10 Νοε 2020

Πόνος στους φιλελέ – 60% των νέων Ελλήνων θεωρούν μια σοβιετική Ελλάδα ίδια ή και καλύτερη από τη σημερινή

 

Μεγάλη αναταραχή έχει προκληθεί στους κόλπους των εγχώριων φιλελέ, με τα αποτελέσματα που δικό τους θινκ τανκ δημοσίευσε σε σχέση με την “Γνώση και άγνοια των νέων Ελλήνων σχετικά με τον κομμουνισμό”. Όπου κομμουνισμός βέβαια εννοεί το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά το ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης, δεν καταγίνεται με τέτοιες λεπτές αποχρώσεις, τι κι αν ο υπεύθυνος της έρευνας, καθηγητής Σωτήρης Γεωργανάς εξανίσταται κατά τα λοιπά για την “πολιτική αγραμματοσύνη” της ελληνικής νεολαίας.

Οι ίδιες οι ερωτήσεις είναι φυσικά έτσι σχεδιασμένες ώστε να εκμαιεύσουν απαντήσεις βολικές προς το σχεδιαστή τους και να δημιουργήσουν αρνητικά συναισθήματα στους ερωτηθέντες σχετικά με την κομμουνιστική ιδεολογία, αλλά και τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ενδεικτικό εξάλλου είναι ότι στην εισαγωγή της έρευνας παρατίθεται παλιό σοβιετικό ανέκδοτο περί χρόνου αναμονής υδραυλικών και αυτοκινήτων σε θερμοκρασία ρωσικού χειμώνα.  Η άγνοια γεγονότων της σύγχρονης ιστορίας από την πλειονότητα ή μια σημαντική μειοψηφία των ερωτηθέντων, όπως αποτυπώνεται στις απαντήσεις για την ακριβή ημερομηνία έγερσης του τείχους του Βερολίνου ή το ποιες χώρες είχαν “κομμουνισμό” στο παρελθόν, γίνεται αφορμή για ιερεμιάδα και έμμεση πλην σαφή προτροπή να διδάσκονται περισσότερα σχετικά με το ζήτημα στα σχολικά βιβλία. Όχι φυσικά γιατί ενδιαφέρονται οι υπεύθυνοι της έρευνας για την ελλιπή εγκυκλοπαιδική μόρφωση των Ελλήνων 18-40, ειδικότερα όσων έχουν τεχνική ή θετική ειδίκευση, αλλά για να είναι σίγουροι ότι εξ απαλών ονύχων οι μαθητές μας θα έχουν ακούσει αρκετές ιστορίες για κόκκινους αγρίους, όπως η πλειονότητα των Ευρωπαίων συνομηλίκων τους.

Εκείνο όμως που φαίνεται πραγματικά να τους βγάζει έξω από τα ρούχα τους, είναι το γεγονός πως ένα “ογκώδες” (sic) 60% των Ελλήνων πιστεύουν πως μια σοβιετική Ελλάδα θα ήταν σε ίδια ή και καλύτερη οικονομική κατάσταση σε σχέση με τη σημερινή. Για την ακρίβεια ένα 26,3% των ερωτηθέντων απαντούν “σίγουρα ναι”, ενώ ένα 32,40% μάλλον συμφωνεί με αυτή την άποψη, ενώ ένα 32% δίνει ουδέτερη κρίση. Μονοψήφια είναι αντίθετα τα ποσοστά όσων είναι βέβαιοι ή σχεδόν βέβαιοι πως σε μια σοσιαλιστική Ελλάδα τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Αν προσθέσει κανείς σε αυτό ότι το 24% των ερωτηθέντων “αποδέχονται τη φιλοσοβιετική προπαγάνδα”, όπως περίλυπα διαπιστώνει η έρευνα, σχετικά με τα αίτια έγερσης του τείχους, κατανοεί και σχεδόν συμπάσχει κανείς με τον κλαυθμό και οδυρμό των φιλελέδων.

Όπως του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, που εξέφρασε με ανάρτησή του το βαθύ σοκ που του προκάλεσαν τα ευρήματα της έρευνας, τα οποία περιέργως πώς δεν έσπευσε, προς ώρας τουλάχιστον, να αποδώσει στην αυξημένη επιρροή του νεομαρξιστικού νέτφλιξ μεταξύ των νέων.

 

Ιδιαίτερος αγωνιστικός εορτασμός


Σε λίγες μέρες ξεκινάει ο εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που κορυφώνεται με την αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία. Οι φορείς που διοργανώνουν τον εορτασμό (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών, φοιτητικοί σύλλογοι, εργατικά σωματεία) προετοιμάζονται ήδη, καθώς φέτος επιβάλλεται να είναι ένας διαφορετικός - αλλά αγωνιστικός - συμβολικός εορτασμός.

Αγωνιστικός γιατί στις συνθήκες έξαρσης της πανδημίας στη χώρα μας, τα συνθήματα του τότε ενώνονται με τις σύγχρονες διεκδικήσεις για την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού.

Αγωνιστικά συμβολικός γιατί η ευρύτερη γειτονιά μας έχει να αντιμετωπίσει και τον «ιό» των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, που εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς.

* * *

Το αγωνιστικό μήνυμα του εορτασμού εξασφαλίζεται και από τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Από το πρώτο κύμα της πανδημίας, αν κάποιος απέδειξε το πώς μπορούν να τηρούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα, είναι το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, υπακούοντας στην ανάγκη να προστατευτεί και να προστατέψει. Γιατί αυτή η προστασία δεν είναι κόστος. Ετσι αποκτά τελικά περιεχόμενο και η ατομική ευθύνη.

Το παράδειγμα της Πρωτομαγιάς και άλλων αντίστοιχων επετειακών εκδηλώσεων είναι πρόσφατα. Οι εικόνες της πλατείας Συντάγματος, με την υποδειγματική τήρηση των μέτρων αλλά και την ανάδειξη σύγχρονων διεκδικήσεων από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, έκαναν το γύρο του κόσμου. Η οργάνωση και η αυτοπειθαρχία των διαδηλωτών δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν ούτε από τους πιο φανατικούς τους πολέμιους. Εκφράστηκε μάλιστα το αντίθετο: Ο θαυμασμός για τη δύναμη που έχει ο συμβολισμός της οργανωμένης απειθαρχίας.

* * *

Ορισμένοι που αυτές τις μέρες ξερνούν χολή για την πορεία του Πολυτεχνείου δεν ενοχλούνται από την πορεία εν μέσω πανδημίας, αλλά ειδικά από την πορεία του Πολυτεχνείου, αφού είναι εκφρασμένος ο πόθος τους να ξεμπερδεύουν με αυτήν. Φυσικά, είναι οι ίδιοι που δεν ενοχλούνται από το συνωστισμό στα ΜΜΜ, τα πετσοκομμένα πρωτόκολλα που οδηγούν σε έξαρση των κρουσμάτων σε νοσοκομεία, εργοστάσια, οίκους ευγηρίας κ.α. Ολα αυτά που δημιουργούν εκατόμβες θυμάτων.

Το ΚΚΕ θα μπει μπροστά για να τιμηθεί ο ξεσηκωμός. Θα είμαστε εκεί, όλοι όσοι πρέπει, με μάσκες, με αντισηπτικά, με αποστάσεις άνω των δύο μέτρων ο ένας από τον άλλον και άλλα μέτρα προστασίας. Με αυτόν τον συμβολικό τρόπο θα αποδείξουμε ότι και το Πολυτεχνείο ζει, και οι εργαζόμενοι και η νεολαία της πατρίδας μας ζουν, αναπνέουν και έχουν φωνή.


Της
Χριστίνας ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Επικίνδυνες «σταθερές»


Η εκλογή Μπάιντεν και η φιλολογία για δήθεν «ευνοϊκή στάση» της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ στα Ελληνοτουρκικά γίνονται αφορμή να επισημαίνεται από διάφορες πλευρές της αστικής τάξης η ανάγκη για σταθερότερο βηματισμό της Ελλάδας με τα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή. Πίσω από μεγάλα λόγια, όμως, άλλοι κρύβουν και άλλοι ομολογούν ότι τα σχέδια αυτά προϋποθέτουν τη διαφύλαξη της ΝΑΤΟικής συνοχής, που περιλαμβάνει και την Τουρκία ως βασικό της πυλώνα.

Πίσω λοιπόν από τις γραφικότητες περί ...«Μπαϊντενόπουλου», που συμπαθεί την Ελλάδα και «δεν έχει χημεία με τον Ερντογάν», αλλά και την ...έκρηξη «εθνικής υπερηφάνειας» για την εκλογή μερικών Ελληνοαμερικανών υποψηφίων στη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, που θα αποτελέσουν τάχα «μοχλό πίεσης» για τα Ελληνοτουρκικά, η πραγματικότητα διαγράφεται πολύ διαφορετική για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Ο καβγάς στο εσωτερικό των ΗΠΑ έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και αφορά το ποιος μπορεί καλύτερα να αντιμετωπίσει τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία, που αμφισβητούν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους.

Ανεξάρτητα από ελιγμούς και διαφορετικές τακτικές, το σίγουρο είναι ότι οι ΗΠΑ δεν θα παραιτηθούν από τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή και σίγουρα αυτό περιλαμβάνει τη «φροντίδα» τους να κλείσουν ζητήματα ανοιχτά, που δυσκολεύουν την εξασφάλιση της συνοχής του ΝΑΤΟ και των συμμαχιών που επιδιώκουν. Μέσα σε αυτά, πρέπει να κλείσουν τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Αρα λοιπόν είναι δεδομένο πως θα αυξηθούν οι πιέσεις για «διευθετήσεις», με την εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως κυβερνητικά στελέχη προετοιμάζουν ήδη το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Οπως λένε, τώρα είναι η ώρα να παράσχει η Ελλάδα ακόμα περισσότερα δείγματα γραφής για τη σταθερή προσήλωσή της στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στις ελληνοαμερικανικές συμφωνίες, με κορωνίδα τη Συμφωνία για τις βάσεις, προκειμένου να επιβεβαιωθεί ο ρόλος της ως του πλέον αξιόπιστου και χρήσιμου συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.

Αξιοποιούν δηλαδή την «αλλαγή σκυτάλης» στις ΗΠΑ για να επιταχύνουν και να διευρύνουν τις δεσμεύσεις που έχουν ήδη αναλάβει η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση στο πλαίσιο του ελληνοαμερικανικού «Στρατηγικού Διαλόγου»!

Συγκεκριμένα, την ανανέωση της Συμφωνίας για τις βάσεις με πολυετή και όχι με μονοετή παράταση, τη σύσφιξη των σχέσεων με τον 6ο Στόλο, όχι μόνο με την παροχή υποδομών για τον ελλιμενισμό και την επισκευή των πλοίων, αλλά και με την παροχή συνοδείας σε στρατιωτικές περιπολίες και επιχειρήσεις, την εμβάθυνση της στρατηγικής συνεργασίας με ισχυρούς συμμάχους των Αμερικανών στην περιοχή.

Ταυτόχρονα, συμπληρώνουν ότι παρά την όποια πιο ευνοϊκή στάση του Μπάιντεν, δεν πρέπει να περιμένουμε θεαματικές στροφές στην αμερικανική πολιτική, υπενθυμίζοντας το «ειδικό βάρος» της Τουρκίας κ.λπ. Τελικά, αυτό που μένει από τους πανηγυρισμούς είναι η «εγγύηση» (sic) ότι οι ΗΠΑ θα επεμβαίνουν πιο ενεργά στην περιοχή, αρκεί βέβαια και η Ελλάδα να είναι στην πρώτη γραμμή των επικίνδυνων σχεδιασμών τους.

Την ίδια «συνταγή» προτείνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πρωτοστάτησε τις προηγούμενες μέρες στην καλλιέργεια προσδοκιών από την εκλογή Μπάιντεν σε όλα τα μέτωπα και στα Ελληνοτουρκικά. Αυτό που ζητάει τώρα είναι να αξιοποιήσει η κυβέρνηση το «ευνοϊκότερο κλίμα» που δημιουργεί τάχα η εκλογή Μπάιντεν και να «εξαργυρώσει» με μεγαλύτερα ανταλλάγματα τη συμμετοχή της στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό!

Ο λαός δεν πρέπει να τρέφει καμιά προσδοκία σε σχέση με την κυβερνητική αλλαγή στις ΗΠΑ, μια ιμπεριαλιστική δύναμη που δίνει τη μάχη για τη διεθνή της πρωτοκαθεδρία. Προπάντων, δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, στην αστική τάξη και τους συμμάχους της, που για τα δικά τους συμφέροντα τον μπλέκουν όλο και πιο βαθιά σε κινδύνους και περιπέτειες.

Μπροστά και στην επέτειο του Πολυτεχνείου, που το αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, η δικαιολογημένη ανησυχία για τις εξελίξεις στην περιοχή να γίνει δυνατή φωνή διαμαρτυρίας και αγώνα ενάντια στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στη συμμετοχή της χώρας σ' αυτά.

TOP READ