2 Απρ 2012

Ο Διονύσης Τσάκνης στη διαδικτυακή εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στον ενικό (Video)


Ο Διονύσης Τσάκνης στη διαδικτυακή εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στον ενικό (Video)

120

Οι μύθοι και τα λεφτά που υπάρχουν


Οι μύθοι και τα λεφτά που υπάρχουν 

Αναμένοντας για μια ακόμη ακόμη φορά τις βαθυστόχαστες αναλύσεις για τον λιμό που θα πέσει, εάν οι έλληνες κάνουν κανένα λάθος στις εκλογές και δεν ψηφίσουν τα κόμματα που μας έφεραν μέχρι εδώ, ας δούμε μερικά στοιχεία που βρήκαμε στο μπλογκ "πολιτική κρίση", για να μπορέσουν να βγουν και κάποια συμπεράσματα για τον πλούτο που θα μπορούσε να απολαμβάνει ο λαός της χώρας στην περίπτωση που ξεφορτώνοταν από επάνω του, τους κοριούς που του πίνουν το αίμα, και αποφάσιζε να καθορίσει ο ίδιος μία ορθολογική ανάπτυξη με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, και προτεραιότητα τις ίδιες τις λαϊκές ανάγκες.


1ος μύθος: “Η πτωχή, πλην τίμια Ελλάς”
Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα! 
Από  τις αρχές της δεκαετίας του 60, μέχρι και τις αρχές της κρίσης, ο πλούτος της χώρας συνεχώς μεγάλωνε, με αποτέλεσμα, με βάση την κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα να παράγει ετησίως ένα εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) που την κάνει να κατέχει την αξιοζήλευτη 27η θέση, σε ένα κατάλογο 180 χωρών! (2009)
 (http://siteresources.worldbank.org/DATASTATISTICS/Resources/GDP.pdf).


 2ος μύθος: “Η Ελλάδα δεν παράγει” 
Μας  λένε οι δηµοσιογράφοι ότι δεν παράγουµε τίποτα.
 Δείτε εδώ τις…
 εξαγωγικές »πρωτιές» της χώρας μας:
Μαγνήσιο:  Ο µαγνησίτης που εξάγει η χώρα µας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Αλουµίνιο:  Εδώ και µερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουµίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουµινίου, µε χιλιάδες εφαρµογές.
Βωξίτης:  Η Ελλάδα είναι η µεγαλύτερη ßωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ßωξίτης χρησιµοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, µεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Σµηκτίτες:  Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσµο µετά τις Ηνωµένες Πολιτείες στην εξόρυξη σµηκτιτών, οι οποίοι έχουν µεγάλο εύρος εφαρµογών, όπως η διάθεση αποßλήτων, τα φάρµακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Νικέλιο:  H Ελλάδα είναι η µοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως µε σηµαντικά κοιτάσµατα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότηµα παραγωγής νικελίου, του µεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Είμαστε παγκοσμίως: 
 3η χώρα σε παραγωγή ελιάς και λαδιού
 3η χώρα σε παραγωγή κρόκου (saffron)
 5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών
 7η χώρα σε εξαγωγές ßαµßακιού


 17η χώρα σε αφίξεις τουριστών (18,2 εκ.) ανάμεσα σε 165 χώρες και 21η σε έσοδα. Η Συνεισφορά στο ΑΕΠ είναι 15,9% και στην απασχόληση 18%
 16η χώρα σε εξαγωγές τυροκοµικών προϊόντων
 και φυσικά, είµαστε η ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ χώρα στην παγκόσµια ναυτιλία,


Η Ελλάδα “παράγει”! 
 Μέχρι το 2009, ήταν πρώτη στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο.
 Το 2010 έγινε δεύτερη, κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Όμως, αν συνυπολογιστεί και ο στόλος άλλων, μικρότερων πλοιοκτητών, φτάνουμε στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου!
Ο  υπό ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτη δύναμη στον κόσμο και πρώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέχοντας το 39,7% του συνόλου.
 Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι σ’ αυτές δεν περιλαμβάνονται τραπεζικές και ναυτιλιακές εταιρείες.
 Είμαστε απο τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς στην κόσμο.
 Ο τουρισμός «δίνει» στην Εθνική οικονομία περισσότερα απο 38δις ετησίως, όσα η βιομηχανία σε χώρες όπως η Αυστρία και η Ολλανδία και η Δανία!.
http://www.sete.gr/default.php?pname=FAQ&la=1 
Υπεράκτιες  (off shore) εταιρείες: Ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου. Δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας «βρόμικο» χρήμα από τομείς μαφιόζικης καπιταλιστικής δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.).
Στην  Ελλάδα εδρεύει η INTRALOT, δεύτερη εταιρεία στον κόσμο στον τομέα τυχερών παιχνιδιών. Όλα της τα τερματικά και άλλα μηχανήματα, αλλά και το λογισμικό, είναι ελληνικής τεχνολογίας και παράγονται από την INTRACOM των 2.500 εργαζομένων.
Η  3Ε COCA COLA είναι η δεύτερη σε κύκλο εργασιών μετά την πρώτη στις ΗΠΑ. Ελληνικής ιδιοκτησίας και με εργοστάσια σε πάνω από 30 χώρες, με πάνω από 30 εταιρείες σε χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου 500 εκατ. ανθρώπων.
Οι  ελληνικές χαλυβουργίες παράγουν πάνω από 2,5 εκατ. τόνους χάλυβα το χρόνο, καλύπτοντας τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς αλλά και εξάγοντας στο εξωτερικό. Αναφέρουμε το συγκρότημα της ΒΙΟΧΑΛΚΟ με 90 εταιρείες σε πολλές χώρες.
Η  τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ βρίσκεται σε πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, παράγοντας τσιμέντο από 7 εργοστάσια.
Αλλά  και επιχειρήσεις με ισχυρή μετοχική συμμετοχή του Δημοσίου δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες και κατέχουν δεκάδες άλλες επιχειρήσεις. Αναφέρουμε τον ΟΤΕ (κατέχει πολλές εταιρείες τηλεπικοινωνιών – τηλεφωνίας σε όλα τα Βαλκάνια), τα ΕΛΠΕ κ.λπ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία του ενεργειακού κλάδου, με την παρουσία της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ, της ΔΕΣΦΑ κ.λπ., αλλά και με τη συμμετοχή σε σημαντικά ενεργειακά δίκτυα πετρελαίου και φυσικού αερίου.


3ος μύθος:  “Η Ελλάδα μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους”
 Στην Ελλάδα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σε πρόσφατη έρευνα του ο καθηγητής του ΤΕΙ Αθήνας Χ. Φράγκος, αποδεικνύει, ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια “η απόσταση μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνεται, καθώς οι πρώτοι είτε διατηρούν είτε αυξάνουν τα εισοδήματά τους, εν αντιθέσει με τους δεύτερους των οποίων τα εισοδήματα βαίνουν συνεχώς μειούμενα”.
 (http://www.infospoudes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=196:panepistimiaki-erevna-gia-tin-anisokatanomi-eisodimatos-stin-ellada-pos-gineme-koinonia-ton-2-akron&catid=24615:ekpaidefsi&Itemid=1031 )
Το  20% του πλουσιότερου πληθυσμού της χώρας, από το 43,5% (5,32 δισ. δρχ.) του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το 1960, έχει φτάσει να κατέχει το 48,77% του εισοδήματος το 2009 ή 43,38 δισ. ευρώ.” Έτσι, το 2006 η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ-27 μετά τη Λετονία. 1 στους 5 κατοίκους στην χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ-15).
Η  σύγκριση του επιπέδου φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ αποκρύπτει τις τεράστιες διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης όταν γίνεται με βάση τις εθνικές γραμμές σχετικής φτώχειας. Υιοθετώντας, π.χ., τη γραμμή φτώχειας της Δανίας καταλήγουμε ότι περισσότερο από το 40% των Ελλήνων είναι φτωχοί!


4ος μύθος:  “Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε”
 Προφανώς όχι.
 Η “παραγωγή πλούτου” στη χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά την παραγωγή κέρδους.
 Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγονται αρκετά προϊόντα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, ενώ θα μπορούσαν) και έτσι να εμφανίζονται ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με τις εισαγωγές.
 Γιατί όμως δεν παράγονται αυτά τα προϊόντα;”, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετα. Γιατί, για παράδειγμα, “ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε κρέας, εντούτοις ξοδεύουμε, σαν χώρα, δισεκατομμύρια ετησίως για εισαγωγές;”
 Η απάντηση είναι πάλι απλή: Γιατί η εισαγωγή κρέατος αποφέρει περισσότερα κέρδη! Όπως και η εισαγωγή παπουτσιών, ρούχων κλπ. Και από την στιγμή που ο εισαγωγέας κρέατος, μπορεί να κερδίσει περισσότερα με αυτόν τον τρόπο, γιατί να μπει στην διαδικασία να παράγει;


και τελικά ο 5ος μύθος και ο καλύτερος:  “Μαζί τα φάγαμε”
 Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).
 Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, με τη φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.
 Π.χ. οι Έλληνες εφοπλιστές, απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές, με τελικό αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως μόλις 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολά τους .
 Οι φόροι που πλήρωσαν οι μισθωτοί και τα άλλα φυσικά πρόσωπα αυξήθηκαν από 5,6 δις ευρώ το 2004 στα 11 δις ευρώ το 2008. Αντίθετα οι ανώνυμες εταιρείες και τα άλλα νομικά πρόσωπα πλήρωσαν το 2004 4,8 δις ευρώ (4.775 εκ. ευρώ) και το 2008 κατά τι λιγότερο και συγκεκριμένα 4,705 εκ. ευρώ.
 Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008, το Δημόσιο θα είχε εισπράξει στο διάστημα αυτό φορολογικά έσοδα της τάξεως των 95 δις ευρώ.
 Συνυπολογίζοντας τα έτη 2009 και 2010, προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των ψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε η χώρα από την Τρόικα
 Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!
 Αυτή είναι η αλήθεια για την “φτωχή Ελλάδα” για την “Ελλάδα που δεν παράγει”, για το ότι “είμαστε φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους” για το “καταναλώνουμε περισσότερα από ό,τι παράγουμε” και για το “μαζί τα φάγαμε”!
 Τώρα που την ξέρεις, σταμάτα να τους πιστεύεις!
 Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!

«κυβέρνηση της αριστεράς»... και πρωταπριλιά


«κυβέρνηση της αριστεράς»... και πρωταπριλιά 


Οι «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», που παρουσίασε τις προάλλες ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ένα πράγμα φανερώνουν: Πως όσο πιο συγκεκριμένος αναγκάζεται να γίνει προεκλογικά, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται ότι η πρότασή του είναι γεμάτη από αντιφάσεις. Και ότι ενώ υπόσχεται ανακούφιση από τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην πραγματικότητα, οι θέσεις του οδηγούν από άλλο δρόμο στην ισχυροποίηση της διαχειριστικής πολιτικής που σέρνει το λαό στην εξαθλίωση. Προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ:
1. Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου. Κοροϊδεύουν το λαό. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος, που είναι της πλουτοκρατίας και στο όνομα του οποίου υπογράφτηκε η προηγούμενη και η τωρινή δανειακή σύμβαση. Ταυτόχρονα, διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους ότι το κόμμα του έχει στρατηγικό στόχο να μη διαταραχθούν οι σχέσεις της Ελλάδας με την ΕΕ και το ευρώ. Ξέρουν όμως καλά ότι η νέα δανειακή σύμβαση είναι αδιαπραγμάτευτη για τους πιστωτές και άρα τελεσίδικη. Αμφισβήτησή της σημαίνει σύγκρουση με την ΕΕ, και μάλιστα με όρους στρατηγικής, την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ξορκίζει.
Επιπλέον, η σύμβαση και το μνημόνιο περιέχουν μέτρα που απαντούν στα 
συμφέροντα όχι μόνο των δανειστών, αλλά και της ντόπιας πλουτοκρατίας. Αμφισβήτησή της, σημαίνει σύγκρουση και με τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Προϋποθέτει, δηλαδή, ανεβασμένο εργατικό λαϊκό κίνημα και όξυνση της ταξικής πάλης, την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απεύχεται και υπονομεύει, κάνοντας λόγο για «κοινωνική συνοχή».
Για παράδειγμα, ακόμα και αν μια κυβέρνηση καταγγείλει το μνημόνιο, πώς θα υπερασπιστεί αυτήν την επιλογή της απέναντι στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές και τις άλλες μερίδες του κεφαλαίου στην Ελλάδα, για τους οποίους παίρνονται τα αντεργατικά μέτρα του μνημονίου, όταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις που συσπειρώνει για το «συνασπισμό εξουσίας» εχθρεύονται την ταξική πάλη, αρνούνται τον ιστορικά πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης και αναγορεύουν σε «κίνημα» ανέξοδες εκδηλώσεις εκτόνωσης, όπως οι πλατείες και άλλα παρόμοια;
Ο Τσίπρας ήταν αυτός που χαρακτήριζε «εξαλοσύνες» τις απεργίες των ναυτεργατών. Οι δικές του δυνάμεις εξωραΐζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που κηρύττει την ταξική συναίνεση και συνεργασία. Τα συνδικαλιστικά του στελέχη στους χώρους δουλειάς παίζουν ρόλο αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών αγώνων, προπαγανδίζοντας λύσεις από τα πάνω, χωρίς σύγκρουση με την εργοδοσία στο χώρο της παραγωγής, άρα κίνημα ενσωματωμένο, ευνουχισμένο, ανίκανο να αντιπαρατεθεί νικηφόρα.
Συνεπώς, καμία διαπραγμάτευση και καμιά καταγγελία δεν μπορεί να κάνει η οποιαδήποτε κυβέρνηση, ανεξάρτητα από προθέσεις, αν αναγνωρίζει το χρέος και αν δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με την ιμπεριαλιστική ΕΕ και το κεφάλαιο.
2. Το μορατόριουμ πληρωμών. Οπως είπε ο Τσίπρας, «έχει γίνει στο παρελθόν, στη Γερμανία, όταν μετά τον πόλεμο κούρεψε τα χρέη της». Κούρεμα στο χρέος, όμως, έγινε τώρα και στην Ελλάδα. Τα παραδείγματα, μάλιστα, που αποκάλυψε ο «Ρ», για το κούρεμα λογαριασμών των νοσοκομείων και των ΑΕΙ - ΤΕΙ, δείχνουν ότι οι συνέπειές του είναι βαθύτατες και ανυπολόγιστες για το λαό.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πουλάει παραμύθια ότι στο πλαίσιο της ΕΕ και με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών (γιατί πουθενά δε λέει ότι θα κάνει μονομερή στάση πληρωμών του χρέους, αλλά ζητάει «μορατόριουμ», δηλαδή συμφωνία) μπορεί να υπάρξει κούρεμα με φιλολαϊκούς όρους. Δηλαδή, να αποδεχτούν οι δανειστές να χάσουν μέρος από τα κεφάλαιά τους, χωρίς να πάρουν ανταλλάγματα σε αντιλαϊκά μέτρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, σε δημόσιο πλούτο που ιδιωτικοποιείται και πάει λέγοντας.
Τέτοιο «κούρεμα» δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, οι πιστωτές και η τρόικα θα το είχαν ήδη συμφωνήσει με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που άλλωστε είναι «δικά τους» κόμματα και έχουν κάθε λόγο να τα βοηθήσουν να κουμαντάρουν τη λαϊκή αγανάκτηση στην Ελλάδα. Το μόνο που μπορεί να ωφελήσει το λαό είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, όπως προτείνει το ΚΚΕ. Αυτό προϋποθέτει αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, διέξοδο που εχθρεύονται οι οπορτουνιστές.
Σε προηγούμενες «εκδόσεις» της ίδιας πρότασης, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε πενταετές «πάγωμα» πληρωμών του χρέους και τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν προσωρινά να κατευθύνονται στην «ανάπτυξη». Πρόκειται για παραλλαγή της διευθέτησης του χρέους που έκανε τώρα η κυβέρνηση με τους δανειστές της, ανταλλάσσοντας ομόλογα που λήγουν τα αμέσως επόμενα χρόνια, με νέα, που λήγουν σε 30 χρόνια.
Οσο για την «ανάπτυξη» που επαγγέλλεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, την περιέγραψε ξανά τις προάλλες ο Τσίπρας, σε συγκέντρωση στα Καλύβια, όπου ζήτησε τη χρηματοδότηση «μεγάλων επενδυτικών πρωτοβουλιών, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας». Μήπως τέτοιο δεν είναι το πρόγραμμα «Ηλιος» και άλλα παρόμοια, που χρηματοδοτούν από κοινού ΕΕ και κυβέρνηση; Στο πλαίσιο τέτοιων «αναπτυξιακών» έργων, ελάχιστες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν. Η παραγόμενη ενέργεια θα αποτελέσει κερδοφόρο (και εξαγώγιμο) εμπόρευμα για τους καπιταλιστές ιδιοκτήτες, οι οποίοι μάλιστα θα εγκατασταθούν και μπιρ παρά σε δημόσιες εκτάσεις για να κάνουν τις μπίζνες τους.
Αυτές οι «επενδύσεις» θα γίνουν με μισθούς των 300 και 400 ευρώ, γιατί τέτοιους θέλουν οι καπιταλιστές, τους οποίους ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί, αφού στρατηγική του δεν είναι να τους αφαιρέσει τα μέσα παραγωγής, να τα κοινωνικοποιήσει.
3. Την αναδιανομή πλούτου. Λέει ο Τσίπρας: «Αντί για το χαράτσι σε μισθωτούς, συνταξιούχους και αυτοαπασχολούμενους, που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 1,5 δισ., εισφορά στο 1% επί του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων, που πέρσι ήταν πάνω από 200 δισ. Αντί για την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο εξωφρενικό 23%, να μπει φόρος εφοπλιστών σε κάθε ένα από τα 4 χιλιάδες πλοία τους, που θα αποφέρει 2 δισ. (500 χιλιάδων ανά πλοίο). Αντί για το χαράτσι στα ακίνητα, ακόμα και στις πιο μικρές ιδιοκτησίες, που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 2,5 δισ., να μπει εισφορά στις μεγάλες ακίνητες περιουσίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αξίας άνω των 500 χιλιάδων ευρώ, που μπορεί να αποφέρει 4 δισ. Αντί να μειωθεί το αφορολόγητο στις 5 χιλιάδες ευρώ να μπει έκτακτη εισφορά σε κινητές περιουσίες, καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές που υπερβαίνουν τις 100 χιλιάδες ευρώ κατ' άτομο».
Αυτό που περιγράφει, δεν είναι αναδιανομή του πλούτου, η οποία γίνεται κατά κανόνα στην παραγωγή και σχετίζεται με τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης. Γι' αυτούς τους όρους, όμως, τίποτα δε λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ξέρει ότι μια «προοδευτική» κυβέρνηση, όσες καλές προθέσεις κι αν έχει, δεν μπορεί να επιβάλλει στον καπιταλιστή νόμους για υψηλούς μισθούς και εργατικά δικαιώματα, γιατί θα πάρει τις επιχειρήσεις του και θα φύγει, επικαλούμενος πλήγμα στην ανταγωνιστικότητά του. 'Η, ακόμα, μπορεί να προσφύγει στο αντιδραστικό δίκαιο της ΕΕ και να τη σκαπουλάρει.
Μόνο στις κοινωνικοποιημένες από τη λαϊκή εξουσία επιχειρήσεις, που θα διευθύνονται από τους ίδιους τους εργάτες, μπορούν να υπάρξουν όροι εργασίας και αμοιβής στο ύψος των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών. Τα υπόλοιπα που παρουσιάζει ο Τσίπρας, σαν δήθεν «αναδιανομή του πλούτου», είναι φύκια που πουλάει για μεταξωτές κορδέλες. Κατ' αρχήν, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε διάλογο με την κυβέρνηση περί «ισοδύναμων μέτρων», αναγνωρίζοντας ότι τα χρήματα αυτά πρέπει να μαζευτούν, για να μειωθεί το χρέος και το έλλειμμα, όπως ζητάνε πιστωτές και συγκυβέρνηση.
Δεύτερον, η πηγή από την οποία ζητάει να βρεθούν τα «ισοδύναμα», είναι οι ίδιοι που σήμερα σαν τάξη κρατούν στα χέρια τους την εξουσία στην Ελλάδα και σε κάθε άλλη καπιταλιστική χώρα, που σημαίνει ότι όλοι οι νόμοι δουλεύουν για λογαριασμό τους. Για παράδειγμα, αύξηση της φορολογίας στους εφοπλιστές θα οδηγήσει σε αλλαγή σημαίας στα πλοία τους, όπως κατά κόρον γίνεται και σήμερα, αφού το κέδρος είναι μεγαλύτερο με «σημαίες ευκαιρίας».
Αλλο παράδειγμα: Η αστική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στους μεγαλοεπιχειρηματίες να μεταφέρουν και να φυλάνε τα κέρδη τους εκτός Ελλάδας, σε φορολογικούς παραδείσους ή να επενδύουν σε μετοχές που δεν είναι ονομαστικοποιημένες και άρα δεν μπορεί να εξακριβωθεί ο κάτοχός τους. Οποιαδήποτε αλλαγή αυτής της νομοθεσίας σκοντάφτει στο ευρωπαϊκό δίκαιο, που είναι των καπιταλιστών και προβλέπει την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει σαν δεδομένο το πλαίσιο που έχει δομήσει η εξουσία των αστών (δεν την αμφισβητεί, δε θέλει την ανατροπή της) και την ίδια ώρα προτείνει μέτρα που η εφαρμογή τους σκοντάφτει στο πλαίσιο που ο ίδιος αποδέχεται! Αυτή είναι η αντίφαση που κάνει «μπαμ». Αυτές είναι οι αυταπάτες που θέλει να φορτώσει στο λαό.
Το αίτημα για μεγαλύτερη φορολογία στο κεφάλαιο έχει αξία σαν στόχος πάλης που ριζοσπαστικοποιεί λαϊκές συνειδήσεις στην πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και με στόχο την ανατροπή της εξουσίας του. Είναι, όμως, επικίνδυνη αυταπάτη όταν προβάλλεται σαν μέτρο που μπορεί να επιβληθεί από τα πάνω στον καπιταλισμό, από μια «αριστερή» κυβέρνηση, που αναγνωρίζει την κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία και την πολιτική, αντιμετωπίζει τους ντόπιους πλουτοκράτες και τις επενδύσεις τους σαν «μοχλό ανάπτυξης» για τη χώρα.
4. Αντιμετώπιση της σπατάλης του κράτους. Προτείνουν συγκεκριμένα: «Δραστική μείωση ενοικίων που πληρώνουν οι δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί. Κατάργηση κι όχι επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης σε διαπλεκόμενους που έχουν πληρωθεί δρόμους 3 και 4 φορές χωρίς να τους έχουν ολοκληρώσει. Δραστική μείωση των απορρήτων δαπανών που έφτασαν τα 160 εκατ. για το ΥΠΕΞ από το 2009. Ακύρωση της παραγγελίας των δύο υποβρυχίων που κοστίζουν 1 δισ.».
Πρόκειται για αστειότητες, από εκείνες που κατά καιρούς ξεφουρνίζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, σαν τεκμήρια της διάθεσής τους να συρρικνώσουν τη «σπατάλη» στο κράτος. Πρώτα πρώτα, είναι τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό να αναγορεύεται η σπατάλη στο Δημόσιο (που όντως υπάρχει) σαν αιτία της κρίσης και των αντιλαϊκών μέτρων. Με ανάλογα επιχειρήματα, συγκυβέρνηση και τρόικα έστησαν τους μύθους των «ρετιρέ» για να κλιμακώσουν την επίθεση στα δικαιώματα και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, στο όνομα του περιορισμού δήθεν της σπατάλης.
Την κρίση και το χρέος τα έφεραν οι επιδοτήσεις και τα προνόμια στην πλουτοκρατία και όχι οι «απόρρητες δαπάνες» και άλλα παρόμοια που λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά ήταν για την ενίσχυση και τη θωράκιση του αστικού κράτους, το οποίο, όμως, δεν αμφισβητεί, αλλά θέλει να «εξυγιάνει». Το ίδιο λένε και τα αστικά κόμματα. Ακόμα πιο πέρα: Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητάει κατάργηση των παραχωρήσεων «σε διαπλεκόμενους». Δεν ζητάει καν την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην κατασκευή και διαχείριση έργων ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές ανάγκες.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, υπόσχεται ότι η «προοδευτική κυβέρνηση» θα κάνει συμβάσεις μόνο με «τίμιους» καπιταλιστές, οι οποίοι για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προφανώς υπάρχουν, αφού τους επικαλείται. Δηλαδή, οι δρόμοι θα ανήκουν στο κεφάλαιο, αλλά στους «καλούς» και «τίμιους» εργολάβους. Τα διόδια θα είναι στο «φόρτε» τους, αφού αυτά προβλέπουν οι συμβάσεις παραχώρησης, αλλά οι εισπράξεις θα πάνε στους καλούς καπιταλιστές και όχι στα «λαμόγια» και τους «διαπλεκόμενους». Πρόκειται για αποθέωση της δημαγωγίας και του αποπροσανατολισμού του λαού, στην οποία ειδικεύονται τα αστικά κόμματα και τους αντιγράφει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
5. Τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Λένε συγκεκριμένα: «Μεγάλες επενδυτικές πρωτοβουλίες σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κούρεμα στα στεγαστικά πρώτης κατοικίας. Ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα επαγγελματικά δάνεια. Χορήγηση ρευστότητας και εγγυήσεων στις μικρές επιχειρήσεις, ώστε να μπορέσουν να κινηθούν. Στήριξη της αγροτικής παραγωγής μέσα σε ένα σχέδιο ριζικής ανασυγκρότησης».
Οι «δημόσιες τράπεζες» που λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει τράπεζες υπό τον έλεγχο του κράτους. Ούτε καν στην ιδιοκτησία του όπως ήταν κάποτε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80. Αλλά οι τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο θα σταματήσουν να είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις; Θα είναι ιδιοκτησία επιχειρηματικών ομίλων αλλά θα λειτουργούν φιλολαϊκά; Αυτό και αν είναι αυταπάτη.Ακόμη και όταν ήταν κρατικές σε όφελος του κεφαλαίου δρούσαν. Αλλωστε οι τράπεζες δεν κερδίζουν τόσο από τα λαϊκά δάνεια, όσο από τα δάνεια στους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις. Γι' αυτό τις προσέχει και τις ενισχύει το αστικό κράτος, όπως τώρα με την κρίση, τις χρηματοδοτεί και τις αναχρηματοδοτεί. Επομένως σπέρνει αυταπάτες όταν λέει πως οι υπό δημόσιο έλεγχο τράπεζες θα κάνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για το λαό. Με άλλα λόγια, είτε είναι «δημόσιες», είτε ιδιωτικές οι τράπεζες, καμιά διαφορά δεν έχει για το λαό, όσο τα μέσα παραγωγής, άρα και τα κεφάλαια, ανήκουν στους καπιταλιστές.
Για τις «μεγάλες επενδυτικές πρωτοβουλίες» και το περιεχόμενό τους, γράψαμε πιο πάνω. Για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς, η αύξηση της δανειοδότησης δεν μπορεί να είναι λύση για ανακούφιση ή επιβίωση, όταν το σύνολο της αστικής νομοθεσίας, μεταξύ αυτής και το φορολογικό, είναι προσαρμοσμένη στα μονοπώλια και υπηρετεί την αντικειμενική τάση για κυριαρχία τους σε όλους τους τομείς της παραγωγής. Το ίδιο ισχύει και για τους αγρότες. Πώς θα «ανασυγκροτήσει ριζικά» και προς όφελος του λαού την αγροτική παραγωγή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όταν αποδέχεται την ΕΕ, τα μέτρα και τις «ποσοστώσεις», την απαγόρευση καλλιέργειας προϊόντων που παραδοσιακά παράγονταν στην Ελλάδα, σχετίζονται με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και μπορούν ακόμα και να εξαχθούν;
6. Μέτρα για τους πιο αδύναμους. Σαν παράδειγμα, παρουσιάζεται «η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για τους ανέργους». Κατά καιρούς, ο ΣΥΝ είχε καταθέσει και άλλες προτάσεις, ενδεικτικές του πώς εννοεί την προστασία των πιο αδύναμων. Χαρακτηριστική είναι η θέση του για το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» (το είχε ζητήσει και με πρόταση νόμου το 2005) το οποίο μεταφραζόταν σε επίδομα ύψους 247 ευρώ το μήνα! Αποκαλυπτική είναι, όμως, και η πρόταση νόμου για την προστασία των ανέργων. Για παράδειγμα, βάζει κλίμακες στην επιδότησή τους, προτείνοντας τη μείωση του επιδόματος για κάθε επόμενο χρόνο ανεργίας, σαν να πρόκειται η ζωή του ανέργου να βελτιώνεται και όχι να χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο.
Σε άλλο σημείο, ζητάει «οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, που απολύονται και είναι μεγαλύτεροι των 55 χρόνων, να καλύπτονται υποχρεωτικά από τις επιχειρήσεις που τους απέλυσαν για περίοδο μέχρι πέντε (5) χρόνια, εφόσον γι' αυτό το διάστημα παραμένουν άνεργοι», με την προϋπόθεση «η επιχείρηση να έχει πραγματοποιήσει κέρδη το προηγούμενο της απόλυσης οικονομικό έτος». Δηλαδή, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του άνεργου θα εξαρτάται από το αν ο καπιταλιστής που τον απέλυσε είχε την προηγούμενη χρονιά κέρδη ή όχι!
Στην ουσία, προτάσεις σαν κι αυτή αναπαράγουν την κυρίαρχη λογική της ελεημοσύνης και στοχεύουν στην αποτροπή της απόλυτης εξαθλίωσης για τα λαϊκά εκείνα στρώματα που χτυπιούνται με τον πιο βάρβαρο τρόπο από την αστική διαχείριση και τα κόμματά της. Με τον ίδιο τρόπο πολιτεύονται και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αφού πρώτα καταρρακώνουν το λαό με τους νόμους που ψηφίζουν για το κεφάλαιο, στη συνέχεια δημαγωγούν για μέτρα αποφυγής της απόλυτης εξαθλίωσης και τα επιδεικνύουν προκλητικά σαν πειστήρια για τη δήθεν «κοινωνική» πολιτική τους!
Να μη χαθεί χρόνος
Αυτοί είναι οι «άξονες» του προγράμματος, με το οποίο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει στις εκλογές, διεκδικώντας να αναδειχτεί σε κυβέρνηση. Από μια τέτοια κυβέρνηση, αν ποτέ υπάρξει, τίποτα διαφορετικό δεν έχει να περιμένει ο λαός. Ακόμα κι αν προσπαθήσει να εφαρμόσει ορισμένα φιλολαϊκά - φιλεργατικά μέτρα, θα την μποϊκοτάρουν τα μονοπώλια (τα οποία αποδέχεται) και η ΕΕ (από την οποία δε ζητάει αποδέσμευση). Μια τέτοια κυβέρνηση, αργά ή γρήγορα, θα την ανατρέψει ο ίδιο ο λαός, βλέποντας ότι τίποτα δεν μπορεί να κάνει απ' όσα υπόσχεται στα λόγια, έστω και για να τον ανακουφίσει προσωρινά από τα δεινά της αστικής διαχείρισης της κρίσης.
Οι αυταπάτες ότι μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να αποτελεί λύση είναι εξίσου επικίνδυνες και επιζήμιες με την υποταγή στο φόβο και τη μοιρολατρία που επιδιώκουν τα αστικά κόμματα για το λαό. Το δρόμο για τη λαϊκή ευημερία, τον δείχνει σήμερα η πάλη και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Η καθημερινή μάχη για την απόκρουση της αντιλαϊκής βαρβαρότητας, με οργανωμένη πάλη στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με στρατηγικό στόχο τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Εκεί πρέπει να κατευθύνει ο λαός την αγανάκτηση και την ψήφο του, την ελπίδα για το πραγματικά διαφορετικό που έχει ανάγκη. Να μην σκορπίσει την ψήφο του σε αναχώματα και δώσει χρόνο στο αστικό σύστημα να θωρακιστεί στον πόλεμο εναντίον του. Ισχυρό ΚΚΕ - τσακισμένα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, κανένας συμβιβασμός με τα κόμματα που περιφέρουν αυταπάτες και κυβερνητικές συνεργασίες με τις αστικές δυνάμεις, είναι το μόνο εκλογικό αποτέλεσμα που μπορεί να δώσει ώθηση στην πάλη για την ανακούφιση και την ευημερία του λαού.


Π.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ                                                                                                         
 Αναρτήθηκε απο  bandiera rossa  

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Αποκαλυπτική ιστορική αναδρομή


ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Αποκαλυπτική ιστορική αναδρομή 


Οι κραυγές το τελευταίο διάστημα του προέδρου της ΝΔ Αντ. Σαμαρά, του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρη, του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη και άλλων, οι απειλές που εκτοξεύουν για φυλάκιση κι απέλαση όσων «παρανόμων» μεταναστών βρίσκουν πρόσκαιρο αποκούμπι στη χώρα μας, ούτε συγκυριακές είναι, ούτε αποσπασματικές. 
Είναι απόλυτα σύμφωνες με τα συμφέροντα της τάξης τους, ταξικά συμφέροντα εκφράζουν, δεκαετίες τώρα το μεθοδεύουν, ο ψευτοανθρωπισμός τους απέναντι στους απόκληρους του συστήματος, τους πρόσφυγες του ιμπεριαλισμού, να εξαντλείται στην υποδοχή μόνον όσων χρειάζονται τα μονοπώλια για να διευρύνουν την κερδοφορία του, με απόλυτα ελεγχόμενη εισαγωγή πάμφθηνου εργατικού δυναμικού, δίχως δικαιώματα. 
Την απάνθρωπη αυτή μεταχείριση δεν την επιφυλάσσουν μόνο στους εργάτες του Μπαγκλαντές ή της Παλαιστίνης, αλλά και για «ομογενείς» τους, εργάτες ελληνικής καταγωγής κατοίκους άλλων χωρών, στην είσοδο των οποίων έβαλαν ποικίλους φραγμούς.
Ο Γ. Καρατζαφέρης με τα καλέσματα τελευταία (να τους στείλουν σε στρατόπεδα ή ξερονήσια να δουλέψουν εκεί σκληρά «για την Ελλάδα» για να κερδίσουν ένα πιάτο φαΐ) μιλά πιο χοντροκομμένα από άλλους, μα ξεκάθαρα όσον αφορά τους στόχους τους. 
Επιπλέον, έχει ιδιαίτερη σημασία να πούμε ότι μέσα στον αντιδραστικό - ρατσιστικό αγώνα δρόμου που επιδίδονται όλοι αυτοί πολύ συχνά ακούγεται το 
επιχείρημα ότι η χώρα «έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι» λες και οι μετανάστες με ή χωρίς νόμιμα έγγραφα «ξεφύτρωσαν» στη χώρα ως δια μαγείας. 
Οι αστικές κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση.
Μερικά ιστορικά παραδείγματα


Από ρεπορτάζ της εποχής
Τέλη Οκτώβρη 1990. Εχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση αλλά και οι διμερείς επαφές με την αλβανική κυβέρνηση για το λεγόμενο «άνοιγμα των συνόρων». Θυμίζουμε ότι εκείνη την περίοδο η ελληνική κυβέρνηση εκφράζοντας συμφέροντα Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών προωθούσε «δημιουργία υδροηλεκτρικού εργοστασίου από την Ελλάδα στον Αώο ποταμό για κοινή χρήση των δύο χωρών» και «κατασκευή από Ελληνες επιχειρηματίες του δρόμου της Εγνατίας οδού που φτάνει στο Δυρράχιο». Ακόμα, «ανακοινώθηκε ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος έστειλε αντιπροσωπείες στα Τίρανα και το Αργυρόκαστρο», επίσης «Από την πλευρά της ελληνικής αντιπροσωπείας ζητήθηκε νομικό πλαίσιο για την εγγύηση των ελληνικών επενδύσεων στην Αλβανία» (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 14/1/91). Υπήρχε δηλαδή ανάγκη για φτηνά εργατικά χέρια. 
Ο Αντ. Σαμαράς ως υπουργός τότε Εξωτερικών περιοδεύει στην Αλβανία σε Αργυρόκαστρο και μειονοτικά χωριά. Ηδη, έχει εκφραστεί η επιθυμία των κατοίκων να ανοίξουν τα σύνορα με την Ελλάδα. «(...) δώστε μας βίζα, ανοίξτε τα σύνορα (...)» γράφει ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» 27/10/90.
Λίγους μήνες αργότερα, Γενάρη 1991, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, επικεφαλής πολυμελούς αντιπροσωπείας (ανάμεσά τους Αντ. Σαμαράς και Ντ. Μπακογιάννη, πρόεδρος σήμερα της ΔΗΣΥ) επισκέπτεται τα Τίρανα για συνομιλίες με την αλβανική κυβέρνηση. Γράφει ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» στις 15/1/1991: «Αυτό που (...) παρουσίασε χθες στη Δερβιτσάνη ο Κ. Μητσοτάκης ως "άνοιγμα των συνόρων" είναι στην πραγματικότητα η δήλωση Σαμαρά το βράδυ της Κυριακής, (...) Δηλαδή ότι: "Η ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα θα αυξήσει τη ροή των θεωρήσεων (εκδόσεις βίζας) διάρκειας μέχρι ενός έτους για τους Αλβανούς υπηκόους"». Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» 14/1/91 λέει: «Αποφασίστηκε να δίνονται με αυξανόμενο ρυθμό βίζες βορειοηπειρωτών προς την Ελλάδαγια εποχιακές δουλειές». Κάπως έτσι έχει πέσει το σύνθημα για μαζικές εισροές με στόχο βέβαια να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου για φτηνά εργατικά χέρια. Και άσχετα αν όντως το σχέδιο έλεγε για ένα χρόνο παραμονή στην Ελλάδα, η ουσία είναι ότι για τους Αλβανούς υπηκόους, το άκουσμα και μόνο του στοιχείου «αυξανόμενος αριθμός βίζας» έδινε από μόνο του κίνητρο για μετανάστευση.
Προφανώς μπροστά τα αδιέξοδα που δημιουργεί η ίδια η πολιτική τους, αφού πρώτα έστειλαν σήμα «ελάτε», μετά έψαξαν τρόπο να χαλιναγωγήσουν τις μαζικές εισροές λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν.
Ετσι, 6 μήνες μετά, Ιούνη 1991 ο τότε ΥΠΕΞ Αντ. Σαμαράς (συναντώντας τον Αλβανό ΥΠΕΞ) δήλωνε: «Οικονομικοί φυγάδες δεν γίνονται πλέον δεκτοί από την Ελλάδα και σήμερα συμφωνήσαμε στην ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων» («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 27/6/91, σελ. 3). 'Η στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ» (27/6/91, ΣΕΛ. 9): «Επίσης συμφωνήθηκε ο χαρακτηρισμός των προσφύγων ως "οικονομικών" και όχι "πολιτικών", γεγονός που διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση στους χειρισμούς της απέναντί τους σε σχέση με τα προβλήματα, κυρίως, που ορισμένες φορές δημιουργούνται κατά την παραμονή τους στην Ελλάδα».
Τα μονοπώλια ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα
Η ουσία είναι ότι η πολιτική τους δεν ξεχωρίζει Ελληνες από ξένους εργάτες. Εχει ταξική ρίζα κι ανάλογα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων ανοιγοκλείνει τις πόρτες εισόδου στην Ελλάδα, ρυθμίζει πόσοι θα έρθουν και για πόσο, πάντα με λειψά δικαιώματα, ώστε με μεροκάματα πείνας να λιώνουν στη δουλειά δίχως μιλιά, καταπώς βολεύει τα αφεντικά.
Το ΚΚΕ στην Εκθεση που κατέθεσε Οκτώβρη 2011 στην Επιτροπή της Βουλής για τη μετανάστευση, σημείωνε χαρακτηριστικά: «(...) Η μετανάστευση στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού σχετίζεται με την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μέσω της συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την αναδιανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Η εισαγωγή, διευκόλυνση ή ανοχή εισόδου ξένου εργατικού δυναμικού από λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες αυξομειώνεται ανάλογα με το επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης ή ύφεσης, με το επίπεδο έντασης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ανοιγοκλείνει η στρόφιγγα, γεγονός που δεν οφείλεται σε κατακτήσεις ή υποχωρήσεις στο επίπεδο σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά, αντίστροφα, τα λεγόμενα "ανθρώπινα δικαιώματα" στον καπιταλισμό προσαρμόζονται στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς σε συνθήκες κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΝΑΤΟ, ΕΕ, Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά.) αφιερώνουν πολυσέλιδα κεφάλαια στο θέμα μετανάστευση, με κατεύθυνση την πλήρη ευθυγράμμιση των μεταναστευτικών ροών με τις συγκεκριμένες ανάγκες της αγοράς εργασίας κατά χώρα και χρονική περίοδο (...). Επομένως, στη βάση της όξυνσης του μεταναστευτικού ζητήματος βρίσκεται η όξυνση της αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας».
Μετά τους βορειοηπειρώτες, οι πόντιοι
Χαρακτηριστικά είναι και όσα επεφύλαξαν οι ελληνικές αστικές κυβερνήσεις στους παλιννοστούντες πόντιους, όσους έψαξαν εδώ αποκούμπι μετά τις ανατροπές στην ΕΣΣΔ. Χρόνια ολόκληρα, ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» με ρεπορτάζ αναδείκνυε τα προβλήματά τους, την εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία, τα ψέματα των Ελλήνων κυβερνώντων που επίτηδες τους άφηναν σε καθεστώς παρανομίας ή μισονομιμότητας.
Ενδεικτικά:
9 ΜΑΡΤΗ 1999: «Τους είπαν ελάτε στην πατρίδα. Τους έταξαν δουλιά, τώρα τους μιλάνε για επιμόρφωση. Τους έταξαν σπίτι, τώρα τους μιλάνε για προγράμματα αυτοστέγασης. Υποσχέθηκαν μόρφωση για τα παιδιά τους, τους έταξαν... Σήμερα 10 χρόνια με τά την επιστροφή τους στη "μητέρα Ελλάδα", παραμένουν ξένοι, χωρίς δικαιώματα. Οι νεοπρόσφυγες από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, χρόνια τώρα είναι έρμαια των πολιτικών σκοπιμοτήτων και των βρόμικων ψηφοθηρικών παιχνιδιών, όπως άλλωστε και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού (...) Τις κάλπικες υποσχέσεις, τη ρατσιστική συμπεριφορά, τον εμπαιγμό που υφίστανται κατάγγειλαν για άλλη μια φορά κατά τη διάρκεια ημερίδας που πραγματοποιήθηκε (...) με πρωτοβουλία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων».
13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1994: «Σε τρομακτικά ποσοστά φτάνει η ανεργία και η υποαπασχόληση ανάμεσα στους χιλιάδες πρόσφυγες από τη Γεωργία που βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Κι όσοι δουλεύουν δεν καταφέρνουν να πάρουν μεροκάματο πάνω από 3.000 ή το πολύ 4.000 δρχ. αν το πάρουν κι αυτό. Γιατί καθημερινά στον Πανελλήνιο Σύλλογο Παλιννοστούντων Ποντίων από την ΕΣΣΔ φτάνουν πληροφορίες που αναφέρουν πως οι εργοδότες σε πολλές περιπτώσεις δεν καταβάλλουν ούτε και τα ελάχιστα από αυτά που υποσχέθηκαν στους εργαζομένους. Σε όσους ζητάνε το δίκιο τους απαντάνε: "Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε. Είστε παράνομα στην Ελλάδα και η αστυνομία πρώτα εσάς θα πιάσει"».
15 ΦΛΕΒΑΡΗ 2000: «(...) το στεγαστικό βασανίζει 100.000 και πλέον παλιννοστούντες. Οσοι θέλουν να γλιτώσουν από τα ακριβά ενοίκια που τους ζητάνε να πληρώσουν στις υποβαθμισμένες περιοχές της Θεσσαλονίκης, κτίζουν σε φτηνά οικόπεδα εκτός πόλεως, όπως στην Ευκαρπία. Για τα αυθαίρετα αυτά κτίσματα όμως που η ανάγκη τους οδήγησε να χτίσουν, τους ζητά τώρα η Πολιτεία να πληρώσουν 5 και 10 εκατομ. δραχμές. Αδυνατούν φυσικά να καταβάλουν αυτά τα υπέρογκα πρόστιμα και βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, καθώς φοβούνται ότι από στιγμή σε στιγμή θα τους γκρεμίσουν τα σπίτια που έφτιαξαν με χίλιες θυσίες, δανειζόμενοι μάλιστα οι περισσότεροι από τις τράπεζες, όπως κατήγγειλαν οι ίδιοι. Αλλο σοβαρό πρόβλημα είναι αυτό της συνταξιοδότησης. Υπολογίζεται ότι πάνω από 10.000 άτομα, που ήρθαν σε μεγάλη ηλικία στην Ελλάδα, δεν μπορούν να συνταξιοδοτηθούν και αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας».
19 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2000: «Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνεργοι, ζουν σε σπίτια κλουβιά και σε τρώγλες ενώ καλλιτέχνες, ειδικοί επιστήμονες, με εξειδικευμένες γνώσεις εργάζονται σε οικοδομές ή βιοτεχνίες. Αυτό είναι το προφίλ των ομογενών που ήρθαν στη χώρα μας από τη Ρωσία, όπως προκύπτει από πανελλαδική έρευνα της Γενικής Γραμματείας Παλιννοστούντων Ομογενών του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης (...) Σύμφωνα με την έρευνα, το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομογενείς στη χώρα μας είναι η ανεργία. Συγκεκριμένα,το 58% θεωρεί την ανεργία το κύριο πρόβλημα, ένα 25% την έλλειψη ιδιόκτητης κατοικίας και ένα 10% τη μη απόκτηση ελληνικής υπηκοότητας. (...) Οι περισσότεροι δεν απασχολούνται στον τομέα που σπούδασαν ή εργάστηκαν στη χώρα προέλευσής τους. Οπως προκύπτει από την έρευνα, επιστήμονες, καλλιτέχνες και άλλοι εργαζόμενοι με εξειδικευμένες γνώσεις δουλεύουν σε οικοδομές και καθαρίζουν πολυκατοικίες».


Αγριο κυνήγι σε βάρος των μεταναστών
Eurokinissi


Μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις σε βάρος μεταναστών και προσφύγων που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας υλοποιεί τις τελευταίες μέρες η ΕΛ.ΑΣ. κατ' εντολή της συγκυβέρνησης. Τα προβλήματα στο κέντρο της πόλης είναι πράγματι υπαρκτά και ιδιαίτερα οξυμένα. Στην Αθήνα, χρόνια τώρα, δρουν όλα αυτά τα κυκλώματα και η έξαρση αυτής της δράσης είναι μία ακόμα ένδειξη για τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Η διακίνηση ναρκωτικών, η πορνεία, η εκμετάλλευση των μεταναστών από δουλεμπορικά κυκλώματα είναι μια τεράστια οικονομική επιχείρηση, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας. Και πάντα πίσω από το οργανωμένο έγκλημα βρίσκονται μεγάλες επιχειρήσεις. Τι λύσεις θέλει να δώσει η συγκυβέρνηση σε όλα αυτά; Χρησιμοποιεί σαν άλλοθι αυτά τα προβλήματα που είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και ανακοινώνει: Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, ένταση της καταστολής, αυστηρότερες, ακόμα περισσότερες επιχειρήσεις - «σκούπα», συλλήψεις, απελάσεις και άλλα παρόμοια... Μέτρα που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την εγκληματικότητα, αλλά αντίθετα στρέφονται κατά των ανθρώπων του μόχθου.
Η συγκυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη κομμάτων και περιφερειαρχών του κεφαλαίου, σχεδιάζει 30 στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε 10 περιφέρειες της χώρας. Χρόνια τώρα τα δρομολογούν. Λειτουργούν ήδη σε μια σειρά κράτη της ΕΕ και αλλού. Τα έστησαν οι ίδιοι που ευθύνονται για τη μαζική μετανάστευση και προσφυγιά, που ματοκύλισαν λαούς, τους οδήγησαν στη λιμοκτονία και τον ξεριζωμό. Οι ίδιοι που εξαθλιώνουν και ξαναστέλνουν στην ξενιτιά τμήματα του ελληνικού λαού. Που θέλουν τους μετανάστες πάμφθηνο, δίχως δικαιώματα εργατικό δυναμικό για να αυξάνουν τα παρασιτικά κέρδη του κεφαλαίου. Ειδικά στην Ελλάδα συγκυβέρνηση και συνοδοιπόροι της σκοπεύουν να φυλακίσουν μαζικά ανθρώπους (ακόμη και πρόσφυγες που ζήτησαν άσυλο), υπό απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, ενώ οι περισσότεροι θέλουν να πάνε αλλού στην ΕΕ μα εγκλωβίζονται εδώ ελέω Σένγκεν και «Δουβλίνου ΙΙ». Ακολούθως να τους διώξουν.
Τα στρατόπεδα (συνολικά τα κατασταλτικά μέτρα σε βάρος μεταναστών και προσφύγων - FRONTEX, ευρωπαϊκό σύστημα επιτήρησης συνόρων, φράκτης στον Εβρο, επιχειρήσεις «σκούπα» κ.ά.) είναι πτυχές της γενικότερης ανελέητης επίθεσης στα δικαιώματα συνολικά ντόπιων και ξένων εργαζομένων, κάθε άλλο παρά στοχεύουν στην ανακούφιση από τα προβλήματά τους. Μαζική μετανάστευση και φαινόμενα εγκληματικότητας που σκόπιμα επιχειρούν οι μηχανισμοί του αστικού κράτους να τα συνδέσουν αποκλειστικά με τους μετανάστες, είναι σύμφυτα με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό, εντείνονται από τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και την κρίση του συστήματος, δε λύνονται με μέτρα καταστολής, στρατόπεδα και φράκτες, από τους υποστηρικτές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. 
Την ίδια στιγμή, διόλου τυχαία μα αλληλένδετα, παρουσιάζουν «προτάσεις» για περιορισμό έως απαγόρευση διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Χαρακτηριστικά αύριο Δευτέρα ο - εκλεγμένος με στήριξη ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/Οικολόγων - δήμαρχος Αθήνας παρουσιάζει τη δική του τέτοια πρόταση, ουσιαστικά μεταφέρει αιτήματα εμποροβιομηχάνων και μεγαλοξενοδόχων, με πρόσχημα το «πλήγμα» που δέχονται καταστηματάρχες από προβοκάτσιες, στημένα επεισόδια και «παρεμπόριο». Μέγα θράσος να κάνουν «γαργάρα» τα άγρια μέτρα ΕΕ/συγκυβέρνησης σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων, τα συνεχή χαράτσια, τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος, τη φορολόγηση των επαγγελματιών, τα μεγαθήρια των πολυεθνικών που πνίγουν τα μικρομάγαζα σπέρνοντας χιλιάδες «λουκέτα». Επιπρόσθετα, δίνουν κίνητρα σε ομίλους που αγόρασαν ή θέλουν να αγοράσουν, σχεδόν τζάμπα εκατοντάδες απαξιωμένα ακίνητα, ακολούθως να αναπτύξουν τουριστικές και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες σε Κεραμεικό, Μεταξουργείο, άλλες περιοχές του κέντρου.
Η πρόταση του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ έχοντας πάρει σαφή θέση εδώ και καιρό απέναντι στο ζήτημα, μέσα στην εβδομάδα και με αφορμή τη συζήτηση για τους μετανάστες, υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ξανά ότι:
«Η πρόθεση της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ/ΝΔ να δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης πρέπει να συναντήσει τη σθεναρή αντίσταση του λαού. Αποτελεί πλευρά της γενικότερης ανελέητης επίθεσης στα δικαιώματα ντόπιων και ξένων εργαζομένων και δεν στοχεύει στην ανακούφιση από τα εκρηκτικά προβλήματά τους. Οσοι προσκυνούν το θεό του καπιταλιστικού κέρδους, δεν θέλουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα, την πορνεία, τα ναρκωτικά και το κλείσιμο των μικρομάγαζων. Τις περιοχές που θα "καθαρίσουν" από τους μετανάστες θα τις παραδώσουν για εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο. Θέλουν να απαλλαγούν από τις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις του λαϊκού κινήματος. Οι επιχειρήσεις "σκούπα", οι μαζικές συλλήψεις και απελάσεις των μεταναστών θα συνοδευτούν με ένταση της τρομοκρατίας και καταστολής, χτύπημα των δικαιωμάτων ντόπιων όσο και ξένων εργαζομένων.
Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ χτυπάει τις ίδιες τις αιτίες της μαζικής μετανάστευσης, της εγκληματικότητας, των κοινωνικών φαινομένων που δείχνουν τη σαπίλα του καπιταλισμού και εντείνονται με την κρίση και τα αδιέξοδά του. Με την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία προς όφελος του λαού, τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα χτυπηθούν οι ρίζες του σύγχρονου δουλεμπόριου, της μαύρης εργασίας, της πορνείας και της καταπάτησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος για τους παραγωγούς του πλούτου.
Το Κόμμα καλεί τους εργαζόμενους, με τη δράση και την ψήφο τους, να τιμωρήσουν εκείνους που ευθύνονται για τη δημιουργία όλο και περισσότερων εκρηκτικών κοινωνικών προβλημάτων, που έχουν βυθίσει στην ανασφάλεια τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Καλεί Ελληνες και ξένους, να παλέψουν ενωμένοι, διεκδικώντας άμεσα:
Να ματαιωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης για δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών.
Να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς ανοιχτοί και δημόσιοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων, όπου θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Να υπάρξει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
Να δοθεί άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων.
Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ. Ανυπακοή στη Συνθήκη Σένγκεν και τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ της ΕΕ.
Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).
Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές σε ξένες χώρες.
Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα και να έχουν πλήρη εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα».
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ
 Αναρτήθηκε απο  bandiera rossa

Ρεαλισμός & βαρβαρότητα!Θύμιος ΚAΛΑΜΟΥΚΗΣ(ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ)


Ρεαλισμός & βαρβαρότητα!Θύμιος ΚAΛΑΜΟΥΚΗΣ(ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ) 


«Δεν είναι ρεαλιστική πρόταση», είναι η φράση που ακούγεται συνεχώς, από αυτούς  που ονομάζουν ρεαλισμό την σημερινή κατάντια. Απορρίπτουν, οτιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε υπόνοια αμφισβήτησης του μνημονίου και της υποταγής σε αυτό και όταν διατυπώνεις μισό επιχείρημα προς την άλλη κατεύθυνση, έντρομοι απαντούν ότι όλα αυτά δεν είναι ρεαλιστικά.


 Και γιατί  ο στόχος μιας κοινωνίας, το όραμα, οι επιδιώξεις της, πρέπει να είναι ρεαλιστικά; Γιατί  η κοινωνία και η καθημερινή ζωή να συμβαδίζουν με τον ρεαλισμό και όχι με το μη ρεαλιστικό; Με το ανέφικτο, το άπιαστο, το ιδεατό;  Όσες κοινωνίες προχώρησαν, το έκαναν επειδή κινήθηκαν αντισυμβατικά, έβαλαν μεγάλους στόχους και τους πάλεψαν. Απομόνωσαν τους ρεαλιστές και τους πεζούς  και στεγνούς στόχους τους.


Αλλά τι εννοούν μη ρεαλιστικό οι υποταγμένοι στην μνημονιακή ρεαλιστικότητα; Γι αυτούς ρεαλιστικό είναι οι μισθοί των 400 σήμερα και των 300 σε δυο μήνες, την ίδια ώρα που η δόση του δανείου είναι 400 ή 500 ευρώ. Ρεαλιστικό είναι η σύνταξη να φτάσει στα 250. Ρεαλιστικό είναι το πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι. Ρεαλιστικό είναι να τα βλέπεις όλα μαύρα, χωρίς κανένα διέξοδο 

 και ταυτόχρονα να μην αντιδράς, σχεδόν ούτε να σκέφτεσαι, την όποια αμφισβήτηση. Ρεαλιστικό είναι οι ευρωπαίοι να λένε στους Έλληνες τι να ψηφίσουν. Καιρεαλιστικό είναι να βυσσοδομούν σε μια κοινωνία, έχοντας το θράσος να ζητούν και να προτείνουν  και άλλα πακέτα μέτρων ενώ έχουν αποτύχει φριχτά όλα τα προηγούμενα.


Αν όλα αυτά και άλλα τόσα είναι ρεαλιστικά, ευτυχώς που πετάω στα σύννεφα. Ευτυχώς που δεν είμαι ρεαλιστής,  ευτυχώς που κάθε μέρα που περνά με κάνουν πιο ονειροπόλο, γιατί αυτοί ρεαλισμό θεωρούν να διαλέγεις εσύ το όπλο που θα σε εκτελέσουν, να τους ευχαριστείς για την εκτέλεση, να τους ζητάς συγνώμη εκ των προτέρων και αν γίνεται και εκ των υστέρων… (αυτό το θεωρούν και δημοκρατία).


Ευτυχώς είναι πολλοί αυτοί που έχουν πια αντιληφθεί, τι σημαίνει ο ρεαλισμός των αδίστακτων γνωστών και άγνωστων ξεπουλημένων και ξεφτιλισμένων  μηρυκαστικών. Ευτυχώς που ο μη ρεαλισμός προβάλει πια ως μονόδρομος, ως πιθανή διέξοδος, ως κάτι που αξίζει να δοκιμαστεί.


Ευτυχώς που η μη ρεαλιστική πλευρά του μυαλού, έχει εξεγερθεί και κανονίζει συμμαχία με την ιστορία. Και ευτυχώς που οι μη ρεαλιστές ξεσηκώθηκαν στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία και αλλού. Γιατί ο μη ρεαλισμός, σε αντίθεση με τον ρεαλισμό, θέλει παρέα. Το πιο ρεαλιστικό σήμερα είναι να απορρίψεις τον ρεαλισμό τους, να οραματιστείς το πιο ακραίο και να το υλοποιήσεις. Να τους καταργήσεις.


Το πιο ρεαλιστικό σήμερα είναι να μην είσαι ρεαλιστής.


.


 Από  redwave  

ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΧΑΡΑ. Η πρώτη νίκη της εργατικής τάξης στη Κρήτη μέσα στη καρδιά του εργασιακού μεσαίωνα.


ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΧΑΡΑ. Η πρώτη νίκη της εργατικής τάξης στη Κρήτη μέσα στη καρδιά του εργασιακού μεσαίωνα.


 Οι εργαζόμενοι στην Αριάδνη ΑΕΒΕ είναι νικητές!


ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΙΑΔΝΗ ΑΕΒΕ 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 70 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ!

Οι εργαζόμενοι στην Αριάδνη ΑΕΒΕ είναι νικητές!
Ο απεργιακός τους αγώνας που ξεκίνησε στις 13-1-2012 με βασικά αιτήματα να παρθεί πίσω η εκ περιτροπής εργασία και να εξασφαλιστούν τα δικαιώματα των συναδέλφων ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 23-3-2012,μετά από 70 μέρες σκληρής μάχης.
Αυτούς τους 2 ½ μήνες οι εργαζόμενοι έδωσαν μια σκληρή, παλικαρίσια και ιστορική για τα
δεδομένα του Ηρακλείου απεργιακή μάχη που συγκίνησε τους εργαζόμενους όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και πανελλαδικά. Όρθωσαν το ανάστημα τους κόντρα στους ντόπιους μεγαλεμπόρους- προμηθευτές, κουρέλιασαν την αντεργατική νομοθεσία για την εκ περιτροπής εργασία, απέρριψαν την πρόταση της επιχείρησης να παραιτηθούν και να χάσουν όλα τα δικαιώματα τους, έμαθαν ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί τους. Στο πλευρό τους καθημερινά με όλες του τις δυνάμεις στάθηκε το σωματείο μας και το ΠΑΜΕ. Ο αγώνας τους αποτελεί παρακαταθήκη για όλη την εργατική τάξη της χώρας μας και ειδικά για τους εργαζόμενους του Ηρακλείου.
Όλους αυτούς τους μήνες που οι απεργοί αταλάντευτα, με δύσκολες καιρικές και άλλες συνθήκες, στέκονταν έξω από την πύλη της επιχείρησης, η εργοδοσία εξαπέλυσε εναντίον τους μια επίθεση άνευ προηγουμένου. Με εκβιασμούς, απειλές αλλά και καλοπιάσματα, με λυσσασμένη επίθεση στο σωματείο μας  και το ΠΑΜΕ στοχεύοντας στο να μας απομακρύνουν από τους συναδέλφους, με το βασικό επιχείρημα των εργοδοτών ότι οι απεργίες και οι αγώνες κλείνουν τις επιχειρήσεις, προσπάθησαν να διασπάσουν και να διαλύσουν την απεργία. Όλες οι προσπάθειες τους έπεσαν στο κενό.
Οι εργαζόμενοι, μέσα από τη σωματειακή τους επιτροπή μαζί με το σωματείο μας, αποκάλυψαν τα σχέδια και απάντησαν σε όλα τα ψέματα και τις συκοφαντίες  της εργοδοσίας και των παρατρεχάμενων της. Στους εκβιασμούς, τις απειλές και τα τσιράκια της εργοδοσίας απάντησαν με ενωτικό, συλλογικό αγώνα όπου κανένας συνάδελφος δεν περίσσευε. Με τακτικές Γενικές Συνελεύσεις αποφάσιζαν και σχεδίαζαν τα βήματα τους: αποκλεισμούς των καταστημάτων της Α. Ε., παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο, συνεντεύξεις και καθημερινά δελτία τύπου. Η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου διοργάνωσε 3 συλλαλητήρια αλληλεγγύης στους απεργούς,  5 παρεμβάσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας, καθημερινές ανακοινώσεις. Το ΠΑΜΕ μαζί με τις Λαϊκές Επιτροπές Μαλεβιζίου, Αλικαρνασσού και τις επιτροπές κατοίκων Νοτίων Συνοικιών και Γοργολαίνη οργάνωσαν την αλληλεγγύη που εκφράστηκε με καθημερινή παρουσία στην απεργία αλλά και με οικονομική και υλική βοήθεια. Το ΜΑΣ με καθημερινή παρουσία εμψύχωσε τους απεργούς.
Στη λυσσασμένη επίθεση που δέχτηκε το σωματείο μας και το ΠΑΜΕ από την εργοδοσία αλλά και το ΕΚΗ με καρμπόν επιχειρήματα περί έμμισθων του ΚΚΕ και καθοδηγούμενων αγώνων , οι εργαζόμενοι απάντησαν αναπτύσσοντας ακόμα πιο στενούς δεσμούς με το σωματείο και το ΠΑΜΕ, αναγνωρίζοντας δημόσια αλλά και με αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων  την καταλυτική συμβολή του σωματείου και του ΠΑΜΕ στην οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας.
Στο επιχείρημα της εργοδοσίας ότι δήθεν καταβάλει προσπάθειες να σώσει τις θέσεις εργασίας – την ίδια ώρα που μετέφερε μέσω του γραμματέα του ΕΚΗ πρόταση να απολυθούν και οι 59 εργαζόμενοι και να μοιραστούν 100,000€ (ενώ οι αποζημιώσεις ξεπερνούσαν τις 500,000€)- και ότι οι απεργίες κλείνουν τις επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι απάντησαν με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα και αποκάλυψαν τα σχέδια της διοίκησης. Σχέδια τα οποία είχαν σαν στόχο να νεκρώσουν την Αριάδνη ΑΕΒΕ με επόμενο θύμα την Αριάδνη ΑΕ, να ξεφορτωθούν τους εργαζόμενους και να ιδρύσουν μια νέα εταιρεία- την Νέα Αριάδνη- που θα εκμεταλλεύεται το πελατολόγιο και τις εγκαταστάσεις της Αριάδνης. Να ποιοι κλείνουν ή οδηγούν στο κλείσιμο  τις επιχειρήσεις! Και μάλιστα τέτοιες επιχειρήσεις όπως η Αριάδνη! Θυμίζουμε ότι ο όμιλος αυτός αποτελούσε, και αποτελεί ακόμα, μια δυναμική παρουσία στον κλάδο του εμπορίου τροφίμων στην Κρήτη. Με επίσημα στοιχεία μέχρι και το 2009 ο ετήσιος τζίρος έφτανε στα 69 εκ ευρώ για την ΑΕΒΕ και 100 εκ ευρώ για τα καταστήματα ενώ σήμερα εμφανίζεται να χρωστάει- σύμφωνα με την σημερινή διοίκηση – 50 εκ. ευρώ περίπου!
Σημαντική συμβολή στην ταξική πάλη,  εκτός από την εμπειρία και τα συμπεράσματα της ίδιας της απεργίας, αποτελεί ο ρόλος τους εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο.  Με πρωταγωνιστές τον πρόεδρο και το γραμματέα του ΕΚΗ- Σ. Βαρδάκη και Στ. Βοργιά (στελέχη της ΠΑΣΚΕ της παράταξης του ΠΑΣΟΚ) - η εργοδοσία προσπάθησε να υλοποιήσει τα σχέδια της. Έβαλαν τα δυνατά τους για να χτυπήσουν την απεργία πριν να ξεκινήσει – τι θα κερδίσετε, τίποτα δεν θα κάνετε- κάτω από την πίεση και την κατακραυγή των εργαζομένων στήριξαν την απόφαση του σωματείου μας για 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες , με αποκορύφωμα την πρόταση της εργοδοσίας που μετέφερε ο ίδιος ο γραμματέας του ΕΚΗ μετά από μυστική συνάντηση του με την διοίκηση για να απολυθούν όλοι και να μοιραστούν 100,000€! Αλλά εκεί που έδωσαν ρέστα ήταν στον αντικομουνιστικό λίβελο που εξαπέλυσαν ενάντια στο σωματείο και το ΠΑΜΕ με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που διατύπωνε και η εργοδοσία! Τέτοια ταύτιση απόψεων!
Ο αγώνας που πραγματοποιήθηκε στην Αριάδνη ΑΕΒΕ αποτελεί για το σωματείο μας αλλά και για όλη την εργατική τάξη μεγάλο σχολείο και μεγάλο εφόδιο ώστε ακόμα πιο έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε την αντεργατική λαίλαπα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς , ξεχωρίζοντας τους φίλους από τους εχθρούς σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ και το σωματείο μας, να υψώσουμε αγωνιστικό ανάστημα.
Η Αριάδνη αποτελεί μια μικρογραφία της γενικότερης κρίσης που δημιούργησε το κεφάλαιο επειδή ακριβώς κυνηγάει το κέρδος  και καλεί τους εργαζόμενους- όπως και εδώ- να πληρώσουν την κρίση αυτή με μειώσεις μισθών , απολύσεις και ελαστικές μορφές εργασίας. Σε αυτή  την προσπάθεια το κεφάλαιο έχει το προσωπικό του: από τη μια το πολιτικό προσωπικό, τα κόμματά του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ , που εναλλάσσονται ή συγκυβερνούν προκειμένου να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των μεγαλεμπόρων, βιομηχάνων, εφοπλιστών και λοιπών. Και από την άλλη έχουν αυτούς που καλλιεργούν αυταπάτες στους εργαζόμενους  περί δήθεν εξανθρώπισης του καπιταλισμού ή καλύτερης διαχείρισής του (ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ κλπ) κρύβοντας την αλήθεια ότι χωρίς ριζικές ανατροπές, χωρίς την κατάργηση της εκμετάλλευσης δεν πρόκειται ποτέ οι εργαζόμενοι να καρπωθούν τον πλούτο που παράγουν. Σημαντική συμβολή έχει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός που κάνει κάθε προσπάθεια να απομακρύνει τους εργαζόμενους από τα σωματεία, να βάλει εμπόδια στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και φυσικά να ρίξει λάσπη και αντικομουνισμό στο συνεπές ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΠΑΜΕ.
Όμως οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, οι γυναίκες έχουν το δικό τους μέτωπο κόντρα σε αυτό το Μαύρο Μέτωπο: το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο που καλεί σε οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία να αλλάξουμε τους συσχετισμούς υπέρ των εργατών και όχι των εργατοπατέρων, κόντρα στα μονοπώλια και τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες.
Οι θυσίες του αγώνα είναι ασύγκριτα μικρότερες από τις θυσίες για να πλουτίζουν μια χούφτα παράσιτα.
ΟΛΟΙ,  ΛΟΙΠΟΝ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!
Καλούμε σε συναγερμό και επαγρύπνηση τους συναδέλφους μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς του κλάδου μας. Να μην περάσουν πουθενά μειώσεις, ατομικές συμβάσεις, απολύσεις. Να υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια τις Συλλογικές Συμβάσεις! Κάθε χώρος δουλειάς κάστρο αγώνα όπως στη Χαλυβουργία, όπως στην Αριάδνη, όπως σήμερα στο εργοστάσιο ανακύκλωσης στη ΒΙΠΕ (ΕΠΑΝΑ ΑΕ) όπου οι εργαζόμενοι με τη στήριξη του σωματείου μας του ΠΑΜΕ βρίσκονται ήδη στην 3η μέρα απεργίας!
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ- ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ!
ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ ΘΑ ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΩ – ΚΑΤΩ!

Η ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΙΥΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΙΑΔΝΗ ΑΕΒΕ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Αναδημοσίευση από REDFLY PLANET

TOP READ