15 Φεβ 2014

Ν. Μόττας-20+1 λόγοι για ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη

 Ν. Μόττας-20+1 λόγοι για ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη

20+1 λόγοι για ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη
του Νικόλαου Μόττα

«Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι παραφροσύνη, μα το τέλος της παραφροσύνης. Δεν είναι χάος. Μα η τάξη. Είναι το απλό. Που είναι δύσκολο να γίνει» έγραφε ο Μπ.Μπρεχτ στο «Εγκώμιο στον Κομμουνισμό». Κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης των τελευταίων πέντε χρόνων είδαμε και το έγκλημα και την παραφροσύνη και το χάος. Τα ζήσαμε – και τα ζούμε – σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη και κάποιον που δεν θέλει να είναι κομμουνιστής δεν του αφήνει και πολλά περιθώρια να μην είναι πια κομμουνιστής, να αντιληφθεί δηλαδή το απλό, που είναι δύσκολο να γίνει. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι όσοι νιώθουν στο πετσί τους τα δεινά της κρίσης, ακόμη και αν δεν συμφωνούν σε όλα με τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία, δεν έχουν πλέον πολλά περιθώρια να μην συνταχθούν με το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση.

Γι' αυτό, λοιπόν, επιχειρούμε σε τούτο το άρθρο να εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους είναι αναγκαίο να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ στις επερχόμενες διπλές εκλογές (αυτοδιοίκηση-ευρωεκλογές) του Μάη. Σε μια εκλογική μάχη με ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα, στην οποία ο λαός καλείται να επιλέξει μεταξύ πολλών κομμάτων αλλά ουσιαστικά μεταξύ μόνο δύο πολιτικών προτάσεων: αυτήν του ΚΚΕ και αυτήν όλων των υπόλοιπων. Χρειάζεται δυνατό, επομένως, ΚΚΕ σε ευρωβουλή, περιφέρειες και δήμους:
  1.  ΔΙΟΤΙ ήταν το μοναδικό κόμμα που από την αρχή της οικονομικής κρίσης μίλησε για τον πραγματικό της χαρακτήρα ως συστημικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς δεν παραπλάνησε το λαό για δήθεν «κρίση χρέους» (ΣΥΡΙΖΑ), «κρίση θεσμών», «κρίση διαφθοράς» και άλλα παρόμοια. Να θυμήσουμε πως το ΚΚΕ ήταν το μόνο που εξαρχής (από το 2008) πρόταξε το αίτημα - σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία», ενημερώνοντας πλατιά το λαό για την αιτία και το αναπόφευκτο της οικονομικής κρίσης στον Καπιταλισμό την οποία οι κυβερνήσεις την αντιμετωπίζουν σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. 
  2. ΔΙΟΤΙ ήταν το μοναδικό κόμμα που τον Φλεβάρη του 1992 καταψήφισε στη Βουλή την Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία άνοιγε τους ασκούς του αιόλου για την σύγχρονη σκλαβιά στο βωμό των «τεσσάρων ελευθεριών» (μεταξύ αυτών της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού). Την αντιλαϊκή εκείνη Συνθήκη, πέραν του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΠΟΛ.ΑΝ, είχε υπερψηφίσει και ο τότε Συνασπισμός.
  3. ΔΙΟΤΙ το ΚΚΕ, με συνέπεια και επιμονή, αποκαλύπτει τον αντιδραστικό, αντιλαϊκό ρόλο της Ε.Ε. ως οργανισμού εξυπηρέτησης των μονοπωλιακών συμφερόντων και του Κεφαλαίου. Αντιτάχθηκε στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στις Συνθήκες του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, της Λισαβώναςκαι στην συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ. Και παρ' ότι κατηγορήθηκε για στείρο αντιευρωπαϊσμό,δικαιώθηκε πλήρως στις προβλέψεις του. Τα «χρυσά κουτάλια», με τα οποία δήθεν θα έτρωγε ο λαός εντός της ΕΟΚ/ΕΕ, έκαναν φτερά και κατέληξαν στα τραπέζια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου.
  4. ΔΙΟΤΙ στο ευρωκοινοβούλιο πρέπει να υπάρχει δυνατή φωνή υπεράσπισης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στις πολιτικές μηχανοραφίες των ευρωενωσιακών αστικών επιτελείων, φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών. Ισχυρή ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ σημαίνει ισχυρή φωνή-ανάχωμα ενάντια σε νέα αντιδραστικά μέτρα, ενάντια στον ευρωπαϊκό αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας.
  5.  ΔΙΟΤΙ ήταν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ (Γ.Τούσσας – Μπ.Αγγουράκης) που την τελευταία πενταετία - σε αντίθεση με τους εκπροσώπους των άλλων ελληνικών κομμάτων – είχαν και έχουν συνεπή, αταλάντευτη αντιπαράθεση με την στρατηγική της ΕΕ σε όλους τους τομείς, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα των εργαζόμενων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ που αναδεικνύει τον αντιδραστικό ρόλο του ευρωκοινοβουλίου ως «πλυντηρίου» αντιλαϊκών αποφάσεων. 
  6.  ΔΙΟΤΙ ήταν και είναι το ΚΚΕ αυτό που αποκαλύπτει συνεχώς το ρόλο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), στο οποίο πρωταγωνιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «όχημα» χειραγώγησης λαϊκών συνειδήσεων για μια δήθεν πιο φιλολαϊκή ΕΕ. Διότι η λεγόμενη «ευρωπαϊκή αριστερά» τουκ.Τσίπρα και του Die Linke επιχειρεί να καθυποτάξει την εργατική τάξη στον στόχο σωτηρίας της ΕΕ σπέρνοντας αυταπάτες για δήθεν αλλαγή του ιμπεριαλιστικού-φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα της Ένωσης «από μέσα».
  7. ΔΙΟΤΙ, πολύ πριν ακόμη τη δημιουργία οπορτουνιστικών πολιτικών μορφωμάτων εντός της ΕΕ, όπως αυτή του ΚΕΑ, η ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε σε σχετική απόφαση (Δεκέμβρης 1998): «...Πραγματικός στόχος είναι να δημιουργηθούν πρόσθετες ασφαλιστικές δικλίδες για τον εγκλωβισμό, την ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να μειωθεί και να αποδυναμωθεί σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου ο ρόλος των κομμάτων που αντιτίθενται στην ΕΕ και στην προώθηση της "ευρωπαϊκής ιδέας" και της "ευρωπαϊκής συνείδησης". Δεν πρόκειται για προώθηση της διεθνιστικής ιδέας, αλλά για τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και την ιμπεριαλιστική ενοποίηση» (Οι επισημάνσεις με έντονα δικές μας). Δικαιώθηκε, ή δεν δικαιώθηκε, αυτή η θέση του ΚΚΕ; 
  8.  ΔΙΟΤΙ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, από τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ μέχρι τον ταχύτατα μεταλλασόμενο σε νέα σοσιαλδημοκρατία ΣΥΡΙΖΑ, πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, συσκοτίζοντας τον πραγματικό χαρακτήρα της Ένωσης: της ΕΕ των 26 εκατομ. ανέργων, των μνημονίων, της συνεχούς λιτότητας, της στρατηγικής “Ευρώπη 2020”, της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ, των τρομονόμων, της αντικομμουνιστικής υστερίας και ιστορικής παραχάραξης. 
  9. ΔΙΟΤΙ, η τοπική αυτοδιοίκηση είναι αλληλένδετη με τις αντιλαϊκές, αντεργατικές πολιτικές που διαμορφώνονται εντός της ΕΕ. Διότι η αυτοδιοίκηση έχει καταντήσει ο νεροκουβαλητής της ΕΕ και το μακρύ χέρι του (αστικού) κράτους. Διότι, με μέτρα και αποφάσεις δημοτικών αρχών, προωθείται η υποαπασχόληση, η ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, το μετακύλισμα του κόστους της κρίσης στους πολίτες ώστε να βγει ωφελημένο το μεγάλο Κεφάλαιο. 
  10.  ΔΙΟΤΙ, παρά τις επιφανειακές διαφορές τους, συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται στην ουσία της στρατηγικής τους και σε τοπικό επίπεδο. Να θυμήσουμε πως στις δημοτικές εκλογές του 2010, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκαν στους δήμους Πετρούπολης, Ελευσίνας και Βόλβης (Θεσ/νίκη). Στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές του 2006 ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός διεκδίκησαν απο κοινού τις Νομαρχίες Τρικάλων και Πρέβεζας, ενώ την ίδια χρονια κατέβασαν κοινούς υποψήφιουςστους δήμους: Ζωγράφου, Πετρούπολης, Πεντέλης, Λυκόβρυσης, Χαλκηδόνας, Ρέντη, Χολαργού, κλπ. 
  11.  ΔΙΟΤΙ, στην τοπική αυτοδιοίκηση φαίνεται περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού η διακομματική συμμαχία «δεξιάς» (ενίοτε και «ακροδεξιάς») και «αριστεράς» με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Κεφαλαίου. Κορυφαίο παράδειγμα αυτό της Ικαρίας, το 2010, όταν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΣΥΝ συνενώθηκαν και στήριξαν κοινό υποψήφιο ενάντια στην υποψηφιότητα του ΚΚΕ. 
  12.  ΔΙΟΤΙ, ήταν και είναι οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που βρέθηκαν και βρίσκονται σε ανειρήνευτο ταξικό πόλεμο με την πολιτική συγκυβέρνησης-ΕΕ-Κεφαλαίου. Τόσο πριν το ξέσπασμα της κρίσης, όσο και κατά τη διάρκεια της αντιλαϊκής-αντεργατικής λαίλαπας, οι δυνάμεις αυτέςβρέθηκαν στο πλευρό των εργαζόμενων (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα), των απεργών (Χαλυβουργία, ΑΓΝΟ, Coca Cola, IKEA, ΕΡΤ, Καθηγητές, κλπ.) κάνοντας πράξη την αλληλεγγύη. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και της αναδυόμενης σοσιαλδημοκρατίας μιλούσαν για την υγιή επιχειρηματικότητα σε συμπόσια του ΣΕΒ... 
  13.  ΔΙΟΤΙ, ήταν και είναι οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», απ' άκρη σ'ακρη της Ελλάδας,δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, που βρέθηκαν και βρίσκονται κοντά στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στις λαϊκές οικογένειες, στους αυτοαπασχολούμενους, θέτοντας την ανάγκη να παρθούν άμεσα μέτρα για την προστασία και ανακούφιση τους απ' την παρατεταμένη κρίση. 
  14.  ΔΙΟΤΙ, το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα για τα δεινά που επιφέρει στην τοπική αυτοδιοίκηση το σχέδιο «Καλλικράτης». Σε σχετική ανακοίνωση του (13/1/2010) το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ ανέφερε μεταξύ άλλων: «Το νέο σχέδιο της προωθούμενης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διοικητικής μεταρρύθμισης με το όνομα «Καλλικράτης», στοχεύει στην προσαρμογή του αστικού κράτους, έτσι ώστε να καταστεί πιο ικανό και αποτελεσματικό, στην εξυπηρέτηση της κερδοφορίας και συγκέντρωσης του κεφαλαίου». Σήμερα είναι ολοφάνερη η εμπορευματοποίηση των δημοτικών αγαθών, η αποτελεσματικότερη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής μέσω των ΟΤΑ και η περαιτέρω δυείσδυση της ανταγωνιστικότητας ως «κριτήριο ανάπτυξης». Δικαιώθηκε, ή δεν δικαιώθηκε, λοιπόν, η θέση του ΚΚΕ;
  15.  ΔΙΟΤΙ, η ανεργία του 28% (στο 61,4% για τους νέους) δε μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, ούτε με τις ενεργητικές απασχόλησης που στηρίζουν συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Ο δρόμος «ανάπτυξης», με η χωρίς μνημόνια, που ευαγγελίζονται ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ περνάει μέσα από τα συντρίμμια της ανεργίας, της υποαπασχόλησης και των τσακισμένων εργασιακών δικαιωμάτων. 
  16.  ΔΙΟΤΙ, την ίδια ώρα που τα λαϊκά στρώματα συντρίβονται στις μυλόπετρες της κρίσης, το μεγάλο Κεφάλαιο βγαίνει ωφελημένο, ανακτά κέρδη, κερδίζει περισσότερες φοροαπαλλαγές, κερδοσκοπεί πάνω στη δυστυχία του λαού. Χαρακτηριστικό είναι ότι για 2012 οι πέντε πιο κερδοφόροι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ελλάδα είχαν (επίσημα) κέρδη ύψους 1,53 δισεκατομ. ευρώ, ενώ για την διετία 2011-2012 τα κέρδη αυτά ξεπερνούν τα 3 δις ευρώ!
  17.  ΔΙΟΤΙ, ο λαός μπορεί να αρνηθεί – μονομερώς – να πληρώσει το χρέος που κυβερνήσεις,Τρόϊκα και μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν φορτώσει στις πλάτες του. Ο δανεισμός και η υπερχρέωση του (αστικού κράτους) αποτελεί πάγια τακτική (με η χωρίς μνημόνια) του Κεφαλαίου για να εξασφαλίζει πηγές ρευστότητας και για να συνεχίζει να χρεώνει τα βάρη του δικού του δανεισμού στα λαϊκά στρώματα. Διότι χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους, ο ελληνικός λαός θα πληρώνει μέχρι τη... «δευτέρα παρουσία» επιπρόσθετους τοκογλυφικούς λογαριασμούς, για να καλύπτονται οι μπιζνες και ανακεφαλαιώσεις τραπεζιτών, εφοπλιστών, μεγαλοεπιχειρηματιών, για να καλύπτονται οι μαύρες τρύπες των φοροαπαλλαγών, τα πακέτα ενισχύσεων προς το μεγάλο Κεφάλαιο, οι υπέρογκοι ΝΑΤΟϊκοί εξοπλισμοί κ.ο.κ. 
  18. . ΔΙΟΤΙ, πρέπει να τσακιστεί σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, η εγκληματική,νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Διότι το μόρφωμα αυτό – που γεννήθηκε, ανατράφηκε και ενισχύθηκε από το καπιταλιστικό σύστημα – λειτουργεί ως μαντρόσκυλο του Κεφαλαίου ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Διότι, την ώρα που επιτίθεται με δολοφονικές προθέσεις ενάντια σε ναυτεργάτες στο Πέραμα, δίνει εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο (εφοπλιστές, μεγαλοβιομηχάνους, κλπ.) μέσα στη Βουλή, ζητώντας εκ μέρους τους νέα πακέτα ενισχύσεων και φοροαπαλλαγές. 
  19.  ΔΙΟΤΙ, όπου υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρό εργατικό κίνημα, υπάρχουν και κατακτήσεις. Από τα σωματεία οικοδόμων μέχρι τους μεταλλεργάτες, οι αγώνες των κομμουνιστών έχουν αποδώσει,ισχυροποιώντας τη δυνατότητα διεκδίκησης απέναντι σε κυβερνητικές μεθοδεύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία και φιλοκυβερνητικό συνδικαλισμό. Διότι υπάρχει δυνατότητα κατακτήσεων, τώρα, άμεσα.
  20.  ΔΙΟΤΙ, είναι ακριβώς αυτή η επονομαζόμενη «ξύλινη γλώσσα» του ΚΚΕ που λέει τα πράγματα με τ'ονομα τους. Διότι είναι αυτή η «ξύλινη γλώσσα» που μπορεί να ερμηνεύσει, με επιστημονική επάρκεια, την πραγματικότητα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης. Διότι τα μονοπώλια, η πλουτοκρατία, ο ιμπεριαλισμός είναι έννοιες υπαρκτές και δεν εξωραϊζονται με γλωσσολογικά τεχνάσματα και λεκτικούς μοντερνισμούς.
Ακόμη, όμως, κι' αν δεν συνέτρεχαν όλοι οι παραπάνω λόγοι για την ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ στις διπλές εκλογές του Μάη, τότε θα αρκούσε μονάχα αυτός ο τελευταίος λόγος, ο 21ος:

ΔΙΟΤΙ, την επομένη ακριβώς ημέρα των εκλογών, την στιγμή που οι άλλοι θα προβάρουν τα κοστούμια της αστικής εξουσίας τους, το ΚΚΕ θα βρίσκεται δίπλα στον εργαζόμενο, τον χαμηλοσυνταξιούχο, τον άνεργο, τον αυτοαπασχολούμενο, τον μικρομεσαίο αγρότη, τη νεολαία. Διότι την επομένη ακριβώς ημέρα, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, οι κομμουνιστές θα συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη για καλύτερα μεροκάματα, για εργασιακά δικαιώματα, για ανάσχεση απολύσεων, για οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο. Το ΚΚΕ, λοιπόν, θα βρίσκεται και πάλι εκεί, με όλες του τις δυνάμεις. Για να γίνει το απλό, που είναι δύσκολο να γίνει.

* Ο Ν.Μόττας είναι υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας.

πηγη: Lenin Reloaded

Για τις εξελίξεις στον κλάδο της Χαλυβουργίας

Για τις εξελίξεις στον κλάδο της Χαλυβουργίας



Με αφορμή τις 200 διαθεσιμότητες στη «Χαλυβουργική» και τις εξελίξεις στις άλλες επιχειρήσεις του κλάδου, προκύπτουν ζητήματα που είτε αποσιωπούνται, είτε διαστρεβλώνονται από τους εργοδότες και τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα επιχειρησιακά σωματεία και στην πλειοψηφία της ΠΟΕΜ. Ολοι αυτοί υιοθετούν το αίτημα των βιομηχάνων για μείωση του κόστους της Ενέργειας, με το επιχείρημα ότι έτσι θα γίνουν ανταγωνιστικές οι ελληνικές χαλυβουργίες και θα σωθούν τάχα οι θέσεις εργασίας.
Το συγκεκριμένο ιδεολόγημα είναι πέρα για πέρα πλαστό. Οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες και άλλες αντεργατικές ανατροπές στον κλάδο είναι συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης και γίνονται στο πλαίσιο της προσπάθειας της εργοδοσίας να τη διαχειριστεί προς όφελός της και σε βάρος των εργαζομένων. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μπορεί να εγγυηθεί τις θέσεις εργασίας, ούτε σε ανάπτυξη, ούτε πολύ περισσότερο σε κρίση, ανεξάρτητα από το πόσες θυσίες θα δεχτούν να κάνουν οι εργαζόμενοι.
Η ίδια η «Χαλυβουργική» αναφέρει στην ανακοίνωσή της για τις διαθεσιμότητες ότι από το 2008 μέχρι σήμερα «η ζήτηση προϊόντων χάλυβα στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραματικά. Συγκεκριμένα από 2.500.000 τόνους ετησίως προ κρίσης, η ζήτηση έχει καταβαραθρωθεί στο επίπεδο των 300.000 τόνων, ήτοι οκτώ φορές λιγότερο. Αντίστοιχα μειώνονται η παραγωγή των προϊόντων της εταιρείας, οι πωλήσεις και ο τζίρος της, ενώ οι ζημιές έχουν αυξηθεί και ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα η εξαγωγική δραστηριότητα καθίσταται ολοένα και πιο ζημιογόνος, εξαιτίας πολλών παραγόντων, ιδιαίτερα δε λόγω του ενεργειακού κόστους».

Ολα τα παραπάνω περιγράφουν την κρίση στον κλάδο της Χαλυβουργίας, ο οποίος επηρεάστηκε εν πολλοίς από την κρίση στον κλάδο των Κατασκευών. Κι αυτό καθώς το περιεχόμενο της παραγωγής της ελληνικής χαλυβουργίας είναι κυρίως χάλυβας για οπλισμό κατασκευών. Είναι δηλαδή εμπόρευμα μικρής προστιθέμενης αξίας και χαμηλής τεχνολογίας. Η κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου εκδηλώθηκε σε ολόκληρη την οικονομία, πλήττοντας ιδιαίτερα τον κλάδο των Κατασκευών, όσο και τον κλάδο της Χαλυβουργίας, που τον τροφοδοτεί.
Την προηγούμενη περίοδο, η μεγάλη κατασκευαστική δραστηριότητα (μεγάλα έργα, Ολυμπιακοί Αγώνες, κατασκευή σπιτιών) οδήγησε σε μεγάλη παραγωγή στον κλάδο. Στις νέες συνθήκες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συνεχίσουν να λειτουργούν όλες οι μονάδες χαλυβουργίας. Η παραγωγή είναι πολύ μεγάλη για την εγχώρια ζήτηση, οι πιθανές εξαγωγές δεν μπορούν να απορροφήσουν όλη την παραγωγή, ενώ η παραγωγή θα αυξηθεί και στις άλλες χώρες που έχουν κατασκευαστικό «μπουμ». Κι αυτό επειδή είναι φθηνότερο για τον καπιταλιστή να παράγει απευθείας στην Αίγυπτο ή στη Λιβύη, παρά να μεταφέρει σ' αυτές τις χώρες έτοιμα σίδερα από την Ελλάδα.
Καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, είναι αναπόφευκτο να προχωρήσουν εξαγορές, συγχωνεύσεις και μεταφορά παραγωγής στο εξωτερικό, που σημαίνει και απώλεια θέσεων εργασίας στην Ελλάδα, ακόμα κι αν οι βιομήχανοι εξασφαλίσουν τελικά μείωση στην τιμή της Ενέργειας που καταναλώνουν. Αντίθετα, στο κυνήγι της ανταγωνιστικότητας οι βιομήχανοι θα πιέζουν για ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη για να προωθούν τα εμπορεύματά τους στις διεθνείς αγορές.
Ενα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν εργοδότες και συνδικαλιστικές πλειοψηφίες είναι ότι η μείωση του ενεργειακού κόστους θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των ντόπιων επιχειρήσεων με τις χαλυβουργίες στα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, οι οποίες, όπως ισχυρίζονται, απολαμβάνουν φτηνότερη Ενέργεια. Οι χαλυβουργίες, όμως, στην Ελλάδα δεν ανταγωνίζονται για εξαγωγές, όπως αφήνεται να εννοηθεί, τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία. Αντίθετα ανταγωνίζονται κυρίως την Τουρκία και την Ισπανία.
Η Τουρκία, ωστόσο, διαθέτει επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, καθώς συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα διαλυτήρια πλοίων της Ευρώπης. Αρα, το scrap είναι φθηνότερο και έχει και μικρότερο μεταφορικό κόστος, ενώ είναι ακόμα πιο φθηνή η εργατική δύναμη.
Μια ακόμα πλευρά: Εργοδότες και συνδικαλιστικές πλειοψηφίες καλλιεργούν κλίμα ταξικής συνεργασίας, τώρα που ο κλάδος είναι σε κρίση. Οι εργαζόμενοι, όμως, πρέπει να τους απαντήσουν ότι την περίοδο των χρυσών κερδών (1998-2005) τα κέρδη τους οι βιομήχανοι δεν τα μοιράστηκαν μαζί τους κι ας τους εμφανίζουν σήμερα σαν μια οικογένεια τάχα με τους μετόχους. Αντίθετα, τα κέρδη αυτά επενδύθηκαν με γνώμονα το ποσοστό κέρδους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, οι επενδύσεις αυτές έγιναν στην απελευθερωμένη αγορά Ενέργειας.
Οι επενδύσεις στον κλάδο της Χαλυβουργίας έγιναν επίσης με γνώμονα το ποσοστό κέρδους και η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα αυτών των επενδυτικών επιλογών. Ειδικότερα, στην Ελλάδα έγιναν πολλαπλές επενδύσεις σε ηλεκτρικούς φούρνους που παράγουν χάλυβα, καταναλώνοντας ηλεκτρική ενέργεια και αξιοποιώντας scrap. Χρησιμοποιήθηκαν τέτοιοι φούρνοι γιατί έχουν πολύ μικρότερο αρχικό κεφαλαιακό κόστος ανά τόνο έτοιμου εμπορεύματος, σε σχέση με την κλασική μέθοδο (περίπου 300 δολ. ανά τόνο χάλυβα, σε σχέση με 1.000 δολ. ανά τόνο χάλυβα) και γιατί επιτρέπουν την κατασκευή μικρότερων χαλυβουργιών.
Ωστόσο, οι χάλυβες αυτοί χρειάζονται για την παραγωγή τους ηλεκτρική ενέργεια, που αν δεν υπάρχει σε αφθονία, λόγω πολλαπλών μεγάλων μονάδων βάσης, οδηγεί σε μεγαλύτερο κόστος παραγωγής.
Η απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας
Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι οι υψηλές τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και των τιμών του φυσικού αερίου δεν πέφτουν απ' τον ουρανό, δεν είναι αποτέλεσμα κακών οιωνών. Είναι προϊόν της πολιτικής ΕΕ - μονοπωλίων για την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας. Εχουν άμεση σχέση με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τη λειτουργία και άλλων ιδιωτικών μονάδων παραγωγής Ενέργειας, με γνώμονα την κερδοφορία τους.
Οταν κριτήριο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι το κέρδος, θα επιδιώκεται η μεγαλύτερη δυνατή τιμή πώλησης της Ενέργειας. Το μείγμα καυσίμων με το οποίο θα παράγεται η ηλεκτρική ενέργεια θα αποφασίζεται όχι με γνώμονα την κοινωνική ευημερία, αλλά την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυτός είναι ο λόγος που με την προώθηση της πολιτικής ΕΕ - μονοπωλίων για την απελευθέρωση έγιναν τεράστιες επενδύσεις σε ΑΠΕ μικρού κεφαλαιακού κόστους και μεγάλου κόστους παραγωγής Ενέργειας, που οδήγησαν τελικά και σε μεγάλες αυξήσεις των τιμών της Ενέργειας.
Σήμερα προωθείται νέο πακέτο ιδιωτικοποίησης, αυτή τη φορά του Δικτύου Μεταφοράς, που θα αυξήσει ακόμα περισσότερο την τιμή της Ενέργειας. Αν είχε αξιοποιηθεί το σύνολο του υδατικού δυναμικού ηλεκτροπαραγωγής, το κόστος παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος θα ήταν σημαντικά μικρότερο. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει μεγάλο κεφαλαιακό κόστος και είναι αντίθετο με την ανάγκη του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας, είναι αντίθετο με την Ενέργεια ως εμπόρευμα.
Ο ΣΕΒ και τα μονοπώλια στο Μέταλλο, όλο το προηγούμενο διάστημα στήριξαν την προώθηση αυτής της πολιτικής στην Ενέργεια. Σήμερα που το νομοτελειακό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής χτυπά τη δική τους κερδοφορία, ζητούν προνομιακές τιμές Ενέργειας για τους ίδιους, χωρίς να αμφισβητούν το πλαίσιο της απελευθέρωσης. Ωστόσο, οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις του κλάδου της Ενέργειας παράγουν με γνώμονα το κέρδος και η απαίτηση για μείωση των τιμών στους βιομηχανικούς πελάτες ισοδυναμεί με αυξήσεις των τιμολογίων Ενέργειας στα λαϊκά στρώματα.
Αντίστοιχα, οι υψηλές τιμές στο φυσικό αέριο προκύπτουν από την απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου και της σύναψης διεθνών συνθηκών, όπως τελευταία για τον αγωγό ΤΑΡ, που δεν διασφαλίζουν σημαντικές ποσότητες φυσικού αερίου για την εγχώρια κατανάλωση.
Για την τιμή του ρεύματος
Η μέση τιμή του βιομηχανικού ρεύματος στην Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία της Eurostat, που ανακοίνωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος, είναι μικρότερη από το μέσο όρο της ΕΕ και μικρότερη από την τιμή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ο ΣΕΒ ανταπαντά ότι τα στοιχεία είναι παραπλανητικά, αφού δεν λαμβάνονται υπόψη οι μεγάλες εκπτώσεις και οι διμερείς συμφωνίες, που εξασφαλίζουν χαμηλό κόστος Ενέργειας, αναφέροντας μάλιστα παραδείγματα με προνομιακές τιμές για ορισμένες βιομηχανίες, στα 25 ευρώ τη μεγαβατώρα.
Συγκαλύπτουν ωστόσο ότι το ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που αναφέρουν αφορά τη Γαλλία, που διαθέτει πυρηνικούς σταθμούς και παράγει εξαιρετικά φθηνή ηλεκτρική ενέργεια. Το δεύτερο παράδειγμα, επίσης από τη Γαλλία, αφορά την εξαγορά δυο χαλυβουργιών από μια γερμανική πολυεθνική. Στο μετοχικό κεφάλαιο όμως της γερμανικής εταιρείας αποφασίστηκε να συμμετάσχει με 35% η EDF (γαλλική ΔΕΗ), που σημαίνει ότι εξασφαλίζει φθηνότερο ρεύμα, έξω από τις συνθήκες της αγοράς.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο ο ΣΕΒ, όσο και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες συγκαλύπτουν ότι τυχόν διμερείς συμφωνίες για προνομιακές τιμές ρεύματος οδηγούν σε υψηλές τιμές για τους λαϊκούς καταναλωτές, αφού το φθηνό ρεύμα θα αξιοποιείται απ' τη βιομηχανία.
Η συζήτηση αυτή είναι πιθανά συνδεδεμένη και με την προωθούμενη διάσπαση της ΔΕΗ σε δύο κομμάτια (μεγάλη και μικρή ΔΕΗ) και με την ιδιωτικοποίηση των λιγνιτικών πεδίων, ενώ και η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ έχει τον ίδιο χαρακτήρα. Κοντολογίς, πιέζουν για απευθείας πώληση ηλεκτρικού ρεύματος στη βιομηχανία, σε τιμή διαφορετική από την τιμή του συστήματος.
Είναι φανερό ότι απ' όπου κι αν την πιάσει κανείς τη συζήτηση, καταλήγει στο ίδιο σημείο: Οτι το αίτημα των βιομηχάνων για φθηνότερη Ενέργεια εντάσσεται στο πλαίσιο των ενδοαστικών ανταγωνισμών, στην προκειμένη περίπτωση με τα μονοπώλια της Ενέργειας, με στόχο και των δυο να διασφαλίσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους.
Από αυτή τη σκοπιά, είναι εγκληματική για τους εργαζόμενους η στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, που τους θέλει να διαδηλώνουν για τα συμφέροντα της μιας μερίδας του κεφαλαίου απέναντι στην άλλη, σπέρνοντας αυταπάτες ότι έτσι θα σώσουν τουλάχιστον τη δουλειά τους. Συμφέρον των εργαζομένων είναι να παλέψουν με πλαίσιο που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες τους και που τους φέρνει αντικειμενικά σε ρήξη με την εργοδοσία και το κράτος της.
Οσο βαθύτερα συνειδητοποιείται ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και η αναρχία που τον χαρακτηρίζει, είναι η πηγή των δεινών για τους εργαζόμενους, σε ανάπτυξη και κρίση, όσο καλύτερα αναδεικνύεται η ανάγκη του άλλου δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο της λαϊκές ανάγκες, τόσο τα ιδεολογήματα εργοδοσίας - εργατοπατέρων θα ξεφτίζουν, τόσο θα ενισχύεται η άμυνα των εργαζομένων στην επίθεση που δέχονται.

Τ. Ο.

Αβέβαιη πορεία και κίνδυνοι για τους λαούς

Αβέβαιη πορεία και κίνδυνοι για τους λαούς 



Ο αρθρογράφος των «Financial Times», W. Munchau έγραψε πρόσφατα ότι η Ευρώπη, λέει, θα νιώσει τον «αναδυόμενο» πόνο: Η κρίση στις αναδυόμενες οικονομίες θα επηρεάσει την ανάκαμψη της Ευρωζώνης. Ο αρθρογράφος εκτιμά επίσης πως Ελλάδα και Κύπρος δεν θα έχουν τρόπο να κερδίσουν την τουριστική παρτίδα απέναντι σε μια Τουρκία με υποτιμημένη λίρα.
Αλλά αυτό το παράδειγμα φαίνεται σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την κατάσταση της οικονομίας, πιο συγκεκριμένα των τραπεζών κρατών - μελών της Ευρωζώνης σε σχέση με τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες.
Εγραψε πρόσφατα, (5/2/2014) η «Καθημερινή»: «Ενα ακόμη ζήτημα που θα απασχολήσει τους κεντρικούς τραπεζίτες, (σ.σ. των κρατών μελών της ΕΕ που συμμετείχαν στη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις 6/2/2014) είναι η κατάσταση στις αναδυόμενες αγορές και κατά πόσο η υποχώρηση των εθνικών τους νομισμάτων έναντι του ευρώ μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη της Ευρωζώνης μέσω της μείωσης των εξαγωγών και να πιέσει ακόμη πιο κάτω τον πληθωρισμό. Ο δείκτης MSCI Αναδυόμενων Αγορών υποχωρούσε κατά 0,8% και συνολικά κατά 8,3% από την αρχή του έτους, πτώση που είναι η μεγαλύτερη από το 1988.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν δανείσει περισσότερα από 2,52 τρισ. ευρώ στις αναδυόμενες αγορές, ενώ το 25% της κερδοφορίας τους προέρχεται από αυτές, γεγονός που τις καθιστά ευάλωτες στην αναταραχή που εξακολουθεί να πλήττει χώρες όπως η Τουρκία, η Βραζιλία, η Ινδία και η Νότιος Αφρική».
Σύμφωνα με το άρθρο, ιδιαίτερα εκτεθειμένες είναι τράπεζες της Ισπανίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας, ωστόσο, τ' ανοίγματα στις αναδυόμενες αγορές θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόβλημα για ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
***
Τι σημαίνουν οι παραπάνω επισημάνσεις; Αδυναμία επιστροφής κεφαλαίων από τις λεγόμενες «αναδυόμενες οικονομίες», πιο σωστά από τις τράπεζες που έχουν δανειστεί, στις τράπεζες των «αναπτυγμένων» που τις δάνεισαν. Αρα μη κεφαλαιακή επάρκεια τέτοια που να μπορούν αυτές οι τράπεζες των «αναπτυγμένων», να χρηματοδοτούν με δάνεια μονοπωλιακούς ομίλους για επενδύσεις. Και χωρίς επενδύσεις η ανάκαμψη δυσκολεύεται.
Να προσθέσουμε εδώ επίσης στοιχεία που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την κατάσταση τραπεζών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, με πρώτη απ' όλες την Deutsche Bank, στις οποίες παρουσιάζεται μεγάλο χρηματοδοτικό κενό και θεωρούνται απροστάτευτες μπροστά σε μια νέα κρίση.
Ενώ το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη 2,8% για τις ΗΠΑ το 2014, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν πτώση της μεταποίησης, δηλαδή της βιομηχανικής παραγωγής στις ΗΠΑ. Θα είναι προσωρινή; Θα είναι μόνιμη; Μένει να το δούμε. Αλλά αυτό επίσης είναι το πιο αρνητικό σημάδι για μια καπιταλιστική οικονομία που αν δεν αντιστραφεί σημαίνει κρίση. Ανάλογη πορεία δείχνουν τα στοιχεία και για την οικονομία της Ιαπωνίας, παρά τις ενέσεις ρευστότητας με τύπωμα γιεν.
Υπάρχουν επίσης ορισμένες επισημάνσεις του ΔΝΤ που δείχνουν και άλλα προβλήματα. Για παράδειγμα, η μείωση της ζήτησης στις εγχώριες αγορές των αναδυόμενων καπιταλιστικών οικονομιών. Αυτό αντικειμενικά φανερώνει προβλήματα στη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, μείωση επενδύσεων, άρα και μείωση των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με εξαίρεση την Κίνα όλες οι αναδυόμενες καπιταλιστικές οικονομίες πέρασαν κρίση την περίοδο 1998-2001, στη συνέχεια ακολούθησε περίοδος ανόδου και σήμερα εμφανίζονται τάσεις επιβράδυνσης με συνεχή πτώση των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ (από πάνω από 8%, γύρω στο 2%).
***
Δηλαδή, οι καπιταλιστικές οικονομίες που πέρασαν κρίση βρίσκονται σε πορεία εξόδου απ' αυτήν, παρόλο που γενικά η ανάκαμψη είναι αναιμική. Αυτό συντελείται με διαβαθμίσεις: Μεγαλύτερη ανάπτυξη στις ΗΠΑ, μικρότερη στην Ευρωζώνη. Βασικό πρόβλημα είναι το λεγόμενο ζήτημα ρευστότητας, χρηματοδότησης δηλαδή του κεφαλαίου. Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται προσπάθεια για αλλαγή του μείγματος της διαχείρισης στην ΕΕ που προβάλλεται με το σύνθημα της «χαλάρωσης της λιτότητας» και έτσι προσπαθεί να εμφανισθεί ως φιλολαϊκή. Ανάλογη προσπάθεια έγινε στις ΗΠΑ το προηγούμενο διάστημα με το τύπωμα χρήματος και τα προγράμματα χρηματοδότησης της οικονομίας που όμως τέλειωσαν τους προηγούμενους μήνες.
Την ώρα λοιπόν που παρ' όλα τα προβλήματα εμφανίζεται αυτή η τάση ανάκαμψης, στις υπόλοιπες καπιταλιστικές οικονομίες εμφανίζεται αντίστροφη τάση που προϊδεάζει για κρίση. Αλλά επειδή η αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών γίνεται ολοένα και πιο στενή, υπάρχουν φόβοι, ότι η όποια ανάκαμψη θα δυσκολευθεί από την αντίστροφη τάση των λεγόμενων αναδυόμενων οικονομιών. Ζήτημα που οξύνει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
***
Αυτές είναι τάσεις που προδιαγράφονται στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Εύθραυστη κατάσταση, με στοιχεία που πυροδοτούν οξύτατους ενδοαστικούς εντός των καπιταλιστικών κρατών, αλλά και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και εστίες επικίνδυνες. Οπως η Ουκρανία στην Ευρώπη, η Νοτιοανατολική Ασία όπου η Ιαπωνία εντείνει την επιθετικότητά της, αυξάνει τους εξοπλισμούς, όπως και η Κίνα, περιοχή στην οποία παρεμβαίνουν και οι ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, έχουμε την ωμή-προκλητική παρέμβαση της κυβέρνησης της Γερμανίας για την ετοιμότητά της να παρεμβαίνει στρατιωτικά και θα το κάνει όπου κρίνει, αποβάλλοντας τα «σύνδρομα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου». Οπως επίσης και την αύξηση των εξοπλισμών στην Ιαπωνία. Τελευταία, με αφορμή τα 100 χρόνια από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ολοένα και γράφονται άρθρα στον αστικό Τύπο παραλληλίζοντας την τότε με την τωρινή περίοδο.
Ανεξάρτητα από το τι θα πυροδοτήσουν οι εξελίξεις, είναι άμεσα επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης από το εργατικό κίνημα, τη λαϊκή συμμαχία, σε κατεύθυνση ανατροπής. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να αξιοποιήσουν την ιστορική πείρα και να μην συνταχτούν με καμιά σημαία της αστικής τάξης στους ανταγωνισμούς της. Ιδιαίτερα σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγάλη σημασία να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ αλλά και από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, δεμένη με την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Ι.

TOP READ