30 Αυγ 2012

ΚΕΡΚΥΡΑ-αντι σχολεια αποθηκες παιδιων

Γονεις αφηστε τους καναπεδες


Με δεκάδες κενά στα δημοτικά σχολεία ξεκινά η χρονιά…







Με προβλήματα αναμένεται να ξεκινήσει η φετινή σχολική χρονιά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, σύμφωνα με την πρόεδρο του συλλόγου δασκάλων και νηπιαγωγών Κέρκυρας Ελένη Μαλαχά. 
Η κ. Μαλαχά εκτιμά ότι τα κενά σε δασκάλους θα φτάσουν τους 85 εκπαιδευτικούς και σε νηπιαγωγούς τους 55, ενώ πρόβλημα δημιουργεί κυρίως στην προνηπιακή εκπαίδευση η έλλειψη αιθουσών. 
Η δραματική μείωση των μισθών και οι πενιχρές απολαβές των νέων δασκάλων οδηγεί τον κλάδο σε κινητοποιήσεις στην έναρξη της σχολικής χρονιάς. Η κ. Μαλαχά γνωστοποίησε ότι στις 11 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την Διεύθυνση Εκπαίδευσης,  ενώ στις 12 του ίδιου μήνα θα γίνει 24ωρη προειδοποιητική απεργία.
Στο θέμα των  εκπαιδευτικών κενών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αναφέρθηκε το πρωί ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης,  Μάχος Γαβαλάς.
Ο κ. Γαβαλάς αναγνώρισε ότι αυτή τη στιγμή τα κενά είναι περισσότερα από τις προηγούμενες χρονιές, και μάλιστα στις αποκαλούμενες  ειδικότητες «κορμού», προσέθεσε – όμως – πως η κατάσταση θα βελτιωθεί και ακριβή εικόνα θα έχουμε μετά τις 9 Σεπτεμβρίου οπότε θα έχουν γίνει οι προσλήψεις αναπληρωτών για τις οποίες υπάρχουν πιστώσεις.

Πηγή: ΕΡΑ Κέρκυρας

ΚΕΡΚΥΡΑ-Απεργία με τρία συλλαλητήρια αύριο στα ξενοδοχεία


Απεργία με τρία συλλαλητήρια αύριο στα ξενοδοχεία





Σε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση προχωρούν την Παρασκευή οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία του νησιού, μετά από απόφαση του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας. Διεκδικούν την υπογραφή τοπικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, επαναφορά του επιδόματος ανεργίας, εξόφληση δεδουλευμένων, διασφάλιση του εφάπαξ χωρίς μειώσεις και ανάκληση απολύσεων σε υπαλλήλους που έγιναν το προηγούμενο διάστημα. Αύριο Παρασκευή θα πραγματοποιηθούν στις 10 το πρωί τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Σταμάτης Πελάης, μία στο Κοντόκαλι στο ύψος της Παραμυθούπολης, μία στη διασταύρωση Πέλεκα στον Συνεταιρισμό Ξυλουργών και μία έξω από την είσοδο του γηπέδου με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποκλείσουν ακόμα και την είσοδο του Αεροδρομίου.

Ανακοίνωση ΠΑΜΕ

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Κέρκυρας με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις τους και την τελευταία επιτυχημένη απεργία στις 18 Αυγούστου δίνουν το μήνυμα ότι αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται στις απαράδεκτες μειώσεις που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν στα ξενοδοχεία. Στις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς, στις απολύσεις.
Οι ξενοδόχοι και με το άλλοθι πια της κατάπτυστης νέας Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που προβλέπει μειώσεις 15% στους βασικούς μισθούς και που υπέγραψαν οι υποταγμένες στο μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ (παράταξη του ΠΑΣΟΚ) & ΔΑΚΕ (παράταξη της ΝΔ) στην Ομοσπονδία Επισιτισμού Τουρισμού, τραβάνε το σκοινί.
Το μόνο που θα εμποδίσει τους εργοδότες να μετατρέψουν το μισθό σε επίδομα φτωχοκομείου και τους χώρους δουλειάς σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι η ανυποχώρητη στάση, η απόφασή για Τοπική Συλλογική Σύμβαση για την Κέρκυρα χωρίς μείωση μισθών και δικαιωμάτων. 
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι αντιμετωπίζουν καθημερινά τις συνέπειες της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, που επιτρέπει στους μεγαλοξενοδόχους να επιτίθενται με σφοδρότητα και αδιαλλαξία σε κάθε δικαίωμα που τους απέμεινε. Η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, πάνε πακέτο με χιλιάδες ατομικές συμβάσεις των 500€, εκατοντάδες συμβάσεις από Ενώσεις Προσώπων που σύστησαν οι εργοδότες με μισθούς ανειδίκευτου εργάτη. Εκβιασμοί και τρομοκρατία στα μεγάλα ξενοδοχειακά «κάτεργα», υποχρεώνουν τους εποχικούς να δουλεύουν ήλιο με ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι αυτοί που έχουν καταλύσει κάθε έννοια εργατικής νομοθεσίας, που έχουν απλήρωτους εργαζόμενους, που παραβιάζουν συστηματικά το πενθήμερο και το οχτάωρο, που απολύουν όσους σηκώνουν κεφάλι.
Το μέλλον όμως της εργατικής οικογένειας δεν μπορεί να είναι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση, η μόνιμη ανασφάλεια. Δεν μπορεί κάθε μέρα να αγκομαχάει για ένα πιάτο φαΐ, για να σωθούν τα κέρδη των εκμεταλλευτών, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Έχουμε δικαιώματα! Υπερασπιζόμαστε μια ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια για μας και τα παιδιά μας!
Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας και το ΠΑΜΕ καλούμε για μια ακόμη φορά την Ένωση Ξενοδόχων Κέρκυρας και τους μεγαλοξενοδόχους μέλη της να διαπραγματευτούν  με το σωματείο την υπογραφή Τοπικής Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης για τους εργαζομένους στα ξενοδοχεία της Κέρκυρας.
Συνεχίζουμε με μαζική συμμετοχή στην απεργία 31 Αυγούστου
Δίνουμε δυναμικό παρόν!!
Προχωράμε με περιοδείες σε κάθε χώρο δουλειάς. Προετοιμάζουμε τον αγώνα ξενοδοχείο το ξενοδοχείο, εργαζόμενο τον εργαζόμενο. Δεν περισσεύει ΚΑΝΕΙΣ τίμιος αγωνιστής και αγωνίστρια από το προσκλητήριο των ταξικών σωματείων. 
Δυναμώνουμε την ενότητά μας.

Ανθρωπο'ι'δη σκουληκια με στολες


Βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ σε ΑμΕΑ.

Θέλουν υποταγμένους εργαζόμενους


Θέλουν υποταγμένους εργαζόμενους
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα περιστατικά όπου σε Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αρνούνται, χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα, να αφήσουν τους εργαζόμενους να μιλήσουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο Σύλλογο Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα, όπου ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αντί να πάνε σε Γενική Συνέλευση - όπως το απαιτούσαν οι εργαζόμενοι - για το ζήτημα της επιχειρησιακής σύμβασης, υπέγραψαν τη σύμβαση δηλώνοντας ότι θα κάνουν μετά τη συνέλευση! Στην Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ), οι ίδιες δυνάμεις ανακοίνωσαν στην έκτακτη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων ότι η συνέλευση με θέμα την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ θα έχει μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα, γι' αυτό θα μιλήσουν μόνο μέλη του ΔΣ και κανένας εργαζόμενος.
Τα περιστατικά αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Δηλώνουν πως μόνιμος στόχος των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι οι παροπλισμένοι εργάτες, που θα είναι, κυριολεκτικά, «στη γωνία». Κατ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Απ' τη μια απαξιώνουν την ίδια τη διαδικασία των Γενικών Συνελεύσεων, που σε όλα τα καταστατικά, όλων των σωματείων, αποτελούν το ανώτερο όργανο του σωματείου. Και, επιπλέον, στερώντας το δικαίωμα λόγου στους εργαζόμενους, τους αποξενώνουν από το ίδιο τους το σωματείο. Ετσι, ο εργαζόμενος αισθάνεται πως όχι μόνο δε συμμετέχει, αλλά αντιμετωπίζει και το σωματείο ως ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό, που στέκεται πέρα και πάνω απ' αυτόν, όταν ο ίδιος θα έπρεπε να είναι ο πρωταγωνιστής.
Σε αυτό το πλαίσιο «λειτουργίας» των συνδικάτων και των σωματείων, είναι πολύ φυσιολογικό να διαμορφώνονται εμπόδια - πολλές φορές δύσκολο να υπερνικηθούν - στη συμμετοχή των εργαζομένων στο κίνημα και στους αγώνες. Και αυτό σε μια περίοδο που είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη η μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση στην άγρια αντεργατική πολιτική συγκυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουν και το θράσος να επικαλούνται τη... μικρή συμμετοχή των εργαζομένων σε κινητοποιήσεις και απεργίες (αυτό έκανε, π.χ., η Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό - Τουρισμό) για να δικαιολογήσουν εκείνες τις πράξεις τους που στρέφονται κατά των εργατών - όπως η υπογραφή κατάπτυστων Συλλογικών Συμβάσεων.
Εμποδίζοντας τη συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες των συνδικάτων, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού βοηθούν στην πράξη να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα, αφού η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση - η οργανωμένη εργατική τάξη - βρίσκεται παροπλισμένη. Απέναντι σε αυτή τη συνείδηση της υποταγής και του καναπέ που καλλιεργούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι εργαζόμενοι καλούνται να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες τους στα χέρια τους. Να «πετάξουν» από τις ηγεσίες των συνδικάτων εκείνες τις δυνάμεις που δε σπέρνουν μόνο την απογοήτευση, αλλά και τους κρατάνε δέσμιους των προειλημμένων αποφάσεών τους (όπως έγινε στην Εθνική Τράπεζα). Να οργανωθούν στα συνδικάτα, να πιστέψουν στη δύναμή τους και να επιβάλουν, ως η μόνη πραγματική πλειοψηφία μέσα στους χώρους δουλειάς, τον ταξικό και αγωνιστικό προσανατολισμό που απαιτούν οι ίδιοι οι καιροί από τα συνδικάτα.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑ

Κάλεσμα του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ


Κάλεσμα του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ
Καλούμε το λαό να χαράξει τη δική του προοπτική, να στηριχθεί στη δύναμη του δίκιου και της οργάνωσης, στη συσπείρωση και συμμαχία εργατών, αγροτών, ΕΒΕ, μαζί με τη νεολαία και τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, για να επιστρέψει η αισιοδοξία και η δύναμη για μια νικηφόρα πορεία ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών ομίλων, απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ, με την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Αυτή πρέπει να είναι η λαϊκή επιλογή και απάντηση σήμερα απέναντι στην κρίση που επεκτείνεται και βαθαίνει, στις εξελίξεις στην ΕΕ και το χρέος, στη σφοδρή αντιλαϊκή επίθεση.
Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ εκφράζει και προωθεί αταλάντευτα τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα και την ΕΕ. Η προοπτική που χαράζει για το λαό είναι δραματική, οδηγεί ακόμη και άνεργοι να πληρώνουν φόρους αν έχουν ένα σπίτι, αρρώστους να μένουν χωρίς φάρμακα, παιδιά έξω από τους παιδικούς σταθμούς και τόσα άλλα που ο λαός καλείται να αντιπαλέψει αποφασιστικά, να σπάσει τα δεσμά του εγκλωβισμού σε παραλλαγμένες πολιτικές διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, να τραβήξει μπροστά για φιλολαϊκή διέξοδο, για την ικανοποίηση των αναγκών του.
Οποια μορφή διαχείρισης επιβληθεί, είτε είναι επιμήκυνση εφαρμογής του μνημονίου, ή νέο «κούρεμα», νέα δάνεια και ευρωομόλογα, είτε επιστροφή στη δραχμή, ή κάποια άλλη σχετική παραλλαγή, δε θα απαλλάξει από την εδραίωση των απωλειών σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές υπηρεσίες, από νέα επίθεση, ανεργία. Καμία διαχειριστική πρόταση δεν απαντά στα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ούτε η πρόταση της σημερινής συγκυβέρνησης, ούτε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι ενταγμένες στη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων και της ΕΕ. Η μονόπλευρη κριτική κατά της Γερμανίας και των ελληνικών κυβερνήσεων που συμφώνησαν με τις συνταγές της τριάδας ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, που αποκλήθηκε τρόικα, οι κραυγές περί εθνοπροδοσίας και υποτέλειας, δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Εκφράζουν διαφωνίες στη διαχείριση της κρίσης, καλύπτονται με δήθεν φιλολαϊκά συνθήματα, ώστε ο λαός να μη στραφεί κατά του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά να περιφέρει την προτίμησή του πότε υπέρ του ενός και πότε υπέρ του άλλου διαχειριστή.
Φυσικά, δεν αποτελεί απάντηση και η ακραία αντιδραστική και αντικομμουνιστική «Χρυσή Αυγή», που δημαγωγεί προσπαθώντας να ψαρέψει στα θολά νερά, αξιοποιώντας το σύνθετο και εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα της μετανάστευσης. Στις πλάτες των μεταναστών, με την οργανωμένη βία και τις δολοφονικές επιθέσεις, προετοιμάζεται και εκπαιδεύεται για την πιο βασική αποστολή της: Να παίξει το ρόλο των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας σε βάρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με στόχο να το τσακίσει και να προασπίσει έτσι τα συμφέροντα του συστήματος.
Ο λαός σήμερα έχει στα χέρια του όλες τις αποδείξεις ότι είναι αδύνατος ο συμβιβασμός ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό, ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και της εργασίας. Ο αρνητικός συσχετισμός, που είναι ακόμα πιο βαρύς σήμερα ύστερα και από τη λαϊκή ψήφο στις εκλογές του Ιούνη, μπορεί να αλλάξει, είναι στο χέρι του λαού και πρέπει να αρχίσει να αλλάζει από σήμερα. Δεν μπορεί να γίνει κανένα βήμα μπροστά δίχως δυνατό ΚΚΕ, δίχως αλλαγή των συσχετισμών, πρώτα απ' όλα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Στις εκλογές η πλειοψηφία του λαού ψήφισε τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», για την πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, με το απατηλό σύνθημα της επαναδιαπραγμάτευσης που υποστήριξαν από την αρχή τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης και υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, εγκαταλείποντας το σύνθημα για κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.
Παρά το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, με βασικό στοιχείο τη μεγάλη εκλογική μείωση του ΚΚΕ, κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αισθάνεται σήμερα δεσμευμένος για την εκλογική στήριξη που έδωσε στα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», να αναμένει κάτι καλό από την τρικομματική κυβέρνηση ή ακόμα να αναμένει τη χρεοκοπία της και να δοκιμάσει κάποιο κυβερνητικό σχήμα διαχείρισης τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμετοχή και ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση καταδεικνύει συνολικά τη χρεοκοπία της «κυβερνώσας αριστεράς».
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναμονής. Ο λαός έχει ήδη πτωχεύσει, ενώ η δαμόκλειος σπάθη νέων μέτρων θα στέκεται απέναντί του για πολλά χρόνια. Δεν μπορεί να πληρώνει φόρους, χαράτσια, να έχει ψευδαισθήσεις ότι δε θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, φάρμακα και να ελπίζει ότι θα απορροφηθούν 1,2 εκατομμύρια άνεργοι, με μια αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη που μπορεί να γίνει σε ενέργεια, πράσινη ανάπτυξη, που υπόσχεται η κυβέρνηση ή με τη διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνεργοι θα γίνουν πολλοί περισσότεροι το 2013.
Το ΚΚΕ συζήτησε και συζητάει τις δυσκολίες, τις αδυναμίες του κινήματος και τις δικές του για το πώς θα δράσει καλύτερα για τη συσπείρωση του λαού και της νεολαίας, την οργάνωση και πάλη του λαού. Λύση υπέρ του λαού υπάρχει.
Καλούμε γι' αυτούς τους λόγους την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζήτηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της ΕΕ.
Καλούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που λένε «κάτι πρέπει να γίνει» να οργανώσουμε μαζί τη λαϊκή αντεπίθεση.
Να γίνει παλλαϊκό σύνθημα πάλης η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, που σημαίνει πάλη για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις του δρόμου ανάπτυξης χωρίς μονοπώλια, ταξική εκμετάλλευση, με κοινωνικοποίηση, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Η επιμήκυνση που προτείνει η κυβέρνηση για το μνημόνιο καθώς και η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην πληρωθεί το χρέος για ένα - δυο χρόνια ή να μειωθεί με προσφυγή και διαπραγματεύσεις σε διεθνείς οργανισμούς, η επιστροφή στη δραχμή, είναι διαφορετικές εκδοχές που θα φέρουν νέα δεινά στο λαό, ενώ θα επωφεληθεί και πάλι το κεφάλαιο. Η θεωρία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι η χρεοκοπία είναι όπλο των αδυνάτων είναι εξίσου σε βάρος του λαού. Στην Αργεντινή έγινε στάση πληρωμών, το νόμισμά της αποσυνδέθηκε από το δολάριο, μετά από χρόνια έγινε νέα διαπραγμάτευση και παραγραφή μέρους του χρέους, αλλά η ανεργία και η φτώχεια αυξήθηκαν, παρά την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη. Σε καμία περίπτωση μέσα στα πλαίσια του συστήματος και της ΕΕ δε θα ωφεληθεί ο λαός: Η σημερινή κατάσταση συνεπάγεται εσωτερική υποτίμηση μέσα στο ευρώ και συνεχείς μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών. Η χρεοκοπία και η έξοδος από το ευρώ συνεπάγονται απότομη άνοδο των τιμών στη «θάλασσα» των εισαγόμενων προϊόντων, τεράστια απώλεια αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Και στις δύο περιπτώσεις κοινά στοιχεία είναι η φορολογική επιδρομή και η βαθιά υπονόμευση των υπαρκτών αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας.
Τμήματα του κεφαλαίου θέλουν και θα ωφεληθούν από μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αφού θα επενδύουν με λιγότερα κεφάλαια σε μια χώρα με υποτιμημένο νόμισμα και μισθούς Βουλγαρίας.
Οι επιλογές της αστικής τάξης και της ΕΕ είναι αδυσώπητες. Θέλουν φθηνή και υποταγμένη εργατική δύναμη, τώρα και στο μέλλον, συντριβή του ταξικού - ριζοσπαστικού εργατικού - λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό επιμένουμε οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στις συνταγές διαχείρισης της κρίσης της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός να χαράξει πορεία για τη δική του εξουσία και διακυβέρνηση, που θα τον απαλλάξει από την κρίση και τη χρεοκοπία οριστικά και μόνιμα. Η διέξοδος από την κρίση υπέρ του λαού, για την κατάκτηση της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας είναι σήμερα απολύτως συνδεμένη με το αίτημα της αποδέσμευσης και της μονομερούς διαγραφής του χρέους, με το λαό να καταφέρνει να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης. Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λαού:
  • Δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας.
  • Διατροφική επάρκεια για όλο το λαό.
  • Δημόσια, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
  • Μόρφωση για όλους. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, της έρευνας και της τεχνολογίας.
  • Δωρεάν κρατική φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
  • Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση.
  • Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές.
  • Θα πρωτοστατήσει για διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.
  • Με το λαό κυρίαρχο και δυνατό, που παλεύει για την ευημερία του, θα απαλλαγεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Η εργατική - λαϊκή εξουσία έδωσε πολλά στους λαούς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ελυσε προβλήματα που βρίσκονται μόνο στα όνειρα των εργαζομένων στις καπιταλιστικές χώρες. Διδασκόμαστε από τα λάθη και τις παραλείψεις που οδήγησαν στην αντεπανάσταση και στην ανατροπή του σοσιαλισμού. Η πάλη για τη νέου τύπου εξουσία παραμένει αναγκαία και επίκαιρη.
Ο λαός πρέπει τώρα να πάρει τη δική του υπόθεση στα δικά του χέρια, άμεσα με γενικευμένους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες που ενώνουν σε ενιαία κατεύθυνση και σταθερή συμμαχία την εργατική τάξη, είτε δουλεύει στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες, τη νεολαία.
Κανένας κλάδος ή ομάδα εργαζομένων δεν μπορεί να ανακόψει τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση ζητώντας να εξαιρεθεί από τα γενικευμένα μέτρα, αφού η επίθεση έχει ενιαίο χαρακτήρα και σκοπό. Αντίθετα, οι διεκδικήσεις κάθε κλάδου, κάθε ομάδας εργαζομένων, τα αιτήματα των ανέργων, των συνταξιούχων, έχουν ελπίδα να φέρουν κάποια αποτελέσματα αν διεκδικούνται με κατάλληλα αιτήματα και θέσεις και ταυτόχρονα στηρίζουν τις κοινές πανελλαδικές κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχθούν να χρησιμοποιείται ο αγώνας ενός κλάδου σε βάρος ενός άλλου, να συκοφαντούνται οι ανεβασμένες μορφές πάλης, οι απεργιακές κινητοποιήσεις που αποφασίζονται από τους εργαζόμενους και ανταποκρίνονται στα αφόρητα προβλήματα που τους ταλαιπωρούν.
Σε αυτή τη φάση τα μέτωπα πάλης και η αντίσταση σε χώρους δουλειάς, σε κλάδους και συνοικίες να γίνουν ρυάκια που να συγκλίνουν και να δυναμώσουν το παλλαϊκό σύνθημα για τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, με μαχητικές μαζικές κινητοποιήσεις και αντίστοιχα μαχητικές μορφές πάλης, που στηρίζονται στη μαζική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και στην οργάνωση της υλοποίησής τους. Ο αγώνας απαιτεί μαζικότητα, οργάνωση και πολιτική κατεύθυνση ρήξης με τα συμφέροντα και τις επιλογές των μονοπωλίων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η εξαγγελία των μέτρων της κυβέρνησης, που θα αφαιρέσει 23,5 δισεκατομμύρια από τις τσέπες του λαού και θα είναι έτοιμη για ένα νέο γύρο μέτρων, αποτελεί την πρώτη μετεκλογική αναμέτρηση του λαού. Η νέα επίθεση πρέπει να βρει την κατάλληλη σε μορφή και μαζικότητα απάντηση, όπως είναι η μορφή της γενικής απεργίας, που μπορεί να αποτελέσει, κάτω από προϋποθέσεις, αφετηρία κλιμάκωσης και σταθερής ενίσχυσης του λαϊκού αγώνα.
Σ' αυτή τη φάση πρέπει ο λαός να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο, ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, να γυρίσει την πλάτη στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.
Σήμερα, συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, από τη μια ο δρόμος που χαράσσεται από τα μονοπώλια και τα κόμματά τους, και από την άλλη ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στη ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές και «αριστερές» συνταγές διαχείρισης. Οσο κυριαρχεί η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα οι λαοί δεν μπορούν να νικήσουν, δεν μπορούν να δίνουν αποτελεσματικές μάχες, ότι η ριζική αλλαγή δε θα έλθει ποτέ, ότι είναι λύση της «δευτέρας παρουσίας». Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με τη διαχείριση της φτώχειας.
Το ΚΚΕ θα πάρει πρωτοβουλίες, σε πανελλαδικό, κλαδικό και τοπικό επίπεδο, ώστε να δυναμώσει η ταξική μαζική πάλη, η κοινωνική συμμαχία, η λαϊκή πρωτοβουλία και αλληλεγγύη στα επιμέρους μέτωπα πάλης και σε γενικό πολιτικό επίπεδο. Καλεί το λαό να στηρίξει πολιτικά και μέσα από τους αγώνες την πρωτοβουλία του ΚΚΕ, που κατέθεσε στη Βουλή σχέδιο νόμου με τον οποίο καταργούνται τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις, το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων.
Το ΚΚΕ θα πρωτοστατήσει σε όλα τα μέτωπα πάλης που αφορούν το εισόδημα, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τις κοινωνικές παροχές και τις συντάξεις, τη δουλειά και τα δικαιώματα των ανέργων και των οικογενειών τους, τα δημόσια έργα που αφορούν κοινωνικές υποδομές και λαϊκή κατοικία, την Παιδεία και την Υγεία, Πρόνοια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις τραπεζών που οδηγούν σε απολύσεις και μειώσεις μισθών, τις απολύσεις στο Δημόσιο, τα ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα των νέων και των γυναικών, το πρόβλημα έξαρσης των ναρκωτικών, την εξασφάλιση περίθαλψης και φαρμάκων για όλους, τη σωτηρία των ασφαλιστικών ταμείων, την καταβολή μισθών και συντάξεων.
Κάτω οι φόροι και τα χαράτσια. Οχι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί για τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά.
Δυνάμωμα της αλληλεγγύης από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις λαϊκές επιτροπές, με ταυτόχρονη διεκδίκηση και αγωνιστικές μορφές πάλης.
Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.
Το ΚΚΕ με αυτή την πρόταση διεξόδου και σ' αυτά τα μέτωπα πάλης θα πρωτοστατήσει δίπλα σε κάθε εργαζόμενο, δίπλα στον άνεργο, τον φτωχευμένο, τον ανήμπορο να σηκώσει τα νέα βάρη.
Να ανατρέψουμε την ηττοπάθεια, με τη δύναμη της πρότασής μας και με εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο λαό. Να συμβάλουμε αποφασιστικά να απελευθερωθεί η τεράστια λαϊκή δύναμη από τα δεσμά των τρομοκρατικών διλημμάτων, τον αντικομμουνισμό, την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία και αυταρχισμό.
Για να απελευθερωθεί η συνείδηση του λαού, να αλλάζει ο συσχετισμός υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να ανταποκριθούν στο νέο μεγάλο ραντεβού της νεολαίας που οργανώνει η ΚΝΕ και ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, στις εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ. Να πάρει ενεργό μέρος στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν το επόμενο διάστημα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και στη Θεσσαλονίκη. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, στην πρώτη γραμμή της πάλης, να ανοίξουμε το δρόμο για νικηφόρα πορεία του λαού.
ΑΘΗΝΑ 29/8/2012
ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

SUPER LEAGUE Επικίνδυνα παιχνίδια συμφερόντων



SUPER LEAGUE
Επικίνδυνα παιχνίδια συμφερόντων
Νέο επεισόδιο στην κόντρα συμφερόντων των επιχειρηματιών Αλαφούζου - Μαρινάκη, με όχημα τις ΠΑΕ Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, μεγαλώνει την ένταση αλλά και τον κίνδυνο ανεξέλεγκτων συνεπειών. Ο επιχειρηματίας μέλος του ΔΣ στην «πράσινη» ΠΑΕ και επικεφαλής της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας» (μεγαλομέτοχος της ποδοσφαιρικής εταιρείας) προέβη σε νέες εμπρηστικές δηλώσεις, μετά την αναμέτρηση με τη Μάλαγα. Υποστήριξε πως «ο Παναθηναϊκός δέχεται μια απίθανη επίθεση από την παράγκα και το σύστημα. Και θα πρέπει να ξέρουν ότι διοίκηση και οπαδοί θα τους τσακίσουμε. Αυτό που συμβαίνει από την εποχή του Κόκκαλη και μετά είναι πρόκληση».
Και η νέα τοποθέτησή του (που ως τώρα έχει μείνει αναπάντητη από την πλευρά Μαρινάκη) μπορεί να αποτελέσει (ένα ακόμα) φιτίλι στην - έτσι και αλλιώς οπλισμένη - βόμβα που λέγεται χούλιγκανς. Με αποτέλεσμα να ξαναζήσουμε τραμπουκισμούς, σοβαρά επεισόδια και πόλεμο «πρασινοκόκκινων» οπαδών (στο όνομα δήθεν των «ιερών και οσίων» της ομάδας). Ο επιχειρηματίας (όπως και όσοι τον μιμούνται) είναι ηθικός αυτουργός τουλάχιστον για τη δημιουργία εκρηκτικού κλίματος. Και θα έπρεπε ήδη, εκτός από τα δικαιοδοτικά όργανα, να έχει επιληφθεί και η Δικαιοσύνη.
Στα όσα ακολούθησαν τις αναμετρήσεις Ολυμπιακού (με Βέροια) και Παναθηναϊκού (με Λεβαδειακό) πήρε θέση χτες η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας. Σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για «συνεχιζόμενη εκτόξευση λάσπης κατά των διαιτητών και των προσώπων που στελεχώνουν τα όργανα της ελληνικής διαιτησίας». Θεωρεί πως «εντάσσεται σε μια οργανωμένη και συνεχιζόμενη επιχείρηση απαξίωσης και εκφοβισμού της, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό». Ψέγει σε αυτή τη συμμετοχή πρώην διαιτητών, στους οποίους προσάπτει «ψευδείς και ανυπόστατες φήμες».
Κυβέρνηση και διοργανώτρια δεν ασχολούνται με τα παραπάνω αλλά αναλώνονται στο αλισβερίσι ανταλλαγμάτων για να γίνει η αναδιάρθρωση των πάλαι ποτέ Α' και Β' Εθνικής. Χτες ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ιωαννίδης, συναντήθηκε με εκπροσώπους της Super League και αργά το βράδυ θα ακολουθούσε η Football League. Για να οριστικοποιηθεί ο τρόπος και ν' αγωνιστούν από φέτος στη Football League Ολυμπιακός Βόλου, Καβάλα και Ηρακλής, αμφότερες οι διοργανώτριες (και οι εταιρείες μέλη τους) ζητούν ανταλλάγματα. Η Nova αρνιέται να δώσει περισσότερα χρήματα και ο υφυπουργός φέρεται να διαβεβαίωσε ότι το κόστος θα επωμιστεί η ΟΠΑΠ ΑΕ. Σήμερα το μεσημέρι η Football League έχει προγραμματίσει έκτακτη Γενική Συνέλευση, η οποία θα ασχοληθεί με το θέμα.

Κρίση και ΜΜΕ


Κρίση και ΜΜΕ


Με αφορμή τις πρόσφατες απολύσεις τεχνικών στην «Καθημερινή», ξαναήρθε στο προσκήνιο η πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και στα ΜΜΕ με τις συνέπειες βεβαίως να φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι γεγονός ότι εδώ και δύο χρόνια, μετά δηλαδή το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μια σειρά μέτρα για τη λεγόμενη «μείωση του λειτουργικού κόστους» εφαρμόζονται και στα ΜΜΕ. Που εκφράζονται με μεγάλη μείωση προσωπικού, δηλαδή δημοσιογράφων και τεχνικών, με μεγάλες μειώσεις μισθών που φτάνουν μέχρι και 30% και βεβαίως με ατομικές συμβάσεις για να περάσει η μείωση μισθών. Και όλ' αυτά συνοδεύονται με εντατικοποίηση της δουλειάς. Αυτή η πραγματικότητα διαμορφώνεται και στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ (για παράδειγμα ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤΕΝΝΑ, ΣΚΑΪ, ΑΛΦΑ κ.λπ. και έχουν μειώσει δραστικά τους μισθούς και τους εργαζομένους τους), ενώ το ίδιο ισχύει και με τις εφημερίδες των μεγάλων συγκροτημάτων, ΔΟΛ, Μπόμπολα, «Καθημερινή». Την ίδια περίοδο δύο μέσα σταμάτησαν τη λειτουργία τους, ΑΛΤΕΡ και «Ελευθεροτυπία».
***
Είναι γεγονός ότι τα ΜΜΕ δεν είναι επιχειρήσεις που οργανώνονται, ιδρύονται με σκοπό το κέρδος. Τα αστικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Οργανώνονται με σκοπό τη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική, τη στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος. Είναι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του καπιταλιστικού συστήματος, χρηματοδοτούνται από τους ομίλους ιδιοκτησίας προκειμένου να υπηρετούνται τα γενικά συμφέροντα των αστών. Επομένως, αναπαράγουν την αστική ιδεολογία και προπαγάνδα, στόχο έχουν την παρεμπόδιση αφύπνισης των λαϊκών δυνάμεων, είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης των αστών ενάντια στο εργατικό κίνημα. Αστικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία ομίλων ενταγμένων στο Χρηματιστήριο, χώρο άντλησης κεφαλαίων και ορισμένα απ' αυτά είναι ενταγμένα αυτοτελώς ως επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο. Αυτοί οι όμιλοι δραστηριοποιούνται και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, όπως, π.χ., τουρισμός, θαλάσσιες μεταφορές, κατασκευές, διαχείριση απορριμμάτων κ.λπ., γεγονός που τους δίνει τη δυνατότητα να χρηματοδοτούν τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς τους, τις εφημερίδες τους.
***
Η οικονομική κρίση όξυνε στο έπακρο την κρίση και στα ΜΜΕ, αφού η κρίση χτυπά και τους ομίλους ιδιοκτησίας τους. Αλλά γενικά η οικονομική κρίση του καπιταλισμού οδηγεί σε συρρίκνωση ακόμη και σε κλείσιμο επιχειρήσεων, γεγονός που αυξάνει απότομα την ανεργία. Καταστρέφει εργατική δύναμη, αλλά καταστρέφει και μια μερίδα καπιταλιστών. Που, βεβαίως, όταν κλείνουν τις επιχειρήσεις τους ή τις συρρικνώνουν, οι εργαζόμενοι απολύονται. `Η πασχίζουν να τις κρατήσουν με επιπλέον μέτρα, όπως, π.χ., οι δραστικές μειώσεις μισθών. Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού είναι νομοτελειακό φαινόμενο σύμφυτο με την καπιταλιστική παραγωγή. Η αναπόφευκτη εκδήλωση της οικονομικής κρίσης δε σημαίνει ότι όλοι οι καπιταλιστές που είτε μειώνουν την παραγωγή τους λόγω κρίσης, είτε κλείνουν τις επιχειρήσεις τους, όλοι καταστρέφονται και οικονομικά ως άτομα. Κάποιοι, βεβαίως, μπορεί και να καταστρέφονται. Αλλά όταν κλείνει μια επιχείρηση λόγω οικονομικής κρίσης, μπορούν να σωθούν από την ανεργία οι εργαζόμενοί της; Να, γιατί λέμε ότι φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Να, γιατί λέμε ότι έσχατο αμυντικό μέσο είναι η προστασία όλων των ανέργων. Και ταυτόχρονα η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού για να εξαλειφθούν οριστικά η ανεργία και οι απολύσεις. Η εξάλειψη της ανεργίας συνδέεται με ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Μόνο με μια οικονομία απαλλαγμένη από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και με το λαό στην εξουσία μπορεί να εξαλειφθεί οριστικά η ανεργία, μπορεί να εξαλειφθούν όλα τα βάσανα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους. Σήμερα γίνονται πολύ περισσότερο καθαρές οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία, στην πολιτική. Να, γιατί πολιτική πρέπει να είναι η απάντηση και των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Ταυτόχρονα, να προωθείται συστηματικά και πολύμορφα η από τα κάτω ενότητα δράσης τους μαζί με την εργατική τάξη. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με τη δύναμη του δίκιου τους να χαράξουν μια νικηφόρα πορεία ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών ομίλων, απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ, με την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Ετοιμασου...για «μισθό» 92 ευρώ το μήνα!


Με «μισθό» 92 ευρώ το μήνα!
Για όσους νομίζουν ότι η επινοητικότητα στη λήψη βάρβαρων μέτρων εξαντλείται στα όσα γίνονται από την κυβέρνηση και την τρόικα στην Ελλάδα, κάνουν μεγάλο λάθος. Η στρατηγική της Ευρωένωσης, που οι κυβερνήσεις σε όλα τα κράτη - μέλη υπηρετούν, έχει ανεξάντλητη γκάμα από μέτρα με τα οποία θέλουν να εξασφαλίσουν ακόμα φθηνότερους εργάτες και υπάλληλους στα μονοπώλια, βιάζοντας στην κυριολεξία τη ζωή του λαού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πορτογαλία, η οποία βρίσκεται και αυτή σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και έχει υπογράψει μνημόνιο με την τρόικα. Εκεί η κυβέρνηση καθιστά πλέον υποχρεωτική την εργασία για «κοινωφελείς» τάχα σκοπούς, για να παίρνουν το πενιχρό επίδομα της «κοινωνικής επανένταξης». Τι είναι αυτό το επίδομα; Πρόκειται για ένα φιλοδώρημα της τάξης των 92 ευρώ το μήνα (!), σε ανέργους που δε δικαιούνται επίδομα ανεργίας, είτε λόγω λήξης της περιόδου επιδότησης, είτε επειδή δεν πληρούν τα τυπικά κριτήρια.
Σε μια χώρα που η επίσημη ανεργία «τρέχει» με 15%, οι χιλιάδες που - όπως και στην Ελλάδα - εξαιρούνται από το επίδομα ανεργίας, παίρνουν 92 ευρώ για να βγάλουν το μήνα. Ακόμα όμως και αυτό το γλίσχρο βοήθημα δε δίνεται καθολικά, αλλά βάσει εισοδηματικών κριτηρίων (!), όπως πάει να γίνει τώρα με όλα τα επιδόματα και στην Ελλάδα. Οπως ανακοίνωσε το αρμόδιο υπουργείο της Πορτογαλίας, το συγκεκριμένο επίδομα θα επαναξιολογηθεί με τη λογική ότι «τα επιδόματα αποτελούν δικαίωμα που επισύρει υποχρεώσεις». Λένε, δηλαδή, στον άνεργο που το σύστημά τον πέταξε εκτός παραγωγής, ότι ο ίδιος φταίει για την κατάστασή του. Και όχι μόνο αυτό. Αφού του στέρησαν ακόμα και τα ελάχιστα για να επιβιώσει μέχρι που να βρει δουλειά, του δίνουν ένα φιλοδώρημα, για το οποίο μάλιστα του λένε ότι τους έχει και υποχρέωση! Αυτή είναι η «ηθική» του καπιταλισμού, η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας, για να δικαιολογήσουν και να νομιμοποιήσουν τη βαρβαρότητα του σάπιου συστήματος που υπηρετούν.
Στο διά ταύτα, οι 340.000 Πορτογάλοι που δικαιούνται το επίδομα θα υποχρεούνται στο εξής «να ασκούν κοινωφελείς εργασίες, όπως ο καθαρισμός δημοσίων χώρων πρασίνου, η επισκευή δημοσίων κτιρίων και η συμμετοχή σε πολιτιστικού ή αθλητικού χαρακτήρα δραστηριότητες». Οσοι αρνούνται τη συμμετοχή τους σε αυτές τις δραστηριότητες, θα στερούνται αυτομάτως το επίδομα, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό. Να σημειωθεί ότι η πορτογαλική κυβέρνηση έχει ήδη μειώσει το ύψος των επιδομάτων αλλά και τον αριθμό των δικαιούχων κοινωνικών παροχών στο πλαίσιο του προγράμματος λιτότητας που προβλέπει η συμφωνία με την τρόικα. Η «κοινωνική εργασία», που γίνεται υποχρεωτική για τους δικαιούχους του επιδόματος «κοινωνικής επανένταξης» στην Πορτογαλία, εφαρμόζεται και στη χώρα μας, με βασικούς φορείς υλοποίησης τους δήμους και διάφορες ΜΚΟ.
Στην πραγματικότητα, τα προγράμματα αυτά στόχο έχουν να ανακυκλώσουν την πραγματική ανεργία, να εξασφαλίσουν πάμφθηνο εργατικό δυναμικό σε εργολάβους και εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και να διευρύνουν το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή τους. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς το κέρδος που προσδοκά να βγάλει - για παράδειγμα - ένας εργολάβος στο χώρο της καθαριότητας από την υποχρεωτική απασχόληση ενός εργαζόμενου που θα αμείβεται με 92 ευρώ και μάλιστα όχι από τον ίδιο τον εργοδότη, αλλά από το κράτος! Κι όλα αυτά με το μανδύα της «κοινωνικής προσφοράς», που γίνεται το άλλοθι για τη μετατροπή χιλιάδων ανέργων σε κερδοφόρα καύσιμη ύλη για τα κέρδη των επιχειρηματιών. Η απάντηση εργαζομένων και ανέργων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, που εκτοξεύει την ανεργία, δεν μπορεί να είναι άλλη από την πάλη για μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, για ανατροπή της αστικής εξουσίας και γκρέμισμα από τα θεμέλια του συστήματος που παράγει ανεργία και εργασιακή εκμετάλλευση.

Κουράγιο, κυρία Μέρκελ...


Κουράγιο, κυρία Μέρκελ...
Οπως μας διαβεβαίωσε, προχτές, η κυρία Μέρκελ «ματώνει η καρδιά» όποιου (σ.σ.: προφανώς και η δική της...) ακούει για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων των φτωχών ανθρώπων στην Ελλάδα...
*
Το είδος της συμπάθειας της κυρίας Μέρκελ μέχρι που θα μπορούσε και να μας συγκινήσει.
Μάλλον, όμως, έχουμε γίνει χοντρόπετσοι, γεγονός στο οποίο έχουν συμβάλει οι δικοί μας, οι εγχώριοι δήμιοι, καθώς αν μη τι άλλο και από πολύ νωρίς φρόντισαν να μας καταστήσουν απολύτως κοινωνούς για εκείνο το είδος των συναισθημάτων που πλημμυρίζουν τους δημίους (μας).
*
Εχουμε, για παράδειγμα:
*
Τον Παπανδρέου, που έλεγε πόσο «περισσότερο σοσιαλιστής» είχε γίνει, βλέποντας τον πόνο και τη δυστυχία του κόσμου
(σ.σ.: που εκείνος προκαλούσε...).
*
Τον Βενιζέλο, που έβγαινε στα κανάλια για να δηλώσει ότι «συμπάσχει» και ότι «συμπονά» τον φτωχό άνθρωπο
(σ.σ.: που εκείνος τον φτωχοποίησε...)
*
Τον Λοβέρδο, που με υγρά τα μάτια ανακοίνωνε ότι οι εργάτες θα απολύονται στο άψε - σβήσε και ότι τα ψίχουλα της σύνταξης θα γίνουν λιγότερα ψίχουλα και θα καταβάλλονται... μετά θάνατον
(σ.σ.: στην περίπτωση αυτουνού όντως «δεν υπάρχει σάλιο»...).
*
Τον Σαμαρά που με σπαραξικάρδιο, άμα τε και ποιητικό στόμφο, έπαιξε επί δύο χρόνια την παράσταση «δεν συμμετέχω στο λάθος», για να μετατραπεί - εξίσου σπαραξικάρδια και εξίσου «ποιητικά - σε πρωταγωνιστή της άλλης παράστασης, εκείνης που υποτίθεται ότι κατηγορούσε
(σ.σ.: και για να έρθει έτσι η στιγμή να φανεί πόσο δίκιο είχε εκείνος ο σοφός που έλεγε ότι ταξικές πολιτικές και φαρισαϊκές συμπεριφορές σαν αυτές του Σαμαρά «είναι κάτι παραπάνω από έγκλημα, είναι "λάθος"»...).
*
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ως λαός δεν μας χρειάζεται άλλη «συμπάθεια».
Ούτε χρειάζεται τα κανάλια και οι εφημερίδες των εγχώριων τροϊκανών να μας βομβαρδίζουν με τη «στεναχώρια» της Μέρκελ, δείγμα, λένε, της ύπαρξης κάποιας... φιλελληνικής χορδής στα μέσα της.
Οι «σωτήρες», και οι ντόπιοι και οι ξένοι, μας έχουνε από καιρό χορτάσει με τη συμπάθειά τους. Και μας έχουνε, ήδη, πνίξει με τα «κροκοδείλια» δάκρυά τους.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»


Οι «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»
Τα μέτρα που καθηλώνουν τις αποδοχές των εργαζομένων σε επίπεδα κοινωνικής φτώχειας και οικονομικής εξαθλίωσης, δεν υιοθετούνται για να στηριχθούν τα οικονομικά του κράτους. Στόχος τους είναι να ενισχυθούν διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση και να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη κερδοφορία για το διάστημα που θα ακολουθήσει.
Τα παραπάνω αποδεικνύονται με όλο και περισσότερα τρανταχτά παραδείγματα από επιλογές της συγκυβέρνησης των τριών κομμάτων, η οποία με απαράμιλλη πιστότητα κλιμακώνει την πολιτική ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στο λαό, που εγκαινίασε το Μάη του 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, η κατάργηση της καταβολής υπερωριών στους εργαζόμενους που δουλεύουν πέραν του 8ώρου, όχι μόνο δε συμβάλει στην βελτίωση των δημοσιονομικών, αλλά στερεί το δημόσιο από φόρους και τα ασφαλιστικά ταμεία από εισφορές. Αρα, το μέτρο πάρθηκε αποκλειστικά για να νομιμοποιήσει μια πάγια αξίωση των κεφαλαιοκρατών για την ουσιαστική κατάργηση της 8ωρης- 5ήμερης- 40ωρης εργασίας και την εισαγωγή νέων μεθόδων διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, κάτι που σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αύξηση της εκμετάλλευσης και άρα αύξηση της αποδοτικότητας του κεφαλαίου.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τις νέες εξαγγελίες της κυβέρνησης, αυτές που αφορούν την καθιέρωση της λεγόμενης «Ειδικής Οικονομικής Ζώνης», που θα φέρουν λέει ανάπτυξη. Πρόκειται για τις πολύ γνωστές για τον καπιταλισμό «ελεύθερες ζώνες», που αποτελούν κρατική παρέμβαση, στα πλαίσια της οποίας επιδιώκεται η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων - επενδύσεων στη βάση ενός ειδικού καθεστώτος ασυλίας και παροχών στους επενδυτές των περιοχών αυτών. Στην ουσία μιλάμε για περιοχές της χώρας, όπου κίνητρο για τον επιχειρηματία είναι ότι εκεί γίνεται ακόμη πιο αντεργατικό το ισχύον φιλομονοπωλιακό νομικό, διοικητικό και εργασιακό πλαίσιο, στα ζητήματα εγκατάστασης και λειτουργίας επιχειρηματικών μονάδων, ώστε αυτές να μπορούν να κερδίζουν περισσότερα, από ό,τι στην περίπτωση που βρίσκονταν εκτός Ζώνης. Το δέλεαρ που προσφέρεται στους επίδοξους επενδυτές είναι η απουσία κανόνων για την αδειοδότηση μιας επιχείρησης, η ιδιαίτερα χαμηλή φορολόγηση των κερδών της, η απαλλαγή από ΦΠΑ στις συναλλαγές της, η δυνατότητα να εκμεταλλεύεται το προσωπικό της με ακόμη μικρότερους μισθούς, με ρυθμίσεις που θα ξεκινούν από την επίκληση της Οδηγίας Μπολκεστάιν και θα καταλήγουν στην απαίτηση να ψηφίζονται νόμοι που ενισχύουν τα κέρδη τους.
Ολη η ιστορία του καπιταλισμού, είναι μια διαδικασία που οι κρατούντες άρπαζαν τον πλούτο που παράγει ο λαός, για να εξασφαλιστούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Μια διαδικασία που, για να καταφέρνει να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους, έπρεπε να κάνει - και πάντα έκανε - τους φτωχούς φτωχότερους. Αυτό επιδιώκεται και τώρα με κάθε μέτρο που παίρνουν, είτε ρημάζοντας το βιοτικό επίπεδο του λαού, είτε ενισχύοντας την οικονομική ολιγαρχία. Αυτό επιχειρούν και με τις Ζώνες κι ας το ονομάζουν ανάπτυξη. Οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και του τόπου, είναι να βάλουμε τις μηχανές να δουλέψουν σχεδιασμένα με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι για τα κέρδη των καπιταλιστών εξολοθρεύοντας τους εργαζόμενους. Μόνο που κάτι τέτοιο - και το ξέσπασμα της κρίσης το δείχνει ακόμα πιο καθαρά - δεν μπορεί να γίνει στις σημερινές συνθήκες, αλλά μόνο μέσα από την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του και την κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων.

Σαν σήμερα 29-30 Αυγούστου1949


Σαν σήμερα 29-30 Αυγούστου1949



1949: Στις 25 Αυγούστου 1949 και ώρα 5.30' το πρωί άρχισε η τελική φάση της μάχης στο Γράμμο ανάμεσα στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και στο στρατό της κυβέρνησης των Αθηνών. Στις 29 με 30 Αυγούστου έπεσε και το ύψωμα Κάμενικ, οπότε ο Δημοκρατικός Στρατός υποχρεώθηκε να υποχωρήσει προς το αλβανικό έδαφος.
Ο τρίχρονος ένοπλος αγώνας του για τη λευτεριά, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική πρόοδο στην Ελλάδα τελείωνε με μια οδυνηρή γι' αυτόν και το λαϊκό κίνημα της χώρας ήττα. Ομως, ηθικά νικητές ήταν οι αντάρτες, των οποίων οι θυσίες δικαιώνονται πλήρως, αν αναλογιστεί κανείς τις πράξεις των αντιπάλων τους. Δικαίωση για το Δημοκρατικό Στρατό ήταν το ίδιο το καθεστώς της ανελευθερίας, της ιμπεριαλιστικής, βρετανοαμερικανικής επικυριαρχίας, της στυγνής ταξικής δικτατορίας που επιβλήθηκε αμέσως μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και που συνεχίστηκε αμείωτα τόσο στον εμφύλιο όσο και στη μετεμφυλιακή περίοδο.

TOP READ