13 Απρ 2012

Φερε τα πανω κατω ....!!!


Φερε τα πανω κατω ....!!!


Σκεφτείτε να υπήρχε Λαϊκή Εξουσία.


Σκεφτείτε να υπήρχε Λαϊκή Εξουσία.

Δε θα σταθώ στο τι είναι ο Τσάβες και  ποιος είναι ο ρόλος του. Ανεβάζω αυτό το κείμενο σαν απάντηση στο τι θα μπορούσε να καταφέρει η λαϊκή εξουσία.  Αν ο Τσάβες μπορεί να παρέχει στο λαό του αυτά, σκεφτείτε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με πολύ μεγαλύτερες παραγωγικές δυνατότητες, με εργατικό και επιστημονικό δυναμικό  πολύ καλύτερο  και  με όλα τα μέσα παραγωγής στα χέρια του λαού, με 0% ανεργία ...με ...με...με.. τι θα μπορούσε να προσφέρει  η λαϊκή εξουσία στο λαό.

Αναδημοσίευση από Sierra Maestra

Αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 32,25% στην Βενεζουέλα το 2012 

venezuelanalysis.com, Yannis Tsal


Ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες ανακοίνωσε το Σάββατο αύξηση 32,25% στον κατώτατο μισθό. Όπως εξήγησε σε τηλεοπτικό διάγγελμα από το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες, η αύξηση αυτή θα δοθεί σε δύο φάσεις. Αύξηση 15% από την 1η Μάη, δηλαδή από 1548 Μπολίβαρ (360 δολάρια) σε 1780 Μπολίβαρ (414 δολάρια) και επιπλέον αύξηση 15% από 1η Σεπτέμβρη, φτάνοντας στα 2048 Μπολίβαρ (476 δολάρια). Έτσι η συνολική αύξηση φτάνει το 32,25%.
Μετά από αυτή την αύξηση η Βενεζουέλα θα έχει τον υψηλότερο κατώτατο μισθό στη Λατινική Αμερική. Αν ληφθούν υπόψη και τα εγγυημένα κουπόνια τροφίμων, τα οποία φτάνουν τα 977 Μπολίβαρ ή 223 δολάρια, το κατώτατο εισόδημα φτάνει σχεδόν τα 700 δολάρια για τους επίσημα καταγραμμένους εργαζόμενους στην Βενεζουέλα.

Η αύξηση του κατώτατου μισθού έχει σκοπό να υπερβεί τον δείκτη πληθωρισμού, που ήταν 27,6% το 2011 με στόχο μεταξύ 20-23% για το 2012 (έκλεισε στο 3,5% για το πρώτο τρίμηνο).

Ο Τσάβες δήλωσε ότι η αύξηση των μισθών θα κοστίσει στην Βενεζουέλα περίπου 20 εκ. Μπολίβαρ (4,6 εκ. δολάρια), τα οποία θα προέλθουν από τα εισοδήματα από το πετρέλαιο και την φορολογία. «Το άλμα προς τα μπρος για τους εργάτες είναι μέρος του σχεδίου αναδιανομής του εθνικού πλούτου για να επιτύχουμε ουσιαστική ισότητα», όπως είπε.

Η αύξηση θα ωφελήσει περίπου 3,9 εκ. δημόσιους υπαλλήλους καθώς και ιδιωτικούς υπαλλήλους και 2,5 εκ. συνταξιούχους μέσω προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης και μέριμνας. Τα περισσότερα συνδικάτα εμφανίστηκαν ικανοποιημένα από τις αυξήσεις.

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας παρέθεσε ακόμα στοιχεία που δείχνουν ότι ο αριθμός των εργαζομένων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό στην επίσημη οικονομία έχει μειωθεί από 65% το 1999, όταν ξεκίνησε η διακυβέρνησή του, σε 21% το 2010.

Σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία της Βενεζουέλας, η ανεργία έκλεισε στο 9,2% τον Φεβρουάριο. Από τους απασχολούμενους το 41% αντιστοιχεί στην ανεπίσημη οικονομία, από 55% όταν ο Τσάβες ανέλαβε την προεδρία.

ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ!
ΞΥΠΝΑ!
ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Μεγάλη Παρασκευή του 1944...


Μεγάλη Παρασκευή του 1944...


Το άψυχο σώμα του ήρωα Αβραάμ Αναστασιάδη κρέμεται από  κολώνα στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου. Οι τσολιάδες συνεργάτες των Γερμανών κρέμασαν το παλικάρι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής του 1944 και τον άφησαν εκτεθειμένο στη θέα των περαστικών της πλατείας, μέσα σε συνεχή βροχή, μέχρι το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. Τότε, τα καθάρματα επέτρεψαν στους συγγενείς του να αποκαθηλώσουν το νεκρό κορμί του. 

Την  μέρα εκείνη, οι Γερμανοί καταχτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους,εχτέλεσαν στο Αγρίνιο 120 παλικάρια.

Αυτή η πατρίδα ένα απέραντο μνημείο θυσίας και ηρωισμού. Αυτός ο λαός πηγή αστείρευτη, αντίστασης και περηφάνιας…


Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.
Οδ. Ελύτης

Είδα αυτή τη συγκλονιστική  φωτογραφία σήμερα το πρωί στοΑγρίνιο...γλυκές μνήμες. Αποτελεί μέρος μιας σπουδαίας ανάρτησηςγια την εχτέλεση των 120 παλικαριών που αξίζει να διαβάσετε.

"Μηδενική ανοχή στη βία”


"Μηδενική ανοχή στη βία”







«Πληθαίνουν τα κρούσματα βίας με πολιτικό περιεχόμενο, τα οποία συνιστούν πλέον ανοιχτή απειλή για τη Δημοκρατία και τη σταθερότητα της χώρας. Έχουμε, δυστυχώς, συνηθίσει στη ρουτίνα της βίας και δεν μας κάνουν πλέον εντύπωση ασύλληπτα και ακατανόητα δείγματα αυτής, όπως η επίθεση στον ειδικό φρουρό στο Σύνταγμα. Μας οδηγούν, όμως, με μεγάλη ταχύτητα σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Η Δημοκρατία και το κράτος οφείλουν να αντιδράσουν, να προστατεύσουν με αποφασιστικότητα τη νομιμότητα πριν να είναι αργά. Μηδενική ανοχή στη βία είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών είναι ο μόνος δρόμος για να μη μπει σε πολύ μεγάλες περιπέτειες η Ελλάδα».

Καθημερινή 10/4/2012


Σπάνια συναντάς τόση διαστρέβλωση, γκεμπελική προπαγάνδα, αντιστροφή της πραγματικότητας, μέσα σε τόσες λίγες λέξεις.
Οι υπάλληλοι του εφοπλιστή Αλαφούζου έχουν κάνει επιστήμη στο να παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα που απέχει παρασάγγας απ’ την αλήθεια.

Την στιγμή που μόλις χτες δυο συνάνθρωποι μας έδωσαν τέλος στην ζωή τους, αυτοκτόνησαν, από τις σφαίρες της φτώχεια και της μιζέριας, η φυλλάδα εντοπίζει κίνδυνο «εμφυλιοπολεμικών καταστάσεων» επειδή κάποιος μπάτσος δέχτηκε μερικές «ψιλές» στο Σύνταγμα.

Κάνει αναφορά για «κρούσματα βίας με πολιτικό περιεχόμενο» η ίδια πατσαβούρα που δεν βρήκε λέξη να γράψει για την δολοφονική επίθεση που δέχτηκε από τα ΜΑΤ ο φωτορεπόρτερ Μ. Λώλος. Προσπέρασε όλη αυτή την κτηνωδία των κατασταλτικών μηχανισμών με δυο τυπικές προτάσεις: «Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, υπήρξε διαφωνία ανάμεσα σε δύο διμοιρίες για το προς τα πού έπρεπε να φύγουν οι εκπρόσωποι Τύπου και μια από τις διμοιρίες επιτέθηκε κατά των δημοσιογράφων χτυπώντας τουλάχιστον τρεις από αυτούς. Ο πρόεδρος της ένωσης φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος, που χτυπήθηκε στο κεφάλι, διακομίστηκε σε νοσοκομείο».

Επικαλείται την «Δημοκρατία και το κράτος» (πώς μπορεί να λέγεται δημοκρατικό ένα καθεστώς που έχει διορισμένο πρωθυπουργό;) και ζητάει να «αντιδράσουν, να προστατεύσουν με αποφασιστικότητα τη νομιμότητα πριν να είναι αργά… για να μη μπει σε πολύ μεγάλες περιπέτειες η Ελλάδα». Η Ελλάδα η δική τους μπορεί να μην έχει μπει «σε μεγάλες περιπέτειες» και να «κινδυνεύει» από κάθε εκδήλωση έστω και υποτυπώδη της λαϊκής αντιβίας. Η δική μας η Ελλάδα όμως «τρώει τα παιδιά της», μας στερεί το δικαίωμα στο όνειρο, στην ζωή, στο χαμόγελο και μας προσφέρει απλώς μια άθλια επιβίωση. Κι αυτή την Ελλάδα δεν την θέλουμε γ’ αυτό παλεύουμε να την αλλάξουμε.


Πραγματικά χάνουν οι λέξεις το νόημα τους όταν γράφονται από έναν Παπαχελά ή ακούγονται από έναν Μπάμπη Παπαδημητρίου. Ξέρουμε πολύ καλά τι εννοούν εσείς όταν μιλούν για «νομιμότητα»: Να εξαθλιώνει η αστική δικτατορία, με κοινοβουλευτικό μανδύα που έχουμε, τα λαϊκά στρώματα για να παραγεμίζουν τα θησαυροφυλάκια τα δικά τους και των αφεντικών σας. Είναι αντιληπτό άλλωστε, ότι υπερασπίζονται με πάθος το μονοπώλιο της κρατικής βίας και δεν κάνουν καμιά αναφορά για τα αλλεπάλληλα στοχευμένα δολοφονικά χτυπήματα, των μπάτσων που γίνονται υπό της εντολές της κατοχικής κυβέρνησης. Γνωρίζουμε επίσης ότι όταν προτείνουν στο κράτος να επιδεικνύει «μηδενική ανοχή στη βία», εννοούν να ενταθεί η καταστολή σε κάθε κινητοποίηση που αντιστέκεται στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Αυτό όμως που δεν θέλουν να καταλάβουν είναι ότι κανένα καθεστώς δεν μπορεί να μακροημερεύσει όσο αυταρχικό και να είναι, όσο δουλικά και να το υπηρετούν. (Λογικά το παρελθόν τους θα έπρεπε να τους το είχε διδάξει…)
______________

«Ως τώρα πιστεύαμε ότι η εξάπλωση των χριστιανικών μύθων στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η τυπογραφία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ο καθημερινός Τύπος και ο τηλέγραφος, που μέσα σε μια στιγμή διαχέει τις επινοήσεις του σε όλη τη γη, κατασκευάζει περισσότερους μύθους μέσα σε μια μέρα (και το αστικό κοπάδι τους πιστεύει και τους διαδίδει ακόμα παραπέρα) από όσους θα μπορούσαν να παραχθούν παλιότερα μέσα σε έναν αιώνα».

Καρλ Μαρξ («Απαντα», τόμος 44, σελ. 176). 

Το 1.084.668 έφτασαν «επίσημα» οι άνεργοι!


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΛΣΤΑΤ ΓΙΑ ΓΕΝΑΡΗ 2012
Το 1.084.668 έφτασαν «επίσημα» οι άνεργοι!
Οι απασχολούμενοι το Γενάρη του 2012 εμφανίζονται λιγότεροι από το σύνολο του πληθυσμού της χώρας
Οι γυναίκες - «πρωταθλήτριες» στην ανεργία - έχουν ταξικό συμφέρον να μπουν στον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα (φωτ. από κινητοποίηση των οικοδόμων για την ανεργία)
Το 1.084.668 έφτασαν οι άνεργοι το Γενάρη του 2012, με την ανεργία να φτάνει στο 21,8% (από 14,8% το Γενάρη του 2011) σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που δημοσιοποιήθηκαν χτες. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, πάνω από το 50% των νέων από 15 έως 24 (συγκεκριμένα 50,8%) είναι άνεργοι, ενώ στο σύνολο των γυναικών η ανεργία εκτινάχθηκε στο 25,7%(από 18,6% τον αντίστοιχο μήνα του 2011)!
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 363.369 (ποσοστό 8,6%) σε σχέση με το Γενάρη του 2011, ενώ οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά344.913 (σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2011 όπου οι άνεργοι ήταν 739.755) και σε ποσοστό κατά 46,6%.
Η ραγδαία και δραματική αύξηση της ανεργίας, σε συνδυασμό με τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και την άρνηση της κυβέρνησης να πάρει εδώ και τώρα άμεσα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων - όπως το ΚΚΕ έχει καταθέσει αλλεπάλληλες φορές στη Βουλή - δεν αφήνει κανένα περιθώριο αναμονής στις εργατικές λαϊκές οικογένειες. Οι επικείμενες εκλογές αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους, τους εργαζόμενους και το σύνολο του λαού να στείλουν μήνυμα καταδίκης σε αυτούς που τους καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να στείλουν μήνυμα ελπίδας και πάλης για σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Γιατί η πάλη για σταθερή εργασία προϋποθέτει συμπόρευση με το ΚΚΕ, τη μόνη πολιτική δύναμη που αποκαλύπτει και αντιπαλεύει την πολιτική που, υπηρετώντας την «ανταγωνιστικότητα», τσακίζει το δικαίωμα σε σταθερή εργασία και με δικαιώματα, ανοιγοκλείνοντας επιχειρήσεις όπου, όπως και όποτε επιβάλλει η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τουλάχιστον από τον αντίστοιχο μήνα του 2007, οι απασχολούμενοι εμφανίζονται σταθερά λιγότεροι (είναι πλέον 3.880.120) από το σύνολο του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού και των ανέργων (4.427.521).
Με βάση την ηλικία, στην ομάδα από 25 έως 34 ετών το ποσοστό ανεργίας έφτασε το 28,7% (από 20,9%). Στην ομάδα 35-44 στο 17,9% (από 12,2%), στην ομάδα 45-54 στο 15,6% από 10,2%, στην ομάδα 55-64 στο 11,3% (από 7%) και στην ομάδα 65-74 στο 4,2% (από 2%). Το ποσοστό ανεργίας στους άντρες άγγιξε το 18,7% (από 12%).

Η αποχή δεν τους τιμωρεί



Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις καταγράφτηκε αυξημένο το φαινόμενο της αποχής, πάνω από τα παλιότερα συνηθισμένα επίπεδα. Οσοι σκέφτονται και σήμερα μπροστά στις εκλογές την αποχή ως πολιτική επιλογή και απάντηση απέναντι σε όλα και όλους όσοι έχουν τσακίζει τη ζωή του λαού και της νεολαίας, χρειάζεται να το ξανασκεφτούν. Η εμπειρία από τις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δείχνει ότι η αποχή σε τίποτα δεν εμπόδισε τις κυβερνήσεις που προέκυψαν να πάρουν μέτρα που τσάκισαν το λαό. Η δύναμη που έχασε στις προηγούμενες εκλογές και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν από μόνη της στοιχείο ικανό να εμποδίσει τα κόμματα της πλουτοκρατίας να ξεδιπλώσουν την πολιτική τους ενάντια στο λαό. Ισα ίσα, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό της αποχής τόσο περισσότερο συσκοτίζονται οι απώλειες των κομμάτων που ευθύνονται για όσα έχει φορτωθεί σήμερα ο λαός μας. Και το μέρος αυτής της δύναμης που έφυγε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και διοχετεύτηκε στην αποχή κατέληξε... άσφαιρο. Δε θα μπορούσε, εξάλλου, να είναι αλλιώς. Ψέλλισαν δυο λόγια μετά τις εκλογές για το φαινόμενο της αποχής και τα μηνύματά του και συνέχισαν ανενόχλητοι τη δουλειά τους.
Ακόμα και μεγαλύτερα να ήταν τα ποσοστά της αποχής, το ίδιο θα γινόταν. Ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν άλλες καπιταλιστικές χώρες όπου παραδοσιακά ψηφίζει το μισό ή και λιγότερο από το μισό του εκλογικού σώματος κι αυτό σε τίποτα δεν καλυτερεύει τη ζωή του λαού μετά τις εκλογές. Πολύ δε περισσότερο που στις χώρες όπου η «κουλτούρα» της αποχής είναι μεγαλύτερη, μεταφράζεται και σε αποχή γενικότερα από το κίνημα και τις μαζικές διαδικασίες του. Γι' αυτό και τα κόμματα της πλουτοκρατίας βολεύονται αντί να ενοχλούνται από την αποχή.
Υπάρχει και κάτι ακόμα: Οποιος επιλέγει την αποχή νομίζοντας ότι τους γυρνά την πλάτη κι έτσι δεν έχει ευθύνη για την κυβέρνηση που προκύπτει και για το συσχετισμό δυνάμεων που καταγράφεται, κάνει λάθος. Η αποχή συνδιαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα όποιο κι αν είναι αυτό. Και το εκλογικό αποτέλεσμα έχει σημασία, όχι μόνο ως προς το συσχετισμό των κομμάτων εντός της Βουλής, αλλά έχει σημασία και για το κίνημα. Είναι αποδεδειγμένο ότι μόνο ο λαός οργανωμένος σε ένα ισχυρό κίνημα μπορεί να βάλει φρένο στη λαίλαπα που θα συνεχιστεί σφοδρότερη. Για την ισχυροποίηση του κινήματος είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Ο νέος, λοιπόν, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιλήφθηκε το προηγούμενο διάστημα την ατομική προσωπική του ευθύνη μπροστά στα όσα συμβαίνουν και βγήκε στους δρόμους για να βροντοφωνάξει την οργή του, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να δει και την ευθύνη του μπροστά στην κάλπη των εκλογών.
Και μπορεί η «συμμετοχή στα κοινά» που προσφέρει η αστική δημοκρατία τους, κάθε τέσσερα ή λιγότερα χρόνια με τις εκλογές, να μοιάζει και να είναι ψευδεπίγραφη, ωστόσο οι εκλογές καταγράφουν συσχετισμό. Ας σκεφτούμε όμως πόσο ενισχυμένη θα είναι η ουσιαστική καθημερινή συμμετοχή στο κίνημα, στην οργάνωση του λαού και της νεολαίας στους χώρους δουλειάς, στην ενδυνάμωση των αγώνων, μέσα από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ που μπορεί και πρέπει να σημειωθεί και στις κάλπες των εκλογών.

Αποκαλυπτικός και ωμός


Το ΚΚΕ τούς κάθεται στο λαιμό
Αποκαλυπτικός και ωμός για λογαριασμό των αστών ο Α. Στάγκος στη χτεσινή «Καθημερινή». Γράφει μεταξύ άλλων:
-- «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η απαξίωση του ελληνικού τουρισμού ως βιομηχανία αποτελεί βασικό στόχο του ΚΚΕ (...) Με ταμπέλα του ΠΑΜΕ, αποκλείει τουρίστες, εμποδίζει κρουαζιερόπλοια, κλείνει λιμάνια, κηρύσσει απεργίες στα πλοία, κλείνει αρχαιολογικούς χώρους, βάζει λουκέτο στην Ακρόπολη και κρεμάει κουρελόπανα από τα τείχη της. Τα κάνει είτε εν όψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου για να στείλει μηνύματα αποθάρρυνσης στους ξένους τουρίστες, όπως έκανε τώρα επιβάλλοντας την απεργία της ΠΝΟ, είτε και μεσούσης της τουριστικής περιόδου». Η χιλιομασημένη συκοφαντία ότι το ΚΚΕ καταστρέφει την οικονομία. Το σύστημα που υπερασπίζονται η «Καθημερινή», ο Στάγκος και τα κόμματά τους, ευθύνεται για το γεγονός ότι 500.000 μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν μόνο την τελευταία διετία, εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης. 'Η για το γεγονός ότι 5.000 μικροξενοδόχοι δεν άνοιξαν καν τις επιχειρήσεις τους το Πάσχα, επειδή η κίνηση είναι μειωμένη, εξαιτίας των πετσοκομμένων μισθών, της κατάργησης του «κοινωνικού τουρισμού», της πανάκριβης βενζίνης και των ναύλων - φωτιά στα πλοία.
-- «Αντίθετα με όσα διακηρύσσει, η πρακτική του ΚΚΕ οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα ότι επιδιώκει τη μείωση του εισοδήματος του μέσου Ελληνα. Με τη νέα απεργία της, η ΠΝΟ "κτύπησε" τον μικροτουρισμό των νησιών και τη μεταφορά προϊόντων από και προς αυτά, πέρα από την ταλαιπωρία στην οποία υπέβαλε τους επίδοξους ταξιδιώτες. Δεν κτύπησε το μεγάλο κεφάλαιο, και άλλωστε τα προσχήματα που επικαλέστηκε δεν αποτελούσαν διαφορές με αυτό, αλλά με την κυβέρνηση (...) Από όλα αυτά και άλλα, είναι φανερό ότι το ΚΚΕ αποσκοπεί στη μείωση του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας για να υπονομεύσει το αστικό καθεστώς». Η απεργία των ναυτεργατών είχε μεταξύ άλλων αίτημα για καταβολή δεδουλευμένων στους απλήρωτους ναυτεργάτες, οι οποίοι, όπως και η πλειοψηφία των εργαζόμενων στον Τουρισμό, φυτοζωούν από τα χαμηλά μεροκάματα και τις άθλιες συνθήκες δουλειάς. Οι ναυτεργάτες και το ΚΚΕ παλεύουν για να μην πληρώνουν οι εργαζόμενοι και λαός τα μαλλιοκέφαλά τους για υγεία, ασφάλιση, συγκοινωνίες, όπως θέλουν τα μονοπώλια. Τουρισμός για τον Στάγκο και τον εφοπλιστή εργοδότη του, είναι τα «all inclusive» στα κρουαζιερόπλοια και τα ξενοδοχεία των μεγάλων του κλάδου, που δεν αφήνουν δεκάρα τσακιστή στα μικρομάγαζα και τα ενοικιαζόμενα, στα νησιά και άλλου.
-- «Ακόμη χειρότερα, το ΚΚΕ επέβαλε με το στανιό την απεργία στέλνοντας διμοιρίες εγκάθετων του ΠΑΜΕ να διαλύσουν τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΝΟ, μήπως αποφάσιζε αναβολή της απεργίας». Πλήρης (άγνοια;) διαστρέβλωση των γεγονότων, γιατί η ΠΝΟ και συνεδρίασε και απεργία αποφάσισε. Ταυτόχρονα, επίδειξη της προτίμησης που έχουν οι αστοί και οι κονδυλοφόροι τους στις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που υπηρετούν τα αφεντικά και όχι τους εργάτες.
-- «Το ΚΚΕ εκμεταλλεύεται τις ελευθερίες και την ανοχή της αστικής δημοκρατίας, για να την ανατρέψει κάποια στιγμή (...) Ηδη προανήγγειλε ότι ασχέτως του νωπού εκλογικού αποτελέσματος το ΚΚΕ, θα βρίσκεται από την επομένη των εκλογών και πάλι στους δρόμους για να εμποδίσει την εφαρμογή των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει το κράτος». Την ανησυχία της τάξης που υπηρετεί καταθέτει ο Στάγκος, για τη δυναμική που έχει το κάλεσμα του ΚΚΕ στους εργαζόμενους και το λαό να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν. Αυτή η ανησυχία πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου για το λαό, που θα είναι ακόμα πιο ισχυρός μετεκλογικά με ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. Τους έχει κάτσει στο λαιμό το «πόλεμος στον πόλεμο» που είπε το ΚΚΕ από την επομένη των εκλογών του 2009 και η αναγκαιότητά του αναγνωρίζεται σήμερα πλατιά.
-- «Είναι καιρός πλέον τα αστικά κόμματα να ξεφύγουν από τον φόβο του "αντικομμουνισμού" που έχει επιβάλει το ΚΚΕ και να το αντιμετωπίσουν επιθετικά με τα αντίστοιχα ιδεολογικά όπλα και βεβαίως με την επιβολή του νόμου και της τάξης. Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται με κάθε τρόπο, ακόμη και με φασιστικές πρακτικές, για την πτώση του αστικού καθεστώτος». Το ζουμί της παρέμβασης του Στάγκου: Το ΚΚΕ δυναμώνει και απειλεί το σύστημα. Αρα συκοφαντία και καταστολή, πριν οι θέσεις του να γίνουν πλειοψηφικές στους εργαζόμενους και το λαό. Μιλά για φασιστικές πρακτικές, κρίνοντας εξ ιδίων - της τάξης που υπηρετεί - τα αλλότρια. Γιατί θεωρεί νόμιμο δικαίωμά τους να σφάζουν το λαό, αλλά φασισμό τη δράση του λαού με μπροστάρη το ΚΚΕ για να διεκδικεί τη ζωή του. Ως εκεί φτάνει η δημοκρατία που υπερασπίζονται οι αστοί, τα κόμματα και τα Μέσα τους. Να τους τσακίσει στην κυριολεξία ο λαός. Πανίσχυρο ΚΚΕ, για να τους τρομάξει ακόμα περισσότερο, να τους δυσκολέψει, να τους ανατρέψει.
ΥΓ: Τα ίδια πάνω κάτω γράφει και αναγνώστης της εφημερίδας, στη στήλη με τις επιστολές. Κατηγορεί το ΚΚΕ ότι αποτολμά τη «δεύτερη απόπειρα να διαλύσει την Ελλάδα. Στα χρόνια 1944-1949 αιματοκύλισε τη χώρα με 100.000 νεκρούς! Ερήμωσε την ύπαιθρο, ανάγκασε τα νιάτα των χωριών να γίνουν εργάτες στη Γερμανία. Γιγάντεψε την αστυφιλία και ανέκοψε για μία τουλάχιστον πενταετία την ανασυγκρότηση της χώρας. Το ΚΚΕ, ως γνωστόν, επιχειρεί να δημιουργήσει νεόπτωχους και δυστυχισμένους ανθρώπους, τέτοια πελατεία ζητάει (...) Οι λαοί έχουν ξυπνήσει! Με πρώτο το κράτος δεν οφείλουμε να αντιδράσουμε συστηματικά και αποτελεσματικά;». Με την προπαγάνδα του μετεμφυλιακού καθεστώτος, η «Καθημερινή» ετοιμάζεται να δώσει τη μάχη των εκλογών, υπέρ των κομμάτων των εφοπλιστών και των βιομηχάνων. Τέτοιο είναι το ζόρι τους και ο φόβος τους να βγει ο λαός στο προσκήνιο, συμπορευόμενος με το ΚΚΕ.

Γιατί θέλουν «ενότητα της αριστεράς»;


Γιατί θέλουν «ενότητα της αριστεράς»;
-- Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει για «ενότητα της αριστεράς», ενώ ξέρει ότι στρατηγικά τους χωρίζει χάος με το ΚΚΕ;
Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε καταρχήν ως «Χώρος Διαλόγου» το 2001, απ' την ανάγκη του ΣΥΝ για εκλογική επιβίωση και με την ελπίδα ότι μέσω αυτού θα χτυπήσει το ΚΚΕ, στο οποίο απευθύνουν συχνά πυκνά υποκριτικά προτάσεις ενότητας και συνεργασίας, προκειμένου να το κατηγορούν στη συνέχεια ότι δε συνεργάζεται. Ενότητα βεβαίως δεν πέτυχαν ούτε μεταξύ τους και ούτε τη θέλουν με το ΚΚΕ, αφού γνωρίζουν καλά ότι είναι αγεφύρωτες και στρατηγικής σημασίας οι διαφορές που τα χωρίζουν. Αυτό που θέλουν είναι να πλαγιοκοπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ, όπως επιδιώκει το σύνολο του αστικού συστήματος. Διακηρυγμένος στόχος τους είναι και «η ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς», όπως οι ίδιοι περιγράφουν το χώρο στον οποίο τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τον εαυτό τους και άλλους. Αναγνωρίζουν μάλιστα ότι αυτός ο στόχος έχει σημασία συνολικά για το αστικό πολιτικό σύστημα και την εξουσία των αστών, την οποία θέλουν να διαχειριστούν.
Τις επιδιώξεις τους τις ομολογούν οι ίδιοι, όπως φαίνεται από τα παρακάτω, ενδεικτικά μόνο παραδείγματα:
-- Το 2001, αφού έχει συγκροτηθεί ο «Χώρος Διαλόγου», ο Στ. Πιτσιόρλας στέλεχος τότε του ΣΥΝ, δήλωνε στην ΚΠΕ του κόμματός του σχετικά με τον σκοπό της πρωτοβουλίας αυτής: «Ο χώρος μας δίνει τη δυνατότητα να συσπειρώσουμε δυνάμεις και να απομονώσουμε το ΚΚΕ».
-- Αργότερα, τον Ιούνη του 2009, ο Αλ. Αλαβάνος ομολογούσε στην «Αυγή» για τη σκοπιμότητα ίδρυσης του σχήματος: «Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκίνησε από την αναγκαιότητα να εξασφαλίσει ο ΣΥΝ την είσοδό του στη Βουλή...».
-- Το 2004 μετά τις εκλογές ο ίδιος δήλωνε προς κάθε κατεύθυνση και ενδιαφερόμενο: «Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, τότε υπήρχε κίνδυνος το ΚΚΕ να φτάσει το 7%».
-- Τον Δεκέμβρη του 2004 ο πρόεδρος τότε του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος στο Συνέδριο του κόμματος έλεγε: «Για μεγάλο διάστημα θα διεξάγεται σκληρός αγώνας για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στο χώρο της αριστεράς, από την έκβαση του οποίου θα εξαρτηθούν πολλά, όχι μόνο για την αριστερά, αλλά για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα».
-- Τον ίδιο χρόνο, ο Δ. Χατζησωκράτης, στέλεχος τότε του ΣΥΝ, υπενθύμιζε στην ηγεσία του κόμματός του: «Να υπενθυμίσω μόνο ότι η εκκίνηση της πρωτοβουλίας συνοδεύτηκε με τη στόχευση για την εκλογική αποτύπωση της ανατροπής του συσχετισμού εντός της αριστεράς».
-- Τον Γενάρη του 2008, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε στην «Εποχή»: «Για να μπορέσει το ΚΚΕ να μπει σε μια τροχιά συζήτησης με την υπόλοιπη αριστερά, θα πρέπει να αισθανθεί ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι αδιέξοδος. Με άλλα λόγια, για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί πολιτικά».
-- Τον Απρίλη του 2009, πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ρ. Ρινάλντι, μέλος της Γραμματείας του, προερχόμενος απ' την ΚΟΕ, κραύγαζε: «Μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα πλαίσια της αριστεράς προς όφελος μιας ριζοσπαστικής ανοικτής μετασχηματιστικής αριστεράς και σε βάρος μιας σεχταριστικής, δογματικής, αντικινηματικής, ασάλευτης πτέρυγας».
-- Τον Σεπτέμβρη του 2009, η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωσή της, διαμαρτύρονταν: «Χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ να μη μονοπωλεί το χώρο της αριστεράς».
-- Τον Νοέμβρη του 2009, ο Αλ. Αλαβάνος στην πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε:«Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ήττα γιατί αποτύχαμε στον στόχο (...) της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς».
Τίποτα καινούριο δε λένε. Απλά επιβεβαιώνουν ότι ο στόχος της «ενότητας» που παπαγαλίζουν είναι αλλοθι για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι ενότητα δυνάμεων με διαφορετικές, αντίθετες στρατηγικές δεν μπορεί να υπάρξει. Και αν γίνει, σύντομα οι διαφορετικές στρατηγικές των διαφορετικών δυνάμεων θα την ακυρώσουν στην πράξη. Μόνο που στο μεταξύ θα έχουν σπείρει απογοήτευση στο λαό. Αλλωστε, στο δικό τους «ενωτικό σχήμα», το οποίο έχει διασπαστεί τουλάχιστον τέσσερις φορές σε λιγότερο από δέκα χρόνια, οι δέκα τάσεις και συνιστώσες έχουν δεκαπέντε διαφορετικές απόψεις και θέσεις, συχνά αντιφατικές και συγκρουόμενες μεταξύ τους. Να τους αποκαλύψει ο λαός για το ρόλο τους. Να τους τιμωρήσει και στην κάλπη, για τις κακές υπηρεσίες που προσφέρουν στην ανάπτυξη του κινήματος, στη ριζοσπαστικοποίησή του.

Ο Θανάσης ο ... λενινιστής


Ο Θανάσης ο ... λενινιστής
Μαθήματα λενινισμού απ' τον Καρτερό του ΣΥΝ και της «Αυγής» στο ...ΚΚΕ! Εγινε κι αυτό, χτες. Και ποιος ξαφνιάζεται; Κανείς. Τον Λένιν χτες, τον Μαρξ παλαιότερα, τον Μπελογιάννη προχτές, όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν και τα «κονταίνουν» στα μέτρα τους.
Δηλαδή: Δεν είναι ασυνεπείς και αφερέγγυοι αυτοί που μιλούν για ενότητα ενώ συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ και τη δεξιά στα συνδικάτα. Την ...επανάσταση υπηρετούν, αξιοποιώντας «έστω και την ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Οποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό».
Μαρξιστές ως το μεδούλι λοιπόν είναι οι οπορτουνιστές γι' αυτό και τα κάνουν πλακάκια με ΠΑΣΟΚους και Νεοδημοκράτες για να χτυπήσουν τον ...αντίπαλο. Αλλά πώς, βρε παιδί μου, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και πάντα και παντού αντί για τον αντίπαλο, χτυπάνε το ΚΚΕ; 'Η μήπως αυτός είναι ο αντίπαλός τους; Μήπως ο «λενινιστής» Θανάσης έχει απάντηση;
Οχι. Ο Θανάσης θέτει μόνο ερωτήματα. Πώς γίνεται, αναρωτιέται, να μη θέλει το ΚΚΕ να συνεργαστεί μαζί μας, αφού ο Λένιν το είπε καθαρά: «...απόλυτη ανάγκη για την πρωτοπορία του προλεταριάτου, για το συνειδητό του κομμάτι, για το κομμουνιστικό του κόμμα, να καταφεύγει σε ελιγμούς, σε συμφωνίες, σε συμβιβασμούς με τις διάφορες ομάδες των προλετάριων, με τα διάφορα κόμματα των εργατών και των μικρονοικοκυρέων».
Πώς ακριβώς ο Θανάσης χαρακτηρίζει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Ομάδα προλετάριων; Κόμμα των εργατών; 'Η κόμμα των μικρονοικοκυρέων; Γιατί ο Λένιν δε ζει για να αποφανθεί για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όσοι ζούμε, βλέπουμε και κρίνουμε ότι οι θέσεις του, οι προτάσεις του και η δράση του άλλων τα συμφέροντα εκπροσωπούν, ούτε των εργατών ούτε των μικρονοικοκυρέων...
Και τέλος, για να τελειώνει και η πλάκα, δεν αφήνουν τους μπολσεβίκους και τον μπολσεβικισμό και τον ηγέτη τους στην ησυχία τους; Που έχουν και το θράσος να τους επικαλούνται για να παραδώσουν μαθήματα στο ΚΚΕ, αυτοί που τους αποκήρυξαν απ' τους πρώτους;

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ



Δυναμώνουν οι κραδασμοί σε Ισπανία και Ιταλία
Το ένα πακέτο μέτρων μετά το άλλο παίρνει η ισπανική κυβέρνηση σε βάρος του λαού, για να διασώσει την ντόπια πλουτοκρατία
Χιλιάδες είναι οι Ισπανοί που αθροίζονται καθημερινά στις ατελείωτες ουρές της ανεργίας, σαν αποτέλεσμα της κρίσης του καπιταλισμού, που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις
Νέες αναταράξεις στο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της Ευρωζώνης και της ΕΕ προκαλεί η σταδιακή βύθιση της ισπανικής οικονομίας σε κρίση, επιβεβαιώνοντας το συγχρονισμένο χαρακτήρα της, κύρια σε ό,τι αφορά τις χώρες του παλιού καπιταλισμού και ιδιαίτερα την Ευρώπη. Τα αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων και περικοπών, που τη Δευτέρα συμπληρώθηκαν με ένα νέο, ύψους 10 δισ. ευρώ σε Υγεία και Παιδεία, δείχνουν ότι η επίθεση στους λαούς των κρατών μελών της Ευρωζώνης είναι ενιαία και κλιμακούμενη, ισοπεδώνοντας ό,τι απέμεινε όρθιο από τις εργατικές λαϊκές κατακτήσεις περασμένων δεκαετιών. Την ίδια ώρα, η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 24,3%.
Η ισπανική κυβέρνηση θα περιλάβει τις νέες περικοπές στο τριετές μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που αναμένεται να παρουσιάσει μέσα στον Απρίλη, με στόχο να συγκρατήσει το μεγάλο της έλλειμμα. Τις προηγούμενες μέρες, είχαν ανακοινωθεί και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, ύψους 27 δισ. ευρώ. Δείχνοντας την ανησυχία της αστικής τάξης για την εξέλιξη της κρίσης, ο διοικητής της ισπανικής κεντρικής τράπεζας δήλωσε χτες ότι οι τράπεζες της χώρας ίσως χρειαστούν επιπλέον κεφάλαια, αν επιδεινωθεί η κατάσταση στην οικονομία.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η κεντρική τράπεζα της χώρας στις αρχές του έτους, προβλέπεται συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 1,5% το 2012. Ακόμα πιο δυσοίωνες είναι οι αντίστοιχες προβλέψεις του ΔΝΤ, οι οποίες προβλέπουν βαθύτερη ύφεση (-1,7%) για φέτος, που θα συνεχιστεί και το 2013 (-0,3%). Την ίδια περίοδο, οι προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών της χώρας έκαναν λόγο για ανάπτυξη 2,3%% και 2,4% αντιστοίχως για το 2012 και το 2013, προβλέψεις που διαψεύδονται παταγωδώς, αυξάνοντας τις φωνές που λένε ότι σύντομα η Ισπανία, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, θα προσφύγει στο μηχανισμό δανειοδότησης.
Τα νέα δεν είναι καλύτερα για την Ιταλία, η οποία, παρά το γεγονός ότι διαφημίζεται σαν πρότυπο μεταρρυθμίσεων και ανοχής του λαού στα μέτρα της κυβέρνησης Μόντι, η κρίση είναι αδίστακτη και συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της. Ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Κ. Πασέρα, μιλώντας στη Βουλή για την πορεία της ιταλικής οικονομίας, υποστήριξε ότι«βρισκόμαστε σε ύφεση και η τάση αυτή, αν βασιστούμε στις έως τώρα προβλέψεις, θα διαρκέσει όλο το χρόνο» την ίδια ώρα που ο ΟΟΣΑ ανακοίνωνε πως το ΑΕΠ της Ιταλίας θα καταγράψει μείωση της τάξης του 1,6% το πρώτο τρίμηνο του 2012.
Το βάθος της αντανακλάται και στο αυξημένο (πάνω από μία ποσοστιαία μονάδα) επιτόκιο των τριετών ιταλικών ομολόγων στη δημοπρασία της Μεγάλης Πέμπτης, κατά την οποία η Ιταλία άντλησε 2,88 δισ. ευρώ.
Στο μεταξύ, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, δεν έκρυψε και χτες την προτίμηση της ντόπιας αστικής τάξης και των συμμάχων της για κυβέρνηση συνεργασίας των αστικών κομμάτων μετά τις εκλογές, λέγοντας σε ομιλία της στο Ινστιτούτο Brookings:«Ενας συνασπισμός των πολιτικών παρατάξεων μπορεί να αποτελεί οδηγό στη δύσκολη άσκηση που η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτό είναι επίσης κάτι πολύ θετικό και πρέπει να πω ότι ο Λουκάς Παπαδήμος βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση και αναγνωρίζω τις προσπάθειές του».
Η ίδια προκάλεσε ανοιχτά τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «αναγνωρίζονται οι θυσίες των Ελλήνων» και ότι επικροτεί «το κουράγιο του ελληνικού λαού». «Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι γενναίοι, όπως όλοι οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός που πληρώνουν τους φόρους τους και δέχονται τις περικοπές σε συντάξεις και μισθούς», είπε η Λαγκάρντ.

Ψήφο σ' αυτό που φοβίζει τους αστούς


Ψήφο σ' αυτό που φοβίζει τους αστούς
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Την ώρα που η «Αυγή» στο χτεσινό κύριο άρθρο της έγραφε ότι «η Αλ. Παπαρήγα δογματίζει ότι η ΕΕ δεν αλλάζει», την ίδια ώρα ένας αναλυτής στην «Ημερησία» χτυπούσε καμπανάκι: «Εχει τεθεί πλέον σε αμφισβήτηση η ίδια η θέση της χώρας στη σύγχρονη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, με κοινωνικούς πια όρους. Γιατί πώς αλλιώς να ερμηνευθεί η άποψη που διατυπώνει το 59% της κοινής γνώμης ότι τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μπορούν να αντιμετωπιστούν καλύτερα, στο πλαίσιο του εθνικού κράτους από ό,τι στο πλαίσιο ευρύτερων ενώσεων, όπως η ΕΕ; Και επίσης πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί το ότι μόνο το 23% συμμερίζεται την ανάγκη να προχωρήσει ακόμη περισσότερο η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης;»
Κατανοητή η αγωνία αστών και οπορτουνιστών τόσο για τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα του ελληνικού λαού όσο και για την πικρή διαπίστωση ότι ο λαός κατανοεί πως τον καπιταλιστή πρέπει πριν απ' όλα να τον αντιμετωπίσεις στην ίδια τη χώρα σου. Ο μέχρι τώρα μύθος έλεγε πως δεν φταίει η ΕΕ αλλά η κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων σ' αυτήν. Ενας τέτοιος μύθος καλλιεργεί την ελπίδα πως η αντικατάσταση των νεοφιλελευθέρων με σοσιαλδημοκράτες στις κυβερνήσεις θα φέρει αλλαγή και στην πραγματικότητα που ζουν οι λαοί. Ελα όμως που οι λαοί έχουν άλλη γνώμη. Γιατί έχουν μετρήσει σκληρά στο πετσί τους και τη νεοφιλελεύθερη και τη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της ΕΕ.
***
Η αγωνία των οπορτουνιστών μην και τυχόν περάσει η θέση του ΚΚΕ ότι η ΕΕ δεν αλλάζει, συναντά την αγωνία συνολικά των αστών για το γεγονός ότι οι αναλύσεις του ΚΚΕ τόσο για το χαρακτήρα της κρίσης, όσο και ειδικά για το δρόμο διεξόδου, ακουμπάνε στην ίδια την εμπειρία του λαού που και δημοσκοπικά πλέον φαίνεται να επικεντρώνει στην αναζήτηση λύσεων που να αντιμετωπίζουν τον αντίπαλο, τους καπιταλιστές, μέσα στην ίδια την έδρα τους.
Ο εργάτης όλο και περισσότερο κατανοεί από την ίδια την εμπειρία του, ότι όσο κι αν του λένε πως φταίει η τρόικα ή η τάδε κυβέρνηση, τον ίδιο τον τσακίζει ο καπιταλιστής μέσα στο χώρο δουλειάς. Εκεί κόβεται ο μισθός, εκεί αρπάζονται οι ασφαλιστικές εισφορές. Το κράτος των καπιταλιστών έρχεται να επικυρώσει - συμπληρώσει τη σφαγή με τη σφραγίδα μιας κυβερνητικής εξουσίας που όποια απόχρωση κι αν έχει δεν είναι άλλη από την κυβερνητική έκφραση της εξουσίας των καπιταλιστών.
Αυτό που σε άλλες εποχές έμοιαζε να είναι δύσκολο στην κατανόησή του από πλατιές μάζες εργαζομένων (που είτε έβλεπαν τον εχθρό μόνο στον καπιταλιστή, είτε έβλεπαν τον εχθρό μόνο στην εκάστοτε κυβέρνηση) σήμερα όλο και πιο συχνά γύρω μας γίνεται κοινή συνείδηση. Εχθρός είναι η εξουσία των καπιταλιστών, όπως αυτή εκφράζεται τόσο μέσα στους χώρους δουλειάς όσο και στο λεγόμενο δημόσιο βίο ως άσκηση κυβερνητικής εξουσίας.
***
Αυτή η όλο και περισσότερο κοινή ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα διαπίστωση - για την οποία έχουν συμβάλει τα μέγιστα τόσο οι αναλύσεις του ΚΚΕ όσο και η στην πράξη απόδειξή τους από τη δράση των κομμουνιστών καθημερινά στο εργατικό λαϊκό κίνημα - είναι που θορυβεί από κοινού την αστική τάξη και τους οπορτουνιστές που λόγος ύπαρξής τους είναι να μεταφέρουν μέσα στο εργατικό κίνημα την ιδεολογία της αστικής τάξης.
Αυτή η διαπίστωση που έχει «διά ταύτα» την ανάγκη να αναπτύσσεται παράλληλα και ενιαία η πάλη ενάντια στην πραγματική εξουσία των καπιταλιστών και στην κυβερνητική της έκφραση, είναι που εκφράζεται και σε ορισμένες λεπτομέρειες των δημοσκοπήσεων που μαρτυρούν πως για μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος η επιλογή πια της ψήφου τους είναι σε άμεση συνάρτηση με το δρόμο που βλέπουν ότι μπορεί να οδηγήσει στην υπεράσπιση των συμφερόντων τους, όχι γενικά και αόριστα, αλλά πολύ συγκεκριμένα.
Ολο και περισσότεροι μικροεπαγγελματίες κατανοούν ότι έχουν κοινό αντίπαλο με τους εργάτες, τα μονοπώλια. Ολο και περισσότεροι αγρότες κατανοούν ότι έχουν κοινό αντίπαλο με τους εργάτες το μεγάλο κεφάλαιο που τους αφανίζει. Ολο και περισσότερα νέα παιδιά κατανοούν πως το μέλλον τους εξαρτάται από την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, αξιοποίηση που είναι πλέον στο κέντρο της προσοχής σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης. Αυτή η κοινότητα συμφερόντων όλο και περισσότερο εκφράζεται με ενιαία καταδίκη κάθε γαλαζοπράσινης και ροζ πολιτικής, κάθε πολιτικής που, ενώ προσφέρει μια παραλλαγή κυβερνητικής διαχείρισης αφήνει άθικτη την εξουσία των μονοπωλίων που πλέον αναγνωρίζεται ως το κεντρικό πρόβλημα.
***
Με αυτά τα δεδομένα, η ένταση με την οποία πληθαίνουν τα άρθρα που στοχοποιούν το ΚΚΕ ως υπεύθυνο «διά πάσαν νόσον...» (χτες ήταν η σειρά των αρθρογράφων στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ να «επικοινωνήσουν» το σχετικό «non paper») ομολογεί με εύγλωττο τρόπο αυτό που τα αστικά κόμματα δε θέλουν να ομολογήσουν, αλλά η ίδια η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει:
Την απήχηση του καλέσματος του ΚΚΕ για πλατιά λαϊκή συσπείρωση - που πρέπει να εκφραστεί και εκλογικά με μεγάλη ενίσχυση του ΚΚΕ - ώστε τόσο σήμερα όσο και την επομένη των εκλογών να αμφισβητείται καθημερινά η εξουσία των μονοπωλίων, να παρεμποδίζεται η εφαρμογή της πολιτικής τους, να αυξάνεται η συγκέντρωση λαϊκών δυνάμεων που θα έχουν στόχο να πάρουν για τον εαυτό τους την ίδια την εξουσία και στην οικονομία, και στην πολιτική.




ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ - ΡΑΜΑΛΑ.-- Οικοδόμηση «μέτρων αποκατάστασης εμπιστοσύνης» ζητούν από Ισραήλ και Παλαιστινίους τα μέλη του διαμεσολαβητικού Κουαρτέτου (ΗΠΑ,ΟΗΕ, ΕΕ, Ρωσία) που συναντήθηκαν για να εξετάσουν το παρατεταμένο αδιέξοδο ενόψει της προγραμματισμένης, περισσότερο διαδικαστικής, συνάντησης του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου με τον Παλαιστίνιο ομόλογό του, Φαγιάντ, την επόμενη βδομάδα. Παράλληλα το Κουαρτέτο ζήτησε να συγκεντρωθεί άμεσα και η χρηματική βοήθεια που έχει προαναγγελθεί για την Π. Αρχή, ύψους 1,1 δισεκατομμυρίου δολαρίων.
ΑΜΠΟΥ ΝΤΑΜΠΙ - ΤΕΧΕΡΑΝΗ.-- «Παραβίαση της κυριαρχίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων» χαρακτήρισε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΑΕ, Σεΐκ Αμπντουλάχ μπιν Ζάγιεντ αλ Ναχαγία την επίσκεψη, την Τετάρτη, του Ιρανού Προέδρου Αχμαντινετζάντ στο νησί Αμπού Μούσα στον Περσικό Κόλπο, το οποίο διεκδικούν και οι δύο χώρες. Ο Αχμαντινετζάντ μιλώντας από το Αμπού Μούσα υποστήριξε, από την πλευρά του, ότι και μόνο η ονομασία του Κόλπου ως Περσικού αποδεικνύει πως πρόκειται για ιρανικό έδαφος μακριά μέσα στο χρόνο.
ΡΙΑΝΤ.-- Σφοδρές καταιγίδες και χιονόπτωση έπληξαν την νότια επαρχία της Σαουδικής Αραβίας, Ασήρ, προκαλώντας πλημμύρες και αποκλεισμούς που οδήγησαν στο θάνατο δύο παιδιά και δύο άνδρες. Ταυτόχρονα, οι αρχές της χώρας αρνούνται ότι έχει αρχίσει απεργία πείνας γνωστός ακτιβιστής ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων, ο Μουχάμαντ αλ Μπατζαντί, που είναι φυλακισμένος εδώ και ένα χρόνο.
ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ.-- Δύο ισχυρές σεισμικές δονήσεις έπληξαν το δυτικό Μεξικό χωρίς ωστόσο να προκαλέσουν θύματα ή μεγάλες ζημιές σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες. Σύμφωνα με το Γεωφυσικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, ο πρώτος σεισμός μεγέθους 6,5 βαθμών, σημειώθηκε τη νύχτα στο Μιτσοακάν ενώ ο δεύτερος μεγέθους 6,9 βαθμών, με επίκεντρο σε βάθος 6,2 μιλίων, σημειώθηκε χθες νωρίς το πρωί στα ανοιχτά της Μπάχα Καλιφόρνια.
ΧΑΡΤΦΟΡΝΤ.-- Με ψήφους 86 υπέρ και 62 κατά η ελεγχόμενη από τους Δημοκρατικούς Βουλή της πολιτείας Κονέκτικατ, λίγους μήνες πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου, ενέκρινε την κατάργηση της θανατικής ποινής και γίνεται η πέμπτη πολιτεία που εγκαταλείπει την εσχάτη των ποινών.
TZΑΚΑΡΤΑ.-- Πέντε ενήλικες σκοτώθηκαν και ένα παιδί τραυματίστηκε σοβαρά από τον προχτεσινό ισχυρό διπλό σεισμό που σημειώθηκε κοντά στις ακτές της βόρειας Ινδονησίας στην επαρχία Ατσεχ, ανακοίνωσε χτες εκπρόσωπος της ινδονησιακής υπηρεσίας αντιμετώπισης καταστροφών.
ΣΕΟΥΛ.-- Τελικά διατήρησαν την πρώτη θέση στο κοινοβούλιο οι Νοτιοκορεάτες συντηρητικοί του κυβερνώντος «Κόμματος Νέων Συνόρων» (NFP) κατά τις προχτεσινές εκλογές αφού παίρνει 152 έδρες από τις 300 (καίτοι 13 λιγότερες απ' ό,τι πριν). Το αντιπολιτευόμενο «Ενωμένο Δημοκρατικό Κόμμα» (DUP) παίρνει 127 έδρες (δηλαδή 38 περισσότερες). Η συμμετοχή των ψηφοφόρων κυμάνθηκε μόλις στο 54,3% αλλά ήταν αυξημένη σε σχέση με τις εκλογές του 2008 που έφθασε το 46,1%.
ΜΠΑΜΑΚΟ.-- Καθήκοντα μεταβατικού προέδρου του δυτικοαφρικανικού Μάλι ανέλαβε χτες και επίσημα ο έως πρότινος πρόεδρος της Βουλής, Ντιονκούντα Τραορέ στο πλαίσιο συμφωνίας με τον λοχαγό Σανόγκο του πραξικοπήματος της 22ης Μάρτη για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και τη διεξαγωγή εκλογών σε 40 μέρες.

TOP READ