23 Απρ 2013

Διαχρονική αντικειμενικότητα... Αποη

 της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ": Η χούντα ήρθε για να μας... γλυτώσει!!!κάλυψ

Διαχρονική αντικειμενικότητα...

Αποη



Εγώ "ΤΑ ΝΕΑ" τα έχω ευαγγέλιο. Για να έγραφε τότε ότι "Ο Στρατός απεσόβησεν αιματοκύλισμα" έτσι θα 'ναι, ξέρει αυτή...

   Και ποιος θα το έκανε το αιματοκύλισμα; Ξαναδιαβάζω: "Ομάδες κρούσεως Κεντροαριστεράς και Αριστεράς θα επιχειρούσαν κατάλυσιν του Κράτους" και με λεπτομέρειες κιόλας (κατάληψη Διοικητήριου, θα έκαιαν κλπ). Για να το λένε "ΤΑ ΝΕΑ" έτσι θα 'ναι...

   Σα να διαβάζω σήμερα "Για το κακό κράτος φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ", "Για τα λιμάνια φταίει το ΠΑΜΕ", "Για τις επιχειρήσεις που κλείνουν φταίνε οι απεργίες", "Για την λίστα Λαγκάρντ φταίει η Κωνσταντοπούλου"

   Και τότε, για ποιο πράγμα φταίνε οι κυβερνώντες επί τόσες δεκαετίες, που τώρα είναι συγκυβερνώντες;

α) Επειδή δεν φρόντισαν να μας βάλουν στον γύψο;
β) Επειδή δεν "απεσόβησαν" την άνοδο της Αριστεράς;

   Δεν ξέρω, θα το διαβάσω στην αντικειμενική εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" και θα σας πω...

Επίσκεψη Αλέξη Τσίπρα στο "γραφείο τύπου" της Χρυσής Αυγής!!!


Επίσκεψη Αλέξη Τσίπρα στο "γραφείο τύπου" της Χρυσής Αυγής!!! 


 Γράφει ο kokkiniotis 

Θα τους τρελάνουν τους έρμους τους οπαδούς τους εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. 


Πάνω που ξεχάστηκαν τα φλερτ με τον Αρσένη, οι δηλώσεις στη συνάντηση με τον άγγλο πρεσβευτή και οι συναντήσεις με τον Σιμόν Πέρες, νέες απροσδόκητες αλλεπάλληλες συναντήσεις της ηγεσίας. 


Προαλειφόμενος για πρωθυπουργός, έχει πάρει σβάρνα τα συγκροτήματα του τύπου ο Τσίπρας. Γευματίζει με τον Μπόμπολα, επισκέπτεται τον ΔΟΛ και γευματίζει με τον Ψυχάρη, συναντιέται με το επιτελείο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ και του ΣΚΑΪ, «στο πλαίσιο των συναντήσεών του με ιδιοκτήτες, εκδότες, και διευθυντικά στελέχη εφημερίδων». 


Δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί το σοκ της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από το υμνολόγιο του Τσίπρα στον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, την άθλια ιστορική παραχάραξη που επιχείρησε, προσβάλλοντας όσους αγωνιστές έζησαν το τι σήμαινε η καραμανλική οκταετία και η δεύτερη μεταπολιτευτική επταετία, αλλά και από την ίδια την παρουσία του στην εκδήλωση προς τιμήν του ‘εθνάρχη’.



 Πρόσφατες είναι και οι επαφές με τον ακροδεξιό Καμένο στην αγωνιώδη προσπάθεια να του βγει το χαρτί της κυβέρνησης της –ούτως ειπείν- αριστεράς… Έχει εγκλωβιστεί βλέπεις στη λογική της καθήλωσης στους κοινοβουλευτικόυς “αγώνες” και της πρόσφατης δήλωσής του ότι «Η μόνη λύση είναι οι εκλογές». 


Τα πλήγματα όμως φαίνεται ότι δεν έχουν τέλος. 


Τη Δευτέρα 22/4/2013 ήταν προγραμματισμένη επίσκεψή του στην Ελευθεροτυπία, η οποία τελικά δεν έγινε. 


Η αναβολή της ήρθε μετά το ‘εμπνευσμένο’ και …εύοσμο από κάθε άποψη πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας που ανήμερα της 21ης Απριλίου ‘κέρασε’ τους αναγνώστες της τη γνωστή ως "λέξη του Καμπρόν". 




 -Μεταφορικά, με το στημένο και αβανταδόρικο για τη χούντα και τους ναζιστές σημερινούς επιγόνους της ερώτημα της "δημοσκόπησης" για το αν σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα από την περίοδο της δικτατορίας. Δίνοντας έτσι τροφή στους παπαγάλους των ΜΜΕ να λένε ότι ο κόσμος σήμερα νοσταλγεί την εποχή της χούντας, άσχετα αν, λόγω ηλικίας, οι περισσότεροι από όσους απάντησαν δεν είχαν προσλαμβάνουσες παραστάσεις από εκείνη την περίοδο. (Περισσότερα για το ζήτημα σε χθεσινή μας ανάρτηση) 


-Κυριολεκτικά, με τα ευώδη διαδικτυακά πρωτοσέλιδα του εκδότη Χ. Οικονομόπουλου. 


Πολλοί συσχετίζουν την αναβολή της επίσκεψης Τσίπρα στην νέα υβριδική Ελευθεροτυπία και με τις εσωτερικές εξελίξεις στην εφημερίδα: Ο Οικονομόπουλος ήθελε να φέρει σε διευθυντική θέση τον Ντάσκα(!) αλλά τελικά υποχώρησε στις αντιδράσεις στελεχών και δημοσιογράφων. 


Σε κάθε περίπτωση το πρόσχημα της αναβολής ήταν –τι άλλο;- ο …φόρτος εργασίας του Αλέξη Τσίπρα. Ζητήθηκε έτσι από την πλευρά του η συνάντηση να γίνει στην Κουμουνδούρου. Στον ιστότοπο της Ελευθεροτυπίας διαβάσαμε το παρακάτω ελαφρώς χολωμένο και δηκτικό σχόλιο. 


Αναστολή; 

* Λόγω φόρτου εργασίας του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ζητήθηκε η σημερινή προγραμματισμένη επίσκεψή του στα γραφεία της «Ελευθεροτυπίας» να αναβληθεί και αντ” αυτής να πραγματοποιηθεί συνάντηση με τον εκδότη και το διευθυντή της εφημερίδας στην Κουμουνδούρου. 

 Η «Ε», αφού έλαβε υπόψη την πίεση χρόνου του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, πρότεινε η συνάντηση να πραγματοποιηθεί σε εύθετο χρόνο. 


Πηγή: www.enet.gr 


Πίσω από τη ‘λεπτή’, υποτίθεται, ειρωνεία της φράσης: 


«Η «Ε», αφού έλαβε υπόψη την πίεση χρόνου του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, πρότεινε η συνάντηση να πραγματοποιηθεί σε εύθετο χρόνο.» 


δύσκολα αποκρύπτεται η ενόχληση της ιδιοκτησίας της εφημερίδας. 


Θα θέλαμε ειλικρινά να θεωρήσουμε ότι ο νεαρός Αλέξης, θυμήθηκε ότι ηγείται κόμματος που αναφέρεται στην αριστερά, και από ευαισθησία απέφυγε να νομιμοποιήσει με την παρουσία του την αθλιότητα να παραμένουν απλήρωτοι 800 εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας. Δυστυχώς όμως, αυτό ίσχυε και όταν κλείστηκε η συνάντηση. 


Θα έλεγε κανείς ότι μπορεί στην κοινωνία και τα προβλήματά της να μην τα πάει καλά, χειρίζεται όμως άριστα την επικοινωνία: Ζήτησε η συνάντηση να μην γίνει στη Μίνωος αλλά στην έδρα του, παίρνοντας έτσι σημειολογικά κάποιες αποστάσεις! Διάολε, είναι σοβαρό στις μέρες μας μια εφημερίδα να αβαντάρει το φασισμό.  


Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε λίγες μέρες νωρίτερα να επισκεφθεί (αλήθεια λέμε!) το ίδιο το “γραφείο τύπου” της Χρυσής Αυγής: Την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ!!! Του Θέμου που πρώτος λάνσαρε το φασιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο από την Μαύρη Τρύπα της πίσω σελίδας της Ελευθεροτυπίας, συνεχίζοντας με συνέπεια στο δρόμο που είχε χαράξει ως Οφις στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 


Θέλει ο Τσίπρας να του θυμίσουμε τι έλεγε τότε ο Θέμος; Περιττό βεβαίως. Εκτός του ότι εμείς σεβόμαστε τους αναγνώστες μας, είναι τέτοιο το αβαντάρισμα που κάνει η φυλλάδα του Θέμου σήμερα στη Χρυσή Αυγή, που ούτε απέξω δεν έπρεπε να διανοηθεί να περάσει ο επίδοξος ηγέτης της "δημοκρατικής παράταξης". Είναι γνωστά τα στημένα ρεπορτάζ με τις γιαγιάδες και τα ΑΤΜ αλλά κυρίως ο καθημερινός ζωντανός φασισμός με τον οποίο δηλητηριάζει την κοινωνία. 


Αντίθετα «ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, συνοδευόμενος από τους Νίκο Παππά και Πάνο Σκουρλέτη, ξεναγήθηκε στα γραφεία της εφημερίδας και είχε επαφές με την ιδιοκτησία και τη διευθυντική της ομάδα», διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ. 


Έχουμε στ’ αλήθεια την περιέργεια, τι συζητάνε μες στην καλή χαρά με το Θέμο; 


-Για DVD και περιπέτειες στα ελβετικά σύνορα; Αστειάκια για μαύρους στον πάτο της θάλασσας; Για ‘’το κουρδάκι που ξεκουρδίστηκε από τους βομβαρδισμούς’’; Ή μήπως για ανέκδοτα με ξανθιές; 


Η ίδια η φυλλάδα λέει πως ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στα γραφεία του “Πρώτου Θέματος”… χωρίς αναστολές, και μίλησε για πολιτική, Μνημόνιο, media και ποδόσφαιρο, αφήνοντας μάλιστα «ενθουσιώδεις εντυπώσεις». 


Βλέποντας πάντως κανείς τον Τσίπρα σε “μια ωραία ατμόσφαιρα” να πιάνει το χέρι του Αναστασιάδη, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ξαναφέρνει στη μνήμη το άρωμα του κυριακάτικου πρωτοσέλιδου της Ελευθεροτυπίας. 


Έρμη κυβέρνηση της αριστεράς, τι άλλο ακόμη θα υποστούν για χάρη της οι σταυροφόροι της… 


Ξεκίνησε από ‘κυβέρνηση με κορμό την αριστερά’, διολίσθησε σε αντιμνημονιακή κυβέρνηση, για να μεταλλαχθεί στη συνέχεια σε ‘κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας’ με Καμένο και ψηφίσαντες το μνημόνιο. Αλλά και επισκέψεις, χειραψίες και χαριεντισμούς με τον Αναστασιάδη; 


Πόσα σκαλοπάτια πρέπει να κατεβεί ακόμη ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της εκλογικής πρωτιάς; 


Και τι θετικό έχει να περιμένει ο κόσμος της εργασίας από όλον αυτόν τον κατήφορο προς την πρώτη θέση;

Πηγή: "Βαθύ κόκκινο"
  
 Αναρτήθηκε από TRASH  

αμέτρητοι οι άστεγοι στη Γερμανία και σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση


αμέτρητοι οι άστεγοι στη Γερμανία και σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση

Διαβάζω εδώ, ανάμεσα σε άλλα, ότι το ποσοστό της παιδικής φτώχιας στις ΗΠΑ “είναι σχεδόν διπλάσιο από το αντίστοιχο σε Καναδά και Γερμανία και τουλάχιστον εξαπλάσιο από εκείνο σε Γαλλία, Βέλγιο και Αυστρία”.  Και ότι “διαβάζοντας ανάποδα τα ποσοστά, διαπιστώνουμε ότι στην “ατμομηχανή τής Ευρώπης”, στην πανίσχυρη Γερμανία, υπάρχουν -αναλογικά- τριπλάσια φτωχά παιδιά απ’ ό,τι στην Γαλλία ή στο Βέλγιο”.

Στο ίδιο διαβάζω τη “λεπτομέρεια”, ότι “ο αρμόδιος κοινοτικός Επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ ομολόγησε ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου ότι «οι κοινοτικές υπηρεσίες δεν έχουν καταγράψει τον αριθμό των αστέγων στην Ευρώπη, διότι δεν έχει ακόμη ακριβώς προσδιορισθεί ο όρος του αστέγου»!!”

Πάντως “η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση εκτιμά ότι στο έδαφός της υπάρχουν πάνω από τρία εκατομμύρια άστεγοι”…

Αλλού πάλι βλέπω ότι ειδικά στη Γερμανία, δηλαδή “σε μια χώρα, όπου μεταξύ άλλων καταγράφεται μέχρι και …ο ακριβής αριθμός των κατοικίδιων ζώων, δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές για τον αριθμό των αστέγων. Οργανώσεις και ιδρύματα μιλούν για τουλάχιστον 490.000 αστέγους που προστίθενται στα εκατομμύρια αυτών που ζουν σε συνθήκες μόνιμης και βαθιάς φτώχειας, στους ανέργους, στους νέους που δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο”.

Αφορμή για την παραπάνω επισήμανση στάθηκε το γεγονός ότι πρόσφατα στο Βερολίνο, σε ένα άσυλο αστέγων, μια γυναίκα δύο μέρες μετά την έξωση από το σπίτι της πέθανε. Απλώς πέθανε.

Πρόκειται για μια 67χρονη συνταξιούχο με προβλήματα υγείας, που η έξωση από το σπίτι της “έγινε με την παρουσία 200 αστυνομικών, που παρενέβησαν για να απωθήσουν διαδηλωτές και γείτονες που είχαν συγκεντρωθεί για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην άτυχη γυναίκα. Οι αρχές δεν πτοήθηκαν ούτε από την ύπαρξη ιατρικής γνωμάτευσης που θεωρούσε ένα τέτοιο μέτρο ακατάλληλο και επικίνδυνο για την υγεία της”.

Βέβαια δεν δάγκωσε άνθρωπος σκύλο.

Οι δύο όψεις του νομίσματος


Οι δύο όψεις του νομίσματος 
 Την περασμένη φορά είχαμε μείνει στο θέμα των προσώπων προαναγγέλλοντας το ζήτημα της κάλυψης του συνεδρίου από τα αστικά μμε. Αυτά τα δύο υπό προϋποθέσεις συνδέονται όπως είδαμε στην πρόσφατη ανάρτηση με τον τουριστικό γκόρμπι, το παιχνίδι του με τα μίντια και το μανιπουλάρισμα των τηλεοπτικών μαζών.

 Αφορμής δοθείσης λοιπόν θέλω να προσθέσω στα προηγούμενα ότι η τέως γγ ήταν ένας καθ’ όλα αντιτουριστικός πόλος έλξης, όσο κι αν αυτό μοιάζει αντίφαση εν τοις όροις. Εντελώς αντισυμβατική –έως και αναχρονιστική- δηλ με τα ισχύοντα τηλεοπτικά πρότυπα, αλλά γι’ αυτό ακριβώς αυθεντική. Κάτι που αποτελούσε έναν ιδιότυπο πόλο έλξης μες σε ένα πολιτικό σκηνικό γενικευμένης υποκρισίας. Η αλέκα ήταν τρόπον τινά μια πιστή εικόνα της πολιτικής του κκε: ευθεία, ειλικρινής κι αφτιασίδωτη, χωρίς τακτικούς –ή τακτικίστικους- καλλωπισμούς. Αυτό είναι που σέβεται διαχρονικά ο λαός στο κόμμα, ασχέτως αν παρασέρνεται απ’ την αστική βιτρίνα και το άλλο πρωί των εκλογών που ξυπνάει πλάι σε αυτό που ψήφισε, το βλέπει χωρίς πολιτικό μέικ απ και τρομάζει. Θα αναλάβουν όμως τα μίντια να τον εφησυχάσουν και να του γλυκάνουν τον πόνο ή να κατευθύνουν το φόβο του στο μη χειρότερα, για να δεχτεί τα πάντα χωρίς αντίδραση.

Κι ερχόμαστε στο συνέδριο. Όπου αν υπήρχε μια αμυδρή ελπίδα να γραφτούν κάποια σοβαρά άρθρα που να προσεγγίζουν πολιτικά τις εργασίες του, αυτή θάφτηκε κάτω από τη διαδοχολογία για την αλλαγή γραμματέα. Που με τη σειρά της δεν έμεινε σε μια απλή ονονοματολογία με φαβορί και αουτσάιντερ, αλλά προχώρησε σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και περιγραφές αντικρουόμενων στρατοπέδων. Με αίλουρους που χοροπηδάν ευέλικτα από το ένα στο άλλο, δελφίνους, υπαρχηγούς και ακροβάτες που ισορροπούν μεταξύ των ομάδων και τα έχουν καλά με όλους.
 Πρόλαβαν μάλιστα να βαφτίσει –ακόμα δεν τον είδε- τον κουτσούμπα αντιτουριστικό, σκληροπυρηνικό γραφειοκράτη κι άνθρωπο του μηχανισμού. Λες και υπήρχε περίπτωση να γράψουν ποτέ για ηγετικό στέλεχος του κκε ότι είναι γλυκούλης και μαλακοπυρηνικός ή ότι κινείται σαν ηλεκτρόνιο στην περιφέρεια.
 Συνέχισαν με την εκλογή της νέας κε και εμβριθή συμπεράσματα περί αποχώρησης του παμε από το κκε, χωρίς ωστόσο να αξιοποιήσουν την ιδέα κάποιων αδελφών κόκκινων ιστολογίων για αποχώρηση και του ριζοσπάστη από το κόμμα, δεδομένης της μη επανεκλογής του διευθυντή του στο νέο πολιτ μπιρό.

Ο φώτης παπούλιας προχώρησε μάλιστα ένα βήμα παραπέρα συμπεριλαμβάνοντας και το μακαρίτη τον τσιόγκα στα στελέχη που δεν επανεκλέχτηκαν στη νέα κε. Αλλά τέτοιοι είναι αυτοί οι σταλινικοί του κκε. Σκοτώνουν τα άλογα, όταν πεθάνουν. Αντί να κρατήσουν τον τσιόγκα εσαεί μέλος της κε τιμής ένεκεν.
 Κατά τα άλλα η εφημερίδα των συντακτών διαμαρτυρήθηκε για τον αποκλεισμό του δημοσιογράφου της (του παπούλια συγκεκριμένα όχι της εφημερίδας). Λες και είναι αποτέλεσμα ρεπορτάζ τα τέρατα που βγάζει από την κοιλιά του.
 Έτσι είναι όμως. Αστική δημοκρατία έχουμε, ο καθένας έχει δικαίωμα να πει το μακρύ του και το κοντό του και να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του, τζάμπα είναι. Πόσο μάλλον όταν είναι έμμισθες και εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.

Εξίσου μακάβριο ήταν και το αφιέρωμα μιας ειδησεογραφικής ιστοσελίδας στην αλέκα, πριν καν οριστικοποιηθεί η αποχώρησή της από τη θέση της γγ, που έμοιαζε περισσότερο με επικήδειο ή με επιμνημόσυνη δέηση, έχοντας φωτογραφίες μέχρι και από την κηδεία του παπαρήγα, για να γίνει ακόμα πιο άμεσος ο υποσυνείδητος συνειρμός περί τέλους.

Κατά τη γνώμη μου όμως, το πιο ωραίο με την αλέκα ήταν ο τρόπος που μεταφέρθηκε η περίφημη αποστροφή της περί «αγράμματων στελεχών» από την ομιλία της σε μια κομματικής συνδιάσκεψη. Ο αστικός τύπος την πήρε και τη μετέφρασε ως εξής: η αλέκα λέει αγράμματους όσους διαφωνούν με τις θέσεις στον προσυνεδριακό διάλογο. Κι έτσι δυστυχώς το αναπαρήγαγαν αυτούσιο, κι αρκετά μέσα που αυτοπροσδιορίζονται ως μη αστικά –μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Η αλέκα όμως είπε κάτι πολύ διαφορετικό στην πραγματικότητα. Κριτίκαρε πολιτικά την θέση πως ο καπιταλισμός στην ελλάδα υποχώρησε εξαιτίας της κρίσης. Κι έκλεισε λέγοντας πως «τα στελέχη δε δικαιολογούμαστε να είμαστε αγράμματα», χωρίς καμία προσωπική αιχμή, ούτε καν αιχμηρό λόγο, πέραν της πολιτικής κριτικής. Και σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο. Γιατί είναι μαρξιστικά αναλφάβητος όποιος αγνοεί πως η οικονομική κρίση είναι μια νομοτελειακή στιγμή στον κύκλο ανάπτυξης του κεφαλαίου, με καταστροφή και απαξίωση ενός μέρους του, για να συνεχίσει απρόσκοπτα την κερδοφορία και τη διευρυμένη αναπαραγωγή του. Κι είναι αυτό ακριβώς που βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της διαμάχης, με τη φιλολογία περί κατοχής, εθνικής υποτέλειας, κτλ.
 Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τον αστικό τύπο που νόμισε πως έπιασε λαβράκι και το ‘δειχνε παντού, σαν περήφανος ψαράς. Για να περάσει με εξαιρετική ευκολία μερικές μέρες αργότερα απ’ τα δημοσιεύματα για «εμφύλιο στο κουκουέ», στην εκτίμηση περί άνευρου και αδιάφορου συνεδρίου, με διαδικασίες εξπρές. Μονά-ζυγά, δικά τους.
 Αυτό ήταν ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας καθ’ όλα ανέντιμης στάσης –ειδικά από τα μέσα που επιδιώκουν αντιμνημονιακή κυβέρνηση και στηρίζουν το σύριζα. Η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με δημοσιογραφική δεοντολογία και μπορεί να συνοψιστεί στα εξής: χονδροειδής παραποίηση δηλώσεων και γεγονότων, σενάρια επιστημονικής φαντασίας βγαλμένα από την κοιλιά πωρωμένων συντακτών, αυταπόδεικτα υπονοούμενα για πράγματα ή καταστάσεις που δεν υφίστανται (μετοχές στο γερμανό για παράδειγμα), ασχετοσύνη που πλασάρεται ως ειδημοσύνη ψευδοαναλύσεις βασισμένες σε ευρέως στερεωμένα στερεότυπα και πάει λέγοντας –τελικά δεν συνοψίζονται εύκολα..
 Τι μας δείχνουν όλα αυτά; Καταρχάς αυτό που έχει σημειώσει επανειλημμένα το κόμμα μιλώντας για χυδαίο αντικομμουνισμό, που δεν ενδιαφέρεται για μια ουσιαστική (κι απόλυτα θεμιτή) πολιτική αντιπαράθεση, αλλά για την κατασκευή μύθων και ψευδοεπιχειρημάτων –για να τρωθεί με κάθε μέσο ο αντίπαλος- που επαναφέρουν με νέα μορφή το αλήστου μνήμης «θα ‘ρθουν οι κομμουνιστές να σας πάρουν τα σπίτια και τις γυναίκες;». Ενώ τώρα τι να τους πεις; Θα ‘ρθουν να μας πάρουν τις τράπεζες και τους καναπέδες;
 Αυτά είναι μες στο παιχνίδι κι αναμενόμενα, μπορεί να αντιτείνει κάποιος. Πιθανόν ναι. Όλα μαζί συσσωρευμένα όμως φτιάχνουν μια καινούρια ποιότητα. Ένα σύνολο μύθων και στερεότυπων που απευθύνονται κατευθείαν στο θυμικό κι αποκτούν σχεδόν διαστάσεις μόδας, που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την απόκρουσή τους. Κι έχουν φτάσει πλέον σε τέτοιο επίπεδο κωδικοποίησης και γενικής αποδοχής που αρκεί να πεις απλώς μια φράση για να νιώσει ο καλοπροαίρετος συνομιλητής σου πίκρα κι οδύνη για το προδοτικό κκε και την κατάντια του.
Μπογιόπουλος, στάλιν, πλουμπίδης, τυποεκδοτική, χαρίλαος, 89’ και πάει λέγοντας.

Όλα τους ακαταμάχητα κι αήττητα, σαν τη βλακεία. Κυριεύουν τον χυλό της κοινής γνώμης κι ανατροφοδοτούνται κάθε τόσο από ατράνταχτες αποδείξεις, που μεταδίδονται όπως η πυρκαγιά στα ξερόχορτα. Και καταλήγουν σε εξίσου ακλόνητα συμπεράσματα, τύπου «το κουκουέ έχει ξοφλήσει», «ανήκει σε άλλο αιώνα», «καλά μωρέ, ριζοσπάστη διαβάζεις, οχού…»

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Ποια είναι η άλλη όψη;

 Ότι η δύσκολη πάλη ενάντια στον αστικό οχετό και τα πλοκάμια του, θα ακυρώνεται και δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα, αν ο κόσμος πληροφορείται τα καθέκαστα και τις εξελίξεις στο κόμμα από τον παραμορφωτικό φακό των αστικών μέσων. Αν δεν τσακιστούν δηλαδή οι εσωτερικές τους πηγές και οι κατά καιρούς διαρροές, ντοκουμέντων ή ειδήσεων. Ή αν ο κομματικός τύπος δίνει πάτημα στους αστούς αναλυτές και δημοσιολόγους με άστοχες επιλογές κειμένων –όχι ως προς την πολιτική ουσία τους απαραίτητα, αλλά ως προς τη σκοπιμότητα και τον τρόπο με τον οποίο την εξυπηρετούν.
 Είναι πλήγμα για παράδειγμα να έχει την είδηση της επίσπευσης του κλεισίματος των εργασιών του συνεδρίου η ηλεκτρονική έκδοση του βήματος και το καθίκι ο σταυρόπουλος, και να μην το έχει ο 902 ή ο ρίζος της επόμενης ημέρας, που κυκλοφορούσε με τα προηγούμενα δεδομένα.

Κι είναι ζήτημα πώς είχε η καθημερινή, την τρίτη πριν το συνέδριο, το θέμα της αλλαγής της αλέκας –κι ενώ ο αστικός κυριακάτικος τύπος εισέπραττε ως κλίμα ότι η αλέκα θα συνεχίσει τη θητεία της. Και δεν στοιβάζω το κομμάτι της καθημερινής με άλλα σενάρια δημοσιογραφίσκων –που είχαν πει σχεδόν τα πάντα, οπότε όλο και κάτι θα πετύχαιναν- γιατί ήταν ανυπόγραφο και αυτό σημαίνει πως αναλαμβάνει την ευθύνη η διεύθυνση της εφημερίδας. Δηλ ο παπαχελάς.
 Θα μου πεις, δεν ήταν δα τόσο δύσκολο να γνωρίζει κανείς πως η αλέκα είχε κουραστεί και ότι είχε σκεφτεί, καιρό τώρα, να μην παραμείνει στο τιμόνι του κόμματος. Άλλο οι εικασίες όμως κι άλλο να επικαλείσαι ασφαλείς πληροφορίες.

Εν πάση περιπτώσει, πιθανόν να μην εκτιμώ κάτι καλά στα παραπάνω –δεν το αποκλείω καθόλου ως ενδεχόμενο. Αλλά το βασικό συμπέρασμα, που ανέφερα και παραπάνω, παραμένει: οι διαρροές στον τύπο ακυρώνουν σε μεγάλο βαθμό την πάλη του κόμματος εναντίον της αστικής προπαγάνδας και αυξάνουν το κύρος διάφορων καλαμαράδων κουκουεδολόγων. Πρέπει λοιπόν να αναζητηθούν και να χτυπηθούν αμείλικτα, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Είτε πρόκειται για κάποιο μέλος, είτε για κάποιον από τους αντιπροσώπους στο πρόσφατο συνέδριο.

Το παιχνίδι των αστών με το νόμισμα είναι σικέ και προκαθορισμένο. Κορόνα κερδίζουν, γράμματα χάνουμε. Μία ή η άλλη φράγκο δύο, που λέγανε κι οι παλιότεροι. Αλλά αν εξαλείψουμε τη δεύτερη όψη του, θα είμαστε σε θέση να του δείξουμε πως νιψονανομηματαμημονανοψιν. Και να τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

ΔΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ


ΔΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ
Επεσαν στο κενό κατασκευασμένες κατηγορίες
Στο κενό έπεσαν μια σειρά κατασκευασμένες από την τότε κυβέρνηση κατηγορίες σε βάρος λαϊκών αγωνιστών που πάλεψαν το 2008 ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη Κέρκυρας. Η πλειοψηφία των διωκόμενων αθωώθηκε στο δικαστήριο την περασμένη Παρασκευή, όπου ταυτόχρονα αναδείχτηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος των κομμουνιστών στις κινητοποιήσεις αυτές, όπως και ο τρόπος που αγωνίζονται, μαζικά και οργανωμένα, μακριά από προβοκάτσιες που μόνο ωφελημένες έχουν τις δυνάμεις καταστολής και το σύστημα που υπηρετούν.
Σημειωτέον ότι ο επίμαχος αυτός ΧΥΤΑ δεν έχει ακόμα λάβει άδεια λειτουργίας από την τότε νομαρχία και τώρα την περιφέρεια, καθώς κρίθηκε ότι παραβιάζει όρους κατασκευής και λειτουργίας. Στις κινητοποιήσεις του 2008 ενάντια στην κατασκευή και λειτουργία του, εκτυλίχτηκε από πλευράς της τότε κυβέρνησης ένα όργιο αστυνομοκρατίας και αστυνομικής βίας, με ΜΑΤ να εφορμούν κατά των διαδηλωτών, να προβαίνουν σε συλλήψεις, να απαγγέλλονται σωρηδόν κατηγορίες (ανάλογες εικόνες βιώνουν σήμερα οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, που αντιδρούν στα ορυχεία χρυσού στην περιοχή τους).
Την Παρασκευή εκδικάστηκαν οι τρεις από τις πολυάριθμες δίκες στις οποίες έχουν συρθεί δεκάδες κάτοικοι και αθωώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των κατηγορουμένων. Γεγονός που έγινε δεκτό με χαρά και ανακούφιση από τις εκατοντάδες των Κερκυραίων που είχαν συγκεντρωθεί στα δικαστήρια προς συμπαράστασή τους.
Μεταξύ των αθωωθέντων είναι και οι Δημήτρης Πιτσιάβας τότε Γραμματέας της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ και ο Σταμάτης Πελάης πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, και μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ, και τότε νομαρχιακός σύμβουλος με τη ΝΑΣ. Χαρακτηριστικά ο Δ. Πιτσιάβας συνελήφθη, ενώ έδινε το τηλέφωνό του στον Στ. Πελάη, για να παραχωρήσει τηλεφωνικά συνέντευξη στον «902», τον οποίο Στ. Πελάη οι αστυνομικοί είχαν ήδη βάλει σε αστυνομική κλούβα.
Οι απαγγελθείσες σε βάρος τους κατηγορίες ήταν βαριές (π.χ. υποκίνηση σε εμπρησμό, αντίσταση κατά της αρχής κ.λπ.) αλλά κατέπεσαν μπρος στην υπερασπιστική γραμμή, που αναδείκνυε ότι το ταξικό εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ δεν καταφεύγουν σε εμπρησμούς για να πετύχουν τους σκοπούς τους, δουλεύουν συστηματικά και με πείσμα, πρωτοστατούν, ώστε ο κόσμος οργανωμένα και μαζικά να εναντιωθεί στις αντιλαϊκές πολιτικές, στην κρατική βία και καταστολή. Μάλιστα, σε αυτό το πλαίσιο προσπαθειών, είχε γίνει και μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κέρκυρας κ. Νταϊρούση.
Δυσμενώς σχολιάστηκε το γεγονός ότι ο συνήγορος ορισμένων κατηγορουμένων, που τελικά κρίθηκαν ένοχοι, Ν. Κωνσταντόπουλος, αν και υπήρχαν μάρτυρες υπεράσπισης διαθέσιμοι να στηρίξουν τους πελάτες του δεν τούς κάλεσε στην έδρα, ενώ για άλλους κατηγορούμενους δεν εμφάνισε καν μάρτυρες υπεράσπισης στο δικαστήριο.

Αστικός Τύπος για ΚΚΕ: Στεναχώρια και άρθρα καρμπόν


Αστικός Τύπος για ΚΚΕ: Στεναχώρια και άρθρα καρμπόν
Είναι εντυπωσιακή η ομοιότητα των άρθρων που δημοσιεύονται σε ορισμένες γνωστές και μη εξαιρετέες κυριακάτικες εφημερίδες για το ΚΚΕ. Ιδιο περιεχόμενο, πανομοιότυπες εκφράσεις, ρεπορτάζ που «ρέουν» με ολόιδιο τρόπο σα να είναι γραμμένα από το ίδιο χέρι.
Κεντρική ιδέα όλων είναι η δήθεν απογοήτευση επειδή το ΚΚΕ μετά το 19ο Συνέδριό του δεν αλλάζει πολιτική. Από εκεί και πέρα τη σκυτάλη παίρνουν οι ολόιδιοι χαρακτηρισμοί, τα ίδια επίθετα και η συνήθης σεναριολογία, πανομοιότυπη και αυτή, γύρω από πρόσωπα και καταμερισμούς. Ολα γραμμένα με πανομοιότυπο περιεχόμενο στις περισσότερες εφημερίδες. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι ένα μέλος του ΠΓ είναι δήθεν αυτό που αποφασίζει τι γίνεται και τι δε γίνεται στο Κόμμα και ότι ένα άλλο μέλος του ΠΓ ήταν τάχα επικεφαλής όλων των επιτροπών του Συνεδρίου! Ενώ στο Συνέδριο εκλέχτηκαν ξεχωριστές επιτροπές και με διαφορετική σύνθεση για το Πρόγραμμα, το Καταστατικό, την Πολιτική Απόφαση. Και άλλες εφημερίδες κρίνουν, φαίνεται, εξ ιδίων τα αλλότρια, δηλαδή με βάση τα αστικά κόμματα που εξυμνούν, όταν γράφουν για «ισχυρούς» παράγοντες που καθορίζουν τη «γραμμή» κ.ά. Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα αστικά κόμματα. Συζητά και αποφασίζει συλλογικά για όλα.
Γνωρίζουμε ότι το ΚΚΕ αποτελεί καρφί στο μάτι των αστών. Μας κάνει όμως εντύπωση, πώς γίνεται αστικές εφημερίδες και δημοσιογράφοι που επιτίθενται στο ΚΚΕ κατηγορώντας το ότι «καταπνίγει τις διαφορετικές γνώμες και τη σύνθεση απόψεων» και λέγοντας συχνά - πυκνά ότι στο ΚΚΕ επικρατεί «ομοφωνία νεκροταφείου», όπως έκαναν πρόσφατα με αφορμή και την ομόφωνη υιοθέτηση του νέου Προγράμματος, του Καταστατικού και της Πολιτικής Απόφασης στο 19ο Συνέδριο, να επιδεικνύουν οι ίδιοι τέτοια ομοφωνία ως προς την παρουσίαση του ΚΚΕ. Είναι μια ακόμα έκφραση της σύμπνοιας της αστικής τάξης απέναντι στον ταξικό της εχθρό ή μήπως κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι ένα σκονάκι με συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς και υποτιθέμενες πληροφορίες για την κατάρτιση άρθρων για το ΚΚΕ; Πάντως, είτε έτσι είτε αλλιώς, η ταχτική τους είναι πες πες στο τέλος κάτι θα μείνει...
***
Η αυτοακύρωση του κ. Δανίκα
Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη ικανότητα ή πολύ μεγάλη σύγχυση για να μπορείς να γράφεις μία άποψη και ταυτόχρονα να την ακυρώνεις σε ένα και μόνο άρθρο. Και όμως, αυτό συμβαίνει στην περίπτωση του κριτικού κινηματογράφου, Δ. Δανίκα, και στο τελευταίο άρθρο που έγραψε στη στήλη του, ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ, που διατηρεί στην κυριακάτικη εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ισχύει απλά η αντιΚΚΕ εμπάθεια που οδηγεί τον αρθρογράφο να εκτίθεται.
Λέει ο Δ. Δανίκας - ή μάλλον επαναλαμβάνει - τα τετριμμένα που γράφονται και λέγονται για το ΚΚΕ. Οτι πορεύεται μόνο του, ότι δε συμμαχεί με κανένα κόμμα, ότι είναι περίπου σαν το «σκαντζόχοιρο», ότι τα παραπέμπει όλα στο μέλλον, ότι στη συνείδηση των πολιτών ΚΚΕ = δραχμή, απομόνωση, δελτίο τροφίμων, Βόρεια Κορέα, Αλβανία κλπ.
Ομως ο Δ. Δανίκας δε μένει σε αυτά. Επεκτείνει την αντιΚΚΕ επίθεσή του, λέγοντας ότι το σύστημα μεταχειρίζεται πονηρά το ΚΚΕ και το χρησιμοποιεί για να τα... χώνει στο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα από τα γραφόμενα του Δ. Δανίκα είναι το εξής: Ακόμη και αν δεχτούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει τέτοια γνώμη για το ΚΚΕ, από πού την έχει σχηματίσει; Σίγουρα όχι από τις Θέσεις του ΚΚΕ, γιατί το ΚΚΕ δεν έχει τέτοιες Θέσεις. Από πού λοιπόν; Μα από το ίδιο το σύστημα και όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση του (κανάλια, εφημερίδες, εκπαίδευση κλπ) και που χρόνια τώρα χρησιμοποιεί τα ίδια και τα ίδια επιχειρήματα σε βάρος του σοσιαλισμού και του ΚΚΕ, επειδή το τελευταίο δε δέχεται να γίνει ένα γλυκανάλατο κόμμα του χεριού του, όπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το σύστημα, που κατά τον Δ. Δανίκα μεταχειρίζεται «πονηρά» το ΚΚΕ υπονοώντας ότι το ευνοεί, αναπαράγει όλον αυτό τον οχετό σε βάρος του ΚΚΕ. Αυτό το σύστημα με τις εφημερίδες του, σαν και αυτές που έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς ο Δ. Δανίκας. Ο οποίος ξέρει πολύ καλά τι λένε και τι γράφουν για το ΚΚΕ. Εκτός αν έχει την εντύπωση ότι εργάζεται σε αντισυστημικές εφημερίδες... Δεν το νομίζουμε και άρα εκτίθεται ακόμη περισσότερο!
ΥΓ: Το ποιον παίζει και ποιον όχι το σύστημα ο κ. Δανίκας μπορεί να το διαπιστώσει αν ξεφυλλίσει το κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας του, λίγες σελίδες παρακάτω από το δικό του άρθρο. Εκεί θα δει το ρεπορτάζ και τις φωτογραφίες από την επίσκεψη Τσίπρα στα γραφεία της εφημερίδας του «ΘΕΜΑτος». Και «τις ενθουσιώδεις εντυπώσεις που άφησε», όπως γράφεται. Μήπως και το άρθρο εναντίον του ΚΚΕ, ο κ. Δανίκας το «εμπνεύστηκε» κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης επίσκεψης;

«Επέτειος»!


«Επέτειος»!
ICON
Σήμερα έχουμε... «επέτειο»!
Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από τρία χρόνια, στις 23 Απρίλη του 2010.
Ηταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, από το Καστελόριζο, επιλέγοντας για φόντο τις βαρκούλες που αρμενίζανε, μας ανακοίνωσε την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των μνημονίων.
Ηταν τότε που η εγχώρια πλουτοκρατία έθετε σε εφαρμογή το σχέδιό της για τη μετακύλιση των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης, της δικής της κρίσης, πάνω στις πλάτες του ελληνικού λαού.
*
Οπως μας είπαν τότε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού που συνεχίζονται ακατάπαυστα και που μέσα από αυτά προωθούνται όλα τα αντιδραστικά μέτρα που είχαν προσχεδιάσει εδώ και χρόνια αλλά μέχρι τώρα δεν τολμούσαν να εφαρμόσουν, έφταιγε ότι τα «σπρεντς» είχαν φτάσει τις 600 μονάδες...
Αλλά σήμερα, τρία χρόνια μετά - και μετά από τόση «σωτηρία» - τα «σπρεντς» είναι στις... 1.016 μονάδες!
Μας είχαν πει πως η πολιτική τους στόχευε στη μείωση του χρέους, επειδή το χρέος είχε φτάσει στο 125% του ΑΕΠ.
Αλλά σήμερα, τρία χρόνια μετά - και μετά από τόση «σωτηρία» - το χρέος είναι στο... 156,9% του ΑΕΠ! (σ.σ.: οι «σωτήρες» ακόμα και μετά από το «κούρεμα» το αύξησαν κατά 25 δισ. ευρώ!)...
*
Μας είπαν όμως και μια αλήθεια:
«Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό», ήταν τα λόγια του Παπανδρέου τότε.
Πράγματι. Αλλά με την εξής διαφορά: Για τον Οδυσσέα υπήρξε Ιθάκη. Για τον ελληνικό λαό υπάρχει μια αέναη «Οδύσσεια». Δεν υπάρχει Ιθάκη. Υπάρχουν μόνο Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες.
Κάντε υπομονή, λένε οι κυβερνώντες από Παπανδρέου και Παπαδήμο, μέχρι Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη: Ζήστε χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση, χωρίς ελπίδα, και εκεί κατά το 2020, το χρέος, που αυτοί το δημιούργησαν
(και που εμείς βάσει των δανειακών συμβάσεων θα το πληρώνουμε μέχρι το 2042!)
θα ξαναπάει στο 125% του ΑΕΠ!
*
Προσέξτε, δηλαδή, τι μας λένε:
Οτι ο ελληνικός λαός - αν και εφόσον «όλα πάνε καλά» - εκείνο που έχει να περιμένει στα δέκα χρόνια από το διάγγελμα του Παπανδρέου, είναι ότι οι «σωτήρες» θα τον έχουν ξαναγυρίσει στην ίδια θέση που ήταν το 2010! Στην ίδια κατάσταση!
Προσέξτε:
Μετά από τόσα μνημόνια, τόσους εφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα, τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσα λουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία, εκείνο που μας «υπόσχονται» είναι ότι αφού θα μας έχουν λεηλατήσει, αφού θα μας έχουν εξαθλιώσει, αφού θα μας έχουν μετατρέψει σε κανονικούς είλωτες, έτσι, λεηλατημένους, εξαθλιωμένους και είλωτες, οι «σωτήρες» μας, αν κάτσουμε... ήσυχα, το 2020 (και σίγουρα μέχρι το... 2042) θα μας έχουν οδηγήσει στο ίδιο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν τα μαρτύρια!
*
Αυτός είναι ο λόγος που μας λένε ότι πρέπει να έχουμε... «υπομονή». Οτι πρέπει να τους... δοξάζουμε. Να τους ανακηρύξουμε «ευεργέτες»: Επειδή μας υπόσχονται ότι στις 23 Απρίλη του... 2020 (και σίγουρα μέχρι το...2042), θα μας έχουν γυρίσει στο... Καστελόριζο!
Μόνο που αν τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το «έργο» τους ένα είναι απολύτως βέβαιο: Εκείνο το μελλοντικό τους διάγγελμα (μεταξύ του 2020 και του...2042), δεν θα είμαστε εδώ για να το απολαύσουμε. Γιατί στο μεταξύ θα μας έχουν αφανίσει. Κι εμάς, και τα παιδιά μας, και το Καστελόριζο και την Ελλάδα ολόκληρη.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Αδιέξοδα στη διαχείριση ανεξάρτητα από το μείγμα


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Αδιέξοδα στη διαχείριση ανεξάρτητα από το μείγμα
Οξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα κατέγραψε η Σύνοδος του G-20
Οι χειραψίες ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών Γερμανίας - ΗΠΑ δεν μπορούν να κρύψουν τους οξύτατους μεταξύ τους ανταγωνισμούς
Λυσσαλέους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα συνεχίζει να προκαλεί η βαθιά καπιταλιστική κρίση, με δεδομένη την αλληλεξάρτηση των οικονομιών παγκόσμια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα μονοπώλια να ανακάμψουν. Τέτοιοι ήταν οι ανταγωνισμοί που εκφράστηκαν και στη Σύνοδο των υπουργών Οικονομικών και κεντρικών τραπεζιτών των 20 πιο ισχυρών οικονομιών του πλανήτη (G-20), που συνήλθε στην Ουάσιγκτον.
Η Σύνοδος έγινε στη σκιά των προβλέψεων του ΔΝΤ για συνέχιση της κρίσης στην Ευρωζώνη και των ανησυχιών του για την πορεία της Ιταλίας και της Γαλλίας. Τις μέρες της Συνόδου στην Ουάσιγκτον, στα παραπάνω προστέθηκαν η υποβάθμιση της Μ. Βρετανίαςαπό τον οίκο «Fitch» και τα στοιχεία για την Ισπανία, που προβλέπουν μείωση του ΑΕΠ μεταξύ 1% και 1,5% φέτος, ενώ οι εκτιμήσεις της Μαδρίτης έβλεπαν συρρίκνωση γύρω στο 0,5%.
Στο περιθώριο της Συνόδου του G-20, ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, Λουίς Ντε Γκίντος, δήλωσε ότι «η Ευρώπη ήταν και πάλι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος λόγω της χαμηλής ανάπτυξης και των φραγμένων πιστωτικών αγορών». Ομοίως, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, είπε ότι «κανένας δεν θα πρέπει να περιμένει η Ευρώπη να εμφανίσει υψηλό ρυθμό ανάπτυξης για χρόνια», δείχνοντας το βάθος της κρίσης στην Ευρωζώνη και τα ζόρια των αστικών επιτελείων να τη διαχειριστούν.
Οι εργασίες της Συνόδου ολοκληρώθηκαν με την καθιερωμένη κοινή ανακοίνωση. Μεταξύ άλλων, οι 20 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες επαναλαμβάνουν τη δέσμευση ότι μέχρι το Σεπτέμβρη θα έχουν αναπτύξει δημοσιονομικές στρατηγικές που θα εγγυώνται τη βιωσιμότητα των προϋπολογισμών τους, λέγοντας ότι «η δημοσιονομική βιωσιμότητα στις ανεπτυγμένες οικονομίες παραμένει θεμελιώδης».
Στο πλαίσιο της συνολικής αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος, οι «20» «προέτρεψαν» επίσης τη διεθνή κοινότητα να άρει το τραπεζικό απόρρητο, κοροϊδεύοντας το λαό ότι με αυτό τον τρόπο θα βάλουν κανόνες στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων που οι ίδιοι θεσμοθέτησαν, αλλά και στη φοροδιαφυγή, που είναι η άλλη όψη των φοροαπαλλαγών, οι οποίες αυξάνονται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, στο όνομα τού να τονωθεί η ανάπτυξη.
Η πρεμούρα τους για το τραπεζικό απόρρητο επαληθεύει ακόμα ότι σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα σε φορολογικούς παραδείσους, το κεφάλαιο διατηρεί ασύλληπτο συσσωρευμένο πλούτο, τον οποίο οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αναζητούν τρόπο να επαναπατρίσουν, για να επενδυθεί στην οικονομία.
Κόντρα ΗΠΑ - Γερμανίας
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Spiegel», στη Σύνοδο καταγράφηκε ένταση ανάμεσα στις αντιπροσωπείες ΗΠΑ και Γερμανίας, για τα συμπεράσματα σχετικά με τη μείωση των χρεών. Νωρίτερα, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Τζακ Λιου, φέρεται να είχε δηλώσει ότι η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία στην Ευρωζώνη «πνίγει» την ανάπτυξη, ζητώντας από τη Γερμανία μέτρα για τη χαλάρωσή της. Ανταπαντώντας, ο Β. Σόιμπλε είπε ότι «μέχρι τώρα, δεν έχω ακούσει από κανέναν μία συγκεκριμένη πρόταση για το τι θα πρέπει τελικά να κάνει η Γερμανία».
Σύμφωνα με το «Spiegel», «οι Γερμανοί αξιωματούχοι, που απέρριψαν ως "συνταγές από το μπαούλο τις προτάσεις για στήριξη της ανάπτυξης με νέα χρέη", ήθελαν να περιληφθεί στο ανακοινωθέν αναφορά σε ανώτατα όρια στο κρατικό χρέος. Οι Αμερικανοί (με το αρκετά υψηλό χρέος των ΗΠΑ) ήθελαν να το αποφύγουν, επισημαίνοντας πως η εύθραυστη ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας δεν επιτρέπει στην παρούσα συγκυρία σφιχτή εξοικονόμηση.
Η γερμανική αντιπροσωπεία εξέφρασε ανοικτά την άποψή της ότι "αυτά είναι ανοησίες", και κάλεσε τις ΗΠΑ να παραδειγματιστούν από την Ευρώπη και τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Οι Αμερικανοί αντέτειναν ότι το παράδειγμα της Ευρωζώνης έχει δείξει ότι η υπερβολική περιστολή δαπανών πνίγει την ανάκαμψη, στο οποίο οι Γερμανοί αντέτειναν ότι κάποτε πρέπει να ξεκινήσει η εξυγίανση, η οποία στις ΗΠΑ περιορίζεται μόνο σε εξαγγελίες και αναβολές.
Η κατάληξη ήταν το θέμα να μην φτάσει στο ανακοινωθέν παρά μόνο με την θολή αναφορά ότι "η δημοσιονομική βιωσιμότητα στις ανεπτυγμένες οικονομίες παραμένει θεμελιώδης" και η διαμάχη αναβλήθηκε για την επόμενη Σύνοδο στην Αγία Πετρούπολη».
Σε δηλώσεις του αμέσως μετά, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ισχυρίστηκε ότι «η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους βασικούς λόγους της κρίσης - το μεγάλο χρέος, την υπερβολική ρευστότητα στις χρηματοοικονομικές αγορές και την έλλειψη ενός αποτελεσματικού ρυθμιστικού πλαισίου». Στο ίδιο πνεύμα, ο Γ. Βάιντμαν, πρόεδρος της Bundesbank, πρόσθεσε ότι «κάθε προσπάθεια να επιτευχθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης που γνωρίζαμε πριν την κρίση μέσω δαπανών από το έλλειμμα θα είναι σαν να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος».
Χαμένος ο λαός έτσι κι αλλιώς
Τα αδιέξοδα από την αστική διαχείριση της κρίσης, είτε στην επεκτατική, είτε στην περιοριστική της μορφή, επιβεβαιώνονται και από την προειδοποίηση του ΔΝΤ για τις«ανεπιθύμητες συνέπειες» που ενδέχεται να έχουν στις αναδυόμενες οικονομίες η επαναγορά ομολόγων και τα πολύ χαμηλά, σχεδόν μηδενικά επιτόκια, που εφαρμόζουν οι κεντρικές τράπεζες στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Σύμφωνα με το Ταμείο, «πολλές αναδυόμενες χώρες ανησυχούν για το πιθανό σοκ που μπορεί να πλήξει το χρηματοπιστωτικό σύστημά τους εάν αποσυρθούν γρήγορα σημαντικά κεφάλαια». Ομοίως, ο Β. Σόιμπλε ζήτησε από την ΕΚΤ να περιορίσει την ποσότητα της διαθέσιμης ρευστότητας στην Ευρωζώνη, επειδή «η διοχέτευση μεγάλων ποσοτήτων ρευστού στις οικονομίες, χωρίς βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δε θα δημιουργούσε συνθήκες για βιώσιμη ανάπτυξη».
Με δεδομένες τις γενικότερες προβλέψεις για την οικονομία της Ευρωζώνης, που είναι κατά βάση αρνητικές, ο επίτροπος της ΕΕ για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, Ολι Ρεν, σε συνέντευξη στο πρακτορείο «Ρόιτερς», είχε δηλώσει ότι η Ευρωζώνη θα επιβραδύνει τη διαδικασία μείωσης των δημοσιονομικών της ελλειμμάτων, για να βοηθήσει την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Για να στηρίξει τον εμπλουτισμό του μείγματος με περισσότερα επεκτατικά μέτρα, σημείωσε ότι «τώρα, η αποκατάσταση της αξιοπιστίας βραχυπρόθεσμα, μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μία ηπιότερη διαδρομή δημοσιονομικής προσαρμογής μεσοπρόθεσμα».
Χρησιμοποιώντας τα ίδια πάνω - κάτω επιχειρήματα, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο, σε παρέμβασή του σε συνέδριο που διοργάνωσε η δεξαμενή σκέψης «Think Tank Dialogue», ισχυρίστηκε ότι οι πολιτικές λιτότητας πρέπει να συνδυάζονται με μέτρα υπέρ της τόνωσης της ανάπτυξης και ότι είναι λάθος να τίθεται το δίλημμα μεταξύ των δύο αυτών πολιτικών. Οπως είπε, η διόρθωση των ελλειμμάτων και των δημοσιονομικών ανισορροπιών θα συμβάλει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, στην αύξηση των επενδύσεων και τελικά στην ενίσχυση της ανάπτυξης.
Ο ίδιος εμφανίστηκε θετικός στο ενδεχόμενο να χορηγείται, υπό όρους, παράταση στο χρονοδιάγραμμα μείωσης των ελλειμμάτων, προκειμένου τα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά τους, κάνοντας λόγο για «χρονική προσαρμογή» που πρέπει να αναζητηθεί.
Κόβει χρήμα η Ιαπωνία
Η Σύνοδος του G-20 ασχολήθηκε και με την Ιαπωνία, η κεντρική τράπεζα της οποίας ανακοίνωσε ότι θα αγοράζει κάθε μήνα μακροπρόθεσμα ομόλογα αξίας πάνω από 7 τρισ. γεν (75 δισ. δολαρίων), ώστε το απόθεμα των κρατικών ομολόγων στον ισολογισμό της να αυξάνεται κατά 50 τρισ. γεν ετησίως. Η νομισματική βάση αναμένεται να αυξηθεί στα 200 τρισ. γεν φέτος και στα 270 δισ. γεν στο τέλος του 2014, ώστε να διπλασιασθεί σε σχέση με το 2012, όταν ήταν στα 138 τρισ.
Συνοψίζοντας τη συζήτηση που έγινε στη Σύνοδο, ο διοικητής της Ιαπωνικής Τράπεζας δήλωσε ότι μπορεί τώρα να συνεχίσει με αυτοπεποίθηση το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, αφού η Σύνοδος απέφυγε να αφορίσει το γιγαντιαίο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων, που ισοδυναμεί με τύπωμα χρήματος. Σχολιάζοντας τις αποφάσεις της Ιαπωνικής Τράπεζας, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μ. Ντράγκι, είπε μετά τη συνάντηση του G-20 ότι οι διακυμάνσεις των ισοτιμιών είναι συνέπεια των εγχώριων πολιτικών καθώς ορισμένες χώρες προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους.
Τέλος, κύμα χρεοκοπιών για γερμανικές επιχειρήσεις σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία αναμένει η γερμανική εταιρεία ασφάλισης πιστώσεων «Euler Hermes»,σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Bild». Η εταιρεία εκτιμά ότι ο αριθμός των χρεοκοπιών θα αυξηθεί το 2013 κατά 33% περίπου, ενώ θεωρεί υπαρκτή την απειλή για στάση πληρωμών ύψους 31 δισ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά στο σύνολο της Ευρωζώνης, η εκτίμηση της «Euler Hermes» αναφέρει αύξηση των στάσεων πληρωμών κατά 21%, ενώ για το εσωτερικό της Γερμανίας μόλις κατά 1%.
Σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε κατά 0,6% κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2012, καθώς πραγματοποιήθηκαν λιγότερες επενδύσεις και μειώθηκε η εμπορική δραστηριότητα. «Κοιτάζοντας τους πραγματικούς οικονομικούς δείκτες, φαίνεται ότι η γερμανική βιομηχανία δεν έχει ακόμα ξεπεράσει πλήρως αυτή την αδύναμη φάση», αναφέρεται σε έκθεση του υπουργείου.

TOP READ