24 Αυγ 2012

ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ - ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ


ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ - ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ 
του Δημήτρη Αρβανιτάκη 

Στις σημερινές συνθήκες μιας ανελέητης στην κυριολεξία επίθεσης από το κεφάλαιο διεθνώς και στη χώρα μας αυτό που απαντάμε σαν Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι ότι υπάρχει λύση. Η λύση που προτείνουμε είναι η οικοδόμηση του Λαϊκού Μετώπου που με τον αγώνα του θ’ ανοίξει το δρόμο, θα επιβάλλει τη Λαϊκή Εξουσία για να οικοδομηθεί στη χώρα μας η Λαϊκή Οικονομία. Και αυτές οι ιδέες στηρίζονται στις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα. Οι στόχοι της Λαϊκής Οικονομίας είναι ρεαλιστικοί και γιατί υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις και γιατί είναι οι μοναδικοί που μπορούν να αποτελέσουν τον άλλο δρόμο που είναι απαραίτητος για τα λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη, για όλη τη φτωχολογιά της χώρας μας.
Νομίζω ότι με τη σημερινή μας συζήτηση για τη Λαϊκή Οικονομία μπορούμε να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο σε αυτή τη θέση που έχει διατυπώσει το Κόμμα μας, και εσείς θα συμβάλλετε σημαντικά. Αυτή τη θέση επεξεργάστηκε ακόμα περισσότερο το 16ο Συνέδριο σαν μόνη ρεαλιστική λύση που πραγματικά μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και γενικότερα του λαού, στηριγμένο στο ίδιο το Πρόγραμμα του Κόμματός μας και στη μεγάλη εμπειρία που έχει αποκτήσει σε όλη την ιστορία του και ιδιαίτερα στα χρόνια που μεσολάβησαν από το προηγούμενο συνέδριο.
Είναι γνωστό ότι ως κόμμα έχουμε την εκτίμηση ότι για την ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες γίνονται φανεροί δύο δρόμοι εξέλιξης. Ο ένας δρόμος είναι αυτός που ζούμε καθημερινά που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των καπιταλιστών, γενικά σε βάρος του λαού. Είναι ο δρόμος, δηλαδή, της προσαρμογής και υποταγής στις αντεργατικές αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Αυτός είναι ο δρόμος που ζούμε. Ο άλλος δρόμος που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού, είναι ο δρόμος της συγκρότησης του Αντιμονοπωλιακού, Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, που μπορεί να δώσει προοπτική στην εργατική τάξη, στα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, και στη νεολαία. Αυτός ο δρόμος εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Δεν υπάρχει, τονίζουμε και η ζωή το έχει αποδείξει, δεν υπάρχει κάποιος ενδιάμεσος δρόμος, ένας δρόμος υπερταξικός ή ο «τρίτος δρόμος» όπως λεγόταν παλαιότερα ή επιμένουν να τον ονομάζουν ορισμένοι σήμερα. Οι δρόμοι είναι δύο. Ο πρώτος εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ο δεύτερος εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, εναντιώνεται, αντιπαλεύει το ίδιο το σύστημα, τα μονοπώλια, το ιμπεριαλιστικό σύστημα και έχει προοπτική το σοσιαλισμό.
Οι εξελίξεις όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τα τελευταία χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στα δύο συνέδρια του Κόμματος, κατά τη γνώμη μας, επιβεβαιώνουν αυτή τη βασική εκτίμηση που κάνουμε.
Σε ό,τι αφορά τις διεθνείς εξελίξεις και τις οικονομικές σχέσεις που επικρατούν στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, εκτιμάμε ότι αυτές φέρνουν τη σφραγίδα της πολιτικής αντίδρασης του μονοπωλιακού κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών με τις διάφορες κρατικομονοπωλιακές και διακρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις που γίνονται ενάντια στους εργαζόμενους και τις λαϊκές δυνάμεις.
Το σύστημα δηλαδή επιτίθεται, διακρίνεται από ένταση της επιθετικότητας. Στρατηγική του έχει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αλλά ταυτόχρονα, και γι’ αυτό είναι τόσο επιθετικό, έχει εσωτερικές δυσκολίες. Είναι οι αντιθέσεις που γεννιούνται από την ίδια την ανάπτυξη του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος. Δυναμώνουν οι αντιθέσεις του συστήματος, οξύνεται η αντίθεση εργασίας-κεφαλαίου που είναι σύμφυτη με την τάση για την τεράστια συγκέντρωση του κεφαλαίου, τα μεγάλα κέρδη από τη μια μεριά και από την άλλη η φτώχεια και η καταπίεση για τεράστιες μάζες. Αυτό δυσκολεύει το ίδιο το σύστημα στην αναπαραγωγή του. Οι κρίσεις υπερπαραγωγής είναι αναπόφευκτες, θα εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα, με μεγαλύτερο βάθος.
Η αύξηση του βαθμού κοινωνικοποίησης της παραγωγής καθώς και η συγκεντροποίηση κεφαλαίων εκφράζει την περαιτέρω ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για την εργατική κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Ομως, όσο κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η κοινωνικοποίηση και η συγκεντροποίηση που συντελείται θα γίνονται ταυτόχρονα παράγοντες όξυνσης της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας. Και φυσικά, ταυτόχρονα θα οξύνονται και όλες οι αντιθέσεις του ιμπεριαλιστικού συστήματος και ανάμεσα στα τρία μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και στις χώρες που είναι μέσα σε αυτά τα κέντρα και ιδιαίτερα στην περιοχή μας, τη Βαλκανική, όπου είναι ένας κόμβος πραγματικά, όπου συναντιόνται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Ακόμα και πλευρές αν εξετάσουμε, δείχνουν αυτές τις αντιθέσεις. Για παράδειγμα, ο «πόλεμος των άστρων». Φυσικά υπάρχει στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού η Κίνα και άλλες χώρες, αλλά ταυτόχρονα φαίνονται και οι ίδιες οι αντιθέσεις και αντιφάσεις του συστήματος. Ο πόλεμος των άστρων εμπεριέχει και έναν σοβαρότατο ανταγωνισμό που θα διεξαχθεί σε επίπεδο, ας το πούμε, δορυφόρων, γιατί όποιος ελέγχει τους δορυφόρους, ελέγχει σε μεγάλο βαθμό και τα δίκτυα που παίζουν τεράστιο ρόλο στη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων κλπ..
Οξύνονται, κατά συνέπεια, όλες οι αντιθέσεις του συστήματος, το σύστημα δεν είναι ανίκητο, δεν είναι παντοδύναμο. Είναι δυσμενής ο συσχετισμός της δύναμης, σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί όμως να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης, να δρομολογείται, να αναπτύσσεται η ταξική πάλη, η λαϊκή πάλη όχι μόνο για αντίσταση και αποτροπή αντιλαϊκών μέτρων, αλλά στην κατεύθυνση πραγματικά της ανατροπής της κυριαρχίας των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, της κατάργησης δηλαδή της εξουσίας του. Αυτό σημαίνει να ανοίγει ένας άλλος δρόμος, αυτός ο δρόμος που είναι απαραίτητος και στις μέρες μας, παρά την ανατροπή που έχει συντελεστεί, είναι και επίκαιρος και αναγκαίος ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινείται η ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια οι εξελίξεις σε αυτήν δεν είναι ουδέτερες. Εκφράζει, δηλαδή, και η ελληνική οικονομία αυτό το δρόμο που είναι σε βάρος της εργατικής τάξης και γενικότερα του λαού μας. Είναι ο δρόμος της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων, είναι ο δρόμος των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, εδώ στην Ελλάδα, στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, είναι με άλλα λόγια, ο δρόμος της σήψης που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις με εξάρσεις στον κύκλο της κρίσης. Μπορεί να βγήκε λίγο ο ελληνικός καπιταλισμός από την κρίση υπερπαραγωγής, τα αποτελέσματα όμως σήμερα είναι αναιμικά, η κρίση θα επανεμφανιστεί. Χαρακτηρίζεται η ελληνική οικονομία από την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων με το κλείσιμο επιχειρήσεων, την ανεργία, με τον κίνδυνο πολέμων, που εκφράζεται εδώ στην περιοχή μας - οι εξελίξεις στην Γιουγκοσλαβία, το Κόσσοβο. Αυτή η κρίση θα εκφράζεται και με νέες μορφές όπως θνησιμότητα, μεταλλαγμένα διατροφικά προϊόντα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία, χρήση ναρκωτικών λόγω της όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων και της αποξένωσης και φυσικά θα χαρακτηρίζεται από καταστροφές, αυτό που λέμε του περιβάλλοντος - με καύσωνες, πλημμύρες, σεισμούς.
Μέσα σε αυτό το περίγραμμα που κινείται η ελληνική οικονομία θα βαθαίνει φυσικά ο αντιλαϊκός της χαρακτήρας. Το σύστημα θα αντιδραστικοποιείται συνεχώς, όσο θα παίρνονται αυτά τα μέτρα και από αυτή την άποψη αν εξετάσει κανείς τους νόμους που προωθούνται, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, (τρομονόμος, νόμος ενάντια στις διαδηλώσεις), φανερώνεται πραγματικά η εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας θα είναι σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Θωρακίζεται, δηλαδή, το σύστημα και εδώ στη χώρα μας, γιατί η κυρίαρχη τάξη γνωρίζει ότι θα οξύνονται οι αντιθέσεις.
Η επόμενη κρίση είναι αναπόφευκτη, θα έχει βαρύτατες συνέπειες για τους εργαζόμενους, γιατί η χώρα μας λόγω της ενδιάμεσης εξαρτημένης θέσης της στο καπιταλιστικό σύστημα, είναι πιο ευάλωτη, αλλά και βρίσκεται λόγω της θέσης της στα Βαλκάνια, σε ένα πολύ επικίνδυνο κόμβο αντιθέσεων. Η επίθεση του κεφαλαίου θα είναι σφοδρή, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να δημιουργηθούν καταστάσεις αφύπνισης γενικότερα των λαϊκών μαζών, κατά συνέπεια, δυνατότητες συσπείρωσης ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας.
Ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας είναι εμφανής από τα μέσο-και μακροπρόθεσμα μέτρα ή στοχεύσεις της κυβέρνησης, της ολιγαρχίας και των επιτελείων της ΕΕ. Επιδιώκουν γενίκευση και επιτάχυνση των μέτρων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου με τις αναδιαρθρώσεις, ιδιαίτερα τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση των αγορών, τις εργασιακές σχέσεις και πρόσφατα το Ασφαλιστικό. Το γενικό πλαίσιο της γραμμής πλεύσης για την ελληνική οικονομία προσδιορίστηκε με την ένταξη στην ΕΕ, ιδιαίτερα στη ζώνη του Ευρώ και εξειδικεύτηκε με το επικυρωμένο πρόγραμμα σύγκλισης-σταθερότητας του 2000-2003 και αποτυπώνεται φυσικά, στους κρατικούς προϋπολογισμούς και στον κρατικό προϋπολογισμό που τρέχει.
Τα αποτελέσματα των προηγούμενων χρόνων και οι προσδοκίες της ολιγαρχίας για τα επόμενα χρόνια είναι η αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, η αύξηση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησής του, η αύξηση της εξαγωγής του σε άλλες εθνικές ή και περιφερειακές αγορές. Η όποια θετική μεταβολή του ΑΕΠ και της παραγωγικότητας της εργασίας αφορούν την ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ακόμα και αυτή η αύξηση του ΑΕΠ αυτά τα χρόνια δεν είχε θετικό αντίκρυσμα στη μεταβολή των μισθών και των συντάξεων. Το διαθέσιμο εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων βρίσκεται καθηλωμένο στη δεκαετία του ’80. Σημαντικός επίσης αριθμός μικρών επιχειρήσεων ή καταστρέφονται ή επιβιώνουν στα όρια προς τα κάτω, δηλαδή του αφανισμού, ενώ ήδη έχουν αφανιστεί μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Ολα τα μέτρα που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά οδηγούν στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και στη χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επαγγελματοβιοτεχνών και της νεολαίας.
Ιδιαίτερα, στην αιχμή του δόρατος το τελευταίο διάστημα είναι το ασφαλιστικό. Προωθείται το λεγόμενο σύστημα τύπου Χιλής, όπου θα πάμε προς τα κάτω ακόμα περισσότερο στις κύριες συντάξεις και θα υπάρχει ένα σύστημα πιθανά με επικουρικές συντάξεις και ιδιωτική ασφάλιση. Τα μέτρα που παίρνουν και επεξεργάζονται στοχεύουν να «λύσουν», με βάση τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, το ζήτημα με την κοινωνική ασφάλιση για μια 25ετία και είναι δεμένα αυτά τα μέτρα με τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου. Η Επιτροπή της ΕΕ στις 11.10.2000, σε μια πολυσέλιδη μελέτη της με τίτλο: «Η μελλοντική εξέλιξη της κοινωνικής προστασίας», από μακροπρόθεσμη σκοπιά επισημαίνει τα ακόλουθα: «Από την πλευρά των εσόδων η διαρκής ικανότητα των κυβερνήσεων να συλλέγουν φόρους και εισφορές, έχει κρίσιμη σημασία. Αυτό μπορεί να επηρεαστεί από τη φοροαπαλλαγή για φορολογικές διαφορές, την κοινωνικότητα των φορολογικών βάσεων κλπ. Η μείωση του φορολογικού βάρους της εργασίας, (εννοούν δηλαδή τη μείωση της φορολογίας σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο), πρέπει να ληφθεί υπόψη». Ολα αυτά όμως τι σημαίνουν; Σημαίνουν νέους φόρους στην εργατική τάξη, μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, ώστε να εξασφαλίζονται, όπως τονίζει η έκθεση, σταθερά έσοδα σε ό,τι αφορά τους προϋπολογισμούς.
Από την άλλη πλευρά, τονίζουν, η εξέλιξη σε ένα πλαίσιο υγιών μακροοικονομικών πολιτικών και δημοσιονομικής πειθαρχίας συνίσταται στο να διασφαλιστεί ότι κάθε αύξηση των δαπανών δε θα παραγνωρίζει άλλες θεμιτές απαιτήσεις επί των δημοσίων προϋπολογισμών, όπως χρέος και εξόφληση των τόκων του χρέους. Κατά συνέπεια, καταλήγουν, πρέπει να ενιαιοποιηθούν τα μέτρα που παίρνονται από διάφορα κράτη της ΕΕ σε ό,τι αφορά την κοινωνική ασφάλιση και να κινηθούν στις εξής κατευθύνσεις:
 Να αυξηθεί η επίσημη ηλικία συνταξιοδότησης (να δουλεύει δηλαδή η εργατική τάξη ως τα βαθιά γεράματα) ή
 Να αυξηθεί ο αριθμός των ετήσιων εισφορών που θα απαιτούνται για θεμελίωση δικαιώματος για πλήρη σύνταξη, ή
 Να μειωθεί η καταβαλλόμενη σύνταξη σε σχέση με τις εν ενεργεία αποδοχές και να ενθαρρυνθεί ταυτόχρονα η δημιουργία ιδιωτικών κεφαλαιοποιητικών συνταξιοδοτικών συστημάτων.
Εκεί κινούνται, φυσικά, τα μέτρα που εξαγγέλλει και η ελληνική κυβέρνηση.
Οι τραπεζίτες είναι ακόμα πιο σαφείς. Σε μια μελέτη της ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ τονίζεται: «Να δοθούν κίνητρα φορολογικά και στο ασφαλιστικό πεδίο, ούτως ώστε να δυσχεραίνεται η πρόωρη συνταξιοδότηση». Προσθέτουν δε ότι στον τομέα της Υγείας, της περίθαλψης και της φροντίδας των ηλικιωμένων πρέπει να γίνει προσπάθεια να μειωθεί η εξάρτηση των ηλικιωμένων από το κράτος.
Υπάρχει, δηλαδή, μια σφοδρή πλέον επίθεση. Αλλά ταυτόχρονα με αυτή την επίθεση κατά τη γνώμη μας θα ενταθεί, και με βάση αυτό το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η αντίθεση εργασίας-κεφαλαίου. Θα δυναμώσει δηλαδή η αγανάκτηση ευρύτατων λαϊκών μαζών και όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και της αγροτιάς και μικρών επιχειρηματιών και θα αποτελέσει τη βάση κοινής συμμαχίας, δημιουργίας μετώπου πάλης. Και αυτή η αγανάκτηση σε μεγάλο βαθμό, θα εξαρτηθεί αυτό βέβαια από τη δράση των συνδικάτων και του ίδιου του κόμματός μας, μπορεί να μετατραπεί σε οργανωμένη πάλη αντιπαράθεσης συνολικά με αυτή την πολιτική.
Σε κάποιο άρθρο αγγλικής εφημερίδας που διάβασα χθες αναδημοσιευμένο, διαφαίνεται και ο αντιλαϊκός χαρακτήρας, αλλά και οι αντιθέσεις του ίδιου του συστήματος. «Η κυβέρνηση, λέει, για να εκπληρώσει αυτές τις δεσμεύσεις που έχει - εννοεί το Σύμφωνο Σταθερότητας - πρέπει κυριολεκτικά να λύσει το Γόρδιο Δεσμό». Ποιος είναι αυτός ο Γόρδιος Δεσμός; Πρέπει η οικονομική πολιτική και στα επόμενα χρόνια να συγκεράσει τους αντιφατικούς στόχους της, μείωση των δημοσίων δαπανών με ταυτόχρονη ενδυνάμωση της κοινωνικής πολιτικής, δηλαδή η κυβέρνηση δυσκολεύεται να δώσει και αυτά τα ψίχουλα που λέει ότι θα δώσει εν όψει της αντιλαϊκής επέλασης, γιατί υπάρχει το ζήτημα του περιορισμού του πληθωρισμού και επιτάχυνσης των ρυθμών ανάπτυξης. Κατά συνέπεια, εδώ διαφαίνεται όχι μόνο η επέλαση, αλλά και η αντίθεση. Δηλαδή έχει φτάσει η κατάσταση πλέον, σε ένα τέτιο σημείο που ούτε τους μικροελιγμούς που θα ‘θελε να κάνει η κυβέρνηση, ίσως με ορισμένες ελάχιστες παροχές στα πιο εξαθλιωμένα οικονομικά στρώματα του ελληνικού πληθυσμού, να μην έχει πολλά περιθώρια να κάνει, όπως ομολογεί το άρθρο, που φυσικά είναι υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής.
Αυτό τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας αποδεικνύουν και άλλα μέτρα -για παράδειγμα η λεγόμενη απελευθέρωση των «κλειστών επαγγελμάτων»- όπου δε θα αποσκοπούν σε τίποτε άλλο, παρά να εισβάλλουν μεγάλες εταιρίες, ανώνυμες εταιρίες, σε κάθε τομέα και γενικότερα να συγκεντρώνεται το κεφάλαιο. Κατά συνέπεια, και στη χώρα μας έχουμε τεράστια συγκέντρωση-συγκεντροποίηση κεφαλαίου και παραγωγής, τεράστια κέρδη και αυτό θα οξύνει ακόμα περισσότερο την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας.
Τέλος κατά τη γνώμη μας, ξεπροβάλλει αντικειμενικά η αναγκαιότητα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να περάσουν πλέον στην ιδιοκτησία της κοινωνίας. Αν εξετάσει κανείς γενικότερα αυτή τη συγκεντροποίηση, βγαίνει από μόνο του ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος στις σημερινές συνθήκες να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση. Γνωρίζετε πολύ καλά, για παράδειγμα, τρεις εταιρίες ελέγχουν ό,τι αφορά το πετρέλαιο. Εφτά περίπου εταιρίες ελέγχουν το ζήτημα της διατροφής του ελληνικού λαού με τη διακίνηση των αγροτικών προϊόντων κλπ. Αρα ποια είναι η λύση στις σημερινές συνθήκες, αν όχι πλέον αυτά τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν κρατική λαϊκή περιουσία; Εξ αντικειμένου εκεί πρέπει να κινείται η λύση που θα δοθεί. Αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα. Το ζήτημα της υγείας. Είναι απαραίτητο σήμερα να έχει κρατικό χαρακτήρα, δηλαδή υγεία δωρεάν για όλους, ισότιμη, ανεξάρτητα από το είδος του μισθού ή αν είναι κάποιος είναι άνεργος ή εργαζόμενος. Ή στο ζήτημα της Ασφάλισης, δημόσιο, κοινωνικό χαρακτήρα είναι απαραίτητο να έχει σήμερα η Κοινωνική Ασφάλιση. Το κράτος και οι καπιταλιστές πρέπει εξ ολοκλήρου να «επιβαρύνονται» με τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης. Το επιβαρύνονται σε εισαγωγικά γιατί όλα τα παράγουν οι εργαζόμενοι. Υπάρχουν πόροι για δημόσια, δωρεάν υγεία, για δημόσια δωρεάν παιδεία, για δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Υπάρχουν πόροι. Είναι τα τεράστια έσοδα του κράτους που συλλέγει με τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι τα τεράστια συγκεντρωμένα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και της πλουτοκρατίας.

ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Η ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις ξεκινάει η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού σήμερα. Μέσα από τις ίδιες τις εξελίξεις γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι χρειάζεται να οργανωθεί η αντίσταση της εργατικής τάξης και άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μια αντίσταση όχι μόνο αρνητική, αλλά επιθετική που να διεκδικεί όχι να ανέβει λίγο το κατώτερο όριο ζωής του εργαζόμενου, αλλά να ζητάει πραγματικά αυτό που είναι απαραίτητο για να αναπαράγεται η ίδια η εργατική δύναμη σύμφωνα με τις δυνατότητες που δίνει η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, ο κοινωνικός πλούτος. Αλλά χρειάζεται γι’ αυτό να ανατραπεί το σύστημα. Μπορεί και σήμερα με παλλαϊκό αγώνα, με μαζικό αγώνα, να μπλοκάρεις, να αποτρέψεις, μπορεί και ορισμένες κατακτήσεις να έχεις, αλλά γενικότερα για να αλλάξει πορεία ο τόπος, χρειάζεται να ανατραπεί το σύστημα. Είναι δηλαδή άμεση ανάγκη και αυτή είναι μια πρόταση ρεαλιστική που κάνουμε σαν Κόμμα, που επεξεργαστήκαμε με το 16ο Συνέδριό μας, είναι άμεση ανάγκη, αλλά και ρεαλιστική λύση, η λύση της λαϊκής οικονομίας. Η Λαϊκή Οικονομία είναι η μόνη απάντηση στην εκμετάλλευση των εργαζομένων από τα μονοπώλια και το κεφάλαιο. Η Λαϊκή Οικονομία είναι ο δρόμος στον οποίο λύνεται η αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνικοποιημένη παραγωγή και την ατομική ιδιοποίηση του αποτελέσματός της. Είναι ο δρόμος στον οποίο ανατρέπονται τα μονοπώλια, καταργείται το καπιταλιστικό κέρδος ως κυρίαρχο κίνητρο παραγωγής και οργάνωσης της οικονομίας.
Ο δρόμος της Λαϊκής Οικονομίας θα στηρίζεται και θα προωθείται από τη Λαϊκή Εξουσία. Δεν μπορεί να υπάρξει, να οικοδομηθεί η Λαϊκή Οικονομία χωρίς μια Λαϊκή Εξουσία και αυτή αποτελεί την άμεση πολιτική απάντηση για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Οι στόχοι της Λαϊκής Οικονομίας, οι κατευθυντήριες ιδέες της από σήμερα είναι απαραίτητο να μπολιάζουν την πάλη του ελληνικού λαού. Και, κατά τη γνώμη μας, η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας. Γι’ αυτό ακριβώς είναι ρεαλιστικός στόχος και φυσικά είναι ρεαλιστικός στόχος και από την άποψη ότι είναι ο μόνος δρόμος που συμφέρει την ίδια την εργατική τάξη.
Η Ελλάδα, παρά τις καταστροφές που έχουν επιφέρει οι κρίσεις, η εισαγωγική διείσδυση εμπορευμάτων λόγω του μονοπωλιακού ανταγωνισμού και της ανισόμετρης ανάπτυξης, έχει τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει τη λαϊκή οικονομία. Προϋπόθεση για την ανάπτυξή της είναι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα βασικά συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να περάσουν στην ιδιοκτησία της κοινωνίας, να ανατραπεί η οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Πολλοί, αρκετές φορές και καλοπροαίρετα, μας ρωτούν. Καλά, τα πάντα θα κοινωνικοποιήσει η λαϊκή εξουσία; Οχι, δε θα κοινωνικοποιηθούν τα πάντα. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα θα αναπτύσσεται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για τη μικρή και μεσαία αγροτιά, για τους μικρούς επιχειρηματίες ιδιαίτερα σε κλάδους μεταποίησης με πολύ μικρή συγκέντρωση. Και πραγματικά πηγάζει από τις ίδιες τις σημερινές εξελίξεις στην αγροτική οικονομία η αναγκαιότητα του παραγωγικού συνεταιρισμού της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς.
Αναπόσπαστο στοιχείο της Λαϊκής Οικονομίας είναι ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός και διεύθυνση της οικονομίας, που θα κινητοποιεί τα κοινωνικοποιημένα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, το εργατικό δυναμικό, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και θα αξιοποιεί ταυτόχρονα κάθε θετική οικονομική συνεργασία με άλλες χώρες.
Είναι απαραίτητος φυσικά ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος. Οχι ο εργατικός ή κοινωνικός έλεγχος όπως τον εκφύλισε η σοσιαλδημοκρατία που τον περιόρισε σε κάποιες χωρίς ουσία συμμετοχές των εργαζομένων σε ορισμένα συμβούλια ή σε διοικητικά συμβούλια επιχειρήσεων, αλλά πραγματικός έλεγχος με διασφαλισμένη στην πράξη την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων.
Αν δούμε τη Λαϊκή Οικονομία από τη μεριά αναζήτησης της άλλη πρότασης, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από αυτή την ανάγκη: Οι βασικές πηγές πλούτου, οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας να μπουν σε έναν εθνικό κρατικό σχεδιασμό και αυτές να ανήκουν στο λαό, να είναι λαϊκή περιουσία. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή πρόταση και μπορεί να γίνει αποδεχτή από τον ελληνικό λαό. Εχει ωριμάσει μέσα στα σπλάχνα του συστήματος η ανάγκη της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής. Αυτό που δεν έχει ωριμάσει είναι σε επίπεδο συνείδησης. Στοιχειωδώς αρχίζει να αναπτύσσεται, αλλά χρειάζονται πολύ περισσότερα στο επίπεδο της ταξικής πολιτικής συνείδησης.
Το κτίσιμο της Λαϊκής Οικονομίας, φυσικά, σε μια μεταβατική περίοδο δε θα γίνεται αυτόματα. Θα υπάρχουν βηματισμοί και αυτοί οι βηματισμοί ή οι ρυθμοί οικοδόμησης της Λαϊκής Οικονομίας από μια Λαϊκή Εξουσία, θα εξαρτώνται από το συσχετισμό της δύναμης. Δεν μπορούμε σαν ΚΚ σήμερα να προβλέψουμε τα πάντα. Γενικές κατευθύνσεις της Λαϊκής Οικονομίας και ιδέες μπορούμε να δώσουμε.
Δεν υπάρχει, όπως ανέφερα και στην αρχή, κάτι ενδιάμεσο, ανάμεσα στους δυο δρόμους ανάπτυξης. Ή καπιταλιστική ανάπτυξη, σαν αυτή δηλαδή που ζούμε, ή δρόμος φιλολαϊκός, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, με βάση τη Λαϊκή Οικονομία. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. Το έχει δείξει η πείρα, γενικότερα στους λαούς, αν θέλετε η πείρα του εργατικού κινήματος για το λεγόμενο τρίτο δρόμο. Αυτός ο τρίτος δρόμος όμως αποδείχτηκε ότι ήταν στυλοβάτης του καπιταλιστικού συστήματος. Αλλά και στις μέρες μας υπάρχουν ζητήματα που είναι απαραίτητο να αναπτύξουμε και εδώ.
Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ προτείνει σα λύση στις σημερινές συνθήκες της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, να δημιουργηθεί μια «μεταφιλελεύθερη κυβέρνηση». Τι θα κάνει όμως αυτή μεταφιλελεύθερη κυβέρνηση; Η πρότασή τους γενικά περιορίζεται στο ότι πρέπει να αναπτυχθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και μάλιστα ότι θα ωφεληθεί δήθεν ο ελληνικός λαός αν ανέβει η ανταγωνιστικότητα της ΕΕ σε σχέση με τις ΗΠΑ, αλλά ανταγωνιστική καπιταλιστική οικονομία σημαίνει μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Πώς θα εκτοπίσει τελικά το κεφάλαιο που παράγει στη χώρα μας προϊόντα που εισρέουν από άλλες καπιταλιστικές χώρες, αν δε ρίξει το εργατικό κόστος προς τα κάτω, όπως κάνει σήμερα. Ταυτόχρονα, λέει ο ΣΥΝ, αντιτίθεται στον «κρατισμό» δηλαδή χρειάζεται να υπάρξει ένας κρατικός τομέας μόνο εκεί που είναι απαραίτητος για να αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας. Μα αυτά δε συνιστούν λύση για το λαό. Μπορεί να σπέρνει μόνο ψευδαισθήσεις ότι στα πλαίσια του συστήματος μπορεί να υπάρξουν ρυθμίσεις φιλολαϊκές, αλλά αυτές οι ρυθμίσεις θα εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο.
Το ΔΗΚΚΙ κάνει κριτική στο Κόμμά μας. Κάνει κριτική στην πρόταση μας. Φυσικά το κάθε κόμμα έχει δικαίωμα να κάνει κριτική. Το ΔΗΚΚΙ κάνει κριτική, λέγοντας ότι η πρόταση που έχουμε σαν ΚΚΕ, της εναντίωσης και της ρήξης με τις επιλογές των Βρυξελλών και της ΕΕ, δεν είναι μια λύση σωστή ή ρεαλιστικά υλοποιήσιμη. Με το τελευταίο συνέδριό του σε ό,τι αφορά την Οικονομία, αυτό που προτείνει είναι ότι μπορεί να υπάρξει λύση σήμερα μόνο στα πλαίσια, ας το πούμε άμυνας, αντίστασης και αυτή λύση μπορεί να βρεθεί αν δημιουργηθεί ένας όμιλος τραπεζών, μια τράπεζα στην ουσία με επίκεντρο την Εθνική, όπου θα έχει την πλειοψηφία το κράτος, με βάση αυτή την τράπεζα, μπορεί να παίρνονται μέτρα αντίστασης. Αυτή, κατά τη γνώμη μας, είναι μια πρόταση ουσιαστικά πιο πίσω από τις γνωστές θέσεις της μικτής λεγόμενης οικονομίας που χρόνια πριν διακήρυτταν ορισμένα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Φυσικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προωθούν, ανεξάρτητα αν ορισμένες φορές δημαγωγεί η ΝΔ, αλλά η επιλογή της είναι να προωθηθούν, αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και στο επίπεδο της οικονομίας. Κατά τη γνώμη μας η λύση είναι να μειωθεί αποφασιστικά η επιρροή των δυο αυτών κομμάτων, να αλλάξει ο συσχετισμός, γιατί θέμα συσχετισμού είναι τελικά το ζήτημα, πολιτικό είναι το ζήτημα. Αν αλλάξει ο συσχετισμός της δύναμης μέσα στο λαό, τότε μπορεί να δρομολογούνται άλλες λύσεις στην κατεύθυνση του Λαϊκού Μετώπου, που προτείνουμε εμείς. Χρειάζεται αποφασιστική μείωση των δύο αυτών κομμάτων, αλλά δεν αποτελούν λύση διάφορες άλλες προτάσεις που κινούνται μέσα στα πλαίσια και τη λογική διαχείρισης του συστήματος, όπως ανέφερα προηγούμενα για ορισμένα άλλα κόμματα. Σε αυτή τη λογική, φυσικά κινείται και το νέο κόμμα του κ. Αβραμόπουλου.
Η Λαϊκή Οικονομία για να οικοδομηθεί, χρειάζεται μια Λαϊκή Εξουσία να δρομολογεί αυτά τα μέτρα. Δε γίνεται χωρίς μια Λαϊκή Εξουσία. Οχι εξουσία όπως είναι η σημερινή ή η προηγούμενη ή διαφόρων άλλων σχημάτων, κεντροδεξιών, κεντροαριστερών. Δε χρειάζεται μια εξουσία που θα πατάει σε δυο βάρκες, χρειάζεται μια εξουσία που θα δρομολογήσει αυτά τα μέτρα. Και φυσικά χρειάζεται απεξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ρήξη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση τελικά από αυτούς τους οργανισμούς. Γιατί αν η χώρα μας αποδεσμευτεί τότε θα έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να αναπτύξει τη Λαϊκή Οικονομία. Πρώτα απ’ όλα θα αναπτυχθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της ίδιας της χώρας. Π.χ. σε ό,τι αφορά την αγροτική οικονομία, η κτηνοτροφία είναι πολύ κάτω. Κυριαρχεί η φυτική παραγωγή. Μπορεί να αλλάξει, κατά τη γνώμη μας αυτό. Οι ανάγκες γάλατος, για παράδειγμα είναι 1.200.000 τόνοι το χρόνο. Και όμως, υπάρχει η ποσόστωση, 600 ή 700.000 τόνοι Γιατί; Γιατί υπάρχει η ΕΕ. Να γιατί μια αποδεσμευμένη Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα και την ντόπια παραγωγή και ταυτόχρονα να αξιοποιεί, να αναπτύσσει σχέσεις με άλλες χώρες, που μπορεί είτε να αντιστρατεύονται την ίδια την ΕΕ και τις επιλογές της ή και χώρες που έχουν ορισμένες αντιθέσεις, οποιαδήποτε τελικά χώρα αρκεί να υπάρχει το αμοιβαίο όφελος.
Η διεθνοποίηση του κεφαλαίου δεν είναι μονόδρομος, μπορεί να δημιουργηθεί μια άλλη μορφή διεθνοποίησης, η σοσιαλιστική διεθνοποίηση σε ομάδα χωρών, οι εξελίξεις δεν μπορούν επακριβώς να προδιαγραφούν. Ταυτόχρονα η Λαϊκή Οικονομία και η Λαϊκή Εξουσία στη χώρα μας μπορεί να αναπτύσσει σχέσεις  αμοιβαία επωφελείς με κράτη, κινήματα για να μπορεί να οικοδομηθεί η Λαϊκή Οικονομία.
Υπάρχουν δυνατότητες, αλλαγή του συσχετισμού χρειάζεται και αυτή η αλλαγή του συσχετισμού μπορεί να προέλθει από τη γραμμή της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής δημοκρατικής συσπείρωσης στα μέτωπα πάλης που σήμερα ανοίγονται και το Κόμμα μας καθημερινά τα ενισχύει. Σε αυτά τα μέτωπα πάλης μπορούν να συμμετέχουν και δυνάμεις, οι οποίες δε συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ, με το τελικό του σκοπό, αλλά ακολουθούν μια γραμμή ρήξης, αντίστασης με επιλογές της ΕΕ, του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αυτά τα μέτωπα πάλης είναι απαραίτητο να συγκροτηθούν ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ενάντια στις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μέτωπο πάλης ενάντια στην τρομοκρατία του τρομονόμου, στα διάφορα νομοσχέδια, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα στην απεργία. Μέτωπα πάλης, συσπείρωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς και των μικροΕΒΕ. Μέτωπο πάλης είναι και η πάλη για την εξέλιξη που έχουμε σε ό,τι αφορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου όχι μόνο εμπορευματοποιείται ο αθλητισμός, αλλά ταυτόχρονα θα πληρώσει τους αγώνες αυτούς πρώτα απ’ όλα η εργατική τάξη. Και με λιτότητα και με παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων και με τακτική ταξικής ειρήνης που προωθεί η ΓΣΕΕ με την κυβέρνηση και την κ. Αγγελοπούλου.
Κατά συνέπεια στις σημερινές συνθήκες μαζί με την ανάπτυξη της πάλης, θα ‘θελα να τονίσω ότι εσείς ιδιαίτερα που σήμερα συζητάμε, μπορείτε να βοηθήσετε ουσιαστικά και στην παραπέρα μελέτη και επεξεργασία στα ζητήματα της Λαϊκής Οικονομίας που προτείνει το Κόμμα μας σαν διέξοδο. Μπορείτε να βοηθήσετε σημαντικά το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα από τη σκοπιά της αποκάλυψης των αντιλαϊκών μέτρων, από τη σκοπιά των δυνατοτήτων που ξανοίγονται για την ανάπτυξη της πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να βοηθήσετε δηλαδή όχι μόνο στην κεντρική κατεύθυνση της Λαϊκής Οικονομίας, να βοηθήσετε ακόμα και για την ανάπτυξη των μετώπων πάλης που προανάφερα.

O ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΟΣΜΟΣ


The American Way 


20 Ιουλίου 2012: Aurora, Colorado. Επίθεση σε κινηματογράφο. 4 όπλα, 6.000 δεσμίδες σφαίρες, όλα νόμιμα. 12 νεκροί, 58 τραυματίες. 
13 Αυγούστου 2012: College Station, Texas: 3 νεκροί, 4 τραυματίες.
24 Αυγούστου 2012: New York, New York: Επίθεση στο Empire State Building. 2 νεκροί, 10 τραυματίες.
 Αναρτήθηκε από Αντωνη

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ


ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ 
Η περίπτωση του παροικιακού ελληνισμού της Ουγγαρίας


Το πολυσύνθετο θέμα της Επανάστασης του ’21 αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής μελέτης για το πληρέστερο φώτισμα θεμελιακών προβλημάτων, που σχετίζονται κυρίως με τις ιδιομορφίες της αστικής ανάπτυξης, κατά την άμεση προεπαναστατική εποχή, το χαρακτήρα των φορέων της, την ιδεολογία της επανάστασης και τις κινητήριες δυνάμεις.
Γύρω από το πρόβλημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των ιδιομορφιών της έχει γίνει αρκετή συζήτηση και έχουν διατυπωθεί διάφορες γνώμες και απόψεις. Είναι αναμφισβήτητα ένα πρόβλημα που απαιτεί παραπέρα μελέτη. Και αυτό γιατί το ζήτημα σε ποια βαθμίδα οικονομικής ανάπτυξης είχε φτάσει η προεπαναστατική Ελλάδα, έχει αποφασιστική σημασία για το σωστό προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης, των κινητήριων δυνάμεών της και την πορεία της.
Ερευνώντας το θέμα της αστικής ανάπτυξης δεν είναι σωστό να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας στις αρχές του 19ου αιώνα είναι η μαζική αγροτική της διάσταση και η προκαπιταλιστική της δομή, αν και ο όρος «προκαπιταλιστική δομή» περικλείει μέσα του την έννοια ύπαρξης ορισμένων φύτρων, στοιχείων καπιταλιστικών σχέσεων, ούτε βέβαια, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι στα προεπαναστατικά χρόνια έχουμε λίγο-πολύ αναπτυγμένες καπιταλιστικές σχέσεις στον ελλαδικό χώρο, γιατί μια τέτια άποψη δε θεμελιώνεται επιστημονικά και δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο ανάπτυξης αυτών των σχέσεων.
Κατά το 18ο και τις αρχές του 19ου αιώνα έχουμε αναμφισβήτητα πολλά στοιχεία πρωταρχικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, τόσο στον ελλαδικό χώρο, όσο και στο χώρο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς και έξω από αυτόν, κυρίως στο χώρο του παροικιακού ελληνισμού, που εκτείνεται τόσο στην Ανατολική Ευρώπη, όσο και, στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.
Βέβαια, κατά την έρευνά μας, δεν πρέπει να ψάχνουμε να βρούμε έναν τύπο καπιταλιστικής ανάπτυξης στα μέτρα της Γαλλίας ή της Αγγλίας, γιατί κάτι τέτιο δεν υπάρχει.
Το γεγονός όμως αυτό δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο να αρνούμαστε να δούμε τις αλλαγές που συντελούνται με την παρακμή - αποσύνθεση της οθωμανικής στρατιωτικής φεουδαρχίας και το πέρασμα από τη μορφή του σπαχιλικιού στη μορφή του ιδιόκτητου τσιφλικιού, στην παραπέρα ανάπτυξη της εμπορευματικής παραγωγής και των χρηματικών σχέσεων.
Την αστική ανάπτυξη με τα ιδιαίτερα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν δε θα μπορέσουμε να τη δούμε, αν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε μεμονωμένα τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται στον έναν είτε στον άλλο χώρο.
Για να καταλήξουμε σε σωστά συμπεράσματα επιβάλλεται, όπως η έρευνά μας στραφεί στην αστική ανάπτυξη σφαιρικά, στο σύνολό της και σε όλους τους χώρους όπου ζει και κινείται το ελληνικό στοιχείο. Εξετάζοντας σφαιρικά το όλο θέμα, δεν μπορεί παρά να διακρίνουμε, ότι κατά τους 17ο και 18ο αιώνες, τόσο στα πλαίσια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όσο και έξω από αυτά, αναπτύσσεται μια πολύπλευρη εμπορική δραστηριότητα. Πολυάριθμες ομάδες Ελλήνων διαθέτουν πολύ σημαντικά για την εποχή εμπορικά κεφάλαια. Και το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία γιατί - όπως τονίζει ο Μαρξ - το εμπορικό κεφάλαιο είναι ο πρόδρομος του βιομηχανικού κεφαλαίου σε κάθε χώρα, γιατί από το  εμπορικό κεφάλαιο αρχίζει η συσσώρευση του κεφαλαίου και μετά αυτό μετατρέπεται σε βιομηχανικό.
Η ανάπτυξη της εμπορικής δραστηριότητας που είχε σαν επακόλουθο τη δημιουργία ενός αρκετά ισχυρού εμπορικού, εμποροεφοπλιστικού κεφαλαίου, συνέβαλε αναμφισβήτητα στο δυνάμωμα του εμπορικού στόλου, με τη ναυπήγηση μεγάλου αριθμού εμπορικών καραβιών, στη δημιουργία και ανάπτυξη σειράς βιοτεχνικών και εμπορικών κέντρων (Υδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Αμπελάκια, Μαντεμοχώρια, Ζαγοροχώρια, Γιάννενα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη), στη διεύρυνση των εξαγωγών της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Με τη σειρά του αυτό επέδρασε στην ανάπτυξη διαφόρων γεωργικών καλλιεργειών όπως: της σταφίδας, του λαδιού, του καπνού, της μεταξουργίας, κ.ά. Σημειώνουμε, τη σημαντική από μεθοδολογική άποψη παρατήρηση του Ενγκελς ότι «Ηδη στο μεσαίωνα είχε αρχίσει η δημιουργία του, (σ.σ. του βιομηχανικού κεφαλαίου) και μάλιστα σε τρεις τομείς: στη ναυτιλία, στην εξορυκτική βιομηχανία και στην κλωστοϋφαντουργία
Είναι επίσης γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου λόγω του αρπακτικού χαρακτήρα της οθωμανικής στρατιωτικής φεουδαρχίας, του εντεινόμενου συναγωνισμού του δυτικού καπιταλιστικού κεφαλαίου και μιας σειράς άλλων παραγόντων (όπως οι Ναπολεόντιοι πόλεμοι), το ελληνικό εμπορικό, εμποροεφοπλιστικό κεφάλαιο παρουσιάζει σημαντική υποχώρηση. Στασιμότητα και, σε ορισμένους χώρους υποχώρηση, παρουσιάζει επίσης και η βιοτεχνία καθώς και η πορεία εμπορευματοποίησης της τσιφλικάδικης παραγωγής.
Ολα αυτά, όμως, σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι έπαψαν να υπάρχουν οι καταβολές της προηγούμενης αστικής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το πρόβλημα που μπαίνει επιτακτικά για έρευνα είναι να βρούμε και να τεκμηριώσουμε επιστημονικά σε ποιο βαθμό έχει προχωρήσει η εμπορευματοποίηση της βιοτεχνικής και της τσιφλικάδικης παραγωγής και η χρησιμοποίηση της μισθωτής εργασίας.
Παίρνω μια πλευρά: το παροικιακό εμπορικό κεφάλαιο, που όπως είναι γνωστό, κατά τους 17ο και 18ο και 19ο αιώνες παρουσιάζεται αρκετά αναπτυγμένο και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, τόσο στα πλαίσια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όσο και έξω από αυτά.
Θα αναφερθώ ιδιαίτερα, φυσικά σύντομα, στον παροικιακό ελληνισμό της Ουγγαρίας, ο οποίος σύμφωνα με την επίσημη ουγγρική ιστοριογραφία, διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στο εμπόριο και στη διαμόρφωση του πρώϊμου καπιταλισμού της Ουγγαρίας του 18ου αιώνα .
Στην περιοχή της Ουγγαρίας και της Τρανσυλβανίας κατά τους 17ο και 18ο αιώνες συναντούμε πολυάριθμες ελληνικές κοινότητες. Πολλές από αυτές όπως οι κοινότητες των πόλεων: Πέστη, Βατς, Κέτσκεμετ, Μίσκολτς, Τοκάϊα, Εγκρι, Γκιουρ, Κόμαροφ, Ντίοσιγκ, Σιμπίου, Μπρασιόβ, Οράντεια, Κλουζ, Αλμπα, Ιούλια κ.ά. ξεχωρίζουν για την οικονομική και πνευματική τους άνθιση.
Σύμφωνα με σχετικές έρευνες Ούγγρων ιστορικών η εμφάνιση των Ελλήνων εμπόρων σε αυτές τις περιοχές αρχίζει από το 1541. Η αρχή της μαζικής εγκατάστασής τους στην περιοχή της Ουγγαρίας χρονολογείται από το 1687- 1718, ενώ η άνθιση των ελληνικών παροικιών εντοπίζεται μεταξύ 1718-1774.
Στα μέσα του 17ου αιώνα σημειώθηκε το πρώτο μεγάλο κύμα της εισροής των Ελλήνων στην Ουγγαρία. Η χρονολογία αυτή, σύμφωνα με τον Ούγγρο ιστορικό Οdon Fuves, συμπίπτει με την άνθιση των εμπορικών πόλεων της Μακεδονίας. Το δεύτερο και ισχυρότερο κύμα σημειώνεται ύστερα από το 1718 μετά από τη Συνθήκη Ειρήνης του Πασάροβιτς με τους Τούρκους. Με τη συνθήκη αυτή οι Ελληνες έμποροι απέκτησαν μια σειρά προνόμια, το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν ότι σαν Τούρκοι υπήκοοι πλήρωναν μόνο 3% τελωνειακούς δασμούς, ενώ οι ντόπιοι έμποροι ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν 33% και επιπλέον μια σειρά άλλους φόρους.
Οπως βλέπουμε οι Ελληνες έμποροι με το προνόμιο που απέκτησαν με τη Συνθήκη Ειρήνης του Πασάροβιτς στα 1739, βρίσκονταν σε εξαιρετικά προνομιακή θέση σε σχέση με τους ντόπιους εμπόρους. Λόγω των εξαιρετικά χαμηλών τελωνειακών δασμών ήταν σε θέση να πουλούν ασύγκριτα φτηνότερα τα προϊόντα τους και οι Ούγγροι να μη μπορούν να συναγωνιστούν μαζί τους.
Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν το προνόμιο αυτό, καθώς και μια σειρά διατάγματα των Ούγγρων ιθυνόντων που πήραν υπό την προστασία τους τους Ελληνες εμπόρους και τους άφησαν χωρίς κανένα εμπόδιο να αναπτύξουν την εμπορική τους δραστηριότητα, κατάφεραν κατά το 17ο αιώνα να πάρουν στα χέρια τους σχεδόν ολόκληρο το εμπόριο στην Ουγγαρία .
Η Τρανσυλβανία περιοχή που σήμερα υπάγεται στη Ρουμανία είχε αναπτυγμένο εμπόριο με την Κωνσταντινούπολη ακόμη στο 16ο και 17ο αιώνα. Η περιοχή αυτή ήταν μια από τις βασικότερες αγορές των ανατολικών προϊόντων. Οι βασιλείς της Τρανσυλβανίας έπαιρναν πάντα υπό την προστασία τους τους μεσάζοντες του ανατολικού εμπορίου, τους Ελληνες. Το υπ’ αριθμόν 32 νομοθετικό διάταγμα π.χ. του 1609 έθετε τους Ελληνες άμεσα υπό την προστασία του εμπορικού επιμελητηρίου της Τρανσυλβανίας.
Στα χρόνια της ηγεμονίας του Γεωργίου Ράκοτσι Α΄ (1591-1648) η ανάπτυξη της γεωργίας παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Με την ανάπτυξη αυτή, από τη μια, παρουσιάζεται αισθητή έλλειψη εργατικής δύναμης που καλύπτεται βασικά από τους φυγάδες των ηγεμονιών της Βλαχίας και της Μολδοβλαχίας και, από την άλλη, με την αύξηση της παραγωγής μεγαλώνουν οι εμπορικές δυνατότητες τις οποίες εκμεταλλεύονται οι Ελληνες έμποροι.
Στις 8 Ιούλη 1636 ο βασιλιάς Γεώργιος Ράκοτσι Α΄ υπογράφει διάταγμα στην πόλη Γκιουλαφεχιρβάρ, με το οποίο καθιερώνει ειδικά προνόμια για τους Ελληνες όπως: να εκλέγουν δικό τους δικαστή και να εμπορεύονται ελεύθερα, λιανικά και χοντρικά.
Στην εποχή του βασιλιά Απαφι Μιχαήλ (1668) το εμπόριο των πόλεων Μπρασόβ και Σιμπίου έζησε την ανθηρή του εποχή. Αυτό έπαιξε ρόλο στην άνθιση της οικονομικής ζωής της Τρανσυλβανίας. Την ίδια εποχή οι Ελληνες ήταν οι τραπεζίτες και οι έμποροι του βασιλιά Απαφι .
Για την πλούσια δραστηριότητα των Ελλήνων εμπόρων στην Ουγγαρία και την Τρανσυλβανία θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά. Περιοριζόμαστε σε μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα, που δείχνουν το σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν στην καπιταλιστική ανάπτυξη των ουγγρικών πόλεων.
Οργανωμένοι σε εμπορικές κομπανίες μπόρεσαν να διαθέσουν μεγάλα κεφάλαια και να δημιουργήσουν στην Ουγγαρία πραγματικό εμπόριο με τη σημερινή σημασία της λέξης .
Η πλειοψηφία των Ελλήνων της Ουγγαρίας προέρχεται από τη Μακεδονία (Κοζάνη, Σιάτιστα, Καστοριά, Θεσσαλονίκη, Σέρβια, Σέρρες, Δοϊράνη, Βογατσικό, Μελένικο, Μοναστήρι, Σέλιτσα, Γκράμποβα, Μπέλες, Κλεισούρα, Μέγα Τούρνα, Κόρσοβα, Νάουσα καθώς και τη Μοσχούπολη). Λιγότεροι από την Ηπειρο, τη Θεσσαλία, τη Θράκη, τη Βουλγαρία, την Αδριανούπολη, την Κωνσταντινούπολη και τη Συρία, ενώ η πλειοψηφία των Ελλήνων της Τρανσυλβανίας προέρχεται από τους Ελληνες που ζούσαν στη Βλαχία.
Τα κυριότερα εμπορεύματα που μεταφέρουν οι Ελληνες έμποροι στην περιοχή της Ουγγαρίας και της Τρανσυλβανίας είναι: Ο πολύτιμος για την εποχή εκείνη κρόκος της Κοζάνης, που χρησιμοποιούσαν στις βαφές, το ακατέργαστο βαμβάκι των Σερρών, το μετάξι, τα κρασιά της Σιάτιστας, το λάδι, το ρύζι, καπνά από τη Μακεδονία, Αλβανία, Βουλγαρία και Τουρκία, αρώματα, αλάτι, λίπος, πιπέρι, σαπούνι, σταφίδα, υφάσματα διαφόρων χρωμάτων, δέρματα, πολύχρωμα νήματα, τα υφαντά της Νάουσας, οι αλατζάδες της Κοζάνης, μαχαίρια σαμαρινιώτικα και χρουπιστιανά .
Ο μεγάλος όγκος των εμπορευμάτων τους ήταν ελληνικής-βαλκανικής προέλευσης ή τουρκικής. Στην εμπορική τους δραστηριότητα αξιοποιούσαν επίσης και τα εσωτερικά προϊόντα, όπως: το χοιρινό κρέας, λαρδί, τα βόδια, τα δημητριακά, τα κρασιά των περιοχών Τοκαΐας και Εγρι και λοιπά προϊόντα της πλούσιας ουγγρικής πεδιάδας, τα οποία μεταφέρονταν βορειότερα στη Βιέννη, τη Λειψία και την Πολωνία .
Στην πόλη Τοκάια δημιουργήθηκε η δυναμικότερη ελληνική κοινότητα. Το 1769 οργανώθηκε σε εμπορική κομπανία, πήρε στα χέρια της και εκμεταλλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα γνωστά κρασιά ολόκληρης της περιοχής. Οι Ελληνες της παροικίας της Εγρι με το εμπόριο των κρασιών της περιοχής πλούτισαν τόσο πολύ, ώστε το 1748 η εμπορική τους κομπανία κατάφερε να καταλάβει μία από τις πρώτες θέσεις μεταξύ των 10 ελληνικών εμπορικών κομπανιών, που υπήρχαν την εποχή εκείνη στην Ουγγαρία .
Οι πλούσιοι, για να μπορούν ανενόχλητα να παίρνουν μέρος στη δημόσια ζωή της Ουγγαρίας, κατέβαλαν προσπάθειες να αποκτήσουν τίτλους ευγενείας. Για το σκοπό αυτό διέθεταν ένα μέρος των κεφαλαίων τους για την αγορά σπιτιών και μεγάλων εκτάσεων γης. Αρκετοί από αυτούς απόκτησαν έτσι τον τίτλο του βαρώνου και του κόμητα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εξέλιξη της ελληνικής εμπορικής κομπανίας. Η μορφή αυτή οργάνωσης των Ελλήνων εμπόρων πέρασε διάφορα στάδια ανάπτυξης. Ξεκίνησε σαν απλή ένωση (εταιρία) αλληλοβοήθειας, για να εξελιχθεί με τον καιρό σε κομπανία με χαρακτήρα συντεχνίας. Και όταν αργότερα η κλειστή αυτή οργάνωση μετατράπηκε σε εμπόδιο για την παραπέρα ανάπτυξη εξαφανίστηκε και στη θέση της δημιουργήθηκε μια κομπανία νέας μορφής και ποιότητας, που είχε το χαρακτήρα της μετοχικής εταιρίας.
Αξίζει να τονίσουμε ότι στα μέσα του 18ου αιώνα, είναι ζήτημα αν υπήρχε ουγγρική πόλη, όπου ο καθοδηγητικός ρόλος στο εμπόριο δεν ήταν στα χέρια των Ελλήνων.
Κατά την 7η δεκαετία του 18ου αιώνα, όταν τα σημάδια αποσύνθεσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έγιναν πιο έκδηλα, η Αυλή της Βιέννης αποφάσισε να θέσει τέρμα στην προνομιακή θέση των Ελλήνων εμπόρων στην Ουγγαρία. Στο μεταξύ έχει δυναμώσει το εγχώριο κεφάλαιο. Ετσι η Μαρία Θηρεσία, με διάταγμά της το 1774 προσπαθεί να περιορίσει την εμπορική δραστηριότητα των Ελλήνων .
Με το παραπάνω βασιλικό διάταγμα, η εγκατάσταση των Ελλήνων και η συνέχιση της εμπορικής τους δραστηριότητας εξαρτήθηκε από την κατάθεση του λεγόμενου όρκου πίστεως, που σήμαινε ταυτόχρονα και ανάληψη ουγγρικής υπηκοότητας. Μόνο με τους όρους αυτούς χορηγούνταν στους Ελληνες το δικαίωμα της εγκατάστασης και της ανάπτυξης εμπορικής δραστηριότητας.
Ολα αυτά τα περιοριστικά μέτρα είχαν βέβαια σοβαρές επιπτώσεις στην εμπορική δραστηριότητα των Ελλήνων γενικά, γιατί ίσχυε και γι’ αυτούς πια το γενικό δασμολογικό σύστημα, που αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο στη συσσώρευση του κεφαλαίου, αλλά δε στάθηκαν ικανά να διακόψουν τις σχέσεις τους με την Ελλάδα. Και αυτό, γιατί ο Ελληνας έμπορος κατά κανόνα αποτελούσε μια κομπανία με τον αδελφό του, το παιδί του ή άλλο συγγενή του, από τους οποίους ο ένας έμενε στην Ουγγαρία για τη διεκπεραίωση του εμπορίου, ενώ ο άλλος ασχολούνταν με την αγορά εμπορευμάτων ή με τη μεταφορά τους. Οταν τα μέσα του 18ου αιώνα πέρασαν στη νέα μορφή της κομπανίας, η οποία όπως τονίστηκε είχε το χαρακτήρα μετοχικής εταιρείας, ο ένας από τους μετόχους ήταν μόνιμα εγκατεστημένος στην Ουγγαρία έχοντας την ουγγρική υπηκοότητα, ενώ ο άλλος παρέμενε Τούρκος υπήκοος. Ετσι, ενώ ο πρώτος μπορούσε να εμπορεύεται ελεύθερα, γιατί τα διατάγματα περί μέτρων περιορισμού δεν τον αφορούσαν, ο δεύτερος, σαν Τούρκος υπήκοος μπορούσε να μεταφέρει από τα σύνορα τα τουρκικά προϊόντα με χαμηλό τελωνειακό δασμό, δηλαδή 3%.
Με τον καιρό, όταν το ντόπιο κεφάλαιο άρχισε να δυναμώνει και ταυτόχρονα να δυναμώνει και ο ανταγωνισμός του γαλλικού, αγγλικού κλπ. κεφαλαίου, ο εμπορικός ρόλος και οι δραστηριότητες γενικά των Ελλήνων άρχισαν να περιορίζονται. Το παροικιακό κεφάλαιο άρχισε να εκτοπίζεται. Επομένως, το πρόβλημα δημιουργίας μιας εθνικής εστίας, η οποία θα έδινε τη δυνατότητα να μεταφέρουν και αξιοποιήσουν τα κεφάλαιά τους, έμπαινε επιτακτικά για τους Ελληνες των παροικιών.
Θα ήταν παράλειψη, αν δεν αναφερόμασταν σύντομα στο ρόλο που διαδραμάτισε ο παροικιακός ελληνισμός όχι μόνο στο ξεκίνημα και στην ανάπτυξη του εξωτερικού εμπορίου και στο δυνάμωμα και άπλωμα της εσωτερικής αγοράς που βοήθησε την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των υπόδουλων Ελλήνων, αλλά και στην ιδεολογική προετοιμασία της επανάστασης.
Οι Ελληνες του εξωτερικού βοηθούσαν με κάθε τρόπο τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, «τας οποίας ευεργέτουν δια μεγάλων δωρεών, δια των οποίων ίδρυον εκπαιδευτήρια και επροίκιζον ταύτα δια μεγάλων χρηματικών κεφαλαίων. Τα εκπαιδευτήρια δε ταύτα ανεδείχθησαν φυτώρια εθνικά εις τα οποία προσήρχοντο και εδιδάσκοντο τα τέκνα των Ελλήνων παρά των μεγάλων εθνικών διδασκάλων, ως πχ. Ευγενίου του Βουλγάρεως, όστις επί συνεχή έτη διηύθυνε τα εκπαιδευτήρια της Κοζάνης. Η Κοζάνη, η Σιάτιστα, η Καστοριά και αι λοιπαί πόλεις της Δ. Μακεδονίας, δια των λαμπρών αυτών εκπαιδευτηρίων τα οποία ωφείλοντο εις τους εν Αυστροουγγαρία ξενητεμένους πατριώτας των, ανεκτιμήτους προσέφερον υπηρεσίας εις το Γένος», γράφει ο Θεόδωρος Μ. Νάτσινας .
Στην Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, τόμος 10, σελ. 174, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η εισροή των χρημάτων από τους Ελληνες της Ουγγαρίας αναζωογονούσε τις φτωχές ορεινές κοινότητες της ελληνικής χερσονήσου και συντελούσε στην οικοδόμηση νέων, μεγαλύτερων και ωραιότερων σπιτιών, στην ίδρυση εκκλησιών, στο μεγάλωμα των χωριών ή και στη διαμόρφωσή τους σε κωμοπόλεις και πόλεις και τέλος στη βαθμιαία δημιουργία εκπροσώπων της αστικής τάξης.
Οι Ελληνες των παροικιών της Αυστροουγγαρίας πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στην προετοιμασία του μεγάλου αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας. Και την προετοιμασία αυτή, όπως γράφει ο Θεόδωρος Μ. Νάτσινας στο βιβλίο του: Οι Μακεδόνες Πραματευτάδες εις τας χώρας Αυστρίας και Ουγγαρίας, άρχισαν «δια της καλλιεργείας της πνευματικής αναπτύξεως του έθνους και αυτών».
Είναι γνωστό πως η πρώτη ελληνική εφημερίδα εκδόθηκε στη Βιέννη στις 31 Δεκέμβρη του 1790. «Δια ταύτης», γράφει ο Νάτσινας, «εκράτουν ενήμερον τόσον το εν Αυστροουγγαρία Ελληνικόν στοιχείον, όσον και εν ταις ελληνικαίς χώραις, όλων των συμβαινόντων εν Ευρώπη και ιδία των κατά την Γαλλικής Επανάστασιν».
«Με την ανεκτική και φιλελεύθερη στάση των Ούγγρων απέναντι όλων γενικά των Εθνοτήτων, αρκετοί Ελληνες σπούδασαν στα ουγγρικά κατώτερα ή ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και διακρίθηκαν, όπως πχ. ο ιατροφιλόσοφος Δημ. Νικ. Καρακάσης από τη Σιάτιστα, ο ιερομόναχος Δωρόθεος από την Ιθάκη, ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος, από τα Ιωάννινα, ο Κοζανίτης ιατροφιλόσοφος Γεώργιος Κωνσταντίνου Σακελλαρίου, ο Δημήτριος Παναγιώτου Γοβδελάς, ο καστοριανός παιδαγωγός Ιωάννης Εμμανουήλ, ο Μοσχοπολίτης Κωνστ. Χατζή Γεωργίου Τζεχάνης, ο σοφός δάσκαλος των ελληνικών σχολείων του Temesvar Pesth και του Ζέμουν, ο καστοριανός ποιητής Αθανάσιος Χριστόπουλος, ο ονομαζόμενος «Νέος Ανακρέων», ο σιατιστινός έμπορος και λόγιος Γεώργιος Ζαβίρας (1774-1807), που έγραψε το έργο «Νέα Ελλάς ή ελληνικόν θέατρο» και άλλα έργα.
Στο πανεπιστημιακό τυπογραφείο της Βούδας καθώς και στο τυπογραφείο Tzattner και Karolyi της Πέστης που ονομάζεται σε πολλές εκδόσεις «Ελληνικόν τυπογραφείον», τυπώθηκαν αλφαβητάρια, αναγνωστικά, εγχειρίδια γραμματικής, ρητορικής, λεξικά, ιερές ιστορίες, κατηχήσεις, ψαλτήρια, έργα αστρονομίας, γεωμετρίας, ιστορίας, φυσικής ιστορίας, βοτανικής, παιδαγωγικής κλπ., που συνετέλεσαν στην αφύπνιση και στο διαφωτισμό των Ελλήνων και γενικά την ανύψωση του πνευματικού τους επιπέδου» .
Στις παροικίες της Ουγγαρίας έζησε επίσης κατά καιρούς και ο κοζανίτης Γεώργιος Λασσάνης (1796-1870), αγωνιστής, πολιτικός και συγγραφέας, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ο οποίος από το 1820 ακολούθησε τον Αλ. Υψηλάντη σαν αξιωματικός του Ιερού Λόχου. Μετά την καταστροφή του Δραγατσανίου, πιάστηκε και φυλακίστηκε στην Αυστρία. Αποφυλακίστηκε ύστερα από επέμβαση του Τσάρου και το 1828 κατέβηκε στην Ελλάδα, όπου πήρε μέρος στον αγώνα σαν στρατοπεδάρχης της Αν. Ελλάδας. Με την διαθήκη του ίδρυσε τον «Λασσάνειον δραματικόν αγώνα».
Και όταν κηρύχθηκε η ελληνική επανάσταση, γράφει ο Θεόδωρος Μ. Νάτσινας, οι παροικίες της Αυστροουγγαρίας και ιδιαίτερα η παροικία της Βιέννης έγινε ο κυριότερος σταθμός «όλων εκείνων, οι οποίοι ήρχοντο δια να καταβώσι εις την Ελλάδα και να αγωνισθούν υπέρ της ελευθερίας αυτής, και οι πραματευτάδες υπεδέχοντο αυτούς και τους παρείχον πάσαν υλικήν και ηθικήν συνδρομήν, δια να φθάσουν ασφαλώς εκεί».

ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ Παμε αφυπνιση;


Οι "υπέρογκες" αμοιβές των εργαζομένων 


 Τις προάλλες, από τούτη δω την γωνιά, καταδείξαμε ότι για την υπερχρέωση του ελληνικού κράτους δεν φταίει ο -υποτιθέμενος- υπερκαταναλωτισμός των πολιτών, μιας και ποτέ το κράτος δεν πήρε δανεικά για να καλύψει τις σπατάλες τους. Όμως, οι υπέρμαχοι της βλακείας έχουν κι άλλο δηλητηριώδες βέλος στην φαρέτρα τους: το κράτος έπεσε έξω λόγω των υπέρογκων αμοιβών που έδινε στους δημοσίους υπαλλήλους. Ας πούμε δυο λόγια και γι' αυτό.

 Πρώτα-πρώτα, ας ορίσουμε την έννοια της "υπέρογκης αμοιβής". Ας πάρουμε έναν μηχανοδηγό τού ΟΣΕ, απ' αυτούς που τα διάφορα ΜουΜουΕ βάλανε στον στόχο πριν λίγο καιρό. Ποιά πρέπει να είναι η φυσιολογική αμοιβή αυτού του ανθρώπου; Να πούμε ένα χιλιάρικο; Να το πούμε. Άρα, αν ο συγκεκριμμένος μηχανοδηγός παίρνει δυο χιλιάρικα, παναπεί πως αμείβεται υπέρογκα. Σωστά ως εδώ; Σωστά. Έλα, όμως, που ο ολλανδός συνάδελφός του, με τα ίδια προσόντα και προϋποθέσεις, παίρνει τρία και τριάμιση χιλιάρικα! Πόσο κάνει τελικά αυτή η γαμημένη η δουλειά; Αν τα δυο χιλιάρικα του κάθε Μήτσου συνιστούν "υπέρογκη αμοιβή", τότε ο μισθός τού κάθε Κλάους αποτελεί σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων. Και το ερώτημα παραμένει: αφού ο Μήτσος και ο Κλάους κάνουν την ίδια δουλειά και πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα, πόσο πρέπει να πληρώνεται κανονικά αυτή η γαμημένη η δουλειά τους;

 Εν πάση περιπτώσει, ας τ' αφήσουμε αυτά γιατί είναι κινέζικα για τους ανεγκέφαλους. Οι οποίοι ανεγκέφαλοι επιμένουν ότι ο τόπος είναι φτωχός και δεν μπορεί να πληρώνει τέτοιους μισθούς. Μάλιστα, λοιπόοοοον! Είναι φτωχός ο τόπος. Χμμμ....  Πόσο φτωχός είναι ο τόπος, όμως; Να το δούμε λιγάκι;

 Τότε που ο Γιωργάκης έλεγε ότι "λεφτά υπάρχουν", τότε δηλαδή που ακόμα δινόντουσαν "υπέρογκες" αμοιβές, η κυβέρνηση χρειαζόταν κάτι παραπάνω από 1,5 δισ. μηναίως για μισθούς και συντάξεις, δηλαδή κάπου 20-21 δισ. ετησίως. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα μάζευαν κι αυτοί από τους εργοδότες τους κανά οχτάρι δισ. τον χρόνο. Συνολικά, δηλαδή, οι μισθοί των εργαζομένων απορροφούσαν κάθε χρόνο κάπου 30 δισ. ευρώ. Να βάλουμε από δίπλα κι ένα δεκάρικο ακόμη για τους κάθε λογής αυτοαπσχολούμενους, ως αναλογούσα πλουσιοπάροχη αμοιβή; Να βάλουμε. Φτάσαμε τα 40 δισ. για αμοιβή εργασίας. Πάει καλά ως εδώ;

 Πάμε παρακάτω. Εκείνη την εποχή των "υπέρογκων" αμοιβών, λοιπόν, τότε που οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό φορέα κόστιζαν ένα σαραντάρι πάνω-κάτω, η Ελλάδα είχε Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν κάπου 250 δισ. Με άλλα λόγια, η "επιχείρηση Ελλάδα" έβγαζε κάθε χρόνο μια διακοσοπενηντάρα από την δουλειά εκείνων που τους πλήρωνε μια σαραντάρα. Κόστος εργασίας, δηλαδή, 16% και -προσέξτε!- έχουμε συμπεριλάβει σ' αυτό και τις συντάξεις. Ωραία; Ε, λοιπόν, αν ψἀξετε λίγο τα στοιχεία των διαφόρων μεγάλων επιχειρήσεων, θα διαπιστώσετε ότι αυτό το ποσοστό αποτελεί άπιαστο όνειρο γι' αυτές. Όσοι έχουν γνώση τού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, γνωρίζουν άριστα ότι το κόστος εργασίας των επιτυχημένων επιχειρήσεων κινείται σε ποσοστά πολύ μεγαλύτερα του 20%. Και χωρίς να χορηγούν συντάξεις.

 Ας αλλάξουμε λίγο σκοπιά. Αν ο παραγόμενος πλούτος μοιραζόταν σωστά, κάθε πολίτης αυτής της χώρας θα έπαιρνε πάνω από 20 χιλιάρικα τον χρόνο (διαιρέστε τα 250 δισ. με τα 11,5 εκατομμύρια πληθυσμό) . Προσέξτε: κάθε πολίτης: και ο υπέργηρος αγρότης και το μωρό που βυζαίνει και ο μετανάστης και οι πάντες. Δηλαδή, στο σπίτι ενός οικογενειάρχη με δυο παιδιά και δυο γέρους γονείς θα έμπαιναν περισσότερα από 120 χιλάρικα τον χρόνο. Κι αν υποθέσουμε ότι το κράτος θα του έπαιρνε 60% για φόρους (μη ξεχνάμε την δωρεάν παιδεία, την δωρεάν υγεία κλπ), αυτό το σπίτι θα είχε διαθέσιμα 50 χιλιάρικα τον χρόνο για να τα βγάλει πέρα. Πα μαλ, που λένε κι οι γάλλοι.

 Να το χοντρύνω λίγο ακόμη το παιχνίδι; Στα 250 δισ. που προαναφέραμε, δεν έχουμε υπολογίσει το "λανθάνον" προϊόν. Αυτό, δηλαδή, που δεν φαίνεται. Μη μας διαφεύγει ότι προϊόν παράγεται π.χ. και από τις ιερόδουλες και από τους αδήλωτους μετανάστες και από τους ανασφάλιστους εργαζόμενους και από τους καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα και, γενικά, από όλους όσους εργάζονται ανεπίσημα. Και, φυσικά, δεν λογαριάζουμε κανένα "μη εθνικό προϊόν", όπως οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις ή τα "τσέκια" που στέλνουν οι μετανάστες από την Αυστραλία ή τις ΗΠΑ. Λογαριάστε κι όλα τούτα και ξανακάνετε τον λογαριασμό.

 Συνεχίζουμε την κουβέντα. Τούτος ο τόπος έχει πάρει αμέτρητα δάνεια στα 182 χρόνια ζωής του. Δάνεια επί δανείων έχει πάρει. Και πακτωλό από το "σχέδιο Μάρσαλ" έχει πάρει. Και ευρωπαϊκά "πακέτα" Ντελόρ, Σαντέρ και ΕΣΠΑ έχει πάρει. Μόνο που τίποτε από όλα τούτα δεν διατέθηκε για να καλύψει τις "υπέρογκες" αμοιβές των εργαζομένων. Όλα πήγαν στις τσέπες των διαφόρων Μποδοσάκηδων, παναπεί των διαφόρων καρχαριών που λυμαίνονται τον εθνικό μας πλούτο από πριν ακόμη γίνουμε επίσημα κράτος (*). Ακόμα και με τούτο το τελευταίο "μνημόνιο 2" συμφωνήσαμε  πως όσα δανεικά παίρνουμε θα μπαίνουν σε ειδικό λογαριασμό απ' όπου θα κάνουν τραβηχτικές μονάχα οι -ντόπιοι και ξένοι- τοκογλύφοι.

 Όσο για την άποψη πως τάχατες δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις αν δεν πάρουμε από την τρόικα την ν δόση (όπου ν εν Ν, για τους μαθηματικούς), πρόκειται απλώς για χοντροκομμένο παραμυθάκι των σύγχρονων παραμυθάδων τύπου Κώνστα, Καψή, Παπαδημητρίου κλπ κλπ. Το δικό μας καθήκον είναι να μην αποκοιμόμαστε με τέτοια παραμυθάκια.



(*)  Η επίσημη σύσταση του ελληνικού κράτους έγινε το 1830, με την περίφημη συνθήκη του Λονδίνου. Στο μεταξύ, οι έλληνες είχαν προλάβει να πάρουν δυο δάνεια (1824 και 1825) κι ας μην υπήρχε ακόμη Ελλάδα! Επίσης, είχαν προλάβει να κάνουν και μια πτώχευση (1827)!! Εκτενή αναφορά στον ελληνικό δανεισμό τού 19ου αιώνα έχουμε κάνει στην σειρά κειμένων με τίτλο "Πώς φτάσαμε στο ΄΄δυστυχώς επτωχεύσαμεν΄΄"

cogito ergo

Πόσο κτήνος αντέχουμε μέσα μας...- Έκοψαν το νερό στους μετανάστες στο στρατόπεδο στης Κορίνθου... με 40 βαθμούς!!


Πόσο κτήνος αντέχουμε μέσα μας...- Έκοψαν το νερό στους μετανάστες στο στρατόπεδο στης Κορίνθου... με 40 βαθμούς!!

Πόσο κτήνος αντέχουμε μέσα μας άραγε;
Σίγουρα πιο πολύ από όσο φανταζόμαστε.
Μετά τα επεισόδια, που έγιναν με αφορμή το στρατόπεδο("κέντρο φιλοξενίας") όπου μεταφέρθηκαν μετανάστες στην Κόρινθο, ο δήμαρχος κ.Πνευματικός (όνομα και πράμα) προχώρησε σε πιο δραστικούς τρόπους "αντιμετώπισης" του προβλήματος. Σε μια μέρα που το θερμόμετρο χτυπάει σαραντάρια τα κτήνη έκοψαν την παροχή νερού στο στρατόπεδο !!! Προφανώς υπάρουν κι άλλοι "πνευματικοί" και  "άνθρωποι" στην πόλη. Η εκκλησία άραγε τι λέει εκεί για όλα αυτά;
"Είμαστε σε πόλεμο" είπε ο δήμαρχος, "και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται". "Δε νομίζω πως υπάρχει πρόβλημα" είπε στο ΣΚΑΙ. "Δεν ακούσαμε ακόμη κάποιο παράπονο"!!
Κι όμως, ακόμη κι έτσι να ήταν ούτε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων, ούτε στις φυλακές όπου βρίσκονται εγκληματίες θανατοποινίτες δεν θα έκοβαν το νερό. Αν ήταν άνθρωποι βέβαια...
Ο άνθρωπος δολοφονείται μέσα μας αργά και σταθερά με την άδειά μας.
Αίσχος! Αίσχος! Αίσχος!!

Υ.Γ. Ειναι εντυπωσιακό το ότι στα μεγάλα σάιτ που βλέπω να υπάρχει η είδηση(π.χ. Ημερησία, Star κλπ.) δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη ή διαμαρτυρία, λες και πρόκειται για κάτι περίπου φυσιολογικό κι αναμενόμενο... Σε ποιά βαθειά νύχτα βαδίζουμε άραγε αδιάφοροι και χάλιες;
Είναι από τις ώρες που ντρέπεται κανείς για την εποχή του.

«Όμορφος» κόσμος καπιταλιστικά πλασμένος…


«Όμορφος» κόσμος καπιταλιστικά πλασμένος…



Την εποχή που η εξέλιξη της τεχνολογίας ανατρέπει ένα ένα σχεδόν όλα όσα ο άνθρωπος θεωρεί μέχρι σήμερα σαν δεδομένα.

Την εποχή που η ιατρική επιστήμη, αφού εξαφάνισε εδώ και δεκαετίες πολλές ασθένειες που εξόντωναν μεγάλα τμήματα πληθυσμών, προχωρά σταδιακά στην αντιμετώπιση μέχρι και την ίαση πολλών μορφών  καρκίνου και πλησιάζει όλο και περισσότερο, στην ίαση από τον ιό HIV.

Την εποχή που  οι επιστημονικές ανακαλύψεις ακολουθούν το νήμα που οδηγεί στην ανακάλυψη του πως δημιουργήθηκε η ίδια η ζωή.

Την εποχή που υπάρχουν –αντικειμενικά- όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν μια καλή ζωή για ολόκληρο τον κόσμο…

Ποτέ άλλοτε τόσος πλούτος δεν ήταν συγκεντρωμένος στα χέρια τόσο λίγων ανθρώπων και ποτέ άλλοτε η ανθρώπινη ζωή δεν είχε χάσει τόσο πολύ από την αξία της. Και σε κάποιες περιοχές του πλανήτη δεν έχει -ποτέ δεν είχε- καμιά αξία.

Στη μικρή Σιέρα Λεόνε της δυτικής Αφρικής η επιδημία χολέρας προσβάλει σήμερα χιλιάδες ανθρώπους. Πολλοί  ήδη  πεθαίνουν, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα λήψης από μέρους τους οργανωμένης και αξιόπιστης ιατρικής περίθαλψης. 

Η είδηση λέει πως πρόκειται για την πλέον θανατηφόρα επιδημία χολέρας στην ιστορία της Σιέρα Λεόνε. Μέχρι στιγμής 217 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και πάνω από 11000 έχουν προσβληθεί από τον ιό που προκαλεί την ασθένεια. Η χολέρα όμως δεν είναι οπωσδήποτε θανατηφόρα. Μπορεί με κατάλληλη περίθαλψη σε σωστά οργανωμένο νοσοκομείο να αντιμετωπιστεί.

Αυτό που κάνει την δυστυχία των ανθρώπων της Σιέρα Λεόνε ακόμα πιο τραγική είναι πως σύμφωνα με δήλωση εκπροσώπου της  Διεθνούς Ομοσπονδίας των Εταιρειών του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου (IFRC) προκειμένου να αναχαιτιστεί αποτελεσματικά η επιδημία, χρειάζεται επειγόντως 1,15 εκατομμύριο αμερικανικά δολάρια. !!!!!!!!!!!!!!!!!

Όταν ακούμε καθημερινά από τις τηλεοράσεις για «χρέος εκατοντάδων δις» ή για «πακέτα δεκάδων δις για την στήριξη των τραπεζών,», όταν τα «μέτρα» που μας παίρνουν από την κυβέρνηση αφορούν τόσα και τόσα δις, το ποσό που χρειάζεται για να σωθούν από βέβαιο θάνατο  χιλιάδες  ανθρώπινες ψυχές, φαντάζει και είναι «αστείο».

Κάπου στις σελίδες ενός βιβλίου είναι γραμμένο πως «αν και ο άνθρωπος έφτασε και πάτησε με το ένα του πόδι στο φεγγάρι,  το άλλο του πόδι θα είναι για πάντα κολλημένο στη λάσπη». Για «πάντα»;…

Την Χίο επισκέφτηκε ο Αμερικανός πρέσβης μια βδομάδα πριν τις μεγάλες πυρκαγιές κάνοντας "περίεργες" δηλώσεις.


Την Χίο επισκέφτηκε ο Αμερικανός πρέσβης μια βδομάδα πριν τις μεγάλες πυρκαγιές κάνοντας "περίεργες" δηλώσεις.


Περίεργες συμπτώσεις
Πυροσβεστικό αεροπλάνο έτοιμο να ανεφοδιαστεί με νερό στο λιμάνι της Χίου, χτες.
Αποκλειστική φωτογραφία που παραχωρήθηκε από το
 traveltipsgr.blogspot.com

Μία εβδομάδα ακριβώς πριν εκδηλωθεί η μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά στη Χίο, το νησί είχε επισκεφτεί για δύο ημέρες (11 και 12 Αυγούστου) ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Ντάνιελ Σμιθ, δημιουργώντας τότε πολλά ερωτηματικά με τις δηλώσεις του. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας της Χίου «Πολίτης» στις 13 Αυγούστου, ο πρέσβης κατά τη συνάντησή του με τον δήμαρχο Χίου Π. Λαμπρινούδη, «εξέφρασε την ανησυχία του για την αύξηση του τουρισμού από την Τουρκία με την έννοια του κινδύνου εισαγωγής εξτρεμιστικών ομάδων από τη γείτονα χώρα, το οποίο έχει άμεση συνάρτηση με το ρυθμό προσέλευσης και ελέγχου των επισκεπτών».

Η εφημερίδα φιλοξενεί δήλωση του δημάρχου Χίου που αναφέρει τα όσα του είπε προκειμένου να τον «καθησυχάσει» και ειδικότερα τόνιζε: «Βέβαια υπάρχει μια ανησυχία από την πλευρά της Αμερικάνικης πρεσβείας για τους Τούρκους τουρίστες, όμως επεσήμανα στον πρέσβη ότι όσοι έρχονται εδώ είναι οικογενειάρχες, είναι δημόσιοι υπάλληλοι και γενικότερα άνθρωποι μεγάλης οικονομικής επιφάνειας που αποζητούν ένα τριήμερο απόδρασης». 
Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, ο Αμερικανός πρέσβης στο διήμερο που έμεινε στο νησίεπισκέφτηκε τις περιοχές της Νέας Μονής, τον Εμπορειό και τα Μεστά. Χωριά που ακριβώς μία εβδομάδα μετά είχαν κατακαεί από τη πύρινη λαίλαπα.
Ακόμα μια από τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε το φιλικό μας τουριστικό μπλογκ http://traveltipsgr.blogspot.com/ που παραβρέθηκε χτες στη Χίο.Τα πυροσβεστικά αερόπλανα μπόρεσαν χτες να πετάξουν αφού έπεσε ο άνεμος,αλλά η αταστροφή δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων ήταν ήδη γεγονός.
Πηγη

Χρυσή Αυγή: Στήνει ομάδες περιφρούρησης Ελλήνων από αλλοδαπούς εισβολείς


Χρυσή Αυγή: Στήνει ομάδες περιφρούρησης Ελλήνων από αλλοδαπούς εισβολείς

news247


Τον νόμο στα χέρια της φέρεται να παίρνει η Χρυσή Αυγή στη Μεσσηνία. "Φοβισμένα ανθρωπάκια" χαρακτηρίζει τους αστυνομικούς. Στήνει Τάγματα Ασφαλείας κατά αλλοδαπών "εισβολέων". Διαβάστε αναλυτικά το σχέδιο

Ομάδες περιφρούρησης "Ελλήνων στην καταγωγή" κατά της εγκληματικότητας του "λαθραίου αλλοδαπού εισβολέα" φέρεται να έχει συγκροτήσει η Χρυσή Αυγή στη Μεσσηνία, προκαλώντας την αντίδραση του αστυνομικού διευθυντή του Νομού, ο οποίος δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να υποκαταστήσει την Αστυνομία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθερία" η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής έχει συγκροτήσει "συντονιστική Επιτροπή Αλληλεγγύης των Ελλήνων την καταγωγή" στην περιφέρεια του Δήμου Οιχαλίας Μεσσηνίας στην οποία πρωτοστατεί πρώην αστυνομικός και υποψήφιος της Χρυσής Αυγής στο νομό.

Μάλιστα, αναφέρει το ρεπορτάζ, ο υποψήφιος βουλευτής του κόμματος του κ. Μιχαλολιάκου έστειλε ανακοίνωση στον τοπικό Τύπο με την οποία καλεί τους νέους "από 15 έως… 70 ετών σε αφύπνιση και επιστράτευση"!

Η ανακοίνωση της οργάνωσης, μάλιστα, ξεκαθαρίζει ότι τα σύγχρονα "Τάγματα Ασφαλείας" της Χρυσής Αυγής θα ασχοληθούν με τους "αλλοδαπούς εισβολείς εγκληματίες" που θεωρεί ότι ευθύνονται για την εγκληματικότητα της περιοχής.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εγκληματικότητα στη Μεσσηνία "προέρχεται κυρίως από την εγκληματική δράση των αλλοδαπών εισβολέων εγκληματιών, κατοχής της χώρας μας, από τους θρασείς και υπότροπους εγκληματίες, γύφτους-τσιγγάνους, μάστιγα εγκληματικότητος κατά των Ελλήνων".

Η Χρυσή Αυγή καταφέρεται και εναντίον των αστυνομικών του Τμήματος Μελιγαλά για τους οποίους ζητά να μετατεθούν και τους χαρακτηρίζει "φοβισμένα ανθρωπάκια".

"Να μετατεθούν από το ανεπαρκές υπάρχον στα χαρτιά Αστυνομικό Τμήμα Μελιγαλά, όσοι αστυνομικοί είναι ανεπαρκείς, φοβισμένα ανθρωπάκια και λειτουργούν ως να ευρίσκονται στο αμπέλι τους, χωρίς υπηρεσιακή γνώση και συνείδηση", αναφέρει η ανακοίνωση.

Τέλος, η Χρυσή Αυγή επιτίθεται και στον αστυνομικό διευθυντή Μεσσηνίας ταξίαρχο Βασίλη Γεωργακόπουλο, επειδή σε συνέντευξή του σε εφημερίδα της Καλαμάτας δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να υποκαταστήσει την Αστυνομία.

"Θα έρθει η ώρα της τιμωρίας για τις πράξεις και για τις παραλείψεις των κρατικών οργάνων", τονίζει η τοπική οργάνωση.

ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Νέο χάρισμα χρεών


ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Νέο χάρισμα χρεών
Στη μακριά λίστα των ταξικών επιλογών και με αφορμή την καπιταλιστική κρίση - σε βάρος του λαού και υπέρ των κεφαλαιοκρατών - ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να (ξανα)προστεθεί και το πεδίο του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου. Σ' ένα κρεσέντο θράσους, την ώρα που (και) η τριτοκομματική κυβέρνηση οδηγεί - με αλλεπάλληλα μέτρα - καθημερινά στην εξαθλίωση την πλειοψηφία των εργαζομένων και των συνταξιούχων, ετοιμάζεται να (ξανα)χαρίσει έναν πακτωλό χρημάτων στους επιχειρηματίες (και) του ποδοσφαίρου.
Το υπουργείο Οικονομικών προωθεί - σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης - τροπολογία για νέα ρύθμιση, δηλαδή για πολλοστή φορά χάρισμα, των χρεών που δημιούργησαν οι ΠΑΕ. Βάσει προγραμματισμού η τροπολογία θα ψηφιστεί την επόμενη Τρίτη. Ετσι για μια ακόμα φορά ο κρατικός κορβανάς (δηλαδή ο λαός) θα ξελασπώσει τους «καημένους» τους επιχειρηματίες και τις εταιρείες τους. Μέχρι την επόμενη φορά...
Πρόκειται όπως αναφέρει (ανεξάρτητα από το γιατί) σε επιστολή του στους βουλευτές, και ο πρόεδρος της Καλλονής, Ν. Μιχαλάκης, για μια νέα «προσπάθεια των οργάνων της πολιτείας να νομιμοποιήσουν με κάθε τρόπο παρανομίες και συσσωρευμένα χρέη, εφαρμόζοντας το δίκαιο κατά το δοκούν».
Επίσης με το νέο χάρισμα καθίσταται ουσιαστικά άνευ αξίας η σημερινή (αν τελικά γίνει) συνεδρίαση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, με αντικείμενο την παραχώρηση άδειας σε 8 ΠΑΕ της Super League. Διότι οι κατ' εξακολούθηση παραβάτες θα νομιμοποιηθούν - και μαζί τους όλο το οικοδόμημα - από το (νέο) κυβερνητικό σωσίβιο. Θα ενταχθούν στη ρύθμιση/χάρισμα και θα εξασφαλίσουν (φορολογική και ασφαλιστική) ενημερότητα.
Από την επιχείρηση κουρέλιασμα νόμων και διατάξεων, κατ' απαίτηση των επιχειρηματιών, δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η ΕΠΟ. Για να μην υπάρξει περαιτέρω απαξίωση του καταρρέοντος μοντέλου - και μπερδέματα με την πρεμιέρα του πρωταθλήματος - η Επιτροπή Ιδιότητας και Μετεγγραφών (με τη σύμφωνη γνώμη της διοργανώτριας) αποφάσισε να εκδώσει προσωρινά δελτία ποδοσφαιριστών σε ΑΕΚ, ΟΦΗ και Πανιώνιο. Θα ισχύουν ως τις 14 Σεπτέμβρη (καλύπτουν και τη 2η αγωνιστική) ώστε οι τρεις ΠΑΕ να έχουν το χρόνο να αποκτήσουν φορολογική ενημερότητα. Αν ως τότε δεν τα καταφέρουν (υποτίθεται ότι) αυτά θα ανακληθούν και θα επιβληθούν οι προβλεπόμενες κυρώσεις.

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Επικίνδυνη πολιτική τροφοδοτεί τη ρατσιστική βία


ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Επικίνδυνη πολιτική τροφοδοτεί τη ρατσιστική βία
Τα όσα είπε χτες στη Βουλή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και τα γεγονότα σε Κόρινθο και Ηράκλειο Κρήτης επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η πολιτική αυτή πυροδοτεί τη δράση φασιστικών ομάδων σε βάρος μεταναστών
G4PHOTOS
Συνεχίζει η συγκυβέρνηση με την πολιτική της να πυροδοτεί τη ρατσιστική βία, να αποθρασύνει και να ενισχύει τη δράση φασιστικών ομάδων. Αυτή η εκτίμηση του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε περίτρανα χτες στη Βουλή, όπου συζητήθηκαν Επίκαιρες Ερωτήσεις σχετικά με το μεταναστευτικό, αλλά και στην Κόρινθο, όπου ομάδα της «Χρυσής Αυγής» με πλήρη εξάρτυση και εξοπλισμό έκανε συγκέντρωση έξω από το στρατόπεδο όπου μεταφέρθηκαν μετανάστες για να αποτρέψει την παραμονή τους εκεί. Γι' αυτά τα φαινόμενα η κυβέρνηση φέρει ακέραιη την ευθύνη και το κάνει ξεκάθαρο με κάθε τρόπο.
Πιο συγκεκριμένα, χτες, στη Βουλή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, επανέλαβε για μία ακόμη φορά ότι «η χώρα εβρίσκετο και βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτου κινδύνου, σε κατάσταση συνολικής ανατροπής της κοινωνικής δομής από το μεταναστευτικό»! Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι «η μετατροπή των δύο αστυνομικών σχολών της Θράκης σε κέντρα φύλαξης παρανόμων μεταναστών είναι προσωρινή», υποστηρίζοντας ότι στην περιοχή θα δημιουργηθούν αποκλειστικά κέντρα υποδοχής και όχι φύλαξης. Παράλληλα, ανακοίνωσε την ύπαρξη ειδικής αστυνομικής δύναμης για την εξιχνίαση ρατσιστικών επιθέσεων.
Ως ...λογική συνέχεια στην τοποθέτηση του υπουργού μπορεί να εκληφθεί το ρατσιστικό παραλήρημα στο οποίο επιδόθηκε στη συνέχεια ο εκπρόσωπος της «Χρυσής Αυγής», Ηλίας Κασιδιάρης, μιλώντας για «εγκληματίες που έχουν μαζευτεί στη χώρα», τονίζοντας ότι «θα επιμείνουμε εγώ και το κόμμα μου στην ορολογία σκουπίδια και σκουπιδότοπος της Ευρώπης. Ετσι έχουν καταντήσει την Ελλάδα». Επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τα λόγια του υπουργού, είπε ότι η χώρα «έχει πέσει θύμα ενός ανεξέλεγκτου πολέμου, ενός ανεξέλεγκτου κύματος εγκληματικότητας, η οποία πηγάζει, σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα, από λαθρομετανάστες». Μάλιστα, υποστήριξε ότι «ο Πακιστανός αν έκλεβε στο Πακιστάν ήξερε ποια είναι η τιμωρία, διαμελισμός, απευθείας κοπή χειρός. Εδώ τα βρήκε εύκολα...».
Υπενθυμίζουμε ότι μόλις προχτές στην τοποθέτησή του σε σχετικό νομοσχέδιο ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας κατήγγειλε την κυβέρνηση για «επικίνδυνη προπαγάνδα», τονίζοντας πως «πυροδοτεί ρατσιστικά αισθήματα» που οδηγούν «σε ανθρωποκτονίες και ξυλοδαρμούς».
Επικίνδυνες καταστάσεις στην Κόρινθο
Καθόλου άσχετη με τα παραπάνω δεν είναι και η χτεσινή παρουσία μελών της «Χρυσής Αυγής» στην Κόρινθο έξω από το 6ο στρατόπεδο, όπου είχαν μεταφερθεί μετανάστες που είχαν συλληφθεί στην Κόρινθο στο πλαίσιο αστυνομικής επιχείρησης αντίστοιχης με τον «Ξένιο Δία».
Τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» που έφτασαν έξω από το στρατόπεδο και που ελάχιστα ξεχώριζαν από τους αστυνομικούς σε ό,τι αφορά στον εξοπλισμό τους (σ.σ. βλέπε φωτογραφίες σε διπλανή στήλη), με πρωτοστάτη τον βουλευτή τους Στάθη Μπούκουρα, προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο κρατουμένων στο χώρο. Λίγη ώρα αργότερα τα επεισόδια επεκτάθηκαν.
Παρά τον εξοπλισμό τους, τα κράνη, τις επωμίδες, τα ρόπαλα, τα πτυσσόμενα κλομπ, τα όσα είπαν και τα όσα έκαναν, πέρασαν απαρατήρητα από τους αστυνομικούς αφού δεν προχώρησαν σε καμία προσαγωγή και καμία σύλληψη.
Νωρίς το απόγευμα, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης είχαν μεταφερθεί περίπου 350 μετανάστες που έφτασαν στην Κόρινθο από την Αθήνα καθώς και όσοι συνελήφθησαν στην πόλη κατά τη διάρκεια του μαζικού κυνηγητού και των αθρόων ελέγχων από την Αστυνομία. Τέλος, κατά τη διάρκεια των ελέγχων στην Αθήνα, την Τρίτη και την Τετάρτη, συνελήφθησαν 90 μετανάστες από τους 674 που προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ. Συνολικά, στις 20 μέρες του «μέτρου» έχουν προσαχθεί 10.750 μετανάστες και έχουν συλληφθεί περισσότεροι από 2.000.
Στο μεταξύ, επίθεση αγνώστων κατά μεταναστών σημειώθηκε προχτές το βράδυ στοΗράκλειο Κρήτης. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, περίπου 10 άτομα, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους, επιτέθηκαν στους πλανόδιους μετανάστες που βρίσκονταν μπροστά στις καφετέριες. Τα φασιστοειδή χτυπούσαν άγρια τα θύματα και μόλις τελείωσαν το έργο τους έσπευσαν να εξαφανιστούν. Οι μετανάστες μεταφέρθηκαν αιμόφυρτοι στο νοσοκομείο όπου και νοσηλεύονται εκτός κινδύνου.
Η πρόταση του ΚΚΕ
Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει και πάλι για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών αλλά και τις κατασταλτικές επιχειρήσεις σε βάρος τους, υπενθυμίζουμε τι έχει προτείνει το ΚΚΕ. Συγκεκριμένα:
  • Να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς ανοιχτοί και δημόσιοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτά θα παρέχονται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή.
  • Να υπάρξει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
  • Να δοθεί άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και σε όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων.
  • Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ, με ανυπακοή στη Συνθήκη Σένγκεν και τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.
  • Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα και να έχουν πλήρη εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.
  • Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).
  • Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές σε ξένες χώρες.

TOP READ