13 Δεκ 2018

My brother – Ο αδερφός μου “Γροθιά στο στομάχι” των Χανιωτών;

 





Από herko στο Δεκ 13, 2018 Κοινωνία
 
Επιμέλεια Ομάδα ¡H.lV.S! // 
Κατακλύζουν το διαδίκτυο αυτές τις μέρες δημοσιεύματα για την μικρού μήκους ταινία “ο αδερφός μου”, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη, που κατά τους συντελεστές της «περιγράφει την καθημερινότητα που καλούνται να αντιμετωπίσουν στα Χανιά τα ΑμεΑ αλλά και οι οικογενειές τους».
Το story έχει ως εξής: Παραμονή Χριστουγέννων και σε ένα πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο ένας νεαρός με ένα σιδερένιο λοστό τα κάνει λίμπα «προκαλώντας το απόλυτο χάος». Πάντα κατά τους ίδιους (Indigo View copy-paste) «πριν μερικά χρόνια η Αλεξάνδρα Μανουσάκη μετακόμισε στα Χανιά από τη Νέα Υόρκη με σκοπό να αναλάβει το οινοποιείο των γονιών της και όταν η αγαπημένη της αδερφή Taty ήρθε στα Χανιά για να παραστεί στο γάμο της Αλεξάνδρας, οι δύο αδερφές βγήκαν για μια βόλτα. Η Αλεξάνδρα ήθελε να δείξει στην αδερφή της τις ομορφιές της πόλης των Χανίων. 

Δυστυχώς όμως αυτό δεν ήταν δυνατό. Γιατί; Η Taty κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι και το να διασχίσει τους δρόμους και τα πεζοδρόμια των Χανίων ήταν σχεδόν αδύνατον. Οχήματα πάνω σε ράμπες αναπήρων, εστιατόρια και καφετέριες που κλείνουν τα πεζοδρόμια με τραπέζια, καρέκλες, ταμπέλες… Είναι μεν αποτέλεσμα κακού πολεοδομικού σχεδιασμού, αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι ένδειξη τεράστιας ασέβειας προς τους συνανθρώπους μας. 
Και καταλήγει η παρουσίαση: «Είναι μια ταινία που μας ζητάει να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες, να σκεφτόμαστε πέρα από τη δική μας ευκολία και να μοιραζόμαστε την κοινότητα μας και τους δρόμους μας με ίσους όρους για όλους. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλάζοντας συνήθειες και δημιουργώντας καλύτερα πρότυπα. Αφορά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μας αφορά όλους».
“Ο Αδελφός μου” (που σπονσοράρεται από την Cosmote) γυρίστηκε με τη συμμετοχή πάνω από 80 εθελοντών και τη στήριξη τοπικών καταστημάτων των Χανίων (χορηγοί) και παίχτηκε σε φεστιβάλ κλπ
Για να δούμε λίγο σε βάθος το πρόβλημα: είναι απλά θέμα «κακομαθημένων πολιτών» (με την έννοια που το λένε και στο στρατό) ή αλλού πρέπει να το ψάξουμε;
Το 2015 κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο Συριζα «βγήκε στο κλαρί» με τις  «προγραμματικές θέσεις» του για τα ΑμεΑ με εμφανή την προσπάθεια να καρπωθεί τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση τους από τις επιπτώσεις της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων που εφαρμόστηκαν διαχρονικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που οδήγησαν στην επιδείνωση των όρων ζωής και υγείας τους, μιλώντας για «ακραίες νεοφιλελεύθερες» πολιτικές, αποκρύπτοντας ότι πρόκειται για μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, η οποία εφαρμόζεται ενιαία από το σύνολο των αστικών κυβερνήσεων της ΕΕ, ανεξάρτητα από το μείγμα πολιτικής διαχείρισης που εφαρμόζει η καθεμία.
Πρόκειται για θέσεις που εξειδικεύουν στο χώρο των ΑμεΑ την πολιτική «κόστους – οφέλους», που οδηγεί στη μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών και παροχών, σε όσο το δυνατόν λιγότερους, αυτούς που είναι βαριά ανάπηροι ή στα όρια της φτώχειας και εξαθλίωσης. Για όλους τους άλλους ενισχύεται η ατομική – οικογενειακή ευθύνη.
Όλα τα ΑμεΑ και ανεξαρτήτως του βαθμού και του είδους αναπηρίας τους, έχουν και πρόσθετες ανάγκες εκτός απ’ αυτές του γενικού πληθυσμού που σχετίζονται πρώτα και κύρια με τη διατροφή, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το υγειονομικό υλικό, τα τεχνητά μέλη και βοηθήματα, την ειδική εκπαίδευση, τη φυσικοθεραπεία, τη συστηματική παρακολούθηση από γιατρούς και άλλους υγειονομικούς, τις υπηρεσίες «κατ’ οίκον νοσηλεία» και «Βοήθεια στο σπίτι», την αναγκαία λειτουργική διαμόρφωση της κατοικίας, την άθληση, την ψυχαγωγία κ.ά. -μεταξύ αυτών φυσικά και τη μετακίνηση.

Στην Ελλάδα υπάρχουν κάπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι (οι περισσότεροι της λαϊκής οικογένειας -μερικοί μη έχοντας καν που την κεφαλήν κλίναι), ανάπηροι, χρόνιοι ασθενείς, ηλικιωμένοι κ.λπ., οι οποίοι εντάσσονται στην κατηγορία των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ).
Ήδη από τότε ο Συριζα αναδείκνυε την πολιτική του «κόστους – οφέλους», που αντανακλάται τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στην ίδια τη δομή των θέσεών του, στις οποίες κατατάσσει τα μέτρα με κριτήριο την επιβάρυνση που αυτά επιφέρουν στον κρατικό προϋπολογισμό ως εξής: «Άμεσα μέτρα χωρίς επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού», «άμεσα μέτρα με σχετικά μικρή επιβάρυνση», «μέτρα με κανονική επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού» και «μεσοπρόθεσμες προτεραιότητες με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού».
Αυτή η «κατηγοριοποίηση» των μέτρων δεν ήταν τυχαία. Στην ουσία, επιδίωκε -από τότε τα ίδια τα ΑμεΑ να «κατηγοριοποιήσουν» τις ανάγκες τους και να συνδέσουν τη δυνατότητα να καλυφθεί ένα μέρος απ’ αυτές από την πορεία των διαπραγματεύσεων και της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Τα «άμεσα μέτρα» ήταν ψίχουλα, όπως η έκδοση κάρτας αναπηρίας, η διευθέτηση της λειτουργίας των ΚΕΠΑ, η αναμόρφωση του νόμου για τις προσλήψεις των ΑμεΑ, η προστασία της πρώτης κατοικίας για ανάπηρους άνω του 67% και με εισοδηματικά κριτήρια, …σταγόνα στον ωκεανό και δε συνεπάγονταν αύξηση του πενιχρού κρατικού προϋπολογισμού για την Πρόνοια.
Καλλιεργούσε αβάσιμες προσδοκίες ότι σιγά σιγά θα ακολουθήσουν και άλλα μέτρα, που θα είναι στην κατεύθυνση επίλυσης των προβλημάτων των ΑμεΑ. Ουσιαστικά, επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο και στήριξη από τα ΑμεΑ, στους στόχους της αντιλαϊκής του πολιτικής.
Όμως, από την ανταγωνιστικότητα και την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων τα ΑμΕΑ δεν μπορούν να προσδοκούν βελτίωση της θέσης τους αφού για την επίτευξη αυτών των στόχων απαιτείται η κατακρεούργηση των δικαιωμάτων και των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων των λαϊκών οικογενειών, με ό,τι αυτό σημαίνει σε κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες.
Κυριολεκτικά στον αντίποδα οι θέσεις του ΚΚΕ -βλ συνοπτικά εδώ (όπως παρουσιάζονται από την «ΕΣΚ ΑμεΑ») βλ & 20ο Συνέδριο / Πρόγραμμα |> «κρατικές κοινωνικές υποδομές που παρέχουν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη των αναγκών, που σήμερα αντιμετωπίζονται από το ατομικό και οικογενειακό νοικοκυριό …επίσης, διαμορφώνονται προνοιακά ιδρύματα – υποδομές υψηλού επιπέδου, που προστατεύουν, φροντίζουν, διασφαλίζουν προσωπική αξιοπρέπεια σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν λόγω ηλικίας (ανήλικοι, ηλικιωμένοι) ή ασθένειας (ΑμΕΑ)».
Επίσης πέρσι τέτοιον καιρό βλ. Η οδηγία «για την προσβασιμότητα σε προϊόντα και υπηρεσίες» για τα ΑμΕΑ διευκολύνει την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων <|  Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε τη σχετική πρόταση-οδηγία, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως «Η οδηγία δεν αποσκοπεί στην πρόσβαση ΑμεΑ και ηλικιωμένων σε προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά αντίθετα στην “πρόσβαση” ομίλων στα ΑμεΑ και στους ηλικιωμένους ως πελάτες. Η πρόταση οδηγίας και η έκθεση έχουν διακηρυγμένο στόχο την αποτελεσματική λειτουργία της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ και τη διευκόλυνση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, με τη διαμόρφωση ενιαίων κανόνων και προδιαγραφών… διακηρυγμένος στόχος της οδηγίας, στο πλαίσιο της αντιδραστικής στρατηγικής της “ενεργού γήρανσης” της ΕΕ, είναι να “διευκολύνεται” η δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα για να συμπληρώνονται οι πενιχρές συντάξεις και οι τσεκουρωμένες κοινωνικές παροχές και να στοιχίζουν όσο το δυνατόν λιγότερο στο κράτος και το κεφάλαιο», καταλήγοντας ότι «Το ΚΚΕ καταψήφίζει τη συγκεκριμένη πρόταση οδηγίας γιατί αντιπαλεύει σθεναρά την εμπορευματοποίηση των αναγκών των ΑμεΑ και των ηλικιωμένων. 
Στην έννοια της “πρόσβασηςπου εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα του καθενός αντιτάσσει το δικαίωμα της κρατικά εξασφαλισμένης καθολικής και δωρεάν ικανοποίησης των αναγκών τους, που προϋποθέτει τη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ και κυβερνήσεων και την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που υπηρετούν».
Τέλος, σχετικά με την κατ’ ευφημισμό, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, «τις κακές μας συνήθειες», τη «δική μας ευκολία», τους «ίσους όρους για όλους», (sic) όπου -δήθεν «ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλάζοντας συνήθειες και δημιουργώντας καλύτερα πρότυπα» ας αναρωτηθούν οι όποιοι καλόπιστοι και αιθεροβάμονες: όλα αυτά που δείχνει το φιλμάκι (πχ. τα κατειλημμένα πεζοδρόμια και η βάναυση παραβίαση του «δημόσιου» χώρου), ποιος; είναι που τα δημιουργεί αν όχι η ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς, η θεοποίηση του κέρδους, η αβάντα από το επίσημο (αστικό) κράτος, ο πολεοδομικός σχεδιασμός σε βάρος των εργαζόμενων της λαϊκής οικογένειας; Και μακάρι όλο το πρόβλημα των ΑμεΑ να ήταν σαν της Taty δηλ. απλά «η δυσκολία μιας τουριστικής επίσκεψης στις ομορφιές της πόλης των Χανίων»…
Για την ιστορία δείτε την ταινία |>εδώ<|

Η προβοκάτσια της τρομοκρατικής ενέργειας στο Στρασβούργο…

        

Καθώς η Γαλλία σείεται από λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, καθώς η άγρια καταστολή, η αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία δεν κατάφεραν να φοβίσουν τους διαδηλωτές, καθώς οι υποσχέσεις Μακρόν δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις του Γαλλικού λαού, βρέθηκε έτσι στο «ξεκούδουνο» ένας Ισλαμιστής τρομοκράτης να βγει στον δρόμο, να «καθαρίσει» κόσμο, να δώσει στον Μακρόν την ευκαιρία να κηρύξει την χώρα σε κατάσταση πολιορκίας και να είναι πανέτοιμος για να καταστείλει τους διαδηλωτές ως Ισλαμιστές τρομοκράτες! Το χθεσινό χτύπημα στο Στρασβούργο μόνο προβοκάτσια μπορεί να ήταν και μόνο από τις μυστικές υπηρεσίες μπορεί να εκπορευόταν γιατί μόνο υπέρ του Μακρόν μπορεί να λειτουργήσει.

Τάκης Φ.

Στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί – Μαθητές με σφυροδρέπανα στη Γαλλία

 (ΦΩΤΟ)

Μια όμορφη εικόνα από τις κινητοποιήσεις των ημερών στη Γαλλία, με μαθητές που κρατούν το πανώ με τίτλο “Διάσχισε το δρόμο, πάρε το λύκειό σου”. Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο που ανεμίζει πίσω από το πανώ, ενώ ακόμα μία διακρίνεται πιο αμυδρά στο βάθος:
Φωτό από @SdibqJgth

Κι αν δεν μπορούμε και δε δικαιούμαστε να δώσουμε “ISO ιδεολογικής καθαρότητας” στους νεαρούς διαδηλωτές, σίγουρα η εικόνα μόνο ενθαρρυντική μπορεί να χαρακτηριστεί, δίνοντας ελπίδα ότι το σφυροδρέπανο δεν είναι κάποια μακρινή ανάμνηση των γονιών και των παππούδων τους, αλλά ένα σύμβολο που εξακολουθεί να εμπνέει παιδιά γεννημένα πολύ μετά την αντεπανάσταση στους δικούς τους, σημερινούς αγώνες.

«Μανούλες» στην εξαπάτηση


Το χτεσινό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» (που συνεχίζεται και σήμερα) για την κυβερνητική εξαπάτηση χιλιάδων φτωχών νοικοκυριών που δικαιούνται στέγη από τον ΟΕΚ, αποτελεί την κορυφή μονάχα του παγόβουνου. Θυμίζουμε ότι πέρυσι, το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε πως όσοι δικαιούχοι έχουν καταβάλει τουλάχιστον το 60% της τιμής παραχώρησης του σπιτιού από τον ΟΕΚ, απαλλάσσονται από το υπόλοιπο ποσό και το σπίτι περνάει οριστικά στην κατοχή τους. Μάλιστα, αν έχουν καταβάλει παραπάνω χρήματα, τους επιστρέφεται η διαφορά. Πανηγυρίζοντας γι' αυτήν τη ρύθμιση, η κυβερνητική «Αυγή» κυκλοφορούσε τότε με τον πηχυαίο τίτλο «Ρύθμιση σωτηρία». Η στιγμή της αλήθειας όμως φτάνει όταν οι δικαιούχοι πάνε στον ΟΑΕΔ να τακτοποιήσουν οριστικά τα παραχωρητήρια, βάσει της ψηφισμένης ρύθμισης. Και τότε, με διάφορες δικαιολογίες και προφάσεις από την πλευρά του Οργανισμού, ανακαλύπτουν ότι δεν έχουν απαλλαγεί από καμιά οφειλή και ότι χρωστούν κι από πάνω!
* * *
Αλλο παράδειγμα είναι τα κυβερνητικά παραμύθια για τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι», που στην ουσία έχουν σχέση εξαρτημένης εργασίας με τον εργοδότη, αλλά εμφανίζονται ως «αυτοαπασχολούμενοι». Τον Ιούλη του 2017, σε μια ακόμα φιέστα, το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωνε ότι παίρνει μέτρα γι' αυτήν την απαράδεκτη σχέση εργασίας. Ποια ήταν αυτά; Προφανώς όχι η κατάργηση τέτοιων μορφών «ευελιξίας», αλλά η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες, που ...εθελοντικά θα μετέτρεπαν σε μισθωτούς όσους απασχολούσαν με «μπλοκάκι»! Στην ουσία, πατώντας σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να ανακοινώσει άλλο ένα «δωράκι» στην εργοδοσία, που, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα της ανασφάλειας ούτε έβαλε τέλος σε μια μορφή «ευελιξίας», που αποδίδει πολλαπλάσια για το κεφάλαιο. Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι οι «ωφελημένοι» απ' αυτό το μέτρο δεν ξεπέρασαν τις 2.000, από τους 40.000 που υπολόγιζε. Ο λόγος είναι προφανής: Η εργοδοσία αξιοποιεί το γενικότερο πλαίσιο της εργασιακής ζούγκλας που συντηρεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και επιλέγει από την τεράστια γκάμα των ευέλικτων σχέσεων αυτήν που τη συμφέρει περισσότερο. Στην προκειμένη περίπτωση, τη δουλειά με το «μπλοκάκι», αντί για την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών.
* * *
Χαρακτηριστικό είναι και το μέτρο της κατάργησης του υποκατώτερου μισθού, που ψηφίστηκε προχτές μετά «βαΐων και κλάδων». Με ποιες προϋποθέσεις; Να επιδοτεί η κυβέρνηση τις ασφαλιστικές εισφορές για τους νεοπροσλαμβανόμενους εργαζόμενους, απαλλάσσοντας στην πραγματικότητα την εργοδοσία από τις υποχρεώσεις της στα ασφαλιστικά ταμεία και μετακυλίοντας αυτό το κόστος στις τσέπες των εργαζομένων και του λαού, μέσω της φορολογίας. Ετσι, η σχετική «αύξηση» του κατώτερου μισθού για τους νέους εργαζόμενους που μέχρι σήμερα αμείβονταν με τον υποκατώτερο, γίνεται χωρίς καμιά επιβάρυνση της εργοδοσίας και ...αυτοχρηματοδοτείται στην ουσία από τους ίδιους! Αυτή είναι η βαθιά αντεργατική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από το σαματά της κυβέρνησης περί «φιλολαϊκής» τάχα κατάργησης του υποκατώτερου μισθού, στην πορεία «διόρθωσης των αδικιών» που προκλητικά διαφημίζει.
***
Ο κατάλογος με παρόμοια παραδείγματα, που αποδεικνύουν στην πράξη την εξαπάτηση από την κυβέρνηση, δεν έχει τέλος. Αποκαλύπτεται περίτρανα ότι έχουμε να κάνουμε με ρυθμίσεις που παρότι προπαγανδίζονται ως φιλολαϊκές, στην πραγματικότητα δεν ανακουφίζουν ούτε στο ελάχιστο τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις, ισοδυναμούν με άμεσες ενισχύσεις στο κεφάλαιο. Αλλες φορές, πάλι, όταν «πέφτουν τα φώτα», αποδεικνύεται ότι πρόκειται για «φύκια» και όχι για «μεταξωτές κορδέλες». Οτι η κυβέρνηση «ντύνει» με παχιά λόγια ορισμένες εξαγγελίες προς τους εργαζόμενους και το λαό για να δημιουργήσει ντόρο, ενώ στην πράξη ο «θησαυρός» είναι «άνθρακες» για τους δήθεν «ωφελούμενους». Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν ορισμένα απ' αυτά τα μέτρα ψηφίζονται για να προσφέρουν έστω και μια σχετική και προσωρινή ανακούφιση στα πιο φτωχά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, τελικά ακυρώνονται στην πράξη, καθώς διαχέονται μέσα στο δοσμένο αντιλαϊκό πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, των χιλιάδων μνημονιακών νόμων που παραμένουν σε ισχύ, των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων, συνολικά της στρατηγικής που έχει ως «κόρη οφθαλμού» την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν χρειάζεται να βάλει στο στόχαστρο ο λαός, διεκδικώντας μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης, ανάκτηση των απωλειών και ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, παλεύοντας για την ανατροπή του.

Αποκαλυπτικό «χούι»




Αλλη μια τροπολογία του ΚΚΕ, αυτή για την κατάργηση όλων των νόμων που πετσοκόβουν παλιές και νέες συντάξεις, απέρριψε προχτές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Με την τροπολογία, το ΚΚΕ ζητούσε να αποκατασταθούν οι απώλειες που είχαν οι συνταξιούχοι από τα χρόνια της κρίσης και να καταργηθούν οι νόμοι που οδηγούν σε συντάξεις - «φιλοδωρήματα» μετά από 30 και 35 χρόνια δουλειάς, ιδιαίτερα με τον νόμο Κατρούγκαλου.
Μάλιστα, η πρόκληση γίνεται διπλή από την κυβέρνηση, καθώς την ώρα που απέρριπτε την τροπολογία, έστηνε στη Βουλή ένα ακόμα «πανηγυράκι», ζητώντας να της πουν και «ευχαριστώ», επειδή στις 30 και πλέον περικοπές που παραμένουν στις συντάξεις δεν πρόσθεσε ακόμα μία, που η ίδια προνομοθέτησε!
Πόσο μάλλον που η μη περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» είχε ως προαπαιτούμενο την υπεραπόδοση των πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή το ξεζούμισμα διαρκείας των εργαζομένων και του λαού, επομένως και των συνταξιούχων.
Δεν πρόκειται βέβαια για την πρώτη τροπολογία του ΚΚΕ που απορρίπτεται από την κυβέρνηση, συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες.
Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη, την ίδια τύχη είχε η τροπολογία για άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, ως βάση για παραπέρα αυξήσεις, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των μνημονιακών διατάξεων για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση ενεργοποιούσε τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση και πανηγύριζε για τις αυξήσεις - ψίχουλα που ετοιμάζει στον κατώτερο μισθό, ως το «πρώτο μεταμνημονιακό βήμα».
Στον «κάλαθο» των αχρήστων πετάχθηκαν επίσης οι τροπολογίες του ΚΚΕ για απαλλαγή των λαϊκών νοικοκυριών από τα χρέη στους δήμους, για αποκατάσταση των συντάξεων χηρείας, για επαναφορά του μειωμένου ΦΠΑ σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, για πλήρη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή κατοικία κ.ά.
Αντ' αυτού, η κυβέρνηση παρουσίασε ως «ανακούφιση» τάχα των νησιωτών την ολιγόμηνη παράταση του μειωμένου ΦΠΑ, σε σύνδεση μάλιστα με το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό, ενώ ψήφισε για τον ΕΝΦΙΑ μια μικρή έκπτωση για ορισμένες μόνο κατηγορίες, που κι αυτή θα εξαϋλωθεί μόλις αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες από το νέο έτος.
Αποκαλυπτική ήταν και η αιτιολογία που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να απορρίψει την τροπολογία του ΚΚΕ για τον ΕΝΦΙΑ. Οπως ισχυρίστηκε, τα μέτρα θα πρέπει «να είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, σε σχέση με τα δημοσιονομικά περιθώρια που δημιουργούνται»! Στα «περιθώρια» δηλαδή της πολιτικής στήριξης της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας, που συνθλίβει δικαιώματα και λαϊκές ανάγκες.
Και να σκεφτεί κανείς ότι με τις τροπολογίες αυτές του ΚΚΕ δεν προτεινόταν κάποιο ...σοσιαλιστικό μέτρο, όπως προκλητικά υποστηρίζουν τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά μέτρα που δίνουν ανάσα στο λαό στις σημερινές συνθήκες της άγριας εκμετάλλευσης, αποστομώνοντας και εκείνους που κατηγορούν το ΚΚΕ ότι δεν νοιάζεται τάχα για την ανακούφιση του λαού και ότι «τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό».
Αποδεικνύεται όμως ότι ακόμα και τέτοια μέτρα δεν «χωράνε» στον στενό κορσέ της καπιταλιστικής οικονομίας, που υπηρετούν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις, «νεοφιλελεύθερες», «δεξιές» και «αριστερές», ανεξάρτητα από διακηρύξεις. Οπως αποδεικνύεται επίσης ότι η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται και κλιμακώνεται, είναι στρατηγική του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από κρίση και μνημόνια.
Το ίδιο «στίγμα» δόθηκε και με την απόρριψη της πρότασης νόμου εκατοντάδων Σωματείων και Συνδικάτων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ.
Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις παρεμβάσεις αυτές του Κόμματος, που αποτελούν στήριγμα στις δίκαιες διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος, είναι αποκαλυπτική για το μέγεθος της κοροϊδίας, αλλά και για το τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από την ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου.
Γι' αυτό χρειάζεται οι προτάσεις αυτές να γίνουν στόχοι πάλης, συσπείρωσης, κινητοποίησης ακόμα περισσότερων εργαζομένων και ανθρώπων από τα λαϊκά στρώματα.
Τα μέτρα πραγματικής ανακούφισης, η ανάκτηση των απωλειών και πολύ περισσότερο η ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, δεν μπορούν να έρθουν από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, που τους καταδικάζουν στη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Απαιτούν σύγκρουση μαζί τους και βαθύτερες, ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, σε συμπόρευση με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ.

TOP READ