31 Μαρ 2019

Οι 4 πιο πλούσιοι Έλληνες | Πώς έφτιαξαν τις περιουσίες τους


στo Mind Opener
Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Πριν λίγες μέρες το περιοδικό Forbes δημοσίευσε την ετήσια λίστα του με τους κατόχους περιουσίας άνω του 1 δις δολαρίων, μια λίστα που το εν λόγω περιοδικό δημοσιεύει κάθε χρόνο.
Την χρονιά που διανύουμε στον πλανήτη υπάρχουν 2.153 δισεκατομμυριούχοι, με την συνολική αξία της περιουσίας τους να βρίσκεται περίπου στα 8,7 τρις δολάρια.
Πρώτος στην λίστα των υπερπλούσιων βρίσκεται ο Τζεφ Μπέζος, ιδιοκτήτης της Amazon, μιας εταιρείας που είναι μεταξύ άλλων γνωστή για τις φρικτές συνθήκες εργασίας που επιβάλλει στους υπαλλήλους της και για το πόσο λυσσαλέα παλεύει για να μην φορολογηθεί.
Δεύτερος στην λίστα ο ιδιοκτήτης της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, γνωστός ως ο «φιλάνθρωπος» που κατηγορεί τους φτωχούς για τη φτώχεια τους
Στην τρίτη θέση φιγουράρει ο χρηματιστής Ουόρεν Μπάφετ, γνωστός μεταξύ άλλων γιατί κάποτε δήλωσε δημόσια εντελώς κυνικά πως «ναι, υπάρχει πράγματι ταξική πάλη και είναι η δική μου τάξη, η τάξη των πλούσιων που κερδίζει»…
Όμως από τη λίστα των δισεκατομμυριούχων δεν λείπουν και ορισμένοι Έλληνες, 4 συγκεκριμένα.

Νιάρχος

Στη θέση 804 της λίστας φιγουράρει ο Φίλιππος Νιάρχος, της γνωστής οικογενείας, με συνολική περιουσία 2,8 δις δολάρια. Γιος του μεγαλοεφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου, του οποίου οι σχέσεις με τον πρωτεργάτη της χούντας Ν. Μακαρέζο είναι γνωστές. Ο Μακαρέζος μάλιστα, υποστηρίζοντας τον Νιάρχο, συγκρούστηκε με τον Παπαδόπουλο (ο οποίος υποστήριζε τον Ωνάση) για το ποιος από τους δύο «επενδυτές» θα κέρδιζε τις συμβάσεις με το δημόσιο για το χτίσιμο διυλιστηρίων. Ο Νιάρχος έκρινε σκόπιμο να διορίσει μετά την Μεταπολίτευση στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά τον κατηγορηθέντα για βασανιστήρια, στρατονόμο Ηρακλή Μπλιώνα. Γνωστές επίσης οι σχέσεις του με τους Αμερικάνους, καθώς για τα πλοία του που «νοίκιασε» στους συμμάχους κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και βυθίστηκαν αποζημιώθηκε στο πολλαπλάσιο της αξίας τους.
Σήμερα, ο «πατριώτης» μας Φ. Νιάρχος, διοικεί εφοπλιστική εταιρεία με έδρα το αφρικάνικο κράτος της Λιβερίας.

Λάτσης

Στη θέση 838 ο Σπύρος Λάτσης με περιουσία 2,7 δις δολάρια. Ο Σπύρος Λάτσης είναι γιος του μεγαλοεφοπλιστή Γιάννη Λάτση, γνωστού μεταξύ άλλων για το γεγονός ότι μετά την πτώση της δικτατορίας προσλάμβανε σωρηδόν στις επιχειρήσεις του στο εξωτερικό πρώην βασανιστές της Χούντας. Αυτό βέβαια σαν μια ελάχιστη ανταπόδοση για τις ιδιαιτέρως επικερδείς μπίζνες του και τις συμβάσεις που υπέγραψε με το κράτος κατά την επταετία. Όπως άλλωστε είχε δηλώσει κι ο ίδιος «Οι επιχειρήσεις δεν πολιτεύονται. Εγώ είχα σύμβαση με την ελληνική κυβέρνηση. Δεν ξέρω χούντα και ξεχούντα. Δεν μ’ ενδιαφέρει πως έγινε η κυβέρνηση αυτή»…[1] Υπάρχουν αναφορές ότι ο Λάτσης ήταν δωσίλογος στην κατοχή, και σίγουρα κολλητός των συνταγματαρχών, καθώς η ίδρυση της ΠΕΤΡΟΛΑ κι η άδεια για διυλιστήριο στο Θριάσιο έγινε επί χούντας. Σήμερα, η βασική εταιρεία του Λάτση, Lamda Development, έχει στην κατοχή της το «μεγαλύτερο αυθαίρετο των Βαλκανίων», το Mall στο Μαρούσι κι έχει αγοράσει το Ελληνικό σε τιμή που δεν αγοράζει κανείς ούτε οικόπεδο στο Βραχάτι.

Μυστακίδης

Στη θέση 1.116 βρίσκεται ο Αριστοτέλης Μυστακίδης, με περιουσία που ανέρχεται στα 2,1 δις δολάρια. Ο Μυστακίδης υπήρξε βασικός μέτοχος του μεταλλευτικού κολοσσού Glencore. Η Glencore, αποκαλύφθηκε ότι στα ορυχεία της στο Κονγκό βάζει παιδιά μέχρι και 10 χρονών να δουλεύουν, ενώ οι ντόπιοι καταγγέλλουν την εταιρεία ότι ρίχνει οξύ στο ποτάμι από το οποίο πίνουν νερό. Όταν δημοσιογράφος του BBC έκανε συνέντευξη με βασικό στέλεχος της εταιρείας, η οποία αρνείται ότι διαπράττει περιβαλλοντική καταστροφή, του πήγε ένα μπουκάλι νερό από το συγκεκριμένο ποτάμι και του ζήτησε να πλύνει τα χέρια του με αυτό. Το στέλεχος της Glencore αρνήθηκε φυσικά. Στο ίδιο ορυχείο, υπάρχει και καταγγελία των 12.000 εργαζομένων της εταιρείας για τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας.

Βαρδινογιάννης

Στη θέση 1.349 της λίστας βρίσκουμε τον Βαρδή Βαρδινογιάννη με περιουσία 1,7 δις δολάρια. Ο Νίκος Βαρδινογιάννης, εφοπλιστής και ιδρυτής του οικογενειακού ομίλου, την δεκαετία του ’60 έβγαλε λεφτά με τη σέσουλα σπάζοντας το εμπάργκο του ΟΗΕ κατά του ρατσιστικού – δικτατορικού καθεστώτος στην τότε Ροδεσία (σήμερα Ζιμπάμπουε). Ο όμιλος Βαρδινογιάννη μετά την Μεταπολίτευση είχε για μια περίοδο στη διεύθυνση του τον αντισυνταγματάρχη ε.α. Γιάννη Μανουσακάκη, καταδικασμένο για βασανιστήρια επί επταετίας… Το γεγονός πως η εταιρεία Motor Oil, συμφερόντων Βαρδινογιάννη, είχε κλείσει μια σειρά εξαιρετικά επικερδείς συμβάσεις με το καθεστώς της χούντας είναι μάλλον συμπτωματικό…
Τόσες συμπτώσεις;
Σαν πολλές δεν μαζεύονται όμως οι συμπτώσεις;

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο που όλοι οι υπερ-πλούσιοι έχουν λερωμένα τα χέρια τους…
Μήπως το καπιταλιστικό όνειρο, ότι περιουσία κάνει όποιος δουλεύει πολύ κι είναι έξυπνος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά στάχτη στα μάτια των φτωχών;
Λέμε, μήπως;

Πηγή: http://net.xekinima.org

Η σύγχρονη αποσύνθεση μιας σκάρτης τηλεόρασης


Όταν την δύναμη των media την διαχειρίζονται λάθος άτομα, με περιορισμένες ιδέες, μηδενική ευφυΐα και μια υποκουλτούρα που περιορίζεται στα στεγανά των “σκουπιδιών” των δυτικών προτύπων, η κοινωνία οδηγείται σε πλήρη νάρκωση και αποχαύνωση. Ένα lifestyle φθαρμένο και σκουριασμένο από τις εποχές των ’90s με έντονες δόσεις σεξισμού και τρας.
Reality εκπομπών από το εξωτερικό με πρόχειρες προσαρμογές στην ελληνική πραγματικότητα και ανάδειξη φυσιογνωμιών με ελάχιστο έως και ανύπαρκτο ειδικό βάρος σοβαρότητας. Ειδήσεις κατευθυνόμενες από τις ίδιες “ιδιάζουσες” προσωπικότητες για το πώς θα σωθεί ο κόσμος, που εξυπηρετούν αιωνίως το σύστημα με το να χτίζουν προεκλογικά ακροατήρια και εθνικιστικά παραληρήματα στρεβλώνοντας τον κοινωνικό ιστό. Φτωχά προγράμματα που φτωχαίνουν περισσότερο τον νου μιας ήδη φτωχοποιημένης κοινωνίας.
Τηλεοπτικές φούσκες που παίζουν με τον πόνο και την αγωνία των ανθρώπων εξασφαλίζοντας χρηματικά έπαθλα, δόξα και υστεροφημία. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε.
Σε όλα αυτά έχουν προστεθεί και τα show «αγάπης και έρωτα» (Power of Love). Στημένα προγράμματα με ανθρώπους «πειραματόζωα», φυλακισμένοι στα χέρια των καναλαρχών αλλά και στις ίδιες τους τις φυλακισμένες συνειδήσεις, να γελοιοποιούνται χωρίς κανένα ίχνος ντροπής αναζητώντας τον έρωτα της ζωής τους. Σχέσεις, λυκοφιλίες, τσακωμοί με λίγες αποχρώσεις glamour, δακρύων, και ψεύτικων συναισθημάτων. Όλα αυτά μπροστά στο βωμό του κέρδους και του εύκολου χρήματος. Χιλιάδες followers χτίζουν τα προφίλ των παικτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις διαφημίσεις να λύνουν και να δένουν. Εκρηκτικό μείγμα, αν μη τι άλλο που κατακρεουργεί κάθε επίπεδο παιδείας και αισθητικής. Φυσικά για τον καθένα μάλλον, λειτουργεί διαφορετικά όλο αυτό, αφομοιώνοντας οτιδήποτε θεωρεί εύπεπτο και ευκολοχώνευτο.
Ανέκαθεν η τηλεόραση προσέφερε «μασημένη μαζικοποιημένη τροφή» από ανθρώπους που ξέρουν να αποπροσανατολίζουν και να χειραγωγούν τις μάζες. Σταδιακά έχουμε διανύσει τον τηλεοπτικό στίβο περνώντας από το στάδιο της φλυαρότητας, στο στάδιο της ανακύκλωσης. Ακόμη και το υποτυπώδες εγχώριο lifestyle βιώνει την κρίση του αδυνατώντας να αντεπεξέλθει στο σύγχρονο μικροαστικό περιβάλλον, προβάλλοντας τις διακοπες του στην Μύκονο ή τις πολυτελείς χλιδάτες κατοικίες του!
Αποτέλεσμα της αποκαρδιωτικής αυτής αποσύνθεσης ενός σκάρτου οργανισμού είναι η μίζερη παντομίμα που παρακολουθούμε καθημερινά, η οποία όσο πλησιάζει το καλοκαίρι θα γίνεται ολοένα και πιο πενιχρή και καταθλιπτική.
Η ελεύθερη βούληση και η επιλεκτικότητα των ατόμων, επιζούν μόνο τυπικά πλέον. Η χρόνια πλύση εγκεφάλου από όλα αυτά τα «τηλεπροϊόντα υψηλής κουλτούρας και τέχνης» έχει κάνει τους ανθρώπους να μην σκέφτονται, να μην αντιλαμβάνονται, να μην ερωτεύονται πραγματικά και αληθινά, και εν τέλει να μην ζουν αλλά να επιβιώνουν. Ο επιμορφωτικός χαρακτήρας του «κουτιού» έχει πάει περίπατο προσφέροντας στο κοινό μόνο τοξικές τροφές που έχει περιστασιακά ανάγκη για να βγει από το βούρκο του εργασιακού μεσαίωνα που βιώνει, με διαλυμένες συμβάσεις και μισθούς πείνας.
Ένας λαός εγκλωβισμένος σε ένα παρωχημένο πολιτισμικό πλαίσιο που έχει πεθάνει. Ο χοντροκομμένος σεξισμός του Πέτρου Κωστόπουλου, το τελματωμένο από τις επαναλήψεις «Κωνσταντίνου και Ελένης», ο πλήρως ανούσιος και χυδαίος «μαϊντανός» που ακούει στο όνομα Παύλος Πολάκης, και τα δάκρυα ξεκατινιάσματος της Τατιάνας Στεφανίδου σε συνδυασμό με πόσα ακόμη κωμικοτραγικά στοιχεία, προσφέρουν μόνο ματαιοδοξία, θλίψη, και αμφιβολία για το πού οδηγούμαστε. Το κοινό έχει την ανάγκη να κατασπαράξει μπας κλας φυσιογνωμίες, με ενισχυμένη δόση εγωκεντρισμού και «τρέλας», της καθημερινότητας που οδηγούνται στην τηλεοπτική αρένα, για να νιώσει εκείνο (το τηλ. κοινό) πιο έξυπνο και πιο επιτυχημένο. Ουσιαστικά ικανοποιεί με τον οικειοθελή τηλεοπτικό διασυρμό του άλλου, τον πληγωμένο του εγωισμό, και την δική του αποτυχία.
Η κοινωνία για να εξελιχθεί και να ξεφύγει από το «κυνήγι μαγισσών» της τηλεόρασης θα πρέπει να μάθει από τα λάθη της. Λάθη που την στιγμάτησαν έντονα στο παρελθόν. Μια κοινωνία που ταυτίστηκε με προϊόντα σαν τα παραπάνω, τόσο σε επίπεδο προσωπικότητας όσο και σε ευρύτερο επίπεδο κοινωνικής συμπεριφοράς με το τελικό αποτέλεσμα να είναι η μικρότητα, και η απουσία δράσεων για την ανατροπή αυτού του σάπιου και παρωχημένου συστήματος. Πλήρης αδράνεια, που παρατηρείται έντονα σε νεαρές ηλικίες που δεν ενδιαφέρονται για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Απάθεια, απαξίωση και μια «απολιτίκ» στάση μεγάλων κομματιών της νέας γενιάς που δεν αλλάζει καταστάσεις και δεν δίνει προοπτικές ανέλιξης. Αντιθέτως βολεύει και ισχυροποιεί το υπάρχον σύστημα!
Σε όλο αυτό το «έγκλημα», η τηλεόραση κατέχει ένα κατεξοχήν πρωταγωνιστικό ρόλο, με βαριές δόσεις cult και βίας. Στο «έγκλημα» του εύκολου, της χωρίς προσπάθεια διάκρισης και του ανταγωνισμού. Αυτό είναι το πρότυπο που κυριαρχεί σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που κυνηγάνε με τόση μανία.
Οι ευθύνες βαραίνουν και τις δύο μεριές, με την ποσόστωση να διαφέρει ανάλογα τις περιόδους, μιας και υπάρχει η δυνατότητα επιλογής, και το «μαγικό» κόκκινο κουμπί (Οff).
Think…!

Οι καρέκλες της ντροπής – Στοχοποίηση πυρόπληκτων μαθητών

Η παγκόσμια ημέρα θεάτρου γιορτάστηκε πριν λίγες ημέρες κι ένα είναι βέβαιο, ότι τιμήθηκε καθώς έπρεπε. Ωστόσο, ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε λίγες ημέρες νωρίτερα σε θέατρο της Αθήνας, αναδεικνύει το πώς αντιλαμβάνονται ορισμένοι το ρόλο του θεάτρου στην κοινωνία και κυρίως όταν αυτό απευθύνεται σε μαθητές.
Παραθέτουμε παρακάτω την επιστολή διαμαρτυρίας που απηύθυνε ο Σύλλογος Διδασκόντων του 2ου Γυμνασίου Νέας Μάκρης στον Υπεύθυνο-σκηνοθέτη της θεατρικής παράστασης “Ελένη”:
“Οι καρέκλες της ντροπής ή πώς πυρόπληκτοι μαθητές στοχοποιούνται αντί να αγαπήσουν το θέατρο”
Με έκπληξη που μετατράπηκε σε οργή και αγανάκτηση πληροφορηθήκαμε τα τεκταινόμενα της Πέμπτης 14-3-2019, όταν κατά την επίσκεψη του σχολείου μας στο θέατρο « Άλφα» για την παρακολούθηση της «Ελένης» πυρόπληκτοι μαθητές μας στοχοποιήθηκαν κατά τρόπο ανάρμοστο και ανάλγητο από τον σκηνοθέτη της παράστασης.
Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή:
Το σχολείο μας, που βρίσκεται στο Νέο Βουτζά, βρέθηκε χωροταξικά στο επίκεντρο των καταστροφικών πυρκαγιών του Ιουλίου και η εκπαιδευτική μας κοινότητα αγωνίζεται πραγματικά να ορθοποδήσει μετά από τις τόσες τραυματικές εμπειρίες που έζησε, με τη βοήθεια της πολιτείας και την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη φορέων και ιδιωτών. Στο πλαίσιο αυτό ζητήθηκε η προσφορά κάποιων δωρεάν εισιτηρίων για μαθητές μας, που μένοντας ακόμα στις κατασκηνώσεις, αδυνατούν να πληρώσουν το αντίτιμο για την παρακολούθηση της παράστασης. Επρόκειτο για μια ευγενή παράκληση, που βεβαίως δεν είχε υποχρεωτικό χαρακτήρα και την οποία έκανε δεκτή ο υπεύθυνος-σκηνοθέτης, προσφέροντάς μας 15 δωρεάν εισιτήρια. Την ημέρα όμως της παράστασης όταν το θέατρο γέμισε ασφυκτικά, προφανώς από λάθος χειρισμούς του ιδίου και καθώς υπήρξαν διαμαρτυρίες από τα άλλα σχολεία, ζητήθηκε από 15 μαθητές του σχολείου μας να σηκωθούν από τις θέσεις τους και να κάτσουν σε ξύλινες καρέκλες, που τοποθετήθηκαν στα πλάγια, επειδή δεν είχαν πληρώσει εισιτήριο, όπως θεώρησε πρέπον να μας υπενθυμίσει ο σκηνοθέτης-υπεύθυνος. Και επειδή ο αριθμός των μαθητών που είχαν στοιβαχτεί μέσα στην αίθουσα ήταν ακόμα μεγαλύτερος και το πρόβλημα παρέμενε, ο σκηνοθέτης ζήτησε και απο άλλους μαθητές μας να σηκωθούν, γεγονός που απετράπη τελικά από την αντίσταση των συνοδών εκπαιδευτικών μας, που έκπληκτοι παρακολουθούσαν την κατάσταση και έβλεπαν τα 15 παιδιά, που δεν είχαν πληρώσει, να υποφέρουν από ντροπή σιωπηλά. Το χειρότερο όμως ήταν ότι ο σκηνοθέτης της παράστασης, θέλοντας να απολογηθεί στα άλλα σχολεία για την αναστάτωση που είχε προκληθεί στην αίθουσα και την έλλειψη επαρκών θέσεων για όλους τους παρευρισκόμενους μαθητές, προέβη σε έναν ανάρμοστο σχολιασμό ενώπιον όλου του ακροατηρίου, λίγο πριν αρχίσει η παράσταση, θίγοντας τη δυσχερή θέση των μαθητών μας, που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν οικονομικά, παρόλο που ο ίδιος είχε συναινέσει, όπως προαναφέραμε, στην προσφορά 15 δωρεάν εισιτηρίων («τί να κάνουμε / κάποια παιδιά είναι λιγότερο τυχερά / θα μπορούσε να συμβεί και σε μας» στοχοποιώντας ακόμα περισσότερο τα πυρόπληκτα παιδιά μας.
Και ερωτούμε:
Γνωρίζει πρώτα από όλα η πολιτεία ότι στοιβάζονται μέσα στην αίθουσά σας πολλοί περισσότεροι μαθητές από τους επιτρεπόμενους; Η ύπαρξη και μόνο των ξύλινων καρεκλών εκατέρωθεν των καθισμάτων δεικνύει ότι είναι πάγια τακτική σας να γεμίζετε ασφυκτικά την αίθουσα. Πώς εξασφαλίζεται επομένως η ασφάλεια των παιδιών; Το σχολείο μας, που έχασε μαθητή στα πρόσφατα γεγονότα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε αυτά τα θέματα.
Έπειτα, το σχολείο μας δεν υποχρέωσε κανέναν να μας παρασχέσει τα δωρεάν εισιτήρια. Θα ήταν προτιμότερο απλώς να μη δούμε τη συγκεκριμένη παράσταση, από το να υποβάλουμε τα παιδιά μας, που ειρήσθω εν παρόδω παρακολουθούνται από σχολικό ψυχολόγο και κοινωνική Λειτουργό, σε τέτοια δοκιμασία. Στόχος μας ήταν οι μαθητές μας να ξεφύγουν από τα τόσα τους προβλήματα και παράλληλα να αγαπήσουν το θέατρο. Αντ αυτού όμως έφυγαν ντροπιασμένοι από την παντελή έλλειψη ακόμα και της στοιχειώδους ενσυναίσθησης, που έφτασε στα όρια της αναλγησίας. Από την άλλη μεριά θεωρούμε δεδομένο ότι ο σκηνοθέτης, που στοχεύει στην προαγωγή της θεατρικής παιδείας, διαθέτει ή όφειλε να διαθέτει εκ προοιμίου την ενδεδειγμένη παιδαγωγική κατάρτιση-ευαισθησία, μιας και αναλαμβάνει το ρόλο του παιδαγωγού και μάλιστα κατά τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας.
Ως Διευθύντρια του Γυμνασίου και διοικητική και παιδαγωγική υπεύθυνη, σας γνωστοποιώ ότι έχω ήδη ενημερώσει τον Σύλλογο Γονέων του σχολείου μας και προτίθεμαι να προβώ σε όλες τις νόμιμες ενέργειες για να αποφευχθούν στο μέλλον ανάλογα ατυχή περιστατικά.
Εκ μέρους του Συλλόγου Διδασκόντων
και όλης της σχολικής Κοινότητας του
2ου Γυμνασίου Νέας Μάκρης
Η Διευθύντρια
Γεωργία Παπαγεωργίου

Aγώνας για την ειρήνη στον μακρινό Βορρά





Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 
Συγκίνηση αλλά και θαυμασμό προκαλεί η περιγραφή της διαμαρτυρίας τριών Φιλανδών αγωνιστών της ειρήνης μεγάλης ηλικίας που μόνοι τους οργάνωσαν εκδήλωση διαμαρτυρίας μέσα στην Σουηδία κοντά στο σύνορο με την Φιλανδία. H διαμαρτυρία ήταν ενάντια στην πολεμική άσκηση 10.000 στρατιωτών που έγινε στο βορειότερο σημείο της Σουηδίας με την συμμετοχή δυνάμεων και από τις ΗΠΑ και την Αγγλία στα πλαίσια του προσέγγισης της Σουηδίας με το ΝΑΤΟ.
Η επιστολή τους δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Riktpunkt του ΚΚ Σουηδίας.
«Γεια σε όλους σας.
Σας γράφω από το σύνορο Σουηδίας και Φιλανδίας από την πόλη Χαπαράντα. Είμαι η Κέρστιν 71 χρονών. Εγώ και ο Ahti Matinlassi, 87 χρονών και ο Pertti Ylisuvanto 60 χρονών πήγαμε στην Χαπαράντα για να διαδηλώσουμε ενάντια στην πολεμική άσκηση Northern Wind.
Είχαμε μαζί μας προκηρύξεις γραμμένες σε τρεις γλώσσες καμιά 20ρια αντίγραφα σε κάθε γλώσσα. Την φτιάξαμε μόνοι μας και βγάλαμε αντίγραφα. Φτιάξαμε και ένα πανό ενάντια στην άσκηση.
Διαβάσαμε την προκήρυξη στον τηλεβόα που είχαμε μαζί μας και μετά αρχίσαμε να μοιράζουμε τις προκηρύξεις στον κόσμο που ερχόταν να ψωνίσει έξω από το εμπορικό κέντρο που βρισκόμασταν.

haparanda1
Οι Νορβηγοί στρατιώτες ήταν πολύ ευγενικοί και έπαιρναν την προκήρυξη.
Οι προκηρύξεις στα Φιλανδικά τελείωσαν πρώτες. Έβγαλα και μια φωτογραφία της μικρής μας διαδήλωσης. Μετά από μισή ώρα μας πρότεινε ο Ahti να πιούμε καφέ στο καφέ του σούπερ μάρκετ.
Μόλις καθίσαμε είδαμε από το παράθυρο έναν υπάλληλο του σούπερ μάρκετ να προσπαθεί να μαζέψει το πανό μας και πήγαμε αμέσως να τον σταματήσουμε. Το είχαμε δέσει σε τρία καροτσάκια του σούπερ Μάρκετ και ο υπεύθυνος είχε πάρει τηλέφωνο για να αποσυρθεί το πανό, μας είπε ο υπάλληλος. Τώρα το έχω και στεγνώνει στο σαλόνι του σπιτιού μου. Ειρηνικούς χαιρετισμούς σε όλους.
Σας στέλνω και το κείμενο της προκήρυξης.
« Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι.
Στεκόμαστε στο πιο ειρηνικό σημείο του κόσμου. Οι άνθρωποι έχουν ζήσει εδώ ειρηνικά πάνω από 200 χρόνια και εμείς στην Φιλανδία ζούμε ειρηνικά με την Ρωσία για πάνω από 75 χρόνια. Αυτή η ειρήνη στηρίζεται στην συνεργασία και στην έξυπνη διπλωματία.
Σήμερα ήρθαν 10.000 στρατιώτες σαυτό το σημείο. Γιατί; Δεν θα γίνει το σημείο πιο ειρηνικό έτσι, αντίθετα φέρνει τον πόλεμο πιο κοντά. Το γεγονός ότι από αυτούς τους στρατιώτες κάποιοι έρχονται από τις ΗΠΑ και την Βρετανία χειροτερεύει την κατάσταση.
Τι δουλειά έχουν αυτοί στο ειρηνικό σημείο μας; Στους Αμερικάνους και Βρετανούς στρατιώτες έχουμε να πούμε: Δεν θέλουμε τους πολέμους σας. 
Πηγαίνετε στους Αρχηγούς να τους πείτε πως οι λαοί στην Φινλανδία και στην Σουηδία θέλουν να συνεχίσουν να ζουν σε ειρήνη.
Αυτό προϋποθέτει φιλία μεταξύ των λαών, συνεργασία και λύση των διαφορών με συνεννοήσεις και αμοιβαίο σεβασμό. Μπορείτε να είστε φίλοι μας αλλά αν φέρνετε εδώ τον πόλεμο θα γίνετε εχθροί μας. Πάρτε από δω τα τανκς και τα πυρομαχικά σας.
Δεν θέλουμε πόλεμο, θέλουμε την ειρήνη μας. Δεν θέλουμε τον θόρυβο που προκαλείτε, θέλουμε ησυχία.
Δεν θέλουμε τα καυσαέρια που ξερνάτε στην φύση μας με τα τανκς και τα πολεμικά αεροπλάνα σας. Θέλουμε να είναι καθαρά στο περιβάλλον μας.
Η πολεμική βιομηχανία και οι στρατιωτικές ασκήσεις ρυπαίνουν το περιβάλλον αλλά δεν είνaι στις συμφωνίες για το περιβάλλον γιατί έτσι το ήθελε το Πεντάγωνο. Αν πράγματι θέλετε να σταματήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη τότε να σταματήσετε τους πολέμους και να συνεργαστείτε για να διατηρήσουμε τις συνθήκες ζωής στον πλανήτη μας».
Η άσκηση Northern Wind έγινε στις 18-27 Μαρτίου στο βορειότερο σημείο της Σουηδίας. Συμμετείχαν 10.000 στρατιώτες εκ των οποίων οι 7.000 ήταν από την Φιλανδία, Νορβηγία, Αγγλία και τις ΗΠΑ.
Στόχος της άσκησης κατά τους διοργανωτές ήταν η εξοικείωση των στρατευμάτων σε βαριές χειμερινές συνθήκες. Στην ουσία είναι στο πλαίσιο της προετοιμασίας του ΝΑΤΟ σε συνθήκες πολέμου με την Ρωσία.
Η Σουηδία πλησιάζει την ένταξη στο ΝΑΤΟ επικαλούμενη την επιθετικότητα της Ρωσίας στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Κριμαίας. Γιαυτό τον λόγο συμμετέχει στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ και διατηρεί στρατεύματα στο Αφγανιστάν.
Σουηδικά αναγνωριστικά αεροπλάνα συμμετείχαν στην επιδρομή του ΝΑΤΟ στην Λιβύη. Σουηδικά μονοπώλια όπλων εξοπλίζουν την Σαουδική Αραβία στην επίθεσή της ενάντια στον λαό της Υεμένης.

Μηχανισμοί της εργοδοσία ενάντια στους εργαζόμενους!


Όλοι στην συγκέντρωση την Τρίτη 2 Απρίλη, στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο
Μετά τον Δήμο Κέρκυρα που διαπίστωσε ότι οι αφίσες των Σωματείων που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ. είναι αυτές που ρυπαίνουν το νησί και όχι το σκουπιδαριό που μας έχουν γεμίσει, μετά την ωμή παρέμβαση του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας και υποψήφιου δήμαρχου κ. Γ. Καλούδη που εντελώς αυθαίρετα ανακάλεσε δικηγόρο από τις αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου (ΕΚΚ) αντίθετα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων του ΕΚΚ και το Πρωτοδικείο Κέρκυρας, μετά το ΚΙΝΑΛ που κρίνει ότι οι «πολιτικές και αισθητικές επεμβάσεις του ΠΑΜΕ μέσα κι έξω από το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας δεν τηρούν τους όρους της πολιτικής συμπεριφοράς», ξεχνώντας όλα όσα έχουν κάνει αυτά τα χρόνια μέσα και έξω από κυβερνήσεις, τους οπλισμένου μπράβους που έφερε η συνδικαλιστική τους παράταξη ΠΑΣΚΕ (μαζί με ΔΑΚΕ και ομάδα Βασιλόπουλο-ΣΥΡΙΖΑ) στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και στο συνέδριο-φιάσκο της ΓΣΕΕ το οποίο και διέλυσαν, αφού δεν κατάφεραν να επιβάλλουν νόθους-εργοδότες αντιπροσώπους ως εκπροσώπους των εργαζομένων, μετά τα τοπικά ΜΜΕ που κάνουν πως δεν βλέπουν το τι συμβαίνει, αναπαράγοντας την προπαγάνδα της εργοδοτικής ομάδας του ΕΚΚ, τώρα για να τους στηρίξουν «βγάζουν στην σέντρα» και τον ΟΑΕΔ!
Με επιστολή (αρ. πρ. 2500) που στάλθηκε από την Περιφερειακή Διεύθυνση Ηπείρου του ΟΑΕΔ εγκαλούνται τα ταξικά Σωματεία-μέλη του ΕΚΚ επειδή, όπως αναφέρει, έχουν «προχωρήσει παράνομα σε αλλαγή κλειδαριάς της κεντρικής εισόδου του κτιρίου» του Εργατικού Κέντρου. Μάλιστα καταλήγει με ευθεία απειλή αναφέροντας ότι «η αλλαγή κλειδαριάς σε ξένη ιδιοκτησία είναι παράνομη πράξη», απαιτώντας «την άμεση αποκατάστασή της». Επί της ουσίας δηλαδή εγκαλούν τα ταξικά Σωματεία γιατί βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο και γιατί τον περιφρουρούν! Τους υπενθυμίζουμε ότι η ξεπουλημένη εργοδοτική ομάδα του ΕΚΚ, που με κάθε τρόπο προσπαθούν να στηρίξουν όλοι οι παραπάνω μηχανισμοί, εγκατέλειψε το κτίριο του ΕΚΚ από την ημέρα που βγήκε η προσωρινή διαταγή του Πρωτοδικείου Κέρκυρας σχετικά με τους 19 νόθους αντιπροσώπους. Τα ταξικά Σωματεία προχώρησαν στην αλλαγή κλειδαριάς (μετά από σχετική απόφαση Γενικής Συνέλευσης της πλειοψηφίας των αντιπροσώπων του ΕΚΚ) με σκοπό να διασφαλίσουν το κτίριο και παράλληλα εργαζόμενοι-μέλη των παραπάνω Σωματείων από εκείνη την ημέρα το περιφρουρούν σε 24ωρη βάση διατηρώντας το λειτουργικό και ανοιχτό, πιο προσβάσιμο στους εργαζόμενους από ποτέ, με δεκάδες δραστηριότητες! Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά έχουν συμβεί από την στιγμή που το εγκατέλειψε η εργοδοτική ομάδα, που το ήθελε κλειστό για τους εργαζόμενους-ένα πραγματικό κτίριο φάντασμα!
Από όλα τα παραπάνω είναι ξεκάθαρο ότι έχει κινητοποιηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός για να στηρίξει την εργοδοτική ομάδα του ΕΚΚ, για να στηρίξει την εργοδοτική παρέμβαση στα πράγματα του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας. Αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι οι εργαζόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα δικά τους χέρια και πετάνε τους εργοδότες έξω από τα συνδικάτα. Αυτό που τους καίει είναι ότι δεν κατάφεραν να τα σαρώσουν όλα, δεν κατάφεραν να «βάλλουν στο χέρι» το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το Π.Α.ΜΕ., τους εργαζόμενους που συσπειρώνονται σε αυτό, ώστε να προχωρήσουν τα μεγάλα αφεντικά ανενόχλητα τα σχέδιά τους σε βάρος ολόκληρης της Εργατικής Τάξης της πατρίδας μας! Αυτό που τους πονάει είναι ότι οι εργαζόμενοι βγάζουν συμπεράσματα, οργανώνονται, παλεύουν και πετάνε από πάνω τους, τους ανθρώπους της εργοδοσίας και του κράτους της, αυτούς που υπονομεύουν καθημερινά τα εργατικά συμφέροντα. Αυτό που τους τσούζει είναι ότι οι εργαζόμενοι προετοιμάζουμε την δική μας αντεπίθεση για την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια, για την ικανοποίηση των δικών μας σύγχρονων αναγκών! Τους λέμε ξεκάθαρα ότι «το ποτάμι πίσω δεν γυρίζει»! Έτσι πρέπει να γίνει, έτσι θα γίνει!
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του νησιού μας σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ που θα πραγματοποιηθεί την ΤΡΙΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΗ, στις 7 το ΑΠΟΓΕΥΜΑ, στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ. Θα ακολουθήσει συναυλία! Να μην λείψει κανείς!

ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΥ

ΣΥΡΙΖΑ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Επεισόδιο Νο 165342

Στην ακόλουθη φωτογραφία (από τις 8/2/2019) βλέπετε πώς είχε υποδεχθεί στη Χωματερή της Φυλής η διοίκηση του ΣΥΡΙΖΑ (Ρένα Δούρου) τον υποψήφιο περιφερειάρχη του ΚΚΕ Γιάννη Πρωτούλη: Με κάτι φουσκωτούς, που ανέλαβαν να στήσουν μπλόκο στην αντιπροσωπεία της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
protoulis 2
Αντί για ενημέρωση, η αντιπροσωπεία βρέθηκε αντιμέτωπη με απειλές από ομάδα «σεκιουριτάδων» που εμφανίστηκε καταδρομικά στο χώρο, για να εμποδίσει την είσοδό της στη χωματερή. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όταν ο Γ. Πρωτούλης κατήγγειλε δημόσια τη στάση του ΕΔΣΝΑ, ο φορέας, με μια κατάπτυστη ανακοίνωση, μίλησε για «προεκλογικό σόου», χρεώνοντας μάλιστα στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ «πρωτοφανή και αήθη συμπεριφορά» απέναντι στους «εργαζόμενους του ΧΥΤΑ», εννοώντας προφανώς τους «τετράγωνους» θυροφύλακες που «έσκασαν» από το πουθενά για να επιβάλουν την τάξη…suriza xrusi augi 1
Στην άλλη φωτογραφία (προχθεσινή) βλέπετε τον ίδιο ΣΥΡΙΖΑίο Γ. Δρίβα (που είχε βάλει τους φουσκωτούς να διώξουν τον Πρωτούλη) να κάνει γελάκια και χαρούλες στη χωματερή με τους υπόδικους φασίστες Παναγιώταρο – Παππά, ο πρώτος υποψήφιος περιφερειάρχης του ναζιστικού μορφώματος στην Αττική. Μάλιστα, ο ίδιος ο γγ του ΕΔΣΝΑ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Δρίβας, ανέλαβε να ξεναγήσει τους δυο χρυσαυγίτες στη χωματερή. Θυμίζουμε ότι πρόεδρος του ΕΔΣΝΑ είναι η περιφερειάρχης Αττικής και εκ νέου υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου. Να σημειωθεί επίσης ότι το σωματείο των εργαζομένων στον ΕΔΣΝΑ ουδέποτε δέχτηκε να «εξυπηρετήσει» τους χρυσαυγίτες στο χώρο, όπως πρόθυμα έκανε η διοίκηση.
Δηλαδή: Οι ΣΥΡΙΖΑίοι (Ρένα Δούρου και Γ.Δρίβας), που δεν ήθελαν τον Πρωτούλη μέσα στα πόδια τους, προχθές ήταν αγκαλιά με τους φασίστες και τους ξεναγούσαν στα «έργα» τους!
Δεν προκαλεί εντύπωση. Το ίδιο έκαναν βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, που καμάρωναν σαν «γύφτικα σκεπάρνια» πλάι στους χρυσαυγίτες υπόδικους, στις εξέδρες που στήθηκαν για τον εορτασμό της 25 Μαρτίου.
Σε αυτές τις εκλογές να μην τους χαριστούμε. Ούτε να πέσουμε στην παγίδα που του στήνουν με τα «προοδευτικά μέτωπα», που θα αποτελέσουν τάχα ανάχωμα στην ακροδεξιά, ενώ δεν χάνουν ευκαιρία να χαριεντίζονται μαζί της.

Ρομποτική και τεχνητή νοημοσύνη: αστικές ουτοπίες και δυστοπίες για την κυριαρχία της νεκρής εργασίας

Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι αναφορές στον ακαδημαϊκό χώρο και στον δημόσιο λόγο για την έλευση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία θεωρείται πως βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και πως η ολοκλήρωσή της θα σημάνει μια νέα ποιότητα στην τεχνολογία, στην κοινωνία και τον κόσμο. Στη σχετική φιλολογία απαντώνται ετερόκλητα σχήματα σκέψης και ερμηνειών με συνέπεια η προοπτική για το τελικό της αποτέλεσμα να καλύπτει ένα ευρύ φάσμα της ανθρώπινης φαντασίας για το μέλλον· από ένα αισιόδοξο/ουτοπικό μέχρι ένα δυσοίωνο/δυστοπικό. Κοινός παράγοντας αυτού του φάσματος αφήνεται να εννοηθεί πως είναι ασφαλώς το ένα και το αυτό κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το κεφαλαιοκρατικό. Έτσι, οι ερμηνείες που δίνονται, δίνονται πάντα έχοντας στο φόντο αυτό ως τον μόνο σίγουρο και ακλόνητο μη αστάθμητο παράγοντα του τεχνολογικά «επαναστατημένου» μέλλοντος.
Ο λόγος περί 4ης βιομηχανικής επανάστασης έρχεται στην αντικειμενική συνθήκη της σημερινής ιστορικής περιόδου που ο καπιταλισμός και τα ιμπεριαλιστικά του κέντρα παλεύουν ακόμα να ανακάμψουν από την καπιταλιστική κρίση του 2007-2012, αφού όπως αναφέρεται αυτή έχει πια ξεπεραστεί. Όμως, η καπιταλιστική ανάπτυξη παραμένει ισχνή, κεφάλαια συσσωρευμένα παραμένουν έξω από την παραγωγή ή είναι επενδυμένα σε πλασματικά χρηματοοικονομικά παράγωγα, ενώ ο μέσος όρος οικονομικής ανάπτυξης διεθνώς δεν μπορεί να ξεπεράσει ένα ποσοτικό όριο που θα έδινε μια ανάσα και μια προοπτική αισιοδοξίας στα καπιταλιστικά κράτη και τις κοινωνίες τους.
Συνεπώς, στη φάση αυτή που διανύουν οι σημερινές κοινωνίες με την οικονομική ανάπτυξη ισχνή, με το φόβο γενικευμένου πολέμου, με τους εθνικισμούς διαρκώς σε άνοδο και εν αναμονή ανάληψης πολιτικών σχεδίων, με τη σοσιαλδημοκρατία ανήμπορη να ενσωματώσει κοινωνικές δυνάμεις μέσω μιας έστω μετριοπαθούς κοινωνικής αναδιανομής εισοδήματος, η μόνη φωτεινή λύση που φαίνεται να δίνει προοπτική είναι μια νέα τεχνολογική επανάσταση. Μια τεχνολογική προοδευτική αλλαγή, δηλαδή, τόσο μεγάλη και ευρεία, που οι επενδύσεις πάνω σ’ αυτή θα μπορούν να υποσχεθούν τόσο μεγάλα κέρδη στα επενδυμένα κεφάλαια, έτσι ώστε ν’ αρχίσει ένας νέος οικονομικός κύκλος καπιταλιστικής συσσώρευσης.
Το σημαντικό εδώ είναι ότι δεν γίνεται λόγος για κάποια πλασματικά χρηματοπιστωτικά παράγωγα τα οποία βρίσκονται εκτός παραγωγής και «πραγματικής» οικονομίας, αν και σαφώς την επηρεάζουν πολλαπλώς. Εδώ γίνεται λόγος για πραγματική ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας μέσω πραγματικών προϊόντων και υπηρεσιών που απευθύνονται σε ανάγκες της πραγματικής κοινωνίας και παραγωγής σήμερα. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα θέμα το οποίο όντως, αν το δει κανείς ιστορικά, ανοίγει προοπτική γενναίου ξεπεράσματος της κρίσης, όπως αντίστοιχα συνέβη και στο παρελθόν με τις προγενέστερες τεχνολογικές επαναστάσεις.
Πρωταγωνιστές αυτής της τεχνολογικής επανάστασης είναι οι σε μεγάλο βαθμό συνυφασμένοι τομείς της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης. Η ανάπτυξη και των δύο βρίσκεται σε αρκετά προχωρημένο στάδιο και ήδη εφαρμόζεται στην παραγωγή, ενώ το σε βάθος χρόνου αποτέλεσμα αυτής της κατεύθυνσης θεωρείται πως είναι η κυριαρχία, απόλυτη ή σχετική, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης στην παραγωγή.
Με αυτό ως δεδομένο δημιουργούνται αμέσως ερωτήματα σχετικά με την ανεργία, την εργασία, το είδος της εργασίας στα νέα αυτά δεδομένα και το είδος της κοινωνίας που θα προκύψει με την ευρεία χρήση αυτού του νεόυ είδους παραγωγικής δύναμης. Οι απαντήσεις που έχουν δοθεί εκβάλλουν σ’ ένα ευρύ φάσμα ουτοπιών και δυστοπιών.
Ως ουτοπία μπορεί ν’ αναφερθεί η άποψη που λέει πως θα υπάρξει ευρεία οικονομική ανάπτυξη, η διαρθρωτική ανεργία που θα προκύψει θ’ αναπληρωθεί έστω με κάποια δυσκολία με τις νέες θέσεις εργασίας και οι κοινωνίες θα ευημερήσουν αγοράζοντας προϊόντα και υπηρεσίες καλύτερες σε ποσότητα και ποιότητα που θα κοστίζουν στον κεφαλαιοκράτη λιγότερο. Άρα, θα εκκινήσει έτσι ένας νέος κύκλος συσσώρευσης υπερκερδών πάνω σε ευημερούσες τεχνολογικά υπεραναπτυγμένες κοινωνίες, οι οποίες πιθανόν να αποτελέσουν τη μελλοντική ατμομηχανή του παγκόσμιου καπιταλισμού. Είναι μια άποψη που σε γενικές γραμμές θεωρεί πως η τεράστια αύξηση της σχετικής υπεραξίας μέσω της τεχνολογικής επανάστασης θα δώσει τη λύση στις ανοιγμένες πληγές της οικονομίας του παρόντος στο μεσοπρόσθεσμο μέλλον. Αυτή είναι και η πιο αισιόδοξη στρατηγική που μπορεί να υποσχεθεί η κεφαλαιοκρατία στις μέρες μας.
Ως δυστοπία μπορεί ν’ αναφερθεί η άποψη που λέει πως η διαρθρωτική ανεργία που θα προκύψει θ’ αυξήσει πολύ επικίνδυνα την ήδη μεγάλη ανεργία, πως οι κοινωνίες δεν θα καταφέρουν να διαχειριστούν τις τεράστιες δυνατότητες των νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων και πως λίγο πολύ τα νέα «έξυπνα» προϊόντα και υπηρεσίες που θα προκύψουν θα καταλήξουν στο τέλος να κυριαρχήσουν πάνω στην κοινωνία μέσα από τις ισχυρότερες ικανότητες και δυνατότητες που θ’ αποκτήσουν έναντι του ανθρώπου. Είναι μια άποψη στην ουσία της φετιχιστική του εμπορεύματος και του μέσου παραγωγής, καθώς θεωρεί πως τα προϊόντα και τα μέσα της εργασίας των ανθρώπων στο τέλος καταλήγουν να αποκτούν δική τους συνείδηση πέραν των κοινωνικών σχέσεων παραγωγής εντός των οποίων παράχθηκαν και λειτουργούν. Ενώ διαγιγνώσκει ορθολογικά τον κίνδυνο (ανεργία και έλλειψη καταναλωτών, λιμνάζοντα μη επενδυμένα κεφάλαια), μπρος σ’ αυτόν και όντας αστική/συντηρητική δεν μπορεί παρά να τον διαθλάσει σε ανορθολογικούς τόπους παλεύοντας στη συνέχεια με αυτούς.
Το δεδομένο, όμως, και η ουσία των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων βρίσκεται αλλού. Στο γεγονός πως η νέου τύπου ρομποτική και η τεχνητή νοημοσύνη έχοντας τη δυνατότητα να φέρουν σε πέρας την κοπιαστική, επαναλαμβανόμενη και διεκπεραιωτική χειρωνακτική εργασία θα τείνουν να την αντικαταστήσουν στην παραγωγή. Αυτό σημαίνει από τη μία πως η οργανική σύνθεση του κεφαλαίου αυξάνει σε μέγιστο βαθμό εντείνοντας την πιθανότητα ξεσπάσματος νέας καπιταλιστικής κρίσης (νόμος της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους) και πως από την άλλη οι νέες θέσεις που θα προκύψουν, θα προκύψουν κυρίως ως μη χειρωνακτικές, οι οποίες θα χρειάζονται πληρέστερη και ολοκληρωμένη εκπαίδευση και θα αφορούν σημαντικά λιγότερο πληθυσμό αν θεωρηθεί πως οι εργατοώρες θα παραμείνουν σταθερές. Θα αφορούν έναν πληθυσμό, ο οποίος δεν θα πρέπει να φέρνει στην παραγωγή απλώς τα χέρια του και τις λίγες ασύνδετες γνώσεις που είναι προϊόντα σύντομης εκπαίδευσης ή μετεκπαίδευσης, αλλά έναν πληθυσμό ο οποίος θα δουλεύει κυρίως μέσω των γνώσεών του, της μόρφωσής του, της πνευματικής του συγκρότησης και της δημιουργικότητάς του. Μέσω, τελικά, της επιστήμης του.
Επίσης, μέσω της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες θα έχουν την τάση να φθηναίνουν όλο και περισσότερο αν θεωρηθεί πως θα υπάρχει ως εγγενής τάση η δυνατότητα αέναης και δωρεάν αναπαραγωγής του πρωτότυπου προϊόντος. Το ζήτημα, δηλαδή, στην προοπτική της αυτοματοποιημένης παραγωγής μέσω της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης είναι να δημιουργηθεί το πρώτο, το πρωτότυπο προϊόν· από κει και πέρα τα υπόλοιπα μπορούν να είναι σχεδόν μηδενικού κόστους ως απλές αντιγραφές του.
Αυτές οι δύο τάσεις, η τάση θεαματικής μείωσης των χειρωνακτικών θέσεων εργασίας και η τάση πτώσης της τιμής των προϊόντων, συνιστούν την πραγματική δυστοπία του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς θα βρεθεί αργά ή γρήγορα μπροστά στο επιτακτικό πλέγμα ερωτημάτων: πώς θα προκύψει η επιθυμητή ποσότητα εργαζομένων; (ανεργία, έλλειψη καταναλωτών), πώς θα προκύψει η επιθυμητή ποιότητα εργαζομένων; (μόρφωση και εκπαίδευση μέχρι ποια ηλικία, δηλαδή μέχρι πότε εκτός της παραγωγής/άντλησης υπεραξίας;), πώς θα προκύψει το επιθυμητό ποσοστό κέρδους (υψηλότερη οργανική σύνθεση κεφαλαίου, φθήναιμα προϊόντων και υπηρεσιών), πώς θα ενσωματωθεί πολιτικά η κοινωνία; (έλλειψη ικανοποίησης των νέων κοινωνικών αναγκών παρά την ύπαρξη τεράστιων τεχνολογικών δυνατοτήτων, έλλειψη πολιτικού σχεδίου/οράματος για το άμεσο μέλλον).
Τα παραπάνω ερωτήματα, αντιθέτως, συνιστούν την πραγματική ουτοπία της ανθρωπότητας, καθώς γίνονται ακόμα πιο φανερές και προβάλλουν όλο και πιο εγγύτερα χρονικά οι αισιόδοξες προοπτικές που φέρνουν μαζί τους οι σύγχρονες παραγωγικές και τεχνολογικές δυνάμεις. Η όσο ευρύτερη επιστημονικοποίηση της παραγωγής, η τάση αντικατάστασης της ανθρώπινης χειρωνακτικής εργασίας από τη νεκρή εργασία (αυτοματοποιημένο πλέγμα/δίκτυο μηχανών), του φθηναίματος της παραγωγής των προϊόντων/υπηρεσιών και μάλιστα με την υπερπληθώρα αυτών και της παραγωγής μορφωμένων εργαζομένων που θα εργάζονται δημιουργικά/επιστημονικά με αυξημένο ελεύθερο χρόνο· αυτή είναι όντως μια προοδευτική «ουτοπική» προοπτική που ξανοίγεται πλέον μπροστά στις σύγχρονες κοινωνίες.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, οι ιδεολογίες και οι πολιτικές που αυτός γεννά στέκονται εμπόδιο σ’ αυτή την πραγματική ανάπτυξη των κοινωνιών και στις προοπτικές που δημιουργεί η επιστήμη και η τεχνολογία στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Γι’ αυτό και η απάντηση που δίνει μπροστά στην προοπτική ενοποίησης της ανθρωπότητας και στην παραγωγή αλλά και στο εποικοδόμημα είναι η δυστοπική σκέψη περί πνευματικής αυτονόμησης και απόκτησης συνείδησης των μηχανών/ρομπότ.
Έτσι, ενώ οι αισιόδοξοι εντός της αστικής σκέψης θεωρούν πως τα ρομπότ μπορούν ακόμα και να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη κριτική ικανότητα, συνείδηση, παραγωγή πρωτότυπης σκέψης και δημιουργικότητα (πού αλήθεια; στη χάραξη πολιτικών, στον πολιτισμό, στην ειδησεογραφία και στις κοινωνικές/ανθρωπιστικές επιστήμες;) – οι απαισιόδοξοι εντός της αστικής σκέψης αντιδρούν σε αυτό εννοώντας ότι η ανθρωπότητα θα τεθεί δήθεν υπό την κυριαρχία των ρομπότ, άποψη εξόχως αντιδραστική και αποκαλυπτική των αδιεξόδων του μέλλοντος του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Το πραγματικό ντημπέητ όμως δεν βρίσκεται εκεί. Τα αυτοματοποιημένα και δικτυωμένα ρομπότ είναι νεκρή εργασία που θα τείνει να κυριαρχήσει στην παραγωγή. Και σίγουρα δεν αποκτούν δική τους συνείδηση και σίγουρα δεν αυτονομούνται από τους σκοπούς των δημιουργών τους. Απλώς λειτουργούν και θα λειτουργήσουν εντός των σημερινών σχέσεων παραγωγής με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος. Η αστική φιλολογία αποπλαισιώνοντας τα ρομπότ από τις σχέσεις παραγωγής και αποσυνδέοντάς τα από το σκοπό τους εντός κεφαλαιοκρατίας θα δημιουργεί τεχνοφετιχιστές και νεολουδίτες. Δήθεν κρύβοντας τις προοπτικές που ανοίγονται αν τεθούν τα νέα αυτά τεχνολογικά επιτεύγματα στην δούλεψη για την ανάπτυξη ολόκληρης της κοινωνίας, για την ολόπλευρη ανάπτυξη ολόκληρης της ανθρωπότητας. 

Κόντρα στους λύκους


Είναι δύο ειδών. 
Ο κίνδυνος. 
Καταρχάς ο φανερός. 
Υστερα ο ελλοχεύων, ο κρυμμένος στη λόχμη, στο δασοτόπι της ζοφερής καθημερινότητας.
Στην άγρια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο ο φανερός κίνδυνος ήταν, είναι και θα είναι η ιδεολογική, πολιτική, κοινωνική και εντέλει στρατηγική ζημιά που επέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα αριστερά. Κι αυτό γιατί όλοι αναγνωρίζουν σχεδόν αβίαστα πως έπραξε και πράττει, εφαρμόζει κι επιβάλλει τις πιο δεξιές πολιτικές και μέτρα που δεν ονειρεύτηκαν οι προκάτοχές του κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις.

Ξεφτίλισε αγώνες της εργατικής τάξης, κυριολεκτικά στρίμωξε την ώριμη οργή, την τρικυμία σε μια λεκανίτσα μωροφιλόδοξου οπορτουνισμού. Κι έτσι έφτασε να κυβερνήσει τη χώρα σαν καπετάνιος σε σπιρτόκουτο καράβι θεσμοθετώντας τη συντριβή των δικαιωμάτων κατά τις επιταγές του ΝΑΤΟ, των Αμερικάνων, των Βρυξελλών. 
Για λογαριασμό του Τσίπρα, του νεαρότερου δεινόσαυρου του καπιταλιστικού τσίρκου, εφάρμοσε στην εντέλεια τη μικροαστική αλαζονεία που κρύβεται στο ...ρητό «κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη».
Κι η χώρα έγινε χωριό. Καθόλου γαλατικό, και χωρίς τον Αστερίξ, αφού το μαγικό φίλτρο λεγόταν ΑΝΕΛ. Και για να προστατευθεί αυτό το φίλτρο οι οπορτουνιστές έδειξαν τόση ανοχή στους χρυσαυγίτες με μοχλό τη δίκη, όση και υποταγή στους ιμπεριαλιστές με τη σπορά βάσεων απ' άκρου εις άκρο της χώρας κι αποκορύφωμα το διχαστικό δηλητήριο της συμφωνίας των Πρεσπών.

Απ' αυτήν τη στρατηγική και τακτική αναφύεται πλέον ο άλλος κίνδυνος, ο ελλοχεύων, που είναι το κατσίκωμα της Χρυσής Αυγής, του ναζιστοφασισταριού στην τρίτη θέση. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αυτό το κατόρθωμα του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τόσο γρήγορα και τόσο αποτελεσματικά, που τώρα δεν πείθει κανέναν όταν θέλει τάχα μου να στήσει μέτωπο αντιμετώπισής του.
Κοντολογίς ο ΣΥΡΙΖΑ στήθηκε απέναντι στο φασισταριό όπως η ΕΡΤ. Οι εργαζόμενοί της αποφασίζουν μέχρι και να απεργούν για να μην προβάλλουν χρυσαυγίτες, αλλά εις τας εθνικάς εορτάς, όπως την 25η Μαρτίου ενεστώτος έτους η... ολοζώντανη μετάδοση υπερκαλύπτει το διάγγελμα του προσφυγοφάγου Κασιδιάρη. Το ρημάδι το κουμπί δεν το πάτησε κανείς...
Ετσι έμεινε μια συζήτηση που μόνο το ΚΚΕ προσπαθεί να κρατήσει στο πολιτικό και βαθιά λαϊκό και πατριωτικό επίπεδο για να γκρεμιστεί απ' την τρίτη θέση η Χρυσή Αυγή, εδώ και τώρα και σ' όλες τις εκλογές, έχοντας διακρίνει το αγρίμι της σβάστικας καλά κρυμμένο στο πυκνό δασοτόπι των ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων.

Τα σκοτάδια περηφανεύονται για ψηλά ποσοστά στους νέους ως εικοσιπέντε ετών, σε μετρήσεις λιγότερο συζητημένες και φανερές. Γι' αυτό δεν πρέπει να καθησυχάζονται οι μάζες με κομψευάμενες αναλύσεις του τύπου «ευτυχώς δεν δείχνει άνοδο η Χρυσή Αυγή» (!).
Ο αγώνας είναι διμέτωπος. Εξ ορισμού και πραγματικότητας. 
Απ' τη μια οι φανεροί συκοφάντες του κομμουνισμού κι απ' την άλλη οι φασίστες, το όπλο των αστών για έμπρακτο αντικομμουνισμό. 
Το σύνθημα για κόκκινη ψήφο παντού, και κυρίως η προτροπή στα νιάτα να είναι η πρώτη ψήφος τους κόκκινη σαν το αίμα που θέλουν να ζήσουν κι όχι να χύσουν, δεν είναι απλά προεκλογικά λόγια. 
Είναι μια στάση ζωής υπέρ του μέλλοντος και του ανθρώπου και της πατρίδας. 
Είναι μια γερή βάση και μια γενναία πράξη για να μην ψηφίζουμε και να μη ζούμε είτε ως άγριοι είτε ως εξημερωμένοι λύκοι στο μαντρί των αστών.

Τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ενωση για τη ζωή των νέων;





Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν πρόταση για να ζήσουμε όλοι οι νέοι καλύτερα, μια ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες, και την πρόταση αυτήν τη μετατρέπει σε δύναμη αγώνα, σύγκρουσης με το σύστημα!
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν πρόταση για να ζήσουμε όλοι οι νέοι καλύτερα, μια ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες, και την πρόταση αυτήν τη μετατρέπει σε δύναμη αγώνα, σύγκρουσης με το σύστημα!
Οι περισσότεροι από τους νέους ανθρώπους σήμερα έχουμε συνδέσει την ΕΕ με το καλύτερο και πιο αισιόδοξο μέλλον μας... Ακούμε για την ΕΕ και αυτομάτως μας έρχονται στο μυαλό οι «ευκαιρίες», η «κινητικότητα», η «ισότητα», η «ασφάλεια», η «ελευθερία» και η «δημοκρατία» που απορρέει από τη συλλογικότητα και το κοινό συμφέρον, τις αξίες της ΕΕ... Σκεφτόμαστε τα προγράμματα ΕΣΠΑ που θα μας δώσουν την ευκαιρία να ανοίξουμε τη δική μας επιχείρηση, την προϋπηρεσία που θα κερδίσουμε αν βγούμε κάποια χρόνια έξω, τα προγράμματα «Erasmus», τα «επιμορφωτικά» σεμινάρια που «τρέχουν» στα σχολεία...
Βέβαια, αν κοιτάξουμε πίσω από τις λέξεις, θα δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα για το πώς ζει ένας νέος και η οικογένειά του στην ΕΕ. Γιατί η (αν)ασφάλεια που του προσφέρει αυτή, μετριέται σε... 120 εκατ. ανθρώπους που ζουν στο όριο της φτώχειας και 51 εκατ. ανθρώπους που ζουν κάτω από αυτό, 17 εκατ. ανθρώπους που είναι άνεργοι, 4,1 εκατ. που είναι άστεγοι, 12,5 εκατ. νέους που βρίσκονται εκτός δουλειάς και εκπαίδευσης, ενώ το 10,2% των μαθητών δεν ολοκληρώνουν το σχολείο.
Στην πραγματικότητα η ΕΕ προσφέρει...
«Ευκαιρία» για... μόρφωση πετσοκομμένη, κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι με βάση τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης, που θα συμβάλλει ώστε ένας νέος, ήδη από το σχολείο, να αποκτάει κριτήριο, μέθοδο και τρόπο σκέψης που θα συμβάλλει να γνωρίζει τον κόσμο γύρω του, να παρακολουθεί την εξέλιξη της γνώσης. Γι' αυτό, άλλωστε, το «σύγχρονο ευρωπαϊκό σχολείο» μεταφράζεται σε σχολείο - εξεταστικό κέντρο. Γι' αυτό το «σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο» μεταφράζεται σε τεμαχισμό της γνώσης του επιστημονικού αντικειμένου που επιλέγουμε, σκόρπιες δεξιότητες, συνεχόμενα επιμορφωτικά σεμινάρια, που θα μετριούνται με πιστωτικές μονάδες.
«Ευκαιρία» για... μόρφωση που θα μας κοιτάει στην τσέπη. Γιατί ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, μνημόνια και πλεονάσματα σημαίνει υποχρηματοδότηση της Παιδείας, εμπορευματοποίηση της φοιτητικής μέριμνας, γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, μειωμένο διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό. Οποιος έχει λεφτά για φροντιστήριο θα κυνηγήσει τις σπουδές που θέλει. Οποιος έχει λεφτά για να «την παλέψει», θα επιλέξει σπουδές με βάση το αντικείμενο που θέλει και όχι με βάση τον τόπο κατοικίας. Οποιος έχει λεφτά για να «την παλέψει», θα μπορέσει να ολοκληρώσει απρόσκοπτα τις σπουδές του, χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει ή να διακόψει για ένα διάστημα.
«Ευκαιρία» για... έρευνα με βάση τον «οδηγό ανάλυσης κόστους - οφέλους» της ΕΕ (για συμφέροντα του κεφαλαίου) και όχι τις δικές μας ανάγκες. Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα βιώνουμε τις συνέπειες της τραγωδίας στο Μάτι και τη Μάνδρα, στο Λονδίνο είδαμε να ξεσπάει μεγάλη πυρκαγιά, καθώς δεν σχεδιάζονται η αντιπυρική, αντιπλημμυρική ή αντισεισμική προστασία και θωράκιση... Την ίδια στιγμή σχεδιάζεται εκατομμύρια ευρώ να δοθούν για «καινοτόμες τεχνολογίες» ενίσχυσης της πολεμικής βιομηχανίας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
«Κινητικότητα» ανάμεσα... στην ημιαπασχόληση και την ανεργία. Στη Γερμανία 7,5 εκατ. εργάζονται με mini jobs και στη Βρετανία 10 εκατ. εργάζονται υπό το καθεστώς των zero-hour συμβολαίων, που σημαίνει ότι κάθε μέρα δεν ξέρουν ούτε για πόση ώρα, ούτε με τι μισθό θα δουλέψουν. Η κινητικότητα στην ΕΕ είναι η ελευθερία των αστών να μεταφέρουν τα εργοστάσια από τη μια χώρα σε άλλη με φτηνότερο εργατικό δυναμικό, κόστος κ.τ.λ., αφήνοντας πίσω ουρές ανέργων. Αυτή είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ιδρυτική Συνθήκη της ΕΕ δηλαδή!
«Ισότητα» ανάμεσα... στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ανεξαρτήτως φύλου. Γι' αυτό, στο όνομα της ισότητας των δύο φύλων και της προστασίας της μητρότητας, γενικεύτηκαν ακόμα περισσότερο οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης. Γι' αυτό απολύονται έγκυες με τη σφραγίδα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γι' αυτό, άλλωστε, οι γυναίκες αμείβονται με μέση ωριαία αμοιβή κατά 16,7% χαμηλότερη από τους άντρες.
«Ασφάλεια» για... να προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί, να χαθεί η όποια προστασία της πρώτης κατοικίας υπήρχε. Αυτό σημαίνει «είσοδος στις αγορές» και «ανάπτυξη». Αυτό σημαίνει η ευρωπαϊκή εποπτεία που θα συνεχίζεται.
«Ασφάλεια»... για την επαναχάραξη των συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων, ακόμα και αν αυτό συνοδεύεται με πολεμικές συρράξεις (όπως έγινε στο παρελθόν με τη Γιουγκοσλαβία). Η ΕΕ σταθερά στηρίζει, από κοινού με το ΝΑΤΟ, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γίνονται για το μοίρασμα των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Γι' αυτό ανάβει και το φιτίλι όταν μπορεί, όπως έγινε με τη συμφωνία των Πρεσπών ή με τη στήριξη του Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα.
«Ασφάλεια»... για τους μετανάστες που ζουν στοιβαγμένοι στα hot spots, έρμαια των καιρικών συνθηκών. Εγκλωβισμένοι, να μην μπορούν να φτάσουν στον τόπο προορισμού που επιθυμούν (με βάση και τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας).
«Δημοκρατία» και «ελευθερία» με... ενίσχυση της καταστολής. Οπως είδαμε τις εικόνες μαθητών στη Γαλλία του Μακρόν με τα χέρια δεμένα στην πλάτη επειδή τόλμησαν να κινητοποιηθούν για τα δικαιώματά τους.
«Δημοκρατία» με... το φακέλωμα των προσωπικών δεδομένων να διευρύνεται. Ακόμα και αυτός που θα επιλέξει να ταξιδέψει αεροπορικώς είναι καταδικασμένος τα προσωπικά του στοιχεία να καταγραφούν, ως πιθανός ή δυνάμει τρομοκράτης.
«Δημοκρατία»... χέρι - χέρι με τον φασισμό! Αυτό σημαίνει η στήριξη των φασιστικών καθεστώτων και πραξικοπημάτων (όπως συνέβη στην περίπτωση της Ουκρανίας και του Ορμπαν). Αυτό σημαίνει η εξίσωση του φασισμού και του κομμουνισμού, η διοργάνωση φιεστών που θα την προβάλλουν. Αυτό σημαίνει η ενίσχυση του αλυτρωτισμού, όπως καλλιεργείται στα Βαλκάνια στο όνομα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσής τους. Αυτό σημαίνει, σε τελευταία ανάλυση, η ενίσχυση της αντιλαϊκής πολιτικής που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του εθνικισμού και φασισμού.
«Ψηφίζουμε για την αλλαγή στην ΕΕ»... Ενα έργο χιλιοπαιγμένο!
Εχουμε πείρα για το αν μπορεί να αλλάξει η ΕΕ, όπως προπαγανδίζουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στο οποίο συμμετέχει! Κάθε φορά που μας λένε ότι έρχεται δήθεν η αλλαγή ή ότι «νέος αέρας θα φυσήξει» στην Ευρώπη, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Το ζήσαμε με τον Ολάντ και τον Μακρόν στη Γαλλία, με τη «συμμαχία του Νότου», με τον ίδιο τον Τσίπρα και την εκλογή του που θα έφερνε την αλλαγή το 2015.
Και αυτό γιατί η ΕΕ είναι ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους ενάντια στους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο. Στόχος της είναι τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να θωρακιστούν απέναντι στα αμερικανικά, τα κινεζικά, τα ρωσικά. Γι' αυτό χτυπάνε διαρκώς τα δικαιώματα του λαού, με τη διαρκή εποπτεία, τα μνημόνια, γι' αυτό μπλέκονται διαρκώς σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Και αυτός ο χαρακτήρας της ΕΕ παραμένει, είτε με τους νεοφιλελεύθερους είτε με τους σοσιαλδημοκράτες να κρατάνε το τιμόνι.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι κρίσιμες αποφάσεις σταθερά στηρίζονται από όλα τα αστικά κόμματα, ανεξαρτήτως απόχρωσης, σε κάθε κράτος - μέλος και στο Ευρωκοινοβούλιο. Για παράδειγμα:
Συμφωνούν στο χτύπημα των δικαιωμάτων των λαών, στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Τη στρατιωτική ενίσχυση της ΕΕ προωθούν από κοινού σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι και ακροδεξιοί.
Την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία δεν την στήριξαν μόνο οι δεξιές κυβερνήσεις πριν από 20 χρόνια, αλλά και οι σοσιαλδημοκρατικές (όπως στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη, στη Γερμανία ο Γκ. Σρέντερ και ο «οικολόγος» Φίσερ, στην Ιταλία ο Μ. Ντ' Αλέμα, στη Γαλλία ο Λ. Ζοσπέν).
Την αντιμεταναστευτική πολιτική σήμερα τη στηρίζουν τόσο οι εθνικιστικές κυβερνήσεις του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) όσο και οι κυβερνήσεις των κοσμοπολίτικων και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων (π.χ. Γαλλία).
Οσες αξίες και αν επικαλεστούν, η ΕΕ δεν μπορεί να σταματήσει να μυρίζει σαπίλα! Γιατί σάπιο είναι το σύστημα που υπερασπίζεται!
Η νεολαία πρέπει να γράψει το δικό της σενάριο!
Η νεολαία σήμερα έχει ανάγκη από:
Ζωή με δικαιώματα και όχι με ευκαιρίες και συμπτώσεις!
Δυνατότητες για να κάνει τα όνειρά της πράξη!
Εφόδια για να φτάσει στο στόχο της, και όχι να είναι ο στόχος της το κυνήγι εφοδίων!
Γιατί σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες για να ζήσουμε καλύτερα, αρκεί να βάλουμε στην άκρη όλους όσοι βάζουν το κέρδος τους πάνω από τη ζωή μας! Και αυτοί είναι η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις και η ΕΕ.
Γι' αυτό χρειάζεται τώρα να ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ! Να γίνουμε πιο πολλοί αυτοί που φωνάζουμε, που αγωνιζόμαστε, που διεκδικούμε, που δεν σκύβουμε το κεφάλι! Να καταβάλλουμε όλοι προσπάθεια για να αλλάξουμε τη ζωή μας, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας! Να μη σπαταλήσουμε τη δύναμή μας, την όρεξή μας σε μάταιες σκέψεις και ενέργειες!
Γι' αυτό οι 500.000 νέοι που ψηφίζουμε σε αυτές τις εκλογές μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια!
Γι' αυτό χρειάζεται να ψηφίσουμε ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ. Για να δώσουμε δύναμη στη δύναμή μας! Για να παλέψουμε για την Ελλάδα και Ευρώπη του σοσιαλισμού, την Ευρώπη της φιλίας των λαών και της αλληλεγγύης. Γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν πρόταση για να ζήσουμε όλοι οι νέοι καλύτερα, μια ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες, και την πρόταση αυτήν τη μετατρέπει σε δύναμη αγώνα, σύγκρουσης με το σύστημα και διεκδίκησης!

Της
Κωνσταντίνας ΤΣΙΟΥΠΡΑ*
Η Κωνσταντίνα Τσιουπρά είναι μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ

Να δυναμώσει παντού το ΚΚΕ, η μόνη πραγματική αντιπολίτευση σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση


Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Κομοτηνή, την περασμένη Πέμπτη

Στους δύο μήνες που έχουμε μπροστά μας μέχρι να στηθούν οι κάλπες, θα δώσουμε τη μάχη για να φτάσει το κάλεσμα για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού. Θα δώσουμε τη μάχη ώστε περισσότεροι εργάτες, άνεργοι, φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, νέα παιδιά και δω στη Ροδόπη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα να φτάσουν στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Και ξέρουμε πως δεν θα είναι μια εύκολη μάχη. Τα επιτελεία του συστήματος, τα κόμματα, μπροστά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ένα και μοναδικό ερώτημα έχουν θέσει στο λαό: Το ποιος, ποια κυβέρνηση, με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, με ποιο κόμμα - μπαλαντέρ, θα υπάρχει την επόμενη μέρα.
Αυτό το ερώτημα, μέσα στο λαό, το αντιστρέφουμε. Και απαντάμε: Οση σημασία έχει ποια κυβέρνηση και τι είδους κυβέρνηση θα προκύψει την επόμενη μέρα, ακόμα ίδια και μεγαλύτερη σημασία έχει και το ποια αντιπολίτευση θα υπάρχει την επόμενη μέρα.
Γιατί την επόμενη μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ:
  • Θα διατηρήσουν τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060 φορτώνοντας στο λαό ένα χρέος που δεν το δημιούργησε ο ίδιος, αλλά η στήριξη του κεφαλαίου.
  • Θα διατηρήσουν όλους τους μνημονιακούς νόμους, γιατί για αυτούς τα μνημόνια δεν έχουν ημερομηνία λήξης, είναι εργαλεία που υπηρετούν τα κέρδη των λίγων.
  • Θα εφαρμόσουν μία προς μία τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της Κομισιόν, αυτές που συνδιαμορφώνουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ, με κριτήριο την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, γι' αυτό τσακίζουν το λαό και τα δικαιώματά του.
  • Θα μειώσουν το αφορολόγητο που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα το εφαρμόσει και η ΝΔ, γιατί, όπως λένε, «το κράτος έχει συνέχεια».
  • Θα απογειώσουν τους πλειστηριασμούς γιατί το τραπεζικό τους σύστημα είναι ευάλωτο και χρειάζεται, λένε, στήριξη. Αντί να στηρίζουν το λαό, στηρίζουν τους τραπεζίτες.
  • Θα κρατήσουν και οι δυο ψηλά όχι την ελληνική σημαία, όπως λένε, αλλά τη σημαία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για το λαό μας, γιατί αυτό απαιτεί ο στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης τον οποίο υπηρετούν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Οποια κυβέρνηση, με πυρήνα έναν από τους δύο, κι αν προκύψει στις βουλευτικές εκλογές, που ούτως ή άλλως θα γίνουν μέχρι τις αρχές Οκτώβρη το αργότερο, θα πιάσει το νήμα της αντιλαϊκής πολιτικής από κει που το άφησε η προηγούμενη. Γιατί κάθε τέτοια κυβέρνηση, όποια σύνθεση, όποιο όνομα κι αν έχει, αντικειμενικά είναι εχθρική για το λαό και τα δικαιώματά του. Ακριβώς γιατί όλο και πιο εχθρικό για τους λαούς γίνεται το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Το ΚΚΕ η μόνη αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική
Αρα, λοιπόν το ερώτημα για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι ένα: Απέναντι σε τέτοιου είδους αστικές κυβερνήσεις σαν του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ ποιος θα είναι αντιπολίτευση; Μήπως το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ, το οποίο περιμένει πού θα κάτσει η εκλογική μπίλια για να δει σε ποιο κυβερνητικό σχήμα θα κολλήσει ξανά;
`Η μήπως η ναζιστική εγκληματική ΧΑ, αυτά τα τσιράκια του συστήματος που πουλάνε ψευτοπατριωτισμό σε έναν λαό αγανακτισμένο από αυτό το πολιτικό και οικονομικό σύστημα; Ενα σύστημα που θρέφει και τους χρυσαυγίτες για να του κάνουν παιχνίδι, να περνάει τα σχέδιά του ενάντια στα πραγματικά συμφέροντα του λαού μας;
Απέναντι λοιπόν σ' αυτήν την κυβέρνηση και σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, αντιπολίτευση πραγματική ήταν, είναι και θα είναι μόνο το ΚΚΕ. Αποφασισμένο, μαχητικό, για να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα, αφού αυτήν τη στιγμή, με όλους αυτούς, δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις μιας πραγματικής φιλολαϊκής διακυβέρνησης, για να έρθει η εργατική τάξη, ο λαός στην εξουσία.
Γι' αυτό χρειάζεται ένα ισχυρό ΚΚΕ στη Βουλή και τον λαό. Γι' αυτό χρειάζεται επίσης ισχυρό ΚΚΕ απέναντι στην ΕΕ, με μια ισχυρή παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο. Για να γίνει πιο δυνατό το ΟΧΙ του λαού στην ΕΕ του κεφαλαίου. Θα είναι μήνυμα μέσα κι έξω από την ΕΕ, μήνυμα σε όλους τους λαούς, στα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που δίνουν τη δική τους μάχη στις χώρες τους.
Γι' αυτό επίσης χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ στους δήμους και τις Περιφέρειες απέναντι στο αντιλαϊκό πλαίσιο της Τοπικής Διοίκησης. Με περισσότερους εκλεγμένους δημάρχους, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», οι οποίοι δεν θα είναι οι υπηρέτες της κεντρικής εξουσίας. Κάτι το οποίο αποδείξουμε περίτρανα στους δήμους όπου οι κομμουνιστές βρεθήκαμε πλειοψηφία στη διοίκηση.
Ισχυρό ΚΚΕ παντού, σε όλες τις κάλπες, σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Για να πάρουμε πίσω όλα όσα χάσαμε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και να βάλουμε στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Οι «προοδευτικοί» σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, στην προσπάθειά του να παγιδέψει όλους όσους απογοήτευσε, ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, αριστεροί, πλασάρει την κάλπικη διαχωριστική γραμμή «πρόοδος ή συντήρηση», που έβγαλε από τα μπαούλα με τη ναφθαλίνη, κατατάσσοντας προφανώς το κόμμα του και την κυβέρνησή του στις δυνάμεις της προόδου.
Προφανώς στις «δυνάμεις της προόδου» κατατάσσει και το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, με το οποίο συγκυβέρνησε τέσσερα χρόνια και με ένα τμήμα του συνεχίζει να κυβερνά. Αλλά στις «δυνάμεις της προόδου» κατατάσσει και όλα τα πολιτικά ρετάλια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, και των μνημονιακών μάλιστα κυβερνήσεων, τα οποία μάζεψε για να στήσει τη δήθεν προοδευτική του συμμαχία.
Στις «δυνάμεις της προόδου» φαίνεται να κατατάσσει και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τον Πρόεδρο Τραμπ. Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι έχει γίνει ο «μεντεσές» τους στα Βαλκάνια; Ο «προτιμώμενος εταίρος» τους; Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αμερικανού πρέσβη... Ο οποίος, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, πλέκει εγκώμια στον ΣΥΡΙΖΑ για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς!
Στις «δυνάμεις της προόδου» κατατάσσει και τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Νετανιάχου, που κατέχει παράνομα Παλαιστινιακά εδάφη, δολοφονεί το λαό της Παλαιστίνης, τα παιδιά της. Γιατί, πώς αλλιώς εξηγούνται οι διμερείς, τριμερείς συμφωνίες, ακόμα και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μαζί του;
Στις «δυνάμεις της προόδου» έχει από καιρό κατατάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας την ίδια τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, η οποία πριν από 20 χρόνια έσπειρε το θάνατο στη Γιουγκοσλαβία, αλλάζοντας με των λαών το αίμα τα σύνορα στα Βαλκάνια. Γιατί, πώς αλλιώς εξηγείται ότι αυτή η κυβέρνηση έχει υπογράψει όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, από αυτές που συνιστούν πολεμική προετοιμασία απέναντι στη Ρωσία μέχρι την απόφαση για το πρώτο πυρηνικό πλήγμα;
Είναι η κυβέρνηση που με αφορμή τη διαχείριση του Προσφυγικού προσκάλεσε τη ΝΑΤΟική αρμάδα και το ΝΑΤΟ εγκαταστάθηκε στο Αιγαίο. Η Ελλάδα, και με αυτήν την κυβέρνηση της γιαλαντζί Αριστεράς, είναι από τις ελάχιστες που δαπανά το 2% του ΑΕΠ για τις δαπάνες αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Ε, αν αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ΝΑΤΟικότερη του ΝΑΤΟ, τότε ποια είναι;
Πώς αλλιώς εξηγείται ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατά παραγγελία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σχεδίασε μια επαίσχυντη συμφωνία, όπως είναι η συμφωνία των Πρεσπών; Μιλάμε βέβαια για μια συμφωνία γκαραντί ΝΑΤΟική. Ακόμα το φωνάζουν ο ένας μετά τον άλλο οι ιμπεριαλιστές, που δίνουν συγχαρητήρια στον Τσίπρα και τον Ζάεφ.
Μια συμφωνία που μοναδικό στόχο είχε όχι κυρίως τη φιλία και τη συνεργασία ανάμεσα στους δύο λαούς, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά το να μπει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Για να ολοκληρωθεί η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα Δυτικά Βαλκάνια. Για να ανακοπεί η επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή. Και γι' αυτό ακριβώς, επειδή είναι ΝΑΤΟική συμφωνία, έχει τα σπέρματα του αλυτρωτισμού, αφού αναγνωρίζει μακεδόνα πολίτη και γλώσσα.
Αυτό πρέπει να δει σήμερα ο κάθε εργάτης, ο κάθε άνεργος και άνθρωπος του μόχθου που του ρίχνουν το δηλητήριο του εθνικισμού. Και γι' αυτό το δηλητήριο έχουν ευθύνη και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ που παίζουν πολιτικά παιχνίδια με την ακροδεξιά και ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού.
Η ΕΕ τσακίζει τους λαούς στο όνομα της «προόδου»
Στις «δυνάμεις της προόδου» ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατατάξει και την ΕΕ, αυτήν τη διακρατική καπιταλιστική ένωση, που μόνο τα χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης να πάρει κανείς, θα δει ότι:
  • Στο όνομα της προόδου, η ΕΕ έχει επιβάλει τα μνημόνια διαρκείας για όλα τα κράτη - μέλη της, γιατί αυτό είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση, τα Ευρωπαϊκά Εξάμηνα και όλοι οι μηχανισμοί της, που στόχο έχουν να θωρακίσουν τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
  • Στο όνομα της προόδου, η ΕΕ ενισχύει την επιθετικότητα και στρατιωτικοποίησή της, δημιουργεί δυνάμεις ταχείας αντίδρασης για πολεμικές επιχειρήσεις, ενισχύει τους μηχανισμούς καταστολής και φακελώματος.
  • Στο όνομα της προόδου, έχει εγκλωβίσει χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, οι οποίοι ζουν σε άθλιες συνθήκες και στη χώρα μας. Αυτή η πολιτική οδήγησε στο θάνατο 2.000 προσφύγων μόνο το 2018, στη θάλασσα της Μεσογείου, σε απαράδεκτους φράκτες που έχουν υψώσει οι κυβερνήσεις της.
  • Και βέβαια, στο όνομα της προόδου, η ΕΕ, αυτή η συμμαχία των λύκων που τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα, αλλά μονιάζουν όταν πρόκειται να επιτεθούν στους λαούς, έχει ως επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό, τη θεωρία των δύο άκρων, την εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό.
Αλλά για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση, στο όνομα πάλι της δήθεν προόδου, δεν βγάζουν τσιμουδιά. Και επειδή αυτός ο κατ' όνομα προοδευτικός χαρακτήρας της ΕΕ απειλείται μπροστά στις ευρωεκλογές του Μάη, γι' αυτό θέτει πιο συγκεκριμένα το δίλημμά του προς τον λαό.
Και χωρίς να ντρέπεται καθόλου, με τον αμοραλισμό που τον χαρακτηρίζει, μας λέει ότι «το δίλημμα είναι σαφές: Από τη μια πλευρά είναι οι δυνάμεις της προόδου, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της συνανάπτυξης... Και, από την άλλη μεριά οι δυνάμεις του φόβου, της εθνικής περιχαράκωσης και ότι η Ελλάδα δεν θα βρεθεί στη λάθος πλευρά».
Ποιες θεωρεί ο Τσίπρας δυνάμεις της προόδου, της αλληλεγγύης και της συνανάπτυξης στην ΕΕ; Ποια θεωρεί ότι είναι η σωστή πλευρά; Δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, όλους αυτούς με τους οποίους τα έχει βρει και συναγελάζεται μαζί τους: Δηλαδή, την Μέρκελ, τον Μακρόν, τον Γιούνκερ, τον Μοσκοβισί, τον Τουσκ, τον Ντράγκι, τα διάφορα δεξιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα κόμματα της «ευρωπαϊκής αριστεράς», τους Πράσινους, τους φιλελεύθερους.
Ολους αυτούς που έφτασαν τους λαούς της Ευρώπης σε αυτό το χάλι. Ολους αυτούς όπου επέβαλαν μνημόνια. Ολους αυτούς που με την πολιτική τους έστρωσαν το έδαφος να πατήσει η ακροδεξιά, ο φασισμός. Γι' αυτό ας αφήσει αυτά που ξέρει ο κ. Τσίπρας. Ολοι αυτοί μαζί και ο ίδιος βρίσκονται στην ίδια μεριά, αυτή της υπεράσπισης των κερδών των αδηφάγων μονοπωλίων και της επίθεσης στους λαούς.
Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, οι νέοι, πρέπει να βρεθούν απέναντί τους. Να στηρίξουν το ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές, γιατί μόνο το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της παλεύει ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων.
Κάλπικα διλήμματα και από τη ΝΔ
Στο κάλπικο δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ απαντάει με το δικό της, επίσης κάλπικο, δίλημμα: «Λαϊκισμός», λέει, «ή υπευθυνότητα»;
Για να κερδίσει ψήφους από τον κόσμο που εμπιστεύτηκε πριν 4 χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ, που πίστεψε πως μπορεί χωρίς συμμετοχή στο κίνημα, χωρίς ρήξη και σύγκρουση κάτι έστω να γλιτώσει, κάτι έστω να κερδίσει, και σήμερα είναι απογοητευμένος.
Αλήθεια, ποιος δίνει σήμερα τη δυνατότητα στη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη να εμφανίζονται δικαιωμένοι για τα μνημόνια που εφάρμοσαν, για τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, τα δικαιώματα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, που υπερασπίζεται ότι έκανε το σωστό το καλοκαίρι του '15, με το δημοψήφισμα και το 3ο μνημόνιο, δικαιώνοντας όχι μόνο την πολιτική των μνημονίων, αλλά και τα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που πρώτα τα ψήφισαν και τα εφάρμοσαν...
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, που συνεχίζει να διατηρεί όλο το μνημονιακό αντιλαϊκό οπλοστάσιο, παρά το ότι, όπως μας λένε τα στελέχη του, «βγήκαμε από τα μνημόνια». Ποιος δίνει στη ΝΔ το δικαίωμα να εμφανίζεται ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη;
Οπου «υπευθυνότητα» της ΝΔ είναι:
  • Οι μισθοί να παραμείνουν στον πάτο.
  • Οι συντάξεις να ισοδυναμούν με επίδομα φτώχειας.
  • Οι ιδιωτικοποιήσεις να προχωράνε παραπέρα.
  • Η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας να ολοκληρώνονται.
«Υπευθυνότητα» για τη ΝΔ είναι να μειωθεί κι άλλο η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Πόσο άλλο, αλήθεια, να μειωθεί, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη μειώσει τους φόρους για τους μεγαλοκαρχαρίες; «Υπευθυνότητα» για τη ΝΔ είναι και ο πιο άδικος, μισητός φόρος, ο ΕΝΦΙΑ, να μονιμοποιηθεί, να περάσει στους δήμους για να πληρώνουμε εφ' όρου ζωής νοίκι στο ίδιο μας το σπίτι.
Ως δύναμη «υπευθυνότητας», πρώτα απ' όλα απέναντι στο κεφάλαιο, θέλει να κατοχυρωθεί η ΝΔ. Γιατί έχει και την αποφασιστικότητα και το «know how» να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό του.
Βέβαια, την ίδια αποφασιστικότητα έδειξε και συνεχίζει να δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του. Χώρια που «τα παίρνει τα γράμματα», έμαθε γρήγορα να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Ε, και σε αντίθεση με τη ΝΔ έχει και ένα πλεονέκτημα παραπάνω: Την τέχνη της εξαπάτησης και του εγκλωβισμού του λαού.

Δίνουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη για ισχυρό ΚΚΕ παντού Για τους κομμουνιστές, τα μέλη της ΚΝΕ, τους οπαδούς, τους ανθρώπους που συμπορεύονται με το ΚΚΕ σε όλα τα μέτωπα, καθώς και για την εργατική τάξη οι επόμενες μέρες είναι μέρες ευθύνης και μάχης. Δεν πρέπει να πάει ούτε λεπτό, ούτε ώρα χαμένη. Παλεύουμε με ενθουσιασμό και αισιοδοξία, χωρίς να λογαριάζουμε κόπο. Ρίχνουμε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις του Κόμματος, της ΚΝΕ, τους οπαδούς μας, τους συνεργαζόμενους στη μάχη, όλοι σαν ένας άνθρωπος. Να φτάσει όσο το δυνατόν πιο πλατιά το μήνυμα «Ισχυρό ΚΚΕ παντού», ως η μοναδική πολιτική δύναμη που έχει σχέδιο και πολιτική πρόταση, που ανταποκρίνεται στα λαϊκά συμφέροντα, που αποτελεί μοναδική απάντηση στη μοιρολατρία, στον συμβιβασμό, στα σχέδια για συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, κόντρα στις επιδιώξεις της αστικής τάξης για παραπέρα ενσωμάτωση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Πολιτική πρόταση διεξόδου για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό. Να κατανοηθεί από ευρύτερα τμήματα του λαού ότι ισχυρό ΚΚΕ είναι η μοναδική λαϊκή αγωνιστική απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Τώρα δεν δικαιολογείται κανείς να πει δεν ήξερα. Γιατί, δεν είμαστε στην εποχή πριν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Τώρα όσοι αισθάνονται αριστεροί, προοδευτικοί έχουν πείρα από τις ψεύτικες ελπίδες, από τα διλήμματα και τις αυταπάτες των «ρεαλιστικών λύσεων». Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προδιαγεγραμμένη Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε χρέος να συμβάλουμε να κατανοήσει αυτός ο κόσμος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη, από τη στιγμή που προσκύνησε την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από τη στιγμή που ανέλαβε να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα. Οτι τώρα πια μετά από όλα όσα μεσολάβησαν αυτά τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα, κανένα άλλοθι για να ξαναδείξει κανείς εμπιστοσύνη σ' αυτό το κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του συστήματος και με αποστολή, χωρίς κανέναν δισταγμό, να κάνει τα πάντα για να το υπηρετήσει. Γι' αυτό παίρνει τα εύσημα από τους Αμερικανούς και άλλους εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού. Τώρα είναι η ώρα, όλος αυτός ο κόσμος που είδε τις ελπίδες του να διαψεύδονται, να μην αφήσει περιθώριο να τον διαψεύσουν ξανά, να κάνει το βήμα και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Για να δοθεί απάντηση και όχι συγχωροχάρτι στη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ που τσάκισαν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα με τα μνημόνια που εφάρμοσαν. Για να δοθεί απάντηση και στην ακροδεξιά, στο φασισμό, στη ΧΑ, που εκμεταλλεύεται δημαγωγικά τη λαϊκή αγανάκτηση, επιδιώκοντας να σπείρει το δηλητήριο του ρατσισμού και του φασισμού. Που στρέφεται κατά των αγωνιστών εργατών, κατά των φτωχών αλλοδαπών, ενώ στην πραγματικότητα είναι το μαντρόσκυλο των αφεντικών, η ορντινάντσα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών. Μοναδική επιλογή είναι το ΚΚΕ, που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στο να αποκτήσει ο λαός εμπιστοσύνη στη δύναμή του, να ανασυνταχθεί το κίνημα, να προωθηθεί και να ισχυροποιηθεί η Κοινωνική Συμμαχία, για να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή, την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό. Το πραγματικό διακύβευμα των εκλογικών αναμετρήσεων Στάση ευθύνης σημαίνει να κατανοούμε και να δώσουμε και στο λαό να κατανοήσει τι κρίνεται σ' αυτές τις εκλογές, ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα αυτής της μάχης. Θα επιτρέψει ο λαός, με την ψήφο του στα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.), που ευθύνονται για το τσάκισμα της ζωής και των δικαιωμάτων του, να αναβαθμιστούν, να αναδιοργανωθούν, για να συνεχίσουν ανεμπόδιστα την επιχείρηση πλήρους υποταγής του και στρατηγικής τους επικράτησης απέναντι στο κίνημα; Θα δεχτεί ο εργαζόμενος λαός να πετάξει στα σκουπίδια την πείρα του μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα και τις νέες αυταπάτες; Θα ανεχτεί να τον χρησιμοποιήσουν ξανά, για να συνεχίσουμε στον ίδιο δοκιμασμένο δρόμο, που μας πάει απ' το κακό στο χειρότερο, ή θα αξιοποιήσει την ψήφο του και θα ενισχύσει το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, για να ανοίξει ο δρόμος της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας; Στάση ευθύνης και μάχης σημαίνει ότι, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, δεν πρέπει να βάζουμε όρια στην επαφή μας και στη συζήτηση με τους συναδέλφους στους χώρους δουλειάς, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη γειτονιά, στο χωριό. Απευθυνόμαστε πλατιά, με κριτήριο την κοινωνική θέση του καθενός και της καθεμιάς που ανήκει στην εργατική - λαϊκή οικογένεια, ανεξάρτητα από την προηγούμενη πολιτική του τοποθέτηση. Τώρα, μέσα στην εργατική τάξη, στα άλλα λαϊκά στρώματα υπάρχουν πείρα και προβληματισμός για τις εξελίξεις. Είναι πιο ώριμοι να καταλάβουν. Γιατί, ενώ η χώρα βγαίνει από την κρίση τα μνημόνια μένουν, επειδή με αυτά υπηρετούνται τα συμφέροντα των ισχυρών, των μεγάλων επιχειρηματιών, των μονοπωλιακών ομίλων. Να καταλάβουν, από την ίδια τους τη ζωή, ότι δεν υπάρχει «δίκαιη ανάπτυξη». Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι μία και στηρίζεται μόνο πάνω στην εκμετάλλευση και την αδικία. Μπορούν να απορρίψουν το ότι τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους καταδικάζονται να ζήσουν χειρότερα από αυτούς. Να καταλάβουν ότι τα κόμματα που τους τσάκισαν τη ζωή δεν θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν λύσεις στις ανάγκες τους, να αποτελέσουν ελπίδα για αυτούς. Μπορούν και πρέπει να κατανοήσουν καλύτερα σε τι μεγάλους κινδύνους μπλέκει ο ελληνικός λαός, όταν, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και τη στήριξη της ΝΔ, η Ελλάδα γίνεται μια απέραντη βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Να καταλάβουν αυτό που τους έλεγε και λέει σταθερά και για δεκαετίες το ΚΚΕ, για τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτήν τη φορά, υπάρχει περισσότερος κόσμος που προηγούμενα ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλα κόμματα, που βλέπει με ενδιαφέρον και παρακολουθεί τις θέσεις του ΚΚΕ. Εκτιμάει ότι το Κόμμα μας τους είπε την αλήθεια χωρίς να λογαριάζει πολιτικό κόστος. Σ' αυτόν τον κόσμο απευθυνόμαστε ιδιαίτερα, τον καλούμε όχι μόνο να εκτιμήσει το Κόμμα, αλλά και να το εμπιστευθεί, να του δώσει δύναμη. Είναι σημαντικό να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ένα πρώτο βήμα με την ψήφο στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Αυτή η μάχη όμως μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για κάτι εξίσου και ακόμα πιο σημαντικό: Για να διευρυνθεί και να ανανεωθεί ο πολιτικός περίγυρος του Κόμματος. Να ενισχυθούν οι δεσμοί του, γιατί αυτό αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Για να μπουν νέες εφεδρείες και νέο αίμα στο κίνημα. Απαιτείται ετοιμότητα και επαγρύπνηση, άμεση απάντηση σε κάθε επίθεση Μαχητική στάση σημαίνει ότι αποφασίζουμε ατομικά και συλλογικά, προετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα βρούμε μπροστά μας, απ' τη δράση των άλλων δυνάμεων, του κράτους και της εργοδοσίας, χωρίς καμιά ταλάντευση και υποχώρηση. Αλλωστε, για εμάς όλα αυτά είναι γνωστά και αναμενόμενα. Η μάχη, για άλλη μια φορά, θα είναι ύπουλη και σκληρή. Θα πέσουν σαν τις ύαινες ιδιαίτερα πάνω στα λαϊκά στρώματα, για να τους εκβιάσουν και να τους φοβίσουν. Η εξαγορά και τα ρουσφέτια θα δώσουν και θα πάρουν. Μαζί εργοδοσία, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ο καθένας τους ξεχωριστά και σε συμμαχία, θα πέσουν πάνω στον λαό που θέλει να απεγκλωβιστεί. Οι μεγαλοεργοδότες και οι επιχειρηματίες παρεμβαίνουν παντού, ακόμα και στους πιο μικρούς δήμους, είναι «νύχι - κρέας» δήμαρχοι και επιχειρηματίες. Τρομοκρατούν και απειλούν εργαζόμενους να μην μπουν στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ. Φαίνεται πως έχουν διαμορφώσει σχέδιο πλαγιοκόπησης των οπαδών του Κόμματος. Σχέδιο δολιοφθοράς και προβοκάτσιας ενάντια στους κομμουνιστές δημάρχους, ενάντια συνολικά στις δημοτικές αρχές όπου πλειοψηφούν οι κομμουνιστές, αλλά και όπου βλέπουν ότι τα ψηφοδέλτια του Κόμματος απειλούν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους. Απαιτείται ετοιμότητα, επαγρύπνηση, ικανότητα άμεσης απάντησης, ευρύτερης στήριξης, απέναντι σε κάθε επίθεση. Ωστόσο, δεν είναι παντοδύναμοι. Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Ετσι όπως αντιμετωπίζουμε και τους εργατοπατέρες, τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ. Πλατιά τμήματα εργαζομένων στηρίζουν και θα στηρίξουν το ΚΚΕ γιατί εκτιμούν το Κόμμα, που για εκατό χρόνια έδωσε και δίνει αγώνες και θυσίες για τα δικαιώματά τους. Δεν ξεκινάμε απ' το μηδέν. Τώρα βρισκόμαστε σε πιο προωθημένη θέση. Ολο το προηγούμενο διάστημα, έχει γίνει συνδυασμένη δουλειά, μέσα και γύρω απ' το Κόμμα και την ΚΝΕ. Εχουμε βάλει καλύτερες και πιο ισχυρές βάσεις. Με ενιαίο κριτήριο μπροστά σε όλες τις κάλπες Την προηγούμενη περίοδο αναπτύχθηκε σ' όλη την Ελλάδα μια πρώτη, σημαντική πολιτική δραστηριότητα. Επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει αυξημένο κύρος του Κόμματος, έκφραση εμπιστοσύνης για τη συνέπεια λόγων και έργων. Εκφράζεται συσπείρωση ευρύτερων ανθρώπων που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους, επανασυσπείρωση αγωνιστών και αριστερών, εργαζομένων και άλλων κατηγοριών, που συναντηθήκαμε μαζί τους στους αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος. Ολα αυτά δείχνουν δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν μαζί με ορισμένες άλλες προϋποθέσεις, που αφορούν τη δική μας δουλειά, για να υπάρξουν αποτελέσματα. Τώρα, με δική μας πρωτοβουλία πρέπει να βαθαίνει το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης και να κλιμακώνεται η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, φέρνοντας στο προσκήνιο, αναδείχνοντας ως κριτήρια ψήφου τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και το ενιαίο περιεχόμενο του συνθήματος «Ισχυρό ΚΚΕ παντού». Να εξειδικεύεται η επιχειρηματολογία μας, παίρνοντας υπόψη την κοινωνική σύνθεση του ακροατηρίου, την πολιτική του ωριμότητα, αλλά να μην ακρωτηριάζονται τα κριτήρια της ψήφου ανάλογα με την κάλπη, με τον τίτλο του ψηφοδελτίου, ΚΚΕ ή «Λαϊκή Συσπείρωση», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίρνουμε υπόψη τα ιδιαίτερα ζητήματα που υπάρχουν στις Περιφέρειες και τους δήμους, ούτε σημαίνει ότι υποτιμούμε κανένα πρόβλημα του λαού. Αντίθετα, παλεύουμε γι' αυτά και δείχνουμε τις αιτίες και τους υπεύθυνους, διεκδικούμε λύσεις για την ανακούφιση του λαού. Ωστόσο, το ενιαίο κριτήριο απορρέει από τις εξελίξεις, υπάρχει αντικειμενικά. Απορρέει από το γεγονός ότι όλα τα προβλήματα, όλα τα ζητήματα που αφορούν στη ζωή του λαού καθορίζονται από τα συμφέροντα και τις πολιτικές της αστικής τάξης, από τις κυβερνήσεις, την ΕΕ, τα αστικά κόμματα, που καθορίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτές οι πολιτικές εξειδικεύονται και υλοποιούνται από τις Περιφέρειες και τους δήμους. Στο ενιαίο κριτήριο συμπεριλαμβάνονται: -- Η καταψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ ως σημαιοφόρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με τη στήριξη της ΝΔ και άλλων πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης. Η στάση όλων αυτών και η ευθύνη τους για εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο όνομα της ανάπτυξης και της γεωστρατηγικής αναβάθμισης. -- Η απόρριψη του μονόδρομου της ΕΕ, γιατί στην ΕΕ δεν υπάρχει ελπίδα ούτε προοπτική για τους λαούς. Γιατί, σε όλη την καπιταλιστική ΕΕ συντρίβονται τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, οι μισθοί, οι συντάξεις, οι εργασιακές σχέσεις, για να γίνει πιο κερδοφόρα και πιο αποδοτική για τους καπιταλιστές η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η ίδια η πράξη αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει πτυχή της κοινωνικής ζωής σε ολόκληρη την ΕΕ που να μη χειροτερεύει. Η ΕΕ δεν βελτιώνεται προς όφελος των λαών, δεν γίνεται φιλολαϊκή, δεν εκδημοκρατίζεται, δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των εργαζομένων. Η ΕΕ είναι εχθρός των λαών. -- Η απόρριψη του παραμυθιού ότι μετά τα μνημόνια βρισκόμαστε πια στη δίκαιη ανάπτυξη. Γιατί δεν υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη μέσα σ' ένα άδικο σύστημα. Τα ψίχουλα και οι ψεύτικες υποσχέσεις δεν είναι δικαιοσύνη. -- Η απόδοση ευθυνών για την άθλια κατάσταση στην Υγεία, για την υποβάθμιση της Παιδείας. Ολα αυτά είναι που κρίνουν τη ζωή των εργαζομένων, της νεολαίας, αυτά αποτελούν βασικά κριτήρια ψήφου σε όλες τις κάλπες. Επομένως, όσο περνάει απ' το χέρι μας, δεν πρέπει να χαθούν αυτά τα κριτήρια, ούτε στις Περιφέρειες, ούτε στους δήμους. Ούτε να κρυφτεί η ευθύνη περιφερειαρχών και δημάρχων που υπηρετούν κι αυτοί τις αντιλαϊκές πολιτικές. Δεν πρέπει να αφήσουμε οι μακέτες για τις «Ομορφες πόλεις», τις «Εξυπνες πόλεις», ακόμα και οι εξαγγελίες και τα μεγάλα σχέδια της αστικής τάξης, για τη «Ριβιέρα της Μεσογείου», την «αξιοποίηση του Ελληνικού», την «ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Θεσσαλονίκης» και τόσα άλλα, να αλλοιώσουν τα κριτήρια της ψήφου. Δεν πρέπει τα προγράμματα ελεημοσύνης, διαχείρισης της φτώχειας, που προωθούν οι δημοτικές αρχές, να κρύψουν τον αντιλαϊκό τους ρόλο, τις ευθύνες τους για την έλλειψη μέτρων αντιπλημμυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης, της καταστροφής του περιβάλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους, επειδή η αντιλαϊκή πολιτική προωθείται σαν αλυσίδα απ' όλους τους κρίκους του συστήματος (ΕΕ, κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, δήμους και Περιφέρειες), η μοναδική απάντηση που μπορεί να έχει αποτελέσματα για τον λαό είναι το ισχυρό ΚΚΕ παντού. Να μην περάσει η λογική του «μικρότερου κακού» Κρίσιμη προϋπόθεση επίσης είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην περάσει η λογική του «μικρότερου κακού» που καλλιεργεί συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, συνδυασμένα με την πρόταση περί «προοδευτικού μετώπου», μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, ενάντια στον «κίνδυνο της δεξιάς και της ακροδεξιάς», στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα αυτά προσπαθεί να πετάξει την μπάλα «εκτός γηπέδου», έξω από τα πραγματικά διλήμματα, εκεί που τον βολεύει. Επικαλείται υποκριτικά τον «κίνδυνο της δεξιάς και της ακροδεξιάς», για να μη γίνει συζήτηση για την πολιτική του. Για να μη γίνεται συζήτηση ότι αυτός έφερε το τρίτο μνημόνιο και το ψήφισε μαζί με τη δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ακροδεξιά του Καμμένου, με τον οποίο συγκυβερνούσε για τέσσερα χρόνια. Οτι μαζί του εφάρμοσε όλη την αντιλαϊκή πολιτική. Οτι για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του ακροδεξιού Τραμπ, που βγαίνει Πρόεδρος με τις ψήφους της φασιστικής «Κου Κλουξ Κλαν», υπέγραψε τη συνθήκη των Πρεσπών. Οτι με ευθύνη της κυβέρνησής του, σέρνεται επί τέσσερα χρόνια η δίκη της Χρυσής Αυγής και ο δολοφόνος του Π. Φύσσα κοιμάται σπίτι του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παριστάνει τον «μαχητή» κατά της ακροδεξιάς, εμφανίζεται σαν να τον βολεύει η δράση της Χρυσής Αυγής με τις προκλήσεις και τους τραμπουκισμούς της, την ίδια στιγμή που στελέχη του ακόμα και προχτές, την 25η Μαρτίου, στην κεντρική παρέλαση της Αθήνας, σε Χαλάνδρι κ.α. πόζαραν στις εξέδρες των επισήμων μαζί με τους εκπροσώπους της φασιστοσυμμορίας και έκαναν μαζί δηλώσεις στην κρατική τηλεόραση. Ενώ στην Καλλιθέα η αστυνομία ξυλοκόπησε τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, που διαμαρτύρονταν για την προκλητική παρουσία της Χρυσής Αυγής, ενώ τα μέλη της έκαναν χιτλερικούς χαιρετισμούς. «Δούρειος ίππος» το «προοδευτικό μέτωπο» του ΣΥΡΙΖΑ Οσο για το «προοδευτικό μέτωπο»; Επιχειρεί να το στήσει με τα «μπάζα» που απέμειναν από τα ερείπια του παλιού ΠΑΣΟΚ που κατέρρευσε. Δηλαδή, με ανθρώπους δοκιμασμένους και ξεσκολισμένους στην προώθηση των αντιλαϊκών πολιτικών. Ακόμα και με πρόθυμους «εθελοντές αιμοδότες» από την ακραιφνή δεξιά, όπως η κ. Παπακώστα, η κ. Κουντουρά κ.ά. αστέρια της πασαρέλας της αστικής πολιτικής. Αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τα κόμματα των σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων που ευθύνονται για εγκλήματα όπως τους βομβαρδισμούς πριν από 20 χρόνια στη Γιουγκοσλαβία, για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε βάρος χωρών και λαών σε όλο τον κόσμο. Το δήθεν «προοδευτικό μέτωπο» είναι ο νέος «δούρειος ίππος» για την άλωση των λαϊκών συνειδήσεων και ταυτόχρονα το όχημα για το στέριωμα του ενός πόλου του διπόλου ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο έχει ανάγκη το αστικό πολιτικό σύστημα σε μια περίοδο αστάθειας και ανασφάλειας. Δεν έχει πρόθεση την αναχαίτιση της δεξιάς και της ακροδεξιάς, γιατί τις έχει ανάγκη για να φοβίζει και να εξαπατά τον λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε το «μικρότερο καλό» ούτε το «μικρότερο κακό», είναι το κακό που γίνεται όλο και χειρότερο. Γιατί εκτός όλων των άλλων απογοητεύει τον λαό και είναι ο αιμοδότης της δεξιάς και της ακροδεξιάς. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμφωνούν στο χτύπημα του κινήματος Εξίσου συνυπεύθυνη για τις αντιλαϊκές πολιτικές είναι και η ΝΔ, όχι μόνο γιατί ψήφισε όλα τα μνημόνια, αλλά και για το πρόγραμμά της για μετά τις εκλογές. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών σε βάρος των εργαζομένων, στο χτύπημα του κινήματος. Ο καβγάς μεταξύ τους έχει σκοπό να κρύψει την αντιλαϊκή πολιτική τους. Οι διαφορές τους βρίσκονται στο με ποιον επιχειρηματικό όμιλο βρίσκεται το κάθε κόμμα από τα δύο. Βρίσκονται στον ανταγωνισμό, ποιος θα βρίσκεται στην κυβερνητική εξουσία. Η οξύτητα της διαπάλης μεταξύ τους εκφράζει τον ανταγωνισμό και διαφορετικά συμφέροντα των ξεχωριστών ομίλων, για το ποιος θα έχει πιο ισχυρή εκπροσώπηση στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στις Περιφέρειες, στους δήμους. Στρατηγικές διαφορές δεν υπάρχουν. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι οι δύο όψεις του ευρωΝΑΤΟικού νομίσματος, κάλπικες λίρες της αντιλαϊκής αστικής διαχείρισης, γι' αυτό πρέπει να καταψηφιστούν. Να φτάσει παντού το μήνυμα της ανατροπής, της ισχυροποίησης του ΚΚΕ Μόνο το ΚΚΕ και το ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι αυτά που μπορούν να βάλουν φραγμό σε αυτήν την αδιέξοδη πορεία, να πηγαίνουν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Να αντιμετωπίσουν το καταστροφικό δίπολο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Να βάλουν τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά στο περιθώριο, εκεί που είναι η πραγματική τους θέση. Δίνουμε τη μάχη, νύχτα μέρα μέχρι την κάλπη. Μπαίνουμε στη μάχη κάθε μέρα όλο και περισσότεροι. Συγκροτούμε παντού εκλογικές επιτροπές, επιτροπές στήριξης του ΚΚΕ. Διοργανώνουμε πολλές συσκέψεις για συζήτηση και χρέωση δουλειάς. Στρατεύονται και αξιοποιούνται όλοι οι υποψήφιοι καθημερινά. Απευθυνόμαστε άνθρωπο τον άνθρωπο, συζητάμε, ακούμε τη γνώμη του, τον καλούμε σε συσπείρωση και συστράτευση. Αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες, για να φτάσει το μήνυμα ελπίδας και ανατροπής του ΚΚΕ παντού, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο γιαπί, στο εμπορικό κατάστημα, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη γειτονιά, στο χωριό, παντού. Να δυναμώσουν η συζήτηση και ο αγώνας, για το πώς θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον λαό. Το ΚΚΕ απλώνει το χέρι σ' όλους όσοι δεν συμβιβάζονται με τη μιζέρια, σ' όλους όσοι θέλουν την επόμενη μέρα να γίνει πιο ισχυρός ο αγώνας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για άλλη προοπτική. Βάζουμε στόχο να δυναμώσουν το ρεύμα και η δύναμη της λαϊκής αντιπολίτευσης με περισσότερες δυνάμεις στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στις Περιφέρειες και τους δήμους. Για να είναι πιο δυνατή η αντίσταση του λαού. Για να αναπτυχθεί πιο ορμητικά ο αγώνας για την ανατροπή, για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό. Του Κώστα ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ* *Ο Κ. Παρασκευάς είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


TOP READ