24 Απρ 2016

Περί δημοσιογραφίας

 Περί δημοσιογραφίας



Σκέψεις με αφορμή τη απεργία
Το ξέραμε. Ξέρουμε και ότι τίποτα δεν μπορεί να διορθωθεί ριζικά. Ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να κάνει λειτούργημα γιατί είναι υπάλληλος ενός κεφαλαίου που υπηρετεί κεφάλαια και γιατί προσλαμβάνεται μόνο για τους σκοπούς αυτού του κεφαλαίου. Όλοι μαζί οι σκοποί των κεφαλαίων κάνουν τους σκοπούς της αστικής τάξης. Αυτήν υπηρετούν, αλλιώς απολύονται.

Όπως ο εργάτης στο εργοστάσιο υπηρετεί το σκοπό του κεφαλαίου και του κεφαλαιοκράτη, αλλιώς απολύεται.
Καμία αυταπάτη περί αυτών.
Δεν είναι όμως ένοχοι οι εργαζόμενοι που, για να ζήσουν, εξαρτώνται από το κεφάλαιο και δουλεύουν γι αυτό, δίνοντάς του κέρδη για να δυναμώνει τις αλυσίδες με τις οποίες τους δένει.
Είναι ένοχο το σύστημα που τους αφαιρεί με τη βία της ταξικής εξουσίας (δικτατορίας) του κεφαλαίου, κάθε ίχνος αυτοδιάθεσης και ελέγχου του προϊόντος τους.
Μέσα σε αυτούς όμως, υπάρχουν και οι πραγματικοί ένοχοι, πρωτοστάτες της υποταγής των άλλων. Είναι αυτοί που πρωτοπορούν και παράγουν πολιτική, καθοδήγηση και ουσία για την υπηρέτηση του κεφαλαίου και της αστικής τάξης και καθοδηγούν όλους τους εργαζόμενους δημοσιογράφους να παράξουν το προϊόν που παραγγέλλουν οι αστοί. Αυτά είναι τα όρια.
Ένα προϊόν παραπλάνησης και διαμόρφωσης μιας υποταγμένης κοινωνικής συνείδησης, χωρίς ταξική αντίληψη, αδρανή,  όλα στη διάθεση του κεφαλαίου.
Αυτή την κατάσταση πρέπει να πολεμήσουν οι δημοσιογράφοι, έξω από τις εντολές και τις παραγωγικές νόρμες των εργοδοτών τους. Όχι μόνο με ατομική μάχη αλλά, κυρίως, με συλλογική - ταξική δράση. Αν δεν παλέψουν για γενικότερες ανατροπές, κάθε επιμέρους ανατροπή θα είναι έωλη και στην πρώτη αδυναμία θα χαθεί, όπως χάνονται τώρα όλες οι προηγούμενες κατακτήσεις.
Το σύστημα είναι το πρόβλημα, όχι η κάποια μικρή μεταρρύθμισή του. Αν κάθε κατάκτηση, κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση και λαϊκή, δημοκρατική αλλαγή δεν είναι μέρος της ανατροπής και της επανάστασης, αργά ή γρήγορα ή θα χαθεί, η θα μεταλλαγεί σε κακέκτυπο μεταρρύθμισης και δικαιώματος, υποταγμένο στην υπηρεσία του συστήματος.
Αυτά λένε οι μαρξιστές.
 
Ας δούμε όμως και μια αξιόλογη κριτική του Δημήτρη Μηλάκα στην εφημερίδα «Το Ποντικι» της 23/4/2016, με λεπτομέρειες για τον κλάδο. Κάποιες φορές αυτές βοηθάνε να αποκαλυφθεί το σκηνικό που περιγράφουμε γενικά και να τεκμηριωθούν οι θέσεις μας.
 
Ψιτ… συνάδελφε! 
(δημοσιογραφικό και πένθιμο)
Για να δημιουργηθούν  οι πιθανότητες  επιτυχίας ενός  αγώνα , βασική προϋπόθεση είναι η διάχυση του δίκαιου χαρακτήρα του στην κοινωνία, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί  ανοχή, συμπάθεια, κατανόηση και υποστήριξη. Δεν υπάρχει άλλος κλάδος, άλλη επαγγελματική κατηγορία, που υπονόμευσε τόσο συστηματικά  αγώνες  (άλλων) εργαζομένων υποθάλποντας τον κοινωνικό αυτοματισμό όσο η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι. Ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να «κλάψει» κανείς για τον «θάνατο» του  επαγγέλματος…
Ο θάνατος άλλωστε έχει επέλθει προ πολλού και σίγουρα πολύ πριν την κατάθεση του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση της «αριστεράς» του Αλέξη Τσίπρα. Η βαριά ασθένεια του επαγγέλματος ξεκινά από πολύ παλιότερα. Τότε, που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα… Από τότε, το «σύμπλεγμα» των media  τοποθετήθηκε δίπλα στην εξουσία και πρόσφερε τις υπηρεσίες του με το αζημίωτο  για τη διαχείριση (και όχι ενημέρωση) της κοινής γνώμης. Όσο οι πόροι ήταν επαρκείς το σύστημα μπορούσε να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή του: εναλλαγή των κομμάτων εξουσίας, μοίρασμα της πίτας στην οικονομική ολιγαρχία, αρκετά ψίχουλα για την ικανοποίηση των ψευδαισθήσεων των «λειτουργών» του Τύπου, κάποιοι από τους οποίους –και όχι λίγοι- συνήθισαν στο παντεσπάνι.
Ενσωματωμένο στο σύστημα εξουσίας το δημοσιογραφικό επάγγελμα (κατά περίπτωση ακούσια ή εκούσια)  αναλάμβανε την βρώμικη δουλειά με μοναδικό στόχο την διαιώνιση μιας βολικής και προσοδοφόρας κατάστασης για όσους ήταν στο κόλπο. Έτσι γίνονταν οι δουλειές, έτσι υπογράφονταν οι συμβάσεις, έτσι χαρίζονταν η διαφήμιση,  έτσι μοιράζονταν οι θέσεις φιλέτα, έτσι  εξασφαλίζονταν 2 και 3 και 4 και 5 αργομισθίες, έτσι καπαρώνονταν γραφεία τύπου, θέσεις σε γραμματείες  και πάει λέγοντας. Έτσι, εξασφαλίστηκαν δουλειές με αστρονομικές απολαβές (τάχα ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης) έτσι, σιγά- σιγά άρχισε να παγιώνεται η εικόνα και η αντίληψη του αλήτη ρουφιάνου δημοσιογράφου. Κάπως έτσι, ένας ολόκληρος κλάδος αφέθηκε στο σάπισμα της «ευημερίας»…
 
Χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια υπηρέτησης  των πολιτικών του μονόδρομου των μνημονίων για να αντιληφθεί ο δημοσιογραφικός κλάδος ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί σε τοίχο. Το αντιληφθήκαμε άραγε (ως επαγγελματικό συνάφι) μόνο και μόνο γιατί συνθλιβόμαστε και μεις πάνω σ αυτόν τον τοίχο; Τι άραγε κάναμε αυτά τα τελευταία χρόνια και δεν βλέπαμε που πάμε; Είχαμε δουλειές να κάνουμε…
  • Την πέσαμε στους δημοσίους υπαλλήλους που είναι πολλοί και δεν δουλεύουν
  • Κράξαμε τους συνταξιούχους που ζουν πολύ και παίρνουν πολλά
  • Ξεφωνίσαμε ταξιτζήδες, φροτηγατζήδες, δικηγόρους συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς που με τη στάση τους υπονομεύουν τις δυνατότητες εκσυγχρονισμού του τόπου
  • Τα βάλαμε με την δωρεάν παιδεία και τις δαπάνες για την υγεία
  • Γιουχάραμε τους αγρότες με τα καγιέν που τρώνε τις επιδοτήσεις στα στριπτιζάδικα
  • Ξεφωνήσαμε κάθε πορεία και διαμαρτυρία γιατί  κάνει κακό στην αγορά και τον τουρισμό
  • Υποστηρίξαμε με πάθος κάθε συμφωνία με τους δανειστές όλα αυτά τα χρόνια για να μην  χρεοκοπήσουμε και κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις
  • Χορέψαμε σε κάθε σκοπό που βόλευε την όποια κυβέρνηση για να υλοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών, για περικοπές, περικοπές,  περικοπές  και ξεπουλήματα όσο –όσο.
 
Φωνάζουμε τώρα και θα απεργήσουμε «διαρκώς» για το ασφαλιστικό «μας» ενώ εδώ και  χρόνια σιγοντάρουμε τις πολιτικές που έχουν καταστρέψει όλους τους υπόλοιπους. Κοιτάζοντάς μας, (σαν κλάδο) ολοένα και περισσότερο  θυμίζουμε την περιβόητη παραγκόβια ατάκα: εμείς (και το ταμείο μας) να είμαστε καλά και οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε…
Να όμως που ήρθε η σειρά μας…
ΥΓ: Οι γενικεύσεις είναι πολλές φορές ενοχλητικές και άδικες. Ωστόσο ένα ποτήρι νερό μπορεί εύκολα να χρωματιστεί, αρκεί μια σταγόνα μπογιάς και το νερό δεν πίνεται…

Ετοιμάζονται να σαρώσουν τα πάντα - Απαντάμε με ένταση της δουλειάς για τη 48ωρη απεργία

 Ετοιμάζονται να σαρώσουν τα πάντα - Απαντάμε με ένταση της δουλειάς για τη 48ωρη απεργία


Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, μεθαύριο Τρίτη 26 Απρίλη, στις 7 μ.μ.
gallery thumbnail
Οσο πλησιάζει η ώρα για να κατατεθούν και να ψηφιστούν τα μέτρα για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, τόσο δυναμώνει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κοροϊδέψει, να αποπροσανατολίσει, να αντιστρέψει την πραγματικότητα σε ό,τι αφορά το χαρακτήρα των μέτρων και τις συνέπειες που θα έχουν για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Παρουσιάζουν τη μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό σαν μια «δίκαιη» μεταρρύθμιση, που φορτώνει τάχα τα βάρη του συστήματος στους πιο εύπορους και απαλύνει τους πιο αδύναμους. Είναι ψέμα και κοροϊδία. Εκτός του ότι μειώνονται παλιές και νέες συντάξεις, κύριες και επικουρικές, οι εισφορές αυξάνονται και καταργούνται τα κατώτερα όρια των συντάξεων, μαζί και η 15ετία, εκτός του ότι καταργείται το ΕΚΑΣ και εξαϋλώνονται ακόμα και οι συντάξεις αναπηρίας, η νέα δομή του συστήματος που «χτίζει» με τη μεταρρύθμιση η κυβέρνηση, κάνει κάτι ακόμα πιο σημαντικό για τη μεγαλοεργοδοσία:
Επιχειρεί να κλείσει τελεσίδικα κάθε συζήτηση από την πλευρά της σημερινής και των επόμενων κυβερνήσεων για την ανάκτηση έστω και ενός μέρους των απωλειών που είχαν ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι τα περασμένα χρόνια, πολλές από τις οποίες βαφτίστηκαν τότε «προσωρινές».
Ταυτόχρονα, δημιουργείται ένας αυτόματος «κόφτης» των δαπανών για το Ασφαλιστικό επί του ΑΕΠ, που θα λειτουργεί ως μοχλός για παραπέρα μειώσεις συντάξεων και παροχών στο μέλλον. Με άλλα λόγια, μετά από αυτή τη μεταρρύθμιση, ο «χάρτης» του Ασφαλιστικού αλλάζει συθέμελα και φυσικά προς το χειρότερο για το λαό.
Να γιατί αυτό το έκτρωμα που ετοιμάζεται να ψηφίσει η κυβέρνηση στη Βουλή πρέπει να συναντήσει την καθολική απόρριψη και καταδίκη από την πλευρά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, με επόμενο μεγάλο σταθμό το συλλαλητήριο που οργανώνει το ΠΑΜΕ μεθαύριο Τρίτη 26 Απρίλη, στις 7 μ.μ., στο Σύνταγμα, καθώς και στα συλλαλητήρια που οργανώνονται σε άλλες πόλεις. Να βρεθεί κυριολεκτικά στο στόχαστρο του 48ωρου απεργιακού αγώνα που έχουν εξαγγείλει συνδικαλιστικές οργανώσεις, με τη συμμετοχή φορέων από τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχομεσαίους αγρότες, που πλήττονται όλοι.
Το πραγματικό δίλημμα
Το δίλημμα που μπαίνει είναι καθαρό: Θα αποδεχτούν οι εργαζόμενοι, ο λαός, να φυτοζωούν οι γέροντες με συντάξεις πείνας, οι νεότερες γενιές να μην ελπίζουν καν ότι θα πάρουν σύνταξη και οι σημερινές να παίρνουν ένα επίδομα για τα γεράματα μετά από 40 χρόνια δουλειάς, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση «μπουκώνει» με νέες απαλλαγές και προνόμια το κεφάλαιο;
Θα αποδεχτούν τη γενίκευση των πληρωμών στην Υγεία και στα φάρμακα, το πετσόκομμα των ήδη πενιχρών παροχών από τα Ταμεία, την κατεδάφιση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης; Θα επιτρέψουν το φαγοπότι που στήνουν τα κοράκια της ιδιωτικής Ασφάλισης;
Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσει ο καθένας, τις μέρες αυτές της εντατικής προετοιμασίας για την επιτυχία της 48ωρης γενικής απεργίας. Και η απάντηση που θα δώσει, να εκφραστεί με μαζική συμμετοχή στην απεργία και στα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, με ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στα σωματεία που παλεύουν με αίτημα «καμιά νέα θυσία για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία».
Να πάρει ταυτόχρονα απάντηση η λυσσασμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να παραπλανήσει, να κάνει τους εργαζόμενους συμμέτοχους στο έγκλημα, να αποφύγει την οργανωμένη καταδίκη των μέτρων της, ακολουθώντας παρελκυστική τακτική, βάζοντας ακόμα και το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς «κολλητά» με τις αργίες του Πάσχα.
Δόθηκαν γερές μάχες
Ο χρόνος που μεσολάβησε από την τελευταία πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη, δεν ήταν «νεκρός» χρόνος για τις ταξικές δυνάμεις. Εκατοντάδες εκδηλώσεις - συζητήσεις - εξορμήσεις ενημέρωσης και διαφώτισης των εργαζομένων οργανώθηκαν αυτό το διάστημα σε κλάδους και χώρους δουλειάς.
Με αιχμή τα οξυμένα προβλήματα της απληρωσιάς και των απολύσεων, συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πρωτοστάτησαν στην κήρυξη ή τη στήριξη αγωνιστικών πρωτοβουλιών, κάνοντας προσπάθεια την ευθύνη για την οργάνωση και την εξέλιξη του αγώνα να την πάρουν πάνω τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα, η αναγκαιότητα να οργανωθεί καλά και να πετύχει η 48ωρη γενική απεργία, συζητιόταν διεξοδικά, προετοιμάζονταν δυνάμεις μέσα από μικρές και μεγαλύτερες μάχες.
Τον ίδιο ρόλο έπαιξαν και οι κεντρικές πρωτοβουλίες που πήρε το ΠΑΜΕ, όπως συμβολικές καταλήψεις, διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια για το σύνολο των μέτρων, το Προσφυγικό και άλλα ιδιαίτερα ζητήματα, δεμένα με τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική και την ανάγκη αυτή να απαντηθεί μαχητικά και στο σύνολό της.
Το δίμηνο από την τελευταία απεργία και με δεδομένο ότι είχε αποκαλυφτεί ο αντιδραστικός χαρακτήρας των μέτρων, ήταν ένας αγώνας δρόμου από την πλευρά της κυβέρνησης να κουράσει και να «παγώσει» τις αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράστηκαν το προηγούμενο διάστημα, να αποσπάσει με το μέρος της ή να αδρανοποιήσει ξανά δυνάμεις που έκαναν το βήμα και μπήκαν για πρώτη φορά στους αγώνες.
Από την πλευρά του ταξικού κινήματος, η ίδια περίοδος ήταν μια μάχη για την καλύτερη διαφώτιση και οργάνωση της εργατικής τάξης, που απαιτούσε καλό σχέδιο και διαρκή εναλλαγή των μορφών πάλης, ώστε να παραμένει ανοιχτό και να οξύνεται το μέτωπο στην κυβέρνηση και την εργοδοσία. Αυτή η δουλειά που προηγήθηκε και βέβαια οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του Νοέμβρη, του Δεκέμβρη και του Φλεβάρη, είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο χτίζεται τώρα η επιτυχία της 48ωρης γενικής απεργίας.
Μέτωπο στην εργοδοσία και τα κόμματά της
Η εργοδοσία πολεμάει με κάθε τρόπο την απεργία. Πρώτα απ' όλα επειδή τα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, παίρνονται για τα δικά της συμφέροντα, για την ανάπτυξη της δικής της κερδοφορίας.
Είναι μέτρα που απαλλάσσουν ακόμα περισσότερο τους επιχειρηματικούς ομίλους από τις υποχρεώσεις τους στην Κοινωνική Ασφάλιση, ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για τα ιδιωτικά συστήματα Ασφάλισης, «ξαλαφρώνουν» το κράτος από δεκάδες δισ. ευρώ μακροπρόθεσμα, που θα μπορούν στο εξής να αποδίδονται στο κεφάλαιο από τον προϋπολογισμό, ως άμεσες ή έμμεσες ενισχύσεις και προνόμια.
Επομένως, η μεγαλοεργοδοσία στηρίζει την ταξική πολιτική της κυβέρνησης και ασκεί πίεση να ολοκληρωθεί ανεμπόδιστα η «αξιολόγηση», έστω κι αν από μερίδες της αστικής τάξης ακούγεται κριτική για πλευρές της κυβερνητικής διαχείρισης. Από θέση αρχής, η εργοδοσία είναι ενάντια στην απεργία, στο σταμάτημα δηλαδή της παραγωγής που της στερεί τη δυνατότητα να αποσπά υπεραξία, κέρδος. Αυτό την πονάει, αυτό είναι που ασκεί πίεση. Πολύ περισσότερο τώρα, που «καίγεται» πραγματικά να ολοκληρωθεί χωρίς παρατράγουδα η «αξιολόγηση», προκειμένου - όπως λέει η κυβέρνηση - να «ανασάνει» και να «πάρει μπροστά» η οικονομία.
Προπάντων, όμως, η εργοδοσία εχθρεύεται, φοβάται και πολεμά την οργάνωση των εργαζομένων στο χώρο της δουλειάς και στον κλάδο. Τη σταθεροποίηση της επαφής με το κίνημα και τους αγώνες εκείνων των εργαζομένων που έκαναν το βήμα και συμμετείχαν πιο ενεργά. Προσπαθεί να εμποδίσει την αύξηση της επιρροής των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, έστω κι αν το κίνημα δεν είναι σε θέση ακόμα να απειλήσει τον πυρήνα των συμφερόντων της.
Γι' αυτό βάζει εμπόδια στην οργάνωση της απεργίας, «κρύβει» εργαζόμενους για να μην τους βρει το συνδικάτο στην εξόρμηση, απειλεί και φοβερίζει για παραπέρα αφαίρεση μισθών και δικαιωμάτων, απολύει συνδικαλιστές και άλλους πρωτοπόρους εργάτες.
Αλλοτε πάλι αφήνει το «μαστίγιο» και πιάνει το «καρότο». Επιχειρηματολογεί υπέρ των μέτρων της κυβέρνησης ή της ασκεί κριτική για το κατά πόσο υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, προσπαθώντας να στρατεύσει τους εργαζόμενους σ' αυτόν το στόχο, που είναι αποκλειστικά δικός της.
Να γίνει η απεργία ορόσημο για τη συνέχεια
Να γιατί η προετοιμασία της 48ωρης γενικής απεργίας και πολύ περισσότερο η επιτυχία της είναι μια σοβαρή ταξική αναμέτρηση. Η εργοδοσία βλέπει μπροστά. Θέλει να εμποδίσει συνολικά την οργάνωση των εργαζομένων, επειδή ξέρει ότι η πολιτική συντριβής των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων είναι μονόδρομος για την ανάκαμψη και την κερδοφορία της, όποια κυβέρνηση κι αν αναλάβει να διευθύνει την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση.
Αλλωστε, το τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που προβλέπει, το έχουν ψηφίσει όλοι μαζί, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ενώ στον επόμενο γύρο της διαπραγμάτευσης είναι προγραμματισμένο να «ανοίξουν» τα Εργασιακά, ο συνδικαλιστικός νόμος και η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
Βάζοντας εμπόδια στην καλή προετοιμασία της απεργίας, κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία θέλουν να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια που κάνει το ταξικό κίνημα για να δυναμώσουν οι εστίες οργάνωσης και διεκδίκησης στους χώρους δουλειάς, τα «αγκωνάρια» δηλαδή που είναι αναγκαία για την ανασύνταξη και την ανάπτυξη του κινήματος, την παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων.
Οι αγώνες που δόθηκαν μέχρι τώρα, δυσκόλεψαν την κυβέρνηση, καθυστέρησαν την κατάθεση των μέτρων. Φάνηκε η δύναμη που έχει ο συντονισμένος αγώνας, η δυναμική που κρύβει η συμμαχία των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενος και τη φτωχομεσαία αγροτιά. Σε συνέχεια αυτών των κινητοποιήσεων, η μαζική συμμετοχή στη 48ωρη γενική απεργία μπορεί να την καταστήσει ορόσημο για τη συνέχεια.

Η χαμένη τιμή της φιλανθρωπίας

 Η χαμένη τιμή της φιλανθρωπίας

1. Ποιος θα προστατεύσει αυτόν τον κόσμο από τη φιλανθρωπία; Αυτήν την έμμονη ιδέα του συστήματος που έχει καταντήσει χόμπι, ώστε οι «φιλάνθρωποι» να μην κάνουν τίποτε άλλο από το να ανιχνεύουν τις περιοχές δυστυχίας για να τις «χτυπήσουν» απροειδοποίητα;
Πραγματική εικόνα: Βλέπουμε με τη βοήθεια της κάμερας μια οικογένεια προσφύγων στη σκηνή της. Ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν τη συμφορά που τους έχει βρει, όταν εμφανίζεται μπροστά τους μια γνωστή κυρία που γέρνει από το χρυσό που κουβαλάει πάνω της, σέρνοντας πίσω της έναν γνωστό τραγουδιστή, με χαμόγελο σαν να διαφημίζει οδοντόπαστα και φυσικά το τηλεοπτικό συνεργείο που αποτυπώνει το γεγονός. Ποιο γεγονός; Μα ότι έσφιξαν τα χέρια με τους πρόσφυγες και χάιδεψαν τα μικρά παιδιά με τον τρόπο των ζωόφιλων.

2. Η φιλανθρωπία είναι προσβολή για την ανθρωπότητα. Η αφόρητη φτώχεια ανάγεται σε θέαμα, προσλαμβάνεται σαν παρηγορητικό χάπι για τις νευρώσεις πολυτελείας και συχνά χρησιμοποιείται για καθαρά οικονομικούς λόγους.

3. Η συνάντηση των τριών Εκκλησιών στη Λέσβο, μαζί με το καλό ποδαρικό, απέδειξε και τη γύμνια τους. Το οικονομικό σύστημα που αποθεώνουν μέχρι σήμερα τους άφησε πίσω, να κινούνται σαν γραφικές φιγούρες φορτωμένες «ηλίθια» πάθη και την ψευδαίσθηση ότι καθορίζουν το παιχνίδι ακόμη και τώρα. Δεν κατάφεραν ούτε το ποίμνιό τους να πείσουν στη μόνη έμμονη ιδέα του γλυκύτατου Ιησού περί αγάπης. Τα χάνουν παρακολουθώντας τους χριστιανούς από εδώ ίσαμε το Βερολίνο για την ξενοφοβία, τη μισανθρωπία και την απάθειά τους.
Αυτός ο άνευ προηγούμενου θρίαμβος του ρατσισμού καθιστά άχρηστες και τις τρεις Εκκλησίες. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να περάσουν για πάντα στο βασίλειο της συνήθειας, με τις γιορτές και τις λειτουργίες τους, μέχρι που η λησμονιά να τις καταστήσει ανάλαφρες - κι ας πιστεύουν ότι σηκώνουν το βάρος του κόσμου.

4. Η επινόηση της φιλανθρωπίας είναι ένα ακόμη κόλπο της αστικής τάξης για να σκεπάσει τα κατορθώματά της. Το σκοτεινό πρόσωπό της είχε την ανάγκη από κάτι που θα το φώτιζε με διαφορετικό τρόπο, με ένα κοινωνικό προσωπείο. Ετσι γεννήθηκε αυτό το όνειδος της φιλανθρωπίας, που απλώθηκε με μεγάλη ταχύτητα χάρη στο θέαμα, το οποίο είναι και το κρησφύγετό τους και ένα από τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα της εποχής μας. Αυτή η αποδεκτή «εκτόνωση» αντί να σχολιάζεται σαν μια τουλάχιστον «περίεργη» συμπεριφορά, αντιθέτως υψώθηκε σε θεσμό με τις ευλογίες της Εκκλησίας και του ταμείου των αστών, που ανακάλυψαν άλλη μια πηγή έμμεσου κέρδους. Ενας κύκλος βαρβαρότητας δίχως τέλος.

5. Οι άνθρωποι του συστήματος, αυτοί οι εξουσιαστές φιλάνθρωποι που επιθυμούν να προβάλλονται δημόσια οι πράξεις τους και ψυχικά αισθάνονται ανώτεροι από τους «δυστυχείς και καταφρονεμένους» (ενώ σε πολλές περιπτώσεις βγάζουν και κάτι αν είναι εφικτό) καθίστανται ύποπτοι σε κάθε χείρα βοηθείας που τείνουν.


Αξεδιάλυτο κουβάρι βαθιών διεργασιών με επίκεντρο την αδύναμη ανάκαμψη

Αξεδιάλυτο κουβάρι βαθιών διεργασιών με επίκεντρο την αδύναμη ανάκαμψη



Η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ
Η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ
Eurokinissi
Μια είδηση στον αστικό Τύπο τις μέρες της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ πέρασε μάλλον απαρατήρητη:Ποια; Διεκπεραιώθηκαν οι τελευταίες εκκρεμότητες για τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) που θα αρχίσει να χορηγεί δάνεια. Η Τράπεζα ξεκινά τη δράση της σε συνθήκες που το ΔΝΤ εκτιμά επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας.
Το ΔΝΤ δίνει τα εξής στοιχεία για 2016 και 2017. Παγκόσμια οικονομία: 3,2% (από 3,4% στην προηγούμενη εκτίμηση) και 3,5% (από 3,6%). ΗΠΑ: 2,4% (από 2,6%) και 2,5% (από 2,6%). Ευρωζώνη: 1,5% (από 1,7%) και 1,6% (από 1,7%). Ιαπωνία: 0,5% (από 1%) και -0,1% (από 0,3%). Κίνα: 6,5% (από 6,3%) και 6,2% (από 6%). Ρωσία: - 1,8% (από -1%) και ανάκαμψη 0,8% (από 1%). Βραζιλία: -3,8% (από -3,5%) και στασιμότητα για το 2017. Μόνο στην Ινδία εκτιμά ανάπτυξη με ποσοστό 7,5% τόσο για το 2016 όσο και για το 2017. Η Νότια Αφρική έχει συνεχώς πτωτική τάση κάθε χρόνο, 3,2% το 2011, 2,2% το 2012, 2,2% το 2013 και 1,5% το 2014. Οι εκτιμήσεις ανάπτυξης είναι 0,5% για το 2016 και 1,3% το 2017.
Οταν το 2014 οι BRICS αποφάσισαν τη δημιουργία της τράπεζας, δημοσιεύματα του αστικού Τύπου έγραφαν ότι τη δημιούργησαν λόγω «έλλειψης συμμετοχής τους στην παγκόσμια διακυβέρνηση, ιδιαίτερα στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο ΔΝΤ», όπου ΗΠΑ και ΕΕ έχουν πρωτοκαθεδρία. Το «Bloomberg» έγραφε: Για ποιο λόγο να συμφωνήσουν να δώσουν 23,5 δισ. δολάρια στην Ελλάδα, 22,9 δισ. δολάρια στην Πορτογαλία και 19,4 δισ. δολάρια στην Ιρλανδία (με βάση τα μνημόνια), εάν είναι αμελητέο το μερίδιο των χωρών αυτών στο δικό τους εμπορικό ισοζύγιο; Οι BRICS προσέφεραν κατά την κρίση χρέους της Ευρωζώνης. Τότε στο ΔΝΤ είχαν αντιδράσει έντονα η Βραζιλία και άλλα κράτη. Πρόκειται για όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη απόρροια των μεταβολών που συντελούνται στο συσχετισμό δυνάμεων.
Να δούμε κάτω απ' αυτήν την επιφάνεια
Με αφορμή το πρόγραμμα της Ελλάδας, επανεμφανίστηκε οξύτατη αντιπαράθεση ΔΝΤ - Κομισιόν. Βεβαίως, οι αντιθέσεις είναι υπαρκτές, αλλά μάλλον θα είναι αφελής κάποιος αν θεωρεί ότι το «ελληνικό πρόγραμμα» είναι η αιτία των οξύτατων αντιθέσεων, δηλαδή ότι τσακώνονται για το κόψιμο των επικουρικών συντάξεων, τη μείωση του αφορολόγητου κ.λπ. Να δούμε λοιπόν κάτω απ' αυτήν την επιφάνεια.
Τα αστικά ΜΜΕ, η κυβέρνηση, προπαγάνδισαν θετικά την παρέμβαση των ΗΠΑ στη γερμανική κυβέρνηση υπέρ της Ελλάδας, προβάλλοντας τις συζητήσεις του υπουργού Οικονομικών Τζ. Λιου, αλλά και τις επικείμενες συζητήσεις Μπ. Ομπάμα - Αν. Μέρκελ στη Γερμανία, όπου ο Ομπάμα θα κάνει παρέμβαση για το «ελληνικό ζήτημα» έλεγαν. Ολ' αυτά τα στηρίζουν στη γεωστρατηγική σημασία της θέσης της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, και στους κινδύνους αποσταθεροποίησης αν δεν κλείσει η «αξιολόγηση» ως αφετηρία καπιταλιστικής ανάκαμψης. Αλλά, επίσης, είναι αφελής όποιος σκέφτεται ότι ο Ομπάμα με την Μέρκελ συναντώνται για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό της Ελλάδας!
Επομένως, πού εδράζονται οι οξύτατοι ανταγωνισμοί; Κατ' αρχάς, είναι γνωστοί οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Ευρωζώνης και ιδιαίτερα ΗΠΑ - Γερμανίας. Ενα πρόσφατο παράδειγμα: Σύμφωνα με το REUTERS, η επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ, Μαργκρέτε Βεστάγκερ, ετοιμάζεται να απαγγείλει κατηγορίες στην «Google» για μεροληπτική συμπεριφορά υπέρ των δικών της εφαρμογών στις συμφωνίες που συνάπτει με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων που χρησιμοποιούν το σύστημα Android. Απαιτεί από τους κατασκευαστές κινητών να προεγκαθιστούν εφαρμογές της «Google», αντί να αποφασίζουν οι ίδιοι ποιες θα προτιμήσουν. Εάν η Κομισιόν κρίνει ότι υπάρχει κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, θα μπορεί να της επιβάλει πρόστιμο έως και 7,4 δισ. δολ., δηλαδή το 10% του τζίρου της για το 2015.
Να θυμίσουμε, ακόμη, ότι η Κομισιόν κάνει εξονυχιστικό έλεγχο για μεγάλη φοροδιαφυγή σε «Apple» - «Google», που δρουν στην ΕΕ. Ενώ η γερμανική αρχή ανταγωνισμού χτυπά για αθέμιτο ανταγωνισμό την ισχυρή θέση των «Amazon» - «Apple» στην αγορά ψηφιακών ηχητικών βιβλίων (audiobook).
Επίσης, οι ΗΠΑ έβαλαν πρόστιμα 2,5 δισ. δολαρίων στη γερμανική τράπεζα Deutsche Bank που δρα στις ΗΠΑ, ενώ έγιναν αγωγές στη «Volkswagen» από το αμερικανικό Δημόσιο για παράβαση περιβαλλοντικών νόμων (επήλθε συμβιβασμός με πληρωμή αποζημιώσεων). Η «Volkswagen» έχει χτυπηθεί διεθνώς. Ενδεικτικά παραδείγματα των μεταξύ τους ανταγωνισμών.
Στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ εκτίμησαν ότι υπάρχει ένας συνδυασμός κινδύνων που απειλεί να επηρεάσει αρνητικά την παγκόσμια οικονομία, όπως: Η πιθανή έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, η «πολιτική κρίση» (απόρροια της οικονομικής κρίσης) στη Βραζιλία, η οικονομική επιβράδυνση της Κίνας. Κίνδυνοι είναι και η δραστική μείωση τιμών των εμπορευμάτων, η μείωση εξαγωγών, ο πόλεμος στη Συρία, η ανησυχία για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η προσφυγική κρίση της Ευρώπης κ.ά.
Φαίνεται, επομένως, ότι οι κόντρες ΔΝΤ - Κομισιόν δεν εστιάζουν μόνο στις κόντρες ΗΠΑ - Ευρωζώνης ή ΗΠΑ - Γερμανίας, αλλά μάλλον αντανακλούν και τις εσωτερικές αντιθέσεις στο ΔΝΤ, που οξύνονται λόγω της κρίσης σε οικονομίες των BRICS (π.χ. Βραζιλία) επιβράδυνσης των λεγόμενων αναδυόμενων οικονομιών, πιθανά και λόγω λειτουργίας της Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS κόντρα σε ΔΝΤ - Παγκόσμια Τράπεζα. Η Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον 57 κρατών, ανάμεσά τους και οι τρεις μεγαλύτερες οικονομίες των ΕΕ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία.
Δίνουμε ακόμη ένα στοιχείο. Από τις επενδύσεις της Κίνας στο εξωτερικό το 2015, τη μεγαλύτερη αύξηση είχαν αυτές στην ΕΕ, με πρώτες Ιταλία - Γαλλία. Οι επενδύσεις της Κίνας στην ΕΕ έφτασαν στα 23 δισ. δολάρια το 2015, άνοδος 28% συγκριτικά με το 2014, σύμφωνα με στοιχεία της νομικής εταιρείας «Baker & McKenzie» (δημοσιεύτηκαν στους «Financial Times»). Στις ΗΠΑ, οι επενδύσεις το 2015 ανήλθαν στα 18 δισ. δολάρια, ετήσια άνοδος 17%. Η Κίνα προτιμά την ΕΕ; Είναι στοιχείο ανταγωνισμού.
Το ΔΝΤ εκτιμά ως μεγάλους κινδύνους τυχόν αρνητικές εξελίξεις σε Ευρωζώνη - ΕΕ. Για την Ευρωζώνη προβλέπονται οι χαμηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης από τις δυτικές οικονομίες, 1,5% το 2016, από 1,7% σε προηγούμενη πρόβλεψη. Ενδεικτικά: Γερμανία 1,7%. Γαλλία 1,3%. Ιταλία 1,4%.
Κόντρες στην Ευρωζώνη
Την ίδια ώρα, οι εσωτερικές αντιθέσεις σε Ευρωζώνη και ΕΕ οξύνονται. Κατ' αρχάς, επανέρχεται η ιδέα για Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο κόντρα στο ΔΝΤ, ζήτημα που σχετίζεται με τη λεγόμενη διακυβέρνηση της ΕΕ. Διαφωνίες εκδηλώθηκαν και στο ελληνικό ζήτημα. Η Κομισιόν, για παράδειγμα, θεωρεί ότι δε χρειάζονται στην αξιολόγηση τα πρόσθετα μέτρα 3,6 δισ. ευρώ, όπως είπε ο πρόεδρος Ζ. Κ. Γιούνκερ. Αλλά ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωζώνης, που γνωρίζει από μέσα το Γιούρογκρουπ, δήλωσε ότι πρέπει να συμφωνηθούν και να ψηφιστούν, αυτό αποφάσισε τελικά το Γιούρογκρουπ. Αυτό εμφανίστηκε στα αστικά ΜΜΕ ως κόντρα Κομισιόν - Ευρωζώνης.
Η Γερμανία θέλει ανεξάρτητο όργανο ελέγχου των κρατικών προϋπολογισμών αντί της Κομισιόν, η Γαλλία και άλλα κράτη προτείνουν την Κομισιόν ως κυβερνητικό όργανο της Ευρωζώνης στο πλαίσιο των συζητήσεων για την οικονομική διακυβέρνηση. Οι κόντρες, βασικά, Γαλλίας - Γερμανίας γύρω από τη διακυβέρνηση, σχετίζονται και με την αυστηρή ή χαλαρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της αδύναμης ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. Κόντρες που εστιάζουν στη δυνατότητα διαχείρισης του χρέους με χαλαρή πολιτική, στην ύπαρξη υπουργού Οικονομικών με μεγάλο ταμείο της Ευρωζώνης, ώστε να παρεμβαίνει σε ζητήματα διάσωσης και ανάπτυξης όταν εκδηλώνεται κρίση σε κάποιο κράτος - μέλος (Γαλλία).
Δεν είναι τυχαία επίσης η οξύτατη επίθεση του Β. Σόιμπλε, υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, στον Μ. Ντράγκι, πρόεδρο της ΕΚΤ, για το πρόγραμμα χαλάρωσης, με φθηνό χρήμα για επενδύσεις, σε συνδυασμό με τα αρνητικά επιτόκια που συμβάλλουν στην ίδια κατεύθυνση. Στις επιθέσεις απάντησε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, λέγοντας ότι η Γερμανία οφείλει να σεβαστεί την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Απάντησε όμως και ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης, Γ. Βάιντμαν, υπέρ του Ντράγκι. Ο δε σοσιαλδημοκράτης Γερμανός υπουργός Οικονομίας, Ζ. Γκάμπριελ, είπε ότι «πρέπει να δοθεί ένα τέλος στο παιχνίδι κατηγοριών εις βάρος της ΕΚΤ (...) το πρόβλημα δεν είναι η ΕΚΤ και ο κ. Ντράγκι αλλά η άρνηση να παραιτηθεί κανείς από την μονόπλευρη πολιτική της λιτότητας». Δείγματα έντονων ανταγωνισμών και ανάμεσα σε τμήματα του γερμανικού κεφαλαίου.
Κόντρα ΔΝΤ - Κομισιόν εμφανίζεται και στην υπόθεση της ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας. Η Γερμανία δε θέλει τώρα συζήτηση. Ο ESM διαφωνεί με μείωση επιτοκίων. Την ελάφρυνση του χρέους την πληρώνουν τα κράτη της Ευρωζώνης που δάνεισαν. Είναι σαν να ανοίγει ο δρόμος, το χρέος ενός κράτους - μέλους να γίνεται ευρωενωσιακή υπόθεση, να το πληρώνουν όλοι.
Να θυμίσουμε, επίσης, ότι σε μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), στα μέσα του Μάρτη 2016, αναφερόταν ότι η οικονομία της Ευρωζώνης είναι πολύ πιο εκτεθειμένη σε μια επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας σε σχέση με την Κίνα. Η αμερικανική οικονομία έχει πτωτικούς ρυθμούς ανάπτυξης, σύμφωνα με τη Fed. Αλλά και οι ΗΠΑ φοβούνται από την ασθενική ανάπτυξη της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα τις πτωτικές τάσεις των ρυθμών ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας.
Φαίνεται, λοιπόν, και με βάση όλ' αυτά, ότι δεν είναι τυχαία η σύνθεση της συνάντησης των Μπ. Ομπάμα - Α. Μέρκελ στο Ανόβερο, αφού θα συμμετάσχουν ο Ντ. Κάμερον (Βρετανία), ο Φρ. Ολάντ (Γαλλία), και ο Μ. Ρέντσι (Ιταλία). Στην ατζέντα μπορεί να βρίσκονται θέματα όπως το Brexit, η αντιμετώπιση αρνητικών παραγόντων στην καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, και στη σχέση της με αυτήν των ΗΠΑ, η επιβράδυνση, το ενδεχόμενο νέας κρίσης, η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων, ζητήματα που προκύπτουν από τις οικονομίες των BRICS, η επίδρασή τους στις οικονομίες της Δύσης, οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί. Μην υποτιμήσουμε και τους ανταγωνισμούς σε γεωπολιτικό επίπεδο, όπως π.χ. σε Μέση Ανατολή - Βόρεια Αφρική (επέμβαση στη Λιβύη), σε άλλα σημεία του πλανήτη (Ουκρανία, Κινεζική Θάλασσα), οι σχέσεις με Ρωσία κ.λπ. Ο γγ του ΝΑΤΟ π.χ. χαρακτήρισε «πιο επιθετική τη Ρωσία».
Μπλεγμένη κατάσταση
Είναι, επομένως, πολύ πιο σύνθετη η εξελισσόμενη πραγματικότητα με τους οξύτατους ανταγωνισμούς διεθνώς και στην ΕΕ. Και μέσα σ' αυτούς πρέπει να βλέπουμε ενταγμένες τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία. Εξελίξεις που κάνουν αβέβαιη την ανάκαμψη με μόνιμα, συνεχώς αυξανόμενα, τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Είναι για άλλη μια φορά καθαρό ότι οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν μπορεί να προσδοκούν καμιά θετική εξέλιξη μέσα από αυτές τις αντιπαραθέσεις και κόντρες, δεν υπάρχει φιλολαϊκή πλευρά σε ένα τραπέζι που ανταγωνίζονται ληστές και σφαγείς των λαών. Το ζήτημα είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα να μπορέσει να αξιοποιήσει τις μεταξύ τους αντιθέσεις, τις δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάπτυξη, τα προβλήματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, για να χειραφετηθούν εργατικά - λαϊκά στρώματα από το φόβο της αβεβαιότητας και της αστάθειας, για να δυναμώσει η γραμμή πάλης σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους.

Λ.

ΣΥΡΙΑ Παζάρια στη Γενεύη με ένταση συγκρούσεων

ΣΥΡΙΑ
Παζάρια στη Γενεύη με ένταση συγκρούσεων



Μονάδα του συριακού στρατού σε μέτωπο κοντά στο Χαλέπι
Μονάδα του συριακού στρατού σε μέτωπο κοντά στο Χαλέπι
Σε κρίσιμη καμπή παραμένουν τα διπλωματικά παζάρια και οι εξελίξεις στα μέτωπα συγκρούσεων της Συρίας, παρά την ισχύ της εύθραυστης συμφωνίας παύσης πυρός από τις 27 Φλεβάρη.
Ο τελευταίος γύρος ενδοσυριακών συνομιλιών που ξεκίνησε στις 13 Απρίλη στη Γενεύη ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα, από τεχνικής άποψης θα συνεχιστεί και την ερχόμενη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια συνάντησης που προγραμμάτισε ο διπλωμάτης του ΟΗΕ με τον επικεφαλής της συριακής κυβερνητικής αντιπροσωπείας (Σύρο πρέσβη στον ΟΗΕ), Μπασάρ αλ Τζααφάρι. Ωστόσο, οι πιθανότητες για σημαντικό αποτέλεσμα σε αυτές τις διεργασίες είναι μικρές, μετά την απόφαση της (υποστηριζόμενης κύρια από Σ. Αραβία και Τουρκία) αντιπολιτευόμενης «Υπατης Διαπραγματευτικής Επιτροπής» (ΥΔΕ) να αναστείλει στις 18 Απρίλη τη συμμετοχή της στις συνομιλίες, αφήνοντας στη Γενεύη μόνο «συμβούλους» που θα έχουν μόνο συζητήσεις κυρίως για «τεχνικά ζητήματα». Στο πλαίσιο αυτής της απόφασης, αποχώρησαν προς το τέλος της βδομάδας από τη Γενεύη ο Μοχάμεντ Αλούς (που είναι επικεφαλής διαπραγματευτών της ΥΔΕ και αρχηγός των τζιχαντιστών του «Στρατού του Ισλάμ») και ο Ασαάντ αλ Ζούμπι (που είναι επικεφαλής της αντιπροσωπείας). Οι δυο τους απαίτησαν, προτού επιστρέψουν στη Γενεύη, την ικανοποίηση των ακόλουθων όρων: α) τερματισμό της πολιορκίας συριακών πόλεων που είναι υπό τον έλεγχο αντικαθεστωτικών, β) ανάσχεση βομβαρδισμών του συριακού στρατού, γ) απελευθέρωση αιχμαλώτων, δ) σύνταξη νέου συριακού συντάγματος όχι στη Γενεύη (όπως προτείνει ο Ντε Μιστούρα) αλλά στη Συρία, «μετά την παραίτηση» του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ.
Η απόφαση της αντιπολίτευσης για μονομερή «αναστολή» της διαπραγμάτευσης προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, που τόνισε πως η υποστηριζόμενη από το Ριάντ συριακή αντιπολίτευση δεν είναι η μόνη που εκπροσωπεί τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις, υπαινισσόμενος πως υπάρχουν και άλλες οργανώσεις και συριακά κόμματα, μεταξύ αυτών και οι Κούρδοι της Συρίας, που μπορούν να την αντικαταστήσουν. Κατηγόρησε τον Μ. Αλούς πως έχει αναλάβει τη χειραγώγηση της ΥΔΕ, προωθώντας «ακραίες ιδέες και αξίες παρόμοιες με εκείνες των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους». Διεμήνυσε έτσι ότι η «Ρωσία θα συνεργαστεί μόνο με εκείνους που είναι έτοιμοι να προωθήσουν το μέλλον της χώρας τους αντί την πολιτική τους καριέρα».
Ακόμα πιο σφοδρές συγκρούσεις
Την ίδια ώρα που το διπλωματικό παζάρι συνεχίζεται, έρχονται στο φως της δημοσιότητας πληροφορίες για προώθηση νέων όπλων στο πεδίο των μαχών στη Συρία. Ετσι, ρουμανικά ΜΜΕ έγραψαν πως οι ΗΠΑ προωθούν σε δυνάμεις «μετριοπαθών» αντικαθεστωτικών 994 τόνους όπλων που τα πήραν από τη Βουλγαρία και τη Ρωσία και τα οποία φτάνουν στο συριακό έδαφος είτε από το λιμάνι της Ακαμπα στην Ιορδανία, είτε από το λιμάνι Ακντενίζ της Τουρκίας. Επίσης, παρατηρείται αύξηση ρωσικών όπλων (κυρίως συστημάτων πυροβολικού...) ιδιαίτερα πέριξ της βόρειας πόλης Χαλέπι, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο τζιχαντιστών του «Μετώπου Νούσρα» και άλλων αντικαθεστωτικών. Και αυτό το στοιχείο επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα για τον έλεγχο της περιοχής, πλούσιας ενεργειακά και πέρασμα για αγωγούς. Αυτή είναι και η αιτία που η Συρία και ο λαός της βρέθηκαν στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και συμμάχων τους στην περιοχή, που φούντωσαν τη λεγόμενη αντιπολίτευση και τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» (που υποτίθεται σήμερα πολεμούν), ζήτημα που έφερε στη συνέχεια και τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας για την υπεράσπιση των συμφερόντων της, δηλαδή των μονοπωλιακών της ομίλων και των συμφερόντων των καπιταλιστών και όχι βεβαίως των λαών.

ΛΙΒΥΗ Ετοιμάζεται η συγκάλυψη της νέας φάσης επέμβασης

ΛΙΒΥΗ
Ετοιμάζεται η συγκάλυψη της νέας φάσης επέμβασης



Νερό στο μύλο των ιμπεριαλιστών φαίνεται πρόθυμη να ρίξει η κυβέρνηση του Λίβυου νέου πρωθυπουργού Φαγιέζ Σεράτζ...
Νερό στο μύλο των ιμπεριαλιστών φαίνεται πρόθυμη να ρίξει η κυβέρνηση του Λίβυου νέου πρωθυπουργού Φαγιέζ Σεράτζ...
Εντείνονται οι σχεδιασμοί δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την επόμενη φάση της επέμβασής τους στη Λιβύη, όπου συνεχίζονται σφοδρότατες συγκρούσεις και η δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» έπειτα από την επέμβαση του 2011, με πρόσχημα την ανατροπή του τότε Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι.
Οπως διαφάνηκε από τις δηλώσεις που έκαναν έως τα μέσα της βδομάδας, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ, που επισκέφθηκε τη Δευτέρα την Τρίπολη της Λιβύης, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Λιβύη (Γερμανός διπλωμάτης) Μάρτιν Κόμπλερ, σε συνδυασμό με το ανακοινωθέν που εξέδωσε την Τρίτη το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας της ΕΕ, το επόμενο διάστημα θα πρέπει να αναμένουμε, μεταξύ άλλων:
  • Νέο «κάλεσμα» του διορισμένου, νέου, Λίβυου πρωθυπουργού, Φαγιέζ Σεράτζ, σε ΕΕ και ενδεχομένως και σε ΝΑΤΟ για «βοήθεια» που θα αφορά ενδεχομένως την εναέρια και θαλάσσια υποστήριξη μιας χερσαίας, ευρύτερης επιχείρησης λιβυκών δυνάμεων του στρατού και άλλων ένοπλων ομάδων (εφόσον βεβαίως καταστεί εφικτός ο κεντρικός έλεγχός τους από τον νέο πρωθυπουργό) κατά των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» που εδρεύουν στη Σύρτη. Με τον τρόπο αυτό, Δυτικοί ιμπεριαλιστές θα αποφύγουν, από νομικής - τεχνικής άποψης, τις κατηγορίες περί επέμβασης, γιατί θα διαθέτουν την άδεια των λιβυκών αρχών. (Αλλωστε, ο ίδιος ο Κόμπλερ, σύμφωνα με την «Γκάρντιαν», δήλωνε προ ημερών: «Γιατί να μη ζητήσει μία συγκροτημένη κυβέρνηση ξένη στρατιωτική βοήθεια; Εάν έχεις τη συναίνεσή της, τότε δεν έχεις επέμβαση...»).
  • «Πρόσκληση» των λιβυκών αρχών στην ΕΕ, προκειμένου να διευρυνθεί η ιμπεριαλιστική ευρω-ενωσιακή ναυτική αποστολή «ΣΟΦΙΑ» που γίνεται σε διεθνή ύδατα με πρόσχημα τη «διάσωση» Αφρικανών μεταναστών και προσφύγων. Εάν δοθεί μια τέτοια άδεια, τότε τα σκάφη της ΕΕ θα επιχειρούν και εντός των λιβυκών εγχώριων υδάτων, πραγματοποιώντας ναυτική επιχείρηση, που «τεχνικά» θα παρουσιάζεται όχι ως επέμβαση, αλλά ως «ανταπόκριση σε έκκληση βοήθειας».
  • Ειδική «αντιτρομοκρατική» εκπαίδευση λιβυκού στρατού και αστυνομίας, αν όχι στη Λιβύη, πιθανώς σε μία κοντινή χώρα όπως η Τυνησία.
  • Αρση του διεθνούς εμπάργκο όπλων που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια σε βάρος της Λιβύης, ώστε «με σύγχρονα όπλα» (και άρα με νέα κέρδη για τα μονοπώλια των πολεμικών βιομηχανιών...), ο λιβυκός «στρατός» και μερικές δεκάδες από τις περίπου 120 (!) ένοπλες οργανώσεις που δρουν στη χώρα, να συνεργαστούν υποτίθεται για να αντιμετωπίσουν συντονισμένα (όσο γίνεται...) με χερσαία επίθεση τους τζιχαντιστές του «ΙΚ». Παράλληλα με αυτήν τη χερσαία επιχείρηση, ΝΑΤΟ και ΕΕ θα «βοηθούν» πραγματοποιώντας εναέρια και θαλάσσια επέμβαση, για να προωθούν στην πραγματικότητα τα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων στον ανταγωνισμό τους με άλλα από την Κίνα, τη Ρωσία, ή Ινδία κ.α. που είχαν κλείσει ή ετοιμάζονταν να υπογράψουν προνομιακά συμβόλαια με το προηγούμενο καθεστώς και δραστηριοποιούνται γενικά στη «μαύρη ήπειρο».
Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως τουλάχιστον από το 2011 και έπειτα οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν έπαψαν να επιχειρούν στην αιματοβαμμένη Λιβύη και πως ήδη από το Γενάρη προλειαίνουν το έδαφος προτού θέσουν σε εφαρμογή τις επόμενες φάσεις της επέμβασής τους, με την αποστολή και δράση πολλών εκατοντάδων Αμερικανών, Γάλλων, Βρετανών, Ιταλών και άλλων κομάντος. Πολλοί από αυτούς κάνουν επιχειρήσεις είτε στο πλευρό ένοπλων λιβυκών ομάδων, είτε μεμονωμένα, υποτίθεται ενάντια στους τζιχαντιστές.
Τα σχέδια αυτά είναι σίγουρο πως θα τεθούν επί τάπητος, μαζί με άλλα πεδία των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε Ουκρανία, Ανατολική Ευρώπη και Ανατολική Μεσόγειο, αύριο (Δευτέρα) στο Ανόβερο της Γερμανίας κατά τη Συνάντηση Κορυφής των ηγετών ΗΠΑ (Μπαράκ Ομπάμα), Γερμανίας (Αγκελα Μέρκελ), Γαλλίας (Φρανσουά Ολάντ), Ιταλίας (Ματέο Ρέντσι), Βρετανίας (Ντέιβιντ Κάμερον).
Στα σχέδια αυτά μπορούν να βάλουν φρένο μόνον οι λαοί με τον αγώνα και τη δράση τους που θα θέτει στο στόχαστρο την ίδια την καπιταλιστική εξουσία.

Γιατί τα χταπόδια είναι τα πιο έξυπνα μαλάκια

Γιατί τα χταπόδια είναι τα πιο έξυπνα μαλάκια

Τα χταπόδια ανήκουν σε μια ταπεινή γειτονιά του ταξινομικού δέντρου των βιολογικών ειδών: Τα μαλάκια, που περιλαμβάνουν τα σαλιγκάρια, τα όστρακα και άλλα όχι ιδιαίτερα νοήμονα ζώα. Ωστόσο, τα χταπόδια είναι έξυπνα ζώα, γνωστά για τη χρήση αντικειμένων που βρίσκουν στο βυθό ως εργαλεία, για το παιχνίδι τους όταν είναι σε αιχμαλωσία και για την παρακολούθηση του τι συμβαίνει έξω από το ενυδρείο τους.
Οι επιστήμονες αναρωτιόνταν πάντοτε πώς προέκυψαν αυτά τα σχετικά έξυπνα μαλάκια, εξελισσόμενα ανεξάρτητα από τα θηλαστικά και τα πουλιά, τις μόνες κατηγορίες ζώων στις οποίες εκδηλώνονται ανάλογες ανώτερες συμπεριφορές. Η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος των χταποδιών που ολοκληρώθηκε πέρσι, έδωσε μια απρόσμενη απάντηση.
Τα χταπόδια αποδείχτηκε ότι έχουν το ίδιο περιορισμένο ρεπερτόριο νευροδιαβιβαστών όπως και τα κατώτερα μαλάκια. Αυτό το περιορισμένο σύνολο δομικών υλικών του νευρικού συστήματος θα έπρεπε να περιορίζει τη δυνατότητά τους να αναπτύξουν υψηλότερη νοημοσύνη. Ομως, οι ερευνητές βρήκαν δύο πολύ εκτεταμένες οικογένειες γονιδίων στα χταπόδια, που μπορούν να καθοδηγήσουν τους νευρώνες, ώστε να συνδεθούν σε πολύπλοκα δίκτυα κατά την ανάπτυξη, ενώ εντόπισαν και παράγοντες που επιτρέπουν την ενεργοποίηση και απενεργοποίηση άλλων γονιδίων με μεγάλη ακρίβεια. Αυτά τα χαρακτηριστικά θεωρούν ότι επέτρεψαν στο ίδιο βασικό γονιδίωμα να εκφραστεί με πολύ πιο σύνθετο τρόπο απ' ό,τι σε ένα όστρακο ή ένα σαλιγκάρι. Ενδέχεται αυτές οι δύο οικογένειες γονιδίων να επέτρεψαν στα χταπόδια να αναπτύξουν νευρικά δίκτυα που εξυπηρετούν λειτουργίες όπως η μνήμη, η πλοήγηση, ίσως ακόμα και ο προγραμματισμός ενεργειών.

Σταθερή η σταθερά της βαρύτητας του Αϊνστάιν

Σταθερή η σταθερά της βαρύτητας του Αϊνστάιν



Ενας λευκός νάνος κι ένα πούλσαρ σε απόσταση 3.750 ετών φωτός από τη Γη αποδεικνύουν ότι και εκεί η σταθερά της βαρύτητας έχει ακριβώς την ίδια τιμή όπως κι εδώ
Ενας λευκός νάνος κι ένα πούλσαρ σε απόσταση 3.750 ετών φωτός από τη Γη αποδεικνύουν ότι και εκεί η σταθερά της βαρύτητας έχει ακριβώς την ίδια τιμή όπως κι εδώ
Μπορεί το βάρος να μεταβάλλεται ελαφρώς από τόπο σε τόπο πάνω στη Γη, ή από πλανήτη σε πλανήτη, αλλά η ελκτική δύναμη της βαρύτητας ανάμεσα σε δύο σώματα με συγκεκριμένες μάζες, που απέχουν την ίδια απόσταση, είναι παντού σταθερή. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, που εμπεριέχει την ονομαζόμενη σταθερά της βαρύτητας του Αϊνστάιν. Εναλλακτικές θεωρίες υποστηρίζουν ότι αυτή η σταθερά ίσως στην πραγματικότητα να μεταβάλλεται εξαιτίας της παρατηρούμενης διαστολής του ορατού σύμπαντος, ή να έχει διαφορετικό μέγεθος κοντά σε σώματα μεγάλης πυκνότητας. Αν συνέβαινε αυτό, τότε θα επηρέαζε καθοριστικά την αντίληψή μας για τον τρόπο που λειτουργεί ο φυσικός κόσμος.
Αστρονόμοι έθεσαν υπό έλεγχο τη βαρυτική σταθερά του Αϊνστάιν, χρησιμοποιώντας δεδομένα 21 ετών από ένα πούλσαρ, δηλαδή το υπέρπυκνο απομεινάρι ενός νεκρού άστρου, που εκπέμπει ακτίνες σαν περιστρεφόμενος φάρος, ο οποίος, όμως, περιστρέφεται με απίστευτη ταχύτητα (χίλιες περιστροφές το δευτερόλεπτο!). Το συγκεκριμένο πούλσαρ, με το κωδικό όνομα PSR J1713+0747, έχει ένα μικροσκοπικό λευκό νάνο ως συνοδό, σχηματίζοντας ένα διπλό σύστημα με εξαιρετικά προβλέψιμη περίοδο περιφοράς του ενός νεκρού άστρου γύρω από το άλλο. Αφαιρώντας κάθε πιθανό εξωτερικό παράγοντα, που θα διατάρασσε το χορό του ζευγαριού τα τελευταία 21 χρόνια, οι επιστήμονες απέκλεισαν οποιαδήποτε μεταβολή της βαρυτικής σταθεράς.

Το εικονιζόμενο Αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο, μαζί με το Τηλεσκόπιο Γκριν Μπανκ βοήθησαν τους αστρονόμους να μελετήσουν τη βαρυτική έλξη στα βάθη του Διαστήματος
Το εικονιζόμενο Αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο, μαζί με το Τηλεσκόπιο Γκριν Μπανκ βοήθησαν τους αστρονόμους να μελετήσουν τη βαρυτική έλξη στα βάθη του Διαστήματος
Τα πειράματα με ανάκλαση ακτίνων λέιζερ πάνω στο φεγγάρι ήταν μια από τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν στο παρελθόν οι αστρονόμοι για να διερευνήσουν τη σταθερότητα της βαρυτικής έλξης τοπικά, χωρίς και πάλι να εντοπίσουν κάποια διαφορά. Αν η βαρυτική σταθερά μεταβαλλόταν, τότε ένα μακρινό πούλσαρ θα μπορούσε να δείξει το φαινόμενο πιο καθαρά. Η πρόσφατη μελέτη, μαζί με τις παλαιότερες, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι η βαρύτητα συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, οπουδήποτε στο σύμπαν και αν κοιτάξει κανείς.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»

TOP READ