Άδυσος: ” Η ψυχή που κατοικώ ” ( L’âme où j’habite )

 

Στη Σαλονίκη πια δεν έχουμε ζωή.
Ένα σκοτεινό τραγούδι, με γαλλικό άρωμα.
Μιας αόρατης γενιάς από τη Θεσσαλονίκη της καραντίνας.

Η ψυχή που κατοικώ – L’âme où j’habite*
Στίχοι -Ερμηνεία: Άδυσος
Μουσική: Dead Phairy
Σκηνοθεσία: Στέργιος Φουρκιώτης
Θεσσαλονίκη Δεκέμβρης 2020
* avec merci à N.G. pour traduire les paroles en français

“Τριγυρνάω χαράματα στην πόλη μου σκοτάδι
άνθρωποι που πεθαίνουνε μονάχοι τους το βράδυ
χαθήκαμε στον Άδη
αναζητώ ένα χάδι της λησμονιάς αγάπη προσπαθώ να ηρεμήσω
μα με τρώει το ρημάδι είμαι μόνος στο κοπάδι
Ολότελα τα νιάτα μας χάθηκανε για πάντα,
ειμαι πάλι λιώμα είμαι πάλι ζάντα
και αφού είμαι πάλι ζάντα σου γράφω την μπαλάντα

Έχασα τα πάντα τι να χάσω ρε μαλάκα
τα μάτια σου καβάντζα δεν τελειώνουν τα ρομάντζα
είμαι μόνος στην βεράντα και αναπολώ στιγμές
τα χρόνια μου που πέρασαν που χάθηκαν ψυχές
που γίνανε ψυχρές
ο χρόνος σου περνάει δεν θα ζεις για οσο θες
τη φάση με την πάρτη σου γιατι συνέχεια κλαις
δεν έχει ξαστεριά έχει μόνο συννεφιες
χάσαμε τις Κυριακές γίνανε γκρίζες μούντές
δεν τελειώνουν οι κραυγές οι απόκοσμες φωνές
είμαι αχώνευτος απόμακρος ο τυπάς που δεν θες…
Κατέβασε τα χάπια σου για να μην νιώθεις στρες
οι εφιάλτες μου ξυπνήσανε και πήρανε μορφές,
αποκρουστικές
και όλο κάτι μου θυμίζουν για άτομα που δεν μ’ αγγίζουν
και όλο αφήνω τον εαυτό μου να χαθεί στην σιγαλιά
να ηρεμήσει το μυαλό μου, να γεμίσει το κενό μου
να μην μείνω μοναχός και ας ειμαι λιγοστός

Τι περιμένεις να σου πω πώς την παλεύω και πώς ζω;
Δεν ζω!!!
πάλι με χάνω στον καπνό εχω μπροστά μου το κενό
και είναι τέρμα Αληθινό…

Έλα για λίγο να τα πούμε τα παλιά να θυμηθούμε
να αγκαλιαστούμε και γλυκά να φιληθούμε
γι’ αυτά που μας στερήσανε τυφλά να εκδικηθούμε
να αλλάξουμε τον δρόμο να μην μας ακολουθούνε
μες στο δάσος να χαθούμε να ονειρευτούμε
άστους να μιλάνε ρε να πάνε να πνιγούνε
το δηλητήριο έριξαν και θέλουν να το πιουμε
και θέλουν να το πιούμε…

Και η χαρά που αναζητώ να μην σώσει να ξανάρθει
φαίνεται ξεγελάστηκα και ήτανε απάτη
δεν πάτησα ποτέ στον πόνο του καθενός
για εσένα περισσεύεις για τους άλλους λιγοστός
για την μάνα σου ρεμάλι που δεν έχεις μια δουλειά
και τα μάτια που αγάπησες δεν σε κοιτάνε πια
ο κόσμος σε βαρέθηκε και σε έκανε στη μπάντα
και κάπου εδώ νομίζω πως τελειώνει η μπαλάντα.”
Άδυσος (2020)

L’âme où j’habite

Je flâne juste avant l’aube
Dans ma ville, de l’obscurité, des gens
Qui meurent tous seuls
Le soir nous sommes perdus chez Hadès
Je recherche une caresse de l’oubli
Amour j’essaie de me calmer
Mais la saloperie me démange je suis
Seul absolument seul dans le troupeau
Notre jeunesse est perdue
A jamais je me sens détruit
Je suis de nouveau à plat et
Puisque je suis de nouveau comme ça je t’écris
J’ai perdu à jamais l’équilibre
Que pourrais -je perde, mon vieux, tes yeux
J’ai du rab les romances
Ne finissent pas je suis seul sur la terrasse
Et je me remémore les années
Passées qui sont parties
Les âmes qui sont refroidies
Le temps qui t’est reparti arrive à sa fin tu ne
Vivras autant que tu veux la partie égoïste pourquoi
Tu pleures tout le temps
Il n’y pas de ciel étoilé il n’y a que
Des nuages nous avons perdu les dimanches ils sont devenus
Gris moroses infinis
Les hurlements les cris qui viennent de loin
Je suis indigeste lointain un type que tu ne veux pas avale tes cachets
Pour ne pas te sentir stressé les cauchemars se sont réveillés et ils Ont pris des formes répugnantes qui me rappellent toujours Quelque chose des gens qui ne me concernent pas et je me laisse
Me perdre dans le silence me calmer
Ma pensée remplir mon vide
Ne pas rester tout seul et même si
Je suis petit qu’attends-tu
Que je te dise comment je m’en sors et comment j’arrive à vivre ?
Je ne vis pas de nouveau je me perds
Dans la fumée devant moi le vide
Et c’est vraiment la fin.
Viens pour un moment qu’on parle du vieux temps
Nous souvenir nous enlacer
Et nous embrasser tendrement de ces souvenirs
Dont nous sommes privés nous venger aveuglement changer
De chemin pour qu’ils ne nous poursuivent pas
Nous perdre dans la forêt
Nous abandonner dans les rêves laisse les parler
Qu’ils aillent au diable le poison ils l’ont versé
Et ils veulent que nous le buvions
Et que la joie que je recherche
Ne vienne jamais je dois m’être trompé
C’était une imposture je ne me suis jamais accroché à la peine de tout un chacun pour toi tu es superflu pour les autres
Tout petit pour ta mère sale type
Tu n’as rien à faire et
Les yeux que tu as aimé ne te regardent plus Les gens en ont marre de toi
Ils t’ont mis de côté et le chant se termine ici.
Adysos (2020)

2020: Η Χρονιά του (γαλάζιου) Ποντικού

 

 Σύμφωνα με τους πλέον έγκυρους ιστότοπους που ασχολούνται με το
Κινέζικο Ωροσκόπιο, το 2020 ήταν η «Χρονιά του Ποντικού», μιας και κάθε έτος στην κινεζική αστρολογία αφιερώνεται σε ένα ζώο (Πίθηκος, Τίγρης, Χοίρος, Πρόβατο, Άλογο κ.λ.π). Με δεδομένο μάλιστα ότι η παγκόσμια πανδημία του Covid 19 ξεκίνησε από την Κίνα (αν και δεν συνεχίζεται εκεί κατά κύριο λόγο, αλλά στις χώρες του λεγόμενου «αναπτυγμένου κόσμου») το δεδομένο αυτό έχει ιδιαίτερη αξία: Όσον αφορά την Ελλάδα, ο χαρακτηρισμός «Χρονιά του Ποντικού» από τους σινικούς ωροσκόπους ταιριάζει «γάντι» στις πολιτικές και ιδίως τις κοινοβουλευτικές εξελίξεις. Οι συνήθειες του εν λόγω τρωκτικού φαίνεται ότι αποτέλεσαν τον «μπούσουλα» για την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία, εκμεταλλευόμενη τις συνθήκες που δημιούργησε ο Covid 19, φρόντισε να «ροκανίσει» εργασιακά, δημοκρατικά, περιβαλλοντικά και συνολικά λαϊκά δικαιώματα, ολοκληρώνοντας ένα νομοθετικό έργο τεράστιου όγκου.

Δέκα νομοσχέδια το μήνα

Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά …143 είναι τα νομοσχέδια που έχει ψηφίσει η πλειοψηφία των 158 βουλευτών που διαθέτει η Νέα Δημοκρατία, από τον Ιούλιο του 2019 που ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία μέχρι και την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής στις 22 Νοεμβρίου. Κι όλα αυτά σε περίπου 14 μήνες πραγματικού κοινοβουλευτικού χρόνου, αν αφαιρέσει κανείς τις διακοπές λειτουργίας της Βουλής (Πάσχα, Καλοκαίρι, Χριστούγεννα) έτσι ώστε η πρακτική αριθμητική να πιστοποιεί πως ψηφίζονταν 10 νομοσχέδια κάθε μήνα!

Στο τελευταίο υπουργικό Συμβούλιο του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε απευθυνθεί στους υπουργούς του λέγοτνας πως «μέχρι τέλος του χρόνου θα έχουν ψηφιστεί τουλάχιστον 30 νομοσχέδια», πράγμα το οποίο και έγινε. Στο τελευταίο υπουργικό Συμβούλιο του 2020 ο πρωθυπουργός συνεχάρη τα μέλη της κυβέρνησης λέγοντας με καμάρι ότι «στη διάρκεια του ταραγμένου 2020 ψηφίσαμε 113 νομοσχέδια, δρομολογήσαμε δεκάδες τολμηρές μεταρρυθμίσεις». Πράγμα που πιστοποιεί πως ο στόχος μίας ταχύτατης νομοθετικής μεταρρύθμισης ήταν δεδομένος εξαρχής για την Νέα Δημοκρατία και η έλευση της πανδημίας του Covid 19 δεν άλλαξε σε τίποτε τον αρχικό σχεδιασμό. Αντίθετα, όπως έδειξαν τα όσα έγιναν στο κοινοβούλιο το 2020 η πανδημία αξιοποιήθηκε ως «ευκαιρία» για να ολοκληρωθεί ο κυβερνητικός σχεδιασμός. 

Ας θυμηθούμε μερικά…

Ενδεικτικά και μόνον αξίζει κανείς να θυμηθεί ορισμένα από πλέον «αιχμηρά» νομοσχέδια που «περάσαν» από την Βουλή το 2020 για να έχει το στίγμα του τι πραγματικά συνέβη: 

— Ο Κωστής Χατζηδάκης, ήταν ο υπουργός που πολύ νωρίς φρόντισε να ολοκληρώσει ένα μεγάλο μέρος των «τολμηρών μεταρρυθμίσεων» που είχε στο μυαλό με το περίφημο νομοσχέδιο για το περιβάλλον. Το νομοθέτημα ψηφίστηκε στα τέλη Απριλίου με τον υπουργό Περιβάλλοντος να δηλώνει κυνικά: «Θέλουμε να μην έρχονται επενδύσεις στη χώρα; Σε όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε. να τους υποδέχονται με κόκκινα χάλια, τους επενδυτές, και εμείς, ιδιαίτερα τώρα, που θα έχουμε και το πρόβλημα, με τον κορωνοϊό να καθόμαστε και να «τρενάρουμε» τις υποθέσεις». Έτσι λοιπόν το νομοσχέδιο του άλλαξε εντελώς τις διαδικασίες για τις περιβαλλοντικές άδειες σε περιπτώσεις μεγάλων επενδύσεων, φροντίζοντας έτσι ώστε όχι μόνο να εκτελούνται γρήγορα αλλά και οι ελεγκτές των περιβαλλοντικών όρων να είναι …ιδιωτικές εταιρίες που απλά θα εποπτεύονται από τον κρατικό μηχανισμό. Ο Κωστης Χατζηδάκης ολοκλήρωσε τις παρεμβάσεις του με το νομοσχέδιο για την πολεοδομία που ψηφίστηκε από την Βουλή στις αρχές Δεκεμβρίου και κινήθηκε ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση. 

—Τις «ταχύτητες» του Κ.Χατζηδάκη, στην κυβέρνηση συναγωνίστηκε η 

Νίκη Κεραμέως. Η υπουργός Παιδείας ψήφισε και αυτή δύο νομοσχέδια ολοκληρωτικών αλλαγών τόσο στις τρείς βαθμίδες της εκπαίδευσης όσο και στην επαγγελματική εκπαίδευση. Το πρώτο της νομοθέτημα ψηφίστηκε στις αρχές Ιουνίου. Ένα νομοθέτημα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων αφού ο εκπρόσωποί τους δήλωσαν ενθουσιασμένοι όταν ζητήθηκε η γνώμη τους στην αρμόδια Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, σε αντίθεση με τους εκπροσώπους δασκάλων και καθηγητών που έκαναν λόγο για σχέδιο οπισθοδρομικής διάλυσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με συνεχείς εξετάσεις και στόχο τον περιορισμό των ευκαιριών των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων στην μόρφωση. Μεταξύ άλλων – θυμίζουμε- το νομοθέτημα «έφερε» από το παρελθόν και την υποχρέωση αναγραφής της διαγωγής (κοσμία-κοσμιωτάτη κ.λ.π) στα απολυτήρια. Η Νίκη Κεραμέως πάντως έφθασε στο …απόγειο της αντιλαϊκής νομοθέτησης με το νομοθέτημα για την επαγγελματική εκπαίδευση το οποίο προσάρμοσε τα επαγγελματικά λύκεια στις «ανάγκες της αγοράς» ενώ θεσμοθέτησε εκ νέου και βαθύτερα την ανήλικη εργασία που στο νομοσχέδιο αποκαλείται «μαθητεία». Σαφέστατος στόχος της κυβέρνησης το να ξεπεράσει το 30% το ποσοστό των μαθητών που θα κατευθύνεται σε αυτή την εκπαιδευτική βαθμίδα ήδη από το Γυμνάσιο. Σε αυτό το νομοσχέδιο προστέθηκε την τελευταία στιγμή και η διάταξη για εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με τα κρατικά πανεπιστήμια που υποχρεώνει τα επιμελητήρια να δέχονται ως μέλη τους και τους απόφοιτους των κολεγίων. 

— Ειδική θέση στο … «Πάνθεον» των υπουργών που νομοθέτησαν με ακραίο αντιλαϊκό τρόπο οφείλει να αποδοθεί στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Τον υπουργό που εισηγήθηκε το περίφημο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων που ψηφίστηκε από την Βουλή τον περασμένο Ιούλιο με την «συνεργασία» της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝ.ΑΛ (μάλιστα το Κίνημα Αλλαγής είχε και δύο απώλειες βουλευτών στην σχετική ψηφοφορία αφού διαφώνησαν οι Γιώργος Παπανδρέου και Χάρης Καστανίδης). Το μεγαλύτερο μέρος του συγκεκριμένου νομοσχεδίου επανέφερε μεταφράζοντας τα στην δημοτική, αυτούσια αποσπάσματα των διατάξεων για διάλυση των διαδηλώσεων την περίοδο της Χούντας. Δίνοντας την δυνατότητα στην ΕΛ.ΑΣ να διαλύει οποιαδήποτε συγκέντρωση επιθυμεί εφόσον κρίνει ότι …διαταράσσει την ομαλή ζωή της πόλης. Για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν χρειάζονται περισσότερες αναφορές αφού την …εφαρμογή του εύκολα την διαπιστώνει κανείς από το όργιο αστυνομικής βίας που καταγράφθηκε φέτος στον εορτασμό της επετείου Πολυτεχνείου και στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

— Ο Γιάννης Βρούτσης δεν έχει – ακόμη – φέρει στην Βουλή το περίφημο νομοσχέδιο του το οποίο θα αντικαταστήσει τον 1264/82, καταργώντας στην πράξη το 8ωρο αλλά και θέτοντας περιορισμούς στην συνδικαλιστική δράση. Η αργοπορία αυτή, ψιθυρίζεται, πως έχει σχέση με τον επικείμενο ανασχηματισμό. Παρόλα αυτά μέσα στο 2020 φρόντισε κυρίως μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου να νομοθετήσει σειρά διατάξεων που με πρόσχημα την πανδημία μετέφεραν στις πλάτες των εργαζομένων την οικονομική κρίση. Ανάμεσά τους η περίφημη διάταξη σύμφωνα με την οποία ένας εργαζόμενος σε περίπτωση που ασθενήσει από Covid 19 οφείλει να εργάζεται υπερωριακά δίχως να πληρώνεται για 45 ημέρες. Επίσης τις ρυθμίσεις που ουσιαστικά «αφόπλισαν» τις επιθεωρήσεις εργασίας δίνοντας την δυνατότητα στους εργοδότες να καταθέτουν σε μεταγενέστερο χρόνο τις καταστάσεις με τα ωράρια εργασίας και την απασχόληση των εργαζομένων οπότε να είναι ουσιαστικά αδύνατος ο έλεγχος. Στο «πλευρό» του Γιάννη Βρούτση και το υπουργείο Ναυτιλίας που με νομοθετικές ρυθμίσεις μέσα στο 2020 «απάλλαξε» τους εφοπλιστές από υποχρεώσεις σχετικά με την σύνθεση των πληρωμάτων που απορρέουν από τις συλλογικές συμβάσεις των ναυτεργατών. 

— Στο «πάζλ» των αντιλαϊκών νομοθετημάτων δεν μπορεί παρά να προστεθεί και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Στον Χρήστο Σταϊκούρα ανατέθηκε η …. «τιμή» να φέρει στην Βουλή την περίφημη αλλαγή του πτωχευτικού δικαίου. Έτσι ώστε δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες που επλήγησαν την περίοδο των μνημονίων να «παραδοθούν» στις διαθέσεις των περίφημων «Funds». Των εταιριών δηλαδή που έχουν αναλάβει την διαχείριση των «κόκκινων δανείων» και από τον ερχόμενο Ιούνιο θα μπορούν να εκβιάζουν με δεκάδες τρόπους, μια και στο σχετικό νομοσχέδιο προβλέπεται η πτώχευση εκτός από των νομικών και των φυσικών προσώπων. Αυτά την ίδια στιγμή που ο υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Βεσυρόπουλος, φρόντισε με νομοθετική διάταξη που πέρασε τους θερινούς μήνες η Εκκλησία να μπορεί να «κανονίζει» τον δικό της δανεισμό με νομικά η φυσικά πρόσωπα με όποιον τρόπο επιθυμεί κατά παράβαση των ισχυόντων διατάξεων περί οικονομικών διακανονισμών. 

Το σύνολο των νομοθετικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης το 2020 κινήθηκε στην κατεύθυνση της «ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας» και της «προσέλκυσης επενδύσεων». Οι φράσεις αυτές ήταν μόνιμες στην επιχειρηματολογία των υπουργών που εισηγήθηκαν τα 143 νομοσχέδια που ψηφιστηκαν και δεν μπορούν να απαριθμηθούν όλα στο παρόν άρθρο. 

Ειδική αναφορά όμως μπορεί να γίνει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο

Πέτσα που φρόντισε να νομοθετήσει ώστε να παρασχεθούν σειρά προνομίων στους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών θεσπίζοντας ειδικά φορολογικά κίνητρα και απαλλαγές. Επίσης θεσμοθέτησε την διαδικασία της απευθείας ανάθεσης ως τον τρόπο διαχείρισης των διαφημιστικών κρατικών δαπανών. Έγινε δηλαδή νόμος του κράτος ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διανομή κονδυλίων της περίφημης «Λίστας Πέτσα» που περιλάμβανε τα διαφημιστικά κονδύλια για την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι» ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ. Να σημειωθεί μάλιστα ότι ανάλογα κονδύλια θα διανεμηθούν το 2021 για την καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού. 

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Δεν υπάρχει “δωρεάν γεύμα” στον καπιταλισμό – Ο χορός δισεκατομμυρίων πίσω από την κούρσα των εμβολίων

 

Οι μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου έχουν ριχτεί στη μάχη για την ανακάλυψη, την παραγωγή και την κυκλοφορία του εμβολίου κατά του κορονοϊού. Πίσω από την αυτονόητη ανάγκη για ένα εμβόλιο έχει στηθεί ένας χορός δισεκατομμυρίων από τους ομίλους, τα καπιταλιστικά κράτη και τους υπερεθνικούς οργανισμούς του κεφαλαίου, σε μια κούρσα ανταγωνισμού που αποτυπώνει ανάγλυφα τις αντιφάσεις και τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ,  η Γερμανία, η Βρετανία, η Κίνα, η Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κράτη έχουν επιδοτήσει αδρά τις πολυεθνικές του φαρμάκου για να αποκτήσουν την πρωτοκαθεδρία στα εμβόλια.

Υπάρχουν ισχυρές χώρες που έχουν προαγοράσει έως και δέκα δόσεις εμβολίων ανά κάτοικο και άλλες από τη λεγόμενη ομάδα των αναπτυσσόμενων κρατών που δεν έχουν εξασφαλίσει καμία δόση. Εκατομμύρια δόσεις μπορεί να καταλήξουν στα σκουπίδια, ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να μην καταφέρουν να εμβολιαστούν τα επόμενα δύο (ίσως και περισσότερα) χρόνια!

Με βάση τα δεδομένα που συνέλεξαν ερευνητές από το Παγκόσμιο Κέντρο Καινοτομίας της Υγείας του αμερικανικού Πανεπιστημίου Duke, οι πλούσιες χώρες έχουν προαγοράσει και άρα δεσμεύσει περισσότερες από τις μισές δόσεις που θα παραχθούν. Οι επιβεβαιωμένες αγορές αφορούν 7,7 δισεκατομμύρια δόσεις, εκ των οποίων 4 δισ. δόσεις θα κατευθυνθούν στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες.

Μόνο οι ΗΠΑ έχουν δεσμεύσει σχεδόν το ένα έκτο των εμβολίων που θα παραχθούν το επόμενο διάστημα, έχοντας προπαραγγείλει περισσότερες από 1 δισεκατομμύριο δόσεις, πριν καν παραχθούν. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, που δημοσιεύτηκαν στο «Εconomist», o Καναδάς έχει προαγοράσει περίπου δέκα δόσεις ανά κάτοικο, η Βρετανία και η Αυστραλία πέντε δόσεις ανά κάτοικο, οι ΗΠΑ και η ΕΕ τρεις δόσεις ανά κάτοικο. Αντίθετα, στο Μπαγκλαντές αντιστοιχούν μηδέν (0) δόσεις ανά κάτοικο!

Μια νέα αγορά για τους φαρμακευτικούς ομίλους

Η προαγορά των εμβολίων, σε συνδυασμό με τις διάφορες επιδοτήσεις της επιστημονικής έρευνας, εξασφαλίζουν εγγυημένα κέρδη στους ομίλους, χωρίς κανένα επενδυτικό ρίσκο. Ακόμη κι αν η έρευνα της εκάστοτε εταιρείας δεν έχει αίσιο αποτέλεσμα, δηλαδή δεν οδηγήσει σε ένα ασφαλές εμβόλιο, σίγουρα δεν θα βγει ζημιωμένη.

Οι φαρμακοβιομηχανίες δεν έδειξαν από την πρώτη στιγμή την ίδια προθυμία για να αναπτύξουν ένα εμβόλιο για τον κορονοϊό. Όμως, όταν έπεσε ζεστό χρήμα από τα καπιταλιστικά κράτη, επιδόθηκαν σε έναν ξέφρενο ανταγωνισμό.

Η παραγωγή ενός εμβολίου μπορεί να απαιτήσει μέχρι και δέκα χρόνια ερευνών. Για κάθε εμβόλιο χρειάζεται να γίνουν προ-κλινικές και κλινικές μελέτες, πριν πάρει την έγκριση για να κυκλοφορήσει.

Σε γενικές γραμμές, οι προ-κλινικες μελέτες περιλαμβάνουν τη σύνθεση του ιού που θα περιέχει το εμβόλιο, τα πειράματα στο εργαστήριο που ονομάζονται in vitro (μέσα στον δοκιμαστικό σωλήνα) και τις δοκιμές σε ζώα. Σε αυτό το στάδιο υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου και τις παρενέργειες, αλλά όχι επαρκείς αποδείξεις, για τις οποίες απαιτούνται δοκιμές σε ανθρώπους.

Το κενό αυτό έρχονται να καλύψουν οι κλινικές μελέτες. Η φάση 1 δοκιμάζεται σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων (συνήθως 50-100). Αφού τους χορηγηθεί το εμβόλιο, ελέγχονται για μερικούς μήνες. Εφόσον οι έρευνες στεφθούν με επιτυχία, οι επιστήμονες προχωρούν στη φάση 2. Εδώ το δείγμα είναι αρκετά μεγαλύτερο (τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι). Οι μισοί θα εκτεθούν στον ιό του εμβολίου και οι άλλοι μισοί θα λάβουν placebo (εικονικό φάρμακο). Η φάση 3 είναι η πιο σημαντική, γιατί εκτός από το αισθητά μεγαλύτερο δείγμα,  θα συμπεριληφθούν άνθρωποι που πάσχουν από υποκείμενα νοσήματα (π.χ. διαβήτης) ή είναι μεγαλύτερης ηλικίας προκειμένου να εντοπιστούν πιθανές ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Αυτή τη στιγμή εξετάζονται δεκάδες εμβόλια, από τα οποία μια χούφτα έχει ήδη φτάσει στη διαδικασία της παραγωγής και αρκετά περισσότερα στη φάση 3 των κλινικών μελετών.

Το γεγονός ότι σε λιγότερο από ένα χρόνο οι επιστήμονες κατάφεραν να βρουν ένα εμβόλιο που θα απαιτούσε αρκετά χρόνια, δείχνει τις τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις γύρω από το εμβόλιο επιβεβαιώνουν ότι οι παραγωγικές δυνάμεις ασφυκτιούν στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Οι διαδικασίες επιταχύνθηκαν αφού πρώτα οι εταιρείες είχαν εξασφαλίσει χρηματοδότηση για τις έρευνες και κυρίως μια τεράστια αγορά. Είναι γνωστό ότι στο παρελθόν οι επιστήμονες εργάστηκαν για την παραγωγή εμβολίων που θα αντιμετώπιζαν δύο φονικούς κορονοϊούς, τον Sars και τον Mers. Και στις δύο περιπτώσεις οι έρευνες έφτασαν κοντά στην παραγωγή εμβολίου, αλλά τελικά εγκαταλείφθηκαν, καθώς ο ιός «έσβησε» πριν επεκταθεί,  επομένως δεν υπήρχε η αντίστοιχη αγορά, σε αντίθεση με αυτή την πανδημία.

Κορυφώνεται ο ανταγωνισμός κρατών και ομίλων

Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν ευνοεί τη διεπιστημονική συνεργασία, το αντίθετο. Οι εταιρείες κρύβουν ως επτασφράγιστο μυστικό τα επιστημονικά δεδομένα τους. Ασφαλώς υπάρχουν και περιπτώσεις ανταλλαγής πληροφοριών, όμως αυτό γίνεται στη βάση εμπορικών συμφωνιών για το μοίρασμα των αγορών.

Μία τέτοια περίπτωση είναι η συμφωνία ανάμεσα στους δημιουργούς του ρωσικού εμβολίου «Sputnik V» με τη βρετανική «AstraZeneca», προκειμένου να δοκιμάσουν έναν συνδυασμό των δύο εμβολίων που θα εξασφαλίζει ανοσία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη δεν αναιρεί τη γενική τάση, πολύ περισσότερο που με επίκεντρο το εμβόλιο μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με οικονομικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις. Και μόνο το γεγονός πως οι χώρες που θα ξεπεράσουν την πανδημία γρηγορότερα, θα ανακάμψουν και νωρίτερα, εξηγεί γιατί έχουν δαπανήσει τόσα δισεκατομμύρια στην έρευνα για το εμβόλιο. Αυτό που ονομάστηκε «φαρμακευτικός εθνικισμός» δεν είναι τίποτα άλλα παρά ένα ακόμη επεισόδιο στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό που μαίνεται σε όλα τα επίπεδα. Οι χώρες που θα ελέγξουν την παραγωγή του εμβολίου θα αποκτήσουν σημαντικά γεωπολιτικά οφέλη, καθώς θα συνάψουν συμφωνίες με δεκάδες άλλα κράτη.

Στον ξένο Τύπο υπήρξαν άρθρα που σύγκριναν τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με την Κίνα για το εμβόλιο, με τον «αγώνα δρόμου» ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση για την ανακάλυψη του Διαστήματος. Φυσικά, αυτό που ονόμασαν τότε ως «ψυχρό πόλεμο» αφορούσε την πολεμική ανάμεσα σε δύο ριζικά αντίθετα κοινωνικο-οικονομικά συστήματα, κάτι που δεν συμβαίνει τώρα. Σε κάθε περίπτωση, τα σχετικά δημοσιεύματα μας δίνουν μια «γεύση» του λυσσαλέου ανταγωνισμού που παίρνει διάφορες μορφές όπως η κυβερνοπειρατεία.

Αμερικανικές εφημερίδες έγραψαν ότι στο στόχαστρο του FBI βρέθηκαν χάκερς που προσπαθούσαν να κλέψουν πληροφορίες από πανεπιστημιακά ινστιτούτα και άλλα εργαστήρια των ΗΠΑ για λογαριασμό του Πεκίνου. Αντίστοιχα, υπήρξαν πληροφορίες ότι οι ΗΠΑ κατασκόπευαν τον κυβερνοχώρο σε βάρος κινεζικών ερευνητικών δραστηριοτήτων.

Τους πρώτους μήνες της πανδημίας, η γερμανική εταιρεία «CureVac» αποτέλεσε το «μήλο της έριδος» ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο, όταν ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ προσπάθησε να την εξαγοράσει για να εξασφαλίσει τα αποκλειστικά δικαιώματα του εμβολίου που θα παρασκεύαζε. Αντίστοιχα, η γερμανική κυβέρνηση την δελέασε, προσφέροντάς της κίνητρα για να παραμείνει στη Γερμανία.

Πηγή: Associated Press

Εγγυημένα κέρδη, χωρίς ρίσκο…

Η «Devex», μία «κοινωνική» επιχείρηση, όπως αποκαλείται, που παρέχει συμβουλές σε εταιρείες είχε υπολογίσει πως μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού ανακοινώθηκε χρηματοδότηση άνω των 39,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για έρευνα και ανάπτυξη εμβολίων. Το ποσό αυτό σίγουρα θα έχει αυξηθεί αυτή τη στιγμή, αφού νέοι «παίκτες» προσπαθούν να μπουν στην αγορά.

Το Γερμανικό υπουργείο Παιδείας και Έρευνας (BMBF) ανακοίνωσε ένα ειδικό πρόγραμμα χρηματοδότησης της έρευνας για την ανάπτυξη εμβολίων από γερμανικές εταιρείες, ύψους τουλάχιστον 750 εκατ. ευρώ. Πιθανόν το ποσό αυτό να φαντάζει …αστείο μπροστά στα δισεκατομμύρια που διέθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο για τη χρηματοδότηση της έρευνας όσο και για την προαγορά εμβολίων.

Υπολογίζεται ότι η ΕΕ έχει δώσει περίπου 2,7 δισ. ευρώ για να αγοράσει εμβόλια, τα οποία θα διαθέσει στα κράτη-μέλη της. Ωστόσο, η Κομισιόν αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ να δημοσιοποιήσει τα συμβόλαια, δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα για τους «λεόντειους όρους» αυτών των συμβάσεων. Η Κομισιόν έχει υπογράψει συμβάσεις με έξι εταιρείες: Τις «AstraZeneca», «Moderna», «Sanofi» -«GlaxoSmithKline», «Janssen Pharmaceutica NV» (ανήκει στην Johnson and Johnson), «BioNtech» – «Pfizer» και «CureVac».

Η χώρα που έχει ρίξει τα περισσότερα χρήματα για τη χρηματοδότηση της έρευνας και την προαγορά εμβολίων είναι οι ΗΠΑ. Μέσω του προγράμματος «Operation Warp Speed» (OWS) που είναι μια «συνεργασία» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η αμερικανική κυβέρνηση έχει δαπανήσει περίπου 10 δισ. δολάρια  για να επιταχύνει την ανάπτυξη, κατασκευή και διανομή εμβολίων, τα οποία θα αφορούν διαφορετικούς τύπους. Το σχέδιο OWS έχει …προνοήσει ότι ορισμένα από αυτά τα εμβόλια δεν θα αποδειχθούν αποτελεσματικά για να βγουν σε μαζική παραγωγή, επομένως θα καλύψει τη σχετική χασούρα των εταιρειών.

Μέχρι στιγμής στις ΗΠΑ η «Moderna» έλαβε σχεδόν 1 δισ.  δολάρια για την ανάπτυξη εμβολίων και πρόκειται να λάβει επιπλέον 1,5 δισ. για 100 εκατομμύρια δόσεις. Η «Pfizer», με τον Γερμανό συνεργάτη της «BioNTech», θα λάβει 1,9 δισ. δολάρια για 100 εκατομμύρια δόσεις, αλλά δεν έλαβε κρατική χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ για την έρευνα. Η «Johnson & Johnson» έλαβε 456 εκατομμύρια δολάρια για την έρευνα και θα λάβει 1 δισ. δολάρια για 100 εκατομμύρια δόσεις. Η «Νovavax» θα λάβει 1,6 δισ. δολάρια για έρευνα και για 100 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου. Η «AstraZeneca» αναμένεται να λάβει 1,2 δισ. για 300 εκατομμύρια δόσεις και για ορισμένες δαπάνες που σχετίζονται με τις κλινικές δοκιμές.

Τα φτωχότερα κράτη θα πρέπει να αρκεστούν στις δόσεις εμβολίων που θα τους προμηθεύσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ή στη «φιλανθρωπία» των διαφόρων ιδρυμάτων των μονοπωλιακών ομίλων, αν και συνήθως τίποτα δεν είναι τζάμπα στον καπιταλισμό…

Με πρωτοβουλία του ΟΗΕ, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, της ΕΕ και του Ιδρύματος «Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς» δημιουργήθηκε ένας «Μηχανισμός Παγκόσμιας Πρόσβασης στο εμβόλιο κατά του COVID-19» που ονομάζεται COVAX. Ο μηχανισμός αυτός συγκέντρωσε χρήματα για τη χρηματοδότηση της έρευνας και φιλοδοξεί να εξασφαλίσει περίπου 2 δισ. δόσεις εμβολίων για τις φτωχότερες χώρες.

Εκτός από τον ιδιοκτήτη της «Microsoft» Μπιλ Γκέιτς που χρηματοδότησε με αρκετά εκατομμύρια την έρευνα για τα εμβόλια, κάτι αντίστοιχο έκανε στην Κίνα το ίδρυμα του Τζακ Μα, του ιδιοκτήτη του κολοσσού των διαδικτυακών πωλήσεων «Alibaba».

Τα τελευταία δέκα χρόνια ο Μπιλ Γκέιτς έχει γίνει ένας από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, σε τέτοιο σημείο που αρκετοί μιλούν για «μονοπωλιακή φιλανθρωπία»! Η αυξημένη χρηματοδότηση συνεπάγεται και αυξημένη επιρροή στις αποφάσεις του Οργανισμού από το «ευαγές» ίδρυμα. Πριν την περίοδο της πανδημίας, μία από τις βασικές προτεραιότητες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν η εξάλειψη της πολιομυελίτιδας, επειδή τα σχετικά προγράμματα συγκέντρωναν τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Αντίστοιχα, υπήρχε πρόβλημα χρηματοδότησης με άλλα προγράμματα όπως αυτά που αφορούσαν την πρόληψη του Έμπολα ή άλλων ασθενειών που χτύπησαν φτωχές χώρες.

Τους παγκόσμιους πανηγυρισμούς και τις παράτες προσγειώνουν δηλώσεις σαν αυτή που έκανε ο υπουργός Υγείας του Ισημερινού, Χουάν Κάρλος Σεβάγιος, ο οποίος δήλωσε για το εμβόλιο κατά του κορονοϊού: «Μας πιέζουν με σκοπό να μας κάνουν να πληρώσουμε. Δεν μας δίνουν επιλογές για το ποιο εμβόλιο θα χρησιμοποιήσουμε. Θα πάρουμε αυτό που μας επιβάλλουν»!!!

Πηγή: Associated Press

«Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα» στον καπιταλισμό…

Ακόμη και οι θιασώτες της «φιλανθρωπίας», παρά την αστική τους υποκρισία ομολογούν ότι το κίνητρο των πάντων είναι το κέρδος.

Μια μελέτη που έκανε η ΜΚΟ «RAND Corporation» (διαφημίζεται ως ερευνητικός οργανισμός), υπολόγισε ότι εάν οι πλουσιότερες χώρες επενδύσουν 25 δισεκατομμύρια δολάρια για την προμήθεια ενός εμβολίου στις φτωχότερες χώρες, η αναλογία «κόστους – οφέλους» θα είναι 1 προς 4,8. Δηλαδή, για κάθε ένα δολάριο που θα ξοδέψουν, θα γλιτώσουν 4,8 δολάρια.

Καθόλου τυχαία, η σχετική μελέτη προβάλλεται στο site της «Gavi», της «Παγκόσμιας Συμμαχίας Εμβολίων», όπως ονομάζεται ένας πολυπλόκαμος μηχανισμός που έχει ιδρυθεί εδώ και περίπου δύο δεκαετίες με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Μπιλ Γκέιτς, με στόχο υποτίθεται τον εμβολιασμό των παιδιών στις φτωχότερες χώρες. Ο μηχανισμός αυτός, εκτός από εμβόλια, παρέχει «τεχνογνωσία» στα φτωχότερα κράτη σχετικά με τα εμβόλια. Η χρηματοδότησή του εξασφαλίζεται κατά 77% από κράτη και κατά 23% από τον ιδιωτικό τομέα. Στους «δωρητές» του συγκαταλέγονται η Παγκόσμια Τράπεζα και μονοπωλιακοί όμιλοι όπως το ίδρυμα Ροκφέλερ. Η «Gavi» είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της COVAX, του «Μηχανισμού Παγκόσμιας Πρόσβασης στο εμβόλιο κατά του COVID-19».

Άσχετα από την ακρίβεια των στοιχείων της μελέτης ή τον ουτοπικό και εν πολλοίς ψευδεπίγραφο χαρακτήρα που μπορεί να έχουν οι διακηρύξεις περί «ίσης πρόσβασης» στο εμβόλιο, η έρευνα για τα οικονομικά οφέλη από τον εμβολιασμό επιβεβαιώνει τον κυνισμό των καπιταλιστών που όλα τα μετράνε με τη λογική «κόστους – οφέλους». Ο εμβολιασμός του πληθυσμού θα τους γλιτώσει από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, ενώ παράλληλα οι επενδύσεις αυτού του είδους θα βοηθήσουν να βρουν κερδοφόρα διέξοδο υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Μάλιστα, εκτός από τις φαρμακοβιομηχανίες, μεγάλος ωφελημένος θα είναι οι όμιλοι των αερομεταφορών που θα σηκώσουν το βάρος της μεταφοράς του εμβολίου.

Έχει υπολογιστεί πως περισσότερα από 160 εμβόλια βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε διάφορα στάδια κλινικών ερευνών. Σε περίπτωση που όλες οι εταιρείες πετύχουν στις δοκιμές, το 2021 θα βγουν στην αγορά περίπου 12 δισεκατομμύρια δόσεις. Τα εμβόλια που προϋποθέτουν ακραίες συνθήκες ψύξης θα κατευθυνθούν κυρίως στις πλουσιότερες χώρες που έχουν την τεχνολογική δυνατότητα να τα αποθηκεύσουν.

Με δεδομένο ότι η εξάλειψη της πανδημίας θα είναι μια μακροχρόνια διαδικασία -ήδη εκφράζονται ανησυχίες ότι θα λάβει εποχική μορφή σαν την γρίπη-  τα κέρδη των εταιρειών από το εμβόλιο θα επεκταθούν σε βάθος χρόνου. Οι σχετικά «χαμηλές» τιμές με τις οποίες θα αγοράσουν τα κράτη το εμβόλιο, δεν αναιρούν το γεγονός ότι οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν (μέσω του κρατικού προϋπολογισμού) δύο φορές, μία για την έρευνα και μία για την αγορά του εμβολίου.

Στις ΗΠΑ, το κόστος για κάθε δόση κυμαίνεται από 3 έως 37 δολάρια, ανάλογα με το εμβόλιο. Συγκεκριμένα, το εμβόλιο της «Moderna» (είναι δύο δόσεων) θα κοστίσει έως 37 δολάρια ανά δόση, ενώ το εμβόλιο δύο δόσεων της «AstraZeneca» περίπου 3 δολάρια ανά δόση.

Μια άλλη πλευρά των προσδοκώμενων κερδών έχει να κάνει με την τεχνογνωσία. Δύο εταιρείες, οι «Pfizer»/«ΒιοΝΤech» και η «Moderna» χρησιμοποίησαν την πρωτοποριακή μέθοδο του mRNA που μπορεί να μετατρέψει τον ανθρώπινο οργανισμό σε μια «μηχανή» παραγωγής αντισωμάτων.

Η συγκεκριμένη τεχνολογία έχει ανακαλυφθεί εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια, αλλά μέχρι σήμερα είχε αξιοποιηθεί μόνο σε πειραματικό επίπεδο. Το RNA θεωρείται ο «αγγελιοφόρος», καθώς βασική του αποστολή είναι να μεταφέρει τις πληροφορίες που περιέχουν τα γονίδια σε κυτταρικά εργοστάσια που ονομάζονται ριβοσώματα. Στη συνέχεια, αυτές οι γενετικές πληροφορίες μεταφράζονται σε πρωτεΐνες που εξυπηρετούν τις λειτουργίες των κυττάρων.

Τα συνηθισμένα εμβόλια βάζουν στον οργανισμό τον παθογόνο παράγοντα, συνήθως απενεργοποιημένους ιούς ή τα μοριακά θραύσματά τους, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανοσία.  Στην περίπτωση των εμβολίων mRNA, αυτό που μεταφέρεται είναι μια «πληροφορία», μέσω ενός συνθετικού RNA,  που ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Με αυτό τον τρόπο επιταχύνεται η διαδικασία ανάπτυξης εμβολίων. Για παράδειγμα, για το εμβόλιο της γρίπης οι φαρμακοβιομηχανίες καλλιεργούν τον ιό μέσα σε αυγά κότας, κάτι που απαιτεί περισσότερο χρόνο και κόστος.

Η τεχνολογία αυτή αρχικά είχε αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση ορισμένων μορφών καρκίνου. Μετά το εμβόλιο για τον κορονοϊό, οι επιστήμονες ευελπιστούν να κάνουν πρόοδο στις κλινικές μελέτες για τον καρκίνο.

Aπό 902.gr