17 Μαΐ 2018

Ο ταξικός χαρακτήρας του ποινικού συστήματος

Ένας τρόπος για να ελέγξεις τον χαρακτήρα ενός ποινικού συστήματος (ταξικός ή, αντικειμενικός) είναι να εξετάσεις τις πρακτικές των διωκτικών αρχών αλλά και τις αντίστοιχες των δικαστικών αρχών, όσον αφορά την καταγραφή του εγκλήματος και την επιβολή των ποινών. Αν δηλαδή το ποινικό σύστημα αντιμετωπίζει τις εγκληματικές πράξεις με τον ίδιο τρόπο (καταγραφή/επισήμανση/εκδίκαση), ανεξάρτητα από την ταξική θέση των δραστών, και αν οι ποινές που επιβάλλονται, καθώς και οι πρακτικές αποφυλάκισης κ.ο.κ., αφορούν στον ίδιο βαθμό όλους/ες τους δράστες, ανεξάρτητα από την ταξική τους κατάσταση και την πολιτισμική καταγωγή.
H ταξική σύνθεση του σωφρονιστικού πληθυσμού: ποιος πάει φυλακή;
Μια πρώτη διαπίστωση που επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά έχει να κάνει με το γεγονός, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φυλακισμένων στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χώρες (βλ. ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση κ.α.) προέρχεται από τα εργατικά και τα λαϊκά στρώματα. Το γεγονός αυτό δίνει την εντύπωση πως η εγκληματικότητα αφορά μόνο αυτά. Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία του Καταστήματος Κράτησης Κορυδαλλού, η κοινωνική σύνθεση των κρατουμένων στη μεγαλύτερη φυλακή της χώρας, διαμορφώνεται για το 2012 ως εξής: 45,7% (εργάτες), 28,4% (τεχνίτες/οδηγοί), 9,2% (δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι), 6,9% (μικροπωλητές/ρακοσυλλέκτες), 3,2% (αγρότες/κτηνοτρόφοι), 2,9% (επιστημονικά/ελεύθερα επαγγέλματα), 2,6% (επιχειρηματίες), 0,7% (συνταξιούχοι), και 0,4% (φοιτητές) (βλ. http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.columns&id=353955).
Ωστόσο γνωρίζουμε πως υπάρχουν και τα «εγκλήματα λευκού κολλάρου» που διαπράττονται από μέλη των αστικών στρωμάτων. Μάλιστα οι επιπτώσεις από αυτά είναι πολύ μεγαλύτερες για την κοινωνία επειδή αφορούν τη ζωή και την υγεία μεγάλου μέρους του πληθυσμού (ρύπανση του περιβάλλοντος, εργατικά ατυχήματα κ.λπ.). Ένα μέρος αυτών επειδή γίνονται σε γραφεία υπουργείων, επιχειρήσεων, ομίλων κ.α., είναι «αθέατα», δεν τα βλέπει κανείς (υπεξαιρέσεις δημόσιου χρήματος, μίζες, οικονομικό έγκλημα κ.λπ.). Τα περισσότερα από αυτά δεν επισημαίνονται από τις διωκτικές αρχές παρόλο που αφορούν πρωτίστως την προσβολή κοινωνικών αγαθών (δημόσιο χρήμα, ρύπανση και μόλυνση της φύσης, καταπάτηση δημόσιων χώρων κ.ά.) ενώ η αυτεπάγγελτη διαδικασία κινείται πολλές φορές αφού έχουν προηγηθεί κινητοποιήσεις. Αυτό μας κάνει να σκεφτούμε μήπως η επισήμανση και η εισαγωγή του εγκλήματος στο ποινικό σύστημα είναι παράγωγο της επιλεκτικής ενεργοποίησης τυπικών και άτυπων μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου (αστυνομία, κοινή γνώμη κ.λπ.) ανάλογα με το ταξικό προφίλ των δραστών; Αποτέλεσμα αυτής της μεθόδευσης είναι πως τα 4/5 των εγκλημάτων που εισάγονται στο ποινικό σύστημα (προανάκριση, ανάκριση κ.ο.κ.) στην Ελλάδα, αφορά, σύμφωνα με μια παλιά έρευνα του Ηλία Δασκαλάκη (Η εγκληματικότητα της κοινωνικής αντίδρασης, Αθήνα 1985), τα κατώτερα στρώματα.
Η ταξική διάσταση του εγκλήματος ( είδος, τεχνογνωσία κ.λπ.)
Ωστόσο η εγκληματικότητα έχει να κάνει και με το είδος του εγκλήματος αλλά και με τις «τεχνικές» του (θεατότητα, τόπος τέλεσης, τεχνογνωσία, εργαλεία κ.λπ.). Αν τα εγκλήματα βίας, σωματικές βλάβες, κλοπές, ληστείες, μικρά χρέη κ.λπ. χαρακτηρίζουν κυρίως την εγκληματικότητα των λαϊκών στρωμάτων, όπως καταδεικνύεται και από τα σχετικά στοιχεία της φυλακής Κορυδαλλού (πάνω από το 90% των κρατουμένων έχουν καταδικαστεί γι’ αυτό), το οικονομικό έγκλημα, όπως χρέη δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ προς τα ασφαλιστικά ταμεία, «θαλασοδάνεια», χρέη προς το Δημόσιο, βιομηχανικά λύματα σε ποτάμια και θάλασσες κ.ά., είναι αποκλειστική υπόθεση μερίδων του κεφαλαίου. Αυτό απαιτεί επίσης μια ιδιαίτερη τεχνογνωσία αλλά και δημόσιες σχέσεις που μόνο μέλη των αστικών στρωμάτων μπορούν να διαθέτουν. Από το σύνολο των κρατουμένων στον Κορυδαλλό μόνο 5,3% κρατείται για οικονομικά εγκλήματα (2012). Αντίθετα από αυτά, τα πρώτα διαπράττονται σε ανοικτούς χώρους είναι θεατά, τα βλέπει κάποιος (υπάρχουν μάρτυρες, πληροφοριοδότες κ.ά.) ενώ οι διωκτικές αρχές παρεμβαίνουν πάραυτα και εξαιτίας του υψηλού βαθμού αστυνομικής επιτήρησης των λαϊκών στρωμάτων («πανοπτισμός»). Αυτό φαίνεται εξάλλου στη διαφορική κατανομή των αυτεπάγγελτων διώξεων που δείχνει την επιλεκτική πρόθεση των διωκτικών αρχών.
Έτσι και παρόλο που τα λαϊκά στρώματα συμμετέχουν κατά 47,3 % στην περιουσιακή εγκληματικότητα, το ποσοστό αυτεπαγγέλτων διώξεων φτάνει το 42,3%. Αυτό έχει δείξει η αναφερθείσα μελέτη του Ηλία Δασκαλάκη που είναι εξίσου αντιπροσωπευτική και για τη σημερινή κατάσταση. Αντίστροφα η αστική τάξη (βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, ανώτερα στελέχη του κρατικού και ιδιωτικού τομέα κ.ά.), παρόλο που συμμετέχει στην περιουσιακή εγκληματικότητα κατά 47,3% διώκεται αυτεπαγγέλτως μόνο κατά 5,2% (Δασκαλάκης ό.π.:89). Αντανάκλαση αυτών των ταξικών πρακτικών είναι πως μόνο το 5, 3% των κρατουμένων στον Κορυδαλλό, έχει καταδικαστεί, σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της φυλακής (2012), για οικονομικά εγκλήματα και μάλιστα σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης (χρεωκοπία τραπεζών, διασπάθιση δημόσιου χρήματος, παράνομοι δανεισμοί κ.λπ.). Άξιο παρατήρησης είναι επίσης πως το 39% αφορά εγκλήματα παράβασης του Νόμου περί Ναρκωτικών με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική καταγωγή των κρατουμένων.
Ο ταξικός χαρακτήρας των ποινών (μορφή ποινών, αποφυλακίσεις κ.λπ.)
Ας έρθουμε τώρα στη διαδικασία εκδίκασης εγκληματικών πράξεων και επιβολής ποινών και αποφυλακίσεων. Ένα σημαντικό μέρος των δραστών από τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν δικηγόρο όχι μόνο στα διοικητικά δικαστήρια αλλά και στα ποινικά. Σχεδόν το 1/5 των ημεδαπών κατηγορουμένων και το 1/3 περίπου των αλλοδαπών στο Πενταμελές Εφετείο της Θεσσαλονίκης (1998-99) δεν είχαν, πρωτίστως εξαιτίας της οικονομικής τους κατάστασης, συνήγορο υπεράσπισης. Aν σ’ αυτό συμπεριλάβει κανείς και την κοινωνική καταγωγή των δικαστών, οι οποίοι προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία πάλι από μεσαία ή αστικά στρώματα, η απόσταση αυτή μεγαλώνει εκφράζοντας ουσιαστικά δύο διαφορετικούς κόσμους. Ανάλογα μάλιστα με την ταξική καταγωγή του κατηγορουμένου διαμορφώνονται και οι επιβαλλόμενες ποινές. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον B. Aubusson de Cavarlay (Mouvements économiqueset criminalité:quelques pistes de réflexion, 1985), ο οποίος έχει ερευνήσει τη λειτουργία του ποινικού συστήματος στη Γαλλία αξιολογώντας τις στατιστικές δεκαετιών, η χρηματική ποινή είναι για την αστική και τη μεσοαστική τάξη, η φυλάκιση με αναστολή είναι για τα λαϊκά στρώματα και η κάθειρξη για τα εργατικά και το «υποπρολεταριάτο».
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω δεν εκπλήσσει κανέναν αν η δικαστική εξουσία της χώρας μας, ακολουθεί όσον αφορά τις αποφυλακίσεις δύο μέτρα και δύο σταθμά, σαν να πρόκειται για «ταξική δικαιοσύνη» (class justice). Τη στιγμή, λοιπόν, που αυτή αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη επιείκεια τους «εγκληματίες λευκού κολλάρου» (αναστολή ή εξαγορά ποινής κ.λπ.), ερμηνεύει στενά, σχεδόν «εκδικητικά», σχετική παράγραφο του νόμου 4322/2015, κρατώντας στη φυλακή μεγάλο μέρος των φυλακισμένων που προέρχονται πάλι από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Σύμφωνα μάλιστα με σχετική έρευνα (βλ. http://crime-in-crisis.com) οι Έλληνες δικαστές εμφανίζονται απρόθυμοι να παραχωρήσουν μέρος της εξουσίας που τους έχει ανατεθεί θεσμικά ενώ ταυτίζονται ως επαγγελματικός κλάδος με την κατασταλτική ιδεολογία του ποινικού δικαίου (ανταποδοτική δικαιοσύνη/επιβολή ποινικών κυρώσεων κ.λπ.). Το γεγονός αυτό τους καθιστά καχύποπτους έως εχθρικούς απέναντι σε πρακτικές άμβλυνσης των συνεπειών του εγκλήματος (με οικονομικούς και κοινωνικούς όρους) όσον αφορά στο μέλλον που επαγγέλλεται η «αποκαταστατική δικαιοσύνη».
Η απονομιμοποίηση του ποινικού συστήματος
Με βάση τα παραπάνω (συλλογιστική και στοιχεία) δεν θα ήταν παράλογο να μιλήσει κανείς για μια διαδικασία εγκληματικοποίησης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, καθώς οι συνθήκες ζωής και οι συνθήκες εργασίας σε συνάρτηση με κοινωνικά αδιέξοδα που γίνονται και προσωπικά, είναι που «εξωθούν» αυτά τα στρώματα στη «παρανομία». Εξάλλου η ανεργία, η υποαπασχόληση, η αεργία κ.λπ. ως έκπτωση από συστήματα κοινωνικών και διαπροσωπικων σχέσεων (εργασία, συμβιωτικές ομάδες κ.λπ.) εξωθεί με τη σειρά του σε μια κοινωνική ιδιώτευση (απώλεια κοινωνικής ταυτότητας) και κοινωνικής αποειδίκευσης (απώλεια προσωπικών και κοινωνιών δεξιοτήτων) που (συγ)κρατούν τα άτομα ως μέλη μιας κοινωνίας (με δικαιώματα, υποχρεώσεις, ευθύνες κ.λπ.) αλλά και ως πρόσωπα (προσωπικές σχέσεις, οικογένεια, γειτονιά κ.λπ.). Μόνο εφόσον ορίσουμε, πάλι, το έγκλημα θετικιστικά (ως παραβίαση του νόμου) μπορούμε να δεχτούμε τον εγκληματικό χαρακτήρα αυτών των πράξεων (κυρίως κατά της ιδιοκτησίας), οι οποίες με την οικονομική κρίση έχουν σχεδόν διπλασιαστεί. Έτσι λοιπόν οι ληστείες ανέρχονται στο 22,9% (2012) από 11,12% (2005). Για ληστείες και για κλοπές κρατούνταν το 2012 στις φυλακές Κορυδαλλού το 39,65% του σωφρονιστικού πληθυσμού. Αν εδώ προσθέσει κανείς και το 39% για παραβίαση του νόμου περί ναρκωτικών (αφορά περισσότερο χρήστες από τα λαϊκά στρώματα) έχουμε ένα ποσοστό της τάξης του 78,65% των κρατουμένων. Να υπενθυμίσουμε πως το άρθρο 29 του Ποινικού Κώδικα αφήνει στην (α)ταξική ευχέρεια στου δικαστή να ορίσει την ποσότητα για ατομική χρήση (έκταση και αριθμό), επομένως και την ποινή. Με αυτήν την έννοια το ποινικό σύστημα και η δικαστική εξουσία απονομιμοποιούνται να εμφανίζονται σαν ένας αντικειμενικός, αταξικός θεσμός απονομής δικαιοσύνης, πάνω από τις κοινωνικές τάξεις και πέρα από τα ταξικά συμφέροντα.

Η Πανσπουδαστική γιόρτασε την πρωτιά στο Πολυτεχνείο Ξάνθης βάζοντας την Παλαιστινιακή σημαία στη θέση της ΕΕ

Στις χτεσινές φοιτητικές εκλογές, η Πανσπουδαστική πήρε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια την πρώτη θέση στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Κι αποφάσισε να το γιορτάσει με τον καλύτερο τρόπο.
Μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, τα μέλη της κατέβασαν συμβολικά από το Ίδρυμα τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανεβάζοντας στη θέση της τη σημαία της Παλαιστίνης, σε ένδειξη αλληλεγγύης στο λαό της που δοκιμάζεται από τη σφαγή του κράτους-Απαρτχάιντ του Ισραήλ, με την ανοχή και την ανοιχτή στήριξη μεταξύ άλλων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παραθέτουμε για την ιστορία και τα αναλυτικά αποτελέσματα της χτεσινής κάλπης.
2018 2017 Διαφορά Έδρες
ΨΗΦΙΣΑΝ 651 – % 849 – % -198 0.00%
ΕΓΚΥΡΑ 617 – % 779 – % -162 0.00%
ΑΚΥΡΑ 34 – % 70 – % -36 0.00%
ΛΕΥΚΑ 22 3.57% 40 5.13% -18 -1.56%
ΠΚΣ 201 32.58% 232 29.78% -31 2.80% 4 (από 3)
ΠΑΣΠ 176 28.53% 276 35.43% -100 -6.90% 3 (από 4)
ΕΑΑΚ 76 12.32% 108 13.86% -32 -1.54% 1 (από 2)
ΑΓ. ΚΙΝΗΣΕΙΣ 96 15.56% 71 9.11% 25 6.45% 2 (από 1)
ΜΠΛΟΚΟ
(ΣΥΡΙΖΑ) 46 7.46% 52 6.68% -6 0.78% 1 (από 1)
Με πληροφορίες από το xronos.gr

Η έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία



Είμαι σίγουρος ότι όλοι θυμάστε την πρόσφατη επίσκεψη του πρίγκηπα Κάρολου μετά της συζύγου του, παρ' ότι αυτή η επίσκεψη δεν επηρέασε την ζωή μας και την καθημερινότητά μας (εκτός, ίσως, από το ότι γελάσαμε λίγο). Μήπως, όμως, θυμάστε ποιος άλλος μεγαλόσχημος μας επισκέφθηκε λίγο πριν τον Κάρολο; Και, μάλιστα, η επίσκεψή του ήταν απείρως σημαντικώτερη και για την ζωή μας και για την καθημερινότητά μας; Αν δεν θυμάστε, δεν πειράζει. Γι' αυτό υπάρχει τούτο το ιστολόγιο.

Την παραμονή τής πρωτομαγιάς, λοιπόν, βρέθηκε στην Αθήνα και συναντήθηκε τόσο με τον ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και με το οικονομικό επιτελείο τής κυβέρνησης ο γενικός γραμματέας τού ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία. Φυσικά, οι συζητήσεις στις οποίες συμμετείχε, είχαν θέμα την οικονομία τής χώρας μας ενώ παρέδωσε στον Αλέξη Τσίπρα αλλά και στον υπουργό οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο την Έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα. Η έκθεση περιλαμβάνεται σε έναν τόμο 188 σελίδων και είναι αρκετά πυκνογραμμένη, με αποτέλεσμα η μελέτη της να είναι αρκετά κουραστική.

Ο Άνχελ Γκουρία δίνει την έκθεση του ΟΟΣΑ στον Αλέξη Τσίπρα. Τα χαμόγελα περισσεύουν.

Οι ερευνητές, οι οποίοι συνέταξαν την εν λόγω έκθεση, καταγράφουν τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, προβαίνουν σε επισημάνσεις και κάνουν ορισμένες συστάσεις σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι προτάσεις τού ΟΟΣΑ στους παρακάτω τρεις τομείς:

(α) Φορολογία

Ο ΟΟΣΑ διαπιστώνει ότι η φορολογία στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα υψηλή, με τους συντελεστές φορολογίας εισοδήματος και ΦΠΑ να είναι οι υψηλότεροι μεταξύ των 22 χωρών τής Ε.Ε., οι οποίες είναι μέλη του. Όμως, η εισπραξιμότητα των φόρων παραμένει πολύ χαμηλή, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε καλύτερη θέση μόνο απέναντι στο Μεξικό και την Ιταλία. Κατά τους ερευνητές, αυτό συμβαίνει επειδή η φορολογική βάση είναι μικρή [σ.σ.: πληρώνουν όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι] και η δυνατότητα φοραπόδοσής της έχει μειωθεί. Προτείνεται η πλήρης κατάργηση όλων των φορολογικών εξαιρέσεων, εκπτώσεων και απαλλαγών σε κάθε είδους φορολογία (εισόδημα, ΦΠΑ, ειδικοί φόροι, φόροι κατανάλωσης κλπ), ακόμα δε και η εξίσωση των φόρων σε όλα τα καύσιμα [σ.σ.: ίδιος συντελεστής φόρου σε βενζίνη, πετρέλαιο κίνησης, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ]. Μαζί με μερικά άλλα μέτρα που προτείνει (ηλεκτρονική τιμολόγηση κλπ), ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι η υιοθέτηση των μέτρων του μπορεί να αυξήσει τα δημόσια έσοδα κατά 1,9% ως το 2030.

(β) Κοινωνική ασφάλιση
Ο ΟΟΣΑ αναγνωρίζει τα θετικά βήματα που έχουν γίνει με την μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου και συνιστά την προσήλωση στην πλήρη τήρησή των προβλεπομένων [σ.σ.: περίπου ό,τι έλεγε και η έκθεση της Ε.Ε. στην οποία αναφερθήκαμε χτες]. Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι οι αλλαγές στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, οι οποίες προβλέπεται να οδηγήσουν σε αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης κατά τρία χρόναι ως το 2030, μπορούν να επιφέρουν αύξηση του ΑΕΠ κατά 7,5% ως το 2060. Προτείνεται η πλήρης κατάργηση των πολλών διαφορετικών ασφαλιστικών προγραμμάτων και επιδομάτων, με παράλληλο επανασχεδιασμό ώστε να υπάρξει καλύτερη στόχευση [σ.σ.: επιδόματα θα παίρνουν μόνο οι απολύτως εξαθλιωμένοι].

(γ) Εργασιακά
Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει τον κίνδυνο να μειωθούν οι θέσεις εργασίας αν επανέλθουν οι συλλογικές κλαδικές συμβάσεις μετά την έξοδο από το μνημόνιο. Προτείνεται η μη υποχρεωτική εφαρμογή αυτών των συμβάσεων από όλες τις επιχειρήσεις ενός κλάδου και η πρόβλεψη δυνατότητας προσαρμογής κάθε σύμβασης στις ειδικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε εταιρεία. Προτείνεται, επίσης, η διατήρηση του "υποκατώτατου" βασικού μισθού αλλά η εφαρμογή του να γίνεται με κριτήριο την προϋπηρεσία και όχι την ηλικία [σ.σ.: οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα παίρνουν όσα παίρνουν σήμερα όσοι είναι κάτω των 25 ετών]. Προτείνεται ακόμη η πλήρης και οριστική κατάργηση των τριετιών και όλων των επιδομάτων, επειδή η εφαρμογή τους προκαλεί αυξήσεις μισθών, οι οποίες μειώνουν την ανταγωνιστικότητα [σ.σ.: τριετίες και επιδόματα εξακολουθούν να ισχύουν αλλά έχουν ανασταλεί έως ότου η ανργία πέσει κάτω από 10%]. Τέλος, οι ερευνητές συνιστούν στην κυβέρνηση να μη σπεύσει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό μετά την έξοδο από τα μνημόνια αλλά να αναθέσει το θέμα σε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων, την οποία θα συστήσουν από κοινού οι κοινωνικοί εταίροι.

Εκτός από τα παραπάνω, η έκθεση δίνει ιδιαίτερη σημασία στον περαιτέρω εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας με επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς αλλά και στην μείωση της γραφειοκρατίας. Κατά τους ερευνητές, όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα τόσο την αύξηση της παραγωγικότητας όσο και την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Έτσι, θα επιταχυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και, συνακόλουθα, θα βελτιωθεί το επίπεδο ζωής των πολιτών.

Άνχελ Γκουρία και Ευκλείδης Τσακαλώτος σε θερμό, αριστερό εναγκαλισμό.

Όπως κάναμε και χτες, με την έκθεση της Ε.Ε. περί των συντάξεων, έτσι και σήμερα ολοκληρώνουμε δίχως να διατυπώσουμε σχόλια και συμπεράσματα, αφήνοντας τον αναγνώστη να καταφύγει στην δική του κρίση για όσα διάβασε. Εμείς θα κλείσουμε με δυο αποσπάσματα από όσα δήλωσαν μετά την συνάντησή τους ο Άνχελ Γκουρία και ο Αλέξης Τσίπρας:

- Γκουρία: Έχουμε το βλέμμα προσηλωμένο στο 2022. Θέλουμε και ελπίζουμεότι θα μειωθεί το χρέος και το ποσοστό χρέους ως προς το ΑΕΠ. Θα αυξηθεί το ΑΕΠ και οι οίκοι αξιολόγησης θα προβούν στις αξιολογήσεις τους και θα χρηματοδοτήσετε το χρέος πιο φτηνά. Μιλάμε για μια περίπλοκη αλλά και πολύ ελπιδοφόρα κατάσταση.

- Τσίπρας: Η Ελλάδα έγινε πρωταθλήτρια χώρα στις μεταρρυθμίσεις. όχι μόνο στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη αλλά και μεταξύ των χωρών τού ΟΟΣΑ τα τρία τελευταία χρόνια. Μεταρρυθμίσεις δίκαιες αλλά αναγκαίες πολλές από αυτε΄ς, καθώς ανοίγουν μια πολύ σημαντική προοπτική για την ανάπτυξη της οικονομίας, για την εγκαθίδρυση μιας πιο δίκαιης προοπτικής ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια. [σ.σ.: Με το ζόρι κρατιέμαι να μη σχολιάσω αυτή την "εγκαθίδρυση μιας πιο δίκαιης προοπτικής ανάπτυξης". Δόλια γλώσσα, τι τραβάς...]

ΨΕΥΔΩΝΥΜΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ


Το τραγούδι της Netta Barzilai, με το οποίο το Ισραήλ κέρδισε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, έβαλε ο υπουργός εξωτερικών του Ισραήλ στη σελίδα του στο facebook γράφοντας "για να δείξουμε ένα διαφορετικό πρόσωπο του Ισραήλ». Και μετά από λίγες μέρες το Ισραήλ έδειξε το ίδιο πρόσωπο που εβδομήντα χρόνια τώρα έχει, από τότε που ιδρύθηκε το νεότευκτο κράτος. Δεκάδες νεκροί παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας από Ισραηλινούς στρατιώτες που πυροβολούν ενάντια σε  δεκάδες χιλιάδες παλαιστίνιους οι οποίοι διαδηλώνουν και  την ημέρα της  μεταφοράς  της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβιβ στην Ιερουσαλήμ.
         Και σκέφτεται κανείς πως στην νίκη του Ισραήλ στη Γιουροβίζιον και στην εγκληματική συμπεριφορά των στρατιωτών του εναντίον των διαδηλωτών αναγνωρίζει κανείς την ιδεολογία και πρακτική του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού στη σύγχρονη εκδοχή του. Στο λόγο της  ισραηλινής τραγουδίστριας  που, εκφράζοντας τη χαρά της για την πρωτιά, ευχαρίστησε όσους την ψήφισαν  γιατί διάλεξαν την διαφορετικότητα, χωρίς να παραλείψει να ευχηθεί «την επόμενη φορά στην Ιερουσαλήμ», συμπυκνώνεται η ίδια η  αστική ιδεολογία που από τη μια υποστηρίζει την κατοχύρωση ατομικών δικαιωμάτων και από την άλλη αποτρέπει κάθε αμφισβήτηση του υπάρχοντος συστήματος και των ιμπεριαλιστικών επιλογών του.   
             Το να γίνεται αποδεκτή η διαφορετικότητα προϋποθέτει την ύπαρξη ενός προτύπου, το οποίο βέβαια πρότυπο επιτρέπει την παρέκκλιση απ’ αυτό, κι έτσι και η παρέκκλιση εξαρτάται από το πρότυπο το οποίο γίνεται δεκτό.  Και ποιο άλλο είναι αυτό το πρότυπο από τον αστό με όλα τα τυπικά γνωρίσματα του ατομικού υποκειμένου των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής;  Επομένως, η αποδοχή της διαφορετικότητας , ενώ φαίνεται πως καταφάσκει στη διαφορά, έμμεσα προβάλλει τη «νομιμότητα» της ύπαρξης αυτού του προτύπου. Ο,τι λοιπόν δεν συγκρούεται με τα ουσιώδη γνωρίσματα του προτύπου, συνιστώντας επουσιώδη στοιχεία του, μπορούν να συνυπάρχουν και να περιλαμβάνονται στη διαφορετικότητα. Είτε λοιπόν η γυναίκα είναι υπέρβαρη είτε με διαστάσεις μοντέλου, είτε τεκνοποιεί είτε διευθύνει δεν ξεφεύγει από το βασικό πρότυπο της εμπορευματοποίησης κάθε δραστηριότητας, της κερδοφορίας από κάθε ταλέντο.  
Την ίδια στιγμή η παραδοχή και προβολή της διαφορετικότητας διαφημίζεται πως είναι το σημείο εκκίνησης για να γίνει πράξη από το άτομο η απελευθέρωσή του, ώστε ν’  αποτινάξει περιττά νοητικά σχήματα που το κάνουν να θεωρεί φυσική κι αυτονόητη  την όποια συμπεριφορά του που προκαθορίζεται από μηχανισμούς οι οποίοι το καθυποτάσσουν. Και μοιάζει σαν συνέπεια τέτοιων αντιλήψεων να  είναι η άρνηση κάθε μηχανισμού που ισοπεδώνει τα άτομα, άρα κάθε είδους εξουσίας που διαμορφώνει  την ατομικότητα σύμφωνα με προκαθορισμένα σχήματα. Και η κατάληξη είναι ν’ αντικατοπτρίζονται στο είδος της διαφορετικότητας οι αντιθέσεις της κοινωνικής πραγματικότητας ανάμεσα στο σύνολο και το άτομο που οδηγεί να προκρίνεται το άτομο σε ένα όμως  οικονομικοπολιτικό κενό,  με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
 Χωρίς λοιπόν ν’ αποσαφηνίζεται η σχέση του ατόμου με την κοινωνική πραγματικότητα, το αποτέλεσμα είναι να  απορρίπτεται ως στόχος  η οργάνωση των ανθρώπων για αμφισβήτηση και σύγκρουση με το  σύστημα, αφού η οργάνωση μπορεί να οδηγήσει στη στέρηση της ελευθερίας της ατομικότητας. Αυτό λοιπόν που μπορεί ν’ αλλάξει είναι ό,τι αναφέρεται στη σφαίρα του ιδιωτικού. Τι αυτό συνεπάγεται γενικότερα δεν ενδιαφέρει. Κι έτσι πολύ βολικά μπορεί να γίνουν αποδεκτά  άτομα η κινήματα με βάση τη μοναδικότητά τους να  κατευθύνουν το γενικό πολιτικό προσανατολισμό. Όπως με τη νικήτρια της Γιουροβίζιον που δεν παρέλειψε να ευχηθεί «την επόμενη φορά στην Ιερουσαλήμ». Η διαφορετικότητα, η ανεκτικότητα και κάθε είδους μύθος για τις δυνατότητες του ατόμου τίθενται στην υπηρεσία  νομιμοποίησης  ιμπεριαλιστικών επιλογών. Η υπέρβαρη τραγουδίστρια –θρίαμβος της διαφορετικότητας- που τραγουδά για την κακοποίηση γυναικών –που γίνεται ιδιωτική υπόθεση- στην τελική δικαιώνει την πολιτική του στρατοκρατούμενου Ισραήλ.
               Του Ισραήλ που οικοδομεί την ύπαρξή του σε εχθρική βάση και θεωρεί τον εαυτό του ότι βρίσκεται μόνιμα  σε εμπόλεμη κατάσταση, είτε πρόκειται για κλασικό πόλεμο είτε για αγώνα που διεξάγουν οι λαϊκές μάζες κατά της κατοχής για την ύπαρξή τους. Ο ρόλος του Ισραήλ σαν προκεχωρημένη βάση συνεργασίας με τον ιμπεριαλισμό δεν επιτρέπει ούτε ΗΠΑ ούτε ΕΕ να καταδικάσουν ξεκάθαρα καμιά από τις ενέργειές του των μαζικών δολοφονιών παλαιστινίων που πολεμάνε με πέτρες, παρά το περισσότερο που επιτρέπεται είναι να συστήνουν αυτοσυγκράτηση και στις δυο πλευρές. Το Ισραήλ ξέρει πως μπορεί να υπολογίζει σ’ αυτούς, αφού πάντα και χωρίς κανέναν όρο τάσσονται υπέρ του, ενώ όσο περνούν τα χρόνια διευρύνεται το χάσμα που χωρίζει το κράτος του Ισραήλ και την κοινωνία του από τον αραβικό πληθυσμό.

Αλμερία: Το βρώμικο μυστικό της Ευρώπης

 





Η εικόνα στο άκουσμα Costa del Sol, για όσους έχουν επισκεφθεί την γνωστή περιοχή της νοτιοανατολικής Ισπανίας είναι όμορφες παραλίες, καλοκαίρι, θάλασσα. Όμως κρυμμένο από τα μάτια του τουρίστα υπάρχει ένα πολύ βρώμικο μυστικό που ονομάζεται “plastic sea” (πλαστική θάλασσα). 



Το μεγαλύτερο συγκρότημα θερμοκηπίων στον κόσμο, μία έκταση 450 τετραγωνικών χιλιομέτρων η οποία είναι ορατή ακόμα και από το διάστημα όπου μετανάστες και πρόσφυγες εργαζόμενοι όπου η ημερήσια παραγωγή λαχανικών καλύπτει το ήμισυ των αναγκών ολόκληρης της Ευρώπης. 

Οι καλλιεργητές λαχανοκομίας της Αλμέρια στην Ισπανία είναι σύγχρονοι δούλοι, λένε οι φιλανθρωπικές οργανώσεις .Ζουν σε  ζουν σε πολύ  άθλιες συνθήκες ,σε στρατώνες κατασκευασμένους από παλιά πλαστικά και παλέτες χωρίς εγκαταστάσεις υγιεινής, για τους οποίους πληρώνουν μηνιαίο ενοίκιο, ενώ τους χρεώνουν και το νερό που πίνουν στις καθημερινά υψηλές θερμοκρασίες που εργάζονται και που φθάνουν τους 40C-45C, εργάζονται με φυτοφάρμακα χωρίς προστασία και πληρώνονται το ήμισυ του νόμιμου κατώτατου μισθού.


Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις που εργάζονται με παράνομους μετανάστες-εργαζόμενους υποστηρίζουν ότι οι καταχρήσεις πληρούν τον επίσημο ορισμό του ΟΗΕ για τη σύγχρονη δουλεία. 



Η κατάσταση των μεταναστών που εργάζονται στα αγροκτήματα της ντομάτας, του πιπεριού, του αγγουριού και των κολοκυθιών της Αλμερία είναι τόσο απελπισμένη που ο Ερυθρός Σταυρός παραδίδει δωρεάν φαγητό σε χιλιάδες από αυτούς.  
Η Αλμερία ήταν η φτωχότερη περιοχή της Ισπανίας, αλλά η έκρηξη στην γεωργία ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και συνέβαλε στη μετατροπή της περιοχής, η οποία βρίσκεται ακριβώς πίσω από την Costa del Sol. Αν και οι παραθεριστές σπάνια το βλέπουν, λιγότερο από ένα μίλι από τα τουριστικά ξενοδοχεία στην παραλία ένα τεράστιο βιομηχανικό τοπίο πλαστικών θερμοκηπίων έχει πάρει πάνω από 450 τετραγωνικά χιλιόμετρα της παράκτιας πεδιάδας. Τα θερμοκήπια καλύπτουν κάθε τετραγωνική ίντσα γης. Τα θερμοκήπια είναι σχεδόν όλα υδροπονικά λαχανικά με νερό, αέρα και χημικό μείγμα, ζιζανιοκτόνου και φυτοφαρμάκων
Λόγω των θερμών και εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών εργασίας στα θερμοκήπια, σχεδόν όλη η ανθρώπινη εργασία γίνεται, σε μεγάλο βαθμό από μετανάστες από την Αφρική. Στη δεκαετία του 2000, μετανάστες - παράνομα - μεταφέρθηκαν κατά χιλιάδες από το Μαρόκο, από την Ανατολική Ευρώπη και την υποσαχάρια Αφρική για να εργαστούν στα πλαστικά θερμοκήπια. Ένα ντοκιμαντέρ από το 2013, The Morrocan Slaves of El Ejido , κατέγραψε τη δυσκολία των μεταναστών εργαζομένων που εργάζονται μέσα στα ζεστά θερμοκήπια.



Μια έκθεση του 2015 στο NaturPhilosophie παρουσιάζει ότι, εκτός από τα τεράστια προβλήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η περιοχή μαστίζεται από εξαντλημένους υδροφόρους ορίζοντες, το μεγαλύτερο εργοστάσιο αφαλάτωσης στην Ευρώπη για τη διατήρηση της ροής των υδάτων στα θερμοκήπια και την αύξηση των ποσοστών καρκίνου λόγω της έκθεσης των εργαζομένων σε φυτοφάρμακα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα απόβλητα από τις "γεωργικές εκμεταλλεύσεις" απορρίπτονται στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων των χημικών αποβλήτων, των πλαστικών αποβλήτων .. 

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι 'αυτό; 

Αν είναι δυνατόν να μην αγοράζουμε λαχανικά και φρούτα από την Ισπανία, να αγοράζουμε την τροφή μας πιο υπεύθυνα. 

Αγοράστε εποχιακά λαχανικά, και αν μπορείτε απευθείας από τους παραγωγούς. Μιλήστε με άλλους για το πρόβλημα στην Αλμερία.

Η πλαστική θάλασσα της Αλμερία, στην μεγάλη οθόνη με το Blade Runner 2049 


Η πλανήτη θάλασσα του Poniente της Αλμερία παρουσιάζεται στα πρώτα λεπτά του Blade Runner 2049, της ταινίας με την οποία ο καναδός Denis Villeneuve έδωσε συνέχεια σε μία από τις πιο κλασικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Είναι μια σκηνή που δεν διαρκεί περισσότερο από δεκαπέντε δευτερόλεπτα, περισσότερο από αρκετό χρόνο για να αναγνωρίσει το μεγάλο μωσαϊκό του θερμοκηπίου που μπορεί να εντοπιστεί από το διάστημα "χωρίς καμία προσπάθεια", όπως είχε δήλωσει ο αστροναύτης Pedro Duque τον περασμένο Ιούνιο.



Στο Google maps μπορείτε να δείτε πολλά συγκροτήματα θερμοκηπίου σε όλο τον κόσμο , αλλά αυτό της Αλμερία είναι το μόνο με μια τόσο χαοτική εμφάνιση, με τις γωνίες που ταιριάζουν μαζί σαν κομμάτια Tetris, σχεδόν χωρίς χώρο μεταξύ τους », εξηγεί ο οικονομολόγος David Uclés, ένας μεγάλος οπαδός του είδους επιστημονικής φαντασίας και ένας από τους θεατές που αναγνώρισαν αμέσως αυτό το μοναδικό "Orchard of Europe."


Όσοι θέλουν να το εντοπίσουν οι ίδιοι από δορυφόρο μπορούν να το κάνουν από ΕΔΩ 

Φοιτητικές εκλογές 2018 – Ανοδική πορεία για την Πανσπουδαστική, με πολλές πρωτιές κι αυτοδυναμίες

Ανοδική πορεία φαίνονται να καταγράφουν τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στις φετινές φοιτητικές εκλογές, με βάση τουλάχιστον τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα και τα συγκεντρωτικά στοιχεία στα μισά περίπου τμήματα πανελλαδικά, που δίνει το spoudastes.gr.
Μέχρι στιγμής, η Πανσπουδαστική αναδεικνύεται δεύτερη δύναμη στα ΑΕΙ, με ποσοστά που προσεγγίζουν το 25%, -αν και λογικά, θα έχουν μια μικρή πτώση, όταν ενσωματωθούν τα αποτελέσματα και των άλλων σχολών, μένοντας ωστόσο σταθερά πάνω από 20%.
Μέχρι στιγμής, η Πανσπουδαστική έχει εξασφαλίσει αυτοδυναμία σε δεκάδες φοιτητικούς συλλόγους:
-Αρχιτεκτονική ΕΜΠ
-Παιδαγωγικό ΕΚΠΑ
-Νηπιαγωγών ΕΚΠΑ (με 100%!)
-Νοσηλευτική ΕΚΠΑ
-Τούρκικων Σπουδών ΕΚΠΑ
-Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ)
-ΜΜΕ ΑΠΘ
-Αγγλική Φιλολογία ΑΠΘ
-Νηπιαγωγών ΑΠΘ
-Ψυχολογικό ΑΠΘ
-Ιταλική Φιλολογία ΑΠΘ
-Στατιστική Αιγαίου
-Νηπιαγωγών Αιγαίου
-Μαθηματικό Αιγαίου
-Επιστήμη Θάλασσας Αιγαίου
-Οικονομικό ΑΕΙ Θεσσαλίας
-Ειδική Αγωγή ΑΕΙ Θεσσαλίας
-Φυτική Παραγωγή ΑΕΙ Θεσσαλίας
-Μηχανολόγοι ΑΕΙ Θεσσαλίας
-ΤΕΙ Καρδίτσας
-Κοινωνική Διοίκηση Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (ΔΠΘ)
-Πολιτικών Επιστημών ΔΠΘ
-Μουσικής Τεχνολογίας ΤΕΙ Κρήτης
-Αρχειονομία Ιονίου
-Ιστορικό Ιονίου
-Πληροφορικής Ιονίου
-Παιδαγωγικό Δυτ. Μακεδονίας
-Φαρμακευτικό Πάτρας
-Νηπιαγωγών Ιωαννίνων
Πρώτη επίσης αναδείχθηκε στους συλλόγους: Γεωλογικού ΕΚΠΑ, Ψυχολογίας ΑΕΙ Κρήτης, Η/Υ Κρήτης, Μαθηματικού ΕΚΠΑ, ΣΕΜΦΕ ΕΜΠ, Αρχιτεκτονική Πάτρας, Εικαστικό ΑΠΘ, Φυσικό ΑΠΘ, Φαρμακευτικό ΑΠΘ, Μηχ. Η/Υ & Τηλεπ. AEI Δυτ. Μακεδονίας, Φυσικό Πάτρας, Φυσικό Ιωαννίνων.
Κι οι πρωτιές αναμένεται να αυξηθούν στη συνέχεια σε μια σειρά άλλους συλλόγους.

Μύδροι...





Μύδρους εξαπολύει η χτεσινή «Αυγή» για τη «διεθνή κοινότητα» και ιδιαίτερα την ΕΕ, που κρατά ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους, με αφορμή το μακελειό στη Γάζα. Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται συγκεκριμένα στην ανακοίνωση της Μογκερίνι, που ζήτησε «αυτοσυγκράτηση και από τις δύο πλευρές». Κατηγορεί μάλιστα την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής ότι «κατονομάζει ως συνυπεύθυνη με το Ισραήλ τη Χαμάς, αποδίδοντας στα θύματα μια ευδιάκριτη ρετσινιά τρομοκρατίας και αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάπως πήγαιναν γυρεύοντας». Σύμφωνα με την «Αυγή», συνολικά η «διεθνής κοινότητα» χρησιμοποίησε «μετρημένες εκφράσεις» απέναντι στο Ισραήλ, όπως «να αποφεύγεται η δυσανάλογη χρήση βίας» ή «να χρησιμοποιείται μόνο ως ύστατο μέσον». Τέλος, η εφημερίδα στο κύριο άρθρο της «καταχεριάζει» ορισμένους από τους συμμάχους των ΗΠΑ στην ΕΕ, οι οποίοι «τρέχουν δουλοπρεπώς πίσω από τον Τραμπ» και αφήνουν στο απυρόβλητο το ρόλο των Αμερικανών στην περιοχή. Είναι πρόκληση για το λαό να καταγγέλλει η «Αυγή» όλους όσοι εξισώνουν θύτες και θύματα στο μακελειό της Γάζας και να σφυρίζει αδιάφορα για την ελληνική κυβέρνηση, που κάνει ακριβώς το ίδιο.

Πλειστηριασμοί και από τους δήμους


Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «τρέχει» τους πλειστηριασμούς με ...υπερηχητικές ταχύτητες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η ηλεκτρονική πλατφόρμα μετρά 9.198 περιπτώσεις πλειστηριασμών, που μέχρι το Δεκέμβρη υπολογίζεται πως θα έχουν ολοκληρωθεί. Και μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις να αφορούν δάνεια και χρέη προς τις τράπεζες, ωστόσο και οι δήμοι, από χτες, με ένα «κλικ», βγάζουν «στο σφυρί» κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που αφορούν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες για χρέη ακόμα και για μια κλήση της δημοτικής αστυνομίας... Για να σχηματίσουμε μια καλύτερη εικόνα, πρέπει να αναφέρουμε ότι οι οφειλές προς τον δήμο αφορούν συνήθως ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού (πληρώνονται μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ), τέλη νεκροταφείου, οφειλές νερού, τροφεία παιδικών σταθμών, τέλη κατάληψης πεζοδρομίων, το τέλος επιτηδεύματος, τέλη διαφήμισης, χρέη από ενοίκια δημοτικών κτιρίων και υποδομών, κλήσεις από τη στάθμευση αυτοκινήτων, Τέλος Ακίνητης Περιουσίας κ.λπ. Θυμίζουμε ότι οι δήμοι έχουν τη δυνατότητα να διασταυρώνουν στοιχεία οφειλετών με άλλους κρατικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς (εφορία, Ε9, ΔΕΗ), να μπλοκάρουν και να κάνουν κατασχέσεις λογαριασμών, να αποτρέπουν την έκδοση φορολογικής ενημερότητας και να κινούν διαδικασίες προκατάσχεσης και κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων οφειλετών, τα οποία πλέον μπορούν να πλειστηριάζουν.
* * *
Είναι φανερό ότι η επίθεση στο λαό δυναμώνει, καθώς με «όπλο» τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, κράτος, τράπεζες και δήμοι απειλούν να του αρπάξουν ό,τι έχει και δεν έχει, προκειμένου να εισπράξουν από οικογένειες που τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα στοιχειώδη. Ταυτόχρονα όμως δυναμώνει και η καταστολή ενάντια σε όποιον αντιδρά στην αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, σε όποιον βάζει εμπόδια στους πλειστηριασμούς. Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει ψηφίσει τροπολογία με την οποία διώκει αυτεπάγγελτα όποιον εμποδίσει πλειστηριασμό, με ποινή φυλάκισης από 3 μέχρι 6 μήνες κατ' ελάχιστο. Σε ό,τι αφορά εξάλλου τους δήμους, είναι φανερό ότι οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί απευθύνονται στη συντριπτική πλειοψηφία των μικροοφειλετών των δήμων, στη «μαρίδα» όπως λέμε, καθώς τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα βρίσκουν τρόπους να τη βγάλουν «καθαρή». Το παράδειγμα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ο δήμος Πάτρας είναι χαρακτηριστικό: Από τους 144.000 οφειλέτες στο δήμο, μόνο οι 204 οφείλουν ποσά 55.547.368,01 ευρώ συνολικά. Δηλαδή το 46,25% του συνόλου των χρεών προς τον δήμο. Για τους μεγαλοοφειλέτες, για όσους δηλαδή χρωστούν πάνω από 50.000 ευρώ, μεγάλο μέρος των οποίων είναι επιχειρηματικοί όμιλοι, η αρμόδια υπηρεσία του δήμου έχει προχωρήσει σε μέτρα αναγκαστικής είσπραξης. Από τις δεσμεύσεις όμως των λογαριασμών, τα αποτελέσματα, πλην μεμονωμένων περιπτώσεων, ήταν πενιχρά έως αμελητέα στο σύνολο, καθώς οι μεγάλοι οφειλέτες καλύπτονται συνήθως από νόμους και δικαστικές αποφάσεις, που τους παρέχουν ασυλία...
* * *
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες ασφυξίας για τα λαϊκά νοικοκυριά, με τη φοροληστεία να δυναμώνει, έχει μεγάλη σημασία να ενισχυθεί ο αγώνας συνδικάτων και φορέων ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις, για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, κόντρα στις απειλές των τραπεζών και της κυβέρνησης. Να δυναμώσει η πάλη για ουσιαστική ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών από τα χρέη σε τράπεζες, εφορίες και δήμους, για κατάργηση των χαρατσιών, για μέτρα ουσιαστικής στήριξης των ανέργων και των οικογενειών τους, όπως αυτά που διεκδικούν τα ταξικά συνδικάτα, Ομοσπονδίες και ενώσεις των ΕΒΕ, το κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Συμβολή και στήριξη σ' αυτόν τον αγώνα είναι και η απόφαση που πήρε το Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας, μετά από εισήγηση της διοίκησης του δήμου, να οργανώσει παμπατραϊκή κινητοποίηση ενάντια στους πλειστηριασμούς, την Τρίτη 22 Μάη, με παραστάσεις διαμαρτυρίας, μαζί με τους φορείς, σε εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Περιφέρεια, ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας θα γίνει συγκέντρωση στην πλατεία Γεωργίου. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε επίσης μια σειρά από μέτρα ανακούφισης των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, όπως η πλήρης διαγραφή χρεών σε μακροχρόνια ανέργους και ενταγμένους στο ΚΕΑ, σε άτομα που έχουν οικογενειακό εισόδημα την τελευταία 5ετία κατά μέσο όρο έως 12.000 ευρώ, μία (1) κατοικία και δεν έχουν κανένα άλλο περιουσιακό στοιχείο, σε πολύτεκνους, τρίτεκνους, ΑμεΑ, μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με αναπηρία με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 25.000 ευρώ και μία (1) κατοικία κ.ά.

Κ. Πασ.

«Διλήμματα» και εκβιασμοί




Το είδος της λεγόμενης «εποπτείας» που θα συνεχίσει και μετά το τυπικό τέλος του τρέχοντος μνημονίου να κόβει τις λαϊκές ανάγκες στα μέτρα των αναγκών της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων μελετούν και συζητούν η κυβέρνηση με τους «θεσμούς» των μονοπωλίων (ΕΕ, ΔΝΤ κ.λπ.).
Στον αφρό, για μια ακόμα φορά, έρχονται οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη γερμανική κυβέρνηση για το μηχανισμό διαχείρισης - «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους που θα επιλεγεί, ώστε να βρεθεί ο απαραίτητος «δημοσιονομικός χώρος» για να στηρίξει την καπιταλιστική κερδοφορία.
Η συγκεκριμένη συζήτηση αποτελούσε και αποτελεί αρένα διασταύρωσης αντιτιθέμενων επιδιώξεων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και πρώτα απ' όλα των ΗΠΑ και της Γερμανίας και συνδέεται με τη διαπάλη για την «αναδιάρθρωση» της Ευρωζώνης αλλά και τα γεωστρατηγικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή.
Οπως και παλιότερα έτσι και σήμερα οι καβγάδες αυτοί μετατρέπονται, μέσα και από την προπαγάνδα των αστικών επιτελείων, σε μοχλό πιέσεων και εκβιασμών, ψευτοδιλημμάτων και κάλπικων προσδοκιών προς τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, με στόχο τον αποπροσανατολισμό τους αλλά και για να γίνουν οι αγωνίες του κεφαλαίου δικές τους σκοτούρες.
Ετσι, η κυβέρνηση καλεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να δείξουν ανοχή σε παλιά και νέα μέτρα και να δώσουν τη συναίνεσή τους στα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της τέταρτης «αξιολόγησης», τα οποία παρουσιάζει ως «τα τελευταία» (ενώ ήδη έχει συμφωνήσει τα επόμενα), ώστε να μην διαταραχτεί η «πορεία εξόδου προς τις αγορές», που έχει ως «εγγύηση» τις επιδόσεις της στην αντιλαϊκή πολιτική.
Παράλληλα, ισχυρίζεται ότι η όποια ρύθμιση του χρέους θα «διευρύνει τις δυνατότητες» για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, με άξονες την «αναρρύθμιση της αγοράς εργασίας» και τη «στήριξη των κοινωνικών στρωμάτων που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες συνέπειες».
Ολα αυτά τα λέει χωρίς ντροπή, την ώρα που όχι μόνο «κωδικοποιεί» - μονιμοποιεί αλλά και επεκτείνει το αντεργατικό πλαίσιο για την ένταση της εκμετάλλευσης, έχει δεσμευτεί για την παραπέρα γενίκευση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, με πρόσθετα χτυπήματα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις Συλλογικές Συμβάσεις, τη διατήρηση και τον «εκσυγχρονισμό» του υποκατώτατου μισθού, την εφαρμογή της νέας μείωσης του αφορολόγητου και των συντάξεων, τα ματωμένα πλεονάσματα που πάνε πακέτο με μέτρα που τσακίζουν Υγεία - Πρόνοια.
Χαρακτηριστικό εξάλλου μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι και το κλίμα αναμονής που προσπαθεί να καλλιεργήσει τις μέρες αυτές σε δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους σχετικά με το ήδη νομοθετημένο κόψιμο της «προσωπικής διαφοράς», για την οποία τώρα επαναφέρει το ξεφτισμένο παραμύθι των «αντίμετρων», «ανάλογα με τη δημοσιονομική πορεία της χώρας», τα «περιθώρια» δηλαδή που θα δίνει η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας για ελιγμούς και ψίχουλα, που κάθε άλλο παρά θα ανακουφίζουν από τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ταυτόχρονα, στη γνωστή λογική του τάχα «μικρότερου κακού» και ενώ τόσο το σχέδιο της γερμανικής πλευράς για μια ορισμένη «τμηματική» ελάφρυνση του χρέους όσο και η πρόταση για έναν «αυτοματοποιημένο» μηχανισμό, που προτείνει το ΔΝΤ, έχουν ως απαραίτητο όρο την παράλληλη κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για μια «καλύτερη» εποπτεία των αναγκών τους.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να δεχτούν τα «διλήμματα» του κεφαλαίου να γίνουν ξανά εκβιασμοί στις πλάτες τους, οι ανάγκες τους να μπουν στην πρέσα των «αναγκών» και των «εναλλακτικών σχεδίων» των καπιταλιστών. Η συζήτηση που τους αφορά είναι αυτή για το πώς θα οργανωθεί η πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς, σε σύγκρουση με τους στόχους του κεφαλαίου, για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

TOP READ