9 Αυγ 2018

REVOLTERPIECES: Κράτα τα σκουπίδια σου φιλάνθρωπε

Το κείμενο παίρνει την πάσα από την είδηση που αναρτήθηκε εδώ στην Κατιούσα για το πώς κάποιοι θεώρησαν καλή ευκαιρία την αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους για να ξεφορτωθούν σκουπίδια που πλέον είχαν μετατραπεί από κακές επιλογές του παρελθόντος σε άχρηστο χώρο στη ντουλάπα τους1. Ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι προφανώς δεν αφορά όλους τους ανθρώπους που πραγματικά δίνουν από το χρονικό/οικονομικό/συναισθηματικό/διανοητικό υστέρημά τους για να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη, ο καθένας με τον τρόπο του. Μιλάω για τους κυνηγούς ευκαιρίας ανάμεσα μας, αυτούς που μπροστά στην τραγωδία βρίσκουν αφορμή να αναπαράγουν τις χειρότερες πτυχές του ναρκισσισμού τους αλλά και της εδραίωσης της ταξικής διαστρωμάτωσης της κοινωνίας.
Στη πραγματικότητα η δράση τους όχι μόνο δεν είναι αλληλεγγύη, αλλά αγγίζει τις χειρότερες πτυχές της φιλανθρωπίας. Ο νεοέλληνας βρίσκει ευκαιρία να ξεφορτωθεί σαβούρα και ταυτόχρονα να θεωρήσει ότι έκανε και το ηθικό του καθήκον, εξαγοράζοντας τον νυχτερινό του ύπνο σε τιμή ευκαιρίας. Έτι δε περισσότερο, με αυτό το τρόπο θεωρεί πως εξαγοράζει και την ευγνωμοσύνη, δηλαδή την οπτική από τα κάτω προς τα πάνω, αυτών που έχει “βοηθήσει”.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής η προσωπική μου μαρτυρία μεσήλικων γυναικών με τον κοινωνικό ρόλο της “κουτσομπόλας” οι οποίες κάναν πηγαδάκι για τους “ανήθικους” Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες του στρατοπέδου στο Λαύριο οι οποίοι- άκουσον, άκουσον!- πέταγαν στα σκουπίδια παρόμοια κουρέλια που τους φέρναν Λαυριώτες! Ποια είναι η ηθική κατηγορία εδώ; Ότι τα δικά σου σκουπίδια που τους πέταξες στη μούρη, είναι εξίσου άχρηστα και για αυτούς. Αντί δηλαδή οι φτωχοί και καταφρονεμένοι να σε εξυμνούν για τη χάρη που τους έκανες, λειτουργούν με βάση τις ανάγκες και την αξιοπρέπειά τους. Πού ακούστηκε! Να έχουν και κριτήριο οι ζητιάνοι, αντί να σκύψουν και να μας φιλήσουν και τα πόδια για τη μεγαλοψυχία μας. Δυστυχώς για τις εν λόγω κουτσομπόλες, οι Κούρδοι του Λαυρίου είναι πολιτικοί πρόσφυγες, άνθρωποι που έχουν πολεμήσει για κάποια κοινωνικά οράματα, τα οποία μάλιστα εκείνες τις δεκαετίες ήταν και μπολιασμένα με σοσιαλιστικά προτάγματα, οπότε είχαν αρκετά καλό κριτήριο για να μην υποτιμήσουν τον εαυτό τους τόσο εύκολα.
Εδώ λοιπόν βλέπουμε τη ποιοτική διαφορά μεταξύ αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας. Αλληλεγγύη είναι η κίνηση στήριξης μεταξύ ίσων, με σκοπό την εξύψωση αμφότερων. Φιλανθρωπία είναι η πραγμάτωση της ταξικής και κοινωνικής ανισότητας, η κίνηση των από πάνω να πετάξουν τα περισσευούμενα τους στους από κάτω. Το ίδιο είναι όταν οι καπιταλιστές μας πετάνε μερικά ψίχουλα που για εμάς είναι “ευσεβή ποσά”, το ίδιο είναι και όταν αδειάζουμε τα σκουπίδια της ντουλάπας μας στη μούρη όσων έχουν ανάγκη. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι καπιταλιστές είναι καλύτεροι και σε αυτό από τους μικροαστούς γιατί εξασφαλίζουν μαζί και φοροαπαλλαγές, ολοκληρώνοντας το φλος της επιτυχημένης κίνησης.
Για τους φιλάνθρωπους, οι ομάδες που δέχονται τα κουρέλια τους είναι λίγο πολύ παρόμοιες με τα κουρέλια τα ίδια: σκουπίδια που οι αρμόδιοι πρέπει να διαχειριστούν σε διαφόρων μορφών χωματερές, έτσι ώστε να μην μπλέκουν και πολύ στα πόδια μας. Από το πολυφορεμένο παπούτσι και το ξεθωριασμένο σου μπλουζάκι μέχρι τους μετανάστες και τους πυρόπληκτους, όλα είναι άχρηστα στοιχεία που δε τα θέλουμε στο οπτικό μας πεδίο. Και, γιατί όχι, είναι και μια κίνηση αναπαραγωγής της ιδέας της υποτίμησης όσων έχουν ανάγκη: όταν τον άλλο τον μαθαίνεις να εξαρτάται από τα ψίχουλα, αύριο θα δουλέψει για εσένα για τα ίδια ψίχουλα.
Καλό είναι να το έχουν όλο αυτό στο νου τους οι άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους και να μην δίνουν στους οπορτουνιστές το χώρο να δρουν δίπλα τους. Μπορεί στα μάτια κάποιου παραέξω οι δύο δράσεις να φαντάζουν πάνω κάτω το ίδιο πράγμα, αλλά στη πραγματικότητα είναι άκρως αντιθετικές. Και οι ψοφοδεείς μετριοπαθείς προσεγγίσεις νομιμοποίησης αυτών των λογικών του τύπου “ε, ας βοηθήσει ο καθένας όπως μπορεί μωρέ, όλα καλά είναι” το μόνο που έχουν σαν αποτέλεσμα είναι να ανέχονται τον κοινωνικό κανιβαλισμό και όχι να τον ξεριζώνουν. Η αλληλεγγύη δε μπορεί παρά να λειτουργήσει ως εχθρική στη φιλανθρωπία, όχι σαν συμπλήρωμα της.
Give them hope, give them strength, give them live
Like a candle burning in the black of night
We’re all with you in our hearts and in our minds
And we’ll pray for the workers through their darkest times
1http://www.katiousa.gr/katiousa/allilengyi-den-einai-trolarisma/

Μπαρούτι





Πυκνώνουν επικίνδυνα τα σύννεφα στην περιοχή μας, ως συνέπεια των σκληρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυρίως ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Η διένεξη και οι ρωσικές προειδοποιήσεις για το ενδεχόμενο να ενταχθεί η Γεωργία στο ΝΑΤΟ είναι ενδεικτικές, όπως και η ένταση στις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας, εξαιτίας του ρόλου σημαιοφόρου που παίζει η κυβέρνηση στα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια στα Βαλκάνια και ευρύτερα. Η κόντρα ΗΠΑ - Τουρκίας φαίνεται επίσης να οξύνεται, με τη Ρωσία να κάνει για πρώτη φορά λόγο για «Βόρεια Κύπρο», κάτι που από πολλούς θεωρείται «αλλαγή στάσης» στο θέμα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους, με σοβαρές συνέπειες σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Εξίσου σοβαρές είναι οι εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία, που προμηνύουν ένταση της αντιπαράθεσης και ενδεχόμενη αλλαγή συνόρων, με την Αλβανία, χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ και υπό ένταξη στην ΕΕ, να σιγοντάρει τον επικίνδυνο καβγά, συντεταγμένη πλήρως με το ευρωΝΑΤΟικό στρατόπεδο, ανακοινώνοντας κατάργηση των συνόρων με το Κόσσοβο από 1/1/2019. Και μέσα σε όλα αυτά, αυξάνονται οι πιέσεις μέσα και έξω από τα Σκόπια ώστε να εγκριθεί η συμφωνία των Πρεσπών στο επικείμενο δημοψήφισμα, επαληθεύοντας τον καραμπινάτο ΝΑΤΟικό χαρακτήρα της και αντίστοιχα την ευθύνη που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, ως «γεωπολιτικός μεντεσές» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Οι εξελίξεις είναι σοβαρές και απαιτούν εγρήγορση και επιφυλακή από το λαό. Η ίδια πολιτική που μέσα καίει και πνίγει το λαό, έξω τον μπλέκει σε επικίνδυνα σχέδια και ανταγωνισμούς, κάνοντας βαριά τη μυρωδιά από το μπαρούτι που έχει απλωθεί στην περιοχή μας.

Στην αναμπουμπούλα...




Λίγες μόνο μέρες μετά τη φονική πυρκαγιά στην Ανατ. Αττική, σε αρθρογραφία στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» σημειώναμε μεταξύ άλλων: «Τα "μέτρα στήριξης" των πυρόπληκτων αναδεικνύουν πως το αστικό κράτος όχι μόνο δεν θέλει και δεν μπορεί να δράσει ως ουσιαστικός αρωγός των λαϊκών στρωμάτων μετά από μια τέτοια καταστροφή, αλλά, αντίθετα, πως αξιοποιεί μια τέτοια καταστροφή τόσο για να εμφανίσει ένα επικοινωνιακό πρόσωπο, αλλά ακόμα και για να επιταχύνει την κερδοφορία του κεφαλαίου».
Σχεδόν 20 μέρες μετά την καταστροφή, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν μέχρι κεραίας τις εκτιμήσεις αυτές. Μιλώντας τις προάλλες από το Λαύριο, ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να προωθήσει με αποφασιστικότητα «αλλαγές» και «τομές», στο όνομα της «καταπολέμησης παθογενειών του παρελθόντος», που δεν αντιμετωπίζουν όμως τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής ούτε βέβαια κινούνται έξω από το πλαίσιο της πολιτικής στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αντίθετα, το θωρακίζουν και το διευρύνουν. Και δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη γι' αυτό από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα αυθαίρετα.
Η «δέσμη» των 20 μέτρων που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης είναι μια αναπαραγωγή προηγούμενων ρυθμίσεων και αποφάσεων κατεδάφισης που επιταχύνονται, ενώ ενισχύονται και κάποιοι μηχανισμοί για την υλοποίησή τους.
Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση, από τη μια, επικεντρώνει σκόπιμα τις αιτίες της καταστροφής στα αυθαίρετα, αφήνοντας στο σκοτάδι όλες τις σοβαρές ευθύνες της για την απουσία ουσιαστικής πρόληψης, σχεδίου και μέσων για την αντιμετώπιση της καταστροφής και, από την άλλη, κρύβει ότι με δικούς της νόμους, σε συνέχεια των προηγούμενων, έγινε ένα γενναίο βήμα στην παραχώρηση δασών και ακτών στους επιχειρηματικούς ομίλους για κερδοφόρες επενδύσεις.
Υπάρχει όμως και μια ακόμα πλευρά: Πολλά από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν ως «αντίδοτο» τάχα στην αυθαιρεσία, αποτελούν πάγιες αξιώσεις του ΣΕΒ, που ζητάει διευκόλυνση των επενδύσεων για την υλοποίηση «μεγάλων εμβληματικών έργων», με «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, σε συνεργασία με το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων!
Στη λίστα των προτάσεων που καταθέτει ο ΣΕΒ, «ώστε να κινηθούν γρήγορα και σε καθαρό τοπίο στη γη» οι επενδύσεις, περιλαμβάνονται πολλά από τα μέτρα που εξήγγειλε προχτές ο Τσίπρας από το Λαύριο.
Αυτά τα μέτρα, αν συνδυαστούν με το συνολικότερο νομικό πλαίσιο που διέπει την εμπορευματοποίηση της γης, θα επισπεύσουν την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου στα δάση και τις δασικές εκτάσεις... Να λοιπόν πώς η μεγάλη καταστροφή αξιοποιείται από το κεφάλαιο και το κράτος του για νέα μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας του.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ανοικοδόμηση της περιοχής, τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν οι πληγέντες από τα λαϊκά στρώματα να ξαναστήσουν το σπιτικό τους και τα «κριτήρια» που θέτει η κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι θα διευκολύνουν τους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων στην περιοχή, όπως περιγράφονται τόσο στο χωροταξικό όσο και στο «αναπτυξιακό» σχέδιο της κυβέρνησης, για την «τουριστική αξιοποίηση» της Ανατ. Αττικής από τα μονοπώλια και ιδιαίτερα των περιοχών - φιλέτων.
Η επέλαση «εθελοντών» και καλοθελητών από συγκεκριμένες επιχειρήσεις, που υπόσχονται «βοήθεια» στους πληγέντες, οι καταγγελίες ότι μεσιτικά κοράκια σαρώνουν ήδη την περιοχή, κάνοντας κρούσεις στους πληγέντες για αγορά γης, αλλά και η βέβαιη ανάμειξη των τραπεζών στη διαχείριση της γης, μέσα από το δανεισμό στον οποίο θα αναγκαστούν να καταφύγουν οι πληγέντες, είναι βέβαιο ότι διευκολύνουν τέτοιους σχεδιασμούς, στο έδαφος πάντα της εμπορευματοποίησης και των αλλαγών χρήσης γης.
Δίπλα σ' αυτά δεν περνάει απαρατήρητη η συζήτηση για την «αποτελεσματικότητα της Πυροσβεστικής» που ενθαρρύνεται από συγκεκριμένα κέντρα, όχι στη βάση των ελλείψεων που υπάρχουν σε σχέδιο, προσωπικό και μέσα, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά ως «αδυναμία» του σημερινού «μοντέλου» και μηχανισμού πυρόσβεσης να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες.
Στο έδαφος αυτό, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι πυροσβέστες, επιταχύνονται διαλυτικές αναδιαρθρώσεις που ξεκίνησαν εδώ και μία 20ετία, με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων πυροπροστασίας σε δήμους, ιδιώτες και εθελοντικές οργανώσεις. Ανάλογες πλευρές υπάρχουν και στην αναδιοργάνωση της Πολιτικής Προστασίας, για την οποία, όπως δείχνει και ο διορισμός του νέου επικεφαλής, θα αξιοποιηθεί και ΝΑΤΟική «τεχνογνωσία».
Είναι επομένως φανερό ότι «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, η καταστροφή στην Ανατ. Αττική είναι μια ιδανική αναμπουμπούλα για το κεφάλαιο ώστε το κράτος του να προωθήσει σχέδια και μέτρα θωράκισης και διεύρυνσης της κερδοφορίας του.

TOP READ