11 Ιουν 2018

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία

Μπορεί το 1981 η Μαυριτανία να ήταν η τελευταία χώρα που κατάργησε τη δουλεία, τοπικές ομάδες υπεράσπισης δικαιωμάτων ωστόσο εκτιμούν ότι το 20% του πληθυσμού ζει ακόμη υποδουλωμένο. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι – κυρίως από τη μειονότητα των Χαρατίνων – εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες δουλείας. Ένας στους δύο Χαρατίνους αναγκάζεται να εργάζεται σε αγροκτήματα ή σε σπίτια χωρίς δυνατότητα ελευθερίας, εκπαίδευσης ή αμοιβής και πολλά είναι τα κορίτσια που παντρεύονται σε παιδική ηλικία.
Η δουλεία στην αφρικανική χώρα έχει ιστορία αιώνων. Οι αραβόφωνοι εισέβαλαν στα αφρικανικά χωριά και άρπαζαν τους κατοίκους που είχαν πιο σκούρα επιδερμίδα απ’ τη δική τους, για να τους υπηρετούν. Η πρακτική αυτή θεωρείται πολλές φορές δεδομένη και μεταφέρεται από τη μητέρα στα παιδιά. Οι ακτιβιστές κατά της δουλείας συχνά συλλαμβάνονται και βασανίζονται. Η κυβέρνηση αρνείται συστηματικά ότι υφίσταται δουλεία στη Μαυριτανία, αντίθετα εξυμνεί την εξάλειψή της. Οι πρακτικές της ωστόσο, άλλα μαρτυρούν. Πρόσφατο παράδειγμα η σύλληψη και κράτηση του φωτορεπόρτερ Seif Kousmate και η κατάσχεση των καρτών μνήμης του υπολογιστή και της κάμεράς του, στις οποίες για ένα μήνα αποτύπωνε τους σύγχρονους δούλους στη Μαυριτανία. Ο Kousmate όμως είχε αρκετό υλικό για να μπορέσει να ολοκληρώσει το άρθρο του.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Η Fatimatou και η κόρη της Mbarka ήταν σκλάβες σε μια οικογένεια, σε μια περιοχή 250 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα. «Με αποκαλούσαν «Fatma η υπηρέτρια». Φρόντιζα τα ζώα, ετοίμασα φαγητό και έβγαζα νερό από το πηγάδι», λέει η ίδια. «Έχασα δύο μωρά σε αυτήν την οικογένεια επειδή με εμπόδισαν να τα φροντίζω. Με ανάγκαζαν να δουλέψω αμέσως μετά τη γέννησή τους». Απελευθερώθηκε μαζί με τα παιδιά της στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από τον οργανισμό SOS Slaves. Σήμερα ζει με την οικογένειά της σε μια γειτονιά εργατών της πρωτεύουσας, Νουακτσότ.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Η Habi και ο αδελφός της Bilal ήταν σκλάβοι σε μια οικογένεια ανατολικά της πρωτεύουσας, ο Bilal έφυγε μια μέρα μετά από ξυλοδαρμό που υπέστη. Μετά από αρκετές απόπειρες διάσωσης της αδελφής του, που ήταν θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και καταναγκαστικής εργασίας, τελικά την ελευθέρωσε με τη βοήθεια των SOS Slaves το 2008. Σήμερα, ζουν σε μια φτωχή γειτονιά στην περιφέρεια της πρωτεύουσας. Με τη βοήθεια ορισμένων ακτιβιστών, ο Bilal άνοιξε πρόσφατα ένα μαγαζάκι ελαστικών.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Η Μαυριτανία αποτελεί τη γέφυρα μεταξύ του Αραβικού Μαγκρέμπ της βόρειας Αφρικής (η περιοχή της Βορειοδυτικής Αφρικής που περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία) και της υποσαχάριας Αφρικής. Οι Άραβες – Βέρβεροι (ιθαγενείς της περιοχής) έχουν υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και εξουσίας, ενώ οι Χαρατίνοι και οι Αφρο-Μαυριτανοί υπο-εκπροσωπούνται σε ηγετικές θέσεις και αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια στην κοινωνία, από την πρόσβαση στην εκπαίδευση μέχρι τις καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Οι Χαρατίνοι κάνουν πολλές δουλειές που οι Άραβες-Βέρβεροι θεωρούν βρώμικες ή εξευτελιστικές, όπως η εργασία στις τοπικές αγορές. Η SOS Slaves παρέχει εργαστήρια για να βοηθήσει τις γυναίκες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι άνεργες, φτωχές και έχουν ελάχιστη ή καθόλου εκπαίδευση. Σε ορισμένα εργαστήρια διδάσκουν για τα χρήματα – τι είναι και πώς χρησιμοποιούνται – ενώ σε άλλα διδάσκονται οι γυναίκες κέντημα ή ράψιμο, για να κερδίσουν χρήματα για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Η Mabrouka, ηλικίας 20 ετών, ήταν παιδί όταν την πήραν από τη μητέρα της, επίσης σκλάβα, για υπηρέτρια σε άλλη οικογένεια. Στα 11 χρόνια της, καθώς μαγείρευε, κάηκε πολύ άσχημα στο αριστερό της χέρι. Ακόμη και σήμερα υποφέρει από πόνους. Η Mabrouka ήταν 14 ετών όταν απελευθερώθηκε το 2011, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να πάει στο σχολείο. Σε ηλικία 16 ετών παντρεύτηκε και σήμερα είναι μητέρα δύο παιδιών.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Κάτοικος έξω από το σπίτι, όπου αναγκάστηκε να μεταφερθεί όταν η παραγκούπολη που διέμενε κατεδαφίστηκε για την κατασκευή ενός δρόμου. Παντρεμένη, με δύο παιδιά, πουλά μπισκότα στους περαστικούς, ενώ ο σύζυγός της κάνει μικρές δουλειές στην πόλη. «Αν είχαμε χρήματα, θα νοικιάζαμε ένα δωμάτιο στην πόλη. Εδώ, δεν έχουμε ούτε νερό…», λέει.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Εργασία σε σφαγεία και συλλογή σκουπιδιών, αποκλειστικά… για Χαρατίνους.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Ο Moctar γεννήθηκε στη δουλεία κι ο ίδιος αναγκάστηκε να εργαστεί μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό του. Το 2012, μετά από αρκετές προσπάθειες, κατάφερε να ξεφύγει και συναντήθηκε με έναν ακτιβιστή από το κίνημα κατά της δουλείας. Προσπάθησε να απελευθερώσει τη μητέρα και τον αδερφό του, αλλά αρνήθηκαν να πάνε μαζί του. Η μητέρα του επέκρινε τη διαφυγή του και κατέθεσε εναντίον του. «Όταν ήμουν νεότερος, η μητέρα μου μου έλεγε κάθε βράδυ ότι πρέπει να σεβόμαστε τα αφεντικά μας, επειδή η κάστα τους είναι υψηλότερη από τη δική μας και είναι άγιοι», λέει ο ίδιος. Ξεκίνησε το σχολείο στα 13 και ελπίζει να γίνει δικηγόρος, προκειμένου να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των Χαρατίνων.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Κάτοικοι ενός χωριού, που αποτελείται από πρώην σκλάβους οι οποίοι το δημιούργησαν το 2014 κοντά σε μια πηγή νερού.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Γιαγιά και μητέρα μεγαλωμένες στη σκλαβιά.

Η σύγχρονη σκλαβιά στη Μαυριτανία
Η Jabada, είναι πάνω από 70 ετών. Προσπάθησε να φύγει απ’ το αφεντικό της δένοντας τα χέρια της σε ένα σκοινί, με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό ενός δακτύλου και την παραμόρφωση άλλων. Δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει τα χέρια της. Μια άλλη οικογένεια τη βοήθησε να θεραπεύσει τις πληγές της κι έμεινε μαζί τους μέχρι την ελευθερία της στη δεκαετία του 1980. Σήμερα ζει με τα παιδιά και τα εγγόνια της σε μία από τις φτωχές γειτονιές του Νουακτσότ.

Πιο ψηλά τα ταξικά τείχη στα γαλλικά πανεπιστήμια – Εκτός σχολών δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι από τα προάστια

Όξυνση των ταξικών φραγμών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προκαλεί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία αντικαθιστά το παλιό σύστημα εισαγωγής στα γαλλικά πανεπιστήμια. Ως τώρα όλοι οι κάτοχοι μπακαλορεά μπορούσαν να κάνουν δήλωση όποιων σχολών επιθυμούσαν, με σειρά προτίμησης, και στη συνέχεια ένας αλγόριθμος τους κατέτασσε με διάφορα κριτήρια σε όσο το δυνατόν πλησιέστερη στην πρώτη επιλογή τους σχολή.
Πλέον έχουν προστεθεί κριτήρια όπως οι βαθμολογίες στη διάρκεια της χρονιάς, καθώς και επιστολές που γράφουν οι ίδιοι οι υποψήφιοι στα πανεπιστήμια, κι από εκεί και πέρα κάθε τμήμα καλείται να επιλέξει το ίδιο τους φοιτητές του, το καθένα με διαφορετικά κριτήρια. Σημειωτέον ότι η διαδικασία αξιολόγησης χιλιάδων υποψηφίων έχει μετατεθεί στους ίδιους τους διδάσκοντες, οι οποίοι λόγω συστηματικής υποστελέχωσης καλούνταν πέραν των διδακτικών και ερευνητικών τους καθηκόντων να επωμιστούν και την επιλογή των μελλοντικών φοιτητών. Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ήδη ενδεικτικά των στοχεύσεων του νέου μέτρου, καθώς σε πρώτη φάση δεκάδες χιλιάδες νέοι από τα φτωχά παρισινά προάστια, ακόμα και με καλές επιδόσεις, απορρίπτονται από σχολές της πρώτης τους επιλογής, ενίοτε δε και από το σύνολο των σχολών που δήλωσαν, καθώς προτιμώνται νέοι μέσα από την πόλη, ακόμα και με μέτριες ή χαμηλές επιδόσεις.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πανεπιστήμιου Paris-Diderot, όπου από τις 110 προσφερόμενες θέσεις στο τμήμα χημείας, μόλις το 3% επιτρέπεται να δοθεί σε άτομα που δεν προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή όπου βρίσκεται το πανεπιστήμιο, έναντι 40% πέρισυ.  Στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, με διαδηλώσεις ή και καταλήψεις ιδρυμάτων. διδάσκοντες και κυρίως φοιτητές είχαν προειδοποιήσει για τις συνέπειές της μεταρρύθμισης, αντιμετωπίζοντας την άγρια καταστολή της αστυνομίας, αλλά ακόμα και μπράβων.
Με πληροφορίες από pastaflorist, figaro. fr

Αυτός ήταν ο ρόλος της κυβέρνησης και σ’ αυτήν την απεργία…

        



Διαβάζοντας το ρεπορτάζ της «Αυγής» για την απεργία στο ΣΕΜΠΟ του Πειραιά και τη δέσμευση που απέσπασαν οι εργαζόμενοι για ένταξη στα ΒΑΕ και υπογραφή ΣΣΕ, συμπεραίνει κανείς ότι αν δεν ήταν η κυβέρνηση και ειδικά ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας τίποτα απ’ όσα κατάφεραν οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους δεν θα είχε συμβεί! Ούτε λίγο ούτε πολύ, με βάση και την ανακοίνωση του υπουργείου μετά τη συνάντηση της Τετάρτης, η κυβέρνηση εμφανίζεται να καταθέτει προτάσεις τις οποίες υιοθετούν οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας, και έτσι λύνεται το ζήτημα! Η «Αυγή» μάλιστα δεν μπαίνει καν στον κόπο να φιλοξενήσει μια δήλωση από το σωματείο των εργαζόμενων στο ΣΕΜΠΟ και αντ’ αυτού καταγράφει τη δήλωση ενός συνδικαλιστή από την Ένωση Λιμενεργατών, που εκθειάζει την «εποικοδομητική παρέμβαση» των υπουργείων Ναυτιλίας και Εργασίας, ενώ κατηγορεί την «Cosco» ότι συμπεριφέρεται με όρους «αποικιακούς», ρίχνοντας νερό στο μύλο της ενδοαστικής αντιπαράθεσης για τις «καλές» και τις «κακές» επενδύσεις. Όσο κι αν προσπαθεί η «Αυγή», η αλήθεια δεν κρύβεται: Η κυβέρνηση έθεσε στη διάθεση της εργοδοσίας όλο το αντιαπεργιακό πλαίσιο με το οποίο τέσσερις συνεχόμενες απεργίες κρίθηκαν «παράνομες». Με τους δικούς της νόμους και των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι υπεργολάβοι στο λιμάνι και παντού ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους. Και, τέλος, με τη δική της ανοχή και στήριξη, η εργοδοσία εξαπέλυσε πογκρόμ εκβιασμών και διώξεων σε βάρος του σωματείου και των απεργών εργατών. Αυτός ήταν ο ρόλος της κυβέρνησης και σ’ αυτήν την απεργία, τον οποίο η κυβερνητική εφημερίδα προσπαθεί μάταια να ξεπλύνει στα μάτια των εργαζομένων.

Η έξοδος του… Ζαλόγγου



Μιλούν για «έξοδο» από τα μνημόνια.
    Την ίδια ώρα έρχεται ένα «μεσοπρόθεσμο» πρόγραμμα για την περίοδο 2018-2022 που περιλαμβάνει:
    α) Θηριώδη πλεονάσματα: Τα πρωτογενή πλεονάσματα προσδιορίζονται
– σε 3,56% του ΑΕΠ για το 2018,
– σε 3,96% το 2019,
– σε 4,15% το 2020,
– σε 4,53% το 2021 και
– σε 5,19% το 2022.
  

Με βάση την εκτίμηση για το ΑΕΠ, μόνο το 2022 τα περίφημα πλεονάσματα προσδιορίζονται στα 10,8 δισ. ευρώ!
    Με άλλα λόγια, τα πάλαι ποτέ «ματωμένα» πλεονάσματα την πενταετία – μετά την υποτιθέμενη «έξοδο» από τα μνημόνια- ανέρχονται στα 40 δισ. ευρώ!
    β) Αυξημένα κρατικά έσοδα: Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, τα έσοδα από 86,16 δισ. το 2019 θα διογκώνονται κάθε χρόνο, με προοπτική να εκτιναχθούν στα 91,6 δισ. το 2022.
    Η μέθοδος της αύξησης κάθε άλλο παρά άσχετη είναι από τη σφαγή που θα επέλθει λόγω της εφαρμογής του μέτρου μείωσης του αφορολόγητου.
    Είναι ενδεικτικό ότι η διόγκωση των άμεσων φόρων «φυσικών προσώπων» (όπου συμπεριλαμβάνονται φυσικά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι) θα φτάσει κατ’ έτος κατά μέσο όρο στο 6,1% στην 5ετία 2018-2022, ενώ ταυτόχρονα οι έμμεσοι φόροι θα αυξάνονται κατά μέσο όρο με ετήσιο ρυθμό 1,3%.
     Σημειωτέον ότι όλα τούτα τα ληστρικά έρχονται να προστεθούν σε μια αφαίμαξη για τα λαϊκά στρώματα που, όπως ομολογείται στο «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης, την περίοδο 2010-2018, ανήλθε στα 67 δισ. ευρώ.

     Παρ’ όλα αυτά, τα σχεδιαζόμενα από την κυβέρνηση – τα οποία έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει και η ΝΔ – τιτλοφορούνται «έξοδος» από τα μνημόνια και όχι… έξοδος του Ζαλόγγου.

Ο λαός να κάνει δυνατό αυτό που φαντάζει αδύνατο ...«χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία»


Συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή: Eurokinissi
Στην κατάσταση της οικονομίας και τα νέα βάρη που θα πέσουν στις πλάτες του λαού μας, στις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας, αλλά και στο νομοσχέδιο «Κλεισθένης» για την Τοπική Διοίκηση, αναφέρθηκε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στο δημοσιογράφο Γιώργο Μηλιώνη.
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω τη συνέντευξη:
- Μια σειρά σοβαρών ζητημάτων που θα σηματοδοτήσουν την πορεία της χώρας για μεγάλο χρονικό διάστημα εξελίσσονται ταυτόχρονα με πορείες που συγκλίνουν στο σχηματισμό μιας «μεγάλης εικόνας» και το ερώτημα είναι πώς θα είναι η χώρα μετά τη λήξη του μνημονίου τον Αύγουστο; Θα μπορούσε κάποιο από τα ζητήματα αυτά να οδηγήσει σε εκλογές;
-Η «μεγάλη εικόνα», στην οποία αναφέρεστε, είναι αυτή που έχει διαμορφώσει, ψηφίσει και υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση, συνεχίζοντας από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι, βγάζοντας σε πέρας τη «βρώμικη δουλειά». Οι βαριές συνέπειες στη σκληρή καθημερινότητα που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία του λαού μας φέρει τη σφραγίδα των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Μετά τη λήξη του μνημονίου έρχεται το μεταμνημονιακό μνημόνιο που ψήφισαν (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου) και αυτά που θα ψηφίσουν στις 14 Ιουνίου, χάνοντας το λογαριασμό στα αντιλαϊκά μέτρα και εφαρμοστικούς νόμους που έχουν ψηφίσει και που για τη ΝΔ και το νέο ΠΑΣΟΚ θεωρούνται δεσμευτικά.
Η ταύτιση του πολιτικού συστήματος σε στρατηγικές επιλογές, όπως η παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, είναι η αιτία, είναι αυτό που φταίει για την ανέχεια, την ένδεια, την ανεργία, τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που φέρνουν τον κίνδυνο γενικότερης ανάφλεξης για το παρόν και την προοπτική του λαού μας.
Για τις περίφημες εκλογές που συζητούνται, το σίγουρο είναι ότι θα τις εξαγγείλουν όταν και όποτε νομίζουν ότι μπορούν να στήσουν με καλύτερους όρους ένα σκηνικό πόλωσης, ψεύτικων διαχωρισμών, προσφέροντας ξαναζεσταμένες αυταπάτες και διλήμματα ανάμεσα στο μικρότερο κακό.
- Σε ποια κατάσταση βρίσκεται η οικονομία και τι πρέπει να περιμένουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα από το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022»;
- Η καπιταλιστική οικονομία έχει μπει σε φάση αναιμικής ανάκαμψης, την οποία δεν βλέπουν ούτε και θα δουν οι λαϊκές οικογένειες. Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται σε πλήρη ισχύ χίλιοι τόσοι μνημονιακοί νόμοι, συνεχίζοντας τη λεηλασία του όποιου εισοδήματος. Τα ματωμένα πλεονάσματα, οι νέες μειώσεις των συντάξεων, οι μισθοί των 300 ευρώ, η ευέλικτη - μερική - περιοδική εργασία, όλο αυτό το αντιδραστικό καθεστώς θα συνεχιστεί, διαμορφώνοντας την «ολιστική εκμετάλλευση» των πολλών για να στηριχτεί η κερδοφορία των λίγων, που κάνουν κουμάντο, έχοντας στα χέρια τους και στις τσέπες τους τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος με το μόχθο του.
- Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε λόγο για «προαναγγελία παράνομης πολεμικής επιχείρησης εντός άλλης χώρας του ΝΑΤΟ» εκ μέρους της Τουρκίας με αφορμή την τοποθέτηση του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μποζντάγ αναφορικά με τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς. Ταυτόχρονα, το υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε την Τουρκία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο με αφορμή δηλώσεις του εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα «Natura 2000» και τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, για τις οποίες ισχυρίστηκε ότι δεν έχουν καμία νομική ισχύ.
- Μετά το γκραν πρι στο Μονακό και αφού υπέγραψε για τη συγκυβέρνηση τις πολεμικές προετοιμασίες του ΝΑΤΟ στη Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας, «φόβισε» ο Καμμένος τον Ερντογάν ότι θα το καταγγείλει στο ΝΑΤΟ. Είναι σαν τις δηλώσεις του για τους στρατιωτικούς μας που παραμένουν φυλακισμένοι από τη ΝΑΤΟική μας σύμμαχο. Την απάντηση του την έδωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, που συνέστησε ψυχραιμία και νηφαλιότητα σαν απάντηση της «Συμμαχίας» στις παραβιάσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
- Πώς εκτιμάτε μια άποψη που διατυπώθηκε πρόσφατα για τα Ελληνοτουρκικά, η οποία υποστηρίζει -έστω και προς «χάριν παιγνίου»- ότι αφού η Τουρκία αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης, τότε και η Ελλάδα θα πρέπει να εγείρει διεκδικήσεις επί τουρκικών εδαφών στο Αιγαίο (νησιά, νησίδες και βραχονησίδες), με το αιτιολογικό ότι αποτελούν κι αυτά «γκρίζες ζώνες», με την ίδια λογική που η Τουρκία αμφισβητεί τη Συνθήκη;
- Είναι επικίνδυνες αυτές οι απόψεις, με στοιχεία τυχοδιωκτισμού, που βάζουν την αναθεώρηση διεθνών συνθηκών από το παράθυρο. Να θυμίσουμε ότι το σενάριο συνεκμετάλλευσης και συγκυριαρχίας στο Αιγαίο με την Τουρκία είναι αμερικανοΝΑΤΟικής έμπνευσης και υπηρετείται με την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.
- Πρόσφατα ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών και αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας επιβεβαίωσε το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, ενώ απέστειλε και μήνυμα προς την Τουρκία για τη σημασία που δίνουν οι ΗΠΑ στην παραμονή της γειτονικής χώρας στη «δυτική τροχιά», τονίζοντας ταυτόχρονα ότι θα υπάρξει αντίδραση των ΗΠΑ σε τυχόν παρενόχληση των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Πώς σχολιάζετε τις δηλώσεις αυτές;
- Η επιλογή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και της ΝΔ και λοιπών περί γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας περιλαμβάνει το ρόλο του «μεντεσέ», όπως είπε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ για τη χώρα μας. Δηλαδή, να πρωτοστατούμε στους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, περιμένοντας «καλές κουβέντες» από τους αξιωματούχους των ιμπεριαλιστών.
Το κλείσιμο της Σούδας, η επιστροφή στρατευμάτων εντός συνόρων, η άρνηση σε οποιοδήποτε διευκόλυνση στους φονιάδες, η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με ένα λαό αποφασισμένο να πάρει στα χέρια του την εξουσία και τον πλούτο της χώρας, αυτός είναι ο δρόμος που απαντά σήμερα στην αξίωση ενός λαού να ζήσει καλύτερες μέρες. Απαντά στο φόβο που καλλιεργούν και παλεύει να κάνει αυτό που φαντάζει αδύνατο - δυνατό, «χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία».
- Ποια είναι η θέση του ΚΚΕ σχετικά με το νομοσχέδιο «Κλεισθένης Ι» που μεταξύ άλλων θα θεσπίζει και την απλή αναλογική για τους δήμους και τις Περιφέρειες;
- Η απλή αναλογική για την εκλογή συμβούλων στα συμβούλια δήμων και Περιφερειών είναι ο φερετζές σε ένα ακόμα αντιδραστικό νομοσχέδιο για τους ΟΤΑ. Ο «Κλεισθένης» συνεχίζει από εκεί που άφησε ο «Καλλικράτης». Διευρύνει την ανταποδοτικότητα στη λειτουργία των δήμων, νέες συμπράξεις με τις επιχειρήσεις, κλειδώνει τη μειωμένη κατά 60% χρηματοδότηση από το κράτος. Συνολικά κάνει νέες προσαρμογές στο ρόλο του τοπικού κράτους, στο πλαίσιο της πολιτικής που δίνει κυριολεκτικά γην και ύδωρ στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αξιοποιώντας το σύνολο των λειτουργιών των δήμων. Καταψηφίζουμε επί της αρχής και στο σύνολό του το κυβερνητικό νομοσχέδιο και εάν έρθει τελικά η απλή αναλογική, χωρίς πλαφόν για Δημοτικά - Περιφερειακά Συμβούλια θα ψηφίσουμε το συγκεκριμένο.

Η «μπίζνα» των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας χαριστική βολή για τον τόπο μας!



Φωτό αρχείουΦωτό αρχείου
Προβληματισμούς γύρω από το πρόγραμμα εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα βουνά της Ευρυτανίας θέτει η Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ στην περιοχή, που με ανακοίνωσή της θέτει το αίτημα για ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας κόντρα στις μπίζνες των εταιρειών, που στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος το καταστρέφουν. Η ανακοίνωση της ΚΟ Ευρυτανίας του ΚΚΕ έχει ως εξής:
«Μετά τα τεράστια ποσά που χορηγήθηκαν στους ιδιωτικούς ομίλους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις για την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων, έρχεται σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παράσχει κάθε είδους διευκόλυνση προς τις εταιρείες παραγωγής Ενέργειας, για να προωθήσει την αιολική "μπίζνα".
Έτσι, εξασφαλίζουν στους μεγαλοεπιχειρηματίες τεράστιες επιδοτήσεις από κρατικά και κοινοτικά κονδύλια για να φτιάξουν εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών και εγγυημένη εκ των προτέρων αγορά του συνόλου της παραγωγής ρεύματος για τα επόμενα 25 με 30 χρόνια, σε τιμές πολύ μεγαλύτερες από την παραγόμενη από τη ΔΕΗ.
Μέχρι το 2020 προβλέπεται δημιουργία αιολικών πάρκων ισχύος πάνω από 3.000 MW, ενώ μόνο στα ευρυτανικά βουνά έχουν χωροθετηθεί και αδειοδοτηθεί εκατοντάδες ανεμογεννήτριες!
Με τις εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών, αλλά και με τα περιβόητα "μικρά υδροηλεκτρικά", συντελείται μια βιβλική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος σε παρθένα δάση και σε προστατευόμενες περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Το Κόμμα μας εκτιμάει ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην Ευρυτανία και κυρίως στα Άγραφα θα αλλοιώσει την ιστορική και οικολογική φυσιογνωμία τους, διώχνοντας αγρότες, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, αλλάζοντας τις χρήσεις γης και δημιουργώντας ένα δαιδαλώδες πλέγμα δρόμων και δικτύων, που θα προξενήσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο τοπίο, αλλά και σοβαρή επιβάρυνση στην ανθρώπινη υγεία από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία των πολλών χιλιομέτρων καλωδίων υψηλής τάσης.
Η επένδυση αυτή στην περιοχή μας δεν έχει καμία σχέση με τις λαϊκές ανάγκες, των εργαζομένων, των αγροτών, των επαγγελματιών, των συνταξιούχων, των ανέργων, των νέων, των γυναικών, οι οποίοι χτυπιούνται σκληρά από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική συγκυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Κανείς μας δεν πληρώνει φτηνότερα το ρεύμα λόγω Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), απεναντίας όλοι πληρώνουμε αυξημένο τέλος ΑΠΕ στο λογαριασμό της ΔΕΗ, συνεχείς ανατιμήσεις, ενώ οι μεγαλοεπιχειρηματίες των ΑΠΕ εισπράττουν τεράστιες επιδοτήσεις.
Τα δήθεν "αντισταθμιστικά οφέλη" που τάζουν οι εταιρείες και αποδέχονται οι ντόπιοι παράγοντες - μεσάζοντές τους δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια και καθρεφτάκια για ιθαγενείς, ενώ οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, θα είναι ελάχιστες και σίγουρα πολύ λιγότερες από αυτές που θα χαθούν από το χτύπημα που θα δεχτεί ο όποιος αγροτουρισμός και κυρίως η κτηνοτροφία μας.
Το ΚΚΕ πιστεύει και παλεύει για ενεργειακό σχεδιασμό από ενιαίο αποκλειστικά κρατικό ενεργειακό φορέα της λαϊκής οικονομίας, μέσω του οποίου θα μπορέσει να γίνει η αναγκαία και χρήσιμη για τους εργαζόμενους και το λαό αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας. Μόνο στο πλαίσιο αυτής της οικονομίας, με κοινωνικοποιημένα τα βασικά μέσα παραγωγής, μπορεί να πάψει η Ενέργεια να αποτελεί εμπόρευμα και να μετατραπεί σε κοινωνικό αγαθό.
  • Απαγόρευση εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα βουνά μας. Μέτρα για τη στήριξη της κτηνοτροφίας και όχι των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών.
  • Φθηνό ρεύμα για το λαό - κατάργηση των "πράσινων" τελών ΑΠΕ - άμεση μείωση των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος κατά 30% για κάθε οικογένεια με εισόδημα έως 40.000 ευρώ.
  • Κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα.
  • Ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας, με κεντρικό σχεδιασμό».

Εμείς θέλουμε να κερδίσουμε τον κόσμο με τη λογική, όχι με το συναίσθημα…

        


«Εμείς θέλουμε να κερδίσουμε τον κόσμο με τη λογική, όχι με το συναίσθημα».

Αυτή η άποψη περιέχει μισή αλήθεια και γι’ αυτό, αν δε συνδυαστεί με την άλλη μισή, καταλήγει σε ένα ολόκληρο ψέμα. Ενώ είναι σωστό ότι οι αιτιακές σχέσεις μεταξύ των διάφορων φαινομένων μπορούν να γίνουν κτήμα του ανθρώπου μόνο μέσω της διαδικασίας της λογικής-θεωρητικής σκέψης, είναι λάθος να αποκόβεται αυτή η προσπάθεια από τη συναισθηματική-βουλητική πλευρά της προσωπικότητας. Αυτή η τελευταία είναι που θα τροφοδοτήσει το ενδιαφέρον, θα «πυρώσει» το ανθρώπινο μυαλό, θα δημιουργήσει την ψυχολογική στάση που είναι απαραίτητη για να μπει η διαδικασία της σκέψης σε λειτουργία, ενώ από την άλλη η συναισθηματική πλευρά του ανθρώπου θα αλλάξει, θα ωριμάσει, ως προϊόν της ανάπτυξης της νόησης.

«Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε»



Ενα συγκλονιστικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο με τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»

Από την εκδήλωση πρώτης προβολής του ντοκιμαντέρ τον Οκτώβρη του 2016
Από την εκδήλωση πρώτης προβολής του ντοκιμαντέρ τον Οκτώβρη του 2016
Μαζί με τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» που κρατάτε στα χέρια σας, κυκλοφορεί δωρεάν το DVD με το ντοκιμαντέρ «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε». Μια παραγωγή της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, για να τιμήσει τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας κατά τον 20ό αιώνα. Θυμίζουμε ότι η πρώτη επίσημη προβολή του ντοκιμαντέρ έγινε σε ειδική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στην έδρα της, στον Περισσό, στις 31 Οκτώβρη του 2016, όταν κορυφώνονταν οι εκδηλώσεις για τα 70χρονα του ΔΣΕ. Ακολούθησε πλήθος εκδηλώσεων από Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που ταξίδεψαν το ντοκιμαντέρ σε όλη την Ελλάδα.
 
Η δεκαετία 1940 - '49 είναι πολύ πλούσια, ανεξάντλητη πηγή σε ιστορικά συμπεράσματα με μεγάλη αξία, για όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας και γενικότερα. Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, βεβαίως, δεν μπορεί να χωρέσει στα περιορισμένα χρονικά όρια μιας ταινίας - ντοκιμαντέρ. Στο μέτρο του δυνατού, όμως, και ίσως ξεπερνώντας το, η ταινία «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» κατορθώνει να αναπλάσει μέσα από ντοκουμέντα, στην πλειοψηφία τους άγνωστα έως τώρα, βήμα το βήμα σημαντικές πλευρές από τη ζωή των μαχητών, την πρώτη απόπειρα για την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας στις ελεύθερες περιοχές. Ξεχωρίζει το ηχογραφημένο ντοκουμέντο με τη φωνή του Νίκου Ζαχαριάδη, από την ομιλία του στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, το 1957, να εξηγεί την πολιτική του Κόμματος εκείνη την περίοδο.


Ενα μοναδικό και συγκλονιστικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο, που αποτίει τον δικό του φόρο τιμής σε όλους αυτούς που έδωσαν 4.000 μάχες σε όλη την Ελλάδα και έκαναν τον «Ολυμπο να βροντήξει και πάλι». Εικόνες του «τότε», μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ μπλέκονται με εικόνες του «σήμερα», με τα ίχνη που υπάρχουν ακόμα στα βουνά που μαρτυρούν, που θυμίζουν τον τιτάνιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Από την οθόνη περνούν οι σημαντικότερες στιγμές της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ. Η σκηνοθετική ομάδα, που συστήθηκε γι' αυτόν το σκοπό, δούλεψε με αρχεία που αντλήθηκαν κατά κύριο λόγο από το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ, αλλά και Κρατικά Αρχεία της ΕΡΤ και του Πολεμικού Μουσείου, ενώ έκανε και γυρίσματα στα ίδια τα βουνά όπου ανέπτυξε τη δράση του ο ΔΣΕ.
 Κείμενο, εικόνες, πρωτότυπο κινηματογραφικό υλικό από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΔΣΕ, αλλά και νεότερο υλικό και σύγχρονα πλάνα από τα βουνά και τις άλλες περιοχές που απλώθηκε η δράση του ΔΣΕ, ηχητικά ντοκουμέντα της εποχής, αποσπάσματα συνεντεύξεων από μαχητές του ΔΣΕ (Παναγιώτα Μεγρέμη, Νίκος Τερζόγλου, Αρίστος Καμαρινός, Αλέκος Παπαγεωργίου, Λυκούργος Δημόπουλος, Ευανθία Ζωίδη, Θανάσης Ανάγνου, Αναστασία Μασμανίδου, Κώστας Δίγκογλου, Σοφία Μιχαηλίδου, Λευτέρης Αναστασάκος, Αγγελική Σιώμου), τραγούδια του ΔΣΕ όπως τα απέδωσε το συγκρότημα της ΚΝΕ και πρωτότυπη μουσική μπλέκονται με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να καταφέρουν να αποδώσουν το ερώτημα που τίθεται από την αρχή του ντοκιμαντέρ:

«Πώς γεννήθηκαν τέτοιοι λαϊκοί αγωνιστές; Τέτοιοι ήρωες; Από πού άντλησαν τη δύναμη να σηκώσουν το φοβερό βάρος αυτού του άνισου πολέμου, αψηφώντας το θάνατο; Γιατί ο δίκαιος και ηρωικός αγώνας τους συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση του αντιπάλου, που συνεχίζεται έως σήμερα με τη διαστρέβλωση και κατασυκοφάντησή του; Τι ήταν τελικά ο ΔΣΕ;».
 
Είμαστε ο νέος κόσμος και κλείνουμε μέσα μας τη δύναμη που έχει η ζωή για να τραβάει μπροστά
 
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με μια ανασκόπηση των ιστορικών γεγονότων που προηγήθηκαν του ΔΣΕ. Η μεγαλειώδης δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ κατά την περίοδο της Κατοχής, ο βασικός αιμοδότης τους, το ΚΚΕ, που η προσφορά του μένει απαράγραπτη, παρά το γεγονός ότι δεν έλυσε το πρόβλημα της πάλης για την εργατική εξουσία κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα ή το 1944, όταν διαμορφώθηκε επαναστατική κατάσταση. Ο ηρωικός Δεκέμβρης και στη συνέχεια η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας, με την παράδοση των όπλων και τη λυσσαλέα προσπάθεια του εγχώριου και ξένου ταξικού εχθρού να τσακίσει το κίνημα.

Στο ντοκιμαντέρ αποτυπώνονται επίσης οι αντιφάσεις στην πολιτική του Κόμματος και η λαθεμένη του στρατηγική. Στη συνέχεια, καταγράφονται η επίθεση στο Λιτόχωρο, η οργανωμένη έξοδος στα βουνά που ακολούθησε, οι αποτυχημένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του αστικού στρατού, η συγκρότηση των έκτακτων στρατοδικείων από τον Ιούνη του 1946. Η συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών τον Οκτώβρη του '46 στην Τσούκα, που στις 27 Δεκέμβρη μετονομάζει τα αντάρτικα τμήματα σε ΔΣΕ. Η γενίκευση του ένοπλου αγώνα, με σύνθημα «Ολοι στα άρματα, όλα για τη νίκη», ύστερα από απόφαση της Γ' Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ολοκλήρωση της μετατροπής του ΔΣΕ σε τακτικό στρατό τον Αύγουστο του 1948, η δημιουργία 9 μεραρχιών που απλώνονται σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα ανεξάρτητα τάγματα των νησιών, η αλληλεγγύη στον ΔΣΕ από τους κατοίκους των χωριών...

Η οργάνωση του ΔΣΕ
 
Μέσα από το ντοκιμαντέρ αποδεικνύεται ότι η οργάνωση του ΔΣΕ αποσκοπούσε σε ένα πράγμα: Στην καλλιέργεια ανθρώπινων προσωπικοτήτων με κρίση, βούληση και συναίσθημα, με συνείδηση της ανθρωπιάς τους.

Ο σύγχρονος θεατής μέσα από το ντοκιμαντέρ μαθαίνει για:

Τις στρατιωτικές σχολές, τη δημοκρατική συνέλευση της Μεραρχίας, το ρόλο του πολιτικού επιτρόπου, τη μάχη ενάντια στην αγραμματοσύνη από δασκάλους και φοιτητές, την έκδοση δεκάδων εφημερίδων και λογοτεχνικών κειμένων, τα ιδεολογικά μαθήματα, τις καλλιτεχνικές βραδιές, το εκδοτικό «Ελεύθερη Ελλάδα», τον ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα», την άμιλλα μόνο με ηθικά κριτήρια, το σπουδαίο Υγειονομικό του ΔΣΕ, τη δημιουργία λαϊκών θεσμών στις περιοχές που επικράτησε, τη συγκρότηση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και τις δράσεις της σε όλους τους τομείς, τις γυναίκες μαχήτριες που αποτελούσαν το 1/4 της δύναμης του ΔΣΕ και τους νέους μαχητές που αποτελούσαν το 80% της δύναμής του.

Από την άλλη μεριά, καταγράφεται η επίθεση της εγχώριας αστικής τάξης με τη βοήθεια των Αγγλων και των Αμερικανών.

Η εκπόνηση του Σχεδίου Μάρσαλ, οι διώξεις, οι εκτελέσεις, η τρομοκρατία σε βάρος του λαού παίρνουν τρομακτικές διαστάσεις ιδιαίτερα στην Αθήνα και τον Πειραιά. Ιδρύονται στρατόπεδα συγκέντρωσης με πρώτο αυτό της Μακρονήσου. Εκκενώνονται χωριά, δημιουργούνται «νεκρές ζώνες» για να μη βρίσκει τροφή, εφεδρείες ο ΔΣΕ. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο παιδοσώσιμο που εκπονήθηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, που έσωσε χιλιάδες παιδιά, στέλνοντάς τα στις φιλόξενες Λαϊκές Δημοκρατίες. Με τη συμμετοχή Αγγλων και Αμερικανών εκπονείται το σχέδιο «Τέρμινους», με στόχο το τσάκισμα του ΔΣΕ. Δεν τα καταφέρνουν! Τον Ιούνη του '48 εκπονούν το σχέδιο «Κορωνίς», με στόχο να σφραγιστούν τα σύνορα και να περικυκλωθεί μέσα στον Γράμμο ο ΔΣΕ. Και πάλι αποτυγχάνουν, η επιχείρηση «Πύραυλος» την άνοιξη του '49 και η επιχείρηση «Πυρσός», που βάζει νέα φωτιά στον Γράμμο και το Βίτσι.

Ο απαράμιλλος ηρωισμός του ΔΣΕ
 
Αναλυτικά περιγράφονται οι μεγάλες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ. Με γραφήματα που αναπαριστούν τις κινήσεις του ΔΣΕ και του αστικού στρατού, βοηθιέται ο θεατής να κατανοήσει τη στρατηγική του ΔΣΕ, τον απαράμιλλο ηρωισμό του, παρά την τεράστια υπεροχή του αστικού στρατού σε έμψυχο και πολεμικό υλικό.

Τμήματα από το Αρχηγείο Κεντρικής Μακεδονίας φτάνουν σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη.

Οι μεγάλες μάχες στην Πελοπόννησο.

Οι μάχες των θρυλικών μεραρχιών, 1η Θεσσαλίας και 2η Ρούμελης με διοικητές τους Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) και Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου).

Οι 70 μέρες σκληρών μαχών που έδωσε ο ΔΣΕ στον Γράμμο. Σε αυτές τις κορυφές, οι μαχητές του ΔΣΕ έγραψαν λαμπρές ιστορίες.

Ο ελιγμός από τον Γράμμο στο Βίτσι.

Η κατάληψη της Καρδίτσας το Δεκέμβρη του '48, με επικεφαλής τον Κώστα Καραγιώργη και την 1η και 2η Μεραρχία, η κατάληψη της Νάουσας το Γενάρη του '49, η κατάληψη του Καρπενησίου για 19 μέρες από την 1η και τη 2η Μεραρχία.

Και τόσες άλλες...

Εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε...
 
Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με εικόνες από το σήμερα, από το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Βίτσι, με τα λόγια, που μιλάνε κατευθείαν στο νου και την καρδιά, των μαχητών του ΔΣΕ... Αλλωστε, όπως αναφέρει και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, που με τα δικά του λόγια ολοκληρώνεται το ντοκιμαντέρ:

Είναι πάντοτε μια γέννηση
Και ο θάνατος μια πρόσθεση
Τίποτα δε χάνεται...

Ριζοσπάστης  Σάββατο 9 Ιούνη 2018 - Κυριακή 10 Ιούνη 2018 - 2η έκδοση

TOP READ