5 Ιουν 2016

Το μικρότερο κακό

 Το μικρότερο κακό

Διαλεκτική είναι ο όρος που κοτσάρουμε πολλές φορές δίπλα σε ό,τι αδυνατούμε να εξηγήσουμε πιο πειστικά ή γενικώς να κατανοήσουμε -και βασικά το πρώτο εξαιτίας του δεύτερου. Κάτι που φυσικά δεν εμποδίζει κανέναν να καυχιέται πως παίζει τις αντιθέσεις στα δάχτυλα, τις βλέπει συγκεκριμένα και τις αξιοποιεί, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνει κάτι άλλο παρά να επιλέγει τη λογική του μικρότερου κακού, που καταλήγει πάντα στο μεγαλύτερο, που θέλαμε θεωρητικά να αποφύγουμε. Ιδίως αν μπλεχτεί (διαλεκτικά πάντα) με τις ενδοϊμπεριαλιστικές-ενδοαστικές αντιθέσεις.

Οι αντιθέσεις είναι στον πυρήνα της διαλεκτικής, της ίδιας της ζωής, πηγή κάθε κίνησης κι εξέλιξης. Αλλά η ζωή κυλάει χωρίς να κοιτάζει τις δικές μας καθαρές αφαιρέσεις. Ίσα-ίσα που έχει την τύχη να προσθέτει (αντί να αφαιρεί) στην πρακτική πείρα και να την πλουτίζει με πρωτότυπες συγκυρίες και γεγονότα. Έτσι πολλαπλασιάζει τα σχετικά προβλήματα και διαιρεί τις απόψεις για την επίλυσή τους.

Δε χρειάζεται να έχει εντρυφήσει κανείς στην μπροσούρα του Μάο για τις αντιθέσεις, για να καταλάβει πόσο σύνθετο είναι το πλέγμα αυτών των αντιθέσεων. Το θέμα είναι να μπορεί να διακρίνει το χαρακτήρα και τη φύση τους.

Στη Βραζιλία για παράδειγμα, η μεθοδευμένη πτώση της κυβέρνησης Ρούσεφ κρύβει πιθανότατα οργανωμένη, σχεδιασμένη παρέμβαση και ιμπεριαλιστικό δάχτυλο. Αλλά αν εντάξουμε την εξέλιξη αυτή στα πλαίσια της όξυνσης των ενδομονοπωλιακών ανταγωνισμών, μεταξύ κέντρων, ομίλων και συμφερόντων, που προσπαθούν να αποκτήσουμε μεγαλύτερο έλεγχο των πραγμάτων, δεν απορρέει προφανώς ως πρακτικό καθήκον η στοίχιση πίσω από την έκπτωτη κυβέρνηση κι η υπεράσπισή της σε μια ενδοαστική αντίθεση (αν και επ' αυτού έχουν εκφραστεί και διαφορετικές προσεγγίσεις).

Η συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης, των όρων και των εμπλεκόμενων πλευρών μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικά συμπεράσματα στην περίπτωση της Βενεζουέλας και την ενορχηστρωμένη προσπάθεια, με κινητήριο μοχλό τις ΗΠΑ, να ανατραπεί η τσαβική κυβέρνηση, με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, πραξικοπηματικά (με το στρατό), "δημοκρατικά" (με εκλογές) ή με κάποια πολύχρωμη (αντ)επανάσταση και με οικονομική πίεση.

Εδώ επιπρόσθετα υπάρχουν παράμετροι, όπως οι αγροτικές (αστικοδημοκρατικές) μεταρρυθμίσεις που συντελούνται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής με χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης, και ασφαλώς η κριτική στήριξη (αλλά όχι συμμετοχή) του ΚΚ Βενεζουέλας στην κυβέρνηση του Μαδούρο.
Θυμάμαι παλιότερα, στην οργάνωση, πως στην ερώτηση τι μπορεί να σημαίνει η διατύπωση για τη λαϊκή εξουσία -που για εμάς είναι ο σοσιαλισμός, αλλά για τους συμμάχους μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο- η συνήθης απάντηση ήταν η Βενεζουέλα και ο Τσάβες. Μόνο που στην ίδια προγραμματική επεξεργασία υπήρχε η προειδοποίηση ότι αν δεν προχωρήσουν σχετικά γρήγορα οι επαναστατικοί, ριζοσπαστικοί μετασχηματισμοί, για να ξεκαθαρίσει το μεταβατικό τοπίο, θα υπήρχε πισωγύρισμα. Κι επ' αυτού είναι σκόπιμο να γίνει μια κριτική προσέγγιση στην μπολιβαριανή διαδικασία και από τους ίδιους τους Βενεζουελάνους συντρόφους. Όσο κι αν η σοσιαλδημοκρατία των χωρών της Λατινικής Αμερικής δε βαρύνεται με τα εγκλήματα και τον προδοτικό ρόλο της αντίστοιχης ευρωπαϊκής ή βρίσκεται σε διαφορά φάσης, δεν παύει να έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα και όρια.

Αντίστοιχη διαπάλη αναπτύχθηκε γύρω από την Ουκρανία και τη Συρία, όχι τόσο ως προς την αυτονόητη καταδίκη και πάλη ενάντια στην επέμβαση του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού, αλλά τον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία και τη φύση της τελευταίας (αν δηλ είναι διαμορφωμένη, ιμπεριαλιστική δύναμη, με ισχυρό ή αμελητέο χρηματιστικό κεφάλαιο, κτλ).

Εφόσον έτσι έχουν όμως τα πράγματα, αναρωτιέται κανείς εάν ισχύουν τα ίδια κριτήρια και στα καθ' ημάς ή υπάρχει κάτι που μας διαφοροποιεί (και τι είναι αυτό). Γιατί να μην αποδώσουμε την πτώση του νεότερου Καραμανλή στην υπόγεια δράση των ΗΠΑ και τα ανοίγματά του προς τη Ρωσία; Και ποιος αποκλείει την ανάμιξη ιμπεριαλιστικών κέντρων στην "ακομμάτιστη" καμπάνια "παραιτηθείτε" ενάντια στην συγκυβέρνηση Σ-Ανελ και τη φημολογία περί πραξικοπήματος; This is a coup...

Είναι σαφώς αφελές να αποκλείουμε τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις από το παιχνίδι, που σπανίως αφήνουν στην τύχη του. Αυτό όμως υπαγορεύει ως καθήκον την ανάδειξη της αντίθεσης αυτής σε κύρια και την κριτική υπεράσπιση της κυβέρνησης στα πλαίσιά της (μακριά από τις ίσες αποστάσεις και τις συνέπειες της καθαρότητας και δεδομένου ότι το μόνο πιο γελοίο πράγμα από τους οπαδούς της ΔΦΑ είναι οι νεοφιλελέδες πολέμιοί της); Ή συνεπάγεται άραγε την καταδίκη του παιχνιδιού συνολικά και όλων των πλευρών που εμπλέκονται στις ενδοαστικές αντιθέσεις; Και πώς μπορεί να αξιοποιήσει κανείς αυτές τις τελευταίες από μειονεκτική θέση και χωρίς να γίνει ουρά του ενός ή του άλλου πόλου, εφόσον δεν έχει κατακτήσει την εξουσία στη χώρα του;

Κανείς συμβιβασμός - καμιά ανοχή στην εργασιακή γαλέρα του κεφαλαίου

Σε όλη τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, σταθερά και μεθοδικά, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε συνεργασία με την τρόικα κλιμάκωσαν την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Αντίστοιχες παρεμβάσεις έγιναν στο Δημόσιο και στις πρώην ΔΕΚΟ. Με μια σειρά νόμους που περιλήφθηκαν στα δυο προηγούμενα μνημόνια (βλέπε αναλυτικά στο διπλανό θέμα), η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα βίωσαν την πιο σφοδρή επίθεση των τελευταίων δεκαετιών, σε μια στοχευμένη προσπάθεια τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης να φορτωθούν στις πλάτες τους και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης για το κεφάλαιο. Τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» για τις...
856 λέξεις, σελ.: 14
Τρία ενδεικτικά, όσο και αποκαλυπτικά παραδείγματα επιχειρησιακών συμβάσεων παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη ο «Ριζοσπάστης». Η πρώτη σύμβαση επιβάλλει στους εργαζόμενους μιας τουριστικής επιχείρησης...
346 λέξεις, σελ.: 14
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, οι επιχειρησιακές συμβάσεις αποτελούν το 94% των συμβάσεων που συνήφθησαν το 2015 (263 σε σύνολο 282). Ακόμα χειρότερα, το 2012, όταν...
243 λέξεις, σελ.: 14
Ν. 3845/2010 Κατάργηση της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση που ισχύουν ταυτόχρονα όροι διαφορετικών Συλλογικών Συμβάσεων. Δηλαδή, ο εργαζόμενος χάνει το δικαίωμα να απολαμβάνει...
1033 λέξεις, σελ.: 14
Ολες οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πριν από το Γενάρη του 2015, για σταδιακή αποκατάσταση μισθών, εργασιακών δικαιωμάτων, Συλλογικών Συμβάσεων έγινε αέρας κοπανιστός. Και αυτό γιατί η...
194 λέξεις, σελ.: 14

Πολλές αλληλοσυνδεόμενες «απειλές» για τις τράπεζες της Ευρωζώνης

Πολλές αλληλοσυνδεόμενες «απειλές» για τις τράπεζες της Ευρωζώνης



Το κτίριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη
Το κτίριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη
Σύμφωνα με ρεπορτάζ αστικών ΜΜΕ, η επικεφαλής του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Ντανιέλ Νουί, χτύπησε καμπάνα για τις τράπεζες των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, που δείχνουν προβλήματα και κινδύνους, και στις καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης. Δυσκολίες αφενός ως προς τη δυνατότητα ρευστότητας και δανειοδότησης για επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά και προβλήματα γι' αυτό καθαυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την κερδοφορία του, τη σταθερότητά του.
Τι προτάσεις έκανε η Ντανιέλ Νουί;
Να μειώσουν όλες οι τράπεζες της Ευρωζώνης το λειτουργικό τους κόστος, να ενισχύσουν τους ισολογισμούς τους (δηλαδή, να βελτιώσουν τη σχέση εσόδων - εξόδων, τα στοιχεία ενεργητικού τους, να ξεμπερδέψουν από βαρίδια, όπως ζημιές από δάνεια), ενώ είπε ότι ετοιμάζονται νέες προτάσεις για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Το ύψος αυτών των δανείων στην Ευρωζώνη ανέρχεται σχεδόν στο 1 τρισ. ευρώ (πάνω από 900 δισ. ευρώ). «Εχουμε πολλή δουλειά ακόμα να κάνουμε για την αντιμετώπιση στοιχείων ενεργητικού από προηγούμενες χρήσεις (legacy assets), ειδικά των μη εξυπηρετούμενων δανείων και θα επανέλθουμε γρήγορα με συγκεκριμένες προτάσεις», είπε. Τα «κόκκινα» δάνεια απασχολούν έντονα.
Προβλήματα στις τράπεζες
Φαίνεται λοιπόν ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα των κρατών - μελών της Ευρωζώνης αλλά και της ΕΕ έχει προβλήματα, που δείχνουν σημάδια αδύναμης καπιταλιστικής ανάκαμψης και πιθανές δυσκολίες χρηματοδότησης επενδύσεων. Αν και δε δίνουν όλα εκείνα τα στοιχεία από τα οποία μπορούν να βγουν πιο ασφαλή συμπεράσματα, εντούτοις οι προτροπές της Ντανιέλ Νουί σε συγκεκριμένους δείκτες φανερώνουν έστω και στη γενικότητά του το πρόβλημα. Για παράδειγμα, τα «κόκκινα» δάνεια που έχουν αυξηθεί. Η πλειοψηφία τους είναι επιχειρηματικά δάνεια. Από επιχειρηματικούς ομίλους που είτε είναι ουσιαστικά σε πτώχευση λόγω κρίσης και διεθνούς ανταγωνισμού, είτε λόγω κρίσης αδυνατούν να ανταποκριθούν επαρκώς στην αποπληρωμή τους.
Αλλά και για κρατικά δάνεια υπάρχουν φόβοι δυσκολιών αποπληρωμής, όπως π.χ. της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Φινλανδίας, της Ελλάδας, που λόγω ύφεσης, ή κρίσης, μπορεί να δείξουν ασυνέπεια στην αποπληρωμή τους, αλλά ακόμη και αν δεν δείχνουν, η κατάστασή τους εγκυμονεί κινδύνους για τη συνέπεια στην αποπληρωμή τους.
Η προτροπή για βελτίωση των ισολογισμών, με αιχμή το ενεργητικό τους σημαίνει, για παράδειγμα, αντιμετώπιση προβλημάτων από ομόλογα με κίνδυνο απαξίωσης. Επίσης, η προτροπή για μείωση του κόστους λειτουργίας σημαίνει μείωση εξόδων για αύξηση κερδών. Τα ομόλογα αντιπροσωπεύουν δάνεια.
Πράγματι, τα αρνητικά επιτόκια μειώνουν τα κέρδη των τραπεζών, ωθούν σε φυγή κεφαλαίων, δεν μπορούν να προσελκύσουν νέα κεφάλαια, άρα μειώνουν τη δυνατότητα ρευστότητάς τους.
Ορισμένα παραδείγματα
Στις 25/4/2016, σε αστικά ΜΜΕ εμφανίστηκε παρέμβαση της Ντανιέλ Νουί, που έλεγε: «Πολλές τράπεζες της Ευρωζώνης δεν πληρούν τα κριτήρια ρευστότητας της ΕΚΤ» (ομιλία σε συνέδριο στη Φρανκφούρτη), προβάλλοντας την ανάγκη για την ταχύτερη ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης («Bankingnews.gr»).
Στις αρχές Μάρτη ο πρωθυπουργός της Ιταλίας δήλωνε στην ιταλική τηλεόραση Rai: «Αν ήμουν ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας θα ανησυχούσα για τις γερμανικές τράπεζες». Μιλά ανοιχτά για προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας.
Οσο και αν οι δηλώσεις του εκφράζουν οξύτατους ανταγωνισμούς, δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Παράδειγμα, η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, η Deutsche Bank. Πρόσφατα ο «οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης» «Moody's» προχώρησε σε υποβάθμιση (κατά 1 βαθμίδα) το αξιόχρεο των ακάλυπτων ομολόγων της Deutsche Bank, αναφέροντας ότι η γερμανική τράπεζα αντιμετωπίζει αυξανόμενα προβλήματα στην προσπάθειά της να επιτύχει την αναστροφή της πορείας της («Bloomberg»).
Την ίδια ώρα και οι τράπεζες της Ιταλίας έχουν πρόβλημα. Η ΕΚΤ, μέσω του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM), στις αρχές του 2016 είχε ζητήσει δεδομένα για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που έχουν οι ιταλικές τράπεζες, μεταξύ των οποίων είναι οι Banca Monte dei Paschi di Siena, UniCredit, Banca Popolare dell'Emilia Romagna, Banco Popolare, Banca Popolare di Milano Scarl και Banca Carige.
Οι τράπεζες «θα υποβληθούν σε μια αξιολόγηση για τη στρατηγική, τη διακυβέρνηση, τις διαδικασίες και τη μεθοδολογία που ακολουθούν στο θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μια δραστηριότητα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο», ανέφερε ανακοίνωση του SSM.
Γενικότερα, η μετοχή της Deutsche Bank έχει υποχωρήσει κατά 41% από τις αρχές του 2016. Επίσης, η χρηματιστηριακή αξία της Barclays (βρετανική), της Societe Generale (γαλλική) έχει μειωθεί πάνω από 25%.
«Γιατί έχουν υποχωρήσει τόσο πολύ οι τιμές των τραπεζικών μετοχών; Οι τράπεζες παραμένουν ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, εύθραυστες οι ίδιες αλλά και ικανές να προκαλέσουν ρωγμές γύρω τους.
Μεταξύ 4 Ιανουαρίου και 15 Φεβρουαρίου, ο S&P 500 σημείωσε πτώση 7,5% ενώ ο τραπεζικός δείκτης διολίσθησε 16,1%. Κατά την ίδια περίοδο, ο FTSE Eurofirst 300 κινήθηκε 9,5% χαμηλότερα, ενώ ο δείκτης για τις μετοχές των τραπεζών βούτηξε 19,5% (σ.σ. ευρωενωσιακοί τραπεζικοί δείκτες χρηματιστηρίων)» («Financial Times», «Euro2day» 25/2/2016).
Οι απειλές σύμφωνα με την ΕΚΤ
Σύμφωνα με έκθεση της ΕΚΤ (Μάης 2016), αυξήθηκαν οι απειλές που αντιμετωπίζει το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης. «Σε σύγκριση με την έκθεση του Νοεμβρίου του 2015 έχουν αυξηθεί τα ρίσκα (...) Ταυτόχρονα όλες αυτές οι απειλές συνδέονται μεταξύ τους και στην περίπτωση που συμβούν, θα μπορούσαν να ενισχύσουν η μία την άλλη (...) Πράγματι, θα μπορούσαν να ενισχυθούν όλες οι απειλές αν υποχωρήσει ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης».
Η έκθεση τονίζει ότι παραμένουν προβλήματα που σχετίζονται με την υποτονική οικονομική ανάκαμψη, το μεγάλο λειτουργικό κόστος και το υψηλό επίπεδο μη εξυπηρετούμενων δανείων σε ορισμένα κράτη, τα οποία περιορίζουν την ικανότητα των τραπεζών να χορηγούν δάνεια καθώς και την κερδοφορία τους.
Η έκθεση της ΕΚΤ εστιάζει στους παρακάτω «κινδύνους»:
  • Περαιτέρω αύξηση των ασφαλίστρων κινδύνου, η οποία ενδέχεται να προκληθεί από τις πιέσεις στις αναδυόμενες αγορές και από τις επίμονα χαμηλές τιμές των βασικών εμπορευμάτων.
  • Ασθενείς προοπτικές κερδοφορίας για τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες, με τη δυνατότητα χρηματοδότησης από την πλευρά των τραπεζών να περιορίζεται από τα ανεπίλυτα προβλήματα στη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
  • Αυξανόμενες ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του χρέους κρατών - μελών, εν μέσω αυξημένης πολιτικής αβεβαιότητας και βραδείας ενίσχυσης του ονομαστικού ΑΕΠ.
  • Αβεβαιότητα στον τομέα των επενδύσεων, που ενδέχεται να ενισχυθεί από τους κινδύνους ρευστότητας και τις δευτερογενείς επιπτώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Και η έκθεση συνεχίζει ως εξής: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προβλέψει ότι το συνολικό χρέος της Ευρωζώνης θα συνεχίσει να υποχωρεί σταδιακά στο 91,1% του ΑΕΠ το 2017, χάρη στις χαμηλότερες πληρωμές για τόκους και την αναμενόμενη μεγαλύτερη αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ, μετά την υιοθέτηση και επέκταση του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων από το Ευρωσύστημα. Παρά ταύτα, η εικόνα παραμένει αρκετά ετερογενής σε επίπεδο χωρών, με ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης να αναμένεται ότι θα έχουν αύξηση του λόγου του χρέους τους προς το ΑΕΠ το 2017, περιλαμβανομένων της Φινλανδίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας και του Λουξεμβούργου».
Ολοι οι πιο πάνω φόβοι για την πορεία των τραπεζών της Ευρωζώνης αντανακλούν κινδύνους κι άλλης απαξίωσης, δηλαδή καταστροφής κεφαλαίου, αποτελούν σημάδια αδυναμίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος να συμβάλει σε μια δυναμική καπιταλιστική ανάκαμψη και εκφράζουν κινδύνους ταυτόχρονα για πισωγύρισμα σε ύφεση. Βεβαίως, οι προτροπές της Νουί σε σχέση με τα «κόκκινα» δάνεια, το ενεργητικό, τη βελτίωση των ισολογισμών, αντικειμενικά ωθούν σε απαξίωση κεφαλαίου, αλλά ταυτόχρονα οδηγούν σε εξυγίανση των τραπεζών. Αλλά με τα «κόκκινα» δάνεια υπάρχει κίνδυνος για ζημιά σε άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ενώ η σύνδεση με το κρατικό χρέος είναι πιο μεγάλος πονοκέφαλος, ως ενδεχόμενο να μην πάρουν οι τράπεζες πίσω κεφάλαια που τα έχουν ανάγκη για να δανειοδοτούν.
Και οι αρρυθμίες στο τραπεζικό σύστημα είναι για τον καπιταλισμό κίνδυνος αφού είναι η καρδιά της οικονομίας. Και εδώ εμφανίζεται ο φαύλος κύκλος της κρίσης.
Ο Βρετανός πρώην κεντρικός τραπεζίτης
Στο νέο του βιβλίο «Το τέλος της Αλχημείας», ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Mervyn King προβαίνει σε έναν τολμηρό ισχυρισμό: «Ανεξάρτητα από το πόσο τελειοποιημένοι είναι οι κανονισμοί μας, ανεξάρτητα από το πόσο αναλυτική είναι η διαχείριση κινδύνων, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά τους κινδύνους που παρουσιάζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην παρούσα μορφή του.
Πριν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι επονομαζόμενες διεθνείς ρυθμιστικές αρχές απαιτούσαν από τις τράπεζες να αξιολογούν την επικινδυνότητα των επενδύσεών τους με ένα μέτρο που είναι γνωστό ως "αξία σε κίνδυνο" - μία εκτίμηση για το πόσα θα μπορούσαν να χάσουν, με δεδομένο το πρόσφατο ιστορικό τιμών, σε μία πολύ κακή ημέρα (φερ' ειπείν τη χειρότερη στις εκατό). Από το 2019, θα πρέπει να χρησιμοποιούν ένα νέο μέτρο, γνωστό ως το αναμενόμενη απομείωση κινδύνου, το οποίο υποτίθεται ότι θα κάνει καλύτερη δουλειά στην αποτύπωση του είδους των σοβαρών ζημιών που μπορούν να προκύψουν σε μία κρίση.
Ο υπολογισμός καθενός από τα δύο μέτρα συνεπάγεται (...) την υπόθεση ότι το μέλλον θα μοιάζει κάπως με το παρελθόν. Αυτό είναι ένα ελάττωμα από μόνο του, διότι οι κανονισμοί, η τεχνολογία και οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες αλλάζουν συνεχώς, καθιστώντας το μέλλον κατά κανόνα νέο και διαφορετικό» («Bloomberg», «Capital.gr» 24/5/2016).
Δείχνει άγχος για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το τραπεζικό σύστημα, τις δυσκολίες στην πρόβλεψη αλλά και στην αντιμετώπισή τους, ζητήματα που έχουν να κάνουν βασικά με τη δυνατότητα πρόβλεψης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης (οι οικονομικές συνθήκες αλλάζουν, λέει), αλλά και την αντιμετώπισή της (η αποφυγή είναι αδύνατη).
Ο μονόδρομος των εργαζομένων
Οι αστοί «έχουν τα γένια (τα ζόρια), έχουν και τα χτένια (ας βρουν λύση)», θα μπορούσε κάποιος να πει. Βεβαίως, τη νύφη την πληρώνουν η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού η πολιτική διαχείρισης της κρίσης ασκείται σε όφελος του κεφαλαίου και μεταφέρει τις συνέπειές της στις πλάτες τους. Η εργατική δύναμη είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη που καταστρέφεται. Απ' αυτήν τη σκοπιά την ενδιαφέρει, από τη σκοπιά διεξόδου σε όφελός της. Ακόμη και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ο λαός την πληρώνει. Υπάρχει πείρα στην Ελλάδα και για τις τράπεζες και για την κρίση. Τα προβλήματα των τραπεζών δείχνουν αδυναμίες στην καπιταλιστική οικονομία, τις οποίες η ταξική πάλη πρέπει να κάνει ανυπέρβλητες, φόβους των αστών για αστάθεια, που οι εργαζόμενοι πρέπει να εκμεταλλευτούν σε όφελός τους.
Μονόδρομος είναι ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών τους στην κρίση, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Και θα το καταφέρουν αν το εργατικό - λαϊκό κίνημα παλεύει σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή ρότα, ενισχύει την ταξική ενότητα των εργατών, τη λαϊκή συμμαχία, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια για να βάλει στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας την οικονομία.

Λ.

Οι λαοί στη μέγγενη των συμφερόντων των καπιταλιστών

Οι λαοί στη μέγγενη των συμφερόντων των καπιταλιστών
Απαιτείται επαγρύπνηση και καταδίκη της εμπλοκής της χώρας με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Από επιχειρήσεις του Ιρακινού στρατού κοντά στη Φαλούτζα που ελέγχεται από τους τζιχαντιστές
Copyright 2016 The Associated
Από επιχειρήσεις του Ιρακινού στρατού κοντά στη Φαλούτζα που ελέγχεται από τους τζιχαντιστές
Κλιμακώνονται τις τελευταίες μέρες οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία με μάχες στο έδαφος αλλά και με βομβαρδισμούς από αέρος, όπου συμμετέχουν τόσο ο συριακός στρατός με τη στήριξη της Ρωσίας, όσο και δυνάμεις της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης και κουρδικές πολιτοφυλακές με τη στήριξη αμερικανικών δυνάμεων και κοινό στόχο - υποτίθεται - την καταστροφή των βάσεων των τζιχαντιστών (αυτών δηλαδή που δημιούργησαν οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, άλλοι σύμμαχοί τους, για τα σχέδιά τους στην περιοχή). Στο γειτονικό Ιράκ, με τον ίδιο στόχο, ο ιρακινός στρατός με τη στήριξη και αμερικανικών επιδρομών έχει επιδοθεί στην επιχείρηση κατάληψης της Φαλούτζας.
Βομβαρδισμοί από το αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ «Χάρι Τρούμαν»
Ιδιαίτερη σημασία έχει η πραγματοποίηση διαδοχικών βομβαρδισμών που έγιναν την Παρασκευή το μεσημέρι (ευρύτερα γνωστή έγινε αργά το απόγευμα) από το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS «Χάρι Τρούμαν», που πέρασε από τη διώρυγα του Σουέζ στη Μεσόγειο. Οπως ανακοινώθηκε επίσημα από την αμερικανική στρατιωτική διοίκηση στην Ευρώπη: «Η ομάδα μάχης του αεροπλανοφόρου πέρασε τη διώρυγα του Σουέζ στις 2 Ιουνίου και τα μαχητικά πραγματοποίησαν πολλαπλές επιδρομές εναντίον στόχων του ISIS προς υποστήριξη της επιχείρησης "Inherent Resolve" σε Συρία και Ιράκ». Η ομάδα μάχης του αεροπλανοφόρου αποτελείται από 4 ακόμα συνοδευτικά πλοία, ενώ θεωρείται η πρώτη φορά που έπληξε στόχους στη Μέση Ανατολή μετά την επέμβαση το 2003.
Πρέπει να θυμίσουμε ότι μια τέτοια επίδειξη δύναμης με χτυπήματα από αεροπλανοφόρα ή πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς έκανε η Ρωσία το Σεπτέμβρη του 2015, όταν με αίτημα της συριακής κυβέρνησης άρχισε να βομβαρδίζει στόχους των τζιχαντιστών στη Συρία. Μάλιστα, τα πρώτα χτυπήματα είχαν γίνει από πλοία του ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία, δηλαδή πολλά χιλιόμετρα μακριά, ενώ η Ρωσία συγκρότησε κοινό κέντρο επιχειρήσεων με Ιράν, Ιράκ, Συρία με έδρα τη Βαγδάτη. Θυμίζουμε, επίσης, ότι στις 24 Νοέμβρη του 2015 η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού που συμμετείχε σε βομβαρδισμούς θέσεων στη Συρία από τουρκικά μαχητικά ήταν αυτή που επιδείνωσε τις σχέσεις Ρωσίας - Τουρκίας και αξιοποιήθηκε και για την περαιτέρω ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σήμερα, στην κατάσταση στη Συρία, χωρίς να έχει αλλάξει σε τίποτα ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, η προσπάθεια για το μεγαλύτερο δυνατό έλεγχο στις ενεργειακές πηγές, τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής από τα μονοπωλιακά συμφέροντα, φαίνεται ότι υπάρχουν και τάσεις για ένα συμβιβασμό μεταξύ κυρίως ΗΠΑ και Ρωσίας. Η λεγόμενη διαδικασία έμμεσων ενδοσυριακών διαπραγματεύσεων με μεσολαβητή τον ειδικό απεσταλμένο, Στάφαν Ντε Μιστούρα, αν και πηγαίνουν από αναβολή σε αναβολή και έχουν πολλά σκαμπανεβάσματα, είναι ένδειξη της επιδίωξης κάποιου προσωρινού έστω συμβιβασμού.
Και αυτή τη βδομάδα πραγματοποιήθηκαν τηλεφωνικές επικοινωνίες των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, και της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, όπου συζητιούνται οι δυνατότητες συνδυασμένων (και όχι κοινών) επιχειρήσεων ενάντια σε τρομοκρατικές οργανώσεις και άλλες ένοπλες ομάδες που παραβιάζουν την κατάπαυση του πυρός στη Συρία. Υπάρχει, βεβαίως, διαφωνία για το ποιες ακριβώς οργανώσεις χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές, με τη ρωσική πλευρά να επιμένει ότι πρέπει να διαχωριστούν οι λεγόμενες «μετριοπαθείς ομάδες της αντιπολίτευσης» πέρα από το «Ισλαμικό Κράτος» και από την «Αλ Νούρσα».
Σε αυτή την κατεύθυνση, τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν οι παράλληλες επιχειρήσεις από διαφορετικές κατευθύνσεις το προπύργιο των τζιχαντιστών, την επαρχία Ράκα. Ο συριακός στρατός, με την αεροπορική στήριξη των ρωσικών δυνάμεων, προωθείται στις ανατολικές περιοχές της επαρχίας Χάμα, σε απόσταση 12 χλμ. από την επαρχία Ράκα, ενώ οι δυνάμεις του λεγόμενου ελεύθερου συριακού στρατού, ένοπλες ομάδες και οι κουρδικές YPG, με τη στήριξη των αμερικανικών δυνάμεων και μαχητικών, πραγματοποιούν ξεχωριστή επίθεση εναντίον του ΙΚ στην επαρχία Ράκα, στο γειτονικό Χαλέπι και στη μεθοριακή πόλη με την Τουρκία Μανμπίτζ. Βεβαίως, ο συριακός στρατός αμφισβήτησε τα περί επιχειρήσεων των διαφόρων ενόπλων προς τη Ράκα, ισχυριζόμενος ότι μόνο αυτός έχει τέτοιο σχεδιασμό.
Η επιθετικότητα της Τουρκίας εντείνεται
Η κύρια στόχευση της τουρκικής κυβέρνησης (δηλαδή της τουρκικής αστικής τάξης), βλέποντας την κατάσταση που διαμορφώνεται στη Συρία, είναι να μην ενισχυθεί το κουρδικό στοιχείο στη Βόρεια Συρία, γι' αυτό εξαπολύει επιδρομές πέρα από τα σύνορά της και κλιμακώνει το γενικευμένο πόλεμο στη Νοτιοανατολική Τουρκία κατά του PKK, αλλά κυρίως τον άμαχο πληθυσμό. Ιδιαίτερα αντιδρά στη συμμετοχή των πολιτοφυλακών των Κούρδων (PYD) στις επιχειρήσεις - υποτίθεται - ενάντια στους τζιχαντιστές, που τώρα ...πολεμάει, όταν έχουν αποκαλυφθεί οι δεσμοί με αυτούς, ιδιαίτερα στη διακίνηση φτηνού πετρελαίου από τις περιοχές που ελέγχουν σε Συρία και Ιράκ, που στη συνέχεια μεταπωλείται αλλάζοντας χώρα προέλευσης (έχει ακουστεί ακόμα και το όνομα γιου του Ερντογάν σε αυτές τις μπίζνες).
Την ίδια ώρα, η Τουρκία με συμμάχους τους προχώρησε το διήμερο 30 - 31 Μάη στην πραγματοποίηση μεγάλης στρατιωτικής άσκηση «Efes» (Εφες), με αληθινά πυρά, που έγινε στα δυτικά παράλια της Τουρκίας. Συμμετείχαν δυνάμεις από Γερμανία, ΗΠΑ, Αζερμπαϊτζάν, Βρετανία, Κατάρ, Πακιστάν, Πολωνία και Σαουδική Αραβία, ανοιχτά του Κόλπου της Σμύρνης, στο Αιγαίο, δηλώνοντας για άλλη μια φορά και τους αυτοτελείς στόχους και διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στην περιοχή, στον ανταγωνισμό και με την ελληνική αστική τάξη. Στόχος επίσημα της άσκησης ήταν η εκπαίδευση στο σχεδιασμό αλλά και τη διεξαγωγή συντονισμένων επιχειρήσεων, η βελτίωση της συνεργασίας των διαφόρων επιτελείων και δυνάμεων. Η προετοιμασία αυτή έχει σχέση και με την παρουσία ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή, στη βάση της Λαττάκειας και της Ταρτούς της Συρίας. Ωστόσο, είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, σε δηλώσεις αυτή τη βδομάδα είπε αναφερόμενος στο περιστατικό με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, ότι «για το λάθος ενός πιλότου δεν πρέπει να επιδεινωθούν οι σχέσεις των δύο χωρών» και άφησε να εννοηθεί ότι προσβλέπει σε βελτίωση.
Επίσης, μέσα στις αντιπαραθέσεις της βδομάδας ξεχώρισε και αυτή της τουρκικής ηγεσίας με την απόφαση της γερμανικής Βουλής να αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Υπήρξε ανάκληση πρεσβευτών αλλά και διάθεση και από τις δύο πλευρές να μην αποτελέσει αυτή η διαφωνία αιτία για να δυσκολέψουν οι σχέσεις τους. Το θέμα, πάντως, θα χρησιμοποιηθεί από την τουρκική πλευρά και στο παζάρι της με την ΕΕ για το ζήτημα των προσφύγων, το ανοιγοκλείσιμο της στρόφιγγας για τη μετεγκατάσταση σε ευρωπαϊκές χώρες από την Τουρκία, όπως και το θέμα της απελευθέρωσης της βίζας.
Η Λιβύη προ των θυρών ...επέμβασης
Στο «κόκκινο», όμως, είναι και η κατάσταση στη Λιβύη, όπως δείχνουν οι τελευταίες κινήσεις σε από πολλές δυνάμεις και η έντονη ανακίνηση του ζητήματος και από το ΝΑΤΟ ενόψει της επερχόμενης Συνόδου του στη Βαρσοβία. Στην περιοδεία του γγ της λυκοσυμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που προετοιμάζει τη Σύνοδο, συχνά επαναλαμβανόταν η στήριξη της κυβέρνησης - μαριονέτας που έχει στηθεί στη χώρα και στηρίζεται από τους ιμπεριαλιστές.
Τα στρατιωτικά γυμνάσια που πραγματοποιούνται τελευταία στην περιοχή, βάζουν στο «κάδρο» τη Λιβύη όλο και πιο συστηματικά. Ιδού κάποια ενδεικτικά στοιχεία. Η άσκηση «ΦΟΙΝΙΞ» του ΝΑΤΟ στη βάση της Σούδας, υπό το σχεδιασμό της Διοίκησης των εν Αφρική Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ (AFRICOM) και του Αμερικανικού 6ου Στόλου από 15 έως 27 Μάη, όπου συμμετείχαν στρατιωτικοί από Αλγερία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία, Μάλτα, Μαρόκο, Μαυριτανία, Τουρκία, Τυνησία και Ελλάδα και σενάριο τη «διατήρηση και προαγωγή του επιπέδου επιχειρησιακής εκπαίδευσης επί θεμάτων επιχειρήσεων συνθέσεως ναυτικής εικόνας και επιχειρήσεων Ναυτικής Αποτροπής». Η πολυεθνική άσκηση «Milex 16», συντονιζόμενη από το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ) στη Λάρισα, με αντικείμενό της την προσομοίωση ουσιαστικά της επέμβασης, αφού αναφερόταν χαρακτηριστικά σε «κρίση» σε αφρικανικό κράτος λόγω εθνικών και φυλετικών διαφορών, στο οποίο καλούνται να επέμβουν στρατιωτικές δυνάμεις της ΕΕ για ...αποκατάσταση της τάξης. Στην Κύπρο η άσκηση «Αργοναύτης» με τη συμμετοχή δυνάμεων από Ελλάδα, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ισραήλ, Ιταλία και Ουγγαρία - η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ - με αντικείμενο τη συνεργασία σε στεριά, θάλασσα, αέρα, επίσης για «διαχείριση κρίσης στη Μέση Ανατολή». Σε όλα αυτά είναι μπλεγμένη και η χώρα μας, με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που «πουλάει» τη γεωστρατηγική θέση της χώρας για τη συμμετοχή σε νέα μακελέματα λαών, ως ανεξάρτητη πολιτική και «προσφορά στην ειρήνη και την ασφάλεια». Ο λαός μας επιβάλλεται να είναι σε επαγρύπνηση, να μην υιοθετήσει τα νέα προσχήματα των μακελάρηδων και να αντιδράσει μαζικά ενάντια σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

EURO 2016 Κουρασμένα τα φαβορί, καραδοκούν τα αουτσάιντερ

EURO 2016
Κουρασμένα τα φαβορί, καραδοκούν τα αουτσάιντερ
Παρουσίαση της διοργάνωσης που αρχίζει την ερχόμενη Παρασκευή, 10 Ιούνη, στη Γαλλία

Η Γερμανία και η οικοδέσποινα Γαλλία συγκαταλέγονται στα φαβορί του φετινού Euro
Η Γερμανία και η οικοδέσποινα Γαλλία συγκαταλέγονται στα φαβορί του φετινού Euro
Στη σκιά της «τρομο-υστερίας» για τυχόν επιθέσεις ανάλογες με αυτές στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβρη και εν μέσω του μαζικού απεργιακού κύματος και των εργατικών κινητοποιήσεων, που σαρώνουν τη χώρα το τελευταίο διάστημα, η διοργάνωση του EURO 2016 ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα την ερχόμενη Παρασκευή στη Γαλλία. Σημειώνεται πως αυτή είναι η τρίτη φορά που η Γαλλία έχει το ρόλο της οικοδέσποινας ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου μετά τα αντίστοιχα το 1960 και το 1984. Μια ακόμα διοργάνωση για την οποία ξοδεύτηκαν αρκετά χρήματα από τον κρατικό κορβανά, την ώρα που και στη συγκεκριμένη χώρα τα λαϊκά στρώματα και οι εργαζόμενοι δέχονται την επίθεση του κεφαλαίου. Και φυσικά μια διοργάνωση που πολύ πριν από την έναρξη της δράσης κάποιοι, όπως είναι οι πολυεθνικές και οι χορηγοί, ήδη έχουν κερδίσει το... τρόπαιο των κερδών, όπως συμβαίνει στο οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου.
Χωρίς... ανάσα
Σε αγωνιστικό επίπεδο, για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως προβλέψεων για φαβορί και αουτσάιντερ, εκείνο που κυριαρχεί είναι τα ερωτήματα για το πώς θα εμφανιστούν οι ομάδες, όταν οι περισσότεροι από τους παίκτες που συμμετέχουν τελείωσαν τις αγωνιστικές υποχρεώσεις με τους συλλόγους τους μόλις τρεις βδομάδες πριν. Φαινόμενο που την τελευταία δεκαπενταετία... συνοδεύει την εικόνα των διεθνών διοργανώσεων των Εθνικών ομάδων (Μουντιάλ, Euro, Coppa America) και έχει την αιτία του στο ότι (κυρίως στην Ευρώπη) εγχώριες και διεθνείς υποχρεώσεις έχουν το χαρακτήρα του... μαραθωνίου για τους παίκτες αφού διαρκούν τουλάχιστον 9 μήνες. Οπως έχει αποδειχθεί, μεγαλύτερες επιπτώσεις υπάρχουν στις ομάδες που θεωρούνται φαβορί καθώς αυτές διαθέτουν και τους περισσότερους από τους λεγόμενους πρωτοκλασάτους παίκτες που παίζουν σε συλλόγους πρωταγωνιστές. Τόσο οι αρκετές αναφορές των προπονητών των ομάδων στο συγκεκριμένο ζήτημα όσο και οι αρκετοί τραυματισμοί παικτών είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί. Φυσικά και σε αυτήν την περίπτωση οι ρίζες όλων αυτών που συμβαίνουν βρίσκονται στις λογικές του κέρδους που επικρατούν στο οικοδόμημα.
Το σύστημα διεξαγωγής
Κατά τ' άλλα η διοργάνωση του Euro 2016 είναι κομβική στην ιστορία του θεσμού καθώς για πρώτη φορά διεξάγεται με 24 ομάδες και όχι 16, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, μετά την απόφαση της OYΕΦΑ πριν από μερικά χρόνια για διεύρυνση. Οι ομάδες στην πρώτη φάση (τα προκριματικά) έχουν χωριστεί σε έξι ομίλους των τεσσάρων ομάδων, από τους οποίους στη β' φάση θα προκριθούν οι δύο πρώτες καθώς και οι τέσσερις καλύτερες τρίτες συνολικά της προκριματικής φάσης. Από τη β' φάση και μέχρι τον τελικό οι αγώνες διεξάγονται με τη διαδικασία νοκ άουτ. Τα σταυρώματα της β' φάσης έχουν ήδη οριστεί και προκύπτουν από τα ζευγαρώματα των ομίλων, ενώ σε αυτά θα οριστεί μετά τη λήξη της Α' φάσης πού θα ενταχθούν οι τρίτες ομάδες που θα προκριθούν (ανάλογα τον όμιλο από τον οποίο προέρχεται η καθεμία). Συνολικά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου θα διεξαχθούν 51 αγώνες σε τρεις χρονικές ζώνες στις 16.00, στις 19.00 και στις 22.00 (ώρα Ελλάδας).
Οι πρώτοι... ρόλοι
Λίγο πριν από την έναρξη της διοργάνωσης και μέχρι τη στιγμή που όλα θα αποδειχθούν εντός του αγωνιστικού χώρου, σε θεωρητικό επίπεδο σε μια ακόμη ευρωπαϊκή διοργάνωση τον πρώτο ρόλο στα προγνωστικά συγκεντρώνει μια ...κλασική πεντάδα χωρών. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία, η δις (2008 - 2012) κάτοχος του τίτλου Ισπανία, η σταθερή αξία (σε προγνωστικά τουλάχιστον) Ιταλία, η Γαλλία, που συν τοις άλλοις έχει και το ρόλο της οικοδέσποινας και η Αγγλία, που και πάλι αποτελεί ερώτημα, συγκροτούν την παρέα των (τουλάχιστον σε πρώτη φάση) αναμενόμενων πρωταγωνιστών.
Για την Εθνική Γερμανίας οι προσδοκίες μετά το θρίαμβο στη Βραζιλία και την κατάκτηση του Μουντιάλ είναι υψηλές και για το ταξίδι στη Γαλλία. Με όλα τα βαριά χαρτιά της στην αποστολή (Νόιερ, Χούμελς, Κεντίρα, Οζίλ, Ποντόλσκι, Γκόμεζ, Σβαϊστάινγκερ) και μια πλειάδα αξιόλογων παικτών, που έδωσαν την πολυτέλεια στον τεχνικό της ομάδας, Γιοκίμ Λεβ, να αφήσει εκτός τον ανέτοιμο (σύμφωνα με δηλώσεις του Λεβ) Μάρκο Ρόις, στόχος των Γερμανών είναι η κατάκτηση και του ευρωπαϊκού τίτλου.
Στο δεύτερο τη τάξει φαβορί της διοργάνωσης, την Ισπανία, ψάχνουν στη Γαλλία την ευκαιρία για εξιλέωση από την παταγώδη αποτυχία τους στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, κρατώντας τουλάχιστον εντός Ευρώπης τα πρωτεία. Ο τεχνικός της ομάδας, Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, έβαλε ψηλά τον πήχη για την ομάδα του, πήρε νέα πρόσωπα (Σοριάνο, Βάθκεθ, Χουανφράν) στην αποστολή, έκανε εκπλήξεις στους... κομμένους (Ισκο, Σαούλ), ενώ ευελπιστεί να μην επηρεαστούν οι παίκτες του από την κούραση.
Οι οικοδεσπότες Γάλλοι, με όπλο την έδρα τους, θέλουν να επαναλάβουν την αντίστοιχη επιτυχία του 1984, όταν και πάλι ως διοργανωτές κατέκτησαν το τρόπαιο, και να φθάσουν στον τρίτο αντίστοιχο τίτλο τους (έχει μεσολαβήσει και η κατάκτηση του 2000). Αν και με σημαντικές απουσίες για διαφορετικούς λόγους (Μπενζεμά - τιμωρημένος, Βαλμπουενά, Ριμπερί -τραυματίες, Σακό - θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ), εντούτοις η γαλλική ομάδα θεωρείται ισχυρή με αξιόλογους παίκτες (Λιορίς, Κοσιελνί, Μανγκαλά, Ματιέ, Πογκμπά, Γκριεζμάν, Ζιρού, Κομάν κ.ά.) και υψηλές προσδοκίες. Αρκεί βέβαια οι σχέσεις στα αποδυτήρια (παραδοσιακό πρόβλημα των «τρικολόρ») να είναι ιδανικές.
Για την Ιταλία εφαλτήριο αποτελεί η πορεία στην προηγούμενη διοργάνωση, όταν έφθασαν μέχρι τον τελικό παίρνοντας τη 2η θέση (ήττα από την Ισπανία), έχοντας σημειώσει μεγάλη επιτυχία στον ημιτελικό επί της Γερμανίας. Από την άλλη, και αυτοί (όπως οι Ισπανοί) θέλουν να εξιλεωθούν για την αποτυχία τους στο Μουντιάλ, κάτι που τους βαραίνει με περισσότερο άγχος. Ο τεχνικός της ομάδας, Αντόνιο Κόντε, δεν επιφύλαξε εκπλήξεις ενώ έδειξε να δίνει μεγαλύτερο ρόλο στις φετινές υποχρεώσεις στους Μότα και Πελέ.
Με υψηλούς στόχους για μια ακόμη φορά αλλά με αρκετά ερωτήματα εάν θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων εμφανίζεται η ανανεωμένη Αγγλία των πολλών νεαρών παικτών. Αν και στα φιλικά είχε μόνο νίκες, εντούτοις οι εμφανίσεις άφησαν χώρο για πολλή συζήτηση. Ιδιαίτερα για τη διαχείριση του όλου υλικού από τον τεχνικό της ομάδας, Ρόι Χόντσον. Το ταλέντο πάντως περισσεύει στα «Λιοντάρια» (Κέιν, Ράσφορντ, Βάρντι, Στάριτζ, Ντάιερ, Αλι) όπως και η εμπειρία (Χαρτ, Ρούνεϊ, Γουόλκερ, Μίλνερ).
Με... όπλο την παράδοση τα αουτσάιντερ
Σε ένα θεσμό που αρκετές φορές στο παρελθόν έχει σημαδευτεί από εκπλήξεις μεγατόνων, είτε αφορά τις ομάδες που ξεχωρίζουν είτε ακόμα και την κατάκτηση του τροπαίου (Δανία, Ελλάδα οι κυριότερες στο δεύτερο), είναι λογικό αρκετά από τα λεγόμενα αουτσάιντερ να... κοιτάνε ψηλά. Για φέτος σε αυτή την... παρέα συμπεριλαμβάνονται το πολύ καλά οργανωμένο (κυρίως στα αμυντικά καθήκοντα) σύνολο της Πορτογαλίας του Φερνάντο Σάντος, η ταχύτατη ομάδα της Ελβετίας με μια πλειάδα αξιόλογων παικτών (Σακίρι, Λιχτστάινερ, Μπεχράμι, Βαλόν) και τον έμπειρο τεχνικό Βλαντιμίρ Πέτκοβιτς, καθώς και η πάντα υπολογίσιμη Σουηδία του Ιμπραΐμοβιτς και το πολλά υποσχόμενο (για μια ακόμη φορά) Βέλγιο.
Την ίδια στιγμή, αν και τις συνοδεύουν πολλά ερωτήματα για το πώς θα εμφανιστούν στην τελική φάση, η πορεία τους στα προκριματικά δεν αφήνει εκτός ομάδες, όπως η Ιρλανδία, η Β. Ιρλανδία, η Σλοβακία, ακόμα και η Ουαλία του Γκάρεθ Μπέιλ, που επέστρεψε μετά από χρόνια σε τελική φάση.

TOP READ