφτουν” στους σεχταριστές του ΚΚΕ ... επειδή δεν συνεργάζονται μαζί τους για να γκρεμίσουν τον καπιταλισμό.

# Αυτοί είναι οι λόγοι που θα τους βλέπουμε πάντα ... “προσκολληόμενους” στους Τσίπρες της κάθε εποχής ... επενδύοντας την δράση τους στις διεφθαρμένες ΓΣΕΕ του κάθε καιρού (χωρίς να τους ενδιαφέρει η παγίδευση και ο εξευτελισμος του εργατικού κινήματος) ... αρκεί να μην κολλήσουν κανένα “βαρύ σεχταρισμό”. 
# Τα ίδια ακούμε και απο την θλιβερή ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ... εκτόξευσης μνημονίων στα κεφάλια μας. Ακόμα και τώρα ο Λαφαζάνης ... στα λόγια θα σώσει τον λαό (δεν θα ψηφίσει το μνημόνιο Τσίπρα) ... και στην πράξη θα τον ξεσκίσει στηρίζοντας την κυβέρνηση Τσίπρα !!! Ο ορισμός του οπορτουνισμού.

# Αν έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο ... τότε είναι πανεύκολο και “λογικό” την Κυριακή της διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες ... να καλείς τον κόσμο στο Σύνταγμα να φωνάζει “Τέρμα στις διαπραγματεύσεις” !!!

# Καλείς τον λαό για κάτι που ξέρεις οτι είναι ανέφικτο (να φύγει ο Τσίπρας χωρίς συμφωνία)... και “μέσα σου” παρακαλάς έστω και την τελευταία στιγμή να γίνει κάτι που θα επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις σου (να περάσει το “κόλπο” του Σόιμπλε για grexit). Εστω και αν η αναλυσή σου έπρεπε να λέει πως αυτό για το οποίο παρακαλάς ... θα καταστρέψει με άλλο τρόπο τον λαό.

# Αυτό κύριοι ... δεν είναι κίνημα ... είναι προσευχή ... είναι ευχέλαιο !!!

# Απο τον διαλεχτικό υλισμό ξεκίνησαν και αυτοί ... και ο τυφλός αντικομμουνισμός τους ... τους ρίχνει σε έναν ιδιότυπο μεταμοντέρνο ιδεαλισμό που όμως είναι πολύ πιασάρικος στην πολιτική πιάτσα που ψάχνει εναγωνίως τα νέα αναχώματα.

# Νάτο μπροστά στα μάτια μας ... ένα τεράστιο format … στον σκληρό δίσκο του οπορτουνισμού που έχει αρχίσει να κρασάρει.

# Λαέ όταν το πολιτικό σκηνικό αλλάζει βίαια ... μοιραία και νομοτελειακά κάποιοι θα επιχειρήσουν να ... “γεμίσουν” και πάλι το οπορτουνιστικό απόστημα με καινούργιο βρωμερό πύον.
# Λαέ μην ξαναφάς την ίδια καραμέλα και πάλι.

    Ψάξε να του βρείς.

    Υπάρχουν ... μεταμφιεσμένοι όπως πάντα ... σε αριστερούς αγωνιστές.
   Τώρα είναι λίγοι και ασήμαντοι. Αποκτούν δύναμη και γίνονται επικίνδυνοι όταν δεν τους δείς ... όταν τους στηρίξεις.  


    Απομονωσέ τους.


Υ.Γ. 1 Αλήθεια ο Λαπαβίτσας πρότεινε την αποδοχή ... του σχεδίου Σόιμπλε ??

Υ.Γ. 2 Ο Γιάννης Δραγασάκης ... ευχαρίστησε τις ΗΠΑ και τον Ομπάμα !!! Εμείς να ευχαριστήσουμε ... την Αλέκα.

Γλαρόσουπα

 Γλαρόσουπα

Όπως έχει ήδη αποδειχτεί περίτρανα, η εκστρατεία "για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" ήταν η πιο καλοσχεδιασμένη και αποτελεσματική πολιτική εκστρατεία της μεταπολίτευσης. Αν και έκανε νιάου νιάου στα κεραμίδια, για κάποιο λόγο όταν στην Ελλάδα θέλουμε να βαθμολογήσουμε την αντισυστημικότητα ενός πολιτικού φορέα, κοιτάζουμε τι λέει γι' αυτόν ο Παπαχελάς, ο Πρετεντέρης κι ο Πορτοσάλτε. Αν τούτοι τον αποδοκιμάσουν, συμπεραίνουμε ότι ο φορέας έχει το τεκμήριο της αντισυστημικότητας. Μια τέτοια λογική ωστόσο στηρίζεται στο θεώρημα ότι οι παραπάνω είναι πανηλίθιοι και λένε ακριβώς αυτό που εννοούν, ενώ την ίδια ώρα ο λαός περιμένει τις απόψεις τους για να τις ενστερνιστεί επακριβώς. Απορρίπτει δηλαδή το ενδεχόμενο ο κάθε συστημικός φρόντμαν να στοχοποιεί κάποιον ώστε να αποθαρρύνει μεν τους συντηρητικούς ψηφοφόρους αλλά να τραβήξει το ενδιαφέρον σε όσους αναζητούν το αντισυστημικό. Το έχουμε ξαναπεί, ο κοινοβουλευτισμός επιζεί μόνο όταν υπάρχουν δίπολα.

Μετά το ξεσκέπασμα του Τσίπρα και την αναγκαστική στροφή των διαμορφωτών της κοινής γνώμης απέναντί του, συντελείται μάλλον μια νέα έκδοση της εκστρατείας "για όλα φταίει ο ...", με πρωταγωνιστές πλέον τους "διαφωνούντες" του ΣΥΡΙΖΑ. Βαριέμαι να διαβάζω τις παπαριές που γράφονται για τα πλαν μπι, χάκερς και δικογραφίες, νομίζω όμως ότι η στοχοποίηση Βαρουφάκη, Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου και Λαπαβίτσα έχει πολλές ομοιότητες με την εκστρατεία "για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ". Διότι ο προεδρικός ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ο φορέας της υπευθυνότητας και της παραμονής στην Ευρώπη ενώ οι παραπάνω αποτελούν τον "αποσταθεροποιητικό παράγοντα". Μερικά πράγματα είναι εξόχως προφανή, γι' αυτό ίσως είναι δύσκολο να τα δεις μεμιάς. Δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμα ο Πάγκαλος, είναι γεγονός, στοιχηματίζω όμως ότι είναι ζήτημα ημερών.

Όσο σφίγγει η θηλιά της ευρωενωσιακής υπακοής, τόσο θα πρέπει να ενισχύεται ένας αντίρροπος πόλος. Δεδομένου ότι τα υπόλοιπα αστικά κόμματα έχουν γίνει γιουσουφάκια του Τσίπρα, ο πόλος αυτός δεν μπορεί παρά να αποτελείται από τους θιασώτες της δραχμής. Στο προσεχές χρονικό διάστημα θα απολαύσουμε τις διεργασίες συμπύκνωσης αυτού του χώρου. Δεν ξέρω αν μπορεί να χωρέσει τον Αλαβάνο, την Ανταρσύα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, ή μάλλον ξέρω, αλλά ας κρατήσω και τίποτα για μελλοντικό ποστ.
Εννοείται πάντως ότι η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή οικονομία είναι ανεδαφική και ουτοπική, το έχουμε εμπεδώσει τόσα χρόνια. Ενώ η βιωσιμότητα της χώρας με τρίτο σερί μνημόνιο ή, εναλλακτικά, με τη νέα δραχμή, έχει την εγγύηση της αφρόκρεμας των οικονομολόγων.
Πηγή: ένας στρατολάτης

Σοσιαλφασισμός

 Σοσιαλφασισμός

Η θεωρία των δύο άκρων σε σοσιαλδημοκρατική αφίσα την δεκαετία του 1930

   # Οι απολογητές του καπιταλισμού (δεξιοί, κεντρώοι και “αριστεροί”) ... “αυτοικανοποιούνται” ... με την “πρόοδο” του δείκτη του κατά κεφαλή εισοδήματος ενώ ταυτόχρονα αρνούνται να δούν τον τεράστιο καπιταλιστικό μηχανισμό που το μόνο που φροντίζει τελικά είναι το παραγόμενο κοινωνικό προιόν ... να μην κατανεμηθεί με τον τρόπο που “ορίζει” αυτός ο δείκτης. Αυτός ο μηχανισμός τόσο στην φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και στην διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, πρώτα και κύρια φροντίζει για τα συμφέροντα της τάξης που τον κατέχει ... της αστικής τάξης στους καιρούς μας. Το δεύτερο καθήκον αυτού του μηχανισμού ... είναι πως σε κάθε φάση (ανάπτυξη ή κρίση) πρέπει να σχεδιάζει και να διεκπεραιώνει, με το μικρότερο “λειτουργικό κόστος” για τα πορτοφόλια της αστικής τάξης ... τον κατακερματισμό των αντίπαλων τάξεων με στόχο την τεχνητή διατήρηση πολύπλοκων αντιπαλοτήτων αναμεσά τους και τελικά την πολυδιάσπαση της δράσης τους που σε καμμιά στιγμή δεν θα αμφισβητεί την αστική εξουσία. Οσο ο φτωχός θα πρέπει να ξεκάνει τον μεσαίο για να του πάρει την θέση και ο μεσαίος θα την διατηρεί και θα την βελτιώνει όσο θα υπάρχουν φτωχοί, όσο θα μαίνεται και θα βαθαίνει αυτός ο ιδιότυπος ταξικός πόλεμος ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους ... τόσο οι εκμεταλλευτές, τα μέλη της αστικής τάξης θα αναγκάζονται να απομονώνονται στον κοινωνικό μικρόκοσμο των private club (δηλαδή απο τάξη θα μετατρέπονται σταδιακά σε κάστα που ουσιαστικά θα απαγορεύει εισόδους νέων μελών, διαψεύδοντας με τραγικό τρόπο τα όνειρα της κοινωνικής ανέλιξης των μελών των μεσαίων στρωμάτων) ... για να διευθύνουν απο εκεί τον μηχανισμό εξουσίας και την πάλη των τάξεων που επιθυμούν. Την θέλουν την ταξική πάλη ... αλλά στα μέτρα τους !!!

 


    # Είναι εντελώς υποκριτικές οι διακηρύξεις των αστών για ταξική ειρήνη και συνεννόηση. Εννοούν ταξική ειρήνη όλων με την αστική τάξη και συνέχιση της ταξικής σύγκρουσης ανάμεσα στις υπόλοιπες τάξεις. Περί αυτού πρόκειται. Οι μόνοι που πραγματικά φαίνεται να δελεάζονται απο αυτές τις υποκριτικές διακηρύξεις των αστών περί κοινωνικής ειρήνης ... είναι οι κάθε λογής “πρώην” αριστεροί ή μαρξιστές που μας υπόσχονται τον σοσιαλισμό διά της ταξικής συνεργασίας ... τον “δημοκρατικό” και “ανθρώπινο” “σοσιαλισμό”. Πολιτικά όταν κάποιος έχει φτάσει σε αυτό το σημείο ... είναι λογικά υποχρεωμένος, τις αναλύσεις του περί ταξικής ειρήνης να τις συνδέσει άρρηκτα και με την ... μετά βδελυγμίας αποκήρυξη κάθε σκέψης βίαιης ανατροπής του καπιταλισμού και καταδίκης της κάθε μορφής ολοκληρωτισμού. Αυτό είναι το πλέον κρίσιμο σημείο. Ολοι αυτοί οι “αριστεροί” το κάνουν με θρησκευτική και δογματική ευλάβεια. Είναι τόσο υποκριτές που τέτοιου είδους δογματισμούς ... κάνουν πως δεν τους βλέπουν.




   # Τέτοια Αριστερά - της “κοινωνικής συμφωνίας” ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες - που να είναι ταυτόχρονα και “Αριστερά της ανατροπής”, της ρήξης με την ταξική αδικία ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Δεν θα υπάρξει ποτέ επειδή αυτή η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί” ... έχει εγκαταλείψει και καταξευτιλίσει τον μαρξισμό. Η αριστερά σαν κοινωνικό φαινόμενο ήταν εκείνο που πάντα αμφισβητούσε και αντιπάλευε τις επιλογές του ταξικού αντίπαλου, δηλαδή της αστικής τάξης. Και η βασική επιλογή της αστικής τάξης σήμερα ... ονομάζεται Ευρωπαική Ενωση και ΝΑΤΟ. Και η “αριστερά” του Σύριζα την επιλέγει ανεπιφύλακτα όπως μας έδειξε η εξέλιξη των γεγονότων των τελευταίων εβδομάδων. Αυτή η “αριστερά” λοιπόν είναι μοιραίο και αναπότρεπτο όσο ξευτιλίζει τον μαρξισμό με την κήρυξη της ταξικής συνεργασίας ... να αρνείται και το άλλο συστατικό στοιχείο του μαρξισμού. Τον διεθνισμό. Ο εκμεταλλευόμενος λαός πρέπει να μπεί στην υπηρεσία του “εθνικού” κράτους των αστών και να θυσιαστεί για το καλό του “δικού του” ιμπεριαλιστικού κράτους εξοντώνοντας τον άλλο λαό ... προσμένοντας για μιά “καλή” μπάζα στην μοιρασιά της λείας (αν κερδηθεί ο πόλεμος εννοείται). Αυτό σημαίνει πως πρέπει να “ποντάρουμε” σωστά ... για τον επόμενο νικητή. Και το ποντάρισμα της δικής μας αστικής τάξης είναι ... ΝΑΤΟ. Η “αριστερά” του Σύριζα ... ποντάρει στο ίδιο άλογο ... όπως έχουμε καταλάβει καλά με τον ρόλο των αμερικάνων στην τωρινή κρίση. Οταν έχεις κάνει αυτά τα δυό βήματα έχεις ... ήδη διαστρεβλώσει την έννοια του σοσιαλισμού. Εχεις πιστέψει πως ο σοσιαλισμός δεν είναι η ανατροπή του καπιταλισμού ... αλλά ο πιό υποφερτός καπιταλισμός (τον αποκαλούν ... “δημοκρατικό” σοσιαλισμό). Εχεις κρύψει με επιμέλεια την σαπίλα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Εχεις κρύψει με επιμέλεια το πραγματικό δίλημμα: ανατροπή ή βαρβαρότητα. Τότε αυτή η “αριστερά” ... αυτόματα έχει τοποθετηθεί στην απέναντι όχθη από εκείνους που επιδιώκουν και παλεύουν για την προλεταριακή επανάσταση. Τους κομμουνιστές με λίγα λόγια. Αυτή η “αριστερά” τρέμει τον λαό και τους αγώνες του. Κάνει ότι μπορεί για να τον καθίσει στον καναπέ. Δυστυχώς για αυτή την “αριστερά” ... οι κομμουνιστές επιμένουν να παλεύουν στην αντίπερα, στην ταξική όχθη. Αυτή η “αριστερά” αναπόδραστα θα καταφεύγει όλο και περισσότερο στον αντικομμουνισμό. Αντικομμουνισμός δεν είναι να διαφωνείς και να αντιπαλεύεις ιδεολογικά και πολιτικά τους κομμουνιστές ... αντικομμουνισμός είναι να κατηγορείς τους κομμουνιστές σαν συνεργάτες και δεκανίκια της αστικής τάξης την ίδια στιγμή που εσύ έχεις κάνει όλα τα παραπάνω ... και επιμένεις να δηλώνεις μαρξιστής με όραμα τον σοσιαλισμό. Αντικομμουνισμός είναι να εξομοιώνεις τους κομμουνιστές με τους φασίστες (ναι !!! η “αριστερά” μας καταδικάζει τον ολοκληρωτισμό !!!) ... την ίδια στιγμή που απειλεί πως αν αποτύχει στην διαχείρηση της αστικής εξουσίας ... σειρά έχουν οι φασίστες !!!!!!!!! Αυτή η “αριστερά” εκ των προτέρων ... ενοχοποιεί τον λαό για την δικιά της αποτυχία ... ενοχοποιεί τον λαό που έχει κάνει τα πάντα για να τον αφοπλίσει ... ενοχοποιεί τον λαό για κάθε ανατρεπτική σκέψη ... ενοχοποιεί τον λαό απο τον οποίον απαιτεί ... αντιφασιστικό μέτωπο που να είναι ταυτόχρονα και αντικομμουνιστικό !!!! Τελικά αντικομμουνισμός είναι να ενοχοποιείς (εκτός απο τους κομμουνιστές) και ... την ίδια την σκέψη και την πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού ... ταυτιζοντάς την με ολοκληρωτισμούς και αίματα. Ολοι αυτοί οι “αριστεροί” θέλουν όσο τίποτα να ξεχάσουν πως ... η βίαιη και επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού ... δεν γεννάει ολοκληρωτισμό και αίμα. Ολοκληρωτισμό και αίμα γεννάει η άρνηση και η αντίδραση του εκμεταλλευτή να απωλέσει την εξουσία του από την αποφασισμένη μάζα. Που καταλήγει πάντα ο αντικομμουνισμός ?? Στο άνοιγμα του δρόμου στον φασισμό. Για αυτή την “αριστερά” οι μόνοι αποδεκτοί κομμουνιστές ... είναι εκείνοι που απαρνούνται την προλεταριακή επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτή η αντικομμουνιστική “αριστερά” ... αν ποτέ μας προκύψει επαναστατική κατάσταση ... θα είναι απέναντι. 
Το 1932 - λίγο πριν η γερμανική αστική τάξη παραδώσει την εξουσία στον Χίτλερ - έτσι καλούσαν οι σοσιαλδημοκράτες τους κομμουνιστές σε "συνεργασία" !!!


# Αυτή η “αριστερά” όμως, όλα αυτά δεν τα λέει μόνο στα λόγια. Προχωρά και στην πράξη. Διεκδικούσε και σήμερα έχει πετύχει την πολιτική διακυβέρνηση του καπιταλισμού. Η “αριστερά μας” ξέρει πως για να το κατορθώσει θα πρέπει να περάσει όλες τις εξετάσεις στα “μαθήματα” των κεφαλαιοκρατών. Αυτό το κάνει με επιτυχία απο καιρό. Η δικιά μας “αριστερά” έχει μπεί οριστικά σε αυτόν τον κατηφορικό δρόμο που οδηγεί αναπόφευκτα στην σύμφυση της πολιτικής της με την πολιτική της αστικής τάξης. Πάμπολλα και προφανή τα σημάδια ... χρόνια τώρα. Τα πιό εξωτικά και παραδείσια “πτηνά” αυτής της “αριστεράς” έχουν ήδη αναστείλει μέχρι νεωτέρας ... την ταξική πάλη !!!! Δεν είναι αστείο !!! Τα τελευταία γεγονότα ... απλά είναι η ζώσα απόδειξη. Ομως οι αστοί δεν είναι βλάκες. Δεν αρκούνται μόνο σε διακηρύξεις. Βάζουν και “πρακτικές ασκήσεις”. Η ταλαίπωρη “αριστερά” μας έπρεπε να περάσει και αυτές τις εξετάσεις. Πού ?? Μα στην βάση ... στον λαό ... εκεί που θα γεννηθεί το κίνημα της ρήξης. Η “αριστερά” μας, έπρεπε να υπερασπισθεί στην πράξη την ταξική συνεργασία. Στα συνδικάτα. Το κάνει χρόνια τώρα με πολύ επιτυχία βάζοντας (σε απόλυτη συνεργασία με αυτούς που ήθελε να γκρεμίσει απο την κυβέρνηση) στην ουσία τις οργανώσεις του λαού να εξυπηρετούν απόλυτα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ολοι μαζί το κάνουν ... την ίδια στιγμή που δείχνουν περιφρονητικά με το δάκτυλο τους “ψωριάρηδες” που κάνουν λιτανείες μόνοι τους. Διασπούν συνειδητά το λαικό κίνημα. Διασπούν συνειδητά και αφοπλίζουν το λαικό κίνημα και νομοτελειακά θα επιχειρήσουν να τσακίσουν τις ταξικές δυνάμεις. Μια πρώτη ιδέα πήραμε την Τρίτη 15/7/2015 ... με την ενεργοποίηση απο την κυβέρνηση της αριστεράς ... του γνωστού άξονα ... υπουργείο δημόσιας τάξης – ΜΑΤ – ασφαλίτες, χρυσαυγίτες, αντιεξουσιαστές με κουκούλες – και όπως δείχνουν κάποια στοιχεία με την συνδρομή ξένων (κεντροευρωπαίων) πρακτόρων. Αριστα και στην πρακτική εξάσκηση !!



    # Θα βρεθούν και κάποιοι (μπορεί και καλοπροαίρετοι) να πούν πως όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την σημερινή πραγματικότητα ... βλέποντας απο την γενική εικόνα ... μόνο ένα πρωθυπουργό που παλεύει τάχα ενάντια στα θηρία του καπιταλισμού ... ξεχνώντας πως αυτός ο πρωθυπουργός έχει υπογράψει ένα σωρό πιστοποιητικά φρονημάτων και τα έχει καταθέσει στο ίδιο τραπέζι που αναζητά την δικαίωση των ελπίδων του λαού (λες και ήταν ποτέ πιθανό να “σεβαστούν” τις αποφάσεις λαών αυτοί που καταστρέφουν λαούς) ... στο ίδιο τραπέζι που σχεδίασαν την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας και σχεδόν ολόκληρης της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής (με σύμμαχο τις ΗΠΑ που τώρα πιά ευχαριστούμε και “αριστερά”) ... στο ίδιο τραπέζι που σχεδίασαν τον εκφασισμό ολόκληρης της Βαλτικής ... στο ίδιο τραπέζι που πριν λίγους μήνες σχεδίασαν την φασιστικοποίηση της Ουκρανίας και φανερά έχουν παρόμοια σχέδια για όλους τους δρόμους της ενέργειας ... στο ίδιο τραπέζι που απο χρόνια σχεδιάζουν και υλοποιούν την υποδούλωση των λαών όλης μα όλης της Ευρώπης, μαζί και του ελληνικού. Σήμερα στην χώρα μας έχει διαμορφωθεί ένα τερατώδες ευρώδουλο πολιτικό μπλόκ (Σύριζα-Ανελ-Νδ-Πασοκ-Ποτάμι) ... που πίνει νερό στο όνομα των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων της ΕΕ (με διάφορες ποικιλίες στην εφαρμογή τους) ... που εαν τους ρωτήσεις την γνώμη τους για τους ναζί και τους φασίστες, θα σκίζονται να μιλούν για τα άκρα και για το πόσο αντιφασίστες είναι.



    # Σε αυτό το σημείο ... κολλάει γάντι ... το ιστορικό παράδειγμα ενός ιταλού σοσιαλιστή ... του Μουσολίνι !!! Ο κύριος αυτός (γιός ενός σοσιαλιστή σιδερά) άρχισε την δράση του οργανώνοντας απεργίες, έφτασε να είναι ο αρχισυντάκτης της επίσημης εφημερίδας του ιταλικού σοσιαλιστικού κόμματος Avanti!, με θερμές αντιπολεμικές θέσεις στην έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου ... αλλά κάπου εκεί αρχίζει να ποντάρει σε εθνικά μεγαλεία (εδώ αρχίζει ο εξευτελισμός του μαρξισμού) και με ένα τμήμα συνδικαλιστών του σοσιαλιστικού κόμματος υποστηρίζει την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο και ιδρύει μιά ομάδα. Την Fasci d'azione rivoluzionaria internazionalista (Πυρήνες επαναστατικής διεθνιστικής δράσης) !!! ... που λίγο αργότερα έγινε Fasci d' Azione Rivoluzionaria (Πυρήνες - Σύνδεσμοι επαναστατικής δράσης). Το επόμενο βήμα είχε γίνει. Ο σοσιαλιστής ... ξεφορτώθηκε τον διεθνισμό !!! Τον Φλεβάρη του 1919 – την ώρα που όλη η Ευρώπη βράζει – ιδρύει το κόμμα Fasci de Combattimento (Πυρήνες του Αγώνα) ... και στο μεγάλο απεργιακό κύμα του 1920 -1921 ... δρα εναντίον των εργατών, οργανώνοντας εκστρατείες τιμωρίας των απεργών προσφέροντας την εκδουλευσή του στους ιταλούς βιομήχανους που θα εξαργυρώσει σε λίγο. Το σιδερένιο χέρι του συστήματος είχε εισβάλει στην ιστορία. Τον Μάη του 1921 ο πρωθυπουργός Τζολίτι διέλυσε τη βουλή και προκήρυξε εκλογές ... περιλαμβάνοντας τους φασίστες στα ψηφοδέλτια του κυβερνητικού εκλογικού συνασπισμού. Ο Μουσολίνι με την προεκλογική υποστήριξη της Ενωσης Τραπεζών και της Confindustria (ένωση βιομηχάνων) εκλέγει 38 βουλευτές και μετονομάζει το κόμμα του σε Partito Nazionale Fascista PNF (Εθνικό Φασιστικό Κόμμα). Οι βασικοί χρηματοδότες του ήταν η γνωστή Pirelli , η Ansaldo (πυρομαχικά) και ο κος Ανιέλι της Fiat (...ο οποίος έγινε αργότερα και γερουσιαστής μετά την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία). Η αστική τάξη της Ιταλίας είχε κάνει την επιλογή της. Το 1922 αρχίζουν οι επαφές με το Βατικανό (πάπας Πίος ΧΙ) ... και με την μοναρχία την οποία μέχρι τότε ρητορικά καταδίκαζε. Στρατός και αστυνομία φασιστικοποιούνται, οι φασιστικές ομάδες εξαπολύουν κύμα τρομοκρατίας σε όλη την χώρα και τον Οκτώβριο του 1922 με μιά πορεία καρικατούρα εισέρχεται στην Ρώμη ... όπου ο βασιλιάς Vittorio Emanuele III με την δικαιολογία της αποφυγής του εμφυλίου (μας θυμίζει κάτι αυτό ??) ορίζει τον Μουσολίνι ως πρωθυπουργό !!! Στην πρώτη κυβερνησή του οι μισοί υπουργοί ανήκουν στο παλιό πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Το 1923 δίπλα στο υπουργικό συμβούλιο δημιουργεί το φασιστικό “Μεγάλο Συμβούλιο” και στην διετία 1925-1926 το αστικό πολιτικό προσωπικό απομακρύνεται. Το 1928 το φασιστικό κόμμα συγχωνεύεται με το κράτος. Μέχρι τότε ο Μουσολίνι εκκαθαρίζει το κόμμα απο εκείνα τα “λαικά στοιχεία” που είχαν πάρει στα σοβαρά την φασιστική αντιπλουτοκρατική δημαγωγία του. Τότε εκκαθαρίζεται ακόμα και ο Ροσόνι, ο γραμματέας της φασιστικής εργατικής συνομοσπονδίας. Απο το 1924 οι φασιστικές ένοπλες ομάδες πολιτοφυλακής επανδρώνονται με αξιωματικούς του στρατού. Οταν ολοκληρώθηκε ο μηχανισμός καταστολής και αστυνόμευσης της δημόσιας ζωής ... ο Μουσολίνι προχωρά στην απαγόρευση των απεργιών και στην διάλυση όλων των εργατικών οργανώσεων .Τις αντικαθιστά με τα φασιστικά συνδικάτα ... τα οποία έρχονται σε συμφωνία με την Confindustria (ένωση βιομηχάνων). Οι καπιταλιστές διαθέτουν πλέον ένα ισχυρό κράτος, που με μια σειρά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα θα εξασφαλίσει τα κέρδη τους και τη διευρυνσή τους.

Χάρη στις συνθήκες τις οποίες επιβάλλει το φασιστικό κράτος, με τη ΔΙΑΛΥΣΗ και τις διώξεις εις βάρος των εργατικών οργανώσεων, την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ (σας θυμίζει κάτι αυτό ??), την ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΠΕΡΓΙΩΝ (η αριστερή κυβέρνηση του Σύριζα μόλις προχτές υπόγραψε την ... “αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των εργατικών κινητοποιήσεων” !!!), την αποκατάσταση του εργοδοτικού απολυταρχισμού στο εσωτερικό της επιχείρησης, είναι δυνατή η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ (...όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται). Το φασιστικό κράτος χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να εμποδίζει οποιαδήποτε ανεξάρτητη οργάνωση στο εσωτερικό των εργατικών μαζών. Τα φασιστικά συνδικάτα δεν είναι παρά οργανώσεις αστυνομικής επιτήρησης των εργατών. Στο εξής η πάλη εναντίον της εργοδοσίας θεωρείται ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (... θυμηθείτε την λυσασμένη αντίδραση όλων των ΜΜΕ σε οποιαδήποτε απεργία), η θέληση των εργοδοτών μετατρέπεται σε αποφάσεις της φασιστικής εξουσίας οι οποίες επιβάλλονται στους εργάτες με τα μέσα της αστυνομικής δικτατορίας. Η θέληση της εργοδοσίας ... μετατρέπεται σε αποφάσεις της “διαιτησίας” του φασιστικού κράτους με την ίδρυση του δικαστηρίου εργατικής διαιτησίας το 1926. Το ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ για τα μισθολόγια των εργαζομένων (...τα “παλληκάρια” της ΕΕ υπουργικές αποφάσεις θέλουν για τον καθορισμό των μισθών ...και όχι διαπραγματεύσεις) και ... οι ονομαστικοί μισθοί ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ 50% την περίοδο 1927-1932. Ακόμη και σε αυτούς τους ισχνούς μισθούς επιβάλλονται ποικίλες κρατήσεις εκτός από τους φόρους: υποχρεωτική εισφορά για τα φασιστικά συνδικάτα, κρατήσεις για τη βοήθεια στους ανέργους (... ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ το λέμε σήμερα την ίδια ώρα που ένας στους δέκα ανέργους παίρνει επίδομα ανεργίας και η αριστερή κυβέρνηση ... ξέχασε να το βάλει στις διαπραγματεύσεις). Με νόμο στις 3 Απριλίου 1926 οι ενώσεις των εργοδοτών και οι ενώσεις των εργατών συνενώνονται μέσω κεντρικών οργάνων σύνδεσης σε μια κοινή ανώτερη ιεραρχία.( ... ΔΙΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ το έλεγαν τότε ... που “καταργούσαν” την ταξική πάλη με νόμους. Σήμερα ακόμα δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Για την ώρα την ταξική πάλη ... την κατήργησε ο Βαρουφάκης με συνεντεύξεις. Οι σχετικοί νόμοι δεν φαίνεται να αργούν) Το 1934 καθιερώνεται η ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ με αντίστοιχη μείωση μισθών μετά από συμφωνία των φασιστικών συνδικάτων με την Confindustria. ( ...ανατριχιαστικές ομοιότητες ). ΚΑΘΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ εναντίον της κοινωνικής συλλογικότητας. Παρ΄όλα αυτά τα “ωραία” που συνέβαιναν στην Ιταλία την δεκαετια του 20, τον Ιανουάριο του 1927, ένας διάσημος πρόγονος των σημερινών ευρωπαιστών απευθυνόμενος στον Μουσολίνι δήλωνε δημόσια στην Ρώμη ... “Αν ήμουν Ιταλός θα έπρεπε να ήμουν με όλη μου την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος στον θριαμβευτικό αγώνα σας ενάντια στις κτηνώδεις ορέξεις και πάθη του Λενινισμού. Το κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο.” Ποιός ήταν ?? Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ !!!



    # Η σημερινή ΕΕ των καπιταλιστών πάντως ... έχει καλή γνώση της ιστορίας. Ο καπιταλισμός εξακολουθεί να χρησιμοποιεί ΟΛΑ τα παλιά “καλά φασιστικά” κόλπα ... στην προσπάθεια να ξεπεράσει τις κρίσεις του. Η ίδια συνταγή. Τα ίδια έκαναν και οι ναζί στην Γερμανία (σελίδες επί σελίδων μπορούν να γραφτούν) ... και μάλιστα έχοντας και αυτοί το οραμά τους για την Ενωμένη Ευρώπη. Το εκπληκτικό όμως είναι πως στις ίδιες πολιτικές στηρίχθηκε και ένα άλλο διάσημο πρόγραμμα για το ξεπέρασμα καπιταλιστικής κρίσης. Ενα πρόγραμμα που όταν μιλάνε για αυτό ... οι αριστεροί σαν τους δικούς μας ... νομίζεις πως μιλάνε για κάποιο “εικόνισμα”. Είναι το αμερικάνικο New Deal !!! H αμερικάνικη εκδοχή του οικονομικού προγράμματος του φασισμού. Ακόμη και ο Μουσολίνι φρόντισε να αποδώσει τα εύσημα στον ... εαυτό του για το New Deal, δηλώνοντας στους New York Times (Ιούλης 1933), ότι … “το σχέδιο για το συντονισμό της βιομηχανίας ακολουθεί κατά γράμμα τη δική μας πολιτική συνεργασίας”. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, υποστηρικτής της πολιτικής του New Deal έλεγε στο περιοδικό Time το 1976 ... “Ο φασισμός υπήρξε πράγματι η βάση για το New Deal. Ηταν η επιτυχία του Μουσολίνι στην Ιταλία, με την κυβερνητικά διευθυνόμενή του οικονομία, η οποία οδήγησε πολλούς από τους πρώτους οπαδούς του New Deal να πουν "ο Μουσολίνι όμως κάνει τα τρένα να έρχονται στην ώρα τους"”



    # Εδώ ας κάνουμε μια μικρή αναφορά στην ταξική σύνθεση του ιταλικού φασιστικού κόμματος. Το 1927 το 75% των μελών του ιταλικού φασιστικού κόμματος προέρχονταν από τα ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΑ και ΜΕΣΟΑΣΤΙΚΑ στρώματα, και το 15% από την εργατική τάξη !!! Τα μεσαία στρώματα που μέχρι εκείνη την στιγμή βρίσκουν στέγη σε δεξιά και κεντρώα πολιτικά σχήματα, πτωχευμένα απο την κρίση και σε απόγνωση, εαν δεν πεισθούν απο το προλεταριάτο ... θα είναι πρόσφορη βάση για να καλλιεργηθεί η εχθρότητα τους ενάντια στην εργατική τάξη. Τότε τα ανίσχυρα μπροστά στο κεφάλαιο μεσαία στρώματα ... ελπίζουν με την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ των εργατών ... να ξανακερδίσουν πάλι την χαμένη κοινωνική αξιοπρέπεια. Ο φασισμός είναι το όχημα αυτής της αναγέννησης των μικρομεσαίων. Παρ΄όλα αυτά όμως, η εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα έχουν κοινά αλλά όχι ταυτόσημα συμφέροντα απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο. Σε περιόδους βαθιάς κρίσης όλου του κοινωνικού συστήματος το προλεταριάτο μπορεί να κερδίσει τα μεσαία στρώματα ... όχι όμως ΑΠΑΡΝΟΥΜΕΝΟ το σοσιαλιστικό πρόγραμμά του, αλλά πείθοντάς τα για την ικανότητά του να οδηγήσει την κοινωνία σε έναν νέο δρόμο. Η απάρνηση και η διαστρέβλωση της έννοιας του σοσιαλσμού ... η κάθε έκφανση της σοσιαλδημοκρατίας που θα απογοητεύσει τα μεσαία στρώματα ... θα τα αναγκάσει να στραφούν σε άλλες διεξόδους. Ο νοών νοείτω.



    # Ας ανακεφαλαιώσουμε τώρα για την σημερινή ... την δική μας “αριστερά”: δηλώνουν “μαρξιστές” εξευτελίζοντας τον μαρξισμό ... παλεύοντας για την ταξική συνεργασία. Προετοιμάζουν τον λαό να θυσιασθεί για το κράτος των αστών ενάντια στο διπλανό λαό. Αυτό είναι ... εθνικισμός. Ξευτιλίζουν με κάθε τρόπο το νόημα του σοσιαλισμού την ίδια στιγμή που τον επαγγέλονται. Είναι παθολογικοί αντικομμουνιστές. Παραδίδουν τους τσακισμένους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα στην αστική τάξη.

    # Ακριβώς !! Διαβολική σύμπτωση !! Αυτά τα πέντε-έξι στοιχεία (και τίποτα άλλο) ... αποτελούν την ιδεολογική βάση του φασισμού. Και για να μην παρεξηγηθώ. Αυτοί οι “αριστεροί” δεν είναι ούτε φασίστες ούτε ρατσιστές. Είναι αυτοί που προσπαθούν το ιστορικά ανέφικτο. Να συμφιλιώσουν τον εκμεταλλευτή με τον εκμεταλλευόμενο. Να καταργήσουν την ταξική πάλη. Γι΄αυτό ακριβώς δεν είναι αριστεροί. Σε ολόκληρη την ιστορία όταν οι λαοί τους πίστεψαν ή όταν κατάφεραν να φοβίσουν τους λαούς με το φάντασμα του κομμουνισμού – το “ούτε στον μαύρο ούτε στον κόκκινο φασισμό” επωάζει τις συνθήκες μόνο για τον “μαύρο”φασισμό (αρα: ένας είναι ο φασισμός ... ο βίαιος και σάπιος καπιταλισμός ), όταν αρνήθηκαν την ταξική ρήξη στο όνομα του μικρότερου κακού ... οι ίδιοι αυτοί αριστεροί φάγαν τα μούτρα τους και οι λαοί ήταν πανέτοιμοι για να δεχθούν τον φασισμό.
Τιτίβισμα του Αλέξη απο την Μόσχα  !!!


    # Ολοι αυτοί οι “αριστεροί” ... με την ίδια ευκολία που καταδικάζουν τον φασισμό, τον σταλινισμό και τον κάθε μορφής ολοκληρωτισμό ... την ίδια στιγμή και με την ίδια ευκολία ... αποδέχονται και υιοθετούν το ιδεολογικό, πολιτικό, ταξικό και κοινωνικό “μεδούλι” του φασισμού !!! Αυτοί οι “αριστεροί” διανθίζουν βέβαια την αναλυσή τους με μπαρούφες περί ενός πιό δίκαιου και πιό υποφερτού καπιταλισμού που σταδιακά με την πολιτική τους θα τον μεταρρυθμίσουν τόσο βαθιά που η αστική τάξη θα αναγκαστεί να μας “χαρίσει” την εξουσία της (σε αυτό το σημείο ο ιδεαλισμός τους καταντά βλακώδης) ... αλλά όταν έρχονται οι καπιταλιστικές κρίσεις, καλούν τον εργάτη σε λιτότητα για να σωθεί ο εργοδότης ... όταν έρχεται ο πόλεμος καλούν το λαό σε θυσία για να σωθεί το αστικό κράτος και όπως ακριβώς οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι όταν αναγκάζονταν να πάρουν θέση στο δίλημμα ... φασισμός ή κομμουνισμός ... πάντα διάλεγαν το ίδιο στρατόπεδο (!!!) ... εκείνο της αστικής τάξης και ας ήταν και φασιστικό ... στο όνομα βέβαια της καταδίκης του ολοκληρωτισμού ... έτσι και οι σημερινοί “σαν έτοιμοι απο καιρό” θα κάνουν το ίδιο ακριβώς.


    # Σε αυτό το σημείο ας μην αρχίσουν οι κραυγές !!! Να ... οι κομμουνιστές αποκαλούν σοσιαλφασίστες άλλους εργάτες ... να οι κομμουνιστές δεν δέχονται άλλη άποψη ... να οι κομμουνιστές γίναν σέχτα ... να οι κομμουνιστές διασπούν το εργατικό κίνημα κλπ κλπ κλπ Σε όλη την ιστορία οι κομμουνιστές, απο το ψηλότερο θεωρητικό ως το πιό χαμηλό πρακτικό επίπεδο πάντα επιδίωκαν και επιδιώκουν την ταξική ενότητα της λαικών μαζών ενάντια στην αστική τάξη. Ούτε μιά στιγμή στην ιστορία δεν έθεσαν σαν προαπαιτούμενο για να παλέψουν ... την ιδεολογική ή την πολιτική τους “επικυριαρχία” ... ούτε ακόμα και όταν χύναν το αίμα τους. Αλλά δεν θα ήταν συνεπείς στην αναλυσή τους και στον αγώνα τους ... εαν κρύβαν απο τον κάθε εργαζόμενο τον ρόλο της κάθε οπορτουνιστικής ή σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας ... στο όνομα τάχα μιάς ενότητας που βολεύει μόνο τον αστό, τα οργανά του και τελικά την εξουσία του.

TOP READ