2 Ιουν 2014

Εφευρέσεις bloomberg...

 Εφευρέσεις bloomberg...

Δεν  το διαβάσαμε στο 902.gr  αλλά στο left.gr


Πρόκειται για ρεπορτάζ του Bloomberg από την Αθήνα μετά τη συνέντευξη που έδωσε εκεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Λέει λοιπόν το Left  παρουσιάζοντας τα highlights του  αρθρου:
Ο τίτλος του άρθρου είναι χαρακτηριστικός: «Η επανεφεύρεση του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού εν αναμονή».
Και σημειώνεται: «Ο κ. Τσίπρας παρουσιάζεται σήμερα φιλικότερος προς τους επενδυτές, καθώς επιχειρεί να καλλιεργήσει την εικόνα του ηγέτη της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης»

Την προηγούμενη εβδομάδα, στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε μετά τις ευρωεκλογές στο Bloomberg, δήλωσε ότι πρόθεσή του είναι να προσελκύσει κεφάλαια για την αναγέννηση της οικονομίας, δεσμεύθηκε ότι θα διαμορφώσει ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις, ενώ προσφέρθηκε να συνεργαστεί με τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα της Ευρώπης. «Πρόκειται για μια τεράστια μεταβολή από τη ρητορική του Ιουλίου του 2012, όταν εγκαινίασε την ανάδειξή του στη διεθνή σκηνή, λέγοντας ότι οι υποψήφιοι επενδυτές που σχεδίαζαν να επενδύσουν σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα έχαναν τα λεφτά τους» τονίζεται στην ανταπόκριση, σημειώνοντας ότι «έπειτα από δύο χρόνια και με την ελληνική οικονομία να αρχίζει να αναπτύσσεται για πρώτη φορά από το 2008, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να προσελκύσει ευρύτερο ακροατήριο».
....
«Θέλουμε να προσελκύσουμε επενδυτές στην Ελλάδα που θα προκαλέσουν ένα επενδυτικό σοκ για την επανεκκίνηση της οικονομίας» τόνισε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Μπλούμπεργκ την προηγούμενη εβδομάδα, προσθέτοντας ότι «είναι δύο οι προϋποθέσεις για την προσέλκυση επενδυτών, να αισθάνονται ασφαλείς σε σχέση με την ευρωζώνη και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και να βλέπουν σοβαρές δημόσιες επενδύσεις». Οι επενδυτές εμφανίζονται έως τώρα απτόητοι από την ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών ομολόγων μειώθηκαν κατά 22 μονάδες βάσης στο 6,21%, την προηγούμενη εβδομάδα, μετά τις ευρωεκλογές, σύμφωνα με το δημοσίευμα.

...ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι, εάν ο πρωθυπουργός δεν λάβει υπόψη του τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε και εκείνος δεν θα δεσμεύεται από την όποια συμφωνία υπογράψει η Ελλάδα, εάν έρθει στην εξουσία.

Για να πώ την αλήθεια θα περίμενα το Left.gr σαν όργανο του ΣΥΡΙΖΑ που είναι, να "εξηγήσει" με κάποιο τρόπο το φιλοεπενδυτικό προφίλ του  ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζει το Bloomberg και να δικαιολογήσει τις διαβεβαιώσεις προς τους επενδυτές που "θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς..." και "προσβλέπουν σε Δημόσιες επενδύσεις".

Δεν το έκανε όμως...
Αναρτήθηκε από

Μερικά εκλογοαπολογιστικά ζητήματα

 Μερικά εκλογοαπολογιστικά ζητήματα

Ολοκληρώνοντας τον εκλογικό απολογισμό της τριπλής κάλπης του περασμένου μήνα κι εν όψει του κύκλου μαζώξεων και συζητήσεων στις κοβ με μέλη και φίλους του κόμματος για την αποτίμηση του αποτελέσματος, η κε του μπλοκ κωδικοποιεί ορισμένα ζητήματα και κάποιες βασικές σκέψεις που ενδέχεται να βρεθούν στο επίκεντρο του προβληματισμού και να απασχολήσουν τους συμμετέχοντες

Η κοινωνική ανάλυση της ψήφου
Μετά την κυριακή των ευρωεκλογών, η VPRC του συριζαίου βερναρδάκη κυκλοφόρησε κάποιους πίνακες με τα ποσοστά των κομμάτων ανά κοινωνικές ομάδες κι ηλικίες, που ελέγχονται μεν για την ακρίβεια της μεθοδολογίας τους, αλλά αποτυπώνουν κάποιες γενικές τάσεις. Το κουκουέ καταγράφει μεγαλύτερα ποσοστά από το γενικό μέσο όρο του στους αγρότες, τους άνεργους, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και την εργατική τάξη (δηλ τα κατώτερα εργατικά στρώματα, όπως την ορίζει η έρευνα). Αντίστοιχες τάσεις προκύπτουν από την ανάλυση των ποσοστών του σύριζα, ο οποίος παρουσιάζεται ωστόσο με πολύ υψηλά ποσοστά στις νεότερες ηλικίες και ειδικά στους φοιτητές (με 44%!) –αν και η φοιτητική του παράταξη εξακολουθεί να παραμένει αμελητέα δύναμη, χωρίς σημαντική επιρροή. Κι ενώ παλιότερα το δίκτυο (δαρας) προσπαθούσε να πλασαριστεί ως κάτι αυτόνομο και αχρωμάτιστο, για να τσιμπήσει κάτι παραπάνω, σήμερα η αρεν διαφημίζει με πηχυαίους τίτλους τη στήριξή της απ’ το σύριζα, μήπως μπορέσει να αποκτήσει δανεικό εκλογικό αέρα –χωρίς αποτέλεσμα πάντως.

Αυτό το τελευταίο, σε συνδυασμό και με τα πολύ υψηλά ποσοστά της χρυσής αυγής στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες –όχι όμως και στους φοιτητές- φαίνεται να καταρρίπτει ένα στερεότυπο για την απριόρι προοδευτική εκλογική συμπεριφορά της νεολαίας –αντίθετα υποτίθεται με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, που πρέπει να τους κλείσουμε στο σπίτι, για να μη βγάλουν πάλι νδ-πασόκ. Πόσο προοδευτική μπορεί να ‘ναι όμως μια ψήφος που στρέφεται κατά το ήμισυ στο σύριζα και την χρυσή αυγή, στα πρότυπα των τελευταίων χρόνων της δημοκρατίας της βαϊμάρης, με τα υψηλά ποσοστά του spd και του χιτλερικού nsdap;

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ως επιτακτική ανάγκη: την εντατική δράση και τη βελτίωση της παρέμβασής μας στα σχολεία, στο μαθητικό κίνημα και τους εκπαιδευτικούς και πιο στοχευμένη πολιτική δουλειά στους σπουδαστές που ψηφίζουν την πανσπουδαστική σε αει και τει.
Παράλληλα, οι δείκτες σχετικά με τη σημερινή τρίτη ηλικία, δηλ την πάλαι ποτέ γενιά του πολυτεχνείου, του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού και της αλλαγής του 81’, δείχνουν τη σοβαρή, διαβρωτική επίδραση που ασκεί ο ρεφορμισμός στις λαϊκές συνειδήσεις και το διαχρονικό κίνδυνο που ελλοχεύει πίσω από ένα ρηχό και ψευδεπίγραφο προοδευτισμό.

Το κόμμα προφανώς διαθέτει δικά του εργαλεία ανάλυσης. Ένας σημαντικός ποιοτικός δείκτης είναι τα ποσοστά που κατέγραψε σε διάφορες λαϊκές συνοικίες της β’ αθήνας και β’ πειραιά το κκε –αλλά και ο παφίλης, ως επικεφαλής της λασυ την πρώτη κυριακή- ξεπερνώντας σε αρκετές περιπτώσεις την χρυησή αυγή. Απαιτείται ωστόσο πιο συντονισμένη δράση (εκτός από τους χώρους δουλειάς) στο επίπεδο της γειτονιάς και των λαϊκών επιτροπών, στην οργάνωση των ανέργων αλλά και σε περιοχές, όπου δε συνδυάζονται τα παραπάνω –πχ η πρώτη θέση των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κέντρο του λαυρίου, δε συνδυάζεται με αντίστοιχα υψηλά ποσοστά για το κόμμα στην ευρύτερη περιοχή της λαυρεωτικής.
                                                   
Οι 150 χιλιάδες ψήφοι διαφορά μεταξύ πρώτης και δεύτερης κυριακής
Η διαφορά του αποτελέσματος των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών –πχ στο δήμο της αθήνας και την περιφέρεια αττικής- εξηγείται από το διαφορετικό κριτήριο της ψήφου του κόσμου (μολονότι εμείς τις θεωρούμε ενιαίες) και τη μεγάλη σημασία που έχουν σε τοπικό επίπεδο, κι ιδιαίτερα σε μικρές κοινωνίες, τα πρόσωπα, οι γνωριμίες και οι συγγένειες. Η διαφορά μεταξύ των περιφερειακών και των ευρωεκλογών εξηγείται και αυτή εν μέρει από τα εκβιαστικά διλήμματα και άλλες παραμέτρους των εκλογών, αλλά δε δικαιολογείται σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αν το κόμμα είχε συγκεντρώσει τις πεντακόσιες ψήφους τις πρώτης κυριακής, θα έπιανε ένα πολύ καλύτερο ποσοστό και θα ήταν τέταρτο κατά σειρά πανελλαδικά, λίγο πίσω από την χρυσή αυγή. Συμπερασματικά, η λεγόμενη χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών μπορεί να ευνοεί κάποια μικρότερα ψηφοδέλτια –που μάζεψαν αθροιστικά κοντά στο 17%- αλλά δεν αφορά τόσο το κουκουέ. Σχεδόν καμία ψήφος στους κομμουνιστές δεν είναι χαλαρή ή φιλική, χωρίς ένα βαθμό ζύμωσης και συνειδητοποίησης.

Η χρυσή αυγή δεν μπαίνει στο περιθώριο των εξελίξεων μετά τις συλλήψεις ηγετικών της στελεχών, αλλά παραμένει χρυσή εφεδρεία υπό τον έλεγχο και την προστασία του συστήματος. Ο σύριζα παρά τη ραγδαία και συνεχή μετατόπισή του σε ολοένα και πιο (αντιδρ)αστικές θέσεις, δυσκολεύεται να εισχωρήσει και να καταλάβει τον περιβόητο «μεσαίο χώρο» των φιλήσυχων πολιτών και των νοικοκυραίων, που επηρεάζεται από την κινδυνολογία, και εξακολουθεί να λεηλατεί εκλογικά κυρίως τους επίδοξους συμμάχους του (ανελ και δημαρ) κι ό,τι κινείται προς τα αριστερά του, ξεκινώντας ήδη από την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών να καλλιεργεί κλίμα εν όψεις των επικείμενων εθνικών εκλογών, με βασικό στόχο την πλήρη απορρόφηση (μεταξύ άλλων και) της δικής μας βάσης και την κυβερνητική αυτοδυναμία (σε μια πιθανή διπλή αναμέτρηση, όπως το μαϊούνη του 12).

Η πρώτη ανακοίνωση της κετουκε για το αποτέλεσμα κάνει λόγο για ανάληψη περισσότερων πρωτοβουλιών ώστε να αποκαλυφτεί ο χαρακτήρας της χρυσής αυγής και της σύνδεσής της με τα μονοπώλια και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πιστεύω πως αυτή η προσπάθεια του κόμματος για πιο εύστοχη κι εξειδικευμένη προπαγάνδα επιβάλλεται να συμπεριλάβει μια (πιο) συστηματική, οργανωμένη παρέμβαση στο διαδίκτυο, όπου διεξάγεται αντικειμενικά πλέον ένα σημαντικό κομμάτι συζητήσεων και ζύμωσης της νεολαία (και όχι μόνο) καθώς και της παρέμβασης των αντιπάλων μας. Χρειάζεται, ιδιαίτερα στις προεκλογικές περιόδους, μια συνολική παρέμβαση με κωδικοποιημένα επιχειρήματα, σύντομες επεξεργασμένες αναλύσεις, ειδήσεις, συνθήματα και βιντεάκια, κατάλληλα προς χρήση τόσο σε καθημερινές συζητήσεις, όσο και από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους στα τηλεοπτικά πάνελ. Τα πρώτα θετικά βήματα που έχουν γίνει ήδη προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αυξηθούν και να επιταχυνθούν.

Είναι σαφές ωστόσο πως η ψήφος κι η συνείδηση των οπαδών της χρυσής αυγής πχ δεν επηρεάζεται άμεσα από τέτοιες αποκαλύψεις για τον πραγματικό χαρακτήρα των νεοναζί, γιατί δεν είναι καρπός παρανόησης ή ελλιπούς πληροφόρησης. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για αρκετούς ψηφοφόρους του σύριζα που δε φαίνεται να ιδρώνει το αυτί τους με τις πασοκιές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δε βρίσκονται εκεί, γιατί δεν έχουν καταλάβει την πασοκοποίησή του, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.

Χρειάζονται συνεπώς έμπρακτες, δυναμικές πρωτοβουλίες, που να μην περιορίζονται στο επίπεδο της αποκάλυψης (τώρα) αλλά να πείθουν τον κόσμο στην πράξη, στη βάση της δικής του πείρας και να τον απεγκλωβίσουν από τις αυταπάτες του, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις που διαμορφώνουν συνειδήσεις και μπορούν να σπάσουν τους αρνητικούς συσχετισμούς. Με ένα μαζικό άνοιγμα, που να αγκαλιάσει όλα τα λαϊκά στρώματα ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Αλλά με ειδική μέριμνα για τους πρώην συντρόφους, που έφυγαν κάποτε από τις γραμμές του κόμματος και της κνε, χωρίς να περάσουν στο απέναντι στρατόπεδο. Να δυναμώσουν οι επαφές κι οι δεσμοί με εκείνο το κομμάτι που αποτελούσε παραδοσιακά τη μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων για το κόμμα και –όπως έλεγαν κάποιοι μεταξύ σοβαρού κι αστείου, πριν μερικά χρόνια- τη μεγαλύτερη δύναμη στον χώρο της αριστεράς (εντός ή εκτός εισαγωγικών).

Οι κόκκινοι δήμοι
Κλειδί για αυτή την έμπρακτη πείρα, μπορούν να γίνουν οι τέσσερις κόκκινοι δήμοι, που θα βρεθούν σίγουρα στο στόχαστρο της αστικής τάξης και των μηχανισμών της –η δεύτερη θητεία του μπενετάτου στη νίκαια προσφέρει πολύτιμα διδάγματα προς επίρρωση των παραπάνω και για τη διαχείριση του επικοινωνιακού σκέλους από τη δική μας πλευρά.

Το ίδιο διδακτική μπορεί να αποδειχτεί η πείρα από τους δήμους όπου διάφορες δυνάμεις (εγ)καλούσαν το κκε (που δε συμμετείχε) σε ένα ενιαίο, δημοκρατικό μέτωπο ενάντια στους (υποψήφιους τότε) επιχειρηματίες δημάρχους στο δεύτερο γύρο. Τα σπουδαία βέβαια αρχίζουν την επομένη τω εκλογών κι εκεί θα δούμε ποιος κόπτεται πραγματικά για ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο και το ταξικό κίνημα ενάντια στους βιομήχανους και τα συμφέροντα (πχ στο λιμάνι του πειραιά και το παράρτημα της χαλυβουργίας στο βόλο).

Υστερόγραφα
1. ναι αλλά το κκε δε μας είπε με ποιον θα είναι στο β’ γύρο του μπαράζ: με τον μπέο του ολυπιακού βόλου ή με τον πανόπουλο της σκόντα ξάνθης;
Στο μπάσκετ πάντως, τα αφεντικά της χαλυβουργικής (λίγο πιο πέρα από την χαλυβουργία του μάνεση) έχασαν χτες τον τίτλο της «εθνικής αστικής τάξης» τώρα που επέβαλαν εμπάργκο στην επίσημη αγαπημένη με τους διεθνείς του ολυμπιακού και ανταγωνίζονται επάξια το μικρό γιαννακόπουλο για τον τίτλο της «λούμπεν αστικής τάξης», όπως έλεγαν κι οι παλιές ανακοινώσεις της 17ν.

2. Χωρίς δικό μου σχολιασμό, μπορείτε να δείτε σε αυτόν το σύνδεσμο, την ανακοίνωση της αραν για το εκλογικό αποτέλεσμα και να εστιάσετε στα τελευταία σημεία για την αριστερά και το σύριζα

Η διαφορά ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο

 Η διαφορά ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο

                      



Η εργατική τάξη γεννήθηκε μαζί με τον καπιταλισμό. Το 16ο και το 17ο αιώνα, στην πρωταρχική συσσώρευση, η ανάπτυξη της συνδέθηκε με δυο σημαντικούς όρους. Έπρεπε να υπάρχει αρκετός συσσωρευμένος πλούτος για να στηθούν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις –το κεφάλαιο. Επίσης έπρεπε να υπάρχει διαθέσιμο αρκετό εργατικό δυναμικό, άνθρωποι χωρίς ιδιοκτησία ή άλλο εισόδημα, αναγκασμένοι να πουλάνε την εργατική τους δύναμη.

Η εργατική τάξη διαμορφώθηκε και άρχισε να αναπτύσσεται στα τέλη του 18ου και στις αρχές 19ου αιώνα λόγω της εκβιομηχάνισης. Υπήρξε συνεχής εισροή από την χρεοκοπημένη τάξη των αγροτών και από χειρώνακτες εργάτες. Μαζί με την ανάπτυξη του καπιταλισμού αυξήθηκε επίσης ο εφεδρικός βιομηχανικός στρατός ανέργων.


Στις αρχές του 20ου αιώνα, μεγάλα καπιταλιστικά μονοπώλια άρχισαν να κυριαρχούν σε διάφορους κλάδους σε κάθε χώρα. Σήμερα, μετά από έναν αιώνα, τα μονοπώλια αυτά δεν κυριαρχούν σε αυτούς τους κλάδους σε εθνικό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές κρατικών επιχειρήσεων τις προηγούμενες δεκαετίες δημιούργησαν τεράστια συγκέντρωση. Μερικές πολυεθνικές επιχειρήσεις ελέγχουν κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας . Ποτέ ξανά στην ιστορία δεν δούλευαν τόσοι πολλοί άνθρωποι για ένα προϊόν είτε είναι αυτοκίνητο, αεροπλάνο ή παράγωγο πετρελαίου. Κάθε μια από τις είκοσι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις απασχολεί 250.000-500.000 ανθρώπους. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν έλεγχαν την παραγωγή τόσοι λίγοι παράγοντες. Υπάρχουν τρεις στον κλάδο πετρελαίου, έξι στην αυτοκινητοβιομηχανία, δύο στη βιομηχανία καλαμποκιού, τέσσερις στην αγορά σόγιας, έξι στη βιομηχανία αγροχημικών και δυο στην πολιτική αεροπορία.

Η διαφορά ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο έχει όντως «φτάσει σε κρίση» όπως υπαινίσσεται ο Αντώνιο Νέγκρι εννοώντας ότι έχει εξαφανιστεί; Όχι στο κατώφλι του 21ου αιώνα η διαφορά ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο έχει λάβει παγκόσμιες διαστάσεις.

Αυτό καθιστά ον κόσμο έτοιμο για έναν άλλο τρόπο παραγωγής, την κοινωνικοποίηση.
«Όταν η μεγάλη επιχείρηση γίνεται γιγάντια και οργανώνει σχεδιασμένα, με βάση τον ακριβή υπολογισμό ενός πλούτου στοιχείων, την προμήθεια της αρχικής πρώτης ύλης σε διαστάσεις ⅔ ή ¾ της συνολικής ποσότητας που είναι απαραίτητη για δεκάδες εκατομμύρια πληθυσμό, όταν οργανώνεται συστηματικά η μεταφορά αυτής της πρώτης ύλης στα πιο κατάλληλα για την παραγωγή σημεία, που κάποτε απέχουν το ένα από το άλλο εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, όταν από ένα κέντρο διευθύνονται όλα τα στάδια της διαδοχικής κατεργασίας της πρώτης ύλης ως την παραγωγή μιας ολόκληρης σειράς ποικίλων έτοιμων προϊόντων , όταν η διανομή αυτών των προϊόντων γίνεται με βάση ένα σχέδιο σε δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια καταναλωτές( πώληση πετρελαίου και στην Αμερική και τη Γερμανία από το αμερικάνικο «Τραστ πετρελαίου»)- τότε γίνεται ολοφάνερο ό,τι έχουμε μπροστά μας μια κοινωνικοποίηση της παραγωγής και καθόλου μια απλή «σύμπλεξη»- ότι οι σχέσεις της ατομικής οικονομίας και της ατομικής ιδιοκτησίας αποτελούν ένα περίβλημα, που δεν ανταποκρίνεται πια στο περιεχόμενο, περίβλημα που μπορεί να παραμένει σε κατάσταση αποσύνθεσης ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα (στη χειρότερη περίπτωση αν η θεραπεία του οπορτουνιστικού αποστήματος τραβήξει σε βάθος) που αναπόφευκτα όμως θα παραμεριστεί». Αυτά έγραψε ο Λένιν όταν ανέλυσε τον ιμπεριαλισμό.

Αυτό το περίβλημα σήμερα που είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, κάποιες χιλιάδες οικογένειες που κατέχουν τις χίλιες μεγαλύτερες πολυεθνικές ως οικονομική περιουσία και ελέγχουν σχεδόν όλη την παγκόσμια παραγωγή. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχουν άμεσα ή έμμεσα την εργασία σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων που πουλάνε την εργατική τους δύναμη και οι οικογένειες τους εξαρτώνται από αυτό. Ελέγχουν επίσης την τεχνολογία, την επικοινωνία, τις μεταφορές και την οργάνωση ως ατομική τους ιδιοκτησία. Ο έλεγχος όλων αυτών δεν γίνεται για την κοινωνική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο αλλά για την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Αυτό σημαίνει ότι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (επιχειρήσεις, χωράφια, μέσα επικοινωνίας και μεταφοράς) αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο της ανθρωπότητας.



ΕΧΟΥ ΠΕΘΑΝΕΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ;

Ποια δύναμη στην κοινωνία θα μπορέσει να σπάσει αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό στην παραγωγή και την ίδια τη ζωή; Ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία που εισήγαγε ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς στη νεαρή Ένωση Εργατών ήταν η άποψη ότι η κοινωνική επανάσταση θα μπορούσε να μόνο έργο της ίδιας της εργατικής τάξης. Σύμφωνα με το κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς οι νεκροθάφτες του εκμεταλλευτικού συστήματος είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Είναι ζωντανοί σήμερα οι νεκροθάφτες;

Πίνακας 1 : ποσοστό απασχόλησης στην αγροτική οικονομία,
 τη βιομηχανία και τις υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο.
Έτος
Αγροτική οικονομία
Βιομηχανία
Υπηρεσίες
1950
67
15
18
1970
56
19
25
1980
53
20
27
1990
49
20
31
2000
46
20
34
2006
38,7
21,3
40

Πηγή: Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), Παγκόσμια έκθεση απασχόλησης, 2007.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Απασχόληση στην Ευρώπη, 2004.

Η έκθεση της ILO για τις παγκόσμιες τάσεις στην απασχόληση δείχνει ότι για πρώτη φορά στη ανθρώπινη ιστορία οι υπηρεσίες ξεπέρασαν την αγροτική οικονομία: «το 2006 το μερίδιο του τομέα των υπηρεσιών στην απασχόληση παγκοσμίως ξεπέρασε για πρώτη φορά την αγροτική οικονομία ανεβαίνοντας από το 39,5% στο 40%. Το μερίδιο της αγροτικής οικονομίας μειώθηκε από το 39,7% στο 38,7%. Ο τομέας της βιομηχανίας έφτασε στο 21,3% της συνολικής απασχόλησης.
Τα δεδομένα στον Πίνακα 1 υπογραμμίζουν τρία γεγονότα. Πρώτον, το τελευταίο μισό του αιώνα η απασχόληση στην αγροτική οικονομία μειώθηκε από 67% σε 38,7%. Η τάξη των αγροτών καταστράφηκε. Στη Ευρώπη η διαδικασία αυτή συνεχίζεται εδώ και τρεις αιώνες. Σήμερα η διαδικασία αυτή είναι σε εξέλιξη σε όλο τον κόσμο. Δεύτερον, υπάρχει αύξηση της απασχόλησης στις «υπηρεσίες». Θα επιστρέψουμε σε αυτό αργότερα. Τρίτον, βλέπουμε στασιμότητα ακόμα και μικρή άνοδο της απασχόλησης στη βιομηχανία σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μείωσης της απασχόλησης στη βιομηχανία στις αναπτυγμένες χώρες και της αύξησής της σε άλλες περιοχές.
Είναι καλύτερα να διαχωρίζουμε τον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα. Ο πρωτογενής τομέας, η αγροτική οικονομία σημαίνει την εξαγωγή από τη φύση. Ο δευτερογενής τομέας, η βιομηχανία σημαίνει την αλλαγή της φύσης. Και ο τριτογενής τομέας τα υπόλοιπα. Σήμερα πολλοί κλάδοι που ανήκουν στο δευτερογενή τομέα χαρακτηρίζονται ως «υπηρεσίες». Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια διαστρεβλωμένη εικόνα.
Επιπλέον, αυτά τα στοιχεία δεν λαμβάνουν υπόψη τις σχέσεις ιδιοκτησίας. Οι ιδιοκτήτες μεγάλων κτημάτων καθώς και οι ανεξάρτητοι αγρότες και οι εργάτες γης κατατάσσονται στην αγροτική οικονομία. Με τον ίδιο τρόπο οι επιχειρηματίες, τα στελέχη, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μισθωτοί εργάτες κατατάσσονται όλοι μαζί στον κλάδο της βιομηχανίας. Τα στοιχεία αυτά αποκρύπτουν την ταξική κοινωνία που στην ουσία είναι η σημερινή μας κοινωνία.
Ο καπιταλισμός γνωρίζει χοντρικά τρεις τάξεις που η καθεμιά τους υποδιαιρείται σε διάφορα στρώματα. Η ιδιοκτήτρια τάξη, που είναι ο ιδιοκτήτης των επιχειρήσεων, των μεγάλων κτημάτων, των μηχανών και της τεχνολογίας (πατέντες) είναι ο ιδιοκτήτης των (μεγάλων) μέσων παραγωγής. Ιδιοποιείται τα αγαθά που παράγονται. Η μεσαία τάξη είναι η τάξη των μικρών ιδιοκτητών και των ανεξάρτητων παραγωγών. Η εργατική τάξη είναι η τάξη χωρίς μέσα παραγωγής. Πουλάει την εργατική της δύναμη και την ικανότητά της για εργασία.
Η εργατική τάξη είναι η ζωντανή καρδιά του συστήματος. Ο πλούτος της κοινωνίας δημιουργείται από την παραγωγική εργασία. Το κεφάλαιο μπορεί να μεγαλώσει μόνο με την υπεραξία που δημιουργείται στην παραγωγή. Η εργατική τάξη μπορεί να υπάρξει χωρίς καπιταλιστές-αφεντικά αλλά τα αφεντικά δεν μπορούν χωρίς εργάτες. Σε αυτό ακριβώς έγκειται ο ρόλος τους ως παράγοντας για την ιστορική αλλαγή. Οι παραγωγικοί εργάτες είναι στην καρδιά της παραγωγής και βιώνουν καθημερινά την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Είναι επίσης σε καλύτερη θέση ώστε να κατανοήσουν τη φύση του συστήματος. Πέρα από ένα βασικό πυρήνα που δραστηριοποιείται στην παραγωγή η εργατική τάξη αποτελείται από στρώματα μισθωτών που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο τις αντιθέσεις αυτού του συστήματος λόγω της συνεχούς κρίσης, της αυξανόμενης εργασιακής πίεσης, της αυξανόμενης ευελιξίας και της συνεχούς αβεβαιότητας.
Οι άνεργοι είναι επίσης μέρος της εργατικής τάξης. Έχει σημασία για τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος και του εργατικού κόμματος να δώσουμε έμφαση σε αυτό το σημείο. Ωστόσο, οι άνεργοι αποτελούν ένα ξεχωριστό στρώμα καθώς δεν μπορούν εξορισμού να σταματήσουν ή να χτυπήσουν την οικονομική φύση του καπιταλισμού επειδή λόγω της κατάστασης τους είναι διασκορπισμένοι και ανοργάνωτοι. Επιπλέον, τους λείπει η πειθαρχημένη και οργανωμένη λειτουργία της εργασίας ενώ όσο πιο πολύ μένουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας τόσο περισσότερο ισχύουν αυτά τα στοιχεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι το άνεργο κομμάτι της εργατικής τάξης θα πρέπει να μείνει εκτός μάχης αλλά το αντίθετο

Οι νεκροθάφτες είναι κάθε άλλο παρά πεθαμένοι, είναι ολοζώντανοι. Σύμφωνα με τον ευρύ ορισμό η ευρωπαϊκή εργατική τάξη αριθμούσε 137,5 εκατομμύρια εργαζόμενους το 2002 από τους οποίους 2 εκατομμύρια ήταν εργάτες στην αγροτική οικονομία. Πριν από 15 χρόνια υπήρχαν σε παγκόσμια κλίμακα 884 εκατομμύρια άνθρωποι που δούλευαν με αμειβόμενοι απασχόληση από τους οποίους 85 εκατομμύρια ήταν εργάτες στην αγροτική οικονομία.

Peter Mertens


ΚΕΡΚΥΡΑ-το ΚΚΕ καταγγελει το νεο ξεπουλημα

Και οι κερκυραίοι ξεσηκώνονται για το ξεπούλημα από ΤΑΙΠΕΔ


Με απόφαση της μνημονιακής συγκυβέρνησης μεταβιβάστηκαν στο περίφημο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (ΤΑΙΠΕΔ), περίπου 300 ακίνητα του Δημοσίου, τα οποία προορίζονται για δήθεν «αξιοποίηση», αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ξεκάθαρο ξεπούλημα.
Ανάμεσα στα ακίνητα που έχουν μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ είναι δημόσια έκταση στη Νότια Κέρκυρα, συγκεκριμένα ακίνητο έκτασης 92 περίπου στρεμμάτων στη θέση Μπούκα (Αγ. Ελευθέριος) Λευκίμμης, πλησίον του Ποταμιού Λευκίμμης και το οποίο αποτελείται από δύο επιμέρους τμήματα εκατέρωθεν των εκβολών του ποταμιού και εκτείνεται σε παραλιακό μέτωπο συνολικού μήκους ενός περίπου χιλιομέτρου. Σύμφωνα με τα τοπογραφικά διαγράμματα της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου στην επιφάνεια των 92 στρεμμάτων εκτός από την εδαφική έκταση περιλαμβάνονται τμήμα της δημοτικής οδού που καταλήγει στη Μπούκα καθώς και τμήμα της υδάτινης επιφάνειας του ποταμιού. 
•Η περιοχή της Μπούκας (Αγ. Ελευθέριος), όπου βρίσκεται και το Δημοτικό Αναψυκτήριο, αποτελεί μια από τις ωραιότερες παραλιακές τοποθεσίες της Λευκίμμης και χώρο αναψυχής και πολιτισμού για τους κατοίκους της Λευκίμμης αλλά και για χιλιάδες επισκέπτες. Το ενδεχόμενο ξεπούλημα θα στερήσει τη Λευκίμμη από το παραλιακό της μέτωπο και θα αποκόψει την πρόσβαση στη θάλασσα στους κατοίκους αλλά και στους επισκέπτες της περιοχής και η περιοχή της Μπούκας από ελεύθερος δημόσιος χώρος που καλύπτει κοινωνικές ανάγκες αναψυχής, άθλησης και πολιτισμού των κατοίκων της Λευκίμμης θα μετατραπεί σε ένα περιφραγμένο παραλιακό οικόπεδο, το οποίο οι Λευκιμμιώτες θα βλέπουν από μακριά.
•Τμήμα του ακινήτου χρησιμοποιείται από τους μικροεπαγγελματίες αλιείς της Λευκίμμης ως μικρό καρνάγιο για την κάλυψη των αναγκών τους και τμήμα του ποταμιού που βρίσκεται μέσα στην προς πώληση περιοχή χρησιμοποιείται ως καταφύγιο αλιευτικών σκαφών. Άραγε θα απαγορευθεί και η είσοδος και έξοδος στο Ποτάμι Λευκίμμης;
•Το προαναφερόμενο ακίνητο στη Μπούκα Λευκίμμης, αποτελεί σημείο απαράμιλλης ομορφιάς και ανεκτίμητης περιβαλλοντικής αξίας αφού ανήκει στον προστατευόμενο βιότοπο CORINE των Αλυκών Λευκίμμης.
Έτσι, μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και απόλυτης προστασίας, ετοιμάζεται να γίνει βορά στα νύχια του μνημονιακού ΤΑΙΠΕΔ και των μεγάλων επενδυτικών συμφερόντων, παρά την σαφή εναντίωση της τοπικής κοινωνίας και αυτοδιοίκησης και στην ουσία πρόκειται για επαίσχυντο περιβαλλοντικό έγκλημα.
•Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ, το ακίνητο στη Μπούκα Λευκίμμης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων και παραθεριστικών κατοικιών. Αναρωτιόμαστε πως αυτή η πολιτική του ξεπουλήματος θα συνδεθεί με την τουριστική ανάπτυξη της Νότιας Κέρκυρας; Ποια θα είναι τα οφέλη για την τοπική κοινωνία; Ποιο είναι το αντάλλαγμα που προσδοκά να εισπράξει το Ελληνικό Δημόσιο;
«Οι ψευδεπίγραφες επενδύσεις, δηλαδή ξενοδοχειακά μεγαθήρια και βίλες πολυτελείας, που προωθούν τον τουρισμό για λίγους, την αποικιοκρατικού τύπου παραχώρηση δημόσιας περιουσίας, την πολεοδόμηση χωρίς όρους, την ιδιωτικοποίηση αιγιαλών και μαρίνων, και την οικολογική και περιβαλλοντική καταστροφή θα μας βρουν απέναντι και δηλώνουμε ότι θα πάρουμε πρωτοβουλίες κινητοποίησης και δραστηριοποίησης της κοινωνίας και θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για τη αποτροπή του ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας στη Λευκίμμη», 

Η Νεολαία στο ΔΣΕ

 Η Νεολαία στο ΔΣΕ


«Σ' ευχαριστώ ψηλό βουνό που μες στην αγκαλιά σου / με δέχτηκες φιλόξενα σα στοργικός πατέρας. / Τι να την κάνω τη ζωή κάτω στο σκλάβο κάμπο; / Πικρό στο στόμα το ψωμί και το νερό φαρμάκι, / μαυροντυμένα τα δενδριά και το τραγούδι κλάμα... / Δώσε βουνό στο σώμα μου τη λεβεντιά του ελάτου / κι άκακη σαν τα πρόβατα που βόσκουν στις πλαγιές σου / κάν' την ψυχή μου να μπορεί να κυβερνάει το μίσος / που η αδικιά το θέριεψε και δώσε στην καρδιά μου / του καταρράκτη την ορμή, της πυρκαγιάς τη φλόγα, / του ντουφεκιού μου τη βροντή κάν' την αστροπελέκι / για να λουφάξει ο τύραννος και να ξυπνήσει ο σκλάβος. / Λεύτερα σεις αγρίμια μου τα δόντια σας τροχίστε / και σεις πυκνά χαμόδεντρα σάξετε τα κλαδιά σας / να μην πατήσει ο τύραννος το λεύτερό σας χώμα. / Κι όταν θε να 'ρθει η Ανοιξη και λιώσουνε τα χιόνια / και θα φυσήξει δροσερό της λευτεριάς τ' αγέρι / αϊτέ μου δώσμου τα φτερά κι ελάφι μου τα πόδια και ρεματιά μου την ορμή για να χυθώ στον κάμπο / να δώσω βόλι στο φονιά και λευτεριά στο σκλάβο».

Η Προσευχή του Αντάρτη

Το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτώβρη του 1947, λίγες μέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ίδρυση του ΔΣΕ, ιδρύθηκε η Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ) με σκοπό να συμπεριλάβει στις τάξεις της τους νέους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού και τη νεολαία που ζούσε στις περιοχές που ο τελευταίος είχε υπό τον έλεγχό του. Η ίδρυση της ΔΝΕ ήταν μια επείγουσα αναγκαιότητα δεδομένου ότι στο βουνό είχαν βγει πολλοί νέοι-μέλη της ΕΠΟΝ και η πολιτικοστρατιωτική δουλιά στους νέους ανθρώπους ήταν ειδικού χαρακτήρα δουλιά που απαιτούσε την ύπαρξη μιας ξεχωριστής νεολαιίστικης οργάνωσης. Για δημιουργία οργανώσεων της ΕΠΟΝ στο ΔΣΕ και στις ελεύθερες περιοχές, σ' εκείνες τις συνθήκες, δεν μπορούσε να γίνεται λόγος. Η ΕΠΟΝ στην υπόλοιπη Ελλάδα, αν και δρούσε σε καθεστώς ημιπαρανομίας, ήταν ακόμη τυπικά νόμιμη και μια εμφάνισή της στις τάξεις των ανταρτών θα προκαλούσε αναπόφευκτα, από την κυβέρνηση των Αθηνών και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της, ένα άμεσο, εκτεταμένο πογκρόμ εναντίον των μελών, των οπαδών και των φίλων της, κάτι που στη δεδομένη στιγμή η ηγεσία του αντάρτικου κινήματος δεν είχε κανένα λόγο να επιθυμεί.


Πριν την ίδρυση της Δημοκρατικής Νεολαίας, μέσα στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού γινόταν συστηματική δουλιά στους νέους αντάρτες και σε ορισμένες περιπτώσεις είχε συγκροτηθεί ξεχωριστή οργάνωση Νεολαίας, που όμως είχε τοπικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, στα τέλη του 1946 ή μέσα στο Γενάρη του 1947 το Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού Κιλκίς αποφάσισε την ίδρυση ξεχωριστής οργάνωσης των νέων μαχητών με την επωνυμία «Οργάνωση Δημοκρατικής Ενοπλης Νεολαίας (ΟΔΕΝ)». Η ΟΔΕΝ από το Γενάρη του 1947 εξέδιδε ένα μικρό πολυγραφημένο εφημεριδάκι που είχε τον τίτλο «Η Φωνή της ΟΔΕΝ». Από το πολιτικό πλαίσιο και από το κείμενο, στο οποίο παρουσιάζονται οι «σκοποί και καθήκοντα της ΟΔΕΝ», η εν λόγω οργάνωση πατούσε στις αρχές της ΕΠΟΝ - άλλωστε, για ΕΠΟΝίτες και οπαδούς της ΕΠΟΝ επρόκειτο -, όπως αυτές μεταφράζονται στις συνθήκες και στο πλαίσιο δράσης του αγώνα του ΔΣΕ. Η ΟΔΕΝ απέβλεπε στο «δυνάμωμα της πίστης των νέων στα ιδανικά της Δημοκρατίας», «στην ανάπτυξη της μόρφωσης και της ψυχαγωγίας», «στην οργάνωση της ζωής» των νέων σε συνθήκες πολέμου, «στην ανάπτυξη της μαχητικής (τους) πρωτοπορίας». Συγκροτούνταν σε ομάδες μέσα στα τμήματα του ΔΣΕ. Δίπλα στο αρχηγείο και στα υπαρχηγεία δημιουργούσε μία «υποδειγματική ομάδα». Οι υπεύθυνοι των ομάδων συγκροτούσαν ένα καθοδηγητικό όργανο που ήταν το «Γραφείο του Συγκροτήματος» και οι υπεύθυνοι των υπαρχηγείων μαζί με τον αντιπρόσωπο της ΟΔΕΝ στο αρχηγείο συγκροτούσαν το κεντρικό «όργανο του αρχηγείου». Από τα στοιχεία που έχουμε υπόψη μας δε γνωρίζουμε αν δημιουργήθηκαν και σε άλλα αρχηγεία του ΔΣΕ - πέραν του Κιλκίς - οργανώσεις νεολαίας σαν την ΟΔΕΝ. Είναι πολύ πιθανό να συνέβη. Για να φτάσουμε όμως στην ίδρυση της Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας, που αγκάλιαζε όλο το Δημοκρατικό Στρατό και τις ελεύθερες περιοχές, δε χωράει αμφιβολία πως είχαμε τέτοια ξεχωριστή ανάπτυξη της δράσης της Νεολαίας στα αντάρτικα τμήματα, που μπορεί μεν να μην έφτανε σε κατά τόπους ξεχωριστή οργανωτική συγκρότηση αλλά υποχρέωνε την ηγεσία του ΔΣΕ - και φυσικά το ΚΚΕ - να ανταποκριθεί στην ανάγκη συγκρότησης μιας ξεχωριστής κεντρικής νεολαιίστικης οργάνωσης.

Με την ίδρυσή της η Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας εξέδωσε δύο ντοκουμέντα. Το πρώτο είναι το ιδρυτικό της κείμενο που περιγράφει τους σκοπούς της. Το δεύτερο είναι η διακήρυξή της, με την οποία καλεί τους νέους και τις νέες της Ελλάδας να ενταχθούν στο ΔΣΕ, να στηρίξουν και να ενισχύσουν τον αγώνα του. Επειδή πρόκειται για δύο ιστορικά ντοκουμέντα, παντελώς άγνωστα τόσο στους ιστορικούς όσο και στο ευρύ αναγνωστικό κοινό θα τα παραθέσουμε ολόκληρα.
Το ιδρυτικό κείμενο έχει ως εξής:

«ΙΔΡΥΤΙΚΟ της ΔΝΕ

Το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτώβρη ιδρύθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα οργάνωση της Νεολαίας με τον τίτλο: "Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας".

1ον) Σκοποί της Δημοκρατικής Νεολαίας είναι: α) Η μαχητική συμμετοχή της ελληνικής νεολαίας στον αγώνα του λαού και του Δημοκρατικού Στρατού για το διώξιμο των ξένων ιμπεριαλιστών και την εξασφάλιση της Ανεξαρτησίας και της Ακεραιότητας της χώρας, για τον θρίαμβο της Δημοκρατίας. β) Ο αγώνας για τη συμφιλίωση της νεολαίας και του λαού για την εξασφάλιση της ομαλής δημοκρατικής ζωής στην Ελλάδα. γ) Η εξύψωση του μορφωτικού και εκπολιτιστικού επιπέδου των νέων, η συμμετοχή της σε κάθε είδους κοινωφελή δράση και η ολόπλευρη βοήθεια στη λαϊκή εξουσία στα μέρη που απελευθερώνονται από τον Δ.Σ.

ΕΠΟΝίτες στο ΔΣΕ

2ον) Η Δημοκρατική Νεολαία για την επιτυχία των σκοπών της: α) Θα βοηθήσει με όλα τα μέσα για την επιτυχία της Γενικής επιστράτευσης του Δ.Σ. και την ολοκληρωτική ένταξη των νέων στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. β) Καλεί τους πιο διαλεχτούς μαχητές της Δημοκρατίας, τους νέους και τις νέες να ενταχθούν στους ιδιαίτερους πολεμικούς σχηματισμούς της Νεολαίας του Δημοκρατικού Στρατού, που θα πρέπει να γίνουν τα καλύτερα τμήματά του. γ) Οργανώνει τα μέλη της οργάνωσης που βρίσκονται στο Δ.Σ. στις αντίστοιχες κατά στρατιωτική μονάδα πολιτικές οργανώσεις της Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας. Οι πολιτικές οργανώσεις της Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας που βρίσκονται στο στρατό σκοπό τους έχουν την υποδειγματική εκτέλεση των καθηκόντων του Δ.Σ., την πολιτική διαφώτιση και διαπαιδαγώγηση των νέων και την οργάνωση του εκπολιτιστικού έργου στο Δημοκρατικό Στρατό. δ) Θα καταβάλλει δραστήρια προσπάθεια για τη μεγαλύτερη ανάπτυξη και σφυρηλάτηση των πιο στενών δεσμών ανάμεσα στο λαό και το Δημοκρατικό Στρατό και θα φροντίσει για την ολόπλευρη ενίσχυση του Δ.Σ. από τον ελληνικό λαό και τους νέους».

Το κείμενο της Διακήρυξης της ΔΝΕ αναφέρει:

«Νέοι και νέες, όλοι στο Δημοκρατικό Στρατό
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της "Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας"
Με την ευκαιρία της πρώτης επετείου της ίδρυσης του Γεν. Αρχηγείου του Δημ. Στρατού Ελλάδας η "Δημοκρατική Νεολαία" απευθύνει προς το Δημοκρατικό Στρατό και τους ηρωικούς του μαχητές τον πιο θερμό μαχητικό χαιρετισμό. Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα προς τους νεαρούς μαχητές της Δημοκρατίας, προς τα παιδιά της ηρωικής ΕΠΟΝ για να τους εκφράσουμε τη βαθιά αγάπη και εκτίμηση για τον ηρωικό τους αγώνα. Η ελληνική νεολαία είναι σήμερα περήφανη γιατί ο Δημ. Στρατός κράτησε ψηλά τη σημαία της Δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της Πατρίδας μας. Ο Δημ. Στρατός έσωσε την τιμή της Ελλάδας και αποτελεί σήμερα τη σίγουρη εγγύηση για το διώξιμο των ξένων ιμπεριαλιστών και την εξασφάλιση της Δημοκρατίας.


Νέοι και νέες της Ελλάδας,
Τα ανώτερα και ευγενικότερα ιδανικά, την υψηλή ιδέα της Δημοκρατίας, το πιο πολύτιμο αγαθό μας, την εθνική ανεξαρτησία, το μέλλον και την ευτυχία της καινούριας γενιάς, τα τσαλαπάτησε και τα 'ριξε στο βούρκο η σημερινή προδοτική κυβέρνηση Σοφούλη, όπως κι οι προηγούμενες. Η ζωή, η αξιοπρέπεια και η τιμή των γονιών μας, των αδελφών μας στα μέρη που εκτείνεται η μοναρχοφασιστική κυριαρχία έχει αφεθεί στη διάθεση των ΜΑΥ και του χωροφύλακα ληστή, του προδότη χαφιέ και του χίτη δολοφόνου. Η φτώχεια και δυστυχία, το κλείσιμο των σχολείων, τα ναρκωτικά, η διαφθορά, ο χίτικος δολοφονικός εκφυλισμός, τα χιτλερικά τάγματα εργασίας του αρχηγού της ΕΟΝ Παύλου είναι τα δώρα του μοναρχοφασισμού και της αγγλοαμερικανικής κατοχής προς τους νέους της χώρας μας.
Ο αγώνας όμως του ελληνικού λαού, ο πόλεμος που διεξάγει ο Δημ. Στρατός έχει φουντώσει σε ολόκληρη τη χώρα. Ο πιο σκληρός πόλεμος διεξάγεται για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία στα βουνά της Ελλάδας. Ο Δημ. Στρατός είναι σε θέση σήμερα να δώσει τα πιο αποφασιστικά χτυπήματα που θα οδηγήσουν στο διώξιμο των ξένων ιμπεριαλιστών και στην εξασφάλιση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Στον αγώνα αυτό τα νιάτα της χώρας πρέπει να πάρουν την πρώτη θέση. Το συμφέρον του έθνους, η ανάγκη να σωθεί και να ζήσει ο λαός μας, να ευτυχίσει και να δημιουργήσει το μέλλον της η νέα γενιά, μας δημιουργούν βαθιά συναίσθηση της ευθύνης και το ιερό καθήκον να πάρουμε μέρος με τη δύναμή μας στον ένοπλο αγώνα που διεξάγει σήμερα ο λαός μας».
Πίνακας με στατιστικά στοιχεία από την άμιλλα της ΕΠΟΝ για το μήνα Ιούνη του 1949

Νέοι και νέες των πόλεων και των χωριών,

Φοιτητές - εργάτες - αγρότες,

Μη γίνεστε γενίτσαροι του μισθοφορικού στρατού του προδότη Σοφούλη. Μην πολεμάτε τ' αδέρφια σας παίρνοντας το όπλο και το ψωμί που δίνουν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές στο μοναρχοφασιστικό στρατό. Μην αντιμετωπίζετε παθητικά την κυβερνητική επιστράτευση, με την προληπτική φυλάκιση στα στρατόπεδα των υποψηφίων για επιστράτευση. Σκεφθείτε για λογαριασμό τίνος και για ποια ιδανικά πολεμάει ο μοναρχοφασιστικός στρατός. Τα ιδανικά της Δημοκρατίας και της εθνικής τιμής και ανεξαρτησίας, που προσπαθεί να βυθίσει στο βούρκο η σημερινή κυβέρνηση του Σοφούλη, σηκώστε τα ψηλά, υπερασπίστε, πολεμήστε με πάθος γι' αυτά μέσα από τις γραμμές του Δ.Σ. Η θέση σήμερα κάθε νέου, κάθε Δημοκράτη, κάθε ΕΠΟΝίτη είναι μέσα στο Δημοκρατικό Στρατό.

Νέοι και νέες,
Καταταχθείτε όλοι στο Δ.Σ.

Πάρτε μέρος στους λόχους, στα τάγματα και τις ταξιαρχίες της νεολαίας που άρχισε να δημιουργεί ο Δημοκρατικός Στρατός.

Βοηθήστε να γίνουν οι σχηματισμοί της Νεολαίας υποδειγματικοί στη μαχητικότητα, την πολεμική τέχνη και τη σιδερένια πειθαρχία που αρμόζει στους φλογερούς μαχητές της Δημοκρατίας.
Ενας πολεμικός συναγερμός θα πρέπει να συναρπάσει ολόκληρη τη νεολαία μας, όλο το λαό μας.


Για το διώξιμο των ξένων ιμπεριαλιστών
Για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία
Για τη Νίκη του Δημοκρατικού Λαού
Για το μέλλον και την ευτυχία της νέας μας γενιάς

Ολοι στ' άρματα

Δημοκρατική Νεολαία της Ελλάδας».

Η δράση της ΔΝΕ

Κατά τα πρότυπα της ΕΠΟΝ, που στην Κατοχή είχε συντάξει και κυκλοφορήσει δώδεκα αρχές - τον περίφημο «Δωδεκάλογο της Νεολαίας της Ελλάδας» - που σηματοδοτούσαν τη φυσιογνωμία του ΕΠΟΝίτη αγωνιστή, το χαρακτήρα της δράσης και τα ιδανικά του, η ΔΝΕ είχε το δικό της αντίστοιχο κείμενο αρχών (το ίδιο συνέβαινε και με την ΟΔΕΝ5), το «Δεκάλογο του Μαχητή της Δ.Ν.». Τον παραθέτουμε ολόκληρο:

«1. Είμαι στρατιώτης του Δ.Σ.Ε. και πολεμώ για τη δημοκρατία, την τιμή και την ανεξαρτησία της πατρίδας μου.
2. Εξασκούμαι καθημερινά στη στρατιωτική τέχνη και φιλοδοξώ να γίνω υπόδειγμα γενναίου, ικανού και έμπειρου μαχητή.
3. Είμαι πάντα πρόθυμος ν' αναλάβω και να εκτελέσω με επιδεξιότητα και σβελτάδα τις πιο επικίνδυνες αποστολές.
4. Κρατώ τη στρατιωτική πειθαρχία και εκτελώ πρόθυμα κάθε διαταγή, απ' την πιο μικρή διάταξη του κανονισμού μέχρι την πιο επικίνδυνη μαχητική αποστολή.
5. Είμαι ζωηρός, αισιόδοξος, κεφάτος, ξέρω να δουλεύω και να πολεμώ τραγουδώντας. Σκορπώ τη ζωή στην ομάδα και στο περιβάλλον μου.
Τρικ-κάλεσμα της ΔΝΕ - Οχι στην επιστράτευση της κυβέρνησης Σοφούλη

6. Είμαι καθαρός και γερός στην ψυχή και στο σώμα.
7. Είμαι υπόδειγμα στις προσωπικές σχέσεις με τους συναγωνιστές μου. Είμαι δεμένος με τη νεολαία και το λαό με το δεσμό της Λαϊκής Αλληλεγγύης.
8. Είμαι ακούραστος διαφωτιστής του λαού και της νεολαίας, απ' το πιο μεγάλο ζήτημα του αγώνα ως τις τελευταίες οδηγίες για την παραγωγή.
9. Μ' άγρυπνο μάτι προφυλάσσω το Δ.Σ., κρατώ τα μυστικά του, καταπολεμώ τη φλυαρία.
10. Το όπλο μου και τη ζωή μου τα 'χω αφιερώσει στην υπόθεση του Λαού, στη Δ.Ν., στο Δ.Σ.Ε., στην πατρίδα μου.

Με την ίδρυση της ΔΝΕ σ' όλο το μήκος και το πλάτος του ΔΣΕ συγκροτήθηκαν ξεχωριστοί σχηματισμοί της Νεολαίας και ταυτόχρονα άρχισε η εντατική προσπάθεια για τη δημιουργία πολιτικών οργανώσεων της ΔΝΕ μέσα στο Δημοκρατικό Στρατό. Η εφημερίδα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, «Εξόρμηση», μας δίνει μια συνοπτική αλλά αρκετά σαφή εικόνα εκείνου του πρώτου οργανωτικού ξεκινήματος της ένοπλης νέας γενιάς. «Οι δεκάδες χιλιάδες μαχητές του Δ.Σ. - γράφε7 - είναι στην πλειοψηφία τους νεαροί αγωνιστές που η άγρια τρομοκρατία κι ο πόθος για μια καινούρια, ελεύθερη και δημοκρατική ζωή τους έσπρωξε στο βουνό. Με την ίδρυση της Δ.Ν. γίνεται μια ολοκληρωτική στροφή και προσαρμογή του δημοκρατικού κινήματος της Νέας Γενιάς στον ένοπλο αγώνα, στο πλευρό του Δ.Σ. Τρεις μήνες ζωής της Δ.Ν. έφεραν σοβαρά αποτελέσματα. Οργανώνονται οι νέοι του Δημ. Στρατού στις οργανώσεις της νεολαίας, οι νεολαιίστικες οργανώσεις της υπαίθρου αρχίζουν μια δραστήρια προσπάθεια για την ενίσχυση του Δ.Σ. σε τρόφιμα και σε ρουχισμό. Ιδρύονται οι πρώτοι σχηματισμοί της Δ.Ν. Οι πρώτοι λόχοι που ιδρύθηκαν σ' όλα τα αρχηγεία δίνουν σοβαρές μάχες που δείχνουν ότι ο ενθουσιασμός, η μαχητικότητα και η πολεμική άμιλλα είναι πολύτιμα στοιχεία στην πολεμική επίδοση του στρατού μας».

Πέρα από την πολεμική δράση όλων των ειδών, η ΔΝΕ ανέπτυξε πλούσιο μορφωτικό και πολιτιστικό έργο τόσο ανάμεσα στα μέλη της όσο και ανάμεσα στους νέους των ελεύθερων περιοχών. Ταυτόχρονα συμμετείχε και στην παραγωγική διαδικασία (μάζεμα της σοδειάς, κλπ.). Ξεχωριστή ήταν η διαφωτιστική της δουλιά. Σε κεντρικό επίπεδο έβγαινε η εφημερίδα «Νέος Μαχητής», ενώ στα κατά τόπους τμήματα και σχηματισμούς του ΔΣΕ έβγαιναν μια σειρά από έντυπα και εφημερίδες, όπως ο «Νέος Μαχητής», η «Θύελλα» και τα «Νέα της ΔΝΕ» στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, τα «Μαχητικά Νιάτα» στην Κεντρική Μακεδονία, κ.ο.κ. Τέλος, οι προκηρύξεις της και τα προπαγανδιστικά τρικ που ρίχνονταν στις περιοχές που ήλεγχε ο κυβερνητικός στρατός αλλά και μέσα στις γραμμές του τελευταίου είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της, το οποίο γράφτηκε με θάρρος, τόλμη, αυταπάρνηση και ηρωισμό, πηγή των οποίων υπήρξε η αφοσίωση στα ιδανικά του αγώνα για μια καλύτερη, πιο δίκαιη, για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Ασφαλώς, στον περιορισμένο χώρο που διαθέτουμε δεν είναι δυνατό να περιγραφεί σε λεπτομέρειες η δράση της ΔΝΕ, ακόμη κι αυτή η ξεχωριστή συμβολή της στις μεγάλες στιγμές του Δημοκρατικού Στρατού. Η ΔΝΕ ακολούθησε την πορεία του ΔΣΕ. Γεύτηκε τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, αντιμετώπισε τις ίδιες δυσκολίες μ' αυτόν. Κι όταν ήρθε η ώρα της ανασυγκρότησης της ΕΠΟΝ αφομοιώθηκε στις γραμμές της αφού ήταν σάρκα από τη σάρκα της.

Η ανασυγκρότηση της ΕΠΟΝ

Οπως ήδη αναφέραμε στην αρχή, όταν ιδρύθηκε η ΔΝΕ, η ΕΠΟΝ ήταν τυπικά νόμιμη και δεν ήταν σκόπιμο να εμφανίσει οργανώσεις της στις τάξεις του ΔΣΕ. Λίγο αργότερα όμως με τον Α.Ν. 509/1947 μαζί με το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, εκτός νόμου τέθηκαν και οι συνδεδεμένες μαζί τους οργανώσεις, συνεπώς και η ΕΠΟΝ. Το γεγονός αυτό δεν οδήγησε σε άμεση μετονομασία της ΔΝΕ σε ΕΠΟΝ δεδομένου ότι η τελευταία συνέχισε να δρα, στο μέτρο του δυνατού, παράνομα ενώ πολλά μέλη της περνούσαν στο βουνό, εντάσσονταν στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού και συμμετείχαν έτσι στην οργάνωση της ΔΝΕ. Με δυο λόγια, η Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την ΕΠΟΝ, που δρούσε με άλλο όνομα μέσα στο ΔΣΕ και στις ελεύθερες περιοχές. Γι' αυτό και τα μέλη της ΔΝΕ δεν έπαψαν ποτέ να αποκαλούνται ΕΠΟΝίτες.

Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν αλλά προς τα τέλη του 1948- αρχές '49 συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη για μια νέα ανασυγκρότηση στην οργάνωση της Νεολαίας. Μια ανασυγκρότηση που πήγαζε από τα προβλήματα καθοδήγησης στις τάξεις της ΔΝΕ και κυρίως από τους νέους πολιτικούς στόχους που έθετε η ηγεσία του κινήματος. Συγκεκριμένα, στις 30-31 του Γενάρη του 1949 συνήλθε η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία υπερεκτιμώντας - όπως μπορούμε να κρίνουμε με την ύστερη γνώση - τις δυνατότητες του Δημοκρατικού Στρατού και υποτιμώντας τον αντίπαλο, εκτίμησε λαθεμένα ότι το 1949 ήταν χρόνος αποφασιστικής καμπής του πολέμου κι ότι ο ΔΣΕ μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία στις εσωτερικές εξελίξεις. «Η τύχη του μοναρχοφασισμού και της αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα το 1949 - αναφέρεται στην πολιτική απόφαση της Ολομέλειας - εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο απ' τη μαχητική δράση του ΔΣΕ, απ' το ξεσήκωμα του λαού στις πόλεις, απ' την αποφασιστική και με συνέπεια εφαρμογή της πολιτικής μας για συναδέλφωση, συνεννόηση και ειρήνη. Τα βάσανα του λαού μπορούν να τελειώσουν μέσα στο 1949 και η Ελλάδα να δει φως και λευτεριά όταν όλοι οι πατριώτες και πατριώτισσες κάνουν ως το τέλος το καθήκον τους». Στο πλαίσιο αυτού του προσανατολισμού θεωρήθηκε ότι η ανασυγκρότηση της ΕΠΟΝ θα εξυπηρετούσε καλύτερα το σκοπό του ξεσηκωμού του λαού και της νεολαίας. Ετσι, η 5η Ολομέλεια κατέληξε στην ανασυγκρότηση της ΕΠΟΝ χωρίς βεβαίως να κρύβει ότι υπήρξε σοβαρή καθυστέρηση στη δουλιά με τη ΔΝΕ. Στο σχετικό σημείο της πολιτικής απόφασης της Ολομέλειας αναφέρεται: «Σε αντίθεση με τη γυναικεία δουλιά απαράδεκτη καθυστέρηση παρουσιάζουμε με τη ΔΝΕ. Πρέπει κι εδώ στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα, να βελτιώσουμε την κατάσταση ριζικά με την ανασύσταση της ΕΠΟΝ, δίνοντας στη νεολαία και στις οργανώσεις της, σε όλες τις εκδηλώσεις της πολιτικής, κρατικής, στρατιωτικής, εκπολιτιστικής ζωής μας, τη θέση που τόσο αντάξια κρατά με το όπλο στο χέρι».

Οταν ανακοινώθηκαν οι αποφάσεις της 5ης Ολομέλειας, στις τάξεις των νεολαίων μαχητών του ΔΣΕ ξεκίνησε η δουλιά της ανασύστασης της ΕΠΟΝ. Στην καθημερινή Εφημερίδα του Δημοκρατικού Στρατού «Προς τη Νίκη» διαβάζουμε: «Η πρόταση της 5ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ να ανασυσταθεί η οργάνωση της νεολαίας της Ελλάδας, η ηρωική ΕΠΟΝ, ξεσήκωσε κύμα ενθουσιασμού στους νέους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Εδωσε καινούριο θάρρος και πίστη στα νιάτα της σκλάβας Ελλάδας. Ξανάφερε στη μνήμη τους όλους εκείνους τους δοξασμένους αγώνες της πρώτης κατοχής, τους αξέχαστους συναγωνιστές τους που με τη λέξη ΕΠΟΝ στα χείλη σύρθηκαν στις κρεμάλες, όλους εκείνους που με τη δική τους πίστη κράτησαν ψηλά το μέτωπό τους στα Χαϊδάρια των Γερμανών και στα μπουντρούμια της αμερικανοκρατίας. Η ΕΠΟΝ έχει ριζώσει βαθιά στις καρδιές της ελληνικής νεολαίας. Την αγάπησαν και την αγαπούν τα παιδιά και τα κορίτσια της Ελλάδας γιατί αυτή στάθηκε ο φωτεινός οδηγητής τους στα μαύρα χρόνια της πρώτης κατοχής, αυτή τους έμαθε να μισούν το φασισμό, μ' ένα μίσος βαθύ κι απέραντο, να πολεμούν με πείσμα και αυτοθυσία για τη λευτεριά της πατρίδας τους. Γι' αυτό και τώρα θα ξαναπάρουν στα στιβαρά τους μπράτσα τις τιμημένες σημαίες της ΕΠΟΝ, θα γιορτάσουν αυτό το μεγάλο γεγονός με νέες νικηφόρες εξορμήσεις!».

Στις 30 Μαρτίου του 1949 εκδόθηκε η Διακήρυξη του κεντρικού Συμβουλίου της ανασυγκροτημένης ΕΠΟΝ που παρουσιάζει το πολιτικό πλαίσιο αρχών της οργάνωσης στη νέα αυτή φάση της ιστορίας της, εκτενή αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζουμε:

«ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΝ
Νέοι και νέες της Ελλάδας
Επονίτες και επονίτισσες
Πριν λίγο κλείσαν 6 χρόνια από τότε που με την ΕΠΟΝ οδηγητή τα νιάτα της Ελλάδας συνεχίζουν να γράφουν με τους αγώνες και το αίμα τους χρυσές σελίδες στην ένδοξη ιστορία του Λαού μας.
Από τότε σ' όλα τα γεγονότα η νεολαία φάνηκε άξιο παιδί του αδούλωτου λαού μας, πάντα πρώτη στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Κι όταν ύστερα από το Δεκέμβρη και το μεταβαρκιζιανό όργιο, ξεπετάχτηκε το Λιτόχωρο, σαν η πρώτη ένοπλη προειδοποίηση του λαού μας σε κείνους που ξαπολούσαν τον εμφύλιο πόλεμο, η νεολαία τό 'νιωσε σα δικό της το προσκλητήριο αυτό. Κι όσοι νέοι και νέες κυνηγημένοι από τους δήμιους βλέπαν τη ζωή τους να κινδυνεύει, άρπαξαν ξανά το όπλο και βγήκαν στο βουνό.
Από τότε πέρασαν 3 χρόνια. Η ΕΠΟΝ στις πόλεις και οι επονίτες και οι επονίτισσες στο βουνό μέσα στη ΔΝΕ ύψωσαν καινούρια τρόπαια. Χιλιάδες νέοι και νέες στο ΔΣΕ αναδείχτηκαν ήρωες και ηρωίδες, στέκονται σαν παράδειγμα για μίμηση και ηθικό δίδαγμα για τη νεολαία.
Γίναν ιστορία, θρύλος, τραγούδι. Χιλιάδες νέοι και νέες στη σκλαβωμένη Ελλάδα απορρίπτουν περήφανα τις προτάσεις να προσκυνήσουν, κλείνονται στις φυλακές, σέρνονται στα ξερονήσια, βασανίζονται στη Μακρόνησο κι αντιμετωπίζουν με το κεφάλι ψηλά το εκτελεστικό απόσπασμα.
Τώρα νέοι της Ελλάδας, η ΕΠΟΝ σας καλεί για άλλη μια φορά σε Πανελλαδική εξόρμηση κάτω από τη σημαία της για να βοηθήσουμε να γίνει το 1949 χρονιά αποφασιστικής καμπής για τη νίκη.
Επονίτες και επονίτισσες, μαχητές του ΔΣΕ.
Μέσα στους ξεχωριστούς σχηματισμούς της ΕΠΟΝ ή στ' άλλα τμήματα του ΔΣΕ ας γίνουμε το παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Υπόδειγμα πειθαρχίας. Πρώτοι και καλύτεροι στις πιο επικίνδυνες αποστολές. Να κατακτήσουμε την πολεμική τέχνη. Με τη φιλοδοξία ν' αναδειχτούμε, έχοντας για παράδειγμα μια σειρά επονίτες που σήμερα διοικούν μεγάλες μονάδες του ΔΣΕ. Με τις επονίτικες ομάδες των ΠΕ να βοηθήσουμε ν' ανάψει το τρίτο μέτωπο στα μετόπισθεν του εχθρού. Να μπούμε στις πόλεις. Να βοηθήσουμε ν' ανασυγκροτηθεί παντού η ΕΠΟΝ. Να βοηθήσουμε τη νεολαία να βγει στο βουνό.

Νέοι και νέες, επονίτες και επονίτισσες της σκλάβας Ελλάδας.

Ας ξαναδώσουμε καινούρια ορμή στην ΕΠΟΝ. Να γίνουμε οι υπερασπιστές της ζωής της νεολαίας. Με τ' όπλο στο χέρι να τσακίσουμε τον εχθρό. Να σπάσουμε τον κλοιό και να βγάλουμε στο βουνό χιλιάδες νέους και νέες. Να μιλήσουμε στ' αδέλφια μας τους φαντάρους κι εθνοφρουρίτες, σε κάθε παρασυρμένο Ελληνόπουλο. Να τους βοηθήσουμε να βρουν πιο αποφασιστικά το δρόμο του καθήκοντος και της τιμής...

Νέοι και νέες της Ελλάδας.

Τρία χρόνια τώρα ο Λαός μας αγωνίζεται τον υπέρ πάντων αγώνα. Τρία χρόνια τώρα οι Αγγλοαμερικάνοι κατακτητές και οι ντόπιοι κουίσλιγκς πνίγουν την ωραία και ένδοξη χώρα μας στα δάκρυα και στο αίμα. Την ερημώνουν με τη φωτιά και το σίδερο. Προσπαθούν με όλα τα μέσα να γονατίσουν την περήφανη ψυχή του λαού μας.
Ομως όλα τα σχέδιά τους θ' αποτύχουν. Γιατί ο Λαός μας που αγωνίζεται για το δίκιο του, δεν μπορεί να νικηθεί. Μέρα με τη μέρα γινόμαστε πιο δυνατοί. Μέρα με τη μέρα πλησιάζουμε προς τη νίκη. Γιατί κοντά σ' όλα τ' άλλα στο πλευρό μας πανίσχυρη και αήττητη στέκεται η διεθνής αλληλεγγύη της παγκόσμιας δημοκρατικής ανθρωπότητας, που στις μέρες που μας έρχονται, στο παγκόσμιο συνέδριο της ειρήνης, θα δείξει όλη τη δύναμη και τη θέλησή της να ματαιώσει τα σχέδια των εμπρηστών του πολέμου.

Με το πολεμιστήριο σάλπισμα ΟΛΟΙ ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ, ΕΜΠΡΟΣ επονίτες και επονίτισσες. Να ξανακάνουμε την ΕΠΟΝ καμάρι του ΔΣΕ και του λαού μας. Να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης, της αγάπης και του θαυμασμού της Νεολαίας όλου του κόσμου.
Ελεύθερη Ελλάδα 30/3/49
Το ΚΣ της ΕΠΟΝ».

Στιγμές από τη δράση της ΕΠΟΝ στο ΔΣΕ

Η ΕΠΟΝ, όπως άλλωστε ήταν επόμενο, ανέπτυξε ηρωική δράση στις τάξεις του ΔΣΕ. Το όνομά της συνδέθηκε με τις πιο σκληρές, τις πιο ηρωικές, τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της Ιστορίας του αντάρτικου κινήματος 1946 - 1949. Και μόνο αν λάβει υπόψη του κανείς ότι τον Αύγουστο του 1949 ο ΔΣΕ υποχρεώθηκε σε ήττα και συντεταγμένη υποχώρηση στις Λαϊκές Δημοκρατίες με αποτέλεσμα οι μαχητές του να γευτούν την πολύχρονη πολιτική προσφυγιά, είναι αρκετό για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.

Από το Μάη του 1949 η ΕΠΟΝ επανεξέδωσε το περίφημο δημοσιογραφικό της όργανο, τη «Νέα Γενιά» σε μορφή περιοδικού, όπως ακριβώς έβγαινε αμέσως μετά τη Βάρκιζα. Τον ίδιο μήνα, το Μάη του '49 δηλαδή, το ΚΣ της ΕΠΟΝ προκήρυξε δίμηνη άμιλλα ανάμεσα στους ΕΠΟΝίτες όλης της Ελλάδας. Η άμιλλα αφορούσε τη στρατιωτική δράση, τη δουλιά στις πόλεις, τη δράση και την προπαγάνδα στις τάξεις του κυβερνητικού στρατού. Για τον έλεγχο της άμιλλας είχαν δημιουργηθεί επιτροπές άμιλλας στις μονάδες του ΔΣΕ καθώς και «Επιτροπή άμιλλας» στο πλαίσιο του ΚΣ της Οργάνωσης, ενώ τα αποτελέσματά της καταγράφονταν σε δεκαπενθήμερη εφημερίδα της Επιτροπής αυτής του ΚΣ που έφερε τον τίτλο «Η Αμιλλά μας». Επίσης είχε γραφτεί κι ένα τραγούδι για την άμιλλα το οποίο έχει ως εξής:

«Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΜΙΛΛΑΣ
Τα χέρια που κρατούσαν το δρεπάνι/ και το λοστό, τ' αλέτρι το σφυρί/ τώρα γερά κρατάνε το ντουφέκι/ και το βροντούν μ' απόφαση ιερή./ Θερμαίνει την καρδιά μας άγια πίστη/ της λευτεριάς μάς οδηγεί το φως,/ κι είμαστε πάλι δίπλα στο λαό μας/ πιστός οδηγητής του κι αδελφός./ Και πάμε όλοι μαζί χέρι με χέρι,/ μαζί μας πρώτος γίνεται ο στερνός/ και πρώτος είν' απ' όλους μας ο άξιος/ νάναι και στις θυσίες πιο τρανός./ Εμπρός εμείς οι ΕΠΟΝίτες όλοι/ εμπρός της λευτεριάς οι μαχητές/ στην άμιλλά μας πρώτοι εμείς ναρθούμε/ κι όλοι μαζί να βγούμε νικητές./ Ας πάμε όλοι μαζί χέρι με χέρι/ ας γίνει τώρα πρώτος κι ο στερνός/ κι οι πρώτοι ας πάρουν τη σημαία/ στα χέρια τους να γίνει κεραυνός./ Εμπρός με το καινούριο τώρα τ' όπλο/ στης λευτεριάς τη μάχη όλοι εμπρός/ η άμιλλά μας είναι μια για όλους/ να συντριβεί για πάντα ο εχθρός».

1. Αγνωστου νεολαίου Μαχητή του ΔΣΕ. Δημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Η προσευχή του Αντάρτη» στην εφημερίδα της Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας «Νέος Μαχητής» στο φύλλο 1 της 6ης Δεκεμβρίου 1947 (αρχείο ΚΚΕ).
2. «Η Φωνή της ΟΔΕΝ», Γενάρης 1947, αριθ. Φύλλου 1 (Αρχείο ΚΚΕ).
3. Το Ιδρυτικό και η διακήρυξη της ΔΝΕ παρατίθενται όπως τα βρήκαμε στις εξής πηγές: το πρώτο όπως δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Νέος Μαχητής - Οργανο του Συμβουλίου Ανατολ. Μακεδονίας - Θράκης της ΔΝΕ», φύλλο 1, 24/12/1947 (Αρχείο ΚΚΕ). Το δεύτερο, δηλαδή η Διακήρυξη, όπως κυκλοφόρησε σε προκήρυξη εκείνη την εποχή (Ε.Λ.Ι.Α).
4. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά», αρ. φύλλου 11, 23/9/1943.
5. «Η Φωνή της ΟΔΕΝ», Φλεβάρης 1947, αριθ. Φύλλου 2 (Αρχείο ΚΚΕ). Το αντίστοιχο κείμενο της ΟΔΕΝ ακολουθούσε πιστά τα πρότυπα της ΕΠΟΝ, ήταν δωδεκάλογος και ονομαζόταν «Δωδεκάλογος του Οδενίτη».
6. «Νέος Μαχητής - Οργανο της ΔΝΕ», φύλλο 1 της 6ης Δεκεμβρίου 1947 (αρχείο ΚΚΕ).
7. «Εξόρμηση - Οργανο του ΓΑ του ΔΣΕ», φύλλο 15, 1/1/1948.
8. «Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος ΣΤ΄, σελ. 325 - 326.
9. «Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος ΣΤ΄, σελ. 328.
10. «Προς τη Νίκη», αρ. φύλλου 2, 17/2/1949 (αρχείο ΚΚΕ).
11. «Προς τη Νίκη», αρ. φύλλου 45, 1/4/1949 (αρχείο ΚΚΕ).
12. Από τα στοιχεία που έχουμε υπόψη μας εκδόθηκαν τρία τεύχη της «Νέας Γενιάς» (του Μαΐου, του Ιουνίου και του Ιουλίου 1949).
13. «Προς τη Νίκη», αρ. φύλλου 86, 12/5/1949 (αρχείο ΚΚ

Οι "δημοκρατικές αξίες" της ΕΕ: Όταν οι Βρετανοί εκπαίδευαν τη στρατιωτική χούντα της Βραζιλίας

 Οι "δημοκρατικές αξίες" της ΕΕ: Όταν οι Βρετανοί εκπαίδευαν τη στρατιωτική χούντα της Βραζιλίας

Η στρατιωτική χούντα της Βραζιλίας είναι λιγότερο γνωστή από αυτές της Αργεντινής ή της Χιλής, όμως ήταν εξίσου βίαια, ενώ κράτησε 21 ολόκληρα χρόνια (από το 1964 ως το 1985). Και, όπως συνέβη και με τις περισσότερες δικτατορίες, και σε αυτήν την περίπτωση υπήρχε ξένος «δάκτυλος».

Το βρετανικό δίκτυο BBC φέρνει στο φως στοιχεία που αποδεικνύουν τη συνεργασία της Βρετανίας με τη χούντα της Βραζιλίας, από τα οποία μάλιστα προκύπτει ότι οι Βρετανοί εκπαίδευαν τους Βραζιλιάνους στρατηγούς σε εξελιγμένες τεχνικές ανάκρισης.

Η νυν πρόεδρος της χώρας, Ντίλμα Ρούσεφ, ήταν μεταξύ των χιλιάδων πολιτών που συνελήφθησαν και βασανίστηκαν από τη χούντα, και σήμερα έχει συστήσει μία Επιτροπή Αλήθειας, ώστε να διερευνηθεί το τι ακριβώς συνέβη κατά την περίοδο εκείνη.

Καταθέσεις βασανιστών και βασανισμένων επιβεβαίωσαν πως από τις κλασικές μεθόδους όπως το ανάποδο κρέμασμα και τα ηλεκτροσόκ, η στρατιωτική χούντα κάποια στιγμή πέρασε σε ψυχολογικά βασανιστήρια, τα οποία θεωρήθηκαν πιο αποτελεσματικά – και διόλου τυχαία, το σύστημα αυτό αποκαλείτο «Αγγλικό Σύστημα».

Ο πλέον διαβόητος βασανιστής Πάολο Μαλιάες κατέθεσε μεταξύ άλλων: «Αυτές οι φυλακές με τις κλειστές πόρτες, μπορείς να μεταβάλεις τη θερμότητα, το φωτισμό, τα πάντα μέσα στη φυλακή, αυτή η ιδέα ήρθε από την Αγγλία». Παραδέχθηκε μάλιστα ότι είχε ο ίδιος ταξιδέψει στην Αγγλία για να μάθει τεχνικές ανάκρισης που δεν άφηναν σημάδια στο σώμα του θύματος.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο καθηγητής Γκλαούσιο Σοάρες μίλησε με πάνω από δέκα κορυφαίους στρατηγούς της χούντας. Αρκετοί από αυτούς του είπαν ότι είχαν στείλει αξιωματούχους στη Γερμανία, τη Γαλλία, τον Παναμά και τις ΗΠΑ για να μάθουν τεχνικές ανάκρισης – όμως θεωρούσαν ότι οι Βρετανοί είχαν τις καλύτερες μεθόδους.

«Οι Αμερικανοί διδάσκουν, αλλά οι Άγγλοι είναι ειδικοί στο να διδάσκουν πώς να αποσπάς ομολογίες υπό πίεση, με βασανιστήρια, με όλους τους τρόπους. Η Αγγλία είναι υπόδειγμα δημοκρατίας. Δίνουν μαθήματα στους φίλους τους», ανέφερε ένας εξ αυτών.

Μάλιστα, άλλες μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι δεν ταξίδεψαν μόνο Βραζιλιάνοι στρατιωτικοί στην Αγγλία για να εκπαιδευθούν, αλλά και Βρετανοί πράκτορες στη Βραζιλία, για να διδάξουν τους ντόπιους στρατιωτικούς πώς να εφαρμόσουν τις τακτικές τους.

Το ρεπορτάζ της Έμιλι Μπιουκάναν, που παρουσιάστηκε στην εκπομπή Newsnight του BBC, κάνει λόγο για τις «Πέντε Τεχνικές», τη βρετανική μέθοδο βασανισμού που περιελάμβανε:
  • Ορθοστασία για ώρες κοιτώντας τον τοίχο
  • Κάλυψη του προσώπου με κουκούλα
  • Υποβολή σε ενοχλητικούς θορύβους
  • Στέρηση ύπνου
  • Πολύ λίγο φαγητό και νερό
Πηγή: Κουτί της Πανδώρας

Είσαι ό,τι ψηφίζεις!!!!

Είσαι ό,τι ψηφίζεις!!!!



1. Ανέκαθεν είχα απέχθεια για κάθε ανεύθυνο απολιτικοποιημένο ψηφοφόρο που οι αβυσσαλέες αντιφάσεις της γέρικης Δημοκρατίας τον έφεραν στο προσκήνιο. Πρόκειται για καθαρόαιμο μικροαστό που μπορεί να κάνει του κόσμου τα αίσχη με το δικαίωμα που του δίνει αυτή η βλακώδης και αναλλοίωτη μαγκιά του. Ακόμα όμως μας εκπλήσσει. Οπως τώρα που έγινε ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής.
2. Οποιος ψηφίζει Χρυσή Αυγή είναι δύο φορές φασίστας. Είναι ευτελής, πονηρός, δεν έχει ατομικό κώδικα συμπεριφοράς, είναι ψυχρός, απρόσωπος και αναθέτει στο κρεοπωλείο της Χρυσής Αυγής να καταστρέφει καθετί που του θυμίζει πολιτισμό. Η ανάθεση όμως περιλαμβάνει - είτε το θέλει είτε όχι - και μια δολοφονία, όπως αυτή του Φύσσα. Να λοιπόν που είναι ηθικός αυτουργός όχι μόνο στην περίπτωση Φύσσα, αλλά και στις άλλες που μπορεί ν' ακολουθήσουν. Οι ίδιοι οι Χρυσαυγίτες τον χρησιμοποιούν ως το τέλειο άλλοθι: για ό,τι κάνουν αυτόν δείχνουν, γι' αυτόν το κάνουν.
3. Οποιος φοβάται τον ίσκιο του γίνεται φασίστας. Αυτός είναι ο νόμος του πεζοδρομίου. Ας πούμε, ο Κασιδιάρης. Είναι ο κορυφαίος δειλός του τηλεοπτικού χωριού. Κοιμάται αγκαλιά με τα όπλα του, φωτογραφίζεται μαζί τους και πυροβολεί ...πινακίδες. Εχει τατουάζ με τη σβάστικα, αλλά όταν μιλά είναι γεμάτος τικ και τρέμουν τα μάτια του. Είναι σύνηθες να ξεπερνά κανείς το φόβο του με υπέρμετρο θράσος. Ο βρυχηθμός όμως του λιονταριού κρύβει μέσα του το νιαουρητό της γάτας. Τον Κασιδιάρη τον έχει αρπάξει ο φόβος, του έχει περάσει λουρί και τον περιφέρει σαν σκυλί. Κι όταν καμιά φορά ο φόβος τον βαριέται, τον αφήνει σε κανέναν τηλεοπτικό σταθμό να ξεχαρμανιάσει.
4. Οποιος ψηφίζει Χρυσή Αυγή είναι αυτός που ψοφάει να δώσει πρώτος το σύνθημα για λιντσάρισμα. Είναι κρυμμένος συκοφάντης, με φτηνά απωθημένα, που ονειρεύεται ότι παίζει σε ταινίες βίας, αλλά γλείφει τα κουμπιά της μπότας κάθε Μιχαλολιάκου, ελπίζοντας ότι αυτός θα εκπληρώσει τις επιθυμίες του.
5. Αυτός που ψήφισε Χρυσή Αυγή μπορεί να επιβιώσει και στη μεγαλύτερη αθλιότητα. Ονειρεύεται παράσημα, περίστροφα και ό,τι άλλο σιδερικό σηκώνει η σκονισμένη ύπαρξή του. Υποχρεώνεται έτσι με την ψήφο του να κάνει φίλους έναν εσμό από κάφρους που εχθρεύεται και φθονεί κάθε είδος ζωής.
6. Οποιος ψηφίζει Χρυσή Αυγή δεν είναι παραπλανημένος, απλά βρίσκει την ταυτότητα που είχε χάσει. Ούτε αλλοτριωμένος υπήρξε, ούτε αλλοιώθηκε η «ηθική» του προσωπικότητα. Μισεί τον εαυτό του και σιχαίνεται τους γύρω του. Πιστεύει πως είναι καλύτερος όλων, γι' αυτό και όλοι τον εχθρεύονται. Κοινή συμπλεγματική συμπεριφορά, που οδηγεί το άτομο να πιστέψει πως όλοι αξίζουν την τιμωρία του.
7. Ο,τι ψηφίζεις αυτό είσαι. Διασκεδάζω με τις δημοκρατικές ευαισθησίες των δημοσιογράφων που σαν τις μωρές παρθένες προσποιούνται ότι δεν γνώριζαν τίποτα για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Ας μπω στον άχαρο ρόλο να τους θυμίσω αυτά που ξέρουν: Τα ΜΜΕ θεσμοθέτησαν τους χρυσαυγίτες ενάντιά μας. Μέσα στις μεσαιωνικές εκπομπές τους, με το άλλοθι της ελευθερίας του λόγου, έγιναν η πρώτη επιτροπή υποδοχής των νεοναζί και ως εκ τούτου είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να εκπλήσσονται για την ισχυροποίησή τους.

TOP READ