18 Μαΐ 2015

Τα φαντάσματα του Goya

   Τα φαντάσματα του Goya


Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //
Κι ενώ είναι φανερό (κι αόρατο μαζί) πως ένα φάντασμα πλανάται ακόμα πάνω από το γέρικο αστικό κόσμο, απειλώντας να πάρει και πάλι σάρκα κι οστά, κάποιες «ανώτερες, μυστικές δυνάμεις» της πορτοκαλί θεάς στοιχειώνουν την Ευρώπη και τις ομάδες της Ευρωλίγκας.
Ο Ολυμπιακός πχ βλέπει τα φαντάσματά του να ξαναζωντανεύουν συχνά-πυκνά απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, από τον οποίο έχει χάσει με κάθε πιθανό τρόπο τα τελευταία χρόνια –αν και φέτος μπορεί να ήρθε η ώρα να τα ξορκίσει. Εξελίσσεται όμως σε κακό δαίμονα άλλων ευρωπαϊκών ομάδων που τον βρίσκουν στα Final Four και τους εφιάλτες τους.
Ανήμερα της επετείου της αυτοδιάλυσης της Τρίτης Διεθνούς, οι ερυθρόλευκοι πείραξαν το μυαλό της ΤΣΣΚΑ (χωρίς τη συμμετοχή ύποπτων νερών), ξυπνώντας της φόβους και μνήμες απ’ τον τελικό της Πόλης και το Λονδίνο, που παρέλυσαν τους Ρώσους στο τέλος του αγώνα.
Κι άντε τώρα να τα εξηγήσεις εσύ όλα αυτά με βάση την μπασκετική λογική, χωρίς να μπλέξεις σε εθνικολυρικά τροπάρια για την αθάνατη ελληνική ψυχή και το ψυχρό ξανθό γένος (λες για αυτό δηλ ο «ξανθός» να μην έχει νικήσει ποτέ σε Final 4;). Να πείσεις τους προληπτικούς πως δεν παίζει μπάσκετ η κοιλιά της Χοψονίδου κι οι ορμόνες της. Και ότι ο τραυματισμός του πράσινου Παππά δεν έχει καμία σχέση με τις κατάρες και την οργή των κόκκινων οπαδών, μετά τις δηλώσεις-ευχές του τελευταίου για το τριήμερο. Ή ότι ο Ομπράντοβιτς δεν είναι Γκαστόνε, αλλά ο ικανότερος προπονητής στην Ευρώπη, που δεν έχει όμως μαγικό ραβδάκι, για να τα αλλάξει όλα σε δυο χρονιές.
Άντε να ερμηνεύσεις ότι κάποιοι μισθοφόροι παίζουν με περισσότερο πάθος από άλλους της λεγεώνας των ξένων, που απαρτίζουν ακριβοπληρωμένα μα εύθραυστα σύνολα, χωρίς τσαγανό. Εξάλλου οι ερυθρόλευκοι δεν έχασαν χτες από τα αστέρια της Ρεάλ, αλλά από τους πολεμιστές Νοτσιόνι και Μασιούλις, που βγήκαν με το μαχαίρι στα δόντια, {τους αποκαλούμενους και… καρυδάτους, με το Λιθουανό να το δείχνει και στην κυριολεξία, χωρίς πολύ διακριτικό τρόπο βέβαια, στο τέλος του αγώνα}.
Στην πόλη του Γκόγια, η Ρεάλ είδε χτες τα δικά της λονδρέζικα φαντάσματα να την κυριεύουν, στη μεγάλη αντεπίθεση του Ολυμπιακού, αλλά πάλεψε και κατάφερε να τα νικήσει, παίρνοντας μετά από δύο σερί χαμένους τελικούς έναν τίτλο που τη στοίχειωνε είκοσι χρόνια. Ενώ οι ερυθρόλευκοι είδαν το φάντασμα του Τελ Αβίβ και των χαμένων βολών του Πάσπαλιε (που του έμεινε έκτοτε κουσούρι να τις χάνει) και τα έσπασαν από τη γραμμή. Παρόλα αυτά οι σπανιόλοι φοβήθηκαν το Σπανούλη και τους Δαναούς μέχρι τέλους –και τούβλα φέροντες- γιατί ήξεραν ότι στο μπάσκετ όλα τα σκορ ανατρέπονται και μόνο του (ι)σπανού(λη) τα γένια δε γίνονται.
Αλλά τα θαύματα δε γίνονται κάθε μέρα. Τα λεφτά και το μεγαλύτερο μπάτζετ μπορεί να μη φέρνει την ευτυχία σε μια ομάδα (τρανό παράδειγμα η μαύρη τρύπα της ΤΣΣΚΑ), αλλά είναι από τις πιο βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχία. Τα λεφτά μπορεί να μην παίζουν μπάσκετ, παίζουν όμως μπίζνες με τον αθλητισμό κι εκεί κερδίζουν πάντα.
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο θαύμα, που εμφανίζεται κάθε φορά με θαυμαστή συνέπεια, κι όχι μόνο του αϊ-γιαννιού ή κάθε πάσχα και χριστούγεννα. Και πώς να δικαιολογήσεις με βάση το διαλεκτικό υλισμό τους δεισιδαίμονες συντρόφους που διαλέγουν σπίτια, παρέες και ρούχα ή τυχερές θέσεις, για να μην χαλάσει το γούρι του ημιτελικού; Ή τους άντρες που γίνονται μικρά παιδιά και κλαίνε ή γελάνε σαν τα μωρά, μετά από μεγάλους τελικούς;
Πώς να εξηγήσεις στον εκνευριστικό εκφωνητή πως οι λαοί τα βρίσκουν μεταξύ τους πολύ πιο εύκολα απ’ όσο επιτάσσουν τα εθνικιστικά στερεότυπα και δεν είναι καθόλου περίεργο πως οι τούρκοι στις κερκίδες υποστήριζαν τον Ολυμπιακό; Πώς να τον βρεις, για να του πεις ότι τα φαντάσματα της δεκαετίας του 90’, που έπαιζαν οι διαφημίσεις πάνω στον αγώνα και στην επιστροφή άκουγες το κλισέ «δεν χάσατε κάτι σημαντικό», είναι τα μόνα που δε θα ήθελες να δεις να ξαναζωντανεύουν;
Η ζωή πάντα βρίσκει χαραμάδες να τρυπώσει, μαζί με την χαρά του αθλήματος και το μύθο της Σταχτοπούτας ή του Δαβίδ με το Γολιάθ, που επιβεβαιώνεται κατά καιρούς ως εξαίρεση στον κανόνα. Κι είναι αυτή η απόδραση από τις χαραμάδες, που γοητεύει πάρα πολύ κόσμο στον αθλητισμό, η ανάγκη του για απόδραση όχι από το διαλεκτικό υλισμό και τις σιδερένιες νομοτέλειές του, αλλά από τα καθημερινά του φαντάσματα, που τον κατατρύχουν.

Σύριζα από αριστερά: Μετά τον Π. Παυλόπουλο ως Πρόεδρος Δημοκρατίας σειρά έχει ο .......Αρης Σπηλιωτόπουλος!!!!!!!!!

 Σύριζα από αριστερά: Μετά τον Π. Παυλόπουλο ως Πρόεδρος Δημοκρατίας σειρά έχει ο .......Αρης Σπηλιωτόπουλος!!!!!!!!!


Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος διόρισε πρέσβη εκ προσωπικοτήτων τον πρώην ευρωβουλευτή του Φιλελεύθερου κόμματος της Γερμανίας, τον μνημονιακό Γ. Χατζημαρκάκη, γράφτηκαν κι ειπώθηκαν τόσα που δεν χωρούν σε ένα βιβλίο.
Γράφτηκαν... για το σκάνδαλο με το κλεμμένο "διδακτορικό" στη Γερμανία, που του το πήρανε πίσω... πως τον ξέρασε το κόμμα του, τον έφτυσε η Γερμανία, ξεφτίλισε την ελληνική καταγωγή του με επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας υπερασπιζόμενος την Μέρκελ, πως τότε ένας άλλος Έλληνας βουλευτής, ο Ιωσήφ Ζησιάδης στην Ελβετία, του έστειλε μια...  επιστολή καταπέλτη, την αποτυχία του να κάνει πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα και την "εξαγορά" των ψηφοφόρων του από το ΠΑΣΟΚ, με τον διορισμό του σε πρέσβη εκ προσωπικοτήτων από τον Ε. Βενιζέλο, την οικονομική στενότητα της χώρας να μοιράζει πλούσιους μισθούς σε αρεστούς κ.α.π...

Όταν η αριστερά σχημάτισε κυβέρνηση, ο νέος υπουργός των Εξωτερικών, ο αριστερός Ν. Κοτζιάς, ως δείγμα νέου ήθους, πολιτικής εναντίον στη σπατάλη χρημάτων του ελληνικού λαού και νέας αντιμνημονιακής πολιτικής, απέλυσε τον Χατζημαρκάκη από το ΥΠΕΞ.

Σήμερα, ο  Ν. Κοτζιάς προσλαμβάνει τον μνημονιακό πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο, ως πρέσβη εκ προσωπικοτήτων!


Να δεχθούμε ότι ο κ. Κοτζιάς, βαθύς γνώστης της πολιτικής (πρώην στέλεχος του ΚΚΕ, σύμβουλος Θ. Πάγκαλου, σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ, καθηγητής Πανεπιστημίου, πρόεδρος "Πράττω"...), γνωρίζει όσο κανείς άλλος τη γιγαντιαία πολιτική και πολιτιστική προσωπικότητα του κ. Σπηλιωτόπουλου, την παγκόσμια προσφορά του στον Πολιτισμό και το κύρος που διαθέτει στην παγκόσμια διανόηση της "αριστεράς", αλλά και της δεξιάς.

Σας θυμίζουμε επίσης ότι ο Αρης Σπηλιωτόπουλος έχει ήδη τοποθετηθεί -ύστερα από την αποτυχία στις δημοτικές εκλογές- ως εντεταλμένος σύμβουλος (κάτι σαν αντιδήμαρχος) για θέματα τουρισμού του Δήμου Αθηναίων, ύστερα από απόφαση του δημάρχου Γ. Καμίνη. 

Ας θυμηθούμε τις 100 ημέρες, από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την "αριστερά" τα κατορθώματα και την "αριστερή " πολιτική του Νίκου Κοτζιά: 

-  Στη συνάντησή του με τον Τούρκο ΥΠΕΞ, συμφώνησαν δημόσια -κοινή συνέντευξη τύπου- πως θα κινηθούν μαζί στο Κυπριακό με βάση τις συμφωνίες που είχε κάνει ο κ. Βενιζέλος με τον τούρκο ομόλογό του, για δύο "κρατικές οντότητες" και Ομοσπονδία (νέο σχέδιο Ανάν)...
- Ο κ. Κοτζιάς κατανόησε και συνεχίζει το εμπάργκο και την απομάκρυνση (απέλαση) της πρέσβειρας της Συρίας από την Ελλάδα, υποστηρίζοντας τον εκδημοκρατισμό της Συρίας από τον εξεγερμένο λαό...
- Την σθεναρή συμπαράταξη με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για το εμπάργκο στο Ιράν, τη Ρωσία κ.α.π.
Ή μήπως ετοιμάζουν μια "εθνική συμφωνία" για ένα νέο μνημόνιο;

Και ας μην ξεχνάμε και το οικονομικό ζήτημα: Με βάση παλαιότερα στοιχεία στη Βουλή, αυτές οι μηνιαίες αποδοχές ανέρχονται γύρω στις 3,5-4.000 ευρώ κάθε μήνα!

ΣYΡΙΖΑ: Πάντα "αριστερά"

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ

    ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ

Ο σ. Μπορντίγκα, όπως φαίνεται, ήθελε να υποστηρίξει εδώ την άποψη των Ιταλών μαρξιστών, ωστόσο όμως δεν απάντησε σε κανένα από τα επιχειρήματα που ανάπτυξαν εδώ άλλοι μαρξιστές υπέρ της κοινοβουλευτικής δράσης.
Ο σ. Μπορντίγκα παραδέχτηκε πως η ιστορική πείρα δε δημιουργείται τεχνητά. Μόλις τώρα μας είπε πως η πάλη πρέπει να μεταφερθεί σε άλλον τομέα. Μήπως δεν ξέρει ότι κάθε επαναστατική κρίση συνοδευόταν από κοινοβουλευτική κρίση; Είπε, βέβαια, πως πρέπει να μεταφερθεί η πάλη σε άλλον τομέα, στα Σοβιέτ. Ο ίδιος, όμως, ο Μπορντίγκα παραδέχτηκε πως τεχνητά δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε Σοβιέτ. Το παράδειγμα της Ρωσίας αποδεικνύει πως τα Σοβιέτ μπορεί να οργανωθούν ή στην περίοδο της επανάστασης ή άμεσα πριν την επανάσταση. Τον καιρό του Κερένσκι τα Σοβιέτ (και συγκεκριμένα τα μενσεβίκικα Σοβιέτ) ήταν έτσι οργανωμένα που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσαν να αποτελέσουν προλεταριακή εξουσία. Το κοινοβούλιο είναι προϊόν μιας ιστορικής εξέλιξης και δεν μπορούμε να το σβήσουμε από τη ζωή, εφόσον δεν είμαστε τόσο ισχυροί ώστε να διαλύσουμε το αστικό κοινοβούλιο. Μόνο όταν είσαι μέλος το αστικού κοινοβουλίου μπορείς, ξεκινώντας από τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, να παλέψεις ενάντια στην αστική κοινωνία και στον κοινοβουλευτισμό. Το ίδιο μέσο που χρησιμοποιεί η αστική τάξη στην πάλη πρέπει να το χρησιμοποιήσει και το προλεταριάτο, φυσικά για εντελώς άλλους σκοπούς. Δεν μπορείτε να ισχυρίζεστε πως δεν είναι έτσι, αν όμως θέλετε να αμφισβητήσετε, τότε πρέπει φυσικά να σβήσετε την πείρα όλων των επαναστατικών γεγονότων του κόσμου.
Είπατε πως και τα συνδικάτα είναι οπορτουνιστικά, πως και αυτά αποτελούν κίνδυνο· από το άλλο, όμως, μέρος είπατε ότι πρέπει να γίνει εξαίρεση για τα συνδικάτα γιατί αποτελούν εργατική οργάνωση. Αυτό, όμως, είναι σωστό ως ένα μόνο βαθμό. Και στα συνδικάτα υπάρχουν στοιχεία πολύ καθυστερημένα. Ένα μέρος της μικροαστικής τάξης που έχει προλεταριοποιηθεί, οι καθυστερημένοι εργάτες και οι μικροαγρότες, όλα αυτά τα στοιχεία νομίζουν πραγματικά πως στο κοινοβούλιο εκπροσωπούνται τα συμφέροντά τους· ενάντια σ’ αυτό πρέπει να παλεύουμε με τη δουλειά στο κοινοβούλιο και με γεγονότα να φανερώνουμε στις μάζες την αλήθεια. Οι καθυστερημένες μάζες δεν πείθονται με τη θεωρία, χρειάζονται να πειστούν με την πείρα.
Αυτό το είδαμε στη Ρωσία. Αναγκαστήκαμε να συγκαλέσουμε Συντακτική Συνέλευση και μετά από τη νίκη του προλεταριάτου, για να αποδείξουμε στον καθυστερημένο εργάτη πως τίποτε δεν πρόκειται να πετύχει μ’ αυτήν. Για να συγκρίνει ο καθυστερημένος εργάτης τη μια πείρα με την άλλη, χρειάστηκε να αντιπαραθέσουμε συγκεκριμένα Σοβιέτ στη Συντακτική Συνέλευση και να δείξουμε ότι τα Σοβιέτ είναι η μοναδική διέξοδος.
Ο σ. Σούχι, επαναστάτης, συνδικαλιστής, υπερασπίστηκε τις ίδιες θεωρίες, η λογική όμως δεν είναι με το μέρος του. Είπε πως δεν είναι μαρξιστής, γι’ αυτό είναι και αυτονόητη η θέση αυτή. Εφόσον, όμως, εσείς, σ. Μπορντίγκα, ισχυρίζεστε πως είστε μαρξιστής, μπορεί να απαιτεί κανείς από σας περισσότερη λογική. Θέλουμε να ξέρουμε με ποιο τρόπο μπορεί να διαλυθεί το κοινοβούλιο. Αν αυτό μπορείτε να το κάνετε με την ένοπλη εξέγερση σε όλες τις χώρες, αυτό είναι πολύ καλό. Ξέρετε πως εμείς στη Ρωσία αποδείξαμε, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη, ότι θέλουμε να διαλύσουμε το αστικό κοινοβούλιο. Ξεχάσατε, όμως, το γεγονός πως αυτό είναι αδύνατο να γίνει χωρίς μια αρκετά μακρόχρονη προετοιμασία και πως στις περισσότερες χώρες δεν είναι ακόμη δυνατό με ένα χτύπημα να διαλύσεις το κοινοβούλιο. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιστούμε μέσα στο κοινοβούλιο για τη διάλυση του κοινοβουλίου. Τις συνθήκες που καθορίζουν την πολιτική γραμμή όλων των τάξεων της σύγχρονης κοινωνίας τις αντικαθιστάτε με την επαναστατική σας θέληση και γι’ αυτό ξεχνάτε πως εμείς, για να διαλύσουμε το αστικό κοινοβούλιο στη Ρωσία, στην αρχή υποχρεωθήκαμε να συγκαλέσουμε Συντακτική Συνέλευση και μάλιστα ύστερα από τη νίκη μας. Εσείς είπατε: «Είναι αλήθεια πως η ρωσική επανάσταση αποτελεί παράδειγμα που δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες της Δυτικής Ευρώπης». Δε φέρατε, όμως, κανένα αξιόλογο επιχείρημα για να μας το αποδείξετε αυτό. Εμείς περάσαμε από την περίοδο της αστικής δημοκρατίας. Περάσαμε γρήγορα από την εποχή αυτή, τότε που ήμασταν αναγκασμένοι να κάνουμε προπαγάνδα για τις εκλογές της Συντακτικής Συνέλευσης. Και αργότερα, όταν η εργατική τάξη εξασφάλισε πια τη δυνατότητα να καταλάβει την εξουσία, η αγροτιά πίστευε ακόμα στην ανάγκη του αστικού κοινοβουλίου.
Παίρνοντας υπόψη τα καθυστερημένα αυτά στοιχεία, ήμαστε αναγκασμένοι να προκηρύξουμε εκλογές και να δείξουμε στις μάζες με το παράδειγμα, με τα γεγονότα, πως η Συντακτική αυτή Συνέλευση, που εκλέχτηκε σε μια περίοδο μεγάλης γενικής εξαθλίωσης, δεν εκφράζει τους πόθους και τις απαιτήσεις των εκμεταλλευόμενων τάξεων. Με τον τρόπο αυτόν η σύγκρουση ανάμεσα στη σοβιετική και την αστική εξουσία έγινε πεντακάθαρη, όχι μόνο για μας, για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, αλλά και για την τεράστια πλειοψηφία της αγροτιάς, για τους μικροϋπαλλήλους, τη μικροαστική τάξη κτλ. Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες υπάρχουν καθυστερημένα στοιχεία της εργατικής τάξης, που πιστεύουν πως το κοινοβούλιο είναι πραγματικός εκπρόσωπος του λαού και δε βλέπουν πως μέσα εκεί χρησιμοποιούνται βρόμικα μέσα. Λένε πως αυτό είναι όργανο που, με τη βοήθειά του, η αστική τάξη εξαπατά τις μάζες. Το επιχείρημα, όμως, αυτό πρέπει να στρέφεται ενάντιά σας και στρέφεται ενάντια στις θέσεις σας. Πώς θα ξεσκεπάσετε μπροστά στις πραγματικά καθυστερημένες, τις εξαπατημένες από την αστική τάξη, μάζες τον αληθινό χαρακτήρα του κοινοβουλίου; Αν δεν μπείτε σ’ αυτό, πώς θα ξεσκεπάσετε το άλφα ή βήτα κοινοβουλευτικό τέχνασμα, τη θέση του άλφα ή του βήτα κόμματος αν θα βρίσκεστε έξω από το κοινοβούλιο; Αν είστε μαρξιστές, πρέπει να παραδεχτείτε πως οι αμοιβαίες σχέσεις των τάξεων στην καπιταλιστική κοινωνία και οι αμοιβαίες σχέσεις των κομμάτων συνδέονται στενά μεταξύ τους. Το ξαναλέω, πώς θα τα δείξετε όλα αυτά αν δεν είστε μέλη του κοινοβουλίου, αν εγκαταλείψετε την κοινοβουλευτική δράση; Η ιστορία της ρωσικής επανάστασης έδειξε καθαρά πώς οι πλατιές μάζες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μικροϋπαλλήλων δε θα ήταν δυνατόν να πειστούν με οποιαδήποτε επιχειρήματα αν δεν πείθονταν με την ίδια τους την πείρα.
Ειπώθηκε εδώ πως χάνουμε πολύ καιρό παίρνοντας μέρος στην κοινοβουλευτική πάλη. Μπορείτε να φανταστείτε κάποιο ίδρυμα όπου θα έπαιρναν μέρος όλες οι τάξεις σε τόση έκταση, όπως στο κοινοβούλιο; Αυτό δεν μπορούμε να το δημιουργήσουμε τεχνητά. Αν όλες οι τάξεις παίρνουν μέρος στην κοινοβουλευτική πάλη, αυτό γίνεται γιατί τα ταξικά συμφέροντα και οι συγκρούσεις εκφράζονται στο κοινοβούλιο. Αν ήταν δυνατό παντού να οργανώσουμε αμέσως, ας πούμε, μια αποφασιστική γενική απεργία για να ρίξουμε μεμιάς τον καπιταλισμό, τότε η επανάσταση θα είχε γίνει κιόλας σε διάφορες χώρες. Πρέπει, όμως, να παίρνουμε υπόψη τα γεγονότα και κοινοβούλιο αποτελεί πεδίο ταξικής πάλης. Ο σ. Μπορντίγκα και όσοι υποστηρίζουν τις απόψεις του πρέπει να πουν στις μάζες την αλήθεια. Η Γερμανία είναι το καλύτερο παράδειγμα που δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει η κομμουνιστική παράταξη στο κοινοβούλιο και γι’ αυτό θα έπρεπε να πείτε ανοιχτά στις μάζες: Είμαστε πολύ αδύνατοι για να φτιάξουμε ένα κόμμα με γερή οργάνωση. Αυτή θα ήταν η αλήθεια που θα έπρεπε να πείτε. Αν, όμως, ομολογούσατε στις μάζες την αδυναμία σας αυτή, αυτές δε θα γίνονταν οπαδοί σας αλλά αντίπαλοί σας, οπαδοί του κοινοβουλευτισμού.
Αν πείτε: «Σύντροφοι εργάτες, είμαστε τόσο αδύνατοι, ώστε δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κόμμα αρκετά πειθαρχημένο που θα μπορούσε να υποχρεώσει τους βουλευτές να πειθαρχούν στο κόμμα», τότε οι εργάτες θα σας εγκαταλείψουν, γιατί θα πουν μέσα τους: «Πώς θα φτιάξουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου με αδύναμους ανθρώπους;».
Είσαστε πολύ αφελείς αν νομίζετε πως τη μέρα της νίκης του προλεταριάτου η διανόηση, η μεσαία τάξη, η μικροαστική θα γίνουν κομμουνιστές.
Αν δεν έχετε τις αυταπάτες αυτές, πρέπει από τώρα ήδη να προετοιμάζετε το προλεταριάτο για να εφαρμόσει τη γραμμή του. Σε κανέναν τομέα κρατικής δουλειάς δε θα βρείτε εξαίρεση αυτού του κανόνα. Την άλλη μέρα ύστερα από την επανάσταση θα δείτε παντού οπορτουνιστές δικηγόρους που θα αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, μικροαστούς που δε θα αναγνωρίζουν ούτε την πειθαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ούτε την πειθαρχία του προλεταριακού κράτους. Αν δεν προετοιμάσετε τους εργάτες να δημιουργήσουν ένα πραγματικά πειθαρχημένο κόμμα, που θα υποχρεώσει όλα τα μέλη του να υποτάσσονται στην πειθαρχία του, δε θα προετοιμάσετε ποτέ τη δικτατορία του προλεταριάτου. Νομίζω πως γι’ αυτό το λόγο δε θέλετε να παραδεχτείτε πως η αδυναμία ακριβώς πάρα πολλών νέων Κομμουνιστικών Κομμάτων τα κάνει να αρνούνται την κοινοβουλευτική δουλειά. Είμαι πεπεισμένος πως η τεράστια πλειοψηφία των πραγματικά επαναστατών εργατών θα μας ακολουθήσει και θα καταδικάσει τις αντικοινοβουλευτικές θέσεις σας.


Τα ψέμματα μιας διάσωσης (1)

 Τα ψέμματα μιας διάσωσης (1)


Φαίνεται πως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουν όσοι κοιμούνται ακόμη, να ξεχάσουμε όλες εκείνες τις ωραίες κουβέντες περί "επαχθούς χρέους", "σκληρών διαπραγματεύσεων" κλπ, να το πάρουμε απόφαση πως η ελπίδα που περιμέναμε χάθηκε στον δρόμο και να χωνέψουμε πως και τα χρέη μας ως χώρα θα πληρώσουμε και καινούργιο μνημόνιο θα φάμε κατακέφαλα.

Όπως μας έχει εξηγήσει εδώ και χρόνια (από την εποχή που ήταν ακόμη πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου) ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, "όταν η κατάσταση σοβαρεύει, πρέπει να πεις ψέματα" (*). Κι είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια ειπώθηκαν τόσα ψέματα μαζεμένα ώστε οι ελάχιστες αλήθειες πνίγηκαν μέσα τους. Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που ακούστηκε πριν πέντε χρόνια και που ακόμα αναμεταδίδεται από πολλά "έγκυρα" στόματα ήταν εκείνο περί ανάγκης διασώσεως της χώρας με την βοήθεια που θα μας πρόσφερε λόγω αλληλεγγύης η τρόικα  Αυτό το ψέμα, όπως και άλλα σχετικά ψέματα, θα επιχειρήσουμε να αποκαλύψουμε σιγά-σιγά.

Bank of Greece Berlin...
Το "Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων" (Council on Foreign Relations - CFR) είναι ένα πανίσχυρο, ανεξάρτητο think-tank, όπου συμμετέχουν διάφορες ετερόκλητες προσωπικότητες, από τον οικονομολόγο Ρόμπερτ Ρούμπιν μέχρι τον δημοσιογράφο Φαρίντ Ζακάρια αλλά και την ηθοποιό Αντζελίνα Τζολί. Σε περυσινό άρθρο του με τίτλο "Ουκρανία, Ελλάδα και ΔΝΤ: Και πάλι déjà vu;", το CFR διαπιστώνει με κατηγορηματικό τρόπο: "Με δυο λόγια, δεν βλέπουμε τις προβλέψεις τού ΔΝΤ περί προοπτικών ανάπτυξης της Ουκρανίας και της Ελλάδας καθόλου ως προβλέψεις αλλά μάλλον ως υποθέσεις απαραίτητες για να δικαιολογηθούν οι παρεμβάσεις τού ΔΝΤ".

Βεβαίως, σε έναν φυσιολογικό κόσμο, κάθε πράξης προηγείται η αιτιολογία και, σε περίπτωση αστοχίας, έπεται η δικαιολογία. Οι δικαιολογίες προηγούνται μόνον όταν η πράξη αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις. Το ΔΝΤ, δηλαδή, δεν θα είχε λόγο να ψάχνει δικαιολογίες αν δεν έκανε παρεμβάσεις που θα προκαλούσαν. Ποιός είναι, λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο το ΔΝΤ αναζητά δικαιολογίες εκ των προτέρων;

Η Κάριν Λίσσακερς είναι σήμερα διευθύντρια του ανωτάτου συμβουλίου του ΔΝΤ. Στο παρελθόν, η Λίσσακερς έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος σε πολλές κυβερνητικές θέσεις των ΗΠΑ. Στις 16 Μαρτίου 1983, ενώ υπηρετεί στο υπουργείο εξωτερικών ως αναπληρώτρια διευθύντρια προσωπικού στο τμήμα σχεδιασμού πολιτικής, η Λίσσακερς δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο "Γουώλ Στρητ: Οικονομικά του Φάουστ" και επεξηγηματικό υπότιτλο "Η σημερινή λύση του προβλήματος του διεθνούς χρέους είναι ανησυχητικά όμοια με τις πολιτικές και τις διαδικασίες που δημιούργησαν την κρίση την προηγούμενη φορά". Σ' εκείνο το -ηλικίας 32 ετών πια- άρθρο, η Λίσσακερς δεν μασάει τα λόγια της: "Πράγματι, το Ταμείο (σ.σ.: το ΔΝΤ) ενεργεί ως νταβατζής των τραπεζικών δανειακών συμβάσεων επειδή η συνεχής πρόσβαση σε πόρους τού ΔΝΤ εξαρτάται από τις τακτικές πληρωμές των οφειλετών. Επί πλέον, τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ σχεδιάζονται για να απελευθερώσουν συνάλλαγμα το οποίο θα εξυπηρετεί τα χρέη"

Το ότι αυτή είναι η φιλοσοφία τού ΔΝΤ έχει αποδειχθεί στο διάβα των χρόνων κατ' επανάληψη από τις "επιχειρήσεις διάσωσης" που έχει στήσει παγκοσμίως το Ταμείο. Φαίνεται, όμως, ότι μ' αυτή την φιλοσοφία συμφωνούν και οι ευρωπαίοι. Πριν δυόμισυ περίπου χρόνια, σε συνέντευξή του στο Spiegel online, ο επί κεφαλής τού Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) Κλάους Ρέγκλινγκ δήλωσε ευθέως: "Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι τα δάνεια θα αποπληρωθούν, επειδή αυτό που εμείς κάνουμε τώρα στην Ευρώπη είναι ό,τι ακριβώς έχει κάνει το ΔΝΤ σε όλον τον κόσμο εδώ και δεκαετίες χωρίς ποτέ να χάσει χρήματα. Τα δάνεια του ΔΝΤ συνδέονται, όπως τα δικά μας, με όρους βάσει των οποίων η χώρα (ενν.: που δανείζεται) αναμορφώνει την οικονομία της".

Ας αλλάξουμε για λίγο οπτική γωνία. Ένα άλλο ψέμα, το οποίο δένει με το προηγούμενο και το οποίο βαρεθήκαμε να ακούμε τόσα χρόνια, είναι αυτό που λέει πως, αν δεν προστρέχαμε στο ΔΝΤ και στην τρόικα εν γένει, πολύ σύντομα το κράτος θα αδυνατούσε να καταβάλει μισθούς και συντάξεις. Πρόκειται για ένα τεράστιο και χυδαίο ψέμα, το οποίο "εκλαϊκεύει" το περίφημο μήνυμα του Καστελλόρριζου κατά τέτοιον τρόπο ώστε ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλοί απλοί άνθρωποι που πιστεύουν πως θα είχαν πεινάσει δίχως την τρόικα.

Η αλήθεια, φυσικά, είναι τελείως διαφορετική. Από την πρώτη δόση τής τροϊκανής "βοήθειας" τον Μάιο του 2010 μέχρι και την τελευταία πέρυσι το καλοκαίρι, από τα δυο προγράμματα στήριξης πήραμε 226,7 δισ. ευρώ: 73 από το πρώτο και 153,7 από το δεύτερο. Κατ' αρχή, αυτά τα ποσά αρκούν για να αποδείξουν την προχειρότητα με την οποία σχεδιάστηκε το πρώτο πρόγραμμα και τα τεράστια λάθη του ενώ το επικείμενο τρίτο πρόγραμμα (συμφωνία, μνημόνιο, όπως θέλετε πείτε το) οδηγεί σε παρόμοια συμπεράσματα για την αξιοπιστία και του δεύτερου. Ας μη μείνουμε, όμως, εδώ. Η ουσία είναι ότι πήραμε 226,7 δισ. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Ο παρακάτω πίνακας είναι σαφής:

(Διάγραμμα: www.macropolis.gr  -  Απόδοση στα ελληνικά: Cogito ergo sum)
Τόμπολα! Από τα 226,7 δισ. μιας ολόκληρης πενταετίας, μόνο τα 27 (λιγώτερο από 12%, δηλαδή) έμειναν στην τσέπη μας. Τα υπόλοιπα 200 σχεδόν δισ. επέστρεψαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις τσέπες εκείνων που μας τα δάνεισαν.

Ομολογώ ότι όλα αυτά δεν περιέχουν το παραμικρό ίχνος αλληλεγγύης. Αντίθετα, πιστοποιούν τα όσα υποστήριξαν παραπάνω η Λίσσακερς και ο Ρέγκλινγκ. Δηλαδή, η υποτιθέμενη βοήθεια προς την Ελλάδα δεν ήταν παρά στήριξη των δανειστών της. Επειδή, όμως, το θέμα έχει πολύ ζουμί ακόμη, θα συνεχίσουμε αύριο.

--------------------------------------------
(*) Ακούστε στο YouTube τον Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ να εξηγεί σε λιγότερο από 2,5 λεπτά τους λόγους για τους οποίους η οικονομική πολιτική τής ευρωζώνης πρέπει να αποφασίζεται σε "σκοτεινά, μυστικά δωμάτια". Στο 0:20 του βίντεο, ο Γιουνκέρ είναι σαφής: "When it becomes serious, you have to lie".

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΕΣΚ-ΑμΕΑ.Να τσακίσουμε τη βαρβαρότητα

.Να τσακίσουμε τη βαρβαρότητα

Στην εξαθλίωση, σε τραγικές και απαράδεκτες καταστάσεις οδηγεί τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους η πολιτική της συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών και υπηρεσιών Πρόνοιας και Ειδικής Αγωγής από τις κυβερνήσεις. Οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων με αναπηρία συνθλίβονται απ' την πολιτική των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, των ιδιωτικοποιήσεων σε Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία - Ειδική Αγωγή, απ' το χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και των εργασιακών δικαιωμάτων, την αυξανόμενη ανεργία. Η ευθύνη και το βάρος για τη φροντίδα, την Υγεία, την εκπαίδευση, την αποκατάσταση των αναπήρων βαραίνουν την ίδια την οικογένεια, που έτσι κι αλλιώς έχει «γονατίσει» απ' την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, απ' την ανυπαρξία αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας - Προνοιας - Παιδείας - Ειδικής Αγωγής, ολοκληρωμένης πολιτικής πρόληψης της αναπηρίας, απαγόρευσης της επιχειρηματικής δράσης σ' αυτούς τους ευαίσθητους τομείς
Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα,εδω στη Κερκυρα ηλθε να οξυνει ακομη περισσοτερο τη κατασταση η ανευθυνωτητα της δημ.αρχης,με την απαραδεχτα μεγαλη καθυστεριση πληρωμης των επιδοματων προνοιας.
-Δεν υπαρχουν σωτηρες
Μονο οργανωση και αγωνας

ΕΣΚ-ΑμΕΑ


Ντονιέτσκ: Το Κίεβο βομβάρδισε 20 φορές μέσα σε μία ημέρα

 Ντονιέτσκ: Το Κίεβο βομβάρδισε 20 φορές μέσα σε μία ημέρα

Συνολικά 20 φορές το τελευταίο 24ωρο βομβάρδισαν την αυτόνομη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέτσκ (DPR) τα στρατεύματα του Κιέβου, σύμφωνα με το υπουργείο άμυνας του Ντονιέτσκ.

«Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 24 ωρών, (ουκρανικές) δυνάμεις βομβάρδισαν 20 φορές οικισμούς της Δημοκρατίας. Οι δυνάμεις αυτοάμυνας της Δημοκρατίας κατέγραψαν και πάλι την χρήση βαρέων όπλων από τον εχθρό» ανέφερε στο Πρακτορείο Ειδήσεων Ντονιέτσκ ένας εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας.

Οι ουκρανικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ 2 φορές με το πυροβολικό, 12 φορές με όλμους, μία φορά από τανκ, μία φορά από οχήματα του πεζικού και τέσσερις φορές από εκτοξευτές χειροβομβίδων και όπλων μικρού διαμετρήματος.

Οι δυνάμεις του Κιέβου βομβάρδισαν το Ντόνιετσκ, ιδίως το αεροδρόμιο και το Κέντρο Volvo, μαζί με τους οικισμούς της Γκορλόβκα, Σπάρτακ, Ζαμπιτσεβο, Σταρομιχαϊλοβκα και Καλινοβκα.

Η κατάσταση είναι ήρεμη αυτή τη στιγμή, σημείωσε το γραφείου του δημάρχου του Ντονιέτσκ. Δεν υπάρχουν ακόμη αναφορές για απώλειες πολιτών ή μελών της αυτοάμυνας.

Η κατάπαυση του πυρός είναι ένα από τα βασικά σημεία των συμφωνιών του Μινσκ για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Άλλα σημεία περιλαμβάνουν την απόσυρση βαρέων όπλων, την ανταλλαγή κρατουμένων, τις τοπικές εκλογές στο Ντονμπάς και τη συνταγματική μεταρρύθμιση στην Ουκρανία.

Οι συμφωνίες του Μινσκ υπογράφηκαν στις 12 Φεβρουαρίου, μετά από διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του λεγόμενου «Κουαρτέτου της Νορμανδίας» στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας Μινσκ, ανάμεσα στον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ και τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο.

Οι συνομιλίες διήρκεσαν για περίπου 14 ώρες. Ταυτόχρονα, μια συνάντηση της Ομάδας Επαφής για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης πραγματοποιήθηκε στο Μινσκ.

Οι ουκρανικές δυνάμεις και οι δυνάμεις αυτοάμυνας των αυτόνομων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνιετσκ και του Λουγκάνσκ έχουν επανειλημμένως αλληλοκατηγορηθεί για παραβίαση της κατάπαυσης του πυρός και άλλων σημείων των συμφωνιών του Μινσκ.
Πηγή: Σύγχρονη Ρωσία

Είμαι αριστερός κατ” ευφημισμόν ή κατ ουσίαν;

   Είμαι αριστερός κατ” ευφημισμόν ή κατ ουσίαν;




Γράφει η Νανά Καλημέρη //
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα κι άλλοι δέκα, από τότε που μια ομάδα παιδιών έφυγαν από τα σπίτια τους, από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας, με σκοπό να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Τι όμορφα χρόνια!! Τετράχρονες …διακοπές, πληρωμένες από τον πατέρα και στο τέλος και πτυχίο!!! Πτυχίο που μπορεί να μην είχε επαγγελματικά δικαιώματα, είχε όμως ένα σκασμό προοπτικές για επαγγελματική αποκατάσταση. Κι αν ήσουν και λίγο επιρρεπής στο γλείψιμο και στο ξεπούλημα του επαναστατικού σου παρελθόντος, τότε μπορούσες να «διαπρέψεις» ως δημόσιος λειτουργός – υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας…..
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Βρισκόμαστε στην εποχή που το ΠΑΣΟΚ μεσουρανεί. Ο άνεμος αλλαγής πνέει από άκρη σε άκρη σ” όλη τη χώρα. Αμφισβητείται η παραμονή μας στην ΕΟΚ, μένουν οι βάσεις που φεύγουν κι άλλα όμορφα που καλλιεργούν οι Μαγδαληνές προκειμένου να ξεπουλήσουν το πλήθος στους Ρωμαίους. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας βράζουν.
Σε κάποιες σχολές, το πάνω χέρι το έχει η ΠΑΣΠ, σε κάποιες άλλες η Πανσπουδαστική… Μεγάλος αγώνας διεξάγεται μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων. Τα νέα εξάμηνα που καταφθάνουν στις σχολές, αποτελούν το αντικείμενο της παραταξιακής μάχης. Οι εκλογές και τα αποτελέσματα αυτών, δίνουν τεράστια χαρά ή θλίψη και επιβεβαιώνουν το επίπεδο των προσπαθειών που έκανε η κάθε παράταξη για να προσεγγίσει όλο και μεγαλύτερο μέρος νέων φοιτητών.
Είναι η εποχή όπου η ΚΝΕ έχει ανοίξει τις πύλες της και δέχεται στα σπλάχνα της κάθε νέο που δηλώνει πως αποδέχεται την υπεροχή της ιδεολογίας της. Είναι η εποχή (για όποιον Κνίτη της εποχής εκείνης τυχαίνει να διαβάζει αυτές τις γραμμές), που βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την «επανάσταση»… (Και όπως ήταν φυσικό, περνάνε από εκεί ΚΑΙ όλοι όσοι σήμερα κατέχουν κυβερνητικά και συνδικαλιστικά πόστα.)
Στις βουλευτικές εκλογές του 1989, παρότι η ΝΔ προηγείται σε ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, δεν καταφέρνει να σχηματίσει κυβέρνηση. Λίγο νωρίτερα έχει δημιουργηθεί ο Συνασπισμός της αριστεράς και της προόδου, ως εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ και της ΕΑΡ. Με τον κίνδυνο να παραγραφούν τα σκάνδαλα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα το σκάνδαλο Κοσκωτά που συγκλονίζουν την Ελλάδα, η ΝΔ και ο Συνασπισμός, συγκροτούν κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Το νέο κυβερνητικό σχήμα, ήταν βραχύβιο και είχε διπλό στόχο: τη δρομολόγηση των διαδικασιών της κάθαρσης και την προετοιμασία αδιάβλητων εκλογών βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου. Αυτήν ακριβώς την περίοδο συντελείται και η πτώση των σοσιαλιστικών χωρών και το πέρασμά τους στο καπιταλιστικό στρατόπεδο…
Παρ’ όλη την αναγκαιότητα της συγκρότησης της κυβέρνησης ειδικού σκοπού, στους κόλπους της ΚΝΕ σηκώνεται θύελλα… Η διαφωνία της ΚΝΕ με το ΚΚΕ για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Τζανετάκη είναι τόσο έντονη, που τελικά οδηγεί στη διάσπαση…
Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε. Πάμε όμως να δούμε πού βρίσκονται σήμερα μερικοί από τους τότε Κνίτες. Πολλοί από αυτούς, παρέμειναν πιστοί στην ορθότητα της νεανικής τους επιλογής και σήμερα τους συναντάς στις γραμμές του κόμματος, στα ταξικά σωματεία, να υπερασπίζονται τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ και να δίνουν τη μάχη τους για την τελική νίκη του προλεταριάτου. Άλλοι πάλι, ίσως οι περισσότεροι, πήγαν στα σπίτια τους, μούντζωσαν την νεανική τους επιλογή και συνέχισαν τη ζωή τους από το σημείο όπου την είχαν αφήσει… Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι οποίοι είχαν τις έντονες διαφορές τους με τη γραμμή του κόμματος και επέλεξαν να φτιάξουν νέους πολιτικούς φορείς ή να ενταχθούν σε άλλους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Μέσα στην ενδιάμεση 20ετή και πλέον περίοδο (από το τότε στο σήμερα), μύδροι εξαπολύθηκαν και εξαπολύονται διά στόματος ΝΑΡιτών και άλλων διαφωνούντων κατά του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ αποτελούσε και αποτελεί γι αυτούς το κόκκινο πανί. Τα χρόνια της «ευημερίας», σύμφωνα πάντα με τις ατομικές προσπάθειες, δυνατότητες, γνωριμίες και ξεπούλημα ενίοτε του αριστερού παρελθόντος, οι περισσότεροι λίγο έως πολύ κατάφεραν να φτιάξουν μια υποφερτή, ανθρώπινη ζωή.
Τα πάντα όμως υπόκεινται στους νόμους της φύσης και στην κυκλικότητα. Και να σου η κρίση… μια κρίση τεράστιων διαστάσεων και τραγικών κοινωνικών συνεπειών. Με την εκτίναξη της ανεργίας, βρέθηκαν στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Επιχειρήσεις έκλεισαν ή απειλούνται με κλείσιμο το επόμενο άμεσο χρονικό διάστημα. Η φορολογία έχει αγγίξει το θεό, κάθε σπίτι αποτελεί και μια τραγωδία… Αυτή είναι λίγο πολύ η καθημερινότητα στην πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του τόπου, αριστερών και δεξιών καταβολών. Ας αφήσουμε όμως εκείνους που ουδέποτε αντιλήφθηκαν τι πρεσβεύει η αριστερά κι ας εστιάσουμε στους άλλους, τους «δικούς» μας… Κι εδώ προτείνω να περάσουμε μια βόλτα μπροστά από τον καθρέφτη μας και αφού αφήσουμε στην άκρη τους εγωισμούς και τις ψευτοδικαιολογίες μας, ας κάνουμε μια κουβέντα με τον εαυτό μας, με ειλικρίνεια. Έτσι κι αλλιώς μόνοι μας είμαστε, κανείς δε μας ακούει, σε κανέναν δεν έχουμε να υπερασπιστούμε τίποτε… Ποιος φταίει που χάθηκε η δουλειά μας ή το ότι σήμερα απασχολούμαστε για 400ευρώ; Ποιος φταίει που χάσαμε το δικαίωμα στην εργασία και αντί αυτής σήμερα μιλάμε για απασχόληση; Ποιος φταίει που δε βρίσκουμε έναν γιατρό να μας δώσει μια θεραπεία για απλά προβληματάκια υγείας; (για τα μεγάλα, δεν θα τολμήσω καν να θέσω θέμα…) Ποιος φταίει που ενώ λιώσαμε στη δουλειά για να πληρωθούν τα φροντιστήρια των παιδιών, σήμερα δεν έχουμε χρήματα για να τα στείλουμε να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη, πέραν αυτής της κατοικίας μας; Ποιος φταίει που κάθονται τρεις τρεις οι νέοι στα καφέ κι ενώ διαθέτουν από έξι μεταπτυχιακά και τρία διδακτορικά, συνεχίζουν να πίνουν καφέ μη έχοντας τίποτε άλλο να κάνουνε; Ποιος φταίει που τα παιδιά των περισσότερων από εμάς, που γονατίσαμε για να τα αναστήσουμε και να τα σπουδάσουμε, αναγκάζονται να φύγουν μετανάστες για ένα καλύτερο μέλλον, μια δουλειά με κάποιες αποδοχές, ένα έτοιμο, άρτια εκπαιδευμένο επιστημονικό προσωπικό, να εγκαταλείπει τη χώρα για να πάει σκλαβάκι σε κάποια πολυεθνική; Ποιος φταίει που ενώ μας γέμισαν τα μυαλά με τις ευκαιρίες που προσφέρει ο καπιταλισμός, είδαμε τα παιδιά μας ή εκείνα του γείτονα να ερωτοτροπούν με τον θάνατο των ναρκωτικών; Ποιος φταίει που δεν έχουμε συλλογικές συμβάσεις, που μας παίρνει το σπίτι η τράπεζα, που στέλνουμε τα μωρά μας πεινασμένα στο σχολείο, που αντικρίζουμε παντού επαίτες και εξαθλιωμένους μετανάστες; Ποιος φταίει που μπήκε η ναζιστική χρυσή αυγή στη βουλή; Ποιος φταίει για τη δράση της μέσα στα σώματα ασφαλείας; Ποιος φταίει που οι φυλακές είναι γεμάτες «εγκληματίες»; Ποιος φταίει που η τηλεόραση από το πρωί ως το βράδυ ταΐζει με σκουπίδια τον κόσμο και αποκοιμίζει συνειδήσεις; Ποιος φταίει που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε ένα βιβλίο λόγω κόστους; Ποιος φταίει που κι αν ακόμη το δανειστούμε το βιβλίο, δεν έχουμε ούτε χρόνο ούτε κουράγιο να το διαβάσουμε; Ποιος, ποιος ,ποιος, ποιος, ποιος;;; Μπορείς εσύ να απαντήσεις;;; Πρόσεξε… είσαι μόνος με τον εαυτό σου… Παρ’ όλα αυτά θα χρειαστείς περίσσια δύναμη για να παραδεχτείς πως όλη σου τη ζωή την πέρασες παραπλανημένος… Πως όσο αυτή τσούλαγε υποφερτά, εσύ κρυβόσουν πίσω από ένα αριστερό, σοφιστικέ άλλοθι… πιο προωθημένο, πιο προοδευτικό, πιο ανένταχτο, μακριά από τα μαντριά των προβάτων…. Θα χρειαστεί να παραδεχθείς πως υπήρχαν κάποιοι που σε καλούσαν να πάρεις μέρος στα συνδικαλιστικά σου όργανα, για να ανατραπεί η σαπίλα και ο κυβερνητικός συνδικαλισμός. Θα αναγκαστείς να παραδεχθείς πως υπήρχαν κάποιοι που σε καλούσαν να ενώσεις τη φωνή σου σε κινητοποιήσεις, απεργίες, περιφρουρήσεις. Πως ήταν και είναι χρέος σου να αντισταθείς έστω και τώρα μαζί με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Πως είναι πια καιρός να δεις και να πεις την αλήθεια πρώτα στον εαυτό σου και μετά στους γύρω σου, πως έκανες λάθος, πως δε φταίει το ΚΚΕ που δε σου έλυσε τα προβλήματα. Πως στην ουσία ποτέ δε νοιάστηκες, σου άρεσε όμως να ταΐζεις τον εγωισμό σου, πως αυτοί είναι μ…, άσχετοι, απολιθώματα, ξεπερασμένοι, καθισμένος σε μια γωνιά και πετώντας πέτρες σε κείνους που πάλευαν να μη χαθεί το όποιο κίνημα… Θέλει κουράγιο φίλε μου και τσαγανό να πεις την αλήθεια, κύρια στον εαυτό σου… Φύγε τώρα από τον καθρέφτη, γύρνα στη σκληρή καθημερινότητα, αντίκρισε όσα εδώ και πέντε χρόνια αντικρίζεις και απάντησε σε ένα τελευταίο ερώτημα. Θα συνεχίζεις να ψάχνεις τον ένοχο γύρω σου ή θα παραδεχτείς και θα αναλάβεις την ευθύνη σου;;;

Χρυσή Αυγή: Εμπορία-χρήση ναρκωτικών και προσηλυτισμός παιδιών στο Ναζισμό (ΦΩΤΟΣ)

 Χρυσή Αυγή: Εμπορία-χρήση ναρκωτικών και προσηλυτισμός παιδιών στο Ναζισμό (ΦΩΤΟΣ)

Αποκαλυπτικά στοιχεία για τη ναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή» έρχονται στο φως της δημοσιότητας από τη δικογραφία της εγκληματικής συμμορίας. Συγκεκριμένα, δημοσιεύματα της εφημερίδας «Έθνος» αναφέρονται στην σχέση Χρυσής Αυγής και ναρκωτικών...

Σε ρεπορτάζ με τίτλο «Κόκα τιμή Χρυσή Αυγή» το «Έθνος» γράφει μεταξύ άλλων:

Χρήστες ναρκωτικών ουσιών αποδεικνύεται πως είναι κάποιοι εκ των κατηγορουμένων του ναζιστικού μορφώματος, τη στιγμή που τα στελέχη της Χρυσής Αυγής εκφωνούν δημοσίως πύρινους λόγους κατά των ναρκωτικών.
[...]

Μπορεί εντός της Βουλής το μόρφωμα να εμφανίζεται λάβρο κατά των ναρκωτικών και να κατακεραυνώνει τους χρήστες ινδικής κάνναβης, αλλά ο βουλευτής του Νίκος Μίχος κατηγορείται για κατοχή ναρκωτικών.

Παράλληλα, στις φωτογραφίες-ντοκουμέντα που δημοσιεύει το «Εθνος της Κυριακής» εικονίζονται δύο πρωτοπαλίκαρα του «Πυρήνα Νίκαιας» να κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, με τον έναν εξ αυτών να κραδαίνει απειλητικά μία μαχαίρα τύπου «ματσέτα». Επίσης, το «Εθνος της Κυριακής» αποκαλύπτει και την άγνωστη δικογραφία στην οποία μνημονεύεται ο «υπαρχηγός» της Νίκαιας Γιώργος-Χρήστος Τσακανίκας σε υπόθεση διακίνησης μεγάλων ποσοτήτων κοκαΐνης.
Oπλα και κάνναβη

Κατά τις έρευνες που είχε πραγματοποιήσει η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία στην οικία του Νίκου Μίχου, εκτός από μαχαίρι και όπλα, είχε εντοπιστεί και ποσότητα ινδικής κάνναβης. Ο χρυσαυγίτης βουλευτής είχε ισχυρισθεί ότι τα ναρκωτικά δεν ήταν δικά του, αλλά ανήκαν στον προηγούμενο ενοικιαστή του σπιτιού, ο οποίος είχε κρύψει τα ναρκωτικά και τα είχε αφήσει πίσω του.

Ομως, όπως προκύπτει και από τα σχετικά ντοκουμέντα που δημοσιεύει το «Εθνος της Κυριακής», ο ισχυρισμός του Ν. Μίχου δεν ευσταθεί και καταρρίπτεται από το γεγονός ότι σε τασάκι που ήταν ακουμπισμένο σε περίοπτη θέση στο σπίτι (σε καλοριφέρ υπνοδωματίου) υπήρχε ένα μισοτελειωμένο τσιγαριλίκι που κρίνεται απίθανο να το είχε αφήσει πίσω του ο προηγούμενος ενοικιαστής και να μην το είχε δει ο κατηγορούμενος.
Παράλληλα, στην ογκωδέστατη δικογραφία που σχημάτισαν οι ανακρίτριες Κλάπα - Δημητροπούλου συμπεριλαμβάνονται φωτογραφίες από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή χρυσαυγίτη που δικάζεται για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση, στις οποίες κάνει χρήση ινδικής κάνναβης σε δημόσιο χώρο με τουλάχιστον ακόμη ένα άτομο.
Στα ντοκουμέντα που προκαλούν σοκ, ο χρυσαυγίτης ποζάρει με ύφος όψιμου γκάνγκστερ, φορώντας κουκούλα και καπνίζοντας χασίς.
Σε άλλη φωτογραφία, κρατάει δύο μαχαίρια τύπου «ματσέτα» και με ένα στριφτό τσιγάρο στο στόμα, γυαλιά ηλίου στο κεφάλι και μπουφάν μηχανής επιδεικνύει τη χρυσαυγίτικη πυγμή.
Τα εγκληματολογικά εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. ανέσυραν από τον υπολογιστή του και φωτογραφίες από όπλα που είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι «κατεβασμένες» από το Ιντερνετ. Δύο περίστροφα ακουμπισμένα πάνω στην ελληνική σημαία με τις σφαίρες να σχηματίζουν τη λέξη ΕΛΛΑΣ, αλλά και ένα μίνι οπλοστάσιο από γεμιστήρες πολεμικού όπλου (πιθανόν καλάσνικοφ) μαζί με οβίδες που μοιάζουν με παλαιού τύπου χειροβομβίδες αποτελούν το «πολεμικό άλμπουμ» του χρυσαυγίτη κατηγορούμενου. Ωστόσο, ο ίδιος εμφανίζεται και σε άλλα ντοκουμέντα να πυροβολεί σε υπαίθριο χώρο με όπλο που μοιάζει με καραμπίνα, ενώ λίγο αργότερα ποζάρει με το ίδιο όπλο σε υπνοδωμάτιο σπιτιού.
Το «Εθνος της Κυριακής» αποκαλύπτει επίσης ότι ο «νούμερο 2» του Πυρήνα Νίκαιας προέβαινε σε παράνομες πράξεις και αποτελούσε πελάτη σπείρας ναρκεμπόρων που διακινούσε κοκαΐνη από τη Λατινική Αμερική. Ο Γιώργος-Χρήστος Τσακανίκας έχει καταγραφεί στους διαλόγους που συνοδεύουν τη δικογραφία της υπόθεσης για το διεθνές δίκτυο εισαγωγής 120 κιλών «καθαρής» κοκαΐνης στη χώρα μας. Τουλάχιστον 7 γραμμάρια κόκας έχει αγοράσει από τη σπείρα σε διάστημα μόλις δύο μηνών. Επιβεβαιώνοντας τις καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων κατά της Χρυσής Αυγής που κάνουν λόγο για «καλούς αλλοδαπούς», μόνο όταν εκείνοι συνεργάζονται με τα μέλη της οργάνωσης, ο Τσακανίκας αγόραζε το σκληρό ναρκωτικό από Αλβανό εμπλεκόμενο στην υπόθεση που έχει ήδη συλληφθεί, τον οποίον μάλιστα «δεξιωνόταν» και στο σπίτι του...
Ο φασίστας βουλευτής Ν.Μίχος και το... μισοτελειωμένο τσιγαριλίκι..
Επί έναν χρόνο, οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., που είχαν ζητήσει άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, είχαν καταφέρει να «παγιδεύσουν» τα τηλέφωνα των μελών του κυκλώματος. Ανάμεσα στους «πελάτες» που είχαν καταγραφεί να επικοινωνούν μαζί τους ήταν και ο Τσακανίκας Γεώργιος-Χρήστος, γνωστό στέλεχος της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια.
Κατάθεση-φωτιά

Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Γ. Πατέλη, του «πυρηνάρχη» Νίκαιας, που ανήκε στο πενταμελές συμβούλιο της τοπικής οργάνωσης και ήταν μέλος του Τάγματος Εφόδου. Επίσης, τον Τσακανίκα «καίει» με την κατάθεσή του και ο Γιώργος Δήμου που το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 2013 καταγράφηκε να έχει επικοινωνία με τους πρωταγωνιστές της δολοφονίας Φύσσα. Αναφερόμενος στον 24χρονο ως «Τσανίκα», είχε περιγράψει πρακτικές εκφοβισμού σε βάρος του προκειμένου να κρατήσει το στόμα του κλειστό.
«Ηρθε με ένα αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε μια αδύνατη ξανθιά κοπέλα. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο και μου είπε ''έλα λίγο να μιλήσουμε'' και συνέχισε ''δώσε το τηλέφωνό σου''. Του το έδωσα αμέσως διότι ήταν αγριεμένος και μάλιστα, όπως τον θυμήθηκα, ήταν ένα από τα άτομα της ομάδας με τα στρατιωτικά ρούχα. Το τηλέφωνο το κράτησε η κοπέλα. Υστερα συνέχισε ''άκου να δεις, Δήμου, είσαι ο μόνος που πήρες τηλέφωνο τον Ρουπακιά, θα πεις ότι ήσουν τυχαία στο Κερατσίνι εκείνο το βράδυ και είδες φασαρία και πήρες τηλέφωνο τον Ρουπακιά και του είπες "έλα γιατί γίνεται φασαρία". Ακου να δεις, πιο καλά να πας φυλακή εσύ, παρά να πιάσουν τον Πυρήνα της Νίκαιας. Αν δεν πεις αυτά που σου λέω, να ξέρεις ότι θα σε κάνουμε να υποφέρεις μέχρι να σε σκοτώσουμε. Στο λέω να το καταλάβεις καλά, τους προδότες εμείς τους σκοτώνουμε, το κατάλαβες; Μην τυχόν πας στην Αστυνομία να πεις ότι σε απείλησα γιατί θα το μάθω αμέσως''», κατέθεσε ο απόστρατος.
Συνεχίζοντας, ισχυρίστηκε ότι «τρεις συνεχόμενες ημέρες δεχόμουν τηλεφωνήματα και αναπάντητες κλήσεις από τον αριθμό που με είχε καλέσει ο Τσανίκας, περίπου τέσσερις φορές την ημέρα, και μάλιστα όχι μόνο από έναν συγκεκριμένο αριθμό, αλλά από διαφορετικούς». Για να αποφύγει τα χειρότερα, ο Γιώργος Δήμου κοιμόταν σε παγκάκια στην Αθήνα και στον Πειραιά...
Αποκαλυπτικοί διάλογοι

Ο Τσακανίκας ψώνιζε «σουβλάκια» και «εισιτήρια»
Πλούσιο είναι και το υλικό που αφορά τον Τσακανίκα στις απομαγνητοφωνήσεις των διαλόγων της Αντιτρομοκρατικής τον Σεπτέμβριο του 2013. Ανάμεσα στις συνομιλίες που συμμετέχει ο Τσακανίκας «ξεχωρίζουν» αυτές που έχει με τον Γιώργο Πατέλη, στις οποίες φαίνεται να καταρρέει, αλλά και αυτή που ο Τσακανίκας εμφανίζεται ως το κατάλληλο πρόσωπο για να στήσει τη σκευωρία ότι ο χρυσαυγίτης δολοφόνος Γιώργος Ρουπακιάς ανήκει στο... ΚΚΕ. «Τίποτα θα πω τον Τσακανίκα να ψάξει μήπως (σ.σ.: ο Ρουπακιάς) συνομιλούσε με το ΚΚΕ, μήπως ήταν ξένος πράκτορας και να το ρίξουμε εκεί, ρε παιδάκι μου», σημειώνεται στον σχετικό διάλογο.
Τακτικός πελάτης

Το όνομα του Τσακανίκα φιγουράρει ξανά ανάμεσα στους καταγεγραμμένους πελάτες του κυκλώματος της κοκαΐνης που εξαρθρώθηκε από την Υποδιεύθυνση Οργανωμένου Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. και το Τμήμα Ναρκωτικών του ΣΔΟΕ. Οπως σημειώνεται στη δικογραφία, «Ο Γιώργος-Χρήστος Τσακανίκας..., χρήστης του υπ' αριθμό 697271... κινητού τηλεφώνου, κατά το χρονικό διάστημα από 2/4/2013 έως 31/6/2013 προμηθεύτηκε κοκαΐνη συνολικής ποσότητας τουλάχιστον 7 γραμμαρίων». Πιο αναλυτικά, ο Τσακανίκας και τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης στις μεταξύ τους επικοινωνίες περιέγραφαν την κοκαΐνη, μεταξύ άλλων, με τις κωδικές ονομασίες «σουβλάκι» και «εισιτήριο».
Ο Τσακανίκας αγόραζε το ναρκωτικό από τον Αλβανό έμπορο Ντίνι Αρτάν, με τον οποίο συναντήθηκαν δύο φορές, στις 4/5 και στις 20/4 στο σπίτι του Τσακανίκα. Φαίνεται πως ο χρυσαυγίτης, που ανήκε σε Τάγμα Εφόδου κατά των μεταναστών, δεν είχε πρόβλημα με τον Αλβανό όταν εκείνος τον προμήθευε κόκα... Ο 24χρονος χρυσαυγίτης φέρεται να... ψώνιζε «εισιτήρια» και «σουβλάκια» -όπως, σύμφωνα με τις Αρχές, ήταν η κωδική ονομασία της κοκαΐνης- από ομάδα του πολυδαίδαλου κυκλώματος που διακινούσε ναρκωτικά κυρίως στον Πειραιά και περιοχές της νοτιοανατολικής Αττικής. Πρόκειται για μία από τις τρεις εγκληματικές οργανώσεις που -κατά τη Δικαιοσύνη- προμήθευε το δίκτυο εισαγωγής ναρκωτικών.
Το προβεβλημένο τοπικό στέλεχος του μορφώματος, που φωτογραφιζόταν με τον Νίκο Μιχαλολιάκο, τον Ηλία Κασιδιάρη και αποτελούσε «αγαπημένο» παιδί του Γιάννη Λαγού, είχε από τις 2 Απριλίου έως τις 31 Ιουνίου του 2013 επικοινωνίες με μέλος του κυκλώματος, προκειμένου να προμηθευτεί κοκαΐνη.
Πάμε όμως και σε ένα άλλο στοιχείο, που είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό. Το "παιδομάζωμα" της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.   
          
                         
                          

Πρώτη φορά ΝΑΤΟ-αριστερά!

 Πρώτη φορά ΝΑΤΟ-αριστερά!

Νίκος Μπογιόπουλος / Πηγή: enikos.gr.

Όσα παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί είναι τα όσα έλαβαν χώρα πριν τρεις μέρες στην Αττάλεια της Τουρκίας, μετά το τέλος της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ (είχε προηγηθεί η δήλωση του κ.Καμμένου ότι θα προτείνει στους Αμερικάνους την ίδρυση ΝΑΤΟικής στρατιωτικής βάσης σε νησί του Αιγαίου)… Απολαύστε:
            

Έτσι γιόρτασαν οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών του ΝΑΤΟ την συνάντησή τους. Τραγουδώντας και χορεύοντας το «We are the world, we are the children».

Το εξόχως σημαντικό για εμάς, για τους Έλληνες, για την πατρίδα μας, είναι ότι «πρωτοπανηγυριώτης» αυτής της γιορτής ήταν ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ο κ.Νίκος Κοτζιάς.

«Ψυχή» και «μαέστρος» αυτής της χορωδίας ήταν ο κ.Νίκος Κοτζιάς. Ο άνθρωπος που έλαμψε πάνω στην πίστα του ΝΑΤΟ, αυτός που ξεσήκωσε τους συναδέλφους του και τους θαμώνες της ΝΑΤΟσύναξης δεν ήταν άλλος από τον κ.Νίκο Κοτζιά...  

«Είμαστε ο κόσμος, είμαστε τα παιδιά/ Είμαστε αυτοί που θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα» λένε μερικοί από τους στίχους του «We are the worldwe are the children». «Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν/ Και είναι ώρα να προσφέρουμε μια χείρα βοηθείας για τη ζωή», λέει πιο κάτω το τραγούδι.

Αυτό ήταν το τραγούδι με το οποίο ξεφάντωσαν οι υπουργοί του ΝΑΤΟ και μερικοί στρατηγοί του, από εκείνους που διατάζουν τους βομβαρδισμούς των αμάχων.

Πρώτος και καλύτερος στο γλέντι ο κ.Κοτζιάς. Ο υπουργός της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης.

Ο κ.Κοτζιάς και οι συνάδελφοί του στο ΝΑΤΟ έστειλαν το μήνυμά τους:«Είμαστε όλοι μέρος της τεράστιας οικογένειας του Θεού», λέει στη συνέχεια το τραγούδι… 

Επομένως:

Ξεχάστε την θηριωδία των 5.000 νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), από το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία.

Ξεχάστε τα 12 εκατομμύρια παιδιά της Συρίας που ζουν σε απελπιστική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας ή έχουν διασκορπιστεί ως προσφυγόπουλα στο Λίβανο, την Τουρκία, την Ιορδανία και σε άλλες χώρες, επειδή οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι και οι υπόλοιποι του ΝΑΤΟ έχουν βαλθεί να αποκαταστήσουν τη… δημοκρατία στη χώρα τους.

Ξεχάστε το 1,3 εκατομμύρια νεκρούς που το ΝΑΤΟ έχει αφήσει με το πέρασμά του από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη στο πόλεμο των συμμάχων κατά της… τρομοκρατίας.

Ξεχάστε τα παιδιά της Παλαιστίνης, ξεχάστε και την Ιστορία. Οι υπουργοί του ΝΑΤΟ τραγουδούν: «Θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα»…

Ξεχάστε τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ: Από την Κορέα μέχρι την Αίγυπτο, από την Τυνησία και το Μαρόκο μέχρι τη Νικαράγουα, από τη Γουατεμάλα μέχρι το Κογκό κι από το Βιετνάμ μέχρι τον Παναμά.

Ξεχάστε τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού με στρατιωτικό βραχίονα το ΝΑΤΟ, από τη Χιλή μέχρι τη Γρανάδα κι από την Αϊτή μέχρι την Σομαλία.

Ξεχάστε ακόμα και το ρόλο του ΝΑΤΟ εδώ στην Ελλάδα. Το ρόλο του στην «Κόκκινη Προβιά». Το ρόλο του στην Κύπρο. Το ρόλο του στη χούντα των συνταγματαρχών. Τη στάση του στα Ίμια και στο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου…


Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Τι νόημα έχουν μπροστά στην εικόνα ενός υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, ενός υπουργού που δεν εκπροσωπεί τον πολιτικό εξευτελισμό αλλά την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση και που με αυτή του την ιδιότητα τραγουδά, χορεύει και πιθηκίζει – για λογαριασμό του ΝΑΤΟ - ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι το «συνδικάτο του εγκλήματος» αλλά το αποκούμπι της Ελλάδας και του κόσμου που «θα δημιουργήσει μια φωτεινότερη μέρα»…

Συμβιβασμοί και διαπραγματεύσεις όχι για το λαό!

Συμβιβασμοί και διαπραγματεύσεις όχι για το λαό!



Οσο προχωρούν οι διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους «εταίρους» (δηλαδή τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την Κομισιόν, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ κ.λπ.), όσο σε περισσότερα συμφωνούν, τόσο εντείνεται το δίλημμα που λειτουργεί στο λαό ως εκβιασμός, με σκοπό να αποδεχθεί, να στηρίξει το όποιο αντιλαϊκό αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης.

Από τη μια, προβάλλεται ο κίνδυνος της κρατικής χρεοκοπίας και της εξωτερικής υποτίμησης και, από την άλλη, παρουσιάζονται οι αναδιαρθρώσεις, τα αντιλαϊκά δηλαδή μέτρα, ως ελπιδοφόρα, «αντιυφεσιακά» και εκσυγχρονιστικά που θα οδηγήσουν σε πορεία καπιταλιστικής ανάπτυξης, με ταυτόχρονο όφελος για το κεφάλαιο και τα λαϊκά στρώματα. Κυβερνητικά στελέχη κάνουν λόγο για συμφωνία με αστερίσκους, ενώ το κυβερνητικό κόμμα καλεί ήδη το λαό να διαδηλώσει «μαζί με την κυβέρνηση».
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν το συγκεκριμένο κάλπικο δίλημμα με οποιονδήποτε τρόπο και αν το θέσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (π.χ. με κάποιο δημοψήφισμα). Στην ουσία, η κυβέρνηση καλεί το λαό να επιλέξει τους τρόπους, τους όρους και το χρόνο «νέας σφαγής» των αναγκών και των δικαιωμάτων του, για λογαριασμό των κερδών του κεφαλαίου. Καλεί, δηλαδή, το λαό να αποδεχτεί ως δεδομένες τις μεγάλες απώλειές του της περιόδου της βαθιάς κρίσης και νέες διαδοχικές λίστες αντιλαϊκών μέτρων για να διασφαλιστεί η «ανταγωνιστικότητα» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η ικανότητα της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Πλήρωσαν την κρίση, θα πληρώσουν και την ανάκαμψη;
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να σκεφθούν:
Πλήρωσαν, μάτωσαν από το 2009 μέχρι σήμερα για την καπιταλιστική οικονομική κρίση, τα βάρη της οποίας τούς φόρτωσε το κεφάλαιο με τις «μνημονιακές» πολιτικές που εφάρμοσαν οι διάφορες εναλλασσόμενες κυβερνήσεις με τη συμμετοχή βασικού πυρήνα των αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΔΗΜΑΡ).
Σήμερα, καλούνται να πληρώσουν τα βάρη της ανάκαμψης, τα βάρη της προσπάθειας να ξανανέβει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων σε επίπεδα που να μπορούν να διαγκωνίζονται με τους ανταγωνιστές τους.
Κρύβει η συγκυβέρνηση ότι αυτός ο στόχος προϋποθέτει αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας για το λαό.
Κρύβει ότι γι' αυτόν το λόγο, δεν πείραξε ούτε «τρίχα» από το αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο της προηγούμενης περιόδου.
Κρύβει ότι, γι' αυτόν το λόγο, με μεγάλη ευκολία αθέτησε όποιες υποσχέσεις για ορισμένα ψίχουλα περιλάμβανε στο πρόγραμμά της.
Κρύβει ότι, οι στόχοι ενίσχυσης του κεφαλαίου που διατύπωνε και προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι βεβαίως στις φτωχογειτονιές, αλλά στα διεθνή και ελληνικά φόρουμ του κεφαλαίου, δεν πάνε μαζί με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Κρύβει η κυβέρνηση ότι, όσο και να ματώσουν οι εργαζόμενοι, το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας δεν εξαρτάται από αυτό, αλλά από μεγάλες διαπραγματεύσεις και παζάρια που διεξάγονται σε επίπεδο Ευρωζώνης για λογαριασμό μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Κρύβει η κυβέρνηση ότι, όσο και να ματώσουν οι εργαζόμενοι, το ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης είναι υπαρκτό, αφού σημειώνονται συνολικά δυσκολίες στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη και διεθνώς.
Κρύβει η κυβέρνηση, επίσης, ότι ακόμα και στο ενδεχόμενο που η καπιταλιστική οικονομία περάσει σε ανάκαμψη, αυτή προϋποθέτει τσακισμένα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, θα έρθει να πατήσει πάνω στις μειωμένες απαιτήσεις του λαού που έχουν διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου δεν συμβαδίζει ούτε με την ανάκτηση απωλειών ούτε με την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Κριτήριο οι λαϊκές ανάγκες
Ας αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι με τι κριτήρια θα πρέπει να κρίνουν την έκβαση της διαπραγμάτευσης, τον «έντιμο ή επώδυνο συμβιβασμό», ή ακόμα και το ενδεχόμενο μη συμφωνίας:
-- Θα επανέλθουν όλα όσα έχασαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, όσες απώλειες είχαν σε εισόδημα και εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα;
-- Θα αντιμετωπιστεί η μαζική ανεργία, που σήμερα κυριαρχεί ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικιακά κατηγορίες, με θέσεις σταθερής εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα;
-- Θα καταργηθούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η εργασιακή περιπλάνηση, οι διαφοροποιήσεις, μισθολογικές - δικαιωμάτων, που δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να πιέζουν για μισθούς πείνας;
-- Θα ανακτηθούν όσα έχασαν τα ασφαλιστικά ταμεία, εξαιτίας της εισφοροδιαφυγής της εργοδοσίας και των παιχνιδιών του αστικού κράτους με τα αποθεματικά τους. Θα εξασφαλιστεί το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν καθολική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους;
-- Θα αντιμετωπιστούν τα οξυμένα προβλήματα που υπάρχουν στο δημόσιο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας; Θα καλυφθούν οι σύγχρονες ανάγκες στην Υγεία; Θα αντιμετωπιστεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, η οποία αποτελεί παράγοντα που σπρώχνει όλο το σύστημα Υγείας στην επιχειρηματικότητα;
Αυτά και άλλα πολλά που αφορούν ζωτικές εργατικές - λαϊκές ανάγκες πρέπει να μπουν στο επίκεντρο του προβληματισμού των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Τίποτα δεν προμηνύει ότι τα παραπάνω θα απαντηθούν θετικά για τους εργαζόμενους. Σε αυτό συνηγορούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που μπαίνουν στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης. Συνηγορεί η στάση της εργοδοσίας, όπως εκφράστηκε και στους «κοινωνικούς διαλόγους», που έστησε η κυβέρνηση και στη γνωμοδότηση της ΟΚΕ για τις εργασιακές σχέσεις.
Αντίθετα, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι στο τέλος των διαπραγματεύσεων οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι έτσι ή αλλιώς θα εξασφαλίσουν:
-- Την περίφημη ρευστότητα, δηλαδή χρήμα μέσω του κράτους και των τραπεζών, προκειμένου να προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια.
-- Τη συνέχιση του καθεστώτος που εξασφαλίζει φθηνή εργατική δύναμη, αξιοποιώντας ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μεθόδους μοιράσματος της ανεργίας κ.ά.
-- Νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις στο όνομα της ανάκαμψης.
-- Νέα πεδία κερδοφορίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων σε συνεργασία με άλλους διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους.
Αυτά και άλλα πολλά είναι που θα προσφέρει η συμφωνία στο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για το συμφέρον των εργατών
Ο λαός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απορρίψουν αυτά τα ψευτοδιλήμματα και να διαλέξουν το δρόμο της πραγματικής ρήξης και σύγκρουσης με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους ανάγκες.
Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, περνάει σήμερα μέσα από την κοινή πάλη των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία.
Περνάει σήμερα μέσα από τον αγώνα του λαού, όχι για ντεκόρ στους κυβερνητικούς ελιγμούς στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, αλλά κάτω από τις δικές του σημαίες, δηλώνοντας καμία ανοχή στη νέα συμφωνία - στο νέο μνημόνιο που προετοιμάζει νέες μεγάλες μακροχρόνιες αντιλαϊκές δεσμεύσεις. Διεκδικώντας την κατάργηση, εδώ και τώρα, όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, την ανάκτηση των απωλειών, ξεκινώντας από συγκεκριμένα άμεσα μέτρα πραγματικής ανακούφισης του λαού. Διεκδικώντας τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Ο δρόμος αυτός οδηγεί σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσει ο λαός, οι εργαζόμενοι να βγουν έξω από τους φαύλους κύκλους της κρίσης και της ανάκαμψης, να σταματήσουν να πληρώνουν ένα χρέος που δε δημιούργησαν, να απαλλαγούν από τις δεσμεύσεις συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Κάνοντας τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής λαϊκή περιουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ, σχεδιάζοντας κεντρικά, επιστημονικά την οικονομία και τις κοινωνικές υπηρεσίες, έτσι ώστε να αξιοποιείται πλήρως ο πλούτος που υπάρχει στη χώρα, να κατανέμει τους πόρους και το εργατικό δυναμικό, ώστε να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά όλοι και όλες, να έχει ως βάση την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που θα οδηγούν στην ευημερία του λαού και του τόπου.

TOP READ