Για τα “σχολεία” του δωσιλογισμού

Ορισμένα φασιστο-κωλόπαιδα, με αφορμή το άρθρο του Γιώργου Μαργαρίτη στον «Ημεροδρόμο» για την έναρξη της επιχείρησης “Μπαρμπαρόσα” και την εισβολή των χιτλερικών στην Σοβιετική Ενωση νόμισαν ότι βρήκαν την αφορμή να εκτοξεύσουν το γνωστό γκαιμπελισμό. Τι λέει ο γκαιμπελισμός; Οτι οι κομμουνιστές τήρησαν – τάχα – «ουδέτερη» στάση απέναντι στους ναζί όταν αυτοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα και πως η αντίσταση των κομμουνιστών ξεκίνησε μόνο όταν οι χιτλερικοί επιτέθηκαν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης… 

«Ουδέτερη» στάση, λοιπόν, η Ελλάδα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣίτικου τουφεκιού. Αυτά μόνο στα χρυσαυγίτικα «σχολεία» του δωσιλογισμού διδάσκονται. Ας δούμε την αλήθεια:

 1) Οι χιτλερικοι επιτέθηκαν στην ΕΣΣΔ στις 22/6/1941. Αλλά ΗΔΗ από τις 31 Οκτώβρη 1940 ο γραμματέας του ΚΚΕ Ζαχαριάδης καλεί τον ελληνικό λαό να πολεμήσει τον φασίστα Μουσολίνι (σύμμαχο του Χίτλερ). Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή το 31/10/1940; 

2) Οι Γερμανοι επιτέθηκαν στη Ρωσία 22/6. Αλλά ΗΔΗ στις 27 Απρίλη 1941, ανήμερα της εισόδου των Ναζί στην Αθήνα η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Σπύρο Καλοδίκη, τον μετέπειτα Β΄ Γραμματέα της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής, πραγματοποιεί συγκέντρωση στην Ομόνοια με ομιλητή τον Καλοδίκη και καλει τον λαό της Αθήνας να αρχίσει την αντίστασή του ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Τα συνθήματα στην πλατεία της Ομόνοιας ήταν «Αντίσταση στους επιδρομείς» και «Όπλα στο λαό». Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή το 27/4/1941; 

3) Το ίδιο βράδυ της 27/4/1941 στον τοίχο του γηπέδου της Νήαρ Ηστ, στην Καισαριανή, γράφεται ΗΔΗ το πρώτο αντιστασιακό σύνθημα: «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή θΑΝΑΤΟΣ» από το χέρι της κομμουνίστριας δασκάλας Φωτεινή Τσαμπάση μαζί με τον σύντροφό της Στέλιο Φραγκόπουλο. Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή το 27/4/1941; 

4) ΗΔΗ από τον Μάη του 1941 με πρωτοβουλία των κομμουνιστών και άλλων πατριωτών δημιουργούνται εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις: Στη Μακεδονία η οργάνωση «Ελευθερία», στην Ήπειρο το «Πατριωτικό Μέτωπο», στην Καλαμάτα η «Νέα Φιλική Εταιρεία», στον Πύργο το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» κ.ο.κ. Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή ο Μάης του 1941; 

5) ΗΔΗ από τις 4 Μάη 1941 ιδρύεται η Φιλική Εταιρία Νέων (ΦΕΝ), που καλούσε «κάθε νέο πατριώτη που ήθελε ν’ αγωνιστεί για την Απελευθέρωση της Ελλάδας, ανεξάρτητα από κοινωνική προέλευση, ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση». Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή το 4/5/1941; 

6) Στις αρχές του Μάη η αντιφασιστική ομάδα που δημιουργείται με προτροπή του Δημήτρη Γληνού και του Νίκου Πλουμπίδη στο νοσοκομείο «Σωτηρία» μετεξελίσσεται ΗΔΗ στην αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκράτης». Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή ο Μάης του ’41; 

7) Την Πέμπτη 15 Μάη 1941, σε σύσκεψη στην Καισαριανή με ομιλητή το Θανάση Κλάρα (Άρης Βελουχιώτης), ο Άρης καλεί ΗΔΗ σε ένοπλο αγώνα κατά των κατακτητών. Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή το 15/5/1941; 

8) Στις 28 Μάη 1941 ιδρύεται ΗΔΗ στην Αθήνα κόντρα στους ναζί η πανελλαδική οργάνωση Εθνική Αλληλεγγύη. Τι είναι πρώτο; Το 22/6/1941 ή το 28/5/1941; 

Αυτά, έτσι πολύ πρόχειρα και πολύ συνοπτικά. Αλλά αρκετά – ΗΔΗ – για να συνεννοηθούμε.Ειδικά με αυτούς που τα κάνανε πλακάκια με τους χιτλερικούς αλλά εγκαλούν (!) κι από πάνω εμάς για το πότε – εμείς – τους πολεμήσαμε!!! Συνεννοηθήκαμε;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο μεγάλος περίπατος των τρολς

  Πηγή: Eurokinissi

Γράφει ο Σπύρος Τζόκας, Πανεπιστημιακός - Συγγραφέας

Τρολάρισμα σε όλα τα επίπεδα από τις κεντρικές και τοπικές εξουσίες. Δεν ξέρω αν ο μεγάλος ή ο μικρός περίπατος στο κέντρο της Αθήνας είναι το ζητούμενο των ημερών μας, ούτε θα μπω στη διαδικασία να το ψάξω. Εξάλλου, υπάρχουν άλλοι αρμοδιότεροι εμού και η γνώμη τους είναι πιο έγκυρη. Αυτό, πάντως, που και ο κοινός θνητός αντιλαμβάνεται είναι ότι δεν πρόκειται για ένα έργο που αφορά ολόκληρη την πόλη, αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, επιχειρεί μια ακόμα αλλαγή του κέντρου της, ένα έργο από το οποίο ελάχιστα αν όχι καθόλου θα ωφεληθούν οι κάτοικοι σε γειτονιές όπως Αμπελόκηποι, Κυψέλη, Γκύζη, Παγκράτι, Πατήσια, Βοτανικός, Ακαδημία Πλάτωνος και σε περιοχές όπου ακόμα δεν υπάρχει αποχετευτικό δίκτυο. Όταν κάποιος, συνεπώς ισχυρίζεται ότι το έργο είναι «καλό για όλους», περιορίζεται στη βιτρίνα και δεν λαμβάνει υπόψη του ή δεν γνωρίζει τις ανάγκες και προτεραιότητες των κατοίκων βορείως της Ασκληπιού και δυτικά της Πανεπιστημίου. Υπάρχουν επίσης ζητήματα διαφάνειας, όπως για τα 2 εκατ. ευρώ που πήγαν για χρώματα, παγκάκια, κλπ. Γιατί η δημοτική αρχή επέλεξε να προμηθευτεί παγκάκια που προσεγγίζουν τα 6.000 ευρώ το ένα; Τι είδους παγκάκια είναι αυτά.


Ας προχωρήσουμε, όμως, στην υπόθεση εργασίας ότι το έργο αυτό είναι απαραίτητο για την πολύπαθη Αθήνα, που όλοι πλέον παραδέχονται ότι κατά καιρούς έχει γίνει πεδίο πειραματισμών του τύπου «στου κασίδη το κεφάλι». Ας υποθέσουμε ότι το έργο αυτό θα αναβαθμίσει το κέντρο, θα δώσει περισσότερο δημόσιο χώρο και θα μειώσει τα αυτοκίνητα και πρέπει να γίνει. Μάλιστα. Το ερώτημα που προκύπτει είναι ότι, τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός για να υλοποιηθεί αυτό το έργο; Τώρα που δεν ισχύει η εκ περιτροπής κίνηση στο κέντρο της Αθήνας; Τώρα που οι συγκοινωνίες λειτουργούν κατά το ήμισυ; Τώρα που αρκετοί συμπολίτες μας χρησιμοποιούν το ΙΧ τους, επειδή διστάζουν ελέω covid να συνωστισθούν στις πάντα προβληματικές συγκοινωνίες; Τώρα που ακόμα και οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι συνιστούν τη χρήση του ΙΧ; Τώρα που τα παιδιά μας δίνουν την κρίσιμη μάχη τους στις πανελλαδικές εξετάσεις και μετακινούνται στα κεντρικά φροντιστήρια; Τώρα που η ζέστη κάνει το μποτιλιάρισμα αβίωτο; Τώρα που ο εργαζόμενος κόσμος αναζητεί την τύχη του και την επιβίωση του καθημερινά στους δρόμους; Τώρα; Εν μέσω πανδημίας, με διαδικασίες εξπρές και ελάχιστη διαβούλευση, αλλά και με ευρύτατη διακομματική συναίνεση αποφασίστηκε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας η πιο εκτεταμένη πολεοδομική παρέμβαση που έχει γίνει στην πρωτεύουσα τα τελευταία 15 χρόνια!!!

«Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή» στον καθημαγμένο αυτόν τόπο. Και καλά αυτοί που κυβερνούν και το δήμο και τη χώρα…. Μπορεί να έχουν έτσι μάθει. Δεν μπορούν φύσει και θέσει να αφουγκραστούν τις αγωνίες και τις ανάγκες του λαού. Έχουν μάθει να μοιράζουν και το δημόσιο χρήμα και το δημόσιο χώρο κατά το δοκούν και να καλύπτονται από τα μίσθαρνα ΜΜΕ, με μια απίστευτη -για κοινό θνητό- επικοινωνιακή εύνοια. Έτσι, λοιπόν, επιβιώνουν αυτοί στην εξουσία και στο σβέρκο μας, με την ψήφο, την ανοχή ή και τη συνενοχή ενός αδιάφορου και ζαλισμένου λαού, που βρίζει «κατ' ιδίαν» και χειροκροτεί «δημοσία». Καλά αυτοί. Οι υπόλοιπες παρατάξεις; Μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» αντιλαμβάνεται αυτό που όλοι αποδοκιμάζουν; Μόνον; Και μάλιστα σε συνθήκες επικοινωνιακής νύχτας. Να μη μάθει κανείς τη θέση της.

Και μια και αναφέραμε και τα παιδιά μας που δοκιμάζονται αυτές τις μέρες στις πανελλαδικές εξετάσεις, κλείνω με ένα ακόμα τρολ στο θέμα στην Νεοελληνική Γλώσσα: «Η φιλαναγνωσία» κυρίες και κύριοι και όχι μόνο, αλλά και η προσωπική σχέση των μαθητών με την ποίηση!!! «Να τοποθετηθούν προσωπικά για το ρόλο της ποίησης» έλεγε το ένα ερώτημα!! Στο δε τελευταίο θέμα του διαγωνίσματος, οι υποψήφιοι καλούνταν να αναπτύξουν τις σκέψεις τους για την ανάγνωση του βιβλίου και το ρόλο της στη διαχείριση του προσωπικού χρόνου!!!! Μάλιστα. Αυτά, στο γνωστό εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας που χαρακτηρίζεται από άκρατο φορμαλισμό, τυποποιημένες γνώσεις και παρωχημένες παιδαγωγικές μορφές. Στο σύστημα αυτό και στην ωφελιμιστική, χρησιμοθηρική και επίπεδη κοινωνία των πετυχημένων γιάπηδων που ζουν οι νέοι, κάποιοι «εγκέφαλοι» θεωρούν ότι έχουν προσωπική σχέση με την ποίηση και τον Τίτο Πατρίκιο!! Θεωρούν, επίσης, ότι στη διαχείριση του προσωπικού χρόνου ενός υποψηφίου, που συνθλίβεται ανάμεσα στη σκύλα του ανταγωνισμού και στη χάρυβδη της πρόσκαιρης επιτυχίας, υπάρχει και η φιλαναγνωσία.

Έλεος, ας τελειώνουμε με τις σαχλαμάρες. Η πείρα μας διδάσκει. Όλοι την έχουν ως ανάγκη να ξεφύγουν από το σήμερα και το τώρα και να αφεθούν σε μια ονειρική αναπόληση που αφήνει ελεύθερη τη φαντασία να τους οδηγήσει. 
«Φεύγουν» οι άνθρωποι, όπως στα παραμύθια. Αυτοδίδακτοι είμαστε όλοι στη λογοτεχνία - όπως και στον κινηματογράφο, ή στη ζωγραφική, στο θέατρο, κλπ. Όμως πολλές φορές, το σχολείο, αν η λειτουργία του εξυπηρετεί σκοπιμότητες και τυπικούρες, μπορεί και να σκοτώσει αυτήν την έφεση, μπορεί να ακυρώσει τις συμπτώσεις, μπορεί να προσγειώσει ανώμαλα το όνειρο. Μήπως αυτή η ακύρωση είναι η προσωπική σχέση του υποψηφίου με την ποίηση;

902gr 

Η ανισότητα στον καπιταλισμό, ο Α. Ανδριανόπουλος και η πραγματικότητα

Από Αλέκος Χατζηκώστας

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

 Σε άρθρο του στα ΝΕΑ (5/6) με τίτλο «Η παγκοσμιοποίηση και οι λαϊκιστές εχθροί της» ο γνωστός Ανδρέας Ανδριανόπουλος αναφέρει: «..Δεν είναι βέβαια η ανισότητα το πραγματικό πρόβλημα. Διότι όσο βελτιώνεται η οικονομία οι ανισότητες μεγαλώνουν. Ελάχιστοι όμως τότε ενοχλούνται. Διότι σχεδόν όλοι απολαμβάνουν τότε μέρος της ευημερίας. Όταν όλων το εισόδημα αυξάνεται δεν ενδιαφέρει τόσο αν κάποιων μεγαλώνει περισσότερο από άλλους. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η ανισότητα αλλά η φτώχεια…»
Πρόκειται φυσικά για το απλοϊκό «απόσταγμα» της θεωρητικής σκέψης όσων αποδέχονται την αιωνιότητα του καπιταλισμού, όσων θεωρούν «φυσικό φαινόμενο» την ύπαρξη στις ανθρώπινες κοινωνίες βαθιών ανισότιμων σχέσεων. Ας δούμε ορισμένα ζητήματα:

1. Ο Αν. Ανδριανόπουλος δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα στον σύγχρονο καπιταλισμό, παρά τις διακηρύξεις των πάλαι ποτέ αστικών επαναστάσεων για «Ελευθερία-Ισότητα-Δικαιοσύνη». Ότι δηλαδή πρόκειται για μία κοινωνία που συνεχώς αυξάνουν οι κοινωνικές – ταξικές ανισότητες, που σχηματικά οι «πλούσιοι γίνονται πλουσιότερο και οι φτωχοί φτωχότεροι». Για παράδειγμα να σημειώσουμε ότι σε παλιότερη μελέτη που δημοσίευσε η Παγκόσμια Έκθεση για την Ανισότητα, καταγράφει ότι το πλουσιότερο 0,1% του πλανήτη, περίπου 7 εκατομμύρια άνθρωποι, αύξησε τον πλούτο του από το 1980, κατέχοντας όσο το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου 3,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ενώ, το πλουσιότερο 1% «μάζεψε» το 27% του παγκόσμιου πλούτου μεταξύ του 1980 και του 2016. Από αυτό το 1%, το ακόμη πλουσιότερο 0,1% κατέχει το 13% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ, το 0,001%, δηλαδή μόλις 76.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, κατέχουν το 4% του πλούτου που δημιουργήθηκε από το 1980. Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η οικονομική ανισότητα είναι περισσότερο «ανάγλυφη», εφόσον το πλουσιότερο 1% των ΗΠΑ κατείχε το 39% του εθνικού πλούτου το 2014, από το 22% που συγκέντρωνε το 1980. Επίσης την ακραία άνιση κατανομή του πλούτου στον πλανήτη αντικατοπτρίζει η Ετήσια έκθεση Global Wealth 2019 του Ινστιτούτου Ερευνών του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού Credit Suisse, η οποία δείχνει ότι το 2019 ο παγκόσμιος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε στο 12μηνο Ιουλίου 2018-Ιούνιου 2019 κατά 2,6% σε σχέση με ένα 12μηνο νωρίτερα, φτάνοντας τα 360 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλούτου βρίσκεται στα χέρια μιας πολύ μικρής μειοψηφίας της ανθρωπότητας, που συνεχίζει να συσσωρεύει. Σύμφωνα με την έκθεση, περίπου 47 εκατομμύρια άνθρωποι, μόλις το 0,9% των ενηλίκων του πλανήτη, κατέχουν σήμερα όλοι μαζί 158,3 τρισ. δολάρια, περίπου δηλαδή το 44% του παγκόσμιου πλούτου. Στην «απέναντι όχθη» -και ενώ μεσολαβούν δύο μεσαίες τάξεις- υπάρχουν περίπου τρία τρισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή πάνω από το 55% του ενήλικου πληθυσμού της Γης. Είναι οι ενήλικοι της ανθρωπότητας που έχουν πλούτο μικρότερο των 10.000 δολαρίων. Όλοι μαζί κατέχουν 6,3 τρισ. δολάρια, δηλαδή μόλις το 1,8% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου.
2. Ο Α. Ανδριανόπουλος αποφεύγει να αναφερθεί στο ποιοι και πώς δημιουργούν αυτόν τον παγκόσμιο πλούτο. Αποφεύγει να γράψει δηλαδή ότι είναι αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης των πολλών (εκμετάλλευση και απόλυτη και σχετική) με τρόπους και μεθόδους πολύμορφους. Από την εντατικοποίηση της, από την αύξηση του εργάσιμου χρόνου, από την χρήση των νέων τεχνολογιών για μεγάλωμα της εκμετάλλευσης, από την διάλυση της όποιας «σιγουριάς» στις εργασιακές σχέσεις κ.α Δηλαδή η αύξηση του παραγόμενου πλούτου που τον καρπώνονται ολοένα και λιγότεροι πατά πάνω στην αυξανόμενη «δυστυχία» των πολλών, στο αυξανόμενο «ξεζούμισμα» τους. Ο Τζότζεφ Στίγκλιτς στο βιβλίο του «Το τίμημα της ανισότητας» (2012) σημείωνε αποκαλυπτικά: «Όσοι βρίσκονται στη βάση ή τη μέση της κοινωνικής κλίμακας είναι σε χειρότερη θέση από τις αρχές του αιώνα!».Τα πορίσματα από διάφορες μελέτες (κάθε άλλο προερχόμενες από μαρξιστές επιστήμονες)  είναι αποκαλυπτικά. Όσο μεγαλώνουν οι ανισότητες τόσο χειροτερεύει η ζωή των πολλών, ακόμα κι αν αυξάνεται το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ακόμα κι αν η χώρα συνολικά παράγει όλο και περισσότερο πλούτο σε σχέση με άλλες χώρες ή με το παρελθόν. Και είναι πραγματικά συγκλονιστική η διαπίστωση των ερευνητών ότι από ένα υψηλό σημείο ανάπτυξης και μετά, οι περίφημοι «δείκτες της ευζωίας» παύουν να βελτιώνονται. Κι όσο οι ανισότητες μεγαλώνουν τόσο οι δείκτες αυτοί χειροτερεύουν ανεξάρτητα από τον βαθμό ανάπτυξης του παραγόμενου πλούτου. Αυτή η διαπίστωση ανατρέπει εκ θεμελίων το βασικό δόγμα των «θεωρητικών» οπαδών-υπερασπιστών του καπιταλισμού, ότι η αύξηση του πλούτου συνολικά, οδηγεί αναπόφευκτα στη διαρκή βελτίωση του επιπέδου ζωής της κοινωνίας στο σύνολό της.
3. Φυσικά στο ότι πλέον ακόμη και ινστιτούτα- «δεξαμενές σκέψης του συστήματος», διανοούμενοι κλπ. παραδέχονται την διευρυνόμενη κοινωνική ανισότητα και δεν μπορούν όμως να κρύψουν και τη σύγχρονη φτώχεια (απόλυτη και σχετική) δεν θα πρέπει να ξαφνιάζει. Η προσπάθεια τους είναι αφενός να δικαιολογήσουν με διάφορους τρόπους το αντικειμενικό αυτό γεγονός (σύμφυτο άλλωστε με το καπιταλιστικό σύστημα) και αφετέρου να πείσουν τους λαούς ότι είναι «αντικειμενικό και αιώνιο ή φυσικό γεγονός» ή ότι με τις δικές τους «συνταγές» μπορεί να μειωθεί. Όμως ο καπιταλισμός-πολύ δε περισσότερο στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο- δεν «εξανθρωπίζεται». Ας μην υπάρχουν αυταπάτες από τα όσα κηρύττουν για «μείωση της ψαλίδας», για «δίκαιη κατανομή» κ.α. Το σύστημα αυτό σαπίζει καθημερινά και η ανάγκη ανατροπής του βγαίνει πλέον επιτακτικά από όλους τους πόρους του…

Εκατομμύρια Αμερικάνοι αδυνατούν να πληρώσουν το νερό

                 

• 
  

Εκατομμύρια Αμερικανοί βρίσκονται αντιμέτωποι με μία τεράστια αύξηση στον λογαριασμό παροχής νερού, τον οποίο αδυνατούν να πληρώσουν, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν είτε με διακοπή της ύδρευσης είτε και να χάσουν τα σπίτια τους, σε ορισμένες περιπτώσεις, σύμφωνα με έρευνα του Guardian.
Σύμφωνα με στοιχεία, τα οποία συνέλεξε η βρετανική εφημερίδα από 12 πόλεις των ΗΠΑ, οι λογαριασμοί αυτοί παρουσιάζουν αύξηση της τάξεως του 80% το διάστημα 2010 – 2018, ενώ σε ορισμένες πόλεις πάνω από τα δύο πέμπτα των κατοίκων αντιμετωπίζουν τεράστια δυσκολία να πληρώσουν τους λογαριασμούς αυτούς.

Στην πρώτη έρευνα αυτού του είδους, τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν τον οδυνηρό αντίκτυπο της «υδάτινης φτώχειας» των ΗΠΑ. Παράλληλα, η γήρανση των υποδομών και των περιβαλλοντικών καθαρισμών, οι δημογραφικές αλλαγές και η κλιματική αλλαγή προκαλούν περαιτέρω αύξηση των τιμών σε όλες σχεδόν τις γωνιές της χώρας.
Η αύξηση της τιμής του νερού στις ΗΠΑ συμπίπτει επίσης με την πανδημία του κορωνοϊού. Σύμφωνα μάλιστα με την έρευνα της Guardian, η αύξηση των λογαριασμών δεν πλήττει μόνο τους φτωχότερους αλλά επίσης, όλο και περισσότερο, τους εργαζόμενους Αμερικανούς.
«Περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα και οι φτωχότεροι από τους φτωχούς βρίσκονται σε τραγική κατάσταση», επισημαίνει ο ειδικός αναλυτής Ρότζερ Κόλτον, ο οποίος πραγματοποίησε τη συγκεκριμένη ανάλυση για λογιαριασμό της Guardian.
«Τα δεδομένα δείχνουν ότι υπάρχει πρόβλημα σε μεγάλο αριθμό πόλεων σε εθνικό επίπεδο, φαινόμενο που δεν υπήρχε πριν από μια δεκαετία, ή ακόμη και πριν από δύο ή τρία χρόνια σε ορισμένες πόλεις», προσθέτει.
Η έκθεση 88 σελίδων του Κόλτον δημοσιεύεται σήμερα κατά την έναρξη ενός μεγάλου ερευνητικού σχεδίου της Guardian, του Consumer Reports και άλλων συνεργατών, για το σοβαρό πρόβλημα με το νερό που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ.
Τα ευρήματα
Μεταξύ 2010 – 2018, οι λογαριασμοί νερού αυξήθηκαν κατά 27%. Η πιο μεγάλη αύξηση – της τάξης του 154% (!) – να παρατηρείται στο Όστιν του Τέξας, όπου ο ετήσιος λογαριασμούς νερού κόστισε 566 δολάρια το 2010 και 1.435 το 2018, παρά το γεγονός ότι οι προσπάθειες για καταπολέμηση της ξηρασίας οδήγησαν σε λιγότερη δαπάνη νερού.

Την ίδια ώρα, τα κρατικά επιδόματα για τις δημόσιες υπηρεσίες νερού, από τις οποίες επωφελείται το 87% του πληθυσμού, έχουν μειωθεί. Από την άλλη μεριά, η συντήρηση, οι απειλές στην υγεία και το περιβάλλον, οι αλλαγές στο κλίμα και άλλα έξοδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
«Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση νερού. Το εύρος της κρίσης αυτής απαιτεί κρατικές αλλαγές στο σύστημα του νερού. Το νερό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα ή ως πολυτέλεια μόνο των πλουσίων», σημειώνει η Mary Grant από το Food and Water Watch.
Στην Ουάσιγκτον, 90 Δημοκρατικοί βουλευτές προσπαθούν να περάσουν ριζικές νομοθετικές αλλαγές για να διασφαλίσουν πρόσβαση σε καθαρό και φτηνό τρεχούμενο νερό σε όλους τους Αμερικάνους.
Η έρευνα του Guardian καταδεικνύει ότι η κρίση αυτή θα επιδεινωθεί, καθώς όλο και περισσότεροι φτωχοί πολίτες δεν θα μπορούν να πληρώνουν νερό την επόμενη δεκαετία.

Πολύ διαδεδομένες είναι οι ποινές σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους: Το νερό είτε κόβεται ή το σπίτι μπαίνει σε «επίσχεση» για τα χρέη του. Έτσι, πολλές οικογένειες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, πνιγμένες από τα χρέη.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει «συνακροάσεις»-υποκλοπές στα γραφεία της Κεντρικής Επιτροπής

Από iraklis3

«Κάνουμε γνωστό ότι στις 18 και 20 Ιούνη έγιναν και πάλι οι γνωστές “συνακροάσεις”-υποκλοπές στα γραφεία της ΚΕ του ΚΚΕ. Έχει γίνει πλέον ενδημικό αυτό το φαινόμενο των υποκλοπών», αναφέρεται σε ανοιχτή επιστολή-καταγγελία του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.
«Πλησιάζουν 4 χρόνια από την πρώτη δημόσια ανακοίνωση-καταγγελία του Κόμματός μας για υποκλοπές στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, και ενώ μεσολάβησαν δύο ακόμα κρούσματα το 2017 και το 2019, οι συναρμόδιες Αρχές (Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, Κρατική Ασφάλεια, Εισαγγελία) καλύπτουν τους υπεύθυνους των υποκλοπών. Η υπόθεση εκκρεμεί ακόμα στα δικαστήρια, τη στιγμή που τα στοιχεία βοούν ότι υπάρχει σοβαρή παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών» σημειώνεται στην επιστολή-καταγγελία.
«Ακριβώς για αυτά τα ζητήματα λειτουργεί στη χώρα μας ανεξάρτητη Αρχή σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), που διαθέτει απεριόριστες αρμοδιότητες για την άσκηση του έργου της, μέχρι και ελέγχου της ΕΥΠ, και με τη σύγχρονη υψηλή τεχνολογία στα χέρια της. Όμως, αποδεικνύεται ότι αυτή δεν είναι “Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών”, αλλά “Αρχή Διατήρησης της Ανασφάλειας των Επικοινωνιών”! Όλα αυτά τα χρόνια η ΑΔΑΕ κρατάει μια τόσο σοβαρή υπόθεση στο σκοτάδι. Έτσι, ενώ δέχεται ότι έχουν γίνει τηλεφωνικές παρεμβάσεις από 14 χώρες της Ευρώπης και τις ΗΠΑ, μάλιστα 2 από το Ηνωμένο Βασίλειο που ευκολότερα μπορεί να βρεθούν οι καλούντες, δεν προχωράει στην αποκάλυψη αυτών που τις οργανώνουν» προστίθεται.
Επίσης, το ΚΚΕ τονίζει πως «από τη μία μεριά το κράτος προπαγανδίζει τη διαφάνεια και τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών, από την άλλη κουκουλώνει τις υποκλοπές που γίνονται. Είναι καθαρό ότι το απόρρητο των επικοινωνιών στη χώρα μας δεν διασφαλίζεται».
«Το ΚΚΕ έχει γνώση για τη λειτουργία και δράση διάφορων μηχανισμών και υπηρεσιών που οργανώνουν και κουκουλώνουν τέτοιου είδους ενέργειες. Έχουν βαριές ευθύνες στη συγκάλυψη οι κυβερνήσεις, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, που επί διακυβέρνησής του έγιναν όλες οι καταγγελίες για υποκλοπές σε βάρος του ΚΚΕ, όσο και της ΝΔ, που συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση. Έχει φτάσει σε τέτοιο ξεδιάντροπο σημείο το κουκούλωμα, που το υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε ότι δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις γιατί δεν έχει τον αριθμό της δικογραφίας! Πρόκειται για μεγάλο ψέμα. Τους αριθμούς τούς έχει. Άλλωστε, για μια ακόμη φορά τους κάνουμε και εμείς γνωστούς σήμερα: Είναι οι Α/2016/2650 και Α/2019/141. Είναι υπόθεση του ελληνικού λαού να προασπίσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, που καθημερινά καταπατούνται», καταλήγει η ανοιχτή επιστολή-καταγγελία του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

“Επιδημία” απαγχονισμών μαύρων και Λατίνων στις ΗΠΑ – Έρευνα και υποψίες για λιντσάρισμα

Κατιούσα

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, λέει μια ρήση και αυτό που στην αρχή φαινόταν “περίεργο”, όσο περνάει ο καιρός μοιάζει τρομαχτικό, καθώς μέσα σε λίγες εβδομάδες, από τις 31 Μάη ως σήμερα τέσσερις άντρες και ένας έφηβος βρέθηκαν απαγχονισμένοι σε δυο πόλεις της Καλιφόρνιας, το Χιούστον του Τέξας και τη Νέα Υόρκη. Επισήμως όλοι οι θάνατοι έχουν αποδοθεί σε αυτοκτονίες, ωστόσο εκφράζονται φόβοι ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για λιντσαρίσματα στον απόηχο των φυλετικών εντάσεων που οξύνθηκαν μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Τις υποψίες ενισχύει το γεγονός πως όλοι οι “αυτόχειρες” είναι Αφροαμερικανοί ή Λατίνοι, ομάδες που βρίσκονται κατά κόρον στο επίκεντρο ρατσιστικής βίας και διακρίσεων, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα.

Τελευταίο θύμα ένας 17χρονος Αφροαμερικανός, που βρέθηκε κρεμασμένος από δέντρο σε προαύλιο δημοτικού σχολείου πριν λίγες μέρες, με την αστυνομία να αποκλείει παρέμβαση άλλου ατόμου, αλλά την οικογένεια να μην έχει πειστεί από τις εξηγήσεις.

Κάτοικοι των περιοχών όπου εντοπίστηκαν οι απαγχονισμένοι εκφράζουν ανοιχτά τη δυσπιστία τους προς τις επίσημες εκδοχές: “Μιλάμε για πολλούς ανθρώπους που κρέμονταν από δέντρα σε όλη την Αμερική στη μέση ενός φυλετικού πολέμου που διεξάγεται” λέει ο Άντονι Σκοτ από το Χιούστον, ενώ ένας άλλος, που επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του, τονίζει πως “Με όλα αυτά που γίνονται, με όλους τους απαγχονισμούς που συμβαίνουν τις τελευταίες δυο βδομάδες, γιατί να μην υποθέσεις αυτόματα ότι κάτι στραβό συμβαίνει; Κανείς δεν κρεμιέται μόνος του από ένα δέντρο”.
Στη νότια Καλιφόρνια, μετά το διαδοχικό πανομοιότυπο θάνατο δυο Αφροαμερικανών σε δυο πόλεις της περιοχής, έχει ξεκινήσει έρευνα από το FBI, τη γενική εισαγγελεία των ΗΠΑ και το Τμήμα Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ενώ διαδηλωτές ζητούν από τις τοπικές αρχές να διαλευκανθούν οι υποθέσεις.
Η πιθανότητα να πρόκειται εγκλήματα μίσους ενισχύεται από το γεγονός πως σε όλη τη χώρα τις τελευταίες μέρες εντοπίζονται κρεμάλες σε δέντρα Οι κρεμάλες είναι ένα ιδιαίτερα φορτισμένο ιστορικά σύμβολο στις ΗΠΑ, που παραπέμπει σε λιντσαρίσματα Αφροαμερικανών την εποχή των θεσμικών φυλετικών διαχωρισμών στον αμερικανικό νότο. Μάλιστα σε μία περίπτωση, στο Όουκλαντ της Καλιφόρνιας, όπου έχουν βρεθεί πολλές τέτοιες κρεμάλες, μία από αυτές περιείχε κι ένα ομοίωμα πτώματος.Κρεμάλες ωστόσο έχουν βρεθεί σε πολλές ακόμα πόλεις, ακόμα και στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, που κατοικείται παραδοσιακά κυρίως από Αφροαμερικανούς.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός πως σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία των ΗΠΑ, παρότι η αυτοκτονία βρίσκεται στη 10η θέση της συνηθέστερης αιτίας θανάτου στις ΗΠΑ, μόλις 5% των θανάτων αποδίδονται σε Αφροαμερικανούς και Λατίνους, ενώ αντίθετα το 69% των αυτόχειρων είναι λευκοί άντρες μέσης ηλικίας.
Με πληροφορίες από ajc.com

Να μην τολμήσουν!

Σωματεία και μαζικοί φορείς σημαίνουν ξεσηκωμό ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με το οποίο κυβέρνηση και εργοδοσία κλιμακώνουν την προσπάθεια να μπουν οι αγώνες «στο γύψο». Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής, το νομοσχέδιο ορίζει την αστυνομία ως «ανώτατη αρχή», που θα επιβάλλει με ένα πλαίσιο - λάστιχο περιορισμούς στις διαδηλώσεις, θα επιτρέπει ή θα απαγορεύει μια δημόσια συνάθροιση, θα διαλύει μια κινητοποίηση, θα συλλαμβάνει και θα επιβάλλει κυρώσεις στον «οργανωτή» - υπεύθυνο της συγκέντρωσης αν δεν ακολουθεί το αυστηρό πρωτόκολλο.
Μεταξύ άλλων, ο διοργανωτής μιας κινητοποίησης θα πρέπει «έγκαιρα» να κοινοποιεί στις Αρχές τα στοιχεία της διαδήλωσης, το σκοπό και το δρομολόγιο, το χρόνο έναρξης και λήξης. Με τη σειρά της η αστυνομία θα μπορεί να απαγορεύσει μια δημόσια συνάθροιση αν κρίνει ότι «επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια». Μάλιστα, ανάγεται σε «ιδιώνυμο αδίκημα» ακόμα και η συμμετοχή σε μια συγκέντρωση η οποία έχει απαγορευτεί! Και ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει ως δήθεν «εκσυγχρονισμό» τα μέτρα περιστολής των διαδηλώσεων, με πρόσχημα την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας και της «οικονομικής δραστηριότητας» στο κέντρο, σε πολλά σημεία ο νόμος αντιγράφει διατάξεις που θεσπίστηκαν εν μέσω δικτατορίας το 1971 (!), αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις κυβέρνησης και εργοδοσίας.

* * *

Στόχος τους είναι να μπουν επιπλέον εμπόδια στη λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση, να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου, ειδικά τώρα που κλιμακώνεται η επίθεση της εργοδοσίας για τη διαχείριση της νέας οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για ένα ακόμα νομοθέτημα που υπηρετεί τον διαχρονικό πόθο κυβερνήσεων και επιχειρηματικών ομίλων για υπονόμευση και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, για ένταση της καταστολής και της τρομοκράτησης του λαού. Αυτό φάνηκε και από το πώς αξιοποιήθηκε το μπάχαλο που έφεραν στο κέντρο της Αθήνας οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις για τον «Μεγάλο Περίπατο», στην κατεύθυνση κατασυκοφάντησης του κινήματος και χτυπήματος της αγωνιστικής διεκδίκησης, στο πρόσωπο μάλιστα των απεργών υγειονομικών, τους οποίους, λίγους μήνες πριν, κυβέρνηση και αστικά επιτελεία χειροκροτούσαν υποκριτικά ως «ήρωες της πανδημίας»!
Η πρόθεση άλλωστε της κυβέρνησης να φέρει το τερατούργημα για ψήφιση μέσα στο κατακαλόκαιρο - όπως διαρρέεται, ακόμα και τον Αύγουστο - δείχνει ότι γνωρίζει και θέλει να αποφύγει τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των εργαζομένων. Ο λαός το έχει ξαναδεί το επεισόδιο, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον νόμο για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, που τον λιβάνιζε για μήνες και τον ξεφούρνισε λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2018, μέσα δηλαδή στις γιορτές.

* * *

Το μέτρο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων δεν είναι βέβαια ελληνική πρωτοτυπία, αφού ανάλογοι νόμοι συμπληρώνουν την αντεργατική επίθεση σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είτε με «νεοφιλελεύθερες» είτε με σοσιαλδημοκρατικές και «αριστερές» κυβερνήσεις. Το πλέγμα καταστολής περιλαμβάνει την αυστηρή αστυνόμευση, με τους νόμους να ορίζουν ακόμα και την αναλογία διαδηλωτών - αστυνομικών! Αλλες διατάξεις σε χώρες της ΕΕ νομιμοποιούν τη φωτογράφιση και την ηχογράφηση των διαδηλωτών από τις δυνάμεις καταστολής, επιβάλλουν περιορισμούς ως προς τα σημεία συγκέντρωσης κ.λπ.
Και, βέβαια, οι απαγορεύσεις και η καταστολή στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες της ΕΕ συμπληρώνονται με το νομοθετικό οπλοστάσιο του «πάρτα όλα» για το μεγάλο κεφάλαιο, χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Ενα οπλοστάσιο που στα χρόνια της προηγούμενης κρίσης εμπλουτίστηκε από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και την ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας στους πλειστηριασμούς ως «ιδιώνυμου αδικήματος».

* * *

Η ετοιμότητα που πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι, τα σωματεία και οι φορείς τους, για να δοθεί δυναμική απάντηση στο δρόμο και στους χώρους δουλειάς, είναι όρος αναγκαίος για να εμποδιστούν τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας, να μην τολμήσουν να φέρουν το νομοσχέδιο στη Βουλή. Με μαζική και αποφασιστική δράση να σταλεί το μήνυμα ότι «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο», ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν μπαίνει «στο γύψο». Με κλιμάκωση του αγώνα για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, με πρωτόβουλη συλλογική δράση των εργαζομένων μέσα από τα σωματεία τους, το νομοσχέδιο - έκτρωμα μπορεί και πρέπει να καταλήξει εκεί που είναι πραγματικά η θέση του: Στο καλάθι των αχρήστων!

Αποκαλυπτικός «διάλογος»

Την ώρα που η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται μπροστά στο ανοιχτό «καπάκι του βόθρου» του σάπιου συστήματος που υπηρετούν, στη Βουλή κάνουν «εποικοδομητικές συζητήσεις» για τα διάφορα χρηματοδοτικά πακέτα που «αμπαλάρει» η ΕΕ, με στόχο να επιταχυνθούν προαποφασισμένες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις, στο πλαίσιο των μνημονίων διαρκείας, που δεν αφήνουν «πέτρα πάνω στην πέτρα» από εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Η αντιπαράθεση αυτή γύρω απ' αυτά τα εργαλεία διαχείρισης της νέας οικονομικής κρίσης μπορεί να «ανεβάζει τους τόνους» των κοκορομαχιών για την «έκταση» της κρατικής παρέμβασης, για το αν τα χρήματα θα πέσουν γρηγορότερα ή αργότερα «στην οικονομία», αλλά έχει ως υπόβαθρο τη συμφωνία τους ότι θα χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και ότι τη «λυπητερή» θα την πληρώσει ξανά ο λαός.
Για παράδειγμα, ο Ευ. Τσακαλώτος έλεγε τις προάλλες στη Βουλή ότι «δεν αρκεί να δίνουμε χρήματα» αλλά «να καταλάβουμε τι αναδιάρθρωση θέλουμε, τι σχέδιο έχουμε, πώς βοηθάνε αυτά τα εργαλεία»!
Παίρνοντας με ευχαρίστηση την πάσα, ο υπουργός Οικονομικών μιλούσε για ένα «ρεαλιστικό, ολοκληρωμένο και δυναμικό σχέδιο στήριξης της οικονομίας» που καταρτίζει η κυβέρνηση, με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να υπερθεματίζει ότι με τα χρήματα αυτά χρειάζεται «να δημιουργήσουμε όρους για ακόμη καλύτερη και ακόμη πιο αποτελεσματική λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων». Ο ένας έκοβε κι ο άλλος έραβε στις πλάτες του λαού!
Αντίστοιχη είναι και η συζήτηση περί των σχημάτων «ρευστότητας» για τις επιχειρήσεις από τους τραπεζικούς ομίλους, η οποία «ντύθηκε» με το υποτιθέμενο ενδιαφέρον των δύο για τους αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες. Στην ουσία της, όμως, η κουβέντα αυτή περιστράφηκε γύρω από τους όρους και τα κριτήρια με τα οποία οι τράπεζες θα ενισχύσουν τους «ισχυρούς και βιώσιμους» επιχειρηματικούς ομίλους, διευκολύνοντας τη συγκέντρωση σε μια σειρά από κλάδους.
Για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ θα συνεχιστεί το ίδιο μαγκανοπήγαδο της πολιτικής που τους τσακίζει με τα χαράτσια, τη φοροληστεία και τις αναδιαρθρώσεις, ενώ δημιουργούνται διαρκώς και νέοι όροι για πολλαπλασιασμό των βαρών, για νέες «θηλιές» στο λαιμό τους.
Η άλλη άκρη του ίδιου «νήματος», που αφορά την ενίσχυση των τραπεζών για να παίξουν ρόλο «χρηματοδότη της οικονομίας», συνδέεται άμεσα με τον περιορισμό των «κόκκινων» δανείων, που σημαίνει ένταση των εκβιασμών και των πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών οικογενειών, μεταξύ άλλων και με το νέο Πτωχευτικό Δίκαιο που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα.
Αλλο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο στη Βουλή ήταν αυτό με τον υπουργό Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδη, να απαντά στην «ανυπομονησία» του ΣΥΡΙΖΑ για την επένδυση της ΟΝΕΧ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, ευχαριστώντας τον για την «προεργασία» και λέγοντας πως σύντομα «οι φίλοι μας από τις ΗΠΑ θα έχουν τα Ναυπηγεία με τη βοήθεια και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ»!
Στον εποικοδομητικό αυτό «διάλογο» των αστικών κομμάτων, το μόνο που δεν χωρά συζήτηση είναι το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό, κι αυτός δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Ο δικός τους διάλογος, αυτός για τις δικές τους ανάγκες και το πώς αυτές θα ικανοποιηθούν, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του, είναι τώρα σε εξέλιξη στις Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων, στις αγωνιστικές διεργασίες και τις κινητοποιήσεις σε μια σειρά κλάδων, από όπου ακούγεται δυνατά το σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε ξανά την κρίση!».