28 Ιουν 2015

ΚΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ

 ΚΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ





Η οικονομική κρίση στη χώρα μας έχει ξεδιπλώσει τις πολιτικές, ιδεολογικές και ηθικές της πλευρές με πρωτοφανή ένταση και σ' απεριόριστη έκταση. Βέβαια σε υφεσιακές εποχές η δομική συνολική κρίση, ακόμη κι αν ο όγκος της ξαφνιάζει πολλούς, είναι αυτονόητη συνέπεια. Γι' αυτό πρέπει να πάψουμε να υποκλινόμαστε, έστω κι ασυνειδητα, στο μερικό και να προσπαθούμε να περισώσουμε το ατομικό.
 Μέσα στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης η άρχουσα τάξη και της Ελλαδας δεν έχει ελλειμματικό σχέδιο επιβολής των απόψεων της, αλλά μια στρατηγική ευρωπαικής εμβέλειας και σ' αυτό έχει συνεπίκουρους όλους τους θεσμούς -και αυτούς που εξασφαλίζουν την έκφραση της λαϊκής θέλησης, όπως το δημοψήφισμα. Γιατι, η άρχουσα τάξη κρατά για τον εαυτό της και τα κόμματά της και όλες τις εναλλακτικές λύσεις και το κράτος. Γι' αυτό όσο το τελευταίο διάστημα οι νύχτες αλλά και τα ελάχιστα δείγματα του χρόνου εγκυμονούν γεγονότα πολλαπλής σημασίας τόσο πιο υποψιασμένοι πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι και πιο συνειδητοποιημένοι πως η δράση τους δεν μπορεί να είναι απολίτικη και αποσπασματική, που να εστιάζεται στην καλή πρόθεση ή την ηθική.
Αυτό το διάστημα μας προέκυψε δημοψήφισμα εν ονόματι της δημοκρατίας, μ' ένα νεφελώδες ερώτημα σχετικά με συγκεχυμενα δεδομένα και με άδηλες συνέπειες. Δίνουν την εικόνα ότι παλι βουλιάζουν οι πολιτικοί της συγκυβέρνησης στην αντίληψη του μερικού, ότι στριφογυρίζουν γύρω από μικροπολιτικές μιζέριες με ιαχές πολεμικές, γιατί στην πραγματικότητα αρνούνται ξανά και ξανά μια αντιπαράθεση συνολική με την κυρίαρχη ιδεολογία και τους θεσμούς της.
Ανακοινώνεται λοιπόν ενα δημοψήφισμα φαινομενικά αποκομμένο από τη συνολικότερη διαπραγματευτική πολιτική της κυβέρνησης, της οποίας η πρόταση έφτασε να αποκλίνει από εκείνη των πιστωτών κάποια εκατομμύρια, και δίνεται η εντύπωση ότι δεν εντάσσεται σε μια συγκεκριμένη στρατηγική της κυρίαρχης τάξης. Ισως γιατί το δημοψήφισμα δεν είναι παρά η κορφή του παγόβουνου των ενδοαστικών αντιθέσεων -χρηματοπιστωτικών, βιομηχανικών, εφοπλιστικών κλπ
Πέντε μήνες τώρα η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως αγωνίζεται στην ΕΕ για τους εργαζόμενους, μόνο που αυτή η πάλη της δεν έχει ούτε καν συγκεκριμένη μεθοδολογική κοινωνική ανάλυση που να κάνει κατανοητές τις ενέργειες της και να ξεκαθαρίζει τους στόχους της. Είναι που στην πραγματικότητα δεν έχει άλλη κοσμοθεωρία από την κυρίαρχη, παρόλη τη μαρξιστική ορολογία και τα επαναστατικά τσιτάτα της, κι επομένως έχει το ίδιο σύστημα αξιών και αξιολογήσεων. Η εξαθλίωση των εργαζομένων, που ισχυρίζεται πως επιδιώκει να αποφευχθεί μέσα όμως στην ΕΕ, είναι ο στόχος της ΕΕ για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Κι εμείς μη ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά πλαίσια του μικροχώρου και μικροχρόνου μας κι ανατρέχοντας σ' ένα κατασκευασμένο παρελθόν και συλλαμβάνοντας το μέλλον με απόσπαση από την υλική κοινωνική πραγματικότητα, με ροπή προς τη μεταφυσική και τον ιδεαλισμό ακόμη πιστεύουμε πως η ΕΕ των χρόνων της κρίσης είναι μια παρέκκλιση που οφείλεται στους κακούς γερμανούς ή στην επικράτηση ακραίων φιλελεύθερων ιδεοληψιών -αγαπημένη ερμηνεία του ΣΥΡΙΖΑ. Το δημοψήφισμα που προκηρύχτηκε βλέποντας το αποσπασματικά και εντάσσοντας το στα πλαίσια μιας διαπραγματευτικής τακτικής εύκολα χαρακτηρίζεται ενέργεια εθνική, αντισταστασιακή, που διασώζει την αξιοπρέπεια του λαού, και δεν βλέπουμε το μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο στο οποίο υποτάσσεται, γιατί μοιάζει να ξεκόβει την ενέργεια από το στόχο. Γι' αυτό και το ερώτημα δεν αναφέρεται συνολικά στη σχέση μας με την Ευρωζώνη αλλά εξειδικευμένα για την "πρόταση των θεσμών". 
Η πράξη αντίστασης στην οποία η συγκυβέρνηση καλεί το εκλογικό σώμα αφορά σε επιλογές για το ύψος του ΦΠΑ, για το χρόνο έναρξης του νέου ασφαλιστικού, για το ποσοστό των κρατήσεων για την υγειονομική περίθαλψη κλπ. Η άρχουσα τάξη, παρόλες τις αντιθέσεις της, διαθέτει ολότητα στη σκέψη και στρατηγική στην εφαρμογή της, και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ενέργειες και το λεκτικό του αν και δίνει την εντύπωση της αντίθεσης στην ουσία εντάσσεται στη στρατηγική της άρχουσας τάξης. Με δημοψηφίσματα που θέτουν διλήμματα τέτοιας εμβέλειας μας προτείνουν στην πραγματικότητα ασκήσεις προπόνησης και ναυμαχίες σε πισίνες ξεγελώντας μας με δράσεις που στη πραγματικότητα ειναι τυφλές και αδιέξοδες, πολιτικά καθυστερημένες, που δεν αίρονται στο υψος των περιστάσεων ούτε καν διευρύνουν τον πολιτικό μας ορίζοντα, τη στιγμή που απαιτείται αποφαση σύγκρουσης με την κυρίαρχη τάξη.
Πέρα όμως από τις σκοπιμότητες των κάθε λογής επίδοξων διαχειριστών του συστήματος, το πιο σπουδαίο είναι η στάση της εργατικής τάξης. Των ανθρώπων της εργασίας που χρειάζεται δυναμικά ν' αρνηθούν τη στάση των θεατών και να μετατρέψουν τις ενδοαστικές αντιθέσεις σε αντίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και της εργασίας..



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη διοργάνωση του δημοψηφίσματος


 Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη διοργάνωση του δημοψηφίσματος



«Εργατοϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, αγρότες, συνταξιούχοι, νέοι και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών,


Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αξιοποιήσει το δημοψήφισμα ως ευκαιρία, για να δυναμώσει η αμφισβήτηση στην ΕΕ, να δυναμώσει η πάλη για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα, που έχει μόνο ένα περιεχόμενο: ΡΗΞΗ - ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ, ΕΡΓΑΤΙΚΗ - ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Με τη δράση και την επιλογή του να απαντήσει στην κοροϊδία του κάλπικου ερωτήματος που θέτει η κυβέρνηση και να απορρίψει τόσο την πρόταση των ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ όσο και την πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και οι δύο προτάσεις περιέχουν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που θα έρθουν να προστεθούν στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα καπιταλιστικά κέρδη.
Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα μεταφραστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως έγκριση της δικής της αντιλαϊκής πρότασης των 47+8 σελίδων. Το ΝΑΙ θα μεταφραστεί ως συγκατάθεση στα βάρβαρα μέτρα της τρόικας και "παραμονή στην ΕΕ με κάθε θυσία", όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ. Και οι δύο απαντήσεις οδηγούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ο λαός να μην επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
Να σηκώσει το ανάστημά του και να εκφράσει, με όλα τα μέσα και τους τρόπους, στο δημοψήφισμα την αντίθεσή του στην ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας της.
Να "ακυρώσει" αυτό το δίλημμα, ψηφίζοντας στην κάλπη την πρόταση του ΚΚΕ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η κυβέρνηση με το δημοψήφισμα θέλει να εκβιάσει το λαό:
  • Να εγκρίνει τη δική της πρόταση προς την τρόικα, η οποία είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
  • Να συναινέσει στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της.
  • Να του "φορτώσει" τις νέες αντιλαϊκές επιλογές της, είτε αυτή είναι μια νέα δήθεν "βελτιωμένη" συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είτε μια έξοδος από το ευρώ που θα κληθεί να πληρώσει ξανά ο λαός.
Κοροϊδεύει:
  • Όταν επικαλείται το σεβασμό της λαϊκής θέλησης. Η θέληση του λαού όλα αυτά τα χρόνια ήταν να απαλλαγεί από τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς νόμους, ενώ η ίδια με την πρότασή της προς τους τρεις θεσμούς τα διατηρεί και τα ενισχύει.
  • Όταν μιλάει για λαϊκή κυριαρχία, τη στιγμή που τα κλειδιά της οικονομίας τα κρατά στα χέρια της η άρχουσα τάξη, την οποία στηρίζει με την πολιτική της η κυβέρνηση.
  • Όταν ισχυρίζεται ότι εντός της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάπτυξης υπάρχει λύση προς όφελος του λαού, ότι μπορεί αυτή η λυκοσυμμαχία να αλλάξει.
Η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι έκθετη, γιατί απέρριψε την πρόταση του ΚΚΕ - και ούτε καν την έθεσε σε ψηφοφορία στη Βουλή - να τεθούν στην κρίση του ελληνικού λαού τα εξής ζητήματα:
- ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
- ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ OΛΩΝ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ
Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, αλλά και η ΝΔ, όπως και τα άλλα αστικά κόμματα, παρουσιάζουν τα διλήμματα του κεφαλαίου και των διαφόρων τμημάτων του ως διλήμματα του λαού. Είναι ψεύτικα και εκβιαστικά διλήμματα, προσπαθούν να εκφοβίσουν, για να μένει πάντα στο απυρόβλητο ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ο οποίος, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, οδηγεί σε κρίση, ανεργία, φτώχεια, πλούτο και προνόμια για τους λίγους.
ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ
Ή θα γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, με ισχυρό ΚΚΕ, αξιοποιώντας την πείρα του και τις ανεκμετάλλευτες δυνάμεις που έχει και τις οποίες δεν έχει ακόμη δοκιμάσει. Ή τα επόμενα χρόνια θα μετρήσει νέες απογοητεύσεις, νέες ήττες και μάλιστα σε μάχες που δεν θα έχει καν δοκιμάσει να δώσει. Γιατί είναι άλλο πράγμα να χάνεις μια μάχη, επειδή ο συσχετισμός είναι ακόμη αρνητικός, επειδή ακόμη ο αντίπαλός σου είναι πιο δυνατός και είναι άλλο, τελείως διαφορετικό, να χάνεις χωρίς να έχεις δώσει ποτέ αυτήν τη μάχη.
Η πρώτη επιλογή ανοίγει δρόμους και προοπτικές, δημιουργεί προϋποθέσεις και παρακαταθήκες για να αλλάξουμε το συσχετισμό σε μια πορεία, να αποσπάσουμε και κάποιες επιμέρους κατακτήσεις, η δεύτερη επιλογή είναι η πλήρης συνθηκολόγηση με τη βαρβαρότητα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια πολύ χειρότερα εμείς και τα παιδιά μας.
Τόσο η κυβέρνηση, με τις κινήσεις της, όσο και τα άλλα κόμματα, με τη στάση τους, δημιουργούν το κατάλληλο έδαφος, κλίμα φόβου, όπως δείχνουν οι ουρές στα ΑΤΜ, στα σούπερ μάρκετ κλπ., για να περάσουν το δίλημμα "συμφωνία ή χρεοκοπία", "ευρώ ή δραχμή", που έλεγαν τόσα χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και έχει μεγάλη ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί σήμερα τους δίνει τη δυνατότητα να εμφανίζονται δήθεν δικαιωμένοι για την καταστροφική για το λαό πολιτική τους.
Η κυβέρνηση στόχο έχει να κάμψει τις λαϊκές αντιδράσεις, τη συνεχώς ογκούμενη αγανάκτηση του ελληνικού λαού από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που φτάνει μέχρι την ουσιαστική αμφισβήτηση των κυβερνητικών επιλογών, της ΕΕ, του ΔΝΤ.
Ούτε η πρόταση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, ούτε η κυβερνητική πρόταση των 47+8 συμπληρωματικών σελίδων διορθώνεται γιατί είναι γεμάτες βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.
Ο ελληνικός λαός πρέπει πιο αποφασιστικά να βροντοφωνάξει:
ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΕΧΕΙΑ - ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΤΩΣΑΜΕ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ωμά και προκλητικά το λαό με το παραμύθι της "κοινωνικής δικαιοσύνης", ότι δήθεν "τα δικά της μέτρα έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα και μεταφέρουν τα βάρη στα υψηλότερα στρώματα", αφού:
  • Δεν καταργεί τις προκλητικές φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις που έχει.
  • Χαρίζει χρέη και πρόστιμα και μάλιστα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
  • Διευκολύνει το κεφάλαιο να νομιμοποιήσει αδήλωτα εισοδήματα.
  • Δεν καταργεί τους νόμους που τσάκισαν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, για να στηρίξουν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Το κάλπικο ΟΧΙ που προτείνει η κυβέρνηση
είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ στο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ,
είναι ΝΑΙ στην κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος του λαού
Τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση, όπως κι αυτά των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, έρχονται να προστεθούν στους περίπου 500 εφαρμοστικούς νόμους που παραμένουν σε ισχύ, στη στάση πληρωμών που έχει επιβάλει η κυβέρνηση σε νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, κοινωνικές υπηρεσίες, στον αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό των ταμειακών διαθέσιμων ασφαλιστικών ταμείων, δημόσιων οργανισμών και φορέων.
Πίσω από τις πατριωτικές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων κρύβεται σήμερα η διαπάλη ανάμεσα στη Γερμανία, στο ΔΝΤ, στις ΗΠΑ, σε τμήματα της αστικής τάξης, για το μέλλον της Ευρωζώνης και τη θέση της καπιταλιστικής Ελλάδας σε αυτήν, αλλά και για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή που οδηγούν το λαό σε νέες περιπέτειες.
Είναι απάτη ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι μπορεί η ΕΕ, αυτό το οικοδόμημα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να γίνει φιλολαϊκό. Οι αντιπαραθέσεις στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη δεν είναι για να γίνει η "ΕΕ των λαών", αλλά για να είναι πιο ενιαία και αποτελεσματική η αντιδραστική πολιτική της ενάντια στους λαούς.
Γι’ αυτό η ΕΕ προχωρά στην "ολοκλήρωση της ΟΝΕ στην Ευρωζώνη", που σημαίνει:
  • Παραπέρα ενίσχυση του δημοσιονομικού συμφώνου, των εποπτικών ελέγχων, των αναβαθμισμένων μνημονίων διαρκείας, που ισχύουν σε ολόκληρη τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και μάλιστα με ειδικές ρήτρες για τα κράτη που υπάγονται σε "μηχανισμούς στήριξης", όπως είναι η Ελλάδα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση:
  • Ενισχύει την "οικονομική διακυβέρνηση", με ενιαία κριτήρια και ελέγχους για όλα τα κράτη-μέλη.
  • Προχωρά στο ευρωπαϊκό "δημοσιονομικό συμβούλιο", το οποίο αυτόματα θα υπαγορεύει μέτρα για να τηρηθούν οι αντιλαϊκοί στόχοι των κρατικών προϋπολογισμών. Μάλιστα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει καταθέσει ήδη στους "θεσμούς" πρόταση για συγκρότηση ελληνικού "δημοσιονομικού συμβουλίου", το οποίο θα προχωρά σε "αυτόματες οριζόντιες μειώσεις" όλων των κρατικών δαπανών (συντάξεις, μισθοί, επιδοτήσεις κλπ.), σε περιπτώσεις αποκλίσεων από τους αντιλαϊκούς στόχους.
Είναι τεράστια η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί την ώρα που παζάρευε τις δικές της αντιλαϊκές προτάσεις με αυτές των δανειστών, την ίδια στιγμή καλούσε σε συλλαλητήρια το λαό για να τη στηρίξει, για να εγκλωβίσει όποιον αρχίζει να σκέφτεται ριζοσπαστικά, όποιον αγαναχτεί με την ΕΕ. Τόσο τα "αντιπολιτευτικά" συλλαλητήρια όσο και τα φιλοκυβερνητικά έχουν στόχο να υπονομεύσουν το κίνημα, να κάνουν το λαό χειροκροτητή της ΕΕ. Τα μεν με το σύνθημα «Μένουμε ΕΕ πάση θυσία» και τα άλλα με το απατηλό σύνθημα «Να αλλάξουμε την ΕΕ».
Τώρα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή αμφισβήτηση για την ΕΕ
και να συναντηθεί
με την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που προτείνει το ΚΚΕ
Εργατοϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, αγρότες, συνταξιούχοι, νέοι και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών,
Όσοι σήμερα καταφέρατε να ξεφύγετε από τα δόκανα του "παλιού" δικομματισμού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ακολουθήσατε τον ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύοντας ότι κάτι θα γίνει, έχετε τη δυνατότητα να αντιτάξετε τη μεγάλη δύναμή σας, που δεν την έχετε χρησιμοποιήσει ως τώρα, που τη βάλατε σε δεύτερη μοίρα, με την ελπίδα ότι μέσα από τις εκλογές, όπως αυτές του Γενάρη, μπορούσε να αλλάξει ριζικά ή έστω προς το καλύτερο η ζωή σας.
Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να ανοίξει δρόμο φιλολαϊκό, αφού εκφράζει συμφέροντα του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, ανεξάρτητα από την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στην Ευρωζώνη.
Καμιά κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ, των μονοπωλίων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αντιθέσεις, μέσα ή έξω από το ευρώ και με στόχο την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα, χωρίς να πάρει άμεσα ή έμμεσα μέτρα υποτίμησης του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.
Γι’ αυτό το εργατικό - λαϊκό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί, να αντεπιτεθεί για τα δικά του συμφέροντα, άμεσα και με προοπτική. Με ακλόνητο στυλοβάτη το ΚΚΕ μπορούν να συσπειρωθούν πρωτοπόρες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, οι νέοι και οι νέες.
Συσπείρωση με το ΚΚΕ σε όλα τα μέτωπα πάλης, με όλες τις μορφές αγώνα, σε κάθε πολιτική αναμέτρηση και με οποιαδήποτε εκλογική μορφή της.
Θέση του ΚΚΕ είναι η ρήξη με το κεφάλαιο, την εξουσία του, με την ΕΕ. Και αυτή θα προκύψει από τη θέληση και δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σε συσπείρωση με το ΚΚΕ.
Ο δρόμος σύγκρουσης και ρήξης, που περιλαμβάνει και την έξοδο από την ΕΕ, είναι φιλεργατικός - φιλολαϊκός όταν στηρίζεται σε άλλα κίνητρα παραγωγής, οικονομίας, καθορισμού εσόδων - εξόδων, για τις κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή όταν στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό.
Αυτή είναι η λύση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το Grexit, η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής, που την άρχουσα τάξη θα στηρίζουν άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει.
Το ΚΚΕ συνεχίζει να πρωτοστατεί στην πάλη για την υπεράσπιση των εργαζομένων, για μέτρα ανακούφισης, για διεκδίκηση των απωλειών από την κρίση, για υπεράσπιση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος. Κυρίως να κατευθύνεται αυτή η κοινή πάλη των εργατικών και άλλων λαϊκών δυνάμεων, η κοινωνική συμμαχία, στη συνολική ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, την εξουσία του κεφαλαίου και των μονοπωλιακών ομίλων, με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία.
Καλούμε το λαό, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να γυρίσει την πλάτη του στα κόμματα της ΕΕ, του κεφαλαίου, να απομονώσει τη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή.
ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΛΕΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ
ΝΑΙ ΣΤΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ME ΤΟ ΛΑΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑ».

Φαιά κύτταρα

 Φαιά κύτταρα



Έρχεται λοιπόν εκείνη η στιγμή, κάπου στη μέση της πλοκής του μυστηρίου, που ο πουαρό κάθεται ήρεμος σε μια πολυθρόνα, κλείνει τα μάτια για να βάλει σε λειτουργία τα φαιά κύτταρα, να σκεφτεί τα στοιχεία της υπόθεσης και να βάλει ένα-ένα τα κομμάτια στη θέση τους. Ποιος έδρασε με ποιον τρόπο, τι κίνητρο είχε και ποιους σκοπούς επιδιώκει να πετύχει με κάθε του κίνηση-ελιγμό. Και δε χρειάζεται να είσαι ιδιωτικός ντετέκτιβ ή ήρωας της αγκάθα κρίστι, για να καταλάβεις κάποια πράγματα.

Τι επιδιώκει η κυβέρνηση με το δημοψήφισμα; Μήπως ρήξη κι άνοιγμα της κρυφής ατζέντας; Αστεία πράγματα. Ο σύριζα αποφεύγει κάθε αναφορά στη ρήξη, ακόμα κι ως διαπραγματευτικό χαρτί, που έγινε έκφραση της μόδας τώρα με το δημοψήφισμα. Μήπως λαϊκή εντολή για κάποιο ζήτημα που δεν της είχε δοθεί στις εκλογές. Ή να πάρει ο κυρίαρχος λαός τη διαπραγμάτευση στα χέρια του;

Την απάντηση τη δίνουν τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη με τις τοποθετήσεις τους, που θεωρούν την απόφαση άσο στο μανίκι στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, για να περάσουν τη δική «μας» πρόταση, των 47+8 σελίδων, 8 δις και ό,τι ήθελε προκύψει. Και αυτό το χαρτί (που είναι ζήτημα μήπως κάηκε πολύ νωρίες, γιατί όπως έγραψε κι η ραχήλ “the game has just begun”) δεν το ρίχνουν μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό μέτωπο. Ποιος βουλευτής θα τολμήσει τώρα να καταψηφίσει την πρόταση της κυβέρνησής του, που «βάλλεται από τους δανεισές και αντιστέκεται ηρωικά στον εκβιασμό»; Πόσο εθνικά περήφανος θα νιώσει ο ελληνικός λαός για την κυβέρνησή του και το μνημονιακό καπέλο που θα μας φορέσει; Και τι ποσοστό θα του έδινε τώρα αν πηγαίναμε σε εκλογές. Κι ακολουθώντας την τόσο προσφιλή σε ορισμένους κυβερνητικούς κύκλους θεωρία των παιγνίων, αναρωτιέται κανείς: τι ζαριά έφερε ο σύριζα με αυτήν την κίνηση; Εξάρες που θα εγκλωβίσουν διμέτωπα τους αντιπάλους του; Ή ασόδυο που θα το βρει σύντομα μπροστά του;

Τι επιδιώκουν από τη δική τους πλευρά οι δανειστές; Γιατί κρατάνε τέτοια στάση, που ούτε καν στους υποτακτικούς τους δε θα επιφύλασσαν; Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που μέχρι και η δεξιά, καραμανλική (αλλά εσχάτως συγκαλυμμένα συριζόφιλη) εφημερίδα «δημοκρατία» να κυκλοφορήσει προχτές με τον εύγλωττο πρωτοσέλιδο τίτλο: τι άλλο θέλουν;

Έλα ντε. Μπαίνει συνεπώς το ερώτημα: κι αν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση, για να έχουν τους δικούς τους ανθρώπους, πλήρως ευθυγραμμισμένους με τις βουλές τους, χωρίς την παραμικρή ενοχλητικά παρέκκλιση από το plan A; Από την άλλη όμως, μπορεί να παίζουν απλώς σκληρά, για να επιβάλουν τους όρους τους και να μην έχουν «δογματικές αγκυλώσεις» σχετικά με τον ιδεολογικό προσανατολισμό της κυβέρνησης με την οποία κάνουν μπίζνες. Μπλε γάτος, ροζ γάτος (λιοπύρι, καύσωνας...), σημασία έχει να πιάνει ποντίκια.

Τι ακριβώς επιδιώκει η λεγόμενη τρόικα εσωερικού; Γιατί δε βγήκε σύσσωμη, αλλά «επιλεκτικά» και κατά περίπτωση στα κεραμίδια και τα τηλεοπτικά παράθυρα, με όλο τα πρόθυμα φερέφωνά της να κινδυνολογούν και να σπαράζουν μέσα τους από τον τηλεοπτικό τους άμβωνα για την καταστροφή που μας απειλεί, τους ερασιτεχνικούς τυχοδιωκτισμούς, τα δεινά που θα βρουν το τηλεοπτικό ποίμνιο αν δε συμμορφωθεί κι οδηγηθεί υπάκουα στη σφαγή, κτλ. Πώς εξηγείται ότι τα προηγούμενα 24ωρα κινούνταν βασικά στη γραμμή της (έντυπης) «δημοκρατίας», θεωρώντας πολύ σκληρές τις προτάσεις των δανειστών; Κι αν τελικά φλερτάρουν ή μάλλον συνυπολογίζουν το ενδεχόμενο ενός γκρέξιτ;

Επαναλαμβάνω με την ευκαιρία, και με αφορμή μια κουβέντα στα σχόλια, για πολλοστή φορά μια προσωπική εκτίμηση πως δεν υπάρχει μεν πλειοψηφικό ή κυρίαρχο ρεύμα της ελληνικής αστικής τάξης, που φλερτάρει με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα· θεωρώ δεδομένο όμως ότι υπάρχουν ενδοαστικές αντιθέσεις κι ανταγωνισμοί, που μπορεί να εκφραστούν και με αυτόν τον τρόπο και βασικά το αστικό κράτος, ως συλλογικός καπιταλιστής, ποηυ διευθετεί αυτές τις διαφορές και προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα, χωρίς «δογματισμούς» και χωρίς να αποκλείει μια καμπή που να επιβάλει (ή να καθιστά συμφέρουσα) την έξοδο από την ευρωζώνη. Κι αυτό εξηγεί την ύπαρξη και σχετική προβολή μερικών, περιθωριακών προς το παρόν, ομάδων-κινήσεων, όπως το κόμμα της δραχμής, το επαμ του καζάκη, κτλ.

Τι επιδιώκουμε εμείς (το γνωρίζουμε) και πώς μπορούμε να το πετύχουμε;
Καταρχάς, ας κρατήσουμε μια πισινή μήπως τελικά αλλάξουν πάλι τα δεδομένα και καταστεί περιττή, για τον ένα ή άλλο λόγο, η διεξαγωγή του. Θα ήταν επίσης πολύ ενδιαφέρον να έμπαινε προς ψήφιση η πρόταση του σύριζα, τώρα που οι εταίροι απέσυραν τη δική τους. Αλλά η ζωή δεν προκρίνει συνήθως τόσο ενδιαφέροντα, βολικά σενάρια κι έτσι πρέπει μάλλον να ετοιμαστούμε για το αρχικό ερώτημα. Κι αν σήμερα το όχι φαίνεται να έχει σαφές, καθαρό προβάδισμα, είναι ζήτημα πώς θα καθοριστούν οι ισορροπίες μετά από μια καλά συντονισμένη τρομοκρατία, με κλειστές τράπεζες, έλλειψη ρευστότητας, καταθέσεις, ουρές στα ατμ, κτλ.

Χτες υπήρχε μια αναμονή για το πώς θα μεταφραζόταν συγκεκριμένα (αποχή, όχι ή κάτι άλλο) η κρυστάλλινη θέση του κκε: «όχι και στις δύο προτάσεις για συμφωνία, όχι σε παλιά και νέα συμβόλαια» (για το οποίο με καλύπτει εν πολλοίς ένα χτεσινό σχόλιο της amor omnia vincit). Η τακτική ευελιξία του κόμματος (διπλή άρνηση και προσθήκη ερωτήματος για την εε και τα μνημόνια στο δημοψήφισμα) και εν γένει η πολύ καλή χτεσινή κοινοβουλευτική του παρουσία χάλασαν ως ένα βαθμό τη σούπα και το στημένο δίπολο. Τις επόμενες μέρες τον τόνο πρέπει να δώσει ο κόσμος στο δρόμο, με πολλές, μαζικές συγκεντρώσεις.


Τα περιθώρια είναι στενά κι ο χρόνος τρέχει...

Γινε Μεσι και καν΄τους να χασουν τη μπαλα

          ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ


   
ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
         
 ΟΧΙ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
         
 ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ...ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΑΛΛΑ

 ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ...ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΑΛΛΑ







Mετά απο μια τετράμηνη ψυχοφθόρο και άκρως αγχωτική για τον λαό διαδικασία ,με τα ταξίδια να παίρνουν και να δίνουν ,με τα γιουρογκρουπ να διαδέχονται με ταχύτητα φωτός το ένα το άλλο ,με την "λύση" να έρχεται και μετά να χάνεται και φτου κι απο την αρχή ,με την κυβέρνηση να δίνει την εντύπωση οτι την μια βασανίζεται σκληρά στα μπουντρούμια των γιουρογκρουπ (φάλαγγα , μαρτύρια σταγόνας ,μαστιγώσεις) και την άλλη να σηκώνεται σαν τον φοίνικα ,να ανασταίνεται και να λέγει ενα περήφανο και αντιστασιακό ΟΧΙ (ως την επόμενη έγκλειση της στο μπουντρούμι) , φτάνουμε στην πολυπόθητη "συμφωνία" !!

Η κυβέρνηση καταθέτει ("αναγκαστικά" ...τι άλλο να κάνει;) μια πρόταση 47 σελίδων (που μετά έγιναν 80 για να καταλήξουν 10 ) με την οποία  κάνει την ανάγκη φιλοτιμία ,σφίγγει την καρδιά της πέτρα! Αυτή (η περήφανη κυβέρνηση της "πρώτης φοράς αριστερά) τα μνημόνια ήθελε να σκίσει -όχι έτσι βέβαια που της είπαν οι κομμουνιστές ΜΕ ΕΝΑ ΝΟΜΟ- αλλά με τρόπο συμβατό με το σαβουαρ βιβρ των αγορών (σικ! ) .Αυτή - η κακομοίρα- να αντισταθεί προσπάθησε ,"έδωσε μάχες",υπέστη τα πάνδεινα στα κρεματόρια των brussells , άντεξε ως νέος Προμηθεύς ...αλλά έπρεπε να κάνει "αναγκαστικές υποχωρήσεις" ...Και μην φανταστείς αναγνώστη μου , "αντιμνημονιακια" κάργα παραμενει στο βαθος , μην κοιτας  που τα δικα της μετρα ηταν ΜΟΝΟ 8 δις !



Με αυτη την πρόταση της κυβερνησης στους "θεσμους" -και στο διαστημα που την "μελετουσαν" αυτοι -... και τα δυο μερη των διαπραγματευσεων μετρησαν αντιδρασεις .Οχι των αγορων ,αλλα εδω εσωτερικα , του λαου ! Γιατι το θεμα δεν ηταν και δεν ειναι η ψηφιση ή οχι ενος νεου μνημονιου αλλα ΠΩΣ θα το περασουν  αυτο στην κοινωνια ,ΠΩΣ το εφαρμοζουν με τις λιγοτερες λαικες αντιδρασεις .Ετσι αφου για 5 χρονια με το κνουτο ,την καταστολη , τις πλατες που βαλαν οι συμβιβασμενες συνδικαλιστικες ηγεσιες και τα κομματα και κομματιδια τους να σιγονταρουν ...με τα ΜΜΕ απο κοντα να πιπιλανε νυχτα μερα τρομοκρατια ,καταφεραν και περασαν τα προηγουμενα μετρα,... παρολα αυτα ο λαος υποδεχτηκε με αγανακτιση ΚΑΙ  το μνημονιο -Τσιπρα !
Αγανακτιση που φανηκε απο το εσωτερικο του Συριζα μια και αναγκαστηκαν σειρα στελεχων ,βουλευτων ,Υπουργων του κλπ -απειχωντας κοινωνικες αντιδρασεις -να παιξουν το παιχνιδακι των "ανταρτων" ,των "διαφωνουντων" .Ενα παιχνιδακι ομως χιλιοπαιγμενο και ηδη  βαρετο για τον λαο μας απο παλια ...νισαφι.Ολα δειχνουν οτι ακομα και αν περναγαν απο την Βουλη τα μετρα ,στην κοινωνια θα βγαζαν το κακο σπυρι να τα περασουν ,το εργατικο και λαικο κινημα αργα ή γρηγορα θα τα διελυε σαν χαρτινο πυργο .

Τοτε εφευρεθει το grande-colpo .
Ερχεται η απαντηση-καρμανιολα των "θεσμων" (και μαλιστα με ρητο τροπο the game is over) με μετρα απειρως πιο σκληρα απο οτι εχει ζητηθει ποτε απο χωρα .Μετρα που ουτε πεθαμενος δεν θα δεχοταν ..Η πασα στην κυβερνηση τωρα λοιπον . Δηθεν θηγμενη ,δηθεν σαν χηρα στο κρεββατι ,δηθεν "ανταρτισα καπετανησα" κανει μια νεα "περηφανη " κινηση "κοντρα" στους "εκβιαστες" ,ως νεος Σαμουηλ στο Κουγκι "αναβει το φυτιλι" ..."ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΡΕ " ...να μαθουν οι κακοι θεσμοι ...αμε


Ασχετα αν τα μετρα διερρευσαν αρχικα και οχι ανακοινωθηκαν επισημα ,(οπως και τα αλλα της κυβερνησης) ο λαος τα εμαθε γιατι ΕΠΡΕΠΕ να τα μαθει .(Χωρις πλακα τρια ΝΑΙ εχω σιγουρα σε ολη την επικρατεια την αλλη Κυριακη : Του Αδωνη λογω βλακειας ,του Κυριακου Μητσοτακη λογω υπαλληλικης σχεσης με τις αγορες και του Πορτοσαλτε  για να μεινει Νευροκωπι  )
Γιατι μπηκαν λοιπον σε δημοψηφισμα (αρον αρον -πριν καθαρογραφουν ακομα) απο την κυβερνηση μετρα που σιγουρα θα καταψηφιστουν ? Μα γιατι οι καλοι επιθετικοι φαινονται στο ενα -δυο !
Σου λένε τούτοι εδώ ΔΕΝ υπαρχει περίπτωση να ψηφίσουν ΝΑΙ  -περαν των τριων που προειπα - το ΟΧΙ θα χτυπήσει απίθανα ποσοστά ....τότε θα κάνουμε πως τρομάξαμε οι "θεσμοι" και θα τους ανακοινώσουμε οτι "εντάξει παιδια ,κάνουμε κι εμεις την Βρυξελιώτικη καρδιά μας πέτρα και δεχόμαστε την δική σας πρόταση των 8 (μονο καλε ,να τ αφησω?) ΔΙΣ "

Νικη θα πανηγυρίζει η κυβέρνηση ...φτηνα την γλυτωσαμε θα λεει ο λαος ...αχ μειναμε τελικα Ευρωπη ....αλλα στην πραξη :
1) θα εχει φανει οτι η κυβέρνηση "αντιστάθηκε" (αρα εχουμε εμμεση στηριξη της )
2) ο λαος και το λαικο-εργατικο κινημα θα εχει καταστει ΣΥΝΕΝΟΧΟ ,αρα αδρανες
3) θα ειναι το πρωτο μνημονιο με την λαικη βουλα
4) θα εχει δεθει χειροποδαρα ο λαος και η χωρα για πολλα χρονια στο αρμα τους

Τεραστια "επιτυχια" κυβερνησης και θεσμων να εχουν καταστήσει τον λαο συνένοχο ,με επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της συνενοχης την αδρανοποίηση του εργατικού κινήματος !

Εκει ομως που παιζαν καλα το ενα δυο ...κυβερνηση -θεσμοι ...θεσμοι - κυβερνηση ...τσουπ !
Ενας αμυντικος που ξερει δεκα κανταρια μπαλλα περισσοτερη απο Πουγιολ- Μανωλά -θείο  και τον Καφού μαζι ,με ενα τακλιν τους κλέβει την μπάλλα ....Οχι μόνο την πρόταση- μαϊμού των δανειστών σε δημοψήφισμα ρε μάγκες αλλά και την δικιά σας !!!

ΕΤΣΙ ΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΜΠΑΛΛΑ  ...και αρχίζει ο Λαός την επίθεσή του


Λύση για το λαό ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους

Λύση για το λαό ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους
Ολόκληρη η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο συλλαλητήριο της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ, την περασμένη Παρασκευή, στο Σύνταγμα, ενάντια στη νέα συμφωνία κυβέρνησης - «θεσμών» της τρόικα



Eurokinissi
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οπως και πριν από τέσσερις μήνες, στις 20 Φλεβάρη, εδώ στην πλατεία Συντάγματος, διαδηλώναμε ενάντια στη συμφωνία για την επέκταση του μνημονίου που υπέγραφε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έτσι και σήμερα βροντοφωνάζουμε.
Ο λαός πρέπει να πει το μεγάλο «όχι» στη συμφωνία, «όχι» στη συνεχή χρεοκοπία του ελληνικού λαού, «όχι» στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της καπιταλιστικής εξουσίας. Να βάλει πλώρη για τη δική του πραγματική εξουσία.
Με το ΚΚΕ, ν' αντιπαλέψει, να μπλοκάρει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς.
Να μη χαθεί ούτε μια μέρα, ούτε ώρα. Τώρα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή δράση, χωρίς καμιά αναμονή, όποια κι αν είναι η κατάληξη τις επόμενες μέρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση καπηλευόμενος τα εργατικά - λαϊκά αιτήματα. Τώρα προσπαθεί να κοροϊδέψει και πάλι το λαό, διαστρεβλώνοντας και ερμηνεύοντας την ψήφο του λαού όπως τον συμφέρει.
Πέντε μήνες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να στείλει στο λαό το λογαριασμό με τα μέτρα της νέας συμφωνίας, που γίνονται πραγματική θηλιά στο λαιμό της λαϊκής οικογένειας, που έχει ματώσει και θα συνεχίζει να ματώνει για το χρέος, θα συνεχίζει να ματώνει για την ΕΕ, την κερδοφορία των μονοπωλίων, αν δεν αποφασίσει να περάσει στην αντεπίθεση, στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με την ΕΕ, τα μονοπώλια.

Από τον ελληνικό λαό πρέπει να απορριφθούν και οι προτάσεις των δανειστών - «3 θεσμών» και οι προτάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα των 47+8 σελίδων, γιατί η μία είναι πιο βάρβαρη από την άλλη, πραγματική καρμανιόλα για το λαό.
Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι της και το ΔΝΤ, με την παρέμβαση και των ΗΠΑ, δεν έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια να σώσουν την καπιταλιστική Ελλάδα μέσα στην καπιταλιστική ΕΕ.
Το ίδιο εκφράζουν και τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης μέσα στο Κοινοβούλιο, όπως και οι κοινωνικές δυνάμεις που τους στηρίζουν, όπως επιχειρηματίες, ανώτερα μεσαία στρώματα.
Ταυτόχρονα, δεν αντιμετωπίζουμε με αμηχανία, δε μας μπερδεύουν οι αντιφάσεις και οι διάφορες εμπλοκές, με τις οποίες εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις και την τελευταία εβδομάδα.
Η βάση των αντιφάσεων αυτών δε βρίσκεται κυρίως στα διάφορα «ισοδύναμα» των αντιλαϊκών μέτρων. Σ' αυτά μπορούν να βρουν άκρη.
Κυρίως οφείλεται στις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν μέσα στην ΕΕ για το μείγμα αστικής διαχείρισης, στις διαφορετικές απόψεις για την ίδια την πορεία εξέλιξης της Ευρωζώνης, στις γεωστρατηγικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς ΕΕ - ΗΠΑ, στην πίεση για εξασφάλιση περισσότερων οικονομικών και πολιτικών εγγυήσεων από την ελληνική κυβέρνηση.

Icon
Επιβεβαιώνεται ότι έχουμε να κάνουμε με μια λυκοσυμμαχία που δε βελτιώνεται, χειρότερη μπορεί να γίνεται, καλύτερη δεν υπάρχει περίπτωση.
Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα: Καμιά επανάπαυση, καμιά προσδοκία για ανάσα στο λαϊκό - εργατικό εισόδημα μέσα στην ΕΕ, στην εξουσία του κεφαλαίου, με κυβέρνηση που θα έχει είτε «δεξιό», είτε «αριστερό» πρόσημο.
Αυτό που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε μπροστά στον ελληνικό λαό, είναι ότι με οποιαδήποτε εκδοχή κατάληξης τελικά αυτής της φάσης της διαπραγμάτευσης, δηλαδή είτε επιτευχθεί συμφωνία με βάση την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης όσο και των εταίρων, είτε τα «σπάσουν» και οδηγηθούν σε «ρήξη» με διπλό νόμισμα, σε όλες τις περιπτώσεις και εκδοχές, ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός. Ούτε η μία εκδοχή ούτε η άλλη συνιστούν φιλεργατική - φιλολαϊκή λύση. Ακριβώς γιατί δεν υπάρχει διέξοδος, λύση σε όφελος του λαού από μια διαπραγμάτευση - όσο περήφανη κι αν παρουσιάζεται αυτή - μέσα στα τείχη της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου που μας έφερε έως εδώ, της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.
Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει λύση προς όφελος του λαού
Τώρα είναι η ώρα ο καθένας και η καθεμιά να σκεφτεί. Να βάλει στο μυαλό του ότι υπάρχει λύση, υπάρχει προοπτική. Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, ο δρόμος της συμπόρευσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Το ΚΚΕ λέει ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει λύση προς όφελος του λαού.
Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης, με ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, με πολιτικοποίηση της πάλης της για την κατάκτηση της εξουσίας. Μόνο σε αυτόν το δρόμο μπορούν να κερδηθούν μέτρα ανακούφισης, ανάκτησης απωλειών, ικανοποίησης σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Αυτός ο δρόμος είναι σήμερα ρεαλιστικός και αναγκαίος, γιατί είναι ο μόνος δρόμος που συμφέρει το λαό.
Ο σημερινός δρόμος είναι που συνεχώς προκαλεί κρίσεις, αναπαράγει χρέη, διαπραγματεύσεις, συμφωνίες και διαφωνίες για την αποπληρωμή τους, πάνω στις απαιτήσεις του ντόπιου κεφαλαίου για αντιλαϊκά μέτρα, για εξασφάλιση των καπιταλιστικών κερδών, ενώ προστίθενται και οι απαιτήσεις του ξένου κεφαλαίου, των εταίρων, των στρατηγικών στόχων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Διαπραγμάτευση με δεδομένους τους κανόνες και τις αρχές λειτουργίας της ΕΕ σημαίνει ότι είναι δεδομένη η σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων.
Αναδιάρθρωση του χρέους σημαίνει για το λαό ακόμα πιο σκληρό, αντιλαϊκό μνημόνιο. Αυτό εξάλλου ζητά και το ΔΝΤ, που θέτει το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ας σκεφτούμε τι έγινε μετά το προηγούμενο μεγάλο «κούρεμα» του χρέους. Βελτιώθηκε η θέση του λαού ή επιβλήθηκαν ακόμα πιο σκληρά μέτρα; Οποιες αλλαγές κι αν γίνουν στον τρόπο και το χρόνο αποπληρωμής του χρέους, ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει, ενώ δεν ευθύνεται, ούτε ωφελήθηκε από τη διόγκωση του χρέους.

Κάθε δόση που πληρώνεται, γεννά νέα ανάγκη δανειοδότησης και πρόκειται για δάνεια που γίνονται κεφάλαια - κέρδος των καπιταλιστών, την ίδια στιγμή που μεγαλώνουν η ανεργία και η απλήρωτη εργασία.
Το ΚΚΕ είναι και παραμένει εγγύηση για να μην ξεγελαστεί πάλι ο λαός. Να μην υποκύψει στους εκβιασμούς και τις αυταπάτες. Να μη μεταθέτει για το απώτερο μέλλον τις ελπίδες του για κάτι καλύτερο. Να μη συμβιβάζεται με το τίποτα, να μην κάνει σκόντο στις απαιτήσεις του, στα όνειρα των παιδιών του.
Η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να ικανοποιήσει σύγχρονες λαϊκές ανάγκες
Οση σημασία έχει σήμερα να οργανωθεί η πάλη για την προστασία των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, διεκδικώντας άμεσα επείγοντα μέτρα, άλλο τόσο έχει σημασία να ξεκαθαρίσει ο καθένας και η καθεμιά ποια εξουσία, ποιο τελικά κοινωνικό οικονομικό σύστημα, μπορεί να δώσει σταθερή δουλειά σε όλους με μισθό και δικαιώματα, μπορεί να ικανοποιήσει σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Οι προτάσεις, οι θέσεις του ΚΚΕ για όλα τα καθημερινά προβλήματα δεν είναι θέσεις που αφορούν μια άλλη ζωή, κάπου στο υπερπέραν. Είναι προτάσεις που αφορούν στο τι σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, πρέπει να διεκδικηθεί.
Σήμερα είναι ανάγκη, για να ζήσει ο λαός, να επανέλθει όχι μόνο ο κατώτερος μισθός, αλλά να καταργηθεί και όλο το αντεργατικό οικοδόμημα, πριν και μετά το μνημόνιο, που γενικεύει τη μερική απασχόληση, την απλήρωτη δουλειά, τους μισθούς πείνας. Σήμερα, χρειάζεται πάλη για μέτρα ανακούφισης των ανέργων.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Οι θέσεις του ΚΚΕ απαντούν γιατί σήμερα ο μικρός αγρότης δεν μπορεί να ζήσει, πού οδήγησαν την αγροτική παραγωγή βασικών προϊόντων, όπως ζάχαρη, όσπρια, κρέας, οι ποσοστώσεις, οι επιδοτήσεις για καταστροφή παραγωγής. Είναι η ΚΑΠ που οδήγησε στο αγροτικό εμπορικό έλλειμμα, είναι η νέα ΚΑΠ που σφίγγει τη θηλιά της τράπεζας, των χρεών, των φόρων, των χαρατσιών στο λαιμό των αγροτών.
Ο αυτοαπασχολούμενος έχει γονατίσει με τα «κόκκινα» δάνεια, τα χρέη, τη στιγμή που πρέπει αυτά να «κουρευτούν» αμέσως, ν' απαλλαγεί από το βραχνά της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας.
Σήμερα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να καλυφτούν διευρυμένες λαϊκές ανάγκες, με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα.
Η αξιοποίηση του παραγωγικού μας πλούτου, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της οικονομίας, μπορεί ν' αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, να μειώσει την εξάρτηση από τα μονοπώλια σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.
Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι εργαλείο για ν' αξιοποιηθούν όλα τα μέσα παραγωγής, όλο το εργατικό δυναμικό, να κατανεμηθεί ο χρόνος εργασίας, επομένως να καταργηθεί η ανεργία, η αναρχία της παραγωγής, η ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Η λαϊκή διακυβέρνηση θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλιούνται σήμερα και δημιουργούν χρέη στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο σοσιαλισμός άνοιξε το δρόμο κάλυψης των λαϊκών αναγκών
Δεν είναι αλήθεια ότι ο σοσιαλισμός δεν άντεξε γιατί δεν είχε το κίνητρο του ατομικού κέρδους, της ατομικής ιδιοκτησίας. Ισα - ίσα, έχασε την αρχική του ορμή, γιατί δεν κατόρθωσε με επιτυχία να αναμετρηθεί με τα συμφέροντα της μικροϊδιοκτησίας, της συνεταιριστικής αγροτικής παραγωγής, όταν άνοιξε το δρόμο της αγοράς και στη βιομηχανική παραγωγή.
Τέτοιου είδους πιέσεις, σήμερα έχουμε πείρα, γνώση, για να τις εξουδετερώσουμε. Ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα απέδειξε ότι μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, με βάση τις ανάγκες τους, δωρεάν σύγχρονες δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων.
Τα Πανεπιστήμια, σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς, θα προωθούν την έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, θα βγάζουν επιστήμονες που θα βρίσκουν αμέσως δουλειά και δε θα στριφογυρνάνε, όπως σήμερα, στη ζούγκλα της ετεροαπασχόλησης, της απλήρωτης δουλειάς, της ανεργίας και της μετανάστευσης.
Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον έλεγχο και την άσκηση της λαϊκής εξουσίας.

Ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος και η συμμετοχή θα ξεκινούν από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή.
Στα εκλεγμένα όργανα εξουσίας, θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις παραγωγικές μονάδες και θα διασφαλίζεται η συμμετοχή των συνεταιρισμένων, των φοιτητών, των συνταξιούχων.
Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι- βουλευτές δε θα είναι μόνιμοι, αλλά ανακλητοί.
Η αποδέσμευση της χώρας από τις αλυσίδες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Εξίσου σημαντικό είναι ότι θα γίνει ο πραγματικός σπινθήρας ευρύτερης ευρωπαϊκής λαϊκής αφύπνισης, που δεν έχει σχέση βεβαίως με τα δημοψηφίσματα της Βρετανίας και τις σοβινιστικές έως και ακροδεξιές επιδιώξεις.
Η σημαντική γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά Ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής, μπορεί να διαμορφώσει ευνοϊκό πεδίο διαπραγματευτικής βάσης για τη λαϊκή εξουσία, αν αποδεσμευτεί από το επικίνδυνο κουβάρι και τη μέγγενη της επιλογής ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Και το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που με συνέπεια συνεχίζει να παλεύει ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και πολέμους, που γίνονται ή προετοιμάζονται, για τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.
Υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ενάντια σε όσους κοροϊδεύουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ειρήνη και την ασφάλεια για το λαό.
Και σ' αυτούς που επαναφέρουν τον «μπαμπούλα» της απομόνωσης, για το λαό που θα επιλέξει το δικό του δρόμο, τους απαντάμε: Υπάρχει μεγαλύτερη απομόνωση από αυτή που νιώθει τώρα ο λαός μας; Είναι ή δεν είναι απομόνωση η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο καθημερινός Γολγοθάς να τα βγάλουμε πέρα;
Η μόνη τάξη που θα χάσει είναι αυτή των σφετεριστών του πλούτου και των μέσων παραγωγής που ο ίδιος ο λαός παράγει. Θα τους αφαιρεθεί η δυνατότητα να ρουφάνε εργατικό - λαϊκό αίμα.
Οι αντιμνημονιακές μάσκες έπεσαν, τα ψέματα τελειώνουν
Φίλες και φίλοι,
Μαζί με τους λεονταρισμούς και τις κορόνες, την περηφάνια και την αξιοπρέπεια, τις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που χορτάσαμε ν' ακούμε τους τελευταίους πέντε μήνες, μεγάλωναν οι εκβιασμοί και οι απειλές, μεγάλωνε η τρομοκράτηση στο λαό να στηρίξει, να αποδεχτεί την αντιλαϊκή συμφωνία - το νέο μνημόνιο που ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ - και να πει κι ευχαριστώ.
Τα ψέματα τελειώνουν! Οι μάσκες πέφτουν! Παρά τα όσα προεκλογικά - αντιμνημονιακά έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, η νέα συμφωνία - μνημόνιο με τους δανειστές περιέχει μέτρα - καρμανιόλα για τη λαϊκή οικογένεια. Κι αυτή η συμφωνία - μνημόνιο θα έχει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και ακριβώς γι' αυτό, επειδή η κυβέρνηση έχει χάσει και το τελευταίο φύλλο συκής, συνεχίζει την κοροϊδία.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ωμά και προκλητικά το λαό, όταν ισχυρίζεται ότι με τη συμφωνία εξασφαλίζει ότι δε θα υπάρξουν νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αφού οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις, οι αυξήσεις στους άδικους φόρους, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αυξήσεις στις εισφορές σε μισθούς και συντάξεις, οδηγούν σε νέες μεγάλες απώλειες για το ήδη πετσοκομμένο λαϊκό εισόδημα και τα εναπομείναντα δικαιώματα του λαού.
- Οι αυξήσεις στον ΦΠΑ - ο πιο άδικος φόρος που πληρώνει ακόμα και ο άνεργος - που για τα τρόφιμα της λαϊκής οικογένειας αυξάνεται 10 μονάδες, τι ακριβώς είναι; Είναι ή δεν είναι μείωση του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων;
- Η πληρωμή ξανά του ΕΝΦΙΑ - του φόρου που πληρώνεις νοίκι για το ίδιο σου το σπίτι - και μάλιστα στα προβλεπόμενα των προηγούμενων χρόνων, της εισφοράς αλληλεγγύης που βάζει τον εργάτη να δείχνει αλληλεγγύη στο βιομήχανο, γιατί εκεί καταλήγει κι αυτός ο φόρος, είναι ή δεν είναι πραγματική μείωση του εισοδήματος;
- Οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση τομέων στρατηγικής σημασίας, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, με αρνητικές συνέπειες και για τους εργαζόμενους σ' αυτούς τους κλάδους και για όσους από τις λαϊκές οικογένειες θα κάνουν χρήση αυτών των υπηρεσιών, οδηγεί ή δεν οδηγεί σε μείωση εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων;
- Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε εργαζόμενους και συνταξιούχους τι είναι; Δεν είναι καραμπινάτη μείωση μισθών και συντάξεων;
Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης έγιναν μαύρα μαντάτα για χιλιάδες ασφαλισμένους, στους οποίους αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αφού καταργούνται όποια δικαιώματα πρόωρης συνταξιοδότησης έχουν απομείνει, την ίδια στιγμή που ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω ανατροπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μέσω της ενοποίησης Ταμείων και των αναλογιστικών μελετών που θα ακολουθήσουν, για να δώσουν άλλοθι σε νέες περικοπές. Δουλειά ως τα βαθιά γεράματα και μετά επίδομα πτωχοκομείου!
Και οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις δε φεύγουν από το τραπέζι, είναι μόνιμα πάνω στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης - δανειστών, γιατί μόνιμοι είναι οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι δεσμεύσεις της ΕΕ, η ανταγωνιστικότητα.
Αλλωστε, οι μειώσεις στους μισθούς είναι στην ημερήσια διάταξη σε όλες τις επιχειρήσεις του λεγόμενου ιδιωτικού τομέα, εκεί που οργιάζουν οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, οι μειώσεις που συμπαρασύρουν προς τα κάτω και τις συντάξεις.
Προκλητική κυβερνητική κοροϊδία
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ωμά και προκλητικά το λαό όταν αναμασάει την καραμέλα της «κοινωνικής δικαιοσύνης», γιατί τάχα με τη δική της πρόταση «τα μέτρα έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα και μεταφέρουν τα βάρη στα υψηλότερα στρώματα»...
-- Επιδεικνύει την αύξηση μόλις 3% της φορολογίας στις επιχειρήσεις - φορολογία που έπεσε πολλές φορές στο παρελθόν όταν οι φόροι για το λαό ανέβαιναν - και την έκτακτη εισφορά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, για να κρύψει ότι η φοροκαταιγίδα κυρίως από τη μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ το φαΐ του φτωχού θα πλήξει.
-- Και αν θέλει να φορολογήσει το κεφάλαιο - να βάλει πράγματι χέρι στην τσέπη τους όπως λέει - γιατί δεν καταργεί τις προκλητικές φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις;
-- Γιατί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κι άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες η κυβέρνηση τούς χάρισε χρέη και πρόστιμα;
-- Γιατί τους διευκολύνει να νομιμοποιήσουν αδήλωτα εισοδήματα;
-- Γιατί ακόμα και τώρα συνεχίζει το αίσχος των επιδοτήσεων στους εφοπλιστές για τις «άγονες γραμμές»;
Αλλωστε, η όποια έκτακτη εισφορά, εκτός από το ότι είναι «σταγόνα στον ωκεανό» των φόρων, θα καταβληθεί εφάπαξ, ενώ οι φόροι για το λαό ήρθαν για να μείνουν, όπως ο ΕΝΦΙΑ, η εισφορά αλληλεγγύης και άλλοι.
Τέτοιες έκτακτες εισφορές στους επιχειρηματίες έβαλαν κι άλλοι στο παρελθόν, όπως η κυβέρνηση Σημίτη, για να πιάσει τους στόχους της ΟΝΕ. Και δεν ενοχλήθηκε το κεφάλαιο γιατί ήξερε πως πολλαπλά θα ωφεληθεί από την ΟΝΕ, όπως και έγινε.
Κι αυτή την έκτακτη εισφορά οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν τη δυνατότητα με διάφορους τρόπους να την απορροφήσουν και να τη μετακυλήσουν στους εργαζόμενους, είτε με μειώσεις στους μισθούς είτε με αυξήσεις στα προϊόντα τους. Ξέρουν πως θα την πάρουν πίσω πολλαπλάσια, αφού οι μεγάλες επιχειρήσεις θα είναι εκείνες που θα ωφεληθούν από τα διάφορα αναπτυξιακά πακέτα που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση.
Γι' αυτό και το μεγάλο κεφάλαιο έχει κάθε λόγο να επιδιώκει, να πιέζει στο κλείσιμο της νέας συμφωνίας κυβέρνησης - δανειστών, βέβαια και να πιέζει σε ό,τι επιμέρους δεν του αρέσει.
Μόνο η εργατική τάξη, ο λαός θα πληρώσει ξανά τη λυπητερή.
Ο λαός να πει «όχι» στη συμφωνία
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Γι' αυτό ο λαός πρέπει να πει ένα μεγάλο «όχι» στη νέα συμφωνία - μνημόνιο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή την αντιλαϊκή συμφωνία να την αντιπαλέψει στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στους χώρους μόρφωσης, στο δρόμο, με την οργανωμένη πάλη του να μπλοκάρει τα αντιλαϊκά μέτρα.
Τα νέα μέτρα έρχονται να προστεθούν στους περίπου 500 εφαρμοστικούς νόμους που παραμένουν σε ισχύ, στη στάση πληρωμών που έχει επιβάλει η κυβέρνηση σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κοινωνικές υπηρεσίες, στον αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό των ταμειακών διαθέσιμων ασφαλιστικών ταμείων, δημόσιων οργανισμών και φορέων.
Η νέα συμφωνία - μνημόνιο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Δεν αποτελεί «μια συνολική και βιώσιμη συμφωνία που δίνει λύση στο ελληνικό πρόβλημα», ούτε απλά «ένας δυσβάσταχτος, αλλά αναγκαίος συμβιβασμός», όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, ανοίγει το δρόμο για ένα νέο γύρο εκβιασμών σε βάρος του λαού, με μέτρα αυστηρής εποπτείας που ισχύουν για όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ και μάλιστα σε συνθήκες που η Ευρωζώνη δύσκολα ανακάμπτει από την κρίση και που οι αντιθέσεις γίνονται οξύτερες.
Μάλιστα, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, χτες και σήμερα, ξεκινούν και επίσημα οι διεργασίες για την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης» (ΟΝΕ) στην Ευρωζώνη, οι οποίες σηματοδοτούν την παραπέρα ενίσχυση του Δημοσιονομικού Συμφώνου, των εποπτικών ελέγχων, των αναβαθμισμένων μνημονίων διαρκείας που ισχύουν σε ολόκληρη τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, και μάλιστα με ειδικές ρήτρες για τα κράτη που υπάγονται σε «μηχανισμούς στήριξης», όπως είναι η Ελλάδα.
Οπως μαθαίνουμε, τα γνωστά κοράκια των επιτελείων της ΕΕ, ο Γιούνκερ, ο Τουσκ, ο Ντάισελμπλουμ, ο Ντράγκι και ο Σουλτς, ετοιμάζουν νέα «Λευκή Βίβλο», την άνοιξη του 2017, που θα περιλαμβάνει αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε βάθος 10ετίας.
Με δυο λόγια, η ΕΕ από μόνη της ενισχύει ακόμα περισσότερο τα ασφυκτικά πλαίσια για τις χώρες της, μονιμοποιεί τα μνημόνια για όλους τους λαούς, προχωρά στην ενίσχυση του Γιούρογκρουπ, δυναμώνει την εποπτεία εφαρμογής διαρκούς λιτότητας για τους λαούς χάριν της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των ομίλων. Κοινός στόχος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, η παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ο ευτελισμός του μισθού, του μεροκάματου.
Ετσι εξηγείται γιατί η ΕΕ:
-- Ενισχύει τα μέτρα και τις παρεμβάσεις που προβλέπει το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο», ώστε το νέο πλαίσιο να γίνει περισσότερο δεσμευτικό στην οικονομική πολιτική.
-- Προχωρά στο ευρωπαϊκό «Δημοσιονομικό Συμβούλιο», το οποίο αυτόματα θα υπαγορεύει μέτρα για να τηρηθούν οι αντιλαϊκοί στόχοι των κρατικών προϋπολογισμών.
Ξέρετε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει καταθέσει ήδη στους «θεσμούς» της τρόικας πρόταση για συγκρότηση ελληνικού «Δημοσιονομικού Συμβουλίου», το οποίο θα προχωρά σε «αυτόματες οριζόντιες μειώσεις» όλων των κρατικών δαπανών (συντάξεις, μισθοί, επιδοτήσεις κ.λπ.), σε περιπτώσεις αποκλίσεων από τους αντιλαϊκούς στόχους;
-- Προβλέπει τη δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου της ανταγωνιστικότητας προκειμένου να μην υπάρχουν αποκλίσεις στους μισθούς ανάμεσα στα κράτη της Ευρωζώνης. Φανταζόμαστε ότι εδώ θα βρει εφαρμογή αυτό που είχε πει ο Τόμσεν της τρόικας: «Η Ελλάδα ανήκει στα Βαλκάνια και δεν μπορεί να έχει υψηλότερους μισθούς από τη Βουλγαρία».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και παίζει με την αγωνία του λαού
Φίλες και φίλοι,
Η κυβέρνηση ακύρωσε κι αυτές τις ελάχιστες προεκλογικές υποσχέσεις του αντιλαϊκού προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Αφού πρώτα μετέτρεψε το πρόγραμμα των 100 ημερών σε πρόγραμμα τετραετίας και βάλε, τώρα η υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων - που εμείς σωστά χαρακτηρίσαμε ψίχουλα - παραπέμπεται στο άγνωστο μέλλον.
Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα ούτε κυβερνητικής αστοχίας, όπως υποστηρίζει η ΝΔ, ούτε προσαρμογής σε μια εξελισσόμενη πραγματικότητα. Ηταν μια συνειδητή προπαγανδιστική τακτική χειραγώγησης του λαού με «αριστερά» δεσμά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά έπαιξε με την αγωνία του λαού μας και συγκέντρωσε την προσοχή του σε ορισμένα άμεσα μέτρα, που δεν θα πλήρωνε το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, στη λογική ο φτωχός να πληρώνει για τον φτωχότερο, και τα οποία μόλις και μετά βίας θα ανακούφιζαν κάπως την ακραία φτώχεια. Και τελικά ούτε κι αυτά δεν πρόκειται να κάνει.
Στην ουσία, η κυβέρνηση προσχωρεί στα εκβιαστικά διλήμματα που έλεγαν τόσα χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Κι έχει μεγάλη ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δίνει τη δυνατότητα στη ΝΔ να εμφανίζεται δήθεν δικαιωμένη για την πολιτική της, που μας έφερε εδώ που μας έφερε τα προηγούμενα χρόνια, και να βγαίνει κι από πάνω...
Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ γιατί, ενώ υπέκυπτε στους εκβιασμούς, αποδεχόταν τις προτάσεις των δανειστών, καταθέτοντας - τη μία πίσω από την άλλη - τις αντιλαϊκές της προτάσεις, την ίδια στιγμή καλούσε σε συλλαλητήρια το λαό για να τη στηρίξει, για να εγκλωβίσει έναν κόσμο που αρχίζει να σκέφτεται ριζοσπαστικά, κόσμο που αγανακτεί με την ΕΕ.
Τόσο τα «φιλοκυβερνητικά» (με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και κάποιων άλλων αριστερών συνιστωσών τους ως κερασάκι) όσο και τα «αντιπολιτευτικά» συλλαλητήρια (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ) είχαν βασικό στόχο και επιδίωξη να μετατρέψουν το λαό σε χειροκροτητή της ΕΕ, του συστήματος.
Οι μεν με το αίτημα για «πάση θυσία στην ΕΕ», οι δε με τον απατηλό στόχο «να μείνουμε στην ΕΕ και να την αλλάξουμε» προσπαθούν να φυλακίσουν έναν ολόκληρο λαό στο «κοινό» ιμπεριαλιστικό τους «σπίτι».
Φυσικά, από τους εραστές αυτού του αντιλαϊκού μονόδρομου δεν μπορεί να απουσιάζει και ο υπόδικος αρχηγός της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή και χαρακτήρισε εγκληματική ενέργεια σε βάρος του έθνους τη ρήξη!!!
Τις νέες αντιλαϊκές αποφάσεις προσπαθούν να τις «φορτώσουν» στο λαό, που «δεν θέλει ρήξη με την ΕΕ».
Το πιο προκλητικό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εμφανίσει τις υποχωρήσεις του ως «αναγκαίο συμβιβασμό στον αρνητικό συσχετισμό εντός της ΕΕ». Αυτός είναι ο «ρεαλισμός» της υποταγής, που επιδιώκει να καθηλώσει το λαό στο να επιλέγει κάθε φορά το μικρότερο κακό, που στην πορεία μετατρέπεται στο μεγαλύτερο κακό.
Στο πρόσωπο της ΕΕ απορρίψτε τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης
Παρ' όλα αυτά δυναμώνει η λαϊκή αμφισβήτηση για την ΕΕ. Η ίδια η πείρα οδηγεί εκεί. Αυτή ακριβώς η αμφισβήτηση πρέπει να συναντηθεί με την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που προτείνει το ΚΚΕ.
Στο πρόσωπο της ΕΕ να απορρίψει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που πάει χέρι χέρι με τη συμμετοχή της χώρας σε διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, πάντα στη βάση ανισότιμων σχέσεων μεταξύ κρατών ανισόμετρης οικονομικής - στρατιωτικής ανάπτυξης.
Τώρα ο λαός, ιδιαίτερα εκείνοι που κατάφεραν να αποσπαστούν από τα δόκανα του «παλιού» δικομματισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, και έχουν προσωρινά εγκλωβιστεί στη ΣΥΡΙΖΑίικη εκδοχή του, έχουν τη δυνατότητα να αντιτάξουν τη μεγάλη δύναμή τους, που δεν την έχουν χρησιμοποιήσει έως τώρα, που την έβαλαν σε δεύτερη μοίρα, με την ελπίδα ότι μόνο μέσα από τις εκλογές, όπως αυτές του Γενάρη, μπορεί να αλλάξει η ζωή τους.
Η δύναμη των αγώνων πολλαπλασιάζεται και φέρνει κάποια αποτελέσματα μόνο όταν αναπτύσσεται και εξελίσσεται, μέσα από την ίδια την πείρα των εργαζομένων, σε αγώνα αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων, της ΕΕ.
Αποδεικνύεται ότι η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο οικονομική, άμεσα ή μεσοπρόθεσμα. Είναι πολύπλευρα διαλυτική, γιατί επιχειρεί να ανακόψει τις ριζοσπαστικές διαθέσεις, κάθε είδος ριζοσπαστισμού, ώστε να μην τολμήσει ο λαός καν να διανοηθεί, ούτε σήμερα ούτε αύριο, ότι μπορεί να έχει ένα μέλλον έξω από τα σημερινά τείχη, με τον ίδιο στην εξουσία.
Γι' αυτό ακριβώς τα στελέχη τους πότε αναρωτιούνταν γιατί να γίνονται κινητοποιήσεις τις κρίσιμες ώρες που η κυβέρνηση δίνει τη μάχη της διαπραγμάτευσης και πότε μιλούσαν για την εθνική ενότητα, διότι με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας θέλουν, λέει, ευρύτερες συσπειρώσεις. Θέλουν, λένε, μια κινητοποίηση με έναν εθνικό κοινό παρονομαστή, ο οποίος βέβαια είναι η Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, για να τη διορθώσει και να την κάνει καλύτερη... Ζητάνε «ενότητα» πάνω στη διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση με τους δανειστές, γιατί θέλουν ο λαός να συναινέσει στο νέο βάρβαρο μνημόνιο που του ετοιμάζουν.
Το ίδιο, όμως, επιδιώκουν και όσοι δηλώνουν «Μένουμε Ευρώπη»! Ζητούν να προχωρήσουν ταχύτερα οι αναδιαρθρώσεις που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και από αυτήν την άποψη κάνουν κριτική στην κυβέρνηση.
Η κοινή αφετηρία όλων τους - παρά τις διαφορές - είναι η εξής: Να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων με την Ελλάδα εντός ΕΕ και Ευρωζώνης. Τα περί «ισοτιμίας» και «μη λιτότητας» είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.
Θέλουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα να βάλει πλάτη στη διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ, να αποδεχτεί μέτρα που τσακίζουν το λαό, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος».
Δεν θα κουραστούμε να αγωνιζόμαστε από κάθε μετερίζι
Η κυβέρνηση ξέρει ότι ακόμα κι αν ψηφίσει τα μέτρα που συμφωνεί με τους δανειστές, θα χρειαστεί να καθυποτάξει το κίνημα για να τα εφαρμόσει. Γι' αυτό καλεί σε συναίνεση πάνω σε «εθνικούς» στόχους, που είναι όμως στρατηγικές στοχεύσεις του κεφαλαίου και όχι του λαού.
Φίλες και φίλοι,
Τους απαντάμε:
Δεν θα κουραστούμε να αγωνιζόμαστε από κάθε μετερίζι:
-- Για λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και προστασίας των ανέργων.
-- Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα.
-- Επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων, που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των «κλεμμένων» από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της πλουτοκρατίας και του κράτους.
-- Απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του ΦΠΑ και του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και το φυσικό αέριο. Αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
-- Αύξηση του επιδόματος ανεργίας, δωρεάν μεταφορά των ανέργων, επιμήκυνση του επιδόματος ανεργίας.
-- Κανένας πλειστηριασμός σε πρώτη και δευτερεύουσα κατοικία των λαϊκών οικογενειών. Διαγραφή χρεών από τόκους, δραστική περικοπή των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών.
-- Αύξηση των δαπανών για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.
Σ' αυτή την κατεύθυνση παλεύει το ΚΚΕ, με τα μέλη και τα στελέχη του στους κλάδους, στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, με στόχο την οργάνωση, την αναμέτρηση για όλα τα ζητήματα με τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τις πολιτικές δυνάμεις και κυβερνήσεις που το στηρίζουν. Συμβάλλει και με τις προτάσεις νόμου, τροπολογίες και άλλες παρεμβάσεις που έχει καταθέσει στη Βουλή και οι οποίες είτε δεν έρχονται για συζήτηση είτε απορρίπτονται από την κυβέρνηση.
Προϋπόθεση για μια πορεία πραγματικής αλλαγής συσχετισμού προς όφελος της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας είναι να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ παντού και πάνω από όλα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές.
Στο ενδεχόμενο εκλογών, που θα αξιοποιηθούν με εκβιαστικά διλήμματα και τρομοκρατία, για να κάνουν το λαό συνένοχο των αντιλαϊκών συμφωνιών, ο λαός χρειάζεται να δυναμώσει το ΚΚΕ, απορρίπτοντας εκείνες τις δυνάμεις που από κυβερνητική θέση καταδίκασαν το λαό στη φτώχεια και την ανασφάλεια, αλλά και όσους προαλείφονται για κυβερνητικούς θώκους. Να απομονώσει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που έχουν βαλθεί να «την βγάλουν λάδι» και η ίδια χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να αθωωθεί από τη ναζιστική εγκληματική δράση της, που οδήγησε σε στυγνές δολοφονίες και βίαιες επιθέσεις, με καθοδήγηση του ηγετικού της πυρήνα.
Με το ΚΚΕ στον αγώνα ακόμη κι αν διατηρείτε επιφυλάξεις για επιμέρους θέσεις του
Απευθύνουμε ιδιαίτερο κάλεσμα στο ριζοσπαστικό κόσμο, στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που πίστεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ και που σήμερα έχουν και τη δυνατότητα και την πείρα να βγάλουν συμπεράσματα.
Σε όλους όσοι προβληματίζονται για το πώς θα ανατρέψουν τον αρνητικό συσχετισμό, τη φοβία και τις αυταπάτες. Να συναντηθούν με το ΚΚΕ στον αγώνα και το κίνημα, ακόμη κι αν διατηρούν επιφυλάξεις για επιμέρους θέσεις του.
Λέμε ΟΧΙ σε νέα συμφωνία. Παλεύουμε για κατάργηση όλων των μνημονίων, για ανάκτηση απωλειών, σε γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Η ρήξη που περιλαμβάνει και έξοδο από την ΕΕ, έχει φιλεργατικό, φιλολαϊκό χαρακτήρα, μόνο όταν στηρίζεται σε άλλα κίνητρα παραγωγής, οικονομίας, καθορισμού εσόδων - εξόδων για τις κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή όταν στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό. Διαφορετικά, είναι μια απλή εναλλαγή συμμαχιών - προσωρινή ή μονιμότερη - ανάμεσα σε διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Οσοι ισχυρίζονται κάτι διαφορετικό και μάλιστα φοράνε και την προβιά του δήθεν πιο επαναστάτη, αντιπαλεύοντας το ΚΚΕ, είναι απλά χειροκροτητές μιας αστικής διαχείρισης με «αριστερό» προσωπείο, όπου μέσω του «σιγά σιγά» και της «σταδιοποίησης» της πάλης, να κάνουν άπιαστο όνειρο τους καημούς και τα πιστεύω των αγνών αγωνιστών, των ανθρώπων του λαού μας, της νεολαίας μας...
Αφού, πλέον, ξέρουμε πολύ καλά: Το τι είναι σωστό, ρεαλιστικό και αναγκαίο δεν καθορίζεται από τους κάθε φορά συσχετισμούς ή την έκφραση γνώμης στις δημοσκοπήσεις, αλλά από το τι αντικειμενικά συμφέρει το λαό και τη χώρα, τι είναι αντικειμενικά ώριμο να λυθεί.
Η αξιοποίηση αυτής της πείρας, κυρίως των τριών τελευταίων χρόνων, μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις και τις εκλογές του 2012, έως σήμερα, 5 μήνες μετά τις εκλογές, πρέπει και μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πείρα που όλοι και όλες πρέπει να αξιοποιήσουμε, να την εντάξουμε στην καθημερινή μας δράση, έτσι ώστε να δυναμώσουμε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να ανασυνταχθεί ταξικά, να γίνει καταλύτης για εξελίξεις, βαθαίνοντας την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ενισχύοντας και δυναμώνοντας παντού το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα συλλαλητήρια μπορούν να γίνουν ένα αποτελεσματικό ποτάμι πίεσης μόνο αν τροφοδοτούνται, εάν έχουν πηγή την οργάνωση και πάλη με όλες τις μορφές, έως την απεργία, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις βιομηχανικές ζώνες, στους κλάδους, στις εμπορικές ζώνες, στα χωράφια.
Το λαϊκό ρεύμα, το κίνημα, πρέπει να είναι οργανωμένο με βάση τον τόπο δουλειάς και τον κλάδο, πανελλαδικά συνενωμένο.
Μόνο έτσι θα ισχυροποιείται η αντίθεση κεφάλαιο - εργασία, μονοπώλια - λαός, το κίνημα αποδέσμευσης από την ΕΕ.
Οταν κερδίσει το μυαλό και την καρδιά εκατομμυρίων εργαζομένων, όταν γίνει αφετηρία μιας νέας, μεγάλης δυναμικής συμμαχίας το σύνθημα:
«Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Με αφορμή την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την παγκόσμια οικονομία

Με αφορμή την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την παγκόσμια οικονομία

Το σήμα του ΟΟΣΑ
Το σήμα του ΟΟΣΑ
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) εκτιμά ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας θα είναι 3,1% του ΑΕΠ το 2015, από 3,7% που εκτιμούσε τον περασμένο Νοέμβρη. Εκτιμά, επίσης, ότι οι αδύναμες επενδύσεις παραμένουν παράγοντας ανησυχίας για την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, εκτιμά αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά 3,8% το 2016.
Στις ΗΠΑ
Πιο συγκεκριμένα, ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι ο ρυθμός ανάπτυξης στις ΗΠΑ για το 2015 αναμένεται στο 2%, σημαντικά χαμηλότερα από το 2,2% πέρυσι, και στο 2,8% το 2016.
Πράγματι, η ανάπτυξη στις ΗΠΑ επιβραδύνθηκε σημαντικά στις αρχές του 2015. Το πρώτο τρίμηνο του έτους, η ανάπτυξη ήταν 0,2% του ΑΕΠ, όταν το τελευταίο τρίμηνο του 2014 ήταν 2%. Στην έκθεση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) για την προοπτική της οικονομίας των ΗΠΑ εκτιμάται ότι η ανάπτυξη στις ΗΠΑ ήταν από «μετριοπαθής έως μέτρια».
Το ΔΝΤ προειδοποιεί τη Fed να μη βιαστεί για μια αύξηση του βασικού επιτοκίου πριν από το πρώτο εξάμηνο του 2016, και ειδικότερα μέχρι να υπάρξουν ισχυρές ενδείξεις για ενίσχυση μισθών και πληθωρισμού. Προσθέτει, επίσης, ότι ο δείκτης προσωπικών καταναλωτικών δαπανών (PCE), βασικός συντελεστής για τον πληθωρισμό, θα φθάσει το 2%, που είναι ο στόχος της Fed, στα μέσα του 2017. Να θυμίσουμε εδώ ότι αρχικά η Fed εκτιμούσε ότι μπορεί να μειώσει τα σχέδια χαλάρωσης, αυξάνοντας τα επιτόκια στα μέσα του 2015, άντε το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Τώρα συνεχώς και μετατίθενται, πράγμα που δείχνει ότι υπάρχει αστάθεια στην πορεία της οικονομίας. Αλλωστε, σύμφωνα με αστούς αναλυτές, έκπληξη προκάλεσε «η προς τα κάτω αναθεώρηση των στοιχείων για την αμερικανική οικονομία το πρώτο τρίμηνο, με το υπουργείο Οικονομικών να ανακοινώνει απρόσμενη συρρίκνωση κατά 0,7% την περασμένη βδομάδα. Οικονομικοί αναλυτές προβλέπουν ρυθμό ανάπτυξης 1,5% με 3% την περίοδο Απρίλη - Ιούνη. Δεν είναι μόνο το ΔΝΤ που συστήνει καθυστέρηση σε μια αύξηση των επιτοκίων. Η Λάελ Μπρέιναρντ, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Fed, έχει εκφράσει επιφυλάξεις λόγω της αβεβαιότητας που επικρατεί για την αμερικανική ανάπτυξη». («Καθημερινή», 5/6/2015).
Η πρόεδρος της Fed Τζάνετ Γέλεν, συνδέει τον περιορισμό της ρευστότητας στην αμερικανική οικονομία με την αύξηση των επιτοκίων και με την πτώση της ανεργίας στις ΗΠΑ κάτω από το 7%. Δείκτης ότι η ανεργία στις ΗΠΑ και για τα δικά τους δεδομένα, παρά την περί του αντιθέτου προπαγάνδα είναι ακόμη πολύ υψηλή.
Στην Ευρωζώνη
Αλλά και για την οικονομία της Ευρωζώνης, ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι αναμένεται ανάπτυξη στο 1,4% το 2015 και στο 2,1% το 2016, υψηλότερα από τις προηγούμενες προβλέψεις του 1,1% για το 2015 και του 1,7% για το 2016.
Η ΕΚΤ διατηρεί αμετάβλητο στο 0,05% το βασικό επιτόκιο δανεισμού ως ένα μέτρο ενίσχυσης της ρευστότητας, το άλλο είναι η αγορά ομολόγων. Η πρόσφατη πρόβλεψή της για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη είναι 1,5% το 2015, 1,9% το 2016 και 2% το 2017. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, προειδοποίησε ότι μπορεί να υπάρξει επιβράδυνση της ανάκαμψης της οικονομίας τους επόμενους μήνες. «Υπήρξε απώλεια, ή κάποια απώλεια δυναμικής, μικρή θα έλεγα... κυρίως εξαιτίας της εξασθένησης των οικονομιών εκτός Ευρωζώνης, κυρίως στις αναδυόμενες αγορές», σχολίασε ο κ. Ντράγκι. «Θα πρέπει να συνηθίσουμε σε περιόδους αυξημένης μεταβλητότητας. Οταν οι αποδόσεις βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα οι τιμές των ομολόγων τείνουν να έχουν υψηλότερη μεταβλητότητα», είπε ο ίδιος κ. Ντράγκι.
Η εαρινή έκθεση της Κομισιόν επίσης εκτιμά ότι το ΑΕΠ, για το 2015 αναμένεται να αυξηθεί κατά 1,5% στην Ευρωζώνη, ενώ για το 2016 εκτιμά ρυθμό ανάπτυξης 1,9% στην Ευρωζώνη. Στην ίδια έκθεση η Κομισιόν αναφέρει: «Ο βαθμός αβεβαιότητας ως προς τις οικονομικές προοπτικές εξακολουθεί να είναι υψηλός, αλλά συνολικά οι κίνδυνοι για το μέλλον φαίνεται να είναι σε γενικές γραμμές ισορροπημένοι».
Στην Κίνα
Για δε την οικονομία της Κίνας, ο ΟΟΣΑ εκτιμά ρυθμό ανάπτυξης στο 6,8% του ΑΕΠ το 2015 και στο 6,7% το 2016. Ηδη η οικονομία της Κίνας επιβραδύνεται. Η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας έχουν πάρει εδώ και καιρό μέτρα χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής. Το Σεπτέμβρη του 2014, η Τράπεζα της Κίνας προχώρησε σε τόνωση της ρευστότητας στις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, στις οποίες διοχέτευσε συνολικά 500 δισ. γουάν (ποσό αντίστοιχο των 81 δισ. δολαρίων) υπό τη μορφή φθηνών δανείων και για χρονικό διάστημα τριών μηνών. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να αντιμετωπίσει το βραδύτερο από τον αναμενόμενο ρυθμό ανάπτυξης. Στη συνέχεια, η Τράπεζα της Κίνας προχώρησε στην πρώτη, μετά από δύο χρόνια, μείωση επιτοκίων του γουάν, ενώ αποφάσισε να μειώσει το ποσοστό των καταθέσεων που οφείλουν να διατηρούν οι κινεζικές τράπεζες σ' αυτήν, αυξάνοντας τη ρευστότητα.
Η οικονομία της Κίνας πλήττεται από τη μεγάλη επιβράδυνση της αγοράς στέγης, με αποτέλεσμα να μειώνεται σημαντικά η ζήτηση σε όλους τους εξαρτημένους από αυτήν κλάδους, από τις επιπλώσεις, μέχρι τις βιομηχανίες τσιμέντου και χάλυβα. Ο κλάδος της στέγης αντιπροσωπεύει το 25% του κινεζικού ΑΕΠ (μαζί, βεβαίως, με όλες τις βιομηχανίες που σχετίζονται με τη στέγη). Ταυτόχρονα, λόγω της παγκόσμιας κρίσης υπάρχει μείωση των εξαγωγών.
Ετσι, η Κίνα είχε σχεδιάσει από το τέλος του 2014 κρατικές επενδύσεις 10,5 δισ. ευρώ για υποδομές στο εσωτερικό της, ώστε να αντισταθμίσει τη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, ενώ στο εσωτερικό της φαίνεται ότι προσανατολίζεται σε πολιτική ενίσχυσης της ζήτησης. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», 17/5/2015, «η Εθνική Επιτροπή Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων της Κίνας (NDRC) έδωσε το πράσινο φως για να ξεκινήσει το νέο πρόγραμμα έργων υποδομής. Εχει προηγηθεί μια αύξηση κατά 33,2% των δημοσιονομικών δαπανών τον Απρίλη (...) ο Ουάνγκ Γιουν, οικονομικός αναλυτής στο οικονομικό ινστιτούτο China Centre for International Economic Exchanges, εκτιμά πως "το Πεκίνο κατέγραψε ότι είναι σοβαρή η κατάσταση της οικονομίας και θέλησε να επισπεύσει τη στήριξη που θα παράσχει, ώστε να σταθεροποιηθεί η ανάπτυξη"».
Σε ρεπορτάζ της «Ναυτεμπορικής» 21 Μαΐου 2015 σχετικά με τη μεταποίηση στην Κίνα αναφέρεται: «Ο επιμέρους δείκτης για την παραγωγή των εργοστασίων διαμορφώθηκε στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 13 μηνών, ενώ αδύναμα ήταν και τα στοιχεία για τις νέες παραγγελίες, τις νέες εξαγωγικές παραγγελίες, την απασχόληση και τα αποθέματα».
Τον Μάη 2015, οι εξαγωγές της Κίνας ελαττώθηκαν ως ένα βαθμό λόγω μειωμένης ζήτησης εντός και εκτός συνόρων. Σε ετήσια βάση μειώθηκαν 2,5%. Ο Μάης ήταν ο τρίτος κατά σειρά μήνας με μείωση εξαγωγών. Οι εισαγωγές ελαττώθηκαν 17,6% σε ετήσια βάση.Το 2015 οι εξαγωγές δεν θα «διασώσουν» την οικονομία. Το τρίμηνο Ιανουαρίου - Μαρτίου η οικονομία της Κίνας σημείωσε τη χειρότερη επίδοσή της την τελευταία εξαετία (...) Ορισμένοι δε οικονομολόγοι διαπιστώνουν ενδείξεις, βάσει των οποίων η οικονομία δεν φαίνεται να αναθερμαίνεται παρά τις μεγάλες ενέσεις σε κρατικό χρήματα, τις μειώσεις φόρων και επιτοκίων.(...) δεν είμαστε βέβαιοι ότι η οικονομική ανάπτυξη θα τονωθεί το δεύτερο τρίμηνο», αναφέρει ο οικονομολόγος της HSBC Mα Σιαοπίνγκ.(«Καθημερινή» 9/6/2015).
Ανησυχίες
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ΑΠΕ «ο ΟΟΣΑ, ενώ επιδοκιμάζει τις κινήσεις σε επίπεδο νομισματικής πολιτικής και λέει ότι αναμένει τις τιμές πετρελαίου να προσθέσουν ένα τέταρτο ποσοστιαίας μονάδας στους ρυθμούς ανάπτυξης τόσο το 2015 και το 2016, εκφράζει ανησυχίες."Ο βασικός λόγος για την αδυναμία στις επενδύσεις είναι η ίδια η αδύναμη ανάκαμψη και οι αμφιβολίες για τις προοπτικές ισχυρότερης ανάπτυξης"», σύμφωνα με το ΑΠΕ.
Να υπενθυμίσουμε ότι και το ΔΝΤ είναι ανήσυχο για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Στην εαρινή έκθεσή του, σύμφωνα με παράρτημα της έκθεσης World Economic Outlook που δημοσιεύθηκε την Τρίτη 7/4/2015 έκανε λόγο «για τη χαμηλότερη δυναμική ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας». Η Κριστίν Λαγκάρντ, μιλώντας στο «Atlantic Council», ινστιτούτο μελετών της Ουάσιγκτον, την ίδια περίοδο, αναφέρθηκε σε «μέτριο και άνισο» ρυθμό ανάπτυξης και έθεσε το ζήτημα ως εξής: «Να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο αυτή η νέα μετριότητα να μετατραπεί στη "νέα πραγματικότητα" (...) δεν είναι ότι η συνολική ανάπτυξη είναι κακή (...) με δεδομένες τις εμμένουσες συνέπειες της μεγάλης ύφεσης, η ανάπτυξη αυτή απλά δεν αρκεί».
Ο μονόδρομος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της
Απ' όλα τα παραπάνω, δηλαδή από τις εκθέσεις με τις εκτιμήσεις των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών για την παγκόσμια οικονομία διαπιστώνεται ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αδύναμη, ενώ όλοι κρούουν «κώδωνα κινδύνου» για το μέλλον ακόμη και το άμεσο. Η αστάθεια, το γεγονός δηλαδή ότι η ως τώρα ανάκαμψη δεν εμπνέει σιγουριά για σταθερή πορεία σε μια καπιταλιστική ανάπτυξη χωρίς κινδύνους στασιμότητας ή νέας κρίσης, είναι που εντείνουν τις ανησυχίες τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε κάθε ισχυρή καπιταλιστική οικονομία ξεχωριστά. Για παράδειγμα, τόσο στην Ιαπωνία, όσο και στις άλλες οικονομίες των BRICS (Ρωσία, Βραζιλία, Νότια Αφρική), με εξαίρεση την Ινδία που το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα ξεπεράσει το 2015 το 7% του ΑΕΠ σε ρυθμούς ανάπτυξης, (για την Κίνα γράφουμε πιο πάνω), εκτιμά το ΔΝΤ ότι πορεύονται με επιβράδυνση ή στασιμότητα.
Η ένταση της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, δηλαδή η ολοένα και πιο βαθιά αλληλεξάρτηση και η διαπλοκή των καπιταλιστικών οικονομιών μεταξύ τους επιδρά έτσι ώστε αρνητικά φαινόμενα σε μια ισχυρή οικονομία, (π.χ. Κίνα, Γαλλία, Ιταλία), να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία π.χ. της Γερμανίας, ή των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εξαγωγές τόσο της Γερμανίας, όσο και των ΗΠΑ μειώνονται, το ίδιο και της Κίνας.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο ως προς την πραγματικότητα που διαμορφώνεται και διαπερνά όλες τις εκτιμήσεις - προβλέψεις. Το γεγονός ότι δε γίνονται επενδύσεις με εξαίρεση τις κρατικές της Κίνας. Αρα δεν μπορεί να υπάρξει σίγουρη και με μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστική ανάπτυξη.
Βεβαίως όλ' αυτά αποτελούν πονοκέφαλο για τα αστικά επιτελεία, τις κυβερνήσεις, τους διεθνείς και περιφερειακούς διακρατικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις. Ολ' αυτά δείχνουν ότι ο καπιταλισμός έχει χάσει προ πολλού τη δυνατότητα να λύνει λαϊκά προβλήματα. Τις συνέπειες της κρίσης τις πληρώνουν οι λαοί. Και την ανάκαμψη την πληρώνουν, αφού τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται σε συνθήκες κρίσης εφαρμόζονται και σε συνθήκες ανάκαμψης. Για παράδειγμα, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Γερμανία, οι μισθοί και στην ανάκαμψη παραμένουν καθηλωμένοι, οι εργασιακές σχέσεις είναι λάστιχο. Αλλωστε, ενώ «γκρινιάζουν» γιατί «δεν αυξάνεται η ζήτηση» για να συμβάλλει στην ανάπτυξη, όπως λένε, το εργατικό εισόδημα είναι καθηλωμένο, αφού αποτελεί προϋπόθεση αύξησης του ποσοστού κέρδους των επιχειρήσεων. Αντίφαση του καπιταλισμού αξεπέραστη.
Μονόδρομος για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, την εργατική εξουσία.

Λ.

TOP READ