Ο ψυχρός πόλεμος της Μέσης Ανατολής

Οι εξελίξεις στον Λίβανο

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΡΗΓΑΣ * Αρχικα Θεματα Διεθνη • 16 Νοεμβριου 2017

• 
  

Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου στις 2 Νοεμβρίου βρισκόταν στην Σαουδική Αραβία, στα πλαίσια επίσημου ταξιδιού, με πρόγραμμα να περάσει αμέσως μετά στις χώρες του Κόλπου, όπως το Μπαχρέιν, και τελικά να επιστρέψει στον Λίβανο. Στις 4 Νοεμβρίου ο Σαάντ Χαρίρι, μέσω μαγνητοσκοπημένου διαγγέλματος από την Σαουδαραβική τηλεόραση, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία του Λιβάνου, κατηγορώντας το Ιράν ότι θέλει να τον σκοτώσει. Ο πρόεδρος του Λιβάνου, Μισέλ Αούν, δεν έκανε δεκτή την παραίτηση. Η εκτίμηση που επικρατεί στον Λίβανο, μετά από αυτό το γεγονός, είναι ότι είτε ο Χαρίρι αποφάσισε να φέρει την χώρα σε πολιτικό αδιέξοδο –πιεζόμενος από τους Σαουδάραβες είτε ότι είναι επί της ουσίας αιχμάλωτος της κυβέρνησης του Ριάντ.

Η πολιτική κατάσταση στον Λίβανο

Στον Λίβανο, τα τελευταία χρόνια, υπήρχαν δύο βασικοί συνασπισμοί: ο ένας ήταν υπέρ της Συρίας και της στενής σχέσης με το Ιράν και ο άλλος εναντίον της Συρίας και υπέρ της συνεννόησης με την Σαουδική Αραβία. Οι κυρίαρχες φιγούρες των δύο σχηματισμών ήταν, για τον πρώτο, ο Μισέλ Αούν, που κατά βάση στηρίζεται από τους χριστιανούς και τους Σιίτες μουσουλμάνους του Λιβάνου (μεταξύ των οποίων και η Χεζμπολάχ), και για τον δεύτερο, ο Σαάντ Χαρίρι που στηρίζεται από τους Σουνίτες μουσουλμάνους.
Από τον Οκτώβριο του 2016 επήλθε συμβιβασμός μεταξύ των δύο και η εξουσία χωρίστηκε ως εξής, η προεδρία ανατέθηκε στον φιλοσύριο Μισέλ Αούν και η πρωθυπουργία στον Χαρίρι του φιλοσαουδαραβικού σχηματισμού. Από τότε μέχρι και πριν από 10 μέρες ο Λίβανος είχε μία από τις πιο σταθερές περιόδους της Ιστορίας του. Όλα αυτά όμως άλλαξαν μετά την απόφαση(;) του Σαάντ Χαρίρι να παραιτηθεί.

Ο πόλεμος στην Συρία επηρεάζει όλη την περιοχή

Όλες οι παραπάνω εξελίξεις έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί λόγω του πολέμου στην Συρία που μαίνεται επί 7 χρόνια. Στο τέλος του πολέμου, το οποίο εκτιμάται πως πλησιάζει, οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ φαίνεται να στηρίζονται από τους Αμερικάνους, πράγμα που έχει οδηγήσει σε εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Η Συριακή αντιπολίτευση, για την οποία τόσος λόγος είχε γίνει στην αρχή, έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Ο Άσαντ έχει συμμαχήσει με τους Ρώσους και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου έχει επίσης στείλει στρατό στο πλευρό του Άσαντ. Τέλος, ο ISIS μετά την πτώση του Χαλεπιού χάνει την μία πόλη μετά την άλλη. Ο ISIS γίνεται κοινά αποδεκτό πλέον ότι εξοπλιζόταν επί χρόνια από την Σαουδική Αραβία και με την ανοχή των Αμερικάνων, αφότου προέκυψε ως η κυρίαρχη δύναμη εναντίον της φιλοϊρανικής κυβέρνησης Άσαντ στην Συρία και της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Όλες οι υπόλοιπες ομάδες της Συριακής αντιπολίτευσης που στηρίχθηκαν διεθνώς και εξοπλίστηκαν από του Αμερικάνους είτε απορροφήθηκαν από τον ISIS, είτε συμμάχησαν μαζί του, είτε διαλύθηκαν.

Ο ψυχρός πόλεμος της Μέσης Ανατολής

Σήμερα οι δύο βασικοί «παίκτες» στην περιοχή φαίνεται να είναι από την μία το Ιράν και οι συν αυτώ (η κυβέρνηση Άσαντ στην Συρία και η Χεζμπολάχ) οι οποίοι ονομάζουν εαυτούς «άξονα της αντίστασης» –ενάντια στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ. Από την άλλη, η Σαουδική Αραβία μαζί με όλα τα κρατίδια του Κόλπου που διαθέτουν την στήριξη των ΗΠΑ. Οι εξελίξεις στο μέτωπο της Συρίας οδήγησαν τους τελευταίους 6 μήνες σε μία επιθετική στάση των Σαούντ στη Σαουδική Αραβία. Το καλοκαίρι που μας πέρασε άλλαξε ο πρίγκιπας διάδοχος και προωθήθηκε ο 32χρονος Μωχάμεντ μπιν Σαλμάν, ο οποίος έχει τις καλύτερες σχέσεις με τους Αμερικάνους. Στις 6 Ιουνίου με την επίσκεψη Τραμπ υπογράφηκε συμφωνία εξοπλισμών ύψους 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τις ΗΠΑ, και τον ίδιο μήνα η Σαουδική Αραβία έκλεισε τα σύνορά της με το Κατάρ, επειδή το τελευταίο έφτασε κοντά στο να κλείσει εμπορική συμφωνία με το Ιράν.
Εκτιμάται ότι η Σαουδική Αραβία, μέσω της παραίτησης Χαρίρι, πιθανόν πιέζει τον Λίβανο και το Ιράν προκειμένου να συμπεριφερθούν βεβιασμένα και να προξενήσουν μια νέα σύρραξη δι’ αντιπροσώπων. Αυτή τη φορά είτε μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ είτε μεταξύ των ΗΠΑ του Τραμπ και του Ιράν.
Στο ίδιο μήκος κύματος αλλά από διαφορετική αφετηρία ο Γ.Γ. της Χεζμπολάχ, Χασσάν Νασράλα, πριν από μήνες ανέφερε ότι «ο άξονας της αντίστασης», στον οποίο η Χεζμπολάχ συμμετέχει, νίκησε μεν αλλά τώρα θα υποστεί το κόστος τής νίκης. Η ήττα έχει ξεκάθαρο τίμημα, αλλά και η νίκη έχει τίμημα επειδή οι ηττημένοι θα προσπαθήσουν, είτε να περιορίσουν τα οφέλη των νικητών είτε να επανέλθουν με δεύτερο γύρο πολεμικής αναμέτρησης.

Έκρυθμη κατάσταση στην περιοχή 

Όλα αυτά δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι ο πόλεμος είναι προ των πυλών. Η Χεζμπολάχ είναι πολύ έμπειρη οργάνωση για να πέσει εύκολα σε μία τέτοια παγίδα. Το Ισραήλ αντιλαμβάνεται ότι η Χεζμπολάχ είναι πολύ δυνατότερη από την τελευταία μεταξύ τους αναμέτρηση, το 2006. Τέλος, η δημοτικότητα του Τραμπ είναι στο ναδίρ και ο ίδιος φαίνεται αρκετά ανεύθυνος, ώστε να παίξει το πολεμικό χαρτί προκειμένου να επανεκλεγεί. Ωστόσο μετά το στραπάτσο του Ιράκ την προηγούμενη δεκαετία, η αμερικάνικη κοινωνία δεν είναι σε κατάσταση να υποστηρίξει μία νέα ευρείας κλίμακας πολεμική αναμέτρηση.
Το σίγουρο είναι ότι η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είναι πολύ σοβαρή. Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις άλλωστε, οι ΗΠΑ έχουν αρνηθεί να πάρουν ξεκάθαρη θέση, ενώ η Χεζμπολάχ μιλά ξεκάθαρα για «απαγωγή» του πρωθυπουργού του Λιβάνου και de facto κήρυξη πολέμου από την πλευρά της Σαουδικής Αραβίας. Από την στιγμή όμως που ο Λίβανος και η Σαουδική Αραβία δεν έχουν κοινά σύνορα, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να σημαίνει πραγματική σύγκρουση, τουλάχιστον σε χερσαίο επίπεδο.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κομβικό σημείο σε σχέση με την Μ. Ανατολή. Αφού ένας εμφύλιος, όπως αυτός της Συρίας, επηρέασε την κατάσταση της χώρας σε μεγάλο βαθμό, είναι προφανές ότι μια σύρραξη μεταξύ κρατών στην περιοχή, που σίγουρα θα εμπλακεί και η Τουρκία, θα οδηγήσει σε κατακλυσμιαίες εξελίξεις και η χώρα μας δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει σε ένα βαθμό. Ας μην ξεχνάμε, δε, πως ότι είμαστε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και έχουμε αμερικάνικες βάσεις. Μπορεί οι κυβερνήσεις και οι δημοσιολόγοι να υποστηρίζουν ότι είμαστε, επί της ουσίας, πάντα …αθώοι σε ό,τι συμμετέχουμε στα πλαίσια των συμμαχιών μας, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να μην το βλέπει ακριβώς έτσι.

Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει...

Τους βόλεψε... 

• Το πόσο βόλεψε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ η εκφυλιστική κατάσταση που ξετυλίχτηκε τις δυο προηγούμενες μέρες στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων... δεν λέγεται! Ουσιαστικά, έτριβαν τα χέρια τους που μια γκρούπα έβαλε λουκέτο στο χώρο και εμπόδισε τον εορτασμό. Γιατί έτσι, δεν θα ακούγονταν τα καταγγελτικά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα του Πολυτεχνείου, που αποκτούν σήμερα ακόμα μεγαλύτερη επικαιρότητα μετά τους εναγκαλισμούς Τσίπρα - Τραμπ και την όλο και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις αντιθέσεις, με πολύ επικίνδυνες συνέπειες για το λαό μας.
• Και έφτασαν σε τέτοιο σημείο να μην κρύβουν τη χαρά τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι, που σε ψήφισμα που κατέβασε η παράταξή τους («Μπλόκο») στο φοιτητικό σύλλογο του Φυσικού Αθήνας, ουσιαστικά ταυτίζεται με την αντικομμουνιστική ρητορική της γκρούπας που εμπόδισε τον εορτασμό! Στην ανακοίνωση που μοίραζε η ομαδούλα που έβαλε λουκέτο στο Πολυτεχνείο, ανάμεσα σε διάφορα που έγραφε και μαρτυρούσαν «τρικυμία εν κρανίω», κατηγορούσε το ΚΚΕ ότι τάχα απουσίαζε από την εξέγερση του 1973 και στη συνέχεια την καπηλεύτηκε κι ότι γι' αυτό η εν λόγω γκρούπα αποφάσισε να σπάσει την «καπηλεία της εξέγερσης» και να ακυρώσει «το πανηγύρι των κομματικών οργανώσεων».
• Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα λοιπόν, το ψήφισμα της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ γράφει: «Πρακτικές αποκλεισμού που διέπονται από μια λογική ιδιοκτησίας της ιστορίας, της μνήμης και των αγώνων του κινήματος, ουδεμία σχέση έχουν με τους συλλογικούς αγώνες για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Αντιθέτως, είναι περιθωριοποιημένες και υπονομεύουν το ίδιο το κίνημα. Οι πρακτικές αυτές όμως δεν προέκυψαν σήμερα. Βαρύτατες ευθύνες φέρουν και οι πολιτικές δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της ΠΚΣ οι οποίες όλο το προηγούμενο διάστημα λειτούργησαν ως ιδιοκτήτες του φοιτητικού κινήματος, υιοθετώντας λογικές αποκλεισμού σε όποιον δεν συμφωνούσε μαζί τους, τόσο από τις θεσμικές όσο και από τις κινηματικές διαδικασίες. Είναι αυτοί που επικαλούνται διαρκώς το φοιτητικό κίνημα ενώ παράλληλα έχουν διαλύσει τις δομές και τις διαδικασίες του. Σπείρανε ανέμους και θερίζουν θύελλες».
• Το ποιες δυνάμεις ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το φοιτητικό κίνημα σήμερα είναι βέβαια γνωστό. Ωστόσο, οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν έχουν πρόβλημα ακόμα και να αθωώσουν τους ΔΑΠιτο-ΠΑΣΠίτες γι' αυτή την κατάσταση και να τη χρεώσουν στην Πανσπουδαστική! Το μόνο που έχουμε να τους πούμε είναι να χαίρονται τους συμμάχους τους! Και τον Τραμπ και την γκρούπα που τόσο πολύ τους βόλεψε, εμποδίζοντας τον εορτασμό...

Αποχώρησαν από το Πολυτεχνείο

Αφού υπηρέτησαν το στόχο να παρεμποδίσουν τον 3ήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου, κλειδώνοντας τις πύλες του ιστορικού κτιρίου του Ιδρύματος, τελικά οι κουκουλοφόροι που εμφανίζονταν ως «κατάληψη του Πολυτεχνείου», απασφάλισαν τις πύλες χτες, νωρίς το απόγευμα. Οι δύο αυτές μέρες ήταν αρκετές για να αποκαλυφθεί ότι εκτελούσαν σχέδιο χαφιέδικων και προβοκατόρικων μηχανισμών, που μόνο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την πρεσβεία των ΗΠΑ και τις δυνάμεις καταστολής εξυπηρετούσε. 

Η λογική αποκλεισμού εκδηλώσεων των πολιτικών κομμάτων και νεολαιών, ο αποκλεισμός φοιτητικών συλλόγων, σωματείων καθώς και το αντι-ΚΚΕ μένος ήταν αυτά που χαρακτήρισαν την προσπάθεια των κουκουλοφόρων. Το άνοιγμα των εισόδων έγινε σε συνεννόηση με διάφορες ομάδες και «εσωτερικές» συνεννοήσεις με το «χώρο» των λεγόμενων αναρχοαυτόνομων, ώστε να διασωθούν τα προσχήματα. Στη συνέχεια, αυτές και άλλες ομάδες, συνδιαλεγόμενες με τους παραπάνω μπράβους, στην ουσία νομιμοποίησαν αυτήν την κατάσταση, προσπαθώντας να στήσουν έναν εκ των υστέρων «εορτασμό» - καρικατούρα, μια προσπάθεια που βεβαίως δεν βρήκε ανταπόκριση.

Η μαζική συμμετοχή της νεολαίας η καλύτερη απάντηση

Σε σχόλιό του για τον αγωνιστικό εορτασμό του Πολυτεχνείου το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ σημειώνει:

«Η ΚΝΕ καλεί μαζικά τους νέους και τις νέες να συμμετάσχουν στη μεγάλη πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα και στις εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Να τιμήσουμε την εξέγερση και το σύγχρονο μήνυμά της ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ, με μαχητικές διαδηλώσεις με τα μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τα ταξικά εργατικά σωματεία και τους Φοιτητικούς Συλλόγους.

Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους προσπάθησαν να εμποδίσουν τον αγωνιστικό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του '73, αλλά και σε όσους τους νομιμοποιούν και ουσιαστικά μετατρέπουν τον εορτασμό σε μια καρικατούρα. Να πάρουν απάντηση οι ενέργειες που εξυπηρετούν αντικειμενικά τον μόνιμο καημό της πρεσβείας των ΗΠΑ και όσων ακόμα τον συμμερίζονται από το αστικό πολιτικό σύστημα για να απογυμνωθεί το Πολυτεχνείο από το αντιιμπεριαλιστικό, εξεγερτικό του περιεχόμενο, μέχρι και να μην πραγματοποιούνται καθόλου εκδηλώσεις, που αποτελεί βασική τους επιδίωξη».

Ριζοσπάστης

Αναμασήματα...

Με μια άθλια προπαγάνδα πάνω στα ρημάδια που αφήνει πίσω της η αντιλαϊκή πολιτική, επανήλθαν χτες τα κυβερνητικά στελέχη, αστικά επιτελεία και ΜΜΕ, μιλώντας για το νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού της Δυτικής Αττικής. Τι έλεγαν όλη μέρα; Πάνω - κάτω ότι φταίει ο εργατόκοσμος που πνίγεται με την πρώτη δυνατή μπόρα! Γιατί λέει έχτιζε όπου έβρισκε, «ανέχτηκε» το μπάζωμα των ρεμάτων -μέχρι κι ότι δεν «κάρφωνε» ο ένας τον άλλο όταν έπρεπε (!) ακούστηκε - και πάει λέγοντας. Η γνωστή, χυδαία «επιχειρηματολογία», ότι η εργατική τάξη και ο λαός φταίνε για τα δεινά τους, αυτά που φορτώνει στην πλάτη τους το καπιταλιστικό σύστημα, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους...

... συγκάλυψης

 

Λες και είναι ο εργατόκοσμος (και όχι οι κυβερνήσεις και η ΕΕ) που δεν επιλέγει τα αντιπλημμυρικά και άλλα έργα, επειδή δεν είναι «ανταποδοτικά», δεν φέρνουν δηλαδή κέρδη στο κεφάλαιο. Λες και είναι οι εργαζόμενοι (και όχι το αστικό κράτος και η τοπική διοίκηση) που κάνουν το σχεδιασμό με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου. Λες κι ο αντιπλημμυρικός σχεδιασμός «σκοντάφτει» στην αυθαίρετη οικιστική δόμηση και όχι στην εμπορευματοποίηση της γης και στο χωροταξικό σχεδιασμό, που έχει σε απόλυτη προτεραιότητα τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η «κολοκυθιά» που παίζεται πάνω στις πλάτες του λαού έχει στόχο να κρύψει την πραγματική αιτία αυτής και των προηγούμενων καταστροφών, που δεν είναι άλλη από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, στο βωμό του οποίου θυσιάζονται οι λαϊκές ανάγκες. Αυτό, την καρδιά του προβλήματος, πρέπει να στοχεύσουν οι εργαζόμενοι.

Αρπακτικά

 

«Η κυβέρνηση στηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα, που σέβεται τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, τηρεί τη νομοθεσία και λέει όχι στην παρασιτική και αρπακτική συμπεριφορά επιχειρηματιών που επί δεκαετίες απομυζούσαν κρατικά κονδύλια και στο τέλος έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα», είπε ο πρωθυπουργός, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα «Πλαστικά Θράκης». Ο διαχωρισμός σε «καλούς» και «κακούς» καπιταλιστές, με κριτήριο το κατά πόσο σέβονται την εργατική νομοθεσία, γίνεται για να θολώσουν τα νερά. Η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν φιλοδωρήσει το κεφάλαιο με μια στιβαρή αντεργατική νομοθεσία, που θεσμοποιεί και επιτείνει την άθλια κατάσταση στους χώρους δουλειάς. Οσο για το πού και πώς θα επενδύσουν τα κεφάλαιά τους οι καπιταλιστές, κριτήριο δεν υπήρξε ποτέ ο «πατριωτισμός» τους, αλλά το μεγαλύτερο κέρδος. Γι' αυτό άλλωστε ο καπιταλισμός έχει για «θεό» την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, την άρση οποιουδήποτε εμποδίου στην επένδυσή τους, όπου μπορούν να αποδώσουν περισσότερα. Οσο για τον παρασιτισμό, τον οποίο ξορκίζει ο πρωθυπουργός, ας ψάξει να τον βρει στην ίδια τη λειτουργία του κεφαλαίου στην παραγωγή, εκεί όπου ο πλούτος που παράγουν με τον ιδρώτα τους οι πολλοί γίνεται κτήμα εκείνων που δεν χρειάζεται να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι. Αυτά είναι τα πραγματικά αρπακτικά και η κυβέρνηση (όπως και η προκάτοχοί της) τα ταΐζει στο στόμα...

Τώρα!

 

«Τώρα δεν είναι ώρα για αντιπαραθέσεις», «δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών», για «μικροπολιτική». Είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που «φορέθηκαν» πολύ, μετά και το νέο έγκλημα στη Δυτική Αττική, τόσο από τα στελέχη της κυβέρνησης και της τοπικής διοίκησης, από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ. Τα ίδια, θυμίζουμε, έλεγαν και το καλοκαίρι, αμέσως μετά τις μεγάλες πυρκαγιές, τα ίδια και μετά το ναυάγιο του «Αγ. Ζώνη ΙΙ» και την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή στον Σαρωνικό. Η προσπάθεια να βάλουν το λαό στη γωνία δεν πρέπει να περάσει. Ακριβώς τώρα πρέπει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να αποδώσουν τις ευθύνες στη διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου. Τώρα είναι η ώρα να διεκδικήσουν μέτρα άμεσης ανακούφισης με ευθύνη του κράτους, αποζημιώσεις, έργα αντιπλημμυρικής και όχι μόνο προστασίας. Ακριβώς τώρα είναι η ώρα που πρέπει να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα για τα αποτελέσματα της ανάπτυξης που υπηρετεί το κεφάλαιο και παρασέρνει στο διάβα της τις δικές τους ανάγκες. Τώρα είναι που πρέπει να οργανώσουν τον αγώνα τους ενάντια στην πηγή του κακού, το καπιταλιστικό κέρδος και όσους το υπηρετούν.

Ριζοσπάστης

Πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο οι άνθρωποι χωρίς εξασφαλισμένη στέγη στη Γερμανία

       

Εντυπωσιακή αύξηση παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ανθρώπων στη Γερμανία – την «ατμομηχανή» της ΕΕ – που δεν έχουν «σταθερή στέγη» ή που μένουν στους δρόμους. Το 2016 οι άστεγοι ανήλθαν στις 860.000,από 335.000 το 2014 (αύξηση κατά 150%), σύμφωνα με τα ετήσια στατιστικά στοιχεία της Ομοσπονδιακής Κοινότητας «Βοήθεια για τους Άστεγους» (BAG Wohnungslosenhilfe), που συνενώνει τις υπηρεσίες και τις δομές για ανθρώπους με «κοινωνικά προβλήματα» όλης της χώρας. Οι προβλέψεις λένε πως οι άστεγοι θα φτάσουν το 2018 στα 1,2 εκατ. αν δεν παρθούν «δραστικά μέτρα».

Όπως σημειώνεται στην έκθεση, σχεδόν οι μισοί από τους άστεγους της χώρας είναι πρόσφυγες και μετανάστες (440.000), ωστόσο και χωρίς να συμπεριληφθούν αυτοί, η αύξηση σε σχέση με το 2014 είναι μεγάλη (25%). «Η μετανάστευση επιδείνωσε εντυπωσιακά τη συνολική κατάσταση, αλλά δεν είναι η μόνη αιτία της αύξησης των αστέγων», εξηγεί ο διευθύνων σύμβουλος της BAG W, Τόμας Σπεχτ.

Για τους 420.000 άστεγους που δεν είναι πρόσφυγες – μετανάστες, τα κοινωνικά – δημογραφικά δεδομένα δείχνουν: Το 70% είναι άγαμοι, το 30% ζουν με τα παιδιά τους ή με τον/την σύντροφό τους σε προσωρινές στεγαστικές λύσεις, ενώ πάνω από 30.000 ανήλικοι δεν έχουν σταθερή στέγη.

Αλλά και ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στους δρόμους αυξήθηκε κατά 1/3 από το 2014, σε περίπου 52.000. Μεταξύ αυτών είναι πολλοί οι αλλοδαποί από άλλες χώρες της ΕΕ: Ειδικά στις πόλεις, αποτελούν περίπου το 50% των αστέγων. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα στον Ζωολογικό Κήπο του Βερολίνου, που κατακλύζεται από άστεγους – οι περισσότεροι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη. Αυτοί δεν μπορούν να εκδιωχθούν, αλλά δεν δικαιούνται άμεσα παροχές ή διαμονή.

Πάντως οι «βασικές αιτίες για την αύξηση των αστέγων βρίσκονται στην εδώ και δεκαετίες στεγαστική πολιτική στη Γερμανία, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή καταπολέμηση της φτώχειας»,σημειώνει ο Τ. Σπεχτ, δηλαδή στην «ανεπαρκή προσφορά οικονομικά προσιτών σπιτιών και κοινωνικών κατοικιών». «Επιπλέον, οι δήμοι, τα ομοσπονδιακά κρατίδια και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχουν πουλήσει τα δικά τους αποθέματα προσιτών οικονομικά κατοικιών σε ιδιώτες επενδυτές», προσθέτει.

Στο μεταξύ, απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου θα επιδεινώσει την υπάρχουσα κατάσταση: Στο εξής οι δικαιούχοι επιδομάτων Πρόνοιας και Ανεργίας (Hartz IV) «δεν θα έχουν καμία αξίωση για απεριόριστη καταβολή του κόστους διαμονής και θέρμανσης» και τα κέντρα απασχόλησης θα καταβάλλουν μόνο ποσά που αντιστοιχούν στο χαμηλότερο επίπεδο ενοικίων. Ταυτόχρονα όμως τα χαμηλά ενοίκια είναι όλο και πιο δυσεύρετα στη Γερμανία, επομένως οι άποροι θα αναγκαστούν να ξεσπιτωθούν. Η απόφαση πάρθηκε μετά από προσφυγή μιας δικαιούχου του επιδόματος Hartz IV, η οποία έπρεπε συνολικά να πληρώνει για ενοίκιο και θέρμανση 642 ευρώ το μήνα και λάμβανε μόλις 439 ευρώ από το κέντρο απασχόλησης.

Ο Σύριζα και το Πολυτεχνείο

Δημοσιεύτηκε στην Κατιούσα

Η “κατάληψη Πολυτεχνείου” δανείστηκε το όνομα, το χώρο και τα σύμβολα της εξέγερσης του 73′, για να τα προστατέψει -λέει- από τις οργανώσεις που τα καπηλεύονται. Στις ανακοινώσεις της ζητάει “τρόφιμα και τσιγάρα” από τον κόσμο, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα και τραγωδία μαζί. Και το πιο σημαντικό: οδηγεί την κουβέντα στην ουσία, τα κρίσιμα ζητήματα που καίνε τον κόσμο.

–Πότε θα έρθει ο Μαλάμης κι οι οικοδόμοι; Τι θα γράφει η Πανσπουδαστική νο 9; Πότε θα βγάλει νέο τραγούδι ο Πανούσης για το Χημείο; Θα πούμε επιτέλους κάτι για το ΚΚΕ; Ως πότε θα κρατάει αυτή η ασυλία του;

Και το πιο εντυπωσιακό είναι πως δεν υπάρχει καμία αναφορά -παρά μόνο κάτι ξώφαλτσες για ξεκάρφωμα- στην κυβέρνηση και το Σύριζα. Μα ποιος κυβερνάει τέλος πάντων αυτόν τον τόπο;
Η σχέση του Σύριζα -από όταν έγινε κυβέρνηση- με το Πολυτεχνείο πετάει από κορυφή σε κορυφή και σκάβει όλο και πιο βαθιά στον πάτο.

Μια χρονιά είχε απαλειφθεί εντελώς τυχαία -κοίτα να δεις- κάθε αναφορά στις ΗΠΑ και το ρόλο που έπαιξαν για την επικράτηση της χούντας.
Τη δεύτερη χρονιά έστειλαν στα κλεφτά τον Τσίπρα στο Πολυτεχνείο, μαζί με τους ασφαλίτες της προσωπικής του φρουράς, να καταθέσει στα μουλωχτά στεφάνι, για να πουλήσει μούρη ως ο πρώτος πρωθυπουργός που τολμάει να το κάνει -που ακόμα κι αυτό λαθροχειρία ήταν, αλλά ποιος ασχολείται με λεπτομέρειες.

Στην πορεία που ακολούθησε, τα μπλοκ του Σύριζα ήρθαν κι αυτά σχεδόν incognito, έσκασαν μύτη κάπου προς το τέλος και μπήκαν πίσω από τα μπλοκ των κομμουνιστών, για να γλιτώσουν τη γιούχα. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ο μόνος δρόμος είναι πίσω απ’ τα παιδιά.

Φέτος, με τις αναμνήσεις από το ταξίδι στις ΗΠΑ ακόμα νωπές, κανείς Συριζαίος δε θα τολμούσε να σκάσει μύτη στο τριήμερο του Πολυτεχνείου. Εκτός κι αν έκαναν το σύστημα-λαγός, σαν τη νεολαία ΠΑΣΟΚ, που έχει καπηλευτεί τη ματοβαμμένη σημαία, έρχεται περίπου κατά τις δύο-τρεις το μεσημέρι κι ολοκληρώνει τη διαδρομή σε χρόνο ρεκόρ, με χαλαρό τζόκινγκ.

Ακόμα κι η φετινή εκδήλωση της νεολαίας Σύριζα για το Πολυτεχνείο, με ομιλητή τον Τσίπρα, είχε προγραμματιστεί να γίνει στο…  εναλλακτικό Γκάζι, σε απόσταση ασφαλείας από τους υπόλοιπους. Και τελικά δεν έγινε καν, λόγω της κακοκαιρίας και των θυμάτων, γιατί δεν ήταν καλή μέρα για πανηγυρικούς λόγου της δεκάρας.

Από τη στιγμή λοιπόν που οι Συριζαίοι δεν πρόκειται να πατήσουν στο Πολυτεχνείο, το καλύτερο σενάριο θα ήταν να μη γίνουν καν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις του τριήμερου εορτασμού. Και -ω του θαύματος- κοίτα να δεις πόσο βολικά ήρθαν τα πράγματα, με αυτήν την κατάληψη από μια χούφτα άτομα που δεν ανήκουν σε καμία οργάνωση, καμία συλλογικότητα, λες και φύτρωσαν από το έδαφος.

Έσβησαν μάλιστα και τα ιστορικά συνθήματα από την πύλη του Πολυτεχνείου (έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ), μάλλον γιατί καπηλεύονταν το γνήσιο εξεγερσιακό πνεύμα τους και το πραγματικό μήνυμα της επετείου:
Το Πολυτεχνείο ζει, έξω τα κόμματα κι οι οργανώσεις…

Μα γιατί κάνετε αυτή τη σύνδεση, έχετε αποδείξεις; θα ρωτήσει κανείς.
Αστυνομικά τεκμήρια, όχι. Υπάρχει όμως καλύτερη απόδειξη από το ότι ένα τσούρμο κουκουλοφόρων όπου δε συμμετέχει καμία αναρχική ομάδα-συλλογικότητα, καπελώνει το τριήμερο για να ακυρώσει τις εκδηλώσεις τιμής και δρα σαν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης; Σαν “αριστερό” παρακράτος -που θα έλεγαν και κάποιοι γραφικοί Δεξιοί, οι οποίο ωστόσο έχουν λουφάξει τώρα στη γωνιά τους.


Ο Σύριζα μπορεί να μην πατήσει ποτέ ξανά στο Πολυτεχνείο με τις οργανώσεις του και τα άμαζα μπλοκ του. Είναι όμως μέσα στο Πολυτεχνείο δια αντιπροσώπων και προσπάθησε να ακυρώσει τις εκδηλώσεις και πάνω από όλα το μήνυμα της επετείου. Μόνο με μια “αριστερή κυβέρνηση” τύπου Σύριζα θα μπορούσε να γίνει αυτό. Και αυτή είναι μία ακόμα απόδειξη για το βρώμικο ρόλο της “ροζ αριστεράς”, της πιο βρώμικης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης, του πιο καλού υπηρέτη της αστικής τάξης και του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού.

Χτες η κατάληψη τερματίστηκε -μετά από πορεία αναρχικών κι εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων, αλλά κι εσωτερικές συνεννοήσεις- αλλά το πουλάκι -για φέτος τουλάχιστον- μάλλον πέταξε. Και το χειρότερο είναι πως τα πολιτικά του αφεντικά, σε κράτος και κυβέρνηση, παραμένουν κυρίαρχα και παίζουν μπάλα σχεδόν ανενόχλητοι…

Αναμασήματα...

Με μια άθλια προπαγάνδα πάνω στα ρημάδια που αφήνει πίσω της η αντιλαϊκή πολιτική, επανήλθαν χτες τα κυβερνητικά στελέχη, αστικά επιτελεία και ΜΜΕ, μιλώντας για το νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού της Δυτικής Αττικής. Τι έλεγαν όλη μέρα; Πάνω - κάτω ότι φταίει ο εργατόκοσμος που πνίγεται με την πρώτη δυνατή μπόρα! Γιατί λέει έχτιζε όπου έβρισκε, «ανέχτηκε» το μπάζωμα των ρεμάτων -μέχρι κι ότι δεν «κάρφωνε» ο ένας τον άλλο όταν έπρεπε (!) ακούστηκε - και πάει λέγοντας. Η γνωστή, χυδαία «επιχειρηματολογία», ότι η εργατική τάξη και ο λαός φταίνε για τα δεινά τους, αυτά που φορτώνει στην πλάτη τους το καπιταλιστικό σύστημα, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους...

Ξερνάει αντικομμουνισμό το Ευρωκοινοβούλιο

Σε φορέα χυδαίου, ωμού αντικομμουνισμού αναδεικνύεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παίρνοντας επ' ώμου την αντικομμουνιστική εκστρατεία συνολικά της ΕΕ και καταρρίπτοντας κάθε ισχυρισμό των απολογητών της υπέρ της υποτιθέμενης δημοκρατικότητάς του. Προχτές φιλοξένησε μια ακόμα αισχρή και ανιστόρητη συζήτηση, με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με θέμα «Η κληρονομιά του ολοκληρωτισμού της επανάστασης των Μπολσεβίκων του 1917», και στόχο την εξίσωση του φασισμού/ναζισμού - γνήσιου παιδιού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας - με τον κομμουνισμό, την παραχάραξη και κατάφωρη διαστρέβλωση της Ιστορίας.
Λίγες μέρες πριν, το ίδιο είχε φιλοξενήσει δύο εκθέσεις της πολιτικής Ομάδας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών με τίτλο «Γιατί δεν έγιναν δίκες της Νυρεμβέργης για τους κομμουνιστές;» και «Εγκλημα χωρίς τιμωρία», στο πλαίσιο των οποίων διατυπώθηκαν αξιώσεις για δίκες και διώξεις κομμουνιστών και κομμουνιστικών κομμάτων.
Είχε προηγηθεί εκδήλωση υπό την αιγίδα του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Α. Ταγιάνι και του Λαϊκού Κόμματος για τους «διαφωνούντες στον κομμουνισμό»...

***

Τον περασμένο Αύγουστο, αντικομμουνιστικές δάφνες επιχείρησε να δρέψει η εσθονική προεδρία της ΕΕ, διοργανώνοντας αντικομμουνιστικό συνέδριο όπου έφτασαν οι συμμετέχοντες να ταυτίζουν το «Κεφάλαιο» του Μαρξ με το εμετικό «Ο αγών μου» του Χίτλερ! Οι αντικομμουνιστικές φιέστες στο Ταλίν είχαν την επίσημη σφραγίδα της ΕΕ, στο πλαίσιο της «Μέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», που έχει καθιερώσει το Ευρωκοινοβούλιο.
Τη συνολική προσπάθεια κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, εξίσωσής του με το φασισμό - ναζισμό, στεγάζει το λεγόμενο «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας» που λειτουργεί η ΕΕ στις Βρυξέλλες, με τη στήριξη όλων ανεξαιρέτως, Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελεύθερων, Σοσιαλδημοκρατών, Συντηρητικών, οπορτουνιστών, ακροδεξιών και φασιστών.
Γιατί άλλωστε τα προτάγματα του κεφαλαίου ενώνουν το πολιτικό του προσωπικό και βασικό τέτοιο πρόταγμα είναι το χτύπημα του αντίπαλου δέους, του συστήματος που ακτινοβολεί και σήμερα, φωτίζοντας για τους λαούς το δρόμο του μέλλοντός τους. Η σύμπνοιά τους καταγράφεται στις φιέστες όπου ξερνάνε χολή απέναντι στην εργατική τάξη, στο κίνημά της και την πολιτική της πρωτοπορία, αλλά και στην εκκωφαντική τους σιωπή απέναντι στις διώξεις, στις απαγορεύσεις που υφίστανται κομμουνιστές σε κράτη - μέλη της ΕΕ, την ίδια ώρα που ηρωοποιούνται συνεργάτες των ναζί.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο δείγματα της αντικομμουνιστικής υστερίας της ΕΕ, των οργάνων και των παραγόντων της. Των ίδιων που παλιότερα είχαν απορρίψει Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τις αντικομμουνιστικές διώξεις στην Πολωνία με τον ισχυρισμό ότι εκφράζει «προσωπικές απόψεις», των ίδιων που λίγο καιρό πριν απαγόρευσαν σαν «προσβλητική» έκθεση - εκδήλωση των ευρωβουλευτών του Πορτογαλικού ΚΚ για τον γιορτασμό των 100 χρόνων της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ετσι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, που έκαναν σημαία τους τη μη παρουσία στο αντικομμουνιστικό συνέδριο του Ταλίν, στο όνομα μάλιστα των αξιών της ΕΕ, κάνουν την πάπια σήμερα που η αντικομμουνιστική επίθεση γίνεται υπό την αιγίδα του ίδιου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δηλαδή ενός κατ' εξοχήν θεσμού της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας.

***

Φυσικά ματαιοπονούν! Οσο χρήμα κι αν σπρώξουν, δεν μπορούν να ξεγράψουν τη συνεισφορά του σοσιαλισμού στη συντριβή του φασισμού και στις σημαντικές και ιστορικές για τους εργαζόμενους κατακτήσεις, που επέδρασαν στη ζωή και των εργαζομένων στον καπιταλιστικό κόσμο.
Ωστόσο, ο εντεινόμενος αντικομμουνισμός, η επίμονη προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας, που υποστηρίζεται με το αζημίωτο από ένα πολυπλόκαμο δίκτυο «επιστημόνων», πανεπιστημίων, ιδρυμάτων, ινστιτούτων και ΜΚΟ, φορέων Τοπικής Διοίκησης στα κράτη - μέλη, χτυπούν δυνατά συναγερμό στους λαούς, στα εργατικά - λαϊκά κινήματα.
Κι αυτό γιατί ιστορικά ο αντικομμουνισμός αποτέλεσε τον προάγγελο νέων επιθέσεων στα δικαιώματά τους, μέτρων αντεργατικών, καταστολής και αυταρχισμού. Μέτρων που σήμερα τους είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, στο πλαίσιο της προσπάθειας ανάκαμψης του κεφαλαίου. Το να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να σπείρουν τη μοιρολατρία και την απογοήτευση, είναι στόχοι άμεσα συνδεδεμένοι με την κατασυκοφάντηση της μόνης εναλλακτικής που έχουν σήμερα οι λαοί, της πάλης για την οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας, απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η παρεμπόδιση της οργάνωσης της εργατικής τάξης, το πλήγμα στους κομμουνιστές που πρωτοστατούν στην ανασύνταξη του κινήματος και στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, η συσκότιση της διεξόδου, είναι προϋποθέσεις για να αποδεχτεί σαν μονόδρομο τη σημερινή κατάσταση, να πάψει να αμφισβητεί, να πάψει να διεκδικεί.
Στοχεύουν δηλαδή το ένδοξο παρελθόν των λαών, για να σκοτώσουν στην πραγματικότητα στο μέλλον, που με την πάλη τους και στηριγμένοι στα ιστορικά διδάγματα μπορούν να οικοδομήσουν και στο οποίο τα παράσιτα που τους πίνουν το αίμα δεν θα έχουν καμία θέση, μαζί και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί με τους οποίους εδραιώνουν και αναπαράγουν την εξουσία τους.

«Ριζοσπάστης»: Κρίσιμος δείκτης για τη δουλειά μας στην εργατική τάξη

Μπροστά στα 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση που αυτές τις μέρες γιορτάζουμε, είναι καλό να επαναφέρουμε στη μνήμη μας και στο προσκήνιο της καθημερινότητάς μας τις φράσεις του Λένιν για την αξία του κομματικού Τύπου, της εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αξία που δεν περιορίζεται μόνο στο ρόλο της εφημερίδας, απλά ως συλλογικού διαφωτιστή και προπαγανδιστή του Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά πολύ περισσότερο στο ρόλο του συλλογικού καθημερινού καθοδηγητή και οργανωτή της πάλης.
Η Ιστορία του Κόμματός μας μας διδάσκει ότι ποτέ δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, κάτω από όλες τις συνθήκες, νόμιμες, παράνομες, ημιπαράνομες, να βγάζουμε τον «Ριζοσπάστη», να τον διακινούμε. Ακόμα και τότε που το τίμημα ήταν η ίδια η ζωή του κομμουνιστή που τύπωνε, έγραφε ή διακινούσε την εφημερίδα, δεν κάναμε πίσω μπροστά στο ιερό καθήκον να φτάσει η εφημερίδα στον εργάτη, να μπει στο σπίτι της λαϊκής οικογένειας.
Ο «Ριζοσπάστης», λοιπόν, η μελέτη του, η αξιοποίησή του και η διακίνησή του, αποτελούσαν και αποτελούν έναν πολύ σημαντικό και κρίσιμο δείκτη για την επαφή του Κόμματος, της κάθε ΚΟΒ με τον περίγυρο, είναι πολύτιμο εργαλείο για την ιδεολογική και πολιτική δουλειά με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Ολα μας τα καθήκοντα συνδέονται με τη διακίνηση και αξιοποίηση της εφημερίδας μας

Προχωρώντας προς τους εορτασμούς για τα 100χρονα του Κόμματος, αναδεικνύεται περίτρανα ότι όλα τα μεγάλα και σπουδαία καθήκοντα που έχουμε είναι άμεσα συνδεδεμένα, περνάνε μέσα από την προσπάθεια της καλύτερης και ποιοτικότερης δουλειάς με τον «Ριζοσπάστη». Χρειάζεται να γίνει συνείδηση ότι για να σταθεί ένα μέλος του Κόμματος ή της ΚΝΕ, ένας φίλος του Κόμματος στην πλούσια και σύνθετη αντιπαράθεση στο χώρο δουλειάς, στο σχολείο ή τη σχολή του, στη γειτονιά, είναι απαραίτητος όρος η μελέτη της εφημερίδας. Αν δεν γίνεται στοιχείο της καθημερινότητάς μας το διάβασμά της, η παρέμβασή μας δεν θα είναι ολοκληρωμένη, θα έχει έντονα στοιχεία μονομέρειας και πολλές φορές θα βασίζεται στην εμπειρία του καθενός, αφήνοντας στην άκρη τη συλλογική και επεξεργασμένη, όπως αυτή βγαίνει μέσα από το όργανο της Κεντρικής Επιτροπής.
Για παράδειγμα, στο πρόσφατο αντικομμουνιστικό παραλήρημα με αφορμή το συνέδριο της ΕΕ στο Ταλίν και την προσπάθεια ταύτισης κομμουνισμού και φασισμού, η μελέτη της εφημερίδας ήταν πολύτιμη για να αποκρούσεις με επιχειρήματα τη χυδαία επίθεση, αλλά και πολύ περισσότερο να πείσεις για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού και να μη μένεις ότι στην ΕΣΣΔ είχαν γενικά και αόριστα δουλειά, Υγεία, Παιδεία. Χωρίς τη μελέτη και αξιοποίηση της εφημερίδας, σίγουρα δεν μπορεί μία ΚΟΒ να αποκαλύψει και να ξεσκεπάσει στο χώρο της την όλη προπαγάνδα και προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πείσει για τα δύσκολα που τελειώσαν και το φως της «δίκαιης ανάπτυξης» που «αχνοφαίνεται» στο τούνελ.

Πολύτιμο εργαλείο για να δεθούμε με νέους εργαζόμενους

Στην Τομεακή Οργάνωση Μεσογείων και Λαυρεωτικής, το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε κάνει βήματα στην κατεύθυνση της όλο και καλύτερης αξιοποίησης, μελέτης και διάδοσης της εφημερίδας. Προφανώς αυτά τα βήματα είναι μικρά σε μία περιοχή που συγκεντρώνει έναν πολύ μεγάλο όγκο εργατών, που είτε μένουν στην περιοχή των Μεσογείων είτε εργάζονται σε κάποια από τις εκατοντάδες βιομηχανικές μονάδες της περιοχής, στο αεροδρόμιο. Παρ' όλα αυτά, είναι βήματα που εμπεριέχουν το στοιχείο της σταθερότητας και αποδεικνύουν περίτρανα ότι είναι όρος για μία ΚΟΒ στην πιο ολοκληρωμένη παρέμβασή της στο χώρο ευθύνης της, στο πώς καλύτερα θα βάζει το λιθαράκι της στην υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της κομματικής οικοδόμησης, της δημιουργίας της κοινωνικής συμμαχίας. Είναι όρος για μία ΚΟΒ ώστε να δημιουργεί έναν κομματικό περίγυρο μαχητικό, εξοπλισμένο, δουλεμένο πολιτικά και ιδεολογικά, έτσι ώστε να μην ταλαντεύεται στην πρώτη στροφή, στην πρώτη μπανανόφλουδα που μπορεί να πετάει ο αντίπαλος.
Υπάρχουν παραδείγματα από μία σειρά ΚΟΒ της Τομεακής Οργάνωσης που η εφημερίδα αποδεικνύεται πολύτιμο όπλο στο να μπεις σε νέα σπίτια, σε νέες εργατογειτονιές, να γνωριστούν και να δεθούν με νέους εργαζόμενους από αυτούς που κατά χιλιάδες έχουν έρθει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή. Είναι όρος για κάθε ΚΟΒ μια τέτοια δουλειά ώστε να γνωριστεί με νέο κόσμο, να αποκτήσει συστηματική επαφή με νέους, τόσο ηλικιακά όσο και σε ό,τι έχει να κάνει με την επαφή τους με το Κόμμα μας. Μια τέτοια δουλειά είναι απαραίτητη τόσο για το σήμερα της κάθε ΚΟΒ όσο και πολύ περισσότερο για το αύριο που προσδοκά από τη δουλειά της.

Πολύτιμη η συμβολή φίλων του Κόμματος και το δίκτυο συνδρομητών του «Ριζοσπάστη»

Σε αυτήν την προσπάθεια, από την πράξη αποδεικνύεται ότι δίνεται έδαφος και περιεχόμενο σε μία σειρά από φίλους και οπαδούς να κάνουν και δική τους υπόθεση την αύξηση της διακίνησης της εφημερίδας στη γειτονιά τους, στο χώρο τους. Υπάρχουν παραδείγματα στην Τομεακή Οργάνωση από φίλους και οπαδούς του ΚΚΕ που βοήθησαν και βοηθούν να ανοίξουν νέες πόρτες, να γνωριστούμε με νέο κόσμο, να έρθουν σε επαφή με το Κόμμα μας νέες λαϊκές οικογένειες.
Προφανώς, το όποιο βήμα γίνεται χρειάζεται να συνοδεύεται και από οργανωτικά μέτρα που το προηγούμενο διάστημα πάρθηκαν και συνέβαλαν στο να μετρήσουμε βήματα. Μέτρα που από τη μία βοηθούσαν στην καλύτερη οργάνωση της δουλειάς και από την άλλη βοηθούσαν τις ΚΟΒ να ανεβάσουν τη διακίνηση και την αξιοποίηση της εφημερίδας.
Σήμερα, έχει κατακτηθεί να είναι ένα σταθερό εβδομαδιαίο ραντεβού για τις περισσότερες ΚΟΒ της Τομεακής Οργάνωσης η Κυριακάτικη Εξόρμηση του «Ριζοσπάστη». Από το Σάββατο το απόγευμα μαζεύονται οι κομματικές δυνάμεις, τα μέλη της ΚΝΕ, πολλοί φίλοι και οπαδοί και κάνουν υπόθεση δική τους μέχρι τη Δευτέρα το βράδυ τη διακίνηση της εφημερίδας. Με αυτόν τον τρόπο αυξήθηκε και η διακίνηση, αλλά και μεγάλωσε ο αριθμός των φίλων και οπαδών που συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή.
Παράλληλα, σήμερα έχουμε καταφέρει να υπάρχει ένας μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων της περιοχής που διαβάζουν την εφημερίδα, που έχουν έρθει πιο κοντά στο Κόμμα, που το παρακολουθούν και το εμπιστεύονται. Το αποτέλεσμα αυτό έχει να κάνει και με την προσπάθεια σταθεροποίησης της εξόρμησης με τον «Ριζοσπάστη» σε μία σειρά από χώρους δουλειάς, σε διάφορα σημεία γύρω από τις βιομηχανικές ζώνες της περιοχής.
Σημαντικό της όλης προσπάθειας για την αξιοποίηση και καλύτερη δουλειά με την εφημερίδα, είναι να υπάρχει σήμερα δίκτυο σταθερών συνδρομητών της εφημερίδας στην περιοχή, πράγμα που δεν ήταν δεδομένο.
Φυσικά, η υπόθεση της καλύτερης αξιοποίησης, διάδοσης και μελέτης, παρά τα όποια θετικά βήματα που μπορεί να έχουμε κάνει, δεν χωράει καμία επανάπαυση. Μπροστά μας έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε, ώστε να γίνει συνείδηση η καθημερινή μελέτη και διάδοση της εφημερίδας, να γίνει τρόπος δουλειάς και ζωής κάθε μέλους του ΚΚΕ, κάθε μέλους της ΚΝΕ, κάθε φίλου και οπαδού ότι ο «Ριζοσπάστης» είναι όρος για τη συνολική βελτίωση της δουλειάς μας, για τους στόχους μας.

Βαγγέλης ΡΕΜΠΑΜΠΗΣ
Μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Μεσογείων - Λαυρεωτικής

Κρύβουν την αιτία

Η Δυτική Αττική βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα, για τους 16 νεκρούς και τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν οι προχτεσινές πλημμύρες. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της περιοχής μετράνε απώλειες και πληγές από φυσικές καταστροφές, βιομηχανικά και εργατικά ατυχήματα.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Δυτική Αττική είναι από τις πλέον υποβαθμισμένες περιοχές στο Λεκανοπέδιο (αν όχι σε ολόκληρη την Ελλάδα), με άναρχη δόμηση, ανεξέλεγκτη επιχειρηματική δραστηριότητα, ανοχύρωτη από πλημμύρες και φωτιές, απροστάτευτη σε περίπτωση μεγάλης έκτασης βιομηχανικού ατυχήματος.
Αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει σε τίποτα την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου να παρουσιάζουν την ευρύτερη περιοχή ως έναν από τους βασικότερους «κρίκους» στον «αναπτυξιακό» σχεδιασμό για το κεφάλαιο, καθώς φιλοξενεί ή συνορεύει με στρατηγικής σημασίας υποδομές για την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο.
Για παράδειγμα, στη Δυτική Αττική βρίσκονται τα ΕΛΠΕ, μια από τις πιο κερδοφόρες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Βρίσκονται σημαντικές ναυπηγοεπισκευαστικές υποδομές, που αποτελούν πόλο έλξης ανταγωνιστικών κεφαλαίων για την αξιοποίησή τους από πολυεθνικούς ομίλους.
Στην ίδια περιοχή, και συγκεκριμένα στο Θριάσιο, σχεδιάζεται ο μεγαλύτερος πανελλαδικά εμπορευματικός σταθμός, ενώ θα τη διασχίζει ένα υπερσύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο για τη μεταφορά εμπορευμάτων προς τα Βαλκάνια και την κεντρική Ευρώπη.
Με άλλα λόγια, το «θαύμα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, για το οποίο εργάζονται πυρετωδώς η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, επιφυλάσσει «προνομιακή» θέση στη Δυτική Αττική, όχι όμως για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της Ελευσίνας, του Ασπρόπυργου, της Μάνδρας, των Μεγάρων, της Νέας Περάμου...
Τα τεράστια κεφάλαια που επενδύονται στην περιοχή για την ανάπτυξη των υποδομών, κατευθύνονται σε έργα που υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την αναγκαία προστασία του λαού από πλημμύρες, φωτιές και άλλες φυσικές καταστροφές. Το χτεσινό και ιδιαίτερα το σημερινό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» είναι αποκαλυπτικά ως προς αυτό.
Ο άναρχος χαρακτήρας της παραγωγής στον καπιταλισμό, που αναπτύσσεται με κριτήριο το κέρδος, αποτυπώνεται και στη χωροταξία της περιοχής, με δρόμους που καταλήγουν στις μάντρες μεγάλων εργοστασίων, με τις αποθήκες των εταιρειών logistics να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, με τη χωματερή της Φυλής και τις καμινάδες μεγάλων μονάδων να μολύνουν ακατάπαυστα την ευρύτερη περιοχή.
Ακόμα και ο σύγχρονος δρόμος, που φτιάχτηκε για να αντικαταστήσει την παλιά εθνική Αθηνών - Κορίνθου και να βελτιώσει την οδική σύνδεση της Αττικής με την Πελοπόννησο και στη συνέχεια με τα λιμάνια της Δυτικής Ελλάδας, ως ένας από τους κύριους μεταφορικούς άξονες, καταγγέλλεται από τους κατοίκους ότι δεν πληροί καμιά αντιπλημμυρική προδιαγραφή και ότι αντίθετα συνέβαλε καθοριστικά στο μέγεθος της πρόσφατης καταστροφής.
Επομένως, όσο υποχωρεί το νερό από τα σπίτια, τις αυλές, τους δρόμους και τα καταστήματα των μεροκαματιάρηδων της περιοχής, τόσο θα αποκαλύπτεται η πραγματική αιτία που σήμερα τους έπνιξε, προχτές τους έκαψε και καθημερινά μολύνει τα πνευμόνια τους: Το καπιταλιστικό κέρδος, που με την πολιτική τους υπηρέτησαν οι κυβερνήσεις, και η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και όλα τα κόμματα του κεφαλαίου.
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο, από τις πρώτες ώρες της καταστροφής, η μεν κυβέρνηση ρίχνει το ανάθεμα στους προηγούμενους και όσα δεν έκαναν, ακόμα και στον ίδιο το λαό (!) «που χτίζει πάνω στα ρέματα», ενώ τα άλλα αστικά κόμματα προσωποποιούν τις ευθύνες σε υπουργούς και την ηγεσία της Περιφέρειας, μιλώντας για παραλείψεις και αστοχίες στη διαχείριση. Ο καβγάς τους λειτουργεί σαν προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν οι πραγματικές αιτίες της καταστροφής. Και προπάντων η πραγματική διέξοδος, που είναι στο χέρι των εργαζομένων και του λαού...

Σήμερα Πολυτεχνείο

Οι ναζιστές - εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, τα κάθε είδους φασισταριά, έβγαλαν «σπυριά» με την ανακοίνωση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που απευθύνεται στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, με αφορμή τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τις βάσεις του θανάτου.

Η ανακοίνωση καλεί το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας να αντλήσει ιστορικά διδάγματα για τη χούντα. Αυτή υπηρέτησε το καπιταλιστικό σύστημα, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τσάκισε το λαό μας και ξεπούλησε την Κύπρο. Καλεί το προσωπικό των ΕΔ και των ΣΑ να μη στραφούν ποτέ ενάντια στο λαό. Τι πιο επίκαιρο;

Αυτό το κάλεσμα ενόχλησε τους ναζιστές - εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, που με κάθε τρόπο υποστηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, της χούντας των συνταγματαρχών, των βασανιστών, ως απόγονοι των Ταγμάτων Ασφαλείας, υπερασπιστές του Χίτλερ, των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων φασιστών - κατακτητών.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ με την προκήρυξη καλούν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας καθώς και τους φαντάρους, με αφορμή το γιορτασμό του Πολυτεχνείου, αλλά και καθημερινά στις μονάδες και τις υπηρεσίες όπου υπηρετούν, να απομονώσουν τους ναζιστές - εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, τους υπερασπιστές της χούντας. Είναι αυτοί που ενθαρρύνουν την ένταση της καταστολής, τον περιορισμό των δικαιωμάτων, που έχουν κατακτηθεί με αγώνες του λαού μας. Επιδιώκουν να στρέφουν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας ενάντια στο λαό που αγωνίζεται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου.

Σήμερα, για όλους τους παραπάνω λόγους, 50 χρόνια από την επιβολή της χούντας και 44 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, επιβάλλεται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση να μην επιτρέψουν το προσωπικό των ΕΔ, των ΣΑ και οι φαντάροι, σε κανένα φασιστικό σκουλήκι να τολμήσει να προπαγανδίσει υπέρ της χούντας και να «σπείρει» το φασιστικό δηλητήριο. Οι λαοί, μαζί και ο ελληνικός λαός, έχουν χύσει ποταμούς αίματος, με εκατομμύρια νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές, ενάντια στο φασισμό.

Δεν πρέπει οι ναζιστές - εγκληματίες της Χρυσής Αυγής να βρίσκουν μέρος να σταθούν. Παντού απομόνωση.