10 Ιουλ 2019

Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιούλη 2019 Από nikos

1. Η ΚΕ χαιρετίζει τα χιλιάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους οπαδούς, τους συνεργαζόμενους, τους ψηφοφόρους, που συνέβαλαν στην εκλογική μάχη του ΚΚΕ.
Ιδιαίτερα χαιρετίζουμε όσους και όσες έκαναν αυτό το βήμα για πρώτη φορά, τους νέους και τις νέες που έδωσαν την πρώτη τους ψήφο στο Κόμμα μας.
Αγωνιστικά χαιρετίζουμε όσους στήριξαν το ΚΚΕ σε αυτή την εκλογική μάχη, συνεχίζοντας μια ανάλογη συμπόρευση που υπήρξε και στις ευρωεκλογές.
Αυτή η συμπόρευση έχει τη δική της δυναμική, που δεν εξαντλείται στις υποψηφιότητες ούτε μετριέται μόνο στην κάλπη. Εκφράζει διεργασίες που μπορούν να πολλαπλασιαστούν στο εργατικό λαϊκό κίνημα, στους αγώνες, που θα πρέπει να αναπτυχθούν, απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίσει η νέα κυβέρνηση της ΝΔ.
Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει και νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της ταξικής πολιτικής και μαζικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της προώθησης της αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής κοινωνικής συμμαχίας και της προσέλκυσης στο κίνημα των γυναικών και της νεολαίας.
Η ενίσχυση της πολιτικής επιρροής του ΚΚΕ στις εργατικές γειτονιές, σε βιομηχανικές περιοχές αστικών κέντρων, δείχνει ότι μονόδρομος για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην ταξική πάλη και την ενίσχυσή του στο κοινοβούλιο, είναι η δουλειά μέσα στα εργοστάσια, τα πολυκαταστήματα, στους δρόμους με τα μικρομάγαζα, στις λαϊκές συνοικίες, στους χώρους της υγείας, της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα σε χώρους όπου συγκεντρώνεται η νεολαία, όταν τα επιμέρους διάφορα κινήματα και δράσεις, συνενώνονται σε πανελλαδικό επίπεδο με ενιαία αιτήματα και κατεύθυνση αμφισβήτησης του συστήματος.
2. Οι συνθήκες των βουλευτικών εκλογών, όπως και των ευρωεκλογών, πριν ένα μήνα, αποτύπωσαν ένα νέο συσχετισμό μεταξύ των αστικών κομμάτων, με κύριο χαρακτηριστικό την κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Αυτή η κυβερνητική εναλλαγή είναι στο πλαίσιο των γενικότερων επιδιώξεων και απαιτήσεων της άρχουσας τάξης για μια πιο σχεδιασμένη παρέμβαση, με στόχο τη θωράκιση του συστήματος διακυβέρνησης με μεγαλύτερη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα, μπροστά σε πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους που απορρέουν από την αναιμική οικονομική καπιταλιστική ανάκαμψη και τους οξύτερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται στην περιοχή μας αλλά και ευρύτερα.
Στα εκλογικά αποτελέσματα καταγράφηκε ως ένα βαθμό, η δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που συνέχισε το αντιλαϊκό έργο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο, είναι αρνητικό το γεγονός ότι ένας κόσμος, εξαιτίας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, στράφηκε σε παλιότερες δοκιμασμένες αντιλαϊκές επιλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιώντας μια «δεξιά» αντιλαϊκή πολιτική με «αριστερά» λόγια, έφερε μεγαλύτερη σύγχυση για το τι είναι «δεξιό – συντηρητικό» και τι «αριστερό – προοδευτικό». Επέτρεψε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται δικαιωμένοι, να προβάλλουν με κυνισμό το αντιλαϊκό τους πρόγραμμα, την ανάγκη πιο γρήγορης προώθησης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.
Η ΝΔ αξιοποίησε την αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και την δυσαρέσκεια που αυτή προκάλεσε, προκειμένου να επανέλθει δριμύτερη στην κυβερνητική διαχείριση. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε το καπιταλιστικό κατεστημένο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, με τον καλύτερο για αυτούς τρόπο, με αποτέλεσμα ως ένα βαθμό να φθαρεί το «αριστερό», «ΕΑΜογενές» προσωπείο του. Ταυτόχρονα, επεδίωξε και επιδιώκει να αναπληρώνει τις δυνάμεις του από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της λεγόμενης κεντροαριστεράς, εμφανιζόμενος ως συνεχιστής του Ε. Βενιζέλου, του Α. Παπανδρέου κ.α. Αυτό είναι και το νόημα της «αναμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ», ανταγωνιζόμενος το χώρο του ΠΑΣΟΚ και πρόσφατα του ΜΕΡΑ25. Ο λεγόμενος μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί μόνο στην παραπέρα θωράκιση του ίδιου αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, προσπαθεί να ντύσει μια βάρβαρη, αντιλαϊκή πολιτική, με το μανδύα της «προόδου» και της «προοδευτικής συμμαχίας», δυσφημώντας τελικά τις αξίες της πραγματικής προόδου, τροφοδοτώντας αντιδραστικά αντανακλαστικά και με την ίδια την πολιτική του και τη διάψευση ελπίδων σημαντικών τμημάτων του λαού.
Ένα μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας κατευθύνθηκε σε άλλες δυνάμεις που στηρίχτηκαν και προετοιμάστηκαν, για να παίξουν το ρόλο είτε του αναχώματος στο γνήσιο λαϊκό ριζοσπαστισμό είτε του συμπληρώματος στην αντιλαϊκή κυβερνητική διαχείριση προς όφελος των καπιταλιστών παίρνοντας τη θέση προηγούμενων, όπως το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων, οι ΑΝΕΛ και άλλοι. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να εγκλωβίζει σημαντικές εργατικές λαϊκές δυνάμεις στη λογική μιας φαινομενικά πιο «ανώδυνης καπιταλιστικής διαχείρισης», «διόρθωσης της ΕΕ», «αναγκαίας» συμμετοχής στο ΝΑΤΟ.
3. Ο ταξικός συσχετισμός δυνάμεων παραμένει πολύ αρνητικός, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά συνολικά στην Ευρώπη, στην περιοχή μας, το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν έχει περάσει ακόμη σε φάση δυναμικής και πιο μαζικής αντεπίθεσης.
Το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα μπόρεσαν να εγκλωβίσουν τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες στην εργατική λαϊκή πάλη. Στα εκλογικά αποτελέσματα αποτυπώθηκε συνολικότερα μια τάση συντηρητικής αναδίπλωσης, αναζήτησης λύσεων από μια δήθεν καλύτερη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. Σε πλατιά τμήματα του λαού κυριαρχούν οι μειωμένες απαιτήσεις, η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία. Ωστόσο, πολλοί εργαζόμενοι επιλέγουν τα βασικά αστικά κόμματα με βαριά καρδιά χωρίς ενθουσιασμό, και το κυριότερο, χωρίς προσδοκίες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει θετικά στη ζωή τους διατηρώντας μια ελάχιστη ελπίδα «να μη γίνει χειρότερη».
Αυτοί οι εργαζόμενοι σήμερα στέκονται πιο θετικά απέναντι στο ΚΚΕ, παρακολουθούν τις θέσεις του, προβληματίζονται, έστω κι αν ακόμη δεν έχουν πειστεί να κάνουν ένα πιο αποφασιστικό βήμα. Οι θέσεις του ΚΚΕ συγκέντρωσαν ενδιαφέρον και θετικό προβληματισμό, ανεξάρτητα αν έφθασαν και στην επιλογή του ΚΚΕ στην κάλπη.
Αποτελούν όλα αυτά σοβαρή παρακαταθήκη και για το λαό, αλλά και ευθύνη του ΚΚΕ, να αποτελέσει πιο ισχυρό εφαλτήριο αγωνιστικής συσπείρωσης μέσα στις γραμμές του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Το ΚΚΕ έχει εμπιστοσύνη ότι η εργατική τάξη θα διαψεύσει τις ελπίδες της αστικής τάξης και των κομμάτων της που επιδιώκουν να παραμένει χειραγωγημένη και διστακτική για μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι τελικά θα γίνει αυτή ο βασικός παράγοντας για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο, με στόχο την εξουσία.
4. Το ΚΚΕ θα αξιοποιήσει τη δύναμη των 300.000 ψηφοφόρων του και το ποσοστό του 5,3% που του έδωσε ο ελληνικός λαός, με τους 15 εκλεγμένους βουλευτές του, για να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα. Θα αποτελέσουν το συνεπές και μαχητικό στήριγμα των εργαζομένων, για την ενδυνάμωση του εργατικού και του λαϊκού κινήματος στην αντεπίθεσή του απέναντι στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, που θα συνεχιστεί αλλά και στην κάλπικη αστική αντιπολίτευση των άλλων κομμάτων.
Θετική είναι η αύξηση ψήφων στην Περιφέρεια Αττικής, τόσο σε σχέση με τις ευρωεκλογές του Μάη 2019, όσο και με τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη 2015, με βάση και το ειδικό βάρος που έχει η Αττική για όλη τη χώρα.
Το ποσοστό του ΚΚΕ επιτεύχθηκε μέσα σε συνθήκες πόλωσης, εκβιαστικών διλημμάτων, απογοήτευσης, αποχής, μειωμένων απαιτήσεων που καλλιεργούν, όχι μόνο η ΝΔ, αλλά και άλλες αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις που παρουσιάζονται ως «αριστερές» και ως «φιλοσοσιαλίζουσες», ενώ ήταν έντονη η παρέμβαση της μεγαλοεργοδοσίας και των συμμάχων της, η πίεση που άσκησε για την ενίσχυση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, τα εμπόδια, που μεταξύ άλλων, τέθηκαν σε χιλιάδες εργαζόμενους που εργάζονταν μακριά από τον τόπο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος.
Το ποσοστό του ΚΚΕ επιτεύχθηκε με τη σκληρή δουλειά χιλιάδων μελών, φίλων του ΚΚΕ και άλλων ανθρώπων που συμπορεύτηκαν μαζί του όλο το προηγούμενο διάστημα στο κίνημα και στις διάφορες εκλογικές μάχες. Επιτεύχθηκε, προβάλλοντας στον ελληνικό λαό το πραγματικό δίλημμα των εκλογών, δηλαδή το πόση δύναμη θα δώσει στο ΚΚΕ που την επόμενη μέρα θα βρεθεί με τη μεριά της αντίστασης απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, της αντεπίθεσης για τις σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες. Γιατί η δύναμη του ΚΚΕ εκφράζει την μόνη φιλολαϊκή διέξοδο, τον αγώνα για να γίνει ο λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ από το 2012, όταν φούντωσε το ρεύμα των αυταπατών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει φιλολαϊκές λύσεις μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, είχε επισημάνει τον κίνδυνο: η διάψευση προσδοκιών να δώσει τη θέση της στη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια που τελικά οδηγούν στην απομάκρυνση από τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Η ψήφος στο ΚΚΕ ακόμα κι όταν εκφράζει επιμέρους ή συγκυριακή επιλογή, έχει στοιχεία σύγκρουσης με το κατεστημένο, χειραφέτησης από την συντηρητική πολιτική. Ιδιαίτερα για τους νέους, είναι ψήφος που απαιτεί γνώση της ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος, σε συνθήκες μάλιστα παγκόσμιου αρνητικού συσχετισμού και υποχώρησης, ενίσχυσης του αντικομουνισμού που διεξάγεται πολύμορφα, με στόχο να υποτάξει τις συνειδήσεις της νεολαίας και των εργαζομένων στο σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα. Η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ διαμορφώνεται πάντα σε συνάρτηση με την ταξική πάλη, την άνοδο ή την κάμψη της. Και σε αυτές τις συνθήκες η σταθερότητα και η επιρροή του ΚΚΕ έχει την ιδιαίτερη σημασία της. Οπωσδήποτε, επιβεβαιώνεται ότι η ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης δεν έρχεται αυτόματα, μέσα από μια σχετική ή απόλυτη φτωχοποίηση, ένταση της εκμετάλλευσης, επιδείνωση των άμεσων προβλημάτων του λαού, εάν η δράση για όλα αυτά τα προβλήματα δεν εντάσσεται στην ανάπτυξη της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, ενάντια όχι μόνο στη μια ή την άλλη κυβέρνηση, το ένα ή το άλλο πολιτικό πρόσωπο, αλλά συνολικά ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Δεν παραγνωρίζουμε ότι η καπηλεία και η συκοφάντηση από το ΣΥΡΙΖΑ των κομμουνιστικών και ΕΑΜικών αξιών, ευρύτερα των αγώνων του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς, αποστράτευσαν αριστερό ριζοσπαστικό κόσμο, επέδρασαν αρνητικά στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, ενώ, σε προηγούμενη φάση, στην περίοδο κορύφωσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δυσφήμισε το οργανωμένο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα. Έχει συγκεντρωθεί μεγάλη αρνητική πείρα πάνω σε αυτό, γεγονός που το εργατικό κίνημα σήμερα μπορεί να αξιοποιήσει, θωρακίζοντας τους αγώνες, από μορφές δράσης που τελικά υπονομεύουν τον οργανωμένο ταξικό χαρακτήρα τους. Με διακυβέρνηση ΝΔ, δεν θα εκπλαγούμε αν επανέλθουν οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ και του οπορτουνιστικού χώρου για «αντιδεξιά συσπείρωση», με επίθεση στο Κόμμα με στόχο πάλι τη στρατηγική του.
5. Το ΚΚΕ απέδειξε ότι δίνει το χέρι σε όλους και όλες, όσους μπορούν να βαδίσουν στο δρόμο της ταξικής αλήθειας, του δίκιου, της υπεράσπισης των ιδεών και των αξιών του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, της αντιιμπεριαλιστικής – αντιπολεμικής πάλης.
Στα ψηφοδέλτιά του, στους αγώνες που πρωτοστάτησε το ΚΚΕ, πήραν μέρος αγωνιστές και αγωνίστριες πέραν του ΚΚΕ, όταν τα άλλα κόμματα ζητάνε από το λαό αποχή από το κίνημα, ώστε να τον χειραγωγούν, να τον τρομοκρατούν, να τον εγκλωβίζουν. Με το ΚΚΕ βρέθηκαν άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους μέχρι χτες.
Το ΚΚΕ θα συνεχίσει σε αυτή την κατεύθυνση, μέσα στους καθημερινούς αγώνες, στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, έτσι ώστε, μέσα από την προσπάθεια να αυξηθούν οι εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης, ριζωμένες σε κάθε χώρο δουλειάς, να διευρύνεται η δύναμη του Κόμματος με νέους αγωνιστές και αγωνίστριες, να αναπτύσσεται η κοινωνική συμμαχία των μισθωτών εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων αγροτών και ΕΒΕ, επιστημόνων, καλλιτεχνών, ανθρώπων από το χώρο της εκπαίδευσης, της υγείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, να αγκαλιάζει πιο πλατιά τις γυναίκες και τη νεολαία.
Θα επιδιώξουμε, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που απαντά στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής κι αποτελεί αντικειμενικά φάρο αντίστασης και ελπίδας για τη νέα σοσιαλιστική- κομουνιστική κοινωνία, να «κεντρίσει» το ενδιαφέρον και να κατακτήσει τις καρδιές και τις συνειδήσεις περισσότερων εργαζομένων και νεολαίας.
6. Είναι θετικό ότι η ναζιστική εγκληματική Χ.Α. υποχωρεί ακόμη περισσότερο σε ψήφους και ποσοστά, μένοντας εκτός βουλής. Φυσικά, κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει το γεγονός ότι οι δυνάμεις που την προώθησαν τώρα την «αποσύρουν», κρατώντας το ναζιστικό μόρφωμα ως εφεδρεία, όπως επίσης και το γεγονός ότι ένα ποσοστό μετακινείται σε άλλα αστικά κόμματα και σε συγγενείς ιδεολογικά και πολιτικά χώρους, όπως η «Ελληνική Λύση».
Η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι βασική προϋπόθεση για την απόκρουση και πλήρη απομόνωση τέτοιων δυνάμεων, γιατί είναι η μόνη δύναμη που αντιπαλεύει το σύστημα που τις γεννά και τις αξιοποιεί. Το ΚΚΕ αταλάντευτα και με συνέπεια αντιπάλεψε τέτοιες δυνάμεις, δεν έδειξε ανοχή, δεν έπαιξε παιχνίδια, δεν ψάρεψε στα θολά νερά του εθνικισμού, όπως έκαναν άλλα κόμματα.
7. Οι ψήφοι του ΚΚΕ θα κατατεθούν από σήμερα, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία, στις σχολές, θα γίνουν δύναμη για να εμποδιστούν νέα μέτρα, για την οργάνωση των αγώνων και γενικότερα τη λαϊκή αντεπίθεση που να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, για την ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων, των λαϊκών νοικοκυριών, των συνταξιούχων, της νεολαίας, όλων όσων δημιουργούν τον κοινωνικό πλούτο, αλλά υποφέρουν, λόγω της μη ικανοποίησης των αναγκών τους.
Ξέρουμε πως τα δύσκολα δεν τέλειωσαν. Το παραμύθι της «μεταμνημονιακής εποχής» και της «δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης για όλους» ή «της ανάπτυξης με ευημερία», δεν αφορούν την καθημερινότητα του λαού. Την επόμενη ημέρα θα είναι παρόν, πρώτα από όλα ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός και η εκμετάλλευση, από τα οποία απορρέουν και τα ευρωενωσιακά μνημόνια διαρκείας, οι ευρωενωσιακές αντιλαϊκές δεσμεύσεις που οδηγούν σε μεγαλύτερη χρεοκοπία τον λαό. Αυτή τη στρατηγική έχουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το ΜΕΡΑ25.
Στις νέες συνθήκες απαιτείται η οργάνωση πλατιάς ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης, για να φωτιστεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης.
Η νέα κυβέρνηση, είναι ήδη έτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για νέα πιο δραστικά μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του. Θα ακολουθήσει κατά συνέπεια, την ίδια πολιτική στους βασικούς άξονες: Τόσο στα ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής όσο και σε αυτά της εξωτερικής, αλλά και στην ενεργή συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή με τις επικίνδυνες δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, ενώ θα ληφθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα με βάση τα προαπαιτούμενα στα οποία έχουν συμφωνήσει στην ΕΕ.
Το ΚΚΕ με όλες του τις δυνάμεις, μέσα κι έξω από τη βουλή, θα αντιπαλέψει από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών αναγκών και τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ και τις νέες αυταπάτες που θα σπείρει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης, των λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων, ενάντια στην ενιαία επίθεση κεφαλαίου, ΕΕ, ΝΑΤΟ. Θα οργανώσει την λαϊκή αντεπίθεση για να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής, με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία.
Η ανταπόκριση και συμμετοχή των λαϊκών στρωμάτων σε αυτό το προσκλητήριο του ΚΚΕ, αποτελεί την καλύτερη και ουσιαστικότερη ψήφο εμπιστοσύνης στη δύναμή τους και προς όφελός τους.
Τρίτη, 9 Ιούλη 2019
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Ο αντικομουνιστής νέος πρόεδρος της Βουλής, πρόσφατα δικαίωσε την εκτέλεση Μπελογιάννη – Να τον χαίρονται στη ΝΔ

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κώστας Τασούλας, βουλευτής Ιωαννίνων) δεν έχει κρύψει ποτέ το αντικομμουνιστικό του μένος, απολογητής και υπερασπιστής του μετεμφυλιακού κράτους. Ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του και ποτέ δε ντράπηκε για τις πράξεις τους (παρουσία σε τελετές μίσους), αντιθέτως…
Εκπρόσωπος της παλαιοκομματικής σχολής, καθώς συνηθίζει και ο ίδιος να αυτοπαρουσιάζεται, έχει ευαίσθητα αντανακλαστικά σε ότι συνδέεται με τον κουμμουνισμό και τη νεότερη ιστορία της χώρας.
Ήταν μόλις το 2017 που δικαιολόγησε και επικύρωσε τη θανατική καταδίκη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη από τους Αμερικάνους και το μετεμφυλιακό κράτος.
Ο γαλάζιος βουλευτής και αυριανός πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κατόπιν πρότασης του κ. Μητσοτάκη, «ξέσπασε» στη Βουλή με αφορμή τα εγκαίνια της Μόνιμης Έκθεσης «Ν. Μπελογιάννης» στην Αμαλιάδα υπό την αιγίδα της Βουλής, παρουσία του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, του γ.γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα κ.ά.:
«Ακούστηκε ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Διαφωνώ». Και συμπλήρωσε: «Ο θάνατός του ήταν σκληρότατος. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι ενός πολύ σκληρού θανάτου που μπορεί κανείς να κρίνει, να θεωρηθεί ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δημοκρατίας συνιστά πράξη δημοκρατίας». «Αν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας δεν θα επιτρεπόταν όχι απλώς να πω αυτά αλλά ούτε να τα σκεφτώ αυτά», είπε.
Όπως έλεγε άλλωστε ο ίδιος σε συνομιλία του με δημοσιογράφους, και καταγράφει ο Τύπος εκείνωντων ημερών, «ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε γιατί ήταν κατάσκοπος», υιοθετώντας πλήρως κατασκευασμένο από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες  σκεπτικό βάσει του οποίο οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα στις 30 Μαρτίου 1952.
Να τον χαίρονται στη ΝΔ, ας τον καμαρώνει ο νέος πρωθυπουργός που τ ο τελευταίο διάστημα ξιφουλκούσε κατά της Χρυσής Αυγής.

Μην κρίνετε τους κομμουνιστές με τα καλούπια σας

 

Η παραίτηση της Ελένης Γερασιμίδου από τη βουλευτική έδρα και οι “αγανακτισμένοι” για τους “φουκαριάρηδες τους ψηφοφόρους” του ΚΚΕ. 

Η αγαπημένη ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου ανακοίνωσε χτες την απόφαση της να παραιτηθεί από την έδρα που βγάζει το ΚΚΕ στην Ανατολική Αττική. Η ανακοίνωση και η απόφαση ήταν της ίδιας και όχι του κόμματος. Και είχε να κάνει με το βαρύ καλλιτεχνικό της πρόγραμμα, τις παραστάσεις της στο θέατρο και το θέατρο που έχει η ίδια με την οικογένειά της, τα οποία δε θα της επέτρεπαν να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις της θέσης σε όλες τις κρίσιμες συνεδριάσεις.


Κι αφού γνώριζε εξαρχής ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, γιατί κατέβηκε υποψήφια, ρωτάνε κάποιοι με απορία; Άλλοι καλοπροαίρετα, αφού την ψήφισαν ως μια σεμνή κι αγωνιστική μορφή που είχε παλιότερα δώσει θετικότατα δείγματα γραφής στο κοινοβούλιο, βουλευτής στη Β’ Θεσσαλονίκης τότε. Οι περισσότεροι όμως που θέτουν “αθώα” το ερώτημα, απλώς μυρίστηκαν μικροπολιτικό ψητό κι, υπονοούν ή άλλοτε λένε ευθέως πως “το κόμμα αγνοεί τη βούληση των ψηφοφόρων”, “βάζει ονόματα κράχτες και μετά μπάζει τους δικούς του” και άλλες φαιδρότητες. Και αν αυτά τα “επιχειρήματα προέρχονται από τη δεξιά, πάει και έρχεται. Το ζήτημα είναι γιατί τα αναμασάνε κάποιοι με αριστερό μανδύα, που θεωρητικά ξέρουν υπερασπίζονται το συλλογικό ενάντια στο ατομικό Κι όλα αυτά όταν η απάντηση όμως στο ερώτημα είναι πολύ απλή:

Κατέβηκε για να βοηθήσει το κόμμα της και τον αγώνα του. Όσο και αν αυτό δεν μπορεί να χωρέσει σε κολλημένα μυαλά (κι ας λένε τέτοια εκείνα των κομμουνιστών) που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια ανιδιοτέλεια.

Ας πιάσουμε λοιπόν την αλφαβήτα για τους υποψήφιους που κατεβαίνουν με το ΚΚΕ, σε οποιαδήποτε κάλπη, από εθνικές μέχρι τοπικές εκλογές και ευρωβουλή, όπου κάποιες φορές ακόμα και οι ίδιοι που χειροκροτούσαν τη Σεμίνα Διγενή για την παραίτησή της από την έδρα της, τώρα εξανίστανται για την ίδια στάση από τη Γερασιμίδου:

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Οι κομμουνιστές και όσοι συμπορεύονται μαζί τους στα ψηφοδέλτια, δεν κατεβαίνουν υποψήφιοι για να κάνουν προσωπική καριέρα και να βολευτούν στης Βουλής στα έδρανα.

Δεν κάνουν ανόητες και ανυπόφορα κιτς προεκλογικές καμπάνιες για τον εαυτό τους και τη δική τους θέση. Δε βάζουν την αφεντιά τους πάνω από το κόμμα τους.

Δε βάζουν στο φέισμπουκ χορηγούμενες διαφημίσεις για την υποψηφιότητά τους στα όρια της γελοιότητας.

Δε βλέπουν τους συνυποψήφιους τους ως το χειρότερο εχθρό, το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουν για να μπουν στη Βουλή. Δεν τους ενδιαφέρει να είναι στην αρχή ή στο τέλος της λίστας, πρώτο όνομα στη μαρκίζα, ή απλοί στρατιώτες γιατί όλοι για τον ίδιο σκοπό παλεύουν και είναι σύντροφοι σε αυτόν τον αγώνα.

Δεν τους ενδιαφέρουν τα βουλευτικά προνόμια και παραδίδουν στο Κόμμα το μισθό του βουλευτή, για να καλύψει τα έξοδα και τις ανάγκες του κοινού στόχου υπέρ της εργατικής τάξης.

Ασφαλώς, δεν περιμένουμε να τα καταλάβουν όλοι αυτά. Δεν τους είναι εύκολο με τα κριτήρια που έχουν μάθει να βάζουν στη ζωή τους. Την αριστεία του “εγώ που θυμάμαι πριν τις εκλογές πως όλοι μαζί μπορούμε -εκλέξτε με”. Πώς να καταλάβουν ότι πολλοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ ρίχνουν το ψηφοδέλτιο ασταύρωτο και σίγουρα δε σταυρώνουν με βάσει το βύσμα, τον κολλητό, το συγγενή κλπ. Ας μην κρίνουν όμως εξ ιδίων τα αλλότρια. Ας μην προσπαθούν να βάλουν τους κομμουνιστές στα δικά τους καλούπια γιατί ματαιοπονούν.

Όσο για τη θέληση των ψηφοφόρων για την οποία τόσο τάχα κόπτονται, ας γνωρίζουν ότι στη μεγάλη τους πλειονότητα η θέλησή τους είναι ακριβώς να υπάρχουν στα ψηφοδέλτια ανιδιοτελείς αγωνιστές, σαν τη Γερασιμίδου και σαν αυτούς που περιγράψαμε. Κάθε άλλα, προσωποκεντρική προσέγγιση, θα αποτελούσε αλλοίωση αυτής ακριβώς της βούλησης.

Αν θέλετε να τα λέμε όλα και η Γερασιμίδου αντικατέστησε τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη στο "Μην αρχίζεις της Μουρμούρα" στον alpha.
21 people are talking about this

«Δίκη των πιθήκων»

Στις 13 Μαρτίου 1925 απαγορεύεται στο Τενεσί των ΗΠΑ η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου στα σχολεία. Ο νόμος, που πήρε το όνομα του Μπάτλερ, όριζε πως «είναι παράνομο για κάθε δάσκαλο, σε οποιοδήποτε από τα Πανεπιστήμια, κανονικά και όλα τα άλλα δημόσια σχολεία τής πολιτείας, που υποστηρίζονται εν όλω ή εν μέρει από τα δημόσια σχολικά κονδύλια, να διδάξει οποιαδήποτε θεωρία που αρνείται την ιστορία τής θείας δημιουργίας τού ανθρώπου, όπως διδάσκεται στην Βίβλο, και να διδάξει, αντίθετα, ότι ο άνθρωπος προέρχεται από μια κατώτερη τάξη ζώων». Όσοι δεν συμβιβάζονταν με τις υποδείξεις, θα πλήρωναν στο κράτος από 100 έως 500 δολάρια, ποινή ίδια με αυτήν της λαθραίας πώλησης ποτών.
Ο νεαρός δάσκαλος Τζον Σκοπς αγνοεί την απαγόρευση και συνεχίζει να διδάσκει στους μαθητές του τη θεωρία του Δαρβίνου. Η Εισαγγελία της Πολιτείας του ασκεί δίωξη και η δίκη προσδιορίζεται για τις 19 Ιουλίου 1925, γνωστή ως «Δίκη του πιθήκου».
Ιδίως ο κατήγορος στη δίκη αυτή «έδωσε ρέστα», όπως θα λέγαμε σήμερα, όταν επέπληξε τον Δαρβίνο, γιατί δεν έβαλε τον άνθρωπο να κατάγεται τουλάχιστον από …Αμερικάνους πιθήκους και όχι από πιθήκους του Παλαιού Κόσμου! Έπειτα από 8 μέρες το δικαστήριο τον βρίσκει ένοχο και του επιβάλει χρηματική ποινή.
Το 1927 το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας του Τενεσί  δικαστήριο αθώωσε τον Σκόπς για τυπικούς λόγους, επειδή την απόφαση για την επιβολή της χρηματικής ποινής έπρεπε να πάρουν οι ένορκοι και όχι δικαστής.
Τον δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης και άφησε ανέπαφο τον νόμο  ο οποίος καταργήθηκε σαράντα χρόνια αργότερα με απόφαση της Βουλής του Τενεσί (16 Μαΐου 1967).

Από Βρούτση σε Αχτσιόγλου και από Αχτσιόγλου σε Βρούτση...


Με φόντο τις αναλύσεις όλων των αστικών επιτελείων περί «δημοκρατικής ωριμότητας», με τους περισσότερους νέους υπουργούς της ΝΔ να αναφέρονται στην περιβόητη «συνέχεια του κράτους» και τους απερχόμενους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να προαναγγέλλουν «σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση αρχών», κύλησε η χτεσινή μέρα παράδοσης - παραλαβής των υπουργείων, δίνοντας ένα χαρακτηριστικό σινιάλο για την «επόμενη μέρα» που προετοιμάζουν τα κόμματα του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.
Σε μια αντιλαϊκή σκυταλοδρομία που για τα δικαιώματα και τη ζωή του λαού σηματοδοτεί έναν κατήφορο δίχως τέλος, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να εντείνει την υλοποίηση του αντιλαϊκού προγράμματος που υπηρέτησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο θα αποτελεί ταυτόχρονα τον οδηγό για τη «σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση», όπου ο ένας θα κόβει και ο άλλος θα ράβει για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Ακριβώς όπως η επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ πάτησε στο αντιλαϊκό έργο των προκατόχων της, έτσι και σήμερα για την κυβέρνηση της ΝΔ τα τρία μνημόνια και οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι, που ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε άθικτους και εμπλούτισε δεόντως, είναι η στέρεα βάση πάνω στην οποία θα πατήσει για να ικανοποιήσει τις νέες αξιώσεις του κεφαλαίου, κλιμακώνοντας την αντιλαϊκή επίθεση...
***
Στην περίπτωση μάλιστα του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αυτή η εναλλαγή της αντεργατικής σκυτάλης απέκτησε και συμβολικό χαρακτήρα...
Από τον Βρούτση στην Αχτσιόγλου και από εκεί πάλι στον Βρούτση, το αντεργατικό οπλοστάσιο του κεφαλαίου δεν σταμάτησε να ενισχύεται ούτε στιγμή, τσακίζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις των εργατών, των ανέργων, των συνταξιούχων και των ΑμεΑ.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι οι δύο συγκεκριμένοι υπουργοί της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον και με τη βούλα από κοινού νονοί ενός από τους πλέον εμβληματικούς αντεργατικούς νόμους, του νόμου για τη μόνιμη συμπίεση του κατώτατου μισθού, που δίκαια τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι ονόμασαν «νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου»! Πρόκειται βέβαια για τον μνημονιακό νόμο 4172, που ψηφίστηκε το 2013 επί υπουργίας Βρούτση, ωστόσο εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 2019, επί υπουργίας Αχτσιόγλου, και με τον οποίο καταργούνται μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο καθορισμός του οποίου θα γίνεται με Υπουργική Απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», δηλαδή με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Γι' αυτόν ακριβώς το νόμο, αρκετούς μήνες πριν από τις χτεσινές αβρότητες Βρούτση - Αχτσιόγλου, κατά την ψήφιση της ενεργοποίησής του στη Βουλή ο πρώην και νυν υπουργός Εργασίας της ΝΔ, παίρνοντας το λόγο, είχε εκφράσει «θερμές ευχαριστίες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στην παρούσα υπουργό, κυρία Αχτσιόγλου»...
***
Το ίδιο ακριβώς γεγονός, το ότι «ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει» για λογαριασμό του κεφαλαίου, αποτυπώθηκε και σε χαρακτηριστικές χτεσινές αναφορές της πρώην και του νυν υπουργού Εργασίας, όσο κι αν προσπάθησαν να τις καλύψουν πίσω από τις γνωστές φιοριτούρες.
Για το Ασφαλιστικό, για παράδειγμα, η απερχόμενη υπουργός ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «παραδίδει ένα δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης το οποίο έχει κερδίσει το στοίχημα της βιωσιμότητας σε μακροπρόθεσμο επίπεδο». Για να λάβει στη συνέχεια τη διαβεβαίωση του Γ. Βρούτση πως «δεν πρόκειται να εκμηδενίσουμε ή να ισοπεδώσουμε τα πεπραγμένα της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας...».
Γιατί, και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού, η ΝΔ πιάνει το αντιλαϊκό νήμα ακριβώς από εκεί που το αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο είχε γίνει και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση το 2015 είχε διατηρήσει όλες τις αντιασφαλιστικές ανατροπές των προηγούμενων, όπως και τις τεράστιες περικοπές στις συντάξεις, πάνω στις οποίες ήρθε να προσθέσει νέα βάρβαρα μέτρα.
Είναι ακριβώς αυτή η «κληρονομιά» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Ασφαλιστικό, και ειδικά ο «νόμος - λαιμητόμος» του Κατρούγκαλου, που επιτρέπει σήμερα στην κυβέρνηση της ΝΔ να εκκολάπτει τα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια που απαιτεί το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση της παραπέρα ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης, εμφανίζοντας μάλιστα την ιδιωτικοποίηση ως το «φάρμακο» για τα αδιέξοδα που βιώνουν εκατομμύρια συνταξιούχοι, οι οποίοι πληρώνουν τα σπασμένα της κοινής πολιτικής τους.
***
Είναι προφανές λοιπόν τι έχει να περιμένει ο λαός τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και από την «αντιπολίτευση» που θα της κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τα πεπραγμένα του ως κυβέρνηση είναι αυτός που της έστρωσε το δρόμο ώστε να «τρέξει» με τη σειρά της ακόμα πιο γρήγορα την ενιαία αντιλαϊκή επίθεση.
Πραγματική απάντηση για τους εργαζόμενους και το λαό μπορεί να δώσει μόνο η άνοδος της οργάνωσης και της πάλης τους ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, στο κεφάλαιο και σε όλα τα κόμματά του, που το υπηρετούν ενιαία, και από το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης και από τη θέση της «αντιπολίτευσης».
Στην ενίσχυση αυτών των αγώνων, με πυξίδα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, στην προοπτική της πραγματικής φιλολαϊκής ανατροπής, καταθέτει όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ, ακριβώς όπως με συνέπεια έκανε τόσο στα χρόνια των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο και στα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ξεσκεπάζοντας την ενιαία στρατηγική τους υπέρ του κεφαλαίου.

Ο πήχης




Ακόμα ψηλότερα βάζουν τον πήχη στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι «θεσμοί», με την «αλλαγή φρουράς» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
Οπως έδειξαν άλλωστε ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου και οι φιλοφρονήσεις στη χτεσινή παράδοση - παραλαβή των υπουργείων, η ΝΔ βρίσκει στρωμένο το έδαφος για να επιταχύνει και να διευρύνει την υλοποίηση των αντιλαϊκών «εκκρεμοτήτων» που αφήνει πίσω της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας» και της ανάκαμψης των κερδών.
Αυτό επιβεβαίωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και το προχτεσινό Γιούρογκρουπ, απ' όπου μεταξύ άλλων στάλθηκε μήνυμα ότι «οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται διότι διαφορετικά χάνεται η αξιοπιστία»...
Αλλά και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ο ΣΕΒ και τα διάφορα Επιμελητήρια ζητάνε από τη νέα κυβέρνηση «άμεση παραγωγή έργου», να μη χαθεί δηλαδή ούτε λεπτό στη συνέχιση και κλιμάκωση της πολιτικής στήριξης των επενδύσεων, της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ολα αυτά δηλαδή που περιέχονται στην τρίτη «μεταμνημονιακή αξιολόγηση» και κατέχουν εμβληματική θέση στο πρόγραμμα της ΝΔ, όπως: Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, στο κράτος, στο Φορολογικό κ.α.
Οι ίδιοι που μέχρι χτες αναγνώριζαν τις «υψηλές επιδόσεις» του ΣΥΡΙΖΑ και την προσήλωσή του στις αντιλαϊκές κατευθύνσεις και συμφωνίες, υποδέχονται σήμερα «μετά βαΐων και κλάδων» τη νέα κυβέρνηση, δίνοντας το στίγμα ότι «έγιναν πολλά, απομένουν όμως κι άλλα να γίνουν».
Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η διαπίστωση του ΣΕΒ ότι η προηγούμενη κυβέρνηση εκπλήρωσε το 62% των θέσεών του, που σημαίνει ότι η ΝΔ βρίσκει στρωμένο το χαλί για να υλοποιήσει το ...υπόλοιπο 38%, πηγαίνοντας την επίθεση ένα βήμα πιο πέρα.
Και να σκεφτεί κανείς ότι οι παραπάνω επισημάνσεις ανήκουν στον πρώην γενικό διευθυντή του ΣΕΒ, ο οποίος στη νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει «υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ» για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου!
Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι πως η επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων», με στόχο το «ευνοϊκότερο επενδυτικό περιβάλλον», προϋποθέτει νέα χτυπήματα στα εργατικά δικαιώματα και παραπέρα σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών.
Πατώντας στο έδαφος που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ, «δικαιώνοντας» την αντιλαϊκή της πολιτική, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν χάνει χρόνο και καταθέτει ήδη στη Βουλή το πρώτο νομοσχέδιο, ενώ υπουργοί της διαβεβαιώνουν ότι δεν θα κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές, προκειμένου ακόμα πιο γρήγορα να γίνουν νόμοι και οι υπόλοιπες «εκκρεμότητες» που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με την ίδια ταχύτητα χρειάζεται επομένως και οι εργαζόμενοι να πάρουν τα μέτρα τους. Να μη δείξουν καμία ανοχή στη νέα κυβέρνηση, καμία εμπιστοσύνη στην «προγραμματική αντιπολίτευση» που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπιζόμενος ένα προς ένα τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα που φόρτωσε στις πλάτες του λαού.
Να βάλουν ψηλότερα τον δικό τους πήχη στην οργάνωση των αγώνων, απέναντι και στη νέα κυβέρνηση, στην πολιτική στήριξης του κεφαλαίου που υπηρετούν από κοινού η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα.
Δίπλα τους θα έχουν σταθερά το ΚΚΕ, μέσα και έξω από τη Βουλή, στην πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την Κοινωνική Συμμαχία, βάζοντας πιο βαθιά τα θεμέλια της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

TOP READ