Υπουργός κλόουν! – Ο Άδωνις πόσταρε ανάλυση της ΟΑΚΚΕ για να αποδείξει ότι φταίει η Αριστερά για την ΠΙΤΣΟΣ ΑΕ

 

Κατιούσα

Αν πιστεύετε ότι το γραφικόμετρο στη δικομματική αντιπαράθεση έχει βαρέσει κόκκινο, ετοιμαστείτε να ανακαλύψετε ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα, κάτω από τον πάτο.

Ενώ το θέμα της ΠΙΤΣΟΣ και οι πολιτικές ευθύνες για το κλείσιμό της βρίσκονται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ και Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων επικαλέστηκε ανάλυση από την επίσημη ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ, για να αποδείξει πως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο εκλεκτός του δήμαρχος στην Ελευσίνα και συνολικά η Αριστερά. Ή μάλλον τα ρωσόδουλα κόμματα, για να είμαστε συνεπείς με την ορολογία που χρησιμοποιεί κατά κανόνα η ΟΑΚΚΕ στις ανακοινώσεις της.

Αν κάποιος δε γνωρίζει τι εστί ΟΑΚΚΕ -μια αμελητέα εξωκοινοβουλευτική οργάνωση με μικρή επιρροή που κάνει αισθητή την παρουσία της κυρίως με τις εφημερίδες τοίχου-αφίσες που κολλάει στο κέντρο της Αθήνας- μπορεί να δοκιμάσει να διαβάσει την ανάλυσή της και να μάθει μεταξύ άλλων για την Ελλάδα που είναι ρωσική αποικία, το αριστερό σαμποτάζ στις επενδύσεις και τον Ριζοσπάστη ως το όργανο του πιο αντιβιομηχανικού για αυτό και πιο αντεργατικού κόμματος της χώρας -γιατί προφανώς βιομήχανοι και εργάτες έχουν τα ίδια συμφέροντα.

Το πιο ωραίο, όμως, είναι πως η ανάλυση της ΟΑΚΚΕ κάνει λόγο για ευθύνες της ΝΔ που δεν έβγαλε κουβέντα για να καταγγείλει αυτό το σαμποτάζ!

Η κυβέρνηση, η ΝΔ και οι καθεστωτικοί αναλυτές, συγκαλύπτουν το γεγονός ότι το κλείσιμο του εργοστασίου οφείλεται στην απαγόρευση της επένδυσης στη Μαγούλα από το δήμο Ελευσίνας με την έμμεση υποστήριξη όλων των κυβερνήσεων και των όλων κομματικών ηγεσιών που αποσιώπησαν το σαμποτάρισμα της επένδυσης εκεί.

Η Μπακογιάννη συγκάλυψε ουσιαστικά το καίριο σαμποτάρισμα του εργοστασίου από τον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν απαίτησε από την BOSH να επεκτείνει το παλιό εργοστάσιο του Ρέντη (…)

Για το σαμποτάρισμα του εργοστασίου στη Μαγούλα κουβέντα η ΝΔ. (…) Διάφοροι καθεστωτικοί αναλυτές συγκάλυψαν τους σαμποταριστές παριστάνοντας τους ιδεοληπτικούς φιλελεύθερους. Κλασικό παράδειγμα το άρθρο στο Liberal που δικαιολογεί το κλείσιμο του εργοστασίου ως εξης: «Οι λόγοι είναι σύνθετοι και καθόλου μονοδιάστατοι, όμως το κυρίαρχο στοιχείο είναι η συρρίκνωση της κατανάλωσης στην Ελλάδα, αλλά και η μετατόπιση των παγκόσμιων ισορροπιών στην παραγωγή της βαριάς βιομηχανίας, προς χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου».

Και κάπως έτσι, το μεγάλο φιλελεύθερο μέτωπο ΝΔ-ΟΑΚΚΕ για την προώθηση του κομμουνισμού δε θα συμπηχθεί -όχι σε αυτή τη φάση του ιστορικού προτσές τουλάχιστον.

Μένει όμως ως μέτρο της ανοησίας του Άδωνι το γεγονός πως πόσταρε ανάλυση της ΟΑΚΚΕ, για να κάνει κριτική στην Αριστερά που σαμποτάρει την παραγωγή. Ο κατήφορος δεν έχει πάτο…

Φαρμακευτική εταιρεία δωροδοκούσε γιατρούς για την προώθηση επικίνδυνου φαρμάκου στις ΗΠΑ

 

- Οκτωβρίου 14, 2020

 

Ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός, Gilead, έχει πληρώσει τουλάχιστον $178 εκατ. σε γιατρούς και $81 εκατ. σε νοσοκομεία στις ΗΠΑ, για να προωθούν και να συνταγογραφούν φάρμακα της εταιρείας, παρά τους θανάτους και τις σοβαρές παρενέργειες εξαιτίας αυτών των φαρμάκων. Η φαρμακοβιομηχανία έχει χρηματοδοτήσει 21.833 γιατρούς μόνο το 2019, σύμφωνα με στοιχεία από τις πληρωμές της Gilead, από το 2013 έως το 2019.

Το Arms Watch έχει ήδη αποκαλύψει ότι τουλάχιστον 249 ασθενείς που συμμετείχαν στο πρόγραμμα εξάλειψης της ηπατίτιδας C της Gileard, ύψους $3,3 δις, πέθαναν, σύμφωνα με έγγραφα που διέρρευσαν. Η αιτία θανάτου για κάποιους από αυτούς τους ασθενείς, αναφέρεται ως "άγνωστη" σε κάποιες από της εμπιστευτικές αναφορές της Gileard. Άλλοι ασθενείς του προγράμματος διέκοψαν τη θεραπεία, εξαιτίας σοβαρών παρενεργειών. Κάποιοι από αυτούς πέθαναν. 

Θάνατοι ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε το αντιικό φάρμακο για την ηπατίτιδα της Gilead, Harvoni, έχουν καταγραφεί στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Πορτογαλία, σύμφωνα με στοιχεία από τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ.

Παρά τις σοβαρές παρενέργειες του φαρμάκου, η εταιρεία δεν τις κατέγραψε και δεν τις ανέφερε, ώστε οι ασθενείς να είναι ενήμεροι και να αποφασίσουν ανάλογα.

Αντίθετα, η Gilead δωροδοκούσε γιατρούς για να συνταγογραφούν αυτά τα φάρμακα, χωρίς οι ασθενείς να είναι ενήμεροι για τους πιθανούς κινδύνους.

Σύμφωνα με απόρρητα δικαστικά έγγραφα, η Gilead υπήρξε αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης για παράνομες δωροδοκίες παρόχων υπηρεσιών υγείας για την αύξηση των πωλήσεων των προϊόντων της στις ΗΠΑ.

Το Arms Watch έχει λάβει e-mails ασθενών που εμφάνισαν σοβαρές παρενέργειες στη διάρκεια της θεραπείας τους με το αντιικό φάρμακο κατά της ηπατίτιδας Harvoni. Τις μαρτυρίες αυτές μπορείτε να τις δείτε (στα Αγγλικά) εδώ, όπως και φωτό των εγγράφων που αποκαλύπτουν τη δράση της Gilead. 

Πηγή: armswatch.com 

ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΨΙΕΣ

 

Κάτι οι  θριαμβικές ανακοινώσεις και δηλώσεις όψιμων αντιφασιστών για την καταδίκη ως εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής από το δικαστήριο, κάτι οι δηλώσεις υπουργών, όπως της Ν. Κεραμέως, που δικαιολογούν την αντιδραστική πολιτική τους με πρόσχημα το ενδιαφέρον για «τους οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερους», ανακαλούνται στη μνήμη πολιτικές συμπεριφορές των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης. Όλα αυτά μοιάζουν μιμήσεις πολιτικής συμπεριφοράς του πάλαι ποτε ΠΑΣΟΚ, που με τον ψευδεπίγραφο σοσιαλισμό του έπειθε στη διαστρέβλωση  της ιστορίας και στην ισοπέδωση των  ταξικών διεκδικήσεων. Αυτές οι ομοιότητες, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, έχουν κοινή αφετηρία την ίδια αστική ιδεολογία που θέλει να δικαιώνει την κυρίαρχη τάξη όταν υπερασπίζεται τα συμφέροντά της.

Ο Κ. Μαρξ εδώ και εκατόν εβδομήντα περίπου χρόνια, στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» μας βοηθά να κατανοήσουμε αυτήν την πραγματικότητα.

«Ένα τμήμα της αστικής τάξης θέλει να απαλύνει τα «κοινωνικά δεινά» για να διασφαλίσει τη διαιώνιση της αστικής κοινωνίας.

(…) Οι σοσιαλιστές αστοί θέλουν τις συνθήκες ζωής της σύγχρονης κοινωνίας δίχως τους αγώνες  και τους κινδύνους που αναγκαία εκπορεύονται από αυτή. Θέλουν την υπάρχουσα κοινωνία δίχως τα επαναστατικά και διαβρωτικά της στοιχεία. Θέλουν την αστική τάξη δίχως το προλεταριάτο. Η αστική τάξη θέλει, φυσικά. Να πιστεύει ότι ο κόσμος όπου κυριαρχεί είναι ο καλύτερος δυνατός.  Ο αστικός Σοσιαλισμός παίρνει τούτη την παρήγορη πίστη και κατασκευάζει κουτσά –στραβά από αυτήν ένα σύστημα.

(…)Μια δεύτερη, λιγότερο συστηματική αλλά περισσότερο πρακτική εκδοχή αυτού το Σοσιαλισμού προσπάθησε να αποτρέψει την εργατική τάξη από κάθε επαναστατική ενέργεια, με το επιχείρημα ότι δεν είναι η τάδε ή δείνα πολιτική αλλαγή που θα μπορούσε να την ωφελήσει αλλά μόνον η αλλαγή των υλικών όρων διαβίωσης, των οικονομικών συνθηκών. Κάνοντας όμως λόγο για αλλαγή των υλικών όρων διαβίωσης, ο Σοσιαλισμός αυτός δεν εννοεί  κατά κανένα τρόπο την κατάλυση των αστικών παραγωγικών σχέσεων –πράγμα εφικτό  μόνο δια της επαναστατικής οδού- παρά μόνο κάποιες βελτιώσεις διοικητικού χαρακτήρα που δεν αποκλίνουν ουσιωδώς σε τίποτα τη σχέση  κεφαλαίου  και μισθωτής εργασίας, αλλά στην καλύτερη  περίπτωση μειώνουν προς όφελος της αστικής τάξης το κόστος της κυριαρχίας της και ελαφρύνουν τα δημοσιονομικά βάρη του κράτους της»

                Όταν επομένως η κριτική μας  περιορίζεται να χρεώνει απλώς σε ανικανότητα ή διαφθορά την πολιτική εξαθλίωσης και αυταρχισμού που εφαρμόζεται στον καπιταλισμό από την αστική τάξη,  δεν ξεφεύγει από τη βασική γραμμή της που οδηγεί στη συναίνεση και αποδοχή της. Η αδυναμία  μας να κατανοήσουμε για να ερμηνεύσουμε την κοινωνικοοικονομική  πραγματικότητα είναι το πρώτο βήμα που συμβάλλει, ερήμην μας,  στην διαμόρφωσή της κατά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Και καταλήγουμε να εθελοτυφλούμε.  Επιλέγουμε να αγνοούμε τα όσα τρομερά συμβαίνουν γύρω μας, επειδή πολλές φορές δεν εμπλεκόμαστε άμεσα, προσπαθώντας να ζούμε στα κενά που αφήνονται μεταξύ  κυρίαρχων πολιτικών αποφάσεων και δράσεων, ανεχόμενοι, αν όχι βοηθώντας μάλιστα,  να δημιουργηθούν πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις που μοιάζουν εξαιρέσεις μέχρι να τις συνηθίσουμε σαν κανονικότητα.

               Συνηθίσαμε την εξαθλίωση που εδώ και μια δεκαετία μας επιβλήθηκε εν είδει τιμωρίας, γιατί ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας, γιατί είμαστε τεμπέληδες, γιατί… γιατί …

               Και τώρα με την πανδημία πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με το φόβο, ενοχοποιημένοι για τις κοινωνικές συναναστροφές, κατηγορούμενοι για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Σε όλους τους τόνους επαναλαμβάνεται πως αν δεν υπάρξει πλήρη πίστη και υπακοή στις υπαγορεύσεις της κυρίαρχης εξουσίας διακινδυνεύουμε τη ζωή μας.

               Μόνο που η  προστασία της δημόσιας υγείας αλλά και οι οικονομικές επιπτώσεις από την πανδημία, ένα εξάμηνο τώρα, φαίνεται πως χρησιμοποιούνται ως προσχήματα για την επιβολή της πιο αντιλαϊκής  πολιτικής, στα εργασιακά και την καταστολή,  η οποία θα αντιμετώπιζε προβλήματα στην εφαρμογή της χωρίς την κατάλληλη ιδεολογική μεταμφίεση, για να υποκλέψει τη συναίνεσή μας. Η κυρίαρχη τάξη δεν είναι φιλεύσπλαχνη, ή και υποχόνδρια για να  ανησυχεί υπερβολικά για την υγεία μας. Από τη μια  έχει κλείσει ιατρικές υπηρεσίες και δεν μεριμνά για τη στελέχωση των υπηρεσιών υγείας, από την άλλη όμως δεν παραλείπει με λεκτικά τεχνάσματα να παραπλανά υποκρινόμενη  ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία.  Μόνο που αποδεικνύεται πως το ενδιαφέρον  για την υγεία εξαρτάται από την εγρήγορση των λαϊκών στρωμάτων στο βαθμό που κινητοποιούνται και  διεκδικούν προστασία της υγείας τους. Γιατί δεν επιτυγχάνεται η απαίτηση για εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας, ώστε να είμαστε υγιείς για μας τους ίδιους  και αβλαβείς για τους άλλους, όταν στερούμαστε τα μέσα για να συμβεί αυτό.

  Στην τελική,   όλους αυτούς του μήνες αιωρείται το ερώτημα, μήπως η πολιτική των καπιταλιστών που συνδυάζει την αύξηση της λιτότητας και ανεργίας με την υγειονομική απειλή και τον αυξημένο και διευρυμένο έλεγχο  δεν εξυπηρετεί παρά μόνο το δικό τους στόχο, να  συνεχίζουν να ζουν όπως ζουν για πάντα έχοντας αποδυναμώσει κάθε αντίδραση των εργαζομένων.  

Οσα διεκδικούν οι μαθητές είναι αναγκαία και ρεαλιστικά

Με αποφασιστικότητα και πολυμορφία, οι μαθητές συνεχίζουν τον αγώνα τους, διεκδικώντας μέτρα προστασίας στα σχολεία τους. Μέτρα αναγκαία, λογικά και ρεαλιστικά.

Και είναι ρεαλιστικά γιατί εν έτει 2020 υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε:

-- Να μπορούν τα παιδιά να κάνουν μάθημα μέσα σε σύγχρονες αίθουσες με όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας.

-- Να υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός εκπαιδευτικών για να μη χάνονται εκατοντάδες ώρες μαθημάτων.

-- Να υπάρχουν όσες καθαρίστριες χρειάζονται για να μην κάνουν τα παιδιά μάθημα με τους βόθρους να αναβλύζουν και τις τουαλέτες να είναι εστία μόλυνσης.

-- Να υπάρχουν γιατροί στα σχολεία και να γίνονται τα απαραίτητα τεστ σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Η εποχή και οι δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης μπορούν να τα προσφέρουν όλα αυτά και γι' αυτό ακριβώς τα αιτήματα των μαθητών είναι απολύτως ρεαλιστικά και αναγκαία. Γι' αυτό και οι διεκδικήσεις είναι δίκαιες και τυγχάνουν της πλήρους αποδοχής από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Γι' αυτό οι μαθητές είναι ήδη νικητές.

* * *

Σε αυτήν, λοιπόν, την εποχή για την οποία μόλις τον περασμένο Ιούνη η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, έκανε λόγο για «το σχολείο του 21ου αιώνα», για «νέα ψηφιακή εποχή στα σχολεία», για «καινοτομίες» και άλλα τέτοια, πώς είναι «λογικό» και «ρεαλιστικό» να στοιβάζονται 27, 28 και 29 μαθητές στις τάξεις, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει «μαγική εικόνα», ισχυριζόμενη το εντελώς αντίθετο;

Είναι χαρακτηριστική σε αυτήν την κατεύθυνση η παρέμβαση της Ενωσης Διευθυντών των Δημοτικών Σχολείων, η οποία, βασιζόμενη στην εμπειρία από τον ένα μήνα λειτουργίας των σχολείων, καταγγέλλει ότι «δεν διασφαλίζεται η τήρηση της απαραίτητης απόστασης του 1,5 μέτρου μεταξύ των μαθητών, ενώ δεν πραγματοποιήθηκε ούτε ένας χωρισμός τμήματος, με μεγάλο αριθμό μαθητών, σε υποτμήματα, ακόμα και στις σχολικές μονάδες που υπάρχουν κενές αίθουσες διδασκαλίας»! Το λογικό και αναγκαίο, λοιπόν, σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής και τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών είναι: Η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα στους 15, η αύξηση του εκπαιδευτικού προσωπικού και του προσωπικού καθαριότητας, η παρουσία γιατρών στα σχολεία, τα τεστ για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

* * *

Το αναγκαίο και ρεαλιστικό των μαθητικών διεκδικήσεων επιβεβαιώνεται καθημερινά από την ίδια τη ζωή. Γιατί διαρκώς αυξάνονται τα τμήματα και τα σχολεία που κλείνουν λόγω κρουσμάτων (χτες ξεπέρασαν τα 180 πανελλαδικά). Και μπορεί η κυβέρνηση να μιλάει με στατιστικές για να θολώσει την πραγματικότητα, λέγοντας ότι τα κλειστά τμήματα κυμαίνονται στο 0,20% - 0,30% του συνόλου των τμημάτων της χώρας, αλλά ακόμα κι όταν ένα τμήμα ή ένα σχολείο κλείνει και μπαίνει σε καραντίνα, δεν γίνεται ιχνηλάτηση, δεν γίνεται ούτε ένα τεστ σε εκπαιδευτικούς και παιδιά και άρα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι επιδημιολογικό φορτίο υπάρχει στα σχολεία. Γι' αυτό είναι ρεαλιστικά και αναγκαία τα μέτρα που ζητούν οι μαθητές: Να υπάρχουν σχολιατρική υπηρεσία, γιατροί και νοσηλευτές ανά ομάδες σχολείων που να μπορούν να παρεμβαίνουν άμεσα και να διαχειρίζονται καταστάσεις και όχι να φορτώνεται η ευθύνη διαχείρισης των κρουσμάτων στους εκπαιδευτικούς και να καλούνται εκείνοι να παριστάνουν τους νοσηλευτές. Να γίνονται μαζικά τεστ στα σχολεία όπου εμφανίζεται κρούσμα και όχι να γίνονται μπαλάκι οι γονείς και οι οικογένειες ανάμεσα στον ΕΟΔΥ και στους δήμους διεκδικώντας αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.

* * *

«Οσο δεν υλοποιούνται τα αιτήματά μας, η σχολική χρονιά για χιλιάδες μαθητές θα διακόπτεται κάθε τρεις και λίγο», είπαν χαρακτηριστικά οι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν προχτές, αναφερόμενοι στα σχολεία που κλείνουν λόγω της εξάπλωσης του ιού. Και δίνουν την καλύτερη απάντηση στην υποκρισία της κυβέρνησης, που δήθεν κοπτόταν για τα μαθήματα που χάνουν οι μαθητές με τις καταλήψεις. Αφού η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα προστασίας και ασφάλειας στα σχολεία, θα συνεχίζουν να χάνονται μαθήματα. Επιπλέον, με τις συνθήκες που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση, δεν μπορούμε να μιλάμε για αναπλήρωση των μεγάλων κενών που προκύπτουν από το παρατεταμένο κλείσιμο των σχολείων την προηγούμενη χρονιά, λόγω του lockdown. Γιατί, εκτός όλων των άλλων, έχουμε φτάσει στα μέσα Οκτώβρη κι ακόμα υπάρχουν κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, υπάρχουν μαθητές που δεν έχουν διδαχθεί ακόμα π.χ. ούτε μια ώρα Φυσικής ή Βιολογίας ή Γερμανικών κ.λπ. Οι μαθητές ζητούν κάλυψη όλων των κενών τώρα. Δεν είναι αυτό άραγε ρεαλιστικό και αναγκαίο; Και βέβαια είναι.

* * *

Γι' αυτό και οι μαθητές έχουν στο πλευρό τους γονείς και εκπαιδευτικούς. Για άλλη μια φορά σήμερα θα διαδηλώσουν μαζί, διεκδικώντας αυτά τα κοινά τους αιτήματα, που έχουν δικαιωθεί από την ίδια τη ζωή. Γιατί πατούν πάνω στην ανάγκη για την προστασία της υγείας του λαού και της μόρφωσης των παιδιών του. Αυτήν την ανάγκη η κυβέρνηση αρνείται να την ικανοποιήσει, ομολογώντας ανερυθρίαστα ότι τη βλέπει ως κόστος! Την ίδια ώρα όμως μοιράζει αφειδώς χρήμα στις επιχειρήσεις. Γιατί για την κυβέρνηση, την κάθε αστική κυβέρνηση, το «λογικό» και «ρεαλιστικό» είναι η αξιοποίηση των επιτευγμάτων της επιστήμης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας να είναι υποταγμένη στις ανάγκες του αστικού κράτους και των μεγάλων ομίλων, σε βάρος βέβαια των αναγκών του λαού. Τη στιγμή που πράγματι όλα αυτά θα μπορούσαν να λύσουν λαϊκά προβλήματα σε συνθήκες μιας νέας, ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας και κατ' επέκταση και τα προβλήματα για τα οποία παλεύουν σήμερα χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα.

Χώροι ... διασποράς

Ενα καθημερινό ρίσκο είναι το ωράριο εργασίας για χιλιάδες εργαζόμενους, με τους χώρους δουλειάς να έχουν μετατραπεί σε βασικές εστίες μετάδοσης του κορονοϊού. Τα πάμπολλα πια παραδείγματα επιβεβαιώνουν την αγωνία αλλά και τις διεκδικήσεις που πρόβαλαν οι εργαζόμενοι μέσα από τα σωματεία τους με τα προχτεσινά μαζικά συλλαλητήρια, για την προστασία της υγείας του λαού και των δικαιωμάτων του.

Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, που δείχνει τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης και εργοδοσίας, είναι αυτό της μεγάλης διασποράς στο πλήρωμα του πλοίου «Διονύσιος Σολωμός». Αντί να γίνει ο απαραίτητος έλεγχος μετά την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος, όπως απαιτούσαν τα σωματεία, το καράβι ταξίδευε κανονικά πιάνοντας 9 λιμάνια, με την πλοιοκτήτρια εταιρεία να παριστάνει για τέσσερις μέρες την ανήξερη και ενώ η διάδοση προχωρούσε!

Η περίπτωση αυτή προστίθεται στις εστίες υπερμετάδοσης στα συσκευαστήρια - κονσερβοποιεία σε Πέλλα και Ημαθία, με τα εκατοντάδες κρούσματα. Εκεί που με ευθύνη της εργοδοσίας τα μέτρα προστασίας ήταν πλημμελή, παρά τις ιδιαιτερότητες της εργασίας, ενώ και η αντίδραση στις πρώτες μολύνσεις έθετε ως προτεραιότητα την απρόσκοπτη λειτουργία των επιχειρήσεων και όχι την υγεία όλων των εργαζομένων.

Οπως κατήγγειλαν εργαζόμενοι, ακόμα κι όταν άρχισαν να «σκάνε» τα κρούσματα τα εργοστάσια παρέμεναν σε πλήρη λειτουργία, άρρωστοι πιέζονταν να πάνε για δουλειά «για να μη μείνουν πίσω οι παραγγελίες», δηλαδή τα κέρδη της εταιρείας. Παρόμοια είναι η κατάσταση και με τους δεκάδες εργάτες γης στη Λακωνία, με τις άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.

Πώς έχει διαμορφωθεί αυτή η εφιαλτική πραγματικότητα σε εργοστάσια, καράβια και άλλους μεγάλους χώρους δουλειάς;

Πρώτον, με την ανοχή της κυβέρνησης, η οποία μόλις την περασμένη βδομάδα (!) και μετά από εκατοντάδες καταγγελίες σωματείων, παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, κινητοποιήσεις κ.ο.κ., ανακάλυψε ότι «η μεγαλύτερη πηγή διασποράς του ιού είναι μέσα στους χώρους δουλειάς». Θυμίζουμε μάλιστα ότι τον περασμένο Ιούνη η Κομισιόν χαρακτήριζε «χαμηλό» τον κίνδυνο του κορονοϊού στους χώρους εργασίας, συνιστώντας στις κυβερνήσεις να αφήσουν λυμένα τα χέρια της εργοδοσίας ενώ η εργατική τάξη θρηνούσε χιλιάδες νεκρούς, όπως στις βιομηχανικές περιοχές του ιταλικού Βορρά.

Δεύτερον, με βάση αυτές τις γενικές κατευθύνσεις, τα «υγειονομικά πρωτόκολλα» για τους χώρους δουλειάς είναι τουλάχιστον αστεία, αφού κόβονται και ράβονται κατά παραγγελία των εργοδοτών. Δεν γίνεται καμία ουσιαστική ενημέρωση στο προσωπικό, ενώ ακόμα κι όταν υπάρχουν κρούσματα κυριαρχεί η «σιωπή», πάντα «για το καλό της εταιρείας».

Τα όποια μέτρα προστασίας επαφίενται στην «ατομική ευθύνη». Στους περισσότερους χώρους δουλειάς δεν υπάρχει πρόληψη, όπως τακτικά τεστ, απολυμάνσεις, θερμομέτρηση, τήρηση αποστάσεων, ώστε να μετριαστεί έγκαιρα η όποια διασπορά. Η έννοια των «στενών επαφών», που μετά από ιχνηλάτηση κρούσματος πρέπει να μπουν σε καραντίνα, είναι ανέκδοτο, αφού στην καλύτερη περίπτωση αφορά μόνο το συγκεκριμένο τμήμα (π.χ. ενός εργοστασίου), ακόμα κι αν το κρούσμα είχε επαφή με περισσότερα τμήματα ή πηγαινοερχόταν με το πούλμαν της εταιρείας.

Τρίτον, το πρόβλημα μεγεθύνεται, αφού συνολικά οι συνθήκες που διαμορφώνονται με ευθύνη της κυβέρνησης υπονομεύουν την προστασία της υγείας του λαού. Πώς θα προστατευτεί ένας εργαζόμενος που το παιδί του πηγαίνει σχολείο, με τις ακατάλληλες συνθήκες στις σχολικές αίθουσες; Πώς θα ανακοπεί η διάδοση του κορονοϊού στους χώρους δουλειάς, με τέτοιο συνωστισμό καθημερινά στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Πώς να υπάρξει η στοιχειώδης πρόληψη, αφού η εργοδοσία ξέρει ότι δεν γίνονται κρατικοί έλεγχοι και οι αρμόδιες υπηρεσίες παραμένουν υποστελεχωμένες;

Ολα τα παραπάνω είναι αποτελέσματα της διαχείρισης της πανδημίας με γνώμονα την κερδοφορία του κεφαλαίου. Για να προστατευτούν τα κέρδη των επιχειρήσεων πρέπει να μείνουν απροστάτευτοι οι εργαζόμενοι. Αποδεικνύεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η προστασία της ζωής των εργαζομένων είναι υπόθεση του ίδιου του εργατικού κινήματος, μάχη που μπορεί να κερδηθεί μόνο αν οι εργαζόμενοι πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με οργανωμένη πάλη μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς.