17 Μαρ 2012

«Οδηγίες του υπουργείου Υγείας για τους σιτιζόμενους από κάδους απορριμμάτων»!


«Οδηγίες του υπουργείου Υγείας για τους σιτιζόμενους από κάδους απορριμμάτων»!

Οδηγίες του υπουργείου Υγείας για τους σιτιζόμενους από κάδους απορριμμάτων!
Αίσθηση και ποικίλα σχόλια προκαλεί αφίσα που κυκλοφόρησε αρχικά στα Χανιά απ’ ό,τι φαίνεται και στη συνέχεια αναπαράγεται συνεχώς στο διαδίκτυο και άλλες πόλεις  με τίτλο «Οδηγίες προς σιτιζόμενους πολίτες από τους κάδους απορριμμάτων» που φέρεται να υπογράφει το υπουργείο Υγείας.
Κρητικές ιστοσελίδες αναφέρουν ότι πολίτες των Χανίων τύπωσαν την αφίσα αυτή την οποία και κολλούν στους κάδους των σκουπιδιών ως απάντηση στην εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας που απαγορεύει στην ουσία σε οποιονδήποτε φορέα πλην ΜΚΟ και Εκκλησίας να πραγματοποιεί συσσίτια.

Είναι τέτοια η δυναμική και η απήχηση της αφίσας που μέχρι και ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση στην οποία τονίζεται «πως το ΥΥΚΑ και οι Υπηρεσίες του ουδέποτε προέβησαν στην έκδοση και διανομή της εν λόγω αφίσας».
Τα «Χανιώτικα Νέα» σημειώνουν ότι «η αφισέτα «διακοσμεί» τις τελευταίες ημέρες κάδους σε διάφορα σημεία της πόλης και ειρωνεύεται με καυστικό τρόπο το… «ενδιαφέρον» διαφόρων φορέων και πρωτίστως του Υπουργείου Υγείας για το θέμα των αστέγων και των ανθρώπων που στερούνται τη δυνατότητα για το αυτονόητο».
Το κείμενο της αφίσας
«Οδηγίες προς τους σιτιζόμενους από τους κάδους πολίτες:
1) Να χρησιμοποιούν αποστειρωμένα γάντια κατά τη διάρκεια του ψαξίματος.
2) Να χρησιμοποιούν αποστειρωμένο κάλυμμα κεφαλής.
3) Να φορούν αποστειρωμένο χιτώνιο.
4) Να ξεχωρίζουν τα ανακυκλώσιμα υλικά από τα αποφάγια, ιδιαίτερα τη νύκτα που έχει χαμηλό φωτισμό.
5) Να καθαρίζουν τα δόντια τους, πριν και μετά το φαγητό.
*Τα παραπάνω υλικά προφύλαξης θα παρέχονται από τους δήμους, την εκκλησία και τις ΜΚΟ. Μετά τη χρήση τους να επιστρέφονται. Επίσης οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους και η αστυνομία, θα φροντίζουν για τήρηση των υγειονομικών διατάξεων.»
Από το Εnimerosh24.gr

ALBERT EINSTEIN : “Γιατί Σοσιαλισμός”


ALBERT EINSTEIN : “Γιατί Σοσιαλισμός” 



Ας εξετάσουμε πρώτ’ απ’ όλα το ζήτημα αυτό από την άποψη της επιστημονικής γνώσης. Μπορεί να φανεί ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές μεθοδολογικές διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία και την οικονομία: οι επιστήμονες και στους δύο τομείς προσπαθούν να ανακαλύψουν τους νόμους, που έχουν γενική εφαρμογή σε ορισμένες ομάδες φαινομένων; για να κάνουν την αμοιβαία σχέση των φαινομένων αυτών όσο γίνεται πιο κατανοητή. Αλλά τέτοιες μεθοδολογικές διαφορές υπάρχουν στην πραγματικότητα. Η ανακάλυψη των γενικών νόμων στον τομέα της οικονομίας είναι δυσκολότερη γιατί τα υπό παρατήρηση οικονομικά φαινόμε­να, επηρεάζονται συχνά από πολλούς παράγοντες, που είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκτιμηθούν ξεχωριστά. Εκτός από αυτό, η πείρα που συγκεντρώθηκε από την αρχή της λεγόμενης πολιτισμένης περιόδου της ανθρώπινης ιστορίας, υποβάλλονταν και υποβάλλεται, ως γνωστόν, σε σοβαρές επιδράσεις και περιορισμούς όχι μόνο οικονομικού χαρακτήρα. Για παράδειγμα, οι περισσότερες μεγάλες δυνάμεις στην ιστορία οφείλουν την ύπαρξη τους στις κατα­κτήσεις. Οι λαοί κατακτητές εδραιώνονταν νομικά και οικονομικά ως προνομιούχα τάξη στην κατακτημένη χώρα… Πουθενά δεν έχει ξεπεραστεί πραγματικά εκείνο που ο Βέμπλεν αποκαλεί «ληστρική φάση» ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Ορισμένα οικονομικά γεγονότα, που παρατηρούμε, αφορούν τη φάση αυτή και μάλιστα οι νόμοι, που μπορούμε να εξάγουμε από αυτά, δεν είναι εφαρμόσιμοι σε καμιά άλλη φάση. Δεδομένου ότι ο πραγματικός σκοπός του σοσιαλισμού είναι ακριβώς να ξεπεράσει τη «ληστρική φάση» στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας και να προχωρήσει προς τα εμπρός, η οικονομική επιστήμη στη σημερινή κατάστασή της μπορεί να ρίξει μόνο ένα πολύ ασήμαντο φως στη σοσιαλιστική κοινωνία του μέλλοντος. 
Δεύτερο, ο σκοπός του σοσιαλισμού είναι κοινωνικοηθικός. Η επιστήμη δεν μπορεί να δημιουργεί σκοπούς και είναι ακόμη λιγότερο ικανή να τους εμφυσήσει στους ανθρώπους. Το μέγιστο που μπορεί να κάνει η επιστήμη είναι να προσφέρει τα μέσα για την επίτευξη ορισμένων σκοπών. Αλλά αυτοί καθαυτοί οι σκοποί επιτυγχάνονται από προσωπικότητες με υψηλά ηθικά ιδανικά και, αν οι σκοποί αυτοί δεν είναι θνησιγενείς αλλά βιώσιμοι και ισχυροί, τους υπoστηρίζουν και τους αναπτύσσουν πολλοί άνθρωποι, που καθορίζουν εν μέρει υποσυνείδητα την αργή εξέλιξη της κοινωνίας. 
Λόγω των αιτίων αυτών οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί και να μην υπερεκτιμούμε την επιστήμη και τις επιστημονικές μεθόδους, όταν η υπόθεση αφορά ανθρώπινα προβλήματα. Δεν πρέπει επίσης να σκεφτόμαστε ότι μόνο οι ειδικοί έχουν το δικαίωμα να διατυπώνουν τη γνώμη τους για τα ζητήματα οργάνωσης της κοινωνίας. 
Τελευταία ακούγονται πάρα πολλές φωνές ότι η ανθρώπινη κοινωνία περνάει κρίση, ότι η σταθερότητά της έχει κλονιστεί σοβαρά. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα άτομα αδιαφορούν ή ακόμα και εχθρεύονται τις μικρές ή μεγάλες ομάδες όπου ανήκουν. Για να δείξω τι εννοώ, επιτρέψτε να επικαλεστώ την προσωπική μου πείρα. Πρόσφατα, συζητώντας με έναν έξυπνο και αξιόπιστο άνθρωπο για την απειλή πολέμου που, κατά τη γνώμη μου, θα αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, διαπίστωσα ότι μόνο μια υπερεθνική οργάνωση μπορεί να μας προφυλάξει από τον κίνδυνο αυτό. Σχετικά με αυτό ο συνομιλητής μου, μου είπε πολύ ήρεμα και ψυχρά: «Μα γιατί φοβόσαστε τόσο την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής;». 
Είμαι βέβαιος ότι μόλις έναν αιώνα πριν κανείς δε θα έκανε παρόμοια παρατήρηση με τόση ευκολία. Πρόκειται για δήλωση ανθρώπου που μάταια προσπαθούσε να βρει ισορροπία μέσα του και έχασε πρακτικά την ελπίδα για επιτυχία. Ποια όμως είναι η αιτία; Υπάρχει διέξοδος; 
Ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα προσωπικότητα και κοινωνικό ον. Ως προσωπικότητα πρoσπαθεί να προστατεύσει τη δική του ύπαρξη και την ύπαρξη των οικείων του, να ικανοποιήσει τις προσωπικές τους επιθυμίες και να αναπτύξει τις ικανότητές του. Σαν κοινωνικό ον επιδιώκει να κερδίσει την αναγνώριση και την αγάπη των άλλων ανθρώπων, να συμμεριστεί τις χαρές τους, να τους παρηγορήσει στη λύπη, να καλυτερέψει τους όρους ζωής τους. Μόνο η ύπαρξη αυτών των διαφόρων, συχνά αντιφατικών επιδιώξεων καθορίζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του ανθρώπου και από τους ιδιόμορφους συνδυασμούς τους εξαρτάται ο βαθμός που το άτομο μπορεί να πετύχει την εσωτερική ισορροπία και να συμβάλει στην ευημερία της κοινωνίας. Είναι εντελώς δυνατό η σχετική δύναμη των δυο αυτών επιδιώξεων να είναι βασικά προσδιορισμένη από την κληρονομικότητα. Αλλά η προσωπικότητα διαμορφώνεται οριστικά στο περιβάλλον, όπου ο άνθρωπος βρίσκεται στη διαδικασία της ανάπτυξής του, από τη διάρθρωση της κοινωνίας όπου μεγαλώνει, από τις παραδόσεις της κοινωνίας αυτής, από το πώς εκτιμά τους διάφορους τύπους συμπεριφοράς. Η αφηρημένη έννοια «κοινωνία» σημαίνει για το ατoμικό ανθρώπινο ον το σύνολο των άμεσων και έμμεσων αμοιβαίων σχέσεων με τους σύγχρονούς του και με όλες τις προηγούμενες γενεές. Το άτομο είναι σε θέση να σκέπτεται, να νοιώθει, να προσπαθεί να εργαστεί αυτοτελώς, αλλά εξαρτάται τόσο πολύ από την κοινωνία στη φυσική, διανοητική και συναισθηματική ύπαρξή του, που είναι αδύνατο να σκέπτεται γι’ αυτήν ή να την κατανοεί εκτός των πλαισίων της κοινωνίας. Η «κοινωνία» αυτή εξασφαλίζει στον άνθρωπο τροφή, ενδυμασία, κατοικία, εργαλεία εργασίας, τον προικίζει με γλώσσα, με τις μορφές και το βασικό περιεχόμενο των σκέψεων. Η ζωή του είναι δυνατή χάρη στην εργασία και στα επιτεύγματα πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων στο παρελθόν και στο παρόν, όλων εκείνων που κρύβονται πίσω από τη μικρή λέξη «κοινωνία» … 
0 άνθρωπος κατά τη γέννησή του χάρη στην κληρονομικότητα αποκτά βιολογική σύσταση, που πρέπει να τη θεωρούμε καθορισμένη και αμετάβλητη, η οποία περιλαμβάνει φυσικές επιδιώξεις που είναι χαρακτηριστικές για τα ανθρώπινα όντα. (Όπως αναφέραμε παραπάνω, η βιολογική φύση του ανθρώπου δεν μπορεί να αλλάξει για πρακτικούς λόγους). Εκτός από αυτό, στη διάρκεια της ζωής του αποκτά πολιτιστική ψυχοσύνθεση, που την παίρνει από την κοινωνία μέσω της επικοινωνίας και με πολλά άλλα είδη επίδρασης… Η κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπινων υπάρξεων μπορεί να διαφέρει πολύ ανάλογα με τα επικρατούντα πολιτιστικά πρότυπα και τύπους οργάνωσης που κυριαρχούν στην κοινωνία. Σε αυτό ακριβώς βασίζουν τις ελπίδες όσοι επιδιώκουν να καλυτερέψουν την τύχη του ανθρώπου: οι άνθρωποι δεν είναι καταδικασμένοι λόγω της βιολογικής τους ψυχοσύνθεσης να αλληλοεξοντώνονται ή να παραδίδονται στο έλεος της σκληρής και αναπόφευκτης μοίρας. 
Αν αναρωτηθούμε πώς πρέπει να αλλάξουμε τη διάρθρωση της κοινωνίας και του πολιτισμού της για να γίνει πιο ευνοϊκή η ανθρώπινη ζωή, πρέπει να θυμούμαστε ότι πάντα υπάρχουν ορισμένες συνθήκες που δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Πολύ περισσότερο, οι τεχνoλογικές και δημογραφικές διαδικασίες μερικών τελευταίων αιώνων δημιούργησαν συνθήκες που είναι επίσης αμετάβλητες. Στις περιοχές με μόνιμο και πυκνό πληθυσμό η παραγωγή των αναγκαίων για τη ζωή αγαθών προϋποθέτει υποχρεωτικά τον καταμερισμό της εργασίας και μια μεγάλη συγκέντρωση παραγωγικού μηχανισμού. Η εποχή που τα άτομα ή συγκριτικά μικρές ομάδες μπορούσαν να έχουν πλήρη επάρκεια, η οποία όταν κοιτάμε στα περασμένα μας φαίνεται τόσο ειδυλλιακή, έφυγε μια για πάντα. θα είναι απλώς μια μικρή υπερβολή αν πούμε ότι από την άποψη της παραγωγής και κατανάλωσης η ανθρωπότητα αποτελεί σήμερα κιόλας μια παγκόσμια κοινότητα. 
Τώρα μπορώ να προσδιορίσω σύντομα την ουσία της σημερινής κρίσης. Πρόκειται για τη στάση του ατόμου απέναντι στην κοινωνία. Το άτομο συνειδητοποιεί σε μεγαλύτερο βαθμό παρά ποτέ άλλοτε την εξάρτησή του από την κοινωνία. Όμως δεν εκλαμβάνει την εξάρτηση αυτή ως θετικό φαινόμενο, ως οργανική σχέση, ως προστατευτική δύναμη, αλλά μάλλον ως απειλή κατά των φυσικών του δικαιωμάτων ή ακόμα και κατά της οικονομικής του ύπαρξης. Πολύ περισσότερο, η θέση του στην κοινωνία είναι τέτοια που οι εγωιστικές επιδιώξεις του αυξάνουν συνεχώς, ενώ οι κοινωνικές, πιο αδύνατες από τη φύση τους επιδιώξεις του, όλο και πιο πολύ καταρρέουν. Όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από τη θέση τους στην κοινωνία υποφέρουν από τη διαδικασία αυτή. Αιχμάλωτοι του εγωισμού τους, χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνoνrαι, νοιώθουν ανυπεράσπιστοι, μοναχικοί, στερημένοι από την ικανότητα, με αφέλεια, απλά και απερίσκεπτα να χαίρονται τη ζωή. 0 άνθρωπος μπορεί να βρει νόημα στη ζωή – που είναι τόσο σύντομη και γεμάτη κινδύνους – μόνο αφιερώνοντας τον εαυτό του στην κοινωνία. 
Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως υπάρχει σήμερα, είναι κατά τη γνώμη μου η πραγματική πηγή του κακού. Βλέπουμε μια τεράστια μάζα παραγωγών που πασχίζουν ακατάπαυστα να αφαιρέσουν ο ένας από τον άλλο τους καρπούς της συλλογικής εργασίας τους – όχι με τη βία, αλλά σύμφωνα με τους νόμιμα καθιερωμένους κανόνες. Από την άποψη αυτή είναι σημαντικό ότι τα μέσα παραγωγής, δηλαδή όλες οι παραγωγικές δυνάμεις, απαραίτητα για την παραγωγή καταναλωτικών εμπορευμάτων, καθώς και οι ολοένα νέες επενδύσεις μπορούν να είναι νόμιμα και κατά το μεγαλύτερο μέρος αποτελούν ατομική ιδιοκτησία ξεχωριστών προσώπων. 
Για απλοποίηση θα αποκαλώ στη συνέχεια «εργάτες» όσους δεν ανήκουν στους ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής, αν και αυτό δεν αντιστοιχεί πλήρως στη συνηθισμένη χρήση του όρου αυτού. 0 ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής είναι σε θέση να αποκτά εργατική δύναμη. Χρησιμοποιώντας τα μέσα παραγωγής, ο εργάτης παράγει νέα εμπορεύματα που γίνονται ιδιοκτησία του καπιταλιστή. Εδώ έχει ακριβώς σημασία η συσχέτιση της πραγματικής αξίας αυτού που ο εργάτης παράγει και εκείνου που του πληρώνουν. Όσο καιρό η σύμβαση εργασίας είναι «ελεύθερη», αυτό που παίρνει ο εργάτης δεν καθορίζεται από την πραγματική αξία των παραγόμενων από αυτόν εμπορευμάτων, αλλά από τις ελάχιστες ανάγκες του και την προσφορά και ζήτηση εργατικής δύναμης από τους καπιταλιστές. Έχει σημασία να καταλάβουμε ότι ακόμη και στη θεωρία η αμοιβή του εργάτη δεν καθορίζεται από την αξία αυτού που έχει παράγει. 
Βρισκόμαστε μπροστά στην τάση του ιδιωτικού κεφαλαίου προς την όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση. Εν μέρει λόγω του ανταγωνισμού των καπιταλιστών, εν μέρει γιατί η ανάπτυξη της τεχνολογίας και ο αυξανόμενος καταμερισμός της εργασίας ενθαρρύνουν το σχηματισμό μεγαλύτερων παραγωγικών μονάδων σε βάρος των μικρών. Αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτής είναι η ολιγαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, η κολοσσιαία εξουσία του οποίου δεν μπορεί να ελέγχεται αποτελεσματικά ακόμη και σε μια δημοκρατική κοινωνία. Αυτό συμβαίνει, γιατί τα μέλη των νομοθετικών οργάνων εκλέγονται από τα πολιτικά κόμματα, τα οποία χρηματοδοτούνται και επηρεάζονται βασικά από τους ιδιώτες επιχειρηματίες, που επιδιώκουν για πρακτικούς σκοπούς να απομακρύνουν το εκλογικό σώμα από τους νομοθέτες. Σαν αποτέλεσμα οι αντιπρόσωποι του λαού δεν υπερασπίζονται αποτελεσματικά τα συμφέροντα των μη προνομιούχων ομάδων του πληθυσμού. Πολύ περισσότερο, στις υπάρχουσες συνθήκες οι ιδιώτες επιχειρηματίες ελέγχουν αναπόφευκτα τις κύριες πηγές πληροφόρησης (τύπο, ραδιόφωνο, εκπαίδευση). Για το λόγο αυτό, ο απλός πολίτης είναι πολύ δύσκολο και στις περισσότερες περιπτώσεις απλώς αδύνατο να καταλήξει σε αντικειμενικά συμπεράσματα και να ασκεί με εξυπνάδα τα πολιτικά του δικαιώματα. 
Η κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία, βασιζόμενη στην καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία, χαρακτηρίζεται επομένως από δυο κύριες αρχές: πρώτο, τα μέσα παραγωγής (κεφάλαιο), αποτελούν ατομική ιδιοκτησία και οι ιδιοκτήτες τα διαχειρίζονται κατά την κρίση τους. Δεύτερο, η σύμβαση εργασίας είναι ελεύθερη. Φυσικά από την άποψη αυτή δεν υπάρχει καθαρή καπιταλιστική κοινωνία. 
Πρέπει ιδιαίτερα να σημειώσουμε ότι οι εργάτες, χάρη στη μακροχρόνια και έντονη πολιτική πάλη σημείωσαν επιτυχίες εξασφαλίζοντας σε ορισμένες κατηγορίες εργατών «βελτιωμένη» μορφή ελεύθερης σύμβασης εργασίας. Αλλά η σημερινή οικονομία στο σύνολό της διαφέρει κατά πολύ από τον «καθαρό» καπιταλισμό. 
Η παραγωγή πραγματοποιείται για χάρη του κέρδους και όχι για το όφελος, αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι όλοι, όσοι θέλουν και μπορούν να εργαστούν, θα μπορέσουν σίγουρα να βρουν δουλειά. Σχεδόν πάντα υπάρχει στρατιά ανέργων. 0 εργάτης φοβάται συνεχώς να μη χάσει τη δουλειά του. Επειδή οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι εργάτες δεν αποτελούν προσοδοφόρα αγορά, η παραγωγή καταναλωτικών εμπορευμάτων είναι περιορισμένη με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες. Η τεχνική πρόοδος οδηγεί συχνά στην αύξηση της ανεργίας και όχι στην ελάφρυνση από τα βάρη της εργασίας. 0 προσανατολισμός στο κέρδος σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό των καπιταλιστών είναι η αιτία της αστάθειας στη συσσώρευση και τη χρησιμοποίηση του κεφαλαίου, πράγμα που οδηγεί σε όλο και πιο σοβαρές καταστάσεις ύφεσης. 0 απεριόριστος ανταγωνισμός οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη σπατάλη εργασίας και έτσι παραμορφώνει την κοινωνική συνείδηση των ανθρώπων, όπως ανάφερα πιο πάνω. 
Θεωρώ την παραμόρφωση αυτή των προσωπικοτήτων το μεγαλύτερο κακό του καπιταλισμού. Ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει από αυτό το κακό. Το υπέρμετρο αίσθημα του ανταγωνισμού εμφυτεύεται στους φοιτητές, που τους μαθαίνουν να θέτουν υπεράνω την επιτυχία, ως προετοιμασία για τη μελλοντική καριέρα. 
Είμαι πεισμένος ότι μόνο ένας δρόμος υπάρχει για να μπει τέλος σε όλο αυτό το κακό, δηλαδή τη δημιουργία της σοσιαλιστικής οικονομίας με το αντίστοιχο σε αυτή σύστημα παιδείας, προσανατολισμένης σε κοινωνικούς σκοπούς. Σε μια τέτοια οικονομία η κοινωνία κατέχει τα μέσα παραγωγής και τα διαχειρίζεται με βάση το σχεδιασμό. Η σχεδιασμένη οικονομία πρoσαρμόζει την παραγωγή στις ανάγκες της κοινωνίας, κατανέμει την εργασία στους ικανούς για εργασία και εγγυάται τα μέσα προς το ζειν για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί. Αντί για την εξύμνηση της εξουσίας και της επιτυχίας, όπως γίνεται στη σημερινή μας κοινωνία, η παιδεία που συμπληρώνεται με την ανάπτυξη των εσωτερικών ικανοτήτων της προσωπικότητας, θα αποβλέπει στην ανάπτυξη σε αυτή της συναίσθησης της ευθύνης για τους άλλους ανθρώπους. 
Ωστόσο, πρέπει να θυμούμαστε ότι η σχεδιασμένη οικονομία δε σημαίνει ακόμα σοσιαλισμός. Η σχεδιασμένη οικονομία αυτή καθεαυτή μπορεί να συνοδεύεται από την πλήρη υπo­δούλωση της προσωπικότητας. Η επίτευξη του σοσιαλισμού απαιτεί την επίλυση ορισμένων εξαιρετικά δύσκολων κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων. Πώς, λόγου χάρη, παίρνοντας υπόψη το βάθεμα της συγκέντρωσης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας θα αποτραπεί η με­τατροπή της γραφειοκρατίας σε δύναμη που κατέχει την πλήρη εξουσία. Πώς θα προστατευτούν τα δικαιώματα του ατόμου και ταυτόχρονα να υπάρχει εγγύηση ενός δημοκρατικού αντίβαρου στην εξουσία της γραφειοκρατίας. Οι σκοποί και τα προβλήματα του σοσιαλισμού δεν είναι τόσο απλά και η σαφής κατανόησή τους έχει μέγιστη σημασία στο μεταβατικό μας αιώνα. Δεδομένου ότι στις σημερινές συνθήκες η ελεύθερη, ανεμπόδιστη συζήτηση των πρo­βλημάτων αυτών βρίσκεται πρακτικά υπό απαγόρευση, νομίζω ότι η έκδοση του περιοδικού αυτού («Monthy review») Θα προσφέρει στην κοινωνία μεγάλη υπηρεσία.


 (Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 1 τεύχος του Αμερικανικού περιοδικού Monthly Review, το 1949)
 Αναρτήθηκε από WORK INFORM

ΟΙ "ΑΛΛΟΙ" ... ΚΙ ΕΜΕΙΣ


ΟΙ "ΑΛΛΟΙ" ... ΚΙ ΕΜΕΙΣ


Του Ρωμύλου Αβδή

Πολλές φορές έχει καταγγείλει το ΚΚΕ τα διάφορα τρομοκρατικά κι εκβιαστικά διλλήματα με τα οποία η εγχώρια και διεθνής ολιγαρχία, επιχειρεί να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει το λαό. Πρόκειται για προκατασκευασμένα διλλήματα μπροστά στα οποία, η όποια τοποθέτηση όχι μόνο δεν δίνει λύση στα οξυμένα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος σήμερα, αλλά αποπροσανατολίζει τις λαϊκές κι εργατικές δυνάμεις.

Στρατευμένος από τη Χούντα είχα βρεθεί με άδεια για την εξεταστική στην Αθήνα το Σεπτέμβρη του ’73. Πήγα λοιπόν ντουγρού στο Σύλλογο Χίων Φοιτητών, οι τοπικοί σύλλογοι φοιτητών τότε ήταν τόποι συνάντησης, όπου κι ήρθα φάτσα με το δίλλημα της εποχής: ‘Ναι ή όχι, στις προσπάθειες του Μαρκεζίνη για εκλογές;’

Ολόκληρη φιλολογία είχε αναπτυχθεί τότε από ορισμένες δυνάμεις, για το αν έπρεπε η όχι να εκμεταλλευτούμε τις ‘δυνατότητες για νόμιμη δράση’ κι άλλες τέτοιες αρλούμπες. Η μόνη απάντηση ήταν βέβαια όχι στην προσπάθεια του ‘σαγόνια’ να εξωραΐσει και να νομιμοποιήσει το χουντικό καθεστώς. Το φοιτητικό κίνημα έπρεπε να εντείνει και να μαζικοποιήσει τους αγώνες του και να συντονιστεί με τις αντιδικτατορικές εργατικές δυνάμεις.

Λίγο καιρό αργότερα τέθηκε κι ένα άλλο δίλλημα που ακόμα συζητιέται. ‘Καραμανλής ή τανκς’. Όσο μεγάλη, όσο τεράστια κι αν ήταν, κι εξακολουθεί να είναι, η προσφορά του Μίκη στον πολιτισμό, ακούς για παράδειγμα τον ‘Χάρη’ και σούρχεται να πάρεις χωρίς δεύτερη σκέψη τα όπλα, τόσο μπερδεμένη ήταν πάντα, ή σχεδόν πάντα για να μην είμαστε απόλυτοι, η πολιτική του άποψη. Ακόμα και σήμερα η ‘Σπίθα’ δεν θέτει ζήτημα εξόδου κι απαλλαγής από την αστική τάξη και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Στις μέρες μας το ΚΚΕ ποτέ δεν υποτίμησε την εμπειρία και τις δυνατότητες ελιγμών της αστικής τάξης. Ο επιστημονικός τρόπος με τον οποίο τίθενται κατά καιρούς τα διλλήματα των μηχανισμών της χειραγώγησης και αλλοίωσης της βούλησης των μαζών, από το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας με την άμεση και επί εικοσιτετραώρου βάσης στήριξη των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, στόχο έχουν να προκαλέσουν ‘τρόμο’ και ‘φόβο’ στον απλό εργαζόμενο.

Έχουμε ξαναπεί και δεν θα κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε, ότι αποκαλούν Εθνικό στόχο το ταξικό τους συμφέρον. Με το δίλλημα ‘Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε’ θέλει να σε κάνει συνένοχο. Όλο και κάποιο ρουσφετάκι σου έχουν κάνει, τόσα χρόνια που τους ψηφίζεις, το ένα χέρι, νίφτει το άλλο. Ξέρεις πως γίνονται δα αυτές οι δουλειές.

Για να σωθεί η αστική δημοκρατία, δηλαδή να αυξήσουν τα μυθώδη κέρδη τους οι πλουτοκράτες, πρέπει να θυσιάσεις ένα μεγάλο μέρος από το μισθό, τη σύνταξη, την περίθαλψή σου.
Σου αποκρύπτουν την ταξική ουσία του ψευτοδιλήμματος, εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη άγνοιά σου για την πολιτική κατάσταση, αφού σκόπιμα δεν σου έμαθαν τόσα χρόνια στο ταξικό σχολείο πως να σκέφτεσαι.
Αραχτός στον καναπέ σου βλέπεις, εκτός από τη γυναίκα του διπλανού σου, μόνο το ατομικό σου συμφέρον, άντε το πολύ να δεις και το γείτονα που έβαλε λουκέτο και τον απέναντι που θα κλείσει το μαγαζάκι του την άλλη βδομάδα.

Όσο είχες ένα σταθερό μισθό μισθοσυντήρητε, δεν πολυνοιαζόσουν για το κύμα ακρίβειας, για την ανεργία. Περιορίστηκες στο σπίτι για να σπουδάσεις το παιδί κι όταν πήρε ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα και μπήκε στις λίστες της μεγάλης σφαγής, άρχισες να ‘ψυλλιάζεσαι’. Σ’ έχουν καθηλωμένο στην τηλεόραση της ζούγκλας, αλλά και ειδικό ρεπορτάζ από τις πλατείες έχουν και δεν διστάζουν να σου αποκαλύψουν ότι το αεροδρόμιο στα Σπάτα το πλήρωσες πέντε φορές πάνω, τότε που λόγω λάθους μπέρδεψαν τις δραχμές με τα ECU, ότι η γερμανική εταιρεία Χόχτιφ έχτισε το αεροδρόμιο χρησιμοποιώντας μαύρη εργασία αλλοδαπών εργατών για την οποία δεν πλήρωσε ούτε φράγκο στο ΙΚΑ, ότι η εν λόγω εταιρεία χρωστάει στο ελληνικό κράτος πάνω από ένα δις ευρώ, από μη απόδοση φόρων και ΦΠΑ.

Επειδή η Άγκελα Μέρκελ προσπαθεί να επιβάλει το Δίκαιο των γερμανών Τραπεζιτών και μας θέτει όρους και κόντρα όρους για να πάρουμε και τ’ άλλα δανεικά, της βγάζουμε μερικά άπλυτα στη φόρα, αποκρύπτοντας ότι στην καπιταλιστική Ελλάδα, το ίδιο κόλπο με την Χόχτιφ κάνουν και όλες οι ‘βιομηχανίες’ της κομπραδόρικης ελληνικής αστικής τάξης.

Σε παραμυθιάζουν ότι δεν φταίει ο καπιταλισμός, αλλά η κακή διαχείριση και η μη εφαρμογή της νομοθεσίας. Για τα πρόστιμα βιτρίνα τα οποία τους επιβάλλονται, πληρώνουν ένα μικρό μέρος και προσφεύγουν στα δικαστήρια. Παρά δε το ότι η Δικαιοσύνη παρουσιάζεται ως τυφλή, λόγω της ταξικής τύφλας της σχεδόν πάντα δικαιώνει τον ‘επιχειρηματία’.

Μην ανησυχείτε, κύριοι δημοσιογράφοι. Όχι μόνο θα μας δώσουν το επόμενο δάνειο μαμούθ, άλλα όσα δάνεια θέλουμε. Αρκεί οι κυβερνήσεις του δικομματισμού κι οι δυνάμεις ενίσχυσης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας να δεχτούν κι άλλες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, νέα μείωση της φορολογίας των βιομηχάνων για να έχουν ‘κίνητρο’ να κάνουν νέες επενδύσεις πριν τις μεταφέρουν στην Ταϊβάν, νέες αυξήσεις έμμεσων και άμεσων φόρων των εργαζομένων, ακόμα περισσότερη ελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις, να ξεπουλήσουμε τη μάνα μας και τον πατέρα μας μαζί με τα χωράφια τους.

Δεν απευθύνονται τα λαμόγια αυτά στα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ. Γνωρίζουν πολύ καλά οι αστοί, ότι και το ΚΚΕ προβάλει το δικό του δίλλημα. ‘Η με το Κεφάλαιο ή με τον Εργάτη’. Για το ΚΚΕ αυτό είναι το μόνο υπαρκτό δίλλημα. Και δικός μας στόχος είναι να τρομοκρατήσουμε τον ταξικό εχθρό, το ξέρουν ότι βαδίζουμε σε σωστό δρόμο.
Γι αυτό κι η λυσσαλέα αντίδραση ενάντια στο Κόμμα. Όσες μέρες και να κάθεσαι στις πλατείες, όσο δεν μεταφέρεις τον αγώνα σου στο εργοστάσιο, το γιαπί, το χώρο δουλειάς και δεν αλλάζεις τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα και να ξεκουμπιστούν οι Παναγοπουλαίοι και οι λοιποί Παπασπυροπουλαίοι, η ζαχαρένια των αστών δεν πρόκειται να χαλάσει. Κι αν ούτε με την κολακεία, δηλαδή με την κατά κόρον προβολή της πλατείας και το παραμύθι του τάχαμου ‘ακομμάτιστου’, δεν βάλεις μυαλό, τότε είναι που σου τραβάνε ένα ανασχηματισμό, πούναι όλος δικός σου.

Προσωπικά πάντα θεωρούσα τις διασπάσεις των κομμάτων μια οδυνηρή εμπειρία, ίσως γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω την αγωνία μου για έγκυρη ενημέρωση, όταν τα νέα της 12ης Ολομέλειας έφτασαν στην Ελλάδα κι αρχίσαμε να τοποθετούμαστε.
Όμως στις μέρες μας, όταν βλέπω με τι γελοία επιχειρηματολογία προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον εγκέφαλο του άμοιρου τηλεθεατή παλιά καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία, αφού απέτυχαν να ‘κυριεύσουν’ τον Περισσό, πήραν φύλλο πορείας για την καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, όταν βλέπω την αγωνία που περνάν για να διασώσουν την πλουτοκρατία και να ‘κοιμίσουν’ το φουκαρά το ‘λαουτζίκο’, λέω στον εαυτό μου, τους συντρόφους και τα παιδιά μου: ‘Ευτυχώς που έφυγαν, όπως έφυγαν και ξεμαγάρισε το Κόμμα από δαύτους. Αλλιώς ποιος ξέρει τι ιδεολογικό και οργανωτικό κουπί θα τραβάγαμε σήμερα’.

Νέα και νέε, εργάτη, αγρότη, νοικοκυρά, φοιτητή, άνεργε και ετεροαπασχολούμενε πτυχιούχε,

ΜΗ ΜΑΣΑΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ.
ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ.

Συνέντευξη τύπου της Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Θεσσαλονίκη (Video)


Συνέντευξη τύπου της Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Θεσσαλονίκη (Video)

Με κρύο μυαλό


Με κρύο μυαλό
Κάθε μέρα όλο και πιο καθαρά, κάθε ώρα όλο και πιο έντονα, η αστική προπαγάνδα ανεβάζει το ρυθμό της τρομοκράτησης των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να οδηγήσει τις συνειδήσεις σε κατάσταση απόλυτης υποταγής, τρομοκρατημένες από το τι χειρότερο μπορούν να πάθουν.
Μελετημένη προπαγάνδα, ώστε κάθε ξεχωριστό στοιχείο της να συμβάλει στο τελικό ζητούμενο: Να αποδεχτούν τα λαϊκά στρώματα ως μονόδρομο τον εφιάλτη.
Από τις δηλώσεις κάποιου στελέχους της ΕΕ ονόματι Μορς επιλέχθηκε να προβληθεί το τμήμα εκείνο όπου εκτιμούσε ότι παρά την κυβερνητική απόφαση για μισθούς στα 511 ευρώ η χώρα μας είναι ακόμα στη μέση της διαδρομής για να φτάσει εκεί που τα μονοπώλια αξιώνουν να φτάσουν οι μισθοί. Δηλαδή, υποβάλλουν την ιδέα ότι αυτονόητα οι μισθοί πρέπει να πέσουν στα 300 ευρώ όπως απαιτούν κάποιοι βιομήχανοι.
Σε μια αθώα συνέντευξη για την προβολή ενός βιβλίου της Ε. Ακρίτα στον «Σκάι», η παρουσιάστρια ρωτάει τη γνώμη της καλεσμένης με την ερώτηση: «Λένε κάποιοι ότι την επομένη των εκλογών στους τραπεζικούς λογαριασμούς δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις (...) λένε ότι αν οι εκλογές δεν βγάλουν στήριξη του προγράμματος ξεχάστε το δάνειο».
Στη ψύχρα, δηλαδή, με μια αθώα ερώτηση υποβάλλει τι πρέπει να ψηφίσουν οι άνθρωποι, ώστε να έχουν υποτίθεται μισθό και σύνταξη. Γιατί και τώρα δεν έχουν.
Στην αρθρογραφία του αστικού Τύπου επανήλθε το «τούνελ». Με τη διαφορά ότι τώρα δε μιλάνε για έξοδο απ' αυτό, αλλά για αποδοχή της παραμονής σ' αυτό. Ετοιμάζουν το κλίμα για μέτρα κι άλλα μέτρα.
Απέναντι σε μια τέτοια προπαγάνδα, το εργατικό κίνημα είναι υποχρεωμένο να αντιτάξει με επιμονή, κάθε μέρα και ώρα, το σύνολο της στρατηγικής του, ώστε να γίνεται καθαρό πως απέναντι στο μονόδρομο που εκβιάζει η αστική τάξη, υπάρχει ο μονόδρομος των λαϊκών στρωμάτων που αδιαφορούν - πρέπει να αδιαφορούν - για τις αγωνίες των αστών. Το μονόδρομο των εργατών τον έχει διατυπώσει λιτά και περιεκτικά το ΚΚΕ: Λαϊκή συμμαχία για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.
***
Οι εκβιασμοί για την επόμενη μέρα πρέπει να επιστραφούν σε εκείνους που τους εκτοξεύουν.
«Ζώνη ερειπίων» είναι ήδη η χώρα. Μια βόλτα στις βιομηχανικές περιοχές το βεβαιώνει. Μια βόλτα στα βοσκοτόπια το βεβαιώνει. Μια βόλτα στα χωράφια το βεβαιώνει. Ζώνη ερειπίων είναι τα σχολεία με τα πεινασμένα παιδιά. Ζώνη ερειπίων οι γειτονιές που στα εργατόσπιτα φοβούνται να ανοίξουν το φως για να μειώσουν όσο μπορούν το λογαριασμό, ζώνη ερειπίων είναι εκεί που στο τσουκάλι πια μετράνε με το σπυρί το ρύζι. Δεν είναι μέλλον αυτά, είναι σήμερα.
Η αστική τάξη ξέρει τι συμβαίνει στα εργατόσπιτα. Ποντάρει στο φόβο των μεσοαστών ότι θα γίνουν κι αυτοί τμήμα της εργατικής τάξης και εκβιάζει τη συμβολή τους στην προπαγάνδα της, ώστε να πειστεί η εργατική τάξη να δεχτεί για το μάταιο των αντιστάσεών της.
Ο παλιός χωροφύλακας που πήρε μια άδεια καφετζή και παπαγαλίζει καθημερινά ότι «το ΚΚΕ μας οδηγεί στην καταστροφή», δεν είναι αθώος του αίματος, όπως δεν είναι αθώο κάθε παπαγαλάκι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που έρχεται στο καφενείο με γεμάτη την τσέπη για ένα αθώο κέρασμα και παράλληλα σπέρνει τρόμο στο συνταξιούχο ότι άμα ψηφίσει τους κομμουνιστές θα χάσει κι αυτά που έχει. Αλλά δεν έχει πια τι να χάσει. Του τα πήραν όλα. Γίνεται συγκεκριμένη δουλειά στις γειτονιές για να παγώσει από τρόμο ο κόσμος. Αυτή η άτιμη προπαγάνδα πρέπει να απαντιέται άμεσα. Κι εδώ αναδεικνύεται σε εξαιρετικά πολύτιμη η προσφορά των Λαϊκών Επιτροπών, που όσο απλώνουν τη δράση τους, όσο στην πράξη βοηθάνε καθένα να σταθεί όρθιος, να μη φοβάται, να νιώθει ότι η εργατική λαϊκή αλληλεγγύη είναι παρούσα σε κάθε φάση της ζωής καθενός, απαντά άμεσα στην τρομοκράτηση, ενισχύει την αντίσταση.
***
Είμαστε ήδη στα γεμάτα στη μάχη. Τώρα, περισσότερο από χτες, πρέπει να ακούγεται στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς το «μπροστά, γερά με το ΚΚΕ». Στις συγκεντρώσεις, στις διαδηλώσεις, στους αγώνες.
Η προεκλογική περίοδος αντί για μια πορεία πένθιμης φάλαγγας που θα κλαίει τη μοίρα της, μπορεί να γίνει πορεία ανάτασης για το λαϊκό κίνημα. Να δουλέψουμε περισσότερο με τον στίχο του ποιητή: «Χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».
***
Με τα δικά τους λόγια, οι αστοί ομολογούν ότι ο κόσμος πάει στην κάλπη για να τους τιμωρήσει. Με τα δικά τους λόγια αξιώνουν η κυβέρνηση να είναι φιλοευρωπαϊκή για να μπορεί, λένε, να επιβάλει νέες περικοπές - σπατάλης το λένε.
Οσοι ζούνε στα εργατόσπιτα ξέρουν ήδη τι σημαίνει «περικοπή σπατάλης». Και μόνο γι' αυτό, η κυβέρνηση που θα βγει από τις κάλπες πρέπει να 'ναι όσο το δυνατόν πιο αδύναμη να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική.
***
Ναι, απαιτείται «περισυλλογή και ευθύνη». Για τους ακριβώς αντίθετους λόγους απ' αυτούς που ζητά η αστική τάξη.
Με κρύο μυαλό πρέπει να εκφραστεί και στην κάλπη η αντίδραση σε ένα προς ένα τα μέτρα που αφαιρούν από την εργατική τάξη και δίνουν στους καπιταλιστές. Με κρύο μυαλό τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ενισχύσουν τη δύναμή τους, δίνοντας στο ΚΚΕ και την εκλογική δύναμη που απαιτείται για να αφαιρεί δύναμη από τα κόμματα της αστικής τάξης και τα συμπληρώματά τους.

Διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι.


Διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι.


Ιστορία αμοιβαιότητας

Ξαφνικά όλοι έβλεπαν κατάπληκτοι και έκθαμβοι τους κλέφτες της ουράς του βοδιού. Τον κλέφτη του βοδιού δεν τον έβλεπε κανένας. Και τα μέσα ενημέρωσης ενημέρωσαν το ιδιοκτήτη του βοδιού με κάθε λεπτομέρεια για τη σύλληψη των διεφθαρμένων κλεπτών της ουράς. Με τη φυλάκισή τους όλος ο λαός γέμισε ευτυχία! Το πρόβλημα λύθηκε!

Διέλυσε μια Διεύθυνση στο Υπ. Ανάπτυξης η κα Άννα μόλις πήγε. Γιατί; Γιατί λέει όλοι είναι ύποπτοι διαφθοράς. Έβαλαν και στη φυλακή  τους πρώτους  κακούς διεφθαρμένους. Μέχρι και ο Παπαδήμος πανηγύρισε που αποκαλύφθηκε η διαφθορά. Και έδωσε και αυστηρές εντολές.

Οι κυβερνητικοί με κατάπληξη ανακάλυψαν ότι υπάρχει διαφθορά!

Στο μεταξύ κατάπληκτοι είναι και οι πολίτες. Όχι γιατί υπάρχει διαφθορά. Αυτό το ξέρουν από τότε που κάνουν τα πρώτα βήματα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Η κατάπληξή τους είναι για την… κατάπληξη των κυβερνώντων.  Ώστε δεν το ήξεραν ε!!! Ώστε τώρα το ανακάλυψαν και έδρασαν άμεσα. Ώστε δεν τους διόρισαν αυτοί, δεν ήταν προϊστάμενοι αυτοί, μάλλον μας έπεσαν από τον ουρανό οι διεφθαρμένοι! Συγχαρητήρια δίνει ο λαός στους καθαρτήρες της διαφθοράς! Τώρα κοιμάται ήσυχος!

Οι αδιάφθοροι.

Όχι, δεν αναφερόμαστε στους καθαρτήρες πολιτικούς ούτε στο ΣΔΟΕ που… καταδιώκουν κάθε διεφθαρμένο υπάλληλο. Αναφερόμαστε στους καθόλα αξιοπρεπείς πολίτες με μπόλικο χρήμα στην αγορά που κάνουν επενδύσεις. Και όταν κάνουν επενδύσεις με βάση τον επενδυτικό νόμο δικαιούνται λέει και επιχορήγηση με μορφή ζεστού χρήματος και φοροαπαλλαγής. Κοινώς τζάμπα χρήμα που δεν τους ανήκει!

Στη περίπτωση της Αργολίδας όλα τα κανάλια πρόσεξαν τη διαφθορά! Τους αδιάφθορους κανένας! Εστίασαν όλοι στο τεράστιο ποσό που ζητούσαν οι διεφθαρμένοι, 120 χιλιάδες λένε, ίσο με 4.583 καρατομημένα προσφάτως μεροκάματα των εργατών από τους οποίους τα κλέβουν! Κανένας δεν διερωτήθηκε τι είναι εκείνο που κάνει τόσο θρασείς τους δημόσιους λειτουργούς να ζητάνε με άνεση 120 χιλιάδες έτσι για πλάκα για να εγκρίνουν λέει μια «εκταμίευση» από αυτά που δικαιούνταν ο αδιάφθορος που τους κατάγγειλε.

Και ποια ήταν αυτά που δικαιούνταν ο αδιάφθορος; Μια επιχορήγηση 4,7 εκατ. ευρώ! Έτσι απλά μια επιχορήγηση ίση με 179.526 καρατομημένα νέα μεροκάματα!!! Απλό χάρισμα λες και του τα χρωστούσαν οι 179.526 εργαζόμενοι!

Αντί να πιάσουν και να μετρήσουν ότι ο ένας θα έπαιρνε τζάμπα χρήμα από τον φορολογούμενο λαό 4,7 εκατ. κάθισαν και μέτρησαν το 1/40 της! Και οι δύο τζάμπα θα το έπαιρναν απλά ο ένας θα ήταν παράνομος! Δεν ήθελε να κόψει τιμολόγιο που θα έλεγε και ένας γραφειοκράτης εφοριακός.

Αυτό ήταν το πρόβλημα;  Το ότι από τον λαό που υποφέρει «ξήλωσαν» και 4,7 εκατ. για μία μόνο επένδυση και δισεκατομμύρια για τις άλλες χωρίς να τον ρωτήσουν και τα δίνουν δώρο, εντελώς δώρο, στον επιχειρηματία δεν είναι πρόβλημα; Ιδού το ερώτημα.

Σ' αυτή τη χώρα όμως, μας διαμήνυσαν οι όψιμοι καθαρτήρες και συνεργάτες της τρόικας, τζαμπατζήδες κλέφτες δεν ανεχόμαστε. Μόνο νόμιμους αναγνωρίζουμε!

Για να μην αρχίσουμε να λέμε τα γνωστά, πώς δηλαδή εγκρίθηκαν οι άλλες δωρεάν παροχές χρήματος στους «επενδυτές» άλλων σχεδίων και πως μια επένδυση αξίας 10 εκατ. οι διεφθαρμένοι την έβγαζαν 25 εκατ. με αποτέλεσμα φτάνουν για τζάμπα επένδυση και να περισσεύουν για μοίρασμα στους «αξιολογητές» με τις βίλες και τα κότερα, θα πάμε κατευθείαν στην ουσία.

Σύμφωνα με τον Ν. 3908/11 (ΦΕΚ 8 Α/1-2-2011) άρθρο 4, το κράτος δίνει στους επενδυτές τις παρακάτω ενισχύσεις κάθε είδους την ώρα που από τον λαό κάνει αφαιμάξεις:
α. Φορολογική απαλλαγή
β. Επιχορήγηση που συνίσταται στη δωρεάν παροχή από το Δημόσιο χρηματικού ποσού.
γ. Επιδότηση χρηματοδοτικής μίσθωσης.
4. Δάνεια χαμηλού κόστους, από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που συνεργάζονται με το ΤΕΜΠΜΕ Α.Ε.

Συμφώνα με το άρθρο 5 τα ποσοστά ενισχύσεων ανέρχονται για το μεγάλο κεφάλαιο μέχρι 40%. Με μια «καλή αξιολόγηση» στο 250% η επένδυση γίνεται τζάμπα. Σιγά που θα τους ήταν πρόβλημα οι 120 και 200 χιλιάδες. Ψίχουλα είναι μπροστά στα εκατομμύρια.
Πέρα από αυτά όμως οι «επενδυτές» έχουν και άλλες κρατικές παροχές όπως:
  • Προγράμματα επιδότηση του ΟΑΕΔ για προσλήψεις εργαζομένων.
  • Ενισχύσεις από κοινοτικά προγράμματα για περιφερειακές επιχειρήσεις των επενδυτών ώστε να μην πέφτουν στον κανόνα de minimis.
  • Κάθετες μειώσεις μισθών και ημερομισθίων με κυβερνητικές αποφάσεις.

Αν όμως είσαι νέος και φιλόδοξος κεφαλαιούχος επενδυτής, τότε σύμφωνα με της ΥΑ 25618/16-6-2011 μπαίνει… απαγόρευση στα όρια δωρεάν παροχής χρήματος! Στο άρθρο 3 γράφεται και δεν ξεγράφεται ότι «Το συνολικό ύψος της επιχορήγησης δεν δύναται να υπερβαίνει το εκατό τοις εκατό (100%) του κόστους του επενδυτικού σχεδίου»! Ναι, μόνο το 100% επιτρέπεται να τους δοθεί δωρεάν! το γράφουν και  δις μη και κάνουμε λάθος! Αν τώρα ο «αξιολογητής» εκ… λάθους αξιολογήσει την επένδυση στο 200% της αξίας της τότε… τι να κάνουμε, ο επενδυτής φταίει; Και εντελώς συμπωματικά, γινόταν πολύ τακτικά τέτοια «λάθη»!

Αναρωτιέται κανείς εδώ ποιος είναι ο «επενδυτής». Άλλος πληρώνει με τον ιδρώτα του και άλλος «επενδύει» τον κλεμμένο ιδρώτα.  

Αυτοί οι «επενδυτές» είναι το εντελώς αδιάφθορο σώμα της κοινωνίας μας! Και για τα «λάθη» των διεφθαρμένων υπαλλήλων δεν φταίνε αυτοί. Ενίοτε μάλιστα τους καταγγέλλουν για εκβιαστές. Θέλουν λέει να τους πάρουν παρανόμως κομμάτι από το τζάμπα χρήμα που παίρνουν νομίμως!

Μιλάμε συνολικά για δισεκατομμύρια μοιρασμένα χρήματα!

Και από τα κανάλια κανένα δεν εστιάζει στο τζάμπα χρήμα που πληρώνει ο λαός στους «επενδυτές». Εστιάζουν σε αυτούς που θέλουν το 1/40 ή 1/50 του τζάμπα χρήματος των νομίμων! 

Ωστόσο διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι όλοι είναι εξίσου κλέφτες του ιδρώτα του λαού. Ποιό νόημα θα είχε ο διαχωρισμός για τον κλεμμένο λαό;

Τελικά άλλοι πληρώνουν όλο αυτό το αλισβερίσι του κλεμμένου χρήματος και άλλοι ερίζουν για τη μοιρασιά του.  Τον λαό όμως δεν τον ενδιαφέρει αν τον κλέβουν νόμιμα ή παράνομα. Τον ενδιαφέρει οτι τον κλέβουν. Αυτή είναι η ουσία.
 

Ναζιστικές παρελάσεις με κρατική στήριξη στη Λετονία της Ε . Ε.


Ναζιστικές παρελάσεις με κρατική στήριξη στη Λετονία της Ε . Ε.



Γύρω στα 2000 άτομα κυρίως πρώην στρατιώτες των ναζιστικών ΕΣ-ΕΣ ( SS ) και υποστηρικτές τους συμμετείχαν στην  ετήσια παρέλαση . Κυματίζοντας λετονικές σημαίες και αφού διέσχισαν τμήμα της πόλη κατέληξαν για κατάθεση στεφάνων και λουλουδιών στο εθνικό μνημείο για την ¨Ελευθερία ¨ .
Την ίδια  στιγμή αντιδιαδήλωση από αντιφασίστες πραγματοποιήθηκε σε άλλο σημείο της πόλης χωρίς να υπάρξουν σοβαρά σοβαρά επεισόδια . 
Χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με πληροφορίες έγινε σύλληψη αντιδιαδηλωτή επειδή  έφερε σφυροδρέπανο, σύμβολο απαγορευμένο στην Λετονία του ¨Ευρωενωσιακού κεκτημένου ¨.
Σήμερα στη Λετονία και στις άλλες βαλτικές χώρες  με τις πλάτες της ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ, ξαναγράφεται η Ιστορία . Η Ναζιστική προπαγάνδα και οι συνεργάτες των ναζιστών στηρίζονται από το κράτος και αναγνωρίζονται ως «πατριωτικές», επειδή πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και σε αντιστασιακές οργανώσεις .
Μάλιστα οι σημερινές αρχές έχουν χαρακτηρίσει «αναμορφωτικό - εργασιακό στρατόπεδο» και «διευρυμένη αστυνομική φυλακή» το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Σάλασπιλς της Λετονίας, όπου έχασαν τη ζωή τους πάνω από 100.000 άνθρωποι.
Είναι οι ίδιοι που οδηγούν το Λετονούς εργαζόμενους  στο μεσαίωνα αφού εδώ και χρόνια εφαρμόζουν πολιτικές ευτελισμού της ανθρώπινης εργασίας παρόμοιες με αυτές που βιώνει σήμερα και ο Ελληνικός λαός.
Είναι χαρακτηριστικό πως στις 11 Μάρτη σε πολλά σχολεία της Λετονίας πραγματοποιήθηκαν τα λεγόμενα «μαθήματα πατριωτισμού», στα οποία κλήθηκαν να μιλήσουν μετέχοντες στις φασιστικές Λετονικές λεγεώνες των Ες-Ες και απόγονοί τους.
Αυτά είναι τα ιδανικά της «δημοκρατίας», που έφερε η αντεπανάσταση στη Λετονία και για τα οποία περηφανεύονται και στη χώρα μας οι λεγόμενες «φιλοευρωπαϊκές» πολιτικές δυνάμεις.










Να μην επιτρέψουμε τον Καιάδα



Να μην επιτρέψουμε τον Καιάδα
Στις 2 Μάη του 1976 οι μαθητές του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) κατέλαβαν το χώρο της σχολής. Επί πέντε μήνες έκαναν κινητοποιήσεις, διεκδικώντας καλύτερη εκπαίδευση. Αφορμή για εκείνον τον πολύμηνο αγώνα ήταν η αποβολή τεσσάρων συμμαθητών τους. Oι αιτίες βαθύτερες: Ελλείψεις στην υποδομή και αυταρχική συμπεριφορά των διοικούντων τη σχολή. Παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις που ακούγονται επί 36 χρόνια, τα προβλήματα και ο αυταρχισμός στο ΚΕΑΤ όχι απλά παραμένουν, αλλά διογκώνονται. Σήμερα, το μοναδικό δημόσιο Κέντρο για τυφλούς απειλείται με κλείσιμο, γεγονός που ώθησε για άλλη μια χρονιά τη μαθητική κοινότητα να αποφασίσει ομόφωνα την κατάληψή του, τους εργαζόμενους, τους γονείς και το αναπηρικό κίνημα, να στηρίζουν έμπρακτα κάθε κινητοποίησή της.
Υπενθυμίζεται ότι το ΚΕΑΤ λειτουργεί σαν δημοτικό σχολείο και ταυτόχρονα περιλαμβάνει τμήματα υποστήριξης παιδιών που βρίσκονται στο στάδιο της ένταξης. Είναι παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που παρακολουθούν μαθήματα σε κοινά γυμνάσια και λύκεια και τα τμήματα υποστήριξης παίζουν το ρόλο του φροντιστηρίου. Τα τελευταία 16 χρόνια οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού έχουν παγώσει. Για την κάλυψη των αναγκών χρησιμοποιήθηκαν συμβασιούχοι, οι οποίοι αποτελούν το 50% του προσωπικού, είναι απλήρωτοι εδώ και ένα χρόνο, και η συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται να απολυθεί (ήδη έχουν απολυθεί 7 εργαζόμενοι), ενώ οι μόνιμοι εργαζόμενοι αποδεκατίζονται λόγω συνταξιοδότησης. Σήμερα στο ΚΕΑΤ υπάρχουν μόνο 3 εκπαιδευτικοί, οι παρεχόμενες εκπαιδευτικές υπηρεσίες λιγοστεύουν όλο και περισσότερο σε ποιότητα και ποσότητα, τα κτίρια που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για εξωσχολικές δραστηριότητες και να βελτιώσουν τις συνθήκες μάθησης και διαβίωσης αποτελούν φιλέτα για ιδιώτες και ΜΚΟ.
Πίσω από τις ανάγκες βρίσκεται και η λειτουργία του τυπογραφείου του ΚΕΑΤ, το οποίο θα έπρεπε να παράγει όλα τα απαραίτητα βιβλία και βοηθήματα σε γραφή braille και σε μεγέθυνση, με αποτέλεσμα παιδιά που είναι στη Γ' Λυκείου, μια ανάσα από τις πανελλαδικές, να μην έχουν βιβλία ούτε καν στα μαθήματα κατεύθυνσης. Το πάγιο αίτημα για Γυμνάσιο και Λύκειο τυφλών παραμένει ανικανοποίητο με αποτέλεσμα τα παιδιά με προβλήματα όρασης να μην έχουν δικαίωμα επιλογής, το καθημερινό ωράριό τους να είναι εξαντλητικό, καθώς πρέπει να παρακολουθούν δύο πλήρη σχολικά ωράρια, το πρωί στο κοινό σχολείο, το απόγευμα στο ΚΕΑΤ όταν υπάρχουν εκπαιδευτικοί. Οι προοπτικές τους πετσοκομμένες. Το 90% των αναπήρων είναι άνεργοι, οι «τυχεροί» ίσως δουλέψουν κάποια στιγμή ως τηλεφωνητές, ενώ από τους 2.000 τυφλούς και 4.000 - 5.000 ημιβλέποντες σε ηλικία μικρότερη των 18 ετών, μόνο 100 παρακολουθούν οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης. Ολα αυτά μέχρι χτες.
Μέσα σε λίγους μήνες συμπυκνώνεται η υλοποίηση αποφάσεων που μετρούν χρόνια πίσω και ο Καιάδας χάσκει πλέον μπροστά μας. Και σέρνουν ως το χείλος του χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειές τους, που βιώνουν στο δεκαπλάσιο τη βαρβαρότητα μιας εξουσίας που σκίζει τα ιμάτιά της ότι ενδιαφέρεται πρωτίστως για την «τύχη» τους. Η βαρβαρότητα και η εξαθλίωση δεν μπορεί να γίνεται τρόπος ζωής. Η ανατροπή αυτής της πραγματικότητας αποτελεί υπόθεση ολόκληρου του λαϊκού κινήματος.

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ


TOP READ