29 Απρ 2012

Τι σημαίνει λαϊκή εξουσία και ποιοι θεσμοί θα αντικαταστήσουν το σημερινό σάπιο σύστημα.


Τι σημαίνει λαϊκή εξουσία και ποιοι θεσμοί θα αντικαταστήσουν το σημερινό σάπιο σύστημα. 



Τα αστικά ΜΜΕ, τώρα, την προεκλογική περίοδο, πασχίζουν να υπονομεύσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική, λαϊκή εξουσία, με αιχμή της προπαγάνδας τους το ζήτημα της δημοκρατίας. Αντιπαραθέτουν τη λειτουργία της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας καλλιεργώντας συνειρμούς ότι στην εργατική, λαϊκή εξουσία δε θα υπάρχει δημοκρατία αφού η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν δυνατότητα να εκλέγουν βουλευτές κ.λπ. Ρωτάνε, για παράδειγμα, θα υπάρχει κοινοβούλιο; Πώς θα λειτουργεί; Και άλλα τέτοια. Δεν είναι ότι δεν ξέρουν. Αντιπαραθέτουν την αστική μορφή διαχείρισης (αυτό κάνει η αστική βουλή), της εξουσίας των καπιταλιστών, για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η σημερινή δημοκρατία είναι αντιδημοκρατική για το λαό, αφού νομοθετεί αντεργατικά, αντιλαϊκά. Και να εμποδίσουν την ολοένα και μεγαλύτερη επίδραση που ασκεί η πρόταση του ΚΚΕ σε πλατύτερες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις. 


Πώς θα λειτουργεί η εργατική, λαϊκή εξουσία; Θα υπάρχει βουλή; Βεβαίως θα υπάρχει βουλή. Αλλά δε θα είναι σαν τη σημερινή, όπου κάθε 4 χρόνια το εκλογικό σώμα εκλέγει βουλευτές σε εκλογικές περιφέρειες, δηλαδή σε εδαφική βάση. Οι λαϊκοί βουλευτές θα αντιπροσωπεύουν το εργοστάσιο, τον κλάδο, τους συνταξιούχους, τους φοιτητές, τους σπουδαστές, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους. Αντίστοιχα λοιπόν θα εκλέγονται από τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς για τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, από τις σχολές για τους φοιτητές, σπουδαστές κ.λπ. Δηλαδή, θα αντιπροσωπεύονται κοινωνικές δυνάμεις. 
Η ιδιότητα του βουλευτή δε θα αποτελεί επάγγελμα, άρα δε θα έχει μισθό. Οι βουλευτές θα ελέγχονται για το έργο και τη δράση τους από τους εκλογείς τους σε τακτά περιοδικά διαστήματα και θα ανακαλούνται για να εκλεγούν άλλοι αν δεν ανταποκρίνονται στην αποστολή τους. Θα συνεχίζουν να εργάζονται στη δουλειά τους, απ' αυτήν θα πληρώνονται με τον ίδιο μισθό με όλους τους εργαζόμενους και θα απαλλάσσονται μόνο για το χρονικό διάστημα που θα λειτουργούν οι σύνοδοι της βουλής, γιατί η βουλή δε θα λειτουργεί καθημερινά, δε χρειάζεται άλλωστε αφού θα έχει απαλλαγεί από την τεράστια αστική γραφειοκρατία. 


Από το εργοστάσιο που θα εκλέγονται τα πρώτα εργατικά όργανα εξουσίας μέχρι τη βουλή θα υπάρχουν και ενδιάμεσα εργατικά, λαϊκά όργανα που θα εκλέγονται και θα βρίσκονται σε άμεση σχέση με αυτά τα όργανα αλλά και την εργατική, λαϊκή βουλή. Ετσι, η συμμετοχή των εργαζομένων δε θα είναι μια φορά στα τέσσερα χρόνια με την ψήφο. Θα υπάρχει άμεση σχέση των εργαζομένων που εκλέγουν με όλα τα εργατικά, λαϊκά όργανα, ο λαός θα συμμετέχει και μέσω εκλογών και μέσω ελέγχου από το εργοστάσιο ως τη βουλή στην άσκηση της εξουσίας. Σήμερα ο λαός συμμετέχει μόνο κάθε τέσσερα χρόνια με την ψήφο. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. Στην εργατική, λαϊκή εξουσία θα συμμετέχει καθημερινά μέσω ελέγχου, μέσω ανακλητότητας όταν χρειάζεται με δεδομένο τον υποχρεωτικό απολογισμό των βουλευτών στους εκλογείς τους. Ετσι, οι εργάτες θα εκλέγουν αυτούς που θεωρούν τους καλύτερους και θα τους ελέγχουν ταυτόχρονα. Η εργατική, λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας. Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατία ή άλλα αρνητικά φαινόμενα. Αυτή είναι ανώτερη μορφή δημοκρατίας από την αστική και πάνω απ' όλα εξασφαλίζει την άμεση λαϊκή συμμετοχή στις υποθέσεις της κοινωνίας. Η εξουσία ασκείται από κάτω, από το λαό, προς τα πάνω και όχι το αντίθετο που γίνεται σήμερα με την αστική δημοκρατία.
.
 Αναρτήθηκε από  βυσσινόκηπος

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 6ο - Θεσσαλία


Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 6ο - Θεσσαλία

Θεσσαλία


Με αυτά και αυτά, φτάσαμε στην Θεσσαλία, μια περιοχή στην οποία συναντάμε εργαζόμενους απο όλους σχεδόν τους οικονομικούς κλάδους της χώρας, από την γεωργία και την βιομηχανία, έως το εμπόριο και τον τουρισμό. Παράλληλα στο γεωγραφικό αυτό διαμέρισμα, έχουν διαδραματιστεί σπουδαίες σελίδες του ελληνικού εργατικού και αγροτικού κινήματος, απο τους καπνεργάτες του Βόλου και τους αγρότες του Κιλελέρ, στην δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στον Όλυμπο, τον Κίσσαβο και την Πίνδο και τους σπουδαίους αγροτικούς αγώνες που ακολούθησαν στην μεταπολίτευση.

Και στην Θεσσαλία, ο δικομματισμός, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια, συνήθως 1-2 μονάδες πάνω από τον εθνικό μέσο όρο (το 2009: 79,13%), με τα χαμηλότερα ποσοστά των αστικών κέντρων να υπερσκελίζονται απο τις ορεινές και ημιορεινές περιοχές, κυρίως των νομών Τρικάλων και Καρδίτσας, που δείχνουν να είναι πιο επιρρεπείς στην κυρίαρχη αστική προπαγάνδα.


Κανένα κάστρο δεν υπάρχει στην Θεσσαλία, η οποία συνηθίζει να αλλάζει χρώμα στον πολιτικό χάρτη, κάθε φορά που αλλάζει και το χρώμα της αστικής κυβέρνησης. Μια μικρή διαχρονική υπεροχή όμως, την διατηρεί η Νέα Δημοκρατία, η οποία εμφανίζεται πιο δυνατή στα ορεινά και ημιορεινά τμήματα των νομών Καρδίτσας και Τρικάλων, στις αγροτικές - ημιαστικές περιοχές στα νότια τμήματα του νομού Λαρίσης και στην δυτική Μαγνησία. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ κυριαρχεί στα αστικά κέντρα, τους βόρειους και παραθαλάσσιους δήμους της Λάρισας, και στο μεγαλύτερο μέρος του νομού Τρικάλων.

Το μεγαλύτερο ποσοστό εκ μέρους ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες 5 εκλογικές αναμετρήσεις, επιτεύχθηκε το 2009 στον νομό Τρικάλων, με 45,01%, ενώ αντίθετα στο χαμηλότερο σημείο βρέθηκε το 2007 στον νομό Μαγνησίας με 36,39%. Η Νέα Δημοκρατία αντίστοιχα, πέτυχε το μεγαλύτερο ποσοστό της το 2004 στον νομό Καρδίτσας με 50,83%, ενώ το χαμηλότερο φυσικά στις τελευταίες εκλογές του 2009 με 35,55% στον νομό Μαγνησίας. Όπως βλέπετε, και τα δυο κυρίαρχα αστικά κόμματα πραγματοποιούν limit down, στον νομό Μαγνησίας, ο οποίος είναι ένας απο τους νομούς της επαρχιακής ηπειρωτικής Ελλάδας, με το χαμηλότερο ποσοστό ανθρώπων, "υπό την επήρεια του δικομματισμού" (75,94% το 2009).

Ακολουθούν οι χάρτες κατανομής των δήμων για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)
 
 

Η παρουσία του ΚΚΕ

Δυναμική η παρουσία του ΚΚΕ στον θεσσαλικό κάμπο, βασιζόμενη στην δυναμική του παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, αγροτών και εργατών της μεταπολίτευσης, αλλά και στην πλούσια δράση των κομμουνιστών και την παράδοση του κόμματος, πριν και κατα την διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου. Μια παρουσία όμως, που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς απ'οτι στην υπόλοιπη χώρα, καθώς ποσοστά και ψήφοι αυξάνονται με υποτριπλάσιους ρυθμούς απ'οτι σε άλλες περιοχές.

Στις εκλογές του 2009, το ΚΚΕ κατέγραψε ποσοστό 8,66% στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας, καθώς ψηφίστηκε από 46.185 ψηφοφόρους, σημειώνοντας πτώση σε σχέση με το 2007 (9,04%, 50.327 ψήφοι) και αύξηση της τάξης του 16% (όσον αναφορά το ποσοστό) σε σχέση με το 2000 (7,47%, 41.605 ψήφοι).

Κέντρο της "Λαϊκής Αντεπίθεσης" στην Θεσσαλία, αποτελεί η κοινότητα Τσαριτσάνης (νομός Λάρισας), η οποία σημείωνει μεταξύ άλλων και το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα, σε επίπεδο δήμων και κοινοτήτων, με 26,90% το 2009. Μάλιστα η Τσαριτσάνη ήταν μια απο τις τρεις κοινότητες της χώρας, που κατάφεραν με την μαζική συμμετοχή των κατοίκων της, να μην υπαχθούν στον καποδιστριακό δήμο της Ελασσόνας το 1996.

Αυξημένη εκλογική επιρροή, παρουσιάζει το ΚΚΕ σε όλα τα αστικά κέντρα και τις περιφερειακές τους περιοχές, και για να μην το κουράζουμε ... σε όλες τις περιοχές πλην Πίνδου, επαρχίας Φαρσάλων, Βελεστίνου και Βολιώτικων "βορείων" (ανατολικών στην περίπτωσή μας) προαστείων. Ποσοστά άνω του 18%, επιτυγχάνει το ΚΚΕ και σε άλλες 2 περιοχές της Θεσσαλίας, όπως είναι ο δήμος Παληόκαστρου (Τρίκαλα) με 18,87% και η Σκόπελος με 18,69%. Πολύ ψηλά βρίσκονται επίσης οι δήμοι Λακέρειας (15,91%) και Τυρνάβου (14,44%) του νομού Λάρισας, ο δήμος Ιτάμου (15,44%) στον νομό Καρδίτσας και ο δήμος Σούρπης (14,62%) της Μαγνησίας.

Τα χαμηλότερα ποσοστά του ΚΚΕ σε αυτήν την περιοχή, εντοπίστηκαν για το 2009 στους δήμους Ναρθακίου με 2,14% (Ν. Λάρισας), Αργιθέας με 2,20% (Ν. Καρδίτσας) και Μουζακίου με 2,48% (πάλι νομός Καρδίτσας).

Ακολουθούν οι χάρτες των ποσοστών του ΚΚΕ για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)
 
 

Προβλέψεις - Εκτιμήσεις

Αναμένουμε αισθητή άνοδο του ΚΚΕ, και σε ποσοστό και σε ψήφους, με αρκετές κόκκινες βούλες στον χάρτη της περιοχής (Τσαριτσάνη, Παληόκαστρο, Σκόπελος, Λακέρεια και ίσως Τύρναβος, Αμπελώνας κλπ) και με την δεύτερη θέση να "παίζει" για τον νομό Λάρισας. Παρ'ολα αυτά, η Νέα Δημοκρατία δείχνει να διατηρεί παγιδευμένα, αρκετά τμήματα του αγροτικού και εργατικού πληθυσμού και το ΠΑΣΟΚ να διατηρεί με άνεση την δεύτερη θέση στους τρεις απο τους τέσσερις νομούς.
 

Σχετικά 

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 1ο - Πελοπόννησος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 2ο - Αττική
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 3ο - Στερεά Ελλάδα
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 4ο -Ιόνια Νησιά
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 5ο - Ήπειρος

Συζήτηση για την εξουσία


Συζήτηση για την εξουσία 




 Το κείΈνα κείμενο, σε δύο μέρη, του Γιώργου Σαρρή από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Διαθέστε λίγο χρόνο να τα διαβάσετε, θα βγείτε σοφότεροι.
μενο δίνει με σοβαρή πολιτική τεκμηρίωση ποιο είναι το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ που αρχίζει να αναδεικνύεται θαρρετά από το ΚΚΕ, κόντρα σε απλοϊκές προτάσεις - παγίδες περί εκλογικίστικης συνεργασίας και «αριστερής» κυβέρνησης για να σώσει ό,τι σώζεται στο σύστημα του καπιταλισμού: ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. 


Όχι της όποιας κυβερνητικής εξουσίας αλλά της ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, της εξουσίας της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τα εργαζόμενα στρώματα του λαού. Προφανώς κάποιοι αγνοούν, αποκρύπτουν ή δεν ξέρουν ότι τώρα έχουμε ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ και αυτή πρέπει να ανατραπεί όχι να αλλάξει η όποια κυβέρνηση αφήνοντάς τη άθικτη. Όμως για τους κομμουνιστές ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ δεν είναι οι εκλογές ούτε οι κυβερνήσεις του συστήματος διαχείρισης του καπιταλισμού. Είναι πάντα το πρόβλημα της εξουσίας: ΠΟΙΑ ΤΑΞΗ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ


 Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι είναι ταξική εξουσία σήμερα, είναι η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ αλλά να μη νομίσουν ότι μιλάω για κάποια πολιτική φασιστική, βασιλική ή κοινοβουλευτική δικτατορία. Η αστική δικτατορία υπάρχει πάντα στον καπιταλισμό ανεξαρτήτως αν έχουμε κοινοβουλευτισμό, βασιλεία ή χούντα. 


Συνοπτικά θα έλεγα ότι το θέμα ανάγεται στο ΒΑΣΙΚΟ ΝΟΜΟ του καπιταλιστικού συστήματος πως «ό,τι παράγει ο εργαζόμενος ανήκει στον καπιταλιστή, ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής» Αυτό δεν αλλάζει με καμιά αλλαγή κυβέρνησης κομμάτων, χούντας ή βασιλιά. Αυτή είναι η «ΕΞΟΥΣΙΑ» για την οποία μιλάνε οι κομμουνιστές. Και προτείνουν τη δική τους εξουσία ως ΒΑΣΙΚΟ ΝΟΜΟ που λέει πως «ό,τι παράγει ο εργαζόμενος ανήκει σε αυτόν που είναι και ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής που ο ίδιος δημιουργεί, μέσα από κοινωνικές μορφές δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας και δημοκρατικής διεύθυνσης των παραγωγικών δυνάμεων (οικονομίας)».


 Αυτοί οι δύο ΝΟΜΟΙ είναι οι δύο ταξικές δικτατορίας ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ και ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ και δεν εξαρτώνται ακριβώς από κυβερνητικές μορφές. Οι κυβερνητικές μορφές αντίθετα είναι έκφραση της ταξικής δικτατορίας που καλούνται να διαχειριστούν. 


 Αν κάποιος θέλει το ΚΚΕ διαχειριστή της εξουσίας του κεφαλαίου στο όνομα του «μικρότερου κακού» και για τη… "σωτηρία της πατρίδος" μαζί και των καπιταλιστών, τότε ας κάνει προτάσεις… γενναίας υποταγής και υπηρέτησης στο σύστημα!!!


 Μπορείτε να το διαβάσετε:






Συζήτηση για την εξουσία - Ενας επικίνδυνος λεκές που απλώνεται (1ο)






http://giorgossarris.blogspot.com/2012/04/blog-post_28.html






Έχω ζήσει πολλές εκλογικές μάχες από τη μεταπολίτευση και μετά.
 Ο αέρας της πτώσης της χούντας το '74 αλλά και το γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά που βίωνα έστω και σαν παιδί εκλογές, έδινε ένα τόνο μοναδικό που δεν ξεχνιέται εύκολα. Η ατμόσφαιρα της αλλαγής το '81 ήταν το ίδιο ή και περισσότερο εντυπωσιακή, τόσο που αν ήσουν και μια στάλα σοσιαλδημοκράτης μπορεί να νόμιζες ότι ήσουν από τους τυχερούς που ζούσαν ιστορικές επαναστατικές στιγμές.




Ύστερα πέρασαν μια σειρά από εκλογές που οι περισσότερες έμοιαζαν φυσιολογικές, τόσο φυσιολογικές που στο τέλος γινόντουσαν εντελώς βαρετές, αφού τίποτα δεν αλλαζε και τίποτα καινούργιο δεν λεγόταν. Η δρόμος για την Ευρώπη είχε χαραχτεί από νωρίς, και είχε γίνει στη συνείδηση των πολλών κάτι σαν αξίωμα που ήταν αδύνατο να αμφισβητηθεί ό,τι κι αν έλεγε το "βαρετό" ΚΚΕ που είχε μείνει μόνο του να φωνάζει σε αυτιά που δεν άκουγαν σε σημείο που να καταντάει ενοχλητικό, για την "Ευρώπη των μονοπωλίων" και άλλα τέτοια γραφικά. Ετσι το ΠΑΣΟΚ κάλπαζε ανενόχλητο μέσα στα χρόνια, η ΝΔ το διαδεχόταν σε σύντομα διαλείμματα, η τηλεόραση ΄πολτοποιούσε τα μυαλά, ο καπιταλισμός όργωνε τις συνειδήσεις με τα καινούργια του εργαλεία μοιράζοντας υποσχέσεις, φλασάτα περιτυλίγματα χωρίς περιεχόμενο, δανεικά και μελοντικά χρέη, η Ελλάδα περπατούσε σε λήθαργο με τα μάτια δεμένα κι εμείς μαθαίναμε να γινόμαστε θεατές στην ίδια μας τη ζωή που πια δεν ήταν δική μας, δεν μας αφορούσε όπως άλλοτε, ήταν κάτι ανάμεσα σε ζωή και σειρά της τηλεόρασης που απλά παρακολουθούσαμε ανελλιπώς τη συνέχεια.


 Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι αυτές οι εκλογές έχουν κάτι διαφορετικό. Οι άνθρωποι θέλοντας και μή ξυπνάνε από μια βαθιά νάρκωση και φαίνεται να τεντώνουν ξανά αυτιά για να ακούσουν προσεκτικά από την αρχή. Όλα αυτά που μέχρι τώρα μπορεί να είχαν απλά και μόνο θεωρητική ή και καθόλου σημασία τώρα έχουν αποκτήσει κυριολεκτικα σάρκα και οστά, έχουν γίνει χωρίς υπερβολή "ζητήματα ζωής και θανάτου" Ετσι μάθαμε από την αρχή και συζητάμε για την Ευρώπη, για το ευρώ, για το Μάαστριχτ, για το χρέος, το έλλειμμα (σιγά να μην ήξερε έστω κι 1 στους 10000 το 2008 τί είναι χρέος και τί έλλειμμα) για τον καπιταλισμό (τι απαγορευμένη λέξη μέχρι πριν λίγο) και εσχάτως και για το σοσιαλισμό μετά από τόσα χρόνια.


Η ποιότητα του πολιτικού διαλόγου φτάνει μερικές φορές σε πραγματικά μεγάλα ύψη, αρκεί να υπάρχουν βέβαια στους συνομιλητές υποψήφιοι ή αναλυτές της Αριστεράς και του ΚΚΕ, τόσο που πραγματικά μέσα στο τόσο σκοτάδι της κρίσης να αρχίζει να αχνοφαίνεται κάποιο φώς. Δικό μας φώς βέβαια. Μικρά φαναράκια αυτών που φαίνεται σιγά-σιγά να καταλαβαίνουν πως είναι ώρα να νοιαστούν και να πάρουν τη ζωή τους στα χερια τους γιατί δε γίνεται αλλιώς..


Την περασμένη Δευτέρα στο enikos.gr είχαμε τους 3 αρχηγούς της Αριστεράς. Και τότε ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι όλο το "ζουμί" αυτών των εκλογών δεν είναι πια στο δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά στην Αριστερά! Και μάλιστα όχι το ίδιο μοιρασμένο στα 3 κόμματα αλλά στο τι διάολο συμβαίνει με τους κομμουνιστές. Θα συνεργαστούν; Δε θα συνεργαστούν; Γιατί τέλος πάντων το ΚΚΕ με το παρελθόν του ΕΑΜ και της ΕΔΑ, της λογικής των συνεργασιών των αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, που χωρίς αμφιβολία στάθηκε στο πλάι του λαού όλα αυτά τα άγονα χρόνια και νοιάστηκε για τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα, τώρα στυλώνει τα πόδια και λέει ΟΧΙ στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για έναν συνασπισμό εξουσίας με κέντρο την Αριστερά που να ανακουφίζει το λαό από τα όσα απίστευτα έχει υποστεί τα 2 τελευταία χρόνια. Μια πρόταση που σε πρώτη επαφή και παρατήρηση φαίνεται να "περνάει" με ευκολία στις μάζες και να αρέσει  στους περισσότερους.


Ακολούθησαν κι άλλες συνεντεύξεις, παρουσιάσεις των θέσεων των 2 ειδικά κομμάτων, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό που ήταν στο κέντρο της συζήτησης ήταν αυτή η ερώτηση που έγινε και από τον Ν.Χατζηνικολάου που έλεγε. "Γραμματέα πες μας. Τι θα κάνετε αν την επόμενη των εκλογών σας δώσει ο λαός εντολή κυβέρνησης;"


Εντυπωσιακή και απίστευτη ερώτηση, λογική όμως μέσα στο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί. Οχι γιατί υπάρχει τέτοια πιθανότητα βέβαια, αλλά γιατί επιτέλους μετά από τόσες δεκαετίες ο δικομματισμός σπάει και καταρρέει και ο λαός αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του έξω από τα διλημματικά τείχη που τον εγκλώβιζαν τόσον καιρό.


 Κι έτσι επιτέλους η πολιτική συζήτηση για πρώτη φορά ανεβαίνει σε ένα άλλο ποιοτικό επίπεδο που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε μπορέσει να αγγίξει. Ο απλός κόσμος αρχίζει να συζητάει το ζήτημα της εξουσίας!


Κοινοβουλευτική εξουσία, πραγματική εξουσία, εξουσία του λαού και των εργαζόμενων, εργατική εξουσία είναι έννοιες που πηδάνε από τα μαρξιστικά βιβλία στις οθόνες κι απλώνουν ξαφνικά σαν επικίνδυνος λεκές στο γυαλί της τηλεόρασης. Κι οι φίλοι , οι γείτονες, οι συγγενείς κι εμείς οι ίδιοι που περίπου τυπικά συμμετείχαμε στις περισσότερες εκλογές εκφράζοντας πολιτικές απόψεις με έναν τρόπο όμως περισσότερο οπαδικό, αρχίσαμε να συζητάμε και να συνειδητοποιούμε οτι τα 2 τελευταία χρόνια με τρόπο σωστό ή λάθος αλλά επίμονο και συνεχή, δεν παλέψαμε απλά για να μην περάσει το μνημόνιο ή το μεσοπρόθεσμο αλλά κάναμε ίσως κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Αρχίσαμε δειλά μεν αλλά συστηματικά να αμφισβητούμε το μέχρι τώρα αναμφισβήτητο. Την αστική εξουσία.
 Κάτι που βέβαια όχι μόνο δεν πρέπει να σταματήσει στις 7 Μάη αλλά πρέπει να συνεχιστεί και μάλιστα με τρόπο καταιγιστικό.


"Συζήτηση για την εξουσία- Ενας επικίνδυνος λεκές που απλώνεται (2ο)"


http://giorgossarris.blogspot.com/2012/04/1_29.html


Σε συνθήκες ακμάζοντος καπιταλισμού είναι μάταιο κανείς να ψάχνει για εξεγέρσεις κι επαναστάτες και να πέφτει μάλιστα σε θλίψη βαθιά όταν δεν τους βρίσκει. Ειναι η στιγμή που το σύστημα αυτοεπιβεβαιώνεται  και με τους αυξημένους "ρυθμούς ανάπτυξης" ή τα φουσκωμένα ΑΕΠ, αλλά και με τα κέρδη που μοιράζονται σε μεγαλομετόχους και μικρομετόχους μεγάλων επιχειρήσεων, τα μικρότερα κέρδη που προκύπτουν από την εσωτερική αγορά για τους μικρομεσαίους, και τελικά τις στοιχειώδεις εξασφαλίσεις που δίνονται στους χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους προκειμένου να είναι σε ένα ελάχιστο ή σχετικό βαθμό ικανοποιημένοι και να μη δημιουργούν πρόβλημα στο σύστημα. Σε τέτοιους καιρούς ακόμη και η δημοκρατία "λειτουργεί" στοιχειωδώς έτσι ώστε να δημιουργούνται οι γνωστές αυταπάτες και μύθοι για την αστική δημοκρατία. Όχι ότι δεν υπάρχουν φαινόμενα αυταρχισμού βέβαια,  σαφώς υπάρχουν, αλλά είναι σε περιορισμένο βαθμό, αφού ο πραγματικός αυταρχισμός είναι όπλο που η εξουσία το κρατάει για τα δύσκολα όπως ήδη έχουμε αισθανθεί τελευταία. Ο αυταρχισμός των προηγούμενων δεκαετιών δεν θα έχει σχέση με αυτόν που θα νοιώσουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα.


Αυτές  οι "εποχές ακμής" λοιπόν είναι οι εποχές όπου η αστική εξουσία δεν αμφισβητείται. Δεν μπορεί δηλαδή στα σοβαρά να τεθεί και να πείσει μεγάλες μάζες το ζήτημα της ανατροπής της πραγματικής εξουσίας του καπιταλισμού. Τότε ο καπιταλισμός κοιμάται ήσυχος αφού το μόνο που συζητείται είναι οι καλύτεροι τρόποι διαχείρισης από αυτούς που έχουν αυτό το ρόλο. 
Όταν κάτω από τέτοιες συνθήκες γίνονται εκλογές προφανώς τα αστικά  και τα σοσιαλδημοκρατικά "διαχειριστικά" κόμματα έχουν τον πρώτο λόγο. Τότε είναι η στιγμή όπου όταν οι κομμουνιστές μιλάνε για τον απώτερο στόχο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, πέφτουν θύματα ειρωνείας και χλευασμού με το γνωστό "και πως θα φτάσετε εκεί  δηλαδή; Θα κάνετε επανάσταση;". 
 Το μόνο που συμβαίνει τότε είναι  τα μεν αστικά ή "διαχειριστικά" ακόμα και "Αριστερά" κόμματα να διαγωνίζονται σε δήθεν "βελτιώσεις" προς όφελος "όλου του λαού" και σε προτάσεις εναλλαγών προσώπων, ενώ οι κομμουνιστές απλά παλεύουν με υπομονή για αλλαγή των συσχετισμών ενώ παράλληλα παλεύουν στο πλάι του λαού για την πραγματική βελτίωση της ποιότητας της ζωής του, για την επίλυση καθημερινών προβλημάτων και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων, βάζοντας βέβαια ως μακροπρόθεσμο στόχο το όραμά τους για ριζική αλλαγή της κοινωνίας ξέροντας ότι λίγοι μόνον θα τους ακολουθήσουν. Είναι γνωστό ότι σε αυτή τη φάση ο  διαχωρισμός και το ξεκαθάρισμα του "ποιός είναι τί" ανάμεσα σε αστικά δημοκρατικά, σοσιαλδημοκρατικά, Αριστερά αλλά και κομμουνιστικά ή αυτοπροσδιοριζόμενα ώς κομμουνιστικά και Αριστερά κόμματα είναι μια δύσκολη δουλειά. Είναι η στιγμή που η πολιτική απατεωνιά βρίσκει έδαφος και ανθίζει αφού λίγοι ψάχνουν τις λεπτομέρειες κι ακόμη λιγότεροι είναι ικανοί να διακρίνουν.


Σε βαθιά κρίση
 Όταν το σύστημα όμως μπαίνει σε βαθιά κρίση όπως συμβαίνει τώρα, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Τα αστικά κόμματα στριμώχνονται στη γωνία κι αρχίζουν να έχουν μεγάλα προβλήματα διαβρώσεων αφού δεν μπορούν πειστικά να δικαιολογήσουν και να στηρίξουν τις αλλεπάλληλες αντιφάσεις των πολιτικών που ακολουθούνται. Εκείνη τη στιγμή ο ρόλος τους αποκαλύπτεται και ο λαός αρχίζει αργά αλλά σταθερά να κατανοεί ότι τα κόμματα αυτά δεν ήταν κόμματα "όλου του λαού" όπως του έλεγαν αλλά απλά μηχανισμοί που δούλευαν για λογαριασμό του καπιταλισμού καλυμμένοι με παραπλανητικά  συννεφάκια εντυπωσιακού φιλολαϊκού μπλα-μπλά.


Τότε τα αστικά κόμματα μέσα στην αυξανόμενη ένταση της κρίσης χάνουν σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη του λαού και μαζί τον πρώτο λόγο και τα βλέμματα μεγάλων λαϊκών μαζών στρέφονται αλλού αναζητώντας διέξοδο. Ο καπιταλισμός αμέσως προσπαθεί να καλύψει το κενό πολιτικής εκπροσώπησης με εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να κερδίσει χρόνο και να μην κινδυνέψει να χάσει κεντρικά πλεονεκτήματα της εξουσίες του, όχι μόνο της πραγματικής αλλά και της κυβερνητικής.  Όμως εδώ τα ψέματα αρχίζουν να έχουν κοντά πόδια και τα περιθώρια πολιτικάντικων ελιγμών περιορίζονται αφού τώρα μέσα στο λαό, αυτοί που ψάχνουν πραγματικά λύση γίνονται όλο και περισσότεροι.


Δεν υπάρχει νομίζω κανείς που να μην αναγνωρίζει αυτό που ζούμε μέσα στην παραπάνω περιγραφή. Είμαστε ακριβώς στο σημείο όπου το ίδιο το σύστημα έχοντας βρεθεί στην βαθύτερη ίσως κρίση της ιστορίας του, έχει αρχίσει να αμφισβητείται σοβαρά. Οι συζητήσεις για το μέλλον του καπιταλισμού δίνουν και παίρνουν, όταν μόλις 2 χρόνια πριν, στις προηγούμενες εκλογές π.χ.  κανείς δεν τολμούσε να ανοίξει κουβέντα για κάτι τέτοιο χωρίς να χαρακτηριστεί γραφικός και χωρίς να εισπράξει ειρωνικά γέλια από τους γνωστούς σταρ  ενημερωτικών εκπομπών.


Σ' αυτή τη φάση λοιπόν ο ρόλος των Αριστερών κομμάτων και των κομμουνιστών αλλάζει αφού όλοι έχουν τα βλέμματα καρφωμένα επάνω τους.  Τι πρέπει να κάνουν λοιπόν;
 Το τι θα κάνουν τα γενικά Αριστερά 'σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι περίπου γνωστό. Θα προσπαθήσουν να βρουν ενδιάμεσες λογικές, "ρεαλιστικές λύσεις" που να μη θίγουν πραγματικά το σύστημα, αλλά που κυρίως θα επιχειρήσουν να κάνουν αυτά τα κόμματα "χαλίφηδες στη θέση των προηγούμενων χαλίφηδων" που έχασαν τη μπάλα. Αυτή είναι η τακτική που όπως παλιά πιστεύουν πως θα οδηγήσει απ' ευθείας στην αγκαλιά τους το μεγάλο κοινό. Το target group δηλαδή που φυσικά δεν θέλει ταλαιπωρίες, ρήξεις και αίματα (ποιος θέλει θα μου πείτε τα δύσκολα) είναι το μεγαλύτερο δυνατόν. Ως εδώ εύκολα.


 Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ όμως είναι το τι θα κάνουν οι κομμουνιστές γιατί από την ικανότητα της πρωτοπορίας θα κριθεί και το τελικό αποτέλεσμα.
 Οι κομμουνιστές ως το κομμάτι εκείνο του πολιτικού φάσματος που πραγματικά βρίσκεται στο πλάι του λαού ως σάρκα από τη σάρκα του έχουν χωρίς αμφιβολία τα εξής καθήκοντα.


·         1. Να αναλύσουν με επιστημονική ακρίβεια και σοβαρότητα την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, και να πουν την απόλυτη αλήθεια ακόμη κι αν είναι δυσάρεστη, για να βοηθήσουν το λαό στην όσο πιο ξεκάθαρη  κατανόηση της κρίσιμης κατάστασης, πράγμα που και προστασία μπορεί να προσφέρει σε μια σειρά από ζητήματα αλλά κυρίως θα γίνει στη συνέχεια και εφαλτήριο συνειδητής δράσης που φυσικά είναι εντελώς αναγκαία στις συνθήκες που βρισκόμαστε.


·         2. Με βάση αυτή την ανάλυση, να δώσουν στο λαό τους κατάλληλους τρόπους διεξόδου όποιοι κι αν είναι αυτοί, αποφεύγοντας οπωσδήποτε την πατέντα των εύκολων "λύσεων" που είναι προϊόντα που θα πουλιούνται στα σοσιαλδημοκρατικά μαγαζιά σε αφθονία.


·         3. Να δείξει εμπιστοσύνη στο λαό και στις δυνατότητές του.


·         4.Να σταθεί στο πλάι του λαού πρωτοπόρα και χωρίς να υπολογίζει τις θυσίες, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν, στους αγώνες και τις συγκρούσεις που θα ακολουθήσουν.


Πριν προχωρήσουμε πιο κάτω θα κάνουμε μια χονδρική αλλά όχι χονδροειδή παρατήρηση. Από τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές με κάποιες αξιώσεις, όλα προτείνουν σαν λύση την κατάκτηση από αυτά της κυβερνητικής εξουσίας. Όλα εκτός από ένα. Το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ δεν προτείνει στους ψηφοφόρους να το ψηφίσουν για να γίνει χαλίφης στη θέση των προηγούμενων χαλίφηδων με άθικτο το σύστημα εξουσίας. Προτείνει το ξερίζωμα του προηγούμενου "χαλιφάτου", και το πέρασμα της εξουσιας στα  χέρια του λαού. Τότε μόνο μπορεί να αναλάβει μαζί με το λαό ευθύνες διακυβέρνησης μέσα σε μια εντελώς νέα, ριζικά διαφορετική κατάσταση.


·          Ειναι λοιπόν δειλό κόμμα το ΚΚΕ ή μήπως ακριβώς το αντίθετο; 


·         Φοβάται και δεν βάζει ζήτημα εξουσίας όπως λένε οι αστοί και μικροαστοί "αναλυτές" ή είναι το μόνο κόμμα που βάζει πραγματικά ζήτημα εξουσίας; 


·         Δεν τολμάει και δεν προτείνει λύση διεξόδου  ή είναι το μόνο κόμμα που τολμάει να θέσει μια πρόταση πραγματικής και ριζικής διεξόδου προς όφελος του καταπιεζόμενου λαού και των εργαζόμενων τη στιγμή που άλλοι αριστεροί σχηματισμοί όπως ο "αισιόδοξος" ΣΥΡΙΖΑ μεταθέτουν αυτή τη λύση στο απώτερο μέλλον;


·         Δεν δείχνει εμπιστοσύνη στο λαό ή είναι το μόνο κόμμα που εμπιστεύεται τη δυνατότητα του λαού να σηκωθεί και να ανατρέψει τους καταπιεστές του;


Για όποιον δεν φοράει παρωπίδες και αντι ΚΚΕ γυαλιά είναι νομίζω τουλάχιστον γελοίο να δώσει  με ελαφριά καρδιά τα χαρακτηριστικά της γενναιότητας, της πολιτικής τόλμης κλπ. σε κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, οι ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΕΣ, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, η ΔΗΜΑΡ(!) κλπ επειδή διεκδικούν την κυβέρνηση και της δειλίας και ατολμίας στο ΚΚΕ επειδή διεκδικεί την εξουσία. Όταν μάλιστα αυτός που  κάνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στα Αριστερά τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.


Μια κρίση που δε μοιάζει με τις άλλες


 Είναι όχι μόνο κατά τη δική μου γνώμη  φανερό ότι ο  καπιταλισμός περνάει  μια πρωτοφανή και ανεπανάληπτη κρίση. Μια κρίση που είναι αδύνατον να ξεπεραστεί όπως όλες οι προηγούμενες και να βαδίσει το σύστημα ακάθεκτο προς το μέλλον. Ακόμη και με την τρομερή κρίση του '29 συγκρινόμενη η τωρινή παρουσιάζει σοβαρά μειονεκτήματα. Η κρίση του 1929 ας μην ξεχνάμε ότι παρουσιάστηκε μια δεκαετία μετά από έναν δολοφονικό Παγκόσμιο πόλεμο και μετά από το ξέσπασμα μιας προλεταριακής επανάστασης που έπαιρνε τα μυαλά των λαών δίνοντας καινούργιο όραμα. Τότε ο καπιταλισμός εκτός των άλλων χαρακτηριστικών του που δεν είχαν φτάσει όπως βλέπουμε τώρα σε σημείο ολοκλήρωσης(π.χ. παγκοσμιοποίηση, Χρηματοπιστωτικό σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων που αποτελει το μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου ΑΕΠ κ.α.) αναγκάστηκε κατω από την πίεση των λαικών κινημάτων να ακολουθήσει σαν λύση τη γραμμή ενός συμβιβασμού και μιας μεταρρύθμισης που είχε φιλολαικά χαρακτηριστικά( Κευνσιανισμός και New Deal).
  Σήμερα δείχνει να έχει ανοίξει μόνος του μια τεράστια μαύρη τρύπα, που σε συνδυασμό με άλλα χαρακτηριστικά και αντιφάσεις του(όπως η ανισόμετρη ανάπτυξη και επομένως η αδυναμία να ελεγχθεί ο χωρίς όρια ανταγωνισμός), τον τραβάει μέσα της χωρίς να δείχνει καμιά δυνατότητα αντίδρασης. Καταρρέοντας απειλεί με κατάρρευση και ολοκληρωτική καταστροφή τα πάντα. Παραγωγικές δυνάμεις, οικονομίες, χώρες και λαούς.




Για κάποιους που δεν θέλουν να αντικρύσουν αυτή την πραγματικότητα η  λύση βρίσκεται στη λεγόμενη ρύθμιση ή αυτορύθμιση του συστήματος. Το ίδιο το σύστημα δείχνει πως έχει προκρίνει ως λύση την επιστροφή στη φεουδαρχία και την επανείσοδο στον καπιταλισμό σαν να μην έγινε τίποτα. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι εντελώς αδύνατο να συμβεί αφού θα σήμαινε και επιστροφή σε επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων πολλών εκατονταετιών πίσω.


Για τους κομμουνιστές η λύση βρίσκεται στην ανατροπή αυτού του συστήματος εξουσίας και την αντικατάστασή του από μια εξουσια του λαού και των εργαζόμενων και το πέρασμα στο σοσιαλισμό και την εξουσία της εργατικής ταξης.
 Είναι κατά τη γνώμη μου τραγικά ανώριμο να πιστεύει κανείς ότι μέσα σε μια τέτοια κρίση όπου ο καπιταλισμός παίζει κορώνα γράμματα την ίδια του την ύπαρξη, και σε ένα περιβάλλον απόλυτου ανταγωνισμού στο εσωτερικό του, θα μπορούσε το σύστημα να κάνει παραχωρήσεις και βελτιώσεις στο επίπεδο ζωής του λαού.(Δεν μιλάμε για διεκδικήσεις ξεχωριστών κλάδων εργαζομένων αλλά για μια γενική ρύθμιση τύπου New Deal). Μιλάμε λοιπόν για μια κρίση καταστροφική και χωρίς δυνατότητα επιστροφής  σε κανονικότητες και "κοινωνική γαλήνη" άλλων εποχών.


Μετα από όλα αυτά είναι  φανερό ότι κάθε καθυστέρηση στην προετοιμασία των λαών για το αδιέξοδο που πλησιάζει  με ταχύτητα και για ό,τι πρόκειται να συμβεί είναι όχι μόνο λάθος αλλά κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Δεν είναι λοιπόν η στάση του ΚΚΕ "εγκληματική" όπως λένε κάποιοι γιατί δεν δίνει "αισιοδοξία και προοπτική" στο λαό αποδεχόμενο την πρόταση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αντίθετα επικίνδυνη η στάση αυτών που σωπαίνουν και κρύβουν την πραγματική διάσταση των πραγμάτων από το λαό και τον καλούν  να αποφασίσει παρουσιάζοντάς του μιαν άλλη πραγματικότητα.


Είναι λοιπόν καθαρό ότι αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να τεθεί εδώ και τώρα από τους κομμουνιστές το ζήτημα της διεκδίκησης της πραγματικής εξουσίας σαν άμεσης προοπτικής. Η στιγμή να κληθεί ο λαός να αναλάβει τις ευθύνες  προς τον εαυτό του και το μέλλον του διεκδικώντας αυτό που είναι εντελώς αυτονόητο και απαραίτητο. Την δική του εξουσία πάνω στην ίδια του τη ζωή και στον πλούτο που παράγει. Καθε τι λιγότερο θα έδειχνε για τους κομμουνιστές  δειλία, οπισθοχώρηση και σημάδι ότι δεν πιστεύουν ούτε στο λαό ούτε στον εαυτό τους, ούτε τελικά και στό όραμα που ακολούθησαν σα φάρο τόσες βασανιστικές δεκαετίες θυσιών που δεν μπορεί και δεν πρέπει να χαθούν.


 Δύο διαφορετικές προοπτικές


Ας κάνουμε κάτι καθαρό. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει οτι το ΚΚΕ δεν έχει πρόταση για την "επόμενη μέρα" θα πω το εξής. 
 Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως αυτός έχει μια λύση για την επόμενη μέρα. Λέει φυσικά ψέματα αφού είναι παντελώς αδύνατον να αναδειχτεί πρώτο κόμμα και να πάρει το +50. Άρα το ζήτημα του "συνασπισμού εξουσίας με κέντρο την Αριστερά" μπαίνει ως προοπτική και όχι ως άμεσος στόχος για την 7η Μαΐου. Εκτός αν μιλάνε για μια κυβέρνηση με κέντρο κάποια Αριστερά, και μάλιστα επικίνδυνα "πολυδιάστατη",  αλλά και κάποια περιφέρεια αγνώστων ακόμη χαρακτηριστικών που θα ζητήσει επίσης άγνωστες παραχωρήσεις για να συνδράμει στο σχηματισμό μιας "Αριστερής κυβέρνησης πάση θυσία" όπως λένε. Πρόκειται βέβαια για μια "μή πρόταση" με απόλυτα σαφή ασάφεια και μάλιστα μέσα σε συνθήκες μιας σοβαρής κρίσης που διασύρει ώς τώρα με ευκολία όσους παίζουν μαζί της. Μια πρόταση που μοιάζει να έχει σα στόχο όχι τόσο την έξοδο από την κρίση αλλά το να δημιουργήσει πρόβλημα στο ΚΚΕ όταν και αν έρθει η ώρα να πάρει εντολή ο ΣΥΡΙΖΑ για σχηματισμό κυβέρνησης.


Από την άλλη στην πρόταση του ΚΚΕ το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του λαού επίσης πρέπει πρώτα να γίνει κτήμα, επιθυμία και στόχος αγώνα από τον ίδιο το λαό. Χωρίς αυτόν κανένας δεν μπορεί να κατακτήσει την εξουσία για λογαριασμό του. Αυτό λέει πως επιτέλους , μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, κάποιος έπρεπε κόντρα στο ρεύμα να αναδείξει το ζήτημα της πραγματικής εξουσίας, τη δυνατότητα δηλαδή να πάρει ο λαός την τύχη του στα χέρια του μέσα από μια σειρά από σκληρούς και δύσκολους αγώνες που όμως έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται να αποφευχθούν. 
 Και τη στιγμή που το ΚΚΕ το τολμάει, και μάλιστα με φανερό άμεσο κόστος, εμφανίζονται αυτοί που επίσης θα έπρεπε να θέσουν με παρόμοιο τρόπο το ζήτημα και κατηγορούν το ΚΚΕ όχι μόνο για ατολμία αλλά λένε ακόμα πως βουλιάζει το λαό στην απαισιοδοξία.
Ομως τι είναι αισιοδοξία; Προφανώς δεν μπορεί να είναι αισιοδοξία η παραμονή της πραγματικής εξουσίας στα ίδια χέρια δηλαδή στα χέρια μιας Παγκόσμιας συμμορίας κεφαλαιοκρατών και συνεργατών τους. Τι το αισιόδοξο μπορεί να έχει ένας τέτοιος ταπεινωτικός συμβιβασμός;


Έχουμε λοιπόν 2 διαφορετικές προοπτικές:
Η μια αυτή που λέει πως πρέπει ο λαός να παλέψει επιτέλους για τη δική του εξουσία έξω από τα πλαίσια αυτού του βρώμικου συστήματος, και η άλλη αυτή που λέει πως πρέπει να παίξει ο λαός για άλλη μια φορά στα πλαίσια του καπιταλισμού ένα παιχνίδι από το οποίο πάντα μα πάντα βγαίνει χαμένος.


 Σε αυτή τη δεύτερη  εντάσσεται και η πρόταση-προοπτικη του ΣΥΡΙΖΑ.
 Το παράξενο είναι πως αυτή η  πρόταση-προοπτική θεωρεί πως σφύζει από αισιοδοξία και ριζοσπαστισμό.
 Μόνο που πρέπει να προσπαθήσει κανείς πολύ για να δεχτεί ως "ριζοσπαστισμό" την επανάληψη του γνωστού μοντέλου εναλλαγής Δεξιών-"Αριστεροειδών" κυβερνήσεων με το λαό διαρκώς απασφαλισμένο στη θέση του παρατηρητή ή του ανίκανου να αναλάβει τις ευθύνες του με τελική κατάληξη αυτό που ζούμε τώρα.
 Κι ακόμη περισσότερο πρέπει να προσπαθήσει για να δεχτεί ώς αισιοδοξία και  τόλμη την μοιρολατρική αποδοχή ότι το παιχνίδι δεν μπορεί να αλλάξει κανόνες κι ότι ο λαός θα πάρει την εξουσία σε μιαν άλλη ζωή αφού πρώτα κάποιοι βγάλουν τα κυβερνητικά τους απωθημένα τσαλαβουτώντας σε θολά νερά.


Τόλμη όμως δεν είναι  να αρπάζεις απελπισμένα στον αέρα ότι σου πετάξουν.
 Τόλμη δεν είναι ο συμβιβασμός με το λίγο και η αποδοχή του μικρότερου κακού.
 Τόλμη δεν είναι η με όποιο τίμημα "ψυχολογική" ανακούφιση της πίεσης που δέχεται ο λαός.


 Ας πετάξουμε επιτέλους τα υποκατάστατα και ας κοιτάξουμε το αύριο βαθιά μέσα  στα μάτια.
 Αυτός ο κόσμος είναι δικός μας και θα τον κερδίσουμε με νύχια και με δόντια.
 Τόλμη είναι να παλεύεις ακόμη και χωρίς αύριο για το δίκιο σου.
 Τόλμη είναι να βλέπεις μέσα σ' αυτό που για ευνόητους λόγους σου λένε πως είναι δύσκολο ή αδύνατο τη δική σου θέση.
 Τόλμη είναι να απλώνεις επιτέλους χέρι και να αγγίζεις αυτό που σου ανήκει κι αυτό που πραγματικά σου αξίζει.




Τη δική σου εξουσία πάνω στη δική σου ζωή.




 Αναρτήθηκε από  symastev

Βρετανία: Οι πλούσιοι έγιναν κατα πολυ πλουσιότεροι ΑΛΛΑ η υφεση επανερχεται μαζι με την ΙΣΠΑΝΙΑ


Βρετανία: Οι πλούσιοι έγιναν κατα πολυ πλουσιότεροι ΑΛΛΑ η υφεση επανερχεται μαζι με την ΙΣΠΑΝΙΑ


Οι πλουσιότεροι άνθρωποι στη Βρετανία είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα πέρυσι, σύμφωνα με τον κατάλογο των πλουσίων που δημοσιεύει η εφημερίδα Sunday Times σήμερα, την ώρα που τα εισοδήματα και οι καταθέσεις των περισσότερων ανθρώπων στη χώρα συμπιέστηκαν, εξαιτίας του πληθωρισμού και των χαμηλών επιτοκίων.
 Τα συνολικά πλούτη των 1.000 ευπορότερων ανθρώπων οι οποίοι ζουν στη Βρετανία διογκώθηκαν κατά σχεδόν 5%, σε πάνω από 414 δισ. λίρες, το υψηλότερο ποσό που έχει καταγραφεί ποτέ στην έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται σε ετήσια βάση τα τελευταία 24 χρόνια, σύμφωνα με τα δεδομένα που δημοσιεύουν οι Τάιμς.
Τα 77 μέλη του καταλόγου των πλουσίων του 2012 είναι δισεκατομμυριούχοι, δύο περισσότερα από την αντίστοιχη καταγραφή του 2008.


Η καλοτυχία των πλουσίων έρχεται σε σχεδόν διαμετρική αντίθεση με τα οικονομικά προβλήματα για πολλούς Βρετανούς, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με πέντε χρόνια λιτότητας στο πλαίσιο των κυβερνητικών προσπαθειών μείωσης του ελλείμματος, το επίπεδο του οποίου έχει φθάσει σε ύψος-ρεκόρ, κι ενώ ακόμα η οικονομία δεν έχει συνέλθει από την κρίση του 2008.


 .....διαβαστε την συνεχεια του αρθρου εδω




 Ισπανία και Βρετανία κάτω από το... μηδέν 




Αναδημοσίευση από Ριζοσπάστη


Η μια μετά την άλλη, οι χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιστρέφουν στην ύφεση. Η εξέλιξη καταρρίπτει, μεταξύ άλλων, το μύθο περί «κρίσης χρέους». Αναδεικνύεται έτσι ο πραγματικός χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης και επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις για την εξέλιξή της. Η σοβαρότητα της κατάστασης αποτυπώνεται στις κινήσεις σύγχυσης των επιτελείων που αναζητούν διέξοδο για να αποφύγουν μια κοινωνική έκρηξη που είναι πιθανόν να θίξει τη θεμελιώδη συνθήκη του συστήματος.


ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ την ανακοίνωση της Μαδρίτης για επιστροφή της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης σε περιβάλλον ύφεσης κατά το α΄ τρίμηνο, την Τετάρτη ήταν η σειρά της Βρετανίας να ανακοινώσει την επιστροφή της σε ρυθμούς ύφεσης. Το βρετανικό ΑΕΠ παρουσίασε στο α΄ τρίμηνο πτώση 0,2%, μετά τη συρρίκνωση 0,3% που είχε καταγράψει στο δ΄ τρίμηνο του 2011.
 Σημειώνεται ότι πρόκειται για την πρώτη φορά που η Βρετανία επιστρέφει σε ύφεση ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα, φαινόμενο γνωστό και ως διπλή ύφεση, από τη δεκαετία του '70. Εκτός αυτού, η Βρετανία αποτελεί τη μοναδική χώρα που βρίσκεται σε περιβάλλον ύφεσης και αξιολογείται με την κορυφαία αξιολόγηση ΑΑΑ και από τους τρεις οίκους. «Τα τελευταία στοιχεία είναι απογοητευτικά και η ανάκαμψη θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο», σημείωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, «ωστόσο, το ένα πράγμα που θα μπορούσε να καταστήσει χειρότερη την κατάσταση είναι να εγκαταλείψουμε το σχέδιο λιτότητάς μας».
 ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ δέκα από τις δεκαεπτά χώρες μέλη της «Ευρωζώνης» βρίσκονται σε ύφεση. Είναι η Ιταλία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Πορτογαλία, η Τσεχία, η Δανία, η Σλοβενία και η Ελλάδα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι κατά το 2012 θα σημειωθεί στην Ευρωζώνη μείωση του ΑΕΠ κατά 1,8% και με δυσοίωνες προοπτικές για το 2013.
 Την ίδια ώρα, οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της ΕΕ εντείνονται καθώς από την ακολουθούμενη πολιτική άλλοι καταστρέφονται και άλλοι επωφελούνται. Στην πλευρά των επωφελούμενων είναι βεβαίως η Γερμανία. Την περασμένη Πέμπτη η γερμανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι όχι απλώς δε θα επιστρέψει φέτος σε ύφεση, αλλά και ότι θα διπλασιάσει το ρυθμό ανάπτυξής της κατά το επόμενο έτος. Συγκεκριμένα, οι τελευταίες εκτιμήσεις της γερμανικής κυβέρνησης κάνουν λόγο για ανάπτυξη από 0,6% έως 0,9% το 2012 και από 1,6% έως 1,9% το 2013, καθώς και υποχώρηση της ανεργίας από το 6,7% του 2012 στο νέο ιστορικό χαμηλό του 6,5% για το επόμενο έτος.


 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  yiok-yiok

«Ορθόδοξες» παγίδες...


«Ορθόδοξες» παγίδες... 


Ορθόδοξη Χριστιανική Νεολαία Αθηνών εναντίον του Κ.Κ.Ε.-ΚΝΕ-ΠΑΜΕ








 Κοινές αγωνίες με το μεγάλο κεφάλαιο, που τρέμει μπροστά στην οργάνωση των εργατών κόντρα στην εξουσία και την αρπαγή του πλούτου που τους ανήκει, μοιράζονται οι δυνάμεις της «Ορθόδοξης Χριστιανικής Νεολαίας Αθηνών», η οποία ανακάλυψε πως «ο κομμουνισμός δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία, περιορίζει την ελευθερία σε ασύλληπτο βαθμό». Και πώς το τεκμηριώνει αυτό; Παραθέτοντας διαπιστώσεις «μαρξιστών» πρώτων... στον αντικομμουνισμό, διαπιστώνοντας πως «ο Χίτλερ με όλη του τη μανία, ούτε τα μισά δεν έκανε», καταγγέλλοντας τη «θρησκεία του υλισμού» 
και συνολικά με έναν οχετό προσβλητικών για το λαό «συμπερασμάτων» (αφού ούτε λίγο ούτε πολύ
 παρουσιάζουν όσους ακούν την πρόταση του ΚΚΕ ως... χαζούς).Μεταξύ άλλων εκφράζει την έγνοια της επειδή «ο μπολσεβικισμός τα τελευταία χρόνια μέσω της ΚΝΕ απλώνει με ιδιάζουσα βουλιμία τα δίκτυα του επί της απληροφόρητης νεολαίας, χρησιμοποιώντας και τα γνωστά αντιπολεμικά - φιλεργατικά συλλαλητήρια μέσω του ΠΑΜΕ στου οποίου το όνομα και τις αφίσες δεν αναφέρεται ότι είναι κομμουνιστικό! (αυτό από μόνο του δείχνει τον ύπουλο χαρακτήρα τους)». 







 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  yiok-yiok

Νικηφόρος Ζερβός-Παπικινός Κώστας-Υποψήφιοι βουλευτες του ΚΚΕ στην Κέρκυρα


Νικηφόρος Ζερβός
Υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Κέρκυρα, απολυμένος ξενοδοχοϋπάλληλος, αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, δημοτικός σύμβουλος Κέρκυρας, πρώην στέλεχος της ΝΔ
«Αποδεχόμενος την πρόταση του ΚΚΕ για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιό του στις βουλευτικές εκλογές νιώθω την ανάγκη να προσδιορίσω τους λόγους για τους οποίους ένα στέλεχος της ΝΔ του 2009 βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ το 2012.
Εύκολα κανείς θα μπορούσε να ερμηνεύσει την κίνηση αυτή ως έκφραση διαμαρτυρίας για την ακολουθούμενη πολιτική του πρώην κόμματός μου, πικρία από τη μη ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων, ή και ως ακατανόητη πολιτική "κωλοτούμπα".
Μεγάλωσα πριν ακόμα γίνω στέλεχος της ΝΔ σε μια δεξιά πατριωτική οικογένεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σχέση της με την πολιτική, δηλαδή σκληρή εργασία για προσωπική και οικογενειακή ευημερία, πίστη, σεβασμό και εμπιστοσύνη στους νόμους του κράτους και τους θεσμούς, αγάπη και περηφάνια για την πατρώα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο oι προσδοκίες μου από την κεντρική πολιτική οριοθετούνταν με τη ρεαλιστική διαχείριση και την ικανοποίηση του εφικτού. Είναι αλήθεια ότι οι παραπάνω αρχές μου δεν ικανοποιούνταν πλήρως από την πολιτική της ΝΔ, πίστευα όμως πως η βελτίωση έρχεται μέσα από την αλλαγή προσώπων, την ενίσχυση της δημοκρατικής συμμετοχής και της ατομικής προσφοράς του καθενός στα κοινά. Γι' αυτό και είχα ενταχθεί ενεργά στις τάξεις του κόμματος που ψήφιζα. Δεν έχω αλλάξει αρχές, εκείνο που έχει αλλάξει είναι η λαθεμένη εντύπωση που είχα ότι η ΝΔ μπορεί να ικανοποιήσει αυτές τις αρχές.
* Περίμενα πως το κόμμα μου, αυτούς που εργάζονται τίμια για το μεροκάματο και την προκοπή τους, θα τους στήριζε.
* Διαψεύστηκα όταν το 2009 η ΝΔ αντί να στηρίξει εμένα και τους συναδέλφους μου, στήριξε την ξενοδόχο κα Γεωργούλη που αρνούνταν να μας πληρώσει και οργάνωνε την απόλυσή μας.
* Τρόμαξα στη διαπίστωση ότι ο ΘΕΣΜΟΣ του Επόπτη Εργασίας δεν μπορεί να μας διασφαλίσει τα αυτονόητα, δηλαδή τους μισθούς.
* Αηδίασα αντικρίζοντας την κοροϊδία του ΚΡΑΤΟΥΣ για ένα ψευτοεπίδομα όταν μείναμε άνεργοι.
* Εξοργίστηκα όταν είδα ο ΝΟΜΟΣ (άρθρο 99) που είχαν ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να δίνει ασυλία στην κα Γεωργούλη και να μου απαγορεύει να πληρωθώ τους μισθούς μου του 2009.
Ταυτόχρονα, με όλα αυτά ήρθαν τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
Είδα οι συντάξεις των γονιών μου μετά από δεκαετίες σκληρής εργασίας να εξανεμίζονται, το παιδί μου να ετοιμάζεται να βγει στην αγορά εργασίας με 410 ευρώ, η πατρίδα μου στο όνομα της "σωτηρίας" της να διασύρεται και να υποθηκεύει τα ιερά και τα όσια για να παίρνουν δάνεια και επιδοτήσεις οι τοκογλύφοι, οι εργολάβοι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεσάζοντες και όλα τα παράσιτα που εξέθρεψαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Η επιβίωση και η αξιοπρέπειά μου υπαγορεύουν να σκεφτώ και να δράσω ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ.
Πρέπει να επιλέξω με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω. Θα πάω με αυτούς που με στηρίζουν, το Σωματείο μου, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ.
Θα αφήσω και θα βρεθώ απέναντι σε αυτούς που με πρόδωσαν και λεηλάτησαν τις αρχές μου.
Θα αγωνίζομαι για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή.
Για τα παραπάνω δεν υπάρχει άλλος ρεαλιστικός δρόμος από αυτόν που προτείνει σήμερα το ΚΚΕ.
Να μην αναγνωρίσουμε το χρέος και τα δάνεια γιατί εμείς ούτε τα υπογράψαμε, ούτε και πήραμε δεκάρα από αυτά. Να τα πληρώσουν αυτοί που τα υπέγραψαν και τα καρπώθηκαν και όχι ο ελληνικός λαός.
Να φύγουμε από την ληστοσυμμορία, την Ευρωπαϊκή Ενωση που διάλυσε την παραγωγή και την οικονομία μας και να χτίσουμε τη δική μας ανεξάρτητη πατρίδα.
Οι Ελληνες μπορούμε και το έχουμε αποδείξει.
Να αγωνιστούμε για να πάρουν την εξουσία αυτοί που παράγουν τον πλούτο για να έχουμε να τιμάμε και να σεβόμαστε νόμους, θεσμούς και κανόνες που θα υπηρετούν τον εργαζόμενο λαό και την προκοπή του.
Με αυτές τις σκέψεις αποφάσισα χωρίς να συμφωνώ σε όλα να στηρίξω το ΚΚΕ και καλώ κάθε συνετό και έντιμο πατριώτη να στηρίξει το δίκιο, να ψηφίσει ΚΚΕ, να αλλάξουμε τη ζωή μας πριν μας την αλλάξουν όπως θέλουν oι άλλοι».

Παπικινός Κώστας
Συνεργαζόμενος υποψήφιος του ΚΚΕ στην Κέρκυρα
«Θεωρώ μεγάλη πολιτική τιμή, ηθική και κοινωνική αναγνώριση, ειδικά στις σημερινές πολιτικές συνθήκες, να συμμετέχω στο αγωνιστικό ψηφοδέλτιο ευθύνης - ελπίδας και νίκης του ΚΚΕ στην εκλογική περιφέρεια Κέρκυρας.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω διότι ως πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ διαπίστωσα ότι διαψεύσθηκαν και προδόθηκαν οι αρχές και τα οράματα με τα οποία γαλουχήθηκα πολιτικά - ιερολογικά από τα μαθητικά μου χρόνια.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της λαϊκής αντίστασης, εξέγερσης και πόλης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα των μονοπωλίων, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης, της απόγνωσης και της φτώχειας.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω, διότι μόνο με ισχυρό και πρωτοπόρο ΚΚΕ θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω γιατί μετά από όλα όσα με διέψευσαν και πολύ κόπο ανάλυσης και αναζήτησης καταστάλαξα ότι ο καθένας μας μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του και με την ενεργό συμμετοχή του να βοηθήσει για να γυρίσει ο ήλιος, όση δουλειά και αν χρειάζεται γι' αυτό.
Σήμερα με την τιμητική ιδιότητα που μου παρέχει το ΚΚΕ συμπεριλαμβάνοντάς με στο ψηφοδέλτιο της Κέρκυρας, σας ζητώ;
* Με το χέρι στην καρδιά και κοιτώντας σας στα μάτια, με καθαρή τη συνείδηση και μεγάλη ευθύνη να στηρίξετε μαζικά το ψηφοδέλτιο ελπίδας και νίκης του ΚΚΕ.
* Ολοι μαζί να γκρεμίσουμε παντού την πλειοψηφία και την πολιτική κυριαρχία της μαύρης συμμαχίας και του μνημονίου.
* Ο εχθρός είναι αμείλικτος και ο χρόνος δεν περιμένει, με σημαία μας την ενότητα και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, είμαστε ιστορική πρωτοπορία, η πλειοψηφική δύναμη αναχαίτισης και ανατροπής των σκοτεινών σχεδίων των τραπεζιτών, της τρόικας και των πολιτικών υπαλλήλων που τους υπηρετούν.
* Μην έχετε καμιά αμφιβολία, ο εχθρός είναι αμείλικτος, περιμένει στη γωνία την ψήφο. Κρυμμένος στο σκοτάδι, κρυμμένος στο ψέμα και την κουκούλα του.
Με τις ιδέες μας, την αποφασιστικότητά μας και τη συντροφικότητά μας ήρθε η ώρα να τους βάλουμε στο περιθώριο.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;».


Παπικινός Κώστας


Παπικινός Κώστας
Συνεργαζόμενος υποψήφιος του ΚΚΕ στην Κέρκυρα
«Θεωρώ μεγάλη πολιτική τιμή, ηθική και κοινωνική αναγνώριση, ειδικά στις σημερινές πολιτικές συνθήκες, να συμμετέχω στο αγωνιστικό ψηφοδέλτιο ευθύνης - ελπίδας και νίκης του ΚΚΕ στην εκλογική περιφέρεια Κέρκυρας.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω διότι ως πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ διαπίστωσα ότι διαψεύσθηκαν και προδόθηκαν οι αρχές και τα οράματα με τα οποία γαλουχήθηκα πολιτικά - ιερολογικά από τα μαθητικά μου χρόνια.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της λαϊκής αντίστασης, εξέγερσης και πόλης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα των μονοπωλίων, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης, της απόγνωσης και της φτώχειας.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω, διότι μόνο με ισχυρό και πρωτοπόρο ΚΚΕ θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Στρατεύτηκα και συμμετέχω γιατί μετά από όλα όσα με διέψευσαν και πολύ κόπο ανάλυσης και αναζήτησης καταστάλαξα ότι ο καθένας μας μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του και με την ενεργό συμμετοχή του να βοηθήσει για να γυρίσει ο ήλιος, όση δουλειά και αν χρειάζεται γι' αυτό.
Σήμερα με την τιμητική ιδιότητα που μου παρέχει το ΚΚΕ συμπεριλαμβάνοντάς με στο ψηφοδέλτιο της Κέρκυρας, σας ζητώ;
* Με το χέρι στην καρδιά και κοιτώντας σας στα μάτια, με καθαρή τη συνείδηση και μεγάλη ευθύνη να στηρίξετε μαζικά το ψηφοδέλτιο ελπίδας και νίκης του ΚΚΕ.
* Ολοι μαζί να γκρεμίσουμε παντού την πλειοψηφία και την πολιτική κυριαρχία της μαύρης συμμαχίας και του μνημονίου.
* Ο εχθρός είναι αμείλικτος και ο χρόνος δεν περιμένει, με σημαία μας την ενότητα και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, είμαστε ιστορική πρωτοπορία, η πλειοψηφική δύναμη αναχαίτισης και ανατροπής των σκοτεινών σχεδίων των τραπεζιτών, της τρόικας και των πολιτικών υπαλλήλων που τους υπηρετούν.
* Μην έχετε καμιά αμφιβολία, ο εχθρός είναι αμείλικτος, περιμένει στη γωνία την ψήφο. Κρυμμένος στο σκοτάδι, κρυμμένος στο ψέμα και την κουκούλα του.
Με τις ιδέες μας, την αποφασιστικότητά μας και τη συντροφικότητά μας ήρθε η ώρα να τους βάλουμε στο περιθώριο.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ;».

Νικηφόρος Ζερβός


Νικηφόρος Ζερβός
Υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στην Κέρκυρα, απολυμένος ξενοδοχοϋπάλληλος, αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, δημοτικός σύμβουλος Κέρκυρας, πρώην στέλεχος της ΝΔ
«Αποδεχόμενος την πρόταση του ΚΚΕ για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιό του στις βουλευτικές εκλογές νιώθω την ανάγκη να προσδιορίσω τους λόγους για τους οποίους ένα στέλεχος της ΝΔ του 2009 βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ το 2012.
Εύκολα κανείς θα μπορούσε να ερμηνεύσει την κίνηση αυτή ως έκφραση διαμαρτυρίας για την ακολουθούμενη πολιτική του πρώην κόμματός μου, πικρία από τη μη ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων, ή και ως ακατανόητη πολιτική "κωλοτούμπα".
Μεγάλωσα πριν ακόμα γίνω στέλεχος της ΝΔ σε μια δεξιά πατριωτική οικογένεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σχέση της με την πολιτική, δηλαδή σκληρή εργασία για προσωπική και οικογενειακή ευημερία, πίστη, σεβασμό και εμπιστοσύνη στους νόμους του κράτους και τους θεσμούς, αγάπη και περηφάνια για την πατρώα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο oι προσδοκίες μου από την κεντρική πολιτική οριοθετούνταν με τη ρεαλιστική διαχείριση και την ικανοποίηση του εφικτού. Είναι αλήθεια ότι οι παραπάνω αρχές μου δεν ικανοποιούνταν πλήρως από την πολιτική της ΝΔ, πίστευα όμως πως η βελτίωση έρχεται μέσα από την αλλαγή προσώπων, την ενίσχυση της δημοκρατικής συμμετοχής και της ατομικής προσφοράς του καθενός στα κοινά. Γι' αυτό και είχα ενταχθεί ενεργά στις τάξεις του κόμματος που ψήφιζα. Δεν έχω αλλάξει αρχές, εκείνο που έχει αλλάξει είναι η λαθεμένη εντύπωση που είχα ότι η ΝΔ μπορεί να ικανοποιήσει αυτές τις αρχές.
* Περίμενα πως το κόμμα μου, αυτούς που εργάζονται τίμια για το μεροκάματο και την προκοπή τους, θα τους στήριζε.
* Διαψεύστηκα όταν το 2009 η ΝΔ αντί να στηρίξει εμένα και τους συναδέλφους μου, στήριξε την ξενοδόχο κα Γεωργούλη που αρνούνταν να μας πληρώσει και οργάνωνε την απόλυσή μας.
* Τρόμαξα στη διαπίστωση ότι ο ΘΕΣΜΟΣ του Επόπτη Εργασίας δεν μπορεί να μας διασφαλίσει τα αυτονόητα, δηλαδή τους μισθούς.
* Αηδίασα αντικρίζοντας την κοροϊδία του ΚΡΑΤΟΥΣ για ένα ψευτοεπίδομα όταν μείναμε άνεργοι.
* Εξοργίστηκα όταν είδα ο ΝΟΜΟΣ (άρθρο 99) που είχαν ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να δίνει ασυλία στην κα Γεωργούλη και να μου απαγορεύει να πληρωθώ τους μισθούς μου του 2009.
Ταυτόχρονα, με όλα αυτά ήρθαν τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
Είδα οι συντάξεις των γονιών μου μετά από δεκαετίες σκληρής εργασίας να εξανεμίζονται, το παιδί μου να ετοιμάζεται να βγει στην αγορά εργασίας με 410 ευρώ, η πατρίδα μου στο όνομα της "σωτηρίας" της να διασύρεται και να υποθηκεύει τα ιερά και τα όσια για να παίρνουν δάνεια και επιδοτήσεις οι τοκογλύφοι, οι εργολάβοι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεσάζοντες και όλα τα παράσιτα που εξέθρεψαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Η επιβίωση και η αξιοπρέπειά μου υπαγορεύουν να σκεφτώ και να δράσω ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ.
Πρέπει να επιλέξω με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω. Θα πάω με αυτούς που με στηρίζουν, το Σωματείο μου, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ.
Θα αφήσω και θα βρεθώ απέναντι σε αυτούς που με πρόδωσαν και λεηλάτησαν τις αρχές μου.
Θα αγωνίζομαι για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ζωή.
Για τα παραπάνω δεν υπάρχει άλλος ρεαλιστικός δρόμος από αυτόν που προτείνει σήμερα το ΚΚΕ.
Να μην αναγνωρίσουμε το χρέος και τα δάνεια γιατί εμείς ούτε τα υπογράψαμε, ούτε και πήραμε δεκάρα από αυτά. Να τα πληρώσουν αυτοί που τα υπέγραψαν και τα καρπώθηκαν και όχι ο ελληνικός λαός.
Να φύγουμε από την ληστοσυμμορία, την Ευρωπαϊκή Ενωση που διάλυσε την παραγωγή και την οικονομία μας και να χτίσουμε τη δική μας ανεξάρτητη πατρίδα.
Οι Ελληνες μπορούμε και το έχουμε αποδείξει.
Να αγωνιστούμε για να πάρουν την εξουσία αυτοί που παράγουν τον πλούτο για να έχουμε να τιμάμε και να σεβόμαστε νόμους, θεσμούς και κανόνες που θα υπηρετούν τον εργαζόμενο λαό και την προκοπή του.
Με αυτές τις σκέψεις αποφάσισα χωρίς να συμφωνώ σε όλα να στηρίξω το ΚΚΕ και καλώ κάθε συνετό και έντιμο πατριώτη να στηρίξει το δίκιο, να ψηφίσει ΚΚΕ, να αλλάξουμε τη ζωή μας πριν μας την αλλάξουν όπως θέλουν oι άλλοι».

TOP READ