21 Φεβ 2016

Αμερικανικο ονειρο-Κάποιος οδηγεί στους δρόμους και πυροβολεί": Τουλάχιστον έξι νεκροί και τρεις τραυματίες από πυρά ενόπλου στο Μίσιγκαν

Κάποιος οδηγεί στους δρόμους και πυροβολεί": Τουλάχιστον έξι νεκροί και τρεις τραυματίες από πυρά ενόπλου στο Μίσιγκαν


Εξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και τρεις ακόμη τραυματίστηκαν στο Μίσιγκαν, σύμφωνα με τον σερίφη του Καλαμαζού.
«Φαίνεται ότι αντιμετωπίζουμε το χειρότερο σενάριο. Κάποιος οδηγεί στους δρόμους και πυροβολεί», δήλωσε ο Πολ Ματίας στο NBC.
Σύμφωνα με τον σερίφη, πυροβολισμοί σημειώθηκαν σε τρία σημεία και τα θύματα δεν φαίνεται να συνδέονται μεταξύ τους. Ο ύποπτος περιγράφεται ως 60χρονος λευκός άνδρας, που οδηγεί ένα όχημα σκούρου χρώματος.
Η έρευνα της αστυνομίας ξεκίνησε από ένα κτίριο διαμερισμάτων, όπου μία γυναίκα πυροβολήθηκε αρκετές φορές. Το θύμα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Περίπου τρεις ώρες αργότερα, η αστυνομία κλήθηκε σε μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων όπου δύο άτομα είχαν τραυματιστεί θανάσιμα από πυροβολισμούς και ένας ακόμη ήταν τραυματίας.
Αμέσως μετά υπήρξε κλήση για τρίτο περιστατικό πυροβολισμών, σε πάρκινγκ κοντά σε εστιατόριο, όπου τέσσερα άτομα έπεσαν νεκρά από τα πυρά του δράστη και ένα ακόμη τραυματίστηκε σοβαρά.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό, ο ύποπτος βγήκε από το αυτοκίνητο και είχε σύντομη συνομιλία με ανθρώπους σε δύο άλλα οχήματα. Μετά από λίγα λεπτά, «άδειασε το όπλο του στα δύο αυτοκίνητα», όπως ανέφερε ο σερίφης.
Η αστυνομία πιστεύει ότι πίσω από αυτά τα περιστατικά βρίσκεται το ίδιο άτομο.

Ο νόμος του-κεφαλαιου-..... Ρουπακιά

Ο Ρουπακιάς αποφυλακίζεται νόμιμα και γύρω – γύρω οι «αρμόδιοι» κάθονται και μιλάνε για «τις καθυστερήσεις της ελληνικής δικαιοσύνης», μοιράζοντας ευθύνες. Την ίδια περίοδο ο Κασιδιάρης και ο Λαγός ξεκίνησαν πάλι τα τυχοδιωκτικά σόου, τους ψευτοτσαμπουκάδες και τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν τους φασίστες.

Ο Ρουπακιάς αποφυλακίζεται και ανεχόμαστε τη συζήτηση για τα «πώς» και τα «γιατί» της αποφυλάκισης του. Ο Ρουπακιάς είναι νόμιμος, δεν δραπέτευσε. Τον άφησε ελεύθερο μια δικαιοσύνη που δεν είναι τυφλή, μια δικαιοσύνη που συνδέεται άρρηκτα με την πολιτική.

Οι ευθύνες δεν είναι νομικές. Οι ευθύνες είναι πολιτικές. Πόσες και πόσες φορές έχουμε δει τις «καθυστερήσεις της ελληνικής δικαιοσύνης» να ξεπερνιούνται, με «ξαφνικές» πολιτικές πρωτοβουλίες;.. Στην περίπτωση του φασίστα Ρουπακιά, όμως, τηρήθηκαν τα «νόμιμα» και εξαντλήθηκαν τα «τυπικά».

Δεν απευθύνουμε κατηγορίες σε πολιτικά πρόσωπα, επειδή δεν παρέκαμψαν το νόμο. Ο νόμος δεν είναι τυφλός, ο (κάθε) νόμος δεν υπάρχει έξω από την κοινωνία. Ο νόμος και οι νομικές διαδικασίες εφαρμόζονται από ένα οργανωμένο κράτος. Αυτό το οργανωμένο κράτος έχει την ευθύνη. Αυτό το οργανωμένο κράτος, που όποτε θέλει είναι «μπάχαλο» και όποτε θέλει είναι «τυπικό» έχει δώσει την άδεια αποφυλάκισης στον Ρουπακιά.

Εφάρμοσε το νόμο του Ρουπακιά.
Πηγή: Ημεροδρόμος

Οι φιλόσοφοι παίζουν μπάλα

 Οι φιλόσοφοι παίζουν μπάλα

Μιας και η Κυριακή ετυμολογικά είναι μέρα αφιερωμένη στον Κύριο, αλλά οι περισσότεροι την αφιερώνουν στη στρογγυλή θεά και το ποδόσφαιρο, που είναι το σύγχρονο όπιο του λαού, η κε του μπλοκ παίρνει αφορμή από την επικαιρότητα και το θάνατο του Έκο, για να αντιγράψει και να παρουσιάσει το σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο του Μαρκ Πέριμαν “οι φιλόσοφοι παίζουν μπάλα”. Ένα ενδιαφέρον παιχνίδι-εγχείρημα, με ωραίους συνειρμούς ποδοσφαιρικοφιλοσοφικής τάξης, που δανείζεται βέβαια κάποια αντιδραστικά στερεότυπα στα κεφάλαια για τον Γκράμσι (που παίζει αριστερός μέσος) και στο επίμετρο του Κώστα Καλφόπουλου (και όχι παραδόξως στον πρόλογο του ΑΑ -αλκοολικού αντιδραστικού- Αντώνη Πανούτσου) αλλά γίνεται σε πολλά σημεία απολαυστικό, συνθέτοντας και αναλύοντας την κορυφαία ενδεκάδα των φιλοσόφων-προσωπικοτήτων, που παρατάσσονται στον αγωνιστικό χώρο για να δοκιμάσουν στην πράξη τις θεωρίες τους. Καλή ανάγνωση.



Ουμπέρτο Έκο

Ομάδα Μπολόνια και Εθνική Ιταλίας
Φανέλα #9 Σέντερ Φορ

Το ποδόσφαιρο ήταν μια τελετουργία στην οποία οι απόκληροι ξόδευαν τη μαχητική τους ενέργεια και τη διάθεσή τους για εξέγερση, προσπαθώντας με ξόρκια και μαγγανείες να εξασφαλίσουν από τους θεούς κάθε πιθανού σύμπαντος το θάνατο του αντίπαλου αμυντικού, χωρίς καμιά επίγνωση του κατεστημένου, το οποίο ήθελε να τους κρατήσει σε κατάσταση εκστατικού ενθουσιασμού, καταδικασμένους στη μη πραγματικότητα.

Το εκκρεμές του Φουκώ

Επικεφαλής της επιθετικής γραμμής, με το νούμερο εννιά στη φανέλα, ο Ουμπέρτο Έκο ήταν ένας πολυσχιδής παίκτης. Υπερβολικά ευαίσθητος στον κοινωνικό του περίγυρο, συμμετείχε και στο χαμηλό και στο ψηλό παιχνίδι, μετακινούμενος από τη μια πτέρυγα στην άλλη σαν εκκρεμές, ενώ άλλαζε την επιθετική γραμμή του με μια εκθαμβωτική ποικιλία νευμάτων και σημείων που μόνο η ομάδα του ήταν σε θέση να ερμηνεύσει.

Εξορμώντας στην επίθεση, υπήρχαν φορές που βρισκόταν τόσο προωθημένος σε σχέση με τους συμπαίκτες του ώστε έμενε μόνος εκεί μπροστά να παίζει ένα μοναχικό παιχνίδι. Όμως αυτή δεν ήταν κατά κανένα τρόπο η πρόθεσή του, ούτε και η φυσική του κλίση. Δεν άντεχε να βλέπει τους άλλους να μην ακολουθούν και απέρριπτε τον τρόπο με τον οποίο παίκτες με πιο κλασική παιδεία όπως ο Τέοντορ Αντόρνο ξανοίγονταν πάντα έξω προτού γυρίσουν την μπάλα προς τα μέσα. Ο Ουμπέρτο προτιμούσε να παίζει μερικές μπαλιές με τους προωθημένους συμπαίκτες του κι έφτασε να θεωρεί αυτή την ανταλλαγή πιο σημαντική από κάθε ατομική ενέργεια. Κατ' ουσίαν ο Ουμπέρτο ήταν σπουδαίος στην επικοινωνία, μοιράζοντας την μπάλα και βάζοντας όλους τους παίκτες στο παιχνίδι. Ο Ντάριο Φο ήταν ένας από κείνους που συμφωνούσαν με την προσέγγιση του Ουμπέρτο. Επιρρεπής στους τραυματισμούς, έλεγε πως αν δεν μπορείς να παίεξις δεν παίζεις, γι' αυτό και οι εμφανίσεις του στη βασική ομάδα ήταν λίγες και αραιές, αν και όποτε έπαιζε, έπαιρνε διθυραμβικές κριτικές.

Ο Ουμπέρτο ήθελε τους συμπαίκτες του να παίζουν ανοιχτό παιχνίδι. Δε ζητούσε να επιβάλει την τάξη με αυστηρά συστήματα. Αντ' αυτού προτιμούσε να ελευθερώνει το χώρο του κέντρου, αφήνοντας όσους κέρδιζαν την μπάλα να κινούνται ελεύθερα, σημάδι της απελευθέρωσής τους από την ακαμψία των προηγούμενων ρόλων τους. Τα μέσα παραγωγής γκολ είχαν αλλάξει. Η βιομηχανία των πλάγιων μπακ που έτρεχαν εδώ κι εκεί για να βγάλουν κατευθείαν τη σέντρα είχε δώσει τη θέση της σε πιο φινετσάτες μπαλιές στα πόδια και περίπλοκους συνδυασμούς που είχαν τρισδιάστατη μορφή.

Σύντομα η τακτική άρχισε να μεταφράζεται σε επιτυχίες και η ομάδα του Ουμπέρτο να ανεβαίνει στο βαθμολογικό πίνακα. Ο ίδιος όμως καταλάβαινε πως το όλο εγχείρημα θα είχε μόνο ακαδημαϊκή αξία αν αυτές οι νίκες δεν οδηγούσαν σε τρόπαια και τίτλους στο τέλος της σεζόν. Καθώς τα αποτελέσματα άρχισαν να μην είναι ευνοϊκά -στο κάτω-κάτω το παιχνίδι δεν ήταν ανοιχτό βιβλίο μόνο για τον Ουμπέρτο- χρειάστηκε να προσφύγει σε αυτοσχεδιασμούς και στοχαστικές προσαρμογές στις απαιτήσεις των δύσκολων παιχνιδιών που έρχονταν. Ο Ρολάν Μπαρτ κλήθηκε από τη Γαλλία για να παίξει επίθεση διπλα στον Έκο. Όπως και στον Ιταλό συνάδελφό του, στον Ρολάν άρχισε να δείχνει με νεύματα και σημεία πού και πότε ήθελε την μπάλα, και το νέο δίδυμο δούλευε άψογα αφού καθένας έδειχνε να κατανοεί μυστηριωδώς τη δουλειά του άλλου. Είχαν βέβαια και τις διαφορές τους, όμως μέσα από τη σύγκρουση οι δύο επιθετικοί πέτυχαν μερικές από τις καλύτερες επιδόσεις τους κι έφτασαν να κυριαρχούν για μεγάλες περιόδους στο παιχνίδι.

Παρόλα αυτά, ο Ουμπέρτο δεν ήταν ικανοποιημένος. Ήθελε να ανοίγεται η μπάλα όλο και περισσότερο ακόμα και μέχρι τα όρια του γηπέδου. Κατά τη γνώμη του, παιζόταν ακόμα πολύ στο κέντρο. Ο ίδιος αντίθετα εψαχνε για απρόσμενες γωνίες και με αυτές τις αναπάντεχες κινήσεις ήλπιζε να δείξει πραγματικά πόσο είχε προχωρήσει η ομάδα. Η φαντασία και η εφευρετικότητά του ξεκλείδωναν τη μία άμυνα μετά την άλλα και τα τέρματα που σημείωνε ήταν ανεξάντλητα. Οι εύστοχες βολές ήταν αναμφίβολα προσωπικό του έργο, παράλληλα όμως αναγνώριζε τη σημασία των δομών που είχαν πλέον εδραιωθεί και του επέτρεπαν να επιτελεί τόσο ξεχωριστά αυτό το ρόλο. Σίγουρα η ομάδα δεν ήταν χτισμένη αποκλειστικά γύρω του, μολονότι ο Ουμπέρτο φρόντιζε ώστε όλοι οι παίκτες να αντιλαμβάνονται μέχρι κεραίας το ρόλο που περίμενε να παίξουν. Αν μπορούσαν να συλλάβουν ότι το ζητούμενο του παιχνιδιού ήταν η νίκη, τότε ήταν σίγουρος ότι θα έβρισκαν το τέρμα.

Καθώς εντρυφούσε στις βιογραφικές λεπτομέρειες κάθε μέλους της ομάδας του, ο Ουμπέρτο έφτασε στο συμπέρασμα ότι, μπορεί να μην ήταν πια τόσο νέοι, αλλά η πείρα και η γνώση τους θα τους επέτρεπαν να διακριθούν μέσα στον αγωνιστικό μεσαίωνα που επικρατούσε στο άθλημα. Μέσα στο γήπεδο έδιναν όλοι τον καλύτερο εαυτό τους, διαμορφώνοντας έτσι μια προσέγγιση στο παιχνίδι στην οποία ελάχιστι μπορούσαν να βρουν απάντηση. Κάθε φορά που η ομάδα του Ουμπέρτο έφτανε στο τέρμα, η αντίπαλη κερκίδα γινόταν μοναστήρι. Η σιωπή ήταν σχεδόν εκκωφαντική. Ιδού ένας άνθρωπος που δεν έχανε ποτέ τη ροή του παιχνιδιού. Αντίθετα έστεκε εκεί, στην καρδιά των πραγμάτων, οργανώνοντας τους χαρακτήρες που θα έφερναν το παιχνίδι σε άλλο ένα αίσιο τέλος. Για κάποιους η επιτυχία του Έκο παρέμενε μυστήριο, άλλοι την έβρισκαν συναρπαστική όσο οι αγώνες εξελίσσονταν σε θρίλερ, όλοι πάντως συμφωνούσαν ότι είχε επικές διαστάσεις.

Ο Ουμπέρτο ανέπτυσσε την επιθετική γραμμή του σαν δίχτυ. Προωθούμενος με την μπάλα στα πόδια, κάθε παίκτης ήταν συνδεμένος με τον άλλο, αλλάζοντας πάσες με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα. Αν και περήφανος που φορούσε τη φανέλα με το εννιά και μπορούσε να περιγράφει τον εαυτό του ως σέντερ φορ, Ο Ουμπέρτο επέμενε ότι κάθε επίθεση δεν έπρεπε να έχει κανένα σταθερό σύστημα, αλλά μάλλον να χαρακτηρίζεται από τη συμβολή των επιθετικών σε όλες τις θέσεις. Πίστευε στην ομορφιά του επιθετικού παιχνιδιού που του εξασφάλιζε το σύστημα των τεσσάρων παικτών. Από αυτήν την άποψη, έγινε εξαιρετικά δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς αρχή, μέση και τέλος στην τακτική του. Ωστόσο στην Μπουντεσλίγκα ήχησαν τα τενεκεδένια τύμπανα του Γκύντερ Γκρας αναγγέλλοντας μια ανάλγοη εκδοχή αυτής της τακτικής, ενώ στη Νότια Αμερική ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έδωσε τέλος σε έναν αιώνα σχεδόν μοναξιάς χωρίς τρό΄παια με ένα παρόμοιο στυλ παιχνιδιού. Πιο διάσημος απ' όλους, ο Τόμας Πύντσον χρησιμοποίησε τις διδαχές του Έκο για να δημιουργήσει το σύστημα V, που έμελλε να επικρατήσει στους ανασυγκροτούμενους συλλόγους όλης της αμερικανικής επικράτειας.

Η απομάκρυνση από κάθε υποβόσκοντα κίνδυνο υποβιβασμού ήταν εντυπωσιακή κι έτσι ο Ουμπέρτο είχε τώρα το περιθώριο που χρειαζόταν για να πειραματιστεί. Ήθελε να συνδυάσει την τάξη που οδηγούσε στο περιζήτητο τέρμα με την αταξία που υποψιαζόταν ότι ήταν απαραίτητη για μια τόσο σίγουρη και ευπρόσδεκτη έκβαση. Προσπάθησε λοιπόν να εμφυσήσει ένα πιο ανταγωνιστικό πνεύμα στην ομάδα. Κάθε μπαλιά έπρεπε να διεκδικείται μέχρις εσχάτων παρότι, ως άνθρωπος αφιερωμένος στο καθαρό παιχνίδι, δεν ήταν διατεθειμένος να πειστεί ότι η κατάφωρη πρόκληση μπορούσε να επισύρει οτιδήποτε άλλο πέρα από τη μήνη των αρχών στα κεφάλια της ομάδας του. Η κυκλοφορία της μπάλας γινόταν τώρα όλο και πιο απρόβλεπτη, σχεδόν αλλοπρόσαλλη, καθώς ο Τζάκσον Πόλλοκ, νένα αμερικανική μεταγραφή, έκανε τέχνη την ικανότητά του να βρίσκει με την μπάλα το στόχο εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Ο Άντυ Γουόρχολ ήταν άλλος ένας πολλά υποσχόμενος σε αυτό το ρόλο, μολονότι του έλειπε η αντοχή και σπάνια έβγαζε πάνω από δεκαπέντε λεπτά μέσα στο γήπεδο.

Τώρα πιο ο Ουμπέρτο, ως επιθετικός, ρύθμιζε το παιχνίδι με τις θεαματικές επιδόσεις του. Υπήρχε ακόμη μια χούφτα κριτικών που επέμεναν ότι δεν καταλάβαινε σωστά το παιχνίδι, αν και ελάχιστοι αμφέβαλαν ότι το έπαιρνε πολύ στα σοβαρά. Πάντως ο μυθιστορηματικός χαρακτήρας που έδινε στις αναμετρήσεις εντυπωσίαζε τους πολλούς. Ούτε ρομαντικός ούτε ηρωικός, ο Ουμπέρτο προτιμούσε να αγνοεί τους παγιωμένους τύπους του παιχνιδιού και να παρακολουθεί τη συνδιαμόρφωση των παραγόντων και να παρακολουθεί τη συνδιαμόρφωση των παραγόντων του στο τερέν, ωστόσο απαιτούσε στράτευση στον αγώνα και εν τέλει έγινε ούτε λίγο ούτε πολύ ένας κλασικός.

Ο Ουμπέρτο δε φοβόταν να διεκδικήσει την μπάλα και να την κρατήσει με ζήλο, την ίδια στιγμή όμως ήταν αποφασισμένος να τη μοιράζει σε όλους, τουλάχιστον τους δικούς του. Επιπλέον, όταν υπήρχε ανάγκη, έτρεχε να βοηθήσει στα μετόπισθεν. Καθώς ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις, δεχόταν συχνά ποινές για διαμαρτυρία, χωρίς αυτό να το στενοχωρεί υποερβολικά. Οι βουτιές του βέβαια ήταν θρυλικές και, κάθε φορά που του εξασφάλιζαν ένα πέναλτι καθοριστικό για το παιχνίδι, ο Ουμπέρτο ομολογούσε ντροπαλά τη σταθερή πίστη του στις απομιμήσεις. Τρέχοντας πάνω-κάτω στο γήπεδο, έστελνε την μπάλα “με το διαβήτη” στα πόδια των προωθημένων συμπαικτών του, προσδοκώντας ότι και οι άλλοι πέρα από αυτόν θα μπορούσαν να βρουν το τέρμα που επιζητούσε η ομάδα του για να εξασφαλίσει τη θέση της. Ενίοτε γινόταν φανερό πως η δεξιοτεχνία του ήταν μια ψευδαίσθηση, αφού του έλειπε η τελική πάσα, όμως ο Ουμπέρτο αντιμετώπιζε αυτή την αδυναμία με στωικότητα, ξέροντας ότι δεν μπορούσε να του χαλάσει το ίματζ. Δεν τον ανησυχούσαν κάποιες τυχαίες μπαλιές που ακολουθούσαν την πραγματικότητα της γραμμής του τέρματος αντί να την υπερβούν αλλάζοντας το αποτέλεσμα -στο κάτω-κάτω, o Γάλλος Ζακ Λακάν είχε σταδιοδρομήσει χάρη σε τέτοιες αδύνατες διεισδύσεις. Απεχθανόταν την έλλειψη σκοπού και αγωνιστικότητας που χαρακτήριζε πολλούς συναδέλφους του, γνωρίζοντας ότι, αν ήθελε να τύχει διεθνούς αναγνώρισης, δεν έπρεπε να αποσπάται ποτέ από το παιχνίδι γύρω του.


Ο Ουμπέρτο ήξερε ότι παρόλο που είχε πολλά να προσφέρει, δεν ήταν ικανός να κινήσει γη και ουρανό όπως ο προκάτοχός του Θωμάς ο Ακινάτης. Ούτε ήταν καλλιτέχνης, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος, ήξερε όμως να οργανώνει ένα καλό θέμα και, συνδέοντας τη φόρμα με τη λειτουργία των παικτών του, κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα που να χτυπάει το πρωτάθλημα με παραγνωρισμένα ως τότε ταλέντα. Μερικές φορές ήταν απογοητευτική, σωστή παρωδία εκείνης της ομάδας που είχε ρίξει μια τριάρα στην Ίντερ την προηγούμενη Κυριακή, και τότε ο Ουμπέρτο καταλάβαινε πως η σταθερότητα που λαχταρούσε θα αργούσε να έρθει. Κι όταν τελικά αξιώθηκε να σηκώσει το πολυπόθητο τρόπαιο, συμπαίκτες, παράγοντες και οπαδοί δε σταματούσαν να πίνουν κρασί στο όνομά του και να τον ραίνουν με ρόδα.

Ζούμε χωρίς να υπάρχουμε

Ζούμε χωρίς να υπάρχουμε

1. Από τη στιγμή που δεν κοιτάξαμε κατά πρόσωπο την καθημερινότητά μας, ζούμε μια παρακμή την οποία προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε με αυτοσχεδιαστικά τεχνάσματα. Η αγυρτεία των νεοφιλελεύθερων κύκλων προσώρας κερδίζει. Πρόκειται, φυσικά, για παράνοια που καλλιεργήθηκε στην Ευρώπη και τώρα χτυπά και την πόρτα μας.
 
2. Την ανατροφή μας ανέλαβε η ωμή πραγματικότητα και μας έδωσε να καταλάβουμε πως δεν είμαστε παιδιά του ίδιου Θεού. Οσοι εξοικειώθηκαν με αυτήν την κατάσταση κατάργησαν τον ίδιο τους τον εαυτό - παραμυθιασμένοι ψευδομέτοχοι ενός πολιτικού συστήματος που γνωρίζει μόνο να λεηλατεί.
 
3. Η αλλοτρίωση στις μέρες μας μοιράζεται απλόχερα από τους αριστερούς φιλελεύθερους, γιατί αυτοί έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Γεμάτοι δεισιδαιμονίες και με το νόμο δικό τους, κομπογιαννίτες και τσαρλατάνοι, φορτωμένοι νευρώσεις πολυτελείας, σέρνονται από το ένα τηλεοπτικό πλατό στο άλλο, δοκιμάζοντας άγρια την αισθητική μας.
 
4. Μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό, στο νου έρχονται συχνά οι μορφές των παλιών συντρόφων, που είχαν σαφή αίσθηση τού τι συνεπάγεται και η παραμικρή παραχώρηση στον εχθρό. Λόγω της μεγάλης θητείας τους στην ταραχή, είχαν αποκτήσει σοφία την οποία είχαν θέσει στην υπηρεσία της συλλογικής αυτοσυνειδησίας. Δεν υπέγραφαν τη «δήλωση μετανοίας» όχι μόνο γιατί θα καταπατούσαν τις αρχές τους, αλλά γιατί γνώριζαν πως όλοι είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι και πως, αν έσπαγε η συνοχή, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα δραματικές μετατοπίσεις μέσα στην κοινωνία.
 
5. Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει της μόδας η θεολογία. Η πλήξη που χτυπά τους κύκλους των διανοουμένων τούς οδηγεί στο φτηνό οικοδόμημα της θρησκείας. Απάντηση σε αυτήν την ιστορία δίνει ο Μαρξ, με την κριτική του για τον Μαρτίνο Λούθηρο: «Ο Λούθηρος εξουδετέρωσε τη δουλεία από ευλάβεια αντικαθιστώντας τη με τη δουλεία από πεποίθηση. Τσάκισε την πίστη στην εξουσία, αποκαθιστώντας τη με την εξουσία της πίστης. Μετέτρεψε τους παπάδες σε λαϊκούς, μετατρέποντας τους λαϊκούς σε παπάδες. Απελευθέρωσε τον άνθρωπο από την εξωτερική θρησκευτικότητα κάνοντάς την θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου. Απάλλαξε το σώμα από τις αλυσίδες αλυσοδένοντας την καρδιά».
 
6. Το περίσσευμά του στην ανοχή, το κράτος το διαθέτει στη Χρυσή Αυγή. Ετσι τα γνωστά ερπετά κατορθώνουν και επαναπροσδιορίζουν τους στόχους τους πιστεύοντας πως είναι απρόσβλητοι. Τυχαία τους παρέχεται τόση δημοσιότητα; Μιλάνε οι αξιότιμοι δημοσιογράφοι με ποιους; Με αυτούς που δεν αντέχουν στη δοκιμασία του ορθού λόγου; Ο πολίτης οφείλει να ανησυχεί, ν' αδειάζει τον Μιχαλολιάκο σε κάθε του εμφάνιση και να πάρει στα χέρια του τη διάλυση της οργάνωσης.
 
7. Παράδοξο. Ζούμε χωρίς να υπάρχουμε, ήρεμοι και δυσαρεστημένοι, απαιτώντας από κάποιους άλλους μια ανοιχτή αντιπαράθεση με το καθεστώς για να μας ελευθερώσουν από το ζυγό. Ομοφωνούμε μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθώντας τις κινητοποιήσεις και κάθε αναβρασμό, παρακολουθώντας αφηγήσεις για τη ζωή μας από δεύτερο χέρι, ζωή παραμορφωμένη, παραποιημένη, παρεξηγημένη.
 
8. Η ατιμία της εποχής είναι η σιωπή. Δεν πρόκειται για αυτοάμυνα, ούτε για ποιότητα σιωπής την οποία προκαλεί ο βαθύς πόνος. Οχι, μιλώ για τη φτηνή σιωπή των μικροαστών, τη σιωπή των χαμερπών αστών, τη σιωπή των ηλίθιων αθλητών, τη σιωπή της Ιεράς Συνόδου, τη σιωπή Καμόρας των μυστικών υπηρεσιών, τη σιωπή των καθεστωτικών, τη σιωπή των ενάρετων οικογενειών που μας κυβερνούν.
 
9. Οι φαγωμένες μορφές των Γερμανών πολιτικών που μας προσβάλλουν με την καχυποψία και τις βλακώδεις παρατηρήσεις τους καταφέρνουν να μας λύσουν από τα μάγια της Ευρώπης. Αυτές τις μέρες της αναταραχής και της αγωνίας τις οποίες διαχειρίζεται ένας αναξιόπιστος πρωθυπουργός, μας χαρίζουν μια διαύγεια απαραίτητη για το έργο μας, που δεν είναι άλλο από την έξοδό μας από την Ευρώπη.
 
10. Είπανε πολλά οι Συριζαίοι στις παραστάσεις που έδωσαν. Εχουν περιέλθει σε μια κατάσταση μόνιμης απάθειας, ενοχλημένοι που η συμπάθεια εκ μέρους των πολιτών τελείωσε. Τώρα βρίσκονται μπλοκαρισμένοι από τα ίδια τα λόγια τους, χωρίς ταυτότητα και ιστορική αναφορά, ελπίζοντας ότι θα επιβιώσουν αν κλείσουν τα μάτια τους σε αυτά που συμβαίνουν στους δρόμους και στο Αιγαίο.

Οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και η Ελλάδα

Οι εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και η Ελλάδα
Eurokinissi
Οι προβλέψεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την παγκόσμια οικονομία ακολουθούν πτωτική τάση. Το ΔΝΤ προβλέπει αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ για το 2016 3,4% από 3,6% στην πρόβλεψη τον Οκτώβρη 2015. Ο ΟΟΣΑ προβλέπει αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2016 3%, από 3,3% το Νοέμβρη 2015. Εκτιμά ότι η πτωτική τάση εκδηλώνεται συντονισμένα σε Ευρωζώνη - ΗΠΑ - Ιαπωνία, σε συνδυασμό με την επιβράδυνση των λεγόμενων «αναδυόμενων» καπιταλιστικών οικονομιών. Προβλέπει: Ευρωζώνη: 1,4% από 1,8%. Γερμανία: 1,3% από 1,8%. ΗΠΑ: 2% από 2,5%. Ιαπωνία: 0,8% από 1%. Βρετανία: 2,1% από 2,4%. Κίνα: 6,5%, αμετάβλητο σε σχέση με πριν. Βραζιλία: Πτώση 4% σε σχέση με πτώση 1,2% πριν.
Η παγκόσμια καπιταλιστική ανάπτυξη επιβραδύνθηκε κατά 3,1% το 2015 από 3,46% το 2014 (εκτίμηση WEO, Γενάρης 2016). Αυτό αποδίδεται κυρίως στην επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας (6,8% κατ' εκτίμηση OECD EconomicOutlook) και στην κρίση σε Βραζιλία (-3,1%), Ρωσία (-4%). Η Κίνα είναι η δεύτερη σε δύναμη οικονομία αντιπροσωπεύοντας το 17% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αλλά σε αυτήν οφείλεται το 50% της παγκόσμιας ανάπτυξης («Βήμα», 30/8/2015).
Επιβράδυνση παραγωγής
Η οικονομία των ΗΠΑ το 2015 (υπουργείο Οικονομικών) αναπτύχθηκε κατά 2,4%, με μεγάλη επιβράδυνση μετά το δεύτερο τρίμηνο και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες του 2015. Η επιβράδυνση των τελευταίων μηνών αποδίδεται στις αδύναμες καταναλωτικές δαπάνες, στην πτώση των εξαγωγών και στη μείωση των επενδύσεων, που παρουσιάζεται από την αρχή του 2015.
Η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα (FED) εκτιμά ότι «τα αμερικανικά εργοστάσια συνεχίζουν να λειτουργούν κάτω από το δυναμικό τους. Το ποσοστό χρησιμοποίησης της παραγωγικής ικανότητας σκαρφάλωσε στο 77,1% τον Ιανουάριο. Σε προηγούμενους κύκλους οικονομικής επέκτασης το ποσοστό χρησιμοποίησης της παραγωγικής ικανότητας ξεπερνά το 80%» («Capital.gr», 29/1/2016).
Η Ευρωζώνη παραμένει σε περιορισμένους ρυθμούς ανάπτυξης (1,5% το 2015 έναντι 0,9% το 2014), με φόβους για αστάθεια της ανάκαμψης της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της παραμένουν οξυμένες διαφορές ως προς τη δημοσιονομική τους κατάσταση: Πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών 8,6% στη Γερμανία, ενώ έλλειμμα 1,5% στη Γαλλία, οριακό δημοσιονομικό πλεόνασμα στη Γερμανία, ενώ δημοσιονομικό έλλειμμα 3,4% στη Γαλλία. Αυτά οξύνουν τις μεταξύ τους αντιθέσεις, ενώ δείχνουν δυσκολίες συνολικά στην ανάκαμψη.
Παρατηρείται δε συνεχής πτώση της βιομηχανικής παραγωγής σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία. Στη Γερμανία έπεσε η παραγωγή επενδυτικών εμπορευμάτων 3,3% το Νοέμβρη 2015, σε σχέση με αύξηση 2,5% τον Οκτώβρη, ενώ η μεταποιητική παραγωγή υποχώρησε κατά 0,8%. Επίσης, κατά 1,2% έπεσε το Δεκέμβρη η βιομηχανική παραγωγή. Η βιομηχανική παραγωγή στη Γαλλία έπεσε το Νοέμβρη του 2015 κατά 0,9% μετά από την άνοδο του Οκτώβρη, ενώ κατά 1,6% έπεσε το Δεκέμβρη. Η βιομηχανική παραγωγή της Ιταλίας σημείωσε μείωση κατά 0,5% σε μηνιαία βάση.
Δυσκολίες στο χρηματοπιστωτικό τομέα
Δυσκολίες εμφανίζονται και στο νευραλγικό τομέα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Στις ΗΠΑ, ο τραπεζικός δείκτης KBW, ο οποίος περιλαμβάνει 24 μεγάλες και περιφερειακές τράπεζες, έχει υποχωρήσει κατά 19% από την αρχή του 2016 και κατά 26% από τον Ιούλη του 2015. Η μετοχή της Bank of America έχει υποχωρήσει κατά 27,56% από την αρχή του έτους, της Morgan Stanley κατά 28,67%, της Citi κατά 27,88% και της JP Morgan κατά 16%, είναι στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 52 βδομάδων. Εκτιμάται ότι η πτώση των τραπεζικών μετοχών αντανακλά την πτώση στην αγορά πρώτων υλών, την επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας και τα προβλήματα των ευρωπαϊκών τραπεζών («Καθημερινή»).
Στην ΕΕ, η μετοχή της Deutsche Bank έχει πτώση κατά σχεδόν 39% από τις αρχές του 2016. Γι' αυτό και υπήρξε συντονισμένη προσπάθεια στήριξης της αξιοπιστίας της με δηλώσεις των Σόιμπλε, Κράιαν κ.ά. και δημοσιεύματα για έκτακτο σχέδιο επαναγοράς ομολόγων από τη γερμανική τράπεζα ύψους 50 δισ. ευρώ («Financial Times»). Επίσης, η χρηματιστηριακή αξία της Barclays, της Societe Generale, της UBS και της Credit Suisse έχει πέσει πάνω από 25%. Ηδη έχουν ανακοινωθεί ζημιογόνα αποτελέσματα από Deutsche Bank και Credit Suisse (για πρώτη φορά από το 2008). Ολα αυτά επιδρούν αρνητικά και στα διεθνή χρηματιστήρια.
Σε αυτό το έδαφος έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για την ικανότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών να διαχειριστούν προβληματικά «κόκκινα» δάνεια, ιδιαίτερα των ιταλικών, και όχι τυχαία, αφού το συνολικό ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων ανέρχεται σε περίπου 1 τρισ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με το ετήσιο ΑΕΠ της Ισπανίας και με το 7,3% του ΑΕΠ της ΕΕ.
Οι αντιθέσεις, η αλληλεξάρτηση και η Ελλάδα
Οι πιέσεις της ιταλικής και της γαλλικής κυβέρνησης προς τη γερμανική για χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής εκφράστηκαν στην πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των 6 ιδρυτικών κρατών της ΕΟΚ. Ο Ιταλός πρωθυπουργός τόνισε ότι «έχει έρθει η στιγμή να ανοίξουμε τη δημόσια συζήτηση για το πώς μπορεί να λειτουργήσει η ΕΕ καλύτερα». Ως βασικές προτάσεις παραμένουν αυτές του Γάλλου Προέδρου, Φρ. Ολάντ, για συγκρότηση κυβέρνησης και Κοινοβουλίου της Ευρωζώνης, και του Β. Σόιμπλε για τη συγκρότηση Ανεξάρτητου Δημοσιονομικού Συμβουλίου που θα κρίνει την πορεία των κρατών - μελών σύμφωνα με το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, επανέρχεται η συζήτηση για την πιθανότητα grexit, που μπορεί να αξιοποιηθεί από τη γερμανική κυβέρνηση ως μοχλός πίεσης για την κάμψη των αντιδράσεων προς την πρότασή της για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της FED και του ΔΝΤ, οι βασικοί κίνδυνοι για την παγκόσμια οικονομία το 2016 είναι η συνεχιζόμενη επιβράδυνση της Κίνας, η κρίση στη Βραζιλία, η συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης, η ανακοίνωση ζημιογόνων αποτελεσμάτων από ισχυρούς τραπεζικούς ομίλους. Επιδρούν επίσης η τεράστια πτώση των τιμών του πετρελαίου, των πρώτων υλών και η υπερπαραγωγή τους. Αυτή η κατάσταση επιδρά αρνητικά στην οικονομία ΗΠΑ - Ευρωζώνης, γιατί μειώνονται οι εξαγωγές τους.
Στις ΗΠΑ, η επικεφαλής της FED, Τζάνετ Γέλεν, ανέβαλε την επόμενη αύξηση των επιτοκίων δανεισμού σε δολάρια γιατί η ενίσχυση του δολαρίου έναντι του ευρώ και άλλων νομισμάτων είναι δυσμενής παράγοντας για τις αμερικανικές εξαγωγές.
Η τεράστια ανησυχία τους οφείλεται στη βαθιά αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών, λόγω του συνεχούς βαθέματος της καπιταλιστικής διεθνοποίησης σε συνθήκες οξύτατου ανταγωνισμού και ανισομετρίας. Ζήτημα που δεν αφήνει ανεπηρέαστη και την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας.
Στην ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία, η συρρίκνωση του ΑΕΠ το 2015 ήταν 1,1%, ενώ η πρόβλεψη του ΔΝΤ για το 2016 είναι νέα συρρίκνωση 1,3%. Η μείωση της κεφαλαιοποίησης στο ελληνικό χρηματιστήριο, όπου στις πρώτες 26 συνεδριάσεις του 2016 οι απώλειες είναι διπλάσιες από τις ετήσιες του 2015 (-6,2 δισ. το 2015, ενώ φτάνουν τα -13,8 δισ. στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη του 2016), είναι σημάδι αρνητικής οικονομικής πορείας.
Η δε κυβερνητική αστάθεια έχει άμεση σχέση με την εξέλιξη στην οικονομία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε Ευρωζώνη, ΕΕ και διεθνώς, σε συνδυασμό με τις γεωστρατηγικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας.
Μέσα σε όλα αυτά, η Κίνα επιμένει στην ανάδειξη του Πειραιά σε βασική νότια πύλη εξαγωγής των εμπορευμάτων της στην ΕΕ. Το σχέδιο της COSCO περιλαμβάνει σημαντική αναβάθμιση της ικανότητας μεταφοράς εμπορευμάτων, επενδύσεις στο ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, στην κρουαζιέρα, στην εφοδιαστική αλυσίδα - αποθήκευση - συναρμολόγηση και στις σιδηροδρομικές μεταφορές προς την Κεντρική Ευρώπη. Επομένως, η Κίνα επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας σε ΕΕ - Ευρωζώνη.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προσπαθεί να αναβαθμίσει τη συμμαχία με το Ισραήλ, επιχειρεί άνοιγμα στο Ιράν και διατηρεί αντιφατικές σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας με την Τουρκία. Το πρόσφατο μνημόνιο ναυτιλιακής συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας αποτελεί την πιο σημαντική εξέλιξη στις οικονομικές ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μεγαλύτερης έκτασης και βάθους είναι οι συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ, που αφορούν τα ενεργειακά και τη στρατιωτική συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Μόνο που και με αυτά εμπλέκει το λαό πιο βαθιά στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με χίλιους δυο κινδύνους.
Η στάση του λαού σε κάθε ενδεχόμενο
Απ' όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι οι όποιες προσπάθειες για ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα συναντιούνται με τις ισχυρές δυσκολίες που αντιμετωπίζει συνολικά η καπιταλιστική οικονομία τόσο στην ΕΕ όσο και διεθνώς. Οι προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι αβέβαιες, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να επικρατήσουν τα αρνητικά σενάρια. Αυτό πρακτικά σημαίνει, είτε επιβεβαιωθούν είτε όχι (αφού ο κίνδυνος να επιβεβαιωθούν είναι ορατός), ότι οι απαιτήσεις για νέα αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις προκειμένου να στηριχθεί η προσπάθεια ανάκαμψης του κεφαλαίου, να διαμορφωθεί έδαφος για επενδύσεις θα ενισχύονται, δηλαδή ο λαός, οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να βιώνουν μια αντιλαϊκή επίθεση δίχως τέλος. Ταυτόχρονα, σε αυτό το περιβάλλον θα οξύνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή, στις οποίες η Ελλάδα είναι μπλεγμένη ως τα μπούνια. Σε αυτή τη βάση θα συνεχίζουν τα προβλήματα στην κυβερνητική σταθερότητα, θα επιδρούν γενικότερα στις διεργασίες στο πολιτικό σύστημα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι στους εργαζόμενους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα να μην περάσει ο φόβος που γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί προκειμένου να αποδεχτούν για άλλη μια φορά τις αρνητικές εξελίξεις. Να μη συνεχίζουν να πληρώνουν την κρίση και την ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου. Είναι βαρέλι δίχως πάτο οι θυσίες που ζητιούνται και θα συνεχίσουν να ζητιούνται από το λαό. Ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα να μη φοβηθούν τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος, αντίθετα να τις ενισχύσουν, να τις διευρύνουν με τον αγώνα τους, να αξιοποιούν κάθε ρωγμή και δυνατότητα, για να βάζουν εμπόδια, να συγκεντρώσουν τα πυρά τους απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, την εξουσία του, να συμπορευθούν με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ
Βαρύ πλήγμα από τον αστεροειδή σε περίοδο ευπάθειας
Η ιστορία της ζωής πάνω στον πλανήτη Γη είναι μια διαδρομή με πολλά ενδεχόμενα, που κάθε χρονική στιγμή μπορούσε να πάρει διαφορετική στροφή. Αυτό ακριβώς συνέβη πριν 66 εκατομμύρια χρόνια, στο τέλος της Κρητιδικής γεωλογικής περιόδου. Τα προηγούμενα 150 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι ήταν οι κυρίαρχοι του πλανήτη, φτάνοντας σε κολοσσιαία μεγέθη και ευημερώντας σε κάθε γωνιά της Γης. Ομως κάτι άλλαξε και απότομα ο Τυραννόσαυρος, ο Τρικεράτοψ και η παρέα τους εξαφανίστηκαν για πάντα.
Πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο στη διαχρονικά πιο πετυχημένη έως τώρα ομάδα ζώων; Η κυρίαρχη θεωρία, που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1980, εξηγεί ότι η καταστροφή ήρθε από τον ουρανό, από έναν αστεροειδή. Αλλά πολλοί επιστήμονες αναρωτιόνται αν η πρόσκρουση από τον αστεροειδή ήταν η μόνη δύναμη που συνέβαλε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Κύρια αιτία
Η επιστημονική εικασία για την πρόσκρουση του αστεροειδούς προήλθε από την παρατήρηση ότι σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει ένα λεπτό γεωλογικό στρώμα πηλού, που χρονολογείται πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, ακριβώς στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου και την αρχή της Παλαιογενούς, το οποίο έχει ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ιριδίου. Το ιρίδιο είναι σπάνιο χημικό στοιχείο στη Γη, αλλά συνηθισμένο σε ουράνια σώματα όπως οι κομήτες και οι αστεροειδείς.
Καλλιτεχνική απεικόνιση της πρόσκρουσης του αστεροειδούς που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων
Καλλιτεχνική απεικόνιση της πρόσκρουσης του αστεροειδούς που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων
Εως το τέλος της δεκαετίας του 1980 ήταν αδιαμφισβήτητο ότι ένας αστεροειδής (ή κομήτης) είχε προσκρούσει στη Γη πριν 66 εκατ. χρόνια, καθώς πέρα από το ιρίδιο στο ίδιο γεωλογικό στρώμα βρέθηκαν σφαιρίδια γυαλιού, που ονομάζονται τεκτίκτες και παραμορφωμένοι κρύσταλλοι χαλαζία, υλικά που μπορούν να παραχθούν σε μαζική κλίμακα από το λιώσιμο του εδάφους, που προκαλεί η πρόσκρουση μεγάλων μετεωριτών. Επιπλέον, οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει έναν κρατήρα διαμέτρου 180 χιλιομέτρων, στο Τσιξουλούμπ του Μεξικού, με ακριβώς την ίδια ηλικία. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, ένα αντικείμενο διαμέτρου περίπου 10 χιλιομέτρων προκάλεσε μια κατακλυσμιαία έκρηξη, που ως παρενέργεια προκάλεσε ομοβροντία εκρήξεων ηφαιστείων, ανεξέλεγκτων πυρκαγιών, τσουνάμι και όξινης βροχής, ενώ ο καπνός και η σκόνη σκοτείνιασαν τον κόσμο, περιορίζοντας τη βλάστηση και καταδικάζοντας σε εξαφάνιση τους δεινοσαύρους, που λόγω μεγέθους είχαν ανάγκη μεγάλων ποσοτήτων τροφής.
Αλλοι παράγοντες
Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν γνώριζαν ακόμα πολλά για την κατάσταση των οικοσυστημάτων των δεινοσαύρων τη στιγμή του πλήγματος. Ετσι η συζήτηση συνεχίστηκε γύρω από το αν οι δεινόσαυροι βρίσκονταν σε άνοδο ή σε ύφεση ως ζωική ομάδα, όταν δέχτηκαν το θανάσιμο γι' αυτούς πλήγμα. Γιατί ο αστεροειδής δε χτύπησε έναν στατικό πλανήτη, αλλά ένα πλανήτη στον οποίο συνέβαιναν δραματικές μεταβολές της στάθμης της θάλασσας, απότομες μεταβολές θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας και εκδηλωνόταν έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Μια ομάδα επιστημόνων αποφάσισε να εξετάσει το δείκτη που λέγεται μορφολογική ανομοιότητα και είναι ουσιαστικά ένα ανατομικό μέτρο της βιοποικιλότητας (ποσοτικοποιεί τη διαφορετικότητα σωματικού μεγέθους, σχήματος και ανατομίας μέσα σε μια ομάδα βιολογικών ειδών στο πέρασμα του χρόνου, ή μεταξύ διαφορετικών οικοσυστημάτων). Για παράδειγμα, ένα οικοσύστημα με 15 είδη μικρών τρωκτικών υστερεί σε μορφολογική ανομοιότητα απέναντι σε ένα άλλο με μια νυχτερίδα, μια γαζέλα και έναν ελέφαντα, παρότι το πρώτο έχει περισσότερα είδη. Αυτός ο δείκτης είναι συχνά καλύτερη ένδειξη της ζωτικότητας και της βιοποικιλότητας από τον αριθμό των ειδών της ομάδας.
Αδύναμος κρίκος
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αν και οι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι, καθώς και οι μικροί και μεσαίοι χορτοφάγοι είχαν τη στιγμή της πρόσκρουσης καλή μορφολογική ανομοιότητα, το ίδιο δεν συνέβαινε με τους μεγαλόσωμους χορτοφάγους. Πρόκειται για τα είδη που σήμερα θα αντιστοιχούσαν στις αγελάδες, ο θεμέλιος λίθος της τροφικής αλυσίδας των σαρκοφάγων δεινοσαύρων. Αλλη επιστημονική ομάδα κατέληξε ότι η ίδια κατηγορία δεινοσαύρων παρουσίαζε την περίοδο της καταστροφής σημαντικά μειωμένο αριθμό ατόμων σε κάθε είδος της ομάδας. Μια τρίτη ερευνητική ομάδα κατασκεύασε μοντέλο προσομοίωσης των οικοσυστημάτων των δεινοσαύρων και δοκίμασε να δει τι γίνεται όταν μερικά κρίσιμης σημασίας είδη βγουν από το παιχνίδι. Διαπίστωσε ότι τα τροφικά δίκτυα που υπήρχαν όταν χτύπησε ο αστεροειδής και περιείχαν λιγότερους μεγάλους φυτοφάγους δεινοσαύρους κατέρρεαν πιο εύκολα από τα πιο διαφοροποιημένα τροφικά δίκτυα που υπήρχαν μερικά εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα.
Η μείωση των μεγάλων φυτοφάγων σχετίζεται με την αλλαγή της έκτασης της ξηράς, λόγω μεταβολών της στάθμης της θάλασσας. Η μείωσή τους έκανε τα οικοσυστήματα πιο επιρρεπή σε κατάρρευση, αποσταθεροποιώντας τη βάση του τροφικού δικτύου και αυξάνοντας την πιθανότητα η εξαφάνιση μερικών ειδών να έχει αλυσιδωτή επίδραση σε ολόκληρο το οικοσύστημα.
Συγκυρία
Το πλήγμα από τον αστεροειδή ήρθε σε πολύ άσχημη ώρα για τους δεινοσαύρους. Αν είχε γίνει μερικά εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα, πριν τη βύθιση της βιοποικιλότητας των μεγάλων χορτοφάγων, τα οικοσυστήματα των δεινοσαύρων θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν από καλύτερες θέσεις την καταστροφή. Αν είχε γίνει μερικά εκατομμύρια χρόνια αργότερα, ίσως η βιοποικιλότητα να είχε ανακάμψει, όπως είχε συμβεί αμέτρητες φορές στα 150 εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξης των δεινοσαύρων. Ποτέ δεν είναι καλή ώρα για μια πρόσκρουση μεγάλου διαμέτρου αστεροειδούς, αλλά για τους δεινοσαύρους τότε ήταν η χειρότερη δυνατή στιγμή. Αλλιώς ίσως να υπήρχαν ακόμη...
Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων έδωσε την ευκαιρία στα θηλαστικά, που είχαν ζήσει στη σκιά τους επί 100 εκατομμύρια χρόνια, να εξελιχθούν χωρίς εμπόδια. «Ανθισαν» αμέσως μετά την καταστροφή, με νέα είδη που είχαν μεγαλύτερο μέγεθος, μυριάδες διαφορετικές διατροφές και συμπεριφορές, ενώ παράλληλα εξαπλώνονταν σε όλο τον κόσμο. Αυτή η «άνθηση» οδήγησε και στα πρωτεύοντα θηλαστικά και τελικά στον άνθρωπο. Η αφαίρεση έστω και ενός κρίκου αυτής της ιστορικής «αλυσιδωτής αντίδρασης», θα μπορούσε να είχε οδηγήσει σε έναν κόσμο χωρίς ανθρώπους.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

UEFA - ΙΣΧΥΡΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ Η διαχείριση της πίτας των κερδών αφορμή για νέες κόντρες

UEFA - ΙΣΧΥΡΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ
Η διαχείριση της πίτας των κερδών αφορμή για νέες κόντρες
Απ' τους υπέρμαχους της ιδέας για ένα πρωτάθλημα ομάδων μιας... ελίτ είναι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συλλόγων, Καρλ - Χάιντς Ρουμενίγκε
Απ' τους υπέρμαχους της ιδέας για ένα πρωτάθλημα ομάδων μιας... ελίτ είναι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συλλόγων, Καρλ - Χάιντς Ρουμενίγκε
Σχεδόν μια 20ετία απ' τις πρώτες σκέψεις και αφού τα σχέδια δεν προχώρησαν μετά τη δυναμική επέμβαση της UEFA (βλ. δημιουργία Τσάμπιονς Λιγκ, αύξηση εσόδων), οι ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις φαίνεται να ξαναβρίσκονται στο επίκεντρο μιας κόντρας συμφερόντων ανάμεσα στους λεγόμενους ισχυρούς συλλόγους και την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Συμφέροντα που έχουν να κάνουν με την κατοχή των ηνίων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, κάτι που συνεπάγεται και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας των κερδών. Αυτά προκύπτουν απ' όσα είδαν το φως της δημοσιότητας στις αρχές της βδομάδας και έχουν να κάνουν με τα σχέδια των ισχυρότερων συλλόγων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για τη δημιουργία μιας διοργάνωσης τύπου Champions League μόνο γι' αυτούς που προέρχονται από τα ισχυρότερα πρωταθλήματα της γηραιάς ηπείρου, με κρυφό όνειρο, παρά τις όποιες δυσκολίες, να μεταβληθεί σε μια κλειστή λίγκα.
Η όξυνση του ανταγωνισμού αιτία για αλλαγές στο «στάτους κβο»
Εχοντας γίνει μια από τις πιο κερδοφόρες, η βιομηχανία του ποδοσφαίρου, εξαιτίας της άκρατης εμπορευματοποίησης του αθλήματος, είδε τα κέρδη της να εκτοξεύονται στα ύψη. Σημαντικό κομμάτι αυτής της, κερδοφόρας για τις πολυεθνικές, αγοράς αποτελεί η Ευρώπη, στην οποία βρίσκονται οι περισσότεροι σύλλογοι που τυγχάνουν τεράστιας απήχησης παγκοσμίως. Ετσι, είναι επόμενο ανά τακτές χρονικές περιόδους να τίθεται σε αμφισβήτηση το ποιος ελέγχει τα νήματα και έχει τον πρώτο λόγο στους τεράστιους τζίρους. Είτε πρόκειται γι' αυτούς που διοικούν είτε τα χορηγικά συμβόλαια, με άλλες πολυεθνικές να κερδίζουν και άλλες να είναι... στην απέξω είτε για μια σειρά άλλα θέματα που αφορούν τα πλοκάμια που συνδέονται με τα τεράστια κέρδη.
Μετά από μια 20ετία περίπου οι ισχυροί σύλλογοι ξαναπετάνε το... γάντι στην UEFA για τη διαχείριση της πίτας των κερδών
Μετά από μια 20ετία περίπου οι ισχυροί σύλλογοι ξαναπετάνε το... γάντι στην UEFA για τη διαχείριση της πίτας των κερδών
Associated Press
Περίπου στις αρχές της δεκαετίας του '90 το μέχρι τότε στάτους κβο, όπου κυρίαρχη θέση είχε η UEFA, είχε αμφισβητηθεί για πρώτη φορά με αφορμή και την ένταση της εμπορευματοποίησης στο ποδόσφαιρο. Η περίφημη τότε G14, που ουσιαστικά αποτελούσε μια κλειστή λίγκα των ισχυρών, μίλησε ανοιχτά για την πρόθεσή της να αναλάβει διαχειριστικό ρόλο και για ανεξαρτητοποίηση απ' την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, έχοντας ως βάση τις δικές της χορηγικές συμφωνίες. Η αναδίπλωση της UEFA σε όλους τους τομείς, όπως η αναδιοργάνωση των ευρωπαϊκών κυπέλλων, η σύναψη νέων και ιδιαίτερα πλουσιοπάροχων χορηγικών συμβολαίων, το άνοιγμα σε περισσότερες πολυεθνικές για να μπουν στο χώρο, κατεύνασε τα πνεύματα. Οι ισχυροί είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται, σε σχέση με τα όσα κέρδιζαν μέχρι πριν π.χ. από το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Μέχρι τώρα τα πράγματα πήγαν σε ήρεμα νερά, τα οποία όμως φαίνεται να διαταράσσονται σιγά σιγά για πολλούς λόγους και αιτίες. Η συνεχής εκτόξευση των κερδών, που παράλληλα επιφέρουν και όξυνση των ανταγωνισμών, τα τελευταία σκάνδαλα διαφθοράς στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, που είχαν και συνέπειες ακόμα και στη σχέση με τους χορηγούς, είναι μερικοί απ' τους σημαντικούς λόγους που ωρίμασαν τις συνθήκες ώστε να υπάρξουν αλλαγές... Και μάλιστα πρώτη απόδειξη γι' αυτά που φαίνεται να έρχονται αποτελεί σίγουρα η χαρακτηριστική δήλωση του ιδιοκτήτη της Γιουβέντους, Αντρέα Ανιέλι, στο πρόσφατο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συλλόγων (διευρυμένος απόγονος της G14), όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκε και το περίφημο Financial Fair Play (κανόνες οικονομικής διαχείρισης) που επιβάλλει η ΟΥΕΦΑ.
Μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς μπροστά σε νέες... φουρτούνες φαίνεται να βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου
Μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς μπροστά σε νέες... φουρτούνες φαίνεται να βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου
«Τo Champions League έχει αξία 1,5 δισ. ευρώ σε ό,τι αφορά τα τηλεοπτικά δικαιώματα σε σύγκριση με τα 7 δισ. που αξίζει το πρωτάθλημα ράγκμπι (NFL) στις ΗΠΑ. Κι όμως, οι έρευνες έχουν δείξει πως από τα 2 δισεκατομμύρια φιλάθλων παγκοσμίως, τα 1,6 δισεκατομμύρια παρακολουθούν ποδόσφαιρο και ράγκμπι μόλις 150 εκατομμύρια. Αυτό πρέπει να μας βάλει σε σκέψη σχετικά με το φορμάτ των διοργανώσεων στο ποδόσφαιρο», τόνισε μεταξύ άλλων το αφεντικό της ιταλικής ομάδας.
Στο ίδιο πνεύμα, αλλά φροντίζοντας κάπως να κρατήσει τα προσχήματα (τουλάχιστον προς το παρόν) ήταν και η τοποθέτηση του προέδρου της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συλλόγων και γενικού διευθυντή της Μπάγερν Μονάχου, Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε, ο οποίος τόνισε: «Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μελλοντικά την πιθανότητα δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής λίγκας με τις κορυφαίες ομάδες από Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία και Γαλλία κάτω από την ασπίδα της UEFA ή μιας ξεχωριστής διοργανώτριας αρχής».
Υπόθεση των λίγων τα κέρδη
Λίγες μέρες μετά τη συνάντηση των ευρωπαϊκών συλλόγων, οι πρόσφατες αποκαλύψεις απ' τον βελγικό Τύπο έριξαν κι άλλο... λάδι στη φωτιά. Οπως αποκάλυψαν τα ρεπορτάζ, στις σκέψεις των ισχυρών συλλόγων είναι η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης η οποία θα απαρτίζεται αποκλειστικά από συλλόγους που μετέχουν στα πρωταθλήματα Αγγλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Γαλλίας και Ιταλίας. Αντίθετα, χώρες που βρίσκονται ανάμεσα στην 5η και τη 14η θέση της κατάταξης της UEFA, όπως είναι και η Ελλάδα, σε περίπτωση που προχωρήσει το παραπάνω πλάνο θα μπορούν να συστήσουν τη δική τους ευρωπαϊκή διοργάνωση, η οποία θα αποκαλείται Subdivision 2. Μάλιστα, το θέμα άρχισε να... χοντραίνει περισσότερο όταν τα ρεπορτάζ των βελγικών ΜΜΕ επιβεβαίωσαν με δηλώσεις τους οι εκπρόσωποι τριών ομάδων της χώρας, των Αντερλεχτ, Κλαμπ Μπριζ και Γκενκ, που συμμετείχαν στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συλλόγων. Μάλιστα, κάποιες μεταγενέστερες πληροφορίες θέλουν τα συγκεκριμένα σχέδια ως μελλοντικό στόχο να έχουν τη δημιουργία κλειστής λίγκας και ενός πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος συλλόγων, χωρίς συμμετοχή σε εθνικά πρωταθλήματα και με αγώνες ακόμα και Σάββατο. Ωστόσο, κάτι τέτοιο προς το παρόν φαντάζει δυσκολότερο του πρώτου εγχειρήματος, αν σκεφθεί κανείς την οικονομική ισχύ ορισμένων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, όπως η αγγλική Πρέμιερ Λιγκ, η ισπανική Λα Λίγκα ή η γερμανική Μπουντεσλίγκα.
Τα μυστικά πλάνα Γερμανών, Ισπανών, Ιταλών, Γάλλων και Αγγλων αποσκοπούν στα μέγιστα οικονομικά οφέλη από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τα οποία, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, θα ξεπερνούν τα 4 δισ. ευρώ το χρόνο! Φυσικά, σε περίπτωση που υλοποιηθούν τα συγκεκριμένα σχέδια κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι θα γίνει με τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές διοργανώσεις (Champions League, Europa League), όπως και φυσικά ποια θα είναι αυτή τη φορά η αντίδραση της πληγωμένης από σκάνδαλα διαφθοράς και ...εκτεθειμένης στις πολυεθνικές UEFA.

TOP READ