5 Ιουλ 2015

Η επόμενη μέρα

 Η επόμενη μέρα

Μπορούμε να μιλήσουμε από τώρα για την επόμενη μέρα, χωρίς να έχουμε δει πρώτα τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος; Ναι. Γιατί οι κίνδυνοι που απορρέουν από τις δύο πιθανές καταλήξεις δεν είναι διαφορετικής τάξης και κλίμακας (και για αυτό ακριβώς προειδοποιεί η σημερινή δήλωση του γγ, που τόσο αναμενόμενα παρεξηγήθηκε και διαστρεβλώθηκε). Κι επειδή πρέπει από τώρα η δράση μας κι η προσοχή μας να είναι στραμμένες σε αυτούς.

Μια σφισσα λέει πως έχουμε μια ανόητη αστική τάξη, που έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα κάποιες αμελητέες μικροδιαφορές και σέρνεται στο δημοψήφισμα. Ο redfly απαντάει πως έχουμε μια έξυπνη αστική τάξη, που μαλώνει μεταξύ της. Και θέτει μετ’ επιτάσεως στο τουίτερ το ερώτημα: τι θέση παίρνει ο λάτσης, μεταξύ αρκετών άλλων, στο σημερινό δημοψήφισμα. Το ότι δε διαθέτει στην κατοχή του κάποιο μεγάλο μμε για να δημοσιοποιήσει και να ζυμώσει τη θέση του, δε σημαίνει πως υστερεί σε σημασία (παρά μόνο σε εργαλεία-όπλα για τις μεταξύ τους συγκρούσεις) συγκριτικά με άλλους  καπιταλιστές. Κι εγώ λέω πως έχουμε μια στική τάξη, που έκανε έναν πολύ έξυπνο χειρισμό, φαίνεται να της βγαίνει και τώρα ετοιμάζεται να δρέψει και να απολαύσει τους καρπούς, που θα της αποφέρει.
Ας δούμε πρώτα όμως κάποια ποσοτικά-μαθηματικά δεδομένα.

Το κουκουέ κάλεσε το λαό να ακυρώσει το εκβιαστικό δίλημμα με κάθε πρόσφορο τρόπο: λευκό, άκυρο ή αποχή, θεωρώντας ως πιο συνεπή καταδίκη το δικό του ψηφοδέλτιο με το διπλό «όχι». Ο αριθμός των άκυρων ψηφοδελτίων πιθανότατα δε θα προσεγγίσει το εκλογικό ποσοστό του κόμματος, όχι τόσο εξαιτίας των διαρροών προς το «όχι», αλλά γιατί κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει πχ από κάποιον ετεροδημότη σφο ή φίλο του κόμματος να ξοδέψει μια μικρή περιουσία για να κλείσει τελευταία στιγμή εισιτήρια. Κι όποιος έχει μια στοιχειώδη επαφή με το κόμμα και τα μέλη του, αντιλαμβάνεται πολύ καλά πως η κινητοποίηση και οι απαιτήσεις δεν είναι αντίστοιχες με τις εθνικές εκλογές. Θα ήταν εύκολο βέβαια να κρυφτούμε πίσω από τα παραδοσιακά αρκετά υψηλά ποσοστά της αποχής, για να συμπεριληφθούμε στους μεγάλους νικητές της βραδιάς, αλλά αυτό τον τρόπο σκέψης τον αφήνουμε για άλλες δυνάμεις.

Αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει κι η ανάγνωση των τελευταίων δημοσκοπήσεων (αν και τα ευρήματά τους χρειάζονται προφανώς φιλτράρισμα και σχετική επιφυλακτικότητα), που δείχνουν ανάμεσα σε άλλα στοιχεία πως το «ναι» έχει το μικρότερο ποσοστό αποδοχής μεταξύ των ψηφοφόρων του κκε, ενώ δίνουν και ένα αρκετά χαμηλό ποσοστό για το «όχι». Που σημαίνει πως τουλάχιστον ένας στους δύο ψηφοφόρους του κόμματος απαντάει άκυρο, κι αυτό αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη αξία, εφόσον προκύπτει ως αυθόρμητη απάντηση, που δεν περιλαμβανόταν αρχικά στο ερωτηματολόγιο –όπως ήταν και το πιθανότερο δηλ. Σε μια άλλη δημοσκόπηση, το άκυρο εμφανίζεται να συγκεντρώνει ένα ποσοστό κοντά στο 2,5%, επίσης ως αυθόρμητη απάντηση.

Τι ισχύει όμως για τους δύο πόλους του δημοψηφίσματος; Όλες οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν πολύ οριακές διαφορές, στα όρια του στατιστικού λάθους, μεταξύ του ναι και του όχι. Που σημαίνει πως είτε δεν έχουν σαφή εικόνα και προσπαθούν να μην εκτεθούν, είτε πως εμφανίζουν το δημοψήφισμα ως αμφίρροπο ντέρμπι, για να εντείνουν την πόλωση, πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των αναποφάσιστων και αμφιταλαντευόμενων και για τους δύο πόλους του διλήμματος. Σε κάθε περίπτωση, οι αρχικές εκτιμήσεις των δημοσκοπήσεων και των στοιχηματικών εταιριών για σχετικά εύκολη επικράτηση του «ναι» , είτε δεν απηχούν την πραγματικότητα, είτε έχουν ανατραπεί πλήρως σε αρκετές περιπτώσεις. Και το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να καθοριστεί από την περίφημη σιωπηλή πλειοψηφία, που δεν εκφράζεται απαραίτητα ανοιχτά στους δρόμους και τους συσχετισμούς των δύο συγκεντρώσεων. Θέλω να πω δηλ πως η μεγάλη συγκέντρωση-συναυλία του «όχι» προχτές, μπορεί εύκολα να εξισορροπηθεί από κύματα τρομαγμένων νοικοκυραίων ή πολύ πιο απλά, από την ψήφο της επαρχίας. Αν και η δική μου εντύπωση εξακολουθεί να είναι πως το «όχι» διατηρεί κάποιο προβάδισμα.

Κι έτσι λοιπόν επιστρέφουμε στην εκτίμηση που διατυπώθηκε στην εισαγωγή. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως για κάποιους αμύητους ψηφοφόρους, ακόμα και το «όχι» μπορεί να αποτελεί ένα θετικό βήμα προς την υπερνίκηση της καλλιεργούμενης τρομοκρατίας από το μαύρο μέτωπο καναλιών, δανειστών και αστικής τάξης (στη μεγάλη της πλειοψηφία). Αλλά η ψήφος δεν μπορεί να μένει στο επίπεδο του ετεροπροσδιορισμού, χωρίς να αξιολογηθεί και το «θετικό μήνυμα» που δίνει.


το πραγματικό ψηφοδέλτιο
Κι από αυτή την άποψη εκτιμώς πως η αστική τάξη έκανε έναν πολύ έξυπνο χειρισμό, που φαίνεται να της βγαίνει και να τη βγάζει κερδισμένη σε κάθε ενδεχόμενο, σε μια λεγόμενη win-win situation, κορώνα κερδίζει το κεφάλαιο, γράμματα χάνει ο λαός. Και αν με το «ναι» είναι φανερό πως ο λαός βάζει οικειοθελώς το κεφάλι του στη θηλιά, η επικράτηση του κυβερνητικού «όχι» καταφέρνει να τον πνίξει στον ασφυκτικό εναγκαλισμό του σύριζα, που θα σβήσει κάθε υποψία κινητοποίησης για τους επόμενους μήνες. Η αστική τάξη καταφέρνει με άλλα λόγια να πιάσει με ένα τρυγόνι πολλούς σμπάρους: να περάσει αβρόχοις ποσί μια συμφωνία, που φαινόταν να προκαλεί κάποιους τριγμούς στον κυβερνητικό λόχο. Να δυναμώσει και τους δύο πόλους του συστήματος, που φαίνονταν να φτάνουν με αρκετές δυσκολίες σε αυτό το σκόπελο. Να εγκλωβίσει τον κόσμο κάτω από ξένες σημαίες, σε δύο «αντιμαχόμενα» στρατόπεδα, που εκπροσωπούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και να δέσει χειροπόδαρα το μαζικό κίνημα, που θα βαυκαλίζεται με το νανούρισμα της μεγάλης νίκης, για το επόμενο χρονικό διάστημα.


Αυτή είναι η κατάσταση και οι κίνδυνοι που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κι αυτά είναι τα θέματα που θα συζητάμε την επόμενη μέρα. Μια μέρα που βρίσκει πολύ ανεβασμένο τον πήχη των απαιτήσεων και της δυσκολίας για τις οργανωμένες, ταξικές δυνάμεις.

Καταγγελία της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

 Καταγγελία της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ


Ανακοίνωση - καταγγελία της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ αναφέρει: 

«Η Τομεακή Επιτροπή Μεσσηνίας του ΚΚΕ καταγγέλλει στο λαό της Καλαμάτας τη στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας (η βουλευτής Κοζομπόλη, η σύζυγος του βουλευτή Πετράκου, η κ. Μπεή, ο κ. Μαστραγκελόπουλος στέλεχος της ΚΟΕ κτλ) που από το πρωί περιοδεύουν στα εκλογικά κέντρα της Καλαμάτας και επιδίδονται σε τρομοκρατία, συκοφάντηση και λασπολογία σε βάρος στελεχών και μελών του ΚΚΕ.

Έφτασαν στο σημείο, μέσω των δικαστικών αντιπροσώπων, να καλούν αστυνομία και εισαγγελείς σε βάρος στελεχών του Κόμματος, απειλώντας με προσαγωγές και συλλήψεις.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχωρά ακόμα ένα βήμα παρά πέρα. Μετά την συνεργασία με την Χρυσή Αυγή, όπου καλούν το λαό να πει ΝΑΙ στο ΣΥΡΙΖΑΙΪΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΝΑΙ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ΝΑΙ στα μνημόνια διαρκείας, έφτασε σε σημείο να επιδιώκει δημοψήφισμα με εισαγγελείς, αστυνομία και τρομοκρατία.

Αυτές οι τακτικές θυμίζουν άλλες εποχές. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποφυλακίζει τους φασίστες της ΧΑ, την ίδια στιγμή απειλεί τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ. Αποδεικνύουν τι φοβούνται, ποιος τους ενοχλεί!!!

Προειδοποιούμε ότι η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Ο λαός να γυρίσει την πλάτη στους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΧΑ και στους ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ και να τους ακυρώσει τα σχέδια που του ακυρώνουν την ζωή.

Να ρίξει στην κάλπη:

ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ

ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης

Αποδέσμευση από την ΕΕ, με τον Λαό στην Εξουσία».

Μνημονιακές βούλες

 Μνημονιακές βούλες

Λίγο πριν η χώρα μας αποκτήσει τρίτο μνημόνιο και με τη βούλα, είτε δια του ναι είτε δια του όχι, η κε του μπλοκ συγκεντρώνει μερικά σημεία κωδικοποιημένα σε βούλες –τα λεγόμενα bullets, δηλ σφαίρες, σαν τον καυτό μολύβι που μας περιμένει αμέσως μετά το δημοψήφισμα.

-Το βραβείο για την καλύτερη τρολιά υπέρ του «ναι» πάει στη wind που, όπως όλες οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, πρόσφερε στους συνδρομητές της κάποια δώρα για τις μέρες πριν και μετά από το δημοψήφισμα, κάνοντας την καλύτερη διαφήμιση για τις πανάκριβες (σε σχέση με κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα) υπηρεσίες της. Για να κερδίσει κανείς όμως τα δώρα αυτά, έπρεπε να στείλει στον ειδικό αριθμό τη λέξη «ΝΑΙ». Μέχρι κι ο τελευταίος θεατής του καρατζαφέρη το ‘πιασε το υπονοούμενο, έτσι;

-Το βραβείο για την καλύτερη τρολιά υπέρ του «όχι» πάει στην κυβέρνηση και τη διατύπωση του ερωτήματος (στα αγγλικά, για να το καταλάβει κι η τελευταία γιαγιά στην επαρχία) και των απαντήσεων, με την παγκόσμια πρωτοτυπία να προηγείται το «όχι» του «ναι» (για να καταλάβει τι πρέπει να σταυρώσει κι ο τελευταίος ψεκασμένος ψηφοφόρος της). Κρίμα μόνο που δεν ήταν προφορικό το ερώτημα, για να ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους από σίριαλ με το στερεοτυπικό σκετσάκι: για πες την αλήθεια, ήμουν εγώ μαζί σου σήμερα, ΝΑΙ (καταφατικά νεύματα πίσω από την πλάτη του άμεσα ενδιαφερόμενου) ή… όχι;

Όπως έλεγε βέβαια κι ο ψαριανός σε ένα πάνελ, κανείς δε ρωτάει στην καθημερινή ζωή τον άλλον «όχι ή ναι;». Κι άρχισε να φέρνει μερικά παραδείγματα, γυρνώντας κάθε φορά και σε άλλο συνομιλητή του τραπεζιού. «Ήταν ωραία η παραλία, ναι ή όχι; Έπαιξε καλά η ομάδα, ναι ή όχι;» Και τότε γυρνάει προς τον καραθανασόπουλο και ρωτάει: «Θέλεις να κάνουμε σεξ, ναι ή όχι;», προκαλώντας δικαιολογημένα την αντίδραση του τελευταίου –που μάλλον δεν ήθελε.

-Παρεμπιπτόντως, ο ψαριανός τρόλαρε ανελέητα σε όλη την εκπομπή, κορυφώνοντας στο σημείο που έλεγε πως για τους έλληνες δε φταίνε ποτέ οι ίδιοι για όσα παθαίνουν, αλλά πάντα οι ξένοι. Το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε από την τρόικα του ναυαρίνου, που το μπούκωσε εξ αρχής με δάνεια και χρέη. Για τη μικρασιατική καταστροφή έφταιγε η αντάντ. Και για τον εμφύλιο, ο τσώρτσιλ, οι αμερικάνοι ή ο στάλιν (αναλόγως από ποια σκοπιά το βλέπεις), αλλά ποτέ εμείς. Κι η πλάκα είναι πως αν εξαιρέσεις το τελευταίο σημείο και μια χοντροκομμένη υπερβολή, σε έβαζε στον πειρασμό να του πεις πως είχε δίκιο, έτσι ακριβώς είναι και να «αγιάσει το στόμα του».

-Την καλύτερη τρολιά υπέρ του άκυρου και της αποχής την έκανε μια ομάδα αναρχικών στη συγκέντρωση του «όχι» στη θεσσαλονίκη, αν δεν απατώμαι, με το πανό «μένουμε σκλάβοι». Κι όπως ήταν στραμμένο προς τα πάνω, για να φαίνεται στις λήψεις από αέρος, οι συγκεντρωμένοι δεν έβλεπαν τι γράφει, παρόλα αυτά χειροκροτούσαν, σα να επιβεβαίωναν το σύνθημα.

-Λίγοι υπουργοί της κυβέρνησης βρήκαν πάντως το θάρρος να βγουν στα κανάλια για να υπερασπιστούν τις θέσεις της. Κι όσοι τόλμησαν να το κάνουν, «έφαγαν ξύλο», είτε γιατί δεν τους προστάτευαν οι συντονιστές της συζήτησης (που είναι κι ο μόνος τρόπος να καταστούν συμπαθείς, σε διάκριση με τους χαϊδεμένους των ιδιωτικών καναλιών), είτε επειδή ρεζιλεύονταν και παγιδεύονταν από μόνοι τους. Καλή ώρα ο λαφαζάνης που έφυγε από το στούντιο, μόλις του έθεσαν την πρώτη ερώτηση.
-Παρεμπιπτόντως, το δίλημμα των καιρών μας μπορεί να συνοψιστεί και στο εξής απλό: ή με τον αφάζα ή με το λαφάζα και τις αυταπάτες που καλλιεργεί. Τρίτος δρόμος ποτέ δεν υπήρξε.

-Δεν έχουν ανάγκη όμως και γι’ αυτό δεν ιδρώνει το αυτί τους. Η κυβέρνηση πάει σ’ αυτό το δημοψήφισμα, με το μανδύα του αντιμνημονιακού ανένδοτου, που θα φέρει ενδοτική συμφωνία και το τρίτο (μακρύτερο) μνημόνιο εντός 48 ωρών, όπως είπε ο πρωθυπουργός, για να καθησυχάσει τους νοικοκυραίους. Με τη σκιά της αποστασίας, πιθανόν από τους άκρως ευεπίφορους σε πιέσεις μεγάλων συμφερόντων ανεξελ, και με το μητσοτάκη, μισό αιώνα μετά, να βγαίνει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο. Με τη θύμηση των ιουλιανών και των σκοτεινών κέντρων που απεργάζονται τάχα το σενάριο της αριστερής παρένθεσης και της πτώσης της κυβέρνησης (άλλο αν κι ο ίδιος ο τσίπρας είχε δηλώσει πως θα παραιτηθεί, εφόσον επικρατήσει το όχι, για να το πάρει πίσω και να παίζει την πυθία). Με το εξωκοινοβούλιο να γίνεται κάτι σαν ουρά της σύγχρονης ένωσης κέντρου (δεν κάνεις ούτε για πασόκ, που λένε και οι χατζηφραγκέτα) και του… «νέου της δημοκρατίας», χειροκροτητής του καμμένου και κομπάρσος σε μια μεγάλη, προεκλογική συγκέντρωση του σύριζα, που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δε θα μπορούσε να φανταστεί. Με το λαό να κατεβαίνει μαζικά στους δρόμους, αλλά πάντα κάτω από ξένες σημαίες (με τον κόσμο αυτό όμως δε μας χωρίζει τίποτα φυσικά, παρά μόνο οι αυταπάτες που πρέπει να σπάσει, εκτός από τις αλυσίδες του, για να μη νιώθει πάλι εξαπατημένος και απογοητευμένος στον καναπέ την επαύριο, να αναρωτιέται τι δεν πήγε καλά κι αποτύχαμε). Και με το τουίτερ να ασχολείται με την απουσία του κκε και να το χλευάζει, όπως θα έκανε βέβαια κι αν έλειπε από τη συγκέντρωση, έχοντας πει «όχι», γιατί σπάει την ενότητα, ευνοεί τη θέση των δανειστών και όλα όσα ακούμε τώρα, χωρίς καμιά παραλλαγή.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, με την τραγωδία να καραδοκεί στη στροφή των γεγονότων.

-Οφείλουμε πάντως να αναγνωρίσουμε κάποια πράγματα, δίνοντας συγχαρητήρια στο επικοινωνιακό επιτελείο της κουμουνδούρου, που άρπαξε την ευκαιρία να παρουσιάσει τον αλέξη λαϊκό ηγέτη, πεζό ανάμεσα στους συγκεντρωμένους, να απολαμβάνει την αυθόρμητη αγάπη και την ελπίδα τους. Που κατάφερε να διοργανώσει μια πολύ μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση, σε μεγέθη που ίσως μόνο το πασόκ της αλλαγής είχε φτάσει (άντε και ο ενιαίος συνασπισμός). Και βασικά γιατί κινητοποίησε τόσους διαδηλωτές με αντιμνημονιακά συνθήματα, για να διεκδικήσουν ένα αριστερό μνημόνιο. Όπως δηλ επί αλλαγής είχε κατέβει (πολύ λιγότερος) κόσμος, για να πανηγυρίσει για τις βάσεις που μένουν, που φεύγουν, έτσι και τώρα. Ο «αυθόρμητος ενθουσιασμός» και τα στημένα, άμαζα πανηγυράκια των πρώτων μετεκλογικών ημερών ήταν απλώς μια πρόγευση, τελείως ακίνδυνη σε σχέση με αυτό που γίνεται τώρα και τον άμεσο κίνδυνο να πνιγεί για πολλούς μήνες το μαζικό κίνημα στη «φιλική αγκαλιά» της αριστερής κυβέρνησης.
Κι όσο για τις αναλογίες με τα ιουλιανά, δε χρειάζεται να θυμηθούμε ποια ήταν η κατάληξη την τελευταία φορά, μετά τα ιουλιανά,  και τι ρόλο είχε σε αυτά η ένωση κέντρου κι ο αντικομμουνιστής γέρος της δημοκρατίας.

-Μιας και μιλήσαμε για δημοκρατία. Η (συγ)κυβέρνηση παρουσιάζει το δημοψήφισμα ως θρίαμβο της δημοκρατίας (για να απαντήσει στις κατηγορίες περί πραξικοπήματος), λαϊκή ετυμηγορία, κτλ. Μόνο που η αστική δημοκρατία είναι, ως συνήθως, αλά καρτ. Ο καμμένος αναφέρεται στο στρατό ως εγγυητή του δημοκρατικού τους πολιτεύματος (και έχει δίκιο από μια άποψη). Η κυβέρνηση αρνείται αδικαιολόγητα να θέσει σε ψηφοφορία στη βουλή την πρόταση του κκε για προσθήκη δύο ερωτημάτων στο δημοψήφισμα (για τα μνημόνια και την εε). Κι οι διαδικασίες εξπρές άφησαν σκάρτη μια βδομάδα καιρό για την προετοιμασία αυτής της κορυφαίας πολιτειακής διαδικασίας. Τόση νικηφόρο και θριαμβεύουσα δημοκρατία από τη χούντα των σαμαροβενιζέλων είχαμε να δούμε (για να μην πιάσουμε καμιά άλλη και μπλέξουμε πάλι με ιστορικές αναλογίες…).

-Μπόνους τρακ

Ένα τραγούδι για την εκστρατεία του ναι, με μια παλιά αγάπη του αντώνη σαμαρά


Κι ένα ακόμα για την εκστρατεία του όχι και τις παραμυθένιες αυταπάτες του όχι και τις παραμυθένιες αυταπάτες του.



Και δύο ακόμα κεντριστικά, που δεν παίρνουν θέση

You say yes, I say noYou say stop and I say go go go, oh no




Κάνεις πως δεν ξέρεις ;;;

Κάνεις πως δεν ξέρεις ;;;




Εσύ …

Που κάνεις πως δεν ξέρεις ότι το «ναι» σημαίνει ακόμα πιο σκληρά μνημόνια, ακόμα μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, ακόμα λιγότερη ζωή για μας, ενώ για τα «αφεντικά» …

Εσύ …

Που κάνεις πως δεν ξέρεις ότι ΚΑΙ το «όχι» του Τσίρπα σημαίνει ακόμα πιο σκληρά μνημόνια, ακόμα μεγαλύτερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, ακόμα λιγότερη ζωή για μας, ενώ για τα «αφεντικά» …

Στα αλήθεια δεν ξέρεις τελικά ;;;

Ή όπως λέει και ο τίτλος του άρθρου, πραγματικά κάνεις πως δεν ξέρεις;;;

Σε κάθε περίπτωση και ο ένας και ο άλλος, θα είστε το ίδιο υπεύθυνοι τη Δευτέρα το πρωί, όταν θα υπογραφούν τα νέα μνημόνια!

Και μην κάνεις τότε τον … ανήξερο !

Δεν θα σε αφήσουμε …

Ούτε καν να το «παίξεις» … κοψοχέρης !

Γκέγκε ;;;

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Διαλέγει μνημόνιο και αστικό στρατόπεδο

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Διαλέγει μνημόνιο και αστικό στρατόπεδο
Εχουμε ξαναγράψει τις προηγούμενες μέρες για τη στάση των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που στηρίζουν μαχητικά το ΟΧΙ στο επικείμενο δημοψήφισμα. Πρόκειται για στάση συστράτευσης με την κυβέρνηση και τμήματα του κεφαλαίου που αυτή εκπροσωπεί, στον αδυσώπητο καπιταλιστικό ανταγωνισμό που διεξάγεται ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες, ανάμεσα στις διεθνείς ενώσεις και τους οργανισμούς τους. Αυτή η θέση, όσο και αν θέλουν να τη βαφτίζουν τις τελευταίες μέρες ως «εργατικό - λαϊκό ΟΧΙ», αντικειμενικά συναθροίζεται στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και δημιουργεί ένα μπλοκ δυνάμεων, το οποίο περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη φασιστική Χρυσή Αυγή και τους εθνικιστές των ΑΝΕΛ.
Ας ξεκαθαρίσουμε: Δεν υπάρχει ψήφος με αστερίσκο, ούτε ψήφος που να σημαίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι. Το περιεχόμενο του ΟΧΙ το έχει καθορίσει η κυβέρνηση και όχι η θέληση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή του καθένα. Το ΟΧΙ της κυβέρνησης σημαίνει στην πράξη ΝΑΙ στις δικές της αντιλαϊκές προτάσεις, εκβιάζει το λαό να δεχτεί τη λαιμητόμο των δικών της μέτρων, τα περιβόητα σχέδια είτε των 8 δισ., είτε των 30 δισ. που πρότεινε πριν μερικές μέρες, που πάλι ο λαός θα τα πληρώσει. Θα φορτώσει το λαό με νέο μνημόνιο, το οποίο θα το παρουσιάζει και ως δική του επιλογή. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσφέρουν πολύτιμο άλλοθι στα νέα μνημόνια του ΣΥΡΙΖΑ, στα νέα μέτρα σφαγής του λαού και στην προσπάθεια απόσπασης της συνενοχής του. Ακόμη όμως και αν δεχτούμε το επιχείρημα ότι η έκβαση του δημοψηφίσματος εμπεριέχει δυναμική μεγαλύτερη από αυτή που διατυπώνεται και πάλι αυτή είναι ενταγμένη στα όρια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ως άλλη εκδοχή του. Στην «καλύτερη» περίπτωση, η λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ «δείχνει» προς καπιταλισμό με άλλο νόμισμα, δηλαδή αυτό που ο κυβερνητικός Λαφαζάνης και κύκλοι του κεφαλαίου εδώ και καιρό προπαγανδίζουν.
Αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν το κρύβει. Γι' αυτό και παρουσιάζει ανεστραμμένα την πραγματικότητα για το ίδιο το δημοψήφισμα: «Η αναγγελία δημοψηφίσματος έγινε κάτω από την πίεση των λαϊκών δυνάμεων να μπει τέρμα στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής»1. Δηλαδή, το δημοψήφισμα θεωρείται προϊόν του λαϊκού αγώνα, ότι προέκυψε δήθεν από «τα κάτω» και όχι ως επιλογή της αστικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό τμημάτων του κεφαλαίου! Αρα, κατά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο αστικός θεσμός του δημοψηφίσματος και το περιεχόμενό του όπως έχει διατυπωθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι σαν «πεδίο» της ταξικής πάλης, απ' όπου μπορούν εξίσου να βγουν κερδισμένοι και η εργατική τάξη και το κεφάλαιο. Το λιγότερο που μπορεί να περιγράψει αυτή την αντίληψη είναι κοινοβουλευτική αυταπάτη.
Καταφεύγουν στην «εθνική συστράτευση»
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη στάση της, προσχωρεί στο επικίνδυνο και ψευδεπίγραφο σχήμα ότι υπάρχουν οι «κακοί» ξένοι που μας επιβάλλουν όρους και η πατριωτική ελληνική κυβέρνηση που προσπαθεί να τους εμποδίσει, εκφράζοντας ενιαία τα συμφέροντα όλων των Ελλήνων. Δε βλέπουν άραγε τους μεγάλους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς που «παίζονται»; Τι είναι οι σχεδιασμοί και οι παρεμβάσεις του ΔΝΤ και άλλων κύκλων του κεφαλαίου για αναδιάρθρωση του χρέους; Τι είναι τα σχέδια για μικρότερη ή πιο «πειθαρχημένη» Ευρωζώνη και ΕΕ; Τι σημαίνει ότι αντιδραστικές εθνικιστικές αστικές δυνάμεις στη χώρα μας και στο εξωτερικό (π.χ. Λεπέν) ζητωκραυγάζουν υπέρ του ΟΧΙ; Και έχουν το θράσος να εγκαλούν το ΚΚΕ, που δε συντάσσεται με αυτό το ΟΧΙ - καρικατούρα. Σιγά μην πιαστούμε και χέρι-χέρι με τους φασίστες, να μοιράζουμε ψηφοδέλτια του ΟΧΙ!
Στη ρητορική της για να υπερασπιστεί το ΟΧΙ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναγκαστικά όλο και περισσότερο επενδύει στο σχήμα των «συνεπειών» που αυτό μπορεί να έχει (ακόμη και αν η κυβέρνηση επιμένει ξεκάθαρα να το εντάσσει στη διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ). Δηλαδή, όλο και περισσότερο, γέρνει στο αίτημα της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής. Και όλο και περισσότερο, φέρνει επιχειρήματα που εξόφθαλμα είναι ενταγμένα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Λένε π.χ. για την (καπιταλιστική) Ισλανδία που κατάφερε να ορθοποδήσει ή ότι με τη δραχμή δε θα «πεινάσουμε» (ποιοι; Οι «Ελληνες» γενικώς;), γιατί μπορούμε να παράγουμε (ποιοι; Οι «Ελληνες» γενικώς, χωρίς τάξεις;), ότι «δεν πειράζει να πέσουν οι εισαγωγές, γιατί θα αναγκαστούμε να αναπτύξουμε αυτούς τους κλάδους στην Ελλάδα και θα ανοίξουν θέσεις εργασίας» (με τι σχέσεις παραγωγής και τι μισθούς;). Να το ξαναπούμε, μιλάνε για καπιταλισμό με άλλο νόμισμα, με δραχμή. Και δε μας απαντάνε επί της ουσίας: Από πού και ως πού μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή θα είναι πιο «φιλολαϊκή» ή θα ανοίξει δρόμο για συνολικότερες συγκρούσεις; Το πιο πιθανό, σ' ένα τέτοιο σενάριο, είναι να σημάνει «εθνική συστράτευση» στην κυβέρνηση που υλοποιεί αυτό το σχεδιασμό και ίσα-ίσα αν το κίνημα ενστερνίζεται τη γραμμή ταξικής συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτό σημαίνει νέα, βαθιά ήττα του κινήματος, ενσωμάτωση και ενεργό στήριξη αυτής της αστικής κυβέρνησης.
Με γραμμή ουράς στον ΣΥΡΙΖΑ
Ολα τα τελευταία χρόνια, μιλάνε για το περιβόητο «μεταβατικό πρόγραμμα» και ασκούν κριτική στο ΚΚΕ, που δε βλέπει τη μετάβαση και μιλάει για τον «άγιο σοσιαλισμό». Αξίζει να δούμε την κατάντια αυτής της γραμμής, η οποία διολισθαίνει όλο και περισσότερο στην ουρά της κυβέρνησης. Αυτή η γραμμή του μεταβατικού προγράμματος, με προβολή του αντι-ευρώ (και αντι-ΕΕ όταν το θυμούνται), τους έχει οδηγήσει, στις εκλογές και όχι μόνο, σε πολιτική συνεργασία με δυνάμεις όπως το σχέδιο Β' του Αλαβάνου. Εχει οδηγήσει στα συγκαλυμμένα πανηγύρια μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια «ισιώματος» λίγο αργότερα, με κριτική αλλά και ταυτόχρονες «ερωτοτροπίες» με τον «καλό ΣΥΡΙΖΑ» (βλέπε Λαφαζάνη, Μήλιο και άλλους) και στην πράξη σε ανοιχτή στήριξη, τόσο στα συλλαλητήρια περί διαπραγμάτευσης και το Φλεβάρη και τώρα, όσο και στο δημοψήφισμα. Αυτή είναι η λογική που τους οδηγεί σε κοινό μπλοκ με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους χρυσαυγίτες τώρα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει τη γραμμή του ΚΚΕ για αναχωρητισμό, ότι δεν παίρνει θέση στις «μεγάλες μάχες», πιο αισχρά ότι είναι δύναμη που «αντικειμενικά ενισχύει το στάτους κβο της μνημονιακής κατάστασης και τις επιδιώξεις του κατεστημένου»2. Θεωρείται, λοιπόν, «αναχωρητισμός» η ταξική πολιτική γραμμή που δεν εγκλωβίζεται στα διλήμματα του κεφαλαίου και δε μετατρέπει το λαό σε συνένοχο της μίας ή της άλλης αντιλαϊκής εκδοχής διαχείρισης του συστήματος. Και από την άλλη, θεωρείται πολιτική «μαεστρία» και παρέμβαση στις εξελίξεις η γραμμή ουράς στον ΣΥΡΙΖΑ και ο ενταφιασμός του κινήματος πίσω από την αστική διαχείριση, η μετατροπή του σε μοχλό υλοποίησης αντιλαϊκών σχεδίων.
Θέλουν καπιταλισμό με άλλο νόμισμα
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βέβαια βλέπει ότι η γραμμή του ΚΚΕ για απόρριψη των εκβιασμών έχει δυναμική που ακουμπάει σε ανθρώπους αγωνιστές, ριζοσπάστες. Δεν κάνει τυχαία την παρακάτω διαπίστωση η πρόσφατη απόφαση της ΠΕ του ΝΑΡ, που αναφέρει: «Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την έκταση επίδρασης της επιλογής του άκυρου και της αποχής, σε τμήματα κοινωνικών αγωνιστών και διανοούμενων, επιλογή στην οποία πρέπει να ασκήσουμε αγωνιστική κριτική και αυτή να μη σταθεί εμπόδιο για την κοινή μας δράση το επόμενο διάστημα...».
Οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν τεράστιες ευθύνες. Τόσο καιρό αποκοίμιζαν, καλλιεργούσαν αυταπάτες και ανοχή προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στο κίνημα στήριξαν και στηρίζουν (κριτικά) την κυβέρνηση σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα. Ακόμη και σήμερα, δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ το «τεκμήριο της αθωότητας», έχουν αντιφατική και θολή γραμμή για το τι κυβέρνηση είναι και συμμετέχουν ενεργά στις διεργασίες αντιλαϊκών σχεδιασμών. Διαλέγουν πεντακάθαρα, μαζί με μπλοκ αστικών δυνάμεων, το σχεδιασμό που λέει «καπιταλισμός με άλλο νόμισμα». Μόνη γραμμή που μπορεί να εξασφαλίσει την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση και ετοιμότητα είναι η γραμμή που προτείνει το ΚΚΕ. Αλήθεια, ας μας πουν πώς μπορεί να προετοιμάζει κανείς το λαό απέναντι σε όποια αντιλαϊκή εξέλιξη, όταν τον έχει κάνει συνένοχο σε κάποια από τις εκδοχές της; Η πρόταση του ΚΚΕ για «ακύρωση» των εκβιασμών να γίνει ισχυρό ρεύμα στην κοινωνία, να είναι ρεύμα λαϊκής απάντησης σε παλιά και νέα αντιλαϊκά σχέδια.
1. Ανακοίνωση ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 27/6/15
2. Απόφαση της ΠΕ του ΝΑΡ, 5/7/2015

Του Κώστα ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ
Μέλος της ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ

O δρόμος του κεφαλαίου και η διέξοδος για το λαό

O δρόμος του κεφαλαίου και η διέξοδος για το λαό

Eurokinissi
Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Από το 2009 η ελληνική καπιταλιστική οικονομία βρέθηκε σε συνθήκες κρίσης. Δηλαδή, ουσιαστικά διαμορφώθηκαν συνθήκες, ώστε να χάσουν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις το ενδιαφέρον για ανάπτυξη της παραγωγής τους, για νέες επενδύσεις, ενώ συρρίκνωσαν τη μέχρι τότε δραστηριότητά τους. Το ενδιαφέρον, βεβαίως, για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους είναι ένα και μοναδικό: Η εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού κέρδους, τέτοιου που να μπορεί να είναι ανθεκτικό στο εθνικό και διεθνή ανταγωνισμό. Από τότε εθνικός στόχος για το κεφάλαιο στη χώρα μας αναδείχτηκε η επίτευξη του ξεπεράσματος της κρίσης, ο στόχος της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας μέσω της ανάπτυξης της κερδοφορίας, η επανενεργοποίηση δηλαδή του ενδιαφέροντος για το μέγιστο δυνατό κέρδος.

Αυτό το στόχο υπηρέτησαν οι λεγόμενες μνημονιακές πολιτικές της περιόδου 2010 - 2015. Η διαμόρφωση αυτών των πολιτικών έγινε σε συνεργασία με τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στους οποίους συμμετέχει ως μέλος η Ελλάδα, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ενα κράτος που συμμετέχει σε μια προωθημένη ιμπεριαλιστική ένωση, σε ενιαία νομισματική ένωση δεν μπορεί να διαμορφώσει πολιτική διαχείρισης της κρίσης έξω από τους κανόνες, τις συνθήκες και τους όρους συμμετοχής σε τέτοιες ενώσεις. Αλλά και γενικότερα, στις σημερινές συνθήκες διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας είναι αδύνατον ένα καπιταλιστικό κράτος να διαμορφώσει μόνο του πολιτική διαχείρισης της οικονομικής κρίσης χωρίς συμφωνίες με ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με τους οποίους συνδέεται. Στη διαμόρφωση αυτών των πολιτικών επέδρασε σημαντικά το μεγάλο ελληνικό δημόσιο χρέος. Ενα χρέος που διαμορφώθηκε για τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και της λειτουργίας του αστικού κράτους. Αυτές οι πολιτικές είχαν βασικά ως στόχους τον περιορισμό των δαπανών του αστικού κράτους, την προώθηση μιας σειράς αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, με στόχο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το άνοιγμα νέων πεδίων επενδύσεων και κερδοφορίας για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Επιταχύνθηκε η εφαρμογή μιας σειράς αντιλαϊκών μέτρων που, σε άλλα κράτη της ΕΕ, είχαν εφαρμοστεί τα προηγούμενα χρόνια και που για πολλά χρόνια η αστική τάξη ασκούσε κριτική στο αστικό πολιτικό σύστημα για την καθυστέρηση της εφαρμογής τους.

Πάνω στα σαρωμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις παλιότερων περιόδων, που η καπιταλιστική οικονομία βρισκόταν σε διαφορετική φάση ανάπτυξης, διαμορφώθηκε το έδαφος για να προωθηθεί ο στόχος της ανάκαμψης. Οσο φαινόταν η προοπτική της σταθεροποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας τόσο δυνάμωνε ο προβληματισμός για τη διαμόρφωση της πολιτικής που θα στηρίξει την προσπάθεια ανάκαμψης. Αυτός ο προβληματισμός δεν περιορίστηκε σε ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε διάφορους αστούς οικονομολόγους, αλλά πήρε τα χαρακτηριστικά διαπάλης, αντιπαράθεσης που συνδέθηκε όχι μόνο με διαφορετικές μερίδες του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά με τμήματα του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστές συμμάχους ανάλογα με το ποια εκδοχή, ποια θέση εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους. Μια διαπάλη που εκφράστηκε και με την κυβερνητική εναλλαγή του Γενάρη 2015. Το γεγονός ότι η ανάκαμψη παρουσιάζει δυσκολίες, σε συνδυασμό και με τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, που δεν είναι πολύ ενθαρρυντικές, δυσκολεύει το πέρασμα σε μια λιγότερο περιοριστική πολιτική, σε σχέση με αυτήν που εφαρμόστηκε τα προηγούμενα χρόνια, κατά συνέπεια εξανεμίστηκαν οι προσδοκίες για αλλαγή μείγματος πάνω στην οποία έγινε προσπάθεια να στηριχθεί και η πιθανότητα να δοθούν κάποια ψίχουλα στους εργαζόμενους και το λαό, όπως προέβλεπε το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ.


ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Σήμερα, το ζήτημα που τίθεται και αποτελεί αντικείμενο των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ είναι με ποιους όρους θα στηριχθεί η προσπάθεια ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα. Ποιους όρους θα περιέχει η επόμενη συμφωνία που θα πρέπει να γίνει ανάμεσα στην Ελλάδα και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και κυρίως πώς θα λυθούν τρία ζητήματα: 1) Το θέμα ρύθμισης αποπληρωμής του χρέους. 2) Το ζήτημα τη χρηματοδότησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και η αξιοποίηση των ευεργετημάτων του σχεδίου ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. 3) Η πρόσβαση στο ευρωπαϊκό πακέτο επενδύσεων, το λεγόμενο πακέτο Γιούνκερ. Διαπραγμάτευση, που πραγματοποιείται σε συνθήκες κατά τις οποίες, στην ΕΕ, έχει ανοίξει συζήτηση για το μέλλον της Ευρωζώνης, πώς θα θωρακιστεί απέναντι στις δυσκολίες που δημιουργεί το γεγονός ότι οι οικονομίες των κρατών - μελών της βρίσκονται σε διαφορετικές φάσεις και σε συνθήκες κινδύνων για τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Οι διαφορές στις προτάσεις της συγκυβέρνησης και των εταίρων της για τα χαρακτηριστικά που θα έχει αυτή η συμφωνία αφορούν ποια τμήματα του κεφαλαίου θα ενισχυθούν ή θα χάσουν από αυτήν, αφορούν το πώς η συμφωνία θα ανταποκρίνεται στην τήρηση παλιών και νέων κανόνων της ΕΕ.

Το προηγούμενο διάστημα, δυνάμωσε στους κόλπους της αστικής τάξης, σε τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου μια θέση που παλιότερα ήταν περιθωριακή. Η θέση για την εγκατάλειψη της Ευρωζώνης και της καθιέρωσης ενός εθνικού νομίσματος. Μια τέτοια εξέλιξη συνδέεται με το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας ως ένα μέσο που μπορεί να δώσει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, αφού θα έχει προηγηθεί μια εκτεταμένη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή και καπιταλιστικών επιχειρήσεων και εργατικής δύναμης. Οι τελευταίες εξελίξεις με τη διακοπή των διαπραγματεύσεων, το δημοψήφισμα, τη λήξη του 2ου μνημονίου, τους κεφαλαιακούς ελέγχους ενίσχυσαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το αν η κυβέρνηση θα υιοθετήσει τελικά ή όχι αυτήν την προοπτική θα φανεί στην πορεία.

Οποια επιλογή και αν επικρατήσει είτε με συμφωνία εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με βάση το ένα ή άλλο σχέδιο, είτε η χρεοκοπία εντός Ευρωζώνης και τελικά η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, τα δεδομένα είναι τα εξής για τους εργαζόμενους:
  • Η επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είτε με την εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων, είτε μέσω της χρεοκοπίας, της υποτίμησης του νομίσματος, ένα ενδεχόμενο που πάλι θα συνοδευτεί από αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, προκειμένου να υπάρξει ανάκαμψη. Θα συνεχίζεται και θα εντείνεται η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων γιατί αυτή είναι αναγκαία για την επίτευξη της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων στον ανταγωνισμό τους με άλλους.
  • Η συμμετοχή ή σύνδεση σε κάποια διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση είτε λέγεται ΕΕ, είτε όπως αλλιώς. Συμμετοχή που σημαίνει αντικειμενικά εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του αστικού κράτους. Που σημαίνει ότι ο λαός θα βρίσκεται πάλι αντιμέτωπος με αντιλαϊκές συνθήκες και συμφωνίες.
  • Η αναζήτηση νέου δανεισμού είτε μέσω των διεθνών αγορών κεφαλαίων είτε μέσω συμφωνίας με ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ο δανεισμός είναι αναπόφευκτος για κάθε σύγχρονο αστικό κράτος (μικρό ή μεγάλο) και δεν είναι αποτέλεσμα «κακοδιαχείρισής» του όπως λέγεται. Αλλωστε, η λεγόμενη αναδιάρθρωση του χρέους είναι απαραίτητη, για να μπορεί ένα κράτος να ξαναδανειστεί. Πράγμα που σημαίνει νέα χρέη για λογαριασμό του κεφαλαίου θα συνεχίζουν να φορτώνονται στις πλάτες του λαού.
Από τα προηγούμενα, γίνεται κατανοητό ότι είναι μάταιος κόπος η αναζήτηση φιλολαϊκής διεξόδου μέσα στα διάφορα σενάρια και σχέδια στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Υπάρχει διέξοδος για το λαό...

Κατ' αρχήν, θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει φιλολαϊκή διέξοδος. Φιλολαϊκή διέξοδος σημαίνει ο λαός να μπορεί να απολαμβάνει τα αποτελέσματα της εργασίας του, να απολαμβάνει τον πλούτο που ο ίδιος παράγει, να μπορεί να καλύπτει όλες του τις ανάγκες σε όλα τα επίπεδα της ζωής (υγεία, πρόνοια, μόρφωση, πολιτισμό) με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, να μην αντιμετωπίζει το φάσμα της ανεργίας, των κρίσεων, της φτώχειας. Να διαμορφώνονται προϋποθέσεις για την ολόπλευρη ανάπτυξη του λαού.

Φιλολαϊκή διέξοδος σημαίνει, δηλαδή, ζωή με απαιτήσεις με βάση τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι ζωή προσαρμοσμένη στα ψίχουλα με μειωμένες προσδοκίες, προσαρμοσμένη στη μιζέρια, όπως διαμορφώνεται στις συνθήκες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να αλλάξει ο δρόμος ανάπτυξης, να αναδιοργανωθεί η κοινωνική παραγωγή, να αλλάξει η κοινωνική οργάνωση της παραγωγής, να γίνει σοσιαλιστική. Αυτό προβάλλει η πολιτική πρόταση, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ.
Τι σημαίνει αυτό;

1. Να αλλάξει ο σκοπός, το κίνητρο της παραγωγής. Από την παραγωγή με σκοπό - κίνητρο την επίτευξη του μέγιστου δυνατού καπιταλιστικού κέρδους στην παραγωγή με κριτήριο, με στόχο, την ικανοποίηση των κοινωνικών εργατικών - λαϊκών αναγκών. Μόνο έτσι θα εξαλειφθούν όλα τα στοιχεία που γεννάνε την καπιταλιστική οικονομική κρίση, μόνο έτσι η ανάπτυξη θα γίνεται για λογαριασμό των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων και όχι για το καπιταλιστικό κέρδος.


2. Για να γίνει αυτό προϋπόθεση είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλαδή η μετατροπή σε κοινωνική εργατική - λαϊκή περιουσία των εργοστασίων, των επιχειρήσεων, των υπηρεσιών, των λιμανιών, των πλοίων, των υποδομών κ.λπ. Οι μέτοχοι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οι σημερινοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής δεν είναι δυνατόν από μόνοι τους εθελοντικά να παραιτηθούν από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους και να υιοθετήσουν άλλα κριτήρια. Χρειάζεται να τους αφαιρεθούν τα μέσα παραγωγής. Αλλωστε, δεν τους ανήκουν περισσότερο απ' ό,τι ανήκουν σε αυτούς που εργάζονται στις επιχειρήσεις τους. Γιατί, στην πραγματικότητα, τα μέσα παραγωγής υπάρχουν, συντηρούνται, επισκευάζονται, ανανεώνονται ως αποτέλεσμα της δουλειάς όλων των εργαζομένων. Τίποτα δεν είναι δικό τους. Ο,τι κατέχουν ουσιαστικά το «κλέβουν» μέσα από τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Σε ό,τι αφορά ειδικά την αγροτική παραγωγή, η γη θα κοινωνικοποιηθεί. Θα διαμορφωθούν κοινωνικοποιημένες αγροτικές μονάδες, ενώ ταυτόχρονα, όπου υπάρχει μεγάλος κατακερματισμός στον κλήρο, σε πρώτη φάση, θα προωθηθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός, δηλαδή η συνένωση των αγροτών σε συλλογικά οργανωμένες παραγωγικές μονάδες με χρήση σύγχρονων και εξελιγμένων μηχανημάτων και μεθόδων καλλιέργειας. Αυτή η συνένωση θα αποτελέσει ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της μετατροπής και αυτής της παραγωγής σε κοινωνική ιδιοκτησία.


3. Για να μπορέσει το κίνητρο αυτό της παραγωγής να λειτουργήσει σε κοινωνικό επίπεδο, να αποτελέσει στοιχείο της κοινωνικής οργάνωσης της παραγωγής χρειάζεται να οργανωθεί ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Δηλαδή, η σχεδιασμένη κατανομή παραγωγικών δραστηριοτήτων, πόρων, πρώτων υλών, εργατικού δυναμικού, έτσι ώστε το σύνολο της κοινωνικής παραγωγής να ανταποκρίνεται στο στόχο της διευρυμένης ικανοποίησης των κοινωνικών - λαϊκών αναγκών. Ετσι θα αντιμετωπιστεί η ανισομετρία στην ανάπτυξη ανάμεσα στους διάφορους τομείς και κλάδους.


4. Η υλοποίηση αυτών των στόχων προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των εργατικών - λαϊκών μαζών. Προϋποθέτει τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο στο σχεδιασμό, στην οργάνωση και την υλοποίηση της παραγωγής.

Μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να έρθει ως αποτέλεσμα συμφωνίας με τους καπιταλιστές, την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Δεν πρόκειται εθελοντικά να παραχωρήσουν την ιδιοκτησία τους, τα κέρδη τους, τη δυνατότητά τους να «κλέβουν» το παραγόμενο πλούτο. Πρέπει να τους αφαιρεθεί όλη η πολιτική και οικονομική δύναμη που κατέχουν, η ιδιοκτησία, η δυνατότητά τους να ελέγχουν τα κλειδιά της οικονομίας.
  • Χρειάζεται, λοιπόν, πρώτα απ' όλα να τους αφαιρεθεί η πολιτική εξουσία, να ξηλωθούν όλοι οι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί θεσμοί πάνω στους οποίους στηρίζεται, να ακυρωθεί όλο το νομικό πλαίσιο, να μην αναγνωριστεί καμιά δέσμευση, καμιά συνέχεια του κράτους. Να διαμορφωθεί η νέα εξουσία πάνω σε νέους θεσμούς, εργατικούς - λαϊκούς, που θα γεννήσει η ανατρεπτική πάλη του λαού.
  • Χρειάζεται επίσης να αποδεσμευτεί η χώρα απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ενώσεις και οργανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΠΟΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΟΣΑ, ΟΑΣΕ κ.λπ.) να μην αναγνωρίσει καμιά δέσμευση και υποχρέωση που προκύπτει απ' αυτήν τη συμμετοχή, να ακυρώσει την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τις κοινοτικές κατευθύνσεις - δεσμεύσεις σε μια σειρά τομείς της οικονομίας (π.χ. Ενέργεια, Ναυπηγοεπισκευή κ.λπ.), να ακυρώσει τη συμμετοχή της χώρας σε αυτές.
  • Χρειάζεται, να μην αναγνωρίσει το δημόσιο χρέος, να κηρύξει μονομερώς τη διαγραφή του συνόλου του, να βγει από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, να διακόψει κάθε είδος δανεισμού.
  • Να επιδιώξει τη σύναψη ισότιμων σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη, προκειμένου να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε προϊόντα και υπηρεσίες που δεν μπορεί να καλυφθούν άμεσα με δικές της δυνάμεις. Συμφωνίες που δε θα γίνουν με κριτήριο τις μπίζνες των ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων, αλλά με κριτήριο τι συμφέρει τους εργαζόμενους, το λαό.

Μια τέτοια εξέλιξη δε θα έρθει μέσα από την εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων. Προϋποθέτει ένα μεγάλο ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα, μια συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που θα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της. Προϋποθέτει λαό οργανωμένο και αποφασισμένο για πραγματικές συγκρούσεις και ρήξεις. Μόνος δρόμος για να μπορέσει ο λαός να αποκτήσει τη δύναμη, την αυτοπεποίθηση να πάρει την τύχη στα χέρια του πρέπει να δώσει από σήμερα μικρές και μεγάλες μάχες οργανωμένος μέσα στα συνδικάτα, στα σωματεία, στους συλλόγους, τις Λαϊκές Επιτροπές. Να δώσει τη μάχη ενάντια στη νέα αντιλαϊκή επίθεση που έρχεται, να παλέψει για να ξηλωθεί, να καταργηθεί το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, οι αντιλαϊκοί νόμοι μνημονιακοί και μη, να διεκδικήσει τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της πάλης, η προοπτική ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, να ενισχύεται η συσπείρωση με το ΚΚΕ.

Περί δημοψηφισμάτων και «λαϊκής κυριαρχίας»...

Περί δημοψηφισμάτων και «λαϊκής κυριαρχίας»...

Eurokinissi
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που παρακινεί το λαό να ψηφίσει ΟΧΙ, εμφανίζει το δημοψήφισμα σαν μία από τις ύψιστες δημοκρατικές λειτουργίες έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας. Ισχυρίζεται ότι δίνει στο λαό τη δυνατότητα όχι μόνο να πει τη γνώμη του, αλλά να καθορίσει και τις εξελίξεις.

Σε αυτό το πνεύμα, μάλιστα, μια σειρά δυνάμεις που στηρίζουν την επιλογή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που προβάλλει η κυβέρνηση, ισχυρίζονται ότι με αυτό το ΟΧΙ θα μπορούν να βάλουν φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική. Ορισμένοι, μάλιστα, που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται και ως «αντικαπιταλιστές», το πάνε και παραπέρα, υποστηρίζοντας ότι το ΟΧΙ σε ένα δημοψήφισμα μπορεί να πυροδοτήσει συνολικότερες ριζικές εξελίξεις.
Υψιστη παραπλάνηση
Ο ισχυρισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι το δημοψήφισμα, όπως και οι βουλευτικές εκλογές, αποτελούν ύψιστη έκφραση της δημοκρατίας και κατ' επέκταση της λαϊκής κυριαρχίας, είναι τόσο παραπλανητικός όσο και το ερώτημα που έχει θέσει.
Τον ισχυρισμό αυτό διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα.
  • Αποτελούν έκφραση λαϊκής κυριαρχίας οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που έβγαιναν από τις βουλευτικές εκλογές και συνεχίζοντας η μία την πολιτική της άλλης, χτυπούσαν επί δεκαετίες βασικά δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού; Δηλαδή, ο δήθεν κυρίαρχος λαός επέλεξε το σφαγιασμό των δικαιωμάτων του;
  • Θα αποτελέσει άραγε, κατά τη γνώμη τους, έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, αν από το δημοψήφισμα βγει ΝΑΙ στις προτάσεις ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ;
  • Αποτελούν έκφραση λαϊκής κυριαρχίας τα δημοψηφίσματα που γίνονται σε συνθήκες τρομοκράτησης, εκφοβισμού και παραπλάνησης του λαού;
  • Αποτελεί έκφραση λαϊκής κυριαρχίας η επανάληψη των δημοψηφισμάτων, μέχρι να βγει το αποτέλεσμα που βολεύει κάθε φορά την αστική τάξη;
  • Βοηθάει το λαό να ορθώσει το ανάστημά του, να πιστέψει στις δυνάμεις του, να επιλέξει το δρόμο της οργανωμένης πάλης, η ψευδαίσθηση πως με μία ψήφο «ξοφλάς»; Η ίδια λογική επικράτησε πριν από τις εκλογές του Γενάρη, η ίδια και σήμερα. Συνέβαλαν ή όχι να καθηλωθεί το κίνημα, η εργατική - λαϊκή πάλη σε συνθήκες αναμονής;
  • Βοηθάει το λαό να χειραφετηθεί, να δει ποιος είναι ο πραγματικός του αντίπαλος, η επιλογή ανάμεσα στο μικρότερο και το μεγαλύτερο κακό, που διλημματικά μπαίνει σε κάθε τέτοιου είδους διαδικασίες;
  • Στην Αίγυπτο έγινε λαϊκή εξέγερση. Ο Μουμπάρακ καταδικάστηκε σε θάνατο. Σήμερα, ο Μουμπάρακ είναι ελεύθερος, απαλλαγμένος από το θάνατο και καταδικασμένος σε θάνατο είναι αυτός που τον ανέτρεψε, ο Μόρσι, και με εκλογές. Αυτό είναι λαϊκή κυριαρχία;
  • Στην Ιρλανδία, ο λαός απέρριψε το 2001, σε δημοψήφισμα, τη Συνθήκη της Νίκαιας. Αμέσως μετά, τα όργανα της ...δημοκρατικής ΕΕ αγνόησαν την ετυμηγορία και επέβαλαν τη διεξαγωγή νέου επαναληπτικού δημοψηφίσματος. Τελικά, μετά κόπων και βασάνων, η Συνθήκη εγκρίθηκε το 2002.
  • Το 2008, ξανά ο ιρλανδικός λαός απέρριψε την αντεργατική Συνθήκη της Λισαβόνας. Και πάλι έγινε δεύτερο δημοψήφισμα το 2009, που ενέκρινε, με τον μπαμπούλα της καπιταλιστικής κρίσης, τη Συνθήκη.
  • Στη Δανία, το 1992, ο λαός απέρριψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η κυβέρνηση της Δανίας και η Ευρωπαϊκή Ενωση πέφτουν πάνω στο λαό και προκαλούν νέο δημοψήφισμα, που τελικά εγκρίνει τη Συνθήκη το 1993.
Πέρα από τις επιμέρους περιπτώσεις, η γνώση που εξάγεται από το σύνολο της μέχρι τώρα εμπειρίας μάς διδάσκει ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν υφίσταται λαϊκή κυριαρχία, ούτε σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας.
Στη σημερινή κοινωνία, η αστική τάξη είναι κυρίαρχη σε όλα τα επίπεδα. Είναι κυρίαρχη στην οικονομία και πάνω σε αυτό χτίζει την κυριαρχία της στην πολιτική, την ιδεολογία και αλλού. Ελέγχει την πληροφορία, τις ειδήσεις, το εκπαιδευτικό σύστημα, τον πολιτισμό. Μαθαίνει στο λαό ότι ο καπιταλισμός είναι δήθεν αιώνιος, ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι δήθεν κομμάτι της φύσης, ότι πάντα θα υπάρχουν εργοδότες και εργάτες.
Χειραγωγεί τις συνειδήσεις και όταν ξεφεύγουν, προσπαθεί να τις τρομοκρατήσει, όχι πάντα με επιτυχία.
Διαφορετικές εκδοχές της βαρβαρότητας
Με το συγκεκριμένο δημοψήφισμα, ο λαός καλείται να εκφράσει τη γνώμη του, να πει αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις βαθύτατα αντιλαϊκές προτάσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Αναμφίβολα, ο λαός πρέπει να απορρίψει την πρότασή τους, αλλά να μη μείνει μόνο σε αυτό. Το ΟΧΙ που τον καλεί να πει η συγκυβέρνηση, σημαίνει ΝΑΙ στην πρότασή της, που είναι εξίσου αντιλαϊκή. Στο διάγγελμα που έκανε ο πρωθυπουργός την περασμένη Τετάρτη, απέδωσε με σαφήνεια τι σημαίνει αυτό το ΟΧΙ. «Το ΟΧΙ -είπε- είναι αποφασιστικό βήμα για μια καλύτερη συμφωνία, που στοχεύουμε να υπογραφεί αμέσως μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής. (...) OΧΙ δε σημαίνει ρήξη με την Ευρώπη (...). ΟΧΙ σημαίνει: ισχυρή πίεση για μια οικονομικά βιώσιμη συμφωνία (...), για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. (...) Μια συμφωνία που θα οδηγεί δηλαδή, σε σύντομο χρονικό διάστημα, τη χώρα ξανά στις διεθνείς χρηματαγορές, ώστε να τερματιστεί η εποπτεία και η επιτροπεία».
Σε απλά ελληνικά, η συγκυβέρνηση επιδιώκει: Μια καλύτερη συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Ομως, οποιαδήποτε συμφωνία με αυτούς είναι εξ ορισμού αντιλαϊκή. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώθηκε απ' όλη την προηγούμενη διαδικασία, όπου ουσιαστικά κατέρρευσε παταγωδώς το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση για λογαριασμό του λαού μέσα σε αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο. Οποιος έχει αμφιβολίες, ας ρίξει μια ματιά στα διάφορα σχέδια προτάσεων που η κυβέρνηση εισηγείται στους εταίρους της, τις τελευταίες επιστολές του Τσίπρα προς τους δανειστές.
Επομένως, όποιος ψηφίσει ΝΑΙ συναινεί στη βάρβαρη πρόταση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και όποιος ψηφίσει ΟΧΙ συναινεί σε μια διαφορετική εκδοχή αυτής της βαρβαρότητας. Και οι δύο απαντήσεις συνεχίζουν να φορτώνουν το χρέος στις πλάτες του λαού, διατηρούν ανέπαφες τις αντεργατικές πολιτικές που έχουν νομοθετηθεί μέχρι τώρα (μνημόνια, εφαρμοστικοί νόμοι και οι προηγούμενοι από αυτούς), συνεχίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, αντιμετωπίζοντας αναγκαία αγαθά για την επιβίωση και την αξιοπρεπή διαβίωση ως εμπορεύματα, συνεχίζουν τις περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, αυξάνουν ξανά τη φορολογία.
Για τέτοια λαϊκή κυριαρχία μιλάμε, που και στις δύο περιπτώσεις, αυτή ή η όποια επόμενη κυβέρνηση θα «νομιμοποιείται» να εφαρμόσει αντιλαϊκές πολιτικές. Πάνω απ' όλα αποδέχονται τον καπιταλισμό ή - για να το πούμε λιανά - αποδέχονται την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η ψευδαίσθηση ενός άλλου ΟΧΙ
Η άποψή τους ότι το ΟΧΙ μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο από αυτό που παρουσιάστηκε στο διάγγελμα του πρωθυπουργού, είναι μόνο επιθυμίες. Οταν βγει το ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ από την κάλπη, θα γράφει ένα ξερό ΟΧΙ. Δε θα γράφει ΟΧΙ στην πρόταση των «θεσμών» και «μερικά ΟΧΙ ακόμα». Ούτε θα γράφει ότι «το ψηφοδέλτιο αυτό το έριξε κάποιος που επιθυμεί το ΟΧΙ να σημαίνει κάτι άλλο από αυτό που λέει η κυβέρνηση».
Από την άλλη, πράγματι το ΟΧΙ σηκώνει πολλές ερμηνείες (και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που το επέλεξε η συγκυβέρνηση, για να εγκλωβίσει). Ομως, η ερμηνεία που θα γίνει πράξη είναι μία και αυτή είναι που μετράει. Και αυτό που θα γίνει πράξη, την επομένη κιόλας μέρα, είναι ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει το ΟΧΙ για να το μετρήσει ως λευκή επιταγή, για να δρομολογήσει την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων. Συνεπώς, η λογική αυτή, αποδεχόμενη ουσιαστικά το επιχείρημα ότι αυτή η διαδικασία αποτελεί ύψιστη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, συμβάλλει στην ενσωμάτωση, στον εγκλωβισμό ριζοσπαστικών διαθέσεων.
Είναι σχεδόν αυταπόδεικτο το ανεδαφικό του ισχυρισμού ότι το ΟΧΙ μπορεί να συμβάλει σε ριζοσπαστικές εξελίξεις. Ποτέ κανένα δημοψήφισμα και άλλη παρόμοια διαδικασία εκλογών δεν αποτέλεσε το έναυσμα ριζοσπαστικών εξελίξεων, σε συνθήκες μάλιστα που το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση. Είναι άλλο ζήτημα πως σε συνθήκες ανόδου του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ενίσχυσης των αντικαπιταλιστικών αντιμονοπωλιακών χαρακτηριστικών του, μπορεί να εκφραστεί αυτή η διαδικασία και σε εκλογές και σε δημοψηφίσματα. Τελικά, η ψευδαίσθηση «ενός άλλου ΟΧΙ» προσφέρει καλές υπηρεσίες στη στήριξη της κυβέρνησης.
Η στάση του ΚΚΕ
Για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, διαδικασίες... «λαϊκής κυριαρχίας», όπως αυτή του δημοψηφίσματος των αστικών εκλογών, αξιοποιούνται με σκοπό την αντιμετώπιση των διάφορων προσπαθειών εγκλωβισμού της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε ξένα για τα συμφέροντά του διλήμματα και επιλογές.
Στην κατεύθυνση αυτή, το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, συνολικά στο λαό που χτυπιέται από αυτή την πολιτική, αποκαλύπτοντας ότι το συγκεκριμένο δημοψήφισμα, στην παρούσα στιγμή, είναι επικίνδυνο για τα συμφέροντά τους. Και το ΟΧΙ και το ΝΑΙ υπηρετούν τα μονοπώλια.
Γι' αυτό τους καλεί να ακυρώσουν αυτή τη διαδικασία, ρίχνοντας στην κάλπη του δημοψηφίσματος το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Το ψηφοδέλτιο που λέει «ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ - ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης. ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ από την ΕΕ, με το λαό στην εξουσία».
Αυτό είναι το ΟΧΙ που δεν αθροίζεται με κανενός άλλου, όπως αθροίζεται το ΟΧΙ της συγκυβέρνησης με αυτό των ναζιστών της Χρυσής Αυγής. Είναι το ΟΧΙ που δεν εγκλωβίζει, αντιθέτως δείχνει καθαρά το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής.

Το δημοψήφισμα στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα

Το δημοψήφισμα στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα



Η Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της, επανέφερε τη θέση της πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και η ΕΕ να προχωρήσει σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η δημοσίευση της έκθεσης πριν από το δημοψήφισμα αποτελεί αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία, ώστε να αναλάβει μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.
Η Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της, επανέφερε τη θέση της πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και η ΕΕ να προχωρήσει σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η δημοσίευση της έκθεσης πριν από το δημοψήφισμα αποτελεί αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία, ώστε να αναλάβει μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.
Eurokinissi
Με αλλεπάλληλες δηλώσεις, τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και η φασιστική Χρυσή Αυγή καλούν το λαό να απαντήσει περήφανα στους «δανειστές», που παρεμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας, εκβιάζουν, ταπεινώνουν, καταργούν τη δημοκρατία, ψηφίζοντας ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Ποιοι είναι οι δανειστές; Η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Τι προτείνουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού κάλπικου ΟΧΙ; Να αποδεχθούμε ως μονόδρομο τις δεσμεύσεις που προκύπτουν απ' τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, απ' τους αντιδραστικούς στόχους αυτών των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και να διαπραγματευτούμε για να βελτιωθεί η κατάσταση μέσα σ' αυτή τη φυλακή. Πώς να βελτιωθεί και για ποιον; Με την υποστήριξη του νέου αντιλαϊκού μνημονίου Τσίπρα, που είναι, σύμφωνα με την κυβέρνηση, λιγότερο επώδυνο απ' το μνημόνιο της τρόικας και του Γιούνκερ. Είναι γεγονός ότι τα δύο μνημόνια διαφέρουν στην επιβάρυνση ορισμένων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου. Το μνημόνιο της τρόικας αυξάνει τη φορολογία των εφοπλιστών και μειώνει τις τιμές των γενόσημων φαρμάκων που παράγει η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Διαφορές υπάρχουν στο ύψος της έκτακτης εισφοράς βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων, στις στρατιωτικές δαπάνες, στην επιβάρυνση των μονοπωλιακών ομίλων του τουρισμού. Επομένως, δεν πρόκειται για διαφορές που αφορούν την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων την περίοδο της κρίσης. Τόσο η πρόταση της κυβέρνησης όσο και αυτή της τρόικας οδηγούν στο τσάκισμα του λαού με νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέα φοροαφαίμαξη, κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, νέα μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Αυτός ο δρόμος των θυσιών του λαού δίχως τέλος θα συνεχίζεται όσο τα κλειδιά της οικονομίας, τα μέσα παραγωγής, βρίσκονται στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων, εγχώριων και ξένων. Οπου βασιλεύει το καπιταλιστικό κέρδος, δεν υπάρχει λαϊκή κυριαρχία. Αυτή η κατάσταση δεν αλλάζει εύκολα, ανώδυνα, με δημοψηφίσματα. Απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, που θα σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν. Λαϊκό κίνημα που δεν θα βαδίζει κάτω απ' τη σημαία της εγχώριας αστικής τάξης, δεν θα εγκλωβίζεται στο δίπολο εθνικισμού - κοσμοπολιτισμού, δεν θα διαλέγει ανάμεσα σε ξένους και ντόπιους λύκους.

Το ελληνικό παράδειγμα για το μέλλον της Ευρωζώνης
Ασφαλώς τα διαφορετικά ιμπεριαλιστικά κέντρα συγκλίνουν στην κατεύθυνση σφαγής του εισοδήματος και των δικαιωμάτων του λαού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, στις ΗΠΑ, σε ολόκληρο το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Κοινή είναι η απαίτηση των μονοπωλιακών ομίλων για φθηνότερη εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, ιδιωτικοποιήσεις, «απελευθέρωση» των αγορών σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.
Ομως, αυτές οι ενιαίες αντιλαϊκές κατευθύνσεις δεν αναιρούν την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη η ενδοαστική διαπάλη για το μέλλον της οξύνεται, καθώς βρίσκεται σε συνθήκες ύφεσης, η οποία εκδηλώνεται ανισόμετρα μεταξύ των κρατών - μελών της.
Ηδη έχει κατατεθεί η έκθεση των 5 προέδρων των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΕΚΤ (Γιούνκερ, Τουσκ, Ντάισελμπλουμ, Ντράγκι, Σουλτς), που αφορά την «ολοκλήρωση της ΟΝΕ». Προτείνονται βήματα για εφαρμογή ενιαίας δημοσιονομικής πολιτικής, ενιαίου χρηματοπιστωτικού συστήματος, βήματα ενιαίας εξωτερικής εκπροσώπησης του ευρώ. Η πρώτη φάση, έως το 2017, περιλαμβάνει «ανεξάρτητη» αξιολόγηση, από Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο, των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Το πνεύμα της έκθεσης είναι ότι θα συμμετέχουν όσες χώρες θέλουν και μπορούν να ακολουθήσουν τους νέους, πιο αυστηρούς όρους. Σ' αυτό το πλαίσιο η αντιμετώπιση της ελληνικής διαπραγμάτευσης αποτελεί αντικειμενικά παράδειγμα και «πείραμα» για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Για την επόμενη μέρα της Ευρωζώνης δεν υπάρχει ενιαία στόχευση όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αυτό αποτυπώνεται και στις διαφορετικές προτάσεις σχετικά με τη συμφωνία της Ελλάδας με την τρόικα.
Η γενική στάση του γερμανικού κεφαλαίου συνοψίζεται στο δίλημμα αυστηρή πειθαρχία ή αποβολή απ' την Ευρωζώνη. Ο πρόεδρος του γερμανικού «ΣΕΒ» (BDI), Ulrich Grillo, με αλλεπάλληλες δηλώσεις το τελευταίο διάστημα επιμένει πως η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν δικαιολογεί οποιοδήποτε κόστος και πως πρέπει να αντιμετωπιστεί η αποδυνάμωση των κανόνων (πειθαρχίας) στην Ευρωζώνη. Ο Σύνδεσμος Γερμανικών Τραπεζών δηλώνει πως οι κίνδυνοι από μια έξοδο της Ελλάδας απ' το ευρώ για τις γερμανικές τράπεζες είναι διαχειρίσιμοι. Η Deutsche Bank επισημαίνει πως το ενδεχόμενο μετάδοσης της κρίσης από την Ελλάδα σε άλλες χώρες της ΕΕ είναι σημαντικά μικρότερο, σε σχέση με ορισμένα χρόνια πριν.
Η νέα έκθεση του ΔΝΤ
Το ΔΝΤ, πιέζοντας τη Γερμανία, δημοσίευσε ύστερα από πίεση της αμερικανικής αντιπροσωπείας, την έκθεσή του για το ελληνικό χρέος, απ' την οποία προκύπτει πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο σε κανένα απ' τα εξεταζόμενα σενάρια. Η Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της, επανέφερε τη θέση της πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και η ΕΕ να προχωρήσει σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η δημοσίευση της έκθεσης πριν από το δημοψήφισμα αποτελεί αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία, ώστε να αναλάβει μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.
Στην ουσία, η έκθεση ζητά αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους, με πολύ μεγάλη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του και προβλέπει την ανάγκη νέων ενισχύσεων - δανείων, πάνω από 50 δισ. ευρώ.
Φυσικά, η υιοθέτηση αυτής της πρότασης ισοδυναμεί με νέο, ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο, όπως δείχνουν και η πείρα του προηγούμενου μεγάλου «κουρέματος» του κρατικού χρέους αλλά και οι προτάσεις του ΔΝΤ για την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ο λαός θα συνεχίσει να αποπληρώνει ενώ δεν ευθύνεται για τη διόγκωση του χρέους. Ωφελημένοι, με πρόσθετη κοινοτική χρηματοδότηση, θα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Αντίστοιχα, το ΝΑΤΟ, με δηλώσεις του γενικού γραμματέα του, Γενς Στόλτενμπεργκ, σε γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο, τόνισε πως η Ελλάδα δεν πρέπει να προχωρήσει σε περιστολή των αμυντικών της δαπανών, καθώς διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στη νότια Ευρώπη ως κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ. Το ζήτημα των περικοπών στις «αμυντικές δαπάνες» είναι μία από τις βασικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στην πρόταση της κυβέρνησης και σ' αυτήν της τρόικας, ενώ αποτελεί και σημείο τριβής στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Δηλώσεις στήριξης στην ελληνική κυβέρνηση έχουν γίνει από αντιδραστικές ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήλωση της Μαρίν Λεπέν, που ηγείται του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου, πως «οι Ελληνες πρέπει να αποφασίσουν ανάμεσα στον ολοκληρωτισμό της τρόικας και τη δημοκρατία». Αντίστοιχα, τα βρετανικά μέσα συνδέουν έντονα τις εξελίξεις στην Ελλάδα με την απόφαση της Βρετανίας να προχωρήσει σε δημοψήφισμα αναφορικά με τη σχέση της με την ΕΕ.
Το ίδιο το δημοψήφισμα και οι συνέπειές του αναδεικνύονται απ' τα βασικά αμερικανικά ινστιτούτα, όπως το Stratfor, ως ουσιαστικό τεστ για την ικανότητα της ΕΚΤ να θωρακίσει το ευρώ.
Αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας, μεγαλομέτοχοι ομίλων της φαρμακοβιομηχανίας, της Ενέργειας και της ναυτιλίας δεν συνέπλευσαν με τη γραμμή του ΣΕΒ για στήριξη του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία
Πίσω απ' τα κάλπικα ΟΧΙ της κυβέρνησης στους «ξένους δανειστές» κρύβεται το ΝΑΙ της υποτέλειας στα νέα μνημόνια διαρκείας, στις νέες θυσίες του λαού στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους, στην παραμονή μέσα στη φυλακή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Πίσω απ' το δίλημμα του κεφαλαίου κρύβεται η θανάσιμη παγίδα του λαού να στοιχηθεί πίσω απ' τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων και τα διαφορετικά συμφέροντα στο εσωτερικό της εγχώριας άρχουσας τάξης, πίσω απ' τις δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος.
Δεν διαλέγουμε ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, ανάμεσα στην Μέρκελ και στον Ομπάμα, ανάμεσα στον Ολάντ και στην Λεπέν, ανάμεσα στην Λαγκάρντ και στον Σόιμπλε, ανάμεσα στην ηγεμονία των ΗΠΑ και της Γερμανίας στην Ευρώπη. Οπως έδειξε η ιστορική πείρα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Κύπρου και η πρόσφατη της Ελλάδας, καμιά αλλαγή αστικής κυβέρνησης και κανένα δημοψήφισμα δεν μπορεί να μεταμορφώσει φιλολαϊκά ούτε την ΕΕ, ούτε τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Γι' αυτό γυρίζουμε την πλάτη τόσο στο ΝΑΙ της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, όσο και στο κάλπικο ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ και της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Δεν διαλέγουμε μνημόνιο. Ακυρώνουμε το δίλημμα του κεφαλαίου, ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.
Αξιοποιούμε το δημοψήφισμα για να βελτιώσουμε το συσχετισμό για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, για την ανασύνταξη του κινήματος. Δυναμώνουμε τις εστίες αντίστασης, κλιμακώνουμε την ταξική πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά. Φέρνουμε τις ανάγκες του λαού στο προσκήνιο. Φωτίζουμε αγωνιστικά, αποφασιστικά το δρόμο της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Παρέδωσαν τους κρατούμενους στους ναζί κατακτητές

Παρέδωσαν τους κρατούμενους στους ναζί κατακτητές


«Στις 6 του Απρίλη 1941 εισβάλλουν στην Ελλάδα οι χιτλερικές ορδές... Οι κρατούμενοι της Ακροναυπλίας περιμέναμε αυτήν την επίθεση και δε μας ξάφνιασε. Γίνονταν στην Ακροναυπλία συζητήσεις, αν ο λαός και ο στρατός μας θα μπορούσαν να αντέξουν στη φοβερή επίθεση των χιτλερικών με τα άρματα μάχης, τα μηχανοκίνητα στρατεύματα και τις εκατοντάδες αεροπλάνα. Σ' αυτές τις τραγικές στιγμές, οι ξενόδουλοι στρατηγοί του δικτάτορα Μεταξά και του βασιλιά Γλίξμπουργκ, ενώ ο στρατός με συγκρατημένη την ανάσα και ματωμένος πολεμούσε, προδίνουν στρατό και λαό και διευκολύνουν την υποδούλωση της χώρας στους Χίτλερ και Μουσολίνι. Οι προδότες στρατηγοί Τσολάκογλου, Μπάκος, Δεμέστιχας, Πολύζος και άλλοι, που διηύθυναν τις ελληνικές μεραρχίες στην Ηπειρο, συνθηκολόγησαν. Ανοιξαν τα σύνορα στις στρατιές του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Τα χιτλερικά τανκς προχωρούν χωρίς αντίσταση για να καταλάβουν την Αθήνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Οι αγγλικές μεραρχίες του στρατηγού Ουίνστον υποχωρούν χωρίς να δώσουν καμιά μάχη. Το μόνο που ενδιαφέρονται είναι πώς να σώσουν τον εαυτό τους, αδιαφορώντας για την Ελλάδα και το λαό της...
Η χιτλερική αεροπορία βομβαρδίζει το κάτεργο της Ακροναυπλίας. Απ' τις 21 έως τις 25 του Απρίλη 1941 οι δεσμώτες της Ακροναυπλίας περνούν εφιαλτικές μέρες. Επί πέντε μέρες από τις 6 η ώρα το πρωί, μέχρι τις 6 η ώρα το βράδυ χιτλερικά αεροπλάνα τύπου Στούκας βομβαρδίζουν κατά κύματα την Ακροναυπλία και τα αγγλικά καράβια στον Αργολικό Κόλπο.
...Σφυρίζουν τα Στούκας και πέφτουν σαν το χαλάζι οι χιτλερικές βόμβες. Και το βράδυ σαν βασίλευε ο ήλιος, κουρασμένοι και ανάστατοι, πέφταμε να κοιμηθούμε. Πόσο βαρύς ήταν αυτός ο ύπνος! Στα όνειρά μας βλέπαμε, πως μας βομβαρδίζουν τα Στούκας...
Οι χιτλερικοί αεροπόροι βομβάρδιζαν τα αγγλικά καράβια, αλλά είχαν, επίσης, για στόχο τους και την Ακροναυπλία, όπως μας είπαν οι ίδιοι οι Γερμανοί, όταν κατέλαβαν το Ναύπλιο:
-- Ακόμη ζείτε! Ηταν οι πρώτες λέξεις των χιτλερικών αξιωματικών, όταν μπήκαν στην Ακροναυπλία. Εμείς σας ρίξαμε εκατοντάδες βόμβες...
Σωθήκαμε μόνο στην τύχη. Μα και γιατί, όπως ήταν κωνικός ο βράχος της Ακροναυπλίας, οι βόμβες έπεφταν ξυστά και παρασύρονταν στη θάλασσα. Μια δέσμη από βόμβες, που έπεσαν δίπλα στο κτίριο της Ακροναυπλίας, δεν έσκασαν. Ισως κάποιο σαμποτάζ πατριώτη της Γερμανίας να έσωσε τη ζωή εκατοντάδων κρατουμένων.
Τις μέρες αυτές η Ακροναυπλία έμοιαζε με κόλαση. Τη νύχτα φεύγουν από το Ναύπλιο οι Αγγλοι και Ελληνες επίσημοι για την Κρήτη και την Αίγυπτο. Ενα αγγλικό καταδρομικό έχει μισοβυθισθεί στο λιμάνι του Ναυπλίου. Κάποια χιτλερική βόμβα το 'χει χτυπήσει στην μπουρού του και σφυρίζει δαιμονισμένα, μέρα - νύχτα, σαν να 'χει στοιχειώσει (...) Ενα άλλο εμπορικό καράβι, γεμάτο νιτρογλυκερίνη, έχει πάρει φωτιά. Από στιγμή σε στιγμή είναι έτοιμο να εκραγεί. Βρίσκεται ακριβώς κάτω από το βράχο της Ακροναυπλίας. Αν ανατιναχτεί δε θα μείνει τίποτε από το κάτεργό μας και από μας. Η ζωή εκατοντάδων ανθρώπων βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Η επιτροπή μας πήγε, όταν το 'μαθε την τελευταία στιγμή, στο διοικητή και ζήτησε να μας αφήσει ελεύθερους, για να σωθούμε! Σ' απάντηση αυτός δυναμώνει τη φρουρά και καλεί σε ενίσχυση κι άλλους χωροφύλακες απ' το Ναύπλιο οπλισμένους με βαριά πολυβόλα. Μας επιτρέπει να βγούμε στο προαύλιο, που ήταν πριν μπεις στο κύριο κτίριο της Ακροναυπλίας για να 'μαστε κάπως αραιωμένοι. Ομως, το προαύλιο αυτό μόλις χωράει καμιά 200ριά ανθρώπους. Ετσι, οι άλλοι έμειναν στο αντιαεροπορικό καταφύγιο και στα παράθυρα με τους χοντρούς τοίχους.
Ευτυχώς που φυσάει απ' τη στεριά αεράκι και το καράβι μέσα στις φλόγες απομακρύνεται 600 - 800 μέτρα μακριά απ' το βράχο της Ακροναυπλίας. Ξαφνικά ακούστηκε μια τρομαχτική έκρηξη, θα 'ταν η ώρα 14.00. Η Ακροναυπλία σείστηκε σαν να 'τανε αχυροκαλύβα. Δημιουργήθηκαν μεγάλες ρωγμές στους τοίχους, τα παράθυρα ξηλώθηκαν και ένα μέρος της στέγης χάλασε... Σ' ολόκληρο το Ναύπλιο δεν έμεινε τζάμι γερό! Μεγάλα κομμάτια από πυρακτωμένες λαμαρίνες του καραβιού έφτασαν μέχρι το προαύλιο του στρατοπέδου και έπεσαν μερικά μέτρα μακριά μας. Είμαστε φαίνεται ...τυχεροί. Σαν κατάπεσε η λάβα της φωτιάς και γαλήνεψε η θάλασσα, μετρηθήκαμε. Δεν λείπει κανένας!
Στο αναμεταξύ, οι χιτλερικοί κατακτητές έφταναν στην Αθήνα. Οι ελληνικές στρατιωτικές μονάδες είχαν διαλυθεί και οι φαντάροι γυρνούσαν σαν τα κοπάδια, από χωριό σε χωριό, για να εξασφαλίσουν λίγο ψωμί και μεταφορικό μέσο, για να πάνε στα μέρη τους. Οι τελευταίες μας πληροφορίες ήταν πως οι Γερμανοί πλησίαζαν στον Ισθμό της Κορίνθου.
Η Ομάδα μας με επιτροπή της απαιτεί απ' τη διοίκηση του στρατοπέδου να μας αφήσει αμέσως ελεύθερους. Συγκεντρωθήκαμε μπροστά στις κιγκλίδες και φωνάζαμε να ανοίξουν οι πόρτες της φυλακής μας. Οταν άκουσε τις φωνές και είδε τόσο πολύ κόσμο στις κιγκλίδες ο διοικητής - ήταν τότε ο μοίραρχος Γιαννίκος, που τον αποκαλούσαμε "Κυριακή" απ' το όνομα του εκφωνητή της ελληνικής εκπομπής του ραδιοσταθμού του Βερολίνου - γίνηκε κατάχλομος και άρχισε να φωνάζει από την πόρτα του γραφείου του: "Εχετε το λόγο της στρατιωτικής μου τιμής, ότι αν οι Γερμανοί περάσουν τον Ισθμό, που είναι η τελευταία γραμμή αμύνης, διαθέτω εβδομήντα χωροφύλακες, κάμποσα οπλοπολυβόλα και βαριά πολυβόλα, θα πάρω κι εσάς και θα πολεμήσουμε μαζί".
Οπως έδειξαν τα πράγματα, ο κύριος διοικητής μάς έλεγε ψέματα για να μας καθησυχάσει... Κανένα λόγο στρατιωτικής τιμής δεν έχουν οι χαφιέδες. Ζητούσε απλώς να κερδίσει χρόνο. Για να εκπληρώσει την αποστολή που πήρε απ' τον Μανιαδάκη, να μας παραδώσει αιχμάλωτους στους καταχτητές για να μας εξοντώσουν!
Την άλλη μέρα, επιτροπή μας (...) ζήτησε να παρουσιαστεί στον Εγγλέζο στρατηγό (αυτός ήταν τώρα ανώτατος διοικητής Πελοποννήσου) για να βάλει το ζήτημα της απόλυσής μας. Ο Εγγλέζος στρατηγός δεν τους δέχτηκε. Επιτροπή μας έκανε διάβημα και στον αντισυνταγματάρχη Πατέρη (...) Υποσχέθηκε να μας αφήσει (...) Μας παρέδωσε. Οπως είναι γνωστό, ο Πατέρης έγινε αργότερα αντιστράτηγος και αρχηγός της Χωροφυλακής (...) Οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ακροναυπλιά τις τελευταίες μέρες του Απρίλη του 1941. Η διχτατορία, ο Μανιαδάκης, η πλουτοκρατική ολιγαρχία που στήριζε τη διχτατορία μάς παρέδωσαν "διά πρωτοκόλλου" στους χιτλερικούς φασίστες σαν αιχμαλώτους πολέμου...
Τώρα, το κύριο πρόβλημα δεν είναι η πάλη με τις "δηλώσεις μετανοίας". Το καθήκον αυτό ξεπεράστηκε, ανήκε πια στην ιστορία των ηρωικών αγώνων της Ακροναυπλιάς. Αρχίζει το μαρτύριο της πείνας... Δεν προφτάσαμε να ξεπεράσουμε τη μεγάλη δοκιμασία, το μαρτύριο της πείνας, προβάλλει ένας άλλος, πιο μεγάλος κίνδυνος, οι εκτελέσεις για αντίποινα. Η Ακροναυπλιά φτάνει στο ζενίθ των θυσιών της».
(Από το βιβλίο «Κι άστραψε φως η Ακροναυπλιά», του Βασίλη Γ. Μπαρτζιώτα, έκδοση «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ»)

Προτάσεις της κυβέρνησης - προτάσεις ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ: Δύο όψεις του αντιλαϊκού νομίσματος

Προτάσεις της κυβέρνησης - προτάσεις ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ: Δύο όψεις του αντιλαϊκού νομίσματος



ΒΟΥΛΓΑΡΗ
Με φόντο τα αποκαΐδια που αφήνει πίσω της η εγκληματική πολιτική του κεφαλαίου, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, καλούν το λαό να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να συνταχτεί γύρω από τον έναν ή τον άλλον τρόπο της βίαιης χρεοκοπίας του.
Η «επόμενη μέρα» ξεκινά με ομοβροντία από αντιλαϊκά μέτρα ύψους πάνω από 8 δισ. ευρώ, τα οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει προτείνει στους «θεσμούς» της τρόικας. Με το ένα ή το άλλο μείγμα πολιτικής, συμφωνούν σε αυτά και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.). Ολοι μαζί, φέρνουν το πιστόλι στον κρόταφο του λαού, ενώ τις δύο όψεις του αντιλαϊκού νομίσματος αποτελούν οι προτάσεις της συγκυβέρνησης και αυτές των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Και οι δυο, όπως αποτυπώνεται ανάγλυφα στον πίνακα που παραθέτει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», υπηρετούν τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, τα μνημόνια διαρκείας, τα διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα της «επόμενης μέρας»...
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, απέστειλε, την περασμένη βδομάδα, στους «θεσμούς» της τρόικας το επίσημο αίτημα της συγκυβέρνησης για την πλήρη αποδοχή του τρίτου μνημονίου και μάλιστα με την εκδοχή που το παρουσιάζουν οι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Μετά από αυτό, οι όποιες θολές μικροδιαφοροποιήσεις εξαλείφθηκαν πλήρως, ενώ οι δύο προτάσεις μοιάζουν πλέον όπως «δυο σταγόνες νερού». Την ίδια ώρα, τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης ανεβάζουν ακόμη περισσότερο τον πήχη των αντιλαϊκών μέτρων, στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης με χαρτιά σημαδεμένα από τις κόντρες των μονοπωλίων και των ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων.
Είτε με «όχι» είτε με «ναι», τα αντιλαϊκά μέτρα στοιχειώνουν πλέον την καθημερινότητα του λαού, ενώ η όποια επιλογή ανάμεσα στα κάλπικα διλήμματα σημαίνει την υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου, την επιλογή του σφαγέα των όποιων λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων, συνεχίζουν ακόμη να «τρεμοπαίζουν στα πόδια» τους.
Η ίδια η αντιλαϊκή διαπραγμάτευση κύλησε από το ένα στο άλλο «ισοδύναμο» μέτρο, με τον αντιλαϊκό πήχη να ανεβαίνει συνεχώς και τη συγκυβέρνηση, από την αρχική λίστα των 48 σελίδων, να πηγαίνει στις 48+7 σελίδες και τα μέτρα 8 δισ. ευρώ για το β' εξάμηνο του 2015 και για το 2016, με την αντιλαϊκή κοπτοραπτική να συνεχίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ανέγγιχτα τα προηγούμενα μνημόνια
Την ίδια ώρα, και στο νέο μνημόνιο της συγκυβέρνησης και στο νέο μνημόνιο των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, παραμένουν ανέγγιχτα όλα ανεξαιρέτως τα αντιλαϊκά μέτρα της προηγούμενης μνημονιακής περιόδου, που βέβαια δεν καταγράφονται στο σύνολό τους στον πίνακα που παρατίθεται στην επόμενη σελίδα.
Και με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παραμένουν το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ πάνω στη λαϊκή στέγη και τη μικρή περιουσία, το ουσιαστικά ανύπαρκτο αφορολόγητο όριο και η ενισχυμένη αφαίμαξη από τις «μνημονιακές» φορολογικές κλίμακες για μισθωτούς και συνταξιούχους, τα τέλη «αλληλεγγύης» και «επιτηδεύματος», η διάλυση των φοροελαφρύνσεων για στοιχειώδεις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας.
Σε ισχύ παραμένει η επιβολή φόρου 26% από το πρώτο ευρώ στα εισοδήματα των αυτοαπασχολούμενων, η επιβολή φόρου 13% από το πρώτο ευρώ στα εισοδήματα των φτωχών αγροτών, η εκτίναξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών κ.ο.κ.
Ισχύουν μέχρι κεραίας η κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, το πετσόκομμα του κατώτατου μισθού στα σημερινά επίπεδα εξαθλίωσης κ.ο.κ...
Το τρίτο μνημόνιο
Αίτημα για την πλήρη αποδοχή του τρίτου μνημονίου και μάλιστα με την εκδοχή που το παρουσιάζουν οι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ υπέβαλε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με το αίτημα για τη νέα δανειακή σύμβαση με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Η επιστολή του Αλ. Τσίπρα απευθύνεται στους επικεφαλής της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι και του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, τους οποίους και ενημερώνει για την αποδοχή των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων, όπως αυτά καταγράφονται στην τελευταία επίσημη πρότασή τους, τη λεγόμενη «πρόταση Γιούνκερ».
Σ' αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση έρχεται να ενισχύσει την προηγούμενη πρότασή της, ανάμεσα σε άλλα και με τα παρακάτω νέας κοπής αντιλαϊκά μέτρα:
  • ΦΠΑ: Προστίθεται η αύξηση του συντελεστή και στον κλάδο της εστίασης στο 23% (από 13% σήμερα). Παράλληλα, γίνεται λόγος για διατήρηση του «μειωμένου» συντελεστή στα νησιά του Αιγαίου, μέτρο που λέγεται ότι είχε αποσυρθεί και από την πρόταση των «θεσμών».
  • Αγρότες: Εξάλειψη της «προνομιακής φορολόγησης των αγροτών» έως το τέλος του 2017. Αυτό σημαίνει την απογείωση της φοροληστείας με συντελεστή 26% (από 13% σήμερα) και μάλιστα από το πρώτο ευρώ εισοδήματος! Επιπλέον, προβλέπεται η κατάργηση του μειωμένου ειδικού φόρου για πετρέλαιο των αγροτών, καθώς και η επιβολή φόρου 26% και στα ποσά των αγροτικών επιδοτήσεων και ενισχύσεων.
  • Συντάξεις: Σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια για όλους, μέχρι το 2022. Αύξηση εισφορών Υγείας από τις κύριες συντάξεις στο 6%, από 4% σήμερα. Καθιέρωση εισφορών Υγείας στις επικουρικές συντάξεις στο 6%, από 5% στην προηγούμενη πρόταση κι ενώ σήμερα δεν υπάρχει αντίστοιχο χαράτσι.
  • ΕΚΑΣ: Σταδιακή κατάργηση μέχρι το 2019, αλλά «χωρίς άμεσες ενέργειες έναντι του κορυφαίου 20% των δικαιούχων».
  • ΑΔΜΗΕ: Θα διαχωριστεί από τη ΔΕΗ, προκειμένου να προχωρήσουν οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης, αλλά με «πλειοψηφικό πακέτο» στο κράτος.
Επίσης, στο ίδιο πλαίσιο προβλέπεται η μείωση των στρατιωτικών δαπανών (200 εκατ. ευρώ το 2016 και 400 εκατ. ευρώ το 2017). Οι εξοικονομήσεις θα γίνουν μέσω μιας «στοχευμένης ομάδας δράσεων» και τη μείωση των υπαλλήλων και των προμηθειών.
Παράλληλα, δρομολογούνται περαιτέρω απελευθερώσεις αγορών και επαγγελμάτων, με βάση και τον οδικό χάρτη του ΟΟΣΑ και τις μελέτες που ήταν παραγγελία της προηγούμενης κυβέρνησης (κατασκευές, χονδρεμπόριο, αγροτικά προϊόντα, μέσα ενημέρωσης κ.ά.)
Και η δανειακή σύμβαση
Η νέα δανειακή σύμβαση φτάνει στα 29,1 δισ. ευρώ για τη περίοδο 2015 - 2016, ενώ, όπως ρητά αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας στην επιστολή του, τα ποσά αυτά θα αξιοποιηθούν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, δηλαδή χωρίς να δοθεί ούτε 1 ευρώ για την κάλυψη λαϊκών αναγκών.
Το αίτημα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περιλαμβάνει και το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους, με βάση τις προτάσεις που θα γίνουν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με στόχο να γίνει «εξυπηρετήσιμο και βιώσιμο μακροπρόθεσμα μέχρι το τέλος του δανείου ή και νωρίτερα».
Η συγκυβέρνηση, ευθύς εξαρχής ομολογεί τα παρακάτω:
-- Οτι η νέα δανειακή σύμβαση αφορά, μέχρι και την τελευταία δεκάρα, την αποπληρωμή του χρέους.
-- Οτι δεν πρόκειται από τα νέα δάνεια να επιστραφούν τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων φορέων στους δικαιούχους τους, που η συγκυβέρνηση έβαλε στο χέρι με την διαβόητη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
-- Οτι δεν υπάρχει διαθέσιμη ρευστότητα προκειμένου να ανακυκλωθούν οι βραχυπρόθεσμες εκδόσεις εντόκων γραμματίων προς τους ελληνικούς τραπεζικούς ομίλους, για την εξυπηρέτηση των οποίων επίσης θα αξιοποιηθεί η νέα δανειακή σύμβαση.
Στο αίτημα της συγκυβέρνησης δεν υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά ως προς τον τρόπο της «αναδιάρθρωσης». Ωστόσο, είναι φανερό το γεγονός ότι στη νέα δανειακή σύμβαση θα μεταφερθούν τα αδιάθετα ποσά από το προηγούμενο μνημόνιο, με τα οποία θα αποπληρωθούν οι μεγαλοπιστωτές του ελληνικού αστικού κράτους. Παράλληλα, η συγκυβέρνηση επιδιώκει να μεταφερθούν στον ESM και τα δάνεια που διακατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η εξάλειψη των δανείων προς την ΕΚΤ (που θα μεταφερθούν στον ESM) αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων στα προγράμματα της «νομισματικής χαλάρωσης». Αλλωστε, κεντρικό ζητούμενο της αντιλαϊκής διαβούλευσης με τους «θεσμούς» της τρόικας αποτελεί η ενίσχυση τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου...
Ανεξάρτητα από τον τρόπο αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους, η σύναψη νέας δανειακής σύμβασης συνδέεται αναπόσπαστα με το νέο μνημόνιο. Το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του ESM προβλέπει ως προϋπόθεση τη λεπτομερή καταγραφή της οικονομικής πολιτικής, με τη διαμόρφωση «μνημονίου κατανόησης».

«ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης, αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία»

«ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης, αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία»

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συγκέντρωση του Κόμματος την Πέμπτη 2/7 στο Σύνταγμα



ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι,
Νέοι και νέες,
Ο λαός μας καλείται να πάρει μέρος σε ένα δημοψήφισμα με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ, που και τα δύο έχουν φαινομενική και μόνο διαφορά.
Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ ισοδυναμούν με αποδοχή ενός νέου μνημονίου, του χειρότερου ίσως από αυτά που έχουμε γνωρίσει.
Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ θα οδηγήσουν το λαό σε νέα βάσανα και τραγωδίες.
Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είναι φιλομνημονιακά, αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα.
Το δημοψήφισμα είναι το άλλοθι για νέα μνημόνια - συμφωνίες σε βάρος του ελληνικού λαού.
Ο λαός πρέπει να ξεφύγει από το δίλημμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Να δείξει τη διάθεσή του, τη θέλησή του για τη δική του αυτοτελή, ανεξάρτητη πορεία, σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για την Ελλάδα, διεθνώς και στην περιοχή μας.
Η ΝΔ και οι σύμμαχοί της επιδιώκουν, αξιοποιώντας τα τυχοδιωκτικά στοιχεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, να ενισχύσουν τις αντιδραστικές αντιλήψεις.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με ψεύτικες αγωνιστικές κορόνες οδηγεί στην αλλοίωση του ριζοσπαστισμού, ενισχύει την απογοήτευση, τη λογική ότι τίποτε δεν γίνεται, όλοι το ίδιο είναι.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε στη Βουλή την πρόταση του ΚΚΕ, να βάλει σε ψηφοφορία και την πρόταση της κυβέρνησης προς την τρόικα και ο λαός να πει ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Για πρώτη φορά γίνεται δημοψήφισμα με ένα ξένο κείμενο της τρόικας, που και η ίδια το αποσύρει για τους δικούς της λόγους και τους δικούς της σκοπούς.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε τη νέα πρότασή του στην τρόικα με ακόμα πιο αντιλαϊκά μέτρα, τη δημοσιεύει ο Τύπος και ο ελληνικός λαός δεν ξέρει τίποτε. Αλήθεια, αυτό το κείμενο που έστειλε ο Τσίπρας δεν έπρεπε να είναι το ένα σκέλος τουλάχιστον του δημοψηφίσματος;
Μην παγιδευτείτε, μη δώσετε άλλοθι στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής
Επιβεβαιώνεται ότι, όταν η κυβέρνηση ζητάει απ' το λαό να πει «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της Κυριακής, στην πραγματικότητα του ζητάει να πει «ΝΑΙ» σε νέες αντιλαϊκές συμφωνίες - μνημόνια, με νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Οι εργαζόμενοι, ο λαός, δεν πρέπει να παγιδευτούν στα ψευτοδιλήμματα της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να δώσουν άλλοθι στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής σε κάθε ενδεχόμενο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σύμμαχοί του στην κυβέρνηση και στο δημοψήφισμα, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή, ζητάνε από το λαό μέσω του ΟΧΙ να τους δώσει το δικαίωμα να υπογράψουν ένα μνημόνιο με αντάλλαγμα χρηματοδότηση, για να πληρωθούν όμως αυτοί που δάνειζαν τους καπιταλιστές και το κράτος τους για να κερδίζουν, δηλαδή αυτούς που μας οδήγησαν στην κρίση.
Με το ΟΧΙ ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τις προτάσεις που έκανε στο παραπέντε προς την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, ζητά από το λαό, ο οποίος προβληματίζεται φοβισμένος από το κλείσιμο των τραπεζών και το κούρεμα μισθών και συντάξεων, να υποταχθεί πλήρως στη λυκοσυμμαχία και μάλιστα να αισθάνεται αξιοπρεπής και υπερήφανος.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Αποτελεί μια από τις χειρότερες προκλήσεις που έχουμε γνωρίσει. Μια κυβέρνηση, έτοιμη να συμβιβαστεί πλήρως με το μεγάλο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, να ντύνει την επιλογή της με ένα κακοπαιγμένο μάλιστα θέατρο αντίστασης, σνομπισμού, τυχοδιωκτισμού. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σ' αυτά τα ψευτοδιλήμματα, να δώσει άλλοθι σ' αυτήν την πολιτική.
Από την άλλη μεριά, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι σύμμαχοί τους με το ΝΑΙ και την πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να τους δώσει ο λαός άφεση αμαρτιών και να εμφανιστούν σαν σοβαρό μπλοκ δυνάμεων, ζητώντας στήριξη από μεγαλοεπιχειρηματίες μέσα στην Ελλάδα και τις κυβερνήσεις της ΕΕ, να τους δώσουν ξανά σημασία μετά την εκλογική ήττα τους, το Γενάρη.
Πρόκειται για ένα δημοψήφισμα που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα, με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ που δεν δεσμεύουν σε τίποτα.
Και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ θα φέρουν το ίδιο τραγικό αποτέλεσμα για το λαό.
Δεν έχει ξαναγίνει άλλη φορά να ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους, με όσους τρόπους θέλει ο καθένας, το ΝΑΙ και το ΟΧΙ.
Ο λαός πρέπει να στείλει στην κάλπη ένα ψηφοδέλτιο που δεν χωράει παρερμηνείες. Να πέσει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο που γράφει: «ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης. Αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό στην εξουσία». Κι ας το βγάζουν άκυρο.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Γιατί είναι το ψηφοδέλτιο που δείχνει τι θέλει ο λαός. Ταυτόχρονα όμως δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει κατά του λαού, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, η Χρυσή Αυγή, ούτε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι.
Δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα στην ΕΕ, τη φυλακή των λαών
Με την ευκαιρία, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι τους τελευταίους μήνες ο λαός είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα τι σημαίνει λυκοσυμμαχία της ΕΕ, ποια είναι η πραγματική αξία των «εταίρων», των «δανειστών», των «συμμάχων».
Αυτά που διέδιδε ο ΣΥΡΙΖΑ για την κακή τους συμπεριφορά εμείς δεν τα αρνούμαστε. Αυτά που έλεγαν πριν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την ακαμψία από τους εταίρους, επίσης δεν τα αρνούμαστε, μπορεί να αντιμετώπισαν μεγαλύτερες δυσκολίες οι κυβερνήσεις από αυτές που φαινόντουσαν και έβλεπαν το φως της δημοσιότητας.
Ολα αυτά όμως, που παραδέχονται με τον έναν ή άλλον τρόπο όλοι τους, επιβεβαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ: Οτι η ΕΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της - και όσο ακόμα θα υπάρχει γιατί η ζωή της δεν είναι αιώνια - είναι λυκοσυμμαχία, φυλακή για τους λαούς, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για πραγματική δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη.
Τα κράτη - μέλη της σκοτώνονται μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν άλλοτε τα κέρδη από την εκμετάλλευση των λαών και άλλοτε πώς θα μοιράσουν τη ζημιά σε περιόδους κρίσης.
Η ελπίδα για άμεσα μέτρα επιβίωσης του λαού, για ανάκτηση απωλειών, για ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, για διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών αναγκών βρίσκεται στο δρόμο της λαϊκής πάλης σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, στη συσπείρωση με το ΚΚΕ.
Ομοιες οι προτάσεις κυβέρνησης - δανειστών αποτελούν ένα εκρηκτικό αντιλαϊκό - αντεργατικό κοκτέιλ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Φίλες και φίλοι,
Οποιος παρακολούθησε προσεκτικά, προχτές το βράδυ, τη συνέντευξη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σίγουρα θα μπορούσε να βγάλει κάποια συμπεράσματα για το πού πάει το πράγμα, για το τι συμβαίνει σήμερα, αλλά κυρίως για το τι πραγματικά λέει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στον ελληνικό λαό, όχι μόνο ενόψει του δημοψηφίσματος, αλλά γενικότερα.
Ακούσαμε, λοιπόν, τον Ελληνα πρωθυπουργό να δηλώνει ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων παραμένουν οι «λογικές» - όπως τις χαρακτήρισε - προτάσεις της κυβέρνησης. Δηλαδή, η αντιλαϊκή πρόταση - μνημόνιο, που κατέθεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και φέρει την υπογραφή του, στην ΕΕ, στην ΕΚΤ και το ΔΝΤ, είναι μια «λογική» πρόταση, που εάν οι εταίροι της συγκυβέρνησης την κάνουν δεκτή, τότε θα υπάρξει συμφωνία.
Ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε προχτές έναν αποκαλυπτικό συγκριτικό πίνακα. Σε αυτόν υπήρχε αναλυτικά η πρόταση της συγκυβέρνησης και ακριβώς δίπλα η πρόταση των συμμάχων της. Ο τίτλος του πίνακα θα μπορούσε να ήταν «Βρείτε τις διαφορές». Ενα κουίζ που κάνουν τα μικρά παιδιά για να ασκήσουν την παρατηρητικότητά τους, μιας και πάντοτε οι διαφορές είναι ελάχιστες και καλά κρυμμένες. Πράγματι, η μία πρόταση είναι σχεδόν «καθρέφτης» της άλλης. Και οι ομοιότητες συνιστούν ένα εκρηκτικό αντιλαϊκό - αντεργατικό κοκτέιλ.

ΜΑΛΙΩΤΗΣ
Ποια είναι η «λογική» πρόταση που λέει ο πρωθυπουργός και την οποία καλεί το λαό να στηρίξει στο δημοψήφισμα που έχει προγραμματιστεί να γίνει την Κυριακή;
-- Θεωρεί «λογική» τη σταδιακή και όχι μεμιάς κατάργηση του ΕΚΑΣ μέσα στην επόμενη τριετία.
-- Θεωρεί «λογική» την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την αύξηση εισφορών Υγείας, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, δηλαδή μέτρα που θα έχουν ως αποτέλεσμα την έμμεση μείωση μισθών και συντάξεων.
-- Θεωρεί «λογική» την αύξηση του ΦΠΑ σε μια σειρά βασικών ειδών διατροφής που καταναλώνουν οι φτωχές εργατικές οικογένειες.
-- Θεωρεί «λογική» τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα.
Μα, θα πει κανείς, τα περισσότερα από αυτά δε ζητάνε και η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ; Βεβαίως. Αυτά τα «λογικά» ζητάνε και οι «θεσμοί», που εκβιάζουν ωμά το λαό, προκειμένου να υποκύψει και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα όσα του ετοιμάζουν.
Μα, θα πει κάποιος άλλος, εάν το ΝΑΙ καταλήξει στη μείωση της σύνταξης και του μισθού μου και το ΟΧΙ καταλήξει επίσης στη μείωση του μισθού και της σύνταξης, ποιες είναι οι διαφορές;
Διαφορές υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού.
Θα πρέπει να αναζητηθούν σε αντιπαραθέσεις επιχειρηματικών συμφερόντων στην Ελλάδα και εκτός Ελλάδας, σε σχέση με επενδυτικά πακέτα, χρηματοδότηση, την πορεία της Ευρωζώνης, το ζήτημα της «ρύθμισης» του χρέους κ.λπ.
Αντιθέσεις που δεν αφορούν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Γυρίστε την πλάτη στα εκβιαστικά, τρομοκρατικά διλήμματα
Χαρακτηριστική είναι και η απαίτηση του ΝΑΤΟ να μη μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα, για εξοπλιστικά προγράμματα.
Χαρακτηριστική είναι η έκθεση των 5 προέδρων των οργάνων της Κομισιόν που προβλέπει πολύ πιο αυστηρή επιτήρηση των κρατών της Ευρωζώνης, με ενιαία όργανα. Χαρακτηριστική είναι η θέση των οργάνων του γερμανικού κεφαλαίου για την Ελλάδα που θέτει το δίλημμα «αυστηρή πειθαρχία ή αποβολή από την Ευρωζώνη».
Σε αυτό το πλαίσιο, η αντιμετώπιση της διαπραγμάτευσης για την Ελλάδα αποτελεί αντικειμενικά παράδειγμα και «πείραμα» για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Αλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσι ότι με τις αναμπουμπούλες που δημιουργούνται, είτε λόγω δημοψηφισμάτων, κλεισίματος έστω και προσωρινού τραπεζών, διαδικασίες αλλαγής νομίσματος, όπως ζητάνε κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Χρυσή Αυγή, επωφελούνται διάφορα κερδοσκοπικά funds του διεθνούς κεφαλαίου, όλοι όσοι κερδίζουν από αλλαγές νομισμάτων, υποσχόμενοι μάλιστα ότι με την μπάζα που θα κάνουν θα επενδύσουν αργότερα και στη χώρα, άσε που τις περισσότερες φορές «μην τον είδατε τον Παναή»...
Διεθνώς, κυβερνήσεις και ηγέτες που συμπεριφέρονται έτσι, συνήθως αργότερα αποδεικνύεται ότι είναι πιόνια τέτοιων κερδοσκοπικών κύκλων, που τους εμπλέκουν κάποιοι καλοθελητές, τύπου Σόρος και το κακό συναπάντημα.
Ο ελληνικός λαός έχει πλέον πείρα. Είδαμε πού κατάντησαν ηγέτες που ο λαός τους έστειλε στη Βουλή με 45%, τους έκανε πρωθυπουργούς, για να βρεθούν μετά με 2% ή άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη να βρίσκονται στα σίδερα της φυλακής, όχι όπως βρίσκονταν άλλοι αγωνιστές παλιά της Αντίστασης και της λαϊκής πάλης. Αλλά σαν κλέφτες και απατεώνες, σαν λαμόγια, που ξεζούμισαν τον ελληνικό λαό.
Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να γυρίσει την πλάτη στα εκβιαστικά, τρομοκρατικά διλήμματα που του βάζουν και με το δημοψήφισμα - φιάσκο που έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή. Πρέπει να πει το δικό του διπλό λαϊκό ΟΧΙ και στην πρόταση της τρόικας, των 3 θεσμών και στην πρόταση της κυβέρνησης. Να πει ΝΑΙ στην αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό στην εξουσία, με ένα πρόγραμμα σαν αυτό που προτείνει το ΚΚΕ, να γίνει πρόγραμμα της εργατικής τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων της πατρίδας μας, με κοινωνικοποίηση, ολοσχερή διαγραφή χρέους, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας.
Απαιτούμε αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ με το λαό στην εξουσία
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,
Λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες για το δημοψήφισμα της Κυριακής και οι εκβιασμοί καλά κρατούν.
Χώρια που, για να πούμε του στραβού το δίκιο, κανένας πλέον δεν καταλαβαίνει τι νόημα έχει αυτό το ερώτημα που τίθεται στο δημοψήφισμα, αφού όλοι - και οι εταίροι και η κυβέρνηση - παραδέχονται ότι έχει τροποποιηθεί εκ των πραγμάτων.
Το ψευδεπίγραφο του ερωτήματος του δημοψηφίσματος αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι 3 μέρες πριν το δημοψήφισμα ο κ. Τσίπρας έστειλε πρόταση για νέο μνημόνιο - συμφωνία με πολύ σκληρά μέτρα για το λαό.
Αλήθεια ποιον πάνε να κοροϊδέψουν; Να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού θέλουν με την πρότασή τους, για να του λένε μετά ότι: «εσύ αποφάσισες, είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτά τα μέτρα».
Αυτός ο τραγέλαφος πρέπει να τελειώσει.
Η κοροϊδία πρέπει να τελειώσει.
Ο εμπαιγμός πρέπει να τελειώσει.
Ο τυχοδιωκτισμός δεν έχει θέση.
Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η καθαρή ιδεολογική πολιτική αντιπαράθεση, η οργάνωση της λαϊκής πάλης με σχέδιο και καθαρό προσανατολισμό και άλλο ο τυχοδιωκτισμός για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού και μάλιστα οικεία συναινέσει, με υφαρπαγή της ψήφου του.
Κι εδώ που τα λέμε, η κυβέρνηση προτείνει το ΟΧΙ, αλλά στην ουσία παίζει το παιχνίδι του ΝΑΙ.
Με το ψεύτικο δίλημμα που θέτει, καλώντας το λαό να επιλέξει ένα δήθεν λιγότερο κακό, και με το κλίμα τρομοκρατίας, που ενισχύει με μέτρα σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων, και με τους περιορισμούς που βάζει να πάρουν από τις τράπεζες τους μισθούς και τις συντάξεις, και με τα παζάρια που συνεχίζει με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ.
Αυτοί που πίστεψαν, που ακολούθησαν ως «αριστερό» κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να γνωρίζουν καθαρά ότι το μόνο που, σε τελευταία ανάλυση, καταφέρνει η κυβέρνηση με αυτήν την τακτική, είναι το τσάκισμα του εργατικού - λαϊκού ηθικού, η ενίσχυση των ποικίλων εκβιασμών των αντιπάλων του λαϊκού συμφέροντος, των εκβιασμών της άλλης πλευράς.
Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό να απορρίψει όλους τους εκβιασμούς, να φτάσει στην κάλπη με την πρότασή του και να πει:
ΔΕ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ - ΔΕ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ - ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ.
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΠΤΩΧΕΥΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΕ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Η πρόταση του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα είναι το πραγματικό, γνήσιο ΟΧΙ, χωρίς ναι μεν αλλά...
Η πρόταση του ΚΚΕ δεν αθροίζεται με καμία πρόταση των άλλων κομμάτων, ιδιαίτερα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής, που την ψήφισαν μαζί στη Βουλή.
Ο λαός έχει συμφέρον να δρομολογήσει με την πάλη του εξελίξεις που να απορρίπτουν τις προτάσεις όλων τους
Μεγάλες ευθύνες έχουν και δυνάμεις που εμφανίζονται με αριστερά επαναστατικά δήθεν συνθήματα και στηρίζουν το «ΟΧΙ» της κυβέρνησης, δίνοντάς του δήθεν άλλο περιεχόμενο, αν και στην κάλπη θα πέσει το ίδιο με όλους τους άλλους.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εκείνο το μπλοκ πολιτικών δυνάμεων που έδρασε στις πλατείες των «αγανακτισμένων», αποπροσανατολίζοντας το λαό, το κίνημα, συσκοτίζοντας τον πραγματικό αντίπαλο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την άρχουσα τάξη.
Ο κόσμος που εμπιστεύθηκε τις προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και δεν πίστεψε τότε αυτά που τον προειδοποιούσε το ΚΚΕ, ας σκεφτεί πιο έμπειρα τώρα κι ας τους καταγγείλει ανοικτά, ας συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ αποφασιστικά, δυναμικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να παλέψει για το λαό. Είναι κόμμα που, από γεννησιμιού του, φορτώνει τους συμβιβασμούς του στο λαό. Χρεοκοπούν οι ίδιοι, ο λαός όμως δεν πρέπει να χρεοκοπήσει μαζί τους.
Είτε από Δευτέρα οδηγηθούμε σε νέα συμφωνία - μνημόνιο καρμανιόλα, είτε έχουμε έναρξη διαδικασίας αποπομπής από το ευρώ, σε κάθε περίπτωση ο λαός μας θα χρεοκοπήσει. Να γιατί λέμε ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν από την αρχή της αδιέξοδη για το λαό. Δεν μπορούσε να δώσει φιλεργατική - φιλολαϊκή λύση. Εκμεταλλεύτηκε μόνο τη δικαιολογημένη οργή από τις βάρβαρες πολιτικές των προηγούμενων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι συνεχίζουν στην ίδια ρότα με συνέπεια και σταθερότητα.
Ο ελληνικός λαός όμως έχει συμφέρον να δρομολογήσει με την πάλη του εξελίξεις που να απορρίπτουν τις προτάσεις όλων τους.
Η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί σήμερα να εκφράσει τη θέληση του λαού
Για μια ακόμα φορά καλούμε το λαό να στηρίξει την πρόταση του ΚΚΕ.
Η πρότασή μας μπορεί σήμερα να εκφράσει τη θέληση του λαού, όπως εκφράστηκε μέσα από τους αγώνες του όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Το πολιτικό μήνυμα του ΚΚΕ δεν ακυρώνεται. Μπορεί οι κυβερνώντες, με διαδικαστικά τερτίπια στη Βουλή, με αυθαίρετο και αντιδημοκρατικό τρόπο, να αρνήθηκαν το προηγούμενο Σάββατο στη Βουλή να θέσουν έστω για ψηφοφορία την πρότασή μας, με τα συγκεκριμένα ερωτήματα που έβαζε το ΚΚΕ στο δημοψήφισμα.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ θα βρίσκονται παντού με το ψηφοδέλτιο που η κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε να βάλει μέσα στα εκλογικά τμήματα, για να επιλέξει ο λαός. Θα είμαστε και μέσα και έξω από τα εκλογικά τμήματα, θα ρίχνουμε στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του αγώνα και της αντίστασης, θα αρνηθούμε να υποταχθούμε στο ΟΧΙ που θα συμψηφιστεί με το ΝΑΙ, για να γίνει ξανά από Δευτέρα ένα μεγάλο ΝΑΙ σε ένα νέο αντιλαϊκό μνημόνιο.
Γιατί μόνο με το άκυρο ακυρώνουμε όλες τις αντιλαϊκές επιδιώξεις, τις αντιλαϊκές συμφωνίες, ανοίγουμε το δρόμο για ένα καλύτερο αύριο, με δυναμικότερη οργάνωση και λαϊκή συμμαχία.
Τους λέμε καθαρά: Το πολιτικό ρεύμα που έχει ήδη δημιουργήσει η καθαρή θέση του ΚΚΕ, το μήνυμα που στέλνει στον εξουθενωμένο λαό μας από τις πολιτικές όλων τους αυτά τα χρόνια, δεν μπορούν, όσο κι αν θέλουν, να το ακυρώσουν ή να το διαστρεβλώσουν.
Ποια λαϊκή κυριαρχία;
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Είναι κοροϊδία να μιλάει η κυβέρνηση για λαϊκή κυριαρχία τη στιγμή που την πραγματική εξουσία, τα κλειδιά της οικονομίας τα κρατάει το κεφάλαιο, την ώρα που οι εκβιασμοί συνεχίζονται για να αποσπάσουν από το λαό υποταγή στη μία ή στην άλλη αντιλαϊκή εκδοχή, και να του την «φορτώσουν» μάλιστα ως δική του επιλογή.
Αυτοί που λένε ότι τα δημοψηφίσματα είναι έκφραση πραγματικής λαϊκής θέλησης, ας θυμηθούν όσα δημοψηφίσματα πραγματοποιήθηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που επαναλαμβάνονταν και μάλιστα με αφόρητες πιέσεις και τρομοκρατία προς τους λαούς εκείνων των χωρών για να αλλάξουν τα αποτελέσματα.
Πάει πολύ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να βαφτίζει δημοκρατία τον εκβιασμό που επιχειρεί να κάνει στο λαό. Στόχος της με το δημοψήφισμα δεν είναι να εκφραστεί η λαϊκή θέληση, αλλά να εκβιαστεί η έγκριση, στήριξη και ανοχή του λαού στη δική της τελική συμφωνία με την τρόικα, που είναι βαθιά αντιλαϊκή.
Ας σταματήσει, λοιπόν, η κοροϊδία περί λαϊκής θέλησης και λαϊκής κυριαρχίας. Αφού η όποια θέληση εκφράστηκε στις εκλογές της 25ης του Γενάρη με τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήδη καταπατήθηκε, ήδη ακυρώθηκε η αντίδραση του λαού απέναντι στα προηγούμενα μνημόνια, στις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με τους αγώνες του ενάντια στα μνημόνια, στους εφαρμοστικούς νόμους, όλη την αντιλαϊκή πολιτική που παραμένει άθικτη.
Δυναμώστε το ρεύμα ρήξης και σύγκρουσης, απορρίψτε τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης
Εργαζόμενοι της Ελλάδας,
Η ΕΕ ήταν πάντα μια ένωση του κεφαλαίου και τώρα γίνεται ακόμη χειρότερη.
Η ΕΕ αυτή ήταν πάντα και δεν αλλάζει, όπως κορόιδευε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει να κοροϊδεύει, λέγοντας ότι πρέπει η ΕΕ δήθεν να γυρίσει στις αξίες των ιδρυτών της! Ποιων ιδρυτών της; Ολων αυτών που ήταν οι κατ' εξοχήν εκπρόσωποι των ομίλων, της άρχουσας τάξης, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και των επεμβάσεων και πολέμων κατά των λαών.
Καλούμε το λαό να δυναμώσει το ρεύμα ρήξης και σύγκρουσης, όχι για να μπούμε κάτω από μια άλλη ξένη σημαία, αλλά για να μπορέσει τελικά ο λαός μας να γίνει αυτός νοικοκύρης στον τόπο του.
Σήμερα, υπάρχουν πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι που προβληματίζονται, απορρίπτουν την ΕΕ, δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης.
Τους καλούμε, λοιπόν, όλους και όλες να ολοκληρώσουν το βήμα, τον προβληματισμό και τη σκέψη τους.
Στο πρόσωπο της ΕΕ να απορρίψουν τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που πάει χέρι χέρι με τη συμμετοχή της χώρας σε τέτοιες ή άλλες συμμαχίες που υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και όχι το λαό.
Οι πρόσφατες εξελίξεις, με την επιβολή περιορισμού στις τραπεζικές συναλλαγές, αναδεικνύουν τις σοβαρές ευθύνες της κυβέρνησης για την επιδείνωση της κατάστασης που βιώνει ο λαός μας.
Τι, αλήθεια, εννοεί ο πρωθυπουργός όταν λέει «μπορούμε να εξασφαλίσουμε τα βασικά αγαθά»; Τα στοιχειώδη δεν μπορούσε να τα εξασφαλίσει ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος ούτε όταν πληρωνόταν κανονικά το μισθό, τη σύνταξή του.
Ποια είναι σήμερα τα βασικά αγαθά, που είπε ο Τσίπρας χτες; Μόνο ένα μπουκάλι γάλα για το παιδί και μισό πιάτο φαΐ; Ετσι τη βγάζει αυτός στο σπίτι του;
Σα δε ντρεπόμαστε... Να τα λένε αυτά απέναντι σε ένα λαό που έχει ματώσει όλα αυτά τα χρόνια...
Για να επιβιώσει αυτή τη στιγμή ο λαός, η κυβέρνηση τώρα πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα.
-- Τώρα να διασφαλιστεί η είσπραξη του συνόλου, ολόκληρου του μισθού, ολόκληρης της σύνταξης.
-- Η είσπραξη ολόκληρου του επιδόματος ανεργίας.
-- Η δυνατότητα ανάληψης από μικροκαταθέτες.
-- Να παγώσουν οι δόσεις προς την εφορία για τους φόρους εισοδήματος των φυσικών προσώπων και τα χαράτσια.
-- Να παγώσουν οι δόσεις προς τις τράπεζες που αφορούν στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
-- Να παγώσει η καταβολή λογαριασμών για φως, νερό και τηλέφωνο και να μην υπάρξει καμιά διακοπή συνδέσεων.
-- Να καταργηθούν τα διόδια, τα εισιτήρια σε όλα τα ΜΜΜ σε ολόκληρη τη χώρα.
-- Να μην καταβάλλεται καμιά συμμετοχή σε νοσήλια, διάφορες ιατρικές εξετάσεις, να παρέχονται τελείως δωρεάν τα φάρμακα.
Ολα αυτά μπορεί ο λαός μας, ως επείγοντα μέτρα, να τα διεκδικήσει και να φτάσει στην κάλπη με το: «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ».
Και μια και το έφερε η κουβέντα και επειδή ορισμένοι καλοπροαίρετοι αναρωτιούνται, «γιατί το ΚΚΕ βάζει τώρα στο δημοψήφισμα το θέμα της αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, αφού το ζήτημα είναι να τοποθετηθούμε για τις αντιλαϊκές προτάσεις των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ;», να απαντήσουμε:
Οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ για την ανάγκη αποδέσμευσης απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις που συμμετέχει η Ελλάδα, όπως είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ κ.ά.
Ο λαός μας έχει πλέον πολύ μεγάλη πείρα από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ. Η ΕΕ αυτή ήταν πάντα, μια ένωση του κεφαλαίου, δηλαδή μια ιμπεριαλιστική ένωση, για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, που χαράζει πολιτικές κατευθύνσεις και γίνεται όλο και χειρότερη.
Για το συμφέρον του ελληνικού κεφαλαίου εντάχθηκε η Ελλάδα σε αυτήν, αυτό βγήκε κερδισμένο από τη συμμετοχή της χώρας.
Οι αντιλαϊκές - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που εκφράστηκαν και στην πολιτική των μνημονίων, περιέχονται και στα αλλεπάλληλα νέα σχέδια συμφωνίας, είναι στα πλαίσια της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου. Αρα, σε όσα αντιλαϊκά σχέδια και προτάσεις κι αν πει «όχι» ο λαός, αν δεν απορρίψει τις αιτίες που τα δημιουργούν, αυτά θα έρχονται και θα επανέρχονται.
Να γιατί καλούμε το λαό να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης, ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Οχι για να πάμε σε μια άλλη παρόμοια συμμαχία, για να ενταχθεί η Ελλάδα σε κάποια άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, αλλά για να μπορεί ο λαός να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του.
Μόνο με κοινωνική ιδιοκτησία υπάρχει ανάπτυξη σε όφελος του λαού
Να αξιοποιηθούν οι μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, για τη λαϊκή ευημερία, που σήμερα, εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, αυτές είτε μένουν ανεκμετάλλευτες είτε υποτάσσονται στα κέρδη του κεφαλαίου και στις δεσμεύσεις της ΕΕ.
Ορυκτός πλούτος, Βιομηχανία, Ναυπηγεία, Ενέργεια, Αγροτική οικονομία κ.λπ., μπορούν να αναπτυχθούν προς όφελος του λαού, χωρίς τους περιορισμούς της ΕΕ, εφόσον γίνουν κοινωνική περιουσία, κινηθούν με κεντρικό σχεδιασμό.
Τότε μπορούν να αναπτυχθούν σχέσεις επωφελείς με άλλες χώρες.
Ετσι μπορεί να γίνει πραγματικότητα η μονομερής διαγραφή του χρέους, να απορριφθούν οι εκβιασμοί και οι απειλές, να καταργηθούν τα μνημόνια.
Δεν είναι ο δρόμος της απομόνωσης, όπως προσπαθούν να πουν όλα τ' άλλα κόμματα. Σήμερα, στην πραγματικότητα, ο λαός είναι απομονωμένος από τον πλούτο που παράγει και τις δυνατότητες της χώρας.
Τα τελευταία χρόνια και κυρίως τους τελευταίους μήνες αποδείχτηκε και κάτι άλλο: Πως δεν μπορεί να περιμένει ο λαός, αν ο Ομπάμα θα χαμογελάσει στον Τσίπρα και τον Σαμαρά, αν ο Πούτιν θα πει κανένα καλό λόγο για την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, αν οι Κινέζοι θα μας χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή.
Ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, η αγροτιά, δεν πρέπει να διαλέγουν ποιοι κεφαλαιοκράτες θα εκμεταλλευτούν τον παραγωγικό πλούτο και τις δυνατότητες της χώρας, αν θα είναι Ευρωπαίοι, Γερμανοί, Γάλλοι, αν θα είναι Αμερικανοί, Κινέζοι, Ρώσοι κ.λπ.
Ο ελληνικός λαός πρέπει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, να αποφασίσει για ποιο δρόμο ανάπτυξης αξίζει να καταθέσει τις δικές του θυσίες, γιατί ο δρόμος αυτός υπάρχει, υπήρξε ως εμπειρία τον 20ό αιώνα και σήμερα μπορούμε να αντλούμε και θετικά συμπεράσματα, αλλά και μεγάλη κατακτημένη πείρα αποφυγής λαθών.
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης σε καμιά περίπτωση δεν είναι μονόδρομος.
Η αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό πραγματικά στην εξουσία μπορεί να απελευθερώσει τεράστιες δυνάμεις. Χρειάζεται ένας λαός αποφασισμένος, οργανωμένος, ενημερωμένος, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να πάρει την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του.
Διαφορετικά, θα μετράμε νέες απογοητεύσεις, νέες ήττες, θα επιλέγουμε κάθε φορά το μικρότερο κακό, που οδηγεί πάντα στο μεγαλύτερο.
Υπερηφάνεια της κυβέρνησης η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική δράση
Φίλες και φίλοι,
Τα στελέχη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μπροστά στο δημοψήφισμα της Κυριακής μιλάνε συνέχεια για την «αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια» του ελληνικού λαού, που πρέπει να εκφραστεί με το ΟΧΙ που προτείνει η κυβέρνηση.
Είναι όμως θράσος η συγκυβέρνηση να μιλάει για αξιοπρέπεια και περηφάνια όταν:
-- Δηλώνουν, σε κάθε ευκαιρία, ετοιμότητα να συμμετάσχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, εκπαιδεύουν το στρατό για ιμπεριαλιστικές αποστολές. Ο ίδιος ο Τσίπρας στην τριμερή Συνάντηση Κορυφής με τους Προέδρους Κύπρου και Αιγύπτου αναπαρήγαγε αυτολεξεί το ευρωατλαντικό αφήγημα περί τζιχαντιστών, το οποίο δίνει πρόσχημα για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στον άξονα από Λιβύη έως Συρία και Ιράκ. Αντίστοιχες θέσεις έχει πάρει, βάζοντας την τζίφρα του κάτω από τα επίσημα κείμενα, στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ που έχει μετάσχει.
-- Δηλώνουν ετοιμότητα να φιλοξενήσουν και νέες ΝΑΤΟικές βάσεις και στρατηγεία στο έδαφος της χώρας, π.χ. σε Κρήτη και Κάρπαθο. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, το συνεταιράκι του Τσίπρα στην κυβέρνηση, έλεγε ακόμα και χτες, παρουσία δύο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, των αν. υπουργών Κ. Ησυχου και Θ. Δρίτσα, ότι η βάση της Σούδας στηρίζει το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ ενάντια στην απειλή των τζιχαντιστών. Παραπέρα, ο ίδιος αναλάμβανε, πρόσφατα, στη Βουλή υπό το βλέμμα του Τσίπρα, να «απαντήσει» στο ΚΚΕ, γιατί, λέει, «δεν καταλαβαίνει» τη χρησιμότητα μιας αμερικανικής βάσης στη Δωδεκάνησο... Κάτι που δε διανοήθηκε να κάνει καμιά κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση του 1974 στην Ελλάδα και το κάνει τώρα η «πρώτη φορά αριστερά»...
Μάλιστα, ο κ. Καμένος προχώρησε σήμερα σε μια εξωφρενική δήλωση, ενώπιον του πρωθυπουργού, λέγοντας ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις μπορούν να διασφαλίσουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας. Οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι για να υπερασπίζονται την εδαφική ακεραιότητα και τα σύνορα, δεν είναι ούτε για να παίρνουν μέρος σε ΝΑΤΟικές αποστολές ούτε για το εσωτερικό. Τέτοιες δηλώσεις παραπέμπουν αλλού, είναι επικίνδυνες, είναι παιχνίδι με τη φωτιά.
-- Συνεχίζουν τις συνεκπαιδεύσεις με αμερικανικά και άλλα ΝΑΤΟικά στρατεύματα, ακόμα και σε σχέδια πολέμου και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Βαλτική.
Φτιάχνουν άξονες με το Ισραήλ, χτίζοντας τη λυκοσυμμαχία με την ισραηλινή αστική τάξη, που ματώνει κυριολεκτικά το λαό της Παλαιστίνης.
Λένε στον ελληνικό λαό να αναγνωρίσει ως φίλο την πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου, τις ΗΠΑ, να ξεχάσει το ρόλο που έπαιξαν, όπως και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στην Ιστορία της χώρας μας, το ρόλο που παίζουν σήμερα σε μια σειρά περιοχές του κόσμου. Αλλωστε, η ελληνική κυβέρνηση, την ώρα που πεινάει ο λαός, βρήκε 500 εκατομμύρια δολάρια να τα δώσει στους Αμερικανούς για να συντηρήσουν ελληνικά αεροσκάφη για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ...
Τι ακριβώς από τα παραπάνω συνιστά περηφάνια και αξιοπρέπεια για τους εργαζόμενους, για το λαό; Τίποτα.
Μηδέν εις το πηλίκον.
Είναι η συνέχιση της πολιτικής συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στις επεμβάσεις και τους πολέμους, επειδή αυτό συμφέρει την ελληνική αστική τάξη.
Εντός των όποιων λυκοσυμμαχιών δεν μπορεί ο λαός να είναι υπερήφανος.
Ρίξτε στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ, διαμορφώστε ένα ισχυρό πολιτικό ρεύμα αντίστασης στην ΕΕ
Το ΟΧΙ που καλούν το λαό να πει ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Χρυσή Αυγή, είναι ΝΑΙ στην αυταπάτη ότι αυτές μπορούν να αλλάξουν, να γίνουν φιλολαϊκές, με διαπραγματεύσεις και νέες αντιλαϊκές συμφωνίες, ή με προσάραξη σε άλλες νομισματικές ενώσεις σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ.
Στην πραγματικότητα, όλοι τους προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό.
Γι' αυτό, μόνη αξιοπρεπής και υπερήφανη στάση για το λαό είναι η συσπείρωση με το ΚΚΕ, με την πολιτική του πρόταση.
Είναι η μόνη πρόταση που δεν βάζει το λαό να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, με ποια μέτρα θα τον σφαγιάσουν.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί λέμε ότι όπου ακούς πολλή πατρίδα και δήθεν εθνική συνεννόηση, όλοι αυτοί που τα λένε αυτά έχουν στο μυαλό τους μόνο την «πατρίδα» και το «έθνος» των καπιταλιστών, της αστικής τάξης, των ιμπεριαλιστών και όχι το «έθνος», την «πατρίδα» των εργατών, των ανέργων, των φτωχών βιοπαλαιστών αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών.
Το πραγματικό, γνήσιο ΟΧΙ είναι το ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης και σ' αυτήν της τρόικας. Το πραγματικό, γνήσιο ΝΑΙ είναι το ΝΑΙ του ΚΚΕ στην αποδέσμευση, με πρόγραμμα και κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με την εργατική τάξη, το λαό πραγματικά στην εξουσία.
Και αυτό καλούμε τον ελληνικό λαό να εκφράσει, ρίχνοντας στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ. Να διαμορφωθεί ένα ισχυρό πολιτικό ρεύμα αντίστασης στην ΕΕ.
Μπορεί να απέκλεισαν τυπικά, με τα τερτίπια τους στη Βουλή, αυτήν τη πρόταση απ' το δημοψήφισμα, το πολιτικό ρεύμα όμως και το μήνυμα που στέλνει δεν μπορούν, όσο κι αν θέλουν, να το ακυρώσουν.
Αυτό καλούμε το λαό να κάνει, χωρίς φόβο, απορρίπτοντας τους εκβιασμούς τόσο των ξένων όσο και της κυβέρνησης, απορρίπτοντας το μονόδρομο που λέει εδώ θα μείνουμε και θα παζαρεύουμε τη φτώχεια μας.
Αποτελεί ψευτοδίλημμα για το λαό το να επιλέξει ανάμεσα στα αντιλαϊκά μέτρα και στη σημερινή εικόνα με τις ουρές στα ΑΤΜ, τον κίνδυνο «κουρέματος» των λαϊκών καταθέσεων. Ο λαός δεν πρέπει να διαλέξει τον τρόπο της σφαγής του.
Δεν μπαίνουμε κάτω από ξένες σημαίες, τώρα με τη σημαία της εργατικής τάξης
Φίλες και φίλοι,
Δυναμώνουμε την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, τη συσπείρωση με το ΚΚΕ.
Δυναμώνουμε τη συζήτηση με το λαό, κάθε μέρα, κάθε ώρα, μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στις γειτονιές στις πόλεις, σε όλα τα χωριά.
Οργανώνουμε την αντίσταση, την ετοιμότητα, την προετοιμασία σε ενδεχόμενο εξελίξεων, επίσημης χρεοκοπίας, γιατί ο λαός μας είναι ήδη χρεοκοπημένος.
Στηρίζουμε όλους τους ανήμπορους και καταφρονεμένους. Οργανώνουμε την αντίσταση μέσα από Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ, στις υπηρεσίες, από Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, από επιτροπές κοινωνικής αλληλεγγύης και βοήθειας, μέσα από ομάδες και επιτροπές ελέγχου κατά της αισχροκέρδειας, της πιθανότητας έλλειψης τροφίμων, φαρμάκων και άλλων προϊόντων απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας.
Καλούμε σε ετοιμότητα όλες τις δυνάμεις που ενδιαφέρονται για το καλό του λαού μας, ενάντια σε οποιεσδήποτε εξελίξεις που θα θελήσουν να τον φέρουν στη γωνία, άβουλο παρατηρητή των γεγονότων και των εξελίξεων για τη διάσωση του βάρβαρου συστήματος και των κυβερνήσεών του, που συνεχίζουν να ξεζουμίζουν το λαό και τη νεολαία.
Το ΚΚΕ δεν θα μπει στο παιγνίδι της κοροϊδίας, του αποπροσανατολισμού, της στήριξης αντιλαϊκών κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης, όποιο πρόσημο κι αν έχουν, όπως και αν εμφανίζονται, όποια ονομασία κι αν τους δίνεται, γιατί σκοπός τους είναι ένας: Πώς θα γονατίσουν το λαό μας, πώς θα βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι.
Είναι μακριά νυχτωμένοι. Γιατί εμείς είμαστε παντός καιρού. Οχι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, που μέσω του πρωθυπουργού, του κ. Τσίπρα, μας δήλωσε ότι αυτός δεν είναι παντός καιρού. Δεν ξέρουμε αν κάτι άλλο ήθελε να πει ή αν δεν γνωρίζει το πραγματικό νόημα της φράσης αυτής.
Ομως, εμείς θα συμφωνήσουμε για πρώτη φορά μαζί του. Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παντός καιρού. Το έχει αποδείξει ήδη μέσα σε λίγους μήνες.
Πώς να αντιμετωπίσει θύελλες και φουρτούνες, ανηφοριές και δυσκολίες; Ομολόγησε με τον τρόπο του ότι είναι για τα εύκολα. Ομως, ο ελληνικός λαός, το κίνημά του δεν θέλουν τέτοιους ή τέτοιες.
Θέλουν το ΚΚΕ, κόμμα παντός καιρού, που αντέχει σε όλες τις αναποδιές, που μπορεί να αντιμετωπίσει τις θύελλες και τις δυσκολίες της ταξικής πάλης. Που δεν αλλάζει θέσεις σαν τα πουκάμισα που αλλάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και πάει όπου φυσάει ο άνεμος, ακριβώς επειδή δεν είναι παντός καιρού...
Σας καλούμε να αποβάλετε τα τρομοκρατικά διλήμματα, ένθεν κακείθεν. Να συμπαραταχθείτε με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές ή επιφυλάξεις.
Είναι η μόνη ελπίδα για το λαό, για τη διέξοδο από την κρίση σε όφελος της λαϊκής ευημερίας.
Σας καλούμε να κάνετε το πρόγραμμα του ΚΚΕ, τις θέσεις του, την οργάνωσή του σημαία σας. Δεν μπαίνουμε κάτω από ξένες σημαίες.
Η σημαία της εργατικής τάξης, των αγώνων του λαού μας, η βαμμένη με το κόκκινο αίμα των παιδιών του, η σημαία των ηρώων αυτής της πατρίδας, θα κυματίζουν περήφανα, όταν ο λαός μας ο ίδιος αποφασίσει να τις πάρει στα χέρια του και να τις σηκώσει ακόμα ψηλότερα...
Με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, δίνουμε τη μάχη πόρτα πόρτα, έξω απ' τα εκλογικά τμήματα, συνεχίζουμε από Δευτέρα στους δρόμους του αγώνα, εκεί θα βρεθεί η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της πατρίδας μας με το ΚΚΕ μπροστά.

TOP READ