6 Απρ 2016

Οδός Παπασταύρου

 Οδός Παπασταύρου

Ομολογώ πως έχω πιάσει κάποιες φορές τον εαυτό μου να είναι κάπως επιφυλακτικός απέναντι στο τρολάρισμα κατά του Άδωνη Γεωργιάδη. Όχι γιατί δεν είναι πολιτικό σίχαμα (κατά το "μπασκετικό σίχαμα" που είχε εισαγάγει ως όρο για το Ναβάρο ο Συρίγος). Αλλά αφενός γιατί εκτός από γραφικός είναι κι επικίνδυνος -δεν πρέπει να μας διαφεύγει αυτό. Κι αφετέρου γιατί η διαφοροποίηση από την επικίνδυνη γραφικότητά του είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου που μπορεί να το κάνουν όλοι, ακόμα και πολιτικά σιχάματα άλλης απόχρωσης, που κερδίζουν έτσι κάλπικα κι ανέξοδα παράσημα αριστεροφροσύνης. Κι αυτό βασικά είναι το τελευταίο καταφύγιο που τους έχει απομείνει. Για αυτό χρειάζονται τον Άδωνη, όσο τους χρειάζεται κι αυτός, για να αναπαράγουν από κοινού στο διηνεκές ένα στημένο δίπολο. Με ποιο κριτήριο δηλ είναι προτιμότερος ο Κοτζιάς που έδειξε χτες πόσα κιλά μ-λ-κας είναι,

Παρόλα αυτά, την ατάκα του (aka λεκτική ρητορική υπερβολή) για τον ευεργέτη Παπασταύρου, που αν ήμασταν σοβαρή χώρα, θα δίναμε το όνομά του σε κάποιον δρόμο, για τον τιμήσουμε (το δρόμο βασικά, όχι τον Παπασταύρου) είναι από αυτές που δεν μπορεί κανείς να την ξεπεράσει εύκολα. Αν τη συνδέσουμε μάλιστα με την πρόσφατη θανατηφόρα ατάκα του Σαμαρά, μακάρι να είχαμε δέκα Παπασταύρου (κάτι σαν τους έντεκα Ζαφειρίου που ήθελε στην ενδεκάδα ο Άγγελος), φαντάζομαι πως πρέπει να δεκαπλασιαστούν και οι δρόμοι με το όνομά του -ένας τουλάχιστον σε κάθε μεγάλη πόλη (με τη Λάρισα μάλιστα να πρωτοπορεί, έχοντας ήδη μια οδό Παπασταύρου, όπως προκύπτει από ένα γρήγορο γκουγκλάρισμα).

Όπως για παράδειγμα με το Βενιζέλο, που υπάρχει παντού, σαν τον Κεμάλ στην άλλη όχθη του Αιγαίου, αφού περάσεις πάνω από τα αναβλύζοντα πτώματα, και βρίσκεται πάντα μπροστά σου, εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι την πάτησε και μια σφισσα, που προσπαθούσε να βρει κάποτε την οδό Πανεπιστημίου, ενώ την περπατούσε, αλλά δεν το ήξερε, γιατί οι οδοδείκτες έγραφαν Ελ. Βενιζέλου.

Πιάνοντας βέβαια το Βενιζέλο και τη μεγαλόνησο, θυμάται κανείς συνειρμικά πως έχει, πλάι στις άλλες τις ιδιαιτερότητες, το ωραίο σύστημα οδοσήμανσης με τις ιστορικές επεξηγήσεις, πχ Βενιζέλος - Έλληνας πρωθυπουργός, Γρηγόρης Λαμπράκης -μαραθωνοδρόμος (sic) και πάει λέγοντας. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς τι ακριβώς θα ανέφερε ως ιδιότητα η αντίστοιχη πινακίδα στη μελλοντική οδό Παπασταύρου. Πχ οφσοράς - ευεργέτης.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς βέβαια, οι δρόμοι των ελληνικών πόλεων είναι γεμάτοι από το πολιτικό σινάφι του Παπασταύρου και των ομοίων του ή άλλων ακόμα χειρότερων. Ξεκινώντας πχ από τους βασιλιάδες και τα πριγκιπόπουλα που μπορεί να δυσκολεύεσαι να τα θυμηθείς ως ιστορικά πρόσωπα (πόσοι γνωρίζουν σήμερα ποια ήταν και τι ρόλο έπαιξε ιστορικά η Αλεξάνδρα), αλλά έχουν γεμίσει το κέντρο των μεγάλων πόλεων με τα ονόματά τους -και μάλιστα μεγάλους, κεντρικούς δρόμους και λεωφόρους, γιατί δεν μπορούν να βολευτούν με τίποτα λιγότερο. Παίζει ένα ρόλο βέβαια το πότε έγιναν τα βαφτίσια των περισσότερων δρόμων, εν μέσω βασιλείας και μαύρης μαυρίλας από πολιτική άποψη. Αλλά και η χαρακτηριστική απροθυμία των μετέπειτα "δημοκρατικών" αρχών να προχωρήσουν σε κάποια μετονομασία.

Κι όπου αυτό έγινε σαν εξαίρεση στον κανόνα, παίζει ένα ρόλο κι η δύναμη της συνήθειας. Οι Αθηναίοι πχ δε συνήθισαν ποτέ να λένε πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως αυτήν που έμαθαν ως πλατεία Κοτζιά, απ' το δήμαρχο Αθηνών επί Μεταξά. Γι' αυτό πάντα συμπληρώνεται το όνομά της, ακόμα και σε δικά μας καλέσματα κι αφίσες για κάποια πορεία, μη μείνει με την απορία και ψάχνεται αυτός που θα τη διαβάσει.

Στη Θεσσαλονίκη οι παλιότεροι δυσκολεύονται (ή δε θέλουν) να πούνε τον κεντρικό δρόμο της Άνω Τούμπας ως Γρηγορίου Λαμπράκη (ο γνωστός... μαραθωνοδρόμος) και επιμένουν στο Κονίτσης (από την εκεί μάχη). Το ίδιο συμβαίνει με τη Σβώλου, (δεν ήταν δα κάποιος ριζοσπάστης αριστερός, αλλά έχει τη ρετσινιά του συνοδοιπόρου) που παλιά λεγόταν πρίγκηπος Νικολάου. Προσωπικά ελπίζω να επικρατήσει η ίδια λογική και με τη Νέα Εγνατία, που αρνούμαι να την καταχωρίσω στη μνήμη μου ως Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως αρνούμαι να πω Σούπερ Λιγκ την Α' Εθνική που αγαπήσαμε, κι ας μη με έχουν πάρει και τόσο τα χρόνια, για να μπορώ να επικαλεστώ τα βιώματα μιας ζωής, παρά μόνο τα παιδικά (που είναι και τα πιο σημαντικά, ίσως).

Επίσης, οι Χανιώτες συμπατριώτες που είναι κι αγύριστα κρητικά κεφάλια, αναφέρουν ακόμα έναν κεντρικό δρόμο ως Λεωφόρο Δημοκρατίας κι αρνούνται να τη στήσουν στο απόσπασμα, για να την αποκαλέσουν Ανδρέα Παπανδρέου. Ο νονός που έκανε τα βαφτίσια πάντως είχε κέφι και φαντασία, αφού διάλεξε να πει μια κάθετο της (ας την πούμε) Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και να τιμήσει το γνωστό Χανιώτη Δρακουμέλ, ενώ είναι ακόμα εν ζωή (που είναι εξαιρετικά σπάνιο, από όσο μπορώ να ξέρω).

Σε κάθε περίπτωση, τα περισσότερα ονόματα είναι παρμένα από το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης του μεσοπολέμου, γεφυρώνοντας αναδρομικά το υποτιθέμενο χάσμα μεταξύ βενιζελικών και φιλοβασιλικών και τιμώντας έτσι μια σειρά καθάρματα, που είχαν καθίσει επί χρόνια στο σβέρκο του λαού μας.

Στον αντίποδα, οι μόνες οδοί που παραπέμπουν στις δικές μας μεγάλες φυσιογνωμίες, είναι είτε στις γενέτειρές τους (πχ στην Αμαλιάδα για τον Μπελογιάννη, στο Βόλο για το πρώτο Εργατικό Κέντρο στην Ελλάδα, κοκ) είτε σε κάποιους δικούς μας δήμους-προπύργια (δυτικά πχ μπορεί να βρει κανείς την οδό Βελουχιώτη την οδό Στέφανου Σαράφη, κοκ). Καμία σχέση βέβαια με την οδό Στάλινγκραντ και άλλα εξίσου εντυπωσιακά ονόματα στους κόκκινους δήμους της Ιταλίας, το μοναδικό που έμεινε να μαρτυρεί ότι υπήρχε κάποτε ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα σε αυτή τη χώρα. Και ευτυχώς που δεν μπορούν να αναθεωρήσουν και τα ονόματα των δρόμων που βάφτισαν κάποτε, μαζί με όλα τα άλλα, που άφησαν μια για πάντα πίσω τους, πριν περάσουν στην αντίπερα ταξική όχθη...

Υγ: όχι πως μου αρέσει, αλλά λες να το έγραψαν για εμάς;


TETAΡΤΗ ΜΕΡΑ ,ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ - ΚΟΡΙΝΘΟΣ

TETAΡΤΗ ΜΕΡΑ ,ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ - ΚΟΡΙΝΘΟΣ







Ξεκίνησε η τέταρτη μέρα της μεγάλης πορείας για την ανεργία από την Πάτρα ως την Αθήνα. Την Τρίτη το βράδυ οι οδοιπόροι διανυκτέρευσαν στο Ξυλόκαστρο και σήμερα ξεκίνησαν την πορεία για την Κόρινθο, μια διαδρομή 33,8 χλμ, όπου και θα διανυκτερεύσουν.
Ενδιάμεσα θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις υποδοχής από το Δήμο Σικυωνίων (Κιάτο) και από το Δήμο Βέλου Βόχας.
Στην Κόρινθο θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση από το Εργατικό Κέντρο Κορίνθου, το Δήμο Κορινθίων, τα Σωματεία και τους φορείς της περιοχής.

Εκδήλωση στο Ξυλόκαστρο

Την Τρίτη το βράδυ ο λαϊκός κόσμος στο Ξυλόκαστρο υποδέχτηκε την πορεία με τον πιο ζεστό ως τώρα τρόπο, λίγο πριν η μέρα ολοκληρωθεί με μια πολύ μεγάλη συναυλία στο θέατρο «Άγγελος Σικελιανός». Η εκδήλωση αυτή, που έδωσε κουράγιο και δύναμη για τη συνέχεια ως και το Σύνταγμα, θα μείνει αξέχαστη σε όσους την παρακολούθησαν.
Σ' ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπά της, με την είσοδο της πορείας στο θέατρο το συγκρότημα«Ρωμιοσύνη» καλωσορίζει από σκηνής τον κατάκοπο κόσμο: «Εμείς είμαστε οι εργάτες, εμείς είμαστε η φωτιά, φέρνουμε εμείς τη λευτεριά!». Λίγο αργότερα για το άνοιγμα της εκδήλωσης τη σκυτάλη παίρνει η χορωδία της «Φιλαρμονίας». Οι αγγελικές φωνές της θυμίζουν ότι «ο βασιλιάς καινούργιες χώρες θα κατακτήσει, γι΄αυτό και το παλάτι του φτωχού θε να γκρεμίσει». Τη σκυτάλη για το βασικό μέρος της συναυλίας, που διήρκεσε περισσότερες από 2 ώρες, παίρνει το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» που πραγματοποιεί ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό σε μοναδικές στιγμές από την ιστορία της εργατικής τάξης, αλλά και της μετανάστευσης και προσφυγιάς.
Πολλά τα όμορφα στιγμιότυπα: Όταν ο Γ. Σαρρής, που χθες περπάτησε το κομμάτι της διαδρομής, ανεβαίνει στη σκηνή για να τραγουδήσει μαζί με το συγκρότημα κι όταν στο τέλος της συναυλίας όλος ο κόσμος όρθιος τραγουδάει μαζί με το συγκρότημα: «Και να, αδερφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα. Δε χρειάζονται περισσότερα». «Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα». Συνεχίζουμε...  |


 Γιώργος Σαρρής
"Tι πιο όμορφο από το να συμμετέχεις σε κάτι σπουδαίο, σε μια πραγματικά ιστορική στιγμή μαζί με απλούς ανθρώπους που παλεύουν για τη ζωή τους.
Εμπειρία ζωής αλλά και χαρά και τιμή που βάδισα μαζί με τους οδοιπόρους της μεγάλης πορεία ανέργων όλη τη μερα χθες!
(Οι φωτο από την πορεία αλλά και τα διαλείμματα ξεκούρασης.)
Την Κυριακή στην Αθήνα το μεγάλο συλλαλητήριο για την υποδοχή τους στο Σύνταγμα στις 6μμ και μεγάλη συναυλία! Σκεφτείτε το... Κανενας θεατής στο έγκλημα. Η ανεργία είναι ντροπή!"






Σποτ για την πορεία 




ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΟΔΟΙΠΟΡΩΝ ΣΤΟ ΚΙΑΤΟ 

Όσο η μεγάλη πορεία για την ανεργία πλησιάζει στην Αθήνα και στη μεγάλη κορύφωση της, στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Κυριακή το απόγευμα, τόσο πιο θερμή γίνεται η υποδοχή του κόσμου. Η πρωτοβουλία αυτή του δήμου Πάτρας «έχει συμπαρασύρει και όλους τους δήμους στο διάβα της. όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε σε έναν από τους χαιρετισμούς στο Κιάτο, τον πρώτο σταθμό της σημερινής διαδρομής που θα ολοκληρωθεί αργά το απόγευμα στην Κόρινθο.
Στην είσοδο της πόλης, στον «Πευκώνα» οι διαδηλωτές παίρνουν μια σύντομη ανάσα δροσιάς στο πάρκο με τα πεύκα και ενώνονται με εκείνους που περιμένουν στο σημείο για να μπουν όλοι μαζί στο κέντρο της πόλης, κάπου 2 χλμ μακρυά. Μπαίνοντας στην πόλη, οι στιγμές είναι συγκινητικές: κόσμος έξω στα δεκάδες μικρομάγαζα, στα μανάβικα, τα καφενεία, τα συνεργεία, τα καταστήματα με τα σιδηρικά. Σε ένα φούρνο, με τις αλευρωμένες ποδιές έχουν βγει έξω όλοι οι εργαζόμενοι και χειροκροτάνε. Μια γυναίκα πάνω στο ποδήλατο γνέφει με το χέρι. Το ίδιο και άλλες από τα μπαλκόνια πάνω από τις απλωμένες μπουγάδες. Από παντού ακούς ένα «καλώς τα παιδιά μας», «μπράβο δήμαρχε», «μπράβο παιδιά». Η πορεία ανταποδίδει το χαιρετισμό με απανωτά συνθήματα «Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία», «Εργάτη μπορείς και αν το καταλάβεις, θα γίνεις ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγεις», «εδώ, εδώ, μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δε ζούμε με 400 ευρώ». Στα δυο αυτά χιλιόμετρα ως την κεντρική πλατεία μπροστά στο δημαρχείο, όπου έγιναν οι χαιρετισμοί η πορεία “φουσκώνει”, σχεδόν διπλασιάζεται.
Αυτή η πορεία είναι μια μεγάλη εξόρμηση που απ' όπου περνάει σπάει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρεία, προσπερνάει λυτούς και δεμένους που χουν ξαμολυθεί εναντίον της, δίνει ανάσα και αισιοδοξία στο λαό.




συνεχής ανταπόκριση απο το πορτάλ του 902

Ενοχλήθηκαν οι αυτόκλητοι "πορτιέρηδες"

Ενοχλήθηκαν οι αυτόκλητοι "πορτιέρηδες"

gallery thumbnail
Εχουμε ξαναγράψει για την αυτοαποκαλούμενη «Παμπειραϊκή πρωτοβουλία υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών», που σαν «πορτιέρης» στο λιμάνι του Πειραιά είχε προσπαθήσει να παρεμποδίσει την έκφραση της έμπρακτης ταξικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες από Λαϊκές Επιτροπές και σωματεία. Από χτες, όμως, απαιτούν με θράσος να αποχωρήσουν από το λιμάνι τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και πραγματοποιούν εξόρμηση στους αυτοσχέδιους καταυλισμούς. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να απειλήσουν μέλη των σωματείων ότι, αν δεν κατεβάσουν τις σημαίες του ΠΑΜΕ από το κιόσκι τους, «θα επιληφθούν οι αρχές».
Στα επίμονα ερωτήματα των συνδικαλιστών με ποιο δικαίωμα εμποδίζουν τα σωματεία να απευθύνονται στους πρόσφυγες, η απάντηση μέλους της «πρωτοβουλίας» ότι ...«κάποτε ήταν στο ΚΚΕ» (!) μόνο γέλια προκαλεί. Οι προκλήσεις συνεχίστηκαν και από άλλο μέλος της «πρωτοβουλίας», που απαίτησε την αποχώρηση των συνδικάτων ισχυριζόμενο ότι είναι ενάντια στην «κομματικοποίηση». Τα λένε αυτά οι εκπρόσωποι ενός «φορέα», στον οποίο ανάμεσα σε άλλους συμμετέχει το «Λιμάνι της Αγωνίας», δηλαδή η δημοτική παράταξη με την οποία συμμετείχε στις τοπικές εκλογές ως επικεφαλής ο σημερινός υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσας!
Γι' αυτό, άλλωστε, ο καημός τους για την ...«κομματικοποίηση» πήγε περίπατο, όταν η τελευταία αναγκάστηκε από τη συζήτηση να υπερασπιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του, λέγοντας ότι «τουλάχιστον η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί». Και η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί: Υλοποιεί την πολιτική της ΕΕ για εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων, απελαύνει άλλους στέλνοντάς τους πίσω στη φωτιά του πολέμου και φέρνει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνα παιχνίδια, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που οξύνονται και των πολεμικών συγκρούσεων.
Η ενόχλησή τους, λοιπόν, έχει εξήγηση: Επιδιώκουν η γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη να εκφυλίζεται στα όρια της ελεημοσύνης, να μην πάρει ταξικά χαρακτηριστικά, να μην οργανωθεί η πάλη Ελλήνων και προσφύγων ενάντια στην κοινή πολιτική ρίζα της εξαθλίωσης και των πολέμων. Οσο κι αν προσπαθήσουν, δεν πρόκειται να εμποδίσουν την επαφή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος με τους ξεριζωμένους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο λιμάνι του Πειραιά, όπως άλλωστε δεν το κατάφεραν μέχρι σήμερα, παρά τη λύσσα τους.

"Δημοκρατία" ... εκφασιστική δημοκρατία

"Δημοκρατία" ... εκφασιστική δημοκρατία

   Με δυό προτασούλες ο Βλαδίμηρος ... ξεσκεπάζει την τεράστια υποκρισία όλων ανεξαιρέτως των αριστεροκεντροδέξιων "δημοκρατών", υπερασπιστών της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Την διπλή υποκρισία τους ... και για την σημερινή δημοκρατία αλλά και για την αρχαιοελληνική. Απο την αρχαιοελληνική δημοκρατία ... απ΄την μιά μεριά "κρύβουν" και απ΄την άλλη "κρατάνε" ... οτι τους βολεύει. Το πρώτο και κύριο που φροντίζουν να κρύψουν είναι ... ο ταξικός (δουλοκτητικός) χαρακτήρας εκείνων των κοινωνιών

   Ο δουλοκτητικός χαρακτήρας εκείνης της ταξικής κοινωνίας ... προφανώς εξασφάλιζε την επιβίωση της ταξικής εξουσίας και ταυτόχρονα ήταν το βασικό ελατήριο ευελιξίας ... για την μορφή που θα έπαιρνε το πολιτικό εποικοδόμημα κάθε φορά. Με καταπληκτική ευκολία μεταπηδούσε απο την δημοκρατία στην τυραννία και τούμπαλιν. Το τρόπαιο της δουλοκτησίας ... έθετε τον ελεύθερο πολίτη (τον λαό, τον δήμο) ... σε θέση ταύτισης συμφερόντων με την αριστοκρατία. Ο δουλοκτητικός χαρακτήρας της κοινωνίας έπρεπε να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Αυτό συνέφερε και τους ελεύθερους πολίτες και τους αριστοκράτες. Αυτό συνέφερε όλους ... εκτός απο τους δούλους. Στην ουσία η εμφάνιση της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας ... έξέφραζε την ιστορική αναγκαιότητα ... η αριστοκρατία κατά περιόδους να παραχωρεί δικαιώματα στους ελεύθερους πολίτες (στα μεσαία στρώματα της εποχής) ... προφανώς με σκοπό την διατήρηση του βασικού ταξικού χαρακτήρα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας με το λιγότερο κόστος για την ίδια την αριστοκρατία. Εκείνη η δημοκρατία λοιπόν ... ήταν η πρώτη πειραματική εφαρμογή της "τεχνογνωσίας" για το πως θα μπορεί η άρχουσα τάξη ... να εξαγοράζει τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα και στην ουσία να τα θέτει στην υπηρεσία της εξουσίας της. Η αποτελεσματικότητα του μοντέλου πρέπει να ήταν τρομακτική όσο αφορά τον "κοινωνικό" έλεγχο της κατάστασης ... εαν σκεφτεί κάποιος πως οι μεσαίες τάξεις της εποχής σε μεγάλο βαθμό "κατείχαν" τις γνώσεις και τον τεχνικό τρόπο για τις μοντέρνες τεχνολογικές εξελίξεις ... και ίσως αν είχαν "δεί" αλλοιώς τον ρόλο τους και είχαν "μετρήσει" αλλοιώς την δυναμή τους ... μάλλον εκείνη η αριστοκρατία θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει την μοίρα και την τύχη που επιφύλαξε η ιστορία στην φεουδαρχία πολύ αργότερα. Αυτό βέβαια δεν έγινε ... και η αιτία δεν ήταν η ύπαρξη μόνο υποκειμενικών λόγων αλλά και ένας πολυσύνθετος συνδυασμός αντικειμενικών λόγων. Η ουσία πάντως είναι πως η αρχαιοελληνική δημοκρατία ... καθόλου δεν απείλησε την εξουσία του αριστοκράτη ... απλά τον ανάγκασε να παραχωρήσει ένα μέρος της εκμεταλλευτικής λείας ... και στον ελεύθερο πολίτη
   Και τι γινόταν όσο "λειτουργούσε" η δημοκρατία ?? Ποιός είχε το πάνω χέρι ?? Ποιός έκοβε το πεπόνι ?? Ποιός κινούσε τα νήματα της δημοκρατίας ?? Ποιός κατείχε την εξουσία ?? Μήπως ο Δήμος ... έστω οι ελεύθεροι πολίτες που δεν ήταν αριστοκράτες ?? Οχι βέβαια !!! Οι αριστοκράτες ... είχαν τώρα γίνει ... οι μεγαλύτεροι "δημοκράτες" ... και πάλι ήταν τα σημαίνοντα πρόσωπα του νέου και "συνταρακτικού" πολιτεύματος !!! Η ισχύς που συνέχισαν να κατέχουν ... τους χάριζε την προνομιακή θέση στην δημοκρατία και στον ελεγχό της. Ακόμα και ο θεσμός του εξοστρακισμού (που οι σημερινοί δημοκράτες δεν θέλουν να θυμούνται) ... απο δικλείδα ασφαλείας κατά του αυταρχισμού και της συγκέντρωσης ισχύος ... γρήγορα εκφυλίσθηκε ... σε όργανο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών ανάμεσα στις διάφορες κάστες της εξουσίας ακριβώς επειδή και εκείνη η δημοκρατία δεν αναιρούσε σε τίποτα τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας.  
   Κανένα ιστορικό δεδομένο δεν μας υποδείχνει ... οτι η εμφάνιση της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας ... συνέβαλε στο ελάχιστο σε προοδευτικές εξελίξεις του κοινωνικού σχηματισμού. Αντίθετα μάλιστα ... απέδειξε οτι τελικά ήταν ... απλά μιά πολιτική έκφανση, μιά πολιτική ποικιλία του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος και μάλιστα με ημερομηνία λήξης. Η εξέλιξη της ιστορίας το επιβεβαιώνει. Υπήρξε ποτέ ιστορική στιγμή εκείνης της κοινωνίας που οταν η αριστοκρατία αφαιρούσε δικαιώματα απο τους ελεύθερους πολίτες ... εκείνοι να σκεφτούν να στραφούν σε συμμαχία με τους δούλους άσχετα απο τις αντικειμενικές πιθανότητες επιτυχίας ενός τέτοιου επαναστατικού εγχειρήματος ?? Ποτέ ... ΠΟΤΕ !!! Για τον απλό λόγο ... οτι εκείνη η δημοκρατία ... "εκπαίδευε" με επιτυχία τον λαό στην διαιώνιση του δουλοκτητικού εκμεταλλευτικού μηχανισμού
   Ομως εκείνο το πολιτικό εποικοδόμημα της δουλοκτητικής κοινωνίας ... εκτός απο το οτι είχε πείσει τον ελεύθερο να ταυτίσει τα συμφεροντά του με την ύπαρξη της δουλοκτησίας ... είχε πετύχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Είχε αμβλύνει σε σημαντικό βαθμό τον απολυταρχικό τρόπο επιβολής της δουλοκτησίας. Απο την μιά αναγνώριζε στον δούλο το θεωρητικό δικαίωμα να αποκτείσει την ελευθερία του κάτω απο όρους και προϋποθέσεις ... και απο την άλλη με ένα ολόκληρο πλέγμα νόμων ρύθμιζε τις διαδικασίες ελευθέρωσης των δούλων στα στενά και ανελαστικά πλαίσια που επέβαλε ο βασικός στρατηγικός σκοπός της εξουσίας: την βέλτιστη συντήρηση-διατήρηση του δουλοκτητικού κοινωνικού σχήματος. Πάντα βέβαια ο τρόπος απόκτησης της ελευθερίας εκ μέρους του δούλου ... ήταν αποκλειστικά σχεδόν η εξαγορά και όχι κανένα άλλο κριτήριο αξιοσύνης. Παρ΄όλα αυτά σπέρνοντας την ιδέα της ελευθερίας στις τάξεις των δούλων ... άρχισαν να ανιχνεύουν τους τρόπους δημιουργίας διαστρωματώσεων και πρόκλησης αντιθέσεων μέσα στις τάξεις των δούλων. Είχαν βρεί τον τρόπο να διοχετεύσουν το μικρόβιο της κυρίαρχης ιδεολογίας στις τάξεις των ακραία εκμεταλλευόμενων ... είχαν αποσπάσει σε αξιοπρόσεκτο βαθμό την "συναίνεση" των σκλάβων. Η κοινωνία περνούσε σταδιακά (και με πισωγυρίσματα όπως απέδειξε η ιστορική εξέλιξη) απο την βίαιη επιβολή της δουλοκτησίας ... στην διατήρηση της δουλοκτησίας με όργανα ... πρωτόλειες μορφές ταξικής συνεργασίας. Το μοντελάκι αυτό - όσο αφορά την βαρβαρότητα - επιβίωνε ακόμα (τηρουμένων των αναλογιών) ... όσο οι "δημοκράτες" ευρωπαίοι άποικοι της Αμερικής υποδέχονταν τις καραβιές των αφρικανών σκλάβων για τις φυτείες του νότου μέχρι που οι εξελίξεις των παραγωγικών δυνάμεων δεν χρειάζονταν την δουλεία. 
   Αυτή είναι η "γενετική" ιστορία της δημοκρατίας μας. Είναι το "τελειοποιημένο" και ραφινάτο πολιτικό παράγωγο ενός βάρβαρου εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος ... και αυτά τα γονίδια κουβαλάει. Στον 19ο και στον 20ο αιώνα η αστική εξουσία και η δημοκρατία της ... δημιούργησε συνθήκες εκδήλωσης των ξεχασμένων "βάρβαρων" γονιδίων στο σώμα της κοινωνίας. Ηταν η αποικιοκρατία. Ηταν η επικράτηση του φασισμού σε μιά σειρά αναπτυγμένες και ισχυρές δυτικές χώρες και ο βαθύς εκφασισμός σε όλες τις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες που κατ΄όνομα μόνο παρέμειναν "δημοκρατικές". Ο αυταρχισμός και ο φασισμός είναι οι κληρονομικές αρρώστιες της αστικής δημοκρατίας.
   Ας δούμε σήμερα όλους τους σύγχρονους "δημοκράτες" πως συμπεριφέρονται απένταντι στον φασισμό. Είναι "βαθύτατα δημοκράτες" και αυτό τους επιβάλει (έτσι λένε) να συμπεριφερθούν απέναντι στον φασισμό ... λές και είναι άλλη μιά πολιτική θέση, άλλο ένα συνηθισμένο πολιτικό φαινόμενο. Μιλάνε μαζί τους, πολιτεύονται με αυτούς, τους "κρύβουν" στα κομματά τους, τους δείχνουν στα κανάλια τους (ακόμα και η ΕΡΤ του Τσίπρα και του Τσακνή) ... συγχρωτίζονται με το έγκλημα και το μίσος ενώ πολύ καλά καταλαβαίνουν πως φουσκώνουν τα πανιά του φασισμού ... αλλά είπαμε επειδή είναι "δημοκράτες". Δημοκράτες απ΄έξω ... συνένοχοι εν γνώσει τους. Και όταν τους τα λές ... απορρούν ... και σε παραπέμπουν στην δικαιοσύνη που θα μας απαλλάξει απο τους εγκληματίες φασίστες. Λες και υπάρχουν ... και μη εγκληματίες φασίστες !!! Σου λέει το φασισταριό ... σκοπός μου είναι να σε εξοντώσω ... και σύ ο "δημοκράτης" κάνεις πολιτικό διάλογο μαζί του. Είναι τόσο αφελείς αυτοί οι δημοκράτες ??
   Οχι βέβαια. Είναι βαθύτατα δημοκράτες με την ταξική έννοια του όρου. Ο υπέρτατος σκοπός τους είναι ... η επιβίωση του καπιταλισμού. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως ο φασισμός ... ψοφάει ... μόνο όταν δεν βρίσκει αυτιά να τον ακούσουν μέσα στις λαικές μάζες. Ομως φροντίζουν οι δημοκράτες με εξαιρετική επιμέλεια η φωνή του φασισμού να φτάνει στον λαό. Το ξέρουν καλά το παιχνίδι. Στ΄αρχίδια τους έχουν γραμμένη την δημοκρατία. Πάσχουν και αυτοί απο την ίδια κληρονομική αρρώστια της δημοκρατίας. Οταν νοιώσουν απειλή για το εκμεταλλευτικό σύστημα ... ξυπνάνε τα γονίδια που κουβαλάνε μέσα τους. Αφήνουν την δημοκρατία κατά μέρος ... και σηκώνουν τα μανίκια για να διευθύνουν τον απαραίτητο στο κεφάλαιο και αναπόφευκτο εκφασισμό της δημοκρατίας. Ολοι οι αριστεροκεντροδέξιοι δημοκράτες μόνο σε ένα σημείο είναι "αντίπαλοι" του φασισμού. Στα παρακάλια που κάνουν γονατιστοί μπροστά στο κεφάλαιο ... για να αναθέσει σε αυτούς την "δουλειά" του αυταρχισμού-εκφασισμού ... και όχι στους φασίστες. Περί τοιούτων ... "αντιφασιστών" πρόκειται. Είναι οι "μεγαλειώδεις" ιστορικές στιγμές ... που η πολύχρωμη πεταλουδίτσα της αστικής δημοκρατίας ... μεταμορφώνεται στο βρωμερό σκουλήκι της εκφασιστικής δημοκρατίας.
   Στις περισσότερες κρίσιμες περιστάσεις βέβαια ... το κεφάλαιο δεν αποκλείει κανέναν, χρειάζεται κάθε υπηρεσία ... κάθε υποτακτικού. Μοιράζει ρόλους σε όλους τους υπηρέτες του. Ολοι μπορούν να φανούν χρήσιμοι απο το πόστο του ο καθένας. Εμείς οι Ελληνες το έχουμε δεί με τραγικό τρόπο το "έργο". Στην κατοχή ένα κάρο τέτοιοι δημοκράτες ... ήταν φοβεροί και τρομεροί "αντιφασίστες" ... αλλά αυτή η ιδιότητα πουθενά δεν τους εμπόδισε αργότερα όταν σφίξαν οι κώλοι ... να συνεργασθούν μια χαρά και αρμονικά με το γερμανοτσολιάδικο φασισταριό για να οικοδομήσουν την μεταπολεμική "δημοκρατία" μας. Και σήμερα ... κοιτάξτε πόσοι "δημοκράτες" - και κατά δήλωση "αντιφασίστες" - σε όλη τη Ευρώπη παίζουν το παιχνίδι του εκφασισμού. 
                  
          

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗ (ΤΕΛΟΣ 3ης ΜΕΡΑΣ)

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗ (ΤΕΛΟΣ 3ης ΜΕΡΑΣ)





Στο Ξυλόκαστρο βρίσκονται οι οδοιπόροι της πορείας Πάτρα - Αθήνα για την ανεργία, ολοκληρώνοντας τη διαδρομή των 32,7 χλμ της 3ης ημέρας της. Στην είσοδο της πόλης τους οδοιπόρους υποδέχτηκαν εκπρόσωποι σωματείων, συνδικάτων, φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων με τα πανό και τα συνθήματά τους.
Μιλώντας ο Βάλσαμος Συρίγος, πρόεδρος του ΕΚ Λαυρίου, σημείωσε ότι το αίτημα «Δουλειά για όλους - δουλειά με δικαιώματα» που αναδεικνύει ο Δήμος Πατρέων είναι οικουμενικό. «Εμείς οι εργάτες ξέρουμε την αιτία της ανεργίας. Είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, είναι το κριτήριο του κέρδους της εργοδοσίας», είπε. Παράλληλα, κάλεσε σε ετοιμότητα, επαγρύπνηση και μαζική συμμετοχή στη 48ωρη απεργία όταν η κυβέρνηση φέρει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή. (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).
Στην εκδήλωση μίλησε και ο Ανδρέας Πούλος εκ μέρους του ΜΑΣ στη ΣΤΕΦ ΤΕΙ Πειραιά, ο οποίος τόνισε ότι «επιλέξαμε σήμερα το μάθημα να μην το δώσουμε στις σχολές μας, αλλά εδώ στο δρόμο του αγώνα, στο πλευρό των ανέργων και των εργαζομένων». (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).
Χαιρετισμό απηύθυνε και η Χριστίνα Βέρα, μέλος των Λαϊκών Επιτροπών Νότιων Συνοικιών της Αθήνας, η οποία υπογράμμισε ότι «από την πρώτη στιγμή χαιρετίσαμε αυτή την πρωτοβουλία και την κάναμε δικιά μας, την προπαγανδίσαμε και συμμετέχουμε αποφασιστικά σε αυτήν. Φωνάζουμε και διαδηλώνουμε μαζί σας ότι θέλουμε δουλειά για όλους - δουλειά με δικαιώματα». (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).
Από την πλευρά του ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων, σημείωσε ότι «εδώ στο δρόμο του αγώνα είναι το πραγματικό πανεπιστήμιο της ζωής. Δυναμώνουμε καθημερινά στην πορεία, βλέπουμε ανθρώπους με ζωντάνια και δύναμη και άμα αυτό επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα, το αίτημα για δουλειά για όλους - δουλειά με δικαιώματα, μέτρα προστασίας των ανέργων, σήμερα, μπορεί να γίνει πραγματικότητα γιατί έχουμε όλες τις προϋποθέσεις. Αυτή η εμπειρία είναι σίγουρο ότι θα φωτίσει το δρόμο και δεν θα είναι απλώς μια κόπωση όπως λένε μερικοί». (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).
Αμέσως μετά η πορεία ξεκίνησε και λίγο αργότερα, μπαίνοντας στην πόλη, τους οδοιπόρους υποδέχτηκε ο δήμαρχος Ξυλοκάστρου, Ηλίας Ανδρικόπουλος, μαζί με τους αντιδημάρχους. Ο δήμαρχος εξέφρασε τη στήριξη και την αλληλεγγύη του δήμου στην πρωτοβουλία του Δήμου Πατρέων, ενώ στάθηκε στην αναγκαιότητα του ενιαίου αγώνα για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης υποδοχής το σύνθημα «Εδώ, εδώ μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ» έγινε δεκτό με χειροκροτήματα, ενώ αμέσως μετά στο Δημοτικό Θέατρο «Άγγελος Σικελιανός» τους οδοιπόρους υποδέχτηκε το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» με τραγούδια του αγώνα.






ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ ΓΑΜΜΑ ....ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ 






Απαράδεκτη και επικίνδυνη σύμβαση

Απαράδεκτη και επικίνδυνη σύμβαση
Η κατάπτυστη σύμβαση που επιχειρεί να επιβάλει ο μεγαλύτερος κατασκευαστικός όμιλος στους εργαζόμενους με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, δεν έπεσε «από το πουθενά». Είναι κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα αντεργατικών ανατροπών, που επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από τον κλάδο των Κατασκευών και στηρίζονται σε νόμους και ρυθμίσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, που διατηρούνται και εμπλουτίζονται από τη σημερινή.
Ηδη, το λεγόμενο «μπλοκάκι», που συγκαλύπτει σχέσεις πραγματικής μισθωτής εργασίας, είναι γενικευμένη μορφή απασχόλησης των μισθωτών τεχνικών στον κατασκευαστικό τομέα. Εξαπλώνεται όμως και σε άλλους κλάδους, όπως στην Υγεία, στους δικηγόρους, στους λογιστές, στην Εκπαίδευση και τελευταία σε εργοστάσια του Μετάλλου στη Μαγνησία και στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων, με τη βούλα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
***
Τα οφέλη που αποκομίζει η εργοδοσία από αυτή τη μορφή απασχόλησης είναι πολλά και μεταφράζονται σε κέρδη από τη μείωση του λεγόμενου «κόστους εργασίας». Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται τυπικά ως «αυτοαπασχολούμενοι», με ό,τι αυτό σημαίνει για τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, παρά το γεγονός ότι προσφέρουν μισθωτή εργασία και σε πολλές περιπτώσεις, μέσα από αλλεπάλληλες ανανεώσεις των συμβάσεων, έχουν μακρόχρονη προϋπηρεσία στον ίδιο εργοδότη.
Με τη σύμβαση που προωθείται, η εργοδοσία επιχειρεί να απαλλαγεί οριστικά από τα εναπομείναντα δικαιώματα των μισθωτών τεχνικών, που ισχύουν έστω και σαν «γκρίζα ζώνη». Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η καταβολή αποζημίωσης για απόλυση λόγω «μη ανανέωσης σύμβασης» και το νομικό όριο στον αριθμό των απολύσεων, η παροχή νόμιμης άδειας με αμοιβή, άδειες τοκετού και λοχείας για τις γυναίκες, άδειες ασθενείας ή λόγω εργατικού ατυχήματος, τυπικό ωράριο μισθωτού, αποζημίωση των υπερωριών.
***
Θυμίζουμε ότι με την προτεινόμενη σύμβαση, ο εργαζόμενος καλείται να συμφωνήσει ότι στο εξής δε θα πληρώνεται όταν απουσιάζει από τη δουλειά λόγω ασθένειας ή τραυματισμού, ενώ όποιος αρρωσταίνει αθροιστικά για πάνω από 15 μέρες το χρόνο, θα απολύεται! Η ...εναλλακτική που του δίνεται, είναι να διορίσει έναν αναπληρωτή τις μέρες της απουσίας του, για να κρατήσει ανοιχτή τη θέση εργασίας του στον όμιλο μέχρι να επιστρέψει στη δουλειά!
Επίσης, ο εργαζόμενος υποχρεώνεται να κοινοποιεί στην εργοδοσία οποιαδήποτε «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα», προκειμένου να παρακολουθείται η απουσία του σε περίπτωση ασθένειας, ενώ αν χρειαστεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό για δουλειά της εταιρείας, θα αναλαμβάνει ο ίδιος τα έξοδα για ασφάλιση υγείας, εμβολιασμούς και μεταναστευτικές απαιτήσεις (π.χ. βίζα). Ο εργαζόμενος υπογράφει ακόμα ρητή «δήλωση» ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του υπάλληλο του ομίλου και αν θελήσει να βρει το δίκιο του απέναντι στην εταιρεία, θα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια της Αγγλίας ή της Ουαλίας, επειδή η σύμβαση υπόκειται στο βρετανικό δίκαιο!
***
Είναι βέβαιο ότι αν περάσει αυτή η σύμβαση στο μεγαλύτερο κατασκευαστικό όμιλο, θα γενικευτεί συνολικά στον κλάδο και πέρα από αυτόν. Ταυτόχρονα, θα γίνει ένα γενναίο βήμα ώστε να βρει πλήρη εφαρμογή το αντιασφαλιστικό πλαίσιο για τους μισθωτούς με «μπλοκάκια», που ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Από αυτή τη σκοπιά, τόσο οι όροι της σύμβασης όσο και η απόλυση της εργαζόμενης στον όμιλο, επειδή αρνήθηκε να την υπογράψει, δεν πρέπει να αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν εργαζόμενο, πρώτα και κύρια στον κλάδο των Κατασκευών. Πέρα απ' όλα τα άλλα, έρχεται να «κουμπώσει» με τις νέες ανατροπές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας και γι' αυτό πρέπει να αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσης με το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής της.

Η «μεγάλη εικόνα»

Η «μεγάλη εικόνα»
«Εμείς υπογράψαμε μια συμφωνία, την οποία και θα τηρήσουμε κατά γράμμα», διαβεβαίωσε για πολλοστή φορά ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας προχτές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, για να διατυμπανίσει αμέσως μετά: «Δεν πρόκειται να δώσουμε έστω και ένα χιλιοστό παραπάνω από όσα προβλέπει η συμφωνία που υπογράψαμε».
Σύσσωμα τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβαν τη σκυτάλη, αναπαράγοντας συντονισμένα τη «νέα»... γραμμή «αντίστασης», την υπεράσπιση δηλαδή της «κατά γράμμα» εφαρμογής του τρίτου μνημονίου, που έρχεται να βαθύνει παραπέρα τη χρεοκοπία του λαού.
Επιβεβαιώνεται ότι η υπόθεση των «διαρροών» των συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ - η οποία ουσιαστικά αποτυπώνει τους εντεινόμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την «επόμενη μέρα» σε ΕΕ και Ευρωζώνη - αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να «νομιμοποιήσει» την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, να εξωραΐσει το μνημόνιο και να επιταχύνει το «κλείσιμο» της πρώτης «αξιολόγησης», προωθώντας τα αντιλαϊκά μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Ο «μπαμπούλας» που επιστρατεύουν ενάντια στο λαό είναι γνωστός: «Κάτσε στα αυγά σου, για να μην έρθουν τα χειρότερα»... Αλλες φορές «τα χειρότερα» ήταν η απειλή της χρεοκοπίας, η μη εκταμίευση της δόσης, το «grexit» κ.ο.κ., τώρα είναι οι «ακραίες απαιτήσεις» του ΔΝΤ.
Ενας διαρκής εκβιασμός στην πραγματικότητα, με στόχο να συμβιβαστεί ο λαός με μια αντιλαϊκή πολιτική που είναι βαρέλι δίχως πάτο...
Η προωθούμενη κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση δεν έχει να κάνει ούτε με τις... «ακραίες», ούτε με τις... «ήπιες» απαιτήσεις της ΕΕ ή του ΔΝΤ. Αφορά την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου, στην οποία και συγκλίνουν όλες οι λυκοσυμμαχίες του, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις.
Τον ταξικό χαρακτήρα των αντιλαϊκών μέτρων όλων των τελευταίων χρόνων ήρθε να επιβεβαιώσει ξανά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, μιλώντας χτες στο ελληνογερμανικό επιχειρηματικό φόρουμ του «Economist» στο Βερολίνο: «Παρά την επίπονη διαδικασία της συνεχούς προσαρμογής της χώρας μας», τόνισε, «οφείλουμε σήμερα να δούμε τη μεγάλη εικόνα: Η Ελλάδα μετασχηματίζεται σταδιακά σε μια οικονομία διαφορετική, γεμάτη με επενδυτικές ευκαιρίες»...
Αυτήν ακριβώς τη «μεγάλη εικόνα» του κεφαλαίου υπηρετούν τα αντιλαϊκά μέτρα του τρίτου μνημονίου, η νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό, η παραπέρα περικοπή κρατικών δαπανών για λαϊκές ανάγκες και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, οι νέες ανατροπές στα Εργασιακά. Γι' αυτό και ο πρόεδρος των βιομηχάνων υπογράμμισε ότι «η γρήγορη και επιτυχής ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης είναι ζωτικής σημασίας».
Αναγνωρίζοντας, άλλωστε, τη «ζωτική σημασία» όλων των παραπάνω για το κεφάλαιο, η κυβέρνηση «καμαρώνει» ότι είναι δική της επιλογή να παρθούν τώρα τα «σημαντικότερα μέτρα», προκειμένου, όπως λέει, το πρόγραμμα να είναι «εμπροσθοβαρές»...
Από κει και πέρα, βέβαια, το αν θα παρθούν επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα, πέρα από όσα ήδη προβλέπει το τρίτο μνημόνιο (όπως αυτό ήρθε να προστεθεί στα δύο προηγούμενα), θα εξαρτηθεί ακριβώς από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Θα εξαρτηθεί από την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ευρωζώνη και διεθνώς, εκεί δηλαδή που τα ίδια τα αστικά επιτελεία διαπιστώνουν όλο και περισσότερες «αβεβαιότητες», με τελευταίο «κρούσμα» τη χτεσινή προαναγγελία της Κρ. Λαγκάρντ ότι το ΔΝΤ θα αναθεωρήσει ξανά προς τα κάτω τις προβλέψεις του για την παγκόσμια οικονομία...
Εξελίξεις που επιβεβαιώνουν ότι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται σήμερα δεν αποτελούν μόνο προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, αλλά θα παραμείνουν και στη φάση μιας πιθανής μικρής καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Κόντρα, λοιπόν, σε όλους τους εκβιασμούς για «τα χειρότερα», κόντρα σε όσους τον καλούν να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο πάλης, να αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας, βάζοντας μπροστά τα δικά του αιτήματα και όχι τις «ζωτικές ανάγκες» του κεφαλαίου.

Κανένας θεατής στο έγκλημα, όλοι στον αγώνα

Κανένας θεατής στο έγκλημα, όλοι στον αγώνα
Ζεστή υποδοχή σε κάθε σημείο της διαδρομής
Αψογη η επιμελητεία της διαδήλωσης, φρόντισε να μη λείψει τίποτα
Αψογη η επιμελητεία της διαδήλωσης, φρόντισε να μη λείψει τίποτα
Διήνυσαν ήδη κοντά στα 100 χιλιόμετρα οι οδοιπόροι που μετέχουν στη μεγάλη πορεία αγώνα για την ανεργία που οργανώνει ο Δήμος της Πάτρας. Το χτεσινό απόγευμα τούς βρήκε στο Ξυλόκαστρο, απ' όπου σήμερα θα ξεκινήσουν για να φτάσουν στην Κόρινθο. Εχοντας ήδη αφήσει πίσω τους το πιο άγονο κομμάτι της διαδρομής, πορεύονται ήδη σε γόνιμα εδάφη και προς το απόγευμα θα πλησιάζουν στη βιομηχανική ζώνη, μέρη όπου οι επιπτώσεις τόσο από την καπιταλιστική κρίση όσο και από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές για το κεφάλαιο είναι εξαιρετικά εμφανείς. Δείγματα αυτών των επιπτώσεων έγιναν ορατά στη μέχρι τώρα πορεία.
Μιάμιση περίπου ώρα μετά την αναχώρησή της από την Ακράτα, η μεγάλη πορεία για την ανεργία έφτασε στο Δερβένι, κεφαλοχώρι της περιοχής.
Η υποδοχή στο κεφαλοχώρι αυτό ήταν πολύ ζεστή. Στα μικρομάγαζα, στα μίνι μάρκετ και τα μανάβικα, στα καφενεία, βγαίνει έξω ο κόσμος να δει την πορεία: «Οι άνεργοι, τα παιδιά απ' την Πάτρα, έρχονται!».
Δεν είναι τυχαίο: Πολύς κόσμος έχει φύγει τα τελευταία χρόνια για Πάτρα και Αθήνα, προς αναζήτηση δουλειάς. «Κάποτε από το δρόμο δεν μπορούσες να περάσεις το πρωί. Τώρα που φύγαν όλες οι υπηρεσίες από 'δω με τον "Καποδίστρια", μείναμε 700 - 800, μαζί με τους πεθαμένους», μας λένε οι κάτοικοι του μεγάλου αυτού χωριού. Οσοι αντέχουν ακόμα. «Κάνουμε όλοι δυο - τρεις δουλειές, από 'δω κι από 'κει, για να πληρώνουμε λογαριασμούς». Η πορεία τούς καλεί να μη συμβιβαστούν με τη μιζέρια: «Εδώ, εδώ, μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ».
Μπαίνοντας στην Ακράτα
Μπαίνοντας στην Ακράτα
Την πορεία υποδέχτηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ευρωστίνης «Ευ ζην». Από το ΔΣ του Συλλόγου, ο Στέφανος Φιδάκος, καλωσορίζοντας την πορεία, σημείωσε ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην εργασία και πρόσθεσε: «Είναι άδικο το 1% του κόσμου να ελέγχει το 99% του κόσμου και του πλούτου. Εχουμε κάθε δικαίωμα να αγωνιστούμε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας».
Ο αντιδήμαρχος, Κωνσταντίνος Κουσουλός, στο σύντομο χαιρετισμό του έδωσε τα συγχαρητήριά του, τονίζοντας ότι είναι ένας μεγάλος αγώνας. «Μπράβο στο Δήμο Πατρέων που διοργάνωσε αυτήν την πορεία», σημείωσε.
«Σας ευχαριστούμε για την υποδοχή», τόνισε ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, προσθέτοντας ότι «έτσι αντλούμε κουράγιο». «Το μήνυμά μας είναι "δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα, μέτρα προστασίας των ανέργων". Αυτή η φωνή θα αγκαλιάσει όλη την Ελλάδα. Θα γίνουμε μια γροθιά». «Είμαστε οι άνεργοι, ο λαός που αγωνίζεται, που στηρίζεται στα χέρια του και με τα χέρια του χτίζει τα πάντα», πρόσθεσε.
Η μέρα ζεστή ...αλλά η πορεία ακάθεκτη
Νωρίτερα, η πορεία πέρασε από Αιγείρα, Οικονομαίικα, Μαύρα Λιθάρια, Πεταλού. Ο δρόμος έως το Ξυλόκαστρο είναι σπαρμένος με παραθαλάσσιους οικισμούς και χωριουδάκια πάνω στο κύμα. Η θάλασσα λάδι και σήμερα. Ακόμα μια πολύ ζεστή μέρα, που δυσκολεύει τους οδοιπόρους. Ομως, το κύριο σώμα της πορείας προχωράει με ρυθμό. Το πρωί τα πόδια είναι φρέσκα, ενώ καθημερινά προστίθεται κόσμος που φτάνει με πούλμαν που δρομολογούνται από Πάτρα και Αθήνα. Στην πορεία συμμετέχουν ήδη και φοιτητικοί σύλλογοι από την Αθήνα, από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και αλλού. Αλλά οι «βετεράνοι» της πορείας τούς βάζουν τα γυαλιά και τους πειράζουν «πώς πάτε έτσι σαν κότες;». Ολοι γελάνε.
Το μήνυμα είναι «μετέχουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του» (το στιγμιότυπο από τα Μαύρα Λιθάρια)
Το μήνυμα είναι «μετέχουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του» (το στιγμιότυπο από τα Μαύρα Λιθάρια)
Στο δρόμο, έκτακτα και επιτόπου δίνεται νερό από τα βανάκια του Δήμου. Μια γιαγιά στην αυλόπορτα προϋπαντά την πορεία: «Πού μας φτάσαν, να περπατάμε». Ενα αγροτικό γεμάτο ως πάνω με λεμόνια χαιρετίζει την πορεία με τη βραχνιασμένη κόρνα του. Ενας άλλος, νέος, μαύρος από τη δουλειά στα χωράφια, ρωτάει: «Γιατί το κάνουμε αυτό;». «Για την ανεργία», του λένε. «Καλό - καλό αυτό!». Η πορεία συνεχίζει.
Ενα βράδυ πριν, οι οδοιπόροι διανυκτέρευσαν στην Ακράτα, έχοντας συμπληρώσει τα πρώτα 70 περίπου χιλιόμετρα της διαδρομής.
Στην εκδήλωση υποδοχής που έγινε, ο αντιδήμαρχος Ανατολικής Αιγιάλειας, Θεοφάνης Σταυρόπουλος, τους καλωσόρισε εκ μέρους της δημοτικής αρχής και όλων των κατοίκων της πόλης, εκφράζοντας τις ευχαριστίες τους για το μεγάλο αγώνα κατά της ανεργίας που διεξάγουν και με αυτή την πορεία.
Ακολούθως, η Αλέκα Ζαμπάτη, εκ μέρους της Λαϊκής Επιτροπής Ανατολικής Αιγιάλειας, χαιρέτισε την απόφαση του Δήμου Πατρέων γι' αυτόν το δύσκολο, αλλά ωραίο αγώνα, όπως τον χαρακτήρισε, δηλώνοντας ότι η Λαϊκή Επιτροπή της περιοχής συμπαρατάσσεται σε αυτό τον αγώνα.
Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, υπογράμμισε ότι «από τις κατά τόπους εκδηλώσεις υποδοχής και ανταπόκρισης του κόσμου, παίρνουμε δύναμη και κουράγιο για το δύσκολο αγώνα που κάνουμε». «Χρειάζεται συσπείρωση και αποφασιστικότητα στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας», κατέληξε ο δήμαρχος Πατρέων.
«Εργατιά μπροστά!»
Τη δική τους συμμετοχή κατέγραψαν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά, που μπήκαν στην πορεία από την Ακράτα
Τη δική τους συμμετοχή κατέγραψαν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά, που μπήκαν στην πορεία από την Ακράτα
Στην τελική ευθεία προς το Ξυλόκαστρο, στο Καμάρι, οι οδοιπόροι έγιναν δεκτοί με τραγούδια του αγώνα, ενώ «απάντησαν» με αγωνιστικά συνθήματα όπως «Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
Λίγο η ισιάδα στο χτεσινό τμήμα της διαδρομής, λίγο η ζεστή υποδοχή του κόσμου στα χωριά, αλλά και το κέφι και η φρεσκάδα των νεοφερμένων, η μεγάλη πορεία του Δήμου Πατρέων για την ανεργία έφτασε στο Κάτω Λουτρό, σχεδόν δύο ώρες νωρίτερα απ' ό,τι είχε προγραμματιστεί! Κι έτσι αναγκαστικά τράβηξε «χειρόφρενο» για κάποια ώρα στο προαύλιο της εκκλησίας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, πάνω στη θάλασσα. Ευκαιρία για αναπλήρωση δυνάμεων, για να βγουν παπούτσια, να αλλαχτούν φανελάκια, να πιουν οι οδοιπόροι νερό και να περιποιηθούν τις «πληγές» τους. Κι όμως, κάποιος ...παραπονιέται: «Πιάστηκα, γιατί ...δεν είχαμε ρυθμό!».
Και βέβαια, ευκαιρία για πολλή συζήτηση και κουβέντα ανάμεσα στους οδοιπόρους, αλλά και με τους ντόπιους. Ετσι κι αλλιώς, αυτή η μεγάλη πορεία μοιάζει με μαζική «εξόρμηση» απ' όπου περνάει. Σ' ένα πηγαδάκι λίγο πιο δίπλα, ένας ντόπιος, παλιός συνδικαλιστής, συζητάει με ένα ζευγάρι που περπατάει για τρίτη συνεχόμενη μέρα. «Είδα κόσμο που χειροκροτούσε που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ. Αυτοί, όταν πηγαίναμε στα καφενεία να ενημερώσουμε για καμιά κινητοποίηση, μας απόπαιρναν. Και τώρα χειροκροτάνε! Εκλεισαν τα πάντα εδώ στην περιοχή, τώρα τους πετάνε και από τα χωράφια, βλέπεις. Μ' αυτό που κάνετε προβληματίζετε...».
Από την άφιξη στο Δερβένι
Από την άφιξη στο Δερβένι
Παραδίπλα, ένας άλλος λέει για εκείνους που περιμένει παρακάτω: «Με πήραν τηλέφωνο και μου 'παν "θέλαμε να 'μασταν εκεί, αλλά κωλώσαμε". Τους είπα "ελάτε την Κυριακή που 'ναι λίγα χιλιόμετρα" και θα 'ρθουν».
Μια γυναίκα από το χωριό δίνει «ανταπόκριση» σε κάποιον στο τηλέφωνο: «Εχουν πολύ καλή οργάνωση». Ο Γιώργος με τη γυναίκα του, δυο παιδιά γύρω στα 30, έχουν βγει στο κατώφλι του σπιτιού στην είσοδο του χωριού και περιμένουν την πορεία να φανεί. «Μπράβο στα παιδιά, είναι πολύ καλό αυτό που κάνουν», μας λέει. «Εδώ είμαστε ωραίος τόπος, αλλά χωρίς δουλειά. Οι περισσότεροι στα χωράφια, αλλά τώρα πια ούτε αυτό δεν έχει ψωμί».
Οταν η πορεία περνάει, κάποιος από μέσα τον πειράζει «άμα βρεις δουλειά, να μας δώσεις κι εμάς, ε;». Λίγο αργότερα τον συναντάμε στη στάση, αυτή τη φορά με μια παρέα συνομηλίκων του. Κάθονται λίγο παράμερα και συζητάνε για την πορεία. Δυο κυρίες που ξεκινάνε, για να μη χάσουν το ρυθμό πιάνουν κουβέντα. «Ελάτε κι εσείς, ρε παιδιά». «Εσάς περιμένουμε!», λένε και ξεκινάνε μαζί. Δεν έχει σημασία πόσο θα πάνε. Σημασία έχει να μη μένουν θεατές απέναντι στα εγκλήματα αυτής της πολιτικής, που τους αφήνει χωρίς δουλειά ή τους πετάει στα μούτρα δουλειές του ποδαριού και «προγράμματα πεντάμηνης απασχόλησης», με επιδόματα πτωχοκομείου, ίσα για να μην ξεσηκώνονται.
Η ανταπόκριση του λαϊκού κόσμου της περιοχής είναι παντού πολύ ζεστή. Σε κάθε στροφή του δρόμου κι ένα ξεχωριστό στιγμιότυπο. Λίγο μετά τη Λυκοποριά, μια κυρία βγαίνει στην αυλή με μια πιατέλα καραμέλες. Οταν η πορεία την ευχαριστεί από την ντουντούκα του Δήμου που πάει μπροστά, εκείνη βάζει τα κλάματα.
Στο Ξυλόκαστρο, πλέον, την πορεία υποδέχτηκαν, μαζί με τη δημοτική αρχή της πόλης, αντιπροσωπείες του ΕΚ Λαυρίου και του Συλλόγου Σπουδαστών της ΣΤΕΦ Πειραιά. Κι ο χαμός έγινε όταν η πορεία έφτασε στο θέατρο «Αγγελος Σικελιανός», όπου το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» την υποδέχτηκε με το επικό «Εμείς είμαστε το αίμα, εμείς είμαστε φωτιά, εμείς είμαστε οι εργάτες, χτίζουμε εμείς τη λεφτεριά»!

Στη Λυκοποριά
Στη Λυκοποριά

Πήραν φωτιά τα πόδια, βάλσαμο η θάλασσα
Πήραν φωτιά τα πόδια, βάλσαμο η θάλασσα

Συνεχίζονται τα «πιασάρικα» ονόματα για να κρυφτεί η σαπίλα

Συνεχίζονται τα «πιασάρικα» ονόματα για να κρυφτεί η σαπίλα
Συνεχίστηκαν και χτες οι «αποκαλύψεις» για τη «μεγαλύτερη διαρροή», το «μεγαλύτερο σκάνδαλο του αιώνα», που αφορά στην υπόθεση των λεγόμενων «Εγγράφων του Παναμά» («Panama Papers») τα 11,5 εκατ. αρχεία που υποκλάπηκαν από τη δικηγορική εταιρεία του Παναμά «Mossack - Fonceca» (MF). Τα έγγραφα αυτά δείχνουν τις δαιδαλώδεις διαδρομές που ακολουθεί η πλουτοκρατία του πλανήτη (μεγαλοεπιχειρηματίες και αστοί πολιτικοί, όπως και διάφοροι «σταρ» της μπίζνας του αθλητισμού και του κινηματογράφου), για να σιγουρεύουν την περιουσία τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες και να τα «παρκάρουν» σε φορολογικούς παραδείσους.
Φυσικά, τα εκτενή ρεπορτάζ σε όλα τα αστικά ΜΜΕ που δημοσιοποιούν τις αποκαλύψεις με τα πιασάρικα ονόματα πολιτικών και άλλων της λεγόμενης «Διεθνούς Κοινοπραξίας της Διερευνητικής Δημοσιογραφίας» (International Consortium of Investigative Journalists - ICIJ, που έχει για χορηγούς ανάμεσα σε άλλους τα Ιδρύματα «Σόρος» και «Φορντ»), κόπτονται δήθεν για την παρανομία και αδιαφάνεια. Ομως αυτό που κρύβουν είναι ότι η μεγάλη «αποκάλυψη», δηλαδή οι φοροαπαλλαγές, το «ξέπλυμα χρήματος» είναι ίδιον του σάπιου συστήματος που υπερασπίζονται όπου ο αμύθητος πλούτος των λίγων προέρχεται από την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των πολλών.
Μετά την τεράστια δημοσιοποίηση του θέματος έχουν αρχίσει από τους εμπλεκόμενους οι διαβεβαιώσεις ότι δεν έκαναν κάτι παράνομο. Τέτοιες δηλώσεις έγιναν από τον εκπρόσωπο του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, όπου φιλικά του πρόσωπα εμφανίζονταν να ξεπλένουν ασύλληπτα ποσά και δηλώθηκε ότι θα υπάρξει δικαστική έρευνα. Επίσης, από τον Πρόεδρο της Αργεντινής Μάκρι, από τον Βρετανό πρωθυπουργό, Ντέιβιντ Κάμερον, από την κινέζικη ηγεσία που θεωρεί ότι η εμπλοκή ανώτερων κρατικών στελεχών, μέσω στενών συγγενών τους είναι συκοφαντίες. Επίσης και η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας Μαρίν Λεπέν διέψευσε ότι έχει offshore εταιρείες.
Παραίτηση του Ισλανδού πρωθυπουργού
Την ίδια γραμμή ακολούθησε και ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον, που φαίνεται να έχει μαζί με τη σύζυγό του εταιρείες όπου ξέπλενε χρήμα. Αρχικά ζήτησε διάλυση του Κοινοβουλίου, ενώ στη συνέχεια ανακοίνωσε την παραίτησή του. Το βράδυ της Δευτέρας είχαν γίνει μεγάλες διαδηλώσεις στο Ρέικιαβικ που ζητούσαν την παραίτησή του και περισσότερο «ηθικούς» και «διάφανους πολιτικούς». Ο εν λόγω αστός πολιτικός είχε εμφανιστεί ως ο μέγας τιμωρός της διαφθοράς μετά τη χρεοκοπία το 2009.
Δικαστικές αγωγές δηλώνουν ότι θα κάνουν και διάφοροι αστοί πολιτικοί, αλλά και ο άσος της Μπαρτσελόνα Λιονέλ Μέσι, που επίσης φέρεται να έκρυβε τα τεράστια ποσά που εισέπραττε από την διαφήμιση της εικόνας του.
Το όλο θέμα της «αποκάλυψης» γίνεται ευκαιρία για τους αστούς πολιτικούς που δήθεν παλεύουν για ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα, με ...κανόνες και καλύτερους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δηλαδή, πώς θα ...μερεμετίσουν το σάπιο σύστημά τους. Τέτοιες ενδεικτικές περιπτώσεις η ανακοίνωση από την γερμανική κυβέρνηση για τη δημιουργία ενός νέου εθνικού μητρώου διαφάνειας, προκειμένου να αναγκάσει τις offshore εταιρείες να αποκαλύψουν την ταυτότητα των ιδιοκτητών τους, ή οι δηλώσεις της γαλλικής κυβέρνησης ότι τώρα πρέπει να ενταθεί η «μάχη με τη φοροδιαφυγή».

TOP READ