23 Ιουν 2013

«Να ψοφήσει το γαϊδούρι του γείτονα»

«Να ψοφήσει το γαϊδούρι του γείτονα» 
Ώρα 2:45 η Γεωργία που έχει δουλέψει για 12 συνεχόμενα χρόνια ως αναπληρώτρια καθηγήτρια ,στις εσχατιές της χώρας ,ακούει στη τηλεόραση ότι δεν θα γίνουν φέτος προσλήψεις αναπληρωτών. Μαύρο.

Ώρα  3:45  αστυνομικός χτυπάει τη πόρτα του σπιτιού του Γιάννη που είναι μόνιμος καθηγητής .Του δίνει το χαρτί .Επιστράτευση .Μαύρο .

Ώρα 4:45 ανακοινώνονται οι υποχρεωτικές μεταθέσεις των καθηγητών. H Λένα  αναζητά με αγωνία το όνομά της. Το βρίσκει. Πρέπει να φτιάξει τα πράγματά της .Φεύγει .Και ο άντρας της και το παιδί ;Μαύρο .

Ώρα 5:45 ο Σπύρος ανακοινώνει στη γυναίκα του ότι η μικρή επιχείρηση με υφάσματα που έχουν δεν βγαίνει οικονομικά πια και πρέπει να κλείσει. Πως θα το πει στους έξι υπαλλήλους του ; Μαύρο.

Ώρα 6:45  ο διευθυντής της εταιρίας  καλεί την Αντιγόνη να πάει στο γραφείο του. Στο «καθίστε» η Αντιγόνη έχει καταλάβει. Της ανακοινώνει ότι στα πλαίσια των περικοπών για να σωθεί η  εταιρία πρέπει να την απαλλάξουν από τα καθήκοντά της. Μαύρο.

Ώρα 7:45  κτυπάει το τηλέφωνο του Χάρη  .Είναι  η μάνα του. Κλαίει .Ο μπαμπάς πέθανε .Ήταν σε λίστα αναμονής για εγχείρηση καρδιάς εδώ και 2 μήνες .Μαύρο.

Ώρα 8:45 κτυπάει το κουδούνι του σπιτιού του Γεράσιμου. Κλητήρας ,δήθεν στεναχωρημένος, του δίνει το χαρτί της κατάσχεσης του σπιτιού του γιατί δεν πλήρωνε τις δόσεις του δανείου. Μαύρο.

Ώρα 9:45 συλλαμβάνεται ο Γιάννης   σε ειρηνική  διαδήλωση των καθηγητών .Με τη κατηγορία της αναξιοπρεπούς  συμπεριφοράς ,κινδυνεύει να τεθεί  σε αργία .Μαύρο.

Ώρα 10:45 κόβεται το σήμα της  τηλεόρασης και του ραδιοφώνου της ΕΡΤ .Ο Νίκος και η Μαρία απολύθηκαν και έχουν και  τρία παιδιά .Μαύρο.

Πέντε λεπτά αργότερα. Ώρα 11:50 . Οι εννιά φίλοι , η Γεωργία ,ο Γιάννης ,η Λένα , ο Σπύρος, η Αντιγόνη ,ο Χάρης, ο Γεράσιμος, ο Νίκος και η Μαρία ακόμα κοιτάνε τη μαύρη οθόνη. Βλέπουν τη σκιά τους πάνω της. Αυτό ήτανε λοιπόν; Τελειώσανε όλα.

Έτσι όπως κόπηκε το σήμα εντελώς ξαφνικά, έτσι και επανέρχεται. Κάτι περίεργο συμβαίνει. Στην οθόνη ένας παρουσιαστής της ΝΕΤ εξηγεί ότι οι εργαζόμενοι του καναλιού είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν ανοιχτή τη δημόσια τηλεόραση. Ζητάει τη συμπαράσταση του κόσμου.  Και οι εννιά  νιώθουν να τους τυφλώνουν  χρώματα .Φως.

Μέσα σε λίγα λεπτά έχουν ετοιμαστεί και φεύγουν από το σπίτι τους για να πάνε στο τόπο που σήμερα συμβαίνουν μαγικά .Αφήνουν όλοι ανοικτή τη τηλεόραση πίσω τους ,να παίζει. Φοβούνται να αντικρύσουν ξανά εκείνο το μαύρο.

Φτάνουν στο ραδιομέγαρο .Κόσμος πολύς και διάφορος .Νέα παιδιά ,εργαζόμενοι ,γέροι ,πραγματικά πολλοί γέροι .Η Μάνια Παπαδημητρίου έχει πιάσει το πιάνο και όλοι τραγουδάνε Θεοδωράκη, Χατζηδάκη και Λοΐζο . Ελλάδα είσαι εδώ. Μετά από καιρό είσαι πάλι εδώ.

Σε λίγο έχουν ανταμώσει και οι εννιά φίλοι : η  Γεωργία ,ο Γιάννης ,η Λένα , ο Σπύρος, η Αντιγόνη ,ο Χάρης, ο Γεράσιμος, ο Νίκος και η Μαρία. Αγκαλιάζονται ,κοιτιούνται στα μάτια. Έχουν όλοι συγχωρεθεί μεταξύ τους και αυτό το ξέρουν καλά. Οι ενοχές όμως είναι ακόμα  εκεί. Έχουν μετανιώσει για πολλά από αυτά που είπαν ή  σκέφτηκαν για τους άλλους, και ας ήτανε και φίλοι .

Είχαν πει  ,για το Γιάννη που ήθελε να απεργήσει , ότι δεν σέβεται την αγωνία των μαθητών που θα δίνανε πανελλαδικές . Ότι για 2 ώρες δουλειάς παραπάνω δε λογάριαζε τίποτα. «Οι καθηγητές εργάζονται λίγο σε σχέση με τους υπόλοιπους » Και πιστέψανε τη κυβέρνηση ότι νοιάζεται για τους μαθητές όταν επιστράτευσε τους καθηγητές. Και δεν πιστέψανε το Γιάννη που ζει για τα παιδιά. Τώρα ο Γιάννης είναι ακόμα επιστρατευμένος και αφοπλισμένος και η Λένα πρέπει να διαλύσει την οικογένειά της λόγω της υποχρεωτικής μετάθεσης που πήρε για την επαρχία.

Για τη Γεωργία που έχει οργώσει την Ελλάδα από άκρη σε άκρη  .κανείς δεν στεναχωρήθηκε ,όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δεν θα ξαναγίνει καμία πρόσληψη αναπληρωτών ,και ότι έτσι θα κάνει οικονομία για να βοηθήσει τη χώρα να βγει από τη κρίση. «Έτσι και αλλιώς αναπληρώτρια είναι. Η μη επαναπρόσληψη δεν είναι απόλυση» είπανε ,και το τακτοποίησαν μέσα τους  και αυτό.

Για το Σπύρο που αναγκάστηκε να κλείσει τη μικρή του επιχείρηση έλεγαν ότι είναι λαμόγιο. Ότι κλέβει την εφορία  και το ΙΚΑ παρόλο που αυτός εξηγούσε ,με ντροπή , στους φίλους του ότι δεν βγαίνει αλλιώς. Και τους έλεγε την αλήθεια ότι κρατάει την επιχείρηση ανοικτή μόνο για να μην βρεθούν χωρίς δουλειά οι υπάλληλοί του και  αυτοί ,μόνο κάνανε, ότι  τον πιστεύανε.

Για την Αντιγόνη είχανε  πει ότι είναι υψηλόμισθη και ότι βάζει πάνω από όλα τη καριέρα της και τα λεφτά γι’ αυτό και είχε απομακρυνθεί από τη παρέα τώρα τελευταία. Κανείς δεν ήξερε ότι έκανε  ότι μπορούσε για να κρατήσει τη δουλειά της .Με  απλήρωτες υπερωρίες και  δουλειά και το Σαββατοκύριακο. Ότι ,επίσης, είχε υποστεί τεράστιες μειώσεις στις απολαβές της.

Για το Χάρη έλεγαν ότι έπρεπε να βάλει τον πατέρα του να εγχειριστεί σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο και να μην περιμένει το δημόσιο. Ότι δεν νοιάζεται και ότι κάνει οικονομία. Ο Χάρης όμως προσπάθησε να πάρει ,μέχρι και δάνειο, για να φροντίσει τον πατέρα του αλλά καμία τράπεζα δεν του έδινε με μισθό 750 ευρώ .Και αφαιρούσε μια μια τις μέρες μέχρι την εγχείρηση. Δεν πρόλαβε όμως να τις αφαιρέσει όλες.

Για το Γεράσιμο είχαν σκεφτεί ότι δεν έπρεπε να έχει ανοιχτεί παίρνοντας τόσο μεγάλο δάνειο για να αγοράσει σπίτι. Όμως ο Γεράσιμος τα είχε υπολογίσει όλα με στυλό και με χαρτί. Που να ήξερε ότι θα δεχότανε τέτοια μείωση στο μισθό ,και αυτός και η γυναίκα του ,που δεν θα του έφταναν να πληρώσει τη δόση;

Για το Νίκο και τη Μαρία λέγανε, καιρό τώρα, ότι έχουν διοριστεί στην ΕΡΤ με πολιτικό βύσμα και ότι γενικά όσοι δουλεύουνε εκεί είναι διεφθαρμένοι ,ότι οι αμοιβές τους είναι προκλητικές και ότι μόνο απεργίες ξέρουν να κάνουν. Παρά το γεγονός ότι όντως με μέσο προσλήφθηκαν ,εκείνοι, αγαπούσαν τη δουλειά τους και την τιμούσαν με το παραπάνω .Φυσικά οι αμοιβές τους ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που κάποιοι ,σκοπίμως. διέδιδαν ότι είναι.

Λίγη ώρα μετά επικρατεί ,ξαφνικά, σιωπή στην αίθουσα του ραδιομεγάρου. Στις οθόνες εμφανίζεται ο αρμόδιος υπουργός για τα ΜΜΕ και ανάμεσα στα άλλα λέει : «κανείς δεν σκέφτηκε τόσο καιρό τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα που ξαφνικά έχασαν τη δουλειά τους ,και είναι απαράδεκτο να υποστηρίζονται  μόνο οι εργαζόμενοι στο άντρο της διαφθοράς  που είναι η αμαρτωλή  ΕΡΤ » Οι εννέα φίλοι κοιτάζονται στα μάτια και χαμογελούν με νόημα .Ξέρουν. Τώρα ξέρουν.

Ίσως αυτό το μαύρο που είδαν στις οθόνες τους ,κάποιες ώρες πριν ,να είναι αυτό που διόγκωσε τις κόρες των ματιών τους ώστε μετά  να βρει είσοδο όλο  αυτό το φως .

Ίσως αυτό το μαύρο είναι του τούνελ της μετάβασης από το «εγώ» στο «εμείς», από το «θα τα καταφέρω μόνος μου» στο «μόνο μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε».

 Μετά από αυτό το μικρό ανοιγοκλείσιμο  των ματιών ,για τους  εννέα φίλους, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Βλέπουν ,πλέον, τα ίδια πράγματα με άλλα μάτια.                                                                                                                 Ξέρουν πολύ καλά, ότι από σήμερα και μετά , κανείς δεν πρόκειται να τους ξαναπαγιδέψει  χρησιμοποιώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό.                                                                                                                  Θέλουν να ακουστεί παντού ότι η δουλειά είναι δικαίωμα και όχι πολυτέλεια.                                                                                Θα ξέρουν πολύ καλά ότι όταν απολύεται κόσμος  μαζικά στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα την ευθύνη την έχει η εφαρμοζόμενη πολιτική της κυβέρνησης . Ποτέ δεν μπορεί να φταίει ένας εργαζόμενος  , όταν χάνει τη δουλειά του κάποιος άλλος.                                                                                                                                                           Δεν πρόκειται ποτέ να πουν ξανά το «καλά τους κάνουν » γιατί “τη μαχαιριά στον αδελφό δεν την αντέχει η μάνα”.                                                                                                                                                                                               Θα κλείσουν τα αυτιά στις Ερινύες που θα τους λένε να μισούν κάποιους επειδή έχουν εργασία ή επειδή  αμείβονται καλύτερα από αυτούς.                                                                                                                                                  Δεν πρόκειται ποτέ να πουν ξανά «γιατί να υποστηρίξω τώρα αυτό το κλάδο  όταν το δικό μας κλάδο  κανείς δεν τον  έχει υποστηρίξει ; ».                                                                                                                                                  Δεν θα ξανακρατήσουν το στόμα τους κλειστό ,όταν νιώθουν ότι κάποιοι αδικούνται , μόνο και μόνο για να μην βρουν τον μπελά τους.                                                                                                                                                                 Δεν πρόκειται να τσουβαλιάσουν ξανά όλους τους εργαζόμενους  ενός κλάδου χαρακτηρίζοντας ολόκληρο το κλάδο.                                                                                                                                                                    Ξέρουν πλέον πολύ καλά ότι  αν πετάξεις κάποιους άλλους βορά στο τέρας ,την επόμενη φορά ,το τέρας θα έρθει για σένα.                                                                                                                                                                                   Έχουν καταλάβει ότι ο μόνος τρόπος για να διαφυλάξεις τη ψυχική σου ισορροπία είναι να συμμετέχεις στα πράγματα και να προσπαθείς να τα καθορίσεις. Ότι όσο μένεις εκτός τόσο περισσότερο νιώθεις αδύναμος και οδηγείσαι στη θλίψη. Ο θυμός ,αρχικά, και μετά η δράση είναι η μοναδική λύση.                                                                                                                                                                          Είναι αποφασισμένοι να κατεβάσουν τις διαχωριστικές ταμπέλες  του τύπου : ιδιωτικοί υπάλληλοι ,δημόσιοι υπάλληλοι , αυτοαπασχολούμενοι, μικροεπιχειρηματίες, μόνιμοι , ασεπίτες , αναπληρωτές ,ωρομίσθιοι και να υψώσουν μια ,μόνο, μεγάλη σημαία που θα λέει «εργαζόμενοι». Είναι πλέον πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει ατομική σωτηρία ,μόνο συλλογική.

Η ώρα έχει πάει αργά .Κανείς δε λέει να φύγει. Ξαφνικά κάτι ακούγεται .Ο κόσμος αρχίζει να τρέχει έξω από την αίθουσα του ραδιομεγάρου .Οι προβολείς είναι εκτυφλωτικοί ή μήπως δεν φταίνε αυτοί για όλο αυτό το φως ; Ο Βασίλης ο Λέκκας τραγουδάει παρέα με το Θεοδωράκη και τον Ελύτη : “Της δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ “.Να λοιπόν από που έβγαινε το φώς. Από τα μάτια  και των εννιά φίλων τρέχουν δάκρυα. Κανείς τους δεν σκέφτεται να τα σκουπίσει.’’ Άστα να τρέξουνε .Θα τα στεγνώσει ο ήλιος που βγήκε ,έτσι ξαφνικά , μέσα από το μαύρο ‘’.



Έθνος και ταξική συνείδηση

Έθνος και ταξική συνείδηση 
Η κε του μπλοκ θεωρεί πως ο σοβιετικός κυριούλης ανήκει σε εκείνη τη σπάνια κατηγορία ανθρώπων που έχουν σχεδόν πάντα κάτι ενδιαφέρον να πούνε –ιδίως όταν έχει μελετήσει ή ετοιμάσει το θέμα του. Στην παρούσα ανάρτηση θα επιχειρήσω να παρουσιάσω δημιουργικά –κι αυτό σημαίνει πως οι όποιες τυχόν στρεβλώσεις και αστοχίες βαραίνουν αποκλειστικά εμένα- κάποια σημεία από την εισήγησή του για το έθνος και τη σχέση της εθνικής συνείδησης με την ταξική πάλη.

Μια εισήγηση που δόθηκε στα πλαίσια μιας εκδήλωσης της νΚα στο στέκι στη θεολογική· αλλά δεν έδωσαν αυτοί τον τόνο κι αυτό θα φανεί και στη συνέχεια. Εδώ θα αναφέρω ενδεικτικά μια αποστροφή του λόγου του περικλή, που δύο φορές μίλησε για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, κομμουνιστικής αριστεράς, προσαρμόζοντας τον όρο στο κοινό του, αλλά την τρίτη δεν κρατήθηκε: εννοώ κατά βάση την κομμουνιστική αριστερά και για αυτή μόνο έχω όρεξη να μιλάω. Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που συμπαθούμε το σοβιετικό κυριούλη και που κερδίζουμε σε τελευταία ανάλυση ως κόμμα τη δική του συμπάθεια και προτίμηση. Άλλο αν δεν είναι αμοιβαία ακριβώς τα αισθήματα.

Η εισήγηση του περικλή κινήθηκε σε δύο βασικούς άξονες: την ιστορική αναγκαιότητα και τους περιορισμούς του έθνους, και στον ιδεολογικό του ρόλο και την αναμέτρησή του με την ταξική συνείδηση και τους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται. Για όσους γνωρίζουν μάλιστα τη διαδρομή και τις παλινωδίες ενός τμήματος των ομίλων και του διεθνούς ρεύματος της λογικής της ιστορίας (ΛτΙ), το δεύτερο κομμάτι ειδικά παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το έθνος δεν αποτελεί βουλησιαρχική κατασκευή· εμφανίζεται αρχικά ως τάση εντός ακόμα της φεουδαρχικής κοινωνίας, ως θεμέλιο της αναδυόμενης καπιταλιστικής αγοράς και εκφράζει τις τάσεις συνένωσης των μικρών κατακερματισμένων φέουδων, που αποτελεί προϋπόθεση για την προώθηση των εμπορευματικών συναλλαγών και των καπιταλιστικών σχέσεων. Και η εκάστοτε συγκρότηση της εθνικής οντότητας αντιστοιχεί ακριβώς στο δοσμένο επίπεδο ανάπτυξης των καπιταλιστικών σχέσεων.

Σε αυτή την πρώτη ιστορική μορφή του εθνικισμού είναι κυρίαρχη η πολιτική διάσταση και η διεκδίκηση της εξουσίας από την αστική τάξη, με πιο κλασικό παράδειγμα την περίπτωση της γαλλίας, όπου η περιβόητη «τρίτη τάξη» συνάπτει μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία κατά της αριστοκρατίας και των φεουδαρχικών προνομίων. Αποτελεί δηλ την κοινωνική συμμαχία του κόσμου της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και ένα ανώτατο υποκείμενο εξουσίας, που ολοκληρώνει τη συνειδητοποίησή του με την άνοδό του στην εξουσία και το μετασχηματισμό του φεουδαρχικού εποικοδομήματος –και όχι νωρίτερα. Η αστική τάξη εμφανίζεται ως εθνική τάξη, σε αντίθεση με τους φεουδάρχες, μιλάει εξ ονόματος του έθνους και κάνει λόγο για εθνικό συμφέρον, για την εθνοσυνέλευση και τον εθνικό στρατό, αλλά και για εθνική παιδεία.

Ο ιδεολογικός ρόλος του σχολείου είναι κομβικής σημασίας, καθώς προβάλλει την αστική συνείδηση ως εθνική, διδάσκει την εθνική γλώσσα –που εκτοπίζει σταδιακά τα διάφορα τοπικά ιδιόλεκτα- και διαμορφώνει την εθνική ιστορική μνήμη και ταυτότητα, η οποία μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο δια της διδασκαλίας της ιστορίας και μιας επεξεργασμένης αντίληψης για το παρελθόν. Οι αγροτικοί πληθυσμοί αντιθέτως, που βασίζονται στην προφορική παράδοση, δεν έχουν βαθιά ιστορική μνήμη, κι ό,τι πηγαίνει πριν τη γενιά των προπάππων τους, ανάγεται κατ’ ουσίαν στη σφαίρα της μυθολογίας.

Η ανάγκη διαμόρφωσης ενιαίας εθνικής ταυτότητας και της υπέρβασης της πανσπερμίας που κληροδότησε η φεουδαρχία στον αστικό κόσμο καθίσταται επιτακτική για δυο βασικούς λόγους: κατά πρώτον αποτελεί όπως είδαμε όρο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού, τις διευρυμένες οικονομικές ανταλλαγές και την ευέλικτη εμπορική συνεννόηση. Κατά δεύτερο διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή και μια αίσθηση κοινότητας σε μια κοινωνία ιδιωτών, που χάνει σταδιακά τον προταξικό κοινοτισμό της και δομείται στο θεμέλιο του κοινωνικού ανταγωνισμού, που ξεσκίζει τις σάρκες της. Και με αυτή την έννοια αποτελεί μια πρωτότυπη μορφή διαχείρισης των ταξικών συγκρούσεων.

Αυτά ως προς την πρώτη ιστορική μορφή του εθνικισμού, για να περάσουμε –κάπως σχηματικά- στον εθνικισμό της εποχής του ιμπεριαλισμού, δηλ της δικής μας εποχής. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, η βιομηχανική επανάσταση κι η παραγωγή σε μαζική κλίμακα καθιστούν επιτακτική ανάγκη την εύρεση νέων αγορών, μετά την εξάντληση των εθνικών ορίων, δηλ μια επεκτατική, ιμπεριαλιστική πολιτική. Κι όταν τελειώνει το μοίρασμα του κόσμου, η σύγκρουση κι ο πόλεμος γίνεται απαραίτητος όρος ύπαρξης για τον καπιταλισμό.

Μέχρι το 1945, ο εθνικισμός έχει μετατραπεί από μια μορφή εθνικής συνείδησης ενάντια στο φεουδαρχικό κατακερματισμό σε μια επιθετική μορφή που βασίζεται στην ιδέα της υπεροχής του ημέτερου έθνους έναντι των άλλων. Κι αυτό το επιθετικό σοβινιστικό περιεχόμενο δεν έχει προηγούμενο ούτε καν στους ναπολεόντιους πολέμους, όπου οι γάλλοι στρατιώτες εμφορούνται περισσότερο από την ιδέα ότι δρουν απελευθερωτικά –κι όντως το κάνουν ως ένα βαθμό –αλλά όχι σοβινιστικά.

Αυτός ο εθνικισμός σαν ιδεολογία αντιστοιχεί στον καπιταλισμό της παρακμής, και είναι τέκνο της παρακμής αυτής –με το λένιν να διακρίνει τα πρώτα της σημάδια ήδη στην αυγή του ιμπεριαλισμού. {Ας θυμηθούμε και τον ορισμό του βλαδίμηρου για τον καπιταλισμό που σαπίζει, όχι με την έννοια ότι θα πέσει αυτομάτως, σαν ώριμο φρούτο, αλλά ότι οδηγεί την ανθρωπότητα σε αλλεπάλληλες πολεμικές συγκρούσεις και πως η ανάπτυξή του προϋποθέτει την καταστροφή ενός μέρους της πρώτης}. Ο αστικός εθνικισμός σφραγίζει πλέον τη συγκρότηση μιας επιθετικής κοινωνικής συμμαχίας, με αξιοσημείωτη συμμετοχή του λούμπεν προλεταριάτου, που σηματοδοτεί ένα διπλό ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στον εξωτερικό αλλά και τον εσωτερικό εχθρό της αστικής τάξης: το προλεταριάτο. Και αυτό φανερώνει το στίγμα της, τον στρατηγικό της στόχο και το πραγματικό της πρόσωπο, σε αυτή την τελευταία ιστορική φάση της, πριν την εξάλειψή της.

Ο αστικός εθνικισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το κλασικό φασιστικό παράδειγμα του γερμανικού ναζισμού, αλλά ρέπει αναπόδραστα προς τα εκεί, αντλεί στοιχεία από το καθαρό εθνικιστικό του πρότυπο, την πιο καθαρή αντεπαναστατική μορφή της ιστορίας. Ο ναζιστικός φασισμός –κι άλλα παρόμοια καθεστώτα- βρίσκει στον εθνικισμό το ιδεολογικό θεμέλιο για να αντιπαλέψει την πρωτοφανή για την αστική τάξη απειλή ενός οργανωμένου και ακαταμάχητα αισιόδοξου κομμουνιστικού κινήματος. Σε αυτόν κατέφυγε και το 17’ η ρώσικη αντεπανάσταση, χωρίς ωστόσο να τον έχει καλλιεργήσει συστηματικά και προετοιμάσει η ίδια –το βρίσκει έτοιμο, καθώς προκύπτει αυθόρμητα. Μετά από αυτήν την ήττα της η διεθνής αστική τάξη παρουσιάζει πρωτόγνωρη ταξική συνειδητοποίηση και ετοιμότητα-ευελιξία απέναντι στον ταξικό της εχθρό. Έχει δηλ συνείδηση των ιστορικών της ορίων και ξέρει τι να περιμένει. Κι όσο πιο συνεπής μένει σε αυτή τη συνείδηση και τα ταξικά της συμφέροντα, τόσο ρέπει νομοτελειακά προς το φασισμό


Το γιατί συμβαίνει αυτό, φαίνεται αν εξετάσουμε τα ιδεολογικά στοιχεία του φασισμόυ. Κάτι που θα το δούμε (καλώς εχόντων των πραγμάτων) αύριο, στο δεύτερο και τελευταίο μέρος.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ 1941

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ 1941
Με αφορμή την επέτειο της εισβολής της χιτλερικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ στις 22 Ιούνη 1941
Στις 22 Ιούνη 1941 η χιτλερική Γερμανία εισβάλλει στην ΕΣΣΔ, έχοντας ήδη κατακτήσει εδάφη άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Είναι γεγονός ότι στα δύο σχεδόν χρόνια, από την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία (1/9/1939), δύο χρόνια πολέμου, η ιμπεριαλιστική Γερμανία δε βρήκε αντίσταση ούτε καν από τη Γαλλία, ενώ η Βρετανία, η οποία είχε κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία αμέσως μετά την εισβολή της στην Πολωνία, μόνο πόλεμο δεν έκανε, αφού η κήρυξη του πολέμου δε συνοδεύτηκε από καμιά πρακτική ενέργεια, καμιά συμμετοχή σε πολεμική επιχείρηση. Επομένως, η Γερμανία, αφού κατέλαβε αρκετά εδάφη στη Δυτική Ευρώπη, στράφηκε ενάντια στην ΕΣΣΔ, χωρίς να έχει ουσιαστικά πολεμικό μέτωπο ανοιχτό στη Δύση.
Η Σοβιετική Ενωση, σε συνθήκες που ο πόλεμος ήταν ορατός και αναπόφευκτος, ακολούθησε πολιτική που απέβλεπε στην όσο γίνεται συγκράτηση του γερμανικού ιμπεριαλισμού και τη δημιουργία, όσο μπορούσε να γίνει, προϋποθέσεων ασφάλειας και διατήρησης της ειρήνης. Ετσι, στις 2 Μάη 1935 υπογράφηκε στο Παρίσι το γαλλο-σοβιετικό σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας σε περίπτωση πολέμου και επίσης αντίστοιχη συμφωνία ΕΣΣΔ - Τσεχοσλοβακίας. Η σοβιετική κυβέρνηση με τον τρόπο αυτό πάλευε, με κάθε μέσο, για την αποτροπή του πολέμου. Ταυτόχρονα, το σοβιετικό κράτος πήρε μια σειρά μέτρα, που απέβλεπαν στην ενίσχυση της άμυνας της χώρας και στην ανάπτυξη του στρατιωτικο-οικονομικού δυναμικού της.
Στη δεκαετία του 1930, η χιτλερική κυβέρνηση επιδόθηκε σε μια διπλωματική, στρατηγική και οικονομική προπαρασκευή του παγκόσμιου πολέμου. Τον Οκτώβρη του 1933, η Γερμανία εγκατέλειψε τη Διάσκεψη της Γενεύης για τον αφοπλισμό και κατέθεσε δήλωση αποχώρησης από την Κοινωνία των Εθνών. Στις 16 Μάρτη 1935, ο Χίτλερ παραβίασε τα άρθρα, τα σχετικά με τον πόλεμο, που περιλαμβάνονταν στη Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών του 1919 και κήρυξε στη χώρα γενική επιστράτευση. Το Μάρτη του 1936 τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη της Ρηνανίας. Το Νοέμβρη του 1936 η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν το «αντικομμουνιστικό σύμφωνο» (ενάντια στη Γ' Διεθνή), στο οποίο το 1937 προσχώρησε και η Ιταλία. Αυτή η δραστηριότητα οδήγησε σε μια σειρά διεθνείς πολιτικές κρίσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Στη δεκαετία του '30, άρχισαν ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι με την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα (άρχισε το 1931), την εισβολή της Ιταλίας στην Αιθιοπία (1935 - 1936) και τη γερμανοϊταλική επέμβαση στην Ισπανία (1936 - 1939).
Η Γερμανία, επωφελούμενη από την πολιτική της λεγόμενης «μη επέμβασης», που ακολουθούσαν η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, κατέλαβε το Μάρτη του 1938 την Αυστρία και άρχισε να προετοιμάζει επίθεση κατά της Τσεχοσλοβακίας. Υπήρχαν βεβαίως οι συμφωνίες της Τσεχοσλοβακίας με τη Γαλλία το 1924 και με την ΕΣΣΔ το 1935, που προέβλεπαν στρατιωτική βοήθεια αυτών των κρατών στην Τσεχοσλοβακία. Εξάλλου, η Σοβιετική Ενωση δεν παρέλειπε να δηλώνει ότι ήταν έτοιμη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και να προσφέρει στην Τσεχοσλοβακία στρατιωτική βοήθεια, ακόμα και αν δε βοηθούσε η Γαλλία.
Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση Ε. Μπένες της Τσεχοσλοβακίας δε δέχτηκε τη βοήθεια της ΕΣΣΔ. Και, βεβαίως, στην υπόθεση «Τσεχοσλοβακία» τη λύση έδωσε η συμφωνία του Μονάχου. Το Σεπτέμβρη του 1938 έγινε συνάντηση Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, στο Μόναχο, όπου η Τσεχοσλοβακία συμφωνήθηκε να δοθεί στον Χίτλερ. Χωρίς ουσιαστικά να γίνει συζήτηση, αφού ήδη η κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας είχε προειδοποιηθεί με τελεσίγραφο της Μεγάλης Βρετανίας να δεχτεί τους όρους της Γερμανίας, δηλαδή την προσάρτηση στη Γερμανία εδαφών της με γερμανικό πληθυσμό (περιοχή των Σουδητών).
Αποτέλεσμα της συμφωνίας του Μονάχου ήταν οι κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, να επιβάλουν τους όρους της Γερμανίας στην Τσεχοσλοβακία και ουσιαστικά να συμφωνήσουν για την κατάληψη, από τη Γερμανία, της περιοχής των Σουδητών, υπολογίζοντας με τον τρόπο αυτό να ανοίξουν στη Γερμανία «το δρόμο προς Ανατολάς». Ετσι, λύθηκαν πια τα χέρια της Γερμανίας για την επίθεση.
Προς το τέλος του 1938, η ναζιστική Γερμανία άρχισε διπλωματική επίθεση κατά της Πολωνίας, προκαλώντας τη λεγόμενη κρίση του Ντάντσιχ, που σήμαινε ότι με το πρόσχημα των αξιώσεων για την εξάλειψη των «αδικιών της Συνθήκης Ειρήνης των Βερσαλλιών», σχετικά με την ελεύθερη ζώνη της πόλης Ντάντσιχ, έψαχνε αφορμή για να πραγματοποιήσει εισβολή στην Πολωνία. Το Μάρτη του 1939, η Γερμανία κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Στη συνέχεια, κατέλαβε την περιοχή Μέμελ της Λετονίας και επέβαλε στη Ρουμανία υποδουλωτικό «οικονομικό» σύμφωνο. Η Ιταλία τον Απρίλη του 1939 κατέλαβε την Αλβανία. Ως απάντηση στη διεύρυνση της φασιστικής εισβολής, οι κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας, για να περιφρουρήσουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους στην Ευρώπη, υποσχέθηκαν «εγγυήσεις ανεξαρτησίας» σε Πολωνία, Ρουμανία, Ελλάδα και Τουρκία. Η Γαλλία ανέλαβε, επιπλέον, την υποχρέωση να δώσει στρατιωτική βοήθεια στην Πολωνία σε περίπτωση επίθεσης της Γερμανίας εναντίον της. Τον Απρίλη - Μάη του 1939 η Γερμανία κατήγγειλε την αγγλοαμερικανική ναυτική συμφωνία του 1935, ακύρωσε το σύμφωνο μη επίθεσης με την Πολωνία, που υπογράφτηκε το 1934, και έκλεισε με την Ιταλία το λεγόμενο Χαλύβδινο σύμφωνο, με βάση το οποίο η ιταλική κυβέρνηση υποχρεωνόταν να βοηθήσει τη Γερμανία, αν αυτή εμπλακεί σε πόλεμο με τις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις.
Για την κατάσταση που διαμορφώθηκε διεθνώς, αλλά και στην ΕΣΣΔ, αμέσως μετά την εισβολή της Γερμανίας στα εδάφη της, αναφέρεται το κείμενο που δημοσιεύουμε σήμερα στο ένθετο του «Ριζοσπάστη» Ιστορία. Είναι ο λόγος του Ι. Β. Στάλιν στην 24η επέτειο της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, στη συνεδρίαση του Σοβιέτ των βουλευτών των εργαζομένων της Μόσχας και των Κομματικών και Κοινωνικών Οργανώσεων της Μόσχας στις 6 Νοέμβρη 1941.
Είναι η περίοδος που ήδη η αντιχιτλερική συμμαχία ανάμεσα στην ΕΣΣΔ, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία βρίσκεται σε στάδιο συγκρότησής της. ΗΠΑ και Βρετανία υποχρεώθηκαν σ' αυτή την αντιχιτλερική συμμαχία, την οποία δεν ήθελαν πριν από την επίσημη έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί περίμεναν έναν πόλεμο της Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ. Αλλά η εξέλιξη ήταν εντελώς διαφορετική. Η Γερμανία επιτέθηκε στα δυτικοευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη. Αλλωστε, ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και παρά το γεγονός ότι και η Γερμανία και οι ΗΠΑ - Βρετανία επιδίωκαν την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας, οι μεταξύ τους ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί βρήκαν την έκφρασή τους στην επίθεση της Γερμανίας στα δυτικοευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη. Ετσι, μετά απ' αυτή την εξέλιξη, αλλά και την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ, ΗΠΑ και Βρετανία υποχρεώθηκαν να συνάψουν τη συμμαχία με την ΕΣΣΔ, γιατί ήδη η μισή Ευρώπη βρέθηκε υπό γερμανική κατοχή και επομένως κινδύνευαν τα συμφέροντά τους στην Ευρώπη, και όχι μόνο, από το γερμανικό ιμπεριαλισμό, ενώ οι ΗΠΑ ανταγωνίζονταν με την Ιαπωνία για την περιοχή του Ειρηνικού και την Ανατολική και Νότια Ασία. Ταυτόχρονα, πίστευαν πως με τον πόλεμο της Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ, άρχιζε ήδη η εξασθένιση της ΕΣΣΔ, επομένως στο μεταπολεμικό κόσμο μετά την ήττα της Γερμανίας θα τους ήταν εύκολο να αντιμετωπίσουν μια αδύνατη Σοβιετική Ενωση, ακόμη και να επιδιώξουν την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας αλλά και να ενισχύσουν τα μονοπωλιακά τους συμφέροντα στη Δυτική Ευρώπη, ως ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Βεβαίως, η εξέλιξη ήταν εντελώς διαφορετική αφού η ΕΣΣΔ με τον Κόκκινο Στρατό απελευθέρωσε τα κράτη στην Ανατολική και Νότια Ευρώπη, ύψωσε την Κόκκινη Σημαία στο Ράιχσταγκ μέσα στο Βερολίνο και συνέβαλε ώστε να περάσουν από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό μια σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Στην προκειμένη περίπτωση, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με την επίθεση της Γερμανίας στη Δυτική Ευρώπη, ΗΠΑ και Βρετανία ενδιαφέρονταν για την ήττα της Γερμανίας. Αλλά και η ΕΣΣΔ, που δέχτηκε και την εισβολή, πολεμούσε για την ήττα της Γερμανίας.
Από το συγκεκριμένο ιστορικό κείμενο επιβεβαιώνεται ότι τα δυτικοευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη δεν πολεμούν ουσιαστικά κατά της Γερμανίας, δεν υπάρχει ανοιχτό δυτικό πολεμικό μέτωπο, γεγονός που συμβάλλει στις αρχικές επιτυχίες των Γερμανών ιμπεριαλιστών κατά της ΕΣΣΔ. Επίσης, γίνεται αναφορά και εξηγούνται οι προσωρινές στρατιωτικές αποτυχίες της ΕΣΣΔ από τη σκοπιά της δύναμης των όπλων, αφού η Γερμανία με την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας κατέκτησε και την πολεμική της βιομηχανία, ενώ επίσης με την παράδοση της Γαλλίας στη Γερμανία (η γαλλική κυβέρνηση δεν αντιστάθηκε στην εισβολή), η τελευταία κατέκτησε και την πολεμική βιομηχανία της Γαλλίας. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται ανάλυση - εκτίμηση για το αναπόφευκτο της ήττας της Γερμανίας, ενώ επιβεβαιώνεται ξανά ο φιλειρηνικός χαρακτήρας του σοσιαλισμού, καθώς και η επιδίωξη της ΕΣΣΔ κάθε λαός να αποφασίζει ο ίδιος για το σύστημα, στο οποίο θέλει να ζει, χωρίς καμιά εξωτερική επέμβαση.
***
24η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΧΤΩΒΡΗ
Ομιλία του Στάλιν στην πανηγυρική συνεδρίαση για την επέτειο του Μεγάλου Οχτώβρη, το 1941
Σύντροφοι!
Πέρασαν 24 χρόνια από τότε που νίκησε η Σοσιαλιστική Επανάσταση του Οχτώβρη και εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μας το σοβιετικό καθεστώς. Βρισκόμαστε τώρα στο κατώφλι του επόμενου, 25ου χρόνου της ύπαρξης του σοβιετικού καθεστώτος.
Συνήθως στις πανηγυρικές συνεδριάσεις των επετείων της Επανάστασης του Οχτώβρη κάνουμε τον απολογισμό των επιτυχιών μας στον τομέα της ειρηνικής ανοικοδόμησης για το χρόνο που πέρασε. Εχουμε πραγματικά τη δυνατότητα να κάνουμε αυτόν τον απολογισμό, γιατί οι επιτυχίες μας στον τομέα της ειρηνικής ανοικοδόμησης μεγαλώνουν όχι μόνο από χρόνο σε χρόνο, αλλά και από μήνα σε μήνα. Ποιες είναι αυτές οι επιτυχίες και κατά πόσο είναι μεγάλες, αυτό το ξέρουν όλοι, τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί.
Ο χρόνος, όμως, που μας πέρασε δεν είναι μόνο χρόνος ειρηνικής ανοικοδόμησης. Είναι ταυτόχρονα και χρόνος πολέμου ενάντια στους Γερμανούς επιδρομείς, που επιτέθηκαν ενάντια στη φιλειρηνική μας χώρα. Μόνο στους πρώτους έξι μήνες του έτους μπορέσαμε να συνεχίσουμε την ειρηνική, δημιουργική δουλειά μας. Η δεύτερη εξαμηνία, πάνω από 4 μήνες, περνάει μέσα σε συνθήκες άγριου πολέμου ενάντια στους Γερμανούς ιμπεριαλιστές. Ετσι, ο πόλεμος ήταν ένα σημείο στροφής στην ανάπτυξη της χώρας μας τον περασμένο χρόνο. Ο πόλεμος περιόρισε σημαντικά και σε ορισμένους τομείς σταμάτησε ολότελα την ειρηνική ανοικοδομητική δουλειά μας. Μας ανάγκασε να αναπροσαρμόσουμε όλη τη δουλειά μας πάνω σε πολεμικό ρυθμό. Μετέτρεψε τη χώρα μας σε ενιαία και συμπαγή μετόπισθεν, που εξυπηρετούν το μέτωπο, που εξυπηρετούν τον Κόκκινο Στρατό μας, το Πολεμικό Ναυτικό μας.
Η περίοδος της ειρηνικής ανοικοδόμησης τελείωσε. Αρχισε η περίοδος του απελευθερωτικού πολέμου ενάντια στους Γερμανούς επιδρομείς. Γι' αυτό είναι πολύ επίκαιρο να μπει το ζήτημα για τα αποτελέσματα του πολέμου μέσα στη δεύτερη εξαμηνία του περασμένου χρόνου, κυρίως στους τέσσερις και κάτι μήνες της δεύτερης εξαμηνίας του και για τα καθήκοντα που βάζουμε στον εαυτό μας σ' αυτόν τον απελευθερωτικό πόλεμο.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ
Είπα κιόλας σε έναν από τους λόγους μου στην αρχή του πολέμου, πως ο πόλεμος προκάλεσε μια επικίνδυνη απειλή για τη χώρα μας, πως πάνω από τη χώρα μας κρέμεται ένας σοβαρός κίνδυνος, πως πρέπει να καταλάβουμε, να νιώσουμε αυτόν τον κίνδυνο και να αναδιοργανώσουμε όλη τη δουλειά μας πάνω σε πολεμικό ρυθμό. Τώρα, ως συμπέρασμα από τους 4 μήνες του πολέμου, πρέπει να τονίσω πως αυτός ο κίνδυνος όχι μόνο δε λιγόστεψε, αλλά αντίθετα δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ. Ο εχθρός κυρίευσε ένα μεγάλο μέρος από την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τη Μολδαβία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, την Εσθονία, μια σειρά άλλες περιοχές, εισχώρησε ως την κοιλάδα του Ντονέτς, κρέμεται σαν μαύρο σύννεφο πάνω από το Λένινγκραντ, απειλεί την ένδοξη πρωτεύουσά μας, τη Μόσχα. Οι γερμανοφασίστες επιδρομείς ληστεύουν τη χώρα μας, καταστρέφουν τις πόλεις και τα χωριά μας, που δημιουργήθηκαν με τους κόπους των εργατών, των αγροτών και των διανοουμένων. Οι χιτλερικές ορδές σκοτώνουν και βιάζουν τους ειρηνικούς κατοίκους της χώρας μας, χωρίς να κάνουν διάκριση για τις γυναίκες, τα παιδιά, τους γέρους. Τ' αδέρφια μας στις κατεχόμενες περιοχές της χώρας μας στενάζουν κάτω από το ζυγό των Γερμανών καταπιεστών.
Ποτάμια χύνουν το εχθρικό αίμα οι μαχητές του στρατού και του στόλου μας, υπερασπίζοντας την τιμή και την ελευθερία της Πατρίδας, αποκρούοντας παλικαρίσια τις επιθέσεις του αποθηριωμένου εχθρού, δίνοντας παραδείγματα ανδρείας και ηρωισμού. Ομως, ο εχθρός δεν υποχωρεί μπροστά σε θυσίες, δε λογαριάζει καθόλου το αίμα των στρατιωτών του, ρίχνει στο μέτωπο όλο και νέα τμήματα σε αντικατάσταση των εκτός μάχης και εντείνει όλες τις δυνάμεις του για να πάρει το Λένινγκραντ και τη Μόσχα πριν έρθει ο χειμώνας, γιατί ξέρει πως ο χειμώνας δεν του υπόσχεται τίποτε καλό.
Μέσα στους 4 μήνες του πολέμου είχαμε 550 χιλιάδες νεκρούς, 378 χιλιάδες αγνοούμενους και έχουμε 1.020.000 τραυματίες. Στην ίδια περίοδο, ο εχθρός έχασε πάνω από 4 εκατομμύρια ανθρώπους, σε νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους.
Δε χωρεί αμφιβολία πως ως αποτέλεσμα των 4 μηνών του πολέμου, η Γερμανία, που οι ανθρώπινες εφεδρείες της εξαντλούνται κιόλας, βρίσκεται σημαντικά πιο αδυνατισμένη από τη Σοβιετική Ενωση, που οι εφεδρείες της μόλις τώρα ξετυλίγονται σε όλο τους το πλάτος.
ΑΠΟΤΥΧΙΑ TOY «KEPAYNOBOΛOY» ΠΟΛΕΜΟΥ
Επιχειρώντας την επίθεση στη χώρα μας, οι γερμανοφασίστες επιδρομείς υπολόγιζαν πως θα μπορέσουν ασφαλώς «να τελειώσουν» με τη Σοβιετική Ενωση μέσα σε ενάμιση - δυο μήνες και πως θα καταφέρουν σ' αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα να φτάσουν έως τα Ουράλια. Πρέπει να πούμε πως οι Γερμανοί δεν έκρυβαν αυτό το σχέδιο της «κεραυνοβόλας» νίκης. Αντίθετα, το διαφήμιζαν με κάθε τρόπο. Τα γεγονότα, ωστόσο, έδειξαν πόσο επιπόλαιο και ανεδαφικό ήταν το «κεραυνοβόλο» σχέδιο. Τώρα, αυτό το ξέφρενο σχέδιο πρέπει να θεωρείται οριστικά αποτυχημένο.
Πώς να εξηγηθεί ότι ο «κεραυνοβόλος» πόλεμος που πέτυχε στη Δυτική Ευρώπη, απέτυχε και δεν έπιασε στην Ανατολή;
Πού στηρίζονταν οι γερμανοφασίστες στρατηγοί, όταν υπολόγιζαν πως μέσα σε δυο μήνες θα τελειώσουν με τη Σοβιετική Ενωση και θα φτάσουν, σ' αυτό το σύντομο διάστημα, έως τα Ουράλια; Στηρίζονταν πρώτα απ' όλα στη σοβαρή ελπίδα να δημιουργήσουν ένα γενικό συνασπισμό ενάντια στην ΕΣΣΔ, να τραβήξουν τη Μεγάλη Βρετανία και τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής σ' αυτό το συνασπισμό, φοβερίζοντας προκαταρκτικά τους ιθύνοντες κύκλους αυτών των χωρών με τον μπαμπούλα της επανάστασης και ν' απομονώσουν έτσι πέρα για πέρα τη χώρα μας από τις άλλες δυνάμεις. Οι Γερμανοί ήξεραν πως η πολιτική τους, που ποντάρει πάνω στις αντιθέσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις ορισμένων κρατών και ανάμεσα σ' αυτά τα κράτη και στη σοβιετική χώρα, είχε δώσει κιόλας τ' αποτελέσματά της στη Γαλλία, που οι κυβερνήτες της, αφήνοντας να τους φοβίσει το φάσμα της επανάστασης, έβαλαν με τρόμο κάτω από τα πόδια του Χίτλερ την πατρίδα τους, παρατώντας κάθε αντίσταση. Οι γερμανοφασίστες στρατηλάτες νόμιζαν πως θα γίνει το ίδιο και με τη Μεγάλη Βρετανία και τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ο διαβόητος Ες στάλθηκε στην Αγγλία από τους Γερμανούς φασίστες γι' αυτό το σκοπό, για να πείσει τους Αγγλους πολιτικούς να προσχωρήσουν στη γενική σταυροφορία ενάντια στην ΕΣΣΔ. Οι Γερμανοί όμως έπεσαν τρομερά έξω στους υπολογισμούς τους. Παρά τις προσπάθειες του Ες, η Μεγάλη Βρετανία και οι Ενωμένες Πολιτείες όχι μόνο δεν προσχώρησαν στη σταυροφορία των γερμανοφασιστών κατακτητών ενάντια στην ΕΣΣΔ, μα αντίθετα βρέθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο με την ΕΣΣΔ ενάντια στη χιτλερική Γερμανία. Η ΕΣΣΔ όχι μόνο δε βρέθηκε απομονωμένη, μα αντίθετα απόκτησε καινούριους συμμάχους: Τη Μεγάλη Βρετανία, τις Ενωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες που κατέχονται από τους Γερμανούς. Φάνηκε πως η γερμανική πολιτική, που ποντάρει πάνω στις αντιθέσεις και φοβερίζει με τον μπαμπούλα της επανάστασης, ξόφλησε και δεν έχει πια πέραση μέσα στις καινούριες συνθήκες. Ακόμα παραπάνω: Η πολιτική αυτή κυοφορεί μεγάλους κινδύνους για τους Γερμανούς κατακτητές, γιατί με τις νέες συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος οδηγεί σε διαμετρικά αντίθετα αποτελέσματα.
Οι Γερμανοί υπολόγιζαν, δεύτερο, στην αστάθεια του σοβιετικού καθεστώτος, στην αστάθεια των σοβιετικών μετόπισθεν, νομίζοντας πως με το πρώτο κιόλας σοβαρό χτύπημα και τις πρώτες αποτυχίες του Κόκκινου Στρατού, θα αρχίσουν συγκρούσεις ανάμεσα στους εργάτες και τους αγρότες, οι λαοί της ΕΣΣΔ θα πιαστούν στα χέρια, θα γίνουν εξεγέρσεις και η χώρα θα διαλυθεί στα συστατικά της μέρη, πράγμα που θα διευκόλυνε την προώθηση των Γερμανών κατακτητών και έως τα Ουράλια. Οι Γερμανοί όμως κι εδώ έπεσαν τρομερά έξω στους υπολογισμούς τους. Οι αποτυχίες του Κόκκινου Στρατού όχι μόνο δεν αδυνάτισαν, μα αντίθετα δυνάμωσαν ακόμα πιο πολύ τόσο την ένωση των εργατών και αγροτών, όσο και τη φιλία των λαών της ΕΣΣΔ. Κι ακόμα παραπάνω, μετέτρεψαν την οικογένεια των λαών της ΕΣΣΔ σ' ένα ενιαίο, ακλόνητο στρατόπεδο, που υποστηρίζει με αυταπάρνηση τον Κόκκινο Στρατό του, τον Κόκκινο Στόλο του. Ποτέ έως τώρα τα σοβιετικά μετόπισθεν δεν ήταν τόσο στέρεα, όσο τώρα. Είναι πολύ πιθανό ότι οποιοδήποτε άλλο κράτος, έχοντας τέτοιες απώλειες εδάφους σαν αυτές που έχουμε εμείς τώρα, δε θα άντεχε στη δοκιμασία και θα κλονιζόταν. Αν το σοβιετικό καθεστώς άντεξε τόσο εύκολα στη δοκιμασία και δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ τα μετόπισθέν του, θα πει πως το σοβιετικό καθεστώς είναι τώρα το πιο στέρεο καθεστώς.
Τέλος, οι Γερμανοί επιδρομείς στήριζαν τους υπολογισμούς τους πάνω στην αδυναμία του Κόκκινου Στρατού και του Κόκκινου Στόλου, νομίζοντας πως ο γερμανικός στρατός και ο γερμανικός στόλος θα κατορθώσουν, με το πρώτο κιόλας χτύπημα, να ανατρέψουν και να σκορπίσουν το στρατό και το στόλο μας, ν' ανοίξουν το δρόμο για να προωθηθούν χωρίς εμπόδια στο εσωτερικό της χώρας μας. Οι Γερμανοί όμως κι εδώ έπεσαν τρομερά έξω στους υπολογισμούς τους, υπερτιμώντας τις δυνάμεις τους και υποτιμώντας το στρατό μας και το στόλο μας. Βέβαια, ο στρατός μας και ο στόλος μας είναι ακόμα νεαροί, πολεμούν μόλις 4 μήνες, δεν πρόλαβαν ακόμα να γίνουν πέρα για πέρα εμπειροπόλεμοι, ενώ έχουν απέναντί τους τον εμπειροπόλεμο στόλο και τον εμπειροπόλεμο στρατό των Γερμανών, που πολεμούν εδώ και δυο χρόνια.
Πρώτα - πρώτα όμως το ηθικό του στρατού μας είναι ανώτερο από το ηθικό του γερμανικού στρατού, γιατί ο στρατός μας υπερασπίζει την πατρίδα του από τους ξένους επιδρομείς και πιστεύει στο δίκιο της υπόθεσής του, ενώ ο γερμανικός στρατός διεξάγει έναν αρπακτικό πόλεμο και ληστεύει μια ξένη χώρα και δεν μπορεί ούτε μια στιγμή να πιστέψει στο δίκιο της απαίσιας υπόθεσής του. Δε χωρεί αμφιβολία, πως η ιδέα της υπεράσπισης της πατρίδας μας, που στο όνομά της πολεμάνε οι άνθρωποί μας, πρέπει να γεννήσει, και πραγματικά γεννάει, στο στρατό μας ήρωες, που ατσαλώνουν τον Κόκκινο Στρατό, ενώ η ιδέα της αρπαγής και της κατάκτησης μιας ξένης χώρας, που στο όνομά της διεξάγουν κυρίως τον πόλεμο οι Γερμανοί, πρέπει να γεννήσει, και γεννάει πραγματικά, μέσα στο γερμανικό στρατό τους επαγγελματίες ληστές, που δεν έχουν καμιά ηθική αρχή και που αποσυνθέτουν το γερμανικό στρατό.
Δεύτερο, προωθούμενος βαθιά μέσα στη χώρα μας, ο γερμανικός στρατός απομακρύνεται από τα δικά του τα γερμανικά μετόπισθεν, είναι αναγκασμένος να δρα σε εχθρικό περιβάλλον, είναι αναγκασμένος να οργανώνει καινούρια μετόπισθεν σε ξένη χώρα, που τα καταστρέφουν εξάλλου οι παρτιζάνοι μας, πράγμα που αποσυνθέτει ριζικά τον εφοδιασμό του γερμανικού στρατού, τον αναγκάζει να φοβάται τα μετόπισθέν του και κλονίζει την πίστη του στη σταθερότητα της θέσης του, ενώ ταυτόχρονα ο δικός μας στρατός δρα σε δικό του πάτριο περιβάλλον, έχει αδιάκοπη υποστήριξη από τα μετόπισθέν του, εξασφαλισμένο τον εφοδιασμό του σε ανθρώπινο και πολεμικό υλικό, σε εφόδια και έχει γερή εμπιστοσύνη στα μετόπισθέν του. Να γιατί ο στρατός μας αποδείχτηκε πιο δυνατός απ' όσο υπολόγιζαν οι Γερμανοί και ο γερμανικός στρατός πιο αδύνατος απ' όσο θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει, κρίνοντας από τις καυχησιάρικες ρεκλάμες των Γερμανών κατακτητών.
Η άμυνα του Λένινγκραντ και της Μόσχας, όπου οι μεραρχίες μας εξόντωσαν τελευταία τριάντα ταχτικές γερμανικές μεραρχίες, δείχνει πως μέσα στη φωτιά του πολέμου για την πατρίδα σφυρηλατούνται, σφυρηλατήθηκαν κιόλας, οι νέοι Σοβιετικοί μαχητές και διοικητές, αεροπόροι, πυροβολητές, ολμιστές, τανκιστές, πεζοί, ναύτες, που αύριο θα γίνουν ο τρόμος του γερμανικού στρατού.
Δε χωρεί αμφιβολία, πως όλες αυτές οι συνθήκες μαζί προκαθόρισαν την αναπότρεπτη αποτυχία του «κεραυνοβόλου» πολέμου στην ανατολή.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΑΣ
Ολα αυτά είναι, βέβαια, σωστά. Είναι όμως εξίσου σωστό πως δίπλα σ' αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες υπάρχουν και μια σειρά από δυσμενείς για τον Κόκκινο Στρατό συνθήκες, που κάνουν ώστε ο στρατός μας να έχει προσωρινές αποτυχίες, τον αναγκάζουν να υποχωρεί, τον αναγκάζουν να εγκαταλείπει στον εχθρό ορισμένες περιοχές της χώρας μας.
Ποιες είναι αυτές οι δυσμενείς συνθήκες; Πού βρίσκονται οι αιτίες για τις προσωρινές στρατιωτικές αποτυχίες του Κόκκινου Στρατού;
Μια από τις αιτίες για τις αποτυχίες του Κόκκινου Στρατού είναι η έλλειψη δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη ενάντια στα γερμανοφασιστικά στρατεύματα. Πραγματικά, τούτη τη στιγμή στην ευρωπαϊκή ήπειρο δεν υπάρχουν καθόλου στρατεύματα της Μεγάλης Βρετανίας ή των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που να κάνουν πόλεμο με τα γερμανοφασιστικά στρατεύματα κι έτσι οι Γερμανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να κομματιάσουν τις δυνάμεις τους και να διεξάγουν πόλεμο σε δυο μέτωπα, στη Δύση και στην Ανατολή. Αυτό, όμως, επιτρέπει στους Γερμανούς να θεωρούν τα νώτα τους εξασφαλισμένα και τους δίνει τη δυνατότητα να ρίξουν πάνω στη χώρα μας όλα τα στρατεύματά τους και τα στρατεύματα των συμμάχων τους στην Ευρώπη. Η κατάσταση τώρα είναι τέτοια, ώστε η χώρα μας διεξάγει τον απελευθερωτικό πόλεμο μόνη της, χωρίς τη στρατιωτική βοήθεια οποιουδήποτε, ενάντια στις ενωμένες δυνάμεις των Γερμανών, Φινλανδών, Ρουμάνων, Ιταλών, Ούγγρων. Οι Γερμανοί καμαρώνουν για τις προσωρινές τους επιτυχίες και επαινούν χωρίς μέτρο το στρατό τους, βεβαιώνοντας πως αυτός μπορεί πάντα να κατανικά τον Κόκκινο Στρατό στις μάχες ένας προς έναν. Αυτοί όμως οι ισχυρισμοί των Γερμανών είναι καθαρή καυχησιολογία, γιατί είναι ακατανόητο πώς, τότε, οι Γερμανοί καταφεύγουν στη βοήθεια των Φινλανδών, Ρουμάνων, Ιταλών, Ούγγρων ενάντια στον Κόκκινο Στρατό, που πολεμάει αποκλειστικά με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς στρατιωτική βοήθεια από έξω; Δε χωρεί αμφιβολία πως η έλλειψη δεύτερου μετώπου στην ηπειρωτική Ευρώπη ενάντια στους Γερμανούς, διευκολύνει σημαντικά τη θέση του γερμανικού στρατού. Επίσης, δε χωρεί αμφιβολία ότι το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου στην ηπειρωτική Ευρώπη -και αυτό πρέπει να ανοιχτεί το γρηγορότερο- θα ελαφρώσει ουσιαστικά τη θέση του δικού μας στρατού σε βάρος του γερμανικού.
Αλλη αιτία για τις προσωρινές αποτυχίες του στρατού μας είναι η έλλειψη τανκς και σε μικρότερη κλίμακα αεροπορίας. Στο σύγχρονο πόλεμο είναι πολύ δύσκολο να μάχεται το πεζικό δίχως τανκς και δίχως αρκετή αεροπορική προκάλυψη από τον αέρα. Ποιοτικά η αεροπορία μας ξεπερνάει τη γερμανική αεροπορία, και οι ένδοξοι αεροπόροι μας έχουν κατακτήσει τη δόξα ατρόμητων μαχητών. Για την ώρα όμως έχουμε λιγότερα αεροπλάνα από τους Γερμανούς. Τα τανκς μας ποιοτικά είναι ανώτερα από τα γερμανικά τανκς και οι ένδοξοι τανκιστές και πυροβολητές μας πολλές φορές έτρεψαν σε φυγή τα παινεμένα γερμανικά στρατεύματα με τα πολυάριθμα τανκς τους. Εχουμε, όμως, πολύ λιγότερα τανκς από τους Γερμανούς. Εδώ βρίσκεται το μυστικό για τις προσωρινές επιτυχίες του γερμανικού στρατού. Δεν μπορούμε να πούμε πως η δική μας βιομηχανία τανκς δουλεύει άσχημα και δίνει στο μέτωπο μας λίγα τανκς. Οι Γερμανοί όμως κατασκευάζουν πολύ περισσότερα τανκς, γιατί έχουν τώρα στη διάθεσή τους όχι μόνο τη δική τους βιομηχανία τανκς, μα και τη βιομηχανία της Τσεχοσλοβακίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Γαλλίας. Διαφορετικά, ο Κόκκινος Στρατός θα είχε από καιρό τσακίσει το γερμανικό στρατό, που δεν μπαίνει σε μάχη δίχως τανκς και δεν αντέχει στα χτυπήματα των τμημάτων μας αν δεν έχει υπεροχή σε τανκς.
Υπάρχει ένα μόνο μέσο, απαραίτητο για να εκμηδενίσουμε την υπεροχή των Γερμανών σε τανκς και να βελτιώσουμε έτσι ριζικά τη θέση του στρατού μας. Το μέσο αυτό συνίσταται όχι μόνο στο να μεγαλώσουμε κάμποσες φορές την παραγωγή τανκς στη χώρα μας, μα ακόμα και στο να αυξήσουμε απότομα την παραγωγή αντιαρματικών αεροπλάνων, αντιαρματικών όπλων και πυροβόλων, αντιαρματικών χειροβομβίδων και όλμων, να φτιάξουμε περισσότερα αντιαρματικά χαντάκια και κάθε λογής άλλα αντιαρματικά εμπόδια.
Αυτό είναι τώρα το καθήκον μας.
Εμείς μπορούμε να εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον και πρέπει να το εκπληρώσουμε κι ας κοστίσει όσο θέλει.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ
Τους Γερμανούς κατακτητές, δηλαδή τους χιτλερικούς, τους ονομάζουμε συνήθως φασίστες. Οι χιτλερικοί, όπως φαίνεται, αυτό δεν το θεωρούν σωστό και επιμένουν να ονομάζονται «εθνικοσοσιαλιστές». Συνεπώς, οι Γερμανοί θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, πως το κόμμα των χιτλερικών, το κόμμα των Γερμανών κατακτητών, που ληστεύει την Ευρώπη και οργάνωσε τη βάρβαρη επίθεση ενάντια στο σοσιαλιστικό μας κράτος, είναι ένα κόμμα σοσιαλιστικό. Είναι δυνατό αυτό; Τι κοινό μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τους χιτλερικούς αποθηριωμένους επιδρομείς, που ληστεύουν και καταπιέζουν τους λαούς της Ευρώπης;
Μπορεί, άραγε, να θεωρήσουμε τους χιτλερικούς σαν εθνικιστές; Οχι, δεν μπορεί! Στην πραγματικότητα, οι χιτλερικοί παρουσιάζονται τώρα όχι σαν εθνικιστές, αλλά σαν ιμπεριαλιστές. Οσο οι χιτλερικοί ασχολούνταν με τη συνένωση των γερμανικών εδαφών και με την προσάρτηση της Ρηνανίας, της Αυστρίας κτλ. υπήρχε κάποια βάση να θεωρούνται εθνικιστές. Από τότε όμως που άρπαξαν τα ξένα εδάφη και υποδούλωσαν τα ευρωπαϊκά έθνη - τους Τσέχους, τους Σλοβάκους, τους Πολωνούς, τους Νορβηγούς, τους Δανούς, τους Ολλανδούς, τους Βέλγους, τους Γάλλους, τους Σέρβους, τους Ελληνες, τους Ουκρανούς, τους Λευκορώσους, τους Βαλτικούς κ.ά. - και άρχισαν να αποβλέπουν στην παγκόσμια κυριαρχία, το χιτλερικό κόμμα έπαψε να είναι εθνικιστικό, γιατί από κείνη τη στιγμή έγινε κόμμα ιμπεριαλιστικό, καταπιεστικό.
Το κόμμα των χιτλερικών είναι ένα κόμμα ιμπεριαλιστών και μάλιστα των πιο αρπακτικών και κακούργων ιμπεριαλιστών απ' όλους τους ιμπεριαλιστές του κόσμου.
Μπορεί, άραγε, να θεωρούνται οι χιτλερικοί σοσιαλιστές; Οχι, δεν μπορεί. Στην πραγματικότητα οι χιτλερικοί είναι οι άσπονδοι εχθροί του σοσιαλισμού, οι πιο μαύροι αντιδραστικοί, που αφαίρεσαν από την εργατική τάξη και τους λαούς της Ευρώπης τις στοιχειώδικες δημοκρατικές ελευθερίες. Για να σκεπάσουν την αντιδραστική τους ουσία οι χιτλερικοί βρίζουν το αγγλοαμερικανικό εσωτερικό καθεστώς. Στην Αγγλία όμως και στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής υπάρχουν στοιχειώδικες δημοκρατικές ελευθερίες, υπάρχουν επαγγελματικά συνδικάτα των εργατών και υπαλλήλων, υπάρχουν εργατικά κόμματα, υπάρχει βουλή, ενώ στη Γερμανία, κάτω από το χιτλερικό καθεστώς, έχουν καταργηθεί όλοι αυτοί οι θεσμοί. Φτάνει να παραβάλει κανείς αυτές τις δυο σειρές γεγονότων, για να καταλάβει το αντιδραστικό περιεχόμενο του χιτλερικού καθεστώτος και όλη την ψευτιά της φλυαρίας των Γερμανών φασιστών για το αγγλοαμερικανικό πλουτοκρατικό καθεστώς. Μ' άλλα λόγια, το χιτλερικό καθεστώς είναι αντίγραφο του αντιδραστικού εκείνου καθεστώτος που υπήρχε στη Ρωσία με τον τσαρισμό. Είναι γνωστό, πως οι χιτλερικοί με την ίδια προθυμία καταπατούν τα δικαιώματα των εργατών, τα δικαιώματα των διανοουμένων και τα δικαιώματα των λαών, όπως τα καταπατούσε το τσαρικό καθεστώς, πως με την ίδια προθυμία οργανώνουν μεσαιωνικά πογκρόμ κατά των Εβραίων, όπως τα οργάνωνε και το τσαρικό καθεστώς.
Το χιτλερικό κόμμα είναι κόμμα των εχθρών των δημοκρατικών ελευθεριών, κόμμα της μεσαιωνικής αντίδρασης και των φανατικών πογκρόμ.
Και αν αυτοί οι ξέφρενοι ιμπεριαλιστές και οι χειρότεροι αντιδραστικοί, όλο και εξακολουθούν να παρουσιάζονται σαν «εθνικιστές» και «σοσιαλιστές», το κάνουν για να ξεγελάσουν το λαό, να εξαπατήσουν τους απλοϊκούς και να σκεπάσουν με τη σημαία του «εθνικισμού» και του «σοσιαλισμού» τη ληστρική ιμπεριαλιστική τους φύση.
Κοράκια, που στολίζονται με φτερά παγονιού... Οσο όμως κι αν στολιστούν τα κοράκια με τα φτερά παγονιού, δεν παύουν να είναι κοράκια.
«Πρέπει με όλα τα μέσα - λέει ο Χίτλερ - να πετύχουμε ώστε οι Γερμανοί να κατακτήσουν τον κόσμο: Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε τη μεγάλη μας γερμανική αυτοκρατορία, πρέπει πρώτα απ' όλα να εκτοπίσουμε και να εξοντώσουμε τους σλαβικούς λαούς - Ρώσους, Πολωνούς, Τσέχους, Σλοβάκους, Βούλγαρους, Ουκρανούς, Λευκορώσους. Δεν υπάρχει κανένας λαγός να μην το κάνουμε αυτό».
«Ο άνθρωπος - λέει ο Χίτλερ - είναι αμαρτωλός από γεννησιμιού του, μπορεί να τον διευθύνεις μόνο με τη δύναμη. Απέναντί του μπορεί να χρησιμοποιηθούν οποιεσδήποτε μέθοδοι. Οταν το ζητάει η πολιτική, πρέπει να λέμε ψέματα, να προδίνουμε, ακόμα και να σκοτώνουμε».
«Σκοτώνετε - λέει ο Γκέριγκ - τον καθένα που είναι αντίθετός μας, σκοτώνετε, σκοτώνετε, δεν έχετε εσείς την ευθύνη γι' αυτό αλλά εγώ, λοιπόν, σκοτώνετε!».
«Εγώ απελευθερώνω τον άνθρωπο - λέει ο Χίτλερ - από την εξευτελιστική αυτή χίμαιρα, που λέγεται συνείδηση. Η συνείδηση, όπως και η μόρφωση, παραμορφώνει τον άνθρωπο. Εχω τούτο το πλεονέκτημα, ότι δε με συγκρατεί καμιά επινόηση θεωρητικής ή ηθικής τάξης».
Σε μια διαταγή της γερμανικής διοίκησης προς το 489 σύνταγμα πεζικού, με ημερομηνία 25 του Σεπτέμβρη, που βρέθηκε πάνω σ' ένα Γερμανό υπαξιωματικό, αναφέρεται:
«Διατάζω να ανοίγετε πυρ ενάντια σε κάθε Ρώσο μόλις εμφανιστεί σε απόσταση 600 μέτρων. Ο Ρώσος πρέπει να ξέρει, πως έχει απέναντί του έναν αποφασιστικό εχθρό και πως δεν μπορεί να περιμένει καμιά επιείκεια».
Σ' ένα διάγγελμα της γερμανικής διοίκησης προς τους στρατιώτες, που βρέθηκε πάνω στο σκοτωμένο υπολοχαγό Γουσταύο Τσίγκελ, από τη Φραγκφούρτη πάνω στο Μάιν, αναφέρεται:
«Εσύ δεν έχεις καρδιά και νεύρα, στον πόλεμο αυτά δε χρειάζονται. Πνίξε μέσα σου τη λύπη και τη συμπόνια, σκότωνε κάθε Ρώσο, κάθε Σοβιετικό, μη διστάζεις αν μπροστά σου είναι γέρος ή γυναίκα, κορίτσι ή αγόρι, σκότωνε, έτσι σώζεις τον εαυτό σου από την καταστροφή, εξασφαλίζεις το μέλλον της οικογενείας σου και δοξάζεσαι στους αιώνες».
Ορίστε το πρόγραμμα και οι υποδείξεις των ηγετών του χιτλερικού κόμματος και της χιτλερικής διοίκησης, πρόγραμμα και υποδείξεις ανθρώπων, που έχασαν την ανθρώπινη υπόσταση και ξέπεσαν στο επίπεδο των άγριων θηρίων.
Κι αυτοί οι άνθρωποι, που δεν έχουν συνείδηση και τιμή, οι άνθρωποι με την ηθική των άγριων θηρίων, έχουν το θράσος να καλούν στην εξόντωση του μεγάλου ρωσικού έθνους, του έθνους του Πλεχάνοφ και του Λένιν, του Μπελίνσκι και του Τσερνισέφσκι, του Πούσκιν και του Τολστόι, του Γκλίνκα και του Τσαϊκόφσκι, του Γκόρκι και του Τσέχοφ, του Σετσένοφ και του Πάβλοφ, του Ρέπιν και του Σούρικοφ, του Σουβάροφ και του Κουτούζοφ!...
Οι Γερμανοί επιδρομείς θέλουν να κάνουν έναν πόλεμο εξοντωτικό ενάντια στους λαούς της ΕΣΣΔ. Τι να γίνει; Αν οι Γερμανοί θέλουν έναν πόλεμο εξόντωσης, θα τον έχουν.
Από τούτη τη στιγμή το καθήκον μας, το καθήκον των λαών της ΕΣΣΔ, το καθήκον των μαχητών, των διοικητών και των πολιτικών στελεχών του στρατού και του ναυτικού μας είναι να εξοντώσουν ως τον τελευταίο όλους τους Γερμανούς, που μπήκαν στο έδαφος της πατρίδας μας σαν κατακτητές της.
Κανένα έλεος για τους Γερμανούς κατακτητές!
Θάνατος στους Γερμανούς επιδρομείς!
Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΝ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ
Και μόνο το γεγονός ότι οι Γερμανοί κατακτητές στον ηθικό ξεπεσμό τους, έχοντας χάσει την ανθρώπινη υπόσταση, ξέπεσαν από καιρό στο επίπεδο των αγρίων θηρίων, και μόνο το γεγονός αυτό λέει πως είναι καταδικασμένοι σε αναπόφευκτη καταστροφή. Η αναπόφευκτη όμως καταστροφή των χιτλερικών κατακτητών και των στρατευμάτων τους δεν καθορίζεται μόνο από τους ηθικούς συντελεστές.
Υπάρχουν τρεις πολύ βασικοί συντελεστές, που η δύναμή τους μεγαλώνει από μέρα σε μέρα και που θα οδηγήσουν στο κοντινό μέλλον στην αναπόφευκτη συντριβή του ληστρικού χιτλερικού ιμπεριαλισμού.
Είναι, πρώτο, η αστάθεια των ευρωπαϊκών μετόπισθεν της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, η αστάθεια της «νέας τάξης» στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί κατακτητές υποδούλωσαν τους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου, από τη Γαλλία έως τη σοβιετική Βαλτική, από τη Νορβηγία, Δανία, Βέλγιο, Ολλανδία και σοβιετική Λευκορωσία έως τα Βαλκάνια και τη σοβιετική Ουκρανία, τους στέρησαν τις στοιχειώδικες δημοκρατικές ελευθερίες, τους στέρησαν το δικαίωμα να διαφεντεύουν την τύχη τους, τους αφαίρεσαν το στάρι, το κρέας, τις πρώτες ύλες, τους έκαναν σκλάβους τους, σταύρωσαν τους Πολωνούς, τους Τσέχους, τους Σέρβους και αποφάσισαν πως, έχοντας κατακτήσει την κυριαρχία στην Ευρώπη, μπορούν πια να χτίσουν πάνω σ' αυτή τη βάση την παγκόσμια κυριαρχία της Γερμανίας. Αυτό το ονομάζουν «νέα τάξη στην Ευρώπη». Τι είναι όμως αυτή η «βάση», τι είναι αυτή η «νέα τάξη»; Μόνον οι χιτλερικοί ναρκισσευόμενοι βλάκες δε βλέπουν πως η «νέα τάξη» στην Ευρώπη και η περιβόητη «βάση» αυτής της τάξης, είναι ένα ηφαίστειο έτοιμο να ξεσπάσει σε οποιαδήποτε στιγμή και να θάψει το γερμανικό ιμπεριαλιστικό χάρτινο οικοδόμημα. Αναφέρουν τον Ναπολέοντα και βεβαιώνουν πως ο Χίτλερ ενεργεί σαν τον Ναπολέοντα και πως μοιάζει σε όλα του με τον Ναπολέοντα. Ομως, πρώτα πρώτα, δε θα 'πρεπε να ξεχνιέται ποια ήταν η τύχη του Ναπολέοντα. Και δεύτερο, ο Χίτλερ μοιάζει με τον Ναπολέοντα όσο το γατάκι μοιάζει με το λιοντάρι. Γιατί ο Ναπολέοντας αγωνιζόταν ενάντια στις δυνάμεις της αντίδρασης, στηριζόμενος στις προοδευτικές δυνάμεις, ενώ, αντίθετα, ο Χίτλερ στηρίζεται στις αντιδραστικές δυνάμεις για να πολεμήσει τις προοδευτικές δυνάμεις. Μόνο οι χιτλερικοί βλάκες του Βερολίνου δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι υποδουλωμένοι λαοί της Ευρώπης θα αγωνιστούν και θα ξεσηκωθούν ενάντια στη χιτλερική τυραννία, Ποιος μπορεί ν' αμφιβάλλει ότι η ΕΣΣΔ, η Μεγάλη Βρετανία και οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα υποστηρίξουν πέρα για πέρα τους λαούς της Ευρώπης στον απελευθερωτικό τους αγώνα ενάντια στη χιτλερική τυραννία;
Δεύτερο, είναι η αστάθεια των μετόπισθεν των χιτλερικών κατακτητών μέσα στην ίδια τη Γερμανία. Οσο οι χιτλερικοί ασχολούνταν να περιμαζέψουν τη Γερμανία, που την είχε κομματιάσει η Συνθήκη των Βερσαλλιών, μπορούσαν να έχουν την υποστήριξη του γερμανικού λαού, που τον εμψύχωνε το ιδανικό της ανόρθωσης της Γερμανίας. Οταν όμως το ζήτημα αυτό λύθηκε πια και οι χιτλερικοί μπήκαν στο δρόμο του ιμπεριαλισμού, στο δρόμο της αρπαγής των ξένων εδαφών και της υποδούλωσης των ξένων λαών - κάνοντας τους λαούς της Ευρώπης και τους λαούς της ΕΣΣΔ άσπονδους εχθρούς της σημερινής Γερμανίας - μέσα στο γερμανικό λαό έγινε μια βαθιά μεταστροφή ενάντια στη συνέχιση του πολέμου, για την κατάπαυση του πολέμου.
Πάνω από δυο χρόνια αιματηρός πόλεμος που το τέλος του δε φαίνεται ακόμα πουθενά, εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα, πείνα, αθλιότητα, επιδημίες, παντού μια εχθρική για τους Γερμανούς ατμόσφαιρα, η ανόητη πολιτική του Χίτλερ, που μετέβαλε τους λαούς της ΕΣΣΔ σε άσπονδους εχθρούς της σημερινής Γερμανίας, όλα αυτά δεν μπορούσαν να μη στρέψουν το γερμανικό λαό ενάντια στον άσκοπο και καταστρεπτικό πόλεμο. Μόνον οι χιτλερικοί βλάκες δεν μπορούν να καταλάβουν πως όχι μόνο τα ευρωπαϊκά μετόπισθεν, μα και τα γερμανικά μετόπισθεν των γερμανικών στρατευμάτων, αποτελούν ένα ηφαίστειο έτοιμο να ξεσπάσει και να θάψει τους χιτλερικούς τυχοδιώκτες.
Και, τέλος, είναι ο συνασπισμός της ΕΣΣΔ, της Μεγάλης Βρετανίας και των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής ενάντια στους γερμανοφασίστες ιμπεριαλιστές. Είναι το γεγονός, πως η Μεγάλη Βρετανία, οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Σοβιετική Ενωση συνενώθηκαν σε ένα ενιαίο στρατόπεδο, που έβαλε για σκοπό του τη συντριβή των χιτλερικών ιμπεριαλιστών και των κατακτητικών στρατιών τους. Ο σημερινός πόλεμος είναι πόλεμος κινητήρων. Τον πόλεμο θα τον κερδίσει εκείνος που θα 'χει συντριπτική υπεροχή στην παραγωγή κινητήρων. Αν ενώσουμε την παραγωγή κινητήρων των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και της ΕΣΣΔ, τότε θα έχουμε, σε σύγκριση με τη Γερμανία, τουλάχιστον τρεις φορές περισσότερους κινητήρες. Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία για την αναπότρεπτη καταστροφή του χιτλερικού ληστρικού ιμπεριαλισμού.
Η τελευταία συνδιάσκεψη των τριών Δυνάμεων στη Μόσχα, με τη συμμετοχή του αντιπροσώπου της Μεγάλης Βρετανίας κ. Μπίβερμπουκ και του αντιπροσώπου των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής κ. Χάριμαν, αποφάσισε να βοηθήσει συστηματικά τη χώρα μας σε τανκς και αεροπορία. Οπως είναι γνωστό, αρχίσαμε κιόλας να παίρνουμε, σε εκτέλεση αυτής της απόφασης, τανκς και αεροπλάνα. Λίγο νωρίτερα, η Μεγάλη Βρετανία είχε εξασφαλίσει τον ανεφοδιασμό της χώρας μας σε υλικά που μας έλειπαν, όπως αλουμίνιο, μολύβι, νικέλιο, καουτσούκ. Αν προστεθεί σ' αυτό και το γεγονός ότι αυτές τις μέρες οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής αποφάσισαν να χορηγήσουν στη Σοβιετική Ενωση δάνειο από ένα δισεκατομμύριο δολάρια, τότε μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα, πως ο συνασπισμός των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και της ΕΣΣΔ είναι πραγματικότητα, που μεγαλώνει για το καλό του κοινού απελευθερωτικού μας έργου.
Αυτοί είναι οι συντελεστές, που καθορίζουν την αναπότρεπτη καταστροφή του γερμανοφασιστικού ιμπεριαλισμού.
ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
Ο Λένιν ξεχώριζε δύο ειδών πολέμους: κατακτητικούς και συνεπώς άδικους πολέμους και απελευθερωτικούς, δίκαιους πολέμους.
Οι Γερμανοί διεξάγουν τώρα έναν κατακτητικό, άδικο πόλεμο, που αποβλέπει στην αρπαγή ξένου εδάφους και στην υποδούλωση ξένων λαών. Γι' αυτό όλοι οι τίμιοι άνθρωποι πρέπει να ξεσηκωθούν ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές, σαν εχθρούς.
Αντίθετα από τη χιτλερική Γερμανία, η Σοβιετική Ενωση και οι σύμμαχοί της διεξάγουν έναν πόλεμο απελευθερωτικό, δίκαιο, που αποβλέπει στην απελευθέρωση των υποδουλωμένων λαών της Ευρώπης και της ΕΣΣΔ από τη χιτλερική τυραννία. Γι' αυτό όλοι οι τίμιοι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίξουν τους στρατούς της ΕΣΣΔ, της Μεγάλης Βρετανίας και των άλλων συμμάχων, σαν στρατούς απελευθερωτικούς.
Εμείς δεν έχουμε, κι ούτε μπορεί να έχουμε, τέτοιους σκοπούς του πολέμου, όπως η κατάκτηση ξένων εδαφών, η υποδούλωση ξένων λαών, αδιάφορο αν πρόκειται για λαούς και εδάφη της Ευρώπης ή για λαούς και εδάφη της Ασίας μαζί και του Ιράν. Ο πρώτος μας σκοπός είναι να απελευθερώσουμε τα δικά μας εδάφη και τους δικούς μας λαούς από το γερμανοφασιστικό ζυγό.
Εμείς δεν έχουμε, ούτε μπορεί να έχουμε, τέτοιους σκοπούς όπως η επιβολή της δικής μας θέλησης και του δικού μας καθεστώτος στους σλαβικούς ή στους άλλους υπόδουλους λαούς της Ευρώπης, που περιμένουν τη βοήθειά μας. Ο σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε αυτούς τους λαούς στον απελευθερωτικό τους αγώνα ενάντια στη χιτλερική τυραννία, και κατόπι να τους δώσουμε πλήρη ελευθερία να έχουν στη χώρα τους το καθεστώς που θέλουν. Καμιά ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων λαών!
Για να πραγματοποιηθούν όμως αυτοί οι σκοποί, πρέπει να συντριβεί η στρατιωτική δύναμη των Γερμανών κατακτητών, πρέπει να εξοντωθούν ως τον τελευταίο όλοι οι Γερμανοί επιδρομείς που εισχώρησαν μέσα στην πατρίδα μας για να την υποδουλώσουν.
Γι' αυτό, όμως, είναι ανάγκη ο στρατός και το ναυτικό μας να έχουν δραστήρια και ενεργητική υποστήριξη από ολόκληρη τη χώρα μας, οι εργάτες μας και οι υπάλληλοι, άνδρες και γυναίκες, να εργάζονται ασταμάτητα στις επιχειρήσεις μας και να δίνουν στο μέτωπο όλο και περισσότερα τανκς, αντιαρματικά όπλα και πυροβόλα, αεροπλάνα, κανόνια, όλμους, πολυβόλα, τουφέκια, πολεμοφόδια οι άνδρες και οι γυναίκες των κολχόζ μας να δουλεύουν ασταμάτητα στα χωράφια τους και να δίνουν στο μέτωπο και στη χώρα όλο και περισσότερο στάρι, κρέας, πρώτες ύλες για τη βιομηχανία, όλη η χώρα μας και όλοι οι λαοί της ΕΣΣΔ να οργανωθούν σε ένα πολεμικό στρατόπεδο, που να διεξάγει, μαζί με το στρατό και το ναυτικό μας, το μεγάλο απελευθερωτικό πόλεμο για την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας μας, για τη συντριβή των γερμανικών στρατιών.
Αυτό είναι τώρα το καθήκον μας.
Μπορούμε και πρέπει να εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον.
Μονάχα πραγματοποιώντας αυτό το καθήκον και συντρίβοντας τους Γερμανούς κατακτητές θα μπορέσουμε να πετύχουμε μακρόχρονη και δίκαιη ειρήνη.
  • Για την πλήρη συντριβή των Γερμανών κατακτητών!
  • Για την απελευθέρωση όλων των υποδουλωμένων λαών, που στενάζουν κάτω από το ζυγό της χιτλερικής τυραννίας!
  • Ζήτω η ατράνταχτη φιλία των λαών της Σοβιετικής Ενωσης!
  • Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός μας και ο Κόκκινος Στόλος μας!
  • Ζήτω η δοξασμένη Πατρίδα μας!
  • Η υπόθεσή μας είναι δίκαιη, η νίκη θα είναι δική μας.
(Ολοι σηκώνονται. Τραγουδούν τη «Διεθνή»)
* Αναδημοσιεύεται από το βιβλίο «Ι. Β. Στάλιν - Ο Μεγάλος Πόλεμος για την Πατρίδα», εκδόσεις «Νέα Βιβλία», 1946

Ποιοι, γιατί και πώς παρακολουθούν τα πάντα στο Διαδίκτυο

Ποιοι, γιατί και πώς παρακολουθούν τα πάντα στο Διαδίκτυο
Εκατοντάδες ισχυροί υπολογιστές καταχωρούν και επεξεργάζονται δεδομένα αδιάκοπα, στις δυο πλευρές ενός από τους πολλούς διαδρόμους, ενός από τα πολλά υπολογιστικά κέντρα (data center) του μονοπωλίου της πληροφορικής Google. Και αυτοί δεν ξέρουν τίποτα για το αμερικάνικο κυβερνητικό πρόγραμμα παγκόσμιας παρακολούθησης στο οποίο συμμετέχουν...
Μια «βόμβα» έσκασε πρόσφατα, τουλάχιστον για όσους ανυποψίαστοι περιδιαβαίνουν το Διαδίκτυο. Ο Αμερικανός πράκτορας Εντουαρντ Σνόουντεν αποκάλυψε ότι σχεδόν τα πάντα στο διαδίκτυο παρακολουθούνται σε παγκόσμια κλίμακα, από το «Prism»(«Πρίσμα»), ένα πανίσχυρο σύμπλεγμα συστημάτων πληροφορικής, που έχει αναπτύξει η κυβέρνηση των ΗΠΑ στις εγκαταστάσεις της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας (NSA) και στις νέες εγκαταστάσεις αποθήκευσης και επεξεργασίας δεδομένων των μυστικών υπηρεσιών της, στο Μπλάφντεϊλ της Γιούτα («Ρ» 24/3/2012, «7 μέρες μαζί», σελ. 9). Ο Σνόουντεν ήταν η κύρια πηγή πληροφοριών για τα σχετικά δημοσιεύματα της «Washington Post» και του βρετανικού «Guardian» και κατά δήλωσή του προχώρησε στην κίνηση αυτή, επειδή απογοητεύτηκε από τον Δημοκρατικό Ομπάμα, που απλώς συνέχισε την πολιτική του Ρεπουμπλικάνου προκατόχου του Τζορτζ Μπους. Δε θέλω να συμβάλω για να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα που κάνουν και λένε οι άνθρωποι καταγράφονται, φέρεται να δήλωσε. Επικίνδυνη για την ασφάλεια των Αμερικανών χαρακτήρισε την αποκάλυψη του πρώην πράκτορά του, ο επιφορτισμένος με την αντικατασκοπεία υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Τζέιμς Κλάπερ.
Δεν ήξεραν, δεν άκουσαν
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις, οι εταιρείες που συνεργάζονται με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την παρακολούθηση των πάντων, είναι τα μονοπώλια του χώρου της Πληροφορικής, μεταξύ των οποίων: Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, PalTalk, AOL, Skype, YouTube, Apple, Twitter. Της αποκάλυψης του Σνόουντεν είχε προηγηθεί μια άλλη, του τεχνικού Μαρκ Κλάιν στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος έδωσε στη δημοσιότητα έγγραφο του τηλεπικοινωνιακού μονοπωλίου AT&T, που έδινε το ελεύθερο στις κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να πάρουν τεράστιο όγκο πληροφοριών για τους πελάτες της AT&T, χωρίς καν την απαιτούμενη εισαγγελική εντολή. Πρόσφατα, επίσης, αποκαλύφθηκε δικαστικό έγγραφο που επιτρέπει στην NSA των ΗΠΑ να κάνει «συνεχή, καθημερινή» παρακολούθηση όλων των ενσύρματων και ασύρματων τηλεφώνων της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Verizon, τόσο για τις επικοινωνίες μέσα στη χώρα, όσο και για τις επικοινωνίες με άλλες χώρες.
Πρόεδροι και άλλα σημαίνοντα στελέχη των εταιρειών, αυτοί που τα αστικά ΜΜΕ τόσο πολύ θαυμάζουν ως επιτυχημένους και πρότυπα για κάθε νέο άνθρωπο, δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα για την παρακολούθηση και ότι οι εταιρείες τους δε συμμετείχαν σ' αυτή. Δήλωσαν δηλαδή έμμεσα ότι όλες οι εγκαταστάσεις εξοπλισμού, οι διασυνδέσεις συστημάτων και οι σχετικές συνεννοήσεις για τις ρυθμίσεις του λογισμικού έγιναν χωρίς να το ξέρουν και χωρίς να συμμετάσχει στο ελάχιστο η επιχείρησή τους. Αυτό μπορεί να συμβεί τόσο, όσο και το να απαλλαγεί οριστικά ο καπιταλισμός από τις κρίσεις του...
Προφάσεις για την καταπάτηση των ψεύτικων αστικών ελευθεριών
Πρόφαση για τη μνημειώδους έκτασης και βάθους παρακολούθηση των επικοινωνιών είναι φυσικά ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία, καθώς έγινε καθόλα νομότυπα, βασισμένη στις δυνατότητες που έδωσε η νομοθεσία μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης. Για να δικαιολογήσει την κατάργηση κάθε προσωπικού στοιχείου και ειδικότερα τη λειτουργία του συστήματος «Prism» τα τελευταία έξι χρόνια, η κυβέρνηση Ομπάμα έδωσε στη δημοσιότητα λεπτομέρειες για το πώς το σύστημα αυτό επέτρεψε τη σύλληψη κάποιου Νατζιμπουλάχ Ζαζί, το 2009, όταν εντόπισε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έστειλε σχετικά με την τρομοκρατική ενέργεια που σχεδίαζε στο μετρό της Νέας Υόρκης!
Αλλά δεν είναι μόνο η αμερικανική κυβέρνηση που έχει ένα «Πρίσμα», για να ...διαθλά τις τηλεπικοινωνιακές ροές και να μετατρέπεται σε «μαγική σφαίρα», ικανή να δει τα πάντα για τη ζωή των ανθρώπων. Στη Βρετανία, τώρα ψάχνουν να βρουν αν η δική τους μυστική υπηρεσία GCHQ κάνει στο μέτρο των δυνατοτήτων της το ίδιο με την αμερικανική NSA. Το 2009, στη Γερμανία, όπου σήμερα ανθεί η καπιταλιστική βιομηχανία της πορνείας, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα εγκαταστήσει σε όλους τους υπολογιστές στη χώρα, ένα πρόγραμμα που θα εμποδίζει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου («Ρ» 25/1/2009, «7 μέρες μαζί», σελ. 7). Η καταπολέμηση ειδικότερα της παιδικής πορνογραφίας είναι το εναλλακτικό επιχείρημα, πέρα από την τρομοκρατία για περιοριστικά μέτρα και μέτρα παρακολούθησης στο Διαδίκτυο. Το 2008, η γερμανική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι, όπως και άλλες κυβερνήσεις χωρών - μελών της ΕΕ, θα επιτρέπει στις αντιτρομοκρατικές και άλλες υπηρεσίες της να εγκαθιστούν μέσω Διαδικτύου προγράμματα παρακολούθησης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές όσων θεωρούνται ύποπτοι (σ.σ. από τις ίδιες τις υπηρεσίες) ως τρομοκράτες ή μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. Ακόμη μεγαλύτερη προϊστορία στις παρακολουθήσεις έχει η Βρετανία.
Εκσυγχρονισμός της παρακολούθησης
Η παρακολούθηση του Διαδικτύου με το «Prism» - και άλλα συστήματα που ίσως γίνουν γνωστά στο μέλλον - εκσυγχρονίζει και ολοκληρώνει την παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών του συστήματος «Εσελον», που αποτελεί συνεργασία ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας. Ηδη από το 2001, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ζητούσαν τεράστια ποσά για το σκοπό αυτό, με εκπροσώπους τους να δηλώνουν ότι δεν μπορούν να παρακολουθούν και την κάθε συνομιλία (βλ. «Ρ» 9/12/2001, «7 μέρες μαζί», σελ. 7). Ε, λοιπόν, τώρα μπορούν...
Το «Πρίσμα», σε πολύ μεγαλύτερη έκταση απ' ό,τι το παλιότερο «Σαρκοφάγο» («Carnivore») του FBI, επιτρέπει την παρακολούθηση και καταγραφή όλων των πληροφοριών που περνάνε από τους τηλεπικοινωνιακούς κόμβους του Διαδικτύου. Μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τηλεφωνικές επικοινωνίες Skype, ό,τι τοποθετεί κάποιος σε μια ιστοσελίδα, ποια ιστοσελίδα διαβάζει, πότε το τοποθέτησε και το διάβασε και πόση ώρα αφιέρωσε γι' αυτό, τι και πότε έβαλε στο Facebook, πότε και τι είπε στο Twitter, όλα καταγράφονται και αποθηκεύονται ενδεχομένως για πάντα. Μαζί μ' αυτά, ειδικότερα για τους Αμερικανούς (και ενδεχομένως όχι μόνο γι' αυτούς) οι ΗΠΑ καταγράφουν πού και πότε αγόρασε κάποιος οτιδήποτε με πιστωτική κάρτα και όλες αυτές οι πληροφορίες διασυνδέονται μεταξύ τους, αλλά και με πληροφορίες αναγνώρισης προσώπων, που ευγενικά προσφέρουν ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως η αυτόματη αναγνώριση προσώπων σε φωτογραφίες (άρα με ποιον και - ενδεχομένως - πότε και πού βρισκόταν κάποιος), ποιους «φίλους» έχει (άρα ποιους γνωρίζει και έχει επικοινωνία ή στενότερη σχέση).
«Χαρτί και καλαμάρι»
Οι πληροφορίες αυτές ταξινομούνται και συνδέονται με το όνομα κάθε ανθρώπου, προσφέροντας στις μυστικές υπηρεσίες με το πάτημα ενός κουμπιού, όχι μόνο ένα πλήρες προφίλ, όσον αφορά το χαρακτήρα, τη συγκρότηση και τη συμπεριφορά κάθε παρακολουθούμενου, αλλά - με αδιαφιλονίκητο τρόπο - και τις παραμικρές λεπτομέρειες της ζωής του. Εκείνες που ακούσια γνωστοποιεί κάνοντας χρήση κάποιας ...ηλεκτρονικής ευκολίας και εκείνες που εκούσια ανακοινώνει, αγνοώντας ή αδιαφορώντας για τον κίνδυνο. Η στάση που λέει, τι να κάνουμε, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει σήμερα από το Μεγάλο Αδελφό, είναι η εύκολη απάντηση, δεν είναι όμως αληθής, ούτε αποτελεί λύση. Γιατί όποιος κρατάει αυτή τη στάση απέναντι στο σύστημα που παρακολουθεί κάθε του κίνηση και λέξη, ανοίγει το δρόμο για μια άλλη φάση, όταν οι κινήσεις και οι λέξεις του γίνουν δυσάρεστες και επικίνδυνες για τους παρακολουθούντες.
Οι κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών χωρών κάνουν αυτό που χρειάζεται για τα μονοπώλια, με προτεραιότητα, φυσικά, στα μονοπώλια της χώρας τους. Φροντίζουν να διατηρηθεί η εξουσία τους, η καπιταλιστική εξουσία. Τη θωρακίζουν από τον «εχθρό λαό», ο οποίος το πολύ πολύ επιτρέπεται να ζει σε μια επίφαση δημοκρατίας και ελευθερίας, ώστε να είναι ευχαριστημένος και γι' αυτό πιο αποδοτικός εκμεταλλευόμενος. Αν τα πράγματα ζορίσουν, όπως τώρα με τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, το πράγμα αλλάζει. Η αστική δημοκρατία αποκαλύπτεται καθώς οι ανάγκες θωράκισης του συστήματος αυξάνουν.
Ταυτόχρονα, οι κυβερνήσεις ακόμα και των χωρών που συνεργάζονται στο πλαίσιο κάποιας ένωσης κρατών ή κάποιας πιο χαλαρής μορφής συνεργασίας, χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για κατασκοπία φίλων και εχθρών, βιομηχανική και στρατιωτική, καθώς βρίσκονται σε αδιάκοπη διαπάλη μεταξύ τους για τις αγορές και τις ψηλότερες θέσεις της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας.
Το Διαδίκτυο είναι σαν μια τεράστια πολύβουη πόλη. Εχει τις δικές του εργατογειτονιές, τις δικές του μεγαλοαστικές συνοικίες, τα δικά του κακόφημα μέρη. Δε θα το χαρίσουμε στον εχθρό, δε θα πάμε να ζήσουμε στα βουνά, αλλά δεν θα προσκαλούμε και το χαφιέ για καφέ. Ούτε θα τοιχοκολλάμε στο στέκι του καταλόγους με τους φίλους μας, αναφορές για τις δραστηριότητές μας, τις προσωπικές μας στιγμές και σκέψεις. Και ξέρουμε καλά ότι ο πόλεμος με τον αντίπαλο δεν θα κριθεί στο Διαδίκτυο, αλλά στα εργοστάσια, στους άλλους τόπους δουλειάς, στους τόπους κατοικίας, στους τόπους μάθησης.

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

ΕΡΤ: Θυσία για χάρη της DIGEA των μεγαλοκαναλαρχών και του «ψηφιακού μερίσματος»

ΕΡΤ: Θυσία για χάρη της DIGEA των μεγαλοκαναλαρχών και του «ψηφιακού μερίσματος»
Eurokinissi
Την περασμένη Τετάρτη, 19 Ιούνη, ολοκληρώθηκε η δημόσια διαβούλευση της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), αναφορικά με τον «Περιορισμό του Αριθμού των Δικαιωμάτων Χρήσης Ραδιοσυχνοτήτων Επίγειας Ψηφιακής Ευρυεκπομπής και τη Διαδικασία Χορήγησής τους». Πίσω από αυτόν τον ακαταλαβίστικο για τους πολλούς τίτλο κρύβεται η διαδικασία με την οποία μεθοδεύεται η παράδοση για τα επόμενα 15, τουλάχιστον, χρόνια του πλήρους ελέγχου και της οικονομικής εκμετάλλευσης των ψηφιακών συχνοτήτων στους μεγαλοεπιχειρηματίες που κατέχουν τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια. Και, βέβαια, η διαδικασία αυτή έχει άμεση σχέση με τον όχι τόσο ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ.
Ενα το κρατούμενο είναι, βέβαια, ότι η απόφαση της συγκυβέρνησης να κλείσει την ΕΡΤ και να την ξανανοίξει συρρικνωμένη, εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της για κλείσιμο και συρρίκνωση φορέων και οργανισμών του Δημοσίου, με μαζικές απολύσεις εργαζομένων και περαιτέρω τσάκισμα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, με ταυτόχρονη παράδοση χώρου στο κεφάλαιο, για να δραστηριοποιηθεί. Ομως, στο θέμα της ΕΡΤ υπάρχουν και άλλοι «ειδικοί σκοποί» που εξυπηρετούνται ταυτόχρονα και οι οποίοι κάνουν ακόμη πιο ξεκάθαρη την πολιτική διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Πίσω από την τύχη της ΕΡΤ κρύβεται ένα τρελό πάρτι δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει να κάνει με τον πλήρη έλεγχο και την εκμετάλλευση της «ψηφιακής εκπομπής» από μια ιδιωτική εταιρεία, την παράδοση - εκχώρηση σε αυτήν του πλούσιου εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων εκπομπής που διαθέτει σήμερα η ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα, αλλά και με την επιτάχυνση των διαδικασιών για την εκμετάλλευση του «ψηφιακού μερίσματος», το οποίο, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να αποδώσει 18 έως 44 δισ. ευρώ αν αξιοποιηθεί.
***
Η ψηφιακή εκπομπή, τεχνολογικό επίτευγμα που επιτρέπει μέσω μιας συχνότητας - διαύλου να εκπέμπονται ταυτόχρονα τέσσερα διαφορετικά τηλεοπτικά προγράμματα, μαζί με «επιπρόσθετες υπηρεσίες» (διαδραστικές υπηρεσίες, ραδιοφωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες ήχου, υπηρεσίες διαδικτύου, δυνατότητα κωδικοποίησης προγραμμάτων, για να λαμβάνουν όσοι πληρώνουν κ.λπ.), άνοιξε το δρόμο για περιορισμό του φάσματος συχνοτήτων που χρησιμοποιούνταν για την αναλογική εκπομπή (μία συχνότητα για κάθε πρόγραμμα, τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό), με αποτέλεσμα να προκύψει το «ψηφιακό μέρισμα», ένα τμήμα δηλαδή του φάσματος συχνοτήτων που περισσεύει, λόγω των ψηφιακών εκπομπών που «συμπυκνώνουν» τα σήματα. Και όπως ήταν επόμενο στο καπιταλιστικό σύστημα, γρήγορα αυτό το φάσμα έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο.
Η «υποχρέωση» μετάβασης στην ψηφιακή εκπομπή εδράζεται σε αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία έσπευσε να καθορίσει πώς θα παραχωρηθούν στα μονοπώλια του οπτικοακουστικού και διαδικτυακού τομέα οι συχνότητες που απελευθερώνονται. Η ίδια, το 2009 αποφάσισε την επίσπευση της πλήρους μετάβασης μέχρι την 1/1/2012, για να υπάρξει, όπως έλεγε «ταχεία οικονομική ανάκαμψη», γιατί οι συχνότητες «μπορούν να αξιοποιηθούν για νέες, καινοτόμες υπηρεσίες που χρησιμοποιούν ραδιοφάσμα, από ασύρματη σύνδεση στο Διαδίκτυο και πιο προηγμένα κινητά τηλέφωνα έως νέα διαδραστικά κανάλια τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας», και γι' αυτό «οι εθνικές αρχές να αξιοποιήσουν το ψηφιακό μέρισμα προς όφελος του ανταγωνισμού, ώστε να ανοίξει η αγορά σε νέους επιχειρηματίες και νέες υπηρεσίες, μεγιστοποιώντας τον αντίκτυπο στην οικονομία».
***
Στην Ελλάδα, η μετάβαση στην ψηφιακή εκπομπή ξεκίνησε το 2006 από την ΕΡΤ, η οποία διέθετε την υποδομή και το εξειδικευμένο προσωπικό για να την προχωρήσει και να αποτελέσει τον πάροχο δικτύου. Ομως, την «πάγωσε» με άνωθεν παρεμβάσεις, περιμένοντας την DIGEA των μεγαλοκαναλαρχών (MEGA, ANTENNA, STAR, ΣΚΑΪ και ALPHA) που συστάθηκε το 2008. Εκτοτε, αυτή η εταιρεία τα θέλει όλα και βέβαια χωρίς να βάζει το χέρι στην τσέπη.
Το 2008 νομοθετήθηκε ότι στην περίοδο της μετάβασης από την αναλογική στην ψηφιακή εκπομπή έπρεπε να υπάρξουν 23 σημεία εκπομπών, αλλά στη συνέχεια έγιναν 10 και όχι βέβαια για χάρη της ΕΡΤ που διαθέτει πάνω από 1.000 σημεία εκπομπών και άρα δυνατότητα να ανταποκρίνεται στις ανάγκες. Πέρυσι, με βάση επιστημονική μελέτη, καθορίστηκε ότι για να υπάρξει κάλυψη ψηφιακής εκπομπής στο 97,3% της χώρας χρειάζονται 275 σημεία εκπομπής. Ως διά μαγείας, στην Υπουργική Απόφαση που εκδόθηκε (ΚΥΑ 42800/2012), τα σημεία περιορίστηκαν σε μόλις 156. Για τα μέρη της χώρας που θα μείνουν ακάλυπτα, όπως λέει και το κείμενο διαβούλευσης της ΕΕΤΑ, «εφόσον δεν προτίθεται να εγκαταστήσει ο ίδιος (σ.σ. ο Πάροχος Δικτύου) Σταθμούς Συμπληρωματικής Κάλυψης, (...) οφείλει να συνεργάζεται με τρίτους και ιδίως με Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι οποίοι και προτίθενται να αναλάβουν και το αντίστοιχο κόστος, προκειμένου ο Πάροχος να προβεί στην εγκατάσταση του συγκεκριμένου εξοπλισμού».
Το κείμενο που έδωσε για διαβούλευση η ΕΕΤΤ φωτογραφίζει τη δημιουργία ενός ιδιωτικού μονοπωλίου που θα αναπτύξει, θα ελέγχει και θα εκμεταλλεύεται το δίκτυο της επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής. Και ο κάθε τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός σταθμός της χώρας, ο «πάροχος περιεχομένου» όπως λέγεται, είτε ιδιωτικός, είτε δημόσιος, είτε πανελλαδικός, είτε περιφερειακός θα μπορεί να εκπέμπει μόνο μέσω αυτού του μονοπωλίου - «πάροχου δικτύου». Και, βέβαια, δεν προκαλεί εντύπωση ότι «φωτογραφίζεται» και το μονοπώλιο: Είναι η DIGEA, η εταιρεία που έχουν συστήσει τα μεγάλα κανάλια.
Στο κείμενο διαβούλευσης της ΕΕΤΤΑ αναφέρεται ότι πρέπει να υπάρξουν τέσσερις ψηφιακές συχνότητες για την εκπομπή τηλεοπτικών προγραμμάτων πανελλαδικής εμβέλειας και με κάθε μια από αυτές θα μπορούν να εκπέμπονται τέσσερα προγράμματα, δηλαδή συνολικά 16 κανάλια, συν τις «επιπρόσθετες υπηρεσίες». Προβλέπει, επίσης, ότι θα χορηγηθούν περιφερειακά δύο ή τρεις ή και τέσσερις σε κάποιες περιοχές ψηφιακές συχνότητες, για να εκπέμπουν περιφερειακά κανάλια.
Με βάση το κριτήριο της μικρότερης δαπάνης, η ΕΕΤΤ προτείνει έναν μόνο Πάροχο Δικτύου και για τους πανελλαδικούς και για τους περιφερειακούς σταθμούς. Και μάλιστα η ανάδειξή του να μη γίνει με διαγωνισμό αλλά με κατάθεση φακέλων υποψηφιότητας που θα βαθμολογηθούν. Ενδιαφέρον έχει ότι στα κριτήρια για την ανάδειξη του ενός Παρόχου Δικτύου, εκτός από την οικονομική και τεχνική δυνατότητα, τίθεται και η... «ικανότητα ενημέρωσης του κοινού για τη μετάβαση». Η «οικογένεια Κλικλίκου» που ψάχνει «σούπερ ήχο, τέλεια εικόνα χωρίς χιόνια και είδωλα», έχει βάλει το χεράκι της...
***
Είναι ολοφάνερο ότι η ύπαρξη της ΕΡΤ όπως τη γνωρίζαμε, η οποία με βάση το νόμο ήταν Πάροχος Δικτύου, διαθέτοντας μάλιστα τρεις συχνότητες, έστεκε εμπόδιο στην ανάδειξη της DIGEA στον έναν και μοναδικό Πάροχο. Και το χειρότερο. Αυτός ο ένας Πάροχος, που θα ελέγχει πλήρως το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, θα βάλει με τον ένα ή άλλο τρόπο στο χέρι και τον πλούσιο εξοπλισμό εκπομπής της ΕΡΤ.
Η DIGEA διαθέτει σήμερα δύο συχνότητες και τις διεκδικεί όλες, ενώ συχνότητες διεκδικεί και η Digital Union, εταιρεία που έχουν συστήσει 16 περιφερειακά κανάλια και έχει πάρει από τη ΕΕΤΤ άδεια παρόχου. Μάλιστα, η τελευταία είναι η μόνη που έδωσε στη δημοσιότητα τις θέσεις της, σχετικά με το κείμενο της διαβούλευσης, καταγγέλλοντας ότι επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα μονοπώλιο και ότι «υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο να λειτουργήσουν ακόμη και με συγχωνεύσεις περισσότεροι από 8 περιφερειακοί σταθμοί, σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων 2-3 στην Αττική, 1-2 στη Θεσσαλονίκη, ίσως ένας στην Κεντρική Ελλάδα και μέχρι δύο στην Κρήτη».
***
Ηδη, οι πληροφορίες λένε ότι σύντομα, ίσως και στο τέλος του μήνα, αν δεν υπάρξουν άλλες γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, θα γίνει ο διαγωνισμός για την ανάδειξη του Πάροχου Δικτύου. Κλείνοντας αυτή η εκκρεμότητα, μπορεί να επιταχυνθεί η διαδικασία μετάβασης στην ψηφιακή εκπομπή για να έρθει έτσι πιο γρήγορα η απελευθέρωση του φάσματος - ψηφιακό μέρισμα που πρέπει να δοθεί και αυτό στο μεγάλο κεφάλαιο για κερδοφορία. Ετσι, με ένα σμπάρο (κλείνει η ΕΡΤ), πέφτουν πολλά τρυγόνια. Και «λιγότερο κράτος», και 2.665 απολύσεις για να συμπληρωθεί η λίστα των χιλιάδων που πρέπει να γίνουν, και νέα κρατική ραδιοτηλεόραση πλήρως και ασφυκτικά υποταγμένη και στρατευμένη στην κυρίαρχη πολιτική και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου στο συγκεκριμένο τομέα.
Αλλωστε, το ζήτημα της συρρίκνωσης της ΕΡΤ δεν είναι καινούριο. Εχει προηγηθεί η προσπάθεια που έγινε το 2009 από την τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, ενώ ακολούθησε το «σχέδιο Μόσιαλου» το 2011. Πάντα με τη συνοδεία της άτιμης προπαγάνδας για τάχα νοικοκύρεμα της σπάταλης ΕΡΤ και του φαύλου καθεστώτος, αλλά και της κατασυκοφάντησης των εργαζομένων σε αυτήν, όταν οι ίδιες αυτές οι κυβερνήσεις σκύλευαν και σκυλεύουν την ΕΡΤ που υπήρχε και λειτουργούσε από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

TOP READ