2 Ιουν 2020

Ρατσισμός, παιδί του Καπιταλισμού

Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Η ρατσιστική δολοφονία του αφροαμερικανού Τζόρτζ Φλόιντ από αστυνομικό στη Μινεάπολη αποτελεί αντανάκλαση της βαθιάς σήψης του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Ενός συστήματος που γεννά, αναπαράγει και διευρύνει την εκμετάλλευση, τις κοινωνικές ανισότητες, το ρατσισμό, την φυλετική βία και την ταξική καταπίεση, την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων.
Ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν προέκυψαν από παρθενογένεση, ούτε μπορούν να ερμηνευτούν πέρα και έξω από το πλαίσιο ανάπτυξης του κεφαλαιοκρατικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Υπήρξαν και συνεχίζουν να αποτελούν χρήσιμα όπλα στα χέρια της αστικής τάξης, στην προσπάθεια της να κρατά φοβισμένες τις εργατικές μάζες, να βάζει φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, να βάζει εμπόδια στην οργάνωση των εργατικών-λαϊκών αγώνων.
Στις ΗΠΑ, τη μητρόπολη του καπιταλισμού, την πολυδιαφημισμένη «δημοκρατία» του «ελευθερίας» και του «αμερικάνικου ονείρου», τα ρατσιστικά εγκλήματα αποτελούν συχνό φαινόμενο. Η ίδια η ιστορία των ΗΠΑ, από την ίδρυσή τους ως ενιαίο κράτος μέχρι και σήμερα, είναι γεμάτη ταξική εκμετάλλευση, κοινωνική και φυλετική βία, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, πολιτισμικές αξίες βασισμένες στον κοινωνικό δαρβινισμό και τη θεοποίηση του χρήματος.
Τα θεμέλια της αμερικάνικης κοινωνίας έχουν ποτιστεί στο διάβα της ιστορίας με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Την σφαγή των αυτοχθόνων ινδιάνικων πληθυσμών από τους ευρωπαίους αποικιοκράτες το 19ο αιώνα; Την εγκληματική δράση της Κου Κλουξ Κλαν και τα δημόσια λυντσαρίσματα-εκτελέσεις αφροαμερικανών; Τις εκατόμβες νεκρών εργατών-μεταναστών που «έχτισαν» τις αμερικάνικες μεγαλουπόλεις στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα; Τις φυλετικές διακρίσεις που για δεκαετίες ολόκληρες συντηρούνταν με την ανοχή των αμερικανικών κυβερνήσεων; Τα εκατοντάδες κάθε χρόνο εγκλήματα ρατσιστικής αστυνομικής βίας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν γίνονται ευρύτερα γνωστά επειδή δεν έτυχε να καταγραφούν στην κάμερα; Τους νόμους περί οπλοκατοχής και τα αναρίθμητα αθώα θύματα οπλισμένων μακελάρηδων σε σχολεία και πανεπιστήμια των ΗΠΑ; 

Ο καπιταλισμός προκαλεί ασφυξία

Martin Luther King and Malcolm X
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μάλκολμ Χ.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η σπουδαία αυτή μορφή που πρωταγωνίστησε για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ, δεν υπήρξε ποτέ του κομμουνιστής. Κατάφερε, ωστόσο, στο διάβα της πολυσχιδούς δράσης του να αντιληφθεί ότι η ρίζα του προβλήματος των φυλετικών διακρίσεων βρίσκονταν στο κοινωνικό χάσμα μεταξύ πλουσιών και φτωχών, δηλαδή στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Να τι έλεγε σε ομιλία του στην Ατλάντα στις 16 Αυγούστου 1967, λίγους μόλις μήνες πριν τη δολοφονία του: «Μια μέρα θα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Γιατί υπάρχουν 40 εκατομμύρια φτωχοί στην Αμερική; Και όταν ξεκινήσεις να απαντάς το ερώτημα, σου γεννιούνται ερωτήματα για το οικονομικό σύστημα, για μια ευρύτερη διανομή του πλούτου. Όταν κάνεις αυτήν την ερώτηση, ξεκινάς να αμφισβητείς την καπιταλιστική οικονομία. Αυτό που απλά θέλω να πω είναι πως όλο και περισσότερο πρέπει να αρχίσουμε να θέτουμε ερωτήματα για ολόκληρη την κοινωνία…».
Ένας άλλος αγωνιστής για τα δικαιώματα των αφροαμερικανών κατά τις δεκαετίες του 1950-60, που επίσης δεν ήταν κομμουνιστής, ο Μάλκολμ Χ σημείωνε το 1964: «Είναι αδύνατο για τον λευκό άνθρωπο να πιστεύει στον καπιταλισμό χωρίς να πιστεύει στο ρατσισμό. Δε μπορείς να έχεις καπιταλισμό χωρίς ρατσισμό».
Τόσο ο Κινγκ όσο και ο Μάλκολμ Χ δολοφονήθηκαν όταν βρίσκονταν στο απόγειο της ριζοσπαστικοποίησης τους, όταν ο δημόσιος λόγος τους άρχισε να μετατοπίζεται από τις γενικόλογες διακηρύξεις περί φυλετικής ισότητας στην ανοιχτή αμφισβήτηση των κυρίαρχων δομών του κεφαλαιοκρατικού συστήματος των ΗΠΑ.
Πρόκειται για το σύστημα εκείνο που από τη μια αντιμετώπιζε τους μαύρους ως πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας και από την άλλη τους καλούσε να γίνουν «κρέας για τα κανόνια» του αμερικανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, στέλνοντας τους στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο του Βιετνάμ.
«Πως είναι δυνατόν να παριστάνει το φρουρό της ελευθερίας εκείνος που σκοτώνει τα ίδια τα παιδιά του και καθημερινά τα ταπεινώνει για το χρώμα που έχει το δέρμα τους; Πως μπορεί να ποζάρει για φρουρός της ελευθερίας εκείνος που αφήνει ελεύθερους τους δολοφόνους των νέγρων και μάλιστα τους προστατεύει και τιμωρεί το νέγρικο πληθυσμό επειδή απαιτεί να γίνουν σεβαστά τα νόμιμα δικαιώματα του ως ελεύθερων ανθρώπων;».
– Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, Ομιλία στη ΓΣ του ΟΗΕ, 11 Δεκέμβρη 1964.
Τον Απρίλη του 1967, ο θρυλικός πυγμάχος, παγκόσμιος πρωταθλητής και ολυμπιονίκης, Μοχάμεντ Άλι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο, καταγγέλλοντας δημόσια το ρατσισμό στις ΗΠΑ.
«Γιατί θα πρέπει να βάλω μια στολή και να πάω 10.000 μίλια μακριά απ’ την πατρίδα και να ρίχνω βόμβες και σφαίρες σε μελαψούς ανθρώπους στο Βιετνάμ, όταν άνθρωποι που τους αποκαλούν αράπηδες αντιμετωπίζονται στο Λούισβιλ σαν σκυλιά και τους αρνούνται στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα;» δήλωνε οργισμένος ο Άλι.
Και προσέθετε: «Εάν πρόκειται να πεθάνω, θα πεθάνω τώρα, εδώ, πολεμώντας εσάς. Εσείς είστε ο εχθρός μου. Οι εχθροί μου είναι λευκοί, όχι Βιετκόνγκ, Κινέζοι και Γιαπωνέζοι. Εσείς μου αρνείστε την ελευθερία. Εσείς μου αρνείστε τη δικαιοσύνη. Εσείς μου αρνείστε την ισότητα».
Πέρασαν χρόνια από τότε. Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί εναλλάχτηκαν στην εξουσία. Πρόεδροι συντηρητικοί και «προοδευτικοί», από το Ρ. Νίξον, το Ρ. Ρίγκαν και τον Τζ. Μπους μέχρι τον Μπ. Κλίντον, κι’ από τον αφροαμερικανό Μπ. Ομπάμα μέχρι τον σημερινό πρόεδρο Τραμπ, όλοι τους υπηρέτησαν με αξιοθαύμαστη συνέπεια τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου.
Είναι το ίδιο κεφάλαιο που, όπως έγραφε ο Μαρξ πριν ενάμιση αιώνα, «γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και τη βρωμιά, στάζοντας αίμα απ΄ όλους τους πόρους» («Κεφάλαιο», τόμος Α’, σελίδα 785). Η εργατική τάξη των ΗΠΑ, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της μεγάλης αυτής χώρας, οι γκετοποιημένες μειονότητες των αφροαμερικανών και των ισπανόφωνων, έχουν βιώσει και βιώνουν από «πρώτο χέρι» την «ασφυξία» της καθημερινής εκμετάλλευσης.
Στα τελευταία λόγια («δε μπορώ να αναπνεύσω») του δολοφονημένου Τζορτζ Φλόιντ αντικατοπτρίζεται η ταξική καταπίεση ενός ολόκληρου λαού, εκατομμυρίων ανθρώπων της εργασίας και του μεροκάματου που συνθλίβονται στις μυλόπετρες της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των μεγάλων μονοπωλιακών κολοσσών.
Οι εικόνες από τις ΗΠΑ έρχονται να επιβεβαιώσουν μια αδήριτη ανάγκη: Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό, τον φυλετισμό, την ξενοφοβία μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνο όταν εντάσσεται στον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΗΠΑ : Το τερας της ανθρωποτητας !!!




Οι ίδιες ΗΠΑ που σκοτώνουν αθώους αφροαμερικανούς στους δρόμους είναι αυτές που πριν λίγες μέρες αποθέωναν τον θεό του μπάσκετ αφροαμερικανό MJ, αυτές που θρηνούσαν πριν λίγους μήνες τον αφροαμερικανό Kobe Bryant, αυτές που ανακήρυξαν βασιλιά τον αφροαμερικανό Lebron James, αυτές που γουστάρουν τον Tiger Woods, που κάνουν πλατινένιους τους δίσκους της Beyonce, που κουνιούνται στο ρυθμό κάθε mainstream αφροαμερικανού "ράπερ".
Ασφαλώς και υπάρχει ρατσισμός και φυλετισμός και λευκή υπεροχή και φασισμός και ΚΚΚ στις ΗΠΑ, τόσο ποτισμένος στις συνειδήσεις μεγάλου μέρους του πληθυσμού που πια μοιάζει αδύνατο αυτό να αλλάξει. Όμως, κάθε φασισμός και ρατσισμός, ποτέ δεν είναι σκέτος. Είναι πάντα ταξικός. Μια ματιά στα πρόσφατα στοιχεία των νεκρών από τον Covid19 είναι πιο ξεκάθαρη κι από κάθε βίντεο αστυνομικής αυθαιρεσίας ή κρατικής δολοφονίας. Ο καπιταλισμός δεν σκοτώνει τους μαύρους γενικά, σκοτώνει τους φτωχούς αφροαμερικανούς αφού πρώτα τους περιθωριοποιεί, αποκλείει, φυλακίζει, στέλνει να σκοτώσουν και να σκοτωθούν στα Βιετνάμ και στα Αφγανιστάν.
Αυτή η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από τη συγκυρία της προεδρίας ενός ακροδεξιού, φασίστα, ρατσιστή και μακάρι να γίνει αντιληπτό και συνειδητό αυτό από όλους και ολες όσους βρίσκονται στους δρόμους αυτές τις μέρες.
απο 2310ΝΕΤ
Σημ.ιστολογιου : Χρειαστηκαν 200 χρονια για να αφανησουν 100.000.000 Ινδιανους και μολις 2 δεκαετιες για να απαγαγουν απο Αφρικη 80.000.000 σκλαβους για να χρησιμοποιηθουν σαν τζαμπα εργατικο δυναμικο για τις φυτειες τους .Η Αμερικη των πιστολαδων ,των μαφιοζων και της παντελους απαξιας της ανθρωπινης ζωης ....Κοντρα σ αυτην την Αμερικη οι λαοι προτιμουν την Αμερικη του Τομ Τζοαντ


«Είστε οι πιο χαζοί καρ@@@δες στον κόσμο»: Αστυνομικοί συλλαμβάνουν Αφροαμερικάνο, τους προκύπτει... πράκτορας του FBI

 (Video)

«Είστε οι πιο χαζοί καρ@@@δες στον κόσμο»: Αστυνομικοί συλλαμβάνουν Αφροαμερικάνο, τους προκύπτει... πράκτορας του FBI (Video) - Media


Ένα πραγματικά επικό βίντεο κάνει από χθες το γύρο του διαδικτύου, και φέρεται να είναι από τα επεισόδια σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ.
Στο βίντεο δύο αστυνομικοί, παρά τις διαμαρτυρίες του εμφανίζονται να περνούν χειροπέδες σε έναν Αφροαμερικάνο.
Ωστόσο, ο ίδιος τους λέει ότι είναι πράκτορας του FBI. Όταν, μάλιστα, τους δείχνει και την ταυτότητά του, η εικόνα τους είναι πλήρους κατάρρευσης.
Ο πράκτορας σε κάποια φάση ακούγεται να τους λέει ότι «είστε οι πιο χαζοί καρ@@@δες στον κόσμο».

 xcept the problem for them is he's an @FBI officer.

Δολοφονία Τζορτζ Φλόιντ: «Ανθρωποκτονία» ο θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ – Με στρατό απειλεί ο Τραμπ -Κι άλλος νεκρός από αστυνομικά πυρά

Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις εναντίον του ρατσισμού και οι ταραχές συγκλονίζουν τις ΗΠΑ απ’ άκρου σ’ άκρο, με τις αρχές σε διάφορα αστικά κέντρα να παρατείνουν τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας που επέβαλαν, με την ελπίδα να αποτρέψουν την έβδομη συνεχόμενη νύχτα λεηλασιών και βανδαλισμών στο περιθώριο των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Φλόιντ.
usa george floyd102

Από την άλλη ο Ντόναλντ Τραμπ ρίχνει για άλλη μια φορά «λάδι στη φωτιά» απειλώντας να βγάλει τον στρατό στο δρόμο.
Ήδη σε 15 Πολιτείες, ειδικά στην πόλη της Ουάσιγκτον, έχουν αναπτυχθεί μονάδες της Εθνοφρουράς, παρά τις διαβεβαιώσεις του Λευκού Οίκου ότι ακόμα δεν χρειάζεται. Περισσότερα από 17.000 μέλη της Εθνοφρουράς συμμετέχουν ήδη στην αντιμετώπιση των επεισοδίων. Διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι αντιστοιχεί στον αριθμό ενεργών στρατευμάτων που έχουν αναπτυχθεί στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν.
Πάντως, η καταστολή δεν έχει αποθαρρύνει τους πολίτες που έχει κατακλύσει δεκάδες αμερικανικές πόλεις για να ενώσουν τη φωνή τους με αυτή του θύματος της ρατσιστικής αστυνομικής βίας: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», κραυγάζουν, απαιτώντας να μπει ένα οριστικό τέλος σ’ αυτή την μακριά αλυσίδα παρόμοιων δολοφονιών Αφροαμερικανών από λευκούς αστυνομικούς.
Βέβαια, οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις δεν μπορούν ανα αμαυρωθούν από κάποιους που σπάνε, καίνε και λεηλατούν.
usa george floyd101
Protestors run as riot police fire tear gas and move on demonstrators to clear Lafayette Park and the area around it across from the White House for President Donald Trump to be able to walk through for a photo opportunity in front of St. John’s Episcopal Church, during a rally against the death in Minneapolis police custody of George Floyd, near the White House, in Washington, U.S. June 1, 2020. REUTERS/Ken Cedeno TPX IMAGES OF THE DAY

Ιατροδικαστική έκθεση: Σε «ανθρωποκτονία» οφειλόταν ο θάνατος του Τζορτζ Φλόιν

Για ανθρωποκτονία κάνει λόγο η έκθεση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας της κομητείας Χένεπιν μετά τη νεκροψία-νεκροτομή στη σορό του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ, που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πέθανε από «καρδιοπνευμονική ανακοπή» εξαιτίας της πίεσης που ασκήθηκε στην πλάτη και στον λαιμό του.
Η έκθεση κάνει ρητά λόγο για «ανθρωποκτονία» στο πεδίο «τρόπος θανάτου».
Η δημοσιοποίησή της ακολούθησε την ανεξάρτητη νεκροψία-νεκροτομή που ζήτησε η οικογένεια του Φλόιντ, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε «ασφυξία».
Τα ευρήματα τόσο των ανεξάρτητων γιατρών όσο και του ιατροδικαστή έρχονται σε αντίθεση με τα προκαταρκτικά ευρήματα που είχαν ανακοινωθεί την περασμένη εβδομάδα, κατά τα οποία ο Φλόιντ πέθανε από έναν συνδυασμό παραγόντων, της πίεσης που ασκήθηκε στο σώμα του όταν οι αστυνομικοί τον ακινητοποίησαν, της ενδεχόμενης χρήσης ουσιών και κάποιας υποκείμενης πάθησης, χωρίς να αναφέρεται πουθενά ο όρος ασφυξία.
Το ιατροδικαστικό πόρισμα αναφέρει πάντως πως ο Φλόιντ είχε πάρει ποσότητα φαιντανύλης, ενός ισχυρού οπιοειδούς, ότι έκανε πρόσφατα χρήση αμφεταμινών, ότι είχε αρτηριοσκλήρωση και αρτηριακή υπέρταση.
usa george floyd100

Απαγόρευση κυκλοφορίας στο Μανχάταν

Το κέντρο του Μανχάταν μετατράπηκε σε θέατρο λεηλασιών τη νύχτα της Δευτέρας, γεγονός που ώθησε τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης να ανακοινώσει την επιβολή νυχτερινής απαγόρευσης κυκλοφορίας, για περισσότερες ώρες, σήμερα.
Καταστήματα γνωστών εταιρειών, όπως των Nike και Michael Kors, στην 5η Λεωφόρο, καταστήματα με ηλεκτρονικά, κινητά τηλέφωνα, Lego και άλλα στις λεωφόρους του Midtown λεηλατήθηκαν προτού τεθεί σε ισχύ η απαγόρευση της κυκλοφορίας, μέτρο άνευ προηγουμένου, στις 23:00 τοπική ώρα (στις 06:00 ώρα Ελλάδας), διαπίστωσαν δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου.
Ομάδες νεαρών κυκλοφορούσαν από τον έναν δρόμο στον άλλον, ενώ ολόκληρες οδοί σε αυτή την πολύ τουριστική υπό κανονικές συνθήκες συνοικία αλλά εγκαταλελειμμένη εξαιτίας της πανδημίας είχαν αποκλειστεί από την αστυνομία.
Πλάνα που μετέδωσε το τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο NY1 κατέγραψαν τη λεηλασία σε κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών της αλυσίδας Best Buy, πριν οι δράστες συλληφθούν.
Ο δήμαρχος Μπιλ ντε Μπλέιζιο χαρακτήρισε «απαράδεκτη» την κατάσταση. Ανακοίνωσε ότι η απαγόρευση θα αρχίσει «νωρίτερα» σήμερα Τρίτη, από τις 20:00. Χθες επιβλήθηκε – για πρώτη φορά – από τις 23:00 ως τις 05:00.
Πάντως ο δήμαρχος διαβεβαίωσε πως «η πόλη είναι εντελώς υπό έλεγχο και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήρεμη και ειρηνική».
Η επιβολή της απαγόρευσης κυκλοφορίας ανακοινώθηκε μερικές ώρες νωρίτερα από τον δήμαρχο και τον κυβερνήτη της πολιτείας της Νέας Υόρκης Άντριου Κουόμο, μετά τις διαδηλώσεις και τις λεηλασίες κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ειδικά στη συνοικία Σόχο.
Η αμερικανική οικονομική πρωτεύουσα ακολούθησε τα βήματα άλλων περίπου σαράντα μεγάλων πόλεων που επέβαλαν αυτό το μέτρο στην προσπάθειά τους να θέσουν υπό έλεγχο την κατάσταση εν μέσω των διαδηλώσεων και των ταραχών που πυροδότησε ο θάνατος του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ την περασμένη Δευτέρα στη Μινεσότα.
Η υπόθεση του θανάτου του Φλόιντ μετατράπηκε σε νέο σύμβολο της αστυνομικής βαρβαρότητας με θύματα μέλη της μειονότητας των μαύρων.
Όπως και τις προηγούμενες ημέρες, οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές νωρίτερα, με περίπου χίλιους ανθρώπους να συγκεντρώνονται στην Times Square, και άλλους τόσους στο Μπρούκλιν. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε μετά το απόγευμα.
trump5

Ο Τραμπ ανήγγειλε ανάπτυξη «χιλιάδων βαριά οπλισμένων στρατιωτών»

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανήγγειλε το βράδυ της Δευτέρας (τοπική ώρα) ότι διέταξε να αναπτυχθούν «χιλιάδες βαριά οπλισμένοι στρατιώτες» και αστυνομικοί στην Ουάσινγκτον, για να ανακτηθεί ο έλεγχος της κατάστασης, χαρακτηρίζοντας «εγχώρια τρομοκρατία» τα επεισόδια των τελευταίων ημερών, μετά τον θάνατο 46χρονου Αφροαμερικανού κατά τη διάρκεια της βίαιης προσαγωγής του από τέσσερις λευκούς αστυνομικούς, και «ντροπή» τις ταραχές της Κυριακής στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα.
Απείλησε να στείλει τον στρατό στις πόλεις και στις πολιτείες που θα αρνηθούν να υπακούσουν την εντολή του προς τους δημάρχους και τους κυβερνήτες να αναπτύξουν «συντριπτικές» δυνάμεις των υπηρεσιών επιβολής της τάξης για να ανακτηθεί η κρατική «κυριαρχία στους δρόμους».
«Αν οποιαδήποτε πόλη ή πολιτεία αρνηθεί να προχωρήσει στις ενέργειες αυτές, τότε θα αναπτύξω τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και θα επιλύσω τάχιστα το πρόβλημα γι’ αυτές», απείλησε ο Ρεπουμπλικάνος ένοικος του Λευκού Οίκου.
trump7
Καθώς ο Τραμπ επέμενε ότι θα αποκαταστήσει την τάξη, έξω από το κτίριο γινόταν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων, για να διαλυθούν διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί προκειμένου να απαιτήσουν να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Τζορτζ Φλόιντ, τον Αφροαμερικανό ο θάνατος του οποίου την περασμένη εβδομάδα στη Μινεάπολη πυροδότησε τις εκτεταμένες ταραχές.
Αστυνομικοί, αρκετοί έφιπποι, έκαναν κατόπιν έφοδο για να απωθήσουν τους κυρίως ειρηνικούς διαδηλωτές. Μετά το τέλος του διαγγέλματός του, ο Τραμπ περπάτησε ως την εμβληματική αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, στο Πάρκο Λαφαγιέτ, ένα τετράγωνο από τον Λευκό Οίκο – το κτίριο υπέστη φθορές στα επεισόδια της προηγουμένης – με ελικόπτερα να πετούν από πάνω και δεκάδες στελέχη της προεδρικής ασφάλειας να τον πλαισιώνουν.
Το CNN από την πλευρά του μετέδωσε εικόνες με στρατιωτικά οχήματα να μπαίνουν μέσα στον Λευκό Οίκο.

Στον ναό αυτόν, που αποκαλείται «η εκκλησία των προέδρων», έχουν πάει όλοι οι εν ενεργεία αρχηγοί του κράτους των ΗΠΑ από το 1816, όταν ανεγέρθηκε. «Έχουμε μια σπουδαία χώρα», είπε ο Τραμπ φωτογραφιζόμενος μπροστά στην εκκλησία, κρατώντας ένα αντίτυπο της Αγίας Γραφής, προτού επιστρέψει στον Λευκό Οίκο.

Εστιάτορας σκοτώθηκε στην πόλη Λούιβιλ, ο αρχηγός της αστυνομίας αποπέμφθηκε εν μέσω των διαδηλώσεων

Δημοφιλής Αφροαμερικανός ιδιοκτήτης εστιατορίου έχασε τη ζωή του στην πόλη Λούιβιλ της πολιτείας Κεντάκι τις πρώτες πρωινές ώρες χθες Δευτέρα, όταν στελέχη της αστυνομίας και της Εθνοφρουράς άνοιξαν πυρ για να απωθήσουν πλήθος που διαδήλωνε εναντίον των σκοτωμών Αφροαμερικανών από την αστυνομία, γνωστοποίησαν οι αρχές.
Ο επικεφαλής της αστυνομίας της Λούιβιλ αποπέμφθηκε και δύο αστυνομικοί τέθηκαν σε αργία όταν οι αρχές ενημερώθηκαν πως στελέχη της αστυνομίας έκαναν χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων χωρίς να έχουν ενεργοποιήσει τις κάμερες που φορούν για να υπάρχει καταγραφή των γεγονότων, διευκρίνισε ο δήμαρχος Γκρεγκ Φίσερ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
«Είχαμε μια φρικτή τραγωδία χθες βράδυ στη συμβολή της 26ης [οδού] και της Μπρόντγουεϊ», είπε ο Φίσερ. «Χάσαμε έναν υπέροχο πολίτη, που ονομαζόταν Ντέιβιντ Μάκατι», πρόσθεσε.
Ο θάνατος του Μάκατι, ιδιοκτήτη του εστιατορίου YaYa’s BBQ, το οποίο βρίσκεται κοντά στο σημείο όπου πυροβόλησαν οι αστυνομικοί, είναι η δεύτερη πρόσφατη περίπτωση στην οποία τα στελέχη της αστυνομίας δεν ενεργοποίησαν τις κάμερες που φορούν σε συμβάν με χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων με συνέπεια θάνατο μέλους φυλετικής μειονότητας στη Λούιβιλ.
Όπως σε δεκάδες άλλες αμερικανικές πόλεις, οι συμμετέχοντες στη διαδήλωση στη Λούιβιλ εξοργίστηκαν από τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, του 46χρονου μαύρου ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια βίαιης προσαγωγής του από λευκούς αστυνομικούς, υπέστη ασφυξία καθώς το γόνατο αστυνομικού πίεζε τον λαιμό του επί σχεδόν εννιά λεπτά.
Διαμαρτύρονταν επίσης εναντίον της αστυνομίας στη Λούιβιλ, στελέχη της οποίας πυροβόλησαν και σκότωσαν πρόσφατα την 26χρονη Μπριόνα Τέιλορ στην είσοδο του σπιτιού της, όπου είχαν ένταλμα να κάνουν έρευνα απροειδοποίητα.
Δεν είναι σαφείς οι συνθήκες υπό τις οποίες πέθανε ο Μάκατι, είπε ο Φίσερ.
Πρόσθεσε ωστόσο ότι οι αρχές γνωρίζουν πως δύο αστυνομικοί της Λούιβιλ και δύο άνδρες της Εθνοφρουράς άνοιξαν πυρ. Οι αστυνομικοί κατέθεσαν πως ανταπέδωσαν πυρά που δέχθηκαν, συμπλήρωσε ο δήμαρχος.
Ο Δημοκρατικός κυβερνήτης του Κεντάκι, ο Άντι Μπεσίαρ, υποσχέθηκε ότι θα διενεργηθεί διεξοδική έρευνα. «Η δέσμευσή μου είναι ότι θα σας πούμε την αλήθεια, όποια κι αν είναι», τόνισε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

30 (σ’ έναν κόσμο που ταλαντεύεται ακόμα)


Μια συζήτηση με το φεγγάρι την ημέρα των γενεθλίων μου για τους ανθρώπους που έπαψαν να συνειδητοποιούν και να επανορθώνουν.

Σήμερα γίνομαι 30. Είναι μεσάνυχτα και όλοι κοιμούνται στο σπίτι, εκτός από εμένα που σκέφτομαι πως σε λίγες ώρες θα χαμογελάω στον κόσμο που θα έρθει να μου ευχηθεί. Κάθε χρόνο, ο καιρός είναι καλός και καθόμαστε στον κήπο, πάνω στο νοτισμένο από την υγρασία χώμα όπου τώρα ξαπλώνω. Το φεγγάρι μεσουρανεί – ολοστρόγγυλο και φωτεινό, ανάμεσα στα σύννεφα. Ο αέρας δεν είναι δυνατός, μόλις που ταρακουνά τα φύλλα των δέντρων. Ακούγονται λιγοστά τζιτζίκια και απόμακρες φωνές νεαρών που ξενυχτάνε.
Ανατρέχω στη δεκαετία που προηγήθηκε. «Δεν πέρασα άσχημα», συλλογίζομαι. Εικόνες και αναμνήσεις ξεπηδούν η μία μετά την άλλη. Αισθάνομαι σαν να σβήνονται όλα, σαν να ξεκινάω ξανά από την αρχή. Τι θα κάνω, άραγε, από εδώ και πέρα;
«Τι εννοείς; Ό,τι έκανες πάντα», ακούω μια φωνή να λέει. Κοιτάω γύρω μου, δεν είναι κανείς. Η φωνή επαναλαμβάνεται, δεν γίνεται να κάνω λάθος. Πάω να σηκωθώ ανήσυχος, αλλά ψηλά στον ουρανό βλέπω ένα στόμα να έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο του φεγγαριού.
«Εσύ είσαι;» ρωτάω διστακτικά, χωρίς να περιμένω απάντηση.
«Περίμενες κανέναν άλλον;» απαντάει αυτό.
«Όχι, εγώ, δεν… Μπορείς και μιλάς;» ψελλίζω φανερά αναστατωμένος, ρίχνοντας κλεφτές ματιές έξω από το σπίτι, μήπως και μου κάνει κανένας πλάκα.
Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε, μέχρι που το φεγγάρι μου εξήγησε πως όλα τα ουράνια πλάσματα που φωτίζουν τη γη ήταν κάποτε άνθρωποι, που όμως πλήγωσαν πολλούς  – ακόμα κι αυτούς που αγαπούσαν. «Όταν θελήσαμε να επανορθώσουμε, ο Θεός μας πήρε μαζί του στον ουρανό και μας παραχώρησε ευθύνες», είπε το φεγγάρι.
Ήμουν καχύποπτος σε όσα άκουγα. Άνθρωποι που γίνονται φεγγάρια και αστέρια, μετά από παρέμβαση του Θεού. Σε ποιον τα πουλούσε αυτά; «Κάποιος σίγουρα μου κάνει πλάκα και γελάει πίσω από την πλάτη μου αυτή τη στιγμή», είπα από μέσα μου.
«Με κοιτάς περίεργα. Δεν πιστεύεις στον Θεό;» με ρώτησε το φεγγάρι.
«Δεν πιστεύω, αλλά μου λείπει», ανέφερα, προσθέτοντας πως «πρόκειται για μια φράση του Βρετανού συγγραφέα, Τζούλιαν Μπαρνς».
Μόλις που είχα προλάβει να την ολοκληρώσω και αντίκρισα ένα αστέρι να φεύγει από τον ουρανό και να πέφτει κάτω στη γη. Θυμήθηκα τη μητέρα μου τα καλοκαίρια, που καθόμασταν στο μπαλκόνι στο χωριό και μου έλεγε να κάνω μια ευχή για κάθε αστέρι που πέφτει. Μια χρονιά ήμουν πολύ στεναχωρημένος, όλα τα αστέρια παρέμεναν στον ουρανό και δεν μπορούσα να κάνω τις ευχές που είχα μαζέψει. Η μητέρα μου δεν άντεχε να με βλέπει έτσι και με ξυπνούσε κάθε βράδυ, προτρέποντάς με να σηκωθώ γρήγορα να δω το αστέρι που έπεφτε. Έβγαινα βιαστικός στην αυλή, αλλά ποτέ δεν προλάβαινα. Παρόλα αυτά, έκανα κανονικά την ευχή μου.
«Γιατί πέφτουν τα αστέρια;» ρώτησα το φεγγάρι.
«Επιστρέφουν στη γη για να ζήσουν μια δεύτερη ζωή, χωρίς τα λάθη της πρώτης».
Σκέφτηκα να απαντήσω πως ζωή χωρίς λάθη δεν υπάρχει, αλλά το μετάνιωσα. Ίσως εννοούσε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχα καταλάβει.
«Φεγγάρια δεν έχω δει ποτέ να πέφτουν. Εσύ θα μείνεις για πάντα εκεί;» ρώτησα, έχοντας αρχίσει να πιστεύω όσα άκουγα.
«Έζησα κάποτε σαν αστέρι, αλλά δεν θέλησα να επιστρέψω στη γη. Έτσι, μεταμορφώθηκα σε φεγγάρι για να εμπνέω και να καθοδηγώ τα αστέρια».
Μείναμε σιωπηλοί για λίγο. Αναρωτήθηκα γιατί κάποιος να θέλει να μείνει στον ουρανό και να μην επιστρέψει στη γη, τι θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε αυτή την απόφαση.
«Δεν σου λείπει ο έρωτας;» ρώτησα και ύστερα χαμήλωσα το βλέμμα μου, θεωρώντας πως είχα υπερβεί τα επιτρεπόμενα όρια.
«Αυτός ο κόσμος εκεί κάτω δεν αξίζει μία, δεν ξέρει να ερωτεύεται», αποκρίθηκε και πρόσθεσε: «Δεν θέλω να σε στεναχωρώ. Σήμερα, έχεις τα γενέθλιά σου. Χρόνια σου πολλά».
Ήμουν προβληματισμένος. Γνώριζα πως ο κόσμος δεν διένυε και την καλύτερή του περίοδο, αλλά ήταν βαρύ να ακούς πως «δεν αξίζει μία».
«Αν ο κόσμος δεν αξίζει μία, τότε δεν αξίζουν μία ούτε οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτόν και κατ’ επέκταση θα έπρεπε να γίνουν όλοι αστέρια στον ουρανό», είπα μέσα σε υπερένταση.
Το φεγγάρι χαμογέλασε και ανέφερε: «Αστέρια στον ουρανό γίνονται μόνο όσοι συνειδητοποιούν τα λάθη τους και προσπαθούν να τα επανορθώσουν. Γι’ αυτό, σου λέω, πως ο κόσμος ξέφτισε τελείως, επειδή οι άνθρωποι έπαψαν να συνειδητοποιούν και να επανορθώνουν».
Με χαιρέτησε, μου ευχήθηκε «να τα εκατοστίσω» και κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα. Κόντευε να ξημερώσει. Επέστρεψα στο κρεβάτι και κοιμήθηκα μέχρι το μεσημέρι. Το βράδυ έσβησα τριάντα κεράκια πάνω σε μια τούρτα που είχε για σχέδιο ένα μεγάλο φεγγάρι.

Αντιλαϊκές ανατροπές διαρκείας...


Εχουν ή δεν έχουν μνημόνια τα πακέτα που θα εγκρίνει η ΕΕ για τα κράτη - μέλη, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα; Αυτό είναι το νέο επεισόδιο στην αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τον δεύτερο να κραδαίνει ως ...αποκάλυψη τη δήλωση του Ντομπρόβσκις ότι η εκταμίευση των χρημάτων θα γίνεται τμηματικά και προϋποθέτει την υποβολή και έγκριση μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων στο πλαίσιο των «ευρωπαϊκών εξαμήνων».
«Τα δικά σας "πακέτα" είχαν μνημόνια, ενώ τα δικά μας έχουν ανάπτυξη» απαντάει η κυβέρνηση, καρφώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για το 3ο μνημόνιο, το οποίο όμως ψήφισαν και οι δυο, μαζί με το ΚΙΝΑΛ! Το θέατρο πάει σύννεφο. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν δεν είπε τίποτα περισσότερο απ' αυτό που αναφέρει η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και από την πρώτη ώρα κατήγγειλε το ΚΚΕ. Οτι, δηλαδή, τον λογαριασμό για τα κονδύλια που σκοπεύει να εκταμιεύσει η ΕΕ θα τον πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, πρώτα απ' όλα με αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που ήταν ήδη προγραμματισμένες και δρομολογημένες, επιταχύνονται όμως τώρα με την κρίση.
Για να γίνει αυτό, δεν χρειάζονται κάποια νέα μνημόνια, αφού υπάρχουν τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ, που παίζουν αυτόν ακριβώς το ρόλο. Στη χώρα μας, μάλιστα, με το μεταμνημονιακό καθεστώς που συμφώνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και επέκτεινε η ΝΔ, ισχύει και η ενισχυμένη εποπτεία, που σημαίνει ακόμα πιο αυστηροί αντιλαϊκοί όροι και χρονοδιαγράμματα για την εκταμίευση των ενισχύσεων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Μια πρώτη γεύση παίρνουμε αυτές τις μέρες, με τα «έκτακτα» αντεργατικά μέτρα της πανδημίας που γίνονται μόνιμα και ενσωματώνονται στις προϋποθέσεις για την υλοποίηση του προγράμματος «SURE» της Κομισιόν.
* * *
Ας μην παριστάνουν λοιπόν τους ανήξερους και τις αθώες περιστερές. Ξέρουν καλά ότι το χρήμα, για το οποίο πανηγυρίζουν, θα δοθεί για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και ότι η λυπητερή προορίζεται για το λαό. Αυτήν την πραγματικότητα προσπαθούν να κρύψουν με τον ψευτοκαβγά γύρω από τους όρους εκταμίευσης των κονδυλίων, αξιοποιώντας και το γεγονός ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές αμπαλάρονται τώρα με ένα γενναίο πακέτο επεκτατικών μέτρων διαχείρισης της κρίσης.
Η κυβέρνηση μάλιστα διαρρέει ότι ετοιμάζει μια ...«dream team της οικονομίας», που θα αναλάβει το σχέδιο εξόδου από την κρίση, με την αξιοποίηση των «ευρωπακέτων». Διαφημίζουν αυτό το επιτελείο ως «ομάδα Τσιόδρα» για την οικονομία, θέλοντας να προσδώσουν κύρος επιστημονικής αυθεντίας στις προτάσεις της και να ξεκόψουν από τώρα οποιονδήποτε αντίλογο στα αντιλαϊκά τους σχέδια.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί: Με τους «τεχνοκράτες» ακόμα και σε θέση πρωθυπουργού, στη διάρκεια της προηγούμενης κρίσης. Με τις εκθέσεις «συμβουλευτικών επιτροπών» και «διεθνών οίκων» πριν από κάθε μνημόνιο. Με τις «εργαλειοθήκες» διεθνών οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο για το λαό: «Μεταρρυθμίσεις» που οδηγούσαν σε ένταση της εκμετάλλευσης, νέα κερδοφόρα πεδία δράσης για το κεφάλαιο και «επενδυτικά εργαλεία» που πλήρωσε και πληρώνει με όλους τους τρόπους ο λαός.
* * *
Κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα προσπαθούν να νομιμοποιήσουν ως αυτονόητο ότι η τύχη των εργαζομένων είναι ταυτισμένη με αυτήν των επιχειρήσεων και ότι πρέπει ο λαός να αποδεχτεί κάθε θυσία για να θωρακιστούν οι όμιλοι στην κρίση, για να συνεχίσουν να δίνουν δουλειά, να μην καταρρεύσει η κατανάλωση και η ανάκαμψη να ξεκινήσει από καλύτερο επίπεδο.
Τα επιχειρήματά τους, βέβαια, δεν ήταν ίδια την περίοδο της ανάπτυξης, όταν για παράδειγμα οι μεγαλοεπιχειρήσεις του Τουρισμού έβγαζαν εκατοντάδες δισ. κέρδη, σπάζοντας το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ, αλλά δεν τα μοιράστηκαν με τους εργαζόμενους. Ούτε πήραν αναστολή οι αντεργατικές ανατροπές, αν κρίνουμε από τις 14 διαφορετικές μορφές «ευελιξίας» που υπάρχουν στον κλάδο και εμπλουτίζονται διαρκώς με νόμους όλων των κυβερνήσεων.
Η επιδότηση των επιχειρήσεων και η δανειοδότηση με κρατικές εγγυήσεις λανσάρονται ως λύση «win - win» για εργοδοσία και εργαζόμενους, δηλαδή ως μια δίκαιη μοιρασιά των βαρών της κρίσης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Πρώτα απ' όλα επειδή τα λεφτά αυτά από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα ευρωπακέτα θα τα πληρώσουν μέχρι τελευταίας δεκάρας οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, με την άμεση και έμμεση φορολογία. Ηδη στην ΕΕ έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την αύξηση ή την επιβολή νέων εταιρικών φόρων, που θα μετακυλιστούν βέβαια στην τσέπη των καταναλωτών, δηλαδή των λαϊκών στρωμάτων.
* * *
Δεύτερο, η στήριξη των επιχειρήσεων γίνεται σε βάρος των εργαζομένων. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα προσαρμόσουν τις εργασιακές σχέσεις και τα λειτουργικά τους κόστη στη μείωση του τζίρου, ώστε να έχουν τη μικρότερη δυνατή χασούρα μέσα στην κρίση. Για τους εργαζόμενους όμως τα πράγματα λειτουργούν εντελώς αντίστροφα, αφού τους επιβάλλουν να προσαρμόσουν τις ανάγκες τους, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις, στους νέους μειωμένους μισθούς και στο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων που κλιμακώνεται (όσοι βέβαια απ' αυτούς συνεχίσουν να έχουν δουλειά, αφού κανείς εργοδότης δεν την εγγυάται).
Ακόμα πιο πέρα: Ποιος θα πληρώσει τη νέα μείωση της ασφαλιστικής εισφοράς της εργοδοσίας, στο όνομα του να συγκρατηθεί το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος», που δημιουργεί νέα ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία και προγράφει νέες εκπτώσεις σε Υγεία και συντάξεις; Πώς θα αναπληρωθούν οι χιλιάδες θέσεις εργασίας στα λιγνιτωρυχεία και στους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς Ενέργειας από τις επενδύσεις στην «πράσινη ανάπτυξη», όπως προβλέπει ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για «αναπροσαρμογή του παραγωγικού μοντέλου»; Οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούν με πολύ λιγότερο προσωπικό κι από πάνω ο λαός θα πληρώσει με αύξηση της τιμής του ρεύματος.
Ποιον θα πλήξουν η επιδοτούμενη από κυβέρνηση και ΕΕ καθήλωση και η μείωση των μισθών, «για να έχουμε δουλειές», όπως ισχυρίζονται, αν όχι το σύνολο των εργαζομένων, που την επόμενη μέρα οι κλαδικοί μισθοί τους θα ξεκινούν από ακόμα χαμηλότερα, από το ύψος του κατώτερου, όπως σταθερά αξιώνει η εργοδοσία; Οπως κι αν το δει κανείς, απ' όπου κι αν το πιάσει, λύσεις που να συμφέρουν το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους ταυτόχρονα δεν υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι να μην πληρώσει την κρίση ο λαός κι εκεί πρέπει να συγκεντρώσει οργανωμένα όλες του τις δυνάμεις.

Οι λαοί μπορούν να αναπνεύσουν




Είναι πράγματι πρωτόγνωρες οι εικόνες που έρχονται από τις ΗΠΑ: Οι μαζικές κινητοποιήσεις συνιστούν ένα δικαιολογημένο ξέσπασμα οργής, από έναν λαό που όλο και περισσότερο βιώνει σε πρωτόγνωρο βαθμό τη σαπίλα του βάρβαρου καπιταλισμού, και μάλιστα στη «μητρόπολή» του. Ο πεσμένος στο έδαφος Αφροαμερικανός Τζ. Φλόιντ, με τον λευκό αστυνομικό να τον πατά στο λαιμό μέχρι να ξεψυχήσει, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Οι χιλιάδες Αμερικανοί που είναι στους δρόμους, δεχόμενοι την άγρια καταστολή, είναι οι ίδιοι που βιώνουν την τεράστια ανεργία, με την καταγραφή να ξεπερνάει τα 40 εκατομμύρια τους τελευταίους μήνες. Είναι οι ίδιοι που ζουν την έξαρση της φτώχειας, με εκτιμήσεις ακαδημαϊκών ερευνών να κάνουν λόγο ακόμα και για «αύξηση της πείνας», για «54 εκατομμύρια Αμερικανούς που μετά την πανδημία δεν θα έχουν ούτε τα βασικά». Είναι οι ίδιοι που μέσα σε δύο μήνες έχουν θρηνήσει πάνω από 100.000 δικούς τους ανθρώπους, θύματα της ακραίας ταξικότητας του καπιταλιστικού συστήματος Υγείας, που αφήνει κόσμο να πεθαίνει αβοήθητος από την πανδημία του κορονοϊού.
Το «αμερικανικό όνειρο» λοιπόν σε όλο του το μεγαλείο: Ομαδικοί τάφοι για τα θύματα της πανδημίας, άγρια καταστολή όσων αγωνίζονται «να αναπνεύσουν», εν ψυχρώ δολοφονίες από κρατικές και παρακρατικές ομάδες, ρατσιστική βία, πείνα και ανεργία. Κι αν όλα αυτά συσσωρεύονται στον ένα «πόλο» της αμερικανικής κοινωνίας, στον άλλο «πόλο» συσσωρεύεται ο αμύθητος πλούτος που απολαμβάνουν οι δισεκατομμυριούχοι της αστικής τάξης. Η τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι επανδρωμένες αποστολές στο Διάστημα, όπως η προχτεσινή από μεγιστάνες του πλούτου έναντι δισεκατομμυρίων δολαρίων, πάνε μαζί με την καταπίεση, τη φτώχεια και τη δυστυχία για εκατομμύρια Αμερικανούς ανεξαρτήτως χρώματος.
Τι φταίει αλήθεια για όλη αυτήν την κατάσταση; Μήπως ο «ασταθής» χαρακτήρας του Ντ. Τραμπ ή το γεγονός ότι είναι «απρόβλεπτος» και «ακραίος»; Τέτοιες αναλύσεις δίνουν και παίρνουν τις τελευταίες μέρες και το μόνο που καταφέρνουν είναι να θολώνουν τη «μεγάλη εικόνα» των σφοδρών αντιθέσεων που εκφράζονται στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ως μία ακόμα ένδειξη της σαπίλας αυτού του συστήματος. Αλήθεια, πόσο διαφορετική είναι σήμερα η στατιστική των τριών θανάτων ανά μέρα από πυρά αστυνομικών στις ΗΠΑ σε σχέση με την περίοδο της διακυβέρνησης Ομπάμα; Ο «διαβολικά καλός» Τραμπ παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Αφροαμερικανό προκάτοχό του, που και την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης μία από τις κύριες αιτίες θανάτου Αφροαμερικανών ήταν η αστυνομική βία.
Στην αμερικανική κοινωνία έχουν δυναμώσει τάσεις αντιδραστικοποίησης του πολιτικού συστήματος. Η εκλογή Τραμπ άλλωστε αποτέλεσε έκφραση αυτής της αντιδραστικοποίησης και δεν είναι άσχετη από την απειλή που νιώθει η αμερικανική αστική τάξη από άλλους «παίκτες», και πιο συγκεκριμένα από την Κίνα και τη Ρωσία, που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Επιβεβαιώνεται ότι σε τέτοιες περιόδους, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα πρώτα θύματα είναι οι λαοί: Και στα πεδία των μαχών, όπως συμβαίνει στην περιοχή μας, με τις αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις, αλλά και στο εσωτερικό των κρατών, αφού όρος για να περάσει το σύστημα την κρίση του είναι η ένταση της εκμετάλλευσης, η καταστολή και ο κρατικός αυταρχισμός.
Επομένως, όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ δεν είναι απλά μια «εξαίρεση» από την κανονικότητα. Αντίθετα επιβεβαιώνουν ότι στον σύγχρονο καπιταλισμό γίνονται πια «κανονικότητα» οι (κάθε φορά) πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Οι εικόνες από τις ΗΠΑ, από τις κινητοποιήσεις στη «Μέκκα» του καπιταλισμού, δείχνουν ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη, ότι τελικά αυτό το σύστημα δεν είναι τόσο άτρωτο όπως το παρουσιάζουν. Οτι υπάρχει ελπίδα, κι αυτή βρίσκεται στην ανυποχώρητη ταξική πάλη. Οσο περισσότερο σαπίζει αυτό το σύστημα, τόσο περισσότερο πόνο, αδικία και δυστυχία προκαλεί στις λαϊκές μάζες, τόσο πιο πολλές είναι οι πληγές που ανοίγει. Ο μόνος δρόμος για να «αναπνεύσουν» οι λαοί είναι η ανατροπή του.

TOP READ