8 Απρ 2014

Αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή!

 Αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή!

Νέα αποκαλυπτικά παραδείγματα από αρχαιρεσίες στη Δράμα και την Ελασσόνα
Χέρι - χέρι μεταξύ τους, αλλά και με τη Χρυσή Αυγή, πιάνονται οι δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, προκειμένου να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ και να διατηρήσουν τους αρνητικούς για τους εργαζόμενους συσχετισμούς στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι αρχαιρεσίες στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, που έγιναν την περασμένη Κυριακή, με τις παρατάξεις τουΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να «συστεγάζονται» στο ίδιο ψηφοδέλτιο.
Παρά την προσπάθειά τους, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ κατάφεραν να καταγράψουν αύξηση. Συγκεκριμένα, η «Ταξική Αγωνιστική Ενότητα» έλαβε ποσοστό 11% (από 6%) και εξέλεξε έναν αντιπρόσωπο στο Εργατικό Κέντρο (δεν είχε κανέναν). «Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί σημαντικό βήμα για τις ταξικές δυνάμεις», σημειώνει η «Ταξική Αγωνιστική Ενότητα», προσθέτει όμως πως οι συσχετισμοί «παραμένουν αρνητικοί, αφού ο παλιός και νέος εργοδοτικός συνδικαλισμός -ενωμένοι μάλιστα σε κοινό ψηφοδέλτιο- στέκεται ακόμα εμπόδιο στη χειραφέτηση και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος».
Ιδιαίτερα σχολιάζει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, «που μόλις λίγες μέρες πριν, οργάνωσαν σύσκεψη για τη δημιουργία συνδικαλιστικής παράταξης, με στόχο την "αναζωογόνηση" του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως έλεγαν», ενώ λίγες μέρες μετά, «έπεσαν οι μάσκες, τα βρήκαν με τους "μνημονιακούς", τις κυβερνητικές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ».

Από κοντά με τους χρυσαυγίτες
Αντι-ΠΑΜΕ συμπόρευση, όμως, με τη συμμετοχή και της Χρυσής Αυγής, είχαμε και στις αρχαιρεσίες του Σωματείου Ιδιωτικών Τεχνικών Υπαλλήλων Ελασσόνας, που έγιναν στις 4 και 5 Απρίλη. Στο «ενωτικό» -όπως παρουσιάστηκε- ψηφοδέλτιο συμμετείχαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή. Το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ που στάθηκε απέναντί τους, κατάφερε να ενισχυθεί, συγκεντρώνοντας 56 ψήφους (από 45) και αυξάνοντας σε 3 (από 2) τους αντιπροσώπους που εξέλεξε στο Εργατικό Κέντρο.
Με ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕκαταγγέλλει την απαράδεκτη στάση και τις μεθοδεύσεις της διοίκησης του ΕΚ Ελασσόναςκαι της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ). «Τους ενόχλησε που η ΔΑΣ κατέβασε ψηφοδέλτιο, όπως και το ότι ήταν παρόντες στις διαδικασίες οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ των δευτεροβάθμιων οργάνων, γι' αυτό και προσπάθησαν να τους απομακρύνουν με κάθε τρόπο. Στην προσπάθειά τους αυτή, επιστράτευσαν μέχρι και τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά και την πρόεδρο της ΟΙΥΕ», καταγγέλλει η Πανελλαδική Γραμματεία.
Οπως εξηγεί, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου -εκλέγεται από το συγκεκριμένο σωματείο- επικαλέστηκε παρέμβαση των προέδρων της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, και της ΟΙΥΕ, Μ. Στεκουλέα, για να απομακρυνθούν η αντιπρόσωπος της ΔΑΣ από την ΟΙΥΕ, στη δύναμη της οποίας ανήκει το σωματείο και ο εκλεγμένος της ΔΑΣ στη διοίκηση του ΕΚ Ελασσόνας.
Γνωστοί στην περιοχή...
«Αυτές είναι οι "δημοκρατικές" διαδικασίες με τις οποίες πραγματοποιούν τις αρχαιρεσίες στα σωματεία που εκλέγονται οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές», σημειώνει η Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών. «Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό από αυτούς που κατεβαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο που μέχρι και η Χρυσή Αυγή συμμετέχει», αναφέρει.
Καταγγέλλει επίσης ότι ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου «δημόσια δηλώνει ότι "η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα και πρέπει να εκπροσωπείται και στο Εργατικό Κέντρο"», ενώ ο γραμματέας του, Θωμάς Τσιαντές, συμμετείχε στην προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να λερώσει με την παρουσία της την περσινή εκδήλωση για τα 70 χρόνια από το ολοκαύτωμα της Τσαριτσάνης.
Πηγή: Ριζοσπάστης

Μόσχα προς Κίεβο: Σταματήστε τις στρατιωτικές προετοιμασίες - Θα οδηγήσετε τη χώρα σε εμφύλιο

 Μόσχα προς Κίεβο: Σταματήστε τις στρατιωτικές προετοιμασίες - Θα οδηγήσετε τη χώρα σε εμφύλιο

Ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρώφ
Να σταματήσει αμέσως κάθε στρατιωτική προετοιμασία που μπορεί να οδηγήσει την Ουκρανία σε εμφύλιο καλεί το Κίεβο η Μόσχα, σύμφωνα με ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του αλλά και στη σελίδα του στο facebook.

Πληροφορίες αναφέρουν έντονη στρατιωτική κινητικότητα στις νότιο-ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντονέτσκ (το οποίο αυτοανακηρύχθηκε χθες αυτόνομη «Λαϊκή Δημοκρατία» χθες και προχωρά στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος αναλόγου της Κριμαίας), όπου συγκεντρώνονται δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας με τη συμμετοχή μαχητών του παράνομου νεοναζιστικού «Δεξιού Τομέα».

«Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι στην επιχείρηση συμμετέχουν περίπου 150 αμερικανοί εμπειρογνώμονες από την ιδιωτική στρατιωτική οργάνωση Greystone, μεταμφιεσμένοι με στολές στρατιωτών του τμήματος "Sokol"», τονίζει η ανακοίνωση του υπουργείου. Σημειώνεται ότι ο στόχος τους είναι η βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλώσεων των κάτοικων της νοτιοανατολικής Ουκρανίας κατά των "αρχών" του Κιέβου.



«Οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες στην παρούσα προβοκάτσια αναλαμβάνουν την τεράστια ευθύνη της απειλής των δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της ζωής αθώων πολιτών της Ουκρανίας, ενώ διακυβεύεται η σταθερότητα του Ουκρανικού κράτους» προειδοποιεί το ρωσικό ΥΠΕΞ.

Η μετακίνηση ειδικών αστυνομικών μονάδων στην ανατολική και τη νότια Ουκρανία επιβεβαιώνεται από δήλωση του ουκρανού "υπουργού" Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοφ.

Σε τηλεφωνική συνομιλία που είχε χθες με τον Αναπληρωτή "Υπουργό" Εξωτερικών της Ουκρανίας Αντρέι Ντέστσιτσα, ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κάλεσε τις "αρχές" του Κιέβου να απέχουν από κάθε βίαιη μέθοδο επίλυσης της κρίσης στη χώρα.
Πηγή: Η Ρωσία τώρα


Update:


Ο χάρτης της κρίσης

 Ο χάρτης της κρίσης

Ένα καλό παράδειγμα (αν και όχι το πιο χαρακτηριστικό) του πώς εννοεί η αστική τάξη και οι δημοσιολόγοι της ότι η κρίση δημιουργεί νέες ευκαιρίες (σσ: για κερδοφορία) είναι και ο χώρος του βιβλίου. Όπου, πέρα από την υπόθεση που έχει προκύψει για το σπάσιμο της ενιαίας τιμής και την ενίσχυση των μονοπωλίων, έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια μια φάμπρικα παραγωγής βιβλίων για την τρέχουσα καπιταλιστική κρίση (ο χάρτης της κρίσης, το λεξικό της κρίσης, ο μινώταυρος του χρέους, κοκ), με μπεστ σέλερ που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού κι αποφέρουν ζεστό χρήμα στους εκδοτικούς οίκους –χώρια το προφίλ των «ανήσυχων εκδόσεων» με κοινωνικό προβληματισμό, που τους χαρίζουν.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι μες σε αυτή την πλουραλιστική πολυφωνία, μπορεί να βρει κανείς πολλά κι ενδιαφέροντα στοιχεία και να διαβάσει σχεδόν τα πάντα για την κρίση και τα βασικά της χαρακτηριστικά, εκτός από την ουσία (εξαιρούνται οι συνήθεις λακεδαιμόνιοι που επιβεβαιώνουν απλώς τον κανόνα): ότι πρόκειται δηλ για μια καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Κι όπου τελικά συναντάται αυτός ο όρος, αναφέρεται μάλλον τυχαία, ως ίσος μεταξύ άλλων, που τον ακυρώνουν και αναιρούν την ουσία του.

Ο δραγασάκης για παράδειγμα σε ένα άρθρο του (στο συλλογικό «κυβέρνηση της αριστεράς» από τις εκδόσεις τόπος), αναφέρει κάπου την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων μαζί με την κρίση του ευρωσυστήματος και του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Κι έτσι είναι καλυμμένος από κάθε πλευρά. Αν του ασκήσουμε κριτική ότι συσκοτίζει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, θα μας παραπέμψει στο σχετικό απόσπασμα όπου αναφέρει την κρίση υπερσυσσώρευσης. Κι αν απευθύνεται σε άλλο κοινό με διαφορετικές αναφορές κι απαιτήσεις, θα προτάξει την εκδοχή της κρίσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, κλείνοντας το μάτι σε πιο κεϊνσιανές συνταγές διαχείρισης. Αλλά «και στην υπερσυσσώρευση πιστεύομεν», όπως θα ‘λεγε και μια ψυχή.

Μια άλλη εκδοχή αυτής της λογικής, μπορούμε να συναντήσουμε σε διάφορες αναλύσεις περί κρίσης χρέους, που περιορίζουν τη διέξοδο απ’ αυτήν σε μερικά αιτήματα γύρω από τη διαχείριση-εξάλειψή του και κάποια συναφή μέτρα, που απορρέουν άμεσα από αυτή την κίνηση. Τα οποία με τη σειρά τους μπορεί να κυμαίνονται από την παύση πληρωμών ως τη συνολική διαγράφη του χρέους και από την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος ως την πλήρη ρήξη-αποδέσμευση από την εε -ανάλογα και με την πολιτική ένταξη του αναλυτή-οικονομολόγου. Όσοι εξ αυτών μάλιστα δεν έχουν πετάξει στον κάδο της αναθεώρησης το μαρξ και την ανάλυση του κεφαλαίου για τις κρίσεις, νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν ένα διαχωρισμό με βάση τις διαλεκτικές κατηγορίες της Λογικής του χέγκελ (φαινόμενο-ουσία), για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ναι μεν υπάρχει κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, αλλά εκδηλώνεται με τη μορφή της κρίσης χρέους.

Κι έτσι ανοίγει μια παλιά ενδιαφέρουσα συζήτηση μεθοδολογικού χαρακτήρα γύρω από την ουσία και το φαίνεσθαι, τη μορφή και το περιεχόμενο, την αιτία και το σύμπτωμα· σε τελική ανάλυση για το δίπολο τακτική-στρατηγική και τη μεταξύ τους σύνδεση. Οι όψιμοι εραστές της τακτικής θεωρούν μεθοδολογικά λάθος να αγνοούμε την ειδική μορφή εκδήλωσης του φαινομένου, με σωστές αλλά αφηρημένες εκτιμήσεις για το γενικό του χαρακτήρα και να μην καθορίζουμε την τακτική μας στη συγκυρία, συνυπολογίζοντας κι αυτή την παράμετρο.

Μεθοδολογικά μιλώντας βέβαια, όταν το πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι η κρίση και ζητούμενο η διέξοδος προς όφελος του λαού, η λύση που προτείνουμε δεν μπορεί να περιοριστεί στην παράμετρο του χρέους και στην καταπολέμηση ενός συμπτώματος. Είναι δηλ τηρουμένων των αναλογιών, σα να προσπαθούμε να εξουδετερώσουμε ένα μικρόβιο ή μια ασθένεια με αντιπυρετικά, που αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα, αφήνοντας όμως στο απυρόβλητο τη γενεσιουργό του αιτία. Ή σε ένα άλλο επίπεδο, να αναποδογυρίζουμε τη βασική αιτιακή σχέση, θεωρώντας πχ πως το μνημόνιο έφερε την κρίση –κι όχι αντίστροφα. Ενώ, όπως είχε πει σε μια ομιλία του και ο γόντικας, ο σεισμός φέρνει το τσουνάμι κι όχι το τσουνάμι το σεισμό.

Με άλλα λόγια η βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος –εν προκειμένω της κρίσης- είναι να συμφωνήσουμε πρώτα στον εντοπισμό της ουσίας του. Επανερχόμαστε έτσι στον αρχικό προβληματισμό και την πληθώρα προσεγγίσεων, που σκεπάζουν σα σωρός από σκουπίδια και συσκοτίζουν το πραγματικό ερώτημα: ποιος έχει κρίση και τι είδους είναι αυτή;

Προτού σταχυολογήσουμε μερικές πιθανές κι απίθανες απαντήσεις, που έχουν δοθεί κατά καιρούς σε αυτό, θέλω να σταθώ σε δύο ακόμα προσεγγίσεις, που εκκινούν από τη θεωρία της υπερσυσσώρευσης, για να διαφοροποιηθούν στα σημεία, όχι τόσο απ’ αυτό καθαυτό το θεωρητικό σχήμα, αλλά από την πρόταση του κκε.

Έχω καταρχάς υπόψη μου μια προσέγγιση του μ-λ χώρου (που δεν έχω καταλάβει ακόμα τι στάση θα κρατήσει στις ευρωεκλογές, αν και λογικά οι πισωμουλούδες θα επιμείνουν στην αποχή), που έχει μαοϊκή προέλευση, ήδη από τα χρόνια του σινοσοβιετικού σχίσματος, με τους κινέζους να έχουν την πολιτική στο τιμόνι και να κατηγορούν τους σοβιετικούς για στείρο οικονομισμό και υποτίμηση της πολιτικής διάστασης. Τα ίδια περίπου πολιτικά κουσούρια, αν έχω καταλάβει καλά, αποδίδουν και τα μ-λ στο κόμμα, γιατί τάχα μιλάει για στενά οικονομική κρίση κι όχι συνολικά για κρίση του καπιταλισμού.

Την ίδια κατηγορία περί οικονομισμού χρεώνουν στο κκε διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες, επειδή αρνείται να θέσει μεταβατικούς πολιτικούς στόχους στα πλαίσια του συστήματος και περιορίζεται σε άμεσες, οικονομικές διεκδικήσεις στο σήμερα. Εκκινούν ωστόσο από τελείως διαφορετική αφετηρία σε σχέση με τα μ-λ. που απορρίπτουν επίσης ως ρεφορμιστικό το λεγόμενο μεταβατικό πρόγραμμα, αλλά σχεδόν και κάθε άλλη άμεση διεκδίκηση.

Διαφορετική αφετηρία –εφόσον απαρνείται συνολικά κάθε έννοια πολιτικής- αλλά σχετικά παρόμοιο σκεπτικό, με υπερτίμηση-αποθέωση του υποκειμενικού παράγοντα, ακολουθεί και ένα κομμάτι της αναρχίας, που θεωρεί την κρίση αποτέλεσμα όχι κάποιων οικονομικών νόμων, αλλά αποκλειστικά καρπό των αυξημένων εργατικών αντιστάσεων και των μικρών παραγωγικών σαμποτάζ στους χώρους δουλειάς.

Η δεύτερη προσέγγιση προέρχεται κι αυτή από το εξωκοινοβούλιο και κάνει λόγο για δομική κρίση του καπιταλισμού –που δεν ξέρω αν απαντάται ως όρος στους κλασικούς ή αν έχει αλτουσεριανή προέλευση, αλλά δε μου φαίνεται εντελώς λάθος, εφόσον εννοεί ότι η κρίση αφορά κι απορρέει από τη φύση και την εσωτερική λογική του συστήματος κι όχι από κάποια τυχαία εξωτερικά χαρακτηριστικά του, που επιδέχονται διορθώσεων. Το πρόβλημα αρχίζει, όταν αντιπαρατίθεται το σχήμα της δομικής κρίσης, στην εκτίμηση του κόμματος περί κυκλικής καπιταλιστικής κρίσης, που υποτιμά –λέει- το βάθος της και την αντιμετωπίζει ως ‘μία από τα ίδια’ και όχι ως το μεγαλύτερο κλονισμό του συστήματος μετά το παγκόσμιο κραχ του 29’.

Κάτι τέτοιο όμως αφενός δεν προκύπτει από μια στοιχειωδώς σοβαρή εξέταση επίσημων θέσεων και ντοκουμέντων του κκε. Αφετέρου καταλήγει σε κάπως προβληματικά συμπεράσματα – διαπιστώσεις. Γιατί αν απορρίψουμε τον κυκλικό και επαναλαμβανόμενο κύκλο των καπιταλιστικών κρίσεων ως νομοτέλεια του συστήματος και ως στιγμή που εμπεριέχεται διαλεκτικά στις φάσεις ανάπτυξής του, είναι σα να υποκύπτουμε στον πειρασμό της εσχατολογίας, προσδίδοντας στην παρούσα συγκυρία χαρακτήρα τελικής κρίσης –μετανοείτε- και επιθανάτιου ρόγχου του καπιταλισμού. Αυτό ωστόσο απέχει πολύ από την πραγματικότητα και καταλήγει στο άλλο άκρο, να υποτιμά δηλ τις αντιφατικές δυνατότητες της κεφαλαιοκρατίας για σχετική υπέρβαση της κρίσης εις βάρος του εργαζόμενου λαού –όσο αυτός δεν οργανώνει τις αντιστάσεις του- οι οποίες [δυνατότητες] συμβαδίζουν χέρι-χέρι με τα αδιέξοδα και τις εγγενείς της αντιφάσεις.

Ας επανέλθουμε λοιπόν στο ερώτημα που θέσαμε πριν και να δούμε τι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια γι’ αυτό. Ποιος έχει κρίση και τι είδους είναι αυτή στον πυρήνα της;

Είναι μια κρίση ηθική, πνευματική, αξιών και προτύπων; Είναι κρίση της ευρωζώνης (που το 08’ θα μας προστάτευε λέει με τα τείχη της  από την κρίση, στο απάνεμο λιμάνι της), του ευρωσυστήματος ή της παρούσα δομής-αρχιτεκτονικής της εε; Είναι κρίση του παραγωγικού μοντέλου που είχαμε, όπου καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγουμε; Είναι κρίση του νεοφιλελευθερισμού και του καζινοκαπιταλισμού που εκτόπισε την πραγματική οικονομία; Και πόσο πλασματική είναι άραγε η ένταση της εκμετάλλευσης, η κεροδοφορία και η συγχώνευση του χρηματιστικού και βιομηχανικού κεφαλαίου που σημείωσε ο βλαδίμηρος έναν αιώνα πριν; Είναι μήπως κρίση χρέους, δημοσιονομική; Και ποιος πάσχει τελικά από κρίση; Το κράτος; Οι τράπεζες; Η οικολογία; Η εθνική μας οικονομία, γενικά κι αόριστα; Λες δηλ να έχουμε κρίση ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, όπως λέει ο λαπαβίτσας, από «αριστερή σκοπιά», υιοθετώντας πλήρως τις έννοιες και τα αναλυτικά εργαλεία των αστών οικονομολόγων; Μήπως είναι κρίση πολιτική, του δικομματισμού, λανθασμένης διαχείρισης κι αποφάσεων; Μην είναι κρίση της αριστεράς, που δεν έχει αξιόπιστη πρόταση και πάσχει από τακτικό και στρατηγικό έλλειμμα; Μην είναι όλα αυτά μαζί και τίποτα συνάμα; Μήπως είναι τελικά θέμα ψυχολογίας, που λέει ο σαμαράς; Ή μια οφθαλμαπάτη, που αφήνουμε πίσω μας τώρα που θα φορέσουμε τα καλά μας για να ξαναβγούμε στις αγορές και έρχεται η ανάπτυξη;

Τίνος είναι βρε γυναίκα η κρίση αυτή;
Τίνος είναι βρε γυναίκα η κρίση αυτή;
Μία μου φωνάζει χρέος, μία μου φωνάζει spreads,
τίνος είναι βρε γυναίκα η κρίση αυτή;

Όχι σφε αναγνώστη, δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Η κρίση δεν ήρθε γιατί τάχα δεν υπάρχουν αρκετά λεφτά ή κεφάλαια και πρέπει να γίνουμε φτηνοί κι ανταγωνιστικοί για να τα προσεγγίσουμε ή να κάνουμε το απαυτό μας παξιμάδι για να τα βγάλουμε πέρα και να μεγαλώσουμε την πίτα. Και να μείνει ολόκληρη για τα αφεντικά και τα σκυλιά που τα φυλάνε, για να μας δώσουν τα ψίχουλα που θα περισσέψουν. Η κρίση είναι η ομολογία ότι έχει συγκεντρωθεί τόσος πλούτος, ότι έχουν συσσωρευτεί τόσα κεφάλαια, που δεν μπορούν να είναι το ίδιο κερδοφόρα με πριν. Κι ότι πρέπει να βγουν από το παιχνίδι κάποιοι ανταγωνιστές –κατά κανόνα οι μικρότεροι παίκτες- για να μείνει αρκετός χώρος για τους υπόλοιπους. Και εκτός από τα κεφάλαια να απαξιωθεί κι η εργατική δύναμη, που τους πλουτίζει, για να αυγατίζουν τα κέρδη τους και να διασφαλίσουν τη διευρυμένη αναπαραγωγή τους.

Η ουσία της κρίσης είναι τόσο απλή, όσο την είχε περιγράψει ένας παλιός κομμουνιστής στις αρχές του αιώνα. Ένα μεγάλο παλούκι που έχουν στον πισινό τους οι αστοί και θέλουν να το χώσουνε στο δικό μας. Κι η λύση δε θα έρθει για όλους μαζί από κοινού, ούτε με διαπραγματεύσεις γύρω από την επιμήκυνσή του ή τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του.


Σίγουρα μένουν ανοιχτά προς μελέτη κι έρευνα αρκετά ζητήματα για την κρίση, πχ για την πορεία εξέλιξής της, το συγχρονισμένο χαρακτήρα της, τη μετατροπή της σε πολιτική, επαναστατική κρίση, την αναιμική ανάκαμψη της οικονομίας, κτλ. Αυτά όμως έρχονται επιπρόσθετα ως εξειδίκευση κι όχι για να συσκοτίσουν το βασικό πυρήνα.

Όταν η ανθρώπινη βλακεία συναντά την νεοφιλευλεύθερη επέλαση (Atenistas-TEDx)

 Όταν η ανθρώπινη βλακεία συναντά την νεοφιλευλεύθερη επέλαση (Atenistas-TEDx)

Tον τελευταίο καιρό βλέπουμε συνεχώς νέες μορφές εθελοντισμού να εμφανίζονται και νέα προσχήματα να αναδύονται για την θεμελίωση τους. Το κράτος αφού έχει ισομοιράσει την ευθύνη τις οικονομικής κρίσης, άρχισε να θέτει και νέους όρους για την υπέρβαση αυτής της κρίσης. Η νέα νοοτροπία που αναπτύσσεται μετά την αφομοίωση και την εσωτερίκευση αυτής της ευθύνης από τα παντός είδους φιλήσυχα και ειρηνοποιά κοινωνικά υποκείμενα είναι η προσπάθεια διαχείρισης αυτής της κρίσης και η υποκατάσταση του κράτους εκεί που ηθελημένα απουσιάζει.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος που ορίζει την επαναστατικότητα σαν εργαλείο διαχείρισης της κρίσης και ως το χρύσωμα του χαπιού στην αρρώστια του συστήματος και όχι σαν μια πρακτική για  την ανατροπή του. Αυτή είναι όμως η μια όψη του νομίσματος.

atenistas
Εθελοντισμός και ανθρώπινη βλακεία
Η άλλη όψη του νομίσματος που πραγματώνεται πάνω στην ηλιθιότητα και λειτουργεί περισσότερο σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας είναι ηκατευθυνόμενη αποβλάκωση. Αυτή δεν καλείται να διαχειριστεί την υπάρχουσα κρίση αλλά καλείται να αποβλακώσει και τον τελευταίο ζωντανό περιτυλίγοντάς τον με σερπαντίνες, χρώματα και μπουκάλια αναψυκτικών για την διάσωση της φώκιας στη Χονολουλού. Παραδείγματα ταξικά ασυνείδητων υποκειμένων με ψυχοτραυματικούς συνδέσμους ηλιθιότητας όπως οιατενίστας και οι ΜΚΟ ή οι φοιτητικοί οργανισμοί που μαζεύουν τις τσίχλες από τα παγκάκια περισσεύουν.
Οι λοβοτομημένοι είναι αρκετοί μόνο που δεν υπάρχουν περιθώρια για χαζοχαρούμενα παιδάκια που δεν ξέρουν που να ξοδέψουν το παραπάνω χαρτζιλίκι που τους έδωσε ο μπαμπάς. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλους ψυχασθενικούς που επειδή είχε τελειώσει το τσάι από φύκι Νεκράς Θάλασσας ή η ζεστή σοκολάτα με τριμμένη ταραμοσαλάτα αποφάσισαν να βγούν στο δρόμο και να βαφτίζουν το μάζεμα τσίχλας από παγκάκια σε προσπάθεια ενασχόλησης με τα κοινά. Και για να τελειώνουμε.
IMG_8898
Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό δεν είναι ακτιβισμός. Είναι κοινωνική αφασία. Και σε κάνει να φαίνεσαι απάνθρωπος. Και κτήνος. Τα τετ-α-τετ με τον Καμίνη ο οποίος λέει δημόσια ότι οι ατενίστας είναι η αγαπημένη του ομάδα πολιτών  δεν είναι ακτιβισμός, είναι ψυχιατρική νόσος. Το να ντύνεις με πουλόβερ τα δέντρα στην πλατεία Κλαυθμώνος, εκεί που ο Καμίνης τα Χριστούγεννα του 2011 είχε ξηλώσει τα παγκάκια για να μην κοιμούνται εκεί οι άστεγοι, ενώ το 2012 βρέθηκαν σε κάδους σκουπιδιών δίπλα στο Δημαρχείο πεταμένες κουβέρτες, ρούχα και παιχνίδια που είχαν συγκεντρωθεί για άπορα παιδιά με τον Καμίνη να δηλώνει ότι τα πέταξαν γιατί ήταν τόσα πολλά που δε χωρούσαν στις αποθήκες του δήμου, δεν είναι ακτιβισμός.
Είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης.Και καθώς αλλάζουν οι λέξεις αλλάζουν και οι έννοιες, αλλάζει και η κοινωνική αφομοίωση των εννοιών. Οι ατενίστας λοιπόν βαφτίζονται ακτιβιστές όπως οι Χρυσαυγίτες βαφτίζονται αγανακτισμένοι πολίτες, όπως η αλλοτρίωση του κέντρου και το rethinkAthens βαφτίζονται εξευγενισμός, όπως οι κοινωνικοί αγωνιστές βαφτίζονται τρομοκράτες, όπως ο Θεοφίλου βαφτίζεται ένοχος, όπως τα σχέδια για την Λαμπεντούζα βαφτίζονται σχέδια διάσωσης.
palia_voyli_3
Νεοφιλελεύθερη επέλαση και Εθελοντισμός-Βλέπε TEDx
Ας περάσουμε όμως τώρα στον άρδην νεοφιλελεύθερο εθελοντισμό και την διαστρεβλωμένη έννοια του εθελοντισμού που προωθούν τα απανταχού αφεντικά για να εκμεταλλευθούν ημιμαθή παιδάκια που ψάχνουν μια κοινωνική διέξοδο. Mια καλυμμένη μορφή στυγνής εκμετάλλευσης που προωθείται με το με το επιχείρημα της απόκτησης εμπειρίας και προϋπηρεσίας είτε σε μεγάλες εταιρείες, είτε σε δικηγορικά γραφεία ή ακόμη -και ως επί το πλείστον- σε Μ.Κ.Ο, η εργοδοτική πλευρά επιλέγει να απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της αμισθί με κάποιες ίσως στοιχειώδεις παροχές, περνώντας μάλιστα αυτή την τακτική ως αυτονόητη και απαραίτητη.
ted_0
Μπορούμε να εστιάσουμε στο φαινόμενο TEDx,το οποίο είναι το παράδειγμα που καθρεφτίζει ιδεολογικά όλες τις παραπάνω τακτικές αποπροσανατολισμού απο την καθημερινόητα βαφτίζοντας μιζέρια όσους αντιτάσσονται στην νεοφιλελεύθερη επέλαση. Οι διοργανωτές του ΤΕDxπροσπαθούν να μας πείσουν ότι μια αχτίδα αισιοδοξίας έχει αρχίσει να ξεπροβάλλει. Πρόκειται για μια ιδέα του αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ Σαούλ Γούρμαν, ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησε την οργάνωση συνεδρίων με θέμα «Ιδέες που αξίζει να διαδοθούν». Το 2001, ο εκδότης Κρις Άντερσον αγόρασε τα δικαιώματα της διοργάνωσης και μετέτρεψε τις μέχρι τότε σκόρπιες συναντήσεις στη σφιχτή λειτουργία μιας Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης. Η Κοινωνία των Πολιτών, έρχεται για ακόμα μια φορά, ως Μεσσίας, να μας γλιτώσει από το τέλμα των παραδοσιακών δομών.
Η περιγραφή του ιδανικού ομιλητή αυτού του αφήνει λίγες αμφιβολίες για τον προσανατολισμό αυτού του event και η θεοποίηση της επιχειρηματικότητας και του ιδιωτικού τομέα σαν τους μοναδικούς τομείς προόδου και ευημερίας (ανεξάρτητα από τις κοινωνικές και τις περιβαλλοντολογικές συνέπειες) μας προϊδεάζουν για το ποιόν των ομιλητών. Τις υποψίες μας έρχεται να επιβεβαιώσει και ο αμερικανός Νικ Χανάουερ, ο οποίος το 2012, κατήγγειλε ότι λογοκρίθηκε και η ομιλία του δεν ανέβηκε ποτέ στον ιστότοπο της διοργάνωσης, γιατί αναφερόταν στην οικονομική ανισότητα των ΗΠΑ και τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου στο σύνολο της οικονομίας.
αρχείο λήψης
Ένα άλλο παράδειγμα ομιλητή που μας υποδεικνύει τον ρόλο που ήρθε να διαδραματίσει το TEDxείναι αυτό του Ματθαίου Γιωσαφάτ, ο οποίος είναι κατά πολλούς ο επιφανέστερος εκ των ψυχαναλυτών στην Ψωροκώσταινα. Η επιλογή του Γιωσαφάτ δεν ήταν τυχαία καθώς μαθαίνουμε από το βιβλίο του «Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια», πως οι μπαχαλάκηδες (sic) είναι ψυχικώς διαταραγμένα παιδιά των Βορείων Προαστίων που οι μαμάδες τους δεν τα θήλασαν και δεν τα αγάπησαν όσο έπρεπε στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, με αποτέλεσμα να εκθρέψουν ένα μίσος για την κοινωνία, το οποίο και εξωτερικεύουν με το να σπάνε τράπεζες και… γήπεδα.
Η ομιλία του είχε ως κεντρικό νόημα την Παγκάλια ρήση «Μαζί τα φάγαμε». Ο στοχαστής Γιωσαφάτ μίλησε για μια κοινωνία σε διάλυση, χωρίς να αναφέρεται στις οικονομικές προεκτάσεις του όλου προβλήματος. Περιγράφει μια κατάσταση ανομίας (όχι φυσικά από την πλευρά του κράτους και της εξουσίας), όπου οι βασικές παθογένειες της κοινωνίας αφορούν τονυπερκαταναλωτισμό και την απουσία ομαδικού πνεύματος. Αυτή τη δεύτερη έρχεται να διορθώσει το TEDx, που μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Αξίζει τώρα να αναφέρουμε ότι το αντίτιμο της εισόδου στoΤEDxAcademyανέρχεται στα 50 ευρώ ενώ το αντίτιμο της εισόδου σε ένα TEDxeventανέρχεται στα 65 ευρώ. Στα πλαίσια της διοργάνωσης αυτής θεσπίστηκε και ένα νέο εισιτήριο, του δωρητή-χορηγού, στην τιμή των 200 €, ενώ υπάρχουν διάφορα «επίπεδα» συνδρομής που κυμαίνονται από 3.750$ για την απλή συμμετοχή έως και 125.000$, ποσό που σας χρήζει «ευεργέτη». Τέλος, αν δεν θέλετε να περιμένετε με τον λαουτζίκο μέχρι να ανέβουν κάποια από τα πολυπόθητα βίντεο με ομιλίες στο You Tube, μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά ένα συνέδριο, για το συμβολικό ποσό των 600$, ενώ τα δύο κοστίζουν 1.000$.
99019_615x461
Όσον αφορά τους εθελοντές που τρέχουν από πίσω όλη την διοργάνωση, πάντα με το προκάλυμμα της ανιδιοτελούς προσφοράς, της υποτιθέμενης κοινωνικής αλληλεγγύης, αυτοί αναδεικνύονται, όπως πάντα τελικά, σε προνομιακά «θύματα» εργασιακής εκμετάλλευσης. Η εύλογη απορία που δημιουργείται, εφόσον πρόκειται για μη κερδοσκοπικό οργανισμό, ο οποίος δεν πληρώνει τους ομιλητές, δουλεύει ως επί το πλείστον με εθελοντές, υποστηρίζεται από ένα ιδιαίτερα εκτενές δίκτυο χορηγών (εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, πολυεθνικές, αλυσίδες καταστημάτων σίτισης, εφημερίδες, ξενοδοχεία, τράπεζες, αυτοκινητοβιομηχανίες ακόμα και πρεσβείες), είναι τοπού διοχετεύονται τα χρήματα που προκύπτουν από όλα αυτά τα είδη συνδρομών;
Το TEDxπάντως δεν μένει μόνο εκεί. Η πρωτοβουλία Human Grid που προωθεί, αφορά τη χαρτογράφηση των εθελοντικών οργανώσεων και των συλλογικών πρωτοβουλιών, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι πολίτες να ξέρουν που μπορούν να απευθυνθούν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Φυσικά, οι περισσότερες από τις θέσεις όπου κάποιος μπορεί να προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, δεν αφορά την πραγματική προσφορά σε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας ή στη διάσωση του περιβάλλοντος αλλά στην εξοικονόμηση πόρων των ίδιων των ΜΚΟ (γραμματειακή υποστήριξη, τηλεφωνικά κέντρα, στελέχωση γραφείων κλπ).
humangrid
Και αν η απλή καταγραφή των εθελοντικών οργανώσεων σε ένα διαδικτυακό χάρτη, φαίνεται σχετικά αθώα, δεν συμβαίνει το ίδιο με το workshop εκπαίδευσης ΜΚΟ για την αξιοποίηση των εθελοντών τους, που διοργάνωσε το Volunteer4Greece, μια διαδικτυακή πλατφόρμα αναζήτησης εθελοντικής εργασίας. Είναι πασιφανές πως το TED περνά στην επόμενη πίστα: από την απλή προώθηση της ιδέας του εθελοντισμού, στη δημιουργία της αντίστοιχης φάμπρικας.
Γιατί στην Ελλάδα των 1.345.387 (καταγεγραμμένων) ανέργων, είναι μιζέρια, σπατάλη δημιουργικών δυνάμεων, ακόμα και ένδειξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς των πολιτών να διεκδικούν θέσεις εργασίας, αξιοπρεπή αμοιβή και όρους εργασίας, συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά δεν είναι επουδενί ντροπή και πλήρης υποταγή στα συμφέροντα των κάθε είδους αφεντικών, η διαφήμιση της δωρεάν εργασίας και τα προγράμματα εκπαίδευσης των πολύ συχνά κρατικοδίαιτων και κατά τα άλλα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων για την εύρεση και την αξιοποίηση δωρεάν ανθρώπινου δυναμικού. Όχι. Αυτό είναι φρέσκο, χαρούμενο, ακομπλεξάριστο, τρέντι.
ValueValuer
Υ.Γ. Οι πληροφορίες για το TEDxπάρθηκαν από το freequencyradio.wordpress.com και αξίζει να ανατρέξετε εκεί για περισσότερες πληροφορίες.
To κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα ‘Απατρις στο τεύχος Απριλίου 2014.

παραπολιτικα



Επικίνδυνη πλειοδοσία αστυνομοκρατίας
Από τη μία ο υποψήφιος της ΝΔ για το Δήμο της Αθήνας Αρ. Σπηλιωτόπουλος λέει πως θα «καθαρίσει» την Αθήνα από την εγκληματικότητα. Και εξηγεί: «Για να την καθαρίσω από την εγκληματικότητα χρειάζεται η μητροπολιτική Αστυνομία. Χρειάζεται ισχυρή αστυνομική παρουσία, περιοχή την περιοχή, γειτονιά τη γειτονιά», όπως είχε δηλώσει πριν λίγες μέρες σε τηλεοπτική του συνέντευξη.
Από την άλλη, ο Γ. Καμίνης κάνει συνάντηση με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια και ζητά ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της ΕΛ.ΑΣ. Και δηλώνει: «Ηδη από τον περασμένο Φλεβάρη έχουμε στείλει στο υπουργείο ένα σχέδιο μνημονίου συνεργασίας του υπουργείου με το Δήμο Αθηναίων και συμφωνήσαμε στις γενικές κατευθύνσεις».
Πού το πάνε; Προς τι η πλειοδοσία αστυνομοκρατίας; Και οι δύο προετοιμάζουν για ένταση της καταστολής, με πρόσχημα ένα υπαρκτό πρόβλημα. Και επαναφέρουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα περί «ανακατάληψης της πόλης» της κυβέρνησης που έχει ρίξει πολύ νερό στο μύλο της δράσης των φασιστοειδών...
* * *
Τι κρίμα...
Εμμέσως, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για τη Δημαρχία της Αθήνας, Γ. Σακελλαρίδης, θύμισε ότι ο Γ. Καμίνης (τον οποίο στήριζαν οι ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι, ΔΡΑΣΗ) ήταν επιλογή του κόμματός του στο δεύτερο γύρο των προηγούμενων δημοτικών εκλογών. «Ο Καμίνης απογοήτευσε τους προοδευτικούς πολίτες που τον ψήφισαν», είχε πει πριν μερικές εβδομάδες στην παρουσίαση του προγράμματος της «Ανοιχτής Πόλης». Γιατί; Γιατί δεν τήρησε τις υποσχέσεις του για «αστικές αναπλάσεις, βιώσιμη κινητικότητα, συμμετοχικές διαδικασίες», που κατά τον Γ. Σακελλαρίδη τον εξέλεξαν στο δημαρχιακό θώκο. Κι αν αυτές, ανάμεσα σε άλλες, ήταν κάποιες κοινές προσδοκίες και οραματισμοί του Γ. Καμίνη και της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα έχουν άλλα πράγματα να τους ενώνουν. Κι αυτό είναι η παραίτησή τους από τη διεκδίκηση πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο μεν Γ. Καμίνης έχει ταχθεί καθαρά υπέρ της εξεύρεσης εναλλακτικών τρόπων χρηματοδότησης των δήμων και υπέρ του εξορθολογισμού των δαπανών (ήδη το κάνει με απολύσεις και μείωση κοινωνικής πολιτικής). Στο ίδιο μήκος κύματος ο Γ. Σακελλαρίδης, στην παρουσίαση των προτάσεών του, μίλησε για διάφορες πηγές χρηματοδότησης, χωρίς σε αυτές να υπολογίζει την κρατική χρηματοδότηση. Τι σημαίνει αυτό; Μοναδική πηγή χρηματοδότησης που απομένει για το δήμο είναι η αύξηση της φορολόγησης των δημοτών και ο περιορισμός δαπανών, άρα κατάργηση υπηρεσιών... Υλοποίηση των μνημονιακών νόμων που έχουν περικόψει την κρατική χρηματοδότηση.
* * *
Ευαγγέλιο η υγιής επιχειρηματικότητα
Την ...προστασία του περιβάλλοντος μέσα από την «υγιή επιχειρηματικότητα» προκρίνει η υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Αττικής, Ρ. Δούρου. Σύμφωνα με τις θέσεις του συνδυασμού της για την προστασία και τη διαχείριση του περιβάλλοντος στην Περιφέρεια Αττικής, η ευθύνη για την εκτεταμένη τσιμεντοποίηση και εκποίηση δημόσιου χώρου επιρρίπτεται στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους που «δημιούργησαν νέα αρνητικά δεδομένα σε βάρος του περιβάλλοντος της Αττικής». Λες και πριν τα μνημόνια δεν υπήρχε η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, λες και το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι αυτό που καθορίζει και τις χρήσεις γης προς όφελος των καπιταλιστών. Για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα είναι «η Αττική να γίνει χώρος όπου η υγιής επιχειρηματικότητα της μικρομεσαίας, συνεταιριστικής οικονομικής δραστηριότητας, θα συμβαδίζει με χώρους πρασίνου και αθλητισμού»... Δηλαδή, συνέχιση της εμπορευματοποίησης της γης, συνέχιση της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων αλλά με άλλους όρους.


Ο,τι έγινε, έγινε...
Ο Γ. Σακελλαρίδης, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για το δήμο Αθηναίων, έκανε περιοδεία σε υπηρεσίες του δήμου, συναντήθηκε με εργαζόμενους και μεταξύ άλλων δήλωσε τα εξής: «Δεν μπορεί η δουλειά ενός δήμου να μη βασίζεται σε αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας στον ίδιο του το χώρο. Δεν θα αποδεχτούμε νέες απολύσεις». Δηλαδή, όσες έχουν γίνει μέχρι τώρα έγιναν, αλλά δε θα γίνουν άλλες εάν γίνει διοίκηση ο ΣΥΡΙΖΑ...
Ο Δήμος Αθηναίων μέσα σε τέσσερα χρόνια έχασε 5.000 εργαζόμενους και οι επιπτώσεις από αυτό είναι ορατές παντού. Στην αποκομιδή, στην οδοποιία, στον ηλεκτροφωτισμό, στις παιδικές χαρές, στους σχολικούς φύλακες, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στα δημοτικά ιατρεία (40.000 επισκέψεις λιγότερες το 2013 σε σχέση με το 2011), στα κέντρα πρόληψης, στο πράσινο. Αυτές είναι οι επιπτώσεις που επιχειρεί να προσπεράσει με ένα "ό,τι έγινε έγινε", ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, λες και αυτό απαντά στο θέμα των υπηρεσιών που υπολειτουργούν, των υπηρεσιών που τελικά οδηγούνται είτε στο κλείσιμο είτε στην ανάθεση σε ιδιώτες...
***
Με άλλη φρασεολογία «ανακατάληψη της πόλης»
Να υποθέσουμε ότι ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων της ΝΔ, Α. Σπηλιωτόπουλος θα συνεχίσει την αρωγή που παρείχε ο δήμος στις αστυνομικές επιχειρήσεις - «σκούπα» εναντίον μεταναστών στο κέντρο της πόλης. «Η εκτίμησή μου είναι ότι η Αθήνα δε χωρά άλλους μετανάστες», δήλωσε και συμπλήρωσε ότι «στόχος μου είναι να επιστρέψουν οι Αθηναίοι πίσω».
Ο υποψήφιος της ΝΔ πορεύεται στην αντιδραστική λογική της «ανακατάληψης της πόλης» που εκφράστηκε και από τον πρωθυπουργό και από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, με αφορμή την περιβόητη επιχείρηση «Ξένιος Δίας» που βρίσκεται σε εξέλιξη από τα μέσα του 2012. Λογική που έχει ρίξει πολύ νερό στο μύλο της εγκληματικής δράσης φασιστοειδών σε βάρος μεταναστών, που διαιρεί τους εργαζόμενους και κρύβει το γεγονός ότι η πραγματική αιτία του ξεριζωμού μεταναστών και προσφύγων από τον τόπο τους είναι η επιθετικότητα του κεφαλαίου σε όλο τον πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, το σύστημα και οι πολιτικές που υπερασπίζεται ο ίδιος ο Α. Σπηλιωτόπουλος
.Υγιής επιχειρηματικότητα από Σπηλιωτόπουλο
Αντίθετος εμφανίστηκε, σε δηλώσεις του, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων της ΝΔ, Α. Σπηλιωτόπουλος στην παραχώρηση του Εθνικού Κήπου για πολιτιστικές δραστηριότητες σε ιδιωτική εταιρεία, που μεθοδεύει η διοίκηση του Γ. Καμίνη. Επειδή, λέει, «είναι βοτανικός, που σημαίνει χλωρίδα και συγκεκριμένα φυτά». Σε άλλες δηλώσεις του, χαρακτήρισε «καλοδεχούμενη» τη βοήθεια από τον ιδιωτικό τομέα για τη σωτηρία του Εθνικού Κήπου. «Αρκεί - όπως είπε - να είναι καλοπροαίρετη και οι ιθύνοντες να έχουν εξασφαλίσει το υγιές πλαίσιο εντός του οποίου θα αναπτυχθεί». «Υγιής επιχειρηματικότητα» και από τον Σπηλιωτόπουλο... Βέβαια, η επιχειρηματική δράση είναι μία και έχει βασικό στόχο το κέρδος. Από αυτήν την άποψη η πρότασή του είναι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Τα πράγματα είναι σαφή: «Ο Εθνικός Κήπος είναι ιστορικό, διατηρητέο μνημείο. Πρέπει να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική του, να συντηρηθεί ως έχει και να είναι ελεύθερος και ασφαλής για όλους τους εργαζόμενους της Αττικής», όπως ξεκάθαρα έχει ταχθεί ο συνδυασμός της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
* * *
Πλάτη στις πολυεθνικές
Σε απόλυτη ταύτιση με την επιλογή των μονοπωλίων, των μεγάλων πολυκαταστημάτων και των εμπορικών κέντρων, για κατάργηση της Κυριακής αργίας βρίσκεται ο νυν και εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης. Εχει δηλώσει: «Εάν θέλουμε το κέντρο να το κάνουμε αυτόνομο τουριστικό προορισμό, δεν νοείται να μην είναι ανοιχτά τα μαγαζιά στο κέντρο τα Σαββατοκύριακα». Για ποια ακριβώς μαγαζιά μιλάει ο δήμαρχος; Γι' αυτά που έκλεισαν γιατί δεν άντεξαν τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών; Οχι, δε μιλά γι' αυτά. Μιλά για λογαριασμό των συμφερόντων των εμπορικών μεγαθηρίων που «στραγγαλίζουν» και τους εργαζόμενούς τους και τα μικρομάγαζα. Κι αν το όνειρο του δημάρχου είναι να δει τη δημοτική αγορά όπως αυτή της Βαρκελώνης, δηλαδή σε αυτήν ο κόσμος να ψωνίζει, να τρώει και να διασκεδάζει - όπως έχει πει - η ανάγκη των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών καταστηματαρχών είναι να μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά για να ζήσουν και να μπορούν να πληρώσουν για να έχουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Και η ανάγκη των εμποροϋπάλληλων δεν είναι να ξεζουμίζονται αλλά μεροκάματο που να καλύπτει τις αυξημένες ανάγκες τους και μερικές ώρες οικογενειακής ζωής.
***
Προεκλογική πλειοδοσία
Αγώνα δρόμου σε υποσχέσεις προς τους επαγγελματίες της πρωτεύουσας ότι θα μειώσουν τα τέλη δίνουν ο ένας μετά τον άλλο οι υποψήφιοι για τη δημαρχία της Αθήνας. Πρώτος ο Ν. Κακλαμάνης είπε ότι τα πρώτα πέντε χρόνια ο δήμος μπορεί, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, να απαλλάξει τους νέους καταστηματάρχες από τα δημοτικά τέλη. Το δε κεντρικό κράτος να δώσει στο νέο καταστηματάρχη φοροαπαλλαγή για τα πρώτα πέντε χρόνια, πράγμα για το οποίο είπε ότι θα πιέσει την κυβέρνηση, αν εκλεγεί δήμαρχος. Να του θυμίσουμε ότι ως πρώην δήμαρχος, συντήρησε τα υπέρογκα δημοτικά τέλη, που συνέβαλαν στα χιλιάδες λουκέτα στην πόλη. Χαρακτηριστικό είναι στον προϋπολογισμό του δήμου για το 2009 τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού για τους επαγγελματικούς χώρους αυξήθηκαν κατά 2,4%, ο φόρος ηλεκτροδοτούμενων χώρων κατά 3,2%, η χρήση κοινοχρήστων χώρων κατά μέσο όρο 3,6%, τα τέλη περιπτέρου 3,6%.

«ΠΑΛΙΟΣ» ΚΑΙ «ΝΕΟΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ Αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή!

«ΠΑΛΙΟΣ» ΚΑΙ «ΝΕΟΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή!
Νέα αποκαλυπτικά παραδείγματα από αρχαιρεσίες στη Δράμα και την Ελασσόνα


Χέρι - χέρι μεταξύ τους, αλλά και με τη Χρυσή Αυγή, πιάνονται οι δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, προκειμένου να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ και να διατηρήσουν τους αρνητικούς για τους εργαζόμενους συσχετισμούς στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι αρχαιρεσίες στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, που έγιναν την περασμένη Κυριακή, με τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να «συστεγάζονται» στο ίδιο ψηφοδέλτιο.
Παρά την προσπάθειά τους, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ κατάφεραν να καταγράψουν αύξηση. Συγκεκριμένα, η «Ταξική Αγωνιστική Ενότητα» έλαβε ποσοστό 11% (από 6%) και εξέλεξε έναν αντιπρόσωπο στο Εργατικό Κέντρο (δεν είχε κανέναν). «Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί σημαντικό βήμα για τις ταξικές δυνάμεις», σημειώνει η «Ταξική Αγωνιστική Ενότητα», προσθέτει όμως πως οι συσχετισμοί «παραμένουν αρνητικοί, αφού ο παλιός και νέος εργοδοτικός συνδικαλισμός -ενωμένοι μάλιστα σε κοινό ψηφοδέλτιο- στέκεται ακόμα εμπόδιο στη χειραφέτηση και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος».
Ιδιαίτερα σχολιάζει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, «που μόλις λίγες μέρες πριν, οργάνωσαν σύσκεψη για τη δημιουργία συνδικαλιστικής παράταξης, με στόχο την "αναζωογόνηση" του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως έλεγαν», ενώ λίγες μέρες μετά, «έπεσαν οι μάσκες, τα βρήκαν με τους "μνημονιακούς", τις κυβερνητικές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ».
Από κοντά με τους χρυσαυγίτες
Αντι-ΠΑΜΕ συμπόρευση, όμως, με τη συμμετοχή και της Χρυσής Αυγής, είχαμε και στις αρχαιρεσίες του Σωματείου Ιδιωτικών Τεχνικών Υπαλλήλων Ελασσόνας, που έγιναν στις 4 και 5 Απρίλη. Στο «ενωτικό» -όπως παρουσιάστηκε- ψηφοδέλτιο συμμετείχαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή. Το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ που στάθηκε απέναντί τους, κατάφερε να ενισχυθεί, συγκεντρώνοντας 56 ψήφους (από 45) και αυξάνοντας σε 3 (από 2) τους αντιπροσώπους που εξέλεξε στο Εργατικό Κέντρο.
Με ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη στάση και τις μεθοδεύσεις της διοίκησης του ΕΚ Ελασσόνας και της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ). «Τους ενόχλησε που η ΔΑΣ κατέβασε ψηφοδέλτιο, όπως και το ότι ήταν παρόντες στις διαδικασίες οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ των δευτεροβάθμιων οργάνων, γι' αυτό και προσπάθησαν να τους απομακρύνουν με κάθε τρόπο. Στην προσπάθειά τους αυτή, επιστράτευσαν μέχρι και τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά και την πρόεδρο της ΟΙΥΕ», καταγγέλλει η Πανελλαδική Γραμματεία.
Οπως εξηγεί, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου -εκλέγεται από το συγκεκριμένο σωματείο- επικαλέστηκε παρέμβαση των προέδρων της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, και της ΟΙΥΕ, Μ. Στεκουλέα, για να απομακρυνθούν η αντιπρόσωπος της ΔΑΣ από την ΟΙΥΕ, στη δύναμη της οποίας ανήκει το σωματείο και ο εκλεγμένος της ΔΑΣ στη διοίκηση του ΕΚ Ελασσόνας.
Γνωστοί στην περιοχή...
«Αυτές είναι οι "δημοκρατικές" διαδικασίες με τις οποίες πραγματοποιούν τις αρχαιρεσίες στα σωματεία που εκλέγονται οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές», σημειώνει η Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών. «Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό από αυτούς που κατεβαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο που μέχρι και η Χρυσή Αυγή συμμετέχει», αναφέρει.
Καταγγέλλει επίσης ότι ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου «δημόσια δηλώνει ότι "η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα και πρέπει να εκπροσωπείται και στο Εργατικό Κέντρο"», ενώ ο γραμματέας του, Θωμάς Τσιαντές, συμμετείχε στην προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να λερώσει με την παρουσία της την περσινή εκδήλωση για τα 70 χρόνια από το ολοκαύτωμα της Τσαριτσάνης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί ανοιχτά σε απεργοσπασία

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί ανοιχτά σε απεργοσπασία

Κυβέρνηση και εργοδοσία ενόψει της γενικής απεργίας στις 9 Απρίλη βρήκαν ένα καλό - και πάντως αναμενόμενο - σύμμαχο. Η συνδικαλιστική παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) όπου σταθεί και όπου βρεθεί, κυρίως στο Δημόσιο, πολεμάει τη γενική απεργία και καλεί ανοιχτά σε απεργοσπασία. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταψήφισαν τη γενική απεργία στις 9 Απρίλη στο ΓΣ και την ΕΕ της ΑΔΕΔΥ.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταψήφισαν και απορρίπτουν την 24ωρη γενική απεργία, ασκούν κριτική στη ΓΣΕΕ, όχι από τη σκοπιά της γραμμής πάλης και του περιεχομένου της απεργίας, αλλά από τη σκοπιά της μορφής, απλώς επειδή η απεργία είναι 24ωρη. Σε αυτό επικεντρώνουν και σε αυτό εξαντλούν την επιχειρηματολογία τους. Περιοδεύουν στους τόπους δουλειάς, στις υπηρεσίες και αντί να καλούν στην απεργία λένε πως δεν έχει νόημα αυτή η απεργία. Υπονομεύουν την απεργία, τους αγώνες και την αποτελεσματικότητά τους, το κίνημα και τη δυναμική του.
Να μερικά από τα επιχειρήματά τους, έτσι όπως αυτά διατυπώθηκαν στο ΓΣ και την ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, σε ΔΣ σωματείων. «Δεν έχει νόημα η 24ωρη γενική απεργία, είναι ντουφεκιά στον αέρα, είναι μια εκφυλισμένη απεργία της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ, είναι απεργία διαμαρτυρίας, συνιστά αποκλιμάκωση των αγώνων» και πρότειναν στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ «να ξεκινήσει εδώ και τώρα γενική πολιτική απεργία διαρκείας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης».
Πρόκειται για κεντρική γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έτσι όπως αυτή αποτυπώνεται στο ΠΡΙΝ (23/03/2014), όπου η απεργία στις 9 Απρίλη χαρακτηρίζεται ως «ντουφεκιά στον αέρα, ετεροχρονισμένη και μια απεργία που γίνεται μετά την ψήφιση των μέτρων». Θέση και άποψη παντελώς αβάσιμη. Και αυτό γιατί, είναι καθήκον των συνδικάτων και του κινήματος να οργανώσουν τώρα τον αγώνα από τα κάτω για την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στις απολύσεις που είναι σε εξέλιξη, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και γενικότερα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Από αυτήν την άποψη, όχι μόνο έχει νόημα η γενική απεργία, αλλά ήταν και αναγκαία. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι με μια 24ωρη απεργία, ακόμη και αν αυτή είναι γενική, με τη σημερινή κατάσταση στο κίνημα και το σημερινό συσχετισμό δύναμης, μπορεί να επιτευχθεί η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και η ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

Ασφαλώς και δεν μπορεί το κίνημα να ελπίζει στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής με μια 24ωρη ή 48ωρη, όπως δεν μπορεί να ελπίζει σε ανατροπή ακόμη και με απεργίες διαρκείας, όσο το κίνημα θα έχει αυτόν τον προσανατολισμό και αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Γι' αυτό, ζητούμενο σήμερα είναι η ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών δύναμης, η ενότητα της εργατικής τάξης και η συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος και τη λαϊκή αντεπίθεση.
Στη βάση αυτή, θα πρέπει να συγκεντρώνονται δυνάμεις και να αξιοποιείται κάθε μορφή πάλης, κάθε απεργία, κάθε κινηματική δραστηριότητα. Πολυήμερες απεργίες και κινητοποιήσεις με μεγάλη διάρκεια είναι μορφές πάλης που το κίνημα κατά καιρούς έχει επιλέξει με αποφασιστική και καθοριστική συμβολή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και των δυνάμεων της κοινωνικής συμμαχίας, όπως ο ηρωικός εννιάμηνος αγώνας των χαλυβουργών, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, κ.ά.
Ομως, οι απεργίες διαρκείας δεν είναι ούτε το μαγικό ραβδάκι, ούτε το γιατροσόφι «διά πάσαν νόσον» του κινήματος. Η εκάστοτε επιλογή στη μορφή πάλης έχει να κάνει με μια σειρά από προϋποθέσεις, με πιο σημαντική αυτή της συμμετοχής των εργαζομένων. Από αυτήν τη βασική προϋπόθεση, σε συνδυασμό με την κατεύθυνση που θα έχουν οι αγώνες, δεν μπορεί να αποσπάται καμία συνδικαλιστική δύναμη.
Και το λέμε αυτό, γιατί οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνουν εδώ και τώρα απεργία διαρκείας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τη στιγμή που ούτε ένα σωματείο δεν έχει πάρει μέσα από Γενική Συνέλευση τέτοια απόφαση και τη στιγμή που ταυτόχρονα απορρίπτουν τη γενική απεργία στις 9 Απρίλη. Αυτό κι αν είναι απόσπαση από την πραγματικότητα και ανευθυνότητα. Αυτό κι αν είναι ο ορισμός της αναξιοπιστίας.

Μια γενική απεργία ποτέ δεν είναι αποκλιμάκωση. Η κλιμάκωση ενός αγώνα εξαρτάται από τη συμμετοχή των εργαζομένων, από τα αιτήματα και τους στόχους που θα έχει κάθε φορά ένας αγώνας, ώστε σε αυτόν να εκφράζεται ευρύτερα η λαϊκή συμπαράταξη και η αλληλεγγύη. Και γιατί είναι κλιμάκωση μια πενθήμερη απεργία σαν αυτές που γνωρίσαμε στο Δημόσιο με 5% συμμετοχή και δεν είναι μια 24ωρη γενική απεργία με 90% συμμετοχή;

Και ποιοι μέμφονται τώρα τη ΓΣΕΕ, ομολογουμένως αργοπορημένοι και καταϊδρωμένοι; Αυτοί που μέχρι χτες την είχαν πάρει υπό μάλης, που συναγελάζονταν μαζί της στις ίδιες συγκεντρώσεις και πλατείες και κατηγορούσαν, μαζί με τη ΓΣΕΕ, το ΠΑΜΕ για διάσπαση. Και γιατί είναι μόνο η ΓΣΕΕ ξεπουλημένη και όχι και η ΑΔΕΔΥ; Αλλο περιεχόμενο πάλης και άλλη γραμμή στο κίνημα υπηρετεί η ΑΔΕΔΥ;
Εκτός κι αν νομίζουν πως αφήνοντας στο απυρόβλητο τη γραμμή πάλης της ΑΔΕΔΥ, θα μπορέσουν να κρύψουν από τους εργαζόμενους ότι ήταν και είναι μέρος του προβλήματος που λέγεται ΑΔΕΔΥ, ότι χρόνια τώρα έβαλαν πλάτες στο «αγωνιστικό πλαίσιο» της ΑΔΕΔΥ, από τη συγκρότηση της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, για να βρεθεί πόσο από το χρέος είναι νόμιμο (!) και πόσο είναι παράνομο (!), μέχρι την υπεράσπιση και την προστασία που δίνουν σε κρατικά στελέχη - αξιολογητές να είναι μέλη των σωματείων των ΕΛΜΕ και των Συλλόγων (περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης, προϊστάμενοι Νομού, σχολικοί σύμβουλοι).
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέτουν το ζήτημα της εδώ και τώρα πολιτικής απεργίας διαρκείας. Η γενική πολιτική απεργία δε θα προκύψει ως καθήκον στο κίνημα από τα πάνω, αλλά από τις ίδιες τις εξελίξεις και την κατάσταση που αυτές θα διαμορφώσουν σε συνδυασμό με τις δυνατότητες του υποκειμενικού παράγοντα, του ίδιου του κινήματος. Στην περίπτωση αυτή, το κίνημα θα πρέπει να είναι έτοιμο να θέσει το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της αλλαγής τάξης στην εξουσία και όχι απλώς την κυβερνητική εναλλαγή που θέτει σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως καθήκον του κινήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι απλώς νεροκουβαλητής του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει την ίδια γραμμή πλεύσης στο κίνημα με τον ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί επί της ουσίας συνιστώσα του. Γι' αυτό σε πολλά σωματεία έχουν τις ίδιες παρατάξεις και τα ίδια ψηφοδέλτια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τεράστιες ευθύνες για τη συμμετοχή και τη στήριξη που δίνει στη διαμόρφωση του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που επί της ουσίας αποτελεί τη νεκρανάσταση του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Να, λοιπόν, που, για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται πως παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, γραμμή διαχείρισης στο κίνημα και υπονόμευση των λαϊκών αγώνων πάνε μαζί.

Α. Β.

Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής απειλούν εργάτες στο Πέραμα

Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής απειλούν εργάτες στο Πέραμα
Σε παραλήρημα, ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης τους είπε για τα στελέχη του ΠΑΜΕ στη Ζώνη: «Θα εξαφανιστούνε. Πάει και τελείωσε»



Αμέσως μετά τη δολοφονική επίθεση, στις 12/9/2013
Πλήρης επιβεβαίωση των «δεσμών αίματος» που έχει η Χρυσή Αυγή με τους μεγαλοεργολάβους της Ζώνης και της συνεργασίας τους, για να χτυπήσουν τα ταξικά συνδικάτα, προκειμένου να επιβάλουν συνθήκες εργασιακού «Νταχάου» στα καρνάγια, αποτελούν τα όσα ακούστηκαν την περασμένη Παρασκευή στο Πέραμα, σε εκδήλωση της «Ελληνικής Αυγής», παράταξη, με την οποία η φασιστική Χρυσή Αυγή εμφανίζεται στις ερχόμενες εκλογές.
Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν ο Περικλής Μουλιανάκης, γραμματέας της τοπικής οργάνωσης Περάματος της Χρυσής Αυγής και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πειραιά. Αφού ανέπτυξε το «όραμά» τους για την περιοχή του Περάματος, ο χρυσαυγίτης ξεκίνησε ένα παραλήρημα ενάντια στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Δεν θα μπορούσα βέβαια να αφήσω ασχολίαστα τα τεκταινόμενα εδωπέρα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, όπου όπως ανέφερε και ο συναγωνιστής, ο Χρίστος ο Κυριτσόπουλος, το σωματείο, το πρώτο ελληνικό πατριωτικό σωματείο, "ο Αγιος Νικόλαος", είναι γεγονός. Οχι μόνο το χαιρετίζουμε, αλλά θα το στηρίξουμε και με όλες μας τις δυνάμεις».
Αμέσως μετά, αναφέρθηκε ονομαστικά με ύβρεις και ψέματα στον πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Σωτήρη Πουλικόγιαννη, για τον οποίο είπε: «Αυτός ο αρχιρουφιάνος και τραμπούκος του ΚΚΕ, ο οποίος προ ημερών γρονθοκοπούσε αστυνομικό και δεν κινήθηκε καμιά αυτόφωρη διαδικασία. Διαδικασίες κινούνται μόνο αν είσαι χρυσαυγίτης. Αυτά δε θα περάσουνε. Και θα τους επαναλάβω τα λόγια που είχε πει ο συναγωνιστής ο Γιάννης ο Λαγός, όταν πρώτη φορά κατεβήκαμε στη Ζώνη για να μιλήσουμε στους εργαζόμενους, μαζί με τον Ηλία τον Παναγιώταρο και τον Νίκο τον Μίχο, τους συναγωνιστές ότι αυτοί οι λακέδες του ΠΑΜΕ θα εξαφανιστούνε. Πάει και τελείωσε (...)».

Από τη μεγάλη εργατική διαδήλωση στο Πέραμα, στις 17 Σεπτέμβρη 2013, μετά τη μαφιόζικη ενέδρα των χρυσαυγιτών στους κομμουνιστές συνδικαλιστές της Ζώνης
Στην ίδια ομιλία, για να βγάλει λάδι τους φασίστες που επιτέθηκαν στους κομμουνιστές συνδικαλιστές τον περασμένο Σεπτέμβρη, ο Π. Μουλιανάκης είπε για τα στελέχη του ταξικού κινήματος: «Το μόνο που ξέρανε ήταν να φοβερίζουν το δήμαρχο και να πάνε να κάνουν τους ρουφιάνους, όταν στα μέσα Σεπτέμβρη κάποια δικά μας παιδιά φυλακίστηκαν, μόνο και μόνο επειδή το είπε ο Πουλικόγιαννης».
Κλείνοντας την ομιλία του, αναμάσησε τις ίδιες βρωμιές, που αναπαράγουν και όλες οι άλλες αστικές δυνάμεις, για να επιτεθούν στο ΠΑΜΕ, στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων: «Χαιρετίσματα στον Πουλικόγιαννη και την παρέα του (...) Γιατί κάνουν και την άλλη την κουτοπονηριά: Πληροφορήθηκα επίσης ότι στα δύο καράβια που ήρθαν πρόσφατα εδώ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, εκτός από τα δικά τους κομματόσκυλα, πηγαίναν και πλησίαζαν και άλλους ανθρώπους που δεν πρόσκεινται φιλικά στο ΚΚΕ και τους έλεγαν "εντάξει, εμείς δεν κομματικοποιούμε το μεροκάματο, ελάτε να δουλέψετε".
Η διαφορά είναι ότι το κάνουν τώρα πρώτη φορά και 20 χρόνια, αυτοί που έχουνε ρημάξει τη Ζώνη, αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο δεν τους δίναν μεροκάματα, τους τραμπουκίζαν κι από πάνω αν δεν είχαν την κομματική ταυτότητα του ΚΚΕ. Αυτοί είναι λοιπόν και αυτούς θα τους τελειώσουμε και αυτό σας το υποσχόμαστε».
Γνωστοί για τα έργα και τις ημέρες τους
Ο χρυσαυγίτης που ξεστόμισε όλα τα παραπάνω, είναι γνωστός για τις σχέσεις του με τους μεγαλοεργολάβους της Ζώνης. Τον Π. Μουλιανάκη υπέδειξε στον ανακριτή σαν «πυρηνάρχη» Περάματος της Χρυσής Αυγής ο Α. Πανταζής, που έχει αναγνωριστεί από τους συνδικαλιστές της Ζώνης ως ο επικεφαλής της επίθεσης τον περασμένο Σεπτέμβρη και παραμένει προφυλακισμένος.
Για τον Π. Μουλιανάκη, ο «Ριζοσπάστης» έγραφε σε αποκαλυπτικό δημοσίευμα στις 10 Οκτώβρη 2013: «Από την αναζήτηση άλλων στοιχείων για τον Μουλιανάκη προέκυψε ότι αυτός έχει ήδη στήσει επιχείρηση με την επωνυμία PERIKLIS SHIPPING SERVICES CO που έχει ως "αντικείμενο: ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΕΠΙΧ/ΣΗΣ - ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΧΘΟΦΟΡΩΝ"!
Το περιεχόμενο της επιχείρησης παραπέμπει σε δουλεμπορικό γραφείο. Είναι γνωστό ότι δουλεμπορικά έχουν στήσει οι χρυσαυγίτες στην Εύβοια και "νοικιάζουν" εργατικά χέρια για 18 ευρώ. Και φαίνεται ότι το δήθεν σωματείο που ετοιμάζουν με τις εντολές των εργολάβων οι χρυσαυγίτες είναι μόνο το προκάλυμμα για να λειτουργήσουν δουλεμπορικά και στη Ζώνη.
Επιπρόσθετα ο Περικλής Μουλιανάκης εμφανίζεται ως οργανωτικός γραμματέας ενός νεοσύστατου "φρούτου" που αυτοχαρακτηρίζεται συνδικαλιστική οργάνωση με την επωνυμία Πανελλήνια Ομοσπονδία Υπαλλήλων Ασφαλείας Χρηματαποστολών και Φυλάκων (ΠΟΥΑΧΦ), η οποία φαίνεται ότι στήθηκε για να καλύψει και τους "φρουρούς" του δουλεμπορικού».
Ο Χρ. Κυριτσόπουλος, για τον οποίο ο Μουλιανάκης αναφέρεται με θερμά λόγια στην ομιλία του, είναι εργοδηγός των εργολάβων στη Ζώνη και ένας από τους βασικούς «συντελεστές» του «σωματείου» - δουλεμπορικού που έστησαν πρόσφατα οι χρυσαυγίτες, «μόνο για Ελληνες εργατοϋπαλλήλους», όπως οι ίδιοι λένε στο καταστατικό τους.
Αποκαλύπτοντας το ρόλο της Χρυσής Αυγής και το στόχο του «σωματείου» που ίδρυσαν, ο Κυριτσόπουλος έλεγε σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στις 16 Σεπτέμβρη, στα γραφεία τους στο Πέραμα: «Εχουμε το δικαίωμα, λοιπόν, κι εμείς να κάνουμε ένα σωματείο και με αυτό το σωματείο, βάσει νόμου, που θα αποτελείται από αρκετά μέλη, θα διαφοροποιήσουμε τα μεροκάματά μας, γιατί η κρίση αυτή που υπάρχει στην Ελλάδα (...) Τα μεροκάματα που παίρναμε πριν δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια ήταν πάρα πολύ μεγάλα και υψηλά, σε σχέση με την κρίση. Θα μπορούσαμε να χαμηλώσουμε τα μεροκάματά μας, να εγγυηθούμε στους Ελληνες εφοπλιστές ότι αν φέρουν τα βαπόρια τους εδώ θα σταματήσουμε τις απεργίες που γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια για διάφορους λόγους»!
Ηταν τότε που ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Λαγός προανήγγειλε το λόγο της δολοφονικής επίθεσης στους κομμουνιστές συνδικαλιστές, λέγοντας: «Για την κατάντια αυτή (σ.σ. εννοεί στη Ζώνη) φταίνε -και το δηλώνω ξεκάθαρα γιατί το γνωρίζω πάρα πολύ καλά αυτό- οι επαγγελματίες συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, το οποίο εδώ και 10-15 χρόνια, διέλυσαν τα πάντα (...) αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τρομερές απεργίες για τρομαχτικά ασήμαντα ζητήματα και κατάφεραν να διαλύσουν όλες τις υποδομές που υπήρχαν».
Εξω οι δουλέμποροι!
Θυμίζουμε ότι με αφορμή την ίδρυση του χρυσαυγίτικου «σωματείου» - δουλεμπορικού, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Νομού Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, έγραφε σε ανακοίνωσή του την περασμένη βδομάδα: «Ομάδα εργοδοτών, σε συνεργασία με τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, προσπαθούν να ιδρύσουν δουλεμπορικό γραφείο, με στόχο τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη μετατροπή των χώρων εργασίας σε σύγχρονα Νταχάου, όπου θα βασιλεύει ο νομός των αφεντικών και δε θα ισχύει κανένα μέτρο προστασίας της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.
Θέλουν να μας γυρίσουν πολλές δεκαετίες πίσω και να εξασφαλίσουν ότι με την τρομοκρατία μπράβων της νύχτας, οι εργάτες θα παίρνουν ό,τι τους δίνουν, όποτε τους το δίνουν και με όποιο τρόπο τους το δίνουν. Για να πετύχουν το σκοπό τους, έχουν επιστρατεύσει δυο - τρεις εργοδηγούς, γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας, τη γνωστή "ακομμάτιστη" ομάδα που το 2010 επιχείρησε να διαλύσει το Συνδικάτο μας μέσω του αντισυνδέσμου και ανθρώπους που σχετίζονται άμεσα με κυκλώματα της νύχτας.
Μέσα σ' αυτούς, είναι όλοι όσοι εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην εγκληματική ενέδρα θανάτου, εναντίον των στελεχών του Συνδικάτου μας στις 12/9/2013 και την εν ψυχρώ δολοφονία του συναδέλφου (και γιου συναδέλφου) Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι στις 18/9/13».
Η ανακοίνωση του Συνδικάτου κατέληγε, μεταξύ άλλων: «Καλούμε όλους τους μεταλλεργάτες, ανεξάρτητα από την ειδικότητα ή τον εργασιακό χώρο, να συσπειρωθούν στο Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγική Βιομηχανίας Ελλάδας, αφού με την ύπαρξη εφεξής ενός πανίσχυρου συνδικάτου, θα μας δοθεί η δυνατότητα το επόμενο διάστημα να παρεμβαίνουμε και να οργανώνουμε με ενιαίο τρόπο και σχέδιο τις μάχες που έρχονται».

Οι "λακέδες του ΚΚΕ" και οι "ήρωες"...

 Οι "λακέδες του ΚΚΕ" και οι "ήρωες"...

Π
ρώτο: Ο κ.Σαμαράς μετά τις αποκαλύψεις για το ρόλο του «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» Μπαλτάκου, εμφανίστηκε ως άλλος... Ζούκοφ - ενώπιον του οποίου συνθηκολόγησαν οι ναζί το 1945 – και δήλωσε: «Πολέμησα εξαρχής τη Χρυσή Αυγή σκληρότερα από οποιοδήποτε άλλο»...
Αλλά: Πότε ακριβώς τοποθετεί χρονικά ο κ.Σαμαράς το «εξαρχής»; Μήπως όταν παραμονές των εκλογών δήλωνε τα εξής:
«Εχουν γεμίσει οι μετανάστες τα νηπιαγωγεία και οι Ελληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό. Αυτό τέρμα. Είναι ορισμένα πράγματα που κι εμένα με ενοχλούν όσο εσάς αλλά θα πρέπει να σταματήσουμε την καραμέλα ότι είναι ρατσισμός» (Αντώνης Σαμαράς, 13/6/2012, «enikos.gr», συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου).
Αυτά έλεγε κατά την προεκλογική περίοδο του Ιούνη του 2012 ο πρωθυπουργός.
Αλήθεια: Με τέτοιες τοποθετήσεις «πολεμιέται» ή «ποτίζεται» το  δηλητηριώδες ναζιστικό σαπρόφυτο στη χώρα μας, που μεταξύ άλλων έφτασε και στο σημείο, λίγο αργότερα, να ζητά στοιχεία για τα νήπια και τα βρέφη - παιδιά μεταναστών που φιλοξενούνται σε βρεφονηπιακούς σταθμούς;
Αλήθεια, όταν το σύστημα του «δημοκρατικού τόξου» το οποίο υπηρετεί ο κ.Σαμαράς, μιλά με πολεμικούς όρους ενάντια στους μετανάστες με φράσεις του τύπου «επανακατάληψη των πόλεων», όταν οικοδομεί «φράχτες» όχι μόνο στα σύνορα, αλλά πρώτα και κύρια στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων, παρέχει, ναι ή όχι, τη  «νομιμοποιητική» βάση για τη διάχυση της φασιστικής βαρβαρότητας;
Αλήθεια: Πότε ακριβώς «πολέμησε εξαρχής» ο κ.Σαμαράς τους ναζί; Από τον Ιούνη του 2012, όταν ο κ.Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός μέχρι τις 18/9/2013, ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, είχαμε πάνω από 250  εγκληματικές επιθέσεις των χρυσαυγιτών ενάντια σε μετανάστες. Είχαμε χουλιγκανική, παραστρατιωτική και δολοφονική δράση των «ταγμάτων εφόδου» σε γειτονιές της Αθήνας και σε μια σειρά πόλεις, από Ραφήνα μέχρι Μελιγαλά κι από Κόρινθο μέχρι Γιαννιτσά. Είδε κανείς κανένα «πόλεμο» εναντίον του ναζισμού;
Αλήθεια:  Ο «εξαρχής πόλεμος» του κ.Σαμαρά με τους ναζί πώς και δεν απέτρεψε τα κολητιλίκια του πιο στενού συνεργάτη του με τους «Καιάδες»; Πως και δεν απέτρεψε βουλευτές της ΝΔ να ψηφίζουν υπέρ της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, όπως έκαναν ακόμα και στο αίτημα άρσης της ασυλίας του Κασιδιάρη για την επίθεση σε Κανέλλη – Δούρου; Πως και δεν απέτρεψε άλλους στενούς συνεργάτες του κ.Σαμαρά να δηλώνουν ότι δεν τρέχει και τίποτα που η Χρυσή Αυγή «ρίχνει και καμιά ψιλή» και ότι οι μαχαιρωμένοι μετανάστες υπάρχουν μόνο στη «βλακώδη και ευφάνταστη προπαγάνδα της προοδευτικιάς δημοσιογραφίας» (Φαήλος Κρανιδιώτης, εφημερίδα «Δημοκρατία, 30/12/2012).
Αν όλα αυτά ο κ.Σαμαράς τα θεωρεί «πόλεμο», τότε θα πρέπει να επρόκειτο (... «εξαρχής») για έναν πολύ «παράξενο πόλεμο»...
Δ
εύτερο: Οταν ο Τόμπρας έκανε ό,τι έκανε, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήξερε... Οταν ο Γρυλάκης έκανε ό,τι έκανε, ο Κώστας Μητσοτάκης δεν ήξερε... Οταν ο Τσουκάτος έκανε ό,τι έκανε, ο Κώστας Σημίτης δεν ήξερε... Οταν ο Μπαλτάκος έκανε ό,τι έκανε, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήξερε... Και φυσικά όταν το παρακράτος έκανε ό,τι έκανε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήξερε... Και κάπως έτσι, όταν η «άγνοια» επιλέγεται ως το ύστατο καταφύγιο της υπεκφυγής, επιστρέφουμε πάντα σε εκείνη την περίφημη ρήση: «Ποιος, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον τόπο;»...
Ελα μου ντε! Καιρός είναι να μας το πουν κι αυτό: Οτι όπως «όλοι μαζί τα φάγαμε», έτσι και «όλοι μαζί τα κάναμε»! Οτι... «όλοι μαζί κυβερνάμε»!
Στο έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», ο Μαρξ κάνει την περίφημη αναφορά του στην Ιστορία που γράφεται ως τραγωδία και επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ο Μαρξ γράφει: «Ο Χεγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοιστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται, σα να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα».
Δεδομένου, όμως, ότι σε αυτόν τον τόπο η τραγωδία παραμένει στο προσκήνιο ως μια διαρκής φάρσα, στην οποία πάντοτε πρωταγωνιστούν οι ίδιοι εκείνοι κυβερνώντες που σαν βγαίνουν τα άπλυτά τους στη φόρα  καμώνονται τους ανήξερους για το... «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο», ας μην μας διαφεύγει και η παρατήρηση του Μαρκούζε: «Κάποιες φορές – έλεγε – η κωμική επανάληψη μπορεί να είναι πιο τρομερή από την αρχιική τραγωδία»...
Σ
ημείωση 1η: Πέρσι, λίγες μέρες αφότου ο υπόδικος Λαγός (σύμφωνα με δημοσιεύματα εγκαλείται μεταξύ άλλων και για μαστροπεία) είχε δηλώσει ότι η Χρυσή Αυγή «θα τελειώσει τους λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ» από το Πέραμα, ακολούθησε η δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ. Προχτές τα ίδια λόγια, πάλι από το Πέραμα, τα επανέλαβε ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης της Χρυσής Αυγής και μάλιστα από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου (!) της πόλης παρουσία των Κασιδιάρηδων. Ρωτάμε:  Η δημοτική αρχή του Περάματος, που ποτέ δεν εξέδωσε έστω κι ένα ψήφισμα για την επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ, που δεν εξέδωσε ψήφισμα ούτε ακόμα και για τη δολοφονία του Φύσσα (!) και που (παρά τα περσινά του Λαγού, παρά την δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών κατά των μελών του ΚΚΕ, παρά τη δολοφονία του Φύσσα, παρά τα βίντεο του Μπαλτάκου), παραχώρησε την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, η δημοτική αρχή  που «φιλοξένησε» τον Κασιδιάρη και τους ομοίους του για να εκτοξεύουν από εκεί τους τραμπουκισμούς τους, είναι «άγνωστη» στη ΝΔ; Η κυρία Βοιδονικόλα, αντιδήμαρχος του νυν δημάρχου Ζουμπούλη, που κατεβαίνει ως υποψήφια δήμαρχος στις επερχόμενες εκλογές, είναι στέλεχος της ΝΔ, ναι ή όχι; Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, ονόματι Βασσάλος, που παραχώρησε την αίθουσα του Δήμου στη Χρυσή Αυγή, είναι στέλεχος της ΝΔ, ναι ή ου;
Σ
ημείωση 2η: Στον πρόλογο του ίδιου έργου, στην  «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», εκτός από την φάρσα που συνιστά η ιστορική επανάληψη της τραγωδίας, ο Μαρξ κάνει και μια ακόμα παρατήρηση:
«...η πάλη των τάξεων στη Γαλλία – σημειώνει -  δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ' ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα»...*
Φυσικά, ο Μαρξ με την αναφορά του στα «μέτρια» και «γελοία» πρόσωπα που υποδύονται τους «ήρωες», μιλούσε για την Γαλλία του καιρού του. Δεν μιλούσε για την Ελλάδα των Μπαλτάκων, ούτε για την Ελλάδα των «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδηδων, ούτε για την Ελλάδα των κυβερνητικών «πλεονασμάτων» από Κρανιδιώτηδες...

Νίκος Μπογιόπουλος 

TOP READ