28 Ιουν 2019

Νταής εργοδότης χτύπησε συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ

Τη χειροδικία εργοδότη σε βάρος συνδικαλιστή, έξω από την Επιθεώρηση Εργασίας, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Γραμματεία Ρόδου του ΠΑΜΕ.
Όπως αναφέρει, «πρωταγωνιστής» του περιστατικού που σημειώθηκε είναι ο εργοδότης Θ.Τ., που απασχολούσε ανασφάλιστη εργαζόμενη σε επισιτιστική επιχείρηση στην περιοχή της Λίνδου, με το πρόσχημα ότι δουλεύει «δοκιμαστικά». Όπως εξηγεί η Γραμματεία του ΠΑΜΕ, η εργαζόμενη προχώρησε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση, μετά την άρνηση του εργοδότη να την πληρώσει και τις απειλές που επιστράτευσε για «μηνύσεις και “ενέργειες άλλου είδους”, αν δεν φύγει χωρίς άλλες απαιτήσεις».
Σε συνέχεια των παραπάνω, ο εργοδότης δεν δίστασε να στήσει «καρτέρι» έξω από την Επιθεώρηση, να επιτεθεί και να χτυπήσει τον Μιχάλη Τσουρούτη, στέλεχος του ΠΑΜΕ, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου και πρόεδρο του επιχειρησιακού σωματείου στο ξενοδοχείο «Miramare». Συγκεκριμένα, ενώ είχε οριστεί τριμερής συνάντηση, ο εργοδότης δεν προσήλθε, ενώ στην κλήση του επιθεωρητή ισχυρίστηκε ότι έχει καταθέσει τα δεδουλευμένα σε τραπεζικό λογαριασμό. Εμφανίστηκε όμως στην είσοδο του κτιρίου, με απειλές του τύπου «ξέρω πού μένεις και ποιο είναι το αυτοκίνητό σου», αλλά και με επίθεση εναντίον του στελέχους του ΠΑΜΕ, για την οποία κατατέθηκε σχετική μήνυση.
«Έχουμε πολλές φορές προειδοποιήσει για την αποθράσυνση της εργοδοσίας, για την προκλητική ανοχή που δείχνουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στις μεθοδεύσεις της και τα αποτελέσματά τους», σημειώνει η Γραμματεία Ρόδου. Όπως προσθέτει, το τελευταίο περιστατικό «ξεπερνά κάθε όριο και είναι ενδεικτικό της κατάστασης “Άγριας Δύσης” που επικρατεί στην ανατολική και νότια πλευρά του νησιού, με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς μάλιστα να δηλώνουν αδυναμία ακόμα και να μετακινηθούν προς τα εκεί».
Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ προειδοποιεί τους νταήδες εργοδότες «να το σκέφτονται διπλά πριν σηκώσουν χέρι» και καλεί τα εργατικά σωματεία να καταδικάσουν αυτήν τη μαφιόζικη ενέργεια, ενώ έγινε παρέμβαση για το περιστατικό στον αστυνομικό διευθυντή, από κλιμάκιο της ΤΕ Νότιας Δωδεκαννήσου του ΚΚΕ.
Την επίθεση καταγγέλλει και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ρόδου.
Από  902.gr

Ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις…

Σαν σήμερα, το 1979, η Βουλή των Ελλήνων επικύρωνε τη συνθήκη ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ. 40 χρόνια μετά από εκείνη την ένταξη, από τότε που μας έλεγαν πως «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια», πως δεν θα υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη, πως θα αμβλυνθούν οι ανταγωνισμοί, πως θα υπάρξει σύγκλιση του «μικρού» με τον «μεγάλο», δεν μοιάζουν να έχουν αλλάξει πολλά:
Οι μεν, αυτοί που θα άλλαζαν την Ε.Ε, προσπαθούν να σε πείσουν πως προσπάθησαν να την αλλάξουν ή πως βρίσκονται τέλος πάντων στον σωστό δρόμο (!!)
Οι δε, σου μιλάνε για άλλο μίγμα πολιτικής, που θα λύσει όλα τα προβλήματα και θα προσδώσει ξανά στην Ε.Ε τις αξίες που είχε κάποτε (!!)
Τελικά, ο μόνος που έχει δίκιο είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, που δεν ξεχνάει πως όλοι μαζί υπέγραψαν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, όλοι μαζί πρωτοστάτησαν στο αιματοκύλισμα της Γιουγκοσλαβίας και όλοι μαζί ψήφισαν τα μνημόνια. Γι’ αυτό και σωστά αναρωτήθηκε: «Γιατί να μη συνεργαστεί ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΚΙΝΑΛ;»
Απάντηση: Ψάξε, ψάξε, δεν (;) θα το βρεις…

«Ανοιχτά» παράθυρα και πόρτες για κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού


«Ανοιχτό» το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τη ΝΔ άφησε χτες ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «Open. 
Είπε συγκεκριμένα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση: «Η συγκυβέρνηση των δύο πόλων είναι ένα ακραίο σενάριο που θα μπορούσε υπό συνθήκες να λάβει χώρα, αλλά όχι υπό τις παρούσες». 

Είναι γεγονός ότι η προετοιμασία του εδάφους για ένα τέτοιο - ίσως όχι και τόσο μακρινό - ενδεχόμενο έχει ξεκινήσει, αφού και ο Αλ. Τσίπρας αλλά και στελέχη άλλων αστικών κομμάτων φροντίζουν σε κάθε ευκαιρία να φέρνουν στο προσκήνιο, έστω και «μετρημένα», το θέμα της κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού, με στόχο βέβαια την απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης, που είναι προϋπόθεση για την ικανοποίηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο Αλ. Τσίπρας, αυτοπαρουσιαζόμενος ως ο πρωθυπουργός που «έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια», βυθίζοντας το λαό ακόμα βαθύτερα στα αντιλαϊκά μέτρα των μόνιμων «μεταμνημονιακών» μνημονίων, επιτέθηκε στη ΝΔ ότι επί ημερών της η ντόπια καπιταλιστική οικονομία βίωσε «τη μεγαλύτερη αποεπένδυση που έχει γνωρίσει ο τόπος, ενώ εμείς σπάσαμε κάθε ρεκόρ Αμεσων Ξένων Επενδύσεων την τελευταία δεκαετία».
Ερωτηθείς, τέλος, για τα Ελληνοτουρκικά, επανέλαβε την εκτίμηση ότι «δεν έχει λόγο η Τουρκία να προκαλέσει θερμό επεισόδιο», ότι «δεν βρίσκεται σήμερα σε θέση ισχύος», ότι είναι στριμωγμένη και κάνει όσα κάνει», ότι «δεν αποτελεί επιλογή τους να παραβιάσουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα» και άλλα τέτοια εφησυχαστικά. 
Μάλιστα, παρουσιάζοντας το κεφάλαιο ως εγγυητή των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, προέβαλε ως «επιτυχίες» των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου τις γεωτρήσεις με ενεργειακούς κολοσσούς που προχώρησαν
Υποστήριξε επίσης ότι η πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής πήρε μια απόφαση «πρωτοφανώς καταδικαστική» για την Αγκυρα, εννοώντας το ευρωενωσιακό ευχολόγιο που δεν περιλαμβάνει κανένα συγκεκριμένο μέτρο κατά της προκλητικότητας της τουρκικής αστικής τάξης, ο ίδιος δε ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος στην προχτεσινή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής μιλούσε για «αναγγελία της λήψης κυρώσεων» και για «μέτρα που βρίσκονται υπό συζήτηση».

Ο «αντι-μνημονιακός» Βαρουφάκης



Ο γραμματέας του ΜΕΡΑ25 κ. Βαρουφάκης ήρθε πριν λίγες μέρες στην Κέρκυρα και μέσω της συνέντευξης τύπου που έδωσε, δήλωσε ότι το κόμμα του είναι το «μοναδικό αντιμνημονιακό κόμμα στην Ελλάδα».
Είναι αλήθεια όμως αυτό; Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιότεροι λοιπόν…
Στις 10 Ιούλη του 2015, μετά από μία μαραθώνια κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάστηκε η κυβερνητική πρόταση για το 3ο μνημόνιο. Τότε ο πρωθυπουργός ζήτησε τη στήριξή του προκειμένου να υπάρξει άμεσα συμφωνία με τους «θεσμούς»...
Το ίδιο βράδυ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά την επέκταση του 2ου μνημονίου το Φλεβάρη, με τη συμφωνία του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, έφερε προς επικύρωση το νέο μνημόνιο με μορφή σχεδίου νόμου και με τίτλο: «Για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)».
Η λίστα των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων μάλιστα είχε κατατεθεί στα Αγγλικά, αν θυμάστε, και ως εκ τούτου ο «Γιάνης» σίγουρα την είχε καταλάβει καλά...
Τότε, λοιπόν ο «αντι-μνημονιακός» Βαρουφάκης έστειλε επιστολική ψήφο και έλεγε:
«Σας γνωρίζω ότι αδυνατώ να παρευρεθώ στη σημερινή ονομαστική ψηφοφορία. Επιθυμώ διά της παρούσης να δηλώσω ότι εάν ήμουν σε θέση να ψηφίσω στη σημερινή ονομαστική ψηφοφορία επί του σχεδίου νόμου του υπουργείου Οικονομικών "Για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)" θα ψήφιζα ΝΑΙ».

Ο ίδιος αυτός άνθρωπος ήρθε για δεύτερη φορά στην Κέρκυρα πουλώντας αντιμνημονιακά παραμύθια. Όμως με την επιστολική του ψήφο αυτή:
--ΨΗΦΙΣΕ «ΝΑΙ»
Στην αύξηση του βασικού συντελεστή ΦΠΑ στο 23% από 13% σε όλα τα συσκευασμένα και βιομηχανοποιημένα βασικά τρόφιμα, στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, στους λογαριασμούς ύδρευσης.
Στο διπλασιασμό του φόρου εισοδήματος, στο 26% από το πρώτο ευρώ (από 13% που ήταν) στους φτωχούς αγρότες.
Στην αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης που ενσωματώθηκε στο φόρο εισοδήματος.
Στη μείωση στα επιδόματα θέρμανσης.
Στη μείωση του ακατάσχετου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους με ληξιπρόθεσμα χρέη στην Εφορία.
Στην άρση κάθε παρεχόμενης προστασίας των λαϊκών οικογενειών από τα «νύχια» των τραπεζών.

Επίσης να θυμίσουμε ότι ως υπουργός Οικονομικών των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ:
·         Βάφτιζε «θεσμούς» την τρόικα και κορόιδευε έναν ολόκληρο λαό, λέγοντας ότι αυτό είναι καλό για ψυχολογικούς λόγους... Βέβαια σήμερα μιλάει για τρόικα και εξωτερικού και εσωτερικού…
·         Έλεγε ότι συμφωνούσε με το 70% του 2ου μνημονίου...
  • Έλεγε πως το «σκίσιμο του μνημονίου» λεγόταν προεκλογικά για συμβολικούς λόγους και πως δεν θα το έκανε ποτέ...

Άρα ο «αντι-μνημονιακός» Βαρουφάκης:
το 2ο μνημόνιο το είχε ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ ΤΟ Φλεβάρη του 2015...
το 3ο μνημόνιο το είχε ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ως υπουργός Οικονομικών επί 7 μήνες, με την «περήφανη διαπραγμάτευση»...
το 3ο μνημόνιο το είχε ΨΗΦΙΣΕΙ και μάλιστα με επιστολική ψήφο...

Όσο κι αν το κόμμα του κ. Βαρουφάκη πλασάρεται ως «αντισυστημική δύναμη», «αλέκιαστη αριστερά», νέα εναλλακτική δύναμη κ.λπ., δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα κόμμα – πυροτέχνημα που επιθυμεί να ενσωματώσει την λαϊκή αγανάκτηση.
Μόνο ένα κόμμα στάθηκε σταθερά απέναντι στα μνημόνια και όσα αυτά έφεραν και αυτό είναι το ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή ανέδειξε το ρόλο και την ουσία των μνημονίων, ως εργαλείων για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε βάρος των λαών. Εκτός, όμως από τις καταδίκες και τις αναλύσεις, αντιπάλεψε καθημερινά και με όλες του τις δυνάμεις τις συνέπειες των μνημονίων, οργάνωσε τον αγώνα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μέτρα και τις «αναδιαρθρώσεις» που έφερναν τα μνημόνια.
Σας καλούμε να μην χαραμίσετε την ψήφο σας σε ανθρώπους και κόμματα που σας λένε ψέματα, υποτιμούν τη νοημοσύνη σας και πλασάρονται σήμερα ως αντιμνημονιακοί ενώ έχουν ψηφίσει μνημόνια. Την επόμενη μέρα των εκλογών, η κυβέρνηση που θα προκύψει ετοιμάζει νέα μέτρα. Ο λαός χρειάζεται ισχυρή τη δύναμη που θα βρεθεί σταθερά στο πλευρό του, χρειάζεται Ισχυρό ΚΚΕ.

Μπορμπότης Γιάννης
Γραμματέας της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ


Κουτσούμπας: Τι γυρεύουν Παπανδρέου, Τσίπρας, Μητσοτάκης, Βελόπουλος στην Πάτρα;



«Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου δεν κρίνεται πόση ακριβώς θα είναι η διαφορά ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ που τέσσερα χρόνια τώρα κρατάει σφιχτά τη σκυτάλη της αντιλαϊκής διαχείρισης και στη ΝΔ που ετοιμάζεται να την παραλάβει, αλλά κρίνεται πόσο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ θα βρεθεί απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση, όπως σταθερά ήταν απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις των μονοπωλίων, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ που τσάκιζαν τα δικαιώματα του λαού για τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών».
Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας  σε ανοικτή πολιτική συγκέντρωση στον πεζόδρομο της Αγίου Νικολάου, στην Πάτρα.
Μάλιστα, όπως επεσήμανε, «το ΚΚΕ θα μπει μπροστά στον αγώνα για την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση, με σημαία τις δικές του ανάγκες, κόντρα σε όσους θέλουν να του επιβάλουν νέες θυσίες για να μην απειληθεί η δήθεν ‘βιώσιμη’ ανάπτυξη του Μητσοτάκη ή η δήθεν ‘δίκαιη’ ανάπτυξη του Τσίπρα».
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, έκανε εκτενή αναφορά στις υποψηφιότητες στην Αχαΐα, του πρωθυπουργού, Α. Τσίπρας, του προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη και του πρώην πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Όχι άδικα ο λαός της Πάτρας, ολόκληρης της Αχαΐας, σ’ αυτές τις εκλογές θα μπορούσε να αναρωτηθεί: ‘Αλήθεια, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;’ Και το λέμε αυτό, γιατί σ’ αυτές τις εκλογές, υπάρχει τόσος μεγάλος συνωστισμός στα ψηφοδέλτια του νομού, τόσων πολιτικών αρχηγών, τέως πρωθυπουργών και άλλων στελεχών των μνημονιακών κομμάτων. Τι ακριβώς γυρεύουν εδώ στην Πάτρα, στην Αχαΐα, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, ο Παπανδρέου, οι οποίοι βέβαια δεν έρχονται μόνοι τους, φέρνουν μαζί τους και την Κωνσταντοπούλου με τον Βελόπουλο; Η επιλογή τους αυτή, είναι άραγε άσχετη από το γεγονός ότι στις δημοτικές εκλογές ο λαός της Πάτρας εξέλεξε ξανά κομμουνιστή δήμαρχο, τον Κώστα Πελετίδη και μάλιστα με μεγάλα ποσοστά που στον δεύτερο γύρο ξεπέρασαν το 70%; Είναι άσχετη με το γεγονός, ότι και εδώ στην Πάτρα, στο ψηφοδέλτιο της Αχαΐας, εκφράζεται μία μεγάλη συμπόρευση με το κόμμα μας, τίμιων ανθρώπων, αγωνιστών, που τα προηγούμενα χρόνια βρίσκονταν στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ ενώ σήμερα έχουν πάρει τη θέση τους δίπλα στο κόμμα μας; Αυτός ο συνωστισμός των ηγετικών στελεχών του αστικού πολιτικού προσωπικού, δεν είναι άσχετος, από ορισμένες πολιτικές εξελίξεις στην Πάτρα: Όπως, η εμπιστοσύνη που δείχνουν μαζικά, εργατικά λαϊκά στρώματα στους κομμουνιστές στο δήμο. Αλλά και οι εργάτες στα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΜΕ, όπως αποδείχτηκε με το πέρασμα της διοίκησης του εργατικού κέντρου από τις δυνάμεις της εργοδοσίας στις ταξικές δυνάμεις».
Μένοντας στο ίδιο θέμα, ο Δημήτρης Κουτσούμπας τόνισε ότι: «Δεν χρειαζόταν να μπουν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης επικεφαλής των ψηφοδελτίων τους εδώ στον νομό, για να καταλάβουμε ότι η Πάτρα, η Αχαΐα, ευρύτερα η Δυτική Ελλάδα έχει ξεχωριστή θέση στα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ», προσθέτοντας: «Τα σχέδιά τους είναι πλήρως ενταγμένα στους ανταγωνισμούς που δυναμώνουν και γίνονται επικίνδυνοι για τους λαούς, ανάμεσα σε ισχυρά συμφέροντα, σχέδια βέβαια που διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο και μερίδιο για τα ελληνικά μονοπωλιακά συμφέροντα. Η Πάτρα, η Αχαΐα, ευρύτερα η Δυτική Ελλάδα, αποτελούν σταυροδρόμι και πεδίο σύγκρουσης μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ενεργειακών δρόμων κρίσιμων για τους ευρωατλαντικούς, όπως για παράδειγμα ο υποθαλάσσιος αγωγός της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και εμπορικών δρόμων, καθώς η Πάτρα αποτελεί πύλη προς τη Δυτική Ευρώπη, με τα κινέζικα συμφέροντα να επιδιώκουν την αξιοποίηση της περιοχής, ως μέρος του "δρόμου του μεταξιού". Με οξύτατη διαπάλη γύρω από την ιδιωτικοποίηση υποδομών, όπως το λιμάνι της Πάτρας και το αεροδρόμιο του Αράξου και με τους Αμερικάνους να επιδιώκουν αποτροπή των κινέζικων σχεδίων».
Γι' αυτό, συνέχισε, «καθόλου τυχαία δεν είναι τα πήγαινε- έλα του Αμερικανού πρέσβη στην περιοχή και η ένταση του ενδιαφέροντός τους σχετικά με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, με αμερικανικές επενδύσεις σε τομείς, όπως η ενέργεια, η τεχνολογία, η έρευνα, ο τουρισμός και με τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε Άραξο – Ανδραβίδα – Άκτιο, αφού ολόκληρη η περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, της Πελοποννήσου, όπως και ολόκληρη η χώρα μας, εντάσσεται μέσω των υποδομών που διαθέτει, στην επικίνδυνη στρατηγική του ΝΑΤΟ».
Όπως είπε στη συνέχεια ο Δημήτρης Κουτσούμπας, «οι εξελίξεις αυτές, συνολικά οι επικίνδυνες εξελίξεις με την τουρκική προκλητικότητα, όπου ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ /ΠΑΣΟΚ εφησυχάζουν τον λαό, προβάλλοντας την δήθεν ασφάλεια της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που μακελεύουν τους λαούς, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και για τον λαό της Πάτρας, της Αχαΐας, όλης της Ελλάδας, που θέλει πραγματικά να ζει ειρηνικά».
Επίσης, ο Δημήτρης Κουτσούμπας σημείωσε ότι «ανεξάρτητα τι χρώμα θα έχει ο χάρτης της Αχαΐας το βράδυ των εκλογών, η κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτές, έχει ήδη γράψει τις προγραμματικές της δηλώσεις, οι οποίες περιέχουν ατόφιους τους εφαρμοστικούς νόμους των τριών μνημονίων που θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται, κανείς άλλωστε δεν μιλάει για την κατάργηση τους».
Παράλληλα, πρόσθεσε ότι «περιέχουν τα μνημόνια διαρκείας και όσα επιβάλλουν στη χώρα μας οι μηχανισμοί εποπτείας της Ε.Ε., οι στόχοι για τα ματωμένα πλεονάσματα που έχουν αλυσοδέσει το λαό μας μέχρι το 2060, περιέχουν τις νέες απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, που βαφτίζονται "αναδιαρθρώσεις", αλλά και τις επικίνδυνες δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους Αμερικάνους το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.». Ακόμη, ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ανέφερε ότι «δεν είναι λύση για τον λαό, η ψήφος σε "διάττοντες αστέρες", τα κόμματα μιας χρήσης, που όπως εμφανίζονται έτσι και εξαφανίζονται, όπως το κόμμα Βαρουφάκη» και πρόσθεσε: «Η ψήφος αυτή, δεν είναι απλά μια χαμένη, αλλά είναι μια επικίνδυνη, συστημική ψήφος. Γιατί ενισχύει ένα ακόμα "δεκανίκι" που μπορεί να συνεργαστεί μετεκλογικά τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ, όπως δηλώνει ο ίδιος ο Βαρουφάκης».
Σε άλλο σημείο τόνισε ότι «τώρα είναι ευκαιρία ο εργατικός λαϊκός κόσμος να πετάξει στα σκουπίδια της ιστορίας, τη ναζιστική – εγκληµατική Χρυσή Αυγή και να μείνουν εκτός Βουλής τα νέα ακροδεξιά μορφώματα, τύπου Βελόπουλου».
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σαν σήμερα 28 Ιουνίου – Γεγονότα και πρόσωπα που έμειναν στην ιστορία και δεν πρέπει να ξεχάσουμε

548 Πέθανε η αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, Θεοδώρα
1491 Γεννήθηκε ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ερρίκος ο 8ος
1577 Γεννιέται ο Πίτερ Πολ Ρούμπενς. Φλαμανδός καλλιτέχνης και ένας από τους πιο φημισμένους ζωγράφους της εποχής του. Πέθανε το 1640.
1712 Γεννήθηκε ο Ζαν Ζακ Ρουσό, Γαλλοελβετός φιλόσοφος και βασικός εκπρόσωπος του διαφωτισμού. Με το έργο του «Κοινωνικό Συμβόλαιο» (1762), στο οποίο προβάλλει τα δικαιώματα του πολίτη έναντι του κράτους, άσκησε μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση της δυναμικής της Γαλλικής Επανάστασης. Στο επίσης σημαντικό έργο του «Αιμίλιος» (1762), εκθέτει την παιδαγωγική του θεωρία, σύμφωνα με την οποία, η ανάπτυξη ενός παιδιού μέσα στη φύση αφ’ ενός και η δύναμη του παραδείγματος αφ’ ετέρου αποτελούν τις «φυσικές» παιδαγωγικές αρχές για την εξέλιξή του σε ενάρετο και ολοκληρωμένο άτομο. (Θαν. 2/7/1778)
1859 Τα πρώτα καλλιστεία σκύλων διεξάγονται στο Νιούκασλ της Αγγλίας.
1867 Γεννήθηκε  ο Λουίτζι Πιραντέλο. Ιταλός θεατρικός συγγραφέας («Εξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», «Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε», «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» κ.ά.). Βραβεύτηκε με το βραβείο «Νόμπελ» το 1934. Πέθανε το 1936.
1878 Καταπλέει στο λιμάνι της Λεμεσού το αγγλικό πολεμικό «Παλλάς», το οποίο αποβιβάζει μονάδα πεζοναυτών και παραλαμβάνει το κάστρο της πόλης από την τουρκική φρουρά. Έπειτα από 307 χρόνια, στη θέση της τουρκικής σημαίας υψώνεται η αγγλική.
1912 Γεννιέται η Αμαλία Φλέμινγκ, σύζυγος και συνεργάτιδα του Βρετανού επιστήμονα Αλέξανδρου Φλέμινγκ, ο οποίος ανακάλυψε την πενικιλίνη.
1914 Ο Σέρβος φοιτητής, Γαβριήλ Πρίντσιπ, δολοφονεί στην αγορά του Σεράγεβο τον αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκο Φερδινάνδο και τη σύζυγό του, Δούκισσα του Χόχενμπεργκ. Η ενέργεια αυτή θα γίνει η αφορμή για την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
1917 Η Ελλάδα μπαίνει και επίσημα πια στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τασσόμενη με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ.
1919 Υπογράφεται στο Παρίσι η Συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία τερματίζεται ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, πέντε χρόνια μετά την έναρξή του. Μεγάλη χαμένη η Γερμανία. Οι όροι της Συνθήκης, η νομή του κόσμου και ο μεταπολεμικός συσχετισμός που διαμόρφωσε, αποτέλεσαν βασική αιτία του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου που ξέσπασε 2 δεκαετίες αργότερα (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος).
versallies
1920 Η Προύσα είναι υπό κατάληψη από τις ελληνικές δυνάμεις. Γενική κινητοποίηση διατάσσει ο Κεμάλ.
1925 Ισόπαλο με το χορταστικό 3-3 λήγει το πρώτο ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού στη Λεωφόρο.
1927 Στον απόηχο της μεγάλης απεργίας του 1926, ψηφίζεται στη Βρετανία ο αντεργατικός Νόμος «για τις συγκρούσεις στη βιομηχανία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις», ο οποίος περιόριζε σημαντικά τη δυνατότητα των συνδικάτων να κηρύξουν μια απεργία, προέβλεπε δε σοβαρές κυρώσεις για όσες απεργίες κρίνονταν παράνομες.
1942 Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Το Αφρικανικό Σώμα του Γερμανού στρατάρχη, Έρβιν Ρόμελ, νικά την 8η Βρετανική Στρατιά στην Αίγυπτο.
1946 Τα Δωδεκάνησα αποδίδονται στην Ελλάδα. Επίσημος πανηγυρισμός σε ολόκληρη τη χώρα.
1946 Sτην Ιταλία ο βασιλιάς Ουμβέρτος Β’ εγκαταλείπει τη χώρα, ύστερα από 35 μόλις ημέρες στο θρόνο. Είχε χάσει στο δημοψήφισμα για τη μοναρχία την περασμένη εβδομάδα κι έτσι η Ιταλία έχει τώρα Δημοκρατία.
1948 Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας αποβάλλεται από το Γραφείο Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κομμάτων (Κομινφόρμ), το οποίο κατήγγειλε τον Τίτο για πέρασμα στον αστικό εθνικισμό. Η ρήξη του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας με την Κομινφόρμ είχε ξεκινήσει από την ηγεμονική θέση (και τις εδαφικές βλέψεις) που επιδίωκε η Γιουγκοσλαβία από τα άλλα βαλκανικά κράτη στα πλαίσια μιας μελλοντικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Στη ρίζα του προβλήματος ωστόσο βρισκόταν η διαπάλη στο ίδιο το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας γύρω από θέματα συνεργασίας με τμήματα της αστικής τάξης, τον χαρακτήρα του ΚΚ, τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κ.α.
1959 Τέσσερις σχεδόν μήνες μετά το πρώτο του δελτίο (1/3/1959), το ΠΡΟΠΟ περιλαμβάνει στον 17ο διαγωνισμό του για πρώτη φορά και 13ο αγώνα.
1960 Ιδρύεται Βιομηχανία Αλουμινίου, από διαφόρους κεφαλαιούχους στην Ελλάδα, με δυνατότητα παραγωγής 52.500 τόνων το χρόνο.
1963 Αρχίζει να λειτουργεί η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα, για την εκβιομηχάνιση της χώρας.
1964 Δημιουργείται η Οργάνωση Αφροαμερικάνικης Ενότητας από τον Μάλκομ Χ.
1967 Το Ισραήλ επικρατεί των Αράβων στον Πόλεμο των Έξι Ημερών. Η πόλη της Ιερουσαλήμ τίθεται και πάλι κάτω από τον έλεγχο των ισραηλινών, που την απέσπασαν από την Ιορδανία.
1970 Ο Άρης Θεσσαλονίκης κατακτά το μοναδικό Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του, νικώντας στον τελικό του Καυτατζογλείου τον ΠΑΟΚ με 1-0.
1975 Πεθαίνει ο αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Κωνσταντίνος Δοξιάδης.
1979 Με 193 ψήφους υπέρ (Νέα Δημοκρατία, ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, ΕΔΑ, «ΚΚΕ εσωτερικού», ανεξάρτητοι), τρεις βουλευτές να δηλώνουν «παρών» και 93 αποχές (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ), η Βουλή των Ελλήνων επικυρώνει τη συνθήκη ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ.
1985 Πέθανε ο ηθοποιός, Λάμπρος Κωνσταντάρας
2009 Πέθανε ο Μάνθος Αθηναίος, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του Θεάτρου Σκιών
manthos
2012 Πέθανε ο Γάλλος συγγραφέας και ποιητής Ρομπέρ Σαμπατιέ σε ηλικία 88 ετών.

Θρασύδειλη απειλή φασιστοειδών σε δημοτική σύμβουλο του ΚΚΕ – Καταγγελία Οργάνωσης Ταύρου του ΚΚΕ

Η οργάνωση Ταύρου του ΚΚΕ, καταγγέλλει τη θρασύδειλη απειλή, που δέχθηκε η συντρόφισσα Χριστίνα Δολιανίδη, επικεφαλής του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Μοσχάτου – Ταύρου και εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος. Φασιστοειδή, έγραψαν το αισχρό μήνυμα, στο Ριζοσπάστη που βρισκόταν στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού της: «Στη γειτονιά του Ρουπακιά δε χωράει το ΚΚΕ».
Σε ανακοίνωσή της η Οργάνωση Ταύρου Αττικής του ΚΚΕ υπογραμμίζει: «Είναι ξεκάθαρο ότι οι φασίστες Χρυσαυγίτες ενοχλούνται από τη δράση και την πάλη του ΚΚΕ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και την ανακούφιση της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Ενοχλούνται από τη δράση των κομμουνιστών για την αποκάλυψη του ρόλου της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής ως μακρύ χέρι του συστήματος, που συνέβαλε αποφασιστικά στο να γκρεμιστεί το φασιστικό μόρφωμα από την τρίτη θέση στις πρόσφατες εκλογές. Ενοχλούνται από την υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ και της “Λαϊκής Συσπείρωσης” σε όλη την Ελλάδα και στην περιοχή του Ταύρου και του Μοσχάτου.
Οι υμνητές του Χίτλερ, τα τσιράκια των αφεντικών, δεν πρόκειται να τρομοκρατήσουν με τέτοιες ενέργειες τα μέλη του ΚΚΕ. Τους λέμε ξεκάθαρα ότι στον Ταύρο, οι ναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής δεν έχουν θέση. Γιατί είναι η γειτονιά της Χατζηεσμέρ (17χρονη εκτελεσμένη από τους Ναζί), των εκτελεσμένων στο μπλόκο της Χαμοστέρνας, αλλά και όλων των αγωνιστών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, που αντιστάθηκαν σθεναρά στους Ναζί, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή τους. Γι’ αυτό και θα πάρουν την απάντησή τους από το ίδιο το εργατικό – λαϊκό κίνημα που θα τους ξαναστείλει στη θέση τους, στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία της περιοχής μας να τους απομονώσει, να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν στις γειτονιές μας. Στις προσεχείς εκλογές να τους πετάξουν έξω από τη Βουλή. Η μάχη για την απομόνωσή τους να γίνει με πολύ δυνατό ΚΚΕ γιατί μόνο το ΚΚΕ χτυπά την αιτία που γεννά το φασισμό, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Στις εκλογές της 7ης Ιούλη ψηφίζουμε , στηρίζουμε ΚΚΕ.
  • Για να μπει ένα πραγματικό τείχος στο φασισμό, το ναζισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό.
  • Για να υπάρξει μια πραγματική Λαϊκή αντιπολίτευση μέσα στο λαό και μέσα στη Βουλή.
  • Για να ανοίξουμε το δρόμο με το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων».

ΤΩΡΑ ΚΚΕ για κυβέρνηση ή .....μήπως ΕΜΕΙΣ?







Η απάντηση είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που ίσως περιμένει ο απλός άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει λίγο την πολιτική του ΚΚΕ, και είναι η εξής: Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να κυβερνήσει το ίδιο, παλεύει για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της, που θα την ασκήσει σε όφελος όλου του λαού. Σε αυτή την εξουσία το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστεί και θα παλεύει από τη συγκεκριμένη θέση, που θα είναι και κυβερνητική, για την εδραίωση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Αν οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι δεν γίνουν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές του μέλλοντός τους, κανένα ΚΚΕ δεν θα μπορέσει από μόνο του να τους σώσει.
Επομένως το ερώτημα, «αν το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει», από τη στιγμή που αναφέρεται στις σημερινές συνθήκες, μία απάντηση επιδέχεται: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συναινέσει ή να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, με σκοπό να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα εγκληματούσε σε βάρος των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Τέτοιο δικαίωμα δεν το έχει. Αν έκανε κάτι τέτοιο, η εργατική τάξη θα έχανε την πρωτοπορία της και γενικά ο λαός θα έμενε δίχως πυξίδα, έρμαιο της αστικής πολιτικής.
Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση υπέρ του λαού στο πλαίσιο της κυριαρχίας των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της εξουσίας τους. Οποιο κόμμα υποστηρίζει το αντίθετο, απλώς κοροϊδεύει τον κόσμο. Το δίλημμα είναι: Εργατική - λαϊκή εξουσία ή αστική. Τίποτα ενδιάμεσο.
Με βάση την παραπάνω στρατηγική το ΚΚΕ δρα καθημερινά για την ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας, δίνοντας το βάρος πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια και στους κλάδους. Επιδιώκει την ανασύνταξη του κινήματος και την οργάνωση της δράσης του ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην εφαρμόζονται οι ατομικές συμβάσεις, ενάντια στις απολύσεις, στις περικοπές μισθών και των συντάξεων, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στη μερική και ελαστική εργασία, για την προστασία των ανέργων, ενάντια στα χαράτσια, για να μην κόβεται το ρεύμα στις λαϊκές οικογένειες και για πολλά άλλα παρόμοια. Και υποστηρίζει (η ζωή το έχει επιβεβαιώσει) ότι η πάλη ενάντια στα μέτρα κυβερνήσεων - ΕΕ είναι τόσο πιο ισχυρή, όσο περισσότερο αναπτύσσεται το ταξικό εργατικό και τα άλλα κινήματα (των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς κλπ.), όσο περισσότερο αυξάνεται η επιρροή του ΚΚΕ, δηλαδή όσο περισσότερο η πάλη κατευθύνεται στην καρδιά της πολιτικής, που είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Πολλοί εργαζόμενοι, εξουθενωμένοι από τα απανωτά σε βάρος τους μέτρα των τριών τελευταίων χρόνων, και μη έχοντας συνειδητοποιήσει ακόμα την ανάγκη για ριζικές αλλαγές, αναζητούν εδώ και τώρα, απεγνωσμένα ορισμένες φορές, μια λύση που θα τους ανακουφίσει έστω σε κάποιο βαθμό από τα βάσανά τους. Γιατί βεβαίως ο άνεργος δεν μπορεί να περιμένει το σοσιαλισμό για να μπορέσει να εργαστεί και άρα να επιβιώσει. Και αυθόρμητα ελπίζουν να δημιουργηθεί στις εκλογές μια κυβέρνηση που θα κοιτάξει και το φτωχό, όπως λέγεται.
Ο άνεργος, ο κόσμος που ζει με 300 και 500 ευρώ, όλοι οι εξαθλιωμένοι, έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και κάθε δικαίωμα να αγανακτούν και να εξεγείρονται, κάθε δικαίωμα να ζητούν εδώ και τώρα επίλυση στοιχειωδών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Το ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα υπάρξει λύση αυτών και πολλών άλλων προβλημάτων. Δηλαδή πώς είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η ανεργία, η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, πώς θα γίνει δυνατό να υπάρχει σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και ελεύθερο χρόνο και πολλά ακόμα; Και είναι δυνατό να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση που θα τα αντιμετωπίσει; Οσοι εργατοϋπάλληλοι και άλλοι βιοπαλαιστές θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό, ας επιτραπεί να πούμε ότι έχουν αυταπάτες. Από την εξαθλίωση που τους οδήγησε η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να αντεπιτεθούν σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και άλλες πρωτοποριακές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και μάλιστα με ταξικό μίσος για εκείνους που ευθύνονται: Τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, η ΕΕ. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Διαφορετικά θα υποστούν τα ίδια και χειρότερα. Και κυρίως τα παιδιά τους.
Ποια είναι εκείνη η κυβέρνηση που και να ήθελε, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ανεργία, τα μεροκάματα πείνας, την ακρίβεια, το Ασφαλιστικό, δίχως να τα βάλει με τα μονοπώλια και την ΕΕ; Τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι υπήρχε και το επιχειρούσε, θα ήταν υποχρεωμένη να συγκρουστεί εφ' όλης της ύλης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, που θα αντιδρούσαν και θα την υπονόμευαν. Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι η λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση θα καταργήσει το μνημόνιο. Αυτό σημαίνει απευθείας σύγκρουση με την ΕΕ και με το εγχώριο κεφάλαιο, άρα υπονόμευση της αριστερής κυβέρνησης από τη μεριά τους και διαφόρων μορφών οικονομική και πολιτική αντίδραση, που θα έφερνε αυτήν την κυβέρνηση μπροστά στην ανάγκη να προχωρήσει στη ρήξη με την ΕΕ, βγάζοντας την Ελλάδα από αυτήν. Διαφορετικά θα υποχρεωνόταν σε αναδίπλωση, οδηγώντας το λαό σε μία ακόμα τραγωδία. Ομως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος με την αποδέσμευση από την ΕΕ. Να γιατί η πρότασή του αποτελεί εμπαιγμό. Χονδροειδή εμπαιγμό, όπως ότι θα χτυπάει γερά τη γροθιά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, για να την εξαναγκάσει!!
Πολύ περισσότερο τώρα που επίκειται νέα θύελλα αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, πολύ περισσότερο που αυτή έχει αποφασιστεί και τα αστικά κόμματα, όποια κυβέρνηση κι αν διαμορφώσουν, έχουν δεσμευτεί να την υλοποιήσουν.
Το συμπέρασμα είναι ένα: Τίθεται επί τάπητος η ανάγκη κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, αποδέσμευσης από την ΕΕ και εγκαθίδρυσης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, που θα διαγράψει το χρέος. Οσοι, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβάλουν τη λεγόμενη «αριστερή κυβέρνηση» ή την «αντιμνημονιακή κυβέρνηση», εξαπατούν το λαό, για τον εξής απλούστατο λόγο: Υπόσχονται φιλολαϊκά μέτρα, δίχως σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις, ενώ τέτοιες δεν υπάρχουν.
Το ΚΚΕ αξιοποιεί και τις βουλευτικές εκλογές ως ένα μέτωπο της ταξικής πάλης και ζητάει από το λαό να το υπερψηφίσει, ώστε να εκφραστεί και στην κάλπη ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτή η αποφασιστική ενίσχυση θα δυναμώσει την εργατική - λαϊκή πάλη μετά τις εκλογές, μέχρι να το ανατρέψει.
Το ΚΚΕ παλεύει για να εκμηδενίσει ο λαός την ιδεολογική επίδραση των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» και όχι απλώς για να ηττηθεί ο δικομματισμός. Βεβαίως οι περισσότερες λαϊκές δυνάμεις είχαν ψηφίσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στις τελευταίες εκλογές, και απ' αυτήν την άποψη ο βασικός όγκος των ψηφοφόρων τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εγκαταλείψουν. Ομως αυτό δε φτάνει. Η ψήφος που πιάνει τόπο είναι αυτή που κατευθύνεται στην κάλπη του ΚΚΕ και μόνο.
Απ' όλα τα προηγούμενα -και πρωταρχικά βεβαίως από το πρόγραμμα του ΚΚΕ- συνάγεται ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα από τα λεγόμενα αριστερά κόμματα. Είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στο περιεχόμενο. Αν ήταν μόνο στο όνομα, όπως συμβαίνει με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, η αστική τάξη δεν θα το αντιμετώπιζε ως εχθρό της, αλλά ως εφεδρικό πολιτικό προσωπικό της.
Ο χαρακτήρας των κομμάτων δεν προσδιορίζεται γεωγραφικά, όπως επιχειρείται και έχουν καθιερώσει: Δεξιά, κέντρο, αριστερά, κεντροαριστερά και πάει λέγοντας. Αυτή η ονομασία δεν λέει τίποτα. Αντίθετα, συγκαλύπτει την ταξική έκφραση των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται με τη μια ή την άλλη ονομασία. Συγκαλύπτει και το διαφορετικό χαρακτήρα του ΚΚΕ από τη στιγμή που το τσουβαλιάζουν με άλλους στη λεγόμενη αριστερά.
Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Τα άλλα κόμματα εκφράζουν τα αστικά συμφέροντα, ανεξάρτητα από το αν ονομάζονται σοσιαλδημοκρατικά ή αλλιώς.
Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό Κόμμα και ακριβώς επειδή έχει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, είναι το κόμμα που μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και των άλλων εργαζομένων - αυτοαπασχολούμενων. Αρα και τα συμφέροντα όλων εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή ριζοσπάστες της αριστεράς, ανεξάρτητα αν δεν συμφωνούν με το ΚΚΕ σε όλα. Είναι το μόνο κόμμα στο οποίο μπορούν να ακουμπήσουν, σίγουροι ότι δεν θα τους πει αύριο διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που λέει και κάνει σήμερα. Δεν ψαρεύει σε θολά νερά ούτε πατάει σε πολλές βάρκες.


Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ










απο εναν Ριζοσπαστη 


Σημ,Ιστολογιου Αν δεν πάρουμε στα χέρια μας την μοίρα μας , μέσα απο τα συνδικάτα μας ,ενώσεις μας ,αγροτικούς συνεταιρισμούς ,Δημοτικές και λαϊκές επιτροπές ,σωματεία,Ομοσπονδίες ,Πανεπιστήμια ,Σχολές .Αν δεν τα κάνουμε κύτταρα Λαϊκής Εξουσίας τότε μην περιμένουμε κανένα Μεσσία να μας σώσει









Από μικρό και από ΓΑΠ μαθαίνεις την αλήθεια

Η χθεσινή εμφάνιση ΓΑΠ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Αντέννα, που κατά σύμπτωση έρχεται ελάχιστα μετά το “σπάσιμο της σιωπής” του απόλυτου πολιτικού τοτέμ Κώστα Καραμανλή σε μια ομιλία που όλοι περίμεναν με αγωνία (γέλια κοινού), στους περισσότερους έμεινε κυρίως για το βαθύ τροπικό μαύρισμα που πραγματικά συναγωνίζεται τις καλύτερες στιγμές του προκατόχου του στον πρωθυπουργικό θώκο, και το μουσάκι μαζί με το μουστάκι που επανήλθε.
Λίγοι θα προσέξουν όσα είπε και την πολιτική τους ουσία. Τα είχε βέβαια πει πριν λίγες μέρες σχεδόν …άθελά του και ο Γιάνης Βαρουφάκης, δηλαδή πως θα μπορούσε να συνεργαστεί τόσο με το ΠΑΣΟΚ, όσο και με τη ΝΔ. Το είπε και ο ΓΑΠ, που ως βετεράνος της πολιτικής δε νιώθει την πίεση του πολιτικού κόστος κι αισθάνεται ελεύθερος “να πει αλήθειες”, ευελπιστώντας ίσως πως κάποια μέρα θα μετατραπεί κι ο ίδιος σε εθνικό κεφάλαιο.
Η πραγματικότητα είναι πως οι μονομάχοι του νέο διπολισμού και τα αστικά παραπληρωματικά του κομμάτια προεκλογικά μπορούν να πουν τα πάντα να φαίνονται άσπονδοι εχθροί και να σκιαμαχούν για τα μάτια του κόσμου. Όμως, μετά τις εκλογές θα είναι έτοιμοι για να βρουν μαζί τις κυβερνητικές πλειοψηφίες της νέας εποχής και να διασφαλίσουν τη συνέχεια του συστήματος που υπηρετούν.
Το ίδιο όπως με τα μνημόνια που τα ψήφισαν αρχικά χώρια κι όσο πήγαινε ο καιρός όλο και πιο ομόθυμα, ανάλογα με τις ανάγκες της τάξης τους. Ο ΓΑΠ ήταν ο πρώτος που “αναγκάστηκε” να πιει μόνος το πικρό ποτήρι του πρώτου μνημονίου, στέλνοντας το κόμμα του σε ρόλο κομπάρσου και τον ίδιο στα πολιτικά αζήτητα μέχρι νεωτέρας. Ξέρει λοιπόν καλύτερα από όλους την ανάγκη της “εθνικής ενότητας” μπροστά στα δύσκολα – για τους αστούς.
Το ΓΑΠ πάντως στο απόκομμα που άφησε ακολούθησαν άλλοι, που έλεγαν πως δε θα συνεργαστούν ποτέ με Κυριάκο και Αλέξη, όπως και οι δυο τελευταίοι τώρα ορκίζονται πως ποτέ τα κόμματά τους δε θα συγκυβερνήσουν. Κι όποιος θέλει κουτόχορτο ας τους πιστέψει, εδώ κοντά οι μισοί Έλληνες είχαν πιστέψει το “λεφτά υπάρχουν”, ίσως βέβαια γιατί όντως υπήρχαν, μόνο που δεν τους είχαν πει για ποιους.
Αν το έργο “Ο Γιωργάκης Νέστωρ της πολιτικής” σας φαίνεται κωμωδία, να δεις τι σου ‘χω για μετά…

Τα «μοιρογνωμόνια αλληλεγγύης» της ΕΕ και η πραγματικότητα




Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την τουρκική προκλητικότητα στην ΑΟΖ της Κύπρου χαρακτηρίστηκε «μεγάλη εθνική επιτυχία» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί πέραν της λεκτικής καταδίκης ανακοινώθηκε πως «εξετάζεται το ενδεχόμενο» να λάβει και κάποια «στοχευμένα μέτρα» κατά της Τουρκίας.
Μόλις, ωστόσο, καταλάγιασαν οι πανηγυρισμοί, «πήραν φωτιά» οι αναλύσεις, που μετρούν με ένα ειδικό και αόρατο «μοιρογνωμόνιο» το πόσες «μοίρες» αλληλεγγύης εκδηλώθηκαν με αυτή την «πρωτάκουστη» ανακοίνωση της ΕΕ. Στα «θεμέλια» αυτών των αναλύσεων βρέθηκε ένα γερό «κράμα» μετρημένης αυτοσυγκράτησης («υπάρχουν όρια στη σχέση ΕΕ - Τουρκίας, ας μην είμαστε και υπερβολικοί») και ψυχρού υπολογισμού («η Τουρκία είναι από τους βασικούς εμπορικούς εταίρους της ΕΕ, δεν μπορούν να ληφθούν κυρώσεις»).
Με βάση, όμως, τα στοιχεία της Eurostat, οι εμπορικές συναλλαγές της Τουρκίας με την ΕΕ είναι της τάξης των 153 δισ. ευρώ (3,9% του εμπορίου της ΕΕ). Πιο μπροστά π.χ. είναι η Ρωσία με 254 δισ. ευρώ ή 6,4%. Παραδόξως, όμως, εκεί για την ΕΕ δεν υπάρχουν «όρια» και η ΕΕ έχει εμπλακεί σε έναν εμπορικό πόλεμο μαζί της, επιβάλλοντας πολυεπίπεδες κυρώσεις στη Ρωσία, κατηγορώντας την για «επέμβαση» σε μια χώρα μη μέλος της ΕΕ, την Ουκρανία. Τη ίδια ώρα, έχει «όρια» η «αλληλεγγύη» της ΕΕ προς ένα κράτος - μέλος της, την Κύπρο, το 40% των εδαφών της οποίας είναι υπό κατοχή και η οποία βιώνει μια νέα προκλητική επιθετικότητα στην ΑΟΖ της, από την Τουρκία, που είναι και η δύναμη κατοχής των εδαφών της. Εδώ η όποια «αλληλεγγύη» περιορίζεται σε γλυκανάλατα ευχολόγια.
* * *
Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν περίμενε και τίποτα περισσότερο από αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση, που μαζί με την άλλη εγκληματική οργάνωση, το ΝΑΤΟ, έχουν εδώ και χρόνια με την πολιτική τους δώσει «πρίμα άνεμο» στις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Πάει, ωστόσο, πολύ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζει αυτές τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ - ΕΕ), μαζί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ως δήθεν «βράχους» και «στηρίγματα» της ειρήνης, της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας και της Κύπρου.
Μια τέτοια προσέγγιση ρίχνει «στάχτη στα μάτια» του λαού και αποσκοπεί στην παραπέρα εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που αφήνει το λαό μας και τους λαούς της περιοχής έκθετους σε πολύ μεγάλους κινδύνους. Ετσι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εντάσσονται βαθύτερα στο «λάκκο» των ευρύτερων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παζαριών, όπως αυτά ξεδιπλώνονται στην περιοχή. Ανοίγει διάπλατα ο δρόμος της αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε σχεδιασμούς «συνδιαχείρισης» των ενεργειακών και άλλων πόρων, σε διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και λοιπούς «συμβιβασμούς», που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών και καθιστούν μόνιμη την απειλή για τους λαούς.
Η ΝΔ, που προαλείφεται για την κυβερνητική εξουσία, συγχαίρει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τον επιτυχημένο ρόλο του «μεντεσέ» των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή. Ολοι τους, μαζί με το ΚΙΝΑΛ, «σφάζονται στην ποδιά» των ΗΠΑ για το ποιος είναι το «καλύτερο παιδί» τους. Είναι ενδεικτικές ως προς αυτό οι επανειλημμένες δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ, Αδωνη Γεωργιάδη, που μιλάει πολύ κολακευτικά για τη φιλοαμερικανική και φιλοΝΑΤΟική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.
* * *
Στον αντίποδα το ΚΚΕ στέκεται σταθερά απέναντι στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στο παζάρι των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Προτάσσει τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, για να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη με τους γείτονες λαούς, για αποδέσμευση από ΕΕ - ΝΑΤΟ, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Υπάρχει διέξοδος, που θα διασφαλίσει την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία του λαού μας και των γειτονικών λαών, κι αυτή βρίσκεται σε ρήξη με όσα καθημερινά μαυρίζουν τη ζωή του λαού και τον σέρνουν στον πόλεμο για ξένα συμφέροντα.
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)

Ελισαίος ΒΑΓΕΝΑΣ
Μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

Προκλητικός



«


Οι αριθμοί λένε ότι τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί η αναλογία ανάμεσα σε σταθερή και μερική απασχόληση προς τη σταθερή απασχόληση, έχει επιστρέψει κοντά στην αναλογία που ήταν πριν τα χρόνια της κρίσης, κοντά στο 70-30, είναι 65-35 τώρα, ενώ εμείς την παραλάβαμε 40-60, υπέρ της μερικής απασχόλησης. Το ότι είναι κακοπληρωμένες (οι τέτοιες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν στα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ) δεν αντιλέγω, οφείλω να το παραδεχτώ, γι' αυτό και εμείς είμαστε εδώ για να φροντίζουμε να τηρείται η εργατική νομοθεσία, δεύτερον να αυξάνεται ο κατώτατος μισθός, τον οποίο εμείς τον αυξήσαμε κατά 11% με Υπουργική Απόφαση».


Τάδε έφη Αλ. Τσίπρας, χτες, μιλώντας στο «Open», για ένα από τα θέματα που καίνε κάθε λαϊκή οικογένεια, και ειδικά τους νέους. Ποια είναι η πραγματικότητα;

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεσμευόταν ότι ο πρώτος νόμος που θα έφερνε στη Βουλή θα ήταν η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, διατήρησε επί 4 ολόκληρα χρόνια τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ μεικτά, όπως και το αίσχος του «υποκατώτατου» των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους κάτω των 25 χρόνων.
Το Φλεβάρη του 2019, τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης και... σε «μεταμνημονιακό» περιβάλλον, βάζοντας μπροστά το «καρότο» μερικών δεκάδων ευρώ στον κατώτατο μισθό (διαμορφώθηκε στα 650 ευρώ μεικτά, δηλαδή 100 ευρώ λιγότερα από όσο ήταν έως το 2012), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβαλε σε εφαρμογή έναν από τους πιο εμβληματικούς μνημονιακούς νόμους: Τον νόμο 4172/2013 για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, γνωστό μέχρι τότε ως νόμο Βρούτση, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε «νόμο - δολοφόνο» και έλεγε ότι θα τον καταργούσε, για να τον κάνει τελικά... νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και με τη βούλα! Με την εφαρμογή του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε μόνιμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο καθορισμός του οποίου θα γίνεται με Υπουργική Απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», δηλαδή με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Με βάση, τέλος, τα επίσημα στοιχεία, το Μάη του 2019, 1 στις 2 προσλήψεις ήταν με σύμβαση μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασία. Το 2017 το 55% των νέων συμβάσεων που υπογράφτηκαν ήταν μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, ενώ και οι υπόλοιπες στην πλειοψηφία τους δεν είναι σταθερής και μόνιμης δουλειάς. Θέσεις εργασίας με μισθούς πείνας και εργασιακή ανασφάλεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα, για την οποία έχει τεράστια ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ...

«Περισσότερα»




«Ο κόσμος ήθελε περισσότερα». Με αυτήν την επωδό κάνει υποτίθεται την «αυτοκριτική» της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το προηγούμενο διάστημα και με το βλέμμα στις κάλπες της 7ης Ιούλη λέει στον λαό να τη στηρίξει ξανά, ώστε, αφού πρώτα «κράτησε τα μπόσικα» για τον λαό, τώρα να συνεχίσει πιο αποφασιστικά στην ίδια κατεύθυνση.
Και μόνο ότι υπονοούν πως τα προηγούμενα χρόνια κάτι έδωσαν στον λαό, αλλά τάχα όχι όσα θα ήθελαν, είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση.
Το μόνο που πραγματικά έδωσε στον λαό, τέσσερα και πλέον χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ήταν ένα ακόμα μνημόνιο, εκατοντάδες εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς νόμους, μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης, άγρια φοροληστεία, περικοπές δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες.
Ολα αυτά για να διασφαλίσει τα κέρδη και τα τρελά προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων και των «επενδυτών», που συνέχισε να μοιράζει με τη σέσουλα.
Τα τεσσεράμισι όμως αυτά χρόνια αναδεικνύουν και κάτι ακόμη, που προσπαθούν με επιμέλεια να κρύψουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ.
Οτι για το λαό κανένα «κοντέρ» δεν μηδενίζει κάθε φορά που αλλάζει χέρια η αντιλαϊκή σκυτάλη, με την αλλαγή των κυβερνητικών διαχειριστών. Αντίθετα, η αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζεται από εκεί που την αφήνει η κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, είτε σε αυτήν προστίθενται και νέα μέτρα είτε διατηρούνται σε ισχύ όλα τα προηγούμενα, που οι συνέπειές τους «ξεδιπλώνονται» για πολλά χρόνια μπροστά για το λαό.
Αυτό αποδείχτηκε και όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί ευθύς εξαρχής σε ισχύ τα μέτρα όλων των προηγούμενων μνημονίων που «κληρονόμησε» από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Αυτό ισχύει και σήμερα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αφήνει τη δική της αντιλαϊκή «κληρονομιά», το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο, τις συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» και τις δεσμεύσεις για δεκαετίες μπροστά, για να συνεχίσει από εκεί η επόμενη κυβέρνηση.
Και βέβαια αυτό ξεσκεπάζει και το άλλο μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα είναι άλλο πράγμα να κόβεις κι άλλο να μην μπορείς να δώσεις το κάτι παραπάνω. Ακόμα κι αν τίποτα δεν είχε προσθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα προηγούμενα (που στην πραγματικότητα πρόσθεσε και με το παραπάνω), η παγίωση των μέτρων των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σηματοδοτούσε από μόνη της άγρια αντιλαϊκή επίθεση για πολλά χρόνια, μαχαίρι σε μια σειρά από δικαιώματα, παγίωση της εργασιακής ζούγκλας και άρα αξίζει τη λαϊκή καταδίκη.
Φτάνουν λοιπόν οι μπαγαποντιές και τα «μαθήματα» υποταγής που εξακολουθούν να δίνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαό για να θεωρεί περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε την περίοδο της κρίσης.
Αλλωστε, η ΝΔ που θα έρθει δεν θα έχει να κάνει και πάρα πολλά. Τα περισσότερα από αυτά που διακηρύσσει τα έχει ήδη δρομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω σε αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και στην ίδια λογική η ΝΔ υποστηρίζει ότι μιλάει τη «γλώσσα της αλήθειας» και υπόσχεται «λιγότερα από ό,τι θα ήθελε ο κόσμος». Και οι δύο δηλαδή στη μάχη για να μειώνονται οι λαϊκές απαιτήσεις. Την ίδια ώρα βέβαια που μοιράζουν απλόχερα διευκολύνσεις κάθε είδους στο κεφάλαιο.
Αρα το ζήτημα για το λαό μας, που όντως θέλει να ζήσει όπως του αξίζει, δεν είναι το πώς, με ποια διαφορά και συσχετισμούς ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου θα συνεχιστεί η αντιλαϊκή σκυταλοδρομία που του στερεί όλο και περισσότερα.
Το ζήτημα είναι να βρεθεί την επόμενη μέρα με καλύτερους όρους σε θέσεις μάχης απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, στις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, να τους βάλει δύσκολα, να διεκδικήσει μέτρα πραγματικής ανακούφισης, να περάσει στην αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ.

TOP READ