26 Φεβ 2013

Του κουτρούλη ο γάμος γίνεται στον χώρο του "αριστερού και προοδευτικού τύπου"


Του κουτρούλη ο γάμος γίνεται στον χώρο του "αριστερού και προοδευτικού τύπου"

Εμβασμα στον εκδότη από τον φυγόδικο

Εμβασμα μισού εκατομμυρίου ευρώ από λογαριασμό στην Κύπρο έστειλε ο νυν κατηγορούμενος Πέτρος Κυριακίδης στον εκδότη και δημοσιογράφο Αντώνη Δελλατόλα, την περίοδο κατά την οποία οι λογαριασμοί του πρώτου στην Ελλάδα ήταν δεσμευμένοι από τη Δικαιοσύνη για την υπόθεση της Proton Bank. Η «Κ.Ε.» αποκαλύπτει σήμερα το έγγραφο της συναλλαγής που περιλαμβάνεται στην ογκωδέστατη δικογραφία για το σκάνδαλο και προκαλεί πληθώρα ερωτημάτων για τις πλευρές που εμπλέκει.
Πρόκειται για έμβασμα ύψους 500.000 ευρώ το οποίο εστάλη στις 20 Ιανουαρίου του 2012 από λογαριασμό της Ελληνικής Τράπεζας στην Κύπρο. Ως δικαιούχος του λογαριασμού αποστολής εμφανίζεται ο καταζητούμενος για την υπόθεση της Proton Bank, Πέτρος Κυριακίδης.
Το έμβασμα καταλήγει στην Τράπεζα Κύπρου στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα σε λογαριασμό του εκδότη των εφημερίδων «Το Ποντίκι» και «6 ημέρες», Αντώνη Δελλατόλα.
  
«Λεπτομέρειες πληρωμής»
Στις «λεπτομέρειες πληρωμής» του εγγράφου αναφέρεται: «διακανονισμός (settlement) του Π. Κυριακίδη/Συμβόλαιο Νο 11.022/20/01/11». Φέρει δε τη σφραγίδα της Μονάδας Καταπολέμησης Αδικημάτων Συγκάλυψης, της Δημοκρατίας της Κύπρου (Unit for Combating Money Laundering), από την οποία και εστάλη στις ελληνικές δικαστικές αρχές προκειμένου να ενταχθεί στην ογκωδέστατη δικογραφία.
Η συναλλαγή, η οποία αποτελεί μία από τις δεκάδες που ελέγχει διεξοδικά η 2η ειδική ανακρίτρια, Ιωάννα Χατζάκη, λαμβάνει χώρα την περίοδο που, όπως είναι γνωστό, ο Πέτρος Κυριακίδης είναι ποινικά ελεγκτέος για το τραπεζικό σκάνδαλο και ενώ ήδη από τις αρχές του 2011 έχουν δεσμευθεί οι τραπεζικοί λογαριασμοί του σε ελληνικό έδαφος με σχετικό βούλευμα το Συμβουλίου Πλημμελειοδικών.
Ολα δείχνουν, πάντως, ότι η ελληνική Αρχή για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος δεν δέχθηκε ενημέρωση από την Ελληνική Τράπεζα ή την Τράπεζα Κύπρου για την κίνηση αυτού του υψηλού ποσού, καθώς καμία ενέργεια δεν φαίνεται να έχει γίνει επ' αυτού. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο Π. Κυριακίδης, που έχει χαρακτηριστεί ως ο «εξ απορρήτων συνεργάτης» του Λ. Λαυρεντιάδη, ήταν εκείνο το χρονικό διάστημα αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη. 
Ανεκτέλεστο ένταλμα
Λίγο καιρό δε μετά την τραπεζική συναλλαγή, τον Δεκέμβριο του 2012, και αφού έχουν συλληφθεί ο Λ. Λαυρεντιάδης και άλλα πρώην στελέχη της Proton Bank, σε βάρος του Πέτρου Κυριακίδη εκδίδεται ένταλμα σύλληψης, το οποίο παραμένει ανεκτέλεστο. Μέχρι την ημέρα που εξαφανίζεται, έχει περάσει από την κατοχή του μεγάλο πακέτο μετοχών διαφόρων επιχειρήσεων του Τύπου, όπως μέσω χρηματιστηρίου των «Πήγασος Εκδοτική Α.Ε.» και «Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.», καθώς και ΜΜΕ, όπως «Veto», «Flash Radio», «Espresso» και άλλα. Παράλληλα, για μερικά χρόνια καταλαμβάνει σημαντικές θέσεις στο Δ.Σ. της Alapis, μιας από τις εταιρείες συμφερόντων Λαυρεντιάδη, μέσω της οποίας φέρεται να υλοποιήθηκε μέρος του σχεδίου για την αφαίμαξη της τράπεζας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ημερομηνία του συμβολαίου που αναφέρεται στο επίμαχο έμβασμα (20.01.2011) παραπέμπει στο ίδιο διάστημα κατά το οποίο οι Π. Κυριακίδης και Αντ. Δελλατόλας ξεκίνησαν τη συνεργασία τους για την εφημερίδα «Το Ποντίκι». Συγκεκριμένα, στις 25 Ιανουαρίου 2011 ανακοινώθηκε η αγορά ποσοστού 33,3% του μετοχικού κεφαλαίου της εφημερίδας από το νυν κατηγορούμενο, με τη διευκρίνιση ότι το μάνατζμεντ και η δημοσιογραφική διεύθυνση θα ασκούνται από τον Αντ. Δελλατόλα. 
Σε επικοινωνία που είχε η «Ε» με τον Αντ. Δελλατόλα, ο εκδότης και δημοσιογράφος αρκέστηκε να διευκρινίσει ότι το έμβασμα είναι η δεύτερη δόση των χρημάτων της αγοραπωλησίας για το «Ποντίκι». Σύμφωνα με τον ίδιο, το αντίτιμο των μετοχών τού δόθηκε σε δύο δόσεις, έχουν πληρωθεί οι σχετικοί φόροι, ενώ η σύμβαση και οι δόσεις έχουν κατατεθεί στην Εφορία.
Τα 6 ερωτήματα
Το επίμαχο έμβασμα, σε συνδυασμό με το ύψος του ποσού, προκαλεί σειρά ερωτημάτων, τα οποία αναμένεται να διερευνήσει η 2η ειδική ανακρίτρια, Ιωάννα Χατζάκη, που χειρίζεται την υπόθεση της Proton Bank. Ανάμεσα σε άλλα, θα πρέπει να δοθούν πειστικές απαντήσεις στα εξής:
1 Από πού προέρχονται τα χρήματα της συναλλαγής τα οποία εμβάζει ο Π. Κυριακίδης, ενώ ελέγχεται μεταξύ άλλων για εγκληματική οργάνωση, απάτη σε βάρος του Δημοσίου και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος; Μπορεί η περιουσιακή κατάσταση του εκδότη να δικαιολογεί το ποσό, αλλά η προέλευση των 500.000 ευρώ φαίνεται πως παραμένει άγνωστη.
2 Ακόμα κι αν πρόκειται για παλαιότερη οφειλή αναφορικά με την εφημερίδα, παραμένει το ερώτημα της αποδοχής του εμβάσματος, τη στιγμή που ο Π. Κυριακίδης ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη.
3 Είναι η μόνη συναλλαγή στην οποία προχωρά ο Π. Κυριακίδης κατά την επίμαχη περίοδο;
4 Υπήρξε ενημέρωση από τα τραπεζικά ιδρύματα της Αρχής για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, τη στιγμή που ο Π. Κυριακίδης είναι ποινικά ελεγκτέος; Αν όχι, δεν θα πρέπει η αρμόδια ελληνική Αρχή να προχωρήσει σε κάποιες κινήσεις;
5 Ποιος ο ρόλος της κυπριακής Αρχής για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος; Γιατί δεν προχώρησε σε ενημέρωση της αντίστοιχης ελληνικής, με την οποία άλλωστε έχει ανοιχτή επικοινωνία, όταν είναι γνωστό στην Κύπρο ότι ο Π. Κυριακίδης εμπλέκεται στο σκάνδαλο Proton Bank;
6 Εχει ενημερωθεί επί της συναλλαγής η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, που ασχολείται με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών και των ΜΜΕ;
Πηγή: "Ελευθεροτυπία"
Βλέπε ακόμη:
Αφροδίτη Πολίτη-Για τα τύποις απεργιακά φύλλα της "Ελευθεροτυπίας"

Ουγγαρία: Αυτοί που σκοτώνουν το λαό, κατηγορούν τους κομμουνιστές για εγκλήματα


Ουγγαρία: Αυτοί που σκοτώνουν το λαό, κατηγορούν τους κομμουνιστές για εγκλήματα 
902.gr

Το έμβλημα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας


 Η πολιτική ηγεσία της Ουγγαρίας συγκεντρώθηκε τη Δευτέρα στη Βουδαπέστη για να «αποτίσει φόρο τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης από το κομμουνιστικό καθεστώς, την περίοδο 1948-1989». Πύρινοι αντικομμουνιστικοί οι λόγοι του πρωθυπουργού, αλλά και του προέδρου του αντιπολιτευόμενου «σοσιαλιστικού» κόμματος για την «τυραννία» και τα «εγκλήματά» της, μεταξύ αυτών και του «εξαναγκασμού χιλιάδων ανθρώπων σε εγκλεισμό σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας»...

 Ποιοι όμως αλήθεια μιλούν για «τυραννία» και τα «εγκλήματα του κομμουνισμού»; Είναι αυτοί που (και) στην Ουγγαρία εξαπολύουν σφοδρή επίθεση στο λαό της χώρας. Είναι το πολιτικό προσωπικό των αστών που υπηρετεί με αξιοσημείωτη προσήλωση την αποστολή κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού (και βεβαίως δεν αρκείται σε λόγια), ενθαρρυμένο είναι η αλήθεια απ' την αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Όλοι αυτοί διώκουν οτιδήποτε θυμίζει σοσιαλισμό... Ακόμα και τα αγάλματα έχουν αφαιρεθεί από διάφορα σημεία της χώρας και έχουν «εγκλειστεί» σε ειδικό πάρκο. Απαγορεύτηκαν κομμουνιστικά σύμβολα, όπως το σφυροδρέπανο, προχώρησε η εξομοίωση των εγκλημάτων του φασισμού με τα υποτιθέμενα «εγκλήματα του κομμουνισμού», ενώ επιβάλλονται ποινές σε όποιον αρνηθεί ότι υπήρξαν.

 Η επίθεση στο σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα συμβαδίζει με την επίθεση στο λαό της χώρας απ' τους αντικομμουνιστές πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης της Ουγγαρίας. Όσες κατακτήσεις απολάμβανε ο λαός σαρώνονται, ενώ οι αστοί απολαμβάνουν νέα προνόμια. Οι μισθοί σφαγιάζονται, δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται στα 65 χρόνια όταν το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες είναι μόλις τα 70 χρόνια. Οι ώρες εργασίας επίσης αυξάνονται, μειώνονται τα επιδόματα ασθενείας και αναπηρίας, όπως και η διάρκεια της επιδότησης ανεργίας, αυξάνονται οι φόροι, προχωράνε οι ιδιωτικοποιήσεις και δεν έχει τέλος ο κατάλογος των «εγκλημάτων» σε βάρος του λαού.Αντικομμουνισμός και αντιλαϊκή επίθεση πάνε μαζί.

 Όλα αυτά θα μπορούσε κανείς και να τα υποθέσει γνωρίζοντας απλά και μόνο ότι η Ουγγαρία είναι στην ΕΕ, άρα προωθεί την αντιλαϊκή της στρατηγική, ενώ επιπλέον δανειοδοτείται απ' το ΔΝΤ και εφαρμόζει πρόγραμμα λιτότητας. Μόνο που η κτηνωδία της αστικής εξουσίας, που έχει το θράσος να αφορίζει το σοσιαλισμό, δεν σταματά σ' αυτά. Η Ουγγαρία είναι η χώρα όπου ζυμώνεται η ιδέα δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης ...ανέργων που θα δουλεύουν σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες, με αποδοχές πείνας, μακριά απ' τον τόπο διαμονής τους και θα φυλάσσονται από συνταξιούχους αστυνομικούς.
 Είναι η χώρα που οι άστεγοι, που ολοένα πληθαίνουν, τιμωρούνται κιόλας και καλούνται να πληρώσουν πρόστιμα επειδή είναι ...άστεγοι. Για να τα αποφύγουν, πρόχειρα καταλύματα έχουν στηθεί στα δάση στις περιφέρειες της Βουδαπέστης, όπου ολόκληρες οικογένειες ζουν σε καλύβες φτιαγμένες από χαρτόνι και ξύλο, ενώ σε κάθε μεγάλη πόλη της Ουγγαρίας αρκετές οικογένειες ζουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια χωρίς ηλεκτρισμό και θέρμανση.
 Είναι η χώρα όπου η ανεργία θερίζει, ενώ το 15% περίπου του πληθυσμού ζει με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 200 ευρώ. Σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια ζουν με εισόδημα 250 ευρώ το μήνα. Πρόσφατα, δημοσιεύματα ανέφεραν πως πάνω από 100.000 παιδιά στην Ουγγαρία είναι υποσιτισμένα. Περίπου 20.000 από αυτά δε λαμβάνουν αρκετό φαγητό για την επιβίωσή τους. Είναι η χώρα που τα δημόσια σχολεία βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, αδυνατούν να πληρώσουν λογαριασμούς και μένουν δίχως θέρμανση.

 Αυτοί που υλοποιούν την πολιτική που έχει διαμορφώσει αυτήν την κατάσταση για το λαό, μιλούν για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού»... Είναι ώρα να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα...

Μούφα η "αριστερή" επανάσταση


Μούφα η "αριστερή" επανάσταση 
Μανώλης Κοττάκης (δημοσιογράφος): Το χαράτσι και την εισφορά αλληλεγγύης, που πληρώνουν καθολικά οι έλληνες, θα τα καταργήσετε;

Γιάννης Δραγασάκης (υπεύθυνος οικονομικού σχεδιασμού ΣυΡιζΑ): Όλα αυτά είναι υπό αίρεσιν.

Μ.Κ.: Υπό αίρεση ή υπό κατάργηση;

Γ.Δ.: Υπό κατάργηση λέμε για το χαράτσι για κάποιες κατηγορίες, άνεργοι και λοιπά. 

Μ.Κ.: Α, όχι για όλες.

Γ.Δ.: Αν δεν βρούμε τον λογαριασμό, τί να κάνουμε; 

Μ.Κ.: Για την εισφορά αλληλεγγύης για την οποία βλέπετε ότι...

Γ.Δ. (διακόπτει): Ό,τι αφορά δημοσιονομικό μέγεθος θα ήταν ανεύθυνο να πω καταργούμε αυτό, χωρίς να πω τι θα βάλουμε στη θέση του. Εμείς θέλουμε έσοδα.

Μ.Κ.: Άρα θα βάλετε κάτι στη θέση του.

Γ.Δ.: Εμείς θέλουμε να χρηματοδοτήσουμε και την παιδεία και την υγεία και λοιπά.


 Η συζήτηση-συνέντευξη γίνεται στην ΝΕΤ και είναι αποκαλυπτική για το τι σημαίνει να είσαι "αριστερός", σύμφωνα με τον ΣυΡιζΑ. Η πολυδιαφημισμένη προεκλογικά κατάργηση των μνημονίων "με έναν νόμο, με ένα άρθρο" παραπέμπεται πλέον στις ελληνικές καλένδες. Τα παράνομα κι αντισυνταγματικά χαράτσια και εισφορές θα καταργηθούν μόνον εάν μπει κάτι άλλο στην θέση τους. Δηλαδή, ο Δραγασάκης (και, συνακόλουθα, η κατά ΣυΡιζΑ επανάσταση) επαναλαμβάνει με διαφορετικά λόγια αυτό που λέει η συγκυβέρνηση (και που είναι διατυπωμένο στα μνημόνια και στον εφαρμοστικό νόμο) περί "ισοδύναμων μέτρων". Αλλά ο Δραγασάκης συνέχισε:

Μ.Κ.: Δυστυχώς ο κατώτερος μισθός δεν είναι στα 586 ευρώ. Τον έχει καταργήσει η ίδια η πραγματικότητα. Άρα, νομοθετικά, μπορούμε να επιβάλλουμε κάτι το οποίο η ίδια η πραγματικότητα έχει αναιρέσει; Προσέξτε, δεν διαφωνώ. Λέω πώς θα το αλλάξουμε αυτό; 

Γ.Δ. (σκέφτεται για λίγο): Προς το παρόν, μπορούμε να το κάνουμε. Εάν δεν γίνει αλλαγή και προχωρήσει η κατάρρευση της οικονομίας, μπορεί κάποια στιγμή αυτό που λέτε να βγει σωστό, να μη μπορούμε να το κάνουμε. Γι' αυτό και η διάσταση "χρόνος" είναι σημαντική. Δηλαδή (...) αν συνεχίσει η καταστροφή τής οικονομίας, μετά από λίγο, ίσως δεν θά 'χει και νόημα η συζήτηση αυτή.


 Για όσους τα παραπάνω λόγια τού Δραγασάκη δεν είναι αρκετά για να καταλάβουν την "επαναστατική πολιτική" τού ΣυΡιζΑ, έρχεται ένα άλλο "μεγάλο αριστερό μυαλό" να δώσει περισσότερες εξηγήσεις. Ο λόγος για τον Γιώργο Σταθάκη, ο οποίος είναι σαφέστατος στην συνέντευξή του στο προχτεσινό "Βήμα της Κυρακής":

Άγγελος Κωβαίος (δημοσιογράφος): Μιλώντας για δημόσιες δαπάνες, πώς συμβιβάζεται αυτό με τη δέσμευση του κ. Τσίπρα για αποκατάσταση συντάξεων στα προμνημονιακά επίπεδα;

Γιώργος Σταθάκης: Χωρίς τη λέξη "σταδιακά" δεν έχει νόημα η φράση αυτή. Το "σταδιακά" έχει σημασία. Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία. Προφανώς επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι, εφόσον η οικονομία επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι συνταξιούχοι να έχουν το αναλογούν μερίδιο στην ανάπτυξη αυτή.

Α.Κ.: Συνεπώς, αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται με "έναν νόμο"...

Γ.Σ.: Γι' αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε τη λέξη "σταδιακά". 


 Απλά πράγματα, έτσι; Αγαπητοί πολίτες, συνεχίστε να πληρώνετε γιατί έχουμε ανάγκη από λεφτά, προκειμένου να ορθοποδήσουν οι επιχειρήσεις και να έρθει η ανάπτυξη. Κι όταν με το καλό, σε τρία-τέσσερα τέρμινα, έρθει η ανάπτυξη, εμείς θα φροντίσουμε να πάρετε "το αναλογούν μερίδιο".

 Απορία πρώτη: Σε τί διαφέρει η κατά ΣυΡιζΑ "επανάσταση" από αυτά που κάνουν ήδη η ΝουΔου και το ΠαΣοΚ (η ΔημΑρ δεν μετράει, είναι μόνο για την γεύση, κάτι σαν την ρίγανη στην χωριάτικη ένα πράμα); Τα ίδια δεν λένε κι αυτοί; Σφιχτείτε τώρα να φάτε αργότερα, δε λένε; Δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω κανένα μέτρο αν δεν βρούμε το ισοδύναμό του, δε λένε; Τα μέτρα είναι προσωρινά μέχρι να βγούμε από την κρίση, δε λένε; Γιατί, λοιπόν, να συνταχτώ μαζί σας και να μη πάω μ' εκείνους που -διάολε!- την ξέρουν καλύτερα την δουλειά; Αν πρέπει να διαλέξω νταβατζή, γιατί να μη προτιμήσω τον ορίτζιναλ και να στραφώ στον ιμιτασιόν; Πολύ μούφα μού κάνει για "επανάσταση" αυτό το συριζοτουρλού που μας σερβίρει η μοντέρνα "αριστερά".

 Απορία δεύτερη: Όταν λέει ο Σταθάκης ότι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα έχουν "το αναλογούν μερίδιο στην ανάπτυξη", τί εννοεί; Θέλω να πω, ποιός άλλος έχει μερίδιο στην ανάπτυξη εκτός από τους εργαζόμενους; Οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, τα μονοπώλια και οι κάθε λογής κεφαλαιοκράτες; Μα αυτοί, αν δεν βάλει πλάτη ο εργαζόμενος, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πάρουν τα κεφάλαιά τους και να τα πάνε βόλτα στο Φάληρο για να πάρουν αέρα! Θυμόσαστε τον Μάνεση που έκανε σαν την χήρα στο κρεβάτι κατά την απεργία των χαλυβουργών; Τί σκατά ανάπτυξη έκανε ο Μάνεσης δίχως τους εργάτες του; Παπάρια έκανε! Γι' αυτό θέλω να μας πει ο κύριος Σταθάκης την άποψη του ΣυΡιζΑ για το ποιος άλλος έχει μερίδιο στην ανάπτυξη εκτός από τους εργαζόμενους.


 Τελειώνω. Πριν 22 χρόνια σαν αύριο (27 Φεβρουαρίου 1991), η Αλέκα Παπαρήγα εξελέγη γενική γραμματέας του ΚΚΕ, σε μια ψηφοφορία κατά την οποία συγκέντρωσε 57 ψήφους. Χαμένος αντίπαλός της, με 53 ψήφους, ήταν ο Γιάννης Δραγασάκης. Όσο σκέφτομαι ότι αν τότε έπεφταν ανάποδα 3 ψήφοι...μόλις 3 ψήφοι...γενικός γραμματέας των ελλήνων κομμουνιστών θα είχε αναδειχθεί ο σημερινός συριζαίος καραγκιοζάκος, με πιάνει σύγκορμη ανατριχίλα...

Καλά άρνηση του φόβου αλλά άρνηση της ελπίδας;


Προσοχή: Οι παραπλανητικές ελπίδες εγκλωβίζουν και αφοπλίζουν 



Προσοχή: Οι παραπλανητικές ελπίδες εγκλωβίζουν και αφοπλίζουν
Του Χρήστου Κάτσικα


 Πάντα με απασχολούσε εκείνη η πρόταση του Καζαντζάκη "Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος". Γιατί ο Καζαντζάκης επέμενε πως η ελευθερία έχει άμεση σχέση με την άρνηση του φόβου και της ελπίδας;

 Καλά άρνηση του φόβου αλλά άρνηση της ελπίδας;


 Κάποια στιγμή στα διαβάσματά μου μπλέχτηκε και το γνωστό έργο του Ησίοδου "Έργα και Ημέραι" όπου σε κάποιο σημείο γίνεται η παρακάτω αναφορά:

 "Οταν ο Δίας κατάλαβε τι είχε κάνει ο Προμηθέας, του είπε χαίρεσαι που με γέλασες, αλλά θα βρει μεγάλο κακό εσένα και όλους τους ανθρώπους και αυτό θα είναι το τίμημα για την ελπίδα που τους έδωσες. Θα είναι η ελπίδα κάτι που οι άνθρωποι θα χαρούν με την καρδιά τους ενώ θα αγκαλιάζουν την καταστροφή τους".

 Και τότε μου ήρθε στο μυαλό εκείνος ο ξεχασμένος μύθος για το κουτί της Πανδώρας. Ξέρετε της γυναίκας που έφερε μαζί της ένα κουτί που της είχαν δώσει οι θεοί με την εντολή ποτέ να μην το ανοίξει. Αυτή, όμως, το άνοιξε. Αμέσως τότε ξεχύθηκαν μέσα από το κουτί στον κόσμο όλα τα κακά, οι συμφορές, οι αρρώστιες και τα βάσανα. Μόλις που πρόλαβε να κλείσει το καπάκι η Πανδώρα και απόμεινε στον πάτο του μόνον η Ελπίδα.

 Τι περιείχε το «Κουτί της Πανδώρας», αφού όταν αυτή το άνοιξε ξέφυγαν όλα τα κακά του κόσμου που καταδυναστεύουν από τότε τον άνθρωπο; Κακά δεν περιείχε; Και αυτό που απόμεινε τελικά λοιπόν μέσα στο κουτί, τελευταίο, η ελπίδα, τι ήταν; Κακό δεν πρέπει να ήταν και αυτό, μαζί με όλα τα άλλα κακά, και ίσως το χειρότερο όλων; Ίσως το δολιότερο δώρο των θεών για να δεσμεύουν τους ανθρώπους, μετά το «άνοιγμα των οφθαλμών» τους και την αρχική αφύπνιση του νου τους από το πύρινο φως της δάδας του φιλάνθρωπου Προμηθέα...

 Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί νομίζω ότι ταιριάζουν στην κατάστασή μας.

 Εδώ και καιρό ο λαός μας βρίσκεται ανάμεσα σε σκληρά διλήμματα, πιέσεις και εκβιασμούς. Από την μια οι ανοικτοί εχθροί του, που σπέρνουν πόνο και απόγνωση και σφυρηλατούν ασταμάτητα τις αλυσίδες με τις οποίες τον έχουν δέσει.

 Από την άλλη του προτείνεται ο δρόμος των αυταπατών, των δήθεν γρήγορων και εύκολων λύσεων, το απατηλό σχέδιο μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ. Του συστήνουν να αποδεχθεί τις αυταπάτες πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο λάκκος των λεόντων, μπορεί να γίνει λέσχη ισότιμων μελών. Πως το ευρώ από όργανο λεηλασίας και κατοχής μπορεί να γίνει νόμισμα ανάπτυξης και δικαιοσύνης. Πως το ευρωκοινοβούλιο από σφηκοφωλιά, που γδέρνει και εκβιάζει ανοικτά τον ελληνικό λαό, μπορεί να μετατραπεί σε πεδίο παρέμβασης και διόρθωσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Πως τάχα, αν αλλάξει ο «μηχανοδηγός», αν αλλάξει, κοντολογίς η Κυβέρνηση μπορεί να προκύψει λύση, προς όφελος του λαού, μέσα στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

 Και την ίδια ώρα που θεριεύει η ελπίδα για μια εύκολη αλλαγή μέσα από την μετακίνηση της ψήφου, την ίδια ώρα υποσκάπτεται το αγωνιστικό φρόνημα, υποχωρεί η πίστη στον αγώνα, αφοπλίζεται η θέληση για σύγκρουση με τον Γολιάθ, κερδίζουν οι αυταπάτες και οι σταυροφόροι του συμβιβασμού.

 Ελπίδα και αυταπάτη ανοίγουν λεωφόρους στις συνειδήσεις ενώ οι δρόμοι που για να ανοιχθούν πρέπει να γεμίσουν βήματα, βαδίζονται όλο και από πιο λίγους.

 Θέλω να το πω όπως το νιώθω με την καρδιά και το μυαλό, επιστρέφοντας στον Καζαντζάκη. Τώρα καταλαβαίνω πολύ καλά τι ήθελε να πει ο μεγάλος στοχαστής. Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει η ελπίδα την οποία έχει αποικιοποιήσει η αυταπάτη.

 Να το πω ξανά γιατί θέλω να είμαι ξεκάθαρος όσο κι αν αυτό που θα ξεστομίσω σήμερα κάθε άλλο παρά είναι δημοφιλές καθώς ξεσκεπάζει την παραπλανητική ελπίδα - αυταπάτη: Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, με τη χώρα δεμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και με μια «αριστερή κυβέρνηση» που δίνει καθημερινά όρκους πίστης για τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό, καμιά ανακούφιση δεν μπορεί να περιμένει ο κόσμος της εργασίας. Όπως μπορούν να καταλάβουν όσοι έχουν μάτια να δουν και την τιμιότητα να πιστέψουν στα μάτια τους, οι κοινωνικό-οικονομικές προϋποθέσεις του «αντιμνημονιακού κευνσιανισμού» δεν υφίστανται. Η στρατηγική αυτή είναι προορισμένη να εκφυλιστεί σε ένα διαπραγματευτικό χαρτί για τους ρυθμούς και τους επιμέρους όρους των επόμενων «μνημονίων», άσχετα αν θα έχουν αυτό το όνομα. Με αυτήν την έννοια αποτελεί εγχείρημα ενσωμάτωσης των λαϊκών αντιδράσεων, κατοχύρωσης των μέχρι τώρα αντεργατικών τομών και (αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία) ενδεχόμενο διαπραγματευτικό χαρτί με διεθνή αναφορά λόγω του κόμματος της Ευρωπαϊκής αριστεράς και των σοσιαλδημοκρατών τύπου Ολάντ. Αυτά για όσο θα διαρκεί η «επιτυχία». Στην επόμενη φάση θα στρώσει το χαλί για άλλες λύσεις που έρχονται καλπάζοντας από το παρελθόν. 

 Ο λαός μας δεν μπορεί να προσδοκά σε ανατροπές -πλευρών έστω- της επίθεσης, σε ανακούφιση-βελτίωση των όρων ζωής του, με τον ίδιο στη θέση του ψηφοφόρου και θεατή των υποτιθέμενων αριστερών κυβερνητικών λύσεων. Καμιά λύση, προς όφελος του λαού, δεν μπορεί να προκύψει μέσα στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όπως κάποιοι υπόσχονται αφελώς ή δημαγωγικά.

 Οι εκλογικές μετατοπίσεις που συντελούνται έξω από το έδαφος του οργανωμένου λαϊκού αγώνα και την επίδραση ενός μαζικού πολιτικού κινήματος της Aριστεράς, όσο θετικές κι αν είναι σαν ένα πρώτο βήμα απεγκλωβισμού, δεν μπορούν να έχουν βάθος και σταθερά χαρακτηριστικά. Δεν μπορούν στη σημερινή φάση να ξεφύγουν από το επίπεδο των αυταπατών. Mπορούν να αποκτήσουν βάθος και προοπτική μόνο στο βαθμό που θα αποκτούν σύνδεση σε μια πορεία με το μαζικό, λαϊκό, εξωκοινοβουλευτικό αγώνα κόντρα στην πολιτική του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης.



CIA: Κατασκευάζοντας "ηγέτες"


CIA: Κατασκευάζοντας "ηγέτες"

Raúl Capote, el agente Daniel Foto: Ismael Francisco
 
Στο ντοκιμαντέρ "Κατασκευάζοντας ηγέτες"  που προβλήθηκε στην κουβανική τηλεόραση το 2011, εμφανίζεται ο Raul Antonio Capote ,συγγραφέας και καθηγητής σήμερα της ιστορίας της Κούβας στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο της Αβάνας, ο οποίος υπήρξε για χρόνια ο πράκτορας “Daniel” των μυστικών υπηρεσιών της Κούβας.

Ο Raul Capote, πρώην αντιπρόεδρος τoυ Συλλόγου “Hermanos Saíz” στο  Cienfuegos (επαρχία το κέντρο του νησιού, όπου γεννήθηκε), είναι συγγραφέας του “El adversario”  ( O Aντίπαλος ) ενός βιβλίου με μια κρίσιμη άποψη της πραγματικότητας της χώρας κατά τη διάρκεια της λεγόμενης Ειδικής Περιόδου. 


 Στο blog του eladversariocubano.wordpress.com (Ο ΚΟΥΒΑΝΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ)  συνοψίζει σε λίγες γραμμές βιογραφικού τη δράση του:  Raúl Antonio Capote, (Daniel, για τα Όργανα Κρατικής Ασφάλειας της Κούβας) Αυτή είναι μία σελίδα ελεύθερων ανθρώπων , για ελεύθερους ανθρώπους. Υπηρέτησα την πατρίδα μου από τις τάξεις της σιωπής και σήμερα έχω το προνόμιο να αποκαλυφθώ και να πω την αλήθεια που αποκρύπτεται από την κοινή γνώμη για την δράση της  CIA.  Γι αυτό  το λόγο ,δημιουργήθηκε αυτό το blog, για να καταγγείλει τα σχέδια της κυβέρνησης των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα και ολόκληρο τον κόσμο.

Στο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτεται πως η “Αμερικάνικη Υπηρεσία για την Διεθνή Ανάπτυξη” (USAID) καθώς και το ίδρυμα “Εθνικό Κληροδότημα για την Δημοκρατία» (NED)  λειτουργούν σαν βιτρίνες της CIA διασφαλίζοντας νομική κάλυψη στην δράση των αμερικανών πρακτόρων.  
Αξιωματούχοι του «Γραφείου συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα» (όπως ονομάζεται η διπλωματική αποστολή των ΗΠΑ στην Κούβα), συνδέθηκαν κοινωνικά με τον Capote, του πρότειναν και «δέχθηκε» να γίνει πράκτορας της CIA, και πήρε το κωδικό όνομα “Pablo”. Ο  τότε  ανταποκριτής του πρακτορείου Reuters στην Κούβα, Anthony Boadle ,ήταν ο σύνδεσμος του με τον πράκτορα της CIA  Mark Sullivan. Ένας ακόμα σύνδεσμός του, ήταν ο προβεβλημένος “αντιφρονών” Dagoberto Valdés .

Το 2006 συνδέεται με τον αξιωματούχο της CIA René Greenwald  ,  με μεγάλη εμπειρία στη Λατινική Αμερική, από τον οποίο παίρνει  κατ ευθείαν εντολές. Η πρώτη εντολή που λαμβάνει είναι να μην συμμετέχει σε συνεδριάσεις (αντικαθεστωτικών) που συγκαλούν οι βορειοαμερικάνοι στο νησί , ώστε να είναι “καθαρός». Μία από τις αποστολές που του ανατίθεται είναι η δημιουργία ενός  «Λογοτεχνικού Πρακτορείου»  που θα αποκτήσει σχέσεις και θα προσπαθήσει να επηρεάσει κουβανούς συγγραφείς. Από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του σχεδίου είναι ο Marc Wachtenheim  , συνεργάτης της CIA, και μέχρι το 2010 υπεύθυνος για την Κούβα στο “ Παναμερικανικό ίδρυμα για την ανάπτυξη ”(FUPAD), μιας ΜΚΟ που ιδρύθηκε από τον ΟΑΚ (Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών)  και χρηματοδοτείται από την USAID. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Wachtenheim είναι η δημιουργία  στη συνέχεια ενός Ιδρύματος, στο οποίο ο Capote θα προσελκύσει μεταξύ άλλων δυσαρεστημένους διανοούμενους.
0 Robert Balkin, ένας Αμερικανός που ζεί στο Μεξικό και εργάζεται για μια θυγατρική του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης,  θα έρθει επίσης σε επαφή μαζί του, και θα του παραδώσει ηλεκτρονικό εξοπλισμό τελευταίας γενιάς, κάμερες, εκτυπωτές, και αναλώσιμα.
Hλεκτρονικός εξοπλισμός, "προσφορά" της CIA στην Κουβανική Επανάσταση
Τον Απρίλιο του 2008, ο  James Benson Αμερικανός διπλωμάτης διαπιστευμένος στην Αβάνα,  του παραδίδει μια συσκευή τηλεπικοινωνιών ΒGAN, που επιτρέπει τη γρήγορη σύνδεση με το Διαδίκτυο εκτός κουβανικών δικτύων για   να διασφαλιστεί "ασφαλείς επικοινωνίες» με  τους αξιωματούχους της CIA.
Το BGAN ήταν ένα ασφαλές μέσο επικοινωνίας μέχρι μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο, που ο Wachtenheim μέσω chat στέλνει επείγουσα προειδοποίηση στο Capote:
Nα απαλλαγείς από αυτήν την συσκευή,  μην την  χρησιμοποιήσεις ξανά. Αν εντοπιστεί θα μπλέξεις εσύ, εμείς και οποιοσδήποτε άλλος βρίσκεται στην φυλακή”, αναφερόμενος προφανώς στον Αμερικάνο εργολάβο Άλαν Γκρος, κατηγορούμενο για κατασκοπεία,  που λίγες εβδομάδες μετά θα άρχιζε η  δίκης του στην Αβάνα.

Στα βίντεο που ακολουθούν και περιλαμβάνουν ολόκληρο το ντοκιμαντέρ, παρ ότι είναι στα ισπανικά, παρατίθενται ηχογραφημένα και κινηματογραφημένα στοιχεία από τη δράση των πρακτόρων της CIA στην Κούβα. Μπορεί κανείς να πάρει μια γεύση για τον τρόπο δράσης των  αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών στην Κούβα, αλλά και για τον τρόπο που αυτές αντιμετωπίζονται από τα Όργανα Κρατικής Ασφάλειας και το λαό του ηρωικού νησιού.

Καταγγελία για άγριο ξύλο από τα ΜΑΤ στην Αμυγδαλέζα


Καταγγελία για άγριο ξύλο από τα ΜΑΤ στην Αμυγδαλέζα

Το περασμένο Σάββατο δυνάμεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στο κέντρο κράτησης μεταναστών της Αμυγδαλέζας προκειμένου να σταματήσουν την απεργία πείνας που είχε ξεκινήσει την προηγούμενη Πέμπτη.
Σύμφωνα τουλάχιστον με όσα καταγγέλλει η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και στη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), τα ΜΑΤ ξυλοκόπησαν με κλομπ αρκετά άτομα, με αποτέλεσμα να υπάρξουν τραυματίες με σπασμένα χέρια και πόδια.
Οι αστυνομικές δυνάμεις φέρεται πως έσερναν κρατούμενους κρατώντας τους από τα χέρια και τα πόδια πάνω σε χαλίκια, ενώ έκαναν χρήση δακρυγόνων σε κλειστούς χώρους. Οι μετανάστες διαμαρτύρονται για την παράταση της φυλάκισης τους, καθώς αρκετοί κρατούνται για περισσότερους από εννέα μήνες σε συνθήκες όπου επιβάλλεται καθεστώς πείνας με συσσίτια όπου η ποσότητα του φαγητού αποτελεί ντροπή.
Από το "κουτί της Πανδώρας"

ΚΕΡΚΥΡΑ-Παράσταση διαμαρτυρίας των Ιδιωτικών Υπαλλήλων στο Δημαρχείο για τις απλήρωτες καθαρίστριες!

PDFΕκτύπωση
Παράσταση διαμαρτυρίας των Ιδιωτικών Υπαλλήλων στο Δημαρχείο για τις απλήρωτες καθαρίστριες!
  

Το ΔΣ του σωματείου Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων με την παρουσία συμβασιούχων καθαριστριών Δημοσίων Σχολείων, αλλά και του Δημοτικού Συμβούλου της ΛΑΣΥ, Χάρη Μάστορα έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στο Δημαρχείο, για τη μη πληρωμή των συμβασιούχων καθαριστριών των δημοσίων σχολείων για το από τον Δεκέμβριο μέχρι σήμερα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσαν το διοικητικό συμβούλιο των ιδιωτικών υπαλλήλων:

Το σωματείο έθεσε το ζήτημα της απαράδεκτης κατάστασης να είναι απλήρωτες οι εργαζόμενες που είναι υπεύθυνες για την υγιεινή και την καθαριότητα στα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας. Μάλιστα τις έχουν φτάσει σε τέτοιο βαθμό εξαθλίωσης που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ να πάρουν ψωμί στο σπίτι τους, έχουν παιδιά που σπουδάζουν και δεν μπορούν να τους στείλουν λεφτά, τις ενοχλούν οι τράπεζες για τις καθυστερούμενες δόσεις αφού δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα τους μετά από την άρνηση από το Δήμο να τους καταβάλλει το δεδουλευμένα τους.

Τα ίδια ζητήματα απλήρωτης εργασίας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, φαίνεται να αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενες σε υπηρεσίες του Δήμου.

Ο αντιδήμαρχος κος Πουλής με τον οποίο συναντηθήκαμε ως εκπρόσωπος του Δήμου για τα ζητήματα παιδείας υποσχέθηκε ότι θα πληρωθούν σήμερα Παρασκευή το μισθό του Δεκεμβρίου του 2012 και την εβδομάδα που έρχεται τους άλλους δύο μισθούς του 2013.

Ακόμα θέσαμε σαν σωματείο το θέμα ότι δεν μπορεί να θεωρούνται εργολάβοι και να υπογράφουν σύμβαση έργου οι συμβασιούχες καθαρίστριες οι οποίες καλύπτουν έτσι και αλλιώς πάγιες και διαρκείς ανάγκες και για αυτό ζητάμε τη μονιμοποίησή τους. Για το θέμα αυτό δεν πήραμε καμία απάντηση.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για τα αυτότητα, δηλαδή τη πληρωμή των δε-δουλευμένων τους. Να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα και να συσπειρωθούν στο σωματείο τους.

ΣΥΡΙΖΑ: Στη «δευτέρα Παρουσία» η επιστροφή μισθών στα προ κρίσης επίπεδα


ΣΥΡΙΖΑ: Στη «δευτέρα Παρουσία» η επιστροφή μισθών στα προ κρίσης επίπεδα
«Υπό αίρεση» το χαράτσι της ΔΕΗ και η εισφορά αλληλεγγύης. «Υπό κατάργηση το χαράτσι για ορισμένες κατηγορίες, άνεργοι κλπ» μόνο... «Ο,τι αφορά δημοσιονομικό μέγεθος θα ήταν ανεύθυνο να πω καταργούμε αυτό, χωρίς να πω τι θα βάλουμε στη θέση του»... Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Δραγασάκης, υπεύθυνος του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την Οικονομία, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση. Περίπατο πήγε η κατάργηση του μνημονίου, η ακύρωση του μνημονίου, η κατάργηση του χαρατσιού κλπ.
Δεν προκαλεί έκπληξη: Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πρόβες για να φορέσει το κοστούμι της αστικής διακυβέρνησης και διαχείρισης της κρίσης, τόσο θα αναιρούνται ακόμα και τα συνθήματα που χρησιμοποιούσε προεκλογικά για να παραπλανήσει το λαό.
***
Και αυτό το γεγονός δε σταματάει με τις δηλώσεις του Γ. Δραγασάκη, γιατί τη σκυτάλη παίρνει ο Γιώργος Σταθάκης, υπεύθυνος Τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» ξεκαθαρίζει: «Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία». Τι λέει ο Γ. Σταθάκης: Οτι η επιστροφή των μισθών και των συντάξεων στο επίπεδο του 2009 απαιτεί και καπιταλιστική ανάπτυξη αντίστοιχου μεγέθους με εκείνη που υπήρχε το 2009. Αρα διατήρηση ή και επιδείνωση των εξευτελιστικών μισθών και παραπομπή της όποιας σταδιακής αποκατάστασής τους στο μακρινό μέλλον. Οσο για το πόσο μακρινό είναι αυτό το μέλλον, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι οι απώλειες του ΑΕΠ από το 2009 είναι 20%, που σημαίνει ότι ακόμα και όταν έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη - που με τις προβλέψεις των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών προβλέπεται κάτω από 1% - φανταστείτε πόσος καιρός απαιτείται για να καλυφθεί αυτό το 20%, ώστε να επανέλθουν σταδιακά οι μισθοί και οι συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα...
Αυτό που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό για επάνοδο των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα παραπέμπεται στη «δευτέρα Παρουσία». Χώρια που ο λαός έχει πείρα από την καπιταλιστική ανάπτυξη, καθώς δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η Ελλάδα ονομαζόταν «θαύμα» του νότου και σημείωνε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις «έσκαγαν» από κέρδη, αλλά οι εργαζόμενοι έβλεπαν αυξήσεις στους μισθούς κατά 77 λεπτά του ευρώ...
***
Εξάλλου, ο Γ. Σταθάκης δεν τσιγκουνεύεται τα λόγια του όταν πρόκειται να δώσει εξετάσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις. Λέει: «Δεν υπάρχει καμία αποδοκιμασία των ξένων επενδύσεων», «ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς στηρίζει τις επενδύσεις που αναβαθμίζουν την παραγωγική οικονομία της χώρας, τις υποδομές στον τουρισμό και αλλού και συνεπώς είμαστε πολύ θετικοί, θέλουμε ένα θεσμικό, φορολογικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο σαφές και αυτό θα κάνουμε ως κυβέρνηση προκειμένου να διευκολύνουμε τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα». Πώς θα διευκολύνει ο ΣΥΡΙΖΑ τις επενδύσεις των ξένων και εγχώριων καπιταλιστικών επιχειρήσεων; Αυτό που ζητούν οι μεγάλες επιχειρήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα είναι να γίνει πιο ανταγωνιστική, δηλαδή να μειωθούν οι μισθοί και τα μεροκάματα, να γίνουν εντελώς λάστιχο οι εργασιακές σχέσεις, να μπουν εμπόδια στην οργάνωση και πάλη των εργαζομένων, στην απεργία κλπ. Οι επιχειρήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα απαιτούν μισθούς και εργασιακές σχέσεις Κίνας. Αυτό επιχειρεί να κάνει η σημερινή κυβέρνηση, αυτή τη «δουλειά» θα επιχειρήσει να συνεχίσει και μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, ο Γ. Σταθάκης θέτει ξεκάθαρα το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ: «Η πολιτική Ομπάμα έχει πολλά στοιχεία συμβατά με αυτά που επιδιώκουμε να κάνουμε». Η πολιτική της ιδιωτικής Υγείας, των εκατομμυρίων ανέργων, των εκατομμυρίων αστέγων και πεινασμένων του Μπ. Ομπάμα αποτελεί οδηγό για το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που δεν ονειρεύονται αυτή τη ζωή γι' αυτούς και τα παιδιά τους πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα.

«Μοντέλο Cosco»


«Μοντέλο Cosco»
...και πίσω από τη βιτρίνα είναι τα κλουβιά της
«Ανεμος επενδύσεων»πνέει στη χώρα. Το εγγυάται η διατρανωθείσα αποφασιστικότητα της κυβέρνησης. Το επιβεβαιώνουν οι «παπαγάλοι» της σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους. Το εξαγγέλλουν τα κυβερνητικά ΜΜΕ.
«Τα δίνουν όλα για τις επενδύσεις»,πανηγύριζαν από την πρώτη σελίδα τους τα «Νέα».
Οι «επενδύσεις», λέει η κυβέρνηση, θα φέρουν «ανάπτυξη». Χωρίς να κρύβουν τι εννοούν οι κυβερνώντες, αλλά και για να αποδείξουν ότι οι υποσχέσεις τους περί «ανάπτυξης» δεν είναι κούφια λόγια, φέρνουν πάντα ως παράδειγμα ένα συγκεκριμένο είδος «επένδυσης»:
Το παράδειγμά τους είναι η Cosco...
Θεωρούν το παράδειγμα της Cosco, υποβασταζόμενο καθώς είναι από τον στερεότυπο πολιτικό λόγο και την προπαγάνδα της λοβοτομής, ότι δικαιώνει την πολιτική τους.
*
«
Επενδύσεις» τύπου Cosco, σε όλη την Ελλάδα, λοιπόν...
Αυτό είναι το «επενδυτικό» πρότυπο πάνω στο οποίο στηρίζεται το «αναπτυξιακό» τους μοντέλο.
Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, η παραπάνω δεν είναι μια πολιτική που την ανακάλυψαν μόνοι τους οι κυβερνώντες. Είναι μια κοινά αποφασισμένη πολιτική στο πλαίσιο της ΕΕ. Χαρακτηριστικό είναι, για παράδειγμα, ότι στο κείμενο των πολιτικών συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, το Δεκέμβρη του 2010, αναφέρονται τα εξής:

«Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της ΕΕ (...)».
Θυμίζουμε ότι στους βασικούς «εμπορικούς εταίρους» (βλέπε: ανταγωνιστές) της ΕΕ, συμπεριλαμβάνεται η Κίνα.
Αρα στην Ελλάδα θα έχουμε:
α) Μισθολογικό και εργασιακό καθεστώς τύπου Κίνας (εξ ου και η «προετοιμασία» της κοινής γνώμης για την επερχόμενη νέα μείωση του κατώτατου μισθού) αφού με αυτό τον τρόπο, μειώνοντας το «κόστος εργασίας», θα γίνει «προσέλκυση επενδυτών» και
β) «επενδύσεις» τύπου Cosco, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη δημόσια περιουσία, για την καταλήστευση του εγχώριου πλούτου, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για την εξασφάλιση συνθηκών ασυδοσίας στη δράση των πολυεθνικών που αφορά σε όλους τους τομείς, από την (εικονική) φορολόγησή τους μέχρι την εγκληματική περιβαλλοντική τους συμπεριφορά.
*
Πολλά θα μπορούσε να σημειώσει κανείς, επικαλούμενος την εγχώρια πραγματικότητα, τη σύγχρονη και παλιότερη ιστορία του τόπου, για το πόσο απέχει από την αλήθεια αυτή η πολιτική να εμφανίζεται σαν «νέα» και «αναπτυξιακή».
Εντελώς ενδεικτικά σημειώνουμε:
Το «αναπτυξιακό» μοντέλο, όπως βαφτίζεται από την κυβέρνηση η πολιτική με την οποία παρέχεται «ΓΗΝ ΚΑΙ ΥΔΩΡ» στα μονοπώλια, μας οδηγεί σε μια εποχή τόσο «νέα», όσο «νέα» ήταν η εποχή της αμερικανικής «Ούλεν» στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Τα όσα προωθεί η κυβέρνηση είναι εξίσου «νέα» με την εποχή της δικτατορίας του Πάγκαλου και την έλευση, τότε, τηςαγγλικής «Πάουερ».
Είναι τόσο «αναπτυξιακή» η εποχή που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, όσο «νέα» είναι η δεκαετία του 1960, όταν ήρθε στην Ελλάδα ηγαλλική «Πεσινέ».
Αυτά που υπόσχεται η κυβέρνηση είναι τόσο «αναπτυξιακά», όσο «αναπτυξιακό» μπορεί να είναι για το λαό το γεγονός ότι η διετής πλέον παρουσία στην Ελλάδα της κινεζικής Cosco αποτελεί συνώνυμο της εργασιακής βαρβαρότητας και των αλυσιδωτών συνεπειών στην εκτίναξη της ανεργίας που έχει επιφέρει η λειτουργία της στο λιμάνι.
*
Ομως, πέρα από τις εγχώριες αποδείξεις που έχουμε για το πού οδηγούνται τα πράγματα με αυτή την πολιτική, είναι εξαιρετικά πολύτιμο να δούμε τις συνέπειες αυτής της πολιτικής στην... κοιτίδα τους.
Γιατί αν σήμερα στην Ελλάδα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ποιες είναι οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, τα πράγματα στην Κίνα μπορούν να μας δώσουν μια ασφαλή εικόνα για τις συνέπειες που φέρνει στο λαό όχι μόνο η καπιταλιστική κρίση, αλλά και η καπιταλιστική «ανάπτυξη».
Αυτή η «ανάπτυξη», δηλαδή, που μας υπόσχονται οι κυβερνώντες.
Θα πάρουμε, λοιπόν, ως υπόδειγμα την «καλύτερη» εκδοχή της Κίνας και του «μοντέλου Cosco».

Το παράδειγμα του Χονγκ Κονγκ.
Το Χονγκ Κονγκ, μια πόλη περίπου 7,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ (Σεπτέμβρης 2011) βρίσκεται από το 2010 στην 8η θέση του κόσμου όσον αφορά στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Είναι η πλουσιότερη πόλη της Ασίας. Εμφανίζει τα υψηλότερα επίπεδα «ανάπτυξης» καθ' όλη τη δεκαετία και με ρυθμούς 8% ειδικά για το 2012 και το 2013. Το άλμα ανόδου που παρουσίασε το χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ στις 31/12/2012 ήταν το μεγαλύτερο της διετίας.
Πόση περισσότερη «ανάπτυξη», επομένως, να ζητήσει κανείς...
*
Αλλά τι, αλήθεια, σημαίνει αυτή η «ανάπτυξη» για το λαό;
Η απάντηση δίνεται, μεταξύ άλλων, στο ρεπορτάζ του Βρετανού φωτογράφου Brian Cassey.
Εκεί, λοιπόν, στην πλουσιότερη πόλη της Ασίας, εκεί που το «μοντέλο Cosco» μεσουρανεί, το 1/3 του πληθυσμού, περί τα 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι δηλαδή, «ζουν» σε «δημόσια ενοικιαζόμενα σπίτια», όπως βαφτίζονται οι τρώγλες και τα παραπήγματα.
Εκεί, στην πλουσιότερη πόλη της Ασίας, εκεί που το «μοντέλο Cosco» μεσουρανεί, στο πρώτο εξάμηνο του 2012 καταγράφηκαν επίσημα 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι να τελούν υπό καθεστώς απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης.
Εκεί, στην πλουσιότερη πόλη της Ασίας, εκεί που το «μοντέλο Cosco» μεσουρανεί, οι πιο φτωχοί κι από τους φτωχούς στοιβάζονται σε ενοικιαζόμενα μεταλλικά κλουβιά διαστάσεων 1,7 μ. Χ 0,7 μ., εγκατεστημένα σε εγκαταλειμμένες πολυκατοικίες και σε ερειπωμένα κτίρια, «ζουν» μέσα σε δωμάτια που το καθένα στεγάζει και 20 τέτοια σιδερένια κλουβιά.
Αυτή είναι η βιτρίνα της «ανάπτυξης»...
Αυτά είναι τα «σπίτια» τους. Αυτή είναι η «ζωή» τους. Γιατί αυτή τη «ζωή» τους επιτρέπει να έχουν η «ανάπτυξη» σύμφωνα με το κινεζικό, με το καταριανό, με το γαλλικό, με το ελληνικό και με το κάθε λογής καπιταλιστικό «μοντέλο Cosco»...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Από τα εργοστάσια θα ξεπηδήσουν οι φλόγες της σοσιαλιστικής επανάστασης



Από τα εργοστάσια θα ξεπηδήσουν οι φλόγες της σοσιαλιστικής επανάστασης

Στιγμιότυπο από τη χτεσινή εκδήλωση. Στο βήμα ο Δ. Γόντικας
Σε εκδήλωση της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα «Ο ρόλος του βιομηχανικού προλεταριάτου στην ταξική πάλη», μίλησε χτες ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση έγινε στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος στον Περισσό και μεταξύ άλλων περιελάμβανε την προβολή βίντεο και έκθεση φωτογραφίας. Στην ομιλία του ο Δ. Γόντικας σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα στη φωτιά του αγώνα των χαλυβουργών, "χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά", εκφράζει με πληρότητα το σύγχρονο περιεχόμενο και το σκοπό της ταξικής πάλης. Την κατάργηση των παράσιτων και των σφετεριστών της δουλειάς των πολλών, αυτών που παράγουν όλο τον πλούτο.
Από δω απορρέει η τεράστια δύναμη που έχει στα χέρια του το βιομηχανικό προλεταριάτο. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός της πάλης του ΚΚΕ. Να αποκτήσει συνείδηση του ρόλου και της δύναμής του.
Αν συνειδητοποιήσει αυτή τη δύναμη μπορεί να γίνει κυρίαρχο των εργοστασίων, αλλά και κυρίαρχο συνολικά στην οικονομική και πολιτική ζωή. Αν τα εργοστάσια παραλύσουν, παραλύει όλη η οικονομική ζωή. Αν τα εργοστάσια περάσουν στα χέρια των εργατών το σύστημα έχει ανατραπεί και η εξουσία περνάει στα χέρια των άμεσων παραγωγών. Να τι τρέμουν οι καπιταλιστές. Να τι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα οι εργάτες. Υπάρχει η στρεβλή αντίληψη ότι τα αφεντικά είναι αιώνια και ότι υπάρχουν για να δίνουν δουλειά στους εργάτες. Από δω και ο πρωτοπόρος, ο ιδιαίτερος ρόλος του στην ταξική πάλη, στην ανάταση συνολικά του εργατικού κινήματος.

Στην εποχή μας το βιομηχανικό κεφάλαιο έχει συγχωνευθεί με άλλα τμήματα του κεφαλαίου (το εφοπλιστικό, το τραπεζικό, το εμπορικό, το τουριστικό κ.ο.κ.). Εγινε δηλαδή χρηματιστικό κεφάλαιο. Μα το βιομηχανικό κεφάλαιο παίζει κυρίαρχο ρόλο. Είναι, όπως έχει γράψει ο Μαρξ, "ο μοναδικός τρόπος ύπαρξης του κεφαλαίου". Δηλαδή, χωρίς το βιομηχανικό κεφάλαιο δεν μπορεί να δημιουργηθεί το συνολικό κεφάλαιο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί η υπεραξία, δηλαδή το κέρδος, η κλεμμένη εργασία των εργατών που αρπάζουν οι καπιταλιστές, δημιουργείται στη σφαίρα της υλικής παραγωγής. Το βιομηχανικό κεφάλαιο δεν ιδιοποιείται μόνο υπεραξία, αλλά δημιουργεί την υπεραξία συνολικά, η οποία μοιράζεται ή διοχετεύεται στα υπόλοιπα τμήματα του κεφαλαίου.
Στην καρδιά της εργατικής τάξης
Το βιομηχανικό προλεταριάτο είναι το πιο εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Αν υπολογίσουμε την υψηλή παραγωγικότητα της εργασίας, ο βαθμός εκμετάλλευσης των βιομηχανικών εργατών είναι πάρα πολύ υψηλός και τα κέρδη των ιδιοκτητών της βιομηχανίας ασύλληπτα.
Από αυτή την εκμεταλλευτική σχέση προκύπτει και η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Αντίθεση που στις μέρες μας έχει φτάσει σε πολύ υψηλό βαθμό και είναι η πηγή όλων των αντιθέσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας, που εξαιτίας αυτών των αντιθέσεων εξελίσσεται σε μια αληθινή ζούγκλα. Εχει λοιπόν κάθε λόγο να παλέψει για να σπάσει τις αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, οι δούλοι.

Μια άλλη σημαντική παρατήρηση που αφορά το βιομηχανικό προλεταριάτο είναι ότι έχει μια σειρά ιδιότητες που απορρέουν από τις συνθήκες εργασίας. Είναι η οργανωτικότητα, η συλλογικότητα, η πειθαρχία, η αλληλεγγύη, ιδιότητες που αναπτύσσονται σχετικά αυθόρμητα μέσα στην παραγωγική διαδικασία και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και με κυριότερη τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος μπορούν να αποκτήσουν συνειδητό χαρακτήρα και να προσδώσουν τεράστια, ακατανίκητη δύναμη στο βιομηχανικό προλεταριάτο και συνολικά στον κοινωνικοαπελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης.
Αυτοί είναι μερικοί από τους κυριότερους παράγοντες που τοποθετούν τους βιομηχανικούς εργάτες στην καρδιά της εργατικής τάξης και μπορούν να αποτελέσουν τη δύναμη κρούσης όλου του εργατικού κινήματος στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης και για την κατάργησή της.
Από τα παραπάνω απορρέει η ακράδαντη πίστη μας ότι από τα εργοστάσια της βιομηχανίας θα ξεπηδήσουν οι φλόγες της σοσιαλιστικής επανάστασης, τα φύτρα της νέας εξουσίας, της εργατικής εξουσίας και τα μεγάλα έργα, η νέα κοινωνία που θα δοξάζει και θα τιμά ως ανώτερη και μοναδική αξία του ανθρώπου την εργασία. Το μέλλον αυτό καμία δύναμη δεν μπορεί να εμποδίσει, να ματαιώσει. Κάτω από τα πόδια μας, μπροστά στα μάτια μας ωριμάζει και αναπτύσσεται αυτή η διαδικασία, που οδηγεί στη σοσιαλιστική επανάσταση.
Τι αγώνες χρειάζονται σήμερα;
Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα που καταλήγουμε συνοψίζοντας τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων; Τα γεγονότα και οι αγώνες που ζήσαμε όλη αυτή την περίοδο με αφορμή την οικονομική κρίση είναι το προοίμιο, η αρχή των μεγάλων γεγονότων, εξελίξεων και αγώνων που θα έχουμε τα επόμενα χρόνια. Προετοιμαζόμαστε για πιο σκληρούς και δύσκολους αγώνες.
Το επίκεντρο του αγώνα δεν εκφράζεται πλέον από το σύνθημα "Με αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας". Οχι ότι είναι λάθος, δεν παραιτούμαστε από κανέναν αγώνα που μπορεί να δώσει και την παραμικρή ανακούφιση ή να εμποδίσει τα χειρότερα, αλλά δε δίνει την ουσία του σημερινού αγώνα. Το σωστό σύνθημα είναι "Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά".
Γιατί οι εξελίξεις έχουν φέρει στην πρώτη γραμμή του αγώνα την ανάγκη αλλαγής τάξης στην εξουσία και όχι την εναλλαγή κυβερνήσεων που θα υπηρετούν με διάφορα χρώματα τους μονοπωλιακούς ομίλους και την αστική τάξη. Πράγμα που σημαίνει να πάρει η εργατική τάξη στα χέρια της όχι μόνο την πολιτική εξουσία, αλλά και την οικονομική εξουσία. Να καταργήσουμε με τη δύναμη της οργάνωσης τα μονοπώλια και τους μηχανισμούς τους. Ο αγώνας αυτός δεν έχει καμία σχέση με τους συνηθισμένους μέχρι τώρα αγώνες. Αυτός ο αγώνας είναι μπροστά μας και οι απαιτήσεις του είναι πολύ πιο διαφορετικές από μια απεργία.
Διεκδικούμε ως τάξη όχι απλώς μια καλύτερη θέση ή να μη χειροτερέψει παραπέρα η θέση μας αλλά να πάρουμε στα χέρια μας, να οργανώσουμε και να διευθύνουμε εμείς τα εργοστάσια. Αυτή την ανάπτυξη εμείς ονειρευόμαστε. Να βάλουμε σε κίνηση όλη την παραγωγική μηχανή προς όφελος όλης της κοινωνίας.
Για τέτοιο αγώνα πρέπει να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε. Να τραβήξουμε σε αυτό τον αγώνα και όλους όσοι καταπιέζονται και συνθλίβονται από τα μονοπώλια, τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επιχειρηματίες, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες. Να οργανώσουμε τη Λαϊκή Συμμαχία, που θα συνενώσει με ηγέτη τους βιομηχανικούς εργάτες την πλειοψηφία του λαού απέναντι στα μονοπώλια, στην ΕΕ, στα κόμματα και το κράτος τους.
Τα βασικά μας καθήκοντα
Ποια είναι τα βασικά καθήκοντα που συνδέουν το σήμερα με το αύριο, το σημερινό αγώνα με τη σοσιαλιστική επανάσταση;
Πρώτο: Γερές Κομματικές Οργανώσεις στα εργοστάσια, στους μονοπωλιακούς ομίλους, που θα μάχονται να οργανώσουν τους εργάτες και τις εργάτριες στο ΚΚΕ και γύρω από το ΚΚΕ. Οι σκοποί του ΚΚΕ είναι απόλυτα ταυτισμένοι με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη δεν έχει άλλο στήριγμα έξω από το ΚΚΕ.
Πού βρισκόμαστε, τι προβλήματα υπάρχουν; Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Εχουμε βάλει βάσεις, έχουμε κάνει αρκετή δουλειά. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Πρέπει να λυθεί αυτό το ζήτημα χωρίς άλλες καθυστερήσεις και πρέπει να πάρουμε όλοι τις ευθύνες μας. Θέλουμε Κομματικές Οργανώσεις που θα διακλαδώνονται σε κάθε βάρδια, σε κάθε τμήμα. Να φουντώνει κάθε μέρα στα εργοστάσια η πολιτική συζήτηση και πάλη με βάση τον "Ριζοσπάστη" και όχι με το τι λένε στα χαζοκούτια της τηλεόρασης και τα τσιράκια των αφεντικών. Κομματικές Οργανώσεις παντός καιρού, που αντέχουν και θα τα βγάζουν πέρα σε κάθε δυσκολία.
Δεύτερο: Συνδικαλιστικό κίνημα σε ταξική κατεύθυνση. Ατρόμητο απέναντι στην εργοδοσία, με ηγέτες αποφασισμένους. Οργανωμένο κατά εργοστάσιο και κατά κλάδο.
Τρίτο: Κοινωνική συμμαχία. Αυτό που έγινε τις προάλλες, εργάτες, μικροί ΕΒΕ και αγρότες ήταν μαζί στην απεργία με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, να αποκτήσει καθολικό χαρακτήρα, με την ιδιαίτερη συμμετοχή των γυναικών και της νεολαίας.
Στο Πρόγραμμα του Κόμματος αναπτύσσουμε αρκετά τη νέα εξουσία, την εργατική - λαϊκή εξουσία, το σοσιαλιστικό σύστημα που θα οικοδομήσουμε. Πώς θα είναι αυτή η εξουσία, τι προβλήματα θα λύσει και πώς, πώς θα είναι η ζωή της εργατικής τάξης, του λαού στο σοσιαλισμό το επόμενο διάστημα. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να μπουν για τα καλά στις συζητήσεις μας. Είναι ζητήματα που πρέπει να συζητήσουμε πλατιά με τους εργάτες και τις εργάτριες. Είναι η βάση για να λύσουμε το πρόβλημα γερές Κομματικές Οργανώσεις.
Η εξουσία της εργατικής τάξης αρχίζει από το εργοστάσιο. Η συνέλευση των εργατών θα είναι η βάση της νέας εξουσίας. Από εκεί θα εκλέγονται οι αντιπρόσωποι που θα σχεδιάζουν σε επίπεδο κλάδου και περιοχής την ανάπτυξη της παραγωγής και κατανομής. Η εργατική εξουσία που θα αναδείχνεται μέσα από αυτά τα συμβούλια, θα σχεδιάζει, θα ελέγχει, θα δίνει λογαριασμό στις εργατικές συνελεύσεις. Σε μια αδιάσπαστη ενότητα εργοστάσια, κλάδος, εργατική εξουσία θα λύνουν επιστημονικά σχεδιασμένα όχι μόνο την ολόπλευρη ανάπτυξη της οικονομίας αλλά και την ολόπλευρη ανάπτυξη των εργαζομένων, όλης της κοινωνίας.
Καμιά συμμετοχή στη διαχείριση
Δύο ακόμα προβλήματα:
Πρώτο: Σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε μονοπωλιακό όμιλο είναι επείγον να διαμορφωθεί μια μαχητική πρωτοπορία εργατών και εργατριών που θα μάχεται μαζί με το Κόμμα για όλα τα ζητήματα που αναφέραμε, με στόχο να συγκεντρώνει γύρω της όλο και περισσότερους εργάτες. Είναι το πρωταρχικό καθήκον, υποχρέωση και στόχος κάθε ΚΟΒ, των οπαδών του Κόμματος. Ιδιαίτερη υποχρέωση είναι να φέρουμε στον αγώνα τις νεότερες ηλικίες, τα παιδιά των εργατών, τις γυναίκες τους.
Δεύτερο: Να βγάλουμε συμπεράσματα από την περασμένη εκλογική μάχη. Αντισταθήκαμε στην πίεση που ασκήθηκε στο Κόμμα και δικαιωθήκαμε. Θα είχαμε την τύχη του Κουβέλη. Θα ήμαστε μαζί με δυνάμεις που θεωρούν τον Ομπάμα υπόδειγμα πολιτικής. Αντισταθήκαμε στην πίεση ότι μπορούν εργάτες και αφεντικά να παλεύουν από κοινού για να βγούμε από την κρίση, δηλαδή να στηρίζουμε τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Παλεύουμε για να διαχωρίσουν τη θέση και την ευθύνη τους οι εργάτες απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, στο κράτος και τα κόμματά τους. Παλεύουμε να ξεκαθαρίζεται ο ορίζοντας και όχι να προκαλούμε συγχύσεις. Παλεύουμε να αποκτήσει η εργατική τάξη πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι να είναι ουραγός των εξελίξεων και στυλοβάτης της αναμόρφωσης του συστήματος εκμετάλλευσης.
Για τη δική της εξουσία και όχι να θυσιάζεται για τη μακροημέρευση του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να στηρίζει αστικές κυβερνήσεις και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ανέχεται το ΚΚΕ να συμμετέχει ή να στηρίζει τέτοιες κυβερνήσεις».

     ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΟΝΤΙΚΑΣ

TOP READ