28 Φεβ 2013

Η «διάπλαση» των φασιστοειδών


Η «διάπλαση» των φασιστοειδών 

 «Εθνική αφύπνιση για παιδιά 6-10 ετών από παιδαγωγούς - στελέχη της Χρυσής Αυγής» και «Διάπλαση των Παίδων» ονοματίζουν οι εν Ελλάδι νεοναζί τη νέα προσπάθειά τους να διαχύσουν τη χολή τους σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, να δηλητηριάσουν με το μίσος τους και παιδιά, τα μυαλά και τις ψυχές τους.

Μάλιστα βρήκαν γονείς στην Ανατολική Αττική που δέχτηκαν να τους πάνε τα βλαστάρια τους, στη φιδοφωλιά όπου συγκεντρώθηκαν. Οπως επαίρεται η οργάνωση σε σχετική ανακοίνωσή της «απόλαυσαν ένα υπέροχο διαδραστικό ταξίδι με οδηγούς τις 2 παιδαγωγούς της ΤΟ. Οι Συναγωνίστριες εμφύσησαν τα Ελληνικά ιδεώδη στους μικρούς μας φίλους με προβολή παιδαγωγικού βίντεο και τα παιδιά συμμετείχαν στη συζήτηση για τη γέννηση του αρχαίου κόσμου σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική σκέψη, έμαθαν για τους Ολύμπιους Θεούς, το αρχαίο Ελληνικό Πάνθεον και τη Χριστιανική Πίστη»...

Μάλιστα η Χρυσή Αυγή έσπευσε να διοχετεύσει στο διαδίκτυο φωτογραφίες από το σκηνικό πασχίζοντας πιθανά να δείξει ευαίσθητο πρόσωπο, ανάλογο ίσως με αυτό του μακελάρη Χίτλερ να χαϊδεύει παιδικά κεφαλάκια Γερμανόπουλων πριν τα στείλει στη σφαγή λίγο πριν την πτώση του Βερολίνου, ως δήθεν υπερασπιστές του Γ' Ράιχ...


 Προς το παρόν τα φασιστοειδή δε δίνουν περισσότερες πληροφορίες για το ακριβές περιεχόμενο της κατήχησης που κάνουν. Για παράδειγμα, δε διευκρινίζουν αν στο παιδαγωγικό βίντεο που έδειξαν στην ανατολική Αττική συμπεριλήφθηκαν και προβλήθηκαν πλάνα με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να βρίζουν χυδαία θεούς και δαίμονες, να φωτογραφίζονται δίπλα δίπλα με Γερμανούς νεοναζί, να επιτίθενται σε φτωχούς βιοπαλαιστές καταστρέφοντας την πραμάτειά τους, να υμνολογούν εφοπλιστές, να στοχοποιούν πρωτοπόρους ναυτεργάτες, να βγάζουν τη μια ανακοίνωση μετά την άλλη εναντίον αγωνιζόμενων αγροτών, να καθυβρίζουν εργατικές κινητοποιήσεις, να ζητούν στη Βουλή νέα μέτρα υπέρ φαρμακοβιομηχάνων και μεγαλοξενοδόχων, να τάζουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας και στρατιωτικές προμήθειες σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, να επιβάλλουν 18 ευρώ μεροκάματο δίχως ασφάλιση σε άνεργους που έκαναν το λάθος να τους εμπιστευτούν, να απαιτούν επέμβαση των ΜΑΤ σε κατάληψη απλήρωτων εργαζομένων, να επιτίθενται με ρόπαλα και μαχαίρια σε μαθητές ενώ προπαγανδίζουν προκηρυγμένη κινητοποίηση ενάντια στα σκληρά μέτρα κυβέρνησης - τρόικας - ΕΕ, να περικυκλώνουν έναν εργάτη δέκα για να τον τρομοκρατήσουν παραμονές πανεργατικής απεργίας κ.ο.κ. 

Ωστόσο αυτή είναι η στάση και συμπεριφορά των φασιστοειδών ως γέννημα - εφεδρεία - μακρύ χέρι του συστήματος, αυτά κάνουν καθημερινά, αυτά θα προπαγανδίσουν σε παιδιά και οικογένειες που θα πέσουν στα νύχια τους. Γι' αυτό ακριβώς οι τέτοιες προσπάθειες της Χρυσής Αυγής ούτε γραφικές είναι, ούτε μπορεί να προσπερνώνται ως ασήμαντες. Κάθε άλλο, χρειάζεται αυξημένη λαϊκή επαγρύπνηση και πολιτική απάντηση στις όποιες ενέργειές τους από το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και τους συμμάχους του. Ξεσκέπασμα του τι και ποιους εξυπηρετούν πίσω από τις άσφαιρες ρητορείες τους, τα συσσίτια της ελεημοσύνης. Αποκάλυψή τους καθημερινά στους χώρους εργασίας και τις λαϊκές γειτονιές, του βρώμικου ρόλου που παίζουν ως μπράβοι ενός συστήματος σε βαθιά σήψη. Σε συνάρτηση με τον καθημερινό αγώνα για να γίνει ο λαός κύριος στον τόπο του και στον πλούτο που με το μόχθο του παράγει.



Θανάσης Μπαλοδήμας - "Ριζοσπάστης" 

Όπως ήταν φυσικό το κατασκευασμένο κατηγορητήριο αποκαλύφθηκε


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ



Η κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα συνοδεύεται από μέτρα καταστολής και ποινικοποίησης των αγώνων.
Προφανής στόχος αυτής της επιλογής είναι η τρομοκράτηση της εργατικής τάξης και η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, ώστε ανενόχλητοι οι πλουτοκράτες να τσακίζουν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, εξασφαλίζοντας την αύξηση της κερδοφορίας τους.
Στο πλαίσιο αυτών των επιλογών, οι μηχανισμοί του κεφαλαίου αξιοποιούν την αστυνομική βία και ενεργοποιούν τη βιομηχανία παραγωγής ψευδών μηνύσεων και αγωγών.
Μία τέτοια ψευδή μήνυση που είχε καταθέσει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος κατά των στελεχών του ΠΑΜΕ Σταμάτη Πελάη και Δημήτρη Πιτσιάβα  εκδικάστηκε χθες (Τετάρτη 27 Φλεβάρη 2013) στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κέρκυρας.
Όπως ήταν φυσικό το κατασκευασμένο κατηγορητήριο αποκαλύφθηκε πλήρως στο ακροατήριο και η δίωξη έπεσε στο κενό.
Το πραγματικό «αδίκημα» των στελεχών μας είναι ότι συμμετείχαν σε αγωνιστική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ ενάντια σε απόλυση συναδέλφου, ο οποίος άσκησε το δικαίωμα του στην  απεργία και ενόχλησε την εργοδοσία .
Σύρθηκαν λοιπόν στα δικαστήρια γιατί δεν έσκυψαν το κεφάλι στην ασύδοτη δράση της εργοδοσίας, γιατί μαζί με το ΠΑΜΕ αντιστάθηκαν στην απόλυση συναδέλφου και στην επιχείρηση  φίμωσης και τρομοκρατίας των εργαζομένων.
Οι δύο συναγωνιστές μας έχουν στοχοποιηθεί από τους μηχανισμούς του κεφαλαίου και ακολουθούν σειρά ψευδών μηνύσεων και αγωγών εναντίον τους, οι οποίες θα πέσουν στο κενό (όπως και η χθεσινή) και θα γυρίσουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τις ποινικοποίησης των αγώνων.
Οι πλουτοκράτες και η κυβέρνησή τους πρέπει να καταλάβουν καλά ότι κάθε επίθεση στο ΠΑΜΕ, τα στελέχη του και το λαϊκό κίνημα, μας ατσαλώνει και θα μας βρουν μπροστά τους ακόμη πιο δυνατούς.
Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από την εργοδοτική τρομοκρατία, την κρατική βία και καταστολή.
Ο οργανωμένος αγώνας με τον ταξικό πόλο και την  λαϊκή συμμαχία, μπορεί να ανατρέψει την δικτατορία των μονοπωλίων.  


Η Γραμματεία Κέρκυρας του ΠΑΜΕ

Οι "ανθρώπινες ανάγκες" και η μικροαστική εμμονή στην "αναδιανομή"


Οι "ανθρώπινες ανάγκες" και η μικροαστική εμμονή στην "αναδιανομή" 



 Μια από τις θεμελιώδεις θεωρητικές υπεκφυγές του ΣΥΡΙΖΑ --αλλά και γενικότερα, της "μεταμοντέρνας αριστεράς"-- όταν καλείται να μιλήσει για το τι εννοεί με τη λέξη "σοσιαλισμός", όταν και όποτε τέλος πάντων συνεχίζει καν να τη χρησιμοποιεί, είναι να τον ταυτίζει με την "ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών". Στην περίληψη της πρόσφατης συνέντευξης του Ευκλείδη Τσακαλώτου, για παράδειγμα, το Left.gr γράφει:
 Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με μια ψύχραιμη, αντικειμενική θεώρηση, μας αναλύει την τρέχουσα κατάσταση του ελληνικού καπιταλισμού. Ταυτόχρονα, οραματικά, μας μιλά για τη δυνατότητα, και την ανάπτυξη, μιας «άλλης» οικονομίας. Μιας οικονομίας που θα έχει στόχο την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
 "Σοσιαλισμός" λοιπόν --και αφήνοντας κατά μέρος το τι ακριβώς θα πει "αντικειμενική θεώρηση" σε ένα τέτοιο πλαίσιο αναφοράς-- είναι η "ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών."

 Αλλά βέβαια, αυτό λέει ελάχιστα πράγματα. Αν υπάρχει ένα σύστημα που "ικανοποιεί" τις "ανθρώπινες ανάγκες" παραπάνω από κάθε άλλο, αυτό δεν είναι καθόλου ο σοσιαλισμός αλλά ο καπιταλισμός. Γιατί "οι ανθρώπινες ανάγκες" που καλύπτονται από τον σοσιαλισμό δεν είναι απεριόριστες αλλά πολύ συγκεκριμένες και πεπερασμένες ποσοτικά: ο σοσιαλισμός δεν θα καλύψει ποτέ την "ανθρώπινη ανάγκη" για εξοχικό στη Μύκονο, ούτε την "ανθρώπινη ανάγκη" για ρούχα από τον Versace, ούτε την "ανθρώπινη ανάγκη" για ένα γερμανικό αυτοκίνητο πολυτελείας που αποτελεί υπόδειγμα βιομηχανικού design, ούτε την "ανθρώπινη ανάγκη" για εξωτικές διακοπές στην Σρι Λάνκα, ούτε την "ανθρώπινη ανάγκη" για μεγαλύτερες ανταμοιβές για τους "ικανότερους", ούτε την "ανθρώπινη ανάγκη" για επιχειρείν και για εμπορική κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών, ούτε την "ανθρώπινη ανάγκη" για τεράστια ποικιλία προϊόντων σε κάθε τομέα της αγοράς. Ο καπιταλισμός καλύπτει όλες αυτές τις "ανθρώπινες ανάγκες" που δεν πρόκειται ποτέ να καλύψει ο σοσιαλισμός. Απλώς, τις καλύπτει για λίγους. Σήμερα, συνεχίζει να καλύπτει όλες τις ανάγκες για τους λίγους, όσο και αν δεν καλύπτει πια σχεδόν καμία για τους πολλούς. Ο πιο εύρυθμος και καλά σχεδιασμένος σοσιαλισμός, από την άλλη, δεν μπορεί παρά να καλύπτει ένα περιορισμένο αριθμό αναγκών για όλους· και δεν μπορεί να καλύψει καμία "ανάγκη" που να προϋποθέτει την εκμετάλλευση άλλων και την δική τους αποστέρηση από τις δικές τους ανάγκες.


 Τίποτε από όλα αυτά δεν συνιστά βέβαια κάποια θεωρητική "καινοτομία" ή ανακάλυψη· είναι, αντιθέτως, πράγματα γνωστά και τετριμμένα. Μόνο που είναι επίσης αναγκαίο να υπενθυμίζονται, γιατί είναι ακριβώς τα πράγματα που δεν λέγονται, που κρύβονται επιμελώς πίσω από την γλυκερά αφηρημένη έκφραση "ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών"-- η οποία είναι σχεδιασμένη, όπως κάθε τι στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, να ικανοποιεί τους πάντες και να μην προβληματίζει κανένα, προσφέροντας σε όλους ίσο ποσό αέρα κοπανιστού.

 Αλλά το ζήτημα δεν εξαντλείται εδώ. Γιατί βέβαια η "ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών", όπως και αν την πάρει κανείς, και ακόμα και αν την εκλάβει με την αυστηρά σοσιαλιστική έννοια (πράγμα που προαπαιτεί έναν κριτικό μετασχηματισμό της ίδιας της αντίληψης της "ανάγκης"), είναι μια φράση που αναφέρεται κυρίως, κατά βάση, στην διανομή του κοινωνικού προϊόντος. Αφορά, δηλαδή, την κατανομή αυτού που η κοινωνία παράγει με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτονται είτε οι δυνητικά ατέρμονες ανάγκες των λίγων, είτε οι ποσοτικά πεπερασμένες (αν και ποιοτικά καθόλου τέτοιες) ανάγκες όλων. 

 Η ευκολία με την οποία γίνεται αποδεκτή η φράση ως συνώνυμη του "σοσιαλισμού", συνεπώς, θα όφειλε να προβληματίσει όχι απλώς επειδή αφήνει αναπάντητο το θεμελιώδες ερώτημα "ανάγκες ποιων και τι είδους;", αλλά και επειδή δε λέει λέξη για τη σφαίρα εκείνη της οικονομίας που ονομάζεται παραγωγή και κατ' επέκταση, σχέσεις παραγωγής.

 Στη Βενεζουέλα, χώρα που μπορούμε να πούμε πως αποτελεί ένα σχεδόν οικουμενικά αποδεκτό πρότυπο "σύγχρονου σοσιαλισμού" σε παγκόσμια κλίμακα, έχουν γίνει πράγματι αξιοθαύμαστες και αξιοθαύμαστα επινοητικές και πεισματικές προσπάθειες για μια δικαιότερη διανομή του κοινωνικού προϊόντος. Τέτοιες προσπάθειες σπανίζουν εξαιρετικά στον σύγχρονο κόσμο, και είναι απόλυτα φυσιολογικό και θεμιτό η κυβέρνηση Τσάβεζ να προσελκύει τον θαυμασμό μας και την πολιτική μας στήριξη. 

 Πολλοί λιγότεροι όμως έχουν την διάθεση να παρατηρήσουν ότι σε ό,τι αφορά τις σχέσεις παραγωγής, η Βενεζουέλα παραμένει μια καπιταλιστική κοινωνία, με όλα όσα συνεπάγεται αυτό για την εκμετάλλευση της εργασίας και την εξαγωγή αυτού του μυστήριου πλάσματος που ανακάλυψε στα μέσα περίπου του προ-προηγούμενου αιώνα ο Καρλ Μαρξ και που ονομάζεται υπεραξία.

 Η λατρεία του μοντέλου της Βενεζουέλας, η ετοιμότητα να ανακηρυχτεί "η τελευταία λέξη" στον σοσιαλισμό, αναδεικνύει κάτι πολύ συγκεκριμένο για τους λατρεύοντες: δεν επιθυμούν αλλαγή στον τρόπο παραγωγής και στις σχέσεις παραγωγής· επιθυμούν αλλαγή στο σύστημα κατανομής του κοινωνικού προϊόντος.

Όμως αυτό, δυστυχώς, δεν ονομάζεται επιθυμία για σοσιαλισμό. Είναι επιθυμία για έναν πιο ισορροπημένο καπιταλισμό, έναν καπιταλισμό που δίνει πίσω κάτι από όσα κλέβει κάθε μέρα από τον εργάτη. Αυτό αντιλαμβάνεται σήμερα ως "σοσιαλισμό" η συντριπτική πλειοψηφία των προοδευτικά σκεπτόμενων ανθρώπων (οι μη προοδευτικά σκεπτόμενοι, φυσικά, δεν ανέχονται ούτε αυτό, όπως δεν ανέχονται και το καθεστώς Τσάβεζ οι μεγαλοκαπιταλιστές της χώρας του και των ΗΠΑ).

 Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι χαζοί --ή καλύτερα, επειδή η ανοησία τους είναι συνώνυμη του περιορισμένου πεδίου όπου τους επιτρέπεται ιδεολογικά να ασκούν την ευφυία τους-- γνώριζαν πολύ καλά τι ψήφισαν και τι στηρίζουν: ψήφισαν και στηρίζουν το όνειρο ενός πιο δίκαιου, πιο εξανθρωπισμένου καπιταλισμού. Και αυτό το όνειρο τους το υπόσχονται όλοι εκτός των κομμουνιστών, συμπεριλαμβανομένων αυτών που νομίζουν πως βρίσκονται "αριστερά" των κομμουνιστών. Γιατί τι βρίσκεται κάτω από όλη την ωραία υπεραπαναστατική φρασεολογία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ελλάδα, για παράδειγμα, παρά η ιδέα ότι αρκεί η μεγαλύτερη δικαιοσύνη στην κατανομή του κοινωνικού προϊόντος, χωρίς καμία σοβαρή ενασχόληση με τον μετασχηματισμό των σχέσεων παραγωγής, για να ονομάσεις ένα σύστημα "σοσιαλισμό"; Από όλες τις απόψεις, συμπεριλαμβανομένου του τι θεωρούμε σήμερα "ριζοσπαστικό", βρισκόμαστε, ως άνθρωποι που σκέπτονται για τον σοσιαλισμό (στον βαθμό που είμαστε τέτοιοι) αρκετά πίσω σε ριζοσπαστικότητα ιδεών από τα 1850· όχι μετά τον Μαρξ, όπως δεν έχω κουραστεί να λέω, αλλά πριν τον Μαρξ, στην εποχή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, του Σεν-Σιμόν και ίσως κάποιων πλευρών του Προυντόν.

 Αλλά όσο η σκέψη του λαού, των μεγάλων εργαζόμενων μαζών, δεν αποτολμά καν να ακουμπήσει την ιδέα της αναγκαιότητας ενός μετασχηματισμού των ίδιων των σχέσεων παραγωγής, όσο περιορίζεται στο να αποδίδει εντελώς καταχρηστικά όλη την αίγλη της αφηρημένης ιδέας του σοσιαλισμού σε απλά σχέδια αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου (εφαρμόσιμα όπως στην Λατινική Αμερική ή ανεφάρμοστα, όπως στην Ευρώπη της ΕΕ και της ευρωζώνης), τόσο θα είναι άγουρη για το είδος της πρότασης που εκπροσωπούν οι κομμουνιστές σήμερα. Και όσο θα είναι τέτοια, είναι απόλυτα φυσικό να εχθρεύεται αυτή την πρόταση σε βαθμό τέτοιο που να αδυνατεί στην πραγματικότητα να συζητήσει μαζί της. Γιατί η συζήτηση των μαζών με τους κομμουνιστές σήμερα --αν και όταν γίνεται-- δεν γίνεται ποτέ στην πραγματική βάση της κομμουνιστικής πρότασης, που είναι ακριβώς ο μετασχηματισμός των σχέσεων παραγωγής· εγκλωβίζεται εξ ορισμού στην πολύ μικρότερη σφαίρα στην οποία είναι ικανός να σκεφτεί ο σημερινός φτωχοποιημένος εργαζόμενος, στη σφαίρα της διανομής ενός προϊόντος που θα εξακολουθεί να παράγεται καπιταλιστικά, μέσω των μηχανισμών της ατομικής ιδιοκτησίας, της υφιστάμενης οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου, των μεθόδων εξαγωγής υπεραξίας, της αστικής αντίληψης για το χρήμα, την εργατική δύναμη, τον εμπορευματικό κύκλο, κλπ.

 Είναι καλό οι κομμουνιστές να μην έχουν ψευδαισθήσεις. Είναι καλό, συνεπώς, να γνωρίζουν πως ακόμη και αυτοί που συμφωνούν μαζί τους για το μέγεθος και τις αιτίες της κοινωνικής αδικίας δεν έχουν καν αρχίσει να σκέφτονται για τον πραγματικό χαρακτήρα των σχέσεων που ορίζουν την καθημερινότητά τους, περιοριζόμενοι, ουσιαστικά, στα επιφαινόμενα της αστικής πολιτικής ζωής, όπως λίγο-πολύ τα προσλαμβάνουν από το γυαλί της τηλεόρασης. Μας ενδιαφέρουν άμεσα αυτοί οι άνθρωποι, φυσικά, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι μας ακούνε μέσω από φίλτρα πολύ διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιούμε όταν μιλούμε. Και η μετάφραση αυτού που πραγματικά λέμε θα αργήσει ακόμα πολύ, ακόμα και για τμήματα που έχουν πραγματικά διανύσει μπόλικο δρόμο από το 2008. Ο μαρξισμός, αυτή είναι η ευχή και η κατάρα του, δεν μπορεί ποτέ να μεταφραστεί σε συνθήματα χωρίς να αφήσει δύσκολο και δυσκατάποτο --ιδιαίτερα όταν το προσλαμβάνεις μέσα από τη σκοπιά της αστικής ιδεολογίας-- υπόλοιπο. Η δουλειά μας είναι αυτό το υπόλοιπο να το καθιστούμε κάθε μέρα και πιο εύληπτο, πιο σαφές, πιο απτό για την συνείδηση όσων έχουν την διάθεση να μας ακούσουν γιατί είδαν ότι τείνουμε --για κάποιον μυστήριο ακόμα για τους ίδιους λόγο-- να επιβεβαιωνόμαστε εκ των πραγμάτων σε όσα τύχει να καταλάβουν ότι λέμε.
 Αναρτήθηκε από Αντωνης

Φασίστες δηλητηριάζουν παιδικές ψυχές


ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΚΗ «ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ»
Φασίστες δηλητηριάζουν παιδικές ψυχές
Eurokinissi
Δηλητήριο στις ψυχές και τα μυαλά των παιδιών επιχειρεί να χύσει η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, σπρώχνοντάς τα από νωρίς στον κατήφορο του μίσους προς τους βιοπαλαιστές, του ρατσισμού, της υποταγής στα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου, ό,τι υπηρετούν καθημερινά τα φασιστοειδή.
«Εθνική αφύπνιση για παιδιά 6 - 10 ετών από παιδαγωγούς - στελέχη της Χρυσής Αυγής» και «Διάπλαση των Παίδων» ονοματίζουν οι εν Ελλάδι νεοναζί τη νέα προσπάθειά τους να διασπείρουν τη σήψη τους σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, και στα παιδιά. Σε ένα τέτοιο απαράδεκτο από κάθε άποψη πλαίσιο έκαναν μια τέτοια μάζωξη στην Ανατολική Αττική, βρέθηκαν γονείς που (κατά ανακοίνωση της οργάνωσης) πήγαν τα παιδιά τους στη φιδοφωλιά «και απόλαυσαν ένα υπέροχο διαδραστικό ταξίδι με οδηγούς τις 2 παιδαγωγούς της Τ.Ο. Οι Συναγωνίστριες εμφύσησαν τα ελληνικά ιδεώδη στους μικρούς μας φίλους με προβολή παιδαγωγικού βίντεο και τα παιδιά συμμετείχαν στη συζήτηση για τη γέννηση του αρχαίου κόσμου, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική σκέψη, έμαθαν για τους Ολύμπιους Θεούς, το αρχαίο Ελληνικό Πάνθεον και τη Χριστιανική Πίστη».
Η οργάνωση διέχυσε φωτογραφίες από το στημένο σκηνικό της στο διαδίκτυο, πασχίζοντας ίσως να δείξει ευαίσθητο πρόσωπο (ανάλογο με αυτό του μακελάρη Χίτλερ να χαϊδεύει παιδικά κεφαλάκια Γερμανόπουλων πριν τα στείλει στη σφαγή λίγο πριν την πτώση του Βερολίνου ως δήθεν υπερασπιστές του Γ' Ράιχ) ή και να δώσει γραμμή για τέτοιες κινήσεις να αναπτυχθούν κι αλλού, να ρίξουν τη σπορά του μίσους τους και σε άλλες παιδικές ψυχές στο πανελλήνιο.
Προς το παρόν, τα φασιστοειδή δε δίνουν περισσότερες πληροφορίες για το ακριβές περιεχόμενο της κατήχησης που κάνουν. Για παράδειγμα, δε διευκρινίζουν αν στοπαιδαγωγικό βίντεο που έδειξαν στην Ανατολική Αττική συμπεριλήφθηκαν και προβλήθηκαν πλάνα με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να βρίζουν χυδαία θεούς και δαίμονες, να φωτογραφίζονται δίπλα - δίπλα με Γερμανούς νεοναζί, να απαγορεύουν με τη βία παραστάσεις, να επιτίθενται σε βιοπαλαιστές, καταστρέφοντας την πραμάτειά τους, να υμνολογούν εφοπλιστές, να στοχοποιούν πρωτοπόρους ναυτεργάτες, να καθυβρίζουν εργατικές κινητοποιήσεις, να ζητούν νέα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, να επιτίθενται με ρόπαλα και μαχαίρια σε μαθητές, να περικυκλώνουν έναν εργάτη δέκα για να τον τρομοκρατήσουν παραμονές πανεργατικής απεργίας κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτή είναι η στάση και συμπεριφορά των φασιστοειδών ως γέννημα - εφεδρεία - μακρύ χέρι του συστήματος, αυτά κάνουν καθημερινά, αυτά θα προπαγανδίσουν σε παιδιά και οικογένειες που θα πέσουν στα νύχια τους.

Νερο-κουβαλητές της «Suez»!


Νερο-κουβαλητές της «Suez»!
Στον πλανήτη Γη, όπου το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα υδροδότησης, στην Υδρόγειο σφαίρα μας, όπου πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, μια από τις πλέον προσοδοφόρες μπίζνες είναι η διαχείριση του νερού.
Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι η - σύμφωνα με όλους τους «νόμιμους και ηθικούς» κεφαλαιοκρατικούς κανόνες - μετατροπή του νερού από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, έχει οδηγήσει τις πολυεθνικές εταιρείες διαχείρισης των υδάτων στη λίστα με τις μεγαλύτερες σε ισχύ πολυεθνικές του κόσμου.
Μια από αυτές τις πολυεθνικές, 19η μέχρι πρόσφατα στην κατάταξη των πολυεθνικών με το μεγαλύτερο Ενεργητικό στον κόσμο και 3η στην Ευρωζώνη από άποψη ρευστότητας που ξεπερνά σε μετρητά τα 18 δισ. ευρώ, είναι η γαλλική «Suez».
Πρόκειται για την εταιρεία, που, στο πλαίσιο της ελληνογαλλικής φιλίας, την οποία επαναβεβαίωσαν πρόσφατα οι Ολάντ - Σαμαράς κατά την επίσκεψη του πρώτου στην Αθήνα, επιθυμεί την εξαγορά των υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Ηδη η «Suez» κατέχει το 5,5% των μετοχών της ΕΥΑΘ.
Εφόσον το σχέδιο ευοδωθεί, η Ελλάδα θα είναι μια από τις περίπου 100 χώρες παγκοσμίως, στις οποίες η «Suez» θα έχει βάλει για τα καλά χέρι στις υπηρεσίες υδάτων τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός λαός θα μπορεί να αισθάνεται περήφανος για το γεγονός ότι θα έχει καταβάλει κι αυτός το μερίδιό του, ώστε να αυξηθεί ο τζίρος των πολυεθνικών ύδατος, που ήδη από τις αρχές του αιώνα είχε ξεπεράσει τα 150 δισ. δολάρια ετησίως σε μια «αγορά νεού» που σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η αξία της ανέρχεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια!
Ας δούμε, τώρα, πώς παράγεται αυτός ο πλούτος και με τι επιπτώσεις...
*
1) Σύμφωνα με τη μελέτη «Our Right to Water» (σ.σ.: «Το δικαίωμά μας στο νερό») που εκπονήθηκε από τους David Hall και Meera Karunananthan στο πλαίσιο του προγράμματος «Blue Planet Project», παρότι το 2010 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα για την αναγνώριση ύδρευσης και αποχέτευσης ως ανθρώπινο δικαίωμα, η πραγματικότητα είναι η εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος για την «πώληση της δημόσιας περιουσίας συμπεριλαμβανομένων των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης στα ιδιωτικά συμφέροντα».
Η αγοραπωλησία του «ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση»(Εκθεση Οκτωβρίου 2011 του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ) αποτελεί δε μια κατάσταση «πιο συχνή στην Ευρώπη από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ήπειρο».
Πρόκειται για μια πολιτική, που προωθείται τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ, στο όνομα των «επωφελών ιδιωτικοποιήσεων» που τάχα θα βελτιώσουν τις υπηρεσίες και τάχα θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους των χωρών που ξεπουλούν το νερό τους.
Η αλήθεια, σύμφωνα με την έκθεση είναι ότι οι «υπηρεσίες χειροτερεύουν, οι θέσεις εργασίας έχουν χαθεί, τα ιδιωτικά μονοπώλια απολαμβάνουν φουσκωμένα κέρδη για δεκαετίες, ενώ το ποσό των χρημάτων που καταβάλλονται από τους ιδιώτες αγοραστές είναι πάντα πολύ κατώτερο των προσδοκιών».
Επίσης, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών (σ.σ.: και στο νερό) εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο επί 17 έτη. Στο τέλος αυτής της περιόδου, το επίπεδο του δημόσιου χρέους στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν περίπου το ίδιο όπως στην αρχή». Σημειωτέον ότι στη Βρετανία η πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού έφερε αυξήσεις κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995 και 245% μέχρι το 2006. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%. Και όλα αυτά παράλληλα με αλλεπάλληλα κρούσματα δυσεντερίας και δηλητηριάσεων λόγω κρυπτοσποριδίασης, εκτεταμένες διαρροές στους αγωγούς ύδατος που υπολογίζονται σε 200 λίτρα (!) ανά πολίτη, απολύσεις περίπου 8.500 εργαζομένων.
*
Στην έκθεση σημειώνεται, ειδικότερα, ότι:
α) Στην Ελλάδα, από το 1999 - 2001 με την εφαρμογή της ιδιωτικοποίησης στο νερό και την έναρξη των λεγόμενων «μετοχοποιήσεων» σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ «το κόστος αυξήθηκε κατά 250% - 300%, αλλά οι υπηρεσίες δε βελτιώθηκαν», αφού «σχεδόν όλη η δουλειά γίνεται από εργολάβους, με μεγαλύτερο κόστος από πριν».
β) Στην Πορτογαλία, οι πιέσεις για ιδιωτικοποίηση οδηγούν «σε αυξήσεις στο νερό σε δραματικά ποσοστά καιοι ιδιωτικές εταιρείες εμποδίζουν την πρόσβαση σε δωρεάν δημόσιες παροχές νερού, όπως κρήνες νερού».
γ) Στη Βουλγαρία, η διωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε ένα «συγκλονιστικό κατάλογο δόλιας συμπεριφοράςαπό την ιδιωτικοποιημένη εταιρεία λειτουργίας των υπηρεσιών νερού στην πρωτεύουσα Σόφια», με χιλιάδες νοικοκυριά είτε να είναι αποκομμένα από τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης είτε να αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, τη στιγμή που «τα τέλη για τους βιομηχανικούς χρήστες νερού έχουν μειωθεί κατά δέκα φορές».
δ) Στην Ιταλία, παρά το συντριπτικό ποσοστό (96%) στο δημοψήφισμα του 2011 εναντίον των σχεδίων για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση του νερού, εντούτοις«κορυφαία στελέχη της ΕΕ ασκούν πίεση στην ιταλική κυβέρνηση για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού».
*
2) Αυτή η πολιτική, της ιδιωτικοποίησης του νερού, είναι τόσο «δημοκρατική» όσο η χούντα του Πινοσέτ που ιδιωτικοποίησε μέχρι και τις λίμνες και τα ποτάμια της Χιλής.
Επίσης είναι μια πολιτική τόσο «νέα», όσο και ο... 19ος αιώνας.
Οπως αναφέρει ο εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Επαναδημοτικοποίηση: Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια», ο Μαρτίν Πιζόν, «όταν τα πρώτα συστήματα υδροδότησης δημιουργήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη, στα μέσα του 19ου αιώνα, το όλο σύστημα ήλεγχε ένα ολιγοπώλιο εννέα εταιρειών» (Δέσποινα Παπαγεωργίου, «Crash»).
Ομως, δύο αιώνες αργότερα, οι «πειρατές του... γλυκού νερού» επιστρέφουν, προσδοκώντας τεράστια κέρδη σε έναν κόσμο στον οποίο, όπως αναφέρει ο ΟΗΕ, το 2040 η ζήτηση του νερού θα είναι κατά 30% μεγαλύτερη από τα διαθέσιμα αποθέματα.
Στο μεταξύ, οι «πειρατές» έχουν να επιδείξουν τα εξής «κοινωφελή έργα» (αναλυτικότερα στοιχεία: «Οι βαρόνοι του νερού» http://www.icij.org/water/default.aspx, Δ. Παπαγεωργίου «Ιδιωτικοποίηση του νερού: Σκοτώνοντας τη ζωή», «Ο πόλεμος του νερού και των ιδιωτικοποιήσεων» http://thesecretrealtruth.blogspot.com, «Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση»):
  • Η εταιρεία «Suez», που η πλειοψηφία των μετοχών της ανήκει στο γαλλικό κράτος, μαζί με την επίσης γαλλική «Veolia» ήλεγχαν το νερό του Παρισιού από το 1985. Εκδιώχτηκαν από την ίδια την πρωτεύουσα της Γαλλίας, από το Παρίσι, το 2008, όταν πια το Δημοτικό Συμβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας ήταν αδύνατον να παρακάμψει τις μελέτες που αποδείκνυαν τόσο την υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών όσο και την κλοπή που υφίσταντο οι καταναλωτές ύψους δεκάδων εκατομμυρίων κάθε χρόνο από τα τιμολόγια των εταιρειών. Η τιμή του νερού, μετά την εκδίωξη των πολυεθνικών, μειώθηκε κατά 9% και το κόστος λειτουργίας των υπηρεσιών ύδρευσης κατά 35 εκατομμύρια ευρώ!
  • Η εταιρεία «Suez» δρα στη Νότια Αφρική. Αποτέλεσμα ήταν το 2000 να ξεσπάσει επιδημία χολέρας στο Γιοχάνεσμπουργκ με πάνω από 250 νεκρούς και 120.000 αρρώστους ως συνέπεια ότι οι φτωχοί Νοτιοαφρικανοί, αδυνατώντας να πληρώσουν τις τιμές του νερού, έπιναν νερό από λίμνες και ποτάμια...
  • Η εταιρεία «Suez» μόλις εμφανίστηκε στην Αυστραλία, είχε ως συνέπεια, το 1998, το νερό στο Σίδνεϊ να μολυνθεί σε ασύλληπτα επίπεδα από παράσιτα, αφού η εταιρεία δε θεωρούσε ότι ήταν υποχρεωμένη να αφαιρεί αυτούς τους οργανισμούς από το νερό.
  • Η εταιρεία «Suez» εξαγόρασε στις αρχές της δεκαετίας του '90 την εταιρεία ύδρευσης της Αργεντινής. Η τιμή, μέχρι την εκδίωξη της «Suez» το 2006, διπλασιάστηκε. Οπως επιπλέον αποδείχτηκε, το 90% των λυμάτων η εταιρεία αντί να τα επεξεργάζεται τα έριχνε στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα.
  • Η εταιρεία «Suez» οδηγήθηκε το 2009 στα δικαστήρια από την πόλη Κάμντεν του Νιού Τζέρσεϊ που απαιτούσε αποζημίωση ύψους 29 εκατ. δολαρίων, λόγω των ευθυνών της όσον αφορά στην απώλεια νερού, τη μη συντήρηση του δικτύου και τις διακοπές στην υδροδότηση.
  • Η εταιρεία «Suez» αποκαλύφθηκε πως για λόγους αύξησης του κέρδους της είχε αδρανοποιήσει τις αντλίες ακατέργαστων λυμάτων στην πόλη Μιλγουόκι, τα οποία κατά δισεκατομμύρια γαλόνια έριχνε στη λίμνη Μίτσιγκαν...
*
3) Η ιδιωτικοποίηση, τέλος, δεν κάνει κακό μόνο στην υγεία ή στην τσέπη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις - κατά κυριολεξία - δολοφονεί κιόλας:
α) Στη Βολιβία, πριν από την πτώση του Ουγκό Μπάνζερ το 2002, ο δικτάτορας προχώρησε, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ, στην ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας ύδρευσης και στην παροχή δικαιωμάτων για εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων και του αρδευτικού συστήματος της Κοχαμπάμπα, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Βολιβίας, στην πολυεθνική «Becthel». Αυτό που ακολούθησε ήταν η δολοφονία 7 διαδηλωτών και ο τραυματισμός εκατοντάδων από τις σφαίρες του βολιβιανού στρατού που επιτέθηκε κατά των μαζικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν το 2000 ενάντια στις αδιανόητες αυξήσεις της τιμής του νερού.
β) Στον Καναδά, τουλάχιστον επτά άνθρωποι πέθαναν στο Γουάλκερτον του Οντάριο, όταν προσβλήθηκαν από το βακτήριο «E. coli» έπειτα από την ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας ελέγχου της ποιότητας του ύδατος από την «A&L Labs». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα αποτελέσματα του ελέγχου της ποιότητας των υδάτων που προκάλεσαν τους θανάτους είναι «προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας» της εταιρείας και η πολυεθνική αρνήθηκε να τα δώσει στη δημοσιότητα...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η «διάπλαση» των φασιστοειδών


Η «διάπλαση» των φασιστοειδών
«
Εθνική αφύπνιση για παιδιά 6-10 ετών από παιδαγωγούς - στελέχη της Χρυσής Αυγής» και «Διάπλαση των Παίδων» ονοματίζουν οι εν Ελλάδι νεοναζί τη νέα προσπάθειά τους να διαχύσουν τη χολή τους σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, να δηλητηριάσουν με το μίσος τους και παιδιά, τα μυαλά και τις ψυχές τους. Μάλιστα βρήκαν γονείς στην Ανατολική Αττική που δέχτηκαν να τους πάνε τα βλαστάρια τους, στη φιδοφωλιά όπου συγκεντρώθηκαν. Οπως επαίρεται η οργάνωση σε σχετική ανακοίνωσή της «απόλαυσαν ένα υπέροχο διαδραστικό ταξίδι με οδηγούς τις 2 παιδαγωγούς της ΤΟ. Οι Συναγωνίστριες εμφύσησαν τα Ελληνικά ιδεώδη στους μικρούς μας φίλους με προβολή παιδαγωγικού βίντεο και τα παιδιά συμμετείχαν στη συζήτηση για τη γέννηση του αρχαίου κόσμου σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική σκέψη, έμαθαν για τους Ολύμπιους Θεούς, το αρχαίο Ελληνικό Πάνθεον και τη Χριστιανική Πίστη»... Μάλιστα η Χρυσή Αυγή έσπευσε να διοχετεύσει στο διαδίκτυο φωτογραφίες από το σκηνικό πασχίζοντας πιθανά να δείξει ευαίσθητο πρόσωπο, ανάλογο ίσως με αυτό του μακελάρη Χίτλερ να χαϊδεύει παιδικά κεφαλάκια Γερμανόπουλων πριν τα στείλει στη σφαγή λίγο πριν την πτώση του Βερολίνου, ως δήθεν υπερασπιστές του Γ' Ράιχ...
Προς το παρόν τα φασιστοειδή δε δίνουν περισσότερες πληροφορίες για το ακριβές περιεχόμενο της κατήχησης που κάνουν. Για παράδειγμα, δε διευκρινίζουν αν στοπαιδαγωγικό βίντεο που έδειξαν στην ανατολική Αττική συμπεριλήφθηκαν και προβλήθηκαν πλάνα με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να βρίζουν χυδαία θεούς και δαίμονες, να φωτογραφίζονται δίπλα δίπλα με Γερμανούς νεοναζί, να επιτίθενται σε φτωχούς βιοπαλαιστές καταστρέφοντας την πραμάτειά τους, να υμνολογούν εφοπλιστές, να στοχοποιούν πρωτοπόρους ναυτεργάτες, να βγάζουν τη μια ανακοίνωση μετά την άλλη εναντίον αγωνιζόμενων αγροτών, να καθυβρίζουν εργατικές κινητοποιήσεις, να ζητούν στη Βουλή νέα μέτρα υπέρ φαρμακοβιομηχάνων και μεγαλοξενοδόχων, να τάζουν τον ορυκτό πλούτο της χώρας και στρατιωτικές προμήθειες σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, να επιβάλλουν 18 ευρώ μεροκάματο δίχως ασφάλιση σε άνεργους που έκαναν το λάθος να τους εμπιστευτούν, να απαιτούν επέμβαση των ΜΑΤ σε κατάληψη απλήρωτων εργαζομένων, να επιτίθενται με ρόπαλα και μαχαίρια σε μαθητές ενώ προπαγανδίζουν προκηρυγμένη κινητοποίηση ενάντια στα σκληρά μέτρα κυβέρνησης - τρόικας - ΕΕ, να περικυκλώνουν έναν εργάτη δέκα για να τον τρομοκρατήσουν παραμονές πανεργατικής απεργίας κ.ο.κ. Ωστόσο αυτή είναι η στάση και συμπεριφορά των φασιστοειδών ως γέννημα - εφεδρεία - μακρύ χέρι του συστήματος, αυτά κάνουν καθημερινά, αυτά θα προπαγανδίσουν σε παιδιά και οικογένειες που θα πέσουν στα νύχια τους.
Γι' αυτό ακριβώς οι τέτοιες προσπάθειες της Χρυσής Αυγής ούτε γραφικές είναι, ούτε μπορεί να προσπερνώνται ως ασήμαντες. Κάθε άλλο, χρειάζεται αυξημένη λαϊκή επαγρύπνηση και πολιτική απάντηση στις όποιες ενέργειές τους από το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και τους συμμάχους του. Ξεσκέπασμα του τι και ποιους εξυπηρετούν πίσω από τις άσφαιρες ρητορείες τους, τα συσσίτια της ελεημοσύνης. Αποκάλυψή τους καθημερινά στους χώρους εργασίας και τις λαϊκές γειτονιές, του βρώμικου ρόλου που παίζουν ως μπράβοι ενός συστήματος σε βαθιά σήψη. Σε συνάρτηση με τον καθημερινό αγώνα για να γίνει ο λαός κύριος στον τόπο του και στον πλούτο που με το μόχθο του παράγει.

TOP READ