10 Σεπ 2013

Πριν από λίγο: Παφίλης στη βουλή ξεφτιλίζει τους αισχρούς «βασιλιάδες των off shore» που τολμούν να μιλούν για τον 902...(video)

Πριν από λίγο: Παφίλης στη βουλή ξεφτιλίζει τους αισχρούς «βασιλιάδες των off shore» που τολμούν να μιλούν για τον 902...(video)


«Έχετε το θράσος εσείς να μιλάτε και να μας κατηγορείτε γιατί πουλήσαμε τον 902; Σας έπιασε ο πόνος; Eμείς τον πουλήσαμε νόμιμα για να πληρώσουμε τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Όταν εσείς έχετε ψηφίσει τέτοιους νόμους που έχουν στείλει στην κόλαση χιλιάδες εργαζόμενους. Βρήκατε εσείς να μιλήσετε για off shore; Τα μισά σας στελέχη θα πάνε φυλακή. Εσείς είστε οι βασιλιάδες της off shore και της αδιαφάνειας.  Και έχετε το θράσος να βγαίνετε στη βουλή και να μιλάτε», ήταν η μεταξύ άλλων η απάντηση του  κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη στις αισχρότητες του υφυπουργού Παιδείας Συμεών Κεδίκογλου, για τον 902 και το κόμμα.
Δείτε και ακούστε εδώ τον θλιβερό εκπρόσωπο της... νέας φουρνιάς στελεχών του ΠΑΣΟΚ, να διαβάζει το αντικομμουνιστικό πόνημά του...

Παγκόσμια Ημέρα Αλφαβητισμού: Εξαιρετικές επιδόσεις από την Κούβα στην Εκπαίδευση

Παγκόσμια Ημέρα Αλφαβητισμού: Εξαιρετικές επιδόσεις από την Κούβα στην Εκπαίδευση

  Πηγή: Prensa Rebelde.
Tην Κυριακή 8/9 ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Αλφαβητισμού, που καθιερώθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1967 για να καταπολεμήσει τη μάστιγα του αναλφαβητισμού που έπληττε τότε τις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες. Ακόμα και σήμερα περί τα 67 εκ. παιδιά στον κόσμο δεν παρακολουθούν πρωτοβάθμια εκπαίδευση και άλλα 72 εκ. ενήλικες δεν απολαμβάνουν επίσης το δικαίωμα.



Αξίζει να αναφερθεί ότι η Κούβα είχε πετύχει  να ανακηρυχθεί χώρα ελεύθερη από τον αναλφαβητισμό ήδη από το 1961, μόλις 2 χρόνια μετά το θρίαμβο της Επανάστασης. Σύμφωνα με σχετικό άρθρο της εφημερίδας Juventud Rebelde, λίγες μέρες μετά την έναρξη του σχολικού έτους 2013-2014, οι σχολικές αίθουσες της Κούβας φιλοξενούν γύρω στα 2 εκ. μαθητές (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) και 200 χιλιάδες φοιτητές πανεπιστημιακής βαθμίδας.


Σύμφωνα επίσης με την Juventud Rebelde, η Κούβα δεν αρκείται σε αυτό το τοπικό επίτευγμα αλλά βοηθά και τον υπόλοιπο κόσμο να αντιμετωπίσει τον αναλφαβητισμό και από το 2001 έχει αρχίσει να δουλεύει με μια πρωτοποριακή μέθοδο μάθησης γραφής και ανάγνωσης. Η πατρότητα της ιδέας ανήκει στον ιστορικό ηγέτη της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, και η επιτυχία της οφείλει τα μέγιστα στην επιμονή της κουβανής καθηγήτριας Λεονέλα Ρέλις, δημιουργό μαζί με την ομάδα της του εκπαιδευτικού προγράμματος Yo, sí puedo [Ναι, κι εγώ μπορώ]. 
Η προσφορά αυτή των κουβανών βοήθησε περισσότερα από 7 εκ. ανθρώπους σε 30 χώρες να μάθουν γράμματα. Σαν αποτέλεσμα, η Βενεζουέλα ανακηρύχθηκε ελεύθερη από αναλφαβητισμό το 2003 και ακολούθησαν η Βολιβία και η Νικαράγουα. Επιπλέον, η συνεισφορά της Κούβας κέρδισε το 2001 και το 2002 την τιμητική αναφορά του Βραβείου Αλφαβητισμού Ρέι Σεϊγιόνγκ, που απονέμει το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό. Το 2006 η χώρα ξανακέρδισε αυτή τη διάκριση για την ανάπτυξη προγραμμάτων βασικής εκμάθησης σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπου έφτασε το Yo, sí puedo σε διάφορες γλώσσες. 
216.876 πολίτες της Αγκόλας έμαθαν γραφή και ανάγνωση με την κουβανική μέθοδο, ενώ στην Αργεντινή άλλες 24.000. Η βοήθεια αλληλεγγύης της Κούβας ευνοεί επίσης τη συνέχιση των σπουδών με προγράμματα όπως τα Ya puedo leer y escribir [μπορώ πια να διαβάζω και να γράφω] και Yo, sí puedo seguir [Ναι, μπορώ να συνεχίσω].

Η εκδίκηση των ΜΑΤ

Δ.Ψ.

Η εκδίκηση των ΜΑΤ

Καθώς φαίνεται, οι χρυσαυγίτικοι θύλακοι στα ΜΑΤ πήραν πολύ βαριά την αθώωση του Κώστα Μουτζούρη και του Σάββα Μιχαήλ στη δίκη που είχε προκαλέσει η ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης.Οπως καταγγέλλει το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ), μετά την επίθεση της αστυνομίας στην ειρηνική διαδήλωση το Σάββατο το βράδυ στη ΔΕΘ, μέλη του δέχτηκαν χυδαίες επιθέσεις από άνδρες των ΜΑΤ: «Εσείς είστε του ΕΕΚ του βρομόπου… του Εβραίου». Και ένας από τους διαδηλωτές που φορούσε μπλούζα της ΒΙΟ.ΜΕ. δέχτηκε ανάλογη επίθεση από άλλο ΜΑΤατζή: «Α… είσαι με τη ΒΙΟ.ΜΕ., που γλείφει τα αρχ… του βρομοεβραίου…».

Η δημόσια έκφραση των χιτλερικών τους πεποιθήσεων αποδεικνύει ότι οι άνδρες των ειδικών δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. αισθάνονται ότι μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα, προβάλλοντας τον πιο χυδαίο αντισημιτικό αγριανθρωπισμό. Κατά τα άλλα, ο κ. Δένδιας επιδεικνύει με περηφάνια τις «αντιρατσιστικές» υπηρεσίες του υπουργείου του και κάνει ότι δεν βλέπει αυτά που συμβαίνουν κάτω από τη μύτη του.

Στο σοσιαλισμό δεν είχανε ελευθερία…

Στο σοσιαλισμό δεν είχανε ελευθερία…

Αντιγράφω την είδηση από το ifemerida:

«Αντιδράσεις έχει προκαλέσει διάταγμα δημοτικού διαμερίσματος στη Βουδαπέστη που ποινικοποίει την διαβίωση σε ανοικτούς χώρους, την αναζήτηση φαγητού από τα σκουπίδια και τη συλλογή αντικειμένων που έχουν αφεθεί στο δρόμο και τιμωρεί με υψηλά πρόστιμα τους αστέγους παραβάτες.»

Το πρώτο πράγμα που μου ‘ρθε στο μυαλό είναι η κλασσική ατάκα: «μα στο σοσιαλισμό δεν είχανε ελευθερία…». Πάρτε τα τώρα. Στο σοσιαλισμό δεν ζούσε ούτε μισός άνθρωπος στο δρόμο, ούτε μισός άνθρωπος δεν μάζευε φαγητό απ’ τα σκουπίδια. Στον καπιταλισμό, και μάλιστα τον «πολιτισμένο» της Ευρώπης, όχι μονάχα είναι χιλιάδες αυτοί που αναγκάζονται να ζήσουν στο δρόμο, αυτοί που πεινάνε αλλά θα τρώνε και πρόστιμό από πάνω!!

Αυτός είναι ο καπιταλισμός κύριοι, ούτε εξανθρωπίζεται ούτε διορθώνεται. Ανατροπή τώρα!

Η δημοκρατία; Ποιά δημοκρατία;

Η δημοκρατία; Ποιά δημοκρατία;

Κατ' αρχάς, επιτρέψτε μου να δηλώσω ευθέως ότι δεν είμαι οπαδός τής "δημοκρατίας", όσο κι αν κάποιοι κραυγάζουν και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως τάχα πρόκειται για το καλύτερο πολίτευμα. Προκαλώ όλους αυτούς να μου δείξουν μια πραγματική δημοκρατία, άσχετα από τόπο και χρόνο. Ας μου πουν, για παράδειγμα, ότι δημοκρατία ήταν αυτό που είχε η Γουαδελούπη το 1378, το Παντζάμπ το 536 ή η Αθήνα το 430 π.Χ. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα δυσκολευτούν να απαντήσουν στην πρόκλησή μου.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην διεθνή επιστημονική ορολογία δεν συναντάται πουθενά πλέον ο όρος "δημοκρατία" σκέτος. Η πρώτη προσπάθεια των πολιτικών φιλοσόφων να υπερβούν το πρόβλημα ήταν η χρήση τής περίφρασης "κοινοβουλευτική δημοκρατία" αλλά κι αυτή φάνηκε αδόκιμη. Έτσι, σήμερα χρησιμοποιείται ο ακόμη περισσότερο περιοριστικός όρος "αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία" (βλέπε κείμενα των Χάιζελμπλουμ, Τσόμσκυ κλπ).

Στο σημείο αυτό ας κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στην περίφημη "άμεση δημοκρατία" τής αρχαίας Αθήνας, επειδή χρησιμοποιείται συχνά τόσο από τους ημιμαθείς όσο και από τους απανταχού "ελληναράδες". Μιλάμε για ένα πολίτευμα για το οποίο πολλοί ισχυρίζονται πως θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για τις σημερινές κοινωνίες. Μόνο που όλοι αυτοί ξεχνούν να σημειώσουν πως σ' εκείνη την "άμεση δημοκρατία" είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο οι ελεύθεροι άνδρες αθηναίοι. Με δεδομένο ότι τότε στην Αθήνα ζούσαν κάπου 10-12 χιλιάδες ελεύθεροι πολίτες και καμμιά διακοσαριά χιλιάδες δούλοι, δεν καταλαβαίνω πως θεωρείται "υποδειγματικό" ένα πολίτευμα το οποίο έδινε λόγο σε 5-6 χιλιάδες άντρες και στερούσε αυτό το δικαίωμα από δεκάδες χιλιάδες άλλους πολίτες, οι οποίοι είχαν την "ατυχία" να είναι είτε γυναίκες είτε δούλοι. Για να μη θυμηθώ την τύχη που είχαν οι Μήλιοι, όταν αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την περίφημη Αθηναϊκή Συμμαχία. Εκείνο το πολίτευμα χαρακτηρίστηκε (όχι άδικα) ως "δουλοκτητική δημοκρατία". Για περισσότερες λεπτομέρειες, παραπέμπω στο εξαιρετικό βιβλιαράκι τού αείμνηστου Θανάση Παπαρήγα "Η αρχαία δουλοκτητική δημοκρατία" (Σϋγχρονη Εποχή, σελ. 77, τιμή 6 ευρώ).

Αλλά ας αφήσουμε την φιλοσοφία. Είναι σαφές ότι στην "δημοκρατία" δεν πιστεύουν ούτε καν εκείνοι οι οποίοι -υποτίθεται πως- είναι ταγμένοι να την υπηρετούν. Την καλύτερη απόδειξη γι' αυτό αποτελούν οι απανωτές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία το σημερινό καθεστώς τής χώρας διοικεί τον τόπο, παρακάμπτοντας και αυτόν ακόμη τον -σχεδόν ανύπαρκτο, έτσι κι αλλοιώς- κοινοβουλευτικό έλεγχο. Τελευταίο παράδειγμα του πόσο έχουν χεσμένη την "δημοκρατία" τους οι ίδιοι οι αστοί, αποτελούν οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού στο χτεσινό "Έθνος της Κυριακής". Ο δημοσιογράφος ρώτησε "Φοβάστε «κοινοβουλευτικό ατύχημα»; Δηλαδή βουλευτές της πλειοψηφίας να αρνηθούν να στηρίξουν νομοσχέδιο της κυβέρνησης;" και ο Σαμαράς απάντησε:

"Ακόμα και η συζήτηση για πρόωρες εκλογές αυτήν τη στιγμή αποσταθεροποιεί τη χώρα! Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος κυβερνητικός βουλευτής που θα αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και τη χώρα. Το έχουν δείξει, άλλωστε, ως τώρα. Με μεγάλη ευθύνη και σοβαρότητα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν «ατύχημα». Θα ήταν δολιοφθορά!"

Τί έχουμε εδώ, λοιπόν; Σε μια "αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία" θεωρείται αποσταθεροποιητική ακόμη και η συζήτηση για εκλογές, οι οποίες -υποτίθεται πως- αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας! Προσέξτε τον παραλογισμό: οι αστοί από την μια κατηγορούν τα σοβιετικά καθεστώτα για την μη διεξαγωγή εκλογών κι από την άλλη ισχυρίζονται ότι οι εκλογές αποσταθεροποιούν μια χώρα, η οποία μάλιστα δεν βρίσκεται σε συνθήκες επαναστατικής διαδικασίας. Και είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός (δηλαδή, ο επί κεφαλής τής τάξης η οποία -υποτίθεται πως- στηρίζει την "δημοκρατία") ο οποίος δηλώνει πως η οποιαδήποτε διαφωνία οποιουδήποτε -εκλεγμένου!- βουλευτή συνιστά δολιοφθορά εις βάρος της χώρας!


Ας τελειώνουμε με τα παραμύθια. Κάποτε πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτό το καθεστώς που μας παρουσιάζεται ως "δημοκρατία" δεν συνιστά παρά "δικτατορία τού κεφαλαίου". Πρόκειται σαφώς για ένα καθεστώς το οποίο φτιάχτηκε για να διασφαλίζει τα συμφέροντα των ολίγων. Συνεπώς, θεωρώ απολύτως λογικό όχι μόνο να μη κόπτομαι για την υπεράσπιση αυτού του καθεστώτος αλλά να το σιχαίνομαι και να απεργάζομαι την ανατροπή του.

Στο κάτω-κάτω, αντί για την δικτατορία των ολίγων τού κεφαλαίου, προτιμώ την δικτατορία των πολλών. Την δικτατορία τού προλεταριάτου.

Γερμανία: Η αντικομμουνιστική εκστρατεία πέφτει στο κενό

Γερμανία: Η αντικομμουνιστική εκστρατεία πέφτει στο κενό

Μετά το αντικομμουνιστικό σόου της Μέρκελ σε Λύκειο του Βερολίνου ανήμερα της επετείου της ανέγερσης του Τείχους συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς τα «μαθήματα ιστορίας» σε μια συντονισμένη εκστρατεία ανιστόρητης προπαγάνδας που απλώνεται ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες στη Γερμανία.

Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο Παιδείας της Σαξονίας απευθύνθηκε στους μαθητές και τις μαθήτριες των Λυκείων του κρατιδίου με το ερώτημα:

«Ενδιαφέρεστε για την ιστορία της ΓΛΔ και την ιστορία των γονιών σας, έχετε ιδιαίτερη κλίση στα ιστορικά-πολιτικά θέματα; Αν ναι, σας προσφέρουμε μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσετε την ιστορία από πρώτο χέρι στο πλαίσιο της 2ης ιστορικής κατασκήνωσης στις 25 έως 28 Σεπτεμβρίου».

Χαρακτηριστική για τις προθέσεις των εμπνευστών αυτής της καμπάνιας ήταν και η επιλογή του χώρου της διοργάνωσης:
Το κτίριο του Αναμορφωτηρίου Νέων στη σαξονική πόλη του Τόργκαου, ενός ιδρύματος της ΓΛΔ για τη διαπαιδαγώγηση και επανένταξη παραβατικών νέων, που έχει μετατραπεί σε «χώρο μνήμης για τα βάσανα που υπέστησαν από το 1964 έως το 1989 συνολικά 4.000 νέοι που πέρασαν από το ίδρυμα».

Στην πρόσκληση άνοιγε όλη η βεντάλια της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, προσαρμοσμένη κατάλληλα στα παιδιά ηλικίας 15 έως 18 χρόνων, με τη μορφή ερωτημάτων:
«Πώς ήταν το να είσαι πανκ στη ΓΛΔ, πώς ζούσαν οι νέοι στο δικτατορικό καθεστώς, τι αντίποινα αντιμετώπιζαν οι νέοι που αντιδρούσαν στην καταπίεση, ποια ήταν η δράση τους για περισσότερη δημοκρατία και για ελεύθερες εκλογές».

Απ' ό,τι όμως φαίνεται η πρόσκληση αυτή δεν βρήκε και μεγάλη απήχηση στους νέους και τους γονείς, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι αν και η προθεσμία για τις δηλώσεις συμμετοχής από 17 Ιούλη πήρε παράταση έως τις 5 Σεπτέμβρη, δηλώθηκαν από όλο το κρατίδιο μόνο 20μαθητές και μαθήτριες.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ούτε ένας απ' αυτούς δεν προέρχεται από σχολείο της περιοχής!

«Ίσως δεν έγινε αρκετή διαφήμιση στα εδώ σχολεία», δικαιολόγησε την αδιαφορία των παιδιών σε συνέντευξή της σε εφημερίδα υπάλληλος του «χώρου μνήμης», αποσιωπώντας ότι εδώ και εβδομάδες το υπουργείο έχει βάλει λυτούς και δεμένους να προπαγανδίζουν την κατασκήνωση, προσφέροντας αφειδώς υλικά κίνητρα, όπως δωρεάν μετακίνηση, διαμονή και διατροφή.

Κατανοητός ο ζήλος τους, γιατί παρά τη χειραγώγηση και την προπαγάνδα οι μηχανισμοί του συστήματος δεν έχουν καταφέρει να «πείσουν» τους εργαζόμενους και τη νεολαία ότι ο σοσιαλισμός που χτιζόταν στο ανατολικό κομμάτι της Γερμανίας και σε άλλες χώρες, παρά τα όποια προβλήματα, είχε λύσει βασικά ζητήματα, που το καπιταλιστικό σύστημα ούτε θέλει, ούτε μπορεί να λύσει. Ιδιαίτερα η νεολαία βρισκόταν στο επίκεντρο της φροντίδας του σοσιαλιστικού κράτους, με εξασφαλισμένη παιδεία υψηλού επιπέδου, ανεμπόδιστη πρόσβαση στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την αναψυχή.

Και οι λαϊκές οικογένειες της πόλης που θα «φιλοξενήσει» την ήδη πολιτικά και οργανωτικά χρεοκοπημένη «ιστορική» κατασκήνωση ζουν τον υπαρκτό καπιταλισμό στο πετσί τους: Εκατοντάδες νέοι εγκαταλείπουν το Τόργκαου χρόνο με το χρόνο, μια περιοχή που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας σε όλο το κρατίδιο της Σαξονίας, που αντιμετωπίζει καταργήσεις σχολείων, ιδιωτικοποιήσεις δημοτικών υπηρεσιών, κλείσιμο ιατρείων, ακόμα μια περιοχή όπου η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει τα περί υπεροχής του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς».

Ο διαιτητής σφύριξε, η σαιζόν ξεκίνησε και η ανάπτυξη έρχεται

Ο διαιτητής σφύριξε, η σαιζόν ξεκίνησε και η ανάπτυξη έρχεται


Όλοι τους έχουν γυρίσει σε θέση μάχης απο τα τέλη του Αυγούστου. Από τον Άρη, τον Μπάμπη και τα άλλα τα παιδιά του ΣΚΑΙ, μέχρι τους κρατικούς Μποτώνη, Δούκα, Χριστοφιλέα, οι οποίοι  δικαίωσαν όσους "κακοπροαίρετους" -σαν και εμάς- που μιλούσαν για τυφλοπόντικες (κατα την αμερικάνικη αργκό) μέσα στην ΕΡΤ. Ποιός ξέρει, μπορεί να έφταιγε η ενημέρωση που είχαν για την επικείμενη εισβολή στην Συρία, ίσως πάλι να αρκούσε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών ή τα νέα μέτρα οικονομικής καταστροφής των εργαζομένων, το γεγονός πάντως είναι πως η προπαγανδιστική σαιζόν που συνήθως εκκινούσε μετά την ΔΕΘ, φέτος απέκτησε αφετηρία μέσα στον Αύγουστο. Ευτυχώς που υπάρχει και το σολάριουμ δηλαδή, ώστε να αποκτήσουν οι παρουσιαστές μας το απαραίτητο μαύρισμα. Ας ρωτήσουν και τον Πρετεντέρη που έχει πολλά χρόνια εμπειρίας.

Το πρώτο ζήτημα λοιπόν, με το οποίο θα ασχοληθώ μετά απο ένα μήνα απουσίας μου απο την blogόσφαιρα, θα βρει αφορμή απο μια φράση του Αντώνη Σαμαρά στην συνέντευξη τύπου της ΔΕΘ. Μια απο τις λίγες φράσεις δηλαδή η οποία είχε πραγματικό νόημα σε μια ομιλία που απευθυνόταν κατα 100% στην αστική τάξη της χώρας.

Ανάπτυξη σημαίνει ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία. 

Μην μπερδεύεστε, στην ουσία δεν απευθύνεται σε εμάς.
Ασχέτως εαν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο αναλυτές και δημοσιογράφοι. Διότι εαν απευθυνόταν σε εμάς, δεν θα χρησιμοποιούσε μια πρόταση η οποία στην κυριολεκτική της μορφή, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Μόνο εαν αποκωδικοποιήσει κάποιος τις έννοιες που βρίσκονται πίσω απο τις λέξεις, θα καταλάβει τι θέλει να πει, και σε ποιούς απευθύνεται ο Αντώνης Σαμαράς.


Ας ξεκινήσουμε απο το εύκολο. Τι εννούν με τον όρο ανάπτυξη ?

Εννούν κατα βάση την αύξηση του ΑΕΠ, πράγμα το οποίο καθιστά τον όρο "ανάπτυξη" κατα την οικονομική επιστήμη ως λανθασμένο. Ο σωστός όρος είναι μεγέθυνση (growth) του ΑΕΠ καθώς μέσα απο αυτήν περιγράφεται μια απλή αριθμητική πράξη. Φετινό ΑΕΠ μείον περσινο ΑΕΠ (σε πραγματικές τιμές) δια περσινό ΑΕΠ επί 100%. Αντίθετα η ανάπτυξη σχετίζεται κυρίως με μη αριθμητικες παραμέτρους και για να πούμε την αλήθεια, δεν έχει και καμια ιδιαίτερη παρουσία σε αυτό το οικονομικό σύστημα.

Η συνεχής χρήση όμως ενός λανθασμένου όρου, από πρωθυπουργούς (νυν και μελλοντικούς), από υπουργούς, απο οικονομολόγους, καθηγητάδες και ειδικούς, μόνο τυχαία δεν είναι και σχετίζεται με την επικοινωνιακή απόδοση του ενός όρου σε σχέση με τον άλλο. Άλλο πράγμα να μιλάς αόριστα για ανάπτυξη και άλλο πράγμα να μιλάς για μια ποσοτική μεγέθυνση ενός οικονομικού δείκτη. Κι ενώ ο αστός ξέρει να διαβάζει πίσω από τις λέξεις, ο λαός δέχεται την παραπλάνηση και μια ανάπτυξη δώρο.

Αλλά τι πάει να πει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και γιατί είναι τόσο σημαντικό για τους αστούς να αυξάνεται ? Έχει καμία επίδραση η αύξηση αυτή για τις ζωές των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ανέργων ?

Το ΑΕΠ είναι ένα αριθμητικό μέγεθος που προκύπτει απο το άθροισμα των ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων, της (τελικής) ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης, συν το εμπορικό ισοζύγιο (εξαγωγές μειον εισαγωγές).

Οι αστοί οικονομολόγοι (φιλελεύθεροι, κευνσιανοί κλπ) λένε πως η μεγέθυνση του ΑΕΠ, θα αυξήσει απο την μια την κερδοφορία των επιχειρήσεων, αλλά από την άλλη θα αυξήσει και τους μισθούς, θα αυξήσει τις κοινωνικές παροχές, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Έτσι ώστε να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Ως προς το πρώτο σκέλος του παραπάνω καπιταλιστικού αξιώματος, είναι εύκολο κανείς να διαπιστώσει την εγκυρότητά του, αρκεί να ασχοληθεί με την παράμετρο των ιδιωτικών επενδύσεων (και δευτερευόντως των εξαγωγών). Έμεσα η αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, αντανακλά την αύξηση της κερδοφορίας τους και την δυνατότητα για περεταίρω αναπαραγωγή των κεφαλαίων τους. Στάσιμες ή μειούμενες ιδιωτικές επενδύσεις, σημαίνει πως οι καπιταλιστές, είτε δεν μπορούν να επενδύσουν, είτε δεν τους συμφέρει να επενδύσουν. Και όταν μια καπιταλιστική επιχείρηση μένει στάσιμη τότε χάνει έδαφος στην κούρσα με τους ανταγωνιστές της.

Ως προς το δεύτερο σκέλος τώρα, ισχύει πως μια καπιταλιστική οικονομία με στάσιμο ή μειούμενο ΑΕΠ, επιδρά αρνητικά στην οικονομική κατάσταση των εργαζομένων, μειώνει τις κοινωνικές παροχές, μειώνει τις θέσεις εργασίας κλπ. Ισχύει, όχι ως κάποιο φυσικό φαινόμενο ή ως αποτέλεσμα μιας μαθηματικής αστοχίας, αλλά ως διορθωτικές κινήσεις απο τους καπιταλιστές, για την διαφύλαξη απο την μια της κερδοφορίας τους και την δημιουργία απο την άλλη αποδοτικών προϋποθέσεων για νέες επενδύσεις.

Και ποιές είναι άραγε αυτές οι αποδοτικές προϋποθέσεις ? Χαμηλότερο κόστος παραγωγής (εργασία, πρώτες ύλες), αύξηση της εκμετάλλευσης, διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων, χαμηλότερη φορολογία, χαμηλότερες εισφορές, περικοπή δημοσίων εξόδων ώστε να δημιουργηθούν πηγές επιδοτήσεων σε εξοπλισμούς και εργασία, εκποίηση δημόσιας περιουσίας, συγχωνεύσεις και άλλα πολλά.

Πως λοιπόν, αφού όλα τα παραπάνω αποτελούν βασική προϋπόθεση ώστε να αρχίσουν ξανά οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις να επενδύουν αναπαράγοντας τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους και με αυτόν τον τρόπο να βάλουν σε τροχιά μεγέθυνσης το ΑΕΠ της χώρας, ... πως λοιπόν μπορεί να ισχύει το δεύτερο σκέλος του παραπάνω καπιταλιστικού αξιώματος, ως προς το ενδεχόμενο της αυξητικής τάσης του ΑΕΠ.

Πως δηλαδή η μεγέθυνση του ΑΕΠ θα αυξήσει τους μισθούς, όταν η προϋπόθεση για την μεγέθυνση αυτή είναι η μείωση του εργατικού κόστους ? Πως δηλαδή  η μεγέθυνση του ΑΕΠ θα αυξήσει τις κοινωνικές παροχές, όταν η προϋπόθεση για την μεγέθυνση αυτή είναι η μείωση του δημοσίων δαπανών ? Ναι αλλά τουλάχιστον θα έχουμε αύξηση των θέσεων εργασίας. Ο Σ. Ρομπόλης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ μας λέει πως για κάθε 3,5% με 4% αύξησης του ΑΕΠ, θα δημουργηθούν 50.000 νέες θέσεις εργασίας ! Άρα εαν διπλασιαστεί τα επόμενα 20 χρόνια το ΑΕΠ τότε θα μπορέσει και η ανεργία να μειωθεί το 2034 στο 10% ...

Που έχει φτάσει δηλαδή το αστικό σύστημα, να προσπαθεί να δώσει προοπτική σε 20 χρόνια απο σήμερα. Ναι αλλά τι γίνεται όταν και ο Σ. Ρομπόλης και το ινστιτούτο, ψεύδονται ασυστόλως ?

Τον Δεκέμβριο του 1997 οι απασχολούμενοι στην Ελλάδα σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία έφταναν τα 3.853.335 ενώ οι άνεργοι ήταν 439.404.
Αντίστοιχα, τον Δεκέμβριο του 2008 οι απασχολούμενοι έφταναν τα 4.463.387 και οι άνεργοι ήταν 434.149.

Ενώ δηλαδή η μάζα των ανέργων την περίοδο 1997-2008 ουσιαστικά δεν άλλαξε, αυτό που αυξήθηκε ήταν η μάζα των απασχολουμένων, πράγμα το οποίο μεταφράζεται σε 590.000 περίπου νέες θέσεις εργασίας.

Το ΑΕΠ την περίοδο 1997-2008, τα χρόνια δηλαδή της μεγάλης "ανάπτυξης", αυξήθηκε σωρευτικά κατα 40,3%.

Μετάφραση για τον Σάββα Ρομπόλη, 40% μεγέθυνση ΑΕΠ ισον 590.000 θέσεις εργασίας, δηλαδή 3,5% μεγέθυνση ίσον 50.000 νέες θέσεις εργασίας !

Σύμφωνα με την Καθημερινή (16-11-1997) ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα, δηλαδή χωρίς τις ΔΕΚΟ την τοπική αυτοδίοικηση κλπ, έφτασε το 1997 στις 316.000 υπαλλήλους (φυσικά και η Καθημερινή γνώριζε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι).

Σύμφωνα με την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων το 2010 το τακτικό και μη τακτικό προσωπικό του στενού δημοσίου τομέα έφτασε τις 660.000 συν καμια 20αριά χιλιάδες που δεν απογράφηκαν σύμφωνα με το Υπουργείο, δηλαδή τις 680.000.

Λίγο πολύ, το (στενό) δημόσιο δημιούργησε την περίοδο 1997-2009 περίπου 360.000 νέες θέσεις εργασίας. Άλλες 20.000 δημιουργήθηκαν στην τοπική αυτοδίοικηση.

Τώρα εαν σε αυτούς προσθέσουμε τους εργαζόμενους με συμβάσεις stage (περίπου 50 με 80 χιλιάδες), τις δεκάδες χιλιάδες θέσεις μερικής απασχόλησης κ.α., ξεπερνάμε άνετα τις 500.000 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν από το δημόσιο, ή μέσω άλλων τεχνητών μεθόδων. Και ως γνωστόν, το δημόσιο δεν προσλαμβάνει εργαζόμενους, ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ.

Άρα η πραγματικότητα είναι, πως η αύξηση κατα 40% του ΑΕΠ μεταξύ 1997 και 2008, δημιούργησε ουσιαστικά στον ιδιωτικό τομέα, μερικές δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Με λίγα λόγια, και οι αύξηση των θέσεων εργασίας είναι μια παραμύθα, την οποία σπέρνουν τόσο κυβέρνηση και ΓΣΕΕ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να οδηγήσει την χώρα στην "ανάπτυξη".

Για να επιστρέψουμε όμως στην αρχική πρόταση του πρωθυπουργού, "Ανάπτυξη σημαίνει ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία."


Η μεγέθυνση όπως είπαμε του ΑΕΠ, για ποιον τελικά και σύμφωνα με τα παραπάνω, σημαίνει ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία ? Και τι στο διάολο πα να πει ασφάλεια, σταθερότητα ή ευημερία ?

Καλή μας σαιζόν και τα υπόλοιπα θα τα πούμε στην πορεία.

Να 'τανε το '21...

Να 'τανε το '21...
Ο μεν κύριος Βενιζέλος, ο συγκυβερνήτης του κ. Σαμαρά, είναι αυτός που σε όλους τους τόνους έχει δηλώσει:
«Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο από την τρόικα» (δηλώσεις από βήματος Βουλής, 21/9/2011)...
*
Ο δε κύριος Παπανδρέου είναι αυτός που σχετικά νωρίς, ήδη από το 1999, με την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών, δήλωνε:
«Η Ελλάδα δεν έχει ταμπού στην εκχώρηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην ΕΕ» (δηλώσεις στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Τάμπερε, Οκτώβρης 1999)...
*
Οσο για τον κύριο Στουρνάρα, αυτός, όπως είπε τις προάλλες στη Βουλή, όσα ζούμε τα αντιλαμβάνεται σαν «σχεδόν δώρο»...
*
Να, όμως, που ο κύριος Σαμαράς, κατά την ομιλία του το περασμένο Σάββατο, μας υποσχέθηκε «παλιγγενεσία». Πότε; Μα ενόψει του... 2021! Ως εκ τούτου ο κ. Σαμαράς είχε την καλοσύνη να μας προσκαλέσει από τώρα στο «success story - πάρτι» του, ώστε, όπως είπε
«το 2021 να γιορτάσουμε όχι απλώς τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, αλλά και την αναγέννηση της χώρας μας! Να γιορτάσουμε μια Ελλάδα πιο ελεύθερη, πιο σίγουρη για τον εαυτό της, με ηγετικούς ρόλους στην περιοχή της, με μεγαλύτερη επιρροή στην Ευρώπη και σεβαστή απ' όλους»...
*
Μόνο που, μιας και φτάσανε να ομιλούνε περί «παλιγγενεσίας» σε ένα λαό που την ίδια ώρα τον εξαθλιώνουν, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι είναι ο κ. Σαμαράς αυτός που πλέον ως πρωθυπουργός εφαρμόζει τη δανειακή σύμβαση με τους εταίρους, η οποία αναφέρει:
α) «Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο»...
β) «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης (σ.σ.: η Ελλάδα) αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
*
Συγκρίνοντας τώρα αυτά που λένε με αυτά που στην πραγματικότητα κάνουν, προκύπτουν δύο βασικά συμπεράσματα.
*
Πρώτο συμπέρασμα:
Η ελληνική πλουτοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό πιστοποιούν ότι είναι άξιοι της ιστορίας τους. Από τα γεννοφάσκια τους, άλλωστε, έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα για να διασφαλίσουν τα κέρδη της και να διατηρήσουν την εξουσία της. Οπως αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης του '21 η πλουτοκρατία έδωσε ως εγγύηση για τα δάνεια που έλαβε από τους δανειστές τη γη της σκλαβωμένης ακόμα Ελλάδας, έτσι επί κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ πρόσθεσε στην πληθώρα των αστικών διακρατικών της σχέσεων μια ακόμα σύμβαση, με την οποία «εγγυήθηκε» ότι κατά την 200ή επέτειο της Επανάστασης του 1821, τα «νιτερέσα» της με τους δανειστές θα λύνονται, κατά το σύνηθες, με το... αγγλικό δίκαιο. Φρόντισε, δε, να απαλλάξει από περιττές έγνοιες τον ελληνικό λαό, ο οποίος κατοικεί σε μια χώρα η οποία δε διαθέτει καμία ασυλία έναντι των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών - δανειστών, όσον αφορά τα περιουσιακά της στοιχεία, είτε πρόκειται για τα υπάρχοντα είτε για όσα πιθανόν αποκτήσει στο μέλλον! Μάλιστα, αυτοί που μας τάζουν ότι στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21 θα μας φέρουν την «αναγέννηση» της Ελλάδας, έφτασαν μέχρι και τον τοίχο της Καισαριανής να τον βγάζουν στο σφυρί! Πρόκειται για εξέλιξη απόλυτα συνεπή, αν κριθεί με βάση την ποιότητα της τάξης που κυβερνά.
*
Δεύτερο συμπέρασμα:
Τα μοναδικά λόγια του πρωθυπουργού κατά τον μονόλογό του από το βήμα της ΔΕΘ, η φράση του που περιγράφει με πλήρη ακρίβεια τι είναι αυτό που ζούμε, η φράση που - πραγματικά - αξίζει να την συγκρατήσει ο ελληνικός λαός, είναι η φράση του κυρίου Σαμαρά πως τα όσα ζούμε
«είναι ένα ανεπανάληπτο, πρωτοφανές ρεσιτάλ του πιο ανυπόφορου λαϊκισμού και της πιο κραυγαλέας υποκρισίας»!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟ
Σ

TOP READ