26 Απρ 2014

Ξεψειρίζοντας

 Ξεψειρίζοντας

Κάθε επιστροφή στη λδ του βορρά τη συνοδεύει η επανασύνδεση με την πατρική εστία, τα οικεία πρόσωπα, τις προσφιλείς τους συνήθειες: όπως το πριν, η εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς, στην τουαλέτα του σπιτιού για παράδειγμα, εκεί που έρχονται οι μεγάλες σκέψεις και εμπνεύσεις, όχι για κάποια άμεση πρακτική χρήση συνδεμένη με τον χώρο, αλλά ως τροφή (από την παραγωγή στην κατανάλωση που λένε) για σκέψη και προβληματισμό.

Μια προηγούμενη αντίστοιχη ανάρτηση είχε τίτλο ‘ξεφυλλίζοντας’. Αυτή σκέφτηκα να την πω ‘ξεψειρίζοντας’, γιατί κολλάει κάπως και με τον τύπο της πολεμικής που πατά στα γραπτά του άλλου, για να τα κριτικάρει. Θα μπορούσε όμως να λέγεται και ‘ξεκοκαλίζοντας’, με αφορμή ένα σχόλιο στο ημίφως από το δισέλιδο πρινηδόν, που φιλοξενεί πλέον και γελοιογραφίες του παπαγεωργίου, παλιού σκιτσογράφου του ρίζου. Το σχόλιο αποτελεί απάντηση σε ένα παλιότερο σχόλιο (εύστοχο κατά τη γνώμη μου) του ριζοσπάστη για μια λεζάντα στο οπισθόφυλλο ενός προηγούμενου φύλλου του πριν και μας λέει πως η ηγεσία του κκε (ο διαχωρισμός μεταξύ ηγεσίας-βάσης είναι τόσο προβλέψιμο κλισέ, που αν το παραλείψουν θα ήταν σα να ξεχνάνε μία από τις υποχρεωτικές κινήσεις στο πατινάζ και να έπρεπε να τους αφαιρεθούν βαθμοί) έχει μάλλον μεγάλο πρόβλημα με την αυξημένη απήχηση της ανταρσυα, και υποχρεώνεται να ξεκοκαλίζει το πριν, για να βρει κάτι πρόσφορο για λάσπη και διαστρέβλωση.

Το πιο ωραίο σε όλα αυτά είναι η υπογραμμισμένη φράση: αυξημένη απήχηση της ανταρσυα. Γενικά τον αριστεριστή δεν τον πιάνεις πουθενά σε αυτό το θέμα. Αν δεν ασχολείσαι μαζί του, είναι γιατί δεν έχεις επιχειρήματα να αντιπαρατεθείς στα δικά του κι όχι γιατί ο χώρος του αποτελεί αμελητέα ποσότητα. Και όταν αποφασίζουμε να το κάνουμε είναι επειδή μας ασκεί αφόρητη πολιτική πίεση και προσπαθούμε να συσπειρώσουμε τον κόσμο μας και να το μαντρώσουμε μη μας φύγει. Αυτό περίπου ισχυρίζεται κι ο δ. γρηγορόπουλος στο κομμάτι της εφημερίδας για το κκε, λέγοντας πως το κόμμα ασκεί άστοχη και οξυμένη στο έπακρο κριτική προς την ανταρσυα, γιατί φοβάται α. ότι θα αποκαλυφθεί ο ρεφορμισμός του άμεσου προγράμματός του με αγώνες χαμηλής έντασης και β. την προσχώρηση αγωνιστών από τη βάση του στην αντικαπιταλιστική πρόταση της ανταρσυα.

Ξεπερνάω τον πειρασμό να σχολιάσω τι ακριβώς σημαίνει άμεσο (-όπως λέμε δηλ «μίνιμουμ»;) πρόγραμμα και πώς συνδέεται αυτή η αντίληψη με το ρεφορμισμό, ή τα περί αγώνων χαμηλής έντασης (σαν την χαλυβουργία πχ;) και το πού οδηγούν οι κινητοποιήσεις... «υψηλής έντασης», όπως τις εννοεί η ανταρσυα και ο πάριος –πχ πλατείες- για να σταθούμε στο δεύτερο μέρος. Προσωπικά όλα αυτά περί ανήσυχης βάσης του κκε που προσεγγίζει την πρόταση της ανταρσυα, κτλ, μου θυμίζουνε ένα σκετσάκι από το δίσκο του χάρρυ κλυνν ‘ραντεβού με την εισαγγελία’, επί κοσκωτά, όπου ο δημοσιογράφος κάνει επισκόπηση του τύπου διαβάζοντας τα (φανταστικά) πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και όλες σχεδόν ασχολούνται με το σκάνδαλο και το φορτηγάκι με τα πάμπερς, εκτός του λακεδαιμόνιου ριζοσπάστη που το συνδέει με τη δυναμική του (φρέσκου κι ενιαίου τότε) συνασπισμού και λέει πως η κυβέρνηση επιχειρεί να εμποδίσει με κάθε μέσο την κάθοδο και συμπαράταξη δεκάδων φορέων με το νέο πολιτικό εγχείρημα.

Στην ίδια στήλη υπάρχει ένα σχόλιο γι’ αυτό το κομμάτι του οδηγητή με τα έργα και τις ημέρες της ανταρσυα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που ανθολογεί φράσεις από το κείμενο –πχ το ‘ψεύτικο επαναστατηλίκι’ και καταλήγει ότι όσοι είναι πάντως με το ..αληθινό επαναστατηλίκι, όφειλαν να είναι δίπλα στους εμποροϋπαλλήλους στην ερμού, όταν τους χτύπαγαν τα ματ, και στη διαδήλωση κατά της μέρκελ.
Εμένα αφενός αυτά τα αντιμερκελικά –και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο- δε μου λένε πολλά· αφετέρου οι δυνάμεις του παμε προφανώς και έδωσαν το «παρών» στη μάχη της απεργίας των εμποροϋπαλλήλων. Κι αν μπούμε στη λογική να παίρνουμε παρουσίες στις απεργιακές περιφρουρήσεις, κάποιες δυνάμεις, από ορισμένο χώρο, θα μείνουν μετεξεταστέες, συνεπώς καλύτερα να μη θίγουν το συγκεκριμένο θέμα.
Αν στέκομαι λοιπόν σ’ αυτό το σημείο, είναι γιατί αδυνατώ να εξηγήσω την πτωτική πορεία των (αντι)δράσεων στο μέτωπο της κυριακάτικης αργίας, μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις κατά την πρώτη εβδομάδα εφαρμογής του μέτρου. Και μοιράζομαι την απορία αυτή με τη βάση του μπλοκ, για να μας δώσει τα φώτα του, όποιος σφος αναγνώστης ξέρει κάτι σχετικά με το θέμα και έχει κάποια λογική ερμηνεία.

Το νόημα της ανάρτησης είναι αυτό που απασχολεί θεωρητικά και τους συντάκτες του πριν: ο τρόπος διεξαγωγής της όποιας αντιπαράθεσης. Η οποία μπορεί να γίνει με όρους συνδικαλιάς και αμφιθεάτρου, ή με ξεψείρισμα και διαστρέβλωση των θέσεων του αντιπάλου. Αλλά μπορεί να αφορά και την ουσία του πράγματος, χωρίς υπεκφυγές κι ωραιοποιήσεις, με βασικό άξονα την αλήθεια –που δεν είναι μία αλλά είναι επαναστατική, όπως έλεγε ο γκράμσι. Θα φέρω ένα παράδειγμα, έξω από τη σχετική διαπάλη, για να γίνει καλύτερα αντιληπτό.

Το ρεπορτάζ στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας για τα γιάννενα και το δημοτικό σχήμα που στηρίζει το ναρ (παρεμβαίνει για πρώτη φορά στην πόλη, όχι όμως κι οι άνθρωποι που το αποτελούν) αποφεύγει να θίξει την ουσία του πράγματος και στην καλύτερη περιορίζεται σε μισές αλήθειες (μια αυτόνομη αντικαπιταλιστική πρόταση που δε θα διαπραγματεύεται σε κλειστά γραφεία με αντιδημοκρατικές διαδικασίες), χωρίς καν να αναφέρει ότι η ανταρσυα στηρίζει δύο διαφορετικούς συνδυασμούς στο δήμο και να εξηγεί στους αμύητους πώς προέκυψαν αυτή η διάσπαση. {Συνοπτικά ο αρανίτης υποψήφιος της ανταρσυα στις εκλογές του 10’, πήγε για τα πολλά, επιδιώκοντας τη στήριξη του σύριζα, κι έχασε και τα λίγα, δηλ τη στήριξη του ναρ και της μισής –και παραπάνω- ανταρσυα που διαχώρισε τη θέση της και κατεβάζει δικό της ξεχωριστό υποψήφιο}.

Άλλο παράδειγμα. Στις ευρωεκλογές η ανταρσυα κατεβαίνει με βασικό πολιτικό στόχο-σύνθημα την έξοδο απο την εε –παλιότερα έμπαινε ως αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από τα κάτω κι αριστερά, αλλά έκτοτε έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι- που θεωρεί πως τη διαφοροποιεί τόσο από την ευρωλαγνεία του σύριζα, όσο και από το κκε, που συνδέει την αποδέσμευση με τη λαϊκή εξουσία. Παρόλα αυτά, οι προεκλογικές ζυμώσεις με το σχέδιο β’ του αλαβάνου, που προτάσσει πιο καθαρά ένα μέτωπο γύρω από το νόμισμα και την έξοδο από το ευρώ, παρά το άδοξο τέλος τους, φαίνεται να έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στο εσωτερικό της ανταρσύα και στην κεντρική προεκλογική της αφίσα. Όπου ναι μεν το σύνθημα «έξω από την εε» καταλαμβάνει με πηχαία γράμματα το μεγαλύτερο μέρος της, αλλά από κάτω μπαίνει με μικρότερα το συμπλήρωμα «του κεφαλαίου, του ρατσισμού, της ιμπεριαλιστικής ληστείας».
Για στάσου, υπάρχει δηλ κι άλλη ευρώπη, φιλολαϊκή και λιγότερο βάρβαρη; Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Αυτό θα μου πεις είναι ξεψείρισμα, όπως με τη λεζάντα στο οπισθόφυλλο του πριν. Ίσως να ‘ναι κι έτσι. Όσοι έχουν ζήσει όμως τις πολύωρες, εξαντλητικές διαδικασίες συνδιαμόρφωσης του εξωκοινοβουλίου, καταλαβαίνουν πως το ίδιο «ξεψείρισμα» γίνεται κι από τις οργανώσεις του χώρου, που περνάνε από κόσκινο τα προεκλογικά υλικά και μπορεί να διαφωνήσουν για μια τελεία, που λέει ο λόγος. Θέλω να πω δηλ πως η τελική διατύπωση μόνο τυχαία ή κατά λάθος δεν προέκυψε. Και αυτό γεννάει κάποια εύλογα ερωτήματα.

Ο πυρήνας της διαφωνίας πάντως βρίσκεται αλλού και εντοπίζεται πολύ εύστοχα κι από τον ίδιο το γρηγορόπουλο στο κείμενό του, που λέει πως «το κκε εγκλωβίζεται στην πάγια ιδεοληψία του ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού μόνο οικονομικές και επιμέρους εργασιακές διεκδικήσεις είναι πραγματώσιμες, ενώ μεταρρυθμίσεις δομικού χαρακτήρα είναι εφικτές μόνο με τη νίκη του σοσιαλισμού».

Παρακάμπτω και πάλι τον πειρασμό να σχολιάσω κάποιες επιμέρους διατυπώσεις, για να σταθώ στις «δομικές μεταρρυθμίσεις». Δεν ξέρω αν για τον αρθογράφο και την ανταρσυα ο όρος δηλώνει κάτι διαφορετικό από αυτό που αντιλαμβάνομαι και δηλώνει η ετυμολογία του, αλλά εφόσον αφορούν τις δομές και τον χαρακτήρα του καπιταλισμού είναι αντιφατικό να πιστεύουμε ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν στα πλαίσια του συστήματος και γενικά να τις ονομάζουμε «μεταρρυθμίσεις». Αν πρόκειται δηλ να αλλάξουμε ριζικά τη δομή, τη φύση ενός κοινωνικού συστήματος, εννοούμε βασικά να αλλάξουμε σύστημα. Κι αυτό προϋποθέτει την κατάληψη της εξουσίας κι ένα επαναστατικό άλμα.

Κι όντως, εδώ βρίσκεται η βασική διαφορά. Τι αντιλαμβάνεται κανείς ως διέξοδο από την κρίση και φορέα υλοποίησής της. Τι εκτίμηση έχει για τα περιθώρια του καπιταλισμού, στη σημερινή φάση ανάπτυξής του και γενικά, για παραχωρήσεις και σε ποιο πλαίσιο πιστεύει ότι μπορεί να πραγματοποιηθούν. Αν το κίνημα είναι τόσο ισχυρό, ώστε να επιβάλει τις αλλαγές που περιγράφονται και στην εκλογική διακήρυξη της ανταρσυα (εργατικός έλεγχος, φιλολαϊκές κρατικοποιήσεις, κτλ), τι το εμποδίζει να προχωρήσει μέχρι τέλους και περιορίζεται σε ενδιάμεσους στόχους; Και αν αντιστρόφως αυτοί οι στόχοι είναι υλοποιήσιμοι στο σήμερα, υπό την πίεση του κινήματος πάντα, και ζούμε ζωή χαρισάμενη χωρίς επαναστατικές τομές, ποιον ακριβώς θα πείσουμε για την αναγκαιότητα των τελευταίων;

Η δυνατότητα του επαναστατικού υποκειμένου να κατακτήσει ριζικές αλλαγές πριν από την επανάσταση αποτελεί θεωρητικό και ιστορικό κεκτημένο του μαρξισμού, συνεχίζει το άρθρο, φέρνοντας παραδείγματα από το κομμουνιστικό μανιφέστο και τα μέτρα που υποδεικνύει ο λένιν στο κείμενο «η καταστροφή που μας απειλεί», τα οποία δεν είναι ακόμα σοσιαλισμός, ούτε όμως και καπιταλισμός.
Οι κατακτήσεις του επαναστατικού υποκειμένου έχουν επισφαλή και προσωρινό χαρακτήρα, εφόσον δε συνοδεύονται από επαναστατικές αλλαγές. Και το κίνημα έχει πικρή εμπειρία από «αλλαγές» που ξεστράτισαν στην πορεία και αποτελούν –με διάφορα ονόματα και παραλλαγές- ιστορικό κεκτημένο της σοσιαλδημοκρατίας.

Τι μπορεί να σημαίνει όμως στις σημερινές συνθήκες η φόρμουλα «δεν είναι ακόμα σοσιαλισμός, ούτε όμως και καπιταλισμός», αν όχι ένα ενδιάμεσο στάδιο; Και τι αξία έχει να μεταφέρουμε επιλεκτικά στο σήμερα παλιές φόρμουλες και συνθήματα των κομμουνιστών, να πιανόμαστε από ειδικές συνθήκες (το σεπτέμβρη του 17’) και ένα κείμενο, για να δικαιολογήσουμε μια τακτική επιλογή στο παρόν, αντί να μελετάμε συνολικά τη στρατηγική γραμμή των μπολσεβίκων από το φλεβάρη στον οκτώβρη;

Κι εσύ απολίθωμα γιατί κάθεσαι, τα διαβάζεις και μας τα λες όλα αυτά; θα ρωτήσει κανείς. Αφενός γιατί τα βρίσκω μπροστά μου, πάνω στο πλυντήριο του σπιτιού. Και αφετέρου γιατί μπορείς να βρεις κι ωραία κείμενα σαν το μονόστηλο σπαρίλα για το ποτάμι «και ένα σακίδιο αδειανό» (για μιαν ελένη). Όπου παραφράζοντας τον μαρξ, στο πρόγραμμα της γκότα, λέει πως για το θεοδωράκη (όχι κάθε πρακτικό βήμα του κινήματος, αλλά) κάθε λεπτό προβολής στα κανάλια είναι πιο σημαντικό από μια ντουζίνα προγράμματα και συγκεκριμένες θέσεις!

Εκεί διάβασα πρώτη φορά και για την απάντηση του θεοδωράκη στις κατηγορίες περί αοριστίας των θέσεών του: «το ποτάμι έχει συγκεκριμένες θέσεις, όσο κανένα άλλο κόμμα, πλην ίσως του κκε»! Και στη συνέχεια: «δεν αστειεύομαι, μπείτε στα σάιτ τους και ψάξτε να βρείτε τις θέσεις τους για την εε. Ή δε θα έχουν καθόλου ή θα βρείτε ευχολόγια κι αοριστίες».

Δίκιο έχει ο σταύρος. Δεν ήταν εκεί όμως ο σπαρίλας να του πει για τη θολή, λαϊκή εξουσία και το κρυστάλλινο μεταβατικό του χώρου του: δεν είναι ακόμα σοσιαλισμός, …ούτε όμως καπιταλισμός… αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο

ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ


διακ δημου_resize
Κερκυραίε- Κερκυραία,
Η πείρα που αποκόμισες τα τελευταία χρόνια να γίνει κριτήριο της ψήφου σου το Μάη.
Οι τρείς κάλπες που θα στηθούν στις εκλογές είναι μεταξύ τους απόλυτα συνδεδεμένες, εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό, τον ίδιο στόχο. Γι’ αυτό, το δίλημμα των εκλογών είναι η χειραφέτηση του λαού και το ξεκίνημα μίας οργανωμένης λαϊκής αντεπίθεσης ή η συνέχιση αυτής της πολιτικής που εξαθλιώνει και φτωχοποιεί τις λαϊκές μάζες.
Ο κόσμος πρέπει να απορρίψει αυτό που ζει και αυτό που έφερε η 32χρονη παραμονή μας στα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως την εξαφάνιση της βιομηχανικής παραγωγής και της αγροτικής οικονομίας, τη μείωση στο μισό του εργατικού εισοδήματος και το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, τη συγκέντρωση του πλούτου στα μονοπώλια, την εξόντωση της μικρής οικογενειακής επιχείρησης, τα χαράτσια, τους φόρους και τις ιδιωτικοποιήσεις που επιβλήθηκαν μέσω των Δήμων και των Περιφερειών της χώρας.
Απέρριψε αυτό που ζεις με τον μοναδικό τρόπο που αρμόζει.
Ενίσχυσε τη δύναμή σου με την ψήφο σου στις εκλογές των συνδυασμών του ΚΚΕ, τη συμμετοχή σου στο κίνημα, τους αγώνες σου στους δρόμους!!
Φίλες και φίλοι να μην ξεχνάμε ότι τα πρόσωπα εκφράζουν πολιτικές.
Ο Δήμαρχος, ο Περιφερειάρχης και οι άλλες παρατάξεις, πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης, ενώ έπιναν νερό στο όνομα του Καλλικράτη και τον υπηρέτησαν ευλαβικά, σήμερα όλοι τον εξορκίζουν δηλώνοντας υποκριτικά ανεξάρτητοι, ενώ η μόνη ανεξαρτησία τους είναι έναντι των λαϊκών αναγκών.
Το απέδειξαν με την ψήφο και τη στήριξή τους στις πολιτικές που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, με τα χαράτσια, την τιμή του νερού, τις απολύσεις, τα δίμηνα και πεντάμηνα, την ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας, την πλήρη εγκατάλειψη της υπαίθρου και των λαϊκών συνοικιών της πόλης.
Στην πολιτική αναμέτρηση του Μάη δεν κρίνονται μόνο ή κυρίως τα λεγόμενα τοπικά προβλήματα, γιατί τα τοπικά είναι άμεσα δεμένα με τα γενικά.
Οι αγροτικοί δρόμοι είναι αδιάβατοι γιατί ουσιαστικά στο ΕΣΠΑ της Ευρωπαϊκής Ένωσης η αγροτική οδοποιία δεν είναι επιλέξιμο έργο.
Το νερό είναι πανάκριβο γιατί η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το χαρακτηρίζει εμπόρευμα.
Το Μάη, ταυτόχρονα με το εκλογικό αποτέλεσμα, κρίνεται και το μεροκάματο του ξενοδοχοϋπαλλήλου, το λουκέτο του μικροεπαγγελματία, η παραγωγή του αγρότη, η αγωνία του νέου, η επιβίωση του ανέργου, η εκποίηση της λαϊκής περιουσίας.
Σ’ αυτή την πολιτική έβαλαν πλάτη, γιατί αναντίρρητα την υποστήριξαν, Δήμαρχος και Περιφερειάρχης καθώς και οι νέοι «Σωτήρες» της ίδιας κοπής, που ενώ λένε πως άφησαν την ταυτότητα τους στο σπίτι ωστόσο δεν την άλλαξαν.
Εμείς είμαστε η Λαϊκή Συσπείρωση, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ, και με το κεφάλι ψηλά δηλώνουμε τα στοιχεία της ταυτότητάς μας, επικαλούμενοι την αγωνιστική μας παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο, στους δρόμους και τις πλατείες του νησιού.
Η προέλευσή μας, η πολιτική μας πρόταση και η πρακτική μας, είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και αποτελεί στοιχείο που κανείς από τους διεκδικητές της Τοπικής Διοίκησης δε διαθέτει.
Τα προβλήματα που απασχολούν το Δήμο λύνονται μόνο με λαϊκούς αγώνες και οι αντίπαλοι συνδυασμοί όχι μόνο δεν ξέρουν από αγώνες αλλά πολλές φορές τους χλευάζουν και τους σαμποτάρουν.
Χωρίς να υπάρχει ίχνος εγωισμού δηλώνουμε ότι γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον να αποτρέπουμε, να διεκδικούμε, να απαιτούμε και να κερδίζουμε.
Δεν ανταλλάσουμε φιλοφρονήσεις και χαριεντίσματα με τους υπεύθυνους της λαϊκής εξαθλίωσης.
Διεκδικούμε τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη στον Δήμο Κέρκυρας και στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, όχι για να υπηρετήσουμε τον Καλλικράτη αλλά για να συγκρουστούμε, να ακυρώσουμε αντιλαϊκές πολιτικές. Αναφερόμαστε σε μία άλλη μορφή διοίκησης.
Πιστεύουμε στη δύναμη του λαού, στηριζόμαστε σ’ αυτή και αγωνιζόμαστε για τη διαμόρφωση πλειοψηφικού ρεύματος της Λαϊκής Συσπείρωσης που θα εκφραστεί στην κάλπη και θα έχει αποφασιστικό ρόλο στην Τοπική Διοίκηση.
Θα εξασφαλίσουμε την ενημέρωση του λαού γιατί η γνώση είναι δύναμη.
Γνωρίζουμε από πριν τις δυσκολίες, δε θα τις επικαλεστούμε μετά για να επιβάλουμε χαράτσια.
Θα αγωνιστούμε για να τις λιγοστέψουμε κυρίως εκτός γραφείων και εδράνων.
Θα αντιπαλέψουμε την οικονομική κατάρρευση με τέσσερεις τρόπους:
α) Διεκδικώντας όσα περισσότερα από την Ε.Ε., γιατί μπορούμε να διεκδικήσουμε πολύ περισσότερα, γιατί η έννοια μας είναι να δίνονται λύσεις στα λαϊκά προβλήματα και γιατί τα χρήματα της Ε.Ε. προέρχονται από τον ιδρώτα των εργαζομένων όλων των χωρών της Ευρώπης.
β) Από εθνικούς πόρους που οφείλει το κράτος προς τους Δήμους.
γ) Από το νοικοκύρεμα και την πάταξη της σπατάλης, που υπολογίζουμε ότι θα επιφέρουν σεβαστά ποσά.
δ) Θα πληρώσουν γενναία όσοι θησαυρίζουν από την ομορφιά και το κάλος της Κέρκυρας.
Η οργανωτική δομή του Δήμου θα αλλάξει. Με τη Λαϊκή Συσπείρωση στο Δήμο:
1. Μεταφέρονται αρμοδιότητες και πόροι στα Τοπικά Συμβούλια.
2. Αποκεντρώνονται οι υπηρεσίες και αναδιατάσσεται το προσωπικό του Δήμου.
3. Συγκαλείται δύο φορές το χρόνο το Δημοτικό Συμβούλιο με θέμα τον έλεγχο της Δημοτικής Αρχής από τους Προέδρους των Τοπικών και Δημοτικών Κοινοτήτων.
4. Πραγματοποιούνται τακτικές λαϊκές συνελεύσεις.
 Ο τοπικός αντιδήμαρχος αναλαμβάνει αρμοδιότητες καθαριότητας και ύδρευσης. Καμμία ιδιωτικοποίηση στην διαχείριση των σκουπιδιών. Επαναφέρουμε την τιμή του νερού στην προ αύξησης τιμή, μειώνοντας τα τιμολόγια στην πόλη και όλο το νησί.
Τα έξοδα άντλησης θα καλύπτονται από αυτούς που χρησιμοποιούν το νερό σαν μέσο κέρδους, δηλαδή τις μεγάλες επιχειρηματικές αλυσίδες και τις μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Στοχεύουμε στην κατάργηση όλων των δημοτικών επιχειρήσεων και των οργανισμών ιδιωτικού δικαίου, μετατρέποντάς τες σε δημοτικές υπηρεσίες και τους εργαζόμενους σε δημοτικούς υπαλλήλους.
Συναίνεση, ανοχή και υπογραφές για απολύσεις – μετατάξεις κ.λ.π. από την δημοτική μας αρχή δε θα υπάρξουν ακόμα και εάν προκύψουν για μας ποινικές ευθύνες.
Ακυρώσεις φιλολαϊκών αποφάσεων από την αποκεντρωμένη διοίκηση δε δεχόμαστε και θα επιβάλουμε την ισχύ τους με τη δύναμη του λαού.
Για τα διαπόντια νησιά θα εξαντλήσουμε αγωνιστικά όλες μας τις δυνάμεις για να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον ανεκτές υγειονομικές συνθήκες, συγκοινωνία των νησιών με την Κέρκυρα όλο το χρόνο και τις ελάχιστες υποδομές που θα συμβάλουν στη διαμόρφωση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης στα νησιά.
Το ιδιαίτερο πλεονέκτημα που διαθέτει η Κέρκυρα, το λαϊκό πολιτισμό, θα τον απαλλάξουμε από τα στοιχεία εμπορίας που κάνουν την εμφάνιση τους μέσω χορηγών, Μ.Κ.Ο και μεσαζόντων.
Πολιτιστικές εκδηλώσεις και δράσεις, μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι θα αποτελούν στοιχεία ιστορικής γνώσης και θα συνδέονται με την εκπαίδευση και τη μόρφωση της Νέας Γενιάς.
Η πολιτική μας για τον πολιτισμό είναι προσανατολισμένη στην κατεύθυνση της αποκλειστικής στήριξης της πρωτογενούς πολιτιστικής έκφρασης και δράσης στην πόλη και στην ύπαιθρο. Με την ίδια λογική οργανώνουμε την πολιτική μας για τον αθλητισμό στην κατεύθυνση του μαζικού λαϊκού αθλητισμού, μακριά από την εμπορευματοποίηση.
Αξιοποιούμε την πείρα του κινήματος εναντίωσης σε όλα τα Ναρκωτικά, δίνουμε βάρος στην πρόληψη και προωθούμε την ομόφωνη απόφαση των κερκυραϊκών φορέων για τη δημιουργία «στεγνού προγράμματος» απεξάρτησης στην Κέρκυρα.
Το μορφωτικό επίπεδο του λαού και η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για τη στήριξη της εκπαίδευσης αποτελούν μαζί με τον αγώνα μας για δημόσιες δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας, βασικές προτεραιότητες.
Ανοίγουμε άμεσα το διάλογο στον λαό για τις χρήσεις γης και τον πολεοδομικό σχεδιασμό, αξιοποιούμε την επιστημονική γνώση και προχωράμε άμεσα σε λύσεις που θα στηρίζουν τις λαϊκές ανάγκες και θα έχουν τη λαϊκή έγκριση.
Το περιβάλλον της Κέρκυρας προστατεύεται στο σύνολό του και αναδεικνύεται. Η δημόσια περιουσία αξιοποιείται σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες και με απόλυτο σεβασμό της ιστορίας και του περιβάλλοντος.
Κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και περιβαλλοντικής καταστροφής θα βρίσκει απέναντί της τον κερκυραϊκό λαό με μπροστάρη το Δήμο.
Η ομορφιά, το κλίμα, το περιβάλλον, η θέση, η ιστορία και η φιλοξενία της Κέρκυρας αποτελούν πόλο έλξης για εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Τα πλεονεκτήματα αυτά της Κέρκυρας που συμβάλουν στην ανάπτυξη της τουριστικής οικονομίας, ανήκουν σε ολόκληρο τον κερκυραϊκό λαό και όχι στα ντόπια και ξένα μονοπώλια.
Ο πλούτος που παράγεται από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου μας και από τον κόπο και τον ιδρώτα των εργαζομένων πρέπει να μένει στην Κέρκυρα και να διανέμεται σε αυτούς που μοχθούν για την παραγωγή του.
Παράλληλα θα ληφθούν μέτρα για την ανασυγκρότηση του αγροτικού συνεταιριστικού κινήματος και τη διαμόρφωση κινήτρων επιστροφής του κερκυραϊκού λαού στην αγροτική παραγωγή. Η επιλογή αυτή αποτελεί όρο επιβίωσης του κερκυραϊκού λαού στα δύσκολα χρόνια που έρχονται ως συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης που συνεχώς θα οξύνεται.
Κερκυραίε – Κερκυραία
Οι στόχοι, οι προθέσεις και οι επιλογές μας είναι γνωστές. Άλλωστε δε χάσαμε ποτέ ευκαιρία να τις διατυπώνουμε ανοικτά στο λαό. Η υλοποίησή τους καθορίζεται αποφασιστικά από τη λαϊκή συμμετοχή. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες και τις δυνατότητες. Είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με τα μεγάλα συμφέροντα.

Τα "συγχαρητήρια"

 Τα "συγχαρητήρια"

Tα πιο σπουδαία δε χρειάζονται πολλά λόγια για να ειπωθούν.

Αυτές τις μέρες "η χώρα" δέχεται συγχαρητήρια από "όλους"...
Οι "όλοι" που δίνουν τα συγχαρητήρια δεν είναι άλλοι από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το μαρτύριο που περνάμε τα τελευταία χρόνια.
Δηλαδή η ΕΕ (με τις διάφορες μορφές και τους μηχανισμούς της όπως η Κομισιόν, η ΕΚΤ κλπ) το ΔΝΤ και οι διάφοροι συνεργάτες τους, είτε σε επίπεδο αναλυτών και κυβερνήσεων είτε σε επίπεδο μηχανισμών και ΜΜΕ.
Με μια πρόταση ο πανευρωπαϊκός και παγκόσμιος καπιταλισμός χαίρεται και χαμογελά... με τις "επιδόσεις" της ελληνικής οικονομίας!
'Όταν όμως ο βασανιστής σου σε χειροκροτάει τα μαντάτα σίγουρα δεν μπορεί να είναι καλά.
Σε χειροκροτάει γιατί βλέπει πως συμβιβάζεσαι, πως κάνεις πίσω, πως σκύβεις το κεφάλι. Αλλιώς, αν είχες καταφέρει νίκες εναντίον του, δεν θα χαιρόταν καθόλου...

Παρ' όλα αυτά τα διάφορα "συγχαρητήρια" των "βασανιστών-καταπιεστών" μας παρουσιάζονται με τόσο θετικό τρόπο από τα ΜΜΕ και τους έμπειρους σχολιαστές τους, που όχι μόνο δεν ενοχλούν τους "βασανισμένους" αλλά τους κάνουν να τα βλέπουν κι αυτοί(όχι όλοι φυσικά...) με καλό μάτι και κάποια ανακούφιση.

Κι εδω είναι όλο το "ζουμί" της υπόθεσης.
  • Γιατί άραγε ο λαός δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αμέσως τι σημαίνουν αυτά τα συγχαρητήρια της κομισιόν, της ΕΕ και των άλλων;
  • Γιατί ενώ αυτά τα "θετικά σχόλια" και τα "εύσημα" θα έπρεπε να ενοχλούν, γίνονται δεκτά από τους πολλούς με θετικό τρόπο;
  • Γιατί η πλειοψηφία δεν βλέπει ότι όσο πιο πολύ χαίρεται η ΕΕ τόσο πιο πολύ θα πονάει και θα λυπάται ο λαός;
Μα πολύ απλά γιατί κανείς εκτός ΚΚΕ δεν του λέει ότι η ΕΕ είναι ο πραγματικός εχθρός του και η αιτία της δυστυχίας του.
Κανείς άλλος εκτός ΚΚΕ δεν του λέει ότι η κρίση αυτή είναι μια πολύ βαθιά κρίση του καπιταλισμού και θα λυθεί είτε εναντίον του συστήματος, των μηχανισμών του(όπως η ΕΕ) και της κερδοφορίας των μονοπωλίων του, είτε υπέρ τους και εναντίον του λαού.
Να λυθεί υπέρ και των 2 απλά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!
Οι ευθύνες για τους "αριστερούς" οπαδούς της ..."Ευρώπης" δηλαδή της ΕΕ, είναι ολοφάνερες.

Οι φωνές εναντίον της ΕΕ πρέπει να πολλαπλασιαστούν αν θέλουμε πραγματικά να σταματήσει η λεηλασία της ζωής μας.
Και βέβαια κάτι τέτοιο μόνο μαζί και πλάι-πλάι με το ΚΚΕ μπορεί να γίνει.


Δυστυχώς οι υπόλοιποι δήθεν αριστεροί "φίλοι του λαού" του κρύβουν την αλήθεια. Τον δουλεύουν ψιλό γαζί.
Τόσο απλά.
Πηγή: Γιώργος Σαρρής

Η Αυτοδιοικητική Χάρτα διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ

Η Αυτοδιοικητική Χάρτα διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ


Υποψήφιοι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ από το Βόρειο Τομέα της Αττικής (Ν. Ιωνία, Νέα Φιλαδέλφεια - Χαλκηδόνα, Κηφισιά, Μαρούσι, Αγ. Παρασκευή, Ν. Ηράκλειο, Μεταμόρφωση, Χαλάνδρι, Χολαργός - Παπάγου, Πεντέλη, Πεύκη - Λυκόβρυση, Ν. Ψυχικό - Φιλοθέη - Ψυχικό και Γαλάτσι) παρουσίασαν πριν μερικές βδομάδας μια λεγόμενη Αυτοδιοικητική Χάρτα συνεργασίας που τη χαρακτήρισαν «όχι προεκλογική αλλά μετεκλογική δέσμευση». Αυτή η Χάρτα περιγράφει τους άξονες μιας συνεργασίας, με στόχο, όπως λένε, «να τηρηθεί ένα πλαίσιο αρχών και πολιτικών προς όφελος των κατοίκων των Δήμων μας». Αρχικά, περιλαμβάνει μια δέσμη μέτρων ανακούφισης (κανένα υποσιτιζόμενο παιδί, κανένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κανένας άστεγος κ.λπ.) που προεκλογικές μέρες που είναι, μπορεί να βρει κανείς σχεδόν σε πολλά προγράμματα υποψηφίων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Βέβαια, αυτές τις προτάσεις δεν μπορεί να τις δει κανείς ξεκομμένες από όλες τις υπόλοιπες που περιλαμβάνονται στο κείμενό τους.
Ας δούμε, λοιπόν, λίγο πιο αναλυτικά τι λέει η Χάρτα των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ, για να αντιληφθούμε την κεντρική πολιτική τους αντίληψη για την Τοπική Διοίκηση και το ρόλο της.
* * *
Μιλούν για: «Ανάδειξη της Δημόσιας Ετήσιας Απολογιστικής συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίουως σημαντική διαδικασία άσκησης Δημοτικής πολιτικής. Ανάρτηση όλων των αποφάσεων και στις ιστοσελίδες των Δήμων. Συμμετοχή εκπροσώπων της μειοψηφίας στα διοικητικά συμβούλια των ανωνύμων εταιρειών των Δήμων».
Τα παραπάνω τα παρουσιάζουν ως μέτρα που θα καταπολεμήσουν τη διαφθορά. Ολα όσα προτείνουν προβλέπονται από τον «Καλλικράτη». Για παράδειγμα, το σύστημα ΔΙΑΥΓΕΙΑ που παρουσιάστηκε με φανφάρες και ύμνους από την προηγούμενη κυβέρνηση, λειτουργεί και μπορεί να βρει κάποιος σε χρόνο μηδέν οποιαδήποτε απόφαση προμήθειας, ανάθεσης, έργου. Ηδη, εδώ και 3,5 χρόνια αναρτώνται υποχρεωτικά οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων στην ιστοσελίδα των Δήμων. Μήπως καταπολεμήθηκε πραγματικά η διαφθορά; Αναφέρουμε απλά ότι, σύμφωνα με στοιχεία ενός αστικού θεσμού που την ονομάζουν ανεξάρτητη αρχή («Συνήγορος του Πολίτη»), κάθε χρόνο όλο και περισσότερο αυξάνονται οι περιπτώσεις διαφθοράς και κακοδιαχείρισης. Και το λέμε γιατί αυτό απλά επιβεβαιώνει πως το πρόβλημα δεν είναι οι ελλιπείς θεσμοί που οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα (σ.σ. είναι αυτονόητο ότι όλες οι περιπτώσεις πρέπει να διαλευκανθούν και να αποδοθούν ευθύνες) αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η λειτουργία του αστικού κράτους που παράγει και αναπαράγει τη διαφθορά. Επίσης, η ...καινοτόμα πρόταση να συμμετέχουν στα ΔΣ των ανωνύμων εταιρειών των δήμων εκπρόσωποι της μειοψηφίας, ισχύει από την 1.1.2011, όπως άλλωστε προβλέπει ο «Καλλικράτης».
* * *
Λένε: «Εφαρμογή του συμμετοχικού προϋπολογισμού.Ουσιαστική λειτουργία της επιτροπής διαβούλευσης και την ενίσχυση της αντιπροσωπευτικής σύνθεσής της. Διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων σε σημαντικά θέματα. Ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας με την καθιέρωση των λαϊκών συνελεύσεων και τοπικών επιτροπών ανά Δημοτική Ενότητα και συνοικία».
Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να λένε οι δημότες πόσα κονδύλια θα κατανέμονται από τον προϋπολογισμό και σε ποια έργα, με βάση τις ανάγκες της περιοχής τους, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις. Μόνο που τις κατευθύνσεις για να καταρτισθούν οι προϋπολογισμοί δήμων και περιφερειών τις δίνουν οι κυβερνήσεις με υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους που στηρίζονται πάνω στην πολιτική που σχεδιάζεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση προς όφελος των καπιταλιστών. Αυτό ακριβώς ορίζει ο «Καλλικράτης». Και εάν δεν υπάρχει απόλυτη ευθυγράμμιση με αυτές τις κατευθύνσεις δεν εγκρίνεται από το Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Κάθε προϋπολογισμός εξαρτάται άμεσα από πολύ συγκεκριμένες πηγές εσόδων που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και τα έξοδα. Τα έσοδα στον προϋπολογισμό προκύπτουν από δύο πηγές, την απόδοση από το κράτος των κονδυλίων και από την ανταποδοτικότητα, τη φορολόγηση των δημοτών. Και με δεδομένο ότι οι περικοπές από το κεντρικό κράτος είναι δραστικές, οι δήμοι για να έχουν προϋπολογισμό, πρέπει να επιβάλουν φόρους και τέλη. Ο ίδιος ο αντιδραστικός «Καλλικράτης» - για να νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση τα παραπάνω - προβλέπει τη συμμετοχή δημοτών, μαζικών φορέων, συλλόγων μέσω των θεσμοθετημένων Δημοτικών και Περιφερειακών Επιτροπών Διαβούλευσης στη χάραξη των τοπικών αναπτυξιακών προτεραιοτήτων και δυνατοτήτων, του προγράμματος δράσης, του τεχνικού προγράμματος που θεωρούνται προαπαιτούμενα για τον προϋπολογισμό; Με δεδομένα όλα τα προηγούμενα η λογική των συμμετοχικών προϋπολογισμών σημαίνει στην πράξη ότι το μπαλάκι πετάγεται στους εργαζόμενους, που, μέσω συγκεκριμένων θεσμών, θα καλούνται στην πράξη να απαντούν σε εκβιαστικά διλήμματα για το ποια έργα πρέπει να γίνουν ή ακόμα χειρότερα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συμφωνούν σε ανταποδοτικά τέλη, για να μπορούν να γίνουν έργα απαραίτητα για τους ίδιους;
* * *
Προτείνουν: «Ενα νέο θεσμικό πλαίσιο για την τοπική Αυτοδιοίκηση με την κατάργηση του "Καλλικράτη" και την αντικατάστασή του με νέο νόμο που θα διασφαλίζει την αυτοτέλεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη λαϊκή συμμετοχή».
Το όποιο νέο θεσμικό πλαίσιο προτείνουν σε συνδυασμό με την αυτοτέλεια της Τοπικής Διοίκησης. Τι σημαίνει αυτό; Δήμοι που θα ψάχνουν μόνοι τους έσοδα. Από τι πηγές; Από τις γνωστές. Φορολόγηση εργατικών λαϊκών νοικοκυριών, συμπράξεις με τον «ιδιωτικό τομέα», τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, επί πληρωμή υπηρεσίες Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού, τραπεζικός δανεισμός. Η πολιτική της οικονομικής αυτοτέλειας της Τοπικής Διοίκησης έχει δοκιμαστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με τραγικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους. Πολλοί δήμοι αναγκάζονται να χρεώνονται σε τράπεζες επειδή δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να ασκήσουν μια σειρά αρμοδιότητες. Ας δούμε συγκεκριμένα παραδείγματα: Στην Ιταλία, στην πόλη Ρεκανάτι, των 22.000 κατοίκων, για να αντιμετωπιστούν τα χρέη που προήλθαν από τραπεζικό δανεισμό ιδιωτικοποιήθηκε το πάρκο της πόλης, έκλεισαν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, μειώθηκαν τα βοηθήματα προς τους ηλικιωμένους και ανεστάλησαν έργα επιδιόρθωσης των γραφικών πλακόστρωτων δρόμων. Στο δήμο του Σεντ Ετιέν, στη νοτιοανατολική Γαλλία, αυξήθηκαν δύο φορές οι φόροι, μειώθηκε κατά τα 2/3 το σχέδιο ανακαίνισης του τοπικού μουσείου και ματαιώθηκε η κατασκευή γραμμής τραμ. Στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Γερμανική Ομοσπονδία Δημοτικών Συμβουλίων, τα έσοδα από τους τοπικούς φόρους ήταν κατά 7 δισ. λιγότερα το 2009. Ετσι άρχισαν οι περικοπές. Με στόχο την εξοικονόμηση πόρων, το Βερολίνο προχώρησε σε μείωση προσωπικού, μισθών και υπηρεσιών, κλείνοντας αρκετές εγκαταστάσεις, όπως δημοτικές πισίνες, βιβλιοθήκες, θέατρα, ή αυξάνοντας πολύ σε άλλες τις συνδρομές και τα εισιτήρια εισόδου.
* * *
Λένε: «Διεκδίκηση σημαντικής αύξησης της κρατικής χρηματοδό τησης για τις κοινωνικές ανάγκες και τα τοπικά έργα υποδομής, όπως και διεκδίκηση των παρακρατούμενων». Μα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ΚΕΔΕ δεν ήταν που συμφώνησαν στη δραματική περικοπή των παρακρατημένων από τα 10 δισ. στο 1,7 δισ. ευρώ; Ποιον κοροϊδεύουν; Τι εννοούν όταν λένε ότι θα διεκδικήσουν αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης όταν συμφώνησαν να πετσοκοπεί, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να λειτουργήσουν υπηρεσίες και να αυξάνονται τα ανταποδοτικά τέλη που πληρώνει ο λαός;
Ολα όσα προτείνουν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, η Χάρτα τους, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία άλλη διαχειριστική εκδοχή ενός συστήματος που χτυπά αλύπητα το λαό. Το χειρότερο όμως είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να παγιδεύσει τους εργαζόμενους, ζητώντας τη συμμετοχή του σε αυτή τη διαχείριση, για να έχει τη νομιμοποίηση στην υλοποίηση μιας εχθρικής για το λαό πολιτικής.

Με αφορμή μια ύπουλη αστική επίθεση στη γραμμή του ΚΚΕ

Με αφορμή μια ύπουλη αστική επίθεση στη γραμμή του ΚΚΕ

Με άρθρο της, η εφημερίδα «Τα Νέα» 18/4/2014, επιχειρεί μια, στοχοπροσηλωμένη στη διαστρέβλωση, προσέγγιση στην πολιτική του ΚΚΕ, με αφορμή τις εκλογές, εκφράζοντας την άποψη ότι το ΚΚΕ ενδιαφέρεται να είναι μόνο αντιπολίτευση. Πασχίζει έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, να διατυπώσει την άποψη ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων, επειδή δεν ενδιαφέρεται να αναλάβει θέσεις και ρόλους στους θεσμούς του αστικού κράτους. Από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση, στους Δήμους και στις Περιφέρειες, στην Ευρωβουλή με κεντρικό ζήτημα, (αυτό παρουσιάζει το άρθρο), τη συμβολή των ευρωβουλευτών στην ανάδειξη προέδρου της Κομισιόν! Δεν είναι η πρώτη και ούτε θα είναι η τελευταία φορά που η αστική προπαγάνδα, αλλά και αυτή των οπορτουνιστών, ασκούν κριτική και πολεμική στο ΚΚΕ γιατί δεν παίρνει μέρος στην αστική διαχείριση σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες με τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα εμφανίζει τη διαχείριση εντός του καπιταλιστικού συστήματος, την «ανάκαμψη» των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων, ως το μοναδικό πεδίο το οποίο ενδιαφέρει και πρέπει να ενδιαφέρει τους εργαζόμενους, το λαό, αν θέλουν και αυτοί να δουν άσπρη μέρα. Σε αυτό βοηθάει η διαμόρφωση «ψυχολογίας» - στο έδαφος της αντικειμενικής πραγματικότητας - μειωμένων απαιτήσεων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, διευκολύνοντας τη μετάθεση της συζήτησης στην «καλύτερη διαχείριση», και το τράβηγμα του λαού στη στήριξη πολιτικής για εφαρμογή αυτής της κατεύθυνσης. Αφού λοιπόν το ΚΚΕ και η στρατηγική του είναι έξω και ενάντια σ' αυτό το αποκλειστικά μέσα στα όρια του καπιταλισμού πεδίο, η πολιτική του είναι άχρηστη για το λαό, επιζήμια για τα συμφέροντά του, αυτό πασχίζουν να του πουν, επομένως δεν έχει και νόημα η ψήφος στο ΚΚΕ, πολύ περισσότερο η ολόπλευρη ισχυροποίησή του.

Η εκλογή στους αστικούς θεσμούς
Βεβαίως, το ρόλο, την αποστολή και τη δράση των εκλεγμένων στους αστικούς θεσμούς, ο αρθρογράφος, πασχίζει να την προσαρμόσει αποκλειστικά στις επιδιώξεις των αστών, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα αυτούς τους θεσμούς ως υπερταξικούς, δηλαδή ως θεσμούς που νοιάζονται και για τους καπιταλιστές και την ενίσχυσή τους, αλλά και για την εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, η εκμετάλλευση των οποίων είναι θεμελιακή προϋπόθεση για την ενίσχυση των καπιταλιστών. Απ' αυτήν την άποψη, βεβαίως το ΚΚΕ έχει την εκτίμηση που εξέφρασε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, για τον πρόεδρο της Κομισιόν, την Κομισιόν, την ίδια την ΕΕ. Οτι είναι αντιδραστική η Κομισιόν αφού είναι όργανο της ΕΕ, των συμφερόντων των μονοπωλίων, ο όποιος πρόεδρός της τέτοιο αντιδραστικό ρόλο θα έχει.
Και τι μπορούν να κάνουν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ; Μα αυτό που έχουν κάνει μέχρι σήμερα, αυτό που κάνουν οι βουλευτές του στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας, οι εκλεγμένοι στα όργανα Τοπικής Διοίκησης (περιφερειακά ή δημοτικά). Να είναι η φωνή της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ επιδιώκει την ενίσχυσή του, για την προβολή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ανάδειξη των εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, την αποκάλυψη των αντιλαϊκών σχεδιασμών που παίρνονται εις βάρος των εργαζομένων, συμβάλλοντας και έτσι στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, για να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση.
Το ΚΚΕ συμμετέχοντας στην Ευρωβουλή ανέδειξε τον ταξικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, ότι πρόκειται δηλαδή για ένωση που εκφράζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι των λαών. Ανέδειξε τον αντιδραστικό χαρακτήρα για μια σειρά αντιλαϊκές αποφάσεις και Συνθήκες, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ, η Λευκή Βίβλος, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η Συνθήκη της Λισσαβόνας, που στήριξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ούτε κρύο, ούτε ζέστη κ.ά. Αξιοποίησε τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο για να εναντιωθεί σε όλες τις αντιλαϊκές Συνθήκες και αποφάσεις όπως είναι τα «αντικομμουνιστικά μνημόνια», οι ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ. Ανέδειξε ότι ΕΕ σημαίνει αντιλαϊκό «μνημόνιο διαρκείας» για όλους τους λαούς, ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης ή το χρέος. Αποκάλυψε ότι δε χρειάζεται η «τρόικα» για να υπάρχει καθεστώς επιτήρησης και εποπτείας στα κράτη - μέλη της ΕΕ (βλέπε πιο αναλυτικά στη στήλη Ερώτηση - Απάντηση, «Ριζοσπάστης», 19/3/2014 και 21/3/2014).
Για την πολιτική συμμαχιών
Ταυτόχρονα, το άρθρο βάζει ένα ακόμη ζήτημα. Το ζήτημα των συμμαχιών με επίκεντρο την Τοπική Διοίκηση. Ομως η πολιτική συμμαχιών έχει σχέση με τα συμφέροντα που η πολιτική κάθε κόμματος υπηρετεί και εκφράζει, έχει σχέση με τη στρατηγική του. Είναι αδύνατη η συμμαχία ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις που έχουν αντιτιθέμενη στρατηγική γιατί πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι κάποιος θα πρέπει να παραιτηθεί από τη στρατηγική και τα ταξικά συμφέροντα που εκφράζει. Και αυτό αφορά όλα τα επίπεδα από την Ευρωβουλή ως την Τοπική Διοίκηση, που άλλωστε δεν είναι παρά μηχανισμός του αστικού κράτους. Αυτό που ζητιέται από τον αρθρογράφο είναι βεβαίως να παραιτηθεί το ΚΚΕ από τη γραμμή του, από την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, από την πολιτική της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες, τμήματα της νεολαίας, από την πολιτική συμμαχιών που μπορεί να συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού ενάντια στο κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Ο αρθρογράφος λέει ότι το ΚΚΕ δεν έχει συμμαχίες στις τοπικές εκλογές, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια γιατί στα ψηφοδέλτιά του, όχι μόνο στην Τοπική Διοίκηση αλλά και στο Ευρωψηφοδέλτιο, περιλαμβάνονται υποψήφιοι που έχουν αναδειχτεί μέσα από τη συμμετοχή τους στο εργατικό, λαϊκό κίνημα και τους φορείς του, στην κοινωνική δράση με επίκεντρο τα λαϊκά προβλήματα, υποψήφιοι από την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά και άλλους χώρους, υποψήφιοι που προέρχονται και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ και που η συμμετοχή τους στο κίνημα μαζί με τους κομμουνιστές τούς άνοιξε το δρόμο σήμερα να συνεργάζονται και σε επίπεδο ψηφοδελτίων μαζί τους. Απλώς αυτές οι συμμαχίες δεν είναι με τα κριτήρια της «ταξικής συνεργασίας» που θα ήθελε ο αρθρογράφος των Νέων.
Δε μένει όμως μόνο σ' αυτά. Γράφει: «Η ψήφος που ζητεί στις ευρωεκλογές είναι μόνο συμβολή και ενίσχυση προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού. "Οι ευρωεκλογές", λέει η εκλογική του διακήρυξη, "μπορούν να συμβάλουν σε μια στροφή στον συσχετισμό προς όφελος του λαού. Με ισχυρό ΚΚΕ για μια πραγματικά ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, μια ισχυρή αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική λαϊκή συμμαχία για την εργατική - λαϊκή εξουσία"». Είναι διαστρέβλωση ότι το ΚΚΕ θέλει ψήφο για το σοσιαλισμό. Ετσι παρερμηνεύεται σκόπιμα η Διακήρυξη για της Ευρωεκλογές. Δεν καταλαβαίνει; Καταλαβαίνει πολύ καλά, και μ' αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να υπονομεύσει την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ με κριτήριο τη δράση του για ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του λαού.
Τι εννοεί το ΚΚΕ όταν λέει ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση;
Τι σημαίνει ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, γιατί αντιπολίτευση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της (αυτό λέει το ΚΚΕ), και σε ποιον αντιπολίτευση; Το ΚΚΕ σημειώνει ότι αφού ο λαός δεν είναι στην εξουσία, άρα είναι αντικειμενικά στην αντιπολίτευση, το ζήτημα είναι να το συνειδητοποιήσει. Χρειάζεται λοιπόν να «αντιπολιτευθεί» το κεφάλαιο παντού, την εξουσία και τις κυβερνήσεις του, τις τοπικές διοικήσεις, την ΕΕ. Αυτό σημαίνει ισχυρό εργατικό κίνημα, άρα και μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στις εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και στους φορείς των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Σημαίνει αλλαγή συσχετισμών στους φορείς του κινήματος, ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης στο κίνημα. Ταυτόχρονα, σημαίνει ισχυρό ΚΚΕ και στους αστικούς θεσμούς. Οχι για να τους διαχειριστεί αλλά για να τους αξιοποιεί ως μέσο που θα ενισχύει την πάλη του κινήματος ενάντια στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο. Το ΚΚΕ χωρίς να έχει αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, έχοντας γνώση των δυσκολιών, το πόσο επιδρά η κατάσταση του κινήματος στη στάση εργαζόμενων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δε θέτει όριο στην εκλογική του ενίσχυση δε λέει «θέλω να ενισχυθώ τόσο»! Αυτό που ξεκαθαρίζει στο λαό είναι ότι σε όποια θέση και αν το φέρει στις εκλογές του Μάη, αυτή θα την αξιοποιήσει για να ενισχυθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία και όχι για τη διαχείριση του αντιλαϊκού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Με αυτό το κριτήριο θα πρέπει ο λαός να πάει στην κάλπη. Συνδυασμένα και με το κίνημα και με τη δράση του ΚΚΕ στους αστικούς θεσμούς, μπορούν να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, αποσπώντας ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης και λύσεις σε προβλήματα του λαού. Κυρίως όμως έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για να γίνει ο ίδιος ο λαός κυρίαρχος, να πάρει ο ίδιος την εξουσία, στη διακυβέρνηση της οποίας το ΚΚΕ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, να ανοίξει ο δρόμος για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο: Αποδέσμευση από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερής διαγραφή όλου του χρέους.
Η ψήφος λοιπόν είναι όπλο. Μπορεί να ενισχύσει τα κόμματα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μπορεί όμως να συμβάλει, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ, στην ενίσχυση της πολιτικής δύναμης της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της συμμαχίας τους, στην αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη, ανοίγοντας στην πορεία το δρόμο της οριστικής ανατροπής.

ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ Οι... «εθνικοί πρωταθλητές» δεν πληρώνουν ούτε το 20ευρω!

ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ
Οι... «εθνικοί πρωταθλητές» δεν πληρώνουν ούτε το 20ευρω!
Επιβεβαιώνεται η απάτη της δημαγωγικής καμπάνιας περί «οικειοθελούς φορολόγησης» των εφοπλιστών



Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ίδιων των εφοπλιστών, τα περιβόητα 400 εκατ. ευρώ της «οικειοθελούς φορολόγησης» αντιστοιχούν σε 20 ευρώ τη μέρα για κάθε πλοίο τους...
Δεκάρα τσακιστή δεν έχουν δώσει μέχρι σήμερα οι εφοπλιστές, από τα ψίχουλα - σε σχέση με τα αμύθητα κέρδη τους - των 400 εκατ. ευρώ που υποτίθεται ότι προβλέπει το «συνυποσχετικό σύμφωνο οικειοθελούς φορολόγησης των εφοπλιστών», το οποίο υπογράφηκε στις 18/7/2013 μεταξύ κυβέρνησης και Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και εντάχθηκε στο νόμο για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων που ψηφίστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη.
Αυτό επιβεβαιώνεται από δελτίο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο, επιχειρώντας να καλύψει το ότι όλη η δημαγωγική καμπάνια εφοπλιστών - κυβέρνησης για το «συνυποσχετικό σύμφωνο» έτσι κι αλλιώς δεν ήταν παρά μια απάτη, ισχυρίζεται ότι «οι σχετικές διατάξεις» του νόμου «δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί στην ολότητά τους», επειδή... «προσέκρουσαν σε τεχνικές δυσκολίες»!
Να σημειωθεί ότι τα περιβόητα 400 εκατ. ευρώ που θα κατέβαλλαν οι εφοπλιστές για «την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης» σε ορίζοντα τριετίας (2014 - 2016), σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ίδιων, μεταφράζονται γι' αυτά τα 3 χρόνια σε πληρωμή λιγότερων από 20 ευρώ τη μέρα για κάθε πλοίο τους!
Στο ίδιο δελτίο Τύπου, το υπουργείο Οικονομικών ισχυρίζεται ότι «η οικονομική παροχή της ναυτιλιακής κοινότητας θα εισπραχθεί το ταχύτερο δυνατό και αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η αντιμετώπιση των παραπάνω τεχνικών δυσκολιών».
Μέχρι χτες, ωστόσο, δεν έχει δώσει καμία απάντηση στην Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων που έχει υποβάλει το ΚΚΕ στη Βουλή από τις 19 Μάρτη, ρωτώντας:
-- Τι φόρους έχουν πληρώσει συνολικά οι εφοπλιστές το 2013 για πλοία με ελληνική σημαία «πρώτης κατηγορίας του νόμου 27/1975 καθώς και για πλοία δεύτερης κατηγορίας άνω των 500 κοχ του ίδιου νόμου»;
-- Ποια είναι τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εξωχώριες εταιρείες (offshore) στην Ελλάδα από το 2009 έως το 2013;
-- Ποιες είναι οι βεβαιωμένες και ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών προς τη ΔΟΥ Πειραιά;
Να «καθαρίσει» για λογαριασμό του εφοπλιστικού κεφαλαίου έσπευσε χτες και ο υπουργός Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης. Σε γραπτή δήλωσή του σε σχέση με τα 101 εκατ. ευρώ που οφείλουν οι εφοπλιστές στο ΝΑΤ, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε ο υπουργός Εργασίας με βάση την Αίτηση του ΚΚΕ, αναφέρει ότι αυτές οι οφειλές «αφορούν, σχεδόν στο σύνολό τους, τα πλοία της επιβατηγού ναυτιλίας (ακτοπλοΐας και κρουαζιέρας) και σε οφειλές Κεφαλαίου Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων (ΚΑΕΟ) προ του 2011, οπότε και καταργήθηκε ως Κεφάλαιο». Και προσθέτει: «Το ποσό των 17.890.000 ευρώ που χαρακτηρίζεται, με τυπικά κριτήρια (...) ως οφειλή της ποντοπόρου ναυτιλίας, αφορά κυρίως σε οφειλές εταιρείας κρουαζιερόπλοιων (που εκκρεμούν δικαστικά) και όχι σε οφειλές της ποντοπόρου εμπορικής ναυτιλίας».
Να σημειωθεί ότι τα 101 εκατ. ευρώ είναι ένα μικρό μόνο μέρος των όσων οφείλουν στο ΝΑΤ οι εφοπλιστές. Μάλιστα, για να καλύπτεται η πραγματική εισφοροδιαφυγή έχει να κλείσει ισολογισμός στο ΝΑΤ από το 2003!

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Κλιμακώνει το αιματοκύλισμα η κυβέρνηση του Κιέβου

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Κλιμακώνει το αιματοκύλισμα η κυβέρνηση του Κιέβου
Στο προσκήνιο έρχονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ενώ «γέφυρες» προσπαθεί να ρίξει η Γερμανία που βλέπει να χάνει στη ρήξη με τη Ρωσία



Αρμα μάχης σε δρόμο κοντά στο Σλαβιάνσκ
ΣΛΑΒΙΑΝΣΚ.--
Κλιμακώνεται η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία, με την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου να συνεχίζει τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία κατά των ρωσόφωνων της Ανατολικής Ουκρανίας που αμφισβητούν την εξουσία της και διεκδικούν διευρυμένη αυτονομία και ομοσπονδιοποίηση. Χτες, όπως ανακοινώθηκε, ξεκίνησε η δεύτερη φάση της επιχείρησης που έχει ως στόχο τον αποκλεισμό του Σλαβιάνσκ στην επαρχία Ντόνετσκ, που είναι το επίκεντρο των διαδηλώσεων. Μετά το πρώτο χτύπημα από ειδικές δυνάμεις που έστειλε η κυβέρνηση των φιλοϊμπεριαλιστών, εθνικιστών και φασιστών προχτές, που επιτέθηκαν σε οδοφράγματα και σε επεισόδιο έξω από το Σλαβιάνσκ σκοτώθηκαν σύμφωνα με την κυβέρνηση 5 ρωσόφωνοι πολιτοφύλακες, στέλνει και άλλες δυνάμεις, τεθωρακισμένα και αεροσκάφη. Επίσης προειδοποιεί τους κάτοικους «να παραμείνουν κλεισμένοι στα σπίτια και τους τρομοκράτες να παραδοθούν». Χτες επίσης η κυβέρνηση του Κιέβου παραδέχτηκε την καταστροφή ενός ελικοπτέρου, που συμμετείχε στην επιχείρηση, από πυρά ρωσόφωνων πολιτοφυλάκων και τον τραυματισμό ενός αξιωματικού.
Ωστόσο, ενδεχόμενη επιχείρηση με άρματα μάχης μέσα στην πόλη του Σλαβιάνσκ σημαίνει μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και δεν είναι σαφές αν η κυβέρνηση του Κιέβου έχει τις δυνάμεις να προχωρήσει καθώς υπάρχουν αντιδράσεις στο στρατό. Επίσης η Ρωσία (που πραγματοποιεί στρατιωτικά γυμνάσια σε κοντινή απόσταση στα σύνορα με την Ουκρανία) έχει δηλώσει ότι θα υπερασπιστεί τους ρωσόφωνους πληθυσμούς, που ιδιαίτερα σε ορισμένες ανατολικές πόλεις είναι πλειοψηφικά και ρωσικής εθνικής καταγωγής. O πρέσβης της Ρωσίας στον ΟΗΕ Βιτάλι Τσιούρκιν δήλωσε ότι η χώρα του «διατηρεί το δικαίωμα να στείλει δυνάμεις που θα αποτρέψουν την αιματοχυσία».
Από το Κίεβο ο αυτοανακηρυγμένος πρωθυπουργός Αρσένι Γιάτσενιουκ, μιλώντας στο λεγόμενο υπουργικό συμβούλιο, δήλωσε ότι «προσπάθειες για στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία θα οδηγήσουν σε μια στρατιωτική σύγκρουση στην Ευρώπη. Ο κόσμος δεν έχει ακόμη ξεχάσει το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η Ρωσία θέλει ήδη να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο» και κατέληξε πως «η υποστήριξη στους τρομοκράτες στην Ουκρανία αποτελεί ένα διεθνές έγκλημα».
Παράλληλα, ο λεγόμενος υπουργός ανέφερε ότι τα ρωσικά στρατεύματα στη διάρκεια των ασκήσεών τους αυτή την εβδομάδα πλησίασαν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τα ουκρανικά σύνορα, αλλά δεν τα διέσχισαν.
Στην Οδησσό, όπως ανακοίνωσε επίσημα η κυβέρνηση του Κιέβου, σε σημείο ελέγχου του στρατού τραυματίστηκαν στη διάρκεια της νύχτας 7 στρατιώτες από έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού που αποδίδει σε ρωσόφωνους πολιτοφύλακες.
Επίσης έγινε γνωστό ότι από ρωσόφωνους πολιτοφύλακες κατελήφθη λεωφορείο που μετέφερε 7 διεθνείς παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) στην πόλη Σλαβιάνσκ, και πέντε μέλη των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Οι συλληφθέντες κρατούνται σε κτίριο της υπηρεσίας κρατικής ασφάλειας που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των πολιτοφυλάκων. Ενώ σε δηλώσεις του ένας επικεφαλής τους είπε, ότι είναι «ανάρμοστο μαζί με τους παρατηρητές της Ευρώπης να στέλνονται και πράκτορες από το Κίεβο». Η κυβέρνηση του Κιέβου πάντως δήλωσε ότι γίνονται διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους.
Με αυτές τις εξελίξεις γίνεται για άλλη μια φορά φανερό ότι η αντιπαράθεση που εξελίσσεται στην Ουκρανία είναι πολύ ευρύτερης σημασίας. Αφορά τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου και την καπιταλιστική Ρωσία. Την ίδια ώρα είναι εμφανείς και οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ και ιδιαίτερα τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, επιχειρηματικοί όμιλοι των οποίων, σε διάφορους κλάδους πέρα από την Ενέργεια, επίσης τη χημική βιομηχανία, την αυτοκινητοβιομηχανία, τη φαρμακοβιομηχανία, τις νέες τεχνολογίες κλπ., έχουν συνεργασίες με ρωσικά μονοπώλια, «κόβοντας» έτσι δυνατότητες συνεργασιών με αμερικανικά μονοπώλια.
Παρέμβαση του Γερμανού ΥΠΕΞ με ...νόημα
Ενταγμένη σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε και τη χτεσινή παρέμβαση του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ που έκανε έκκληση σε ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία να πραγματοποιήσουν μια κοινή, υψηλού επιπέδου επίσκεψη σε εστίες αναταραχής στην Ουκρανία μαζί με ντόπιους αξιωματούχους για να σηματοδοτήσουν την πολιτική στήριξή τους στη συμφωνία που συνήφθη στις 17 Απρίλη στη Γενεύη. Πρόκειται για το συμβιβασμό που επιτεύχθηκε, αλλά την επομένη έγινε «φύλλο και φτερό», πρώτα και κύρια με τη στάση της κυβέρνησης του Κιέβου που ξεκίνησε την επίθεση στους ρωσόφωνους της Ανατολικής Ουκρανίας, έχοντας βέβαια τη στήριξη των ιμπεριαλιστών προστατών της, πρωτίστως των ΗΠΑ.
Ο Γερμανός αξιωματούχος, προφανώς εκφράζοντας την αστική τάξη της χώρας του που θίγεται ιδιαίτερα από τη ρήξη με τη Ρωσία, προσπαθεί να «ρίξει γέφυρες». Ετσι σε επιστολή του προς τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) αναφέρει πως η διεθνής συμφωνία για την εκτόνωση της έντασης χρειάζεται «ορατή πολιτική στήριξη». Ο Σταϊνμάγερ έστειλε την επιστολή στον Ελβετό υπουργό Εξωτερικών Ντιντιέ Μπουρκχάλτερ, η χώρα του οποίου προεδρεύει του ΟΑΣΕ και αντίγραφα στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, Ρωσίας, Κιέβου και στην ΕΕ.
Αξίζει βέβαια να θυμίσουμε ότι ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας ήταν ένας από τους τρεις ΥΠΕΞ χωρών της ΕΕ (οι άλλοι δύο ήταν της Γαλλίας και της Πολωνίας) που πήραν μέρος στις διαπραγματεύσεις του πρώην Προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς με την τότε αντιπολίτευση (σήμερα νέα εξουσία στο Κίεβο) στις 21 Φλεβάρη 2014. Ο Σταϊνμάγερ μαζί με τους ομολόγους τους και τις δύο πλευρές υπέγραψαν συμφωνία με συγκεκριμένους όρους, που οι φιλοϊμπεριαλιστικές, εθνικιστικές δυνάμεις, με ομάδες κρούσης τους φασίστες του «Δεξιού Τομέα», καταπάτησαν την αμέσως επόμενη μέρα. Ανέτρεψαν τον Γιανουκόβιτς και άρχισαν τα πογκρόμ κατά των ρωσόφωνων και όσων δεν αναγνώρισαν τη χούντα. Βέβαια, για το Γερμανό και τους άλλους ιμπεριαλιστές οι δυνάμεις αυτές ήταν ...«απελευθερωτές και μαχητές της δημοκρατίας».
Επίσης, τηλεφωνική επικοινωνία είχε με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, που επέρριψε στη Ρωσία την ευθύνη για τη μη εφαρμογή της συμφωνίας της Γενεύης, ενώ απείλησε και με νέες κυρώσεις.
Σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε από τη Σεούλ ότι οι ΗΠΑ θα έχουν «διαβουλεύσεις» με τους Ευρωπαίους ηγέτες για να εξεταστούν περαιτέρω κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Νέα παρέμβαση Λαβρόφ
Η Ρωσία θα εξακολουθήσει να σέβεται τη συμφωνία της Γενεύης για την Ουκρανία και θα καταγγέλλει τις απόπειρες για την παραβίασή της, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σε φόρουμ νέων διπλωματών που πραγματοποιήθηκε χτες Παρασκευή στη Μόσχα. «Ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία υπέγραψε στη Γενεύη κάτι που απονομιμοποιεί τις ενέργειες των σημερινών Αρχών είναι ένα ψέμα», υποστήριξε ο Λαβρόφ, ενώ ανέφερε ότι θα έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζον Κέρι για να συζητήσουν την κατάσταση στην Ουκρανία. Δήλωσε ότι θα συζητήσει με τον Κέρι την απελευθέρωση του Παβέλ Γκουμπέρεφ, του «κυβερνήτη που εξέλεξε ο λαός του Ντόνετσκ», όπως είπε.
Αναφερόμενος στην πρόσφατη δήλωση του Κέρι ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας ανακάλυψαν αρκετούς Ρώσους πράκτορες, ο Λαβρόφ είπε χαρακτηριστικά: «Ας μας τους δείξει λοιπόν, ας τους δείξει στην τηλεόραση». Ταυτόχρονα, πρόσθεσε: «Η λεγόμενη πασχαλιάτικη κατάπαυση του πυρός παραβιάζεται. Αυτό που κάνουν σήμερα οι Αρχές του Κιέβου είναι απλώς μια τιμωρητική πράξη, η οποία ήδη μετρά θύματα. Πρόκειται για αιματηρά εγκλήματα, για τα οποία πρέπει να λογοδοτήσουν». Ο Ρώσος ΥΠΕΞ σημείωσε επίσης ότι έφτασε η ώρα «οι Δυτικοί εταίροι μας να παραδεχτούν ότι η αλήθεια δεν είναι μονοπώλιό τους» και τόνισε ότι η επιθυμία της Δύσης να θέσει υπό τον έλεγχό της την Ουκρανία καθοδηγείται από τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της: «Είναι πλέον αδύνατον να κρυφτεί η αλήθεια. Και οι απόπειρες προς αυτόν τον σκοπό δεν θα οδηγήσουν σε τίποτα καλό».
Ο Λαβρόφ ακόμα, σχετικά με το χαρακτηρισμό «φερέφωνο προπαγάνδας» που έδωσε ο Κέρι στο αγγλόφωνο ρωσικό κανάλι «Russia Today», είπε ότι πρόκειται για «"απαράδεκτη εισαγγελικού τύπου" παρέμβαση». Τέλος, εξέφρασε την πεποίθηση ότι «αν οι σημερινές Αρχές του Κιέβου ξεκινήσουν να υλοποιούν τους όρους της συμφωνίας της Γενεύης, απομακρύνοντας τους διαδηλωτές της Μαϊντάν και αφοπλίζοντας τους ακροδεξιούς εθνικιστές του "Δεξιού Τομέα", τότε και η Νοτιοανατολική Ουκρανία θα κάνει τις ανάλογες, αμοιβαίες κινήσεις».

Το αληθινό ιστορικό πρόσωπο των Ουκρανών νεοναζί

 Το αληθινό ιστορικό πρόσωπο των Ουκρανών νεοναζί

Του Ολέγκ Νεμένσκι*, ειδικά για τη RBTH
Σημαντικό σημείο του «επικοινωνιακού πολέμου» ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση με την «κυβέρνηση» του Κιέβου, είναι ο σημαντικός ρόλος των ακραίων ουκρανών εθνικιστικών, των επονομαζόμενων και ως «Βanderovtsi» (οπαδοί του πάλαι ποτέ εθνικιστή ηγέτη Στεπάν Μπαντέρα).

Οι νεοναζί μαχητές εισέβαλαν με ορμή στη νέα πολιτική ζωή της Ουκρανίας. Ειδικά η «προστασία του ρωσικού πληθυσμού από τους τραμπούκους φασίστες», αποτέλεσε για τις ρωσικές αρχές η κύρια δικαιολογία για την «Επιχείρηση Κριμαία». Η μέχρι χτές ουκρανική αντιπολίτευση και σήμερα νέα «κυβέρνηση» της χώρας και οι Δυτικοί υποστηρικτές της, απορρίπτουν με ειρωνεία τις κατηγορίες, θεωρώντας όλα όσα κυκλοφορούν στα Μέσα Ενημέρωσης σαν «ένα ακόμα ψέμα των προπαγανδιστών του Κρεμλίνου».
Τι πραγματικά συνέβη στο Κίεβο τον Φεβρουάριο; Είναι σωστό και δίκαιο να ονομάζουμε όλες τις «πατριωτικές» και «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις που συμμετείχαν στο πραξικόπημα «Βanderovtsi» ή «Βanderistas»; Ποιός είναι ο ρόλος τους στη νέα ουκρανική «επανάσταση»; Είναι αλήθεια ότι διαδραμάτισαν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανατροπή του Γιανουκόβιτς και ότι συνεχίζουν να ασκούν επιρροή στην τωρινή κυβερνητική πολιτική;

Η Μαϊντάν και οι δύο Ουκρανίες


Το ουκρανικό κράτος δεν προέκυψε σαν αποτέλεσμα μιας ιστορικής διαδικασίας για την αυτοδιάθεση των Ουκρανών. Η κρατική οντότητα που δημιουργήθηκε από τους μπολσεβίκους, συνετέθη από κομμάτια πολύ διαφορετικών μεταξύ τους περιοχών. Η ουκρανική πολιτική ζωή για πολλά χρόνια καθορίζονταν από την αντιπαράθεση των δύο περίπου ισοδύναμων εδαφικά και εκλεκτορικά (εκλογικό σώμα) τμημάτων της χώρας: Των δυτικών και των περιστρεφόμενων ιδεολογικά γύρω από αυτές κεντρικών περιφερειών της Ουκρανίας από τη μια πλευρά, και της νοτιοανατολικής περιοχής από την άλλη. Ο πληθυσμός των περιοχών αυτών είναι πολιτισμικά διαφορετικός. Στο ανατολικό τμήμα κυριαρχεί η ρωσική γλώσσα, ενώ στα δυτικά η ουκρανική. Οι περιοχές διαφέρουν επίσης και στη διάρθρωση της οικονομίας τους. Η Ανατολική Ουκρανία, είναι κυρίως βιομηχανική περιοχή, ενώ η Δυτική Ουκρανία, βασίζεται στην αγροτική παραγωγή.

Το σημερινό «Ευρωμαϊντάν» στο Κίεβο διαμορφώθηκε –με όλη τη σημασία της λέξης- κυρίως από τους εκπροσώπους των δυτικών περιοχών. Η ιδεολογία τους, δεν προέβλεπε καμία κοινωνική συναίνεση με τους εκπροσώπους της ανατολικής περιοχής, όπως και η ιδεολογία του ουκρανικού εθνικισμού, που είναι ενιαία, αρκετά συμπαγής και σταθερή στην ιδεολογία της.

Ακραίος εθνικισμός

Άγαλμα του Μπαντέρα πλαισιωμένο από σημαίες της
Ουκρανίας και του "Δεξιού Τομέα"

Ο ουκρανικός εθνικισμός διαμορφώθηκε σαν ιδεολογία στο πρώτο τρίτο του εικοστού αιώνα και έχει την ίδια φύση με το γερμανικό ναζισμό και μια σειρά από άλλες ακροδεξιές ιδεολογίες της εποχής. Αυτή η φύση του ουκρανικού εθνικισμού εξηγεί την ακραία μισαλλοδοξία του, που επιδεικνύεται από μια τάση για άμεση πολιτική δράση, τη χρήση βίας και την άρνηση των δικαιωμάτων στις μειονότητες. Οι ουκρανοί εθνικιστές θεωρούν απαραίτητη την οικοδόμηση του έθνους με «σιδηρά πυγμή» και με την επίδειξη της μέγιστης σε σκληρότητα καταπίεσης των μη ουκρανικών στοιχείων της κοινωνίας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα μη ουκρανικά στοιχεία στην Ουκρανία είναι η πλειοψηφία. Ένα σημαντικό ποσοστό τους βρίσκεται ακόμη και στον «εδαφικό πυρήνα» που γλωσσικά κυριαρχεί η ουκρανική, στην περιοχή της Γαλικίας στη Δυτική Ουκρανία, ενώ στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, το μη ουκρανικό στοιχείο αποτελεί την απόλυτη πλειοψηφία .
Κατάθεση στεφανιού σε μνημείο των SS. Διακρίνονται στο
φόντο οι σημαίες του "Σβόμποντα" και του "Δεξιού Τομέα"
Μερικές φορές, κάποιοι προσπαθούν να κάνουν διάκριση ανάμεσα στον μετριοπαθή και στον ριζοσπαστικό ουκρανικό εθνικισμό, όπως γίνεται συνήθως με τον «εθνικισμό» σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Όλοι οι ευρωπαϊκοί «εθνικισμοί» ξεκίνησαν με την «μετριοπαθή» εκδοχή και μόνο αργότερα εξελίχθηκαν στις ακραίες μορφές τους. Στην Ουκρανία ήταν απ’ την αρχή σχεδιασμένος σαν μια ακραία ιδεολογία και ο ριζοσπαστισμός του τονίζεται από την απαίτηση για άρνηση της παραδοσιακής εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας. Δηλαδή, από την εμφάνιση του, ο ουκρανικός εθνικισμός υπήρξε ένας εθνικισμός που βασίστηκε την επικύρωση της ανάγκης διεξαγωγής μιας εθνοκτονίας του γηγενούς πληθυσμού σε μεγάλη κλίμακα, ένα ιδεολόγημα που δεν υπάρχει σε καμία άλλη εθνικιστική ιδεολογία. Όλες τους, με κάποιο τρόπο, βασίζονται σε κάποια υφιστάμενη εθνότητα. Οι εθνοκτονικές αρχές προκαλούν αναπόφευκτα και εθνοκτονικές πρακτικές, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για την ανάπτυξη του μετριοπαθούς εθνικισμού.

Με ναζί, Βρετανούς και Αμερικάνους

To Σβόμποντα τιμάει τον δωσιλογικό στρατό UPA
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στη Δυτική Ουκρανία δρούσε ο «Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός» (ΟΕΣ - UPA), με επικεφαλής τον Στεπάν Μπαντέρα (Stepan Bandera) και το πρωτοπαλίκαρό του, Ρομάν Σουχέβιτς. Και στους δύο απονεμήθηκε μετά θάνατον από τον πρόεδρο της«πορτοκαλί επανάστασης», Βίκτορ Γιούσενκο, ο τίτλος του Ήρωα της Ουκρανίας. Ο τίτλος τους ακυρώθηκε το 2010 με διάταγμα του πρώην -ανατραπέντος- προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Οι «Βanderistas», λοιπόν, ενώ είχαν περίεργες και πολύπλοκες σχέσεις με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, για ένα πράγμα ήταν σίγουροι. Πάντα προχωρούσαν με τη βασική αρχή, ότι ο κύριος εχθρός είναι η ΕΣΣΔ. Αυτή η προσέγγιση, τεκμηριώνεται από τη συνολική ιδεολογία του ουκρανικού εθνικισμού, σύμφωνα με την οποία ο βασικός εχθρός των Ουκρανών είναι οι «μοσκαλί» (υποτιμητική έκφραση για τους ρώσους –«μοσχοβίτες»), δηλαδή οι Ρώσοι.
Aπό συγκέντρωση υπέρ της μνήμης των δοσιλόγων του UPA.
Οι απόγονοι τους φοράνε γερμανικές στολές και κάνουνε κέφι
Το Τρίτο Ράϊχ, μάλιστα, κατάλαβε πολύ καλά ότι ο ουκρανικός εθνικισμός μπορεί να του φανεί χρήσιμος. Έτσι, οι δυτικο-ουκρανοί χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων που, ναι μεν εξυπηρετούσαν άμεσα του ναζί, αλλά ταυτόχρονα πίστευαν ότι κατ' αυτό τον τρόπο θα εκπληρώσουν τα δικά τους εθνικά όνειρα και αλυτρωτισμούς: «Να καθαρίσει η ουκρανική γη από τα ανεπιθύμητα στοιχεία», που είναι μεταξύ άλλων, οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές.

Η εντονότερη πολεμική δραστηριότητα των «Μπαντέροβτσι» ήταν στο διάστημα 1944-1945 και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν στις συνθήκες του πρώιμου Ψυχρού Πολέμου, συνδέθηκαν μαζί τους οι βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Ωστόσο, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, η δραστηριότητα των σαμποτάζ εξασθένησε, όταν αρκετοί «αντάρτες», συμφώνησαν να επανέλθουν στην ειρηνική ζωή. Ο ίδιος ο Στεπάν Μπαντέρα, μετά τον πόλεμο έζησε στο Μόναχο υπό την προστασία της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών και εργάστηκε για τη βρετανική κατασκοπεία μέχρι το 1959 που εκτελέστηκε από τον πράκτορα της KGB, Μπογκντάν Στασίνσκι, με βολή σύριγγας που περιείχε δηλητήριο (κυανιούχο κάλιο) από ειδικό πιστόλι.
Πολωνοί θύματα των Mπαντερόβτσι
Τον Απρίλιο του 2014, βγήκαν στην επιφάνεια περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δραστηριότητα των «μπαντέροβτσι» του UPA, από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα το ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Με τα ντοκουμέντα ρίχθηκε νέο φως στη δράση των «Μπαντέροβτσι», στην υλικοτεχνική υποστήριξη από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, στη συμμετοχή τους σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και στην υλοποίηση των εγκληματικών σχεδίων εθνοκάθαρσης. Εκτός από τις σφαγές Εβραίων, οι «μαχητές» του Μπαντέρα εξόντωσαν επίσης Πολωνούς και ανθρώπους πολλών άλλων εθνικοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και ρώσων.

Οι πολωνοί ιστορικοί μιλάνε για περίπου 150 χιλιάδες πολίτες πολωνικής υπηκοότητας που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «σφαγής του Βολίν», της μαζικής εξόντωσης Πολωνών από τους ουκρανούς εθνικιστές στη διάρκεια των ετών 1943-1944. Επιπλέον, ο τρόμος των «Μπαντέροβτσι» μεταφέρθηκε και στους ντόπιους Ουκρανούς που διαφωνούσαν με την ιδεολογία του ουκρανικού εθνικισμού.

Ηρωες στα σχολικά βιβλία οι εγκληματίες

UPA και SS. Οι ίδιοι δεν κρύβουν την
ταυτότητα τους
Σήμερα, 70 χρόνια μετά τα φρικιαστικά εγκλήματα, τα παιδιά στην Ουκρανία μαθαίνουν να θεωρούν αυτούς τους – να τους κάνει ο Θεός – ανθρώπους, εθνικούς ήρωες. Η μετα-σοβιετική Νοτιοανατολική Ουκρανία διέφερε όλα αυτά τα χρόνια από τη Δυτική στο ότι δεν διέθετε τη δική της ιδιαίτερη ταυτότητα και εθνική ιδεολογία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας αρκετά θλιβερής κατάστασης: Ακόμη και όταν στην εξουσία στο Κίεβο βρίσκονταν εκπρόσωποι της νοτιοανατολικής περιοχής, όλη η ανθρωπιστική – κοινωνική σφαίρα της πολιτικής είχε αφεθεί στον έλεγχο των ουκρανών εθνικιστών από τη Γαλικία. Έτσι, στο επίπεδο της διαχείρισης του εκπαιδευτικού συστήματος και της πολιτικής απέναντι στα Μέσα Ενημέρωσης της χώρας, δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρξει «διαχωρισμός».

Όλα προχωρούσαν σύμφωνα με την ενιαία εθνικιστική τάση. Στην πραγματικότητα, οι ουκρανοί εθνικιστές είχαν την απόλυτη εξουσία πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς επίσης ασκούσαν την ισχυρότερη επιρροή στην πολιτική των ΜΜΕ. Ως εκ τούτου, η νέα γενιά των παιδιών της (μετα-σοβιετικής) Ουκρανίας, διδάχτηκε από σχολικά βιβλία μια υπερ-εθνικιστική αντίληψη της ουκρανικής ιστορίας. Στην τηλεόραση έπαιζαν τακτικά προπαγανδιστικά προγράμματα που προωθούσαν τις ιδέες του ουκρανικού ριζοσπαστικού εθνικισμού. Τους καρπούς αυτής της σχολικής και επικοινωνιακής εκπαίδευσης τρυγάει σήμερα η Ουκρανία. Και αυτό φαίνεται εντονότερα στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, όπου υπάρχουν αρκετοί νέοι κάτω των 30 ετών που δηλώνουν «Ουκρανοί» απ’ τα γεννοφάσκια τους, τη στιγμή που οι γονείς τους δεν ξεχώριζαν και τόσο (δεν τους απασχολούσε) για την ουκρανική τους ταυτότητα.
______________
*Ο Ολέγκ Νεμένσκι, είναι διδάκτωρ ιστορικών επιστημών, επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Σλαβικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, συνεργάτης του Κέντρου ουκρανικών και λευκορωσικών σπουδών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, διακεκριμένος ερευνητής στο Ρωσικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Ερευνών.

TOP READ