15 Ιουν 2013

Κρατική τηλεόραση και ΜΜΕ

Κρατική τηλεόραση και ΜΜΕ 
Η κυβερνητική απόφαση για το «λουκέτο στην ΕΡΤ» και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς - στην πορεία - δεν είναι μια αποσπασματική ενέργεια, μια «ακραία» απόφαση, όπως την ονομάζουν ορισμένοι, όπως και οι κυβερνητικοί εταίροι, ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, που επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα (αναδιάρθρωση ΕΡΤ) με άλλον τρόπο (με ανοιχτή ΕΡΤ). Είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής που επιδιώκει έξοδο από κρίση, ανάκαμψη προς όφελος του κεφαλαίου. Γι' αυτό και το κύριο σήμερα είναι να οργανωθεί η πάλη για να μην περάσουν τα μέτρα της κυβέρνησης, να καταργηθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η Υπουργική Απόφαση για την ΕΡΤ, να σταματήσουν οι απολύσεις.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή δήλωσε «παρών», μπήκε μπροστά, κατέθεσε τροπολογίες στη Βουλή, συνέβαλε στην κινητοποίηση ταξικών σωματείων και άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων, διέθεσε το σταθμό και τις συχνότητες του «902», για να ακουστεί η φωνή των απεργών εργαζομένων της ΕΡΤ, αψήφησε τους εκβιασμούς και τις απειλές του κράτους και των μηχανισμών του, τις παρεμβάσεις της DIGEA για τη διακοπή του σήματος του «902». Ανοίγει αποφασιστικά το ζήτημα τι ΜΜΕ έχει ανάγκη ο λαός, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να γίνουν πράξη.

Άλλωστε, το τελευταίο διάστημα και με αφορμή τις εξελίξεις στην ΕΡΤ έχει ανοίξει μια ολόκληρη συζήτηση σχετικά με τη λεγόμενη «δημόσια» τηλεόραση και συνολικά τα ΜΜΕ. Από μερίδα δημοσιογράφων, συνδικαλιστικών ηγεσιών και δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ζυμώνεται η άποψη ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι «πλήγμα στη δημοκρατία, είναι εκτροπή, πραξικόπημα κλπ.», καθώς επίσης και ότι «πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί για υπερασπιστούμε το δημόσιο χαρακτήρα της ΕΡΤ από μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση». Σε αυτήν τη συζήτηση ακόμη και οι χιλιάδες απολύσεις, τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι εργασιακές σχέσεις, ο μισθός – που ούτως ή άλλως είχαν χτυπηθεί και στη σημερινή ΕΡΤ - έχει περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα από αυτές τις δυνάμεις. Προέχει για όλους αυτούς «η υπεράσπιση της δημοκρατίας».

Αυτός ο στόχος βολεύει αφάνταστα εκείνες τις δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ δεν αμφισβητούν τη σημερινή στρατηγική, δεν αμφισβητούν την ΕΕ και την κυριαρχία των μονοπωλίων στην κοινωνία (και στο χώρο των ΜΜΕ εννοείται), προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια σε ψεύτικα διλήμματα και διαχωριστικές γραμμές, για να παίξουν το παιχνίδι του νέου διπολισμού, για να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη». Δεν αποκλείεται και με δεδομένη την κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα του μνημονίου, το δίλημμα του επόμενου διαστήματος και μοχλός για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού να γίνει το «δημοκρατία-φασισμός» καθώς ήδη καλεί σε νέο "ανένδοτο".

Τίθεται επομένως το ερώτημα: Και η σημερινή ΕΡΤ, αλλά και συνολικά τα ΜΜΕ, ποια δημοκρατία υπηρετούν; Υπηρετούν την αστική δημοκρατία, που είναι η δικτατορία των μονοπωλίων, είτε αυτή λειτουργεί με ένα πιο «δημοκρατικό» μανδύα, είτε με αυταρχικές μεθόδους και πρακτικές. Άλλωστε στις σημερινές συνθήκες, που η αντιλαϊκή πολιτική οξύνει τα λαϊκά προβλήματα όλο και περισσότερο, αυτή η πολιτική θα συνοδεύεται από τον αυταρχισμό, τις επιστρατεύσεις, το χτύπημα και αυτού του μηδαμινού δικαιώματος στην ενημέρωση.

Τα αστικά ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών καναλιών και της κρατικής ΕΡΤ – πέρα από καπιταλιστικές επιχειρήσεις, επιχειρήσεις που ανήκουν σε βιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες κλπ. – είναι και κομμάτι του αστικού κράτους, συγκεκριμένα του εποικοδομήματος της καπιταλιστικής οικονομικής βάσης. Είναι μηχανισμοί ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης, αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας, διάδοσης του αντικομμουνισμού, του κυρίαρχου πολιτισμού.

Ούτε στην κρατική ΕΡΤ είχαν θέση οι ειδήσεις και η ενημέρωση του λαού για τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, για τις θέσεις κομμάτων, όπως το ΚΚΕ (που ήταν εξαφανισμένο από τις ενημερωτικές εκπομπές), ήταν παραγκωνισμένες πολιτιστικές και ψυχαγωγικές εκπομπές που μπορούν να ανεβάζουν το πολιτιστικό και μορφωτικό επίπεδο του λαού. Ενώ αντίθετα είχαν θέση η κυβερνητική προπαγάνδα, η συκοφάντηση των αγώνων, ο εξωραϊσμός της ΕΕ, τα αντικομουνιστικά ντοκιμαντέρ κλπ. Και όλα αυτά ανεξάρτητα από τις ειλικρινείς προσπάθειες δημοσιογράφων και άλλων εργαζομένων στην ΕΡΤ να υπηρετήσουν την πραγματική ενημέρωση του λαού, που όμως έβρισκε «τείχος» στο ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας της ΕΡΤ και των άλλων καναλιών. Και αυτό το πλαίσιο λειτουργίας το συγκροτούσαν και το διοικούσαν και διάφοροι παρατρεχάμενοι, υψηλόμισθοι δημοσιογράφοι και αυλικοί των κυβερνήσεων που ήταν μέσα στην ΕΡΤ.

Φυσικά δεν ταυτίζονται στα πάντα τα ιδιωτικά ΜΜΕ με το κρατικό κανάλι. Τα ιδιωτικά ΜΜΕ υπηρετούν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μετόχων τους. Και αυτά τα συμφέροντα δεν αποτυπώνονται μόνο στα κέρδη και τις ζημίες των εταιρικών ισολογισμών. Υπηρετούνται ποικιλοτρόπως, μέσα από τη διαπλοκή με αστικά κόμματα και το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, την προώθηση άλλων επιχειρηματικών σχεδίων (προμηθειών του Δημοσίου, εργολαβίες κλπ.). Σήμερα μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα, προωθείται και η αλλαγή του τοπίου στα ΜΜΕ, η αναδιάρθρωση της ΕΡΤ, συγκεντρώνοντας υποδομές, υλικό, συχνότητες στα χέρια λίγων επιχειρηματικών ομίλων.

Ωστόσο, το κράτος – ως συλλογικής καπιταλιστής – πάντα θα έχει στη διάθεσή του κρατικά μέσα και κανάλια (μικρότερα σαν και αυτό που ετοιμάζει η κυβέρνηση ή μεγαλύτερα σαν και αυτό που υπήρχε) που θα είναι σχετικά ανεξάρτητα από τα επιμέρους συμφέροντα τμημάτων κεφαλαίου και μεμονωμένων καπιταλιστών. Γιατί το κρατικό κανάλι – ανεξάρτητα από το βαθμό διασύνδεσης με την εκάστοτε κυβέρνηση – όπως και το αστικό κράτος, εκφράζει τα γενικά συμφέροντα της αστικής τάξης, τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος, την ενσωμάτωση του λαού. Το παράδειγμα του BBC που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως πρότυπο και για την ΕΡΤ είναι χαρακτηριστικό. Ένας ημικρατικός οργανισμός, διασυνδεδεμένος με τους επιχειρηματικούς ομίλους στην ενημέρωση, που ανεξάρτητα αν ασκεί ή όχι κριτική στην κυβέρνηση, αυτό πάντα γίνεται από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι για το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση!

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, στο πλαίσιο της σημερινής οικονομίας, σε συνθήκες που τα ΜΜΕ είναι στα χέρια της αστικής τάξης και του κράτους της, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη του λαού για ενημέρωση, ψυχαγωγία, πολιτισμό μέσω των ΜΜΕ.

Γι' αυτό ο αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις, πρέπει να κοιτάει μπροστά και όχι στο παρελθόν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πάλη για να ανοίξει πάλι η ΕΡΤ. Εντάσσεται στην ανάγκη κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας στα ΜΜΕ, κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων και ανατροπής του κράτους τους. Οι υποδομές, οι συχνότητες, τα κανάλια, τα συστήματα τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής να αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία. Αυτήν την αναγκαιότητα προβάλλει το ΚΚΕ. Και καλεί το λαό να παλέψει σε αυτήν την κατεύθυνση. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Να γυρίσει την πλάτη στην κυβέρνηση και τους νέους σωτήρες της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Φασίστες σε παράκρουση!!!!

Φασίστες σε παράκρουση!!!!

Αντιγράφω ολόκληρη την κειμενάρα που έγραψε μία από τις χιλιάδες διάνoiες της Χρυσής Αυγής:

"ΤΟ… ΑΣΠΙΛΟ ΚΑΙ ΑΜΟΛΥΝΤΟ ΚΚΕ ΜΥΡΙΣΤΗΚΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΠΛΕΥΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ.

Το παρακάτω δημοσίευμα του καθεστωτικού Βήματος είναι ενδεικτικό των «περίεργων» συμμαχιών έξω από το κτίριο της ΕΡΤ:
«Μεγάλο πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε από νωρίς έξω από το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή για τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ξεχωριστή συγκέντρωση πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, ενώ αργότερα τα μέλη του κατευθύνθηκαν προς το ραδιομέγαρο, στο προαύλιο του οποίου ενώθηκαν με τους διαδηλωτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των αντεξουσιαστικών κινήσεων. Μια εικόνα που δεν είχαμε ξαναδεί σε συγκεντρώσεις τουλάχιστον από τότε που ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα.».
Τι συμβαίνει άραγε; Προς τι αυτή η ξαφνική στροφή του ΚΚΕ; Γιατί… συναδερφώθηκε τώρα μ’ αυτούς που κατήγγειλε μέχρι χθες, ως «ρεφορμιστές», «επίδοξους διαχειριστές του συστήματος» κ.τ.λ.;
Μήπως μυρίστηκε… ψητό (διεξαγωγή προώρων εκλογών και νίκη του ΣΥΡΙΖΑ) και έπιασε θέση για συγκυβέρνηση;
Ε ρε πατσαβούρα που έχει να πέσει, σύντροφοι!"

Αυτά έγραψαν. 

Αντί απάντησης:

Απολιθωμένες αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 08

Απολιθωμένες αμπελοφιλοσοφίες στον Κόκκινο Πλανήτη 08

Δεν χρειάζονται εισαγωγές αυτήν την φορά.
Η εκπομπή είναι θεματική, μιλάμε για την ΕΡΤ και καταθέτουμε τις απόψεις μας για το πως, το γιατί και το επειδή ... και περιμένουμε τις δικές σας σκέψεις, ώστε να ολοκληρώσουμε την εικόνα των πρώτων ημερών.

ΠΛΗΡΩΝΕ ΜΑ,,,,,,Προσεχώς 43 νέοι σταθμοί διοδίων

Προσεχώς 43 νέοι σταθμοί διοδίων
Στην Ελλάδα κλείνουν τα πάντα: η ΕΡΤ, σχολεία, νοσοκομεία, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και καταστήματα. Οι μόνοι που ανοίγουν είναι οι σταθμοί διοδίων στους οδικούς άξονες της χώρας, οι οποίοι μέσα στα επόμενα χρόνια θα φτάσουν συνολικώς τους 75, αφού στους ήδη υπάρχοντες θα προστεθούν άλλοι 43. Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η εφημερίδα «Το Ποντίκι», θα υπάρχει ένας σταθμός διοδίων ανά μόλις 23 χιλιόμετρα, ενώ το αντίτιμο που θα πληρώνουν οι οδηγοί αναμένεται να τριπλασιαστεί, προς τέρψη των μεγαλοεργολάvwn

EE-EΛ.ΑΣ.Εκαναν το λάθος να είναι… ξένες!

Εκαναν το λάθος να είναι… ξένες!
Μια απίστευτη ιστορία για το τι μπορεί να πάθει μία τουρίστρια και μια ξένη φοιτήτρια από την ΕΛ.ΑΣ.
Τις «μάζεψαν» από το κέντρο της πόλης, τις οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα, τις πέταξαν σε ένα κελί, τις γύμνωσαν, τις χλεύασαν, τους αρνήθηκαν το δικαίωμα δικηγόρου και μεταφραστή μέχρι να τους απαγγείλουν κατηγορίες για απείθεια, εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής. Η Χλόη είναι Ελληνογαλλίδα φωτογράφος και η 23χρονη Ιλιριάνα, φοιτήτρια από την Ολλανδία. Το αδίκημά τους; Πρώτον, είναι ξένες και δεύτερον, τόλμησαν να γυρίσουν ένα μίνι ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο ακαδημαϊκής ερευνητικής εργασίας, με θέμα «Φιλοξενία και μετανάστευση στην Ελλάδα».



Ηταν βράδυ της Πέμπτης 23 Μαΐου 2013. Πεδίον του Αρεως. Μια ομάδα 4 νέων ανθρώπων, δύο γυναικών και δύο αντρών (3 φοιτητές από την Ολλανδία και μια Γαλλίδα) βγάζει φωτογραφίες και γυρίζει πλάνα. Τέσσερις αστυνομικοί τους σταματάνε και τους ελέγχουν τις τσάντες, όπου είχαν τα φωτογραφικά τρίποδα. Ο έλεγχος κρατάει πάνω από μια ώρα. Τους ζητάνε τα διαβατήρια και μόνο η μία δεν το έχει μαζί της.



Τα παιδιά αναρωτιούνται στα αγγλικά γιατί κρατούνται. «Γάμησέ μας, πείτε μας, πόσο καιρό είστε στην Ελλάδα;» ήταν η απάντηση… Μετά από λίγη ώρα καταφτάνουν άλλοι 22 αστυνομικοί! «Τους μετρήσαμε έναν προς έναν. Προσπαθούσαν να μας τρομοκρατήσουν χτυπώντας στρατιωτικά τις μπότες τους μπροστά μας, μας πλησίαζαν απειλητικά, χαμογελούσαν ειρωνικά και φώναζαν: Γαμώ την πουτάνα σας, άντε να ρίξουμε κάνα ξύλο. Πίστευαν ότι δεν καταλαβαίνουμε ελληνικά, όμως εγώ ξέρω πολύ καλά», μας εξηγεί στα ελληνικά η Χλόη που μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία, συνεργαζόμενη με δημοσιογράφους και από τις δύο χώρες.



Τα παιδιά ζήτησαν να επικοινωνήσουν με τις πρεσβείες τους και θέλησαν να μάθουν τα ονόματα των αστυνομικών. Μάταια. Το γεγονός θεωρήθηκε μάλιστα απειλή κατά της αρχής. Οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης όπου χωρίς λόγο συνελήφθησαν μόνο οι 2 κοπέλες, δεχόμενες και κοροϊδίες για την εξωτερική τους εμφάνιση (η μία φορούσε καπέλο..).



«Μας έγδυσαν μπροστά από τις τουαλέτες χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα. Μας πέταξαν σε ένα άθλιο κελί, το οποίο είχε μόνο ένα τσιμεντένιο κρεβάτι χωρίς στρώμα. Ο χώρος μύριζε ούρα, σπέρμα και κόπρανα. Δεν μπορούσα να βρω ένα κομμάτι να κάτσω, τη στιγμή που τους φώναζα ότι έχω σοβαρό πρόβλημα με τη μέση μου», περιγράφει θυμωμένη η Χλόη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έρχεται αντιμέτωπη με αστυνομική αυθαιρεσία: 2 σπασμένοι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι και μια μικρή μετατόπιση της «ουράς» της σπονδυλικής στήλης ήταν η ιατρική γνωμάτευση από το άγριο ξύλο που έφαγε δύο φορές στην Ελλάδα μέσα στο 2012.



Την πρώτη φορά τη χτύπησαν στη μέση με κλομπ αστυνομικοί σε πορεία και τη δεύτερη 15 αφηνιασμένοι χρυσαυγίτες σε βαγόνι του τρένου στον Αγ. Νικόλαο, τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν έσπευσε να βοηθήσει άτυχο μετανάστη. Τρεις μήνες ακίνητη στο κρεβάτι, από τύχη δεν έμεινε παράλυτη. Αναγκάστηκε να μετακομίσει γιατί οι χρυσαυγίτες την περίμεναν τα βράδια έξω από το σπίτι της.



«Ημασταν μέσα στο κελί και κλαίγαμε. Η Χλόη έπρεπε να πάρει τα φάρμακα για την πλάτη της. Δεν της τα έδιναν. “Πού ξέρουμε ότι δεν είναι ναρκωτικά;” μας έλεγαν. Η Χλόη έπαθε κρίση πανικού και δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Λίγο πριν λιποθυμήσει της έδωσαν ένα μόνο από τα 2 χάπια που έπρεπε να πάρει», εξηγεί η Ιλιριάνα και σημειώνει: «Οι αστυνομικοί σε αυτό το κράτος δρουν ανεξέλεγκτα χωρίς να λογοδοτούν και οι πολίτες είναι στο έλεος της τύχης. Παράλληλα όμως με την αστυνομική αυθαιρεσία και τον ρατσισμό, έχουμε γίνει μάρτυρες συγκινητικών στιγμών φιλοξενίας και αλληλεγγύης από τους Ελληνες προς τους μετανάστες».



Την περασμένη Δευτέρα παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, όμως για δεύτερη φορά κανείς από τους αστυνομικούς δεν έδωσε το «παρών». Η δίκη τους έχει πάρει αναβολή για τον Ιανουάριο του 2014.

Η καλύτερη γυψοκρατία που είχαμε ποτέ

Η καλύτερη γυψοκρατία που είχαμε ποτέ 
 Μετά την περιγραφή των γεγονότων, περνάμε και στην ερμηνεία τους. Αυτό που παρακολουθούμε να εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα είναι μια επίδειξη πυγμής μιας πυγμαίας κυβέρνησης, που επιχειρεί να διασκεδάσει το δικό της το φόβο και των αφεντικών της, πίσω από μικρά «δυναμικά» πραξικοπήματα. Σαν το μαντρόσκυλο του συστήματος που γαβγίζει για να εκτονώσει το φόβο του και σε παίρνει στο κατόπι, όσο το τρέμεις και δεν του επιτίθεσαι.

 Αλλά αυτές οι αποφάσεις δεν είναι κινήσεις πανικού. Είναι καλά μελετημένες και υπολογισμένες ως προς τις συνέπειες και τις αντιστάσεις που θα προκαλέσουν.
 Η τρικομματική θα μπορούσε να περάσει το ωράριο των καθηγητών μες στο κατακαλόκαιρο, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα για σοβαρή αντίδραση από την πλευρά των εκπαιδευτικών. Επέλεξε να το κάνει δια πυρός και σιδήρου, γιατί ήξερε πως δε θα χρειαζόταν τίποτα από τα δύο (έχοντας απέναντί της αυτή την ηγεσία της ολμε) και θα πουλούσε ανέξοδα το προφίλ του «σκληρού του μπραχάμι», που δε φοβάται να «σπάσει αυγά», μέχρι να ‘ρθει η ώρα να τα φάει –και δεν εννοώ δια της κατάποσης.

 Ο σαμαράς θα μπορούσε να περάσει ένα «σχέδιο εξυγίανσης» της ερτ με μειώσεις μισθών και προσωπικού και την πλήρη έγκριση ή συγκατάθεση πασοκ-δημαρ που τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την πτώση του σήματος. Αλλά επέλεξε να εκθέσει τις κυβερνητικές του εταίρες και να τις εκβιάσει με εκλογές (ρίξτε με αν τολμάτε), γιατί εκτιμά πως θα βγει κερδισμένος ακόμα και σε αυτό το ενδεχόμενο. Και μπορεί ο καλός φώτης να εύχεται στους δικούς του καλό αγώνα (εκλογικό προφανώς, γιατί τι άλλο αγώνα θα μπορούσε να κάνει η δημαρ;) αλλά ξέρει πως βρίσκεται κοντά στο εκλογικό όριο επιβίωσης κι αν χρεωθεί τις εκλογές –αυτός ή ο βενιζέλος- θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. Μόνο αν ενωθούν στο νέο σοσιαλδημοκρατικό πόλο θα ένιωθαν άνετοι πως περνάνε στην… πρώτη κατανομή. Αλλά δεν είναι έτοιμοι ακόμα γι’ αυτό το βήμα.

 Η νδ έκανε από αστική σκοπιά κίνηση ματ σε επικοινωνιακό επίπεδο –τόσο που δεν χρειάστηκε καν να καταφύγει ακόμα στα αυθεντικά ματ και την επέμβασή τους. Γιατί η επανάσταση μπορεί να μην παίξει στην τηλεόραση (revolution will not be televised) όπως λέει και το τραγούδι, αλλά η (αντ)«επανάσταση» τύπου συνταγματαρχών, μπορεί κάλλιστα να καταγραφεί στις κάμερες. Και η εικόνα θα δημιουργούσε πολύ ισχυρούς συνειρμούς, με άλλα καθεστώτα του παρελθόντος, που ασκούσαν βία, λογοκρισία και έβγαζαν αλαζονικά διαγγέλματα γεμάτα χολή και ταξικό μίσος για τον εργαζόμενο λαό. Καμία σχέση δηλ με το σήμερα και την καλύτερη γυψοκρατία που είχε ποτέ ο τόπος. Η οποία δεν χρειάζεται καν την κρατική τηλεόραση για τις ανάγκες της προπαγάνδας της, όταν έχει στη διάθεσή της το μέγκα, το σκάι και τ’ άλλα παιδιά. Η σύμφυση της πολιτικής εξουσίας με το μεγάλο κεφάλαιο στα πλαίσια του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού έχει προχωρήσει σε βαθμό που καθιστά σχεδόν περιττή την ερτ, τη νεριτ κι όποιον άλλο τυχόν διάδοχο φορέα.

 Ο σαμαράς υπολογίζει στα συντηρητικά αντανακλαστικά της τηλεοπτικής μάζας –που μπορείς να τα πεις σχεδόν υγιή, όταν εμφανίζεται ο βαθύς πασόκος μποτώνης και η βάλια πετούρη να λέει ότι η ερτ κατάφερε να ενώσει την ευρύτερη αριστερά από το κκε μέχρι το πασόκ. Ο σαμαράς ποντάρει στον κοινωνικό αυτοματισμό για να φανεί πως τα βάζει με το κρατικό κατεστημένο (sic) –κάτι σαν κράτος vs κράτος, με τον αντώνη στο ρόλο του ντάστιν χόφμαν- και να υπερσκελίσει εκλογικά την χρυσή αυγή (που τι παραπάνω θα έκανε δηλ αν ήταν στη θέση του;) πιστεύοντας πως αποκομίζει πολλαπλά οφέλη: εάν περάσει το σχέδιο διάλυσης της ερτ, θα εφαρμόσει την ίδια συνταγή και σε άλλες εταιρείες του δημοσίου. Και αν τον ρίξουν, (θεωρεί πως) θα βγει ενισχυμένος εκλογικά, για να περάσει ακόμα πιο σκληρά μέτρα –που θα χρειαστεί να πάρει στο προσεχές μέλλον.

 Τι είναι όμως ο κοινωνικός αυτοματισμός; Είναι η λογική που συνοψίζεται στη γνωστή φράση για την κατσίκα του γείτονα. Η τηλεοπτική κοινή γνώμη που δεν έχει δική της γνώμη και αναπαράγει «αυθόρμητα» αυτή των αστικών μέσων, εκλογικεύοντας εσωτερικά το φασιστικό λόγο των τηλε-αναλυτών. Η «σιωπηρή πλειοψηφία» των κυρ-παντελήδων που θορυβεί με δανεικά επιχειρήματα στα social media ενάντια στον εαυτό της και τους ομοίους της –και το τραγικό είναι να τη βλέπεις να βρίσκει έδαφος και στους ίδιους τους δημόσιους υπαλλήλους, που βρίσκονται στο στόχαστρό της. Η λούμπεν (μη) συνείδηση του ιδιώτη (με την αρχαία ελληνική έννοια του άχρηστου βλάκα), που διαφέρει από τους λούμπεν φτωχοδιαβόλους μόνο επειδή δεν είναι πλήρως εξαθλιωμένος –κι αυτό όχι για πολύ ακόμα. Αυτοί που κάνουν τη διαφορά στις εκλογές, αλλά δε θα παίξουν κανένα ρόλο στις κοινωνικές διεργασίες των δρόμων και τις πιο ενδιαφέρουσες διαδικασίες, όπως έλεγε κι η αλέκα.
 Η οποία παρεμπιπτόντως βρέθηκε χτες στην απεργία σε ένα μπλοκ εργαζομένων, που της έκαναν πλάκα, ότι κάνουν καλή δουλειά στον κόσμο για αυτό βλέπουν καινούριες φάτσες στο μπλοκ τους, όπως η γγ δηλ. Κι αυτό καταχωρείται στα παραλειπόμενα της απεργιακής μέρας που δεν πέρασαν στην χτεσινή ανταπόκριση.

 Αυτό που θεωρείται όμως το δυνατό σημείο του σαμαρά, ο κοινωνικός αυτοματισμός κι η απάθεια της πλειοψηφίας, μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ αυτή τη φορά. Όχι επειδή θα τον ρίξουνε οι δυο κυβερνητικές εταίρες, που ψάχνουν τρόπο να αποφύγουν τις εκλογές, χωρίς να γίνουν ρεζίλι, και ρεζιλεύονται χειρότερα έτσι. Ούτε εξαιτίας της δύναμης των δημοσιογράφων και του μέσου να αγγίζει μέχρι και το μέσο απαθή τηλεθεατή, που ανησυχεί για το αν θα δει τον τελικό της Α1 και το κύπελλο συνομοσπονδιών.
 Αλλά γιατί η υπόθεση της ερτ μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο, να γίνει η αιχμή του δόρατος για το λαϊκό κίνημα και η πρώτη ήττα που θα υποστεί η τακτική της κυβέρνησης με τους αστραπιαίους πολέμους (blitzkrieg) στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

 Τηρουμένων όλων των αναλογιών, όπως τόνιζε τις προάλλες και ο μπογιό, ο σαμαράς ακολουθεί την τακτική του χίτλερ –ξεπερνώντας και τους γνήσιους πολιτικούς απογόνους του ναζισμού- κι η σοσιαλδημοκρατία πολιτική κατευνασμού απέναντι στο (υγιές) κεφάλαιο, επιδιώκοντας μια άλλη διαπραγμάτευση για το μνημόνιο και καλύτερους όρους ανακωχής στον ταξικό πόλεμο.
 Η ερτ απέχει πολύ βέβαια από μια μικρογραφία έστω του στάλινγκραντ. Μπορεί να γίνει όμως η αφορμή, κάτι σαν το ελ αλαμέιν (που δεν έκρινε τον πόλεμο, αλλά απέδειξε πως μπορούν να τον χάσουν οι ναζί, κατά τον τσώρτσιλ) για να ‘χουν κάτι να διηγούνται οι αστοί ιστοριογράφοι, όταν θα ξαναγράψουν τη σύγχρονη ιστορία.

 Το πραγματικό στάλινγκραντ καλούμαστε να το στήσουμε εμείς. Και εδώ το κόμμα έχει κάνει μια σημαντική προσπάθεια, καταρρίπτοντας δημοφιλή αντικομουνιστικά στερεότυπα. Ότι το κουκουέ σνομπάρει όποιον αγώνα δεν ελέγχει, ότι φοβάται την αντίθετη άποψη –αν και την ίδια στιγμή τη φιλοξενεί στη συχνότητά του- ότι δεν έχει χιούμορ κτλ. Το κόμμα γίνεται στυλοβάτης του αγώνα, κερδίζει πόντους και στους πιο καχύποπτους, μπαίνει στο μάτι των μονοπωλίων που ελέγχουν τη digea και ρίχνουν το ψηφιακό σήμα του 902.

 Και το κυριότερο αναδεικνύει μορφές-είδωλα σαν το μιχάλη χάρο -το απόλυτο τρολ της εργατικής τάξης, όπως έγραψε χαριτολογώντας ο τοτέμ- που δούλευε ψιλό γαζί τους λογοκριτές της εταιρίας. Πότε τους χρονομετρούσε για να δει αν θα ‘καναν ρεκόρ, πότε τους εξηγούσε πως θα ακολουθούσε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση, για να μη μπερδευτούν και μας ξαναρίξουν, πότε τους ειρωνευόταν γιατί αργούσαν να πάρουν χαμπάρι τη σύνδεση με την ερτ και να κατεβάσουν το διακοπτάκι -γιατί ο λογοκριτής είναι παραδοσιακά από τις χειρότερες ράτσες ηλίθιων.

 Κάποιες δυνάμεις επιμένουν να στοχεύουν σε μίνιμουμ στόχους και «να μην τα παραπέμπουν όλα στο απώτερο (σοσιαλιστικό) μέλλον». Αλλά όποιος θέλει να έχει παρόν και μέλλον δεν μπορεί να στρέφει το βλέμμα του στο παρελθόν και την υπεράσπισή του. Όποιος μιλάει για δημόσια αγαθά, δε μπορεί να αποφεύγει να ανοίξει τη συζήτηση «τι δημόσιο τομέα θέλουμε και σε τι κοινωνία θα τον φτιάξουμε». Η υπεράσπιση της ερτ δε μπορεί να γίνει από μια νοσταλγική σκοπιά για τον εξάντα και την αλεξάνδρεια που χάνουμε. Ο αγώνας της ερτ επιβάλλεται να απλώσει τα όριά του, και να γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας, από τη σκοπιά της αλλαγής της τελευταίας και μιας συνολικής εναλλακτικής προοπτικής.

 Μόνο έτσι μπορεί να νικήσει. Μόνο έτσι μπορούμε να καταστήσουμε ρεαλιστική την επιδίωξη του αδύνατου και να βαδίσουμε στα τιρινινί της νέας εποχής.
Χωρίς εσένα δε θα τιρινινί, εργάτη μπορείς με πάλη ταξική.
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

TOP READ