11 Απρ 2018

Καταζητούνται! ΗΠΑ και Δύση σπρώχνουν την υφήλιο σε πόλεμο, γιατί… «έτσι τους αρέσει»!







Μόνο τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Δύσης εξυπηρετεί η κλιμάκωση της έντασης σε όλον τον κόσμο, με αιχμή της σχέσης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ με την Ρωσία.

Σωρεία από προβοκάτσιες και «κατασκευασμένες» υποθέσεις σπίλωσης της Ρωσίας και των συμμάχων της στήνονται στον βωμό της διατήρησης μονοκρατορίας των ΗΠΑ και των ακολούθων της στον πλανήτη.

Εδώ και μερικό καιρό παρακολουθούμε το «γαϊτανάκι» που έχουν στήσει οι χώρες της Δύσης, με πρωτεργάτες, εκτός από τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία και σε ρόλο «ακολούθων» τις υπόλοιπες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα «γαϊτανάκι» από προβοκάτσιες και «κατασκευασμένες» υποθέσεις σπίλωσης κυρίως της Ρωσίας, αλλά και όσων χωρών συμβαίνει να συμμαχούν και να συνεργάζονται στενότερα μαζί της, που αποκλειστικό σκοπό έχει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποδυνάμωση ενός διαφαινόμενου εναλλακτικού πόλου επιρροής στα παγκόσμια πράγματα και, φυσικά, την διατήρηση της «μονοκρατορίας» των ΗΠΑ και των ακολούθων της στα γεωπολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά πράγματα του πλανήτη.

Τις περισσότερες η «σκηνοθεσία» των δήθεν «γεγονότων» είναι χοντροκομμένη, όπως πχ στα στημένα προπαγανδιστικά φιλμάκια που γυρίζουν τα διαβόητα «Λευκά Κράνη» για να πείσουν την διεθνή κοινή γνώμη ότι η Ρωσία και ο Σύριος Πρόεδρος Άσαντ χτυπούν με χημικά όπλα τον άμαχο πληθυσμό στη Συρία (σε περιοχές τις οποίες, εντελώς «συμπτωματικά», έλεγχαν την συγκεκριμένη περίοδο τζιχαντιστές δολοφόνοι όλων των αποχρώσεων). Στην περίπτωση των «Λευκών Κρανών», μάλιστα, το θράσος ξεπερνάει κάθε όριο, αφού η χρηματοδοτούμενη από τη Βρετανία οργάνωση (τα μέλη της οποίας το πρωί ήταν μαχητές του ISIS και της Al Nusra και το απόγευμα ντύνονταν «διασώστες ανθρωπιστικής οργάνωσης») τραβάει σε βίντεο όχι μόνο τα σκηνοθετημένα επεισόδια δήθεν «χημικού πολέμου», αλλά και το… «make of» τους, δηλαδή όλη την προετοιμασία για τα γυρίσματα και μάλιστα όλο αυτό το υλικό το εκθέτει «υπερήφανα» και στο Διαδίκτυο!!!

Όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ψευτιά και την υποκρισία των χωρών της Δύσης δεν λήφθηκαν καθόλου υπόψη, όταν οι ΗΠΑ κατέθεσαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που συγκλήθηκε εκτάκτως στις 10 Απριλίου, μία απολύτως προκατειλημμένη και μονομερή πρόταση για δήθεν «διενέργεια έρευνας» στη Συρία περί χρήσης χημικών όπλων, αφού έθετε εξαρχής τη συριακή κυβέρνηση και τη Ρωσία στο «εδώλιο του κατηγορουμένου». Η πρόταση απορρίφθηκε, λόγω του βέτο που άσκησε η Ρωσία και υποστήριξε επίσης η Βολιβία. Απορρίφθηκε, ωστόσο και η πρόταση της Ρωσίας, που προέβλεπε την διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας από εμπειρογνώμονες του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ), η οποία έλαβε 6 θετικές ψήφους, έναντι 7 αρνητικών και 2 αποχών.

Ακόμη χειρότερη, πάντως, είναι η «σκηνοθεσία» σε υποθέσεις όπως αυτή της «δηλητηρίασης» του Ρώσου πρώην διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του Γιούλιας με νευροτοξική ουσία που, κατά την βρετανική πλευρά, ήταν το αέριο «Novichok» («Πρωτάρης» στα Ρωσικά) ή, κατά την βρετανική και αμερικανική κωδικοποίηση, Α234, το οποίο είχε πρωτοπαραχθεί σε ένα εργαστήριο της τότε ΕΣΣΔ που βρισκόταν στο Ουζμπεκιστάν τη δεκαετία του ‘80. Η πλευρά της Ρωσίας έχει επανειλημμένα διαβεβαιώσει ότι όχι απλώς δεν είχε και δεν έχει καμία πρόσβαση στο εν λόγω εργαστήριο, αλλά και ότι μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ το εργαστήριο περιήλθε στην κυριότητα Αμερικανών «ειδικών», οι οποίοι και το χρησιμοποίησαν με άγνωστο, στους ίδιους και στην διεθνή κοινότητα, τρόπο. Εν παρόδω να αναφέρουμε, ότι ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας που κατασκεύασε το εν λόγω αέριο, ονόματι Βιλ Μιρζαγιάνοβ, 83 ετών σήμερα, ζει από το 1995 στο Πρίνσετον των ΗΠΑ. Τα περαιτέρω σχόλια τα αφήνουμε στην κρίση του αναγνώστη…

Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις της βρετανικής κυβέρνησης και προσωπικά της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι και του ΥΠ.ΕΞ. Μπόρις Τζόνσον, εξαρχής ήταν «εξαιρετικά πιθανή» («highly likely» ήταν η ακριβής έκφραση στα Αγγλικά) η εμπλοκή της Ρωσίας στην συγκεκριμένη υπόθεση, χωρίς ακόμη να υπάρχει η παραμικρή εργαστηριακή τεκμηρίωση ούτε για την ουσία που χρησιμοποιήθηκε, ούτε για την πιθανή προέλευσή της. Σταδιακά η «εξαιρετική πιθανότητα» μετατράπηκε (πάντα χωρίς στοιχεία) σε «βεβαιότητα» και η βεβαιότητα σε… κυρώσεις κατά της Ρωσίας από σύσσωμες, σχεδόν, τις δυτικές χώρες! Η Ρωσία, πάλι, ακολούθησε μέχρι κεραίας τη μοναδική συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο γραμμή, αφενός ζητώντας από την Βρετανία να απευθυνθεί στον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ) με αίτημα για την διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας γύρω από την υπόθεση δηλητηρίασης των δύο Ρώσων πολιτών στο Σόλσμπερι της Αγγλίας, αφετέρου προσφέροντας στην Βρετανία τη διαθεσιμότητά της για την από κοινού διαλεύκανση της υπόθεσης. Και στις δύο περιπτώσεις η Μόσχα συνάντησε «κλειστά αυτιά» και παντελή έλλειψη διάθεσης συνεργασίας μαζί της. Ακόμη χειρότερα, συνάντησε το λιγότερο άκομψη αντιμετώπιση τόσο των δίκαιων αιτημάτων της, όσο και των ερωτημάτων που έθεσε προς την βρετανική πλευρά γύρω από την υπόθεση, τα οποία μέχρι τώρα έχουν παραμείνει αναπάντητα.

Η πανηγυρική διάψευση των ισχυρισμών των Τερέζα Μέι και Μπόρις Τζόνσον ήρθε… από εκεί που δεν το περίμεναν: ο Γκάρι Άιτκενχεντ, διευθύνων σύμβουλος του χημικού εργαστηρίου του βρετανικού Στρατού, που εδρεύει στην κωμόπολη Πόρτον Ντάουν (εν παρόδω, σε απόσταση μόλις 12 χλμ. από το Σόλσμπερι και το σημείο όπου, υποτίθεται, δηλητηριάστηκαν πατέρας και κόρη Σκριπάλ) δήλωσε στο βρετανικό κανάλι Sky News, ότι το εργαστήριό του «δεν έχει καταλήξει αν η νευροτοξική ουσία που δηλητηρίασε τους Σκριπάλ παρήχθη στη Ρωσία», ρεζιλεύοντας έτσι δημόσια τη βρετανική κυβέρνηση και τους επηρμένους επικεφαλής της.

Το μέγα θέμα, βεβαίως, είναι ότι χρησιμοποιώντας ως προπαγανδιστικά εργαλεία τέτοιου είδους προβοκάτσιες και με την γκεμπελική λογική του «πες, πες, κάτι θα μείνει», οι χώρες της Δύσης και οι διεθνικοί οργανισμοί που τις ενώνουν (ΝΑΤΟ και ΕΕ), κλιμακώνουν όχι μόνο την ένταση εναντίον της Ρωσίας και των συμμάχων της (Συρία, Ιράν, Χεζμπολάχ και, συγκυριακά έστω, Τουρκία), αλλά και βάζουν όλον τον κόσμο (και περισσότερο τις χώρες-παρίες, όπως και η δική μας) να ακολουθήσει και να υποστηρίξει ενέργειες που μπορούν να οδηγήσουν σε γενικευμένη παγκόσμια πολεμική σύρραξη. Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση την «χημική επίθεση»-μαϊμού των δυνάμεων του προέδρου Άσαντ στην Ντούμα, τολμήσει πραγματικά να επιτεθεί με πυραύλους εναντίον της Συρίας, ουσιαστικά θα δώσει το έναυσμα για έναν πόλεμο που μόνο το επίκεντρό του θα βρίσκεται στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής. Ουσιαστικά θα εμπλέξει τις περισσότερες χώρες του κόσμου (ειδικά δε τις οικονομικά και στρατιωτικά ισχυρότερες), χωρισμένες σε πολιτικο-στρατιωτικά μπλοκ, σε απευθείας σύγκρουση, κάτι που έχουμε να δούμε από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Υπό αυτήν την έννοια, για όλους/-ες εμάς που, υπερασπιζόμενοι τα δίκαια των εργαζομένων, θεωρούμε ότι οι πόλεμοι, ειδικά οι ιμπεριαλιστικοί, αποτελούν έναν από τους πιο πρόσφορους και διαδεδομένους τρόπους για την επιβολή «τετελεσμένων» από την άρχουσα τάξη και την παγίωση των ανισοτήτων και της εκμετάλλευσης μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες, οι χώρες της Δύσης, προεξαρχόντων των ΗΠΑ, αλλά και οι διεθνικοί οργανισμοί που τις ενώνουν (ΝΑΤΟ και ΕΕ) είναι personae non gratae – «ανεπιθύμητα πρόσωπα» και «καταζητούμενοι», που πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει και για αυτά που προτίθενται να διαπράξουν, στο όνομα, δήθεν, της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Χρέος μας, λοιπόν, είναι να δώσουμε τον δικό μας αγώνα, πέρα από τις όποιες γεωπολιτικές αντιστάσεις εκδηλώνονται προς το δυτικό imperium, ώστε η πολιτική των δυτικών κυβερνήσεων να χρεωκοπήσει στην πράξη και αυτό να γίνει εφαλτήριο για ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές σε όλον τον πλανήτη, προς όφελος των εργαζομένων και όλων των «μη εχόντων».

ΥΓ: Αν δει κανείς τον χάρτη της Συρίας και του Ιράκ μαζί, θα δει ότι από τις πετρελαιοπηγές της Μοσούλης και του Κιρκούκ υπάρχουν δύο νοητές, σχεδόν τέλειες ευθείες γραμμές που οδηγούν στην Ανατολική Μεσόγειο: μία από τη Μοσούλη διαμέσου της Ράκκας και από εκεί στην Λαττάκια και μία από το Κιρκούκ διαμέσου της Ντέιρ-Ελ-Ζορ και της Χάμα και από εκεί, με μια μικρή απόκλιση, προς την Ταρτούς.

Αυτές τους «διαδρόμους» χρειάζονται οι αμερικανικές (με… ολίγη από την βρετανική BP) πετρελαϊκές εταιρείες που εκμεταλλεύονται τις πετρελαιοπηγές του Βορείου Ιράκ, προκειμένου να διασφαλίσουν την «ομαλή» διέλευσή του και τη διανομή του στις χώρες (ειδικά τις ευρωπαϊκές) που εξαρτώνται οικονομικά και πολιτικά από τις ΗΠΑ, ώστε αυτές να «απεξαρτηθούν», δήθεν, ενεργειακά, στο βαθμό που αυτό συμβαίνει, από την Ρωσία.

Αυτούς ακριβώς τους «διαδρόμους» ελέγχει, πλέον, σχεδόν απόλυτα ο κυβερνητικός στρατός της Συρίας, με την υποστήριξη κυρίως της Ρωσίας και του Ιράν. Και αυτό είναι το «δοκάρι στο μάτι» των Αμερικανών, που τροφοδοτεί την «λύσσα» τους και την μανία τους κατά του προέδρου Άσαντ. Γιατί κάθε άλλη πιθανή διαδρομή είναι από ασύμφορη, έως… αδύνατη, είτε για καθαρά οικονομικούς, είτε για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους.

Μερικές φορές, ένας απλός χάρτης μπορεί να δώσει πολύ περισσότερες απαντήσεις απ’ όσες δίνουν μερικές εκατοντάδες «αναλύσεις» διαφόρων «ειδικών» (συνήθως καλοπληρωμένων από συγκεκριμένα κέντρα και συμφέροντα, τα οποία και προωθούν με τις «αναλύσεις» τους).

Ο Τραμπ απειλεί τη Ρωσία με πυραυλικό όλεθρο

“Η Ρωσία ορκίζεται να καταρρίψει όλους τους πυραύλους με στόχο τη Συρία. Ετοιμάσου Ρωσία, γιατί έρχονται, νέοι, καινούριοι κι “έξυπνοι”! Δε θα έπρεπε να είστε σύμμαχοι με ένα Δολοφονικό Ζώο Χημικών που σκοτώνει το λαό του και το απολαμβάνει!”

Όχι, δεν είναι το παραλήρημα κάποιου ακροδεξιού τηλε-ευαγγελιστή ή κατ’ επάγγελμα συνωμοσιολόγου σε περιθωριακό συνδρομητικό κανάλι της Αμερικής, δεν είναι λεζάντα σε βιντεάκια τρελαμένων εθνικιστών στο youtube, αλλά τουί του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Σε μια ακόμα επίδειξη “διαβολικής καλοσύνης”, όπως θα έλεγε και ο καλός νατοϊκός του σύμμαχος Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος των ΗΠΑ προαναγγέλλει επί της ουσίας πολεμικό όλεθρο, με αφορμή την ανεπιβεβαίωτη και προσχηματική, αν όχι εντελώς κατασκευασμένη -κατά τα ειωθότα των δυτικών ιμπεριαλιστών στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν- κατηγορία για χρήση χημικών κατά αμάχων στη Γκούτα από το στενό σύμμαχο της Ρωσίας Άσαντ.
“Μα είναι να γελάει κανείς”, που θα έλεγε κι ο Φίλιππος Συρίγος, με αυτή τη νέα διακήρυξη του Τραμπ σε ύφος ποιος τον έχει μεγαλύτερο (τον πύραυλο), αν δε βρισκόμασταν σε περίοδο που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις κινδυνεύουν  να διαβούν τις όποιες εύθραυστες ισορροπίες, (οι οποίες για το λαό της Συρίας και αλλού στη Μ. Ανατολή, δεν υφίστανται έτσι κι αλλιώς εδώ και καιρό), προκαλώντας μια γενικευμένη σύγκρουση με απρόβλεπτες διαστάσεις.
Διαστάσεις οι οποίες σε καμία περίπτωση δε θα αφήσουν ανεπηρέαστη τη χώρα μας, η οποία ήδη εμπλέκεται μέχρι τα μπούνια στους νατοϊκούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο. Ας ελπίσουμε, ή μάλλον ας παλέψουμε, η ιστορία να μη γραφτεί ως τραγωδία με φαρσικό περίβλημα.
Υ.Γ. Όση ώρα γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο POTUS (ή κάποιους από τους προφανώς πολυάριθμους διαχειριστές του λογαριασμού του) επανήλθε με νέο τουί, όπου σε στροφή 180 μοιρών εμφανίζεται ως περιστέρι της ειρήνης, διακηρύσσοντας την αναγκαιότητα συνεργασίας των εθνών και καλώντας τη Ρωσία, με την οποία οι σχέσεις είναι λέει σε σημείο χειρότερο κι απ’του Ψυχρού Πολέμου, να σταματήσουν την κούρσα εξοπλισμών, με αντάλλαγμα την παροχή οικονομικής βοήθειας στη χώρα απο τις ΗΠΑ. Όχι, οι -φαινομενικές-αντιφάσεις δεν είναι αποτέλεσμα της τραμπικής “παράνοιας”, αλλά του γεγονότος πως ο ίδιος δεν είναι παρά το προπαγανδιστικό προσωπείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ, που επικαλείται παραδοσιακά τόσο καρότο όσο και το μαστίγιο στις διεθνείς της σχέσεις, και μια πολιτική δεκαετιών δεν την ανατρέπει η τρέλα του οποιουδήποτε Τραμπ.

Οι δολοφόνοι της Συρίας

Επί επτά χρόνια δολοφονούν έναν λαό. Καταστρέφουν μια χώρα. Σκορπίζουν τον τρόμο και την προσφυγιά. Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία πρωταγωνιστούν στο μακελειό ανθρώπων μοιράζοντας εδάφη, κέρδη, ενεργειακές πηγές και σφαίρες επιρροής. Τώρα «ακονίζουν» τα μαχαίρια κι ετοιμάζουν γενικευμένο πόλεμο. Οι Αμερικανοί μετακινούν αεροπλανοφόρο και πλοία στην περιοχή, την ίδια στιγμή που οι Ρώσοι ενισχύουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους και απειλούν ότι θα καταρρίψουν κάθε πύραυλο που θα ριχθεί εναντίον της Συρίας. Οι Βρετανοί ετοιμάζουν τις βάσεις τους στην Κύπρο προκειμένου να βομβαρδίσουν στη Συρία. Οι Γάλλοι δηλώνουν «πρόθυμοι» να επέμβουν και οι Γερμανοί «ζυγίζουν» συμμαχίες με βάσει τις μπίζνες τους στην περιοχή.
Σφαγή…
Από τον Μάρτιο του 2011 όταν και ξεκίνησε ο ανελέητος βομβαρδισμός της Συρίας από τους δυτικούς δολοφόνους και στα χρόνια που ακολούθησαν με τις συγκρούσεις να μαίνονται, οι άμεσοι και έμμεσοι νεκροί από τον πόλεμο ξεπερνούν τους 500.000 ανθρώπους!
Συνολικά το 13% του πληθυσμού έχει σκοτωθεί ή τραυματιστεί από την έναρξη της κρίσης τον Μάρτιο του 2011.
Πάνω από 2 εκατομμύρια πολίτες έχουν τραυματιστεί.
Το προσδόκιμο ζωής έπεσε από τα 70 χρόνια το 2010 στα 55,4 το 2015.
Πάνω από 6,5 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι εντός της χώρας, πάνω από 5 εκατομμύρια οι πρόσφυγες.
Ο συνολικός πληθυσμός της χώρα έχει μειωθεί κατά 25% και ένα μεγάλο κύμα προσφύγων εγκαταλείπει με κάθε μέσο τη χώρα.
Το 2015 ανακοινώθηκε ότι η Συρία ζει σχεδόν χωρίς καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα καθώς το 83% του δικτύου ηλεκτροδότησης δεν λειτουργεί εξαιτίας του πολέμου.
Το 80% και πλέον των πολιτών ζει κάτω από το όρια της φτώχειας, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2016 από τον ΟΗΕ και το πανεπιστήμιο Σεντ Άντριους της Σκωτίας. Σήμερα τα νούμερα είναι ακόμα πιο τραγικά…
Το έγκλημα έχει αιτία
Γιατί στήθηκε όμως το μακελειό ενός λαού;
Η απάντηση μας γυρίζει χρόνια πίσω. Πριν τον Μάρτη του 2011. Η κυβέρνηση του Μπασάρ Ασαντ αποφάσισε να εκχωρήσει τα δικαιώματα εξόρυξης των υδρογονανθράκων της συριακής ΑΟΖ στα ρωσικά μονοπώλια. Τα συμβόλαια, που υπέγραψαν οι ρωσικές εταιρείες έφτασαν τα 1,6 δισ. δολάρια.
Το μέγεθος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Συρίας σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες και έρευνες είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Σε τέτοιο βαθμό που «ανατρέπει» τον ισχύοντα «διεθνή ενεργειακό χάρτη». Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των πολυεθνικών αλλά και των επιστημόνων της Συρίας τα κοιτάσματα φυσικού αεριού είναι δεκαπλάσια των κοιτασμάτων του Ισραήλ. Αυτός ο τεράστιος φυσικός πλούτος αποτέλεσε το μήλον της έριδος ανάμεσα στους ενεργειακούς κολοσσούς.
Οι αμερικανικές και γαλλικές πολυεθνικές που ήδη εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα της νοτιανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ, Κύπρος κ.α), είδαν τις ρώσικες εταιρείες να εξασφαλίζουν τη μερίδα του λέοντος. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με την απόφαση της κυβέρνησης Άσαντ να προχωρήσει στην κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου του Ιράν (όπου εμπλέκονται και ρωσικές εταιρείες) και προέβλεπε διαδρομή μέσω Ιράκ και Συρίας και στη συνέχεια, με τη μορφή LNG (υγροποιημένο αερίου) από λιμάνι της Συρίας προς τις αγορές της Ευρώπης, δημιουργούσε νέες συνθήκες.
Ο Ασαντ απέρριψε το σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου, που προωθούσε το Κατάρ, σε συνεννόηση με την Τουρκία και τις ΗΠΑ, για να κατασκευαστεί αγωγός, ο οποίος, μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας, Συρίας και Τουρκίας, θα προωθούσε στην Ευρώπη το φυσικό αέριο του Κατάρ. Οι συγκεκριμένες κινήσεις Άσαντ ανέτρεπαν σε μεγάλο βαθμό τους συσχετισμούς στην ενεργειακή σκακιέρα. Οι ρωσικές εταιρείες έβαζαν χέρι στα αποθέματα της Συρίας και σε συνδυασμό με το δικό τους αέριο που προωθούν στην Ευρώπη θα γίνονται οι μεγάλοι πάροχοι ολόκληρης της Γηραιάς Ηπείρου. Επιπλέον, η Ρωσία διατηρούσε και διατηρεί τεράστια συμβόλαια πώλησης όπλων στη Συρία, ενώ στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς έχει τη μοναδική ναυτική βάση με πρόσβαση στη Μεσόγειο.
Οι ΗΠΑ αλλά και Γαλλία, Γερμανία που θέλουν με κάθε τρόπο να «σπάσουν» το ρωσικό μονοπώλιο προς την Ευρώπη, αντιτάχθηκαν στους σχεδιασμούς Άσαντ.
Ταυτόχρονα ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες κάνουν τεράστιο εμπόριο όπλων στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα κλείνουν και συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων για «μπίζνες» κάθε είδους.
Το εμπόριο όπλων θέλει πολέμους και τρόμο…
Οι ενεργειακοί ανταγωνισμοί είναι μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη, εξίσου χρυσοφόρα, έχει να κάνει με τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Στη επισκόπησή του 2018, για τις πωλήσεις όπλων σε όλο τον πλανήτη, το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για τη Ειρήνη της Στοκχόλμη (SIPRI) υπολογίζει ότι η ποσότητα των όπλων που εξήχθησαν σε παγκόσμιο επίπεδο αυξήθηκε κατά 10% την περίοδο 2013-2017 σε σύγκριση με την περίοδο 2008-2012.
Από τις συγκεκριμένες πωλήσεις όπλων, στις ΗΠΑ αναλογούσε το 34% των του τζίρου την περίοδο αυτή! Οι επιχειρήσεις της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ πούλησαν όπλα σε τουλάχιστον 98 χώρες του πλανήτη, κατά την έρευνα του SIPRI. Οι εξαγωγές όπλων των ΗΠΑ την περίοδο 2008-2012 ανέρχονταν στο 30% του συνόλου σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σχεδόν οι μισές πωλήσεις των αμερικανικών όπλων είχαν προέλευση κράτη της Μέσης Ανατολής. Εκεί που δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα χάνουν τη  ζωή τους, όπως γίνεται στον πόλεμο της Συρίας στήνονται σχέδια για επαναχάραξη συνόρων και δρα ο ΙSIS που εξοπλίστηκε αρχικά από τις ίδιες τις ΗΠΑ.
Ειδικότερα στη Μέση Ανατολή, η Σαουδική Αραβία είναι η σημαντικότερη χώρα προορισμού των αμερικανικών εξαγωγών όπλων, αφού αγόρασε σχεδόν το ένα πέμπτο του στρατιωτικού εξοπλισμού που εξήγαγαν οι ΗΠΑ. Η Σαουδική Αραβία, που είναι γνωστή για τη στήριξη που παρέχει στους ισλαμοφασίστες, όσο και για τη γενοκτονική πολιτική της στην Υεμένη. Όπως υπογραμμίζει ο Aude Fleurant, ειδικός σε θέματα εμπορίου όπλων για λογαριασμό της οργάνωσης Sipri: 
«Χάρη στη συμφωνία που είχε κλείσει ήδη η κυβέρνηση Ομπάμα, οι εξαγωγές των ΗΠΑ έφτασαν στο υψηλότερο επίπεδο μετά τα τέλη της δεκαετίας του ’90».
Επίσης ανάμεσα στους μεγάλους εισαγωγείς της περιοχής είναι η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Χώρες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκονται στη σφαγή της Συρίας, ενώ παίζουν σημαντικό ρόλο στα γεωπολιτικά παιχνίδια της ευρύτερης περιοχής.
Όμως από τους μεγάλους κερδισμένους της παγκόσμιας αύξησης πωλήσεων όπλων είναι και η γερμανική πολεμική βιομηχανία, που υπερδιπλασίασε τις εξαγωγές της σε χώρες της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου κατά 109%! Με ποσοστό 26% επί του συνόλου η Γερμανία, καταλαμβάνει ποσοστό σχεδόν ίδιο με εκείνο όλων των σύμμαχων χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των οποίων το ποσοστό ανέρχεται πλέον μόλις σε 29% αθροιστικά, από 90% που ήταν δεκαπέντε χρόνια πριν.
Από τη σφαγή κέρδη εξασφαλίζει και η Ρωσία, η οποία είναι στη δεύτερη θέση παγκοσμίως στις εξαγωγές όπλων, ενώ την ακολουθεί η Γαλλία, η Γερμανία, η Κίνα, η Αγγλία, η Ισπανία και το Ισραήλ. Όλοι αυτοί που σήμερα νιώθουν «αγανάκτηση» για τις σφαγές, τη χρήση χημικών, τα νεκρά παιδιά. Είναι όλοι αυτοί που πούλησαν όπλα για να πραγματοποιηθούν! Οι πωλήσεις όπλων θέλουν αίμα και ο λαός της Συρίας, της Υεμένης το προσφέρουν με το παραπάνω…
Από τον Ολάντ στον Μακρόν μερικά κανόνια δρόμος
Μόλις την Τρίτη, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη Συρία, υπεραμύνθηκε των γαλλικών πωλήσεων όπλων στις χώρες μέλη της συμμαχίας υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας που επενέβη στον πόλεμο στην Υεμένη τον Μάρτιο του 2015.
Η Γαλλία κατατάσσεται στην τρίτη θέση στις εξαγωγές όπλων σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ είναι ανάμεσα στους κυριότερους αγοραστές γαλλικών οπλικών συστημάτων. Παρά τις αντιδράσεις των Γάλλων πολιτών στις πωλήσεις όπλων που καταγράφονται σε μεγάλες δημοσκοπήσεις ο «δημοκράτης» Μακρόν δεν κάνει πίσω! Εξάλλου «είναι πολλά τα λεφτά Εμανουέλ»… 
Η Γαλλία είναι εξάλλου η χώρα που πρωταγωνίστησε στις σφαγές σε Λιβύη και Συρία. Παρέδωσε επιθετικά όπλα στη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και μέσω αυτής στους ισλαμοφασίστες το 2012, και τούτο παρά το εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί από το 2011.
Η ομολογία είναι του ίδιου του Ολάντ και όπως γράφεται περιέχεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ξαβιέ Πανόν, με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» (εκδόσεις L’ Archipel). Εκεί σε συνέντευξή του προς τον συγγραφέα, ο Ολάντ ερωτηθείς για τις παραδόσεις γαλλικών όπλων, απαντά: «Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις»…
Ανάμεσα στα άλλα όπλα που παρέδωσε η Γαλλία στο όνομα της καταπολέμησης του Άσαντ και σε… «σίγουρα χέρια», ήταν, σύμφωνα με το βιβλίο, κανόνια διαμετρήματος 20mm, μυδραλιοβόλα, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικοί πύραυλοι… Και φυσικά είναι η Γαλλία, σύμφωνα με τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, που τροφοδοτούσε με όπλα τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» παρότι ήταν γνωστό ότι τα δύο τρίτα αυτού του εξοπλισμού προωθούνταν προς την Αλ Κάιντα στη Συρία.Ήταν οι μονάδες της Αλ Κάιντα που στη συνέχεια συσπειρώθηκαν – μαζί με τα γαλλικά όπλα τους – με τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους»…
Όταν η πολυεθνική Lafarge χρηματοδοτούσε τον ISIS
Τον Μάρτιο του 2017 η γάλλο-ελβετική πολυεθνική εταιρεία τσιμέντου LafargeHolcim, η γάλλο-ελβετική πολυεθνική εταιρεία τσιμέντου, αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως χρηματοδότησε τον ISIS. Συγκεκριμένα, με βάση δημοσίευμα των Financial Times, ομολόγησε ότι προκειμένου να συνεχίσει τις δραστηριότητές της η συριακή μονάδα της εταιρείας χρηματοδότησε μεσάζοντες για να έρθουν σε συμφωνία με ομάδες ενόπλων που βρίσκονταν υπό διεθνή αποκλεισμό. Η απάντηση ήταν σε μηνυτήρια αναφορά που είχαν καταθέσει οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που την κατηγορούσαν για «επαγγελματικές σχέσεις» με τον ISIS στη Συρία. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι, με βάση δημοσίευμα της Le Monde από τον Ιούνιο, η έδρα της LafargeHolcim στη Συρία είναι η πόλη της Τζαλαμπίγια στη βόρεια Συρία και η οποία αποτελούσε μεγάλο πεδίο μάχης. Η εταιρεία, σύμφωνα με τη  Le Monde, πλήρωσε φόρο προς το Ισλαμικό Κράτος μεταξύ του 2013 και του 2014  ώστε να μπορέσει να κρατήσει ανοικτές τις εγκαταστάσεις.
Στρατιωτικές «μπίζνες» με τη Σαουδική Αραβία 
Μόλις ένα χρόνο πριν τον περασμένο Απρίλη η Τερέζα Μέι έκανε ένα ταξίδι στη Σαουδική Αραβία και μεταξύ άλλων υπέγραψε συμφωνίες πώλησης οπλικών συστημάτων αξίας τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμυρίων λιρών. Η Μέι είχε αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας της Μεγάλης Βρετανίας για την κίνηση της αυτή. Τι είχε να απαντήσει; Απλά ότι δεσμοί της Μεγάλης Βρετανίας με τη χώρα είναι σημαντικοί για την ασφάλεια, την ευημερία, το εμπόριο και το μέλλον. Για το γεγονός πως τα όπλα που δίνονται από τη Μεγάλη Βρετανία έχουν το μερίδιό τους στην ανθρωπιστική καταστροφή η ισχυρίστηκε πως η χώρας της είναι ένας σημαντικός «δωρητής βοήθειας»…
Να σημειώσουμε ότι η Τ. Μέι, εκτός από τις συμφωνίες πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία (που με αμερικανική και βρετανική υποστήριξη βομβαρδίζει την Υεμένη έχοντας προκαλέσει ανυπολόγιστη καταστροφή στη χώρα) στο ταξίδι της είχε μεγάλο ζήλο να εξασφαλίσει ότι η γιγάντια κρατική εταιρεία πετρελαίου «Saudi Aramco» θα επιλέξει το χρηματιστήριο του Λονδίνου για την πρώτη της δημόσια εγγραφή («Καθημερινή», 6/4/2017)…
Ένα μήνα αργότερα από την κ. Μέι, στις αρχές του περασμένου Μαϊου, βρέθηκε στη Σαουδική Αραβία η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Τη συνόδευαν – φυσικά  – μια στρατιά εκπροσώπων μεγάλων πολυεθνικών της χώρας Γερμανίας. Με αυτόν τον τρόπο …καταπολέμησε την τρομοκρατία με διακρατικές συμφωνίες που μεταξύ άλλων αφορούν την εκπαίδευση στη Γερμανία Σαουδαράβων αξιωματικών του στρατού και της αστυνομίας. Παράλληλα, υπογράφηκαν και συμφωνίες γερμανικών μονοπωλίων με Σαουδάραβες κυβερνητικούς αξιωματούχους που, σύμφωνα με πληροφορίες, αφορούν την παράδοση από τη γερμανική πολεμική βιομηχανία «Heckler & Koch» σημαντικές ποσότητες «αμυντικού στρατιωτικού εξοπλισμού».
Πριν τη Μέρκελ είχε επισκεφτεί τη Σαουδική Αραβία η τότε Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα Φον ντερ Λέγεν, η οποία είχε μιλήσει για τις «εξαιρετικές διμερείς σχέσεις»στους τομείς της άμυνας, ασφάλειας και αντιτρομοκρατίας. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι
«οι Γερμανοί βιομήχανοι το 2015 έκαναν ρεκόρ εξαγωγών στη Σαουδική Αραβία, πουλώντας σχεδόν τα πάντα όσον αφορά στους στρατιωτικούς και άλλους εξοπλισμούς: Ταχύπλοα περιπολικά ακτοφυλακής, τεθωρακισμένα του στρατού, εξοπλισμό για εναέριο ανεφοδιασμό αεροσκαφών, στρατιωτικά οχήματα 4Χ4, ανταλλακτικά μαχητικών αεροσκαφών, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη ποικίλης χρήσης… Χάρη στη «βοήθεια» των Γερμανών βιομηχάνων, η Σαουδική Αραβία το 2015 έγινε η πρώτη χώρα παγκοσμίως στις αγορές όπλων και πολεμοφοδίων»(Δέσποινα Ορφανάκη, Ριζοσπάστης, 6/5/2017).
 Να μην ξεχάσουμε, δε, πως λίγες μέρες πριν την Μέρκελ και τη Μέι, πέρσι, στη Σαουδική Αραβία ταξίδεψε και πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.  Οι εξοπλιστικές συμφωνίες μεταξύ ΗΠΑ – Σαουδικής Αραβίας ανήλθαν στα 110 δισεκατομμύρια δολάρια! Το επίσημο πρακτορείο της Σαουδικής Αραβίας έκανε λόγο για 34 συμφωνίες σε διάφορους τομείς όπως η άμυνα, το πετρέλαιο και οι αερομεταφορές αξίας άνω 380 δισεκατομμυρίων!
   Ο Τραμπ δήλωσε ευχαριστημένος: «Ήταν μια εκπληκτική ημέρα. Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους. Εκπληκτικές επενδύσεις στις ΗΠΑ και η στρατιωτική μας κοινότητα είναι πολύ ευχαριστημένη και θέλουμε να ευχαριστήσουμε εσάς και τη Σαουδική Αραβία για τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις στις ΗΠΑ και για τις πολλές θέσεις εργασίας»…
***

Μετά από όλα αυτά ας αναρωτηθούμε ποιοί είναι οι δολοφόνοι, ποιοι ευθύνονται για τις ατελείωτες σφαγές, ποιοι είναι έμποροι όπλων, ποιοι μοιράζουν την ενέργεια και ποιοι είναι εκείνοι που εγκληματούν στη Συρία και το λαό της. 

Λάνθασμένα δεδομένα, λανθασμένα συμπεράσματα



Η Τουρκία έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια στο εγγύτερο "εργοστάσιο” της Ασίας στη Δύση. Αν ο τουρκικός παραγωγικός ιστός χάσει την πρόσβαση στις αγορές της Δύσης θα καταστραφεί καθώς η δυνατότητα καταναλωτικής απορρόφησης της Ρωσίας είναι αστεία. Η Ρωσία έχει κατά κεφαλήν εισόδημα χαμηλότερο και από αυτό της Τουρκίας. To AΕΠ της Ρωσίας το 2016 ήταν περί τα 3,3 τρισ. δολ. και της Τουρκίας περί 2 τρισ. δολ. Η πρώτη έχει διπλάσιο πληθυσμό από τη δεύτερη. Το ΑΕΠ της Ε.Ε. υπολογίζεται πάνω από 20 τρισ. δολ. και των ΗΠΑ άλλο τόσο.

Τις προάλλες διάβαζα τα παραπάνω σε άρθρο τού -προσφάτως βραβευμένου- οικονομικού -πλην άνευ πανεπιστημιακών σπουδών- δημοσιογράφου Κώστα Στούπα και ομολογώ ότι μου κόπηκε η ανάσα. Αν η Τουρκία έχει φτάσει να παράγει 2 τρισ. ετησίως, η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη απ' όσο φανταζόμαστε. Ευτυχώς, η μανία που έχω να διασταυρώνω τα πάντα (σε συνδυασμό, βεβαίως, με την άποψή μου περί του τι εστί Στούπας) με ηρέμησε μέσα σε λιγώτερο από πέντε λεπτά. Ιδού τι ανακάλυψα, με ελάχιστο ψάξιμο, σε μορφή διαγράμματος:

[Διάγραμμα: Cogito ergo sum]     

Όπως το υποψιαζόμουν. Η ισχυρή τουρκική οικονομία δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο ισχυρή όσο νομίζει ο κ. Στούπας. Θα δούμε πού ανακάλυψε τα δύο τρισ. ο "βραβευμένος" δημοσιογράφος αλλά, προσωρινώς, ας πούμε ότι η Παγκόσμια Τράπεζα επιμένει πως το ΑΕΠ της Τουρκίας κατά το 2016 είναι ακριβώς 857,749 δισ. δολλάρια. Κι αφού ο πληθυσμός τής χώρας ανέρχεται σε 79,51 εκατομμύρια (σύμφωνα με την απογραφή τού 2016), το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της υπολογίζεται σε μόλις 10.787 δολλάρια και κάτι ψιλά. Και, μάλιστα, πληθωρικά, αφού είναι γνωστό ότι ο πληθωρισμός στην γείτονα τρέχει επί πολλά χρόνια με διψήφια ποσοστά, δηλαδή με ρυθμούς απαράδεκτους για μια οικονομία αναπτυσσόμενης χώρας δυτικού τύπου. Εννοείται ότι αυτό το ποσό είναι ευτελές και δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο εντυπωσιασμού.

Στο παραπάνω διάγραμμα επέλεξα να καταγράψω και την χώρα μας, για λόγους σύγκρισης. Η πτωχή, κατατρεγμένη και αιμάσσουσα Ελλάς των μνημονίων και των 10,75 εκατομμυρίων κατοίκων, παρήγαγε κατά το 2016 ΑΕΠ ύψους 194,559 δισ. δολλαρίων, ήτοι κάπου 18.100 δολλάρια ανά κάτοικο, επίδοση σχεδόν 80% υψηλότερη από της Τουρκίας. Όσο για το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των δυο χωρών, το οποίο εκτινάσσεται μετά την δεκαετία τού '90, ας λάβουμε υπ' όψη μας τόσο τον πληθωρισμό όπου αναφερθήκαμε πρωτύτερα όσο και την κατά 50% σχεδόν αύξηση του πληθυσμού τής Τουρκίας στην ίδια χρονική περίοδο.

Τα λανθασμένα στοιχεία που χρησιμοποιεί ο κ. Στούπας, τον βοηθούν να καταλήξει στο συμπέρασμα που θέλει, το οποίο, φυσικά, είναι κι αυτό εσφαλμένο: μια ισχυρή τουρκική οικονομία, με υψηλό ΑΕΠ, δεν θα είχε συμφέρον να μείνει προσκολλημένη στην Ρωσσία, διότι οι πτωχοί ρώσσοι δεν θα είχαν την δυνατότητα να απορροφήσουν τα προϊόντα της, άρα θα ήταν διατεθειμένη να επιστρέψει στην αγκαλιά τής δύσης, έναντι ορισμένων ανταλλαγμάτων. Έτσι, ο "ευφυής" αρθρογράφος βρίσκει την ευκαιρία να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι ασχολείται με μικροπολιτικές αντί να ετοιμάζεται να συζητήσει τα ανταλλάγματα τα οποία ενδεχομένως θα ζητήσουν οι τούρκοι για να παραμείνουν προσδεδεμένοι στο δυτικό άρμα.

Δυστυχώς, η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας απέχει παρασάγγας από την ιδέα που έχει ο κ. Στούπας γι' αυτήν. Στις αρχές τής δεκαετίας, η ισοτιμία τής τουρκικής λίρας προς το δολλάριο έπαιζε γύρω στο 2:1. Προχτές, στις 9/4/2018, ξεπέρασε για πρώτη φορά το 5:1 και η πτώση συνεχίζεται. Παρά την καταιγιστική υποτίμηση του νομίσματος, το εξωτερικό ισοζύγιο επιμένει να παρουσιάζει αρνητικές επιδόσεις. Παράλληλα, βέβαια, ο πληθωρισμός στέκεται στο ύψος του και φλερτάρει έντονα με το 16% και η τουριστική βιομηχανία τής χώρας αγκομαχάει όλο και περισσότερο, ενώ είναι λογικό να χρειαστεί επί πλέον οξυγόνο εφέτος το καλοκαίρι, με όσα γίνονται τόσο στα νοτιοανατολικά σύνορα όσο και στο Αιγαίο. Η κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει την ύφεση, αυξάνει συνεχώς τις δημόσιες δαπάνες αλλά ο ρυθμός ανάπτυξης όλο και πέφτει ενώ το δημόσιο χρέος αυξάνεται κατακόρυφα.

Είναι προφανές ότι η φούσκα που έστηνε επί σειρά ετών ο Ερντογκάν και για την οποία μιλάμε πολύ καιρό τώρα (*), βρίσκεται μια ανάσα από το σκάσιμό της. Υπ' αυτή την έννοια, πολύ θα ήθελα να μάθω τι είδους ανταλλάγματα θα μπορούσε να ζητήσει ο σουλτάνος προκειμένου να μας κάνει το χατήρι να παραμείνει στην δύση και να πάψει τα σαλιαρίσματα με την πτωχή Ρωσσία. Της οποίας το ΑΕΠ το 2016 δεν έφτασε τα -κατά Στούπα- 3,3 τρισ. δολλάρια αλλά ούτε καν το 1,3 τρισ....

Εμπορικό ισοζύγιο Τουρκίας, 2000-2018 (σε εκατ. δολλάρια)

Υστερόγραφο. Αν αναρωτιέστε πού βρήκε τα νούμερά του ο κ. Στούπας, υπάρχει απάντηση. Αυτοί οι αριθμοί αφορούν το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (Purchasing Parity Power - PPP). Πρόκειται για έναν δείκτη-εργαλείο, με καθαρά τεχνική εφαρμογή, ο οποίος δεν χρησιμοποιείται για να εκφράσει τα μεγέθη μιας οικονομίας και, φυσικά, δεν χρησιμοποιείται για διεθνείς συγκρίσεις. Ενδεικτικά, ας σημειώσουμε ότι το PPP της Ελλάδας το 2016 είχε ξεπεράσει τα 289 δισ. δολλάρια (όσο ακριβώς και της Δανίας αλλά και 50 δισ. περισσότερα από της Φινλανδίας), ήτοι 50% πάνω από το πραγματικό ΑΕΠ. Προφανώς, αυτή η πολύ μικρή λεπτομέρεια διαφεύγει της πολυπραγμοσύνης τού κ. Στούπα...

----------------------------------------------------
(*) Ενδεικτικά: Σειρά πέντε κειμένων με γενικό τίτλο "Τριγμοί στην Τουρκία" (20-26/4/2017) αλλά και δυο κείμενα με ενιαίο τίτλο "Ελλάδα-Τουρκία: βίοι παράλληλοι;" (19-20/7/2011).

Πορεία 177 χιλιομέτρων έκαναν οι εκπαιδευτικοί στις ΗΠΑ!


Εκπαιδευτικός ξεσηκωμός σε Οκλαχόμα, Κεντάκι κι Αριζόνα

Πορεία 177 χιλιομέτρων έκαναν οι εκπαιδευτικοί στις ΗΠΑΜε την πραγματοποίηση μίας πορείας 177 χλμ. από την Τούλσα μέχρι την πόλη της Οκλαχόμα στις ΗΠΑ χιλιάδες εκπαιδευτικοί των δύο πρώτων βαθμίδων Εκπαίδευσης κλιμάκωσαν την Τετάρτη και την Πέμπτη τις απεργίες και άλλες πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν τις τελευταίες μέρες,
διεκδικώντας αύξηση των ομοσπονδιακών και πολιτειακών δαπανών για τα δημόσια σχολεία, αγορά νέων σχολικών βιβλίων, εκσυγχρονισμό της υλικοτεχνικής υποδομής και καλύτερους μισθούς.
Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών γίνονται μετά από αλλεπάλληλες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες για την Εκπαίδευση, την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και τη φτωχοποίηση του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού.
Τα προβλήματά τους δεν ξεκίνησαν από την καπιταλιστική κρίση του 2008, καθώς μέσα στην τελευταία 25ετία υπολογίζεται πως είδαν μείωση των αποδοχών τους κατά μέσο όρο πάνω από 15%.
Επιπλέον, μέσα στην τελευταία 10ετία εκτιμάται πως έχουν μειωθεί κατά περίπου 28% οι δημόσιες δαπάνες για την Εκπαίδευση στις περισσότερες αμερικανικές πολιτείες.
Πορεία 177 χιλιομέτρων έκαναν οι εκπαιδευτικοί στις ΗΠΑΣε κάθε περίπτωση, η κατάσταση των εκπαιδευτικών στην Οκλαχόμα, που έχουν τις χαμηλότερες αποδοχές από όλες τις πολιτείες στη χώρα, είναι τέτοια ώστε πολλοί αναγκάζονται να κάνουν δύο και τρεις δουλειές προκειμένου να επιβιώσουν.
(π.χ. ως περιστασιακοί οδηγοί, σερβιτόροι, υπάλληλοι σε βενζινάδικα, σούπερ μάρκετ κ.α.).
Στα περισσότερα σχολεία τα σχολικά βιβλία είναι σε άθλια κατάσταση καθώς έχουν να αντικατασταθούν εδώ και μία 20ετία.
Ακόμη και έτσι, όμως, τα βιβλία δεν επαρκούν για όλους τους μαθητές που συνήθως γεμίζουν ασφυκτικά τις τάξεις.
Σε έλλειψη είναι ακόμη και το απλό φωτοτυπικό χαρτί, όπου πολλές φορές το όριο σε μία τάξη 35 μαθητών είναι 30 σελίδες… τη βδομάδα.
Απεργίες, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις έχουν ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες χιλιάδες εκπαιδευτικοί και στο Κεντάκι, όπου επίσης έχουν από τους χαμηλότερους μισθούς εκπαιδευτικών στις ΗΠΑ.
Σε αγωνιστικό αναβρασμό είναι και χιλιάδες εκπαιδευτικοί στην Αριζόνα, που έχουν αγανακτήσει από τις πολυετείς πολιτικές απαξίωσης του δημόσιου σχολείου, τόσο επί της κυβέρνησης του σημερινού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ,
Πορεία 177 χιλιομέτρων έκαναν οι εκπαιδευτικοί στις ΗΠΑπου έχει θέσει στο τιμόνι του υπ. Παιδείας την δισεκατομμυριούχο Μπέτσι Ντε Βος, όσο και επί των προηγούμενων κυβερνήσεων του Μπαράκ Ομπάμα.
Ωστόσο, όλοι οι εκπαιδευτικοί σε Οκλαχόμα, Κεντάκι και Αριζόνα παραδέχονται ότι δεν θα ξεκινούσαν τον αγώνα της διεκδίκησης για καλύτερο σχολείο
οι οποίοι μετά από εννιά μέρες μαζικής απεργίας κατάφεραν να αποσπάσουν, μετά από πολλά χρόνια, μισθολογικές αυξήσεις 5% και αύξηση των πολιτειακών δαπανών για την Εκπαίδευση.

Φωτορεπορτάζ από αμερικανικά ΜΜΕ


Print Friendly, PDF & Email

(

Κε ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΈΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΆΖΕΙ Ο «ΔΙΑΒΟΛΙΚΆ ΚΑΛΌΣ» ΣΑΣ,--ΤΙ ΘΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΤΕ ΤΏΡΑ ?

 


--Στις 13 του περασμένου μήνα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του ρωσικού Στρατού, Βαλέρι Γκερασίμοφ, έκανε σοβαρές καταγγελίες για προβοκάτσια με χημικά όπλα που ετοιμάζουν αντικαθεστωτικοί στην Ανατολική Γκούτα της Συρίας, οι οποίοι στηρίζονται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Οπως είπε, ήδη σε μερικές περιοχές της Ανατολικής Γκούτα έχουν μεταφερθεί από άλλες περιοχές «γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι» που θα προσποιηθούν τα θύματα της χημικής επίθεσης, την οποία σχεδιάζουν να δημοσιοποιήσουν μέλη της οργάνωσης «Λευκά Κράνη» (η οποία δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια από πρώην πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών) και τηλεοπτικά συνεργεία με δορυφορικά συστήματα μετάδοσης. 
Επισήμανε ότι μετά την προβοκάτσια , οι ΗΠΑ θα κατηγορήσουν τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα για χρήση χημικών όπλων, ώστε να βομβαρδίσουν στη συνέχεια Σύρους κυβερνητικούς αξιωματούχους στη Δαμασκό!
Έχεις καμιά απορία για τα χθεσινά και γι αυτά που ετοιμάζουν;
ΤΡΑΜΠ σήμερα : Θα απαντήσουμε στη χημική επίθεση στη Συρία .ανεξαρτήτως εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα ενεργήσει ή όχι.





ΜΠΛΕΡ πριν δυο χρόνια 
'' Εκφράζω τη λύπη μου για την επέμβαση στο ΙΡΑΚ , διατυπώνω τη μεταμέλειά μου και ζητάω συγγνώμη Η αξιολόγηση που έγινε εκείνη την εποχή βάσει των πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών, η οποία οδήγησε στον πόλεμο, αποδείχθηκε εσφαλμένη..''
Και το ''παραμύθι '' των ιμπεριαλιστών για να αιτιολογήσουν τις επεμβάσεις τους συνεχίζεται με χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια ξεσπιτωμένους !
Και το ερώτημα είναι οι λαοί ως πότε θα τους πιστεύουν , και ως πότε θα τους ακολουθούν πορευόμενοι κάθε φορά ως πιόνια στην αλληλοεξόντωση και στον όλεθρο !
Τα αλιεύσαμε από Εδώ 

******************************
Aπ΄την επίσημη σελίδα τους:http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/dhlwsh-nikolaou-g.-michaloliakou-gia-thn-nikh-tou-ntonalnt-tramp-stis-ameri

***********************************************************************************
ΣΥΡΙΑ
Ενδείξεις κλιμάκωσης της στρατιωτικής σύγκρουσης, με πρόσχημα τις νέες καταγγελίες για χημικά

Φωτό αρχείου
Πηγή: Associated Press

Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού στη Μέση Ανατολή με τη Ρωσία, σχεδιάζουν να εντείνουν την στρατιωτική τους επέμβαση στη Συρία, με πρόσχημα την φερόμενη επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Ντούμα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διεμήνυσε τη Δευτέρα ότι θα ληφθούν «μείζονες αποφάσεις», «πολύ σύντομα» για την πιθανολογούμενη αμερικανική στρατιωτική δράση στη Συρία, μετά την επίθεση που φέρεται να έγινε με χημικά όπλα στη Ντούμα, στην Ανατολική Γούτα, υπονοώντας μία στρατιωτική δράση κάτι που ενδέχεται να οδηγήσει σε ανοιχτή σύγκρουση με το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ και τους συμμάχους του, τη Ρωσία και το Ιράν.

Από σύσκεψη στο Λευκό Οίκο, ο Αμερικανός πρόεδρος κατήγγειλε τη «φρικιαστική» επίθεση και διεμήνυσε πως θα έχει συναντήσεις «με αξιωματικούς του στρατού και με όλους τους άλλους» και «θα λάβουμε μείζονες αποφάσεις μέσα στις προσεχείς 24-48 ώρες», πριν προσθέσει «θα πάρουμε μια απόφαση απόψε ή πολύ σύντομα».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ συζήτησε για το θέμα τηλεφωνικά και με τον Γάλλο ομόλογό του Εμανουέλ Μακρόν, για δεύτερη φορά σε δύο ημέρες, και οι δύο ηγέτες θέλουν να υπάρξει «σθεναρή αντίδραση» από πλευράς της διεθνούς κοινότητας, όπως γνωστοποίησε το Ελιζέ τη νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη.


Πηγή: Associated Press
Έκτακτη συνεδρίαση του ΣΑ του ΟΗΕ

Στον ΟΗΕ διεξήχθη κατεπείγουσα συνεδρίαση που ζήτησαν οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία. Οι τρεις δυτικές χώρες θέλουν να επιδείξουν ενιαία στάση έναντι της Ρωσίας. Θέλουν να δείξουν επίσης ότι δοκίμασαν όλες τις διπλωματικές οδούς πριν από την ενδεχόμενη καταφυγή στα όπλα.

Η Ουάσινγκτον θέλει κυρίως το Συμβούλιο Ασφαλείας να δώσει εντολή να διενεργηθεί «ανεξάρτητη έρευνα» για την επίθεση του Σαββάτου που φέρεται να έγινε με «τοξικά αέρια» στη Ντούμα. Η πρεσβεύτρια των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χέιλι απαίτησε να διεξαχθεί ψηφοφορία επί του αμερικανικού σχεδίου απόφασης σήμερα Τρίτη.

Μετά τη δημόσια φάση της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας για την επίθεση στη Ντούμα, ο ρώσος πρεσβευτής Βασίλι Νεμπένζια τόνισε ότι το αμερικανικό σχέδιο απόφασης περιέχει «απαράδεκτα στοιχεία» που θα κάνουν «χειρότερα» τα πράγματα: είναι «επικίνδυνο όχι μόνο για τη Συρία, αλλά όλο τον κόσμο (...), την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια».

(
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP-Reuters)





Τρίτη 10/04/2018 - 15:54
ΗΠΑ - ΡΩΣΙΑ - ΣΥΡΙΑ

Αμερικανικό αντιτορπιλικό κατέπλευσε ανοιχτά της ρωσικής ναυτικής βάσης στην Ταρτούς
Το «USS Donald Cook»

Το αμερικανικό αντιτορπιλικό «USS Donald Cook» το οποίο είναι εξοπλισμένο με 50 πυραύλους «Tomahawk» κατέπλευσε ανοιχτά της συριακής πόλης Ταρτούς όπου βρίσκεται η ρωσική στρατιωτική ναυτική βάση γράφει η ρωσική εφημερίδα «Kommersant», επικαλούμενη δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Hurriyet».

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, το αμερικανικό αντιτορπιλικό κατέπλευσε σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από την πόλη Ταρτούς, ενώ τουλάχιστον τέσσερις φορές ρωσικά μαχητικά προσέγγισαν το αμερικανικό αντιτορπιλικό.
«Παλιός γνώριμος»

Το «USS Donald Cook» είναι «παλιός γνώριμος» των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Στις 11 και 12 Απρίλη του 2016, ένα ζεύγος ρωσικών μαχητικών Su-24, πραγματοποίησε χαμηλές διελεύσεις πάνω από το αντιτορπιλικό την ώρα που αυτό πραγματοποιούσε κοινές ασκήσεις με την Πολωνική Αεροπορία, στη Βαλτική, 130 χλμ. από το ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ.

Το ένα από τα δύο ρωσικά μαχητικά περνάει πάνω από το «USS Donald Cook»

--«Θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος» 
τέθηκαν επί τάπητος στις συναντήσεις που είχε την Τρίτη στο Πεντάγωνο ο πτέραρχος Τοντ Γουόλτερς, επικεφαλής της διοίκησης των Αμερικανικών Αεροπορικών Δυνάμεων Ευρώπης του ΝΑΤΟ.
https://www.902.gr/…/synantisi-me-dioikiti-ton-aeroporikon-…
Με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ), αντιπτέραρχο Χρήστο Χριστοδούλου, όσο και με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ.
ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ: Να Μην επιτρέψουμε την εμπλοκή της χώρας μας, στον άδικο πόλεμο των ιμπεριαλιστών. 
902.gr 

Ο Πατάκης, το… “Πατακιστάν” και η λύσσα των αστών ενάντια στους αγρότες

Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή μια σεμνή και σπουδαία συνάμα μορφή του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος, ο Γιάννης Πατάκης, που συνέδεσε το όνομά του με κάποιους από τους σημαντικότερους σταθμούς των αγροτικών κινητοποιήσεων στη μεταπολίτευση, ενώ από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης στρατεύτηκε στις γραμμές του ΚΚΕ, αρχικά στην τοπική αυτοδιοίκηση, και στη συνέχεια στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Γεννήθηκε το 1940 στο θεσσαλικό κάμπο, στο χωριό Νίκαια της Λάρισας, που πάντα πρωτοστατούσε και πρωτοστατεί στους αγώνες της αγροτιάς. Από αγροτική οικογένεια κι ο ίδιος, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία το 1975, ως κοινοτικός σύμβουλος αρχικά κι ως αντιπρόεδρος και στη συνέχεια πρόεδρος της κοινότητας, ενώ πέρασε κι από τη θέση του δημοτικού συμβούλου Νικαίας και του νομαρχιακού συμβούλου Λάρισας. Ανέπτυξε σημαντική συνδικαλιστική δράση, μέσω της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Λάρισας, της οποίας γραμματέας και μετέπειτα πρόεδρος διατέλεσε, ενώ εκλέχθηκε τόσο στο Δ.Σ της ΓΕΣΑΣΕ, όσο και της ΠΑΣΕΓΕΣ, ενώ πρωταγωνιστικός υπήρξε και ο ρόλος του στην ίδρυση και τη δράση της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπερίωσης (ΠΑΣΥ).
Όντας μέλος του ΚΚΕ ήδη από το 1974, υπήρξε ως λίγο πριν το θάνατό σημαντικό κομματικό στέλεχος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας. Ως βουλευτής το 2000 και ευρωβουλευτής από το 2001, συνέχισε τον αταλάντευτο αγώνα του υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών, ενάντια στην καταστροφική ευρωενωσιακή πολιτική της ΚΑΠ, δίνοντας παράλληλα μάχες και το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων. Χαρακτηριστικό του απλού και συνάμα μεστού λόγου του Πατάκη είναι ένα απόσπασμα από προεκλογική του ομιλία στον Τύρναβο το 2000, όπου αν αντικαταστήσουμε τη λέξη ΠΑΣΟΚ με  εκείνη του Σύριζα, διατηρεί αναλλοίωτη την επικαιρότητά του: Ξαφνικά όλοι «κόπτονται» για το κακό που βρήκε τους αγρότες! Υποψήφιοι παρατρεχάμενοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όλοι τους γίνονται “χαλί για να τους πατήσουν”, για να απαλύνουν τον πόνο της αγροτιάς. Αυτοί, που, στο όνομα της Ενωμένης Ευρώπης, των μονόδρομων της ΟΝΕ, της φιλελεύθερης αγοράς, της παγκοσμιοποίησης, μετέτρεψαν την ύπαιθρο σε ένα απέραντο “νεκροταφείο” κατεστραμμένων και ξεκληρισμένων νοικοκυριών. Αυτοί που δέσανε χειροπόδαρα και παρέδωσαν τη χώρα μας σε ξένα κέντρα αποφάσεων και συμφέροντα. Αυτοί που καλλιέργησαν, συνειδητά, ψεύτικες ελπίδες για παραδείσους της Ευρώπης και της ΟΝΕ, με στόχο την παγίδευση της αντίστασης του ίδιου του λαού της, της ίδιας της αγροτιάς, για την οποία τώρα κόπτονται».
Σε πλήρη αντίθεση με το σεμνό και σχετικά χαμηλών τόνων χαρακτήρα του Πατάκη ήταν οι σφοδρές επιθέσεις που δέχτηκαν οι αγροτικές κινητοποιήσεις και τα μπλόκα κατά μήκος της Εθνικής Οδού, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90′. Οι δημοσιογράφοι των αστικών μέσων έρχονταν κι απόσωναν ό,τι δεν κατάφερναν τα ΜΑΤ και οι δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης Σημίτη, που είχαν προχωρήσει μάλιστα σε καταδρομική επίθεση για να ξεφουσκώσουν τα λάστιχα των τρακτέρ των αγροτών. Αναπόφευκτα στο στόχαστρο της πολεμικής τους είχαν βρεθεί τα ηγετικά στελέχη των αγροτών και κατά κύριο λόγο οι κομμουνιστές: ο Βαγγέλης Μπούτας και ο Γιάννης Πατάκης. Τότε ήταν μάλιστα που είχαν εισαγάγει στο δημόσιο λόγο και το χυδαίο όρο “Πατακιστάν”, υπονοώντας πως η Θεσσαλία ήταν μια περιοχή όπου επικρατούσε διαφορετικός νόμος -το δίκιο του αγρότη θα μπορούσαμε να πούμε, παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα- αντί το δικό τους δόγμα “νόμος και τάξη” ή αλλιώς το τρίπτυχο “ΜΑΤ, βία, αυταρχισμός” (αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, η οξύτητα των αιχμών τους και της επίθεσής τους ήταν μάλλον παράσημο για τους αγροτοσυνδικαλιστές γενικά κι ειδικότερα για τον Γ. Πατάκη που ήταν η ψυχή των κινητοποιήσεων. Η σημασία της προσφοράς του αποτυπώνεται και στην ανακοίνωση της ΝΕ Λάρισας, που σημείωνε μεταξύ άλλων:  Ο σ. Γιάννης Πατάκης αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην Κομματική Οργάνωση Θεσσαλίας. Αφήνει, όμως, πίσω του ισχυρή παρακαταθήκη, που αποτελεί η ίδια του η ζωή. Απ’ αυτήν εμπνέονται σήμερα νέοι κομμουνιστές και πρωτοπόροι λαϊκοί αγωνιστές, που θα συνεχίσουν την πάλη του, μέχρι την τελική δικαίωση των στόχων και οραμάτων του. Θα αποτελέσει πρότυπο λαϊκού αγωνιστή, παράδειγμα που θα ακολουθήσουν οι νέες γενιές

Ευρωατλαντικές «αποστολές»...




Κινητήρια δύναμη των διευθετήσεων που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την αντίστοιχη της ΠΓΔΜ είναι η ένταξη της γείτονα χώρας στο ΝΑΤΟ, ως ένα ακόμα βήμα στην περίφημη «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Δ. Βαλκανίων.
Αυτό επιβεβαίωσε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων σε συνέντευξή του στο κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων, λίγα μόνο 24ωρα πριν από τη νέα συνάντησή του με τον Ελληνα ΥΠΕΞ στην Οχρίδα, όπου κατά δήλωσή του αναμένεται να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος στις συνομιλίες για την υιοθέτηση ενός «συμφώνου» το οποίο θα διευθετεί κατά βάση το ονοματολογικό.
Ο λόγος; Τον αναλύει χωρίς περιστροφές ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ στη συνέντευξή του, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: «Αν δεν βρούμε λύση στο πρόβλημα που έχει η Ελλάδα με το συνταγματικό μας όνομα, πρόσκληση ένταξης στο ΝΑΤΟ δεν θα λάβουμε».
Επομένως, ανεξάρτητα από τι θα γράφει η συμφωνία, ποιους συμβιβασμούς και ποια χρονοδιαγράμματα θα περιλάβει, το «πνεύμα και το γράμμα» της είναι πέρα για πέρα ευρωΝΑΤΟικό και η υπογραφή της υπηρετεί τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, όπου η Ελλάδα διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή.
Μάλιστα, είναι τόσο ισχυρή η συσχέτιση της επιδιωκόμενης συμφωνίας για το όνομα με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ώστε ο Ζ. Ζάεφ έλεγε στην ίδια συνέντευξη: «Μπορούμε να λάβουμε καθεστώς συνδεδεμένου μέλους κατά το πρότυπο της Σουηδίας και άλλων χωρών... Ομως, επιθυμία μας είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ. Εγώ δεν σκέφτομαι καν αν θα το λάβουμε ή όχι (σ.σ. καθεστώς συνδεδεμένου μέλους), επειδή περιμένω πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ».
Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι το ονοματολογικό είναι το δέντρο μπροστά από το δάσος και ότι η ουσία βρίσκεται στα όσα σχεδιάζουν για την περιοχή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, αλλά και ισχυρά κράτη της ΕΕ, σε αντίθεση με ανταγωνιστές τους στην περιοχή και ιδιαίτερα τη Ρωσία. Πάνω στην πρεμούρα να υπάρξει συμφωνία, αφήνονται βεβαίως ανοιχτά και άλυτα ζητήματα που αφορούν αλυτρωτισμούς, όπως αυτοί που υπάρχουν στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας.
Η εκκρεμότητα με την ΠΓΔΜ δεν είναι, βέβαια, η μόνη που απασχολεί τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, κύκλους της ΕΕ. Σ' αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει ρόλους για την προώθηση συνολικά των ευρωατλαντικών σχεδίων στα Βαλκάνια, όπως δείχνει και η περιοδεία του Ελληνα ΥΠΕΞ σε χώρες που βρίσκονται σταθερά στο επίκεντρο του «ενδιαφέροντος» και των ανταγωνισμών των ΗΠΑ - ΕΕ, από τη μια, και της Ρωσίας, από την άλλη.
Για παράδειγμα, η επίσκεψη του Ν. Κοτζιά στη Σερβία και κατόπιν στο Κόσσοβο προδίδει ευρωατλαντική «αποστολή», με δεδομένο ότι η πρώτη διατηρεί ισχυρές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με τη Ρωσία και αποτελεί «κρίκο» στην εδραίωση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, ενώ το Κόσσοβο παραμένει «αγκάθι» στις σχέσεις ΕΕ - Σερβίας και ενσωματώνει πολλαπλές αντιθέσεις, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης με την Αλβανία, την εμπλοκή της Τουρκίας κ.ά. Τέτοια πτυχή σίγουρα έχει και η προσπάθεια διευθέτησης των προβλημάτων ανάμεσα σε Ελλάδα και Αλβανία.
Είναι προφανές ότι η «κινητικότητα» της ελληνικής κυβέρνησης δεν αφορά το συμφέρον του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής.
Ο ρόλος της Κίνας, οι διαφορές και αντιθέσεις ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ στην περιοχή και ο ανταγωνισμός της αστικής τάξης Ελλάδας και Τουρκίας κάνουν ακόμα πιο περίπλοκη και επικίνδυνη την κατάσταση. Μέσα σ' αυτό το αξεδιάλυτο κουβάρι μπλέκεται και το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, πάνω στο οποίο φαίνεται πως δρομολογείται συμφωνία, στο πλαίσιο ευρύτερων διευθετήσεων, σχεδίων και αντισχεδίων, ανάμεσα σε ισχυρά μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς τους οργανισμούς.

«Τρέχουν» το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα


«Η εμπειρία από τις κρίσεις έχει δείξει ότι οι πιο ευέλικτες οικονομίες είναι περισσότερο ανθεκτικές σε κραδασμούς και τείνουν να ανακάμπτουν ταχύτερα και να επιτυγχάνουν υψηλότερη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Επιπλέον, οι χώρες της ζώνης του ευρώ που εφάρμοσαν μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων και εργασίας έχουν σημειώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα». Το παραπάνω επισημαίνεται στην ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το 2017, που δημοσιοποιήθηκε τις προάλλες, ενώ σε ανάλογες «συστάσεις» αναφορικά με τις προτεραιότητες της αντιλαϊκής πολιτικής θα προχωρήσει τις επόμενες μέρες και η πλευρά του ΔΝΤ, ενόψει της ετήσιας Συνόδου των κρατών - μελών του (συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Ευρωζώνης), στις 20 - 22 Απρίλη στην Ουάσιγκτον. Σε αυτό το φόντο, ψηλά στην ατζέντα των διεργασιών βρίσκεται και το ζήτημα της αντιλαϊκής κλιμάκωσης στην Ελλάδα, τόσο στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου, με τη μορφή των «προαπαιτούμενων μέτρων», των εφαρμοστικών νομοσχεδίων και των άλλων διατάξεων που πλέον βρίσκονται σε «απόσταση αναπνοής», και κυρίως αναφορικά με το «εποπτικό πλαίσιο» της αντιλαϊκής πολιτικής για την «επόμενη μέρα».
***
Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και κουαρτέτο με το ρυθμό του κατεπείγοντος «τρέχουν» το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα. Μια πρώτη επισκόπηση θα γίνει στην αυριανή συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ. Η «σκυτάλη» περνάει στην ετήσια Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας (20 - 22/4), όπου μεταξύ άλλων θα συζητηθεί το ζήτημα της «ελάφρυνσης» - μετακύλισης των αποπληρωμών για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους. Αυτό, με τη σειρά του, θα έρθει να «κουμπώσει» με το υπό διαμόρφωση νέο «εποπτικό πλαίσιο», το οποίο, όπως η κυβέρνηση ομολογεί μέσω του υπουργού Οικονομικών, θα περιέχει και τυχόν «εκκρεμότητες» της 4ης «αξιολόγησης» του τρέχοντος μνημονίου. Πρόκειται για τον «ελάχιστο κοινό παρονομαστή», σε συνδυασμό βέβαια με τη μονιμοποίηση της γκάμας των αντιλαϊκών μέτρων που ξετυλίχτηκαν στο πλαίσιο και των τριών μνημονίων. Σε αυτό το φόντο, η ατζέντα των αμέσως προσεχών ημερών περιλαμβάνει τις εκθέσεις του ΔΝΤ, με έμφαση στις εκτιμήσεις του ιμπεριαλιστικού οργανισμού αναφορικά με τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους ρυθμούς του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία, τους στόχους για τα ματωμένα πλεονάσματα, τη διαχείριση του κρατικού χρέους, την κατάσταση των εγχώριων τραπεζικών ομίλων για τα «κόκκινα» δάνεια κ.ά. Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι καταγράφεται κάποια σύγκλιση των εκτιμήσεων του ΔΝΤ με αυτές των «θεσμών» της ΕΕ, σε μια εξέλιξη που εφόσον «κουμπώσει» ανοίγει «παράθυρο» για την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα της αντιλαϊκής εποπτείας και για την «επόμενη μέρα». Σε κάθε περίπτωση, οι επεξεργασίες και των «μεν» και των «δε» έχουν ορίζοντα προβολής δεκαετιών, μέχρι το 2060.
***
Επόμενος «κρίκος» αυτής της διαδικασίας είναι η «άτυπη» συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 27 Απρίλη, στη Σόφια της Βουλγαρίας, με κυρίαρχο ζήτημα τη συζήτηση για τη λεγόμενη «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική» που θα παρουσιάσει η ελληνική κυβέρνηση, με αποδέκτες, όπως οι ίδιοι επισημαίνουν, τους «θεσμούς», τις αγορές και βέβαια τους επιχειρηματικούς ομίλους, που αναζητούν «επενδυτικές ευκαιρίες» στην Ελλάδα. Το «αναπτυξιακό σχέδιο» θα περιλαμβάνει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και στόχους για την «επόμενη μέρα» αναφορικά με την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και βέβαια των εξελίξεων στα μεγέθη των κρατικών προϋπολογισμών, και έρχεται να «εμπλουτίσει» τα μέτρα της μνημονιακής περιόδου. Στις αρχές του Μάη, τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου επανέρχονται στην Αθήνα για τον κύκλο των συνεννοήσεων επί του συνολικού πακέτου (προαπαιτούμενα, «αναπτυξιακό» σχέδιο κ.ά.). Παράλληλα, στις 5 Μάη, η πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ελέγχων (στρες τεστ) αναφορικά με την «κεφαλαιακή επάρκεια» των τεσσάρων εγχώριων τραπεζικών ομίλων. Τυχόν διαπίστωση νέων «κεφαλαιακών κενών», με την άμεση εμπλοκή των τραπεζών και των μεγαλομετόχων τους, θα αποτελέσει νέο πεδίο αντιλαϊκών παζαριών αναφορικά με τον τρόπο και το χρόνο που αυτά θα καλυφθούν. Σε κάθε περίπτωση, «ένα το κρατούμενο» είναι η κλιμάκωση των πλειστηριασμών και απέναντι στη λαϊκή κατοικία, ως μόνιμο προαπαιτούμενο της «επόμενης μέρας».
***
Σε αυτό το φόντο και υπό το βάρος της τελικής στάσης που αναμένεται να έχει ανακοινώσει η πλευρά του ΔΝΤ, με άξονα τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους, προδιαγράφεται η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 24 Μάη. Καθοριστική χαρακτηρίζεται από τους «θεσμούς» και η ανακοίνωση από τη στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) στις 4 Ιούνη αναφορικά με τα προσωρινά στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη του ΑΕΠ στο Α' τρίμηνο του 2018, που βέβαια θα προσμετρηθεί στις εκτιμήσεις αναφορικά με τυχόν δημοσιονομικά κενά στον κρατικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Τέλος, ημερομηνία «ορόσημο» χαρακτηρίζουν τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 21 Ιούνη, στην οποία κυβέρνηση και ιμπεριαλιστικοί «θεσμοί» ποντάρουν για το κλείσιμο της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας - «πακέτο»... Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η «καθαρή έξοδος» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση για το κεφάλαιο είναι ναρκοθετημένη με παλιά και νέα μέτρα για το λαό. Και ότι ήδη στρώνεται το έδαφος για το «αναπτυξιακό πρόγραμμα» και το «εποπτικό πλαίσιο» της «επόμενης μέρας», που θα αντικαταστήσουν τα μνημόνια, όχι όμως και τα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία θα συνεχιστούν, στο όνομα της ανάκαμψης του κεφαλαίου. Το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης», που ξεδίπλωσε η κυβέρνηση στα περιφερειακά της συνέδρια, αποκαλύπτεται στα μάτια του λαού, ο οποίος δεν έχει κανένα συμφέρον να εναποθέσει προσδοκίες και ελπίδες στα οράματα και στους στόχους του κεφαλαίου.

Φαντασία





Η φαντασία σε ό,τι αφορά το μασκάρεμα της αντιλαϊκής πολιτικής είναι ένα από τα «ατού» του ΣΥΡΙΖΑ, που του αναγνωρίζουν άλλωστε τα αστικά επιτελεία. Κάπως έτσι, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» μίλησε για «μεταμνημονιακή παρακολούθηση», χωρίς - υποτίθεται - νέους όρους και μέτρα... πέρα από τα όσα η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει. Το θέμα βέβαια δεν είναι το ταλέντο της κυβέρνησης στη «λεξιπλασία», ούτε ο καβγάς ανάμεσα στα αστικά κόμματα για τους όρους της «παρακολούθησης». Το θέμα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι ότι η «επόμενη μέρα», όπως και η προηγούμενη, έχει για εκείνους μνημόνια διαρκείας και ευρωπαϊκά εξάμηνα, «δικλίδες» δημοσιονομικής σταθερότητας και πρωτογενή «πλεονάσματα» για δεκαετίες, μειώσεις στις συντάξεις και φοροληστεία. Πάνω απ' όλα, έχει εργασιακούς χώρους - γκέτο της εργοδοσίας, με τα εκατοντάδες αντεργατικά μέτρα να διασφαλίζουν το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» για τους καπιταλιστές. Απ' αυτήν την άποψη, η «επόμενη μέρα» είναι ήδη εδώ και ο λαός δεν πρέπει καθόλου να δει τους «τίτλους τέλους» για να καταλάβει ότι οι ανάγκες του δεν χωράνε στα σενάρια των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους.

TOP READ