8 Ιουλ 2013

Δείγμα της κρατικής καταστολής το σημερινό περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Δείγμα της κρατικής καταστολής το σημερινό περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Δείγμα της κλιμακούμενης κρατικής καταστολής και της πρόθεσης να ποινικοποιηθούν οι αγώνες φοιτητών και σπουδαστών αποτελεί το σημερινό περιστατικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Συγκεκριμένα, ομάδα φοιτητών προχώρησε σήμερα το πρωί στον αποκλεισμό του χώρου του Πανεπιστημίου Αθηνών, την ώρα που συνεδρίαζε το Συμβούλιο του Ιδρύματος, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την εφαρμογή του νόμου - πλαισίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μέλη του Συμβουλίου -που αργότερα κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη- ειδοποίησαν την αστυνομία και σε λίγη ώρα διμοιρίες των ΜΑΤ κατέκλυσαν τα Προπύλαια, δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν στο κτίριο και τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου, προχωρώντας σε 31 προσαγωγές. Οι 31 αφέθηκαν ελεύθεροι το μεσημέρι.

Είναι φανερό ότι η εφαρμογή κάθε πτυχής του νόμου - πλαισίου αποσκοπεί στην εξασφάλιση πλήρους ασυλίας στην ανεμπόδιστη δράση και την ιδεολογική κυριαρχία του κεφαλαίου μέσα στις σχολές. Ο πραγματικός στόχος τους είναι το πολιτικοποιημένο λαϊκό και φοιτητικό κίνημα.

Οι φοιτητές και σπουδαστές επιβάλλεται να οργανωθούν από τα κάτω, να συστρατευθούν συνειδητά στην πάλη να μένουν στα χαρτιά οι νόμοι και οι κανόνες που τους κλέβουν το δικαίωμα στη μόρφωση και τη ζωή, μέχρι να φτάσουν στο σημείο εκείνο όπου το δικό τους δίκιο και συμφέρον να γίνουν νόμος και κανόνας.

Κυρ. Μητσοτάκης: «Το πρόγραμμα κινητικότητας θα προχωρήσει ακόμα και με τη βία»

Κυρ. Μητσοτάκης: «Το πρόγραμμα κινητικότητας θα προχωρήσει ακόμα και με τη βία» 
«Στην ανάγκη με τη βία» θα προχωρήσει το πρόγραμμα κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, σύμφωνα με φράση που αποδίδει στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκο Μητσοτάκη, το γερμανικό περιοδικό Focus.
Στο ρεπορτάζ του Focus φιλοτεχνείται το πορτρέτο του νέου υπουργού και περιγράφονται οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει στο διογκωμένο δημόσιο τομέα.
«Τον άνθρωπο αυτόν δεν θα πρέπει να τον ζηλεύει κανείς. Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την Τρόικα στον έκτο όροφο του υπουργείου του, στο δρόμο κραυγάζουν διαδηλωτές. Οι εκπρόσωποι της Τρόικα ζητούν περισσότερες περικοπές, ενώ οι διαδηλωτές αντιτίθενται ξεκάθαρα» γράφει το περιοδικό.
Στο δημοσίευμα του Focus επισημαίνεται ότι ο 46χρονος υπουργός είναι «πρώην μάνατζερ της κορυφαίας εταιρείας συμβούλων McKinsey, ο οποίος είχε ανακηρυχθεί το 2003 Global Leader for Tomorrow» και καλείται να μειώσει, μέχρι το 2016, το διογκωμένο δημόσιο τομέα κατά 100.000 θέσεις.
Πάντως, όπως αναφέρει το protothema.gr, ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να δηλώνει στο περιοδικό ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε περισσότερες απολύσεις από εκείνες που έχουν συμφωνηθεί με τους εκπροσώπους των δανειστών.
Επίσης, ο νέος υπουργός διευκρινίζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να κρίνονται με βάση την απόδοσή τους και όχι τη συγγένειά τους με πολιτικά πρόσωπα.
Ερωτηθείς δε, γιατί δέχτηκε να καθίσει στην «ηλεκτρική καρέκλα» του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει μια απρόσμενη απάντηση, η οποία δεν έμεινε ασχολίαστη ούτε από τον Γερμανό δημοσιογράφο: «Από την πολιτική χάνω χρήματα, θέλω όμως να υπηρετήσω την πατρίδα μου».
«Τέτοια παθιασμένα λόγια δεν είναι συνηθισμένα σε μια πολιτική τάξη, που μέχρι πρότινος ήταν γνωστή μόνο για το πως η ίδια προσπαθούσε να πλουτίσει» γράφει το περιοδικό.
imerisia.gr

Τούτο το Κεφάλαιο είναι δικό τους και δικό μας!

Τούτο το Κεφάλαιο είναι δικό τους και δικό μας! 
Το ΑΚΕΛ εκφράζει την αγανάκτηση του, γιατι οι ξενοδόχοι ( Χίλτον ) δεν τήρησαν τις συμφωνίες που προνοούν δραστικές μείώσεις μισθών και οφελημάτων που το ίδιο ενέκρινε με πρόσχημα την οικονομική κρίση, με πρόσχημα την αποφυγή της ανεργίας και γενικώς με όλα τα προσχήματα που χρησιμοποιεί το κεφάλαιο ενάντια στους εργαζομένους και απολύει και κόσμο από πάνω...τί θα πούμε τώρα στον κόσμο; Εμείς τους είπαμε να υπογράψουν για να μην απολυθούν!

Το ΑΚΕΛ δηλώνει έκπληκτο που οι ξενοδόχοι είναι εργατικά λαμόγια και μας καλεί να αγωνιστούμε με το κεφάλι ψηλά υπέρ της τήρησης των συλλογικών συμβάσεων που υπέγραψε υπέρ των ξενοδόχων...και γενικά μας καλεί να μαζευτούμε όλοι να παριστάνουμε τους έκπληκτους...

Τρέμε Κεφάλαιο την ταξική οργή!....Το εργατικό κίνημα είναι ανάχωμα στα σχέδια του Κεφαλαίου να μην τηρήσει τα συμφωνηθέντα υπέρ του. Τούτο το Κεφάλαιο είναι δικό τους και δικό  μας!

Εξοργισμένοι -  Μα τα Χίλια Εδονόπουλα - οι συνδικαλιστές ανακοίνωσαν, την λήψη μη επιθυμητών μέτρων, που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή, σε περίπτωση που οι ξενοδόχοι συνεχίζουν να τους εκθέτουν στους εργαζόμενους.

Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος οι εργαζόμενοι να ξυπνήσουν και αν  ξυπνήσουν μπορεί να βρεθούν στην λάθος μεριά του Κεφαλαίου, δηλαδή σε καμιά ΣΕΚ ή ακόμη χειρότερα και όχι στη σωστή μεριά του Κεφαλαίου δηλαδή με μας.

Την πιθανότητα να ξυπνήσουν σε καμιά εργατική ομοσπονδία της προκοπής, το λαϊκό κίνημα την αμφιβάλλει, δεδομένου ότι στο φετινό φεστιβάλ της εδον κόπηκαν περίπου 7 χιλιάδες εισιτήρια.

Δηλώσεις παρευρισκομένων στο Φεστιβάλ επιβεβαιώνουν πως είναι ωραίο πράγμα να βρίσκεσαι αραιά και που με γνωστούς σου από τα παλιά και να θυμάσαι πως μοιράζεσαι μαζί τους το κοινό όραμα για μια δίκαιη κοινωνία, όπου οι ξενοδόχοι θα τηρούν τα συμφωνηθέντα υπέρ τους.

Τώρα αν δεν είστε της υπεύθυνης αριστεράς και έχετε μια τάση προς τον αριστερισμό, μπορείτε να διαβάσετε ένα κοινό "αριστεριστή", Δημήτρη Κουτσούμπα τον λένε, που μας εξηγεί τί ακριβώς σημαίνει η πολιτική του ΑΚΕΛ και του κάθε ΑΚΕΛ στο άρθρο: " Όχι διαχείριση της Ανεργίας - Ζωή Ανθρώπινη με πλήρη δικαιώματα"


 Αναρτήθηκε από Disdaimona

ΞΕΣΗΚΩΘΗΤΕ-Ανοιχτή επιστολή στον Λυκουρέντζο από γονείς παιδιών με συγγενείς καρδιοπάθειες “Κλείνετε το “ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ” γιατι ενοχλεί ιδιωτικά συμφέροντα”.

Ανοιχτή επιστολή στον Λυκουρέντζο από γονείς παιδιών με συγγενείς καρδιοπάθειες “Κλείνετε το “ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ” γιατι ενοχλεί ιδιωτικά συμφέροντα”. 
Το Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» είναι το μοναδικό δημόσιο στη χώρα και παραμένει κλειστό πάνω από ενάμιση χρόνο.

 Οι γονείς των παιδιών εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται καθώς αναγκάζονται να πηγαίνουν τα παιδιά τους για θεραπείες στο Ωνάσειο ή σε ιδιωτικό κέντρο. 

 Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Δήμητρας Ευθυμιάδου, που αναρτήθηκε στο iatropedia.gr, ο Σύλλογος των γονέων με ανοικτή επιστολή του στο υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο, μιλά για ιδιωτικά συμφέροντα που δεν επιτρέπουν το άνοιγμα του δημοσίου κέντρου. 

 Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σύλλογος  Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Συγγενείς  Καρδιοπάθειες “Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ”: 

 «Ας είμαστε ειλικρινείς. Η ύπαρξη αυτού του κέντρου, που εξελισσόταν δυναμικά ενοχλούσε ιδιωτικά συμφέροντα. 

 Γι΄αυτό, εδώ και τρία χρόνια οδηγήθηκε συνειδητά σε πορεία συρρίκνωσης, αφού δεν καλύπτονταν τα κενά σε ιατρικό προσωπικό, στη συνέχεια Τμήματά του “συγχωνεύθηκαν” με τη δικαιολογία της υποστελέχωσης, και,τέλος, τον Οκτώβριο του 2011 έκλεισε με απαράδεκτες προφάσεις».

 Κατά τους γονείς η ΕΔΕ που πραγματοποιήθηκε έδειξε ως υπεύθυνη τη διοίκηση του νοσοκομείου για τις δυσλειτουργίες που καταγράφηκαν.

 Ο Σύλλογος στην επιστολή του στον υπουργό Υγείας μιλά για την ταλαιπωρία που υφίστανται οι γονείς των παιδιών και αναφέρει: «ταλαιπωρούμαστε ως τώρα αφάνταστα και τα δάκρυά μας είναι αληθινά. Αρκεί να αναφέρουμε ότι υπάρχουν ακόμη παιδιά από την περσινή λίστα που δεν έχουν ακόμα χειρουργηθεί»!
 Αναρτήθηκε από oko

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: 383.000 απολύσεις (ακόμα) το πρώτο 6μηνο του 2013 - Στο όριο της φτώχειας 8 στους 10 συνταξιούχους… (video)

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: 383.000 απολύσεις (ακόμα) το πρώτο 6μηνο του 2013 - Στο όριο της φτώχειας 8 στους 10 συνταξιούχους… (video)

Βιομήχανος Φιλίππου (ΦΑΓΕ) σε εκ περιτροπής εργαζόμενους. «Ναι ρε, έχω κέρδη, σε σας θα τα μοιράσω;»

Βιομήχανος Φιλίππου (ΦΑΓΕ) σε εκ περιτροπής εργαζόμενους. «Ναι ρε, έχω κέρδη, σε σας θα τα μοιράσω;» 



ΟΡΑΜΑ - ΑΡΧΕΣ



Πίστη στον  Άνθρωπο. Προάγουμε την ευημερία των εργαζομένων, εξασφαλίζοντας ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας, σεβόμενοι τα δικαιώματα και την προσωπικότητα κάθε ατόμου, εκπαιδεύοντας διαρκώς και ενθαρρύνοντας την πρωτοβουλία, τη συνεργασία και τον επαγγελματισμό.


Ακεραιότητα. Αποφασίζουμε και ενεργούμε με αφοσίωση στους νόμους, με πλήρη εντιμότητα, ήθος και προσήλωση στους κανόνες των αγορών που δραστηριοποιούμαστε, υπηρετώντας πάντοτε το δίκαιο και το σωστό.


Υπευθυνότητα. Απέναντι στους καταναλωτές μας, στους εργαζόμενους, στους συνεργάτες και στους προμηθευτές μας, με σεβασμό στις ανάγκες τους, καταβάλλοντας καθημερινή προσπάθεια να είμαστε αντάξιοι της εμπιστοσύνης τους.


 Απόσπασμα απο την ιστοσελίδα της εταιρείας http://www.fage.gr/page.asp?id=57






Όπως βλέπουμε απο την φωτογραφία (του Μάριου Βαλασόπουλου), το Υπουργείο Γεωργίας μας πληροφορεί οτι τα έργα για την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό του εργοστασίου ΦΑΓΕ-Φιλλίπου, με κόστος σχεδόν 1.5 δις, χρηματοδοτήθηκαν εν μέρει απο το κοινοτικό πλαίσιο στήριξης. 




Eπεισοδιακή η απεργία των εργαζομένων της ΦΑΓΕ εναντίον του εκ περιτροπής τετραήμερου. Η απεργία έληξε, ύστερα από μήνυση για παρακώλυση εισόδου. Είχε προηγηθεί μπαράζ τρομοκρατίας  και απεργοσπαστικών προσπαθειών, ενώ την  Κυριακή, απεργοσπάστης οδηγός φορτηγού, πάτησε εν ψυχρώ γκάζι και έπεσε πάνω στη μηχανή απεργού, που προσπαθούσε να τον εμποδίσει να βγει από το εργοστάσιο.



Σύμφωνα με πληροφορίες που παίρνουμε από ρεπορτάζ του Δημήτρη Αγγελίδη, για την Εφημερίδα των Συντακτών,  ο τραυματίας απεργός δέχθηκε τις περιποιήσεις των γιατρών του «Ευαγγελισμού», καθώς είχε τραύματα στον αυχένα και τον ώμο και εκδορές στα πόδια.  Ο δράστης πήδηξε από το φορτηγό αμέσως μετά τη σύγκρουση και άρχισε να τρέχει προς το εσωτερικό του κτιρίου για να αποφύγει τους παρόντες έξαλλους απεργούς.



Φωτο Μάριος Βαλασόπουλος


«Ο βιομήχανος Φιλίππου δεν δίστασε να βάλει σε εφαρμογή δολοφονικό σχέδιο ενάντια στους απεργούς εργάτες, βάζοντας μπροστά ορισμένους οδηγούς, να περάσουν πάνω από τα σώματα των συναδέλφων–εργατών με τα φορτηγά τους. Είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να διακινήσει τα προϊόντα του, με οποιοδήποτε κόστος» ανέφερε ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων ΦΑΓΕ.



Σύμφωνα με τους απεργούς, ο πρόεδρος του ομίλου, Γιάννης Φιλίππου, φώναζε στον πρόεδρο του σωματείου, Αποστόλη Γαρμπή, πως «δεν τον νοιάζουν τα κέρδη, τον νοιάζει μόνο να κυβερνά, να εξουσιάζει», ενώ δεκάδες παριστάμενοι εργαζόμενοι ανέφεραν ότι όταν ο πρόεδρος του σωματείου τον ρώτησε για τα μεγάλα κέρδη της εταιρείας στις αγορές του εξωτερικού, ο κ. Φιλίππου  απάντησε: «Ναι ρε, έχω κέρδη, σε σας θα τα μοιράσω;»




Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, τα τελευταία τρία χρόνια έχουν απολυθεί τουλάχιστον 200 εργαζόμενοι. Από τους 88 εργαζόμενους στην αποθήκη, οι πλέον υψηλόμισθοι εργάζονται στην εταιρεία 25 και 30 χρόνια με αποδοχές που δεν ξεπερνούν τα 1.200–1.300 ευρώ στο χέρι, μαζί με τα επιδόματα τριετίας, το επίδομα ψύξης (δουλεύουν σε χαμηλές θερμοκρασίες) και τα άλλα επιδόματα. 



Η συλλογική σύμβαση εργασίας τους έληξε πριν από δύο εβδομάδες. Λίγες μέρες μετά, και μάλιστα στην αρχή της σεζόν για τα γαλακτοκομικά προϊόντα, ο διευθυντής του εργοστασίου τούς ανακοίνωσε την εκ περιτροπής εργασία, που σημαίνει μείωση των αποδοχών περίπου 20%. Καθεστώς τετραήμερης εκ περιτροπής εργασίας έχει επιβάλει από πέρσι η ΦΑΓΕ στη μονάδα που διατηρεί στο Αμύνταιο.



Την επόμενη ημέρα, έγινε συνάντηση εκπροσώπων σωματείων διαφόρων κλάδων (τρόφιμα, ποτά, ένδυση, εμποροϋπάλληλοι, τραπεζοϋπάλληλοι κ.α.) στην έδρα του Σωματείου Εργαζομένων της ΦΑΓΕ στη Μεταμόρφωση, όπου συμφώνησαν όλοι σχετικά με την ανάγκη αλληλεγγύης και οργάνωσης ως τα μόνα μέσα που διαθέτουν οι εργαζόμενοι για να αποφύγουν την κατά μέτωπο εργοδοτική επίθεση με πρόσχημα την κρίση.



Ενδεικτικά του κλίματος που επικράτησε, ήταν τα λόγια εργαζόμενης κατά την συνάντηση: «Αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μονοπώλια των τροφίμων, και μας πληρώνουν σκατά και μας ταΐζουν σκατά. Ακόμα και τα ληγμένα θέλουν να πουλάνε για να βγάζουν κέρδος. Αλήθεια, εμείς που παράγουμε το γάλα και το πουλάμε, μπορούμε να παίρνουμε καθημερινά γάλα για τα παιδιά μας;»
  
 Αναρτήθηκε από oko

ΜΑΣ ΠΟΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΑΜΑΚΙ

ΜΑΣ ΠΟΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΑΜΑΚΙ 
Κάποιοι επιμένουν να μιλάνε για διαφοροποίηση μεταξύ τραπεζικού και παραγωγικού κεφαλαίου. 

Θέλω λίγο την προσοχή σας, θέλω να καταλάβετε τι θέλω να πω. 

Θα γνωρίζετε καλά ότι το πρώτο που κάνει ένα κράτος που βρίσκεται σε κρίση είναι να δώσει κάποιο πακέτο δισ. στις Τράπεζες. Στόχος είναι να κινηθεί και πάλι το τραπεζικό κεφάλαιο. Αυτή και είναι η ουσία της υπόθεσης. Μέσω της κρατικής στήριξης, την οποία θα πληρώσουμε εμείς στο ακέραιο, είναι να ξεκινήσει η «κύκληση» του τραπεζικού κεφαλαίου, η οποία έχει βραχυκυκλώσει λόγω της πιστωτικής κρίσης. Στόχος είναι το Χ (δανεισμένο κεφάλαιο) να επιστρέψει στον τραπεζίτη κεφαλαιοκράτη σαν Χ' (κεφάλαιο συν τόκος). Αυτή είναι η ουσία του θέματος. 

Στο σημείο αυτό όμως θέλω την μεγαλύτερη προσοχή σας. 

Για να γίνει η περιστροφή του τοκοφόρου κεφαλαίου προϋποθέτει την παραγωγή της υπεραξίας από το παραγωγικό κεφάλαιο, ώστε στη συνέχεια το από κοινού μοίρασμά της και στους δύο, κάτι που γίνεται με ομαλό τρόπο την περίοδο κατά την οποία ο οικονομικός κύκλος βρίσκεται στη φάση της ανόδου και της άνθησης. Ο κεφαλαιοκράτης του χρήματος (πιστωτικό κεφαλαίο) δανείζει το παραγωγικό κεφάλαιο, το τελευταίο, μέσα από την παραγωγική διαδικασία, απομυζά υπεραξία, ένα μέρος της οποίας κρατά και ένα μέρος, υπό τη μορφή τόκου, επιστρέφει στον τραπεζίτη. Όσες διαφοροποιήσεις και να έχουν, βρίσκονται απέναντι μας, όταν είναι να μας ποιούν το αίμα το κάνουν από το ίδιο καλαμάκι. Όλα αυτά βέβαια σε ομαλές συνθήκες. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης θα πρέπει να παραδεχτούμε, ότι το εγχείρημα έχει υψηλό βαθμό επικινδυνότητας. Αν αποτύχει να κινηθεί το παραγωγικό κεφάλαιο, γιατί η παραγωγική διαδικασία έχει κατακερματιστεί, έχει σπάσει σε πολλαπλά σημεία και δεν παραχθεί υπεραξία, τότε τα πακέτα με τα δις. μπορεί να καταλήξουν μέσα από δαιδαλώδεις διαδρόμους, τους οποίους γνωρίζουν πολύ καλά οι τραπεζίτες, σε οποιεσδήποτε μορφής τοποθετήσεις, εκτός από την ενίσχυση της, τραυματισμένης από την κρίση, «πραγματικής» οικονομίας. 

Ευνόητο είναι ότι η κίνηση του τραπεζικού κεφαλαίου είναι συνυφασμένη με την άνθηση της κερδοσκοπίας και της τοκογλυφίας. Και ας μη γελιέται κανείς, με την παραφιλολογία για «καζινοκαπιταλισμό» και «golden boys». Όταν η κρίση ξεπεραστεί, γιατί κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί, όλοι θα ξαναγυρίσουν στις συνήθεις ασχολίες τους... 

Ο σύγχρονος καπιταλισμός, ο καπιταλισμός στο στάδιο της συνύφανσης του κράτους και των μονοπωλίων, είναι ο παρασιτικός καπιταλισμός, ο καπιταλισμός που σαπίζει. Αυτό, καμιά «ηθική» «εθνική» «γεωπολιτική» δύναμη δεν μπορεί να το αλλάξει. Είναι κάτι το αντικειμενικό. Εκτός αν τον απαλλάξουμε εμείς από την παρουσία του. Και αυτό αντικειμενική διαδικασία είναι... 
 You might also like: 
 Τα ματς κερδίζονται στα γήπεδα και όχι στα ραδιόφωνα και ... 
 Η σύγχρονη βαρβαρότητα έχει μορφή Ντίσνεϊλαντ. 
 Ο… ΑΕΚτζής Γιώργος Κιντής 
 Κουτόχορτο με πιλάφι 

 Αναρτήθηκε από Παναγιώτης Αλιατάς


Read more: http://aliatas.blogspot.com/2013/07/blog-post_8.html#ixzz2YR2J2ncn

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» Προωθούν εκμετάλλευση, υποβάθμιση, ιδιωτικοποιήσεις

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ»
Προωθούν εκμετάλλευση, υποβάθμιση, ιδιωτικοποιήσεις
Οχημα για εύρεση φτηνών εργαζομένων, δίχως δικαιώματα, ανακύκλωση της ανεργίας και αναδιανομή της φτώχειας αποτελούν οι λεγόμενες «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» (ΚΟΙΝΣΕΠ). Ταυτόχρονα, διευκολύνουν την είσοδο ιδιωτών σε κρίσιμες υπηρεσίες, απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη του σε μια σειρά αρμοδιότητες, οδηγούν στην ενίσχυση της ανταποδοτικότητας. Στις ΚΟΙΝΣΕΠ ωθούνται να συμμετέχουν ως «μέτοχοι» - είλωτες οι χιλιάδες άνεργοι, απολυμένοι, πρώην συμβασιούχοι των δήμων μα και άλλοι, προκειμένου δημοτικές αρχές που αποδέχονται τον ευρωμονόδρομο να συνεχίσουν με λιγότερα χρήματα την παροχή μιας σειράς υποβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, από αυτές που έχει τεράστια ανάγκη η λαϊκή οικογένεια, π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί, καθαριότητα, φροντίδα ηλικιωμένων κ.ά. Οσμιζόμενοι κέρδη, στις ΚΟΙΝΣΕΠ λέγεται ότι «μπαίνουν» και διάφοροι μεγαλοσχήμονες επιχειρηματικών ομίλων και πρώην μεγαλοστελέχη δημοτικών αρχών.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ εμφανίστηκαν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με το ν. 4019/2011 («Νόμος Κατσέλη» για «Κοινωνική Οικονομία»). Ο ΣΥΡΙΖΑ τις εντάσσει στη λεγόμενη «αλληλέγγυα οικονομία», που την χαρακτηρίζει βασικό πυλώνα ανάπτυξης στην «παραγωγική ανασυγκρότηση», την οποία προτείνει με το πρόγραμμά του.

Τυπικά είναι αστικός συνεταιρισμός με κοινωνικό σκοπό και εμπορική ιδιότητα. Μέλη της μπορεί να είναι μεμονωμένοι πολίτες αλλά και νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις). Διακρίνονται στις:
  • ΚΟΙΝΣΕΠ Ενταξης: Για ένταξη στην οικονομική και κοινωνική ζωή ατόμων από ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, δηλαδή όσων εμποδίζεται από σωματικά και ψυχικά αίτια ή λόγω παραβατικής συμπεριφοράς. Ατομα με αναπηρίες, εξαρτημένοι ή απεξαρτημένοι από ουσίες, οροθετικοί, φυλακισμένοι, αποφυλακισμένοι, ανήλικοι παραβάτες.
  • Κοινωνικής Φροντίδας: Για παραγωγή και παροχή προϊόντων και υπηρεσιών κοινωνικού προνοιακού χαρακτήρα σε ομάδες πληθυσμού, όπως ηλικιωμένοι, βρέφη, παιδιά, άτομα με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις.
  • Συλλογικού και Παραγωγικού Σκοπού: Για παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών προς ικανοποίηση αναγκών της «συλλογικότητας» (πολιτισμός, περιβάλλον, οικολογία, εκπαίδευση, παροχές κοινής ωφέλειας, αξιοποίηση τοπικών προϊόντων, διατήρηση παραδοσιακών δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων κ.ά.).
Οι πόροι των ΚΟΙΝΣΕΠ αποτελούνται από το κεφάλαιο της επιχείρησης, δωρεές τρίτων,έσοδα από την «επιχειρηματική δραστηριότητά» τους, επιχορηγήσεις από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ΕΕ, διεθνείς ή εθνικούς οργανισμούς, ΟΤΑ, καθώς και κάθε άλλο έσοδο από την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων τους. Επίσης, έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση από το Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας (συστήνεται με ΚΥΑ βάσει του ν.3912/2011), καθώς επίσης και από το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (προβλέπεται στο λεγόμενο «Αναπτυξιακό» νόμο).

Τα κέρδη των ΚΟΙΝΣΕΠ διατίθενται κατά ποσοστό 5% για σχηματισμό αποθεματικού, κατά ποσοστό ως 35% διανέμονται στους εργαζόμενους της επιχείρησης, το υπόλοιπο διατίθεται για τις δραστηριότητές της και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Υπάρχουν πληροφορίες από ΚΟΙΝΣΕΠ ότι στελέχη τους (οι προαναφερόμενοι μεγαλοσχήμονες) προσδοκούν με κέρδη από εργολαβίες σε δήμους να αγοράσουν αργότερα δικό τους εξοπλισμό (π.χ., μηχανήματα καθαρισμού, οχήματα) και υποδομές.
Μπαράζ αρνητικών εξελίξεων
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ δεν είναι νέο «φρούτο». Χρόνια τώρα προωθούνται συστηματικά στην ΕΕ. Και σε συνθήκες υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, και τώρα που με πρόσχημα την κρίση οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές επιταχύνονται.
Οπου δοκιμάστηκαν μειώθηκε παραπέρα η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους και απολύθηκε προσωπικό τους, εμπορευματοποιήθηκαν έργα και υπηρεσίες προς τους δημότες, μεθοδεύτηκε η απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη να προσφέρει πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στο λαό, που τις έχει ήδη πληρώσει μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας.
Στην Ελλάδα έρχονται και «κουμπώνουν» σε ένα γενικότερο πλαίσιο όπου: Οι δημοτικές αρχές (ακόμα κι αν εμφανίζονται αντιμνημονιακές και αντικαλλικρατικές) έχουν αποδεχτεί χρόνια τώρα την περικοπή των πόρων που παίρνουν οι δήμοι από τον κρατικό προϋπολογισμό (ενδεικτικά, στην τριετία 2009 - 2012 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι που πηγαίνουν στους δήμους περικόπηκαν κατά 60%). Δημοτικές πλειοψηφίες χαρατσώνουν άγρια τις λαϊκές οικογένειες και τα μικρομάγαζα με τέλη, φόρους, πρόστιμα. Προκειμένου να περάσει το σύστημα την κρίση του, δίχως μεγάλες αναταράξεις, πρωτοστατούν στους σχεδιασμούς διαχείρισης ακραίων φαινομένων φτώχειας μέσα από χρηματοδότηση δομών, όπως τα κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία, συμπράξεις με ΜΚΟ, Εκκλησία, φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Στην όποια κριτική τους προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις, δεν θίγουν την ουσία της πολιτικής τους, αντίθετα την εφαρμόζουν, πρωτοστατούν και στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Ετσι ακριβώς, η ίδια η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), προωθώντας την πολυδιαφημισμένη ελληνογερμανική συνεργασία, ίδρυσε «Κεφάλαιο Επενδύσεων» προς ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και του περιλάλητου ανταγωνισμού.
Επιπλέον, πέρυσι, εφαρμόζοντας κυβερνητική εγκύκλιο, οι δήμαρχοι κατάργησαν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Ετσι ενώ υπάρχουν κενά (μύθος το δήθεν πλεονάζον προσωπικό) πλέον τυπικά δεν εμφανίζονται και οι δημοτικές πλειοψηφίες δεν διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα απολύονται κατά χιλιάδες συμβασιούχοι, και οι δημοτικές αρχές για να ψευτοκαλύψουν τα κενά απευθύνονται στις ΚΟΙΝΣΕΠ, στην πράξη νοικιάζουν απ' αυτές φτηνό προσωπικό (κακοπληρωμένο, προσωρινό, ανακυκλούμενο), που φυσικά δεν είναι ενταγμένο στο προσωπικό των δήμων.
Η όλη διαδικασία και οι στοχευμένες μεθοδεύσεις υποβαθμίζουν παραπέρα παρεχόμενες στους δημότες υπηρεσίες και την ποιότητά τους. Ενδεικτικά, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», μετά από παρατάσεις, λήγει 30/9/13. Υπολογίζεται ότι ωφελούμενοι είναι σήμερα περίπου 100.000 ηλικιωμένοι και απασχολεί εδώ και μια δεκαετία 3.500εργαζόμενους. Με νόμο το αλλάζουν σε «Κατ' οίκον φροντίδα συνταξιούχων» και με τα «κριτήρια» (ηλικιακά, εισοδηματικά, οικογενειακά, κατάσταση υγείας) που θέτει το υπουργείο Εργασίας για όσους θα εντάσσονται πλέον στο πρόγραμμα υπολογίζεται ότι οι ωφελούμενοι περιορίζονται σε περίπου 1.600! Στους απολυόμενους εργαζόμενους «χρυσώνουν το χάπι» ωθώντας τους παρασκηνιακά να στήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ μήπως και αναλάβουν κάποιους από τους χιλιάδες ηλικιωμένους που μένουν δίχως φροντίδα. Τους απολύουν και τους βαφτίζουν επιχειρηματίες...
M' αυτά και μ' άλλα, αναγκαίες για το λαό κοινωνικές δράσεις που θα έπρεπε να είναι δημόσιες και δωρεάν με μόνιμο προσωπικό, κατακρεουργούνται με ευθύνη και αιρετών της Τοπικής Διοίκησης με αρνητικότατες συνέπειες στην καθημερινότητα της λαϊκής οικογένειας.
Οι δήμοι λεφτά κι υποδομές, οι ΚΟΙΝΣΕΠ τους είλωτες
Αλλο παράδειγμα, κατατοπιστικό του τι φέρνουν, η απόφαση της δημοτικής αρχής Αμαρουσίου να υπογράψει Προγραμματική Σύμβαση με ΚΟΙΝΣΕΠ για «εξωραϊσμό και προστασία του περιβάλλοντος, την καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων και τον οδοκαθαρισμό», λέγοντας ότι έτσι «θα εξακολουθήσει να ασκεί τη δραστηριότητα (...)αντλώντας το απαιτούμενο προσωπικό για την άσκησή της από την ΚΟΙΝΣΕΠ. Επιπρόσθετα, δεδομένης της φύσης της ΚΟΙΝΣΕΠ, ο Δήμος Αμαρουσίου θα εξοικονομήσει με το όφελος τυχόν ιδιώτη εργοδότη, καθώς τα μέλη της ΚΟΙΝΣΕΠ είναι παράλληλα εργαζόμενοι σε αυτήν».
Η δημοτική αρχή υπολογίζει «το κόστος εφαρμογής των σκοπών της σύμβασης» σε 372.150 ευρώ για το 2013, αναλαμβάνοντας ο δήμος τα 370.000. Επιπρόσθετα αναλαμβάνει να διαθέσει «χώρους και ακίνητα ιδιοκτησίας του Δήμου Αμαρουσίου ή τρίτων (...) εξοπλισμό και τεχνικές υποδομές (...) να διαθέσει τα απαιτούμενα μέσα (...) να προμηθεύσει την ΚΟΙΝΣΕΠ με τα κατάλληλα εργαλεία και τα μέσα».
Η δε ΚΟΙΝΣΕΠ αναλαμβάνει «να διαθέσει το κατάλληλο εργατικό και λοιπό δυναμικό».
Ανάλογη απόφαση πήρε η δημοτική αρχή (μέσω του νομικού προσώπου του δήμου «ΟΚΟΙΠΑΔΑ») προκειμένου να αναθέσει σε ΚΟΙΝΣΕΠ και τις κοινωνικές υπηρεσίες (παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, «Βοήθεια στο Σπίτι», ψυχοκοινωνική υποστήριξη κ.ά.).
Αντιδρώντας, το Σωματείο Εργαζομένων στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι»εξέδωσε ανακοίνωση καταγγέλλοντας ότι οι συμβάσεις που θα υπογράψει ο δήμος με ΚΟΙΝΣΕΠ «είναι κατ' ουσία δουλεμπορικές καθώς θα απασχολούν εργαζόμενους με μισθούς της τάξεως των 350 ευρώ, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, για την παροχή των υπηρεσιών που πραγματοποιούν σήμερα εργαζόμενοι του δήμου με διάφορες σχέσεις εργασίας (μόνιμοι υπάλληλοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι ορισμένου κ.ά.)».
«Να μοιραστούμε τα έσοδα - τροφεία»
Σημειωτέον ότι ήδη από πέρυσι κάποιοι δήμοι, και καθώς δεκάδες παιδικοί σταθμοί συγχωνεύονταν ή καταργούνταν, προωθούσαν (με παρότρυνση της ΚΕΔΕ) ως ...λύση τη σύσταση ΚΟΙΝΣΕΠ, καλούσαν απολυμένους συμβασιούχους να λειτουργήσουν οι ίδιοι τους σταθμούς, λειτουργώντας ως εργολάβοι, μοιραζόμενοι τα «έσοδα» (βλ. τροφεία) της «επιχείρησης».
Σε τέτοιο πλαίσιο, ο δήμαρχος Αθήνας και μέλος του ΔΣ της ΚΕΔΕ, Γ. Καμίνης, ήδη από πέρυσι πρότεινε για τους συμβασιούχους του δήμου που απολύονταν τη δημιουργία «κοινωνικού συνεταιρισμού». Εξάλλου, σε δημόσιες τοποθετήσεις του είχε κάνει από τότε λόγο για την ...ανάγκη να βρεθεί ένα «οικονομικότερο» μοντέλο λειτουργίας των παιδικών σταθμών. Εχοντας φυσικά τις απολύσεις προσωπικού στην ημερήσια διάταξη. Αλλωστε, ο ίδιος μιλώντας, αρχές της βδομάδας, στο ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84» ακούστηκε ικανοποιημένος να δηλώνει ότι: «(...) Εχουν φύγει από τον Ιανουάριο του 2011 που ανέλαβα, σχεδόν 3.000 υπάλληλοι, το οποίο ισοδυναμεί περίπου με το 1/3-1/4 του δυναμικού του. Και όμως, ο δήμος εξακολουθεί να δουλεύει και μάλιστα καλύτερα από το παρελθόν»...
Στη Νέα Σμύρνη, η δημοτική αρχή με επιχειρήματα - καρμπόν των κυβερνήσεων των μονοπωλίων («λεφτά δεν υπάρχουν, τρόικα και μνημόνια δεν μας αφήνουν» κ.λπ.) άνοιξε από νωρίς τη συζήτηση με τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς να ιδρύσουν ΚΟΙΝΣΕΠ, βάζοντας στην πράξη πλάτη στην ιδιωτικοποίηση των σταθμών. Παρά τις όποιες λεκτικές διαψεύσεις από τη δημοτική αρχή, ήδη από τον Ιούλη 2012, η δημοτική αρχή, εκφραζόμενη από τον τότε αντιδήμαρχο Κουτελάκη, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της ίδρυσης ΚΟΙΝΣΕΠ: «(...) Να τους παροτρύνουμε, να μπορεί ο δήμος να συνεργαστεί με αυτήν την εταιρεία κοινωνικής ευθύνης των ανέργων και εκπαιδευμένων νέων, για τις δουλειές που θα έχουν σχέση με το δήμο. Οπως και να στελεχώσει τις Κοινωνικές Υπηρεσίες και το "Βοήθεια στο Σπίτι", από αυτούς τους νέους, μέσα από τη σύσταση εταιρείας κοινωνικής ευθύνης (...)» και «(...) Αντικαθιστούν (...) αυτοί οι άνεργοι (...) το έλλειμμα ενίσχυσης προσωπικού με το οποίο μας φιλοδωρεί η υπάρχουσα πολιτική κατάσταση» (πρακτικά συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Νέας Σμύρνης της 24/7/2012).
Σεπτέμβρη του 2012 η δημοτική αρχή στο Ιλιον Αττικής αποφάσισε σύναψη προγραμματικής σύμβασης με ΚΟΙΝΣΕΠ ουσιαστικά για λειτουργία του 7ου παιδικού σταθμού έως 30/07/2013. Η συνολική δαπάνη για την εκτέλεση της προγραμματικής σύμβασης ανέρχεται στα 159.900 ευρώ και ο δήμος «συμβάλλει» με 137.100 συν άλλες 22.000 μέσω του νομικού του προσώπου ΔΗΚΕΠΑΚΑ. Και εδώ προπαγανδίζεται ότι «ο δήμος επιτυγχάνει κατά πρώτον την εισαγωγή περισσοτέρων παιδιών στους Βρεφικούς και Παιδικούς Σταθμούς (...) και κατά δεύτερον τη μείωση της ανεργίας διά της απασχόλησης ανέργων βρεφονηπιοκόμων και βοηθητικού προσωπικού».
Νοέμβρη 2012 η δημοτική αρχή Μοσχάτου - Ταύρου ενέκρινε σύμβαση (λήγει 31/8/13) με ΚΟΙΝΣΕΠ για «υποστήριξη της παροχής μουσικής εκπαίδευσης στο Δημοτικό Ωδείο του Πνευματικού Κέντρου του δήμου». Το Πνευματικό Κέντρο του δήμου επιχορηγεί ως 30/7/13 το δημοτικό ωδείο με 170.000 ευρώ, ωστόσο στα έσοδα του ωδείου, όπως διαβάζουμε στη σύμβαση, προβλέπονται και «δίδακτρα». Δήμος Μοσχάτου - Ταύρου και Πνευματικό Κέντρο του δήμου παραχωρούν ακίνητα και υποδομές, αναλαμβάνουν να εξασφαλίσουν «κάθε άλλο απαραίτητο εξοπλισμό, καθώς και τη λειτουργικότητα των χώρων». Η ΚΟΙΝΣΕΠ «αναλαμβάνει την υποχρέωση να διαθέσει το κατάλληλο εκπαιδευτικό προσωπικό».
Υλοποιώντας τέτοιους σχεδιασμούς, στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής οι παρατάξεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισαν την ίδρυση ΚΟΙΝΣΕΠ για το «Βοήθεια στο Σπίτι», όπως υπερψήφισαν και τις συμβάσεις («συμβαλλόμενο μέρος» γαρ η Περιφέρεια...) για παραχώρηση δομών άθλησης και πολιτισμού των Δήμων Μοσχάτου - Ταύρου και Καλλιθέας, να τις λειτουργήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ.
Στο Δήμο Αγ. Βαρβάρας η δημοτική αρχή εμφανίστηκε σε Δημοτικό Συμβούλιο τέλη Μάρτη «ανοιχτή» στο ενδεχόμενο εμπλοκής ΚΟΙΝΣΕΠ για να συνεχιστεί το «Βοήθεια στο Σπίτι», αλλά αντίθετη στην προκήρυξη διαγωνισμού για στελέχωση του προγράμματος και παραμονή των τωρινών εργαζομένων.
Στο Χαϊδάρι στήθηκε ΚΟΙΝΣΕΠ και προχώρησε σε προγραμματική σύμβαση με το δήμο για να λειτουργήσει κομμάτι από τους παιδικούς σταθμούς. Υπογράφτηκε σύμβαση και με άλλη ΚΟΙΝΣΕΠ για λειτουργία πολιτιστικών τμημάτων (ζωγραφική κ.λπ.).
Στο Δήμο Αγ. Παρασκευής ανατέθηκε σε ΚΟΙΝΣΕΠ η εκμάθηση μουσικής στους σπουδαστές του δημοτικού ωδείου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς «αξιοποιούνται» ΚΟΙΝΣΕΠ είναι και αυτής με έδρα το Αιγάλεω με 18 εργαζόμενους (11 καθηγητές διαφόρων αθλημάτων, 4 νοσηλευτές, 1 φυσικοθεραπευτής και 1 διοικητικός) που όλοι τους κατά δήλωσή τους «έχουν απασχοληθεί επί σειρά ετών στο Δήμο Αιγάλεω αλλά και σε όμορους δήμους». Εμειναν εκτός εργασίας, ωθήθηκαν να στήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ και τώρα ως εργολάβοι εμφανίζουν «συνεργασίες» με τους Δήμους Αγίας Βαρβάρας, Ζωγράφου, Περιστερίου, Χαϊδαρίου.
Τέλος, στήνεται και μια γενικευμένη επιχείρηση προετοιμασίας τέτοιων φτηνών, περιστασιακών και ανακυκλούμενων εργαζομένων για κάλυψη των πραγματικά τεράστιων κοινωνικών αναγκών. Διόλου τυχαία η «Αναπτυξιακή Σύμπραξη ΕΠΙ-ΔΡΑΣΗ» όπου μεταξύ άλλων μετέχουν ο Δήμος Ηρακλείου Κρήτης, το Επιμελητήριο Ηρακλείου και η Ενωση Ξενοδοχείων Νομού Ηρακλείου και υλοποιεί «μελέτη εντοπισμού "κοιτασμάτων" ίδρυσης και ανάπτυξης βιώσιμων κοινωνικών επιχειρήσεων με τη χρήση δημοτικής περιουσίας». Ανάμεσα στα «αντικείμενα» όπου θα καταρτίσει «ωφελούμενους» διαβάζουμε και την «κατάρτιση στελεχών κατ' οίκον φροντίδας ατόμων που χρήζουν βοήθειας».

Χρειάζεται συνολική εναντίωση στην πολιτική ιδιωτικοποίησης του νερού

Χρειάζεται συνολική εναντίωση στην πολιτική ιδιωτικοποίησης του νερού
Οι θέσεις του ΚΚΕ απέναντι στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης να εκποιήσει τις εταιρείες ύδρευσης
Από την ημερίδα για το νερό στη Θεσσαλονίκη, που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον επιστημονικών φορέων και φορέων του κινήματος
MotionTeam
Στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων, η κυβέρνηση δρομολογεί την εκποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, σαν μέρος των γενικότερων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Η παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση ενός ζωτικής σημασίας κοινωνικού αγαθού, όπως είναι το νερό, θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες όχι μόνο για τους εργαζόμενους στις εταιρείες Υδρευσης, αλλά συνολικά για το λαό. Στον αντίποδα των σχεδίων της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων διαχειριστικών, τάχα εναλλακτικών λύσεων που προβάλλουν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η πρόταση του ΚΚΕ, που παρουσιάστηκε εκτενώς σε ημερίδα της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του Κόμματος, στη Θεσσαλονίκη, στις 6 Ιούνη. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ολόκληρη την εισήγηση που έκανε στην ημερίδα ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
***
Πλήθος δημοσιευμάτων, μελετών, στοιχείων επιβεβαιώνουν με βάση την ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία τις αρνητικές για το λαό συνέπειες της πολιτικής της άρχουσας τάξης και της ΕΕ για τις υπηρεσίες ύδρευσης - αποχέτευσης.
Σήμερα, έχει πλέον επιστημονικά τεκμηριωθεί ότι η πλήρης ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης συνοδεύθηκε με εκτίναξη των τιμών λαϊκής κατανάλωσης, αθέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων των ομίλων για τη συντήρηση και επέκταση των δικτύων, υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και της επεξεργασίας των λυμάτων, διακοπή των σχετικών μετρήσεων, επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων του κλάδου. Αναφερόμαστε σε ένα πλήθος περιπτώσεων απ' τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία μέχρι τη Γαλλία, την Πορτογαλία, την Αργεντινή, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στην Αργεντινή, πρωταγωνιστής της αθέτησης συμβατικών υποχρεώσεων ήταν ο γαλλικός όμιλος «Suez», ο οποίος σε συμμαχία με την «Ελλάκτωρ» του ομίλου Μπόμπολα αποτελεί τον ένα βασικό διεκδικητή της ΕΥΑΘ. Στον αντίποδα βρίσκονται οι ισραηλινές εταιρείες «Arison» και «Mekorot» σε συνεργασία με τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και τον Αποστολόπουλο. Οι ανταγωνιστές του διαγωνισμού αναδεικνύουν αφενός τη συνεργασία εγχώριων και διεθνών μονοπωλιακών ομίλων και αφετέρου τηγεωπολιτική διάσταση του θέματος, του ελέγχου της διαχείρισης του νερού ως πεδίου ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτές οι εξελίξεις, αυτή η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, μας φέρνουν αντιμέτωπους με το πραγματικό πολιτικό ερώτημα: Ποιος δρόμος ανάπτυξης, ποια πολιτική μπορεί να διασφαλίσει την αξιοποίηση του νερού για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών, σχετικά με την ύδρευση, την άρδευση, την αποχέτευση, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων;
Αρκεί η αλλαγή της τρικομματικής κυβέρνησης, όπως υποδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ; Αρκεί η διατήρηση της σημερινής κατάστασης, η διατήρηση του δημόσιου ή του δημοτικού χαρακτήρα στην ιδιοκτησία των επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης, για να αποτρέψει την επιδείνωση και να ανοίξει το δρόμο για την αξιοποίηση του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία; Οποιος απαντά καταφατικά, καλό είναι να ξανασκεφτεί και να διδαχθεί απ' την πορεία που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση.
Η πορεία της ΕΥΑΘ μέχρι σήμερα αποτελεί ένα εμβληματικό παράδειγμα. Εισήχθηκε στο Χρηματιστήριο το 2001 και σήμερα το Δημόσιο κατέχει μόνο το 74% του μετοχικού της κεφαλαίου. Παρά την αύξηση των καταναλωτών κατά 80.000 τη συγκεκριμένη περίοδο, ο αριθμός των εργαζομένων συρρικνώθηκε δραματικά απ' τους 700 στους 250 μόνιμους υπαλλήλους, ενώ αυξήθηκαν οι ενοικιαζόμενοι απασχολήσιμοι με μισθό πείνας 500 ευρώ.
Η συντήρηση του δικτύου 2.200 χιλιομέτρων αγωγών ύδρευσης και 1.800 χιλιομέτρων αγωγών αποχέτευσης θυσιάστηκε στο βωμό της βελτίωσης της κερδοφορίας της επιχείρησης. Η ίδια η εταιρεία υπολογίζει σε 26% τις απώλειες νερού, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ στο 32%. Η ίδια η επιχείρηση καταγράφει 5.232 συμβάντα διαρροών, ενώ γνωστό είναι το ατύχημα του 2004 στους αγωγούς των πηγών της Αραβησσού.
Παράλληλα, η κερδοφορία της επιχείρησης είναι συνεχής και αυξανόμενη, από 15 εκατ. ευρώ κέρδη μετά φόρων το 2008 στα 20,5 εκατ. το 2011. Σήμερα, στη θυγατρική της επιχείρησης, την ΕΥΑΘ ΑΕ υπηρεσιών, λειτουργούν 20 εξωτερικοί πάροχοι - εργολάβοι υπηρεσιών στο σκέλος της λήψης ενδείξεων υδρομετρητών και 7 εξωτερικοί πάροχοι υπηρεσιών στο σκέλος της διανομής τιμολογίων. Ολα αυτά συμβαίνουν ήδη πριν την προβλεπόμενη απ' το Μεσοπρόθεσμο πώληση του 51% των μετοχών της ΕΥΑΘ ΑΕ, εκ του συνόλου του 74,15% των μετοχών που έχουν ήδη μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ.
Το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ
Μήπως το παράδειγμα της ΕΥΑΘ είναι τυχαίο και μεμονωμένο; Ασφαλώς όχι αφού η πολιτική της ΕΕ για το νερό, που αποτυπώνεται σε σχετική οδηγία, προωθεί πλαίσιο εμπορευματοποίησης του νερού και επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του με το νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων.
Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο για το νερό του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ' το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού σε αντιπαράθεση στην ουσία με τη μεγιστοποίηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.
Ετσι, δεν εστιάζει ούτε στα τεχνικά έργα και τις πολιτικές εμπλουτισμού των υπόγειων και επίγειων υδροφορέων ούτε στην αναγκαιότητα προστασίας των δασών που συμβάλλουν καθοριστικά στον εμπλουτισμό των υδροφορέων. Αντιπαραθέτει τεχνητά την προτεραιότητα της χρήσης του νερού για ύδρευση με τις χρήσεις του νερού σε κλάδους της παραγωγής, όπως των τροφίμων και της ενέργειας, δηλαδή κλάδους εξίσου απαραίτητους για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Σ' αυτό το πλαίσιο εισάγει τη λεγόμενη «αειφόρο διαχείριση» των υδατικών πόρων, την ανάκτηση του κόστους για τις υπηρεσίες νερού, την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων και των εξαρτώμενων χερσαίων. Φαινομενικά πρόκειται για μια αδιέξοδη διαχειριστική λογική που οδηγεί στην προστασία των σημερινών διαθέσιμων υδατικών πόρων, οι οποίοι θα φθίνουν, ενώ συνεχώς διευρύνονται οι κοινωνικές ανάγκες και δε διασφαλίζεται η αύξηση της προσφοράς νερού στο μέλλον.
Στην πραγματικότητα, με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις.
Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποκριτική, αφού υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την τεχνική δυνατότητα ανακύκλωσης του χρησιμοποιημένου νερού με διαχωρισμό των χρήσεών του, τα συστήματα ελαχιστοποίησης της κατανάλωσης νερού για οικιακή χρήση, τα συστήματα περισυλλογής βρόχινου νερού, την αλλαγή μεθόδων άρδευσης, την επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανομής, τα δασονομικά και τα φυτοτεχνικά έργα, τις δασώσεις και τις αναδασώσεις. Η συγκεκριμένη οδηγία - πλαίσιο εξειδικεύθηκε με νεότερη του 2004 (17/ΕΚ) σχετικά με τις διαδικασίες ανάθεσης στο κεφάλαιο των υπηρεσιών ύδρευσης - αποχέτευσης.
Πολύπλευρες συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο διαχείρισης του νερού, οι δημοτικές και δημόσιες επιχειρήσεις αντικειμενικά θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας τους. Στην πρόταση του 2011 για σύναψη προγραμματικής σύμβασης με το υπουργείο Εσωτερικών η Ενωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Υδρευσης - Αποχέτευσης (ΕΔΕΥΑ) αναφέρει:
«Η μέχρι σήμερα τιμολογιακή κοστολόγηση των ΔΕΥΑ βασίζεται στην ανάκτηση μόνο του οικονομικού κόστους του νερού. Το κόστος των φυσικών πόρων και το περιβαλλοντικό κόστος δεν ανακτώνται με συνέπεια το νερό να υποτιμολογείται». Η ΕΔΕΥΑ προτείνει στην ουσία αύξηση των τιμολογίων.
Σε ανάλογη κατεύθυνση κινείται και η ΕΥΔΑΠ που εισήχθηκε στο ΧΑΑ το 2000 και σήμερα το Δημόσιο κατέχει το 61% του μετοχικού της κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι συρρικνώθηκαν από 4.262 το 2001 σε 2.300 το 2012, ενώ την τελευταία διετία η μέση μείωση μισθού ξεπερνά το 35%. Οι τιμές λαϊκής κατανάλωσης αυξήθηκαν σημαντικά στις αρχές της δεκαετίας του '90 με αφορμή τη λειψυδρία, πάνω από 200%, και στη συνέχεια σταδιακά την περίοδο 1999 - 2008, ενώ με τα νέα τιμολόγια αυξήθηκαν τα πάγια στις μικρές καταναλώσεις.
Η προετοιμασία νέων αυξήσεων στα τιμολόγια γίνεται και με την ανάδειξη των χρεών του Δημοσίου και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς την ΕΥΔΑΠ, που ξεπερνούν τα 500 εκατ. ευρώ. Δήμοι της Αττικής αγοράζουν νερό απ' την ΕΥΔΑΠ αλλά δεν το πληρώνουν, ενώ εισπράττουν απ' τους δημότες. Οκτώ δήμοι της Αττικής δρομολογούν ήδη με δική τους πρωτοβουλία την παραχώρηση της εκμετάλλευσης των δικτύων τους στην ΕΥΔΑΠ για να φρενάρουν τη μεγέθυνση των χρεών τους.
Ο τριπλασιασμός της αξίας της μετοχής της ΕΥΔΑΠ μέσα στους τελευταίους 12 μήνες συμβαδίζει με τη στάση της απέναντι στη λαϊκή οικογένεια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παραγγελία για κατάσχεση σπιτιού άνεργου μεταλλεργάτη για οφειλή 831 ευρώ!
Η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2000/60 για το νερό αποτελεί επίσης το όχημα για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014 - 2020, η οποία έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα. Συμβαδίζει με τις συμφωνίες του ΠΟΕ για αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων προς τις κοινοτικές χώρες σε αντάλλαγμα της απρόσκοπτης εξαγωγής κοινοτικών βιομηχανικών εμπορευμάτων.
Αντίστοιχα υποκριτική και αντιλαϊκή είναι η κοινοτική αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», που στην πράξη νομιμοποιεί τη ρύπανση και μεταθέτει το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων στα λαϊκά στρώματα.
Κορυφαίο ελληνικό παράδειγμα, η τραγωδία του Ασωπού και της Μεσσαπίας στη Βοιωτία, στην Αττική και στην Κεντρική Εύβοια που οι αρμόδιες κρατικές αρχές κρατούν ανώνυμες τις γνωστές πηγές βιομηχανικής ρύπανσης, η περιβαλλοντική αδειοδότηση έχει καταντήσει κωμωδία και καλλικρατικοί δήμοι διανέμουν ακατάλληλο νερό στους δημότες.
Ορατές είναι οι αρνητικές συνέπειες για το λαό και απ' την προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας». Εκτός απ' τις απανωτές αυξήσεις των τιμών για τη λαϊκή οικογένεια και την κατεδάφιση των σχέσεων πλήρους - σταθερής εργασίας στον κλάδο, πρέπει να συνυπολογίσουμε την επιβράδυνση στην ανάπτυξη μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών.
Οι ιδιώτες επενδυτές προτιμούν τα μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα και τους μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς, που διασφαλίζουν υψηλότερο ποσοστό κέρδους και μικρότερο χρόνο απόσβεσης της επένδυσης και ταυτόχρονα αυτή η κατεύθυνση ενισχύεται πολύμορφα απ' το κράτος. Γι' αυτό καθυστερεί, για παράδειγμα, στη Θεσσαλία η υλοποίηση των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων της Μεσαχώρας και της Συκιάς.
Ορισμένα συμπεράσματα
Ας συνοψίσουμε τώρα ορισμένα συμπεράσματα που αποδεικνύουν οι προαναφερόμενες εξελίξεις.
  • Οι εταιρείες που εμπορεύονται το νερό με γνώμονα την κερδοφορία τους εμφανίσθηκαν πολύ πριν την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου. Είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κατευθύνσεων της ΕΕ. Ο εγκλωβισμός του κινήματος στην αναζήτηση της «λιγότερο επώδυνης διαχείρισης» μεταξύ των διαφόρων εναλλακτικών μοντέλων, δηλαδή της πλήρους ιδιωτικοποίησης, της σύμπραξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, της σύμπραξης δημοτικών φορέων και ΜΚΟ καθώς και των δημόσιων επιχειρήσεων που λειτουργούν με κριτήριο το ποσοστό κέρδους και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, έχει ως κοινό παρονομαστή την αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η καθήλωση του κινήματος στην αναζήτηση της μικρότερης επιδείνωσης, του μικρότερου κακού οδήγησε το λαϊκό κίνημα από ήττα σε ήττα.
  • Μέσα στο σημερινό πλαίσιο οι δημοτικές επιχειρήσεις για να μείνουν κερδοφόρες είναι υποχρεωμένες να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων τους, να μειώνουν τον αριθμό των εργαζομένων, να επιβαρύνουν πολύμορφα τη λαϊκή οικογένεια. Παράλληλα, αποτελούν βολική λύση για να αναλαμβάνουν οι ιδιωτικοί όμιλοι τα πιο κερδοφόρα τμήματα των υπηρεσιών νερού, είτε άμεσα είτε έμμεσα, χρησιμοποιώντας τη μάσκα των ΜΚΟ και της κοινωνικής οικονομίας. Ετσι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν εμπλέκονται με τη διαχείριση τμημάτων των επιχειρήσεων ύδρευσης που δεν είναι αποδοτικά, με κριτήριο το ποσοστό κέρδους τους, όπως η συντήρηση του παλαιού δικτύου ύδρευσης - αποχέτευσης, και εστιάζουν στην πώληση υπηρεσιών και προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, στην κατασκευή νέων έργων υποδομής, σε παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα κ.λπ.
  • Στην περιβόητη στροφή σε ορισμένες χώρες της ΕΕ απ' την πλήρη ιδιωτικοποίηση στις Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) όσο και στη λεγόμενη «επαναδημοτικοποίηση», πρωταγωνιστούν τμήματα του κεφαλαίου του κλάδου του νερού αλλά και άλλων κλάδων που η κερδοφορία τους επηρεάζεται απ' τη διαχείριση του νερού. Οι ισχυροί όμιλοι του νερού στις διεθνείς αγορές, η «Suez» και η «Veolia», εξηγούν με δικές τους δημοσιεύσεις αυτή τη στροφή, τεκμηριώνοντας γιατί θεωρούν πιο κερδοφόρα λύση την πώληση συγκεκριμένων υπηρεσιών ύδρευσης, τεχνολογικών λύσεων και σχετικής υποδομής μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, συγκριτικά με την πλήρη ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων που σε αρκετές περιπτώσεις περιλαμβάνει λειτουργικές δαπάνες που περιορίζουν το ποσοστό κέρδους τους. Πλήθος μελετών του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών αναζητούν επίσης τα βέλτιστα μοντέλα σύμπραξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, με τη συμβολή δημοτικών επιχειρήσεων και ΜΚΟ με γνώμονα τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο αρμόδιος επίτροπος Ολι Ρεν σε σχετική Ερώτηση των Πράσινων, αναφέρει τη γενική στάση ουδετερότητας της ΕΕ στο ζήτημα της δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας των υπηρεσιών ύδατος και προτάσσει την ανάγκη μιας κανονιστικής αρχής και κατάλληλου επιχειρηματικού περιβάλλοντος με επίκεντρο την αγορά, επιμένοντας στη βασική κοινοτική στρατηγική της εμπορευματοποίησης, της επιχειρηματικής δράσης με γνώμονα το κέρδος.
  • Η ουσιαστική ιδιωτικοποίηση μπορεί να υλοποιηθεί εύκολα και απ' την «πίσω πόρτα» των δημοτικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σήμερα που προωθείται η νέα οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης, σύμφωνα με την οποία οι δήμοι θα πρέπει να δέχονται ανεμπόδιστα προσφορές για τις συμβάσεις τους απ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, προς όφελος των ισχυρών πολυεθνικών ομίλων. Το λεγόμενο κίνημα επαναδημοτικοποίησης που εμφανίσθηκε σε ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις δεν αμφισβητεί ουσιαστικά την εμπορευματοποίηση, την επιχειρηματική δράση με γνώμονα το κέρδος. Διατηρεί την ανταποδοτική λειτουργία των δημοτικών επιχειρήσεων, όπου η πρόσβαση στο νερό εξαρτάται απ' την οικονομική δυνατότητα του καταναλωτή. Στο Παρίσι, που παρουσιάζεται ως εμβληματικό παράδειγμα επαναδημοτικοποίησης, είχαμε μια μεσοσταθμική ελάχιστη μείωση των τιμολογίων κατά 8%, μετά από μια θεαματική αύξηση που ξεπέρασε το 200% την εικοσιπενταετία που προηγήθηκε. Ταυτόχρονα, σε τεχνολογικές αναβαθμίσεις συγκεκριμένων υποδομών της πόλης μετέχουν θυγατρικές των ισχυρών ομίλων, όπως «η Veolia Water Solution». Στη Θεσσαλονίκη πρωτοβουλίες που εμφανίσθηκαν με τη σημαία του κοινωνικού ελέγχου, όπως η κίνηση 136 (με σύνθημα 136 ευρώ ανά πολίτη για εξαγορά της ΕΥΑΘ), βρέθηκαν τελικά να υποστηρίζονται από το ίδρυμα Μπιλ Γκέιτς και Αμερικανούς επενδυτές κοινωνικής ευθύνης, όπως συνεταιριστικές τράπεζες (π.χ., Charity Bank, Amalgamated Bank of New York).
  • Γενικότερα το κράτος και ιδιαίτερα η τοπική κρατική διοίκηση (δήμοι, περιφέρειες κ.λπ.) υπηρετούν πολύμορφα τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου τόσο με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις συμπράξεις (ΣΔΙΤ), όσο και με τις δημόσιες επιχειρήσεις που λειτουργούν με γνώμονα το ποσοστό κέρδους. Σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και περιορισμού των κρατικών δαπανών κοινωνικής πολιτικής αυξάνεται ακόμα περισσότερο η επιβάρυνση των λαϊκών οικογενειών και η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων. Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο απ' την πορεία της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στον κλάδο του νερού αλλά και στους υπόλοιπους κλάδους. Αρκεί να δούμε τι συμβαίνει με τα τροφεία των δημοτικών παιδικών σταθμών, με τη σημερινή λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, με τη ΔΕΗ ΑΕ που ακόμα ανήκει κατά 51% στο Δημόσιο και λειτουργεί μέσα στις συνθήκες της «απελευθερωμένης αγοράς».
Τι αγώνας - για ποια διέξοδο
Γι' αυτό και ο αγώνας ενάντια στα σχέδια της τρικομματικής κυβέρνησης περί ιδιωτικοποίησης ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ δεν πρέπει να καθηλωθεί, να περιορισθεί στη διατήρηση της σημερινής μετοχικής τους σύνθεσης και γενικότερα στην αποδοχή της λειτουργίας δημοτικών και δημόσιων επιχειρήσεων με κριτήριο το κέρδος. Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδέχεται την κοινοτική οδηγία εμπορευματοποίησης του νερού, εγκλωβίζει τον αγώνα σ' αυτή την αδιέξοδη κατεύθυνση και συσκοτίζει τον πραγματικό αντίπαλο, αποσυνδέοντας την κυβερνητική πολιτική των μνημονίων για το νερό απ' τα ταξικά συμφέροντα που αυτή υπηρετεί, από την εξουσία των μονοπωλίων και την ΕΕ.
Η γενικότερη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για αναπτυξιακές κοινοπραξίες και συμπράξεις, όπου το Δημόσιο θα διαθέτει ένα μερίδιο σε εγχώριους ιδιωτικούς και ξένους ομίλους ή σε ΜΚΟ, αποκαλύπτει τη στράτευσή του στο στόχο θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, με θύμα το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού.
Εντός των τειχών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμευτικών οδηγιών της ΕΕ, καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ουσιαστική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Δεν μπορούμε να δώσουμε τη μάχη για το αύριο της λαϊκής ευημερίας με τη σημαία του χτες, εγκλωβισμένοι στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στις συνταγές της μεικτής οικονομίας, του δήθεν μικρότερου κακού.
Η αξιοποίηση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και θα αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.
Η υπεροχή του κεντρικού σχεδιασμού
Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της σοσιαλιστικής οικονομίας, όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, στο συγκεκριμένο τομέα. Η συντριπτική του υπεροχή εδράζεται στη δυνατότητα:
α) Να αξιοποιεί πλήρως και να κατανέμει συγκεντρωτικά, πανεθνικά, προγραμματισμένα, τους εκάστοτε διαθέσιμους υλικούς πόρους, τα μέσα παραγωγής, το εργατικό δυναμικό με βάση προκαθορισμένους στόχους και προτεραιότητες,
β) Να αξιοποιεί την επιστημονική μαρξιστική έρευνα για την πρόβλεψη και ιεράρχηση μελλοντικών αναγκών, καθώς και τη γρήγορη ενσωμάτωση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογικών λύσεων για τη βέλτιστη διαχείριση και αύξηση των διαθέσιμων υδατικών πόρων. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα αξιοποιηθεί επίσης ο χωροταξικός σχεδιασμός σχετικά με την επιλογή κατάλληλων χρήσεων γης και συνδυασμένων έργων υποδομής που υπηρετούν ταυτόχρονα πολλαπλές ανάγκες.
γ) Να περιορίζει και να διορθώνει έγκαιρα τα πιθανά υποκειμενικά λάθη του εκάστοτε σχεδίου, τις αδυναμίες και τις αστοχίες των προβλέψεών του. Καταλυτικό ρόλο για την αποφυγή και τη γρήγορη διόρθωση λαθών θα παίξει ο εργατικός έλεγχος και η ενεργητική συνειδητή συμμετοχή των εργαζομένων για τη χάραξη και την υλοποίηση του σχεδίου.
Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, για την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών άρδευσης, ύδρευσης, προστασίας του οικιστικού ιστού και της δημόσιας υγείας, παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σχεδιασμένης ανάπτυξης της βιομηχανίας, ισόρροπης ανάπτυξης περιοχών και κλάδων.
Σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους κρατικούς φορείς θα διασφαλίσει:
  • Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
  • Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κ.λπ.) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (π.χ., αναβάθμιση της κτηνοτροφίας).
  • Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης και ιδιαίτερα ύδρευσης με ελεγμένο, ποιοτικό νερό, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το νερό ως κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα.
  • Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών.
  • Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της.
  • Την προστασία των δασών και την ευεργετική υδρονομική επίδρασή τους, την αύξηση της φυτικής βλάστησης.
  • Τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων.
  • Την αξιοποίηση της κατασκευής υδροηλεκτρικών σταθμών και έργων υποδομής ύδρευσης, άρδευσης, αντιπλημμυρικής προστασίας ως μοχλών ανάπτυξης εγχώριων βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης και των κατασκευών.
  • Τη συμβολή στη σχεδιασμένη ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών της χώρας.
Αμεσες διεκδικήσεις - στόχοι πάλης
Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτή τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.
Για να έχει ο αγώνας συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική πρέπει να προτάξει την απαίτηση να ικανοποιηθεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι να επιλέξει το δήθεν «λιγότερο επώδυνο μοντέλο» εμπορευματοποίησης του νερού.
Σ' αυτή την κατεύθυνση προτάσσουμε ριζοσπαστικούς στόχους πάλης και διεκδικούμε αποφασιστικά και άμεσα:
-- φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους.
-- Πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο.
-- Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
-- Αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων, που θα αφοράτην έρευνα, την προστασία, τη διασφάλιση επάρκειας και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα.
-- Αμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης, απ' τον αρμόδιο κρατικό φορέα (π.χ., μερική εκτροπή Ανω Ρου του Αχελώου).
-- Συγκρότηση ενιαίου φορέα προστασίας των δασών και μετατροπή σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων ιδιωτικών δασικών εκτάσεων, αναδάσωση καμένων περιοχών.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μόνο η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Φτάνει να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.

Οταν ακούς μεγάλα λόγια για «δημοκρατία» και «διαφάνεια» να κουμπώνεσαι

Οταν ακούς μεγάλα λόγια για «δημοκρατία» και «διαφάνεια» να κουμπώνεσαι
Γρηγοριάδης Κώστας
Τα γεγονότα της ΕΡΤ, η δράση της Χρυσής Αυγής, η ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού σε χώρους δουλειάς, η κυβερνητική αποφασιστικότητα ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις και απεργίες αξιοποιούνται για να δυναμώνει ο προβληματισμός «μήπως απειλείται η δημοκρατία;».
Από μια σειρά κόμματα αλλά και αστικούς παράγοντες έχει ανοίξει συζήτηση σχετικά με θεσμικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο αστικό κράτος.
Την ίδια στιγμή διαδηλώσεις στην Τουρκία, τη Βραζιλία, την Αίγυπτο οργανώνονται κάτω από τα συνθήματα της «δημοκρατίας», «διαφάνειας», «πάταξης της διαφθοράς»...
Ιστορική πείρα στην Ελλάδα...
Το σύνθημα της «δημοκρατίας» και της υπεράσπισής της έχει σηκωθεί πολλές φορές στο παρελθόν από τμήμα της αστικής τάξης σε συνθήκες όξυνσης της αντιπαράθεσης με άλλο τμήμα.
Θυμίζουμε: αντιπαράθεση βενιζελικών - βασιλικών τις δεκαετίες 1910-1930, αντιπαράθεση Ενωσης Κέντρου - ΕΡΕ τη δεκαετία του 1960, αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τη δεκαετία 1970 - 1980.
Πόσο άραγε πιο δημοκράτης ήταν ο εμπνευστής του «ιδιώνυμου» Βενιζέλος, και θαυμαστής του Μουσολίνι απ' ό,τι ο Γούναρης και ο Τσαλδάρης;
Πόσο άραγε πιο δημοκράτης ήταν ο αντικομμουνιστής Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός που ματοκύλισε την Αθήνα το Δεκέμβρη του 1944, αυτός που εξέδιδε οδηγίες για τη διάλυση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη στα σχολεία και όλες οι δυνάμεις του λεγόμενου «κέντρου» που πρωταγωνίστησαν στις κυβερνήσεις που καθοδήγησαν τη στρατιωτική δράση ενάντια στο ΔΣΕ;
Πόσο άραγε πιο δημοκρατικό ήταν το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ με τις διάφορες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα πραξικοπήματα στο συνδικαλιστικό κίνημα κλπ;
Το σύνθημα της δημοκρατίας αξιοποιήθηκε με σκοπό να εγκλωβιστούν εργατικά λαϊκά στρώματα σε ένα ψεύτικο δίπολο ανάμεσα σε αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Σε τέτοιες συγχύσεις συνέβαλε βεβαίως και η λανθασμένη στρατηγική που επικρατούσε στο Κομμουνιστικό Κίνημα, η ανάδειξη του στόχου εκδημοκρατισμού του αστικού κράτους μέσα από διάφορες πατριωτικές, αντιμονοπωλιακές αστικές κυβερνήσεις, ως ένα στάδιο πριν το σοσιαλισμό. Είναι χαρακτηριστική η στάση της ΕΔΑ τη δεκαετία του 1960 που έβαλε ανοιχτά πλάτη στην ενίσχυση της Ενωσης Κέντρου, την καθιέρωσή της ως η «δημοκρατική παράταξη», όρος που σήμερα χρησιμοποιείται τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ.
Διεθνής πείρα...
Το σύνθημα της «δημοκρατίας» αξιοποιήθηκε πολλαπλά από τις αντεπαναστατικές απόπειρες στα κράτη που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό στον 20ό αιώνα τις δεκαετίες του 1950 και 1960 μέχρι αυτές καθαυτές τις αντεπαναστάσεις του 1989-1991.
Το σύνθημα της «δημοκρατίας» αξιοποιήθηκε στις λεγόμενες «πορτοκαλί επαναστάσεις» στη Ουκρανία, τη Σερβία, τη Γεωργία κ.α.
Το σύνθημα της «δημοκρατίας» επίσης αξιοποιήθηκε στη λεγόμενη «Αραβική άνοιξη».
Δηλαδή αξιοποιήθηκε τόσο ενάντια στην εργατική τάξη και στην εξουσία της όσο και στην αποσταθεροποίηση αστικών (ακόμα και νόμιμα εκλεγμένων) κυβερνήσεων στο έδαφος των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Θυμίζουμε, σε πολλές αυτών των περιπτώσεων, τη δραστηριοποίηση των λεγόμενων δικτύων της «ανοιχτής κοινωνίας», δηλαδή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων με την άμεση χρηματοδότηση επιχειρηματιών, όπως ο γνωστός Τζορτζ Σόρος.
Για τη «δημοκρατία» επίσης οργανώθηκαν ανοιχτές ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ (1991 και 2003), στη Γιουγκοσλαβία (1999), στο Αφγανιστάν (2001), στη Λιβύη (2011) και σήμερα στη Συρία και ίσως αύριο στο Ιράν.
Θυμίζουμε ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ήταν λίγοι οι «αριστεροί» απολογητές αυτών των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων (πρώτα απ' όλα δυνάμεις του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο οποίο εντάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ) ακριβώς στο όνομα της «υπεράσπισης της δημοκρατίας».
Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε δημοκρατικές και αντι-δημοκρατικές αστικές δυνάμεις;
Οταν η αστική τάξη επιλέγει να αντικαταστήσει την κοινοβουλευτική μορφή άσκησης της εξουσίας (που είναι δικτατορία του κεφαλαίου) από την ανοιχτά δικτατορική θα το κάνει γιατί αυτό θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά της και όχι εξαιτίας των ιδεολογικών αντιλήψεων τμημάτων της. Βεβαίως σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να αξιοποιήσει τους πιο κατάλληλους, όπως π.χ. φασιστικές και εθνικοσοσιαλιστικές δυνάμεις. Ούτε όμως αυτό είναι απαραίτητο. Εχει και η ιστορία της Ελλάδας αλλά και η διεθνής πείρα πολλούς αστούς δημοκράτες που δε δίστασαν να φορέσουν τη «στολή» της δικτατορίας όταν αυτό χρειάστηκε για τη σταθερότητα της αστικής εξουσίας. Εξάλλου η ανοιχτή στρατιωτική ή φασιστική δικτατορία δεν μπορεί να είναι το μόνιμο χαρακτηριστικό ενός αστικού κράτους αργά ή γρήγορα θα επανέλθει η τυπική για την αστική εξουσία κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Τα ιστορικά παραδείγματα που προαναφέραμε και αφορούν τη στάση του συνόλου του αστικού πολιτικού κόσμου απέναντι στο εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ είναι χαρακτηριστικά.
Υπάρχει βεβαίως η ανάγκη η κατασταλτική αντιμετώπιση να συνδυάζεται με μέτρα ενσωμάτωσης. Πολλές φορές ωριμάζει η ανάγκη για εκσυγχρονισμούς στην άσκηση της αστικής εξουσίας (π.χ. κατάργηση του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων κλπ.), κάτω και από την επίδραση του κινήματος με σκοπό την αποτελεσματικότερη χειραγώγηση.
Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις δε στέκονται ενιαία απέναντι σε αυτές τις ανάγκες, κάποιοι πρωτοστατούν κάποιοι μπορεί να έχουν επιφυλάξεις.
Το βασικό που πρέπει να κατανοηθεί είναι το εξής:
Κάθε πολιτική δύναμη που δεν αμφισβητεί τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, πολύ περισσότερο που διακηρύσσει την προσήλωσή της στην υπεράσπιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας (βλ. ανταγωνιστικότητα, υγιής επιχειρηματικότητα κλπ.) δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταξικό περιεχόμενο της σημερινής δημοκρατίας, τη λειτουργία του αστικού κράτους που αποσκοπεί στην περιφρούρηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Σ' αυτό το πλαίσιο κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, όποιο επίθετο και να έχει, είναι υποχρεωμένη να εναλλάσσει το «καρότο» με το «μαστίγιο» απέναντι στην εργατική τάξη, είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή» και την ταξική ειρήνη στους χώρους δουλειάς, και είναι σίγουρο ότι δε θα διστάσει σε τίποτα όταν χρειαστεί να διασώσει την αστική εξουσία, όπως άλλωστε δείχνει η Ιστορία.
Επειδή μπορεί να υπάρξουν ενστάσεις ότι τα ιστορικά παραδείγματα που προαναφέραμε αφορούν δυνάμεις που προέρχονται από τον αστικό πολιτικό κόσμο και όχι δυνάμεις που κατάγονται από το εργατικό κίνημα, θυμίζουμε την περίπτωση του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος την περίοδο 1918-1919. Το «κόμμα της Γερμανικής εργατικής τάξης», που ίδρυσαν οι στενοί συνεργάτες του Μαρξ και του Ενγκελς, το κόμμα του ισχυρότερου εργατικού κινήματος της Ευρώπης, εγκαινίασε τη συμμετοχή του σε αστικές κυβερνήσεις πρωτοστατώντας στη βίαιη καταστολή της εργατικής εξέγερσης φτάνοντας μέχρι τη δολοφονία των ηγετών της, ιδρυτών του ΚΚ Γερμανίας (και πρώην στελεχών του) Ρ. Λούξεμπουργκ και Κ. Λίκμπνεχτ.
Υπάρχει σήμερα ζήτημα δημοκρατίας;
Υπάρχει! Ποια όμως είναι η ουσία του;
Η ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού δεν αποτελεί ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, ορισμένων αστικών δυνάμεων είναι φυσικό επακόλουθο των επιπτώσεων της κρίσης, της εφαρμογής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της διογκούμενης ανεργίας κλπ. Δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο του λεγόμενου «νεοφιλελευθερισμού», ούτε είναι αποτέλεσμα των μνημονίων. Αποτελεί απάντηση στην εργατική - λαϊκή αντίδραση απέναντι στις εξελίξεις, απέναντι στο ενδεχόμενο ριζοσπαστικοποίησης εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.
Αλήθεια έχουν ξεχαστεί πόσες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου έχουν εφαρμοστεί από τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για σχεδόν τρεις δεκαετίες, στελέχη των οποίων σήμερα «συνωστίζονται» στο ΣΥΡΙΖΑ;
Σε αυτή την κατεύθυνση δρα και η «Χρυσή Αυγή» που προτάσσει την ανάγκη μιας πιο αποφασιστικής αντιμετώπισης του εργατικού κινήματος, προβάλλει το ενδεχόμενο αντικατάστασης του κοινοβουλευτισμού - όταν αυτό γίνει απαραίτητο - με μια φασιστική δικτατορία ως λύση που θα εξασφαλίσει την αστική εξουσία.
Η σημαία της «δημοκρατίας» όπως σηκώνεται σήμερα από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις, είναι μια «ξένη σημαία» για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αποτελεί σημαία ενσωμάτωσης στην εναλλαγή της αστικής διακυβέρνησης. Ταυτόχρονα συσκοτίζει το ταξικό περιεχόμενο της σημερινής δημοκρατίας, καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί στο πλαίσιο της εξουσίας των μονοπωλίων να εξασφαλιστεί «δημοκρατία για όλες τις τάξεις» μέσω ενός άλλου συσχετισμού στο αστικό Κοινοβούλιο και τους αστικούς θεσμούς. Αντίληψη που χρονολογείται από το 19ο αιώνα όταν η καθιέρωση του αστικού κοινοβουλευτισμού και του δικαιώματος ψήφου στην εργατική τάξη εμφανίζονταν ως «κοινωνική δημοκρατία».
Στη λογική του «εκδημοκρατισμού» ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει συνταγματικές αλλαγές πολλές από τις οποίες δεν ξεφεύγουν από προβληματισμούς που διατυπώνονται και από άλλα αστικά κόμματα και κινούνται σε αντιδραστική κατεύθυνση (π.χ. ενίσχυση του ρόλου του προέδρου της Δημοκρατίας με άμεση εκλογή του από το λαό).
Το δίπολο δηλαδή «δημοκρατικές δυνάμεις» και «δυνάμεις της δεξιάς», της «αντιδημοκρατικής εκτροπής» διαμορφώνεται ως ένα από τα συστατικά στοιχεία του δίπολου ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζοντας την αντιπαράθεση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα στις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Στη λογική αντιμετώπισης του «κινδύνου της δικτατορίας» και της «αντιδημοκρατικής εκτροπής» θυμίζουμε ότι το Ιταλικό ΚΚ προχώρησε στο λεγόμενο «ιστορικό συμβιβασμό» και την προσπάθεια διαμόρφωσης πολιτικής συμμαχίας με τη Χριστιανοδημοκρατία. Αντίστοιχα ο πολιτικός πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα το «ΚΚΕ εσωτερικού» τη δεκαετία του 1970 προέβαλε τη γραμμή της λεγόμενης «Εθνικής Δημοκρατικής Αντιδικτατορικής Ενότητας» δηλαδή τη συνεργασία με τη ΝΔ.
Υπάρχει λοιπόν ζήτημα δημοκρατίας όχι όμως έτσι όπως εννοείται από το ΣΥΡΙΖΑ και άλλους. Το ερώτημα που τίθεται είναι: «Δημοκρατία για ποια τάξη;», δηλαδή «ποια τάξη θα έχει την εξουσία;»...
Αυτό δηλαδή που πρέπει να αποτελέσει σύνθημα - στόχο της εργατικής τάξης και των συμμάχων είναι: «Αλλαγή της τάξης στην εξουσία»!
Δηλαδή ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που σημαίνει αντικατάσταση όλων των θεσμών της (και του Κοινοβουλίου) από θεσμούς που θα γεννηθούν μέσα στην εργατική λαϊκή πάλη και πυρήνας τους θα είναι η συνέλευση των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς, που θα εκλέγει τους αντιπροσώπους της για τα διάφορα όργανα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Για όσο καιρό αυτός ο στόχος δε θα μπαίνει στην ημερήσια διάταξη ως άμεσος, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι υποχρεωμένοι να μην γίνονται ουρά οποιασδήποτε «δημοκρατικής» αστικής σημαίας αλλά να ακολουθούν με όρους οργανωμένης δράσης μέσα στο κίνημα, το δρόμο της απειθαρχίας στην αστική νομιμότητα, τη σύγκρουση με την καταστολή και τον αυταρχισμό, τη μαχητική αντιμετώπιση της προσπάθειας περιορισμού των απεργιών και των εργατικών κινητοποιήσεων, τη μη υποταγή στην έμμεση ή άμεση ποινικοποίηση της αντικαπιταλιστικής προπαγάνδας και δράσης.
Οι κομμουνιστές οφείλουν να ξεσκεπάζουν τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής εξουσίας και πρώτα απ' όλα των πιο «δημοκρατικών» της θεσμών.

Του
Κύριλλου ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ*
* Ο Κύριλλος Παπασταύρου είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής

TOP READ